#links-progressief

[twafordizzy]

Paul van Ostaijen is het ongeluk voor

bron beeld: demorgen.be De overtuiging van notaris Telleke Het had veel overtuigende bewijzen vanwege zijn bekenden gevergd, alvorens notaris Telleke besloot een reis in een sneltrein te maken. En spijts deze bewijzen hield hij nog aan zijn mening vast. Dat ding beweegt te snel. Daar moeten ongelukken uit voortspruiten. Als men de voeten te snel de ene voor de andere plaatst, valt men ook.…

[eltjedoddema]

Dodelk

Eltje Doddema

[deheij]

De verborgen kloof in onze samenleving: Overal-mensen (Anywheres) versus Hier-mensen (Somewheres) die vaak 'grondgebonden' zijn.

Een analyse van de nieuwe culturele scheidslijn die politiek en samenleving fundamenteel verandert De klassieke politieke tegenstellingen – links versus rechts, arbeider versus kapitalist, progressief versus conservatief – zijn in veel westerse samenlevingen niet langer de voornaamste breuklijnen. In Groot-Brittannië is dat al langer zichtbaar, en inmiddels geldt dat ook steeds meer voor…

[fransminnaarblog-blog]

Ver-Regs

Om as “ver-regs” gebrandmerk te word, was vir baie jare die grootste sonde wat jy kon geplaag het. Nie meer, in die Verenigde State en Europa nie. In Amerika het Trump die stigma van regse politiek verwyder. In Europa is die groei van aan die regterkant van die politieke spektrum so snel en omvangryk, dat dit hoofstroom geword het.

In Suid-Afrika word die demonetisering van “regse” politiek fanaties in stand gehou deur ʼn Grondwet gebaseer op die Kritieke Rasse Ideologie, deur howe, deur ʼn ras-mal regering en deur kwasi- justisieel instellings, soos die Menseregtekommissie en die Openbare Beskermer, wat openlik en flagrant dubbele standaarde toepas in enigiets wat met ras te doen het; en, o-ja, natuurlik, deur ʼn hoofstroom media wat met desperate vasberadenheid veg om die eensydige narratief oor ras te behou en te verdedig.

Die belangriker vrae om te beantwoord wanneer jy objektief wil praat oor ʼn tema soos “ver-regse” politiek, is waarskynlik om te vra wat daarmee bedoel word, en of jy as individue met daardie bedoelings saamstem? Indien wel, sal jy moet erken dat jy “ver-regs” is in jou politieke denke.

Alhoewel die begrippe soos “ver-regs” en “links-gesind” (saam met vele ander) los-en-vas gebruik word in die politieke wetenskappe, is dit duidelik dat waardes wat tradisioneel aan die begrip “ver-regs” gekoppel was, die volgende insluit:

 ʼn Eksklusiewe, uitsluitende siening van patriotisme. Dit wil sê, daar is diepe patriotisme teenoor ʼn bepaalde land, maar hierdie patriotisme gaan gepaard met uitsluiting van diegene wat nie van dieselfde ras of bevolkingsgroep is nie.

ʼn Verknogtheid aan behoudende sosiale waardes, soos fundamentalistiese godsdiensbeoefening, tradisioneel kuisheid en die verwerping van selfde-geslag verhoudinge en ander manifestasies van kulturele transformasie.

ʼn Eksklusiewe groepsgebondenheid. Ver-regse formasies neig om rigiede tradisionele waardes en verbintenisse  te verabsoluteer, en almal wat nie “behoort” nie, uit te sluit. ʼn Voorbeeld hiervan is mense wat hulself identifiseer as “Boere-Afrikaners”, wat so eng gedefinieer word, dat selfs ander Afrikaners, wat nie die vereiste “suiwerheid” in ideologie en selfs afkoms kan bewys nie, uitgesluit word van die groep. Nazisme was ʼn goeie voorbeeld hiervan.

Ek voel nie besondere patriotisme vir enige land nie. Ek het geen probleem om te identifiseer met Swart – of Wit Suid-Afrikaners nie. Alhoewel ek, as persoon, ʼn meestal konserwatiewe uitkyk op die lewe het, is daar kulturele transformasie waarmee ek gemaklik voel, en ander wat ek voel te ver gaan. Ek sien myself as ʼn Afrikaner, maar nie ʼn sogenaamde “Boere-Afrikaner” nie – en, sover dit my aanbetref, kan enigeen, ongeag ras, hulself met hierdie groep assosieer.

Ek het geen begeerte om teen enige nie-Blanke Suid-Afrikaner te diskrimineer, of hom-of-haar uit te sluit van geleenthede nie. Ek wil net hê dat wetgewing soos SEB en regstellende aksie, wat dit met Blanke Suid-Afrikaners doen, beëindig moet word.

Ek is nie prioristies teenoor Suid-Afrika nie, want die land diskrimineer teen my omdat ek Wit is. Daar word, deurlopend, in my gesig, vir my vertel dat ek die land gesteel het (of deel is van die wat het) en nie aanspraak kan maak daarop nie.

Groepe soos die ANC, die MKP en die EFF verkondig hulself as “progressief”, en “links” (met ander woorde, die teenoorgestelde van “regs”).

Kom ons pas die bogenoemde definisie toe op hierdie groepe: Sogenaamde “progressiewe” groepe is juis diegene wat aanspraak maak dat Suid-Afrika “ons land is, en julle moet teruggaan waar julle vandaan kom” (dit wil sê, Blanke Suid-Afrikaners word uitgesluit van die interne patriotisme). Leiers in hierdie groeperinge, insluitend die ANC, praat graag van “ons mense”, in ʼn konteks wat duidelik Blanke Suid-Afrikaners uitsluit.

Selfs nie eens almal wat hulself so graag as deelnemers aan die “progressiewe” groeperinge sien, glo in kulturele transformasie, soos gay-regte, nie (en hier verwys ek by name na die MKP).

Daar kan ʼn argument aangevoer word dat ekonomiese ideologie die hoofstroom narratief oor “regs” en “links” in die land definieer. Groepe wat meestal as “regs” geklassifiseer word, soos die DA en Vryheidsfront Plus, se ekonomiese beleid is hoofsaaklik Kapitalisties, terwyl die van die ANC, MKP en EFF op ʼn glyskaal op Sosialisme en Kapitalisme afgestem is. Maar in Suid-Afrika is Sosialisme en Kommunisme slegs maar populistiese retoriek – en ekonomiese modelle wat diegene in beheer van staatsmag in staat moet stel om op produktiewe bates in te palm. Die steel van staatsgeld, en die gedwonge oordrag van bates van die huidige ryk na die aspirant ryk sal nie ophou solank enige van die sogenaamde “progressiewe” groepe in die land in beheer is nie. Die beleid is “eksklusiewe Kapitalisme”, en dit sal nie verander nie.

Feit van die saak is dat, in Suid-Afrika, “regs” en “links” gedefinieer word op grond van slegs een bepalende faktor: Ras. Hoe minder jy teen Wit Suid-Afrikaners wil diskrimineer, hoe meer “regs” is jy; hoe meer, hoe “linkser” is jy.

Daarom, noem my maar “ver-regs.

Visit my website at https://www.fransminnaar.com/

[dirklagast]

Links ≠ woke

Dat is de titel van het nieuwste boek van de, in Berlijn wonende, Amerikaanse filosofe Susan Neiman. Neiman. Afkomstig uit Georgia in de VS, kwam al vroeg onder de invloed van Martin Luther King. Ze stopte met studeren om te protesteren tegen de Oorlog in Vietnam en ging in een commune wonen. Uiteindelijk ging ze opnieuw studeren en promoveerde ze aan de universiteit van Harvard. In dit essay…

[nedermemes]

Ik SMEEK nederlanders om deze 'culturele vs. economische as' op het politieke spectrum los te laten 😭 PVV is niet 'conservatief links' en 'progressief rechts' waar Volt zich mee verkoopt is letterlijk een paradox. Progressief rechts?? Like wat, je steunt bv. biseksuelen maar alleen als ze rijk zijn??

[rondeleeuw]

