#levens citaat

[streeploos]

Een pure vorm van liefde is het beste voor iemand willen, of je daar nu deel van uit zal maken of niet.

[d-i-x-i-t]

Altijd bang voor alles Weet dan dat de kans bestaat Dat zo naast het slechte Ook het goeie zacht verglijdt Angst is maar voor even Spijt is voor altijd

- Kommil Foo

[devosopmaandag]

Doodstijding II

De tweede van de drie doodstijdingen van vorige week werd een feitelijke: J overleed eergisteren. Op de ochtend van die dag had ik nog een bericht gestuurd haar graag een keer op te zoeken. Enkele dagen ervoor stuurde ze mij het bericht dat ze desondanks het vanaf nu nog leuker ging maken, en ons van harte uitnodigde om mee te doen. En nu is ze dood, die elegante vrouw van in de zeventig, vrolijk zwaaiend op haar fiets. Ik herinner me een beige, halflange klokrok, met een witte blouse en ballerina's aan haar voeten. Ik herinner me haar voor de eerste keer met oorhangers te zien. Ik herinner me haar luide, wat diepe lach.

Iedere zondagmorgen lees ik met veel aandacht en een literair oog de overlijdensberichten in de NRC. Dit zijn de citaten die ik in de krant van afgelopen zaterdag vond:

“Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.” Johannes 1:5

“Freedom is just another word for nothing left to lose.” Jannis Joplin

“En in mijn armen liggen schoven / Van alle rijkdom, die ik brak, / Een schat mijn eigen wenschen te boven / En wie ik liefheb, krijgt een tak.” H.J. Leopold

“De laatste schrede van de rede is in te zien dat er oneindig aantal dingen zijn die haar te boven gaan." Blaise Pascal

“Mon doux, mon tendre, mon merveilleus amour, de l'aube claire jusqu'à la fin du jour. “ Jacques Brell

Be patiënt, calm, compassionate. Know that existence is fleeting. “ Ettore Sotsas

“Hoe vreemd dat het niet vreemder is dan 't is." Martinus Nijhoff

Een tijd geleden vond ik zo een citaat om nooit te vergeten, twee dichtregels uit een gedicht van Christina Rosetti. Rosetti was toch een van schilders van de prerafaelieten? Dat was haar broer. Op zoek naar wie zij was, verloor ik me lang op het internet in haar leven en in afbeeldingen van haar. Zij werd samen met Elizabeth Barret Browning in de negentiende eeuw beschouwd als de twee beste vrouwelijke dichters van het land. Ik vond het gedicht terug waaruit de twee regels zijn genomen. Het begint met “When I am dead, my dearest” en vervolgt met het aanspreken van wie mogelijk om haar treuren. Ze vraagt hun geen rozen op haar graf te planten, noch deze in de schaduw van een cypress te plaatsen. Wees maar het gras.

De familie van de overledene koos voor de laatste twee regels van de eerste strofe. Losgesneden uit het 19e-eeuwse sentiment krijgen ze een kracht die de dood van een geliefde nog meer doet voelen, en de acceptatie ervan. Tegenover het overweldigende en soms chaotische dat een overlijden teweeg brengt, spreken deze twee regels in volle, stille eenvoud, een boodschap voor daarna:

And if thou wilt, remember,

And if thou wilt, forget.

[jurjenkvanderhoek]

REIN DOL, VERRASSEND EN VEELZIJDIG TEKENTALENT

Enkele jaren geleden zag ik zijn werk in Museum Belvédère. In de thematentoonstelling “On the Spot”. Diverse kunstenaars waren gevraagd om een voor hen dierbare plek vast te leggen in hun werken. Voor Rein Dool op dat moment, 2017, was dit het parkgebied van onder meer zijn woonplaats Dordrecht. Een verstilde omgeving waar het meer dan prettig toeven is. Dat las ik af uit de afbeeldingen in een zorgvuldige arcering, houtskool op oosters papier. Het zette mij lyrisch op woorden en ik schreef een bewogen artikel; een citaat: “De hoge bomen met gitzwarte stammen. De paden die geplaveid zijn met afgevallen bladeren. Het kroos zweeft op het water van de vijver. Takken hangen zwaar van het gebladerte. De wind waait en neemt de beweging van het krijt in de vingers van Dool mee. Tekeningen zijn dynamisch en andere geven statisch de schoonheid van het park weer. De gespotte vlakken zijn gekaderd, maar kunnen andersom werkend ook geschetst begrensd zijn en daarna door meest arcering ingevuld. Een speelse opzet derhalve, waarin de blik berustend kan wegzinken. Het is een park om in weg te dromen. Een beeld om te mijmeren. Laat mij hier maar figuurlijk versterven.”

Nu zie ik dit werk weer in het Dordrechts Museum en kan ik het daarna nog weer zien in de Fondation Custodia, maar daarvoor reis ik naar Parijs. Het museum laat een selectie van tekeningen van Rein Dool zien uit zijn omvangrijke oeuvre dat meer dan 70 jaar van werken beslaat. Ook tref ik het aan in de catalogus bij de tentoonstelling: Rein Dool tekeningen. Daarin verwoordt conservator Rijksprentenkabinet Huigen Leeflang, naast de grote oplage van afbeeldingen, de levensloop van mens en kunstenaar. De feiten enigst kind te zijn van oude ouders, een moeilijke jeugd met veel ziekten, de strenge vader en liefdevolle moeder, de christelijke opvoeding en het tekenen waarin hij eenzaam kan vluchten. En de verschillende stijlen in de kunst die Dool hanteert en aanhangt. Hij is veelzijdig, schildert en tekent, maakt grafiek en keramiek, vormt sculpturen in brons en staal, en beschikt over een feilloos kleurgevoel. Maar is ook een begenadigd fotograaf en een virtuoos muzikant, verzamelaar van muziekinstrumenten.

Maar toch komt het tekenen altijd op de eerste plaats. Het is het fundament van zijn werk, voor zijn werk. “Het is in zijn tekeningen dat hij zich het meest direct uit en laat kennen”, schrijven Femke Hameetman en Ger Luijten in het voorwoord, zij zijn respectievelijk artistiek directeur Dordrechts Museum en directeur Fondation Custodia. “Uitgangspunt voor Dools werk zijn veelal de traditionele thema’s landschap, portret, stilleven en figuurstuk.” Zijn benadering tot het onderwerp en de werkwijze waarmee hij deze vastlegt laat een grote verscheidenheid in werken zien. Er zijn tekenaars die op een bepaald moment een stijl en een manier van werken omarmen en zich daarin vasthoudend blijven uitdrukken. Maar bij Rein Dool is daarvan geen sprake, hij wisselt voortdurend van tekentrant. Zo schept hij een veelzijdig oeuvre, waarbij hij zichzelf afvraagt of iedereen wel ziet of het allemaal door een en dezelfde kunstenaar is gemaakt.

De kennismaking met zijn werk in Museum Belvédère deed mij al verwonderen, maar het zien van de doorsnee uit zijn levenswerk in het Dordrechts Museum verrast mij nog meer. Vergenoegd blader ik dan ook het boek door waarin de werken mij, hoe verschillend ook, op indruk en emotie aanspreken. Al op jonge leeftijd ontdekt Rein Dool dat tekenen hem veel voldoening geeft, het bezorgt hem een gevoel van eigenwaarde: ‘Het tekenen gaf me een doel in het leven. Als ik maar kon tekenen, dan was het goed. Ik tekende om mijzelf te worden.’ Op school oogst hij bewondering met het natekenen van historische schoolplaten. Ook dan al is zijn scherp oog en geconcentreerde blik opvallend om gedetailleerd werk te kunnen maken. Hij volgt een opleiding tot lithograaf en werkt een tijdlang in een drukkerij om vervolgens zelfstandig kunstenaar te worden.

Als jonge tekenaar ontdekt Dool zijn talent voor het tekenen naar de werkelijkheid, het wonder dat je dankzij nauwkeurig kijken en beschouwen, en door het oefenen van je hand alles om je heen kunt weergeven met een potlood. Bekijk je het onderwerp zorgvuldig van alle kanten, zie je volume en diepte, dan begint het onder je handen steeds werkelijker te worden. “Het aandachtig en nauwkeurig kijken, het zich letterlijk eigen maken van planten, bomen, gebouwen, mensen en landschappen is een vermogen dat Dool nooit meer heeft losgelaten en is gaan beschouwen als de essentie van het tekenen naar de werkelijkheid”, schrijft Huigen Leeflang. Daarnaast benadert hij zijn werk ook met veel humor wanneer dat nodig en op zijn plaats is. “Zijn oog voor het absurde van het ogenschijnlijk gewone en alledaagse vormt voor Dool een onuitputtelijke bron van inspiratie.”

Het beelden naar de uiterste werkelijkheid geeft hem het vermogen om daarnaast de essentie van het beeld te pakken. In zijn werk kan hij door te kijken welhaast fotografisch realistisch zijn, maar door die kennis van zaken kan hij dingen makkelijk weglaten tot een veelzeggend abstract werk ontstaat. Want het tekenen en schilderen naar de werkelijkheid dat hij steeds beter beheerst voelt vaak ook als een inperking van zijn vrijheid. Hij durft de werkelijkheid los te laten en ontdekt hoe weinig er voor nodig is om een mens te maken. Hij gaat zijn onderwerpen stileren, maar valt ook weer terug op abstracte werken zijn bijzonder werkelijk realisme.

Meestal tekent Dool in de buitenlucht of in het atelier naar model, maar ook maakt hij foto’s van wat hem inspireert. Deze zwart-witopnamen gebruikt hij als uitgangspunt voor zijn tekeningen. Maar van exact kopiëren is geen sprake, volgens Leeflang, eerder van een synthese. Gezichtsuitdrukkingen, ledematen en houdingen worden vertekend weergegeven, wat opmerkelijk genoeg hun herkenbaarheid en zeggingskracht vergroot. Dool woekert met zijn talenten. Niet alleen uit plichtsbesef, een zelfgekozen opdracht om er het beste van te maken, maar vooral vanwege het grote plezier in eigen kunnen dat kenmerkend is voor zijn werk, of het nu een doorwerkte compositie betreft of een luchtige schets.

“Ondanks de grote verscheidenheid in techniek, materiaalgebruik en tekenstijl blijft de verwantschap tussen Dools werken immer zichtbaar”, merkt Leeflang nog op. Dat houdt verband met zijn anders kunnen kijken, beter kunnen zien en doorzien, zijn oorspronkelijke handschrift en zijn verwondering over de wereld, zijn medemens en zichzelf. In het boek is nog plek ingeruimd voor een drietal dichters. Poëzie waarmee Dool met zijn verbeelding aan de haal is gegaan. De woorden beeld heeft gegeven, maar het zou best ook zo kunnen zijn dat het andersom werkt. Rein Dool is een verrassend tekenaar met soms wonderlijk werk. Voor elk wat wils zou je kunnen zeggen. Want van vele tekenstijlen, in abstractie en naar de werkelijkheid, van landschap tot portret en alles wat daartussen zit, dus van alle markten thuis.

