#leesbril

[dutchjan]

September 27, 2022

[polldermodel]

Draag jij een bril?

Ja, ik kies voor een bril

Ja, ik kan geen lenzen maar zou dat liever willen

Soms, ik heb ook lenzen

Soms, ik draag soms geen bril

Leesbril

Nee

[l5-gbsdehorizon]

Zette jij vandaag even je ‘leesbril’ op bij de toiletten?

Of genoot je ook van een lekkere ‘leeslunch’.

Boeken alvast in de kijker op Vlaanderenleestdag.

@vlaanderenleestdag

📚

[handlewithcare-delicate]

Hey Kees je had toch geen leesbril bij je????

[gingerbreadperson]

Kees graces the kids with his leesbril eindelijk 👓

[robertlogger]

Men neme een leesbril en zoekt een plek waar je kunt projecteren. #zonsverduistering

[ninaenkikiopvakantie]

Off to Barcelona!

Het is weer zover. We gaan weer op pad en ik hou een deel van al onze "avonturen" bij op deze plek. Het schijnt dat ik vorig jaar geen zin had om dat doen maar nu wel weer dus. Pak je leesbril een een goed glas wijn en vermaak je maar met de komende berichten.

Dinsdag zijn we vertrokken met de trein naar Barcelona. Interrail. We wilden kijken of het bevalt. De reis verliep aanvankelijk goed maar het valt me op hoe veel vertraging er is. In totaal op de reis van 13 uur 3 uur. Dat is best veel natuurlijk. We kwamen om 23.00 aan in het appartement. Geheel tegen onze gewoontes in hebben we een taxi genomen. Ik had geen zin om nog te martelen met public transport. Te veel uitzoeken enzo. De taxi beviel wel goed. Toen we de zooi in de kamer hadden gedumpt gingen we op zoek naar wat eten maar daar was het al te laat voor. Of we liepen de verkeerde kant op. Dus cola aan de bar. De reis was lang en in verhouding duur als je alleen naar een stad reist. Volgende keer✈️

[regioonlineofficial]

Wat als lezen vanwege een visuele beperking niet (meer) vanzelfsprekend is? Op maandag 26 februari 2024 geeft Koninklijke Visio, het expertisecentrum voor slechtziende en blinde mensen, een lezing in Bibliotheek Groesbeek over leeshulpmiddelen. Koninklijke Visio helpt mensen met een visuele beperking graag verder. Bijvoorbeeld als een leesbril en extra lamp niet voldoende zijn om goed te kunnen lezen. Tijdens de lezing op maandag 26 februari in Bibliotheek Groesbeek ontvang je informatie over telefooninstellingen, software en apps. Je leert welke alternatieven er zijn voor papieren lectuur. Ook maak je in de bieb kennis met een aantal leeshulpmiddelen. De lezing begint om 10.30 uur en duurt tot 12.00 uur. Handige hulpmiddelen bij visuele beperking Pauline Dircks, programmamaker van de Bibliotheek Gelderland Zuid, organiseert de lezing: “Voor mensen met een visuele beperking hebben we in de bibliotheek Grootletterboeken. Met het lidmaatschap van de bibliotheek kunnen mensen zich aanmelden voor Passend Lezen via de Openbare Bibliotheek. Via streaming is er toegang tot meer dan 87.000 gesproken boeken. Maar er zijn nog meer handige hulpmiddelen. We nodigen iedereen met een visuele beperking, aanverwanten en professionals, uit om hier meer over te leren in de bieb.” Aanmelden De lezing van Koninklijke Visio in Bibliotheek Groesbeek (Kloosterstraat 13 in Groesbeek) is gratis toegankelijk. Meld je van tevoren wel even aan via de website van de bibliotheek: www.obgz.nl/agenda.