Baudetesk Pleidooi

ALEA IACTA EST, dat schoot door mijn hoofd tijdens de verkiezingsavond van de provinciale verkiezingen van 20 maart jongstleden. Thierry Baudet heeft met zijn Forum voor Democratie een monsterzege behaald. FvD heeft in de dagen vooraf aan de verkiezingen bakken met stront over zich uitgestort gekregen. Maar de gierton is kennelijk nu ná de verkiezingen nog steeds niet leeg. Frequent wordt door zowel links als rechts de vergelijking gemaakt met wijlen Pim Fortuyn. Gelijk Fortuyn wordt Baudet bij z'n enkels afgezaagd. Niet zozeer door z'n politieke opponenten, maar door bepaalde media én door heel gewone burgers, zoals u en ik. De ongekende hardheid acht ik on-Nederlands; welhaast Amerikaans. Zoals gewoon tijdens de campagnes vlogen de verwijten over en weer. Maar wat mij nu wederom verbaast is dat die hardheid niet alleen wordt gebezigd door politici, maar tegenwoordig ook frequenter door doodgewone burgers. De tijd van een beschaafde gedachtewisseling lijkt definitief voorbij te zijn. Behoorlijk wat Nederlanders zijn verworden tot geestdriftige politiekhooligans, waarbij ik me er niet in het minst over zou verbazen indien deze lieden daadwerkelijk met elkaar op de vuist zouden willen gaan. Reeds geruime tijd was al duidelijk dat FvD goed zou gaan scoren. De peilingen waren een voorbode voor de spreekwoordelijke zondvloed van de verkiezingsuitslag. Het zwaard van Damocles hing dreigend boven de gevestigde orde. De enige vraag die míj echt interesseerde was, 'hoeveel zetels gaat FvD in de Eerste Kamer bezetten?' De Eerste Kamer, ook wel de senaat genoemd, is namelijk de zeef van onze regering. Elk wetsvoorstel dat is aangenomen in de Tweede Kamer gaat ter goedkeuring door naar de senaat. De heren en dames senatoren hebben ruimschoots hun nut bewezen. Diverse draken van wetsvoorstellen hebben zij vakkundig de nek omgedraaid. De Eerste Kamer is dus van een niet te onderschatten belang. Niet voor niks dat de partijen zo groots inzetten op deze verkiezingen. Ten tijde van de campagnes zien we dan ook veel drama in de media. Politici draven gedwee op in talloze televisieprogramma's om weer even hun porum te laten zien. Aldaar, worden ze geroosterd met vervelende en uiterst ongemakkelijke vragen. Ze mogen in de camera pitchen, dat is een toespraak houden van maximaal één minuut. Ze gaan in debat met collegae, liefst met dier uiterste opponenten want dat zorgt voor goede televisie én de politici kunnen hun partijstandpunten nog extra toelichten. De debatten aan de vooravond van de verkiezingen worden strak geleid door de debatleidster. Met veel gevoel voor sensatie wordt gemeld dat er nog slecht één minuut is voor een laatste standpunt, dan mag de opponent weer met veel gevoel voor drama een tegenargument ventileren. De vorm prevaleert boven de inhoud. De politici kunnen niet anders dan meegaan in deze theatrale waanzin van oneliners en retorische armoede. Ze moeten immers de aandacht van de kijker, de kiezer, vangen want Nederlanders vergeten ongelooflijk snel. Dit is een zegen én een vloek. Neem D66, zij profiteren van die vergeetachtigheid, de collectieve verontwaardiging en boosheid over het versneld afschaffen van het raadgevend referendum in juli 2018 is men eigenlijk alweer vergeten. Maar de lijsttrekkers vergeten we ook weer vrij snel. Daarom hebben zij media-aandacht nodig, ze moeten zich als een oorwurm in uw hoofd vastzetten omdat u anders op de verkeerde partij stemt. Nu zult u wellicht verwachten dat het theater voorbij is na de verkiezingen. Dit klopt tot op zekere hoogte. De politici maken zich klaar voor de spelersselectie, oftewel de vorming van een coalitie. Hier houdt het meestal ook op voor de burgers, die zich dan meestal weer op hun alledaagse beslommeringen richten. Maar niet deze keer! Want FvD is een luis in de pels van de gevestigde orde, wat in Hilversumse kringen gelijk wordt gesteld met übersappig nieuws. De media draaien volle diensten met betrekking tot de berichtgeving over FvD. Zowat elke hersenscheet die Baudet ooit heeft geuit en die op beeld of band staat wordt op de snijtafel van de criticus geanalyseerd en bekritiseerd. Hij is inmiddels gebrandmerkt als misogynist, racist en fascist; bespot als het debiele broertje van Hitler. Over Baudet kan men wel wat zaken opmerken. Hem kan een zekere flair van elitisme en extravagantie niet worden ontzegd, hij heeft uitspraken gedaan die opmerkelijk zijn te noemen. Maar is hij daadwerkelijk direct een misogynist wanneer hij een onhandige opmerking maakt over de ambitie van vrouwen? Was het niet eerder onnadenkende studentikoze barpraat van een toentertijd onervaren politicus? Is Baudet ook meteen een racist wanneer hij een uitspraak van Yernaz Ramataursing, toentertijd de 3e op de lijst, over verschillende IQ's per volk niet veroordeelt? Het ging hier over een lekeninterpretatie van een internationaal IQ-onderzoek uitgevoerd door de Brit Richard Lynn en de Fin Tatu Vanhanen. Veel kan worden gezegd over deze materie maar hieruit blijken mijns inziens geen kwade intenties. Overigens wordt in het gewraakte onderzoek met geen woord gerept over ras, de indeling is per nationaliteit. Ramautarsing heeft uitdrukkelijk afstand genomen van een verband tussen ras en IQ. Baudet heeft in februari 2018 aangegeven dat FvD geen onderscheid wenst te maken op basis van afkomst en dat het beleid van FvD niet is gestoeld op het door Ramautarsings geciteerde onderzoek. Men is tegenwoordig heel gemakkelijk verontwaardigd en beledigd. Terwijl het juist om de intentie zou moeten gaan. Het is ons allemaal wel eens gebeurd dat iets wat we willen zeggen, onbedoeld, nogal rottig uit de bek komt zetten. Baudet en de zijnen moeten continu op hun tenen, over eierschalen lopen. Want 's lands deugmensen en de gedachtepolitie wegen elk woord op een gouden schaaltje. Dat FvD niet de schandalige partij is zoals wordt beweerd door haar criticasters, ligt in het feit dat niet dagelijks krantenkoppen zo groot als chocoladeletters de voorpagina's vullen met de ene na de andere schandalige uitspraak. Maar er is nog een probleem. Dit is de polarisatie van de wereld. Het is niet een louter Nederlands probleem. Thans is het overal: 'wij' en 'zij'. De retoriek die wordt gebezigd is toxisch. Het politieke spectrum wordt gereduceerd tot enkel 'links' en 'rechts'. Tot mijn spijt, moet ik constateren dat hieraan wordt meegewerkt door de politiek georiënteerde media en onderwijsinstellingen. Het narratief is inmiddels zover gereduceerd dat 'links' in de regel wordt geassocieerd met 'progressief' en dat is dus supergoed. 'rechts' wordt per definitie geassocieerd met 'conservatief' en dat is eigenlijk altijd erg slecht. Rechtse media en politici worden vrij snel bestempeld als antisociaal, terwijl de linkse media ongestoord kunnen voortgaan en de linkse politici worden geïconiseerd als de verlossers; getuige de bijnaam: de Jessias. Maar wanneer u een onconventionele mening hebt met betrekking tot een sociaal thema, uw goed recht, dan dient u zich er van te vergewissen verdraaid goed op uw woorden te letten want voordat u het weet wordt de vergelijking gemaakt met die beruchte antisemitische, mislukte, Oostenrijkse schilder die het ver heeft geschopt in de Duitse politiek van de jaren '30 in de 20e eeuw. De polarisatie heeft het politieke debat verhard. Het heeft van politiek betrokkenen fanatische politiekhooligans gemaakt. Hierbij wordt geen middel geschuwd om de opponent te belasteren. Wat mij opvalt is dat links hierin excelleert. Tot mijn schaamte gaat 'mijn eigen links' voor gemakkelijk scoren, door op de man te spelen in plaats van goede tegenargumenten te geven. Ik wil bijna spreken van poging tot karaktermoord. Voormalig advocaat en schreeuwlelijk Prem Radhakishun roept letterlijk, op de vooravond van de verkiezingen, in het VARA-programma De Wereld Draait Door dat FvD bestaat uit idioten en dat iedereen die stemt op de partij ook idioot is. Hem wordt geen strobreed in de weg gelegd, geen kritische noot is afgegeven. Politicoloog Matthijs Rooduijn, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, is gevraagd door de redactie van NPO's Nieuwsuur om 'moeilijke' woorden uit Thierry's overwinningsspeech te duiden en hij stelt sans gêne dat de uitspraak 'onze boreale wereld' dient te worden gelinkt aan de typerende rechts-radicale retoriek van blank-supremacisten. Corné Hanssen, docent Arabisch, Berberologie en islamologie aan de Universiteit van Utrecht vraagt op zijn Facebook "Volkert, waar ben je?" Eerdaags na de beschieting van 18 maart in een tram op het 24 Oktoberplein te Utrecht waarbij nota bene drie onschuldigen het leven hebben gelaten na wat waarschijnlijk een haatdaad lijkt te zijn. Dit heet demoniseren, een andere term kan hier niet aan worden opgehangen. Om iemand te kunnen demoniseren moet je hem/haar eerst deantroperen, oftewel dehumaniseren. Mensen blijken hiertoe erg goed in staat te zijn. Zolang je de mens maar niet meer ziet in je opponent kun je, gelijk de bewaarders in het Stanford-gevangenisexperiment, je empathie laten varen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een lone wolf wordt geïnspireerd om het 'gevaar' te elimineren. 6 mei 2002 staat nog bij menigeen vers in het geheugen gegrift. Deze linkse fatwa moet stoppen. Heel graag wil ik weer zien dat links én rechts elkaar enkel verbaal bestrijden in neerlands raadzalen, provinciehuizen, in de senaat en de Tweede Kamer. Dat men de inhoud laat prevaleren en niet meer op de man speelt. Dat is namelijk te gemakkelijk scoren, het is niet fair naar de kiezer en uiteindelijk is het een absolute sabotage van onze democratie.

Copyright © 2019 Ron de Leeuw

[brievenuitinnsbruck]

Home-work and House-work

Als de schenen open liggen van het skieën, dan kan de zondag gebruikt worden voor het ‘huishouden’:

Vuilnis buiten. Oostenrijk is, zoals Duitsland, geobsedeerd van recycleren.

De was doen. Volgens m’n moeder moeten onderbroeken op 60°, minstens. Volgens mij kunde dat perfect op 40° (en dan wast ge direct al de rest, bestaande uit loop-shirts.

3 bialetti’s (eentje voor mezelf en dan 50–50 met de Rus in de voormiddag, met de Italiaanse in namiddag.

Mijn vellen (van ski’s) laten drogen en opplooien.

Etensresten in 1 pan gooien: ne zak kruimels wat laten braden, dan kikkererwten en eieren toevoegen.

Orde maken, een variatie op de ‘minimalism’-hype: alles wat ik de voorbije 2 maanden niet heb gebruikt in 1 zak steken. Moet mee terug naar België.

Pompoensoep maken. Blijkt ook zonder kokosmelk perfect te smaken. Curry, tabasco en kurkuma wel essentieel. Te loperig? Ne patat toevoegen.

Al mijn pompoenpitten kuisen, koken en laten drogen. Morgenavond mengen met zeezout en dan 45 minuten bakken. Veel moeite voor wat pitten…

Pizza bakken met Vale, de Italiaanse archeologe met heimwee en lockdown-blues.

Er is ook tijd voor boeken. “Bauer en Bobo” is een recente publicatie van journalist Florian Klenk (die schrijft voor Falter). Deze ‘weekkrant’ lijkt een beetje op Die Zeit. Progressief, links en vooral een echte ‘Meinungs-Zeit’.