Rein Dool, tekenaar. Uitgave bij tentoonstelling in het Dordrechts Museum. Tekst Huigen Leeflang. Waanders Uitgevers, Dordrechts Museum, Fondation Custodia, 2022.

[brievenuitinnsbruck]

Outdoor athletes and Tesson

Opnieuw wat schrijfsels die steeds vertrekken van artikels die ik afgelopen maanden las.

Outside online gaf het woord aan deze ski-vedette (Collison). In plaats van het klassieke verhaal van happy-go-lucky en dagen vol met powder, gaat het over een top-atlete die begint te struggelen naar het einde van haar carrière. Hoe dat zij omgaat met haar twijfels, is zeer herkenbaar en charmerend. En toch wordt het niet over-geromantiseerd.

“She’s carried the lessons she learned from Hawks with her. He’d say that we only have control over two things in life: attitude and effort. In his death, she started to be more open to what she calls the mystery of life, and began thinking more about how she wanted to live hers.”

Het blijven natuurlijk Amerikanen: “Sometimes things break us. Sometimes we break open. Sometimes we break down. Sometimes we break free,” she began, the words flowing easily. “I feel stuck. How do I get free? I don’t trust myself, I’m scared. Do you see yourself in me?”

Collinson posed a question to the viewer: “Is there a skin that you’re aching to shed, and are you afraid to let go of something? Is there something that you’re longing to move toward but don’t know where to start? And if so, I really get it. And I’m in your corner, for whenever you’re ready to take the leap. You’ll know.”

Onderstaand citaat komt van een schrijfster, die beschrijft hoe haar verhuis naar natuur/dorp/stilte niet bracht wat ze ervan had verwacht:

“Ik was niet klaar voor dat soort verstilling en stabiliteit. Ik vreesde dat mijn ervaring van het leven te verschillend zou worden van die van andere mensen. Het is belangrijk voor mij om in een algemene realiteit te blijven.”

Het volgende citaat is van Whitman. Ik ben opnieuw vergeten waar ik het tegenkwam. Maar het raakte waarschijnlijk een snaar omdat het beschrijft hoe dat het de natuur is die ons steeds opnieuw exact geeft wat we nodig hebben. Hoe ouder we worden, hoe meer iedereen dit begint in te zien. Maar zoals het citaat van hierboven: niet te vroeg, niet te ver en niet te isolated.

“The trick is, I find, to tone your wants and tastes low down enough, and make much of negatives, and of mere daylight and the skies.

After you have exhausted what there is in business, politics, conviviality, love, and so on — have found that none of these finally satisfy, or permanently wear — what remains? Nature remains; to bring out from their torpid recesses, the affinities of a man or woman with the open air, the trees, fields, the changes of seasons — the sun by day and the stars of heaven by night.”

Conny Aerts (astrofysicus), die recent geïnterviewd werd in een Belgische krant (naar aanleiding van het winnen van een grote prijs, zei het volgende:

“Blije mensen werken niet.”

Meest beluisterde podcast van 2022: Touché.

Niet door de gasten, wel door de fantastische interviewster.

Siska Schoeters, hoe ver haar wereld ook is van die van mij, gaf 3 principes/uitspraken, die we vaak genoeg tegen ons eigen zouden moeten herhalen.

“Niks hangt af van vandaag. Vandaag hoefde dat niet te beslissen. Sommige dingen wijzen zichzelf uit. Op nen dag vallen de zaken wel zoals ze moeten.”

“LaLaLaLA”

“Een verhaal heeft twee kanten.”

In interview met Elisabeth Lucie Baeten:

“Wat hebt u geleerd van het leven? Dat ik niet mijn gedachten ben en dat alles in golven komt.”

Het lezen van “La panthère des neiges” is een relevatie. Het wordt waarschijnlijk m’n laatste boek van 2022 maar daarmee direct het beste en eentje dat staat voor “de cirkel die rond is”. Wat begon met een betovering door de film en muziek, in een kleine cinema in Innsbruck, werd dan een heerlijke laveren, leren en aanduiden over het verloop van weken en maanden. Hieronder enkele passages die mij bijblijven.

L‘imprévu ne venant jamais à soi, il faut le traquer partout. Le mouvement féconde l‘inspiration. L‘ennui court moins vite qu‘un homme pressé.

Soit ces aplatissements géographiques reflétaient mon état d’âme. Etant neurasthénique, il me fallait des steppes. Peut-être y aurait-il eu là une théorie géo-psychologique à bâtir. Les hommes accorderaient leur goût géographique à leurs humeurs.

Les esprits légers aimeraient les prés fleuris, Les coeurs aventureux les falaises de marbre, Les âmes noires les sous-bois de la Brenne, Les êtres plus épais les socles granitiques.

Chez les bêtes, on voisine, on se supporte, mais on ne copine pas. Ne pas tout mélanger: bonne solution pour la vie en groupe.

[stefselfslagh]

Jeroen Olyslaegers: “Ik heb mijn goeroe-ambities opgeborgen.”

Dit stuk verscheen op 1 oktober in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

Volgende week verschijnt Willem En Mijn Wellust, een novelle waarin Jeroen Olyslaegers opnieuw het verleden aan het heden rijgt. En waaraan een liefdevol, maar genadeloos zelfonderzoek voorafging. "Ik besef heel goed dat ik soms een lafaard ben."

Jeroen Olyslaegers mag dan bekend staan als een Antwerpenaar van het zuiverste Scheldewater, sinds twee jaar woont hij in een dorpje in de Franse Ardennen. Hij leeft er samen met zijn vrouw Nikkie Van Lierop: thans schrijfster, maar in een vorig leven zangeres, co-producer en prettier half van Praga Kahn. Ook de vaste researcher van Olyslaegers, de net als de schrijver bovenmatig bebaarde Stef Franck, is inmiddels aan de Franse oevers van de Maas neergestreken. De glooiende heuvels van les Ardennes hebben duidelijk niet alleen op landschapsschilders een aanzuigeffect.

'Nergens heb ik meer rust gevonden dan in bossen en boeken' lees ik op een kunstwerk in de schrijfkamer van Olyslaegers. Het zijn woorden van de middeleeuwse theoloog Thomas a Kempis, die tot een plaatje gepromoveerd werden door zijn vader, kaligraaf Joris Olyslaegers. Beschrijft het citaat de gemoedstoestand van de ontwordelde stedeling die Olyslaegers geworden is?

"Absoluut. Als ik in Antwerpen een aanval van melancholie voelde opkomen, kon ik die bui meteen bezweren: ik trok de stad in, liep naar de dichtstbijzijnde kroeg en ging op in het eindeloze getater. Maar hier, in de natuur, kan ik niet aan mezelf ontsnappen. Ik word gedwongen tot reflectie, moet mijn melancholie recht in het gezicht kijken. En vreemd genoeg geeft mij dat rust. Al wandelend in de bossen zijn er al een heleboel lagen van mij weggeschraapt."

"Ik merk zelfs dat ik steeds meer met het Ardense landschap samenval. In februari, wanneer alles hier koud en doods is, vraag ik me vaak af of ik zélf nog wel een hartslag heb. En een paar maanden later bloei ik samen met de natuur weer helemaal open."

Luidt zijn verblijf in de Franse Ardennen ook een thematische ommekeer in zijn oeuvre in? Of blijft hij ook vanuit zijn nieuwe domicilie de officieuze geschiedschrijver van Antwerpen? "Ik sluit niet uit dat mijn boeken zich beetje bij beetje van Antwerpen zullen losweken. Willem en mijn wellust speelt zich af in Edegem: dat is al acht kilometer buiten de stad. (lacht) Maar uiteraard blijft Antwerpen belangrijk voor mij. Ik ga er nog regelmatig op café, om te doen alsof ik een boek lees en de mensen om mij heen te beloeren. Die observaties voeden mijn geest, ik heb ze nodig. Alleen: als ik een week in Antwerpen ben geweest, wil ik zo snel mogelijk terug naar hier. Dan verlang ik weer naar de rust, de boeken en de bossen."

Jeroen Olyslaegers werd schrijver in de jaren negentig: op vijf jaar tijd verschenen achtereenvolgens Navel (1994), Il Faut Manger (1996) en Open Gelijk Een Mond (1999). Geen van die titels veroorzaakte echter literaire opwinding en dus legde Olyslaegers zich een tijdlang toe op het componeren van theaterteksten, onder meer voor de Koninklijke Vlaamse Schouwburg en Het Toneelhuis. 

Pas in de tweede helft van de jaren 2000 kuste hij de romancier in zichzelf opnieuw wakker. In iets meer dan een decennium publiceerde hij Wij (2009), Winst (2012), Wil (2016) en Wildevrouw (2020). Vooral met Wil, een verhaal over schuld en boete in het door WOII verscheurde Antwerpen, vond Olyslaegers zijn stem als schrijver en beukte hij de poorten naar het grote lezerspubliek open.  

"In de jaren negentig was ik nog zoekend. Ik ergerde me kapot aan de ernst die in de letteren heerste. Om mijn afkeer van literatuur met een grote L kracht bij te zetten, verkondigde ik aan iedereen die het horen wilde dat ik alles behalve een (spuwt het woord uit) oeuvre wilde uitbouwen. Dat mijn boeken gezien moesten worden als volledig op zichzelf staande blijken van genialiteit." (lacht) 

"Na mijn theaterperiode, ik was inmiddels de veertig voorbij, was ik een stuk matuurder. Ik voelde me klaar om de romans te schrijven die ik altijd al had willen schrijven. Om niet langer in de marge te rommelen, maar me tot een zo groot mogelijk publiek te richten. 'Nu ga ik wél aan een repertoire timmeren', dacht ik. Vandaar al die W-titels: ze geven aan dat mijn boeken met elkaar samenhangen. Dat ze wel degelijk een oeuvre vormen."

Maakt vanaf volgende week integraal deel uit van dat oeuvre: Willem En Mijn Wellust, een novelle die tussen de zestiende en de negentiende eeuw pendelt en rake dingen zegt over liefde en bezit, en het soms wazige onderscheid tussen beide. Het verhaal, vraagt u? In 1885 steelt Hippolyte van Damme, feuilletonschrijver bij een krant, in een opwelling een verzameling oude brieven. De epistels zijn van de hand van Willem Silvius, een Antwerpse drukker uit de zestiende eeuw, en zijn gericht aan diens echtgenote. Aanvankelijk is Hippolyte blij met de brieven: hij denkt er inspiratie uit te kunnen putten voor zijn krantenfeuilleton. Maar al gauw blijkt dat zijn kleine diefstal grote gevolgen heeft. Vooral wanneer hij zijn jatwerk opbiecht aan Amandine, de vrouw waar hij buitenechtelijk op verlekkerd is, maakt zijn oorspronkelijke euforie plaats voor wanhoop.