[vrystaatstories]

Die Dowe Paddatjie

Dit is nie lekker as ʼn paddatjie doof is nie.  ʼn Dowe paddatjie kan niks hoor nie, al is sy ore groot genoeg om sy leesbril vas te hou. Daar was lank gelede so  ʼn klein groen paddatjie wat in die riete, naby ʼn groot ou populierboom langs die pragtige Sandrivier in die Vrystaat gewoon het. Die paddatjie was klein, maar getrein en hy het baie energie gehad vir sò ʼn klein groen paddatjie. Hy was  ʼn…

[speclux0023]

brillen

Wij bieden ook een verscheidenheid aan soorten en prestaties van brillenglazen. Of u nu een bril op sterkte of bril zonder sterkte nodig heeft, of multifocale bril, leesbril, kinderbrillen, blauw licht bril, zonnebril, zonnebrillen, zonnebril dames, zonnebril heren, zonnebril op sterkte, gepolariseerde zonnebril, kinderzonnebril, fietsbril, fietsbril op sterkteen meer.

[bonjouronourtour]

Normandië en het Loire dal

15 t/m 28 september

🛻 Na een paar fijne dagen op de camping, verlaten we deze om op zoek te gaan naar een lokale garage. Het raam van de rechter cabinedeur wil namelijk niet goed meer omhoog en omlaag. Soms zakt het raam zelfs uit het niets naar beneden en rammelt deze tijdens het rijden. Nou rammelt er tijdens het rijden van alles in onze camper, maar dit raam hoort daar geen deel van uit te maken.We komen aanrijden bij de dichtstbijzijnde garage waar de eigenaar toevallig net uit zijn schuur komt lopen. Een vriendelijke lach verschijnt op zijn gezicht. Een effect dat Franky soms heeft op mensen, vooral bij liefhebbers van een oud ding zoals Franky. En deze meneer is er zo 1. Zijn hele terrein staan nota bene vol met oude auto’s. Sommige mooi en klassiek, waaronder trouwauto’s, anderen vooral te beschrijven als aftandse barrels die vermoedelijk alleen voor de onderdelen nog van waarde zijn.

👨🏻‍🔧 Gelukkig kan Jacq in het Frans piekfijn uitleggen wat het probleem is, zodat de vriendelijke man - Dominique genaamd - ons in het Frans kan uitleggen wat er waarschijnlijk aan de hand is. Een verroeste rail waar het raam in zou moeten liggen lijkt de boosdoener. Dominique heeft niet direct tijd, maar is ontzettend vrolijk en sympathiek en kan een paar dagen later wel even tijd voor ons vrijmaken. Dit houden we in ons achterhoofd, maar optimisten als wij zijn, gaan we toch op zoek naar een andere garage die ons wel direct kan helpen. We komen bij een typische Fransoos uit die wel even wil kijken en luisteren naar ons probleem. Daarvoor mogen we direct even de garage inrijden. Klinkt hoopvol, maar blijkbaar is er in de afgelopen decennia niemand die er aan heeft gedacht om de stoep, de enige toegang naar de garagedeur, even iets te verlagen of gewoon weg te halen. Dus al bonkend en wiebelend rijden we de garage in. Na even met ons raam te hebben gespeeld kan meneer wel even uitleggen wat er mis mee is. 🥸 Met de leesbril op de punt van zijn neus, streng kijkend, steekt hij van wal. Een helder verhaal, uitgebreid en vooral ontzettend gevoelloos uitgelegd: “Een verroeste rails waar ik jullie absoluut niet mee ga helpen. Zorg maar dat je dit onverkrijgbare onderdeel ergens terug in Nederland op de kop weet te tikken.”We leggen nog even uit dat teruggaan naar Nederland nou niet precies ons plan is maar we juist huis en baan hebben opgezegd om verder te reizen. Hoe dan ook, deze meneer gaat ons er niet mee helpen. We weten niet hoe snel we Dominique moeten bellen om de afspraak voor 2 dagen later, te bevestigen.