Over de vriendschap die ontstaat tussen een boer (Bachler) en een Weense stedeling (Klenk zelf).

Het is heerlijk geschreven en geeft inzicht in een aspect van de Oostenrijkse maatschappij die bij ons in België tegenwoordig zeer duidelijk leeft: namelijk het clash tussen lokale boeren en de burger. Het boek toont mooi aan hoe “over-romanticeren” soms meer goed als kwaad kan doen. Het lijkt in dat opzicht op “green-washing”: de juiste keuze maken op één aspect, kan ons voldoende goed over onszelf doen voelen om zonder wroeging/nadenken onze andere levenskeuzes kunnen maken.

Een interessante lijst is small city index van het magazine “Monocle”. Het includeert steden met minder als 250.000 inwonerns en punten scoor je door in te zetten op:

Accessibility

Mayor factor

Mayor factor

Green ambitions

Business opportunities

Vorig jaar stond Porto op plaats één. Innsbruck was gezakt van 8 naar 14. Over Innsbruck, schreef men:

Leuven (andere hometown) bereikte wonder boven wonder plaats 2:

De lijst van 2022 staat achter een betaalmuur maar ik kan verklappen dat de nummer 1 een ‘Süd-Tiroolse’ parel is:

Inslapende 24h wachten zijn:

mentale voorbereiding die daags voordien al begint.

Proberen slaap op te sparen.

‘S ochtends beseffen dat het een lange dag kan worden.

Samen vettige wok bestellen.

Mentaal dieptepunt om 00:37, fysiek dieptepunt om 02:03.

Neerploffen in een perfect opgemaakt bed.

De nachtverpleegster betrappen op haar sigaret in de keuken. Korte (filosofische) zijsprong over de betekenis van regels.

De eerste koffie nemen in de ontspanningsruimte van urologie: beste koffiemachien (Jura) en beste bonen (Dallmayer Gold).

Nadenken over je recup: slapen of skiën overdag. Nooit slapen.

Stressen voor de “Morgenbesprechung”: al de beelden moeten geordend en vlot getoond worden, met sneltoetsen switchend tussen 3 verschillende computerprogramma’s. Zo kan de chef alles goed- of afkeuren. Feit dat mijn supervisor even veel stress heeft als mij (assistent), stelt mij gerust.

Een vuistje van de supervisor van wacht.

In de zon, om 9:31 de kliniek uitstappen.

[winds-of--fortune]

Om dan maar gelijk even te ranten want ik was al in die Mood™️

De gemiddelde Nederlander is nog steeds verbaasd over de opkomst van extreem rechts in dit land en wilt het liefst nog steeds ontkennen dat het fascisten zijn. Meestal gaat het dan ook nog alleen over FVD en vergeten we even dat de PVV al kneiter lang in het parlement zit en alle fascisten die daaraan vooraf gingen zoals Pim Fortuyn (rest in piss).

Je zou toch wel verwachten met de slachtofferrol die we allemaal aangeleerd krijgen in ons onderwijs over WOII dat we het er allemaal over eens zouden moeten zijn dat fascisme koste wat het kost bestreden zou moeten worden maar zelfs dat is gewoon te veel gevraagd in deze neoliberale hell hole!!!

Mensen worden compleet verblind door hun privileges en zijn daarom bereid om hun individuele belangen zo lang mogelijk te blijven verdedigen. Daarom zijn we zo makkelijk te beïnvloeden met de meest belachelijke conspiracy theories. Nederland is altijd een pro geweest in verdeel en heers tactieken en weet precies hoe ze de werkende klasse tegen elkaar uit kan spelen. Zet je fucking patriottisme en trots alsjeblieft aan de kant en zie Nederland voor wat het daadwerkelijk is: een fucking terrorstaat. We zijn niet fucking progressief. We zijn een imperialistisch, koloniaal land dat gebouwd is op uitbuiting. Hoe eerder je dat onder ogen gaat zien, hoe beter want dan word je misschien een keer gedreven om er ook eens daadwerkelijk iets tegen te gaan doen en dat hebben we hard nodig.

Anyways, fascisme staat letterlijk voor de deur dus ga je alsjeblieft organiseren!! Links en activistisch Nederland is zo verdeeld als wat en we maken geen schijn van kans als we niet snel eens serieus aan het werk gaan.

[sennettyoung]

The main political figures in the Netherlands

= De belangrijkste politici in Nederland

Since you (@art3misuniverse) said you liked politics, I figured I’d create a ‘super objective’ overview of the leaders of all parties in the Dutch parlament as one of the gifts for the @langblrsecretsanta event of this year (everyone should join next time, it’s so much fun). Every Dutch explanation is followed up by an English translation. The sentence structures got butchered a little in the translations, since I tried to make sure it’s easy to trace back individual words. Also, it’s way more complicated in real life than I’ve set up here, since we’re only looking at the parlement.

Dit is Mark Rutte. Hij is de Nederlandse minister-president. Zijn partij is de VVD en deze partij is de grootste in de Tweede Kamer, het Nederlandse parlement. De VVD is rechts. Ze zijn dus voorstanders van een kleine overheid en lage belastingen. Hun grootste prioriteit is de economie. Ze zijn niet echt conservatief, maar ook niet echt progressief.

This is Mark Rutte. He is the Dutch prime minister. His party is the VVD and this party is the biggest in the Second Chamber, the Dutch parlament. The VVD is right-wing. So they are proponents of small government and low taxes. Their biggest priority is the economy. They are not really conservative, but not really progressive either.

government - overheid

proponent - voorstander

prime minister - minister-president

party - partij

Misschien heb je Geert Wilders eerder gezien. Hij is de Nederlandse Donald Trump. Geert Wilders leidt de PVV, de Partij Voor de Vrijheid. Het is een rechts-populistische partij. Wilders verzet zich tegen immigratie en de invloed van de islam in Nederland. Hij haat de EU en wil dat Nederland eruit stapt, zoals het Verenigd Koninkrijk. Zijn partij is de op een na grootste in het parlement, maar zit niet in de coalitie.

Wilders is aangeklaagd voor het aanzetten tot haat. Hij vroeg een zaal met mensen: “Willen jullie meer of minder Marokkanen in Nederland?” De uitspraak ‘meer of minder’ is nu een soort meme in Nederland.

Perhaps you have seen Geert Wilder before. He is the Dutch Donald Trump. Geert Wilders leads the PVV, the Party For Freedom. It is a right-wing populist party. Wilders opposes immigration and the influence of islam in the Netherlands. He hates the EU and wants the Netherlands to step out of it, like the UK. His party is the second largest in the parlament, but it is not in the coalition.

Wilders has been sued for preaching hatred. He asked a room of people: “Do you want more or fewer Maroccans in the Netherlands?” The expression ‘more or fewer’ is now a sort of meme in the Netherlands.

freedom - vrijheid

to hate - haten

influence - invloed

right-wing - rechts

Kijk! Een derde partij! Welkom in Nederland. Dit is Sybrand Buma. Hij is de leider van een van de drie christelijke partijen in Nederland, het CDA. De partij is op het politieke spectrum iets rechts van het midden en behoudend (=conservatief). Buma heeft een rare stem. Het CDA heeft evenveel zetels in het parlement als de D66 (hieronder) en zit in de coalitie.

Look! A third party! Welcome in the Netherlands. This is Sybrand Buma. He is the leader of one of the three christian parties in the Netherlands, the CDA. The party is on the political spectrum a little to the right of the center and quite conservative. Buma has a weird voice. The CDA has the same amount of chairs in the parlament as the D66 (beneath this) and is in the coalition.

christian - christelijk(e)

weird voice - rare stem

coalition - coalitie

conservative - conservatief / behoudend

Alexander Pechtold leidt de D66. Dit is de meest progressieve partij in Nederland. Ze zetten zich in voor het klimaat, het onderwijs, autonomie en secularisme. Ze strijden tegen islamofobie en discriminatie op basis van geaardheid. Het is niet de meest socialistische partij. De meeste Tumblr gebruikers zouden waarschijnlijk op D66 stemmen. De D66 zit ook in de coalitie. Pechtold is nu bezig met een wet voor het legaliseren van euthanasie bij een ‘voltooid leven’.

Alexander Pechtold leads the D66. This is the most progressive party in the Netherlands. They stand for the climate, education, autonomy, and secularism. They battle against islamophobia and discrimination based on sexual orientation. It is not the most socialist party, though. Most Tumblr users would probably vote for D66. The D66 is also in the coalition. Pechtold is now working on a law to legalise euthanasie in case of a ‘finished life’.

socialist - socialistisch

education - onderwijs

climate - klimaat

progressief - progressive

Dit is Jesse Klaver. Hij is volgens mij de jongste partijleider. Zijn partij heet GroenLinks. Je kan al zien wat ze belangrijk vinden aan de naam. GroenLinks is progressief, groen en socialistisch. Ze zijn voor investering in het klimaat en tegen uitbreiding van de snelwegen. De partij won in de afgelopen verkiezing veel nieuwe zetels. Veel mensen denken dat dit komt door Jesse Klaver. Hij wordt vaak vergeleken met Obama, omdat hun levensverhalen vergelijkbaar zijn. De meeste Nederlanders vinden dat hij het goed doet voor een nieuwkomer.

This is Jesse Klaver. He is, I think, the youngest party leader. His party is named GreenLeft. You can already tell what they find important by the name. GreenLeft is progressive, green, and socialist. They are in favour of investing in the climate and against expanding the highways. The party won in the past elections many new chairs. Many people think that this is because of Jesse Klavers. He is often compared to Obama, because their life stories are similar. Most Dutch people think he’s doing well for a newbie.

newbie - nieuwkomer

young - jong

green - groen

highway - snelweg

Emile Roemer leidt de SP, de Socialistische Partij. Het is de meest linkse partij van Nederland en won ook veel zetels in maart. De SP zet zich in voor de armen en momenteel vooral voor de zorg. Iedereen vond Roemer altijd een suf mannetje. In de campagne heeft hij zijn imago verbetert. Hij draagt altijd een rode stropdas. Rood is de kleur van het socialisme in Nederland. Deze foto is niet uniek; Roemer ziet er altijd zo uit.