Vorig jaar heette Willem En Mijn Wellust nog gewoon Willem en was het een cadeautje voor de klanten van onafhankelijke boekhandels. Waarom heeft u het boek voor zijn heruitgave van titel veranderd? "Omdat het een heel ander boek is geworden. Toen de Bezige Bij me liet weten dat ze Willem wilden heruitgeven, heb ik de kans gegrepen om het boek te herwerken. Om er een veel ambitieuzer verhaal van te maken. Willem gaat over diefstal, Willem En Mijn Wellust over het bezit ná de diefstal. Het gebeurt in de literatuur niet vaak dat je eenzelfde verhaal op verschillende manieren kan uitwerken. Ik ben blij dat ik dat voor één keer wél heb kunnen doen."

Het hoofdpersonage in Willem En Mijn Wellust, Hippolyte van Damme, steelt uit lust: hij ontvreemdt de brieven van Willem Stivius omdat hij verzot is op 'heerlijkheden op papier'. Ik herkende zijn honger naar diefstal. Ik ben ooit vijf minuten alleen geweest in het atelier van Sam Dillemans, waar prachtige tekeningen en schilderijen aan de muren hingen. 'Sam zal er vast eentje kunnen missen', dramde een stemmetje een moment lang in mijn hoofd. "Zoiets heb ik zelf ook al meegemaakt. Een paar jaar geleden logeerde ik met de familie van Nikkie een week in een huis op het Engelse platteland. Op de eerste verdieping van dat huis was er een bibliotheek. En die was ronduit adembenemend: de eigenaar had zelfs twee exemplaren van de eerste druk van The Devils of Loudon van Aldous Huxley. De hele week heb ik in die bibliotheek moeten vechten tegen mijn neiging tot diefstal. Elke avond zat ik mij af te vragen welke boeken ik zou meenemen. Echt rustig was die vakantie niet." (lacht)

Hippolyte van Damme verkeert regelmatig in gewetensnood over zijn diefstal. Maar, zegt hij: 'We hebben niet alleen een geweten, maar ook het vermogen om daar met onszelf over te onderhandelen.' Hoeveel rek mag er op de onderhandelingen met ons geweten zitten? Wat valt te vergoelijken en wat niet? "Je kan niet over álles onderhandelen. Neem nu de jonge Russische soldaten die in Oekraïne vrouwen verkrachten. Die jongens zijn zonder twijfel zwaar geïndoctrineerd en moeten om te overleven wellicht doen wat de brulapen in hun eenheid hen opdragen. Je zou dus een relatief genuanceerd oordeel over hen kunnen vellen. Maar: ze verkrachten wel Oekraïense vrouwen. En dus zijn het, alle nuances ten spijt, klootzakken. Dat moet je blijven zeggen. Want als je dat niét doet, spuw je in het gezicht van die Oekraïense vrouwen. Je kan wel empathie opbrengen voor mensen die ontsporen, of onderhandelen met je eigen geweten, maar op het einde van de rit moet je toch liefdevol ongenadig zijn. Anders kan je de begrippen goed en kwaad maar beter afschaffen."

In Willem En Mijn Wellust buigt u zich ook over de ongemakkelijke vraag of liefde - iemand willen bezitten - alles welbeschouwd ook geen vorm van diefstal is. "Zodra je in een relatie exclusiviteit eist, is de notie van diefstal niet ver weg: willen dat iemand 'van jou' is, betekent onvermijdelijk dat je die persoon van anderen steelt. Ik ben zelf zo monogaam als een bever, maar ik vraag me oprecht af wat een exclusiviteitscontract met liefde te maken heeft. Iemand willen bezitten is toch een vorm van geweld. "

Iedereen polyamorist dan maar? "Dat zou je denken, maar ook in polyamoreuze relaties gaat het vroeg of laat over bezit. (op een klagerig toontje:) 'Hoezo, je komt niet vrijdag? We hadden toch afgesproken dat je wél zou komen?' Lijkt me erg vermoeiend. (lacht) Vergeet ook niet dat mannen die er vrolijk op los vogelen vaak niet kunnen verdragen dat hun vrouw hetzelfde doet. Ze duiken met mannelijke overmoed van het ene bed in het andere, maar als ze op de gsm van hun vrouw een bericht lezen waaruit blijkt dat ook zij zich niet onbetuigd laat, denken ze: 'Maar godverdomme, die slet.' (lacht) De meervoudige liefde heeft nog een hele weg te gaan, vrees ik."

Zelf gelooft u in liefde van de symbiotische, allesomvattende soort. Maar is symbiose ook geen vorm van diefstal? Wie de totale samensmelting verlangt, ontneemt de ander toch het recht om zichzelf te zijn? "Als je definitie van symbiotische liefde 'de totale samensmelting' is, is het inderdaad een vorm van diefstal. Maar voor mij hoeven geliefden elkaar helemaal niet te overlappen. Een symbiotische relatie nastreven, betekent vooral: zorg dragen voor elkaar. Veel mensen hebben de neiging om vanalles te eisen van hun partner. Ze vragen zich voortdurend af of ze wel voldoende aandacht en genegenheid krijgen. Maar in de liefde gaat het niet over jou, maar over de ander. Daarmee bedoel ik niet dat je jezelf moet wegcijferen. Maar wel dat je moet beseffen dat je in een relatie niet alleen bent. Dat je bereid moet zijn je over je geliefde te ontfermen."

Hippolyte van Damme omringt de vrouwen in zijn leven niét met zorg: ten opzichte van zijn wettige echtgenote is hij een hufter, ten opzichte van Amandine, zijn minnares, een poseur. "Hippolyte wil Amandine vereren. Dat zie je wel vaker bij mannen die met een mooie vrouw samen zijn. Ofwel zetten ze haar op een piedestal en zeggen ze 'Ik ben zo blij dat ik naast haar mag lopen!', ofwel beschouwen ze haar als hun bezit en zeggen ze: 'Kijk eens wie er van mij is.' In het eerste geval maken ze zich klein, in het tweede geval verwarren ze hun vrouw met een vaas. (lacht) Maar in beide gevallen is de mooie vrouw eraan voor de moeite: je wil noch met een dweper, noch met een bullebak samen zijn."

Kan u zich voorstellen dat onze denkbeelden over de liefde ooit fundamenteel zullen veranderen? Dat we over dertig jaar eens goed gaan lachen met wat we vandaag als het summum van de romantische liefde beschouwen? "Ja. Misschien komt er ooit een dag waarop we seksuele orgieën niet langer zullen zien als heimelijke, zweterige swingersfeesten, maar als manifestaties van naastenliefde en vrijheid. Wij beschouwen onszelf als een geëvolueerde soort en hebben de neiging om te denken dat onze levensstijl de beste is. Maar dat is hilarisch, want de geschiedenis bewijst dat we al eeuwenlang tegen dezelfde problemen aanlopen. En dat we die meestal ook op dezelfde, domme manier proberen op te lossen. Onze historische kennis zou ons niet hoogmoedig, maar nederig moeten maken."

In de catacomben van het verleden tijdloze inzichten gaan opdelven: het is Jeroen Olyslaegers' letterkundige specialiteit geworden. Wil speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar stelt actuele vragen over de schimmige grens tussen neutraliteit en lafheid. Wildevrouw situeert zich in de zestiende eeuw, maar reflecteert op een eigentijdse manier over onze weerbarstige omgang met andersdenken. En Willem En Mijn Wellust reist naar de negentiende eeuw maar bevat ongedateerde inzichten over de illusie van bezit. 'Een goeie historische roman is ook een hedendaagse roman', luidt de literaire wapenkreet van Olyslaegers. Omdat het verleden beter geschikt is om iets over het het heden te zeggen dat het heden zelf? 

"Het bestuderen van het verleden is zowel emanciperend als relativerend. Emanciperend omdat het je oogkleppen doet afvallen en je bevrijdt van een al te beperkte kijk op je bestaan. En relativerend omdat het je doet inzien dat we keer op keer dezelfde dingen meemaken. Als je een minimum aan historisch besef hebt, denk je niet zo gauw: 'Wat ons nu overkomt, is het ergste wat een mens kan meemaken.' Je voorouders hebben het namelijk ook al eens meegemaakt."

U trekt zich steeds meer terug in de niche van de historische roman. Is dat een kwestie van literaire positionering? Denkt u: 'Mijn historische romans hebben succes, dus laat ik dat soort romans maar blíj́ven schrijven'? "Ja. Ten eerste is de historische roman helemaal mijn genre: ik tracht er echt in uit te blinken. En ten tweede zijn mijn lezers mij erg dierbaar. Niet alleen omdat ze mijn boeken kopen, maar ook omdat ik met hen een mooie band heb opgebouwd. Er gaat geen week voorbij of ik ga met mijn lezers in interactie. Dat is voor mij heel waardevol. Ik heb lange tijd gedacht dat ik als einzelgänger door het leven zou moeten gaan. Dat ik er niet bij hoorde. Mijn lezers hebben mij van dat gevoel verlost."

Waarom dacht u dat u er niet bij hoorde? "Als kind was ik een buitenbeentje: ik stond vaak alleen op de speelplaats en werd net niet gepest. Taal werd mijn afweermechanisme: ik gebruikte woorden om mijn belagers op afstand te houden. Maar ik ben in dat opkomen voor mezelf een beetje doorgeslagen. Ik ging van 'Shit, ik hoor er niet bij' naar 'Fuck it, jullie kunnen allemaal mijn gat kussen.' Toen ik tot de literaire wereld toetrad, was dat met een air van: 'Ik hoef geen deel uit te maken van jullie zielige clubje.' Ik opereerde in de buitenbaan en maakte mezelf wijs dat het zo hoorde. Tot ik vele jaren later besefte dat ik mezelf op die manier saboteerde. Dat ik moest ophouden met verbitterd te zijn en een genereus schrijver moest worden. Want ook voor een auteur geldt: hoe meer je geeft, hoe meer je terugkrijgt. Zodra ik besloot dat ik voortaan een groot publiek wilde bereiken, is mijn schrijverscarrière in zijn plooi gevallen. Vandaag schrijf ik de boeken die ik wil schrijven en heb ik niet langer het gevoel dat ik er niet bij hoor."