🅿️ In die paar dagen gaan we eerst langs Bayeux, een prachtig stadje in Normandië. ‘s Nachts staan we met de camper iets buiten de stad op een parkeerplek voor de speeltuin, kerk en volgens ons überhaupt de algemene parkeerplek van ‘t dorp. Belangrijk: de parkeerplek is omgeven door stenen bloembakken met maar 1 toegang. De volgende ochtend genieten we hier van een lekker ontbijtje, doen even lekker rustig aan, nemen nog even een bakkie koffie met wat lekkers en zijn er dan wel aan toe om weer terug te gaan richting de omgeving van de garage, nog steeds dichtbij Omaha beach. In de tussentijd is de omgeving volgestroomd met mensen die hier komen werken of nouja, vooral even willen laten zien dat ze werken, zo blijkt later.

🏗️ Allereerst komt er een vrachtwagen met een joekel van een tank. Een gastank o.i.d. Dan komt er personeel van de lokale gemeente die dit ding samen de grond in moeten krijgen. Namelijk iets verderop in het gras van de speeltuin (lekker geruststellend) ligt een gat in de grond van hetzelfde formaat. Dit gat bevindt zich trouwens net naast het hoekje van de enige in- en uitgang van de parkeerplek. Het niet haasten-maken van deze ochtend begint ons nu een beetje parten te spelen, want met maar 1 weg om de parkeerplek af te komen en een horde aan werklui, wordt het nu wel iets te gezellig. Nog voordat we ons hebben opgefrist en klaar zijn, staat er een joekel van een kraan op de plek waar wij langs moeten.

🧐 Ondanks dat de Fransen je echt overal aanloeren (wij twijfelen soms nog steeds of we er niet uit zien of ons gek gedragen) hebben ze niet het fatsoen om even mee te denken met ons, de enigen die op dat moment nog op de parkeerplek staan. Niemand, ondanks het nodige en ongegeneerde oogcontact heeft even eraan gedacht om vooraf te vragen: “Joh, moeten jullie toevallig ergens heen? Want wij komen zometeen de boel hier volledig barricaderen, dus als je nog weg wil, moet je nu ff gaan.” Helaas, niets van dat alles. En dat is best bijzonder, want we worden juist veel door Fransen aangesproken voor een kleine babbel, waarbij de Fransen doodleuk in het Frans van wal steken. Ondanks het feit dat iedere Fransoos deze rare gok waagt, komen we gelukkig steeds meer mensen tegen die na een gesprek in vloeiend Frans met Jacq toch zeggen, met een oprecht blik van verbazing: “Maar uhm, waar komen jullie nou vandaan?” Deze mensen hebben natuurlijk ook gezien ons NL-kenteken gezien, maar hebben toch het besef dat dit gesprek wel heel vloeiend ging, waardoor de hersenen overuren beginnen te maken en er wel degelijk een besef komt dat dit misschien helemaal niet zo normaal is.

Maar ja de parkeerplaats kunnen we niet meer af, dus besluiten we geduldig te wachten tot dit klusje geklaard wordt. De lokale burgemeester en afgevaardigden komen een kijkje nemen voor het moment suprême. Waarschijnlijk is dit de reden dat er niet alleen een hoop werklui meehelpen die gastank netjes in de grond te deponeren, maar dat er ondertussen ook drie grasmaaiers om het omliggende veldje beginnen rond te racen. Nouja een aandoenlijk schouwspel maar de werklui blijken wel degelijk vaklui die het klusje in een mum van tijd weten te klaren.Nadat de burgemeester van het toneel verdwijnt, evenals de vrachtwagen en de kraan, vertrekken ook de laatste grasmaaiers en werklui en heerst er opeens een grote stilte. Alleen de stieren aan de overkant grazen rustig verder alsof er niks is gebeurd.

☀️ Wij slingeren de moter aan en gaan verder. We vinden een heerlijke plek, praktisch aan het strand van Omaha beach met uitzicht op de duinen en de zee. Dichtbij staat een bunker als herinnering aan een inktzwart verleden, maar boven ons schijnt juist het zonnetje heerlijk. De dagen zijn hierdoor weer heerlijk warm, al koelen de nachten wel gigantisch af.