Emile Roemer runs the SP, the Socialist Party. It is the most left-wing party of the Netherlands and also won many chairs in March. The SP fights for the poor and at the moment primarily for healthcare. Everyone thought Roemer a little dump man. In the campaign he has improved his image. He always wears a red tie. Red is the color of socialism in the Netherlands. This photo is not unique; Roemer always looks like this. (Yes, that includes the facial expression.)

left-wing - links

also - ook

healthcare - (gezondheids)zorg

red - rood

Dit is Lodewijk Asscher. Hij is de leider van de PvdA, de Partij van de Arbeid. Ja, er is nog een socialistische partij. Asscher verloor veel zetels. De PvdA zat in de coalitie met de VVD in het vorige parlement. Hierdoor moesten ze veel rechtse wetten steunen. Dit kostte stemmen. Veel mensen maakten hier grapjes over.

This is Lodewijk Asscher. He is the leader of the PvdA, the Party of Labour. Yes, there is another socialist party. Asscher lost many chairs. The PvdA was in the coalition with the VVD in the previous parlament. Because of this, they had to support many right-wing laws. This cost votes. Many people made jokes about this.

chair - zetel

joke - grapje

law - wet

vote - stem

Dit is Gert-Jan Segers, de leider van de ChristenUnie. Dit is de tweede christelijke partij in Nederland. Ze zijn een stuk linkser dan het CDA. Ze zijn ongeveer even conservatief. Ze besteden meer aandacht aan het klimaat en zijn voor immigratie. De CU is onderdeel van de coalitie. Dit is opvallend. De D66 en de ChristenUnie zijn het over veel dingen eens. Alleen het debat over secularisme en godsdienst zorgt voor grote problemen. Gert-Jan Segers heeft elf jaar in Egypte gewoond. Dit vertelt hij aan iedereen. Een komediant verwerkte dit in zijn show.

This is Gert-Jan Segers, the leader of the ChristianUnion. This is the second christian party in the Netherlands. They are a lot more left-wing than the CDA. They are about as conservative. They give more attention to the climate and are in favour of immigration. The CU is part of the coalition. This is remarkable. The D66 and the ChristianUnion are in agreement on many things. Only the debate about secularism and religion creates big problems. Gert-Jan Segers has lived in Egypt for eleven years. This he tells everyone. A comedian worked this into his show.

immigration - immigratie

debate - debat

problem - probleem

eleven - elf

Kijk, een vrouw! Dit is Marianne Thieme. Ze leidt de Partij voor de Dieren, de PvdD. Je kunt zien aan de naam dat ze veel geven om het milieu en om dierenwelzijn. Thieme sluit elk debat af met: “Voorts zijn wij van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie.” Ze imiteert hiermee de Romeinse senator Cato, die altijd zei: “Overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden.” Thieme is veganist. Haar partij besteedt dit jaar veel aandacht aan de bescherming van bijen.

Look, a woman! This is Marianne Thieme. She heads the Party for the Animals, the PvdD. You can tell by the name that they care a lot about the environment and animal wellfare. Thieme finishes every debate with: “Also, we are of the opinion that there should come an end to the bio-industry.” She imitates with this the Roman senator Cato, who always said, “By the way, I am of the opinion that Carthago should be destroyed.” Thieme is a vegan. Her party gives a lot of attention this year to the protection of bees.

animal welfare - dierenwelzijn

environment - milieu

bee - bij

protection - bescherming

Dit is Henk Krol. Hij is niet alleen de leider van 50Plus. Hij is ook de aanleiding voor de bedenking van het woord ‘opoelisme’. Dat betekent populisme voor ouderen. Zijn partij is voor een lagere pensioenleeftijd. Hij werkt ook veel samen met Geert Wilders. Ik vind hem een irritant mannetje.

This is Henk Krol. He is not only the leader of 50Plus. He is also the cause for the coining of the word ‘opoelisme’. That means populism for elderly. His party favours a lower retirement age. He collaborates a lot as well with Geert Wilders. I find him an annoying little man.

favour - zijn voor

annoying - irritant

elderly - ouderen

retirement - pensioen

Dit is Kees van der Staaij. Hij leidt de SGP, de Staatkundig Gereformeerde Partij. Dit is de derde christelijke partij van Nederland. Ze zijn het meest conservatief en rechts. Ze zijn islamofobisch, homofobisch en seksistisch. Ze zijn ook de enige Nederlandse partij voor de doodstraf. Ze steunen Israël en de meeste van hun supporters komen uit de Bijbelgordel. Ze willen bijvoorbeeld abortus en godslastering illegaal maken. Ze hebben veel overeenkomsten met de PVV rondom immigratie.

This is Kees van der Staaij. He leads the SGP, the Stately Reformed Party. This is the third Christian party of the Netherlands. They are the most conservative en right-wing. They are islamophobic, homophobic en sexist. They are also the only Dutch party in favour of the death penalty. They support Israel and most of their supporters are from the Bible Belt. They want to make for example abortion and blasphemy illegal. They have many similarities with the PVV surrounding immigration.

blasphemy - godslastering

third - derde

support - steunen

for example - bijvoorbeeld

Deze lul is Thierry Baudet. Hij heeft Forum voor Democratie opgezet. Het is een soort PVV met een grotere woordenschat. Zij steken xenofobie en borderline white supremacy in een intellectueel jasje. Terwijl Wilders zich richt op laagopgeleiden, focust Thierry op de intellectuelen. Hij noemt zichzelf de belangrijkste intellectueel van Nederland. Hij vindt ook dat vrouwen graag gedomineerd worden door een man. Het Radicaal Anarchistisch Feministisch Front bekladde zijn voordeur. Sommige leden van zijn partij zijn extreem racistisch. Een gelooft zelfs in het Kalergi Plan. Van alle partijen vind ik deze het engst.

This dick is Thierry Baudet. He has started Forum for Democracy. It is a kind of PVV with a bigger vocabulary. They put xenophobia and borderline white supremacy in an intellectual coat. While Wilders aims at the uneducated, Thierry focuses on the intellectuals. He calls himself the most important intellectual in the Netherlands. He also thinks that women like to be dominated by a man. The Radical Anarchist Feminist Front besmirched his front door. Some members of his party are extremely racist. One even beliefs in the Kalergi Plan. Of all parties, I find this one the scariest.

vocabulary - woordenschat

women - vrouwen

dick - lul (curse, insult)

besmirch - bekladden

Dit is Tunahan Kuzu. Hij is de leider van Denk. Denk is een nieuwe partij die opkomt voor minderheden. Ze zijn tegen racisme en discriminatie. Hun leden zijn meestal moslims. Ze vechten voor de rechten van Nederlanders met een Turkse of Marokkaanse achtergrond. Ze zijn afgesplitst van de PvdA. Ze hebben twee zetels in de Tweede Kamer. Volgens de critici zijn ze te close met Turkije.

This is Tunahan Kuzu. He is the leader of Denk (=Think). Denk is a new party that stands up for minorities. They are against racism and discrimination. Their members are mostly muslims. They fight for the rights of Dutch people with a Turkish or Moroccan background. They have split off from the PvdA. They have two seats in the Second Chamber. According to critics, they are too close with Turkey.

minority - minderheid

new - nieuw

background - achtergrond

split off - afsplitsen

[adriaanmeij]

Minder weten

“Aan de vooravond van de verkiezingen denk ik meer dan gemiddeld na over hoe de wereld ervoor staat en vooral waar die naartoe gaat. En hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik het weet”, schrijft Anne Karina Westerik. Zij denkt dat technologie banen verdrijft en wil een nieuw debat over het basisinkomen.

Door Anne Karina Westerik

Toen we met z’n allen vorig jaar in de Coronacrisis belandden dachten velen dat we op het kantelpunt waren gekomen van decennialang kapitalistisch neoliberalisme naar een meer progressief wereldbeeld waarbij er actiever door overheden moet worden ingegrepen om de mondiale thema’s zoals klimaatverandering en herverdeling van kapitaal op te lossen.

 Kortzichtig

Wanneer ik naar de debatten op TV kijk dan zie ik partijen weer verzanden in kortzichtig gedachtengoed. 50Plus maakt zich hard voor de pensioenen, D66 zet in op onderwijs, VVD wil ondanks een ruk naar links het bedrijfsleven beschermen, PVV hamert zoals gebruikelijk op de onwenselijkheid van immigratie en zo trekt de karavaan van platitudes weer voorbij zoals het al jaren doet.

 Ondanks het versplinteren van het politieke landschap in 37 partijen die allemaal een gooi doen naar een zetel of zelfs meeregeren, hoor je weinig vernieuwing naar en visie over de sterk veranderende wereld om ons heen. Ja, inmiddels begint het topic van klimaatverandering en het terugdringen van CO2 uitstoot met druppelinfuussnelheid door de aderen van vrijwel alle partijen te stromen (een paar diehard klimaatontkenners daargelaten) maar veel evenzo belangrijke onderwerpen staan nog steeds niet op de agenda. Nog nooit in de geschiedenis werd de mensheid zo geconfronteerd met de belachelijke snelheid waarmee verandering plaatsvindt.

 Over dertig jaar? Geen idee

Uitdagingen van (bio) technologische ontwikkelingen, AI, algoritmes, data, fake nieuws, surveillance. Ik trek even een blik open. Voor het eerst in de geschiedenis hebben we geen idee hoe de wereld er over dertig jaar uitziet. Neem bijvoorbeeld de banenmarkt. Bestaan er over dertig jaar nog chauffeurs? De zelfbesturende auto bestaat al. En hoe zit het met kassières? Zelf scannen gaat prima. Pakketjes bezorgen? Dat kunnen drones binnenkort ook. Handen aan het bed dan? Robots kunnen prima monitoren en zelfs handelingen verrichten.

 Maar ook complexere taken waar de fysieke mens jarenlange studie voor nodig heeft, kunnen in de nabije toekomst door zelflerende computers overgenomen worden. Zo is bijvoorbeeld aangetoond dat door middel van algoritme de kans op suïcide beter kon worden voorspelt dan psychologen dat konden. Artificial intellicence is het systeem dat ‘leert’ op basis van patronen in de data waarmee het wordt gevoed.