Alleen is er nu het angstbeeld dat uw publiek u op een dag de rug zal toekeren. In het studentenblad Veto zei u: 'Als ik geen succes meer zou hebben, moet ik naar de therapeut.' (knikt) "Ik wil niet opnieuw boeken schrijven waar niemand van wakker ligt. Het geeft weinig voldoening om twee jaar aan een boek te werken, het na amper drie weken uit de winkels te zien verdwijnen en vervolgens met een klein stemmetje te moeten zeggen: 'Ik zal dan maar aan een nieuw boek beginnen, zeker?' Ik weet hoe het voelt om te flirten met de onzichtbaarheid. En ik wil het niet opnieuw meemaken."

Toen u op uw achttiende aan uw vader vertelde dat u schrijver wilde worden, vroeg hij u: 'Heb je al iets te vertellen?' Dat bleek niet het geval te zijn, want u debuteerde pas negen jaar later. "Ik heb lang moeten wachten, ja. Ik ben struikelend en prutsend volwassen moeten worden voor ik het gevoel had dat ik iets te melden had."

Als je een begenadigd stilist bent, moét je dan wel iets te vertellen hebben? Vorm kan toch ook inhoud zijn? "Sommige schrijvers zijn vormtechnisch zo superieur dat ze inderdaad interessanter zijn dan schrijvers die een belangrijke boodschap menen te verkondigen. Ik heb lang bezwaar aangetekend tegen stilistiek die een gebrek aan inhoud moet verdoezelen. Maar daar ben ik van teruggekomen. Vorm kan, zoals je zegt, wel degelijk inhoud worden."

Kan u leven met de adjectieven waarmee uw eigen schrijfstijl doorgaans omschreven wordt? Bruegeliaans, weelderig, barok? "Mensen zijn nogal lui in het beschrijven van literaire stijlen. Ze noemen het taalgebruik van schrijvers ofwel zuinig ofwel weelderig. Alsof er tussen die twee uitersten geen tientallen schakeringen zijn. Zelf vind ik de satire in mijn boeken veel belangrijker dan mijn zogenaamd weelderige schrijfstijl. De lach is de hartslag van mijn werk."

'Mijn ambitie wordt met de jaren alleen maar groter', liet u onlangs optekenen. Tot waar reiken uw schrijversaspiraties? "Ik droom stiekem van dat ene, allesomvattende boek. Het boek dat verklaart wie we zijn en wat we hier doen. Maar ik vrees dat het schrijven van zo'n boek een onmogelijke onderneming is. Hoe langer ik leef, hoe minder ik lijk te weten. En hoe meer ik me daarbij neerleg. Vroeger was ik een echte Faust: in ruil voor ongebreidelde kennis zou ik een pact met de duivel gesloten hebben. Vandaag heb ik die kennishonger niet meer. Ik denk al gauw: words, words, words. Het gevolg is dat ik mijn goeroe-ambities heb opgeborgen. Ik weet nu dat ik altijd weinig zal weten. Dat ik geen leraar ben, maar een prutser."

Een getalenteerd prutser dan toch. "Ik kan mensen hypnotiseren met een verhaal, ja. In mijn familie was je pas belangrijk als je iets kon vertellen. Je werd afgemaakt als je een verhaal vertelde dat nergens op sloeg. Vandaar ook mijn schrijversmotto: never be boring."

Zou u te porren zijn om een reeks voor een streamingdienst à la Netflix te schrijven? "Zeker. Al is zo'n klus niet zonder gevaren: voor je het weet ben je onder druk van producenten allerlei compromissen aan het sluiten en ben je medeverantwoordelijk voor een draak. In mijn theaterperiode heb ik af en toe puur voor het geld teksten geschreven. Uit wanhoop, om te overleven. Telkens was de vernedering die ik ervaarde veel groter dan de som geld die ik ontving. (lachje) Maar hoedanook moet ik kunnen schrijven. Anders is het gedaan met mij. Als ik een paar dagen niet schrijf, ben ik één rillende brok ellende. Voor mij is het heel eenvoudig: schrijven is leven, leven is schrijven."

Een half jaar geleden werd Jeroen Olyslaegers De Morgen-columnist. Twee keer per week verschijnen op de voorpagina van deze krant honderdzeventig woorden waarmee hij hetzij de actualiteit hetzij een flard privéleven herkadreert. Ik vraag of het schrijven van columns hem koortsig maakt. Of hij soms nagelbijtend denkt: 'Shit, ik heb deze week nog niks meegemaakt waarover ik kan schrijven, ik zal zélf maar wat columnwaardig drama veroorzaken'? 

"Nee, ik creëer geen situaties om er kunst uit te kunnen puren. Er zijn artiesten die dat wél doen. Ik ken muzikanten die hun relatie bëeindigen omdat ze een break-up-plaat willen maken, niet omdat ze hun partner beu zijn. (lacht) Maar zelf bezondig ik me niet aan dat soort praktijken. Als je intens leeft, en dat doe ik, neemt je leven uit zichzelf een heleboel wendingen." 

Zeventien jaar geleden kwam er een einde aan de amoureuze vennootschap met zijn eerste vrouw. De zoon die ze samen hadden was nog klein, de band tussen vader en kind nog broos. Hoewel hij zijn vaderschap ooit 'één van de portalen tot een dieper begrip' noemde, is het nog altijd een bron van twijfel en onzekerheid. Wanneer ik pols naar wat hij als vader geleerd heeft, bots ik op een bescheiden muur. 

"Ik vind het heel moeilijk om in interviews over mijn vaderschap te praten. Ik heb het gevoel dat ik mijn zoon zou bedriegen als ik daar met jou over zou reflecteren. Omdat hij zelf niet bij dit gesprek aanwezig is, begrijp je? (denkt na) Er is tussen mij en mijn zoon veel onuitgesproken gebleven. Af en toe voelt het alsof we met z'n tweeën in een moeras zitten en tegen elkaar zeggen: 'Niet teveel bewegen, anders zinken we nog dieper weg.' (na een nieuwe stilte) Hoe hard je als ouder ook je best doet, elke opvoeding veroorzaakt wonden. Ouders zijn gedoemd om prutsers te zijn."

U noemt zichzelf vaak en graag een prutser. Uit een existentieel soort masochisme? Of omdat u de stumperd in uzelf als een integraal onderdeel van uw identiteit beschouwt? "Het tweede. Ik besef heel goed dat ik, net zoals Hippolyte van Damme, een bangerik en een opportunist kan zijn. Maar die vaststelling duwt me niet in een depressie. Ik kijk met veel liefde naar mijn gebreken. Falen hoort bij het leven. Maar dat durven we nauwelijks te erkennen. We willen succesverhalen horen. Over mensen die moeilijkheden overwinnen en triomferen. Mensen die falen, daar hebben we het nog altijd moeilijk mee. En dus beschouw ik het als mijn taak om het met een zekere hardnekkigheid over dat falen te hebben."

Moeten we niet vooral de dualiteit in onszelf leren aanvaarden? Het feit dat we zowel engel als demon zijn, zowel held als lafaard? "Natuurlijk. In het leven is alles momentaan. De ene dag ben je klaar om de wereld te veroveren, de andere zou je jezelf iets aandoen. Het ene moment ben je aan het huilen, het andere aan het schateren. Dat is volstrekt normaal en er zit zelfs iets troostends in. Maar we horen liever niét hoe fragiel we zijn. Hoe alles van contextjes en momentjes afhangt. We willen alleen het consequente gedrag zien, de rechte lijn."

Terwijl het leven een stuk leuker is als we af en toe inconsequent durven te zijn. "Absoluut. Zelfs in maatschappelijk opzicht is inconsequent zijn soms de beste optie. Stel: je bent een rechts politicus. Wellicht ben je dan voor een slanke overheid en vind je dat iedereen voor zichzelf moet leren zorgen. Maar wat als je voor de mensen die vandaag hun energiefactuur niet meer kunnen betalen toch een vorm van solidariteit zou willen organiseren? Waarschijnlijk ga je dan het verwijt krijgen dat je niet consequent bent. Durf je in dat geval door te zetten of hou je je in? Ik zou doorduwen. Soms is het verstandiger om je levensbeschouwelijke axioma's even los te laten. Altijd maar consequent moeten zijn: het is in zekere zin zelfs ontmenselijkend."  

We verklaren ons gesprek voor voltooid, Sofie van de uitgeverij moet nog gebeld worden. Voor ik weer verdwijn, stopt hij me nog snel een anecdote toe. "Een vriend van mij heeft mijn stamboom gereconstrueerd tot in 1290. Zo ben ik te weten gekomen dat ik genetisch verwant ben aan Quinten Matsijs, de schilder die beschouwd wordt als de laatste belangrijke vertegenwoordiger van de Vlaamse primitieven. 'So what?', denk je misschien, 'er zijn zoveel mensen die een genetische verwantschap met Quinten Matsijs kunnen claimen.' Maar Matsijs is nog op een andere manier mijn leven binnen gedwarreld: toen ik in het Vleeshuis in Antwerpen Wildevrouw aan het schrijven was, stond zijn originele wildevrouwbeeldje in mijn werkkamer. Toeval? Misschien. Maar voor mij brengt zoiets mysterie in het leven."

Nog meer mysterieus toeval: op weg naar huis rij ik een tijdje achter een auto met een gepersonaliseerde nummerplaat waarop WILLEM staat. WELLUST was natuurlijk nog mooier geweest.

[fandomsinabookshelf]

Persoonlijke Armbanden met Tekst: Unieke Accessoires!