🛠️ De volgende dag komen we terug bij Dominique die binnen een uur het probleem heeft opgelost. Hij heeft natuurlijk ook niet zomaar die specifieke rail op voorraad, maar kan wel handig en snel de bestaande rails opkalefateren en deze terugplaatsen waardoor het raam weer helemaal werkt. Dominique rekent geen materiaalkosten, alleen een uurloon. Liefst geen factuur en lekker handje contantje. Voor ons prima!

🤭 Terwijl we afrekenen komt een nieuwe klant of vriend van Dominique binnen, genaamd: Dominique. Hij wil wel weten waar we vandaan komen en vooral hoever wij in Nederland van Amsterdam af woonden. Want in Amsterdam was hij wel eens geweest. Terwijl hij dit zegt verschijnt er een voorzichtig grijnsje op zijn smoel. Waarop Jacq hem een paar nogal typisch ‘Amsterdamse’ opties geeft van wat hij daar waarschijnlijk als toerist heeft gedaan. Deze snelle en nogal directe reactie resulteert in een grote schaterlach en opeens opent meneer als een bloempje in de lente en begint uitgebreid over zijn Amsterdamse avonturen te vertellen. 2 mannen van een pensionada-leeftijd aan het gieren met en vooral door die veel te directe Hollandse griet. Een hilarische situatie, maar ook goed om snel weer achter ons te laten.

📸 We gaan door naar Le Mont-Saint-Michel, een stadje op een berg voor de Normandische kust, voorheen alleen te bereiken bij eb, maar tegenwoordig ook bij vloed door een mooie brug ernaar toe. Je kan hierop te voet of met een gratis pendelbus. Wij hebben onze camper iets verderop staan, waardoor we al een stukje hebben gelopen en besluiten de pendelbus te nemen. Die zit propvol. Echt propvol. Desondanks stopt de chauffeur nog bij 2 haltes om mensen binnen te laten. Als sardientjes in een blik. Maar oké, we komen er en nemen direct een paar mooie foto’s, wandelen even op het wad en gaan daarna door de stadspoort. Le Mont-Saint-Michel is een rotseiland waarop in de middeleeuwen een abdij is gebouwd, bovenop de top. Hierna zijn monniken zich gaan vestigen en ontstond er een soort dorpje onderaan het eiland. Nu is het vooral megatoeristisch met tal van restaurantjes en souvenirwinkeltjes en met dus bovenop een supermooie abdij. Vanaf hier hebben we een goed uitzicht over de baai, de wadlopers, de Normandische kliffen aan de ene kant, de Bretonse kust aan de andere kant en er tussenin de Kanaaleilanden.

🏞️We laten het prachtige Mont-Saint-Michel achter ons en rijden 20 minuutjes verder naar een fijne plek voor de nacht. Hier staan we als enigen aan de rand van een mooi natuurgebied. We zien ‘s avonds al een flinke kudde paarden langs komen om zich even lekker te krabben aan de gekapte bomen die aan onze kant liggen. De paarden hebben een groot stuk land waar ze heerlijk hun gang kunnen gaan. Dit valt ons sowieso op: de ruimte in dit land tegenover de ruimte in Nederland. Hier zie je soms een paar koeien of geiten die een megagroot stuk land hebben om op te weiden, heerlijk!

🐎 De nacht is weer behoorlijk koud, evenals de daaropvolgende ochtend, maar wordt goed gemaakt met een fantastisch schouwspel van de paarden, de ochtenddauw en de opkomende zon. We staan officieel net in Bretagne en het weer is hier overdag echt heerlijk, zonovergoten. We blijven hier de hele dag om bij te komen, te genieten van de rust en de omgeving.

🏰 Nog een dag later trekken we verder en laten we de kust achter ons, om voor een deel landinwaarts te gaan. We gaan het Loire-dal in. Dit gebied heet ook wel ‘de tuin van Frankrijk’, vanwege een grote biologische diversiteit maar vooral vanwege al haar kastelen en prachtige tuinen. Je ziet hier superveel kastelen, is het niet aan de Loire, dan wel aan de Cher. We besluiten om ze niet allemaal bij langs te gaan maar paar mooie eruit te pikken.