 Tech en banen

 Klop alle bestaande ziekten, symptomen, de voorgeschreven behandeling en de mate van succes erin. Het zelflerend systeem pikt de optimale uitkomst eruit en in theorie worden steeds minder medische missers gemaakt. Ik kan nog wel even doorgaan, maar het punt is duidelijk: hoe kun je als politieke partij nog dromen over een arbeidsmarkt voor iedereen als duidelijk is dat de meeste banen binnen deze generatie vervangen zullen worden door op termijn goedkopere, meer accurate technologische oplossingen? Dat is gewoon naïef. Datzelfde geldt voor opleidingen. D66 zet in op kans gelijkheid in het onderwijs, maar wat zijn de kansen in het onderwijs die daadwerkelijk leiden naar een baan in bijvoorbeeld 2045?

 Basisinkomen

 Met het cynische toekomstbeeld van een massa overbodige arbeiders redeneer ik even verder. Steeds vaker hoor je de roep om een basisinkomen voor ieder individu. Lange tijd werd dit idee verbannen naar het rijk der fabelen of weggezet als het idee van de communisten. Een ideologie die geassocieerd werd met dictaturen zoals de Sovjet-Unie en China. Landen die het met democratie niet nauw nemen.

 Na WO 2 was het idee van de neo-liberalen: hou de staat zo klein mogelijk dan voorkom je tirannie. Gevolg was het afbreken van de verzorgingsstaat en kapitalistische marktwerking in zo’n beetje alle sectoren. De kloof tussen rijk en arm werd groter met sociale onrust tot gevolg.

 Inmiddels raken we meer en meer gewend aan het idee dat een basisinkomen oplossing kan zijn voor veel problemen. Maar hier ontstaat meteen moreel dilemma. Want wat gebeurt er als je dit inkomen niet mondiaal, maar nationaal instelt? Ontstaat er dan niet juist weer meer ongelijkheid? En wat wordt verstaan onder bestaansminimum? Is dat niet per regio verschillend? Al dat soort vraagstukken hebben recht op een goede beschouwing als we het leven van ieder individu op deze aarde aan elkaar gelijkstellen en willen beschermen. De politiek van vandaag richt zich naar binnen. Naar het eigen land. En blijft daarmee bekrompen en bovendien niet de problematiek adresseren waarvoor we mondiaal gesteld zijn.

 Akelig scenario

 We lossen mondiale problemen niet op met nationale agenda’s. We proberen dat nu een beetje marginaal op te lossen door verdragen en internationale afspraken, maar we hebben gezien hoe dat kan uitpakken. De V.S. stapte tijdens Trump voor 4 jaar uit het klimaatakkoord van Parijs, de U.K. is uit de Europese Unie gestapt en China houdt zich überhaupt niet aan geopolitieke afspraken. Sterker nog, die is hard op weg zelf (technologische) grootmacht te worden en daarmee de standaard te bepalen.

 Dat doen ze overigens met een duidelijk openlijke visie in een Multi-jarenplan. Het enige land ter wereld, of je het nou goed of slecht vindt, dat ver in de toekomst kijkt. Je zou kunnen zeggen dat China de juiste balans heeft gevonden in de voordelen van zowel een communistische grondslag als de vrijemarkteconomie. Maar we moeten ons afvragen of die twee smaken niet ouderwets zijn, zelfs in de mix. Het probleem lost zich wellicht vanzelf op. In een dystopisch scenario waarbij IA en algoritmes de mensheid overbodig maakt en usurpeert zijn we van alle kopzorgen af.

 Happy votes!

[anoniemus]

De fucking arrogantie van (links/progressief) liberalen helpt heel de wereld om zeep.

[denktanks]

@ JonasMayer14: @TimEngelbart @MarijnissenL Misschien moeten we eens andere frames gaan gebruiken Conservatief, terug naar wat al veranderd is, vasthouden aan macht. Progressief, werken aan de toekomst, reële economie. Sinds Frans Rutten zit alles links in de valstrik van de Derde Weg, ontwerp door conservatieve denktank

Misschien moeten we eens andere frames gaan gebruiken Conservatief, terug naar wat al veranderd is, vasthouden aan macht. Progressief, werken aan de toekomst, reële economie. Sinds Frans Rutten zit alles links in de valstrik van de Derde Weg, ontwerp door conservatieve denktank

— Jonas Mayer 🧩 (@JonasMayer14) April 17, 2020

[stefselfslagh]

Björn Soenens: “Ik moest en zou iemand van betekenis worden.”

Dit stuk verscheen op 1 februari in Zeno.

Maandag start in de Amerikaanse staat Iowa de strijd om de Democratische presidents-nominatie. Amerika-watcher Björn Soenens (51) weet wat gedaan, de komende tien maanden. "Wist je dat ik in Amerika een Wit-Rus ben?"

"Uiteindelijk willen we allemaal maar één ding", zegt Björn Soenens op het einde van ons lange gesprek. "Begrepen worden. Alleen heb ik daar zelf nogal veel woorden voor nodig."

Accurater kan hij onze tête-à-tête niet besluiten. Al is het XXL-gehalte van onze ontmoeting vooral te wijten aan de hoeveelheid vragen die ik op hem afvuur. De Amerika-correspondent van de VRT is niet vaak in het land. Nu hij in een Gents café tegenover me zit, vraag ik hem de kleren van het goed geconserveerde lijf. Hij ondergaat mijn journalistieke kruisverhoor met de lijdzaamheid van een senior boedhist. Alleen op mijn vragen over de trending trammelant bij de VRT antwoordt hij liever niet. "De VRT is mij dierbaar. Ik wil geen olie op het vuur gooien."

Björn Soenens wordt doorgaans aangekondigd als Amerika-watcher. Een functie-omschrijving waar hij vrede mee heeft, en niet alleen omdat Amerika-rapporteur een beroerd alternatief zou zijn. "Ik ben een toeschouwer. In alles wat ik doe. Ik ben zelfs een waarnemer van mijn eigen leven. Ik heb vaak het gevoel dat ik er niet actief aan deelneem, maar het vanop afstand gadesla."

In 2020 richt hij zijn geoefende blik op de Amerikaanse presidentsverkiezingen: een spektakel waar de nieuwsprogramma's van de VRT traditioneel nogal gulzig verslag over uitbrengen. Ik vraag hoe hij zich op het Amerikaanse verkiezingscircus voorbereidt. Als een coureur die naar de Tour de France toewerkt? Conditie en goesting kweken om op het juiste moment te kunnen pieken?

"Welnee. Ik ben al elf jaar intensief met Amerika bezig: dát is mijn voorbereiding op 2020. Dit jaar zal voor mij niet drukker zijn dan andere jaren. Het wordt zelfs een vrij overzichtelijk jaar: de piekmomenten - de voorverkiezingen, de conventies, de debatten - kan ik op voorhand netjes inplannen. Het zijn de onverwachte gebeurtenissen - een aanslag, een natuurramp - die mijn agenda potentieel kunnen overbelasten."

Vier jaar geleden was hij één van de weinigen die de overwinning van Donald Trump zagen aankomen. 'Trump gaat de popular vote verliezen, maar het kiescollege winnen', zei hij een paar dagen voor de verkiezingen op Radio 2. Een geval van helderziendheid dat hij toeschrijft aan zijn gewoonte om op te trekken met Joe en Olivia Average, het Amerikaanse equivalent van Jan en Mie Modaal. "Om de stemming in Amerika te polsen, reis ik het hele land door. Ik kom onder de mensen, ik praat met hen, ik luister. Hoe kan je de kiezers begrijpen als je ze niet hoort?"

"Onlangs sprak ik een man uit Cleveland. 'Trump heeft het begrotingstekort weggewerkt', zei hij. 'Toch niet', reageerde ik. 'De overheidsschuld is nog met drieduizend miljard dollar gestegen.' 'Waar haal jij je statistieken?", vroeg hij. Ik antwoordde dat ik de officiële statistieken van de Trump-administratie gebruikte. Hij schudde het hoofd en zei: 'Nah. Je cijfers kloppen niet. De mijne zijn beter.'"

"Na zo'n gesprek weet je: het gaat niet over wat wij journalisten denken, het gaat zelfs niet over de feiten, het gaat over wat mensen gelóven. Voor een journalist volstaat het niet om te zeggen dat Trump liegt over het klimaat. Je moet ook kunnen verklaren waarom veel mensen ervan overtuigd zijn dat hij niét liegt."

Laten we je voorspellende gaven nog eens gebruiken: wordt Donald Trump in november opnieuw president of niet?

"Het impeachmentproces zal hem in ieder geval niet nekken. Wanneer de senaat over zijn afzetting zal stemmen, zullen alle Republikeinen hem steunen en zal blijken dat die hele impeachment een maat voor niks is geweest. Al kan het al of niet getuigen van John Bolton, de voormalige veiligheidsadviseur van Trump, het impeachmentproces nog altijd beïnvloeden." (Dit interview werd afgenomen voor bekend was of Bolton al dan niet zou getuigen, red.)

"Wat zeker niet in het voordeel van de Democraten pleit, is dat ze maar blijven herhalen dat Trump 'a bad guy' is. Dat riedeltje kennen we ondertussen wel. Ze zouden beter hun éigen beleid ontwikkelen. 'Wie zijn wij? Waarom moeten jullie op ons stemmen?' Dát moeten ze de kiezers vertellen. Obama is in 2008 ook geen president geworden door te verklaren dat McCain een zwakkeling en Bush een asshole was. Mijn advies aan de Democraten luidt: 'Wees méér dan Trump-tegenstanders. Versla hem met beleid.'"

De Amerikaanse kiezers hebben vier jaar geleden een gigantische middelvinger opgestoken. Hebben ze die ondertussen weer opgeborgen?