Persoonlijke Armbanden met Tekst: Unieke Accessoires! Welkom bij ons nieuwste blogartikel over​ persoonlijke armbanden met tekst ‌- de perfecte accessoires om jouw unieke stijl te laten zien! Of je nu een persoonlijke boodschap wilt delen of een ‍speciale herinnering wilt koesteren, deze⁢ armbanden bieden een prachtige manier om jezelf uit te drukken. Bij‍ het kiezen van een sieraad is het belangrijk dat het niet alleen mooi is, maar ook een betekenis heeft die echt bij jou past. Met onze persoonlijke armbanden met tekst kun je​ je eigen verhaal vertellen en jezelf laten stralen. Ben je klaar om te ontdekken hoe deze unieke accessoires jouw outfit helemaal af kunnen maken? Lees dan snel verder!Inhoudsopgave1. "Wat zijn persoonlijke armbanden met​ tekst en waarom zijn ze zo uniek?"2. "De​ betekenis achter persoonlijke teksten op armbanden"3. "Hoe kies je de perfecte tekst voor jouw persoonlijke armband?"4. "De verschillende materialen en stijlen⁣ van persoonlijke armbanden"5. "Een persoonlijke armband als uniek en betekenisvol cadeau"6.​ "Tips voor het dragen en onderhouden van je ⁢persoonlijke armband met tekstVragen en antwoordenAchteraf bekeken1. "Wat zijn persoonlijke armbanden met tekst en waarom zijn ze zo uniek?"1. Persoonlijke armbanden met tekst⁢ zijn ‍accessoires die speciaal zijn ontworpen om een persoonlijke boodschap, naam of datum te tonen. Deze armbanden zijn de perfecte manier om je eigen stijl uit te drukken en een uniek statement te maken. Of je nu een inspirerende quote wilt tonen, de naam van ​je geliefde wilt dragen of een belangrijke⁤ datum wilt herdenken, een persoonlijke armband met tekst kan al deze wensen vervullen. Wat deze armbanden zo uniek maakt, is dat​ ze volledig gepersonaliseerd‌ kunnen worden. Je kunt de tekst, het lettertype en het materiaal van de armband kiezen, waardoor je een stuk hebt dat echt bij jou past. Of ⁢je nu een armband wilt met een subtiel ontwerp of eentje die opvalt, er zijn ‌eindeloze mogelijkheden om je eigen unieke sieraad te creëren. Daarnaast zijn persoonlijke armbanden‌ met tekst ook geweldige cadeau-opties. Deze armbanden kunnen een diepe betekenis hebben voor de‌ ontvanger, omdat ze een persoonlijke boodschap dragen. Of het nu gaat om een verjaardag, jubileum, Valentijnsdag of gewoon om iemand te laten weten ‍dat je aan hen denkt, een persoonlijke⁤ armband met tekst is een attent en uniek geschenk. Met persoonlijke armbanden met tekst kun je je individualiteit vieren⁢ en een statement maken dat echt bij jou ⁣past. Ze zijn niet alleen unieke accessoires,‌ maar ook betekenisvolle⁣ stukken die je kunt koesteren⁢ en delen met anderen. Dus ⁣waar wacht je ⁣nog op? Ontwerp je eigen persoonlijke armband met tekst en⁤ laat je boodschap schitteren!2. "De betekenis achter persoonlijke teksten‌ op armbanden" Persoonlijke armbanden met ⁣tekst zijn niet alleen trendy accessoires, maar ze kunnen ook een diepere‌ betekenis hebben voor degene die ze draagt. Of het nu gaat om een inspirerend citaat, een betekenisvolle datum of de⁢ initialen van geliefden, deze armbanden kunnen een unieke manier zijn om je persoonlijkheid en ⁣emoties te uiten. Een persoonlijke tekst op een armband kan dienen als​ een dagelijkse herinnering aan een belangrijk moment in ‌je leven. Het kan een motiverend woord zijn dat je inspireert ⁣om door te ‌gaan, zelfs op de moeilijkste dagen. Of het kan een symbolische ⁢betekenis hebben die alleen jij en een select aantal mensen begrijpen. Wat de reden ook is, deze armbanden hebben een speciale plaats in ons hart omdat ze ons herinneren aan wie we zijn en waar we vandaan komen. De kracht van persoonlijke teksten op armbanden ligt in de emotionele band die ze creëren tussen de drager en ⁣de tekst. Het is een subtiele manier om jezelf te uiten, zonder ⁣dat je woorden hoeft te spreken. Of je nu ​je liefde voor iemand wilt tonen, jezelf wilt herinneren aan je doelen⁢ of gewoon‌ een persoonlijke touch aan je​ outfit wilt geven, een armband met een persoonlijke tekst kan dit allemaal doen.

Daarnaast bieden persoonlijke ‍armbanden met tekst ook ⁢de mogelijkheid om een uniek cadeau te geven aan iemand die speciaal voor je‌ is. Door ​een persoonlijke tekst toe te voegen, toon je niet alleen je liefde ​en waardering, maar geef je ook ⁣iets dat ⁢langdurig‌ is en een blijvende herinnering zal zijn. Elk keer dat​ de ontvanger naar ⁤de armband kijkt,⁢ zullen ze worden herinnerd aan ⁢de speciale band die jullie delen. Kortom, persoonlijke armbanden met ⁣tekst zijn niet zomaar accessoires. Ze hebben een​ diepere betekenis en kunnen een tastbare herinnering​ zijn⁢ aan belangrijke momenten en emoties. Of je ze nu voor jezelf draagt of als cadeau geeft, deze armbanden zijn een unieke manier om jezelf ⁢uit ⁢te drukken en anderen ‌te‍ laten zien ​hoeveel ⁣ze voor je betekenen. Met een persoonlijke tekst om ‌je pols​ draag je niet alleen een stijlvolle accessoire, maar⁢ ook een verhaal dat alleen jij kunt vertellen. Bold: persoonlijke armbanden met tekst, inspirerend citaat, betekenisvolle datum, initialen van⁣ geliefden, symbolische betekenis, emotionele band,​ uniek⁣ cadeau, speciale band.3. "Hoe kies je de perfecte tekst voor jouw persoonlijke armband?"3. Bij het ​kiezen van een‌ tekst voor je persoonlijke armband zijn er verschillende factoren om rekening mee te houden. Het is belangrijk om een tekst te ​kiezen die jouw persoonlijkheid ⁣weerspiegelt⁤ en tegelijkertijd een betekenisvolle​ boodschap overbrengt. ‌Hier zijn enkele tips om je te helpen de perfecte tekst voor jouw persoonlijke armband te kiezen. Ten eerste, overweeg de lengte van de tekst. Armbanden hebben vaak beperkte ruimte,‍ dus het is belangrijk om een⁣ tekst ​te kiezen die niet te lang is. Korte en bondige ⁣woorden of zinnen kunnen krachtig en⁣ impactvol zijn. Denk bijvoorbeeld aan inspirerende quotes zoals "Leef in het moment" of "Dromen worden werkelijkheid". Daarnaast is het belangrijk om na te denken over de betekenis achter de tekst. ⁤Wat wil je graag uitdrukken met je persoonlijke armband? Wil je iets motiverends,‌ iets dat geluk symboliseert of misschien een ⁢herinnering aan een speciale persoon of gebeurtenis? Door na te denken over⁣ de betekenis achter de tekst, kun je een ⁤armband creëren die een diepere emotionele waarde heeft. Bedenk ook wie de armband zal zien. Wil je‌ een tekst die alleen voor jouzelf is, of wil je een boodschap delen met anderen? Als je de armband wilt delen, ​is het belangrijk om een tekst te kiezen die universeel begrijpelijk is en anderen kan inspireren of ontroeren. Ten slotte, wees niet bang om creatief te zijn! Je persoonlijke armband is ‍een weerspiegeling ⁢van jouw unieke persoonlijkheid. Durf iets te kiezen dat buiten ‌de gebaande paden ligt ⁤en echt bij jou ⁢past. Of het nu een grappige slogan, een favoriet citaat of een simpel woord is - de keuze is aan jou! Met deze tips in gedachten kun je nu op zoek gaan naar de perfecte tekst voor jouw persoonlijke armband. Onthoud dat het uiteindelijk gaat⁢ om ‍de persoonlijke betekenis die de tekst voor jou heeft. Laat jouw armband een uniek accessoire zijn dat een verhaal vertelt en jouw persoonlijkheid in stijl uitdraagt.4. "De verschillende materialen en stijlen ‌van persoonlijke armbanden" Persoonlijke armbanden zijn unieke accessoires die een persoonlijke touch kunnen geven‍ aan je outfit. Er zijn verschillende⁤ materialen en ⁢stijlen beschikbaar, zodat je altijd een armband kunt vinden die perfect bij jou⁢ past. Een populaire optie voor persoonlijke armbanden zijn armbanden met tekst. Deze armbanden kunnen worden gegraveerd met namen, ‌initialen, belangrijke data of inspirerende quotes. Het mooie ⁤van deze armbanden is dat je ze kunt personaliseren en aanpassen aan je eigen smaak. Of je nu kiest voor een subtiele gravure of een opvallende tekst, een armband met tekst‌ is altijd een stijlvolle en persoonlijke toevoeging⁣ aan je sieradencollectie. Naast armbanden met tekst zijn er ook ⁢armbanden verkrijgbaar in verschillende materialen. ⁤Zo⁤ kun je kiezen voor een armband van⁤ sterling zilver, goud, rosé goud, leer, touw, kralen of zelfs hout.

Elk materiaal heeft⁢ zijn eigen unieke uitstraling en draagt bij aan de persoonlijke betekenis van‍ de armband. ‍Een zilveren armband straalt bijvoorbeeld elegantie​ en tijdloosheid uit, terwijl een leren armband een stoere en nonchalante look kan creëren. Het kiezen van de juiste stijl en het juiste materiaal voor je persoonlijke armband is een kwestie van persoonlijke voorkeur en stijl. Het is belangrijk om een armband te kiezen die past bij jouw persoonlijkheid en die je met trots kunt dragen. ⁣Of je nu houdt van een minimalistische stijl, een bohemien look ‍of juist van⁤ een opvallend sieraad, er ⁢is altijd een persoonlijke armband die perfect bij jou past. Laat je creativiteit de vrije loop en creëer een ‍uniek accessoire dat jouw persoonlijkheid weerspiegelt.5. "Een persoonlijke armband als uniek⁣ en betekenisvol cadeau"Als je op zoek bent naar een uniek en betekenisvol cadeau, dan zijn persoonlijke armbanden met tekst de perfecte keuze! Deze accessoires zijn niet alleen trendy en stijlvol, maar⁤ kunnen ook een​ diepe betekenis hebben voor degene die het cadeau ontvangt. Met een persoonlijke boodschap gegraveerd op de armband, kun je​ een speciale herinnering of een inspirerende quote delen met je dierbare. Persoonlijke armbanden met tekst zijn verkrijgbaar ⁤in verschillende stijlen ‌en materialen, zodat je de perfecte armband kunt kiezen die past bij ​de persoonlijkheid en smaak van degene aan wie je het cadeau geeft. Of het nu⁢ gaat om een gegraveerde naam, een belangrijke datum of een motiverende zin, de mogelijkheden zijn eindeloos! Met deze unieke accessoires kun je niet alleen een fashion statement maken, maar ook een emotionele band creëren. Het dragen van een persoonlijke armband met tekst kan een constante‍ herinnering zijn aan de speciale band die⁣ je deelt met degene die​ het cadeau heeft ‍gegeven. Het is een tastbaar symbool van liefde, ⁢vriendschap of waardering. Dus waar wacht je nog op? Geef een persoonlijke armband met tekst als cadeau en laat zien hoeveel iemand voor je betekent. Of het nu voor een verjaardag, jubileum, bruiloft ‌of gewoon zomaar is, deze unieke accessoires zullen zeker een glimlach op het gezicht van de ontvanger toveren. Kies een armband die past bij de persoon en de gelegenheid, en maak van het cadeau ⁣een blijvende⁢ herinnering.6. ⁣ "Tips voor het dragen en​ onderhouden van je persoonlijke armband met tekst6.​ Een persoonlijke armband met tekst⁤ is een unieke en betekenisvolle accessoire om te dragen. Of het nu gaat om een speciale‍ boodschap,⁢ een naam of een belangrijke datum, een armband met tekst⁤ kan echt een persoonlijk statement‌ maken. Hier zijn enkele handige . Ten eerste is het‌ belangrijk om de juiste maat armband te kiezen. Een armband die te⁢ strak zit kan ongemak veroorzaken en een armband ⁤die te los zit kan gemakkelijk verloren gaan. Meet je polsomtrek nauwkeurig op voordat je een armband koopt en⁤ kies een maat die comfortabel om je pols past. Hou er ook rekening mee dat sommige armbanden verstelbaar zijn, ⁢zodat je de maat kunt aanpassen indien nodig. Om je persoonlijke armband met tekst mooi te houden, is‍ het belangrijk om aandacht te besteden aan het onderhoud. Afhankelijk van het materiaal van de armband, kunnen er verschillende onderhoudsvereisten zijn. Bijvoorbeeld, armbanden gemaakt van edelmetalen zoals zilver of goud kunnen dof worden na verloop van tijd. Gebruik een zachte doek en een mild schoonmaakmiddel om de⁣ armband‌ voorzichtig schoon te maken en zijn glans te behouden. Vermijd echter⁤ agressieve chemicaliën, zoals bleekmiddel, omdat deze de armband kunnen beschadigen. Daarnaast is het belangrijk om je persoonlijke armband met tekst met zorg te ​dragen. Vermijd​ het dragen⁣ van de armband​ tijdens ruwe activiteiten waarbij hij kan ⁤worden blootgesteld aan ⁣beschadiging of verlies. Verwijder de armband ook voordat je gaat douchen, zwemmen of sporten, omdat water en zweet de kwaliteit van de armband kunnen ⁢aantasten. Bewaar de armband op een veilige