🚳 Voor we aan de kastelenroute beginnen komen we nog een leuke Recourserrie tegen, oftewel: kringloopwinkel! We staan ietsjes verderop voor de overnachting en het lijkt ons een goed plan om 25 minuutjes die kant op te fietsen. Google Maps lijkt het ook een uitstekend plan met zelfs een goede alternatieve route. Beide routes blijken in de praktijk onbegaanbaar. Na een half uur meerdere routes proberen en half over landbouwgrond te hebben gehobbeld, besluiten we dat het welletjes is geweest. Als een malle fietsen we terug naar Franky, waar we de fietsen weer op doen en vanwaar we snel voor sluitingstijd naar de Recourserrie racen. Het blijkt gelukkig de moeite waard en weten wat kleine dingetjes op de kop te tikken voor in totaal nog geen € 2,-. Top!

⛲️ De volgende dag beginnen we met de kastelenroute. De kastelen zijn vooral van buiten echt plaatjes, heel gaaf. Bij Chateau de Villandry bezoeken we ook de tuinen en die zijn echt overweldigend mooi en groot. Opvallend is dat - voor low-budget reizigers al wijzelf - bij het ene kasteel het parkeren geld kost, het kasteel zelf amper te zien is vanaf de weg en er ook een fikse entree-prijs wordt gerekend, terwijl je bij de ander gratis kan parkeren en direct al een rondje om het kasteel kan lopen, waardoor je al een behoorlijke indruk krijgt. Zo zien wij hartstikke veel van de mooiste kastelen, als laatste Chateau de Chenonceau die prachtig over de rivier de Cher is gebouwd. We besluiten ook voor dit kasteel de mega-toeristische parkeerkplek en entree achter ons te laten maar juist naar de overkant van de rivier te rijden. Jacqueline merkt nog op dat we, ten opzichte van Noord-Frankrijk veel minder Gendarmerie (de van oorsprong militaire-politie) zien de laatste tijd. Gelukkig maar want zij hebben niet de leukste reputatie: staan niet per se bekend om hun mate van begrip en geduld. En net als we bezig zijn de meest onhandige, smalle weggetjes en bruggen te nemen komen we ze weer tegen met een flinke frons op hun gezicht. “Snel doorrijden en doen alsof je gek bent!” Helpt altijd en we komen ermee weg. Vervolgens hebben we ‘t mooiste uitzicht op het kasteel vanaf de overkant en zijn helemaal in onze nopjes. Zo sluiten we de kastelen-route af.

🏙️ We gaan weer verder naar het zuiden, nog een stuk door het binnenland om in Limoges aan te belanden. Hier bezoeken we wat tweedehands zaakjes en verkennen verder de stad. Ook slaan we een mifi-kastje in waarvoor we al eerder een simkaartje hebben gekocht. Limoges is verder een leuk stadje, maar ook niet al te bijzonder. Behalve dan dat er net een gay pride plaatsvindt, terwijl wij er zijn. Verder is de stad niet erg handig om met de fiets te verkennen, dus we gaan snel verder.

🔌 Na Limoges staan we een aantal nachten op gratis plekken die toch ook stroom hebben, wat we erg handig vinden. Ook krijgen we wat meer ritme om voldoening uit onze dagen te halen wanneer we op wat minder bijzondere doorreis-plekken staan. Zo proberen we nu 3x per week te sporten, waarna we onszelf een bak koffie gunnen. Dat gunden we onszelf hiervoor ook al wel, maar nu kunnen we er extra van genieten. Op deze manier zetten we de reis door naar Bordeaux, waar we jullie snel een update over zullen geven!