"Ik vrees van niet. Veel mensen zijn nog altijd boos op de elite. De ceo van Boeing, Dennis Muilenburg, heeft bij volle bewustzijn een onveilig vliegtuig in de lucht gehouden. En toch krijgt hij een opstapvergoeding van zestig miljoen dollar. Uiteráárd denken de mensen dan: de big shots hebben weer goed voor zichzelf gezorgd. Men beseft te weinig dat zoiets een enorme woede creëert. En dat die woede zich vertaalt in Trump-stemmen."

Mag ik dat laatste vreemd vinden? Als er iémand goed voor zichzelf zorgt, dan is het wel Donald Trump. Hij is de elite in hoogsteigen persoon.

"Klopt, maar hij is zo slim geweest om het protest tegen de economische elite om te buigen in een afkeer van vluchtelingen en migranten. 'Ze pakken uw welvaart af. We moeten ze tegenhouden.' Bovendien capteert hij de anti-establishment-sentimenten ook nog eens door van leer te trekken tegen de culturele elite. 'Die journalisten zijn allemaal leugenaars, ze minachten u.' 'Die rechters zijn niet meer van deze wereld, ze begrijpen niks van uw leven.' Hij gebruikt de woede van het volk om zijn persoonlijke doelstellingen te bereiken. Ontzettend opportunistisch, maar wel slim."

Je interviewde de Amerikaanse auteur Robert Kaplan. Volgens Kaplan hebben de Democraten nood aan een populist in de goeie zin van het woord: iemand die luístert naar het volk in plaats van het bang te maken. Hebben ze die barmhartige populist ondertussen gevonden?

"Ik zie voorlopig geen enkele Democraat die de harten van de Amerikanen sneller doet slaan. Pijnlijk, want in Amerika hangt alles van af van de opkomst van de kiezers: hoe gemotiveerd zijn ze om te gaan stemmen? Obama bracht in 2008 een stuwgolf van enthousiasme teweeg. De mensen dachten: 'We moéten naar de stembus, die man moét onze president worden.' Zo iemand is er voorlopig niet bij de Democraten. Vier jaar geleden kon Bernie Sanders veel Amerikanen begeesteren. Hoe langer de voorverkiezingen duurden, hoe populairder hij werd. Had de kiesstrijd nog wat langer geduurd, had hij Clinton wellicht geklopt. Misschien was Sanders voor Trump zelfs een grotere bedreiging geweest dan Clinton."

Kan hij Trump dit jaar verslaan?

"Ik betwijfel het. Als Bernie Sanders of Elizabeth Warren de Democratische nominatie in de wacht slepen, gaan de zogenaamde centristen - kapitaalkrachtige suburb-bewoners die progressief zijn in hun opvattingen, maar conservatief in hun portemonnee - ofwel niét stemmen, ofwel voor Trump kiezen. Sanders wil hen 5% meer belastingen doen betalen. Hij zal hun stem nooit krijgen."

Wat mogen we verwachten van Joe Biden?

"Als ex-vice-president van Obama is hij nog altijd populair bij zwarte kiezers. Maar tegelijkertijd symboliseert hij het verleden. En veel kiezers snakken nog altijd naar verandering. Biden heeft recent ook een aantal beslissingen genomen die niet echt stroken met het Democratische DNA. Zo heeft hij wetten goedgekeurd die kredietmaatschappijen toestaan om onbemiddelde mensen rentes van 25 tot 30% aan te rekenen. Daar heeft hij in eigen rangen kritiek op gekregen."

Wordt Pete Buttigieg, de voormalige burgemeester van Southbend in Indiana, de verrassing van deze verkiezingen? Hij is homoseksueel, maar ook katholiek. Hij is een millennial, maar ook een ex-marinier. Hij kan in principe zowel progressieven als conservatieven achter zich scharen.

"De vraag is: kunnen de Amerikanen leven met een homoseksuele president? Veel Trump-stemmers alvast niet, vermoed ik. Maar Buttigieg is zeker een interessante man. Hij is verstandig én empathisch. Als burgemeester overwoog hij ooit een kantoor van de overheid te sluiten. Voor de diensten die dat kantoor leverde, kon je immers ook online terecht. En toch besloot hij uit menselijke overwegingen om het kantoor open te houden. Hij zei: 'De weinige mensen die hier nog over de vloer komen, zijn digibeet: ze kúnnen helemaal niet online gaan. Ik wil die mensen niet in de steek laten.' Als hij dát discours op grote schaal kan overbrengen, kan hij nog ver geraken. Nogmaals: wie genoeg enthousiasme kan opwekken en de kiezers naar de stembus kan krijgen, kan Trump mogelijk verslaan."

Alexandria Ocasio-Cortez, de rijzende ster bij de Democraten, is nog te jong om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Ze is 29 en om president te kunnen worden, moet je minstens 35 zijn. Haar voorlopige onverkiesbaarheid buiten beschouwing gelaten: is ze even straf als de Netflix-documentaire Knock Down The House ons wil doen geloven?

"Ze is erg getalenteerd, ja. Maar ze wordt door haar entourage op een bijna potsierlijke manier afgeschermd.Toen ze nog niet voor het Congres verkozen was, mocht ik haar eens volgen tijdens een meeting. Ik was de enige journalist die ze hadden toegelaten. En toch ben ik op een gegeven moment uit de zaal gezet omdat ik het had aangedurfd om haar tijdens de meeting een vraag te stellen. Dat vond ik op zijn zachtst gezegd vreemd. De Democraten werpen zich toch op als de grote verdedigers van de persvrijheid?"

Je omschrijft de Democratische presidentskandidaten als 'linkser dan ooit'. Heeft het centrumdenken bij de Democraten afgedaan?

"De ziekteverzekeringswet van Obama werd destijds links genoemd. Vandaag zeggen de Democratische presidentskandidaten unisono dat die wet bijlange niet ver genoeg ging. Naar Amerikaanse maatstaven zijn ze dus een stuk linkser dan Obama. Maar dat betekent niet dat het centrumdenken weg is. Zeker niet bij de kiezers. Trump is bij momenten zo onbeschoft dat nogal wat Amerikanen opnieuw verlangen naar een beschaafde centrum-president. Al ben ik ervan overtuigd dat fatsoen voor de Democraten niet zal volstaan om Trump-kiezers terug te winnen. Trump-aanhangers vinden het weliswaar niet zo leuk dat hun president mensen uitscheldt - de meesten vinden dat hij het twitteren beter zou laten - maar ze waarderen wél dat hij de dingen zegt 'zoals ze zijn'. De meeste andere politici vinden ze maar leugenaars."

Trump verzint toch ook een alternatieve werkelijkheid?

"Zeker. Alleen zien zijn kiezers dat niet als liegen, maar als 'het establishment tegen de schenen schoppen'. Tijdens zijn campagne beweerde Trump dat hij de steenkoolindustrie opnieuw zou doen floreren. Zijn de steenkoolmijnen ondertussen weer open? Helemaal niet. Ze brengen geen cent meer op, dus ze blijven dicht. Dat had Trump vier jaar geleden ook wel kunnen voorspellen. Maar hij wilde met zijn uitspraken over de steenkoolindustrie vooral zijn respect aan de mijnwerkers betonen. Eigenlijk zei hij: 'Ik respecteer jullie identiteit. Jullie zijn bijna dood, maar ik hou jullie symbolisch nog even in leven.' Dat hebben de Amerikaanse mijnwerkers prima begrepen. Ze hebben nooit gedacht dat Trump de mijnen daadwerkelijk zou heropenen. Ze zijn hem vooral dankbaar om zijn blijk van waardering."

Vier jaar geleden zagen sommigen in de overwinning van Trump de voorbode van een nakende apocalyps. Anderen zeiden: 'De checks en balances van het Amerikaanse overheidssysteem zullen hem wel in bedwang houden.' Aangezien de wereld niet vergaan is: hebben de optimisten gelijk gekregen?

"In zekere zin wel: de checks en balances wérken. De vraag is alleen: hoelang nog? Wat Trump nog altijd gevaarlijk maakt, is dat hij de instellingen ondermijnt. Van de pers tot de rechterlijke macht: geen enkele instelling is volgens hem nog te vertrouwen. En als de mensen de instellingen niet langer geloven, zijn ze klaar voor de dictatuur. Dan zeggen ze op een gegeven moment: 'Okee, grote leider, los het maar op.' Het gevaar dat dat op een dag alsnog gaat gebeuren, mogen we niet uit het oog verliezen."

Nog zeker tot en met de eedaflegging van de volgende Amerikaanse president in januari 2021, spreekt Björn Soenens ons toe vanuit zijn correspondentenkraaiennest in Brooklyn, New York. Maar als het aan hem ligt, blijft hij er nog veel langer. "Ik voel mij hier als een vis in het water. Ik ben als Amerika-correspondent de beste journalist die ik ooit zal kunnen zijn."

In Blijven proberen, Obama!, zijn Amerikaboek uit 2010, schreef hij: 'Amerika, ik hou van u. Amerika, ik haat u.' Ik vraag wat na drie jaar New York de bovenhand heeft gekregen: de haat of de liefde.

"Geen van beide", antwoordt hij. "Mijn bewondering voor Amerika is nog groter geworden. Maar mijn onbehagen ten opzichte van het land ook. Drie jaar geleden dacht ik nog: 'Misschien blijf ik wel in Amerika wonen. Misschien naturaliseer ik mij wel tot Amerikaan.' Die drang voel ik op dit moment niet meer. Ik zie Amerika nog altijd doodgraag. Maar tegelijk doet het me pijn om te zien hoeveel Amerikanen er verwaarloosd worden. Elke antropoloog of beleidsmaker zal moeten toegeven dat de welvaart in Amerika niet goed verdeeld is. De hoogopgeleide stedelingen hebben steeds meer, de mensen op het platteland steeds minder. En de Amerikaanse meritocratie - 'Als je het niet maakt, heb je dat aan jezelf te danken' - versterkt de ongelijkheid nog. Er is in Amerika nog altijd geen sociale zekerheid die naam waardig. Ik weet nu al dat ik ooit zal terugkeren naar België. In een stad als New York kan ik niet oud worden. Met wat in Amerika voor een pensioen moet doorgaan, zou ik nooit rondkomen."