plek wanneer je hem niet draagt, bij voorkeur in een sieradendoosje om krassen en vervorming te voorkomen. Met deze ⁤tips kun je optimaal genieten van je persoonlijke armband met tekst en ⁤ervoor zorgen dat hij er altijd mooi uitziet. Onthoud dat een persoonlijke armband een speciale‍ betekenis heeft en ‍dat het dragen ervan een manier is om je persoonlijkheid en stijl⁤ uit te drukken. Kies een armband die bij⁢ je past en draag hem met trots! Vragen en antwoordenQ: Wat zijn persoonlijke armbanden met tekst? A: Persoonlijke armbanden met⁢ tekst zijn unieke accessoires die speciaal ontworpen zijn om een persoonlijke boodschap te laten zien. Deze armbanden zijn vaak gemaakt van hoogwaardige ​materialen zoals edelmetaal of leer en worden voorzien van ​een gravure of bedrukking met een specifieke tekst, woorden of namen die‍ belangrijk ‍zijn voor de drager. Q: Wat maakt persoonlijke armbanden ‌met tekst zo uniek? A: Wat‌ deze armbanden echt​ uniek maakt, is het feit dat je ze helemaal kunt aanpassen aan je eigen smaak en voorkeuren. Je kunt kiezen uit verschillende lettertypen, stijlen en symbolen om jouw persoonlijke⁢ boodschap tot leven te brengen. Of het nu gaat⁤ om een motiverende quote, een⁣ belangrijke datum of de namen van geliefden, de mogelijkheden zijn eindeloos. Q: Voor welke gelegenheden zijn persoonlijke armbanden met tekst geschikt? A: Persoonlijke armbanden met tekst zijn geschikt voor vrijwel elke gelegenheid. Ze kunnen dienen als een geweldig cadeau-idee voor verjaardagen, jubilea, bruiloften‍ of andere speciale mijlpalen in het leven van iemand anders. Daarnaast zijn deze armbanden ook perfect om jezelf te verwennen en je eigen persoonlijke stijl te laten zien. Q: Welke materialen worden vaak ⁢gebruikt voor persoonlijke ⁢armbanden ⁤met tekst? A: Persoonlijke armbanden met tekst⁣ kunnen gemaakt zijn ⁤van ⁣verschillende materialen, ⁢afhankelijk van je ​voorkeur en budget. Populaire materialen zijn onder ⁣andere roestvrij staal, sterling zilver, goud, ⁤leer en zelfs natuurlijke materialen zoals hout of edelstenen. Het belangrijkste is​ dat je ​kiest voor ‍een materiaal dat zowel duurzaam als comfortabel is om⁢ te dragen. Q: ‍Hoe kan ik een persoonlijke armband met tekst bestellen? A: Het bestellen van een persoonlijke armband met tekst is ⁢over het algemeen heel eenvoudig. Veel‌ online‌ winkels bieden de mogelijkheid om je eigen tekst en personalisatie-opties te kiezen. Je hoeft‍ alleen maar het gewenste materiaal, ⁣de tekst en ‌eventuele symbolen of stijlen te selecteren en vervolgens ⁤je bestelling te plaatsen. Binnen enkele dagen ontvang⁤ je jouw unieke accessoire op maat‍ bij jou thuis. Q: Is er iets waar ik op moet⁤ letten bij het bestellen van persoonlijke armbanden met tekst? A: Het is⁢ altijd belangrijk om de betrouwbaarheid en reputatie ​van de verkoper te controleren voordat je een persoonlijke armband met tekst bestelt. ‍Lees recensies van andere klanten en controleer of de website beveiligd is voor online transacties. ​Daarnaast is het handig om de maat van de armband⁤ te kennen, zodat deze perfect om je pols past. Q: Hoe kan ik mijn⁣ persoonlijke armband met tekst onderhouden? A: ​Het onderhouden van je persoonlijke armband met tekst is meestal heel eenvoudig. Voor armbanden van materialen zoals ⁤roestvrij ​staal of zilver kun ⁣je een zachte doek gebruiken om ze schoon te maken en op te poetsen. Lederen armbanden kunnen worden behandeld met een speciale lederreiniger en conditioner om ze in goede staat​ te houden. Het is ook belangrijk om je armband niet bloot te stellen aan vocht en​ chemicaliën om verkleuring of beschadiging‍ te voorkomen. Q: Kan ik mijn persoonlijke armband met tekst retourneren als ik niet tevreden ben? A:​ Dit kan variëren afhankelijk⁤ van het beleid van de verkoper. Het is echter altijd verstandig‍ om de retourvoorwaarden te controleren voordat je een bestelling plaatst. Veel verkopers bieden een retourbeleid aan waarbij ‌je de‌ armband kunt retourneren als je niet tevreden bent, zolang deze in originele staat is.

Zorg ervoor ⁣dat je dit controleert voordat je je definitieve beslissing neemt. Q: Zijn persoonlijke ‍armbanden met tekst alleen voor vrouwen, of zijn er ook opties voor mannen? A: Persoonlijke armbanden met⁣ tekst zijn absoluut niet alleen voor vrouwen! Er zijn talloze opties beschikbaar die speciaal ontworpen zijn voor mannen. Denk bijvoorbeeld aan stoerdere materialen zoals leer of roestvrij staal en ‌gravures met naam, belangrijke data ⁤of inspirerende woorden. Of je nu op zoek bent naar een cadeau voor een man of gewoon jezelf wilt verwennen,⁢ persoonlijke armbanden met tekst zijn⁢ er voor iedereen. Achteraf bekekenBedankt voor het lezen van ons artikel over persoonlijke armbanden met tekst! We hopen‍ dat je net⁣ zo enthousiast bent geworden over deze unieke accessoires als wij. Of je nu op zoek‍ bent naar een betekenisvol‍ cadeau voor ⁣een geliefde of gewoon je eigen stijl wilt laten zien, persoonlijke armbanden met tekst⁤ zijn de perfecte keuze. Met een ruime ⁤collectie aan stijlvolle ontwerpen en‌ mogelijkheden‌ om je eigen tekst toe te voegen, is er voor ieder wat wils. Of je nu kiest voor een⁢ inspirerende quote, een⁢ liefdevolle boodschap of simpelweg je eigen naam, jouw persoonlijkheid straalt altijd door in ​deze armbanden. Naast het esthetische aspect ‍hebben persoonlijke armbanden met tekst ook een diepere betekenis. Ze kunnen dienen als een herinnering aan een belangrijk moment, een motivatie tijdens moeilijke tijden ⁣of gewoon als een dagelijkse bron​ van‍ inspiratie. Het dragen van een armband met jouw eigen gekozen tekst is een manier om jouw verhaal te vertellen en een uniek⁢ statement te maken. Bij⁢ het kiezen van jouw persoonlijke armband met tekst is kwaliteit van groot belang. Daarom werken wij alleen met hoogwaardige materialen en zorgen we voor ⁤een zorgvuldige afwerking ​van elk stuk. Hierdoor ben je verzekerd van een duurzaam sieraad dat lang meegaat en ‌elke outfit ​compleet maakt. Ontdek vandaag nog ons uitgebreide assortiment persoonlijke armbanden met tekst en laat jouw individualiteit stralen. Of je nu⁢ gaat voor een elegante zilveren armband⁤ of een stoere leren variant, er is altijd een armband die perfect⁣ bij jou past. Bestel nu en geniet binnenkort van jouw nieuwe favoriete accessoire! Bedankt voor het lezen en veel plezier met het vinden van jouw perfecte⁢ persoonlijke armband‌ met tekst!

[onlyusash1]

10 unieke ideeën voor een welkomstbord voor een bruiloft om uw gasten te verbazen

Bij het plannen van een bruiloft zijn talloze beslissingen betrokken, van het kiezen van de perfecte locatie tot het selecteren van de meest dromerige bloemstukken. Een detail dat vaak over het hoofd wordt gezien en een grote impact kan hebben op uw grote dag, is echter het welkomstbord voor de bruiloft. Dit prachtige middelpunt zet de toon en sfeer voor uw feest en nodigt uw gasten uit om te delen in uw vreugde en opwinding. In deze blogpost zullen we tien unieke en inspirerende ideeën voor welkomstborden voor bruiloften verkennen die uw gasten zeker zullen verbazen.

Inspirerende ideeën voor welkomstborden

Als het om trouwthema's gaat, zijn de mogelijkheden eindeloos. Uw welkomstbord is een ideale gelegenheid om het door u gekozen thema onder de aandacht te brengen en uw gasten een voorproefje te geven van wat komen gaat. Hier zijn een paar ideeën om uw creativiteit te stimuleren:

Klassiek

Voor degenen die tijdloze elegantie waarderen, is een klassiek welkomstbord voor een bruiloft de perfecte keuze. Denk aan traditionele kalligrafie of elegante bloemendetails om een ​​verfijnde en verfijnde look te creëren.