Groeten! 🙋🏼‍♀️🙋🏼‍♂️

[dutchjan]

September 09, 2022

[cherryxberry]

'Mies, geef mijn bril eens even? Ja, die aan de kassa hangt..'  Voor het aftekenen van leidingen, voor het intypen van het bedrag op het pinapparaat, het lezen van prijskaartjes en deze leesbrillen werden zelfs gebruikt als veiligheidsbril tijdens het zagen van de plinten. Op ieder plekje in het pand en zelfs op zijn werk, had Han overal groene leesbrillen liggen. Je wist precies waar en waneer hij aan het werk was.  Soms raakte hij er wel eens eentje kwijt, precies de bril die hij het prettigste vond. Na wat gemompel en gezucht vond hij die specifieke bril gelukkig weer terug. Soms ging er ook wel eens eentje stuk, dan viel er eentje naar beneden of brak er iets af. De laaste twee jaar had Han flink wat brillen versleten, vooral met de verbouwing.  Maar eentje hangt hier nog aan de oude kassa. Niet dat hij er ooit nog naar zou kunnen vragen, maar wel een fijn idee om er eentje in de buurt te hebben liggen/hangen. Je weet het maar nooit. Ook al is het alleen een fijne herinerring.. #leesbril #kassa #toonbank #verbouwing #zierikzee #zierikzeemonumentenstad #herinneringenophalen #herinnering #pa #vader #bril #glasses #leesbrilvankruidvat #handig #scherpzien #overalennergens #iederhoekje #fijneherinneringen #brilnodig https://www.instagram.com/p/CQf-CztsZtO/?utm_medium=tumblr

[smellslikeoddlydrawnideas]

Persoonlijk Drieluik

Foto 1: ‘I Wish’

Foto 2: ‘I Am’

Foto 3: ‘I Will Be’

Museumkaartje:

Ace Verkleij 12 September 2021

Inspiratie vinden voor het drieluik was eerst erg moeilijk. Heel eerlijk gezegd is fotografie echt niet mijn ding, en dit was een grote uitdaging voor mij. Maar ik was vastbesloten er het beste van te maken, en een waanzinnig idee te verwerkelijken. Maar toen moest ik het waanzinnige idee in kwestie nog bedenken. Gelukkig was dat nog niet het moeilijkste deel. Het was overigens niet makkelijk, maar niet het moeilijkste. Uiteindelijk ben ik er over uit gekomen dat ik deze opdracht zo min mogelijk over uiterlijk wil laten gaan. Toen moest ik alleen nog bedenken hoe, want met foto’s van jezelf is je uiterlijk het eerste wat je ziet en meest opvallende. Ik dacht eerst met kleding iets te zeggen, maar toen bedacht ik mij dat ik niet geloof dat kleding heel veel zegt over wie iemand is. Dus toen dacht ik aan iets met houdingen, posities en achtergronden. Maar ik kon niet achter elke foto dezelfde achtergrond fotoshoppen, gezien alleen de eerste foto een gefotoshopte foto hoorde te zijn. Dus bedacht ik mij dat ik iets moest bedenken dat een constante in de foto’s kon blijven, maar tegelijkertijd ook kon variëren zodat het bij de specifieke foto past.

Het antwoord was: spiegels. Of, in mijn geval, een spiegel. In spiegels zien we een weergave van ons uiterlijk, maar het gaat veel dieper dan dat. We zien daar wie we letterlijk zijn (‘I Am’), wie we zouden willen zijn (‘I Wish’) en wie we eventueel nog gaan worden (‘I Will Be’). Deze drie kunnen beide positief of negatief opgevat worden, en dat ligt volledig aan de persoon die in de spiegel kijkt. Spiegels komen het dichtste bij weergeven wie we zijn van buiten én van binnen. Daarom heb ik ervoor gekozen om mijn foto’s voor een spiegel te maken, die per foto het onderwerp weerspiegelen dat ik wil aankaarten. Let daarom goed op mijn houding, kleding en gezichtsuitdrukking die de spiegels weergeven.