T.S. Eliot schreef: 'We shall not cease from exploration, and the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time.' Kijk jij met andere ogen naar België sinds je in Amerika woont?

"Ik besef beter dan ooit hoe goed we het hier hebben. Maar ik voel me niet méér Belg of Vlaming sinds ik in Amerika woon. In april verschijnt mijn nieuwe Amerika-boek: De Lengte Van Een Oceaan. Ergens langs die oceaan hoor ik thuis. Maar waar precies, dat weet ik niet."

Je woont samen met je vrouw Emma in Clinton Hill, een wijk in het noorden van Brooklyn. Waarom niet in het flitsende Williamsburg?

"Omdat ik wou wonen in een wijk die nog niét zo hip is. In Williamsburg dragen alle mannen dezelfde baard, hetzelfde houthakkershemd en dezelfde sneakers. Clinton Hill scoort lager op de hipheidsschaal: het is er ruwer en somberder dan in Williamsburg. De wijk ligt tussen Bedford Stuyvesant, ooit de armste zwarte wijk van Amerika, en Fort Greene, de wijk waar Spike Lee (Amerikaanse filmregisseur, red.) kantoor houdt. Begin jaren negentig waren er in Clinton Hill nog geregeld drive-by-shootings. Nu is het een wijk voor kapitaalkrachtige, jonge gezinnen aan het worden. Dat heeft één groot nadeel: de stijgende huur- en koopprijzen jagen de zwarten stilaan helemaal weg. Gentrificatie (de opwaardering van een buurt via het aantrekken van kapitaalkrachtige nieuwe bewoners, red.) is racisme, vermomd als kapitalisme. Maar dat neemt niet weg dat Clinton Hill alive and real is: iedereen kent elkaar, er heerst een fijn gemeenschapsgevoel."

Nadat je vader in 2018 overleed, strooide je een deel van zijn as uit in een Brooklyns park. Waarom was dat belangrijk voor je?

"Omdat hij hier nog nooit geweest was. Ik heb zijn as uitgestrooid op de Fourth of July, vlakbij een grote boom waar altijd veel kinderen spelen. 'Now you're here', dacht ik toen ik klaar was. Dat het stoffelijk overschot van mijn vader zich niet alleen in België maar ook in Amerika bevindt, betekent veel voor me. Ik ga nog elke week naar de plek waar ik zijn as heb uitgestrooid."

Ook je huwelijk met Emma deed je in Amerika nog eens over. Wat heeft een Amerikaans boterbriefje dat een Belgisch niét heeft?

"Niks. Maar we leven hier, dus wilden we ook in Amerika trouwen. Dat is trouwens poepsimpel. Je gaat naar het gemeentehuis, je zegt dat je wil trouwen en iemand snauwt: 'Can you fill out this form, please?' (lacht) Al is er in onze trouwakte wel een foutje geslopen. Om onze nationaliteit aan te duiden, hadden we allebei 'BEL' geselecteerd. Maar terwijl er naast de naam Emma Bruggeman wel degelijk BELGIUM staat, staat er naast de mijne BELARUS. In Amerika ben ik een Wit-Rus." (lacht)

Is verliefd zijn in Brooklyn spannender dan in Gent? Kan de romanticus die ik in jou vermoed zich beter uitleven onder de bright lights van de big city?

"New York biedt magistrale mogelijkheden tot romantiek. De eerste keer dat ik hier met Emma was, zijn we samen naar het dak van de Empire State Building gegaan. Daar, op de 86ste verdieping, hebben we elkaar diep in de ogen gekeken. Zoals Tom Hanks en Meg Ryan in Sleepless in Seatle. Een prachtig moment was dat."

In Allemaal Amerikaan, je videorubriek op vrtnws.be, laat je gewone Amerikanen aan het woord. In hún verhalen is de romantiek vaak ver te zoeken. Veel van je gesprekspartners hebben een behoorlijk heftig leven.

"Amerikaanse levens zijn over het algemeen niet zo middle of the road: als ze ontsporen, ontsporen ze grondig. Tegelijkertijd is de gemiddelde Amerikaan bijzonder veerkrachtig. Ik hoor vaak verhalen over mensen die in de shit zitten, maar zich daar eigenhandig weer uithijsen."

Het verbaast me altijd hoe snel de mensen die je in Allemaal Amerikaan portretteert hun al dan niet gehavende ziel blootleggen.

"Ik vraag hen wie ze zijn, waar ze vandaan komen en wat ze verwachten van het leven. En dat vertellen ze me graag. Ik denk dat de Allemaal Amerikaan-filmpjes de toestand van het land vaak beter vatten dan de Amerikaanse journaals. Journalistiek zou nog veel meer over het echte leven moeten gaan. Ook Amerikanen die nooit de geschiedenisboeken zullen halen, schrijven mee aan de geschiedenis van Amerika."

Je bent zelf van bescheiden komaf: verklaart dat je journalistieke voorliefde voor de gewone mens?

"Het verklaart in ieder geval waarom ik kan begrijpen dat mensen zich boos maken op de elite. Ik ben grootgebracht door ouders die zichzelf onbetekenend vonden. Mijn vader was nochtans een zelfstandige, hij had een verwarmingszaak. En hij was ook belezen, want hij verslond kranten en encyclopedieën. En toch zei hij vaak: 'Wij stellen niet veel voor.' Elke keer dacht ik: 'Dat zullen we nog wel eens zien. Ik zal de Soenens zijn die uit de West-Vlaamse klei kruipt en journalist word.' Ik moest en ik zou een stem hebben. Een betekenis krijgen. En dat is me ook gelukt. De mensen zien en horen wat ik maak. Ik val niet tussen de plooien."

Je bent zelfs drie jaar hoofdredacteur van Het Journaal geweest. En toch zegt iets in mij dat je liever filmpjes voor Allemaal Amerikaan draait.

"Oh, maar ik heb ook in mijn hoofdredacteur-periode reportages over Amerika gemaakt. Kwestie van de job nog wat hectischer te maken dan hij al was. (lacht) Maar ik snap je punt: ik ben inderdaad meer een maker dan een manager. Als hoofdredacteur heb ik te weinig genetwerkt: ik was liever op de redactie dan op een receptie. En ik was on-Vlaams bevlogen. Ik verstopte me niet in het struikgewas, ik ging op een podium staan om mijn visie uit te dragen. Ik werd daarom een ijdeltuit genoemd. Maar ik wilde aandacht voor mijn opvattingen, niet voor mezelf."

Je pleitte als hoofdredacteur voor constructieve journalistiek, een begrip dat op de VRT-nieuwsdienst enkel nog op fluistertoon mag uitgesproken worden. Vertel nog eens wat je precies onder constructieve journalistiek verstaat.

"Toegepast op Afrika betekent constructieve journalistiek: niet alleen naar Afrika gaan om reportages te maken over de hongersnood, maar ook verslag uitbrengen over de Afrikaanse mode-industrie. Niet om van het journaal een goednieuwsshow te maken, maar om verder te kijken dan de cliché's. Om de ogen van de mensen te openen. Om hen iets bij te leren."

Je pleidooi voor constructieve journalistiek riep veel weerstand op. Hoe verklaar je dat?

"Mensen staan zelden open voor verandering: wie al zijn hele leven naar links gaat, vindt het lastig als hij plots naar rechts moet. Mijn oproep om aan constructieve journalistiek te doen, werd door sommigen geridiculiseerd. Als Kathleen Cools in Terzake eens wat meegaander was dan we van haar gewend waren, kreeg ík daarvan de schuld. Want ik was zogezegd degene die iedereen opdroeg om de positivo uit te hangen. Nonsens, natuurlijk: ik heb de wereld als hoofdredacteur echt niet door een roze bril bekeken. Maar ik vond wel dat we niet alléén maar deprimerende verhalen mochten brengen. Als de vader van Michael Brown (zwarte tiener die in 2014 in Ferguson werd neergeschoten door een blanke politie-agent, red.) een oproep deed tot vreedzaamheid, moest ook dat verteld worden. Omdat je daardoor een vollediger beeld kreeg van de situatie in Ferguson. En omdat het bewees dat er zelfs op puinhopen van ellende altijd weer mensen opstaan die het verschil maken."

Misschien bracht je je constructieve journalistiek-betoog niet goed genoeg. Was je te fanatiek.

"Ik ben soms te drammerig, ja. En dat lokt tegenstand uit. Leo Hellemans (de huidige interim-ceo van de VRT, red.) heeft ooit gezegd: 'Het drama van Björn is dat hij vaak gelijk heeft, maar zelden gelijk krijgt.' (lacht) Maar ik kan mezelf niet veranderen: als ik ergens van overtuigd ben, steek ik dat niet weg. Dan zeg ik: 'Mensen, dit is het plan, hier gaan we voor.' Ik ben een voluntarist in hart en nieren. En ik vind oprecht dat de journalistiek steken laat vallen. Als de Democratische presidentskandidaten met elkaar gedebatteerd hebben, is de eerste vraag steevast: 'Wie heeft er gewonnen, Björn?' Dat vind ik zo teleurstellend. Een debat is geen wedstrijd. 'Ging het ergens over?', dát zou de eerste vraag moeten zijn. Tegenwoordig moet alles goed of kwaad, wit of zwart, zoet of zout zijn. Dat is nefast voor de journalistiek."

En dan moet hij weg. Vrouw Emma wacht, net zoals de vrienden en familieleden die hem nog eens live willen zien, maar dan niet op hun tv. Daarna vertrekt hij weer sito presto naar de States, waar hij rond deze tijd de nakende Iowa-caucus van commentaar zal voorzien.

'Wie gaat er in Iowa winnen?', wilde ik hem nog vragen. Maar eigenlijk ken ik het antwoord al: Iowa of geen Iowa, it's a long, long way to Washington.