Rustiek

Omarm een ​​gezellige en rustieke sfeer door houten uithangborden versierd met groen of jute-accenten op uw welkomstbord te plaatsen. Deze charmante aanpak voegt een vleugje warmte en nostalgie toe aan uw speciale dag.

Modern

Als u zich aangetrokken voelt tot hedendaagse esthetiek, dan zou een modern welkomstbord voor uw bruiloft uw keuze moeten zijn. Kies voor gedurfde typografie of strakke acrylontwerpen om een ​​chique en minimalistische look te creëren die past bij uw stedelijke omgeving.

Glamoureus

Voor koppels die hun speciale dag willen voorzien van weelde en luxe, is een glamoureus welkomstbord een must. Denk aan belettering in goudfolie of spiegelborden die elegantie uitstralen en een blijvende indruk achterlaten op uw gasten.

Materialen en esthetiek

Nu je een thema hebt gekozen, is het tijd om materialen en esthetiek te verkennen die aansluiten bij jouw visie. Het materiaal dat u kiest voor uw welkomstbord voor uw bruiloft kan een aanzienlijke invloed hebben op de algehele look en feel. Hier zijn een paar populaire opties:

Hout

Rustieke en veelzijdige houten uithangborden zijn een fantastische keuze voor elk huwelijksthema. Of u nu de voorkeur geeft aan natuurlijke houttinten of geschilderde ontwerpen, deze borden voegen een vleugje warmte en charme toe aan uw ontvangstruimte.

Acryl

Als u een eigentijdse en gepolijste uitstraling wenst, overweeg dan om te kiezen voor welkomstborden voor bruiloften van acryl. Het strakke en gladde oppervlak kan worden aangepast aan het ontwerp van uw voorkeur en voegt een modern tintje toe aan uw feest. Welkomstbord bruiloft

Krijtbord

Voor degenen die een doe-het-zelf-sfeer omarmen, zijn schoolbordborden een uitstekende keuze. Deze veelzijdige borden kunnen eenvoudig worden gepersonaliseerd en bieden een speels en nostalgisch tintje aan uw bruiloftswelkomst.

Nadat u uw materiaal heeft geselecteerd, is het tijd om na te denken over de esthetiek die uw visie tot leven zal brengen:

Kies complementaire kleuren die aansluiten bij uw algehele trouwpalet.

Overweeg lettertypen die jullie persoonlijkheid als koppel weerspiegelen, of het nu gaat om elegante kalligrafie of moderne typografie.

Ontdek afwerkingen zoals metallic accenten of verweerde texturen om diepte en visuele interesse aan uw bord toe te voegen.

Personalisatie voor een betekenisvol welkom

Het welkomstbord voor uw bruiloft is een uitstekende gelegenheid om uw feest te voorzien van persoonlijke accenten die uw unieke liefdesverhaal weerspiegelen. Hier zijn een paar ideeën om uw welkomstbord extra speciaal te maken:

Verwerk uw naam of initialen in het bordontwerp.

Voeg uw trouwdatum toe om de speciale dag te herdenken.

Voeg een oprecht citaat of een regel uit uw favoriete liedje toe die sentimentele waarde heeft voor u als stel.

Breng uw liefdesverhaal onder de aandacht door belangrijke locaties of mijlpalen te benadrukken die tot uw speciale dag hebben geleid.

Door deze persoonlijke accenten op te nemen, zal uw welkomstbord voor uw bruiloft niet alleen een prachtig decorstuk zijn, maar ook een betekenisvolle weerspiegeling van uw liefde en reis samen.

DIY versus professional: de juiste beslissing nemen

Nu u een duidelijker beeld heeft van uw welkomstbord, vraagt ​​u zich misschien af ​​of u de doe-het-zelf-route moet volgen of de hulp van professionals moet inroepen. Houd rekening met deze factoren bij het nemen van uw beslissing:

doe-het-zelf

Als u over een sluw karakter beschikt en van praktische projecten houdt, kan het maken van uw welkomstbord voor uw bruiloft een lonende ervaring zijn. DIY biedt verschillende voordelen:

Kosteneffectiviteit: doe-het-zelf bewegwijzering kan u geld besparen, vooral als u al over een deel van de benodigde materialen beschikt.

Maatwerk: Met DIY heb je volledige creatieve controle over het ontwerp, zodat het perfect aansluit bij jouw visie.

Creatieve vrijheid: Je kunt experimenteren met verschillende technieken en materialen, waardoor een werkelijk uniek welkomstbord ontstaat.

Houd er echter rekening mee dat doe-het-zelf-projecten tijdrovend kunnen zijn en dat de resultaten kunnen afhangen van uw vaardigheden, uitrusting en beschikbare middelen.

Professioneel

Als u de voorkeur geeft aan een gepolijste en professionele uitstraling voor uw welkomstbord voor uw bruiloft, is het inhuren van een ervaren kalligraaf of grafisch ontwerper een uitstekende keuze. Deze professionals bieden verschillende voordelen:

Expertise: Professionele ontwerpers beschikken over de nodige vaardigheden en kennis om verbluffende en gepolijste bewegwijzering te creëren.

Oog voor detail: Ontwerpers hebben oog voor de fijnere details, zodat uw welkomstbord er onberispelijk uitziet.

Specifieke materialen: Voor sommige materialen, zoals acryl- of spiegelborden, is mogelijk gespecialiseerde apparatuur nodig die professionals kunnen leveren.

Hoewel het inhuren van professionals extra kosten met zich mee kan brengen, geeft het u gemoedsrust, wetende dat uw welkomstbord voor uw bruiloft met precisie en flair zal worden uitgevoerd.

Conclusie

Uw welkomstbord voor uw bruiloft zet de toon voor uw speciale dag en biedt een kijkje in de schoonheid die uw gasten te wachten staat. Door de tips en ideeën te volgen die in deze blogpost worden gedeeld, kunt u een uniek en betekenisvol welkomstbord samenstellen dat perfect uw stijl en persoonlijkheid weergeeft. Of u nu kiest voor klassieke elegantie, rustieke charme, moderne verfijning of glamoureuze weelde, onthoud dat de ware essentie van uw welkomstbord ligt in het liefdesverhaal dat het vertelt en de warmte die het uitstraalt naar uw dierbaren terwijl zij samen met u het begin vieren van een mooie reis samen.

Address  

Guntersteinweg 377, 2531KA Den haag  

 •Phone  

085 902 6830

Please Visit For More Info;  

•Social links (if you have).

https://nl.trustpilot.com/review/trouwbanners.n

[isrnws]

De internationale milieubeweging van Greta Thunberg ligt aan diggelen en dat is enkel haar domme fout

Dit is uit De Standaard citaat "Luisa Neubauer (27) is het Duitse gezicht van Fridays for Future. Daar is de klimaatbeweging bijzonder populair. Ze heeft, bij wijze van spreken, wel in elk dorp een vertegenwoordiger. Ze krijgt, volgens Süddeutsche, veel gemakkelijker dan in andere landen donaties. Neubauer is een bekende Duitse, die in talkshows geregeld haar argumenten uiteen kan zetten. Tot voor kort postte Neubauer beelden waarin ze samen met Greta Thunberg actie voerde. Die tijd is voorbij, ze wil nu niks meer met de Zweedse te maken hebben. Ze is geschokt dat het boegbeeld van de klimaatbeweging geen woord heeft gezegd over de Joodse slachtoffers van de terreuraanval op 7 oktober. Op Instagram spreekt Fridays for Future over Israëlische genocide tegen de Palestijnen en noemt ze Israël een apartheidsstaat. Daar kan Neubauer niet mee leven. Ze vindt dat de beweging de ellende die de Joden door Hamas hebben geleden, negeert. ‘Israël heeft het recht en de plicht zich militair te verdedigen’, zei ze aan Die Zeit eind oktober. ‘Laat het duidelijk zijn: ik ben tegen antisemitisme.’" einde citaat Dit is spijtig maar heel veel bewegingen en organisaties en leiders zijn zich momenteel zo aan het vergalopperen dat ze vergeten dat het niet is omdat ze een leider is in 1 beweging dat ze zich daarom op een onverantwoordelijke en ongefundeerde manier moeten gaan moeien in een totaal ander thema en daarmee de coalitie die ze rond 1 heel belangrijk thema zoals klimaat hebben opgebouwd hierdoor totaal op het spel moeten zetten. De schade die de Hamas propaganda heeft aangebracht in de linkse bewegingen en het 'middenveld' is niet te overzien. Nochtans hadden zij de natuurlijke partners moeten worden van de Palestijnen tijdens het vredesoverleg dat hierna zal moeten volgen en al volop wordt voorbereid. Het is dramatisch voor de Palestijnen dat haar belangrijkste partners zoveel geloofwaardigheid hebben verloren omdat ze blind Hamas zijn achterna gelopen. Het zal hun onderhandelingspositie sterk ondergraven en de Palestijnen nog afhankelijker maken van de 'goodwill' van landen zoals Saoudie Arabië om hun belangen te verdedigen tot op zekere hoogte. Read the full article

[positioneren23-24vermeirenmath]

"Architectuurhistoricus Zeuler Rocha Lima benadrukte de meervoudige betekenissen van Bo Bardi’s tekenpraktijk als afwisselend een manier om het dagelijks leven vast te leggen, verhalen te vertellen, conventies te bespotten en objecten te catalogiseren."

Citaat uit:

Through the Land of the Mind

Lina Bo Bardi’s Drawing for a House in Sicily

-Mariabruna Fabrizi-

[streeploos]

Begrepen worden, wordt echt onderschat.

[d-i-x-i-t]

Geluk. Ik had eerder de vergissing gemaakt ernaar te zoeken. Tegen beter weten in. Geluk is als Liefde. Je vindt het pas wanneer je stopt met zoeken. Dan trap je er los in. - Michael Van Peel

[devosopmaandag]

Een aansporing

Heel impulsief maakte ik een jaar geleden een borduurwerkje, waarin ik de woorden 'dit leven' omringde met wolkachtige vormen. Het was geen dichtregel, geen citaat, maar in al zijn eenvoud veelzeggend. Gisterochtend maakte ik een groter borduurwerk af, met de zelfde woorden. Je kunt ook nog 'dat leven' doen, zei G, of 'het leven'. Maar nee, 'dit leven' bevat de juiste hoeveelheid precisie. Wat het doet is iets aanwijzen dat eigenlijk te groot is om aan te wijzen. Het werkt een beetje als een epitaaf, een grafschrift, waarin iemands (vermeende) wezen wordt samengevat, een aansporing voor de levenden. Op de grafsteen van de dichter Yeats staat: 'Cast a cold Eye on Life, on Death. Horseman pass by'. Mijn twee geborduurde woorden zijn zoveel schraler, maar ook zij dragen iets in zich van een aansporing. Ze zeggen: kijk naar je leven, het is daar, heb mededogen ermee, neem het, er is geen ander, het behoort alleen jou toe,

Zoals altijd is er bij het beginnen geen ontwerp vooraf. Het enige wat vaststaat zijn de woorden, het lettertype, de maat van het stramien. Ik begin, een beetje roekeloos meestal. Dat moet ik vaak bezuren, en uithalen is een vervelend werkje. Wat ik probeer is al bordurende met een half oog te kijken, erboven te zweven. Ik leg het ook voortdurend op de grond voor mijn stoel en kijk ernaar. Ik betrap me er dan op dat ik niet weet wat dat kijken eigenlijk inhoudt.