Foto 1: ‘I Wish’

Deze foto is op eerste blik een wazig en onduidelijk beeld. Dat is ook precies de bedoeling. Voor deze foto van de fotoreeks was het de bedoeling het ideale schoonheidsbeeld te laten zien van jouw specifieke gender. Maar mijn gender is voor veel mensen nog onbegrepen of onduidelijk. Daarom bedenken non binaire mensen net zoals ik meestal gewoon zelf hun ideale schoonheidsbeeld. Je bent toch al anders in de ogen van de maatschappij, waarom zou je je dan nog proberen mee te doen met hun bedachte regeltjes over gender-expressie? Dus wilde ik deze foto baseren op mijn eigen ideale schoonheidsbeeld. Het enige probleem daarmee was dat ik geen idee had, en overigens nog steeds niet heb, wat mijn ideale schoonheidsbeeld is. Ik realiseerde mij dat mijn schoonheidsbeeld, of nou ja mijn onduidelijkheid over mijn schoonheidsbeeld, heel erg overeen kwam met hoe de samenleving non binaire mensen ziet. Iets wat onduidelijk is. Daarom heb ik toen besloten mijn foto letterlijk onduidelijk te maken. Behalve mijn gezicht, dat heb ik duidelijk gelaten. Mijn gezicht staat mij namelijk erg goed, en ik ben er altijd erg blij mee geweest. Verder is er nog een verschil tussen deze foto en de andere foto’s. Mijn blote bast. Dat is voor een simpele reden: ik weet maar een ding zeker over mijn ideale zelf. En dat is dat mijn borsten er geen deel van uitmaken. Daarom heb ik naast een ‘blurry effect’ toe te voegen ook mijn borsten uit de foto geknipt. Maar waarom heb ik de versie van mijzelf die buiten de spiegel staat dan niet aangepast? Dat heb ik expres gedaan, om die verandering en hoe belangrijk die verandering voor mij is duidelijk te maken.

Foto 2: ‘I Am’

Deze foto van de fotoreeks wilde ik zo letterlijk mogelijk maken. De spiegel geeft mijn meest accurate ‘nu-uiterlijk’ weer. Ik wilde zo min mogelijk toevoegen aan deze foto, omdat deze foto naar mijn mening het minst te zeggen heeft uit de hele fotoreeks. Het is simpelweg een weergave om een vergelijking te kunnen maken tussen de andere twee foto’s, en meer die meer mening te geven. Toch zijn er enkele belangrijke dingen om op te letten. Ten eerste draag ik een heel strak topje, dat is een binder. Die draag ik om dezelfde reden dat ik mijn borsten heb weg gefotoshopt in de eerste foto. Het tweede belangrijke ding is mijn gezichtsuitdrukking. Die is neutraal, maar ook bijna treurig. Dat heb ik expres zo gedaan omdat ik nog niet ben wie ik wil zijn. Qua uiterlijk, maar ook qua innerlijk. Toch is mijn uitdrukking neutraal. De reden daarvoor is dat hoewel ik nog niet ben wie ik wil zijn, ik ook niet ongelukkig ben met wie ik nu al ben.

Foto 3: ‘I Will Be’

Door mijn gezicht lichter te maken met witte schmink, simpele lijnen te trekken om rimpels te imiteren en mijn wenkbrauwen lichter te maken heb ik mijn gezicht ouder doen lijken. Daarnaast heb ik mijn meest ‘grootouder-achtige’ trui aangedaan. De gekozen trui lijkt namelijk precies op de truien van mijn opa. Ook heb ik een leesbril vast, die ik in de toekomst vast nodig zal hebben, gezien het sneller is om mijn familieleden te noemen die geen leesbril hebben. Daarnaast heb ik een enigszins tevreden maar ook lichtelijk vermoeide blik op mijn gezicht. Ik verwacht namelijk tegen die tijd al veel gedaan te hebben met mijn leven. Dingen waar ik trots op kan zijn en die mijn leven heel kleurrijk en spannend hebben gemaakt. Maar ik denk dat ik rond mijn tachtigste ook wel klaar ben om een wat rustiger leven te gaan leiden. Maar wel met nog even kleurrijk en gezellig haar als tevoren.

Periode 1 - 6vA - CKV

[goldiedick-blog]

https://leesbrilhuis.nl

Leesbrilhuis