Ik lees nu een novelle van Peter Handke. Veertig jaar geleden bezorgden zijn boeken mij de opwinding van een herkenning, zonder dat ik precies wist wát. Ik las zijn dagboekachtige 'De last van de wereld' en 'De geschiedenis van het potlood'. Hij leefde mij als het ware voor. Twee jaar geleden verscheen zijn 'Das zweite Schwert', een wraakverhaal, nu in vertaling*. En opnieuw herken ik dat observerende, al beschouwt de schrijver dat als een problematische benaming. Hij is teruggekeerd in zijn huis, aan de rand van de Parijse agglomeratie. Enkele dagen achtereen opent hij het raam op de bovenverdieping en gaat zitten. Het is tijd om de overbekende groene heuvel in ogenschouw te nemen. “... zonder eigen toedoen iets gewaarworden, maar dan wel [–] in mijn verbeelding volledig en voor eens en voor altijd, en dan tegelijk met dat beeld ter plekke een dagdroom binnendrijven waarin ik alles ongekend helder zie”.

Dit laatste borduurwerk wil niet 'dit leven', mijn leven, samenvatten, en al helemaal niet symboliseren. Ik weet niet precies wat die vormen betekenen, als ze al iets betekenen. Alle borduurwerken van het afgelopen anderhalf jaar samen zijn de letterlijke uitdrukking van mijn leven, de uitkomst van de vele uren die ze kosten, ze zijn het resultaat van mijn overgave, van de fysieke gespannenheid (die ik ken vanaf de allereerste creatieve dingen die ik maakte) en die samengaat met de vreugde van het maken, en ja, zelfs van een intellectuele voldoening: het leven zelf.

* Peter Handke | Het tweede zwaard | vertaling Gerrit Bussink | Uitgeverij Wereldbibliotheek 2022

[blogger-theo-herbots]

#Theo-Herbots Yoga

#Theo-Herbots Yoga YOGA-BODY-MOVING-THEO-HERBOTS “Laat de schoonheid van waar je van houdt, zijn wat je doet ”Citaat” Rumi Het is tijd voor yoga Welkom op mijn website. Als een ervaren  yoga beoefenaar wil ik de praktijk van yoga toegankelijk, vrolijk en een integraal onderdeel maken van het drukke leven van mensen. Doe met me mee. Yoga is een reis Ik bestudeer en beoefen yoga en haar…

[peterpijls1965]

De oudste boom van Nederland

Koos van Zomeren was de eerste journalist die toegaf dat een interview of een citaat eigenlijk nooit klopt. Ik weet niet meer waar ik het las, of wanneer, maar misschien weet ik wat Van Zomeren bedoelde.

Wie een uitspraak van iemand letterlijk of uit een context getrokken publiceert of uitzendt, mist een boel, en slaat nog veel meer over. Namelijk lichaamstaal en mimiek. Iedere journalist weet dat non-verbale communicatie meer mededeelt dan het gesproken woord. Weinigen geven het toe, nog minder mediamensen handelen ernaar.

Niet alleen daarom is Koos van Zomeren een dapper man. Hij schreef voor Nieuwe Revu toen dat nog een ultralinks kwaliteitsblad was, voor het verwerd tot een vulgair kappersvod, tegenwoordig een zieltogende bijlage van de Panorama.

Koos van Zomeren was activistisch lid van de Socialistiese Partij toen ze daar nog dachten dat Mao een toffe peer was en geen massamoordenaar die kleine meisjes pakte, iedere dag een ander.

Hij schreef over zijn Nijmeegse jaren voor de SP, en over zijn polderwanddelingen met hond Rekel, zonder gemaakte wroeging. Het staat te lezen in Een Jaar In Scherven. Ook een mild-corrupte CDA´er die het licht ziet, zal nooit in staat zijn zichzelf dermate onthecht en zonder zinloos zondebesef op de pijnbank te leggen.

Behalve blijkbaar onderschatte thrillers publiceerde Van Zomeren veel over de natuur. Meer recent een serie voor NRC over het leven van bekende en onbekende bomen in Nederland.

Overigens was Van Zomeren de laatste die van zichzelf beweerde dat hij veel verstand had van oude bomen, of andere planten en beesten. Hij heeft, zei hij ooit, vooral veel verstand van mensen die veel verstand hebben van de natuur.

Foto: Werry Crone, Trouw.

[josephinesliteraireblog]

DOVDH - Hoofdstuk 37-40

Hallo Winters,

Dit heb ik gelezen vanaf hoofstuk 37 t.e.m 40:

Hoofdstuk 37. p 481

Terwijl op Groot Rechteren en Dwingeloo het leven in landelijke en stronomische rust voortging, was Onno in Amsterdam aan een politieke bliksemcarriere begonnen. Hij werd gekozen als lid van de gemeenteraad en kort daarop werd hij wethouder van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Opeens had hij macht en geld en dat beviel hem wel, maar hij was alleen. Max belde hem op 20 juli 1969 om de eerste stap op de maan te bespreken. Het was de eerste keer in een lange tij dat ze met elkaar spraken. Quinten was al een jaar, Onno was verbaast toen Max dat zei. Onno beld zijn ex, Helga, en praat over de eerste stap op de maan.

De buren van het kasteel waren verzot op Quinten. Op zijn tweede verjaardag had hij nog niks verstaanbaars gezegd; wel vertoonde hij steeds opvallender die vreemdsoortige combinattie van nieuwsgierigheid en afstandelijkheid. Hij was te mooi om waar te zijn, huilde zelden, lachte nooit, zijn ogen dat glinsterden elke keer als je er naar hem keek.

In dit hoofdstuk las ik een beetje meer over de "vader"-zoon dynamiek dat ik miste in de voorgaande hoofdstukken.

Hoofdstuk 38, p 494

Iets voor Quintens derde verjaardag, die in 1971 op pinksteren viel, kwam er een trots moment voor Onno. Max en Onno liepen tegen de veertig en Onno begon een buik te krijgen. Helga en Onno begonnen een "relatie" en dat betreurde niemand.Westerbrok beviel Max. Zijn collega's benijdden hem en hij voelde zich daarover goed.

De groep: Max, Onno en Sophia, waren niet zeker wanneer ze Quinten moesten vertellen over zijn moeder. Ze aten en dronken thee samen en praatte over de omstandigheden van de wereld.

Max was nog steeds paranoid over Ada en hem en of hij nu de vader was van Quinten of niet. Onno en Quinten hadden een leuk momentje samen en Quinten bracht Onno naar een vijver, tussen de bomen. En toen, uit het niets, toen ze stopte met het wandelen langs de vijver en in de wei, zei Quinten zijn eerste woordje: Obelisk.

Hoofdstuk 39, p 505

De maanden en seizoenen kwamen en gingen. Op een regenachtige dag gingen Sophia, Quinten en Max op een wandeling. Quinten was al groter. Hij kon beter spreken dan iedereen in zijn klas. Max en Sophia dachten dat hij een achterstand ging krijgen, doordat hij voor een lange tijd niet sprak, maar dat was een hyperbool als ze het vergelijken met zijn huidige vaardigheden en spraakzaamheden. Hij verveelde zich nooit, keek naar de plaatjes in boeken en ontdekte het kasteel wanneer hij zin had. Toen Quinten vier was ging hij naar de kleuterschool. Sophia heeft Quinten vertelt over zijn mama, dat hij helaas niet kan zien of bezoeken. Ze zei dat ze sliep, net als "doornroosje" zoals Quinten zei. Quinten werd geplaagd op school, doordat ze "jaloers" op hem waren. Hij huilde nooit toen ze hem duwde of nare dingen tegen hem zeiden, hij accepteerde het.

Rond zijn vijfde verjaardag, in 1973, was hij een ontdekkend type geworden. Hij wou alles weten en ontdekken. Kern, een van de andere huurders van het kasteel, schilderde en deed aan beeldhouwen, in zijn atelier. Kern antwoorde meestal op alle vragen dat Quinten vroeg. Zo kwam er een leuk moment waar Kern, Quinten over god en de bijbel vertelde.

Een vrouw, Domina, leefde iets verder op de heuvel. Ze was een mysterieuze vrouw dat "alles" wist, daarom was Quinten zo geinteresseerd in haar.

Hoofdstuk 40, p 520

Quinten zag zijn vader meer op TV dan in het echt. Quinten was nu in de lagere school. Hij leerde meer van Kern Spier dan van zijn eigen leraar. Hij kon al lezen en schrijven, maar hij zei dat tegen niemand. Toen Onno en de rest erachter kwamen waar ze dolblij.

Onno voelt dat de politiek hem veranderd, dit is een quote van hem dat hij zei tegen Max:

Onno en Max hadden een conversatie over van alles en nog wat. Dit liet mij denken aan hoe het vroeger in het boek verloopte, toen ze nog hechterder waren dan hoe ze nu met elkaar zijn. Een citaat dat mij liet schrikken was hoe Onno over zijn vrienden sprak en hoe de politiek hem heeft beinvloed: "De politiek,doet schade aan ieders ziel. In de politiek zit je ptentiele doodsvijand altijd op de eerste rij van je auditorium. Daarom moet ik iedereen wantrouwen-allereerst mijn vrienden; en dat betekent weer, dat ik mijzelf onafgebroken moet verachten." Iedereen schrok toen hij dit zei terwijl ze aan het praten waren (ik inclusief). Hierbij zie je hoe Onno is veranderd.

Quinten ging weer naar Kern z'n atelier, maar hij was er niet. Kern had hem een bijnaam gegeven, Kuku. Quinten vond hem terug in de tuin en ze praatte tegen elkaar. Quinten vroeg een schop aan Kern, Kern gaf hem die en hij ging er vervolgens vandoor. Quinten begon te graven in de tuin en vond artefacten.

Nog een jaar ging voorbij en Quinten ontmoette Arend. Er was een wespennest genesteld in de zolder van het kasteel. De eigenaar besproeide het met gif en de volgende dag waren ze allemaal dood. Quinten pakte een stuk van het nest en begroef het in de tuin.