[jurjenklaas]

TINEKE HUIZINGA WIL STEM GEVEN AAN ZWAKKEN

Een luis in de pels van het kabinet. Vervelend jeuken om de regering bij de les te houden. De Christen Unie wil niet die functie hebben, maar gewoon haar standpunten naar voren brengen. Ze loopt niet weg voor regeringsverantwoordelijkheid, maar valt bij de formatie net buiten de boot. Daarom is er geen kritiek op de gekozen koers, maar wel op de maatregelen die niet sociaal zijn. Tegenargumenten worden berekend en haalbaar onderbouwd. De gedreven mens Tineke Huizinga uit Heerenveen zet zich in de Tweede Kamer in voor de christelijk-sociale politiek. Via de plaatselijke gemeenteraad komt zij tot twee keer toe met voorkeurstemmen in de Kamer, want de kiezer vindt het de hoogste tijd dat ook eens een vrouw de Christen Unie gaat vertegenwoordigen. Nu geeft ze daar stem aan de mensen die geen stem hebben.

publicatie © Friesland Post, oktober 2003

Ooit wilde Tineke Huizinga journalist worden. Uit nieuwsgierigheid naar wat achter de gevel gebeurd, niet om het nieuws te pakken. De studie in Utrecht spitst zich toe op rechten. Na een huwelijk komen kinderen en is het gezin de werkplek. Niet als huisvrouw, eten koken en huishouden zijn een noodzakelijk kwaad, maar de begeleider van kinderen naar volwassenheid.

Tineke zit in het kerkenwerk, is voorzitter van het schoolbestuur, schrijft artikelen en spreekt in forums. Ze gaat vrijwilligerswerk doen en wordt onder meer juridisch hulpverlener bij de Stichting Vluchtelingenwerk. Dat voelt goed aan en dus besluit ze de studie weer op te pakken. Op dat moment vraagt de Christen Unie haar voor de gemeenteraad.

“Een moeilijke beslissing. Ik wist niet of ik dat wel wilde. Ik had nooit de ambitie in de Tweede Kamer te komen. Kort daarvoor was de twijfel tussen het CDA of een kleine christelijke partij beslist in het voordeel van de laatste, vanwege hun standpunt op het terrein van het asielbeleid. Ik kies liever een kleine partij, waarin ik iets herken van wat voor mij christelijke politiek is, dan een grote partij waarin ik minder daarvan hoor. Als Kamerlid kun je meepraten over de dingen, dat spreekt me erg aan. Ik had nee kunnen zeggen, maar ik heb ja gezegd. Dus zet ik me er ook voor in.”

Vanuit de christelijke achtergrond

Politicus Tineke Huizinga heeft een dikke portefeuille en eigen fractiemedewerkers die kennis van zaken hebben. Buitenlandse zaken en defensie zijn onder haar beheer, door de commissie Srebenica kon ze zich goed inwerken op deze beleidsterreinen. Ontwikkelingssamenwerking en asielbeleid hebben haar interesse. Verkeer en waterstaat en VROM completeren de rij. Daarnaast schrijft ze columns in Friesch Dagblad en Centraal Weekblad, levert teksten voor het verkiezingsprogramma en houdt spreekbeurten. Van dinsdag tot donderdag woont ze in een appartement aan het Haagse Noordeinde.

“Door die commissie was ik er van maandag tot vrijdagavond laat, dat is afzien. Je mist het gezin, want je hebt het idee dat de kinderen jouw nodig hebben. Nu is het zo als ik me het had voorgesteld. Op maandag en vrijdag ben ik nog wel weg of thuis aan het werk. Het politieke werk ligt mij, ik hou daarvan. Het is kijken hoe de dingen het best geregeld kunnen worden, zodat het voor iedereen zo goed mogelijk is. Voor mij vanuit de christelijke achtergrond en idealen voor de samenleving. Het buitenland trok me altijd erg. Nu mag ik me daar voor inzetten, wanneer ik erover in de kranten lees is dat werk.”

Geen geheven vingertje

Wat drijft de christelijke partijen, wat is christelijke politiek, en waarom altijd dat geheven vingertje?

“Ik heb er veel moeite mee als een ander mij gaat vertellen wat ik wel of niet mag. Dus ik hoop echt niet dat wij als Christen Unie in de Tweede Kamer zo bezig zijn. Met: dat mag wel en dat mag niet. En ook niet zo van: wij weten precies wat het beste is, luister naar ons dan komt het goed. Ik ben ervan overtuigd dat wat in de bijbel staat als richtlijnen, dat deze de beste manier zijn om een maatschappij in te richten. Op basis daarvan is het een goede samenleving voor iedereen om in te leven, ook wanneer je geen christen bent. Het is de uitdaging om te laten zien waarom je ergens voor strijdt. Het is bijbels te verdedigen om één dag in de week rustig aan te doen, vrij te zijn en te genieten van het leven. Het heeft ermee te maken dat de mens leeft vanuit de genade. Niet door alle dingen te regelen en hard te werken komt het goed of niet, uiteindelijk moet altijd iets worden overgegeven waar God voor zorgt. Je leven overgeven aan God heeft met de zondag te maken. Los daarvan is het goed om als samenleving te zeggen: wij zitten elkaar niet zo op de nek dat we elkaar geen rust meer gunnen. Dat laten we zien in die zondag. Op zo’n manier kun je dat heilzame van die bijbel ook opvoeren.”

De Christen Unie wil zich los maken van de indeling links en rechts. De toevoeging sociaal aan haar politieke richting is een noodsprong, volgens Tineke Huizinga. Ze vindt het jammer dat het woord christelijk van zichzelf niet voldoende is. Bij christelijke politiek zou het vanzelfsprekend moeten zijn dat het ook een sociale politiek is. Een christen is niet rechts maar sociaal: opkomen voor wie zelf geen stem heeft en niet voor zichzelf op kunnen komen. En ook opkomen voor Gods eer hoort erbij.

“Het ene soort christenen wil alles bij het oude laten en niets inleveren van wat nog christelijk is. Zo komt christelijk aan het stempel behoudend. Andere christenen leven in een wereld waarin weinig over is van de christelijkheid die vroeger de maatschappij doordrenkte. Zij willen iets laten zien van hun christen zijn. Zij zijn dus niet behoudend, maar juist wat progressief wordt genoemd. De Christen Unie zit op dat snijvlak. Van dingen houden zoals ze zijn naar iets laten zien van het christendom in de maatschappij. Hoe brengen wij een christelijke notie in de omgeving waar we leven.”

Rationeel en pragmatisch

De mensheid leent de wereld, is rentmeester over de aarde en zal het op een dag weer in redelijk goede staat moeten terug geven.

“Dat heeft ook te maken met een goede ontwikkeling tussen arm en rijk. Wereldwijd moeten we de welvaart beter verdeeld krijgen. Dat is de meest ambitieuze doelstelling, dat is wat iemand tot idealist maakt. In de politiek moet je rationeel zijn en pragmatisch. Wanneer dit te bereiken is en het is genoeg, dan is het een stap in de goede richting. Maar verlies nooit uit het oog hoe het uiteindelijk zal moeten zijn. Je moet realistisch en praktisch blijven, kijken wat je echt kunt bereiken. Maar tegelijkertijd moet het ideaalbeeld een richting zijn. Aan de verre einder, je komt er misschien nooit maar het moet wel je richting bepalen in alle kleine dingen die je nu bereikt. Wanneer het goed gaat is het makkelijk delen, maar hoeveel zijn wij nog bereid te delen als het met onszelf slechter gaat. Op momenten dat het financieel lastig is komt het erop aan. Dat je dan zegt de ontwikkelingssamenwerking houden we, want er zijn altijd mensen die er slechter aan toe zijn. De zwakste schouders in Nederland moeten we blijven ontzien, ook al worden dat er meer. De toekomst van defensie ligt in vredesmissies om de stabiliteit en de vrede elders op de wereld te bevorderen.”

De aandacht van Kamerleden richt zich erg op de randstad. Wat elders in Nederland gebeurt ontgaat veel politici. Daarom vindt Huizinga het belangrijk dat zij met anderen de zaak in evenwicht trekt. Niet om de belangen van het Noorden te behartigen, de politicus zoekt immers het algemeen belang, maar om de omstandigheden en knelpunten beter toe te lichten. Zo is de zweeftrein een punt. Tineke is voor een snellere en betere verbinding tussen het noorden en de randstad. Ze maakt altijd gebruik van het openbaar vervoer, want in de trein kan ze werken en voor het milieu is het veel beter.

“Ik wil in de politiek een stem geven aan mensen die niet voor zichzelf op kunnen komen, een stem geven aan zwakken in de samenleving. En ook een goed beeld geven van de christelijke politiek. De vooroordelen wegnemen. Ik werk daar aan, ik doe daar mijn best voor. Het is een behoorlijk zware baan. Ik kan vragen stellen over dingen die mij bezig houden. Het is een beginstap en daar wil ik mee verder: zorgen en kijken dat ik die twee dingen voor elkaar krijg. Dat doet mij veel plezier, ik vind het leuk dat ik daar iets aan kan doen.”

[atevegter]

In de Volkskrant van donderdag staat een interessant artikel over een tentoonstelling in het Catharijne Convent over de cultuur van het reformatorische geloof. Ik ben gelijk gegrepen, want zo vaak staat er in de van oudsher Katholieke, maar inmiddels net als ik progressief links niksige Volkskrant niet iets wat met mijn gereformeerde verleden te maken heeft. Ik kom er vandaag pas toe om het te lezen.

Ik word niet teleurgesteld, want het gaat over dat wij onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad, iets wat ik allang weet uit de Heidelbergse Catechismus, waar ook nog in staat dat je je ellende kent uit de wet Gods. Het zijn kortom allemaal bekende klanken en melodieën, ik zou bijna zeggen, gespeeld op het zo vertrouwde harmonium oftewel traporgel, ware het niet dat wij dat thuis niet hadden, maar wel mooi samen zongen bij de piano, een van de mooiste instrumenten op de aarde zowel als in de hemelen.

Leuk om te lezen over de zwarte kousen, die wij niet hadden, van de zwartekousenkerk en over de doordeweekse en zondagse kleding, die wij wel hadden, vroeger. Ook nog een mooie passage met bijpassende illustratie over de brede en de smalle weg. Dat was bij ons thuis niet zo zeer de kern van de leer, maar ik kende het plaatje wel van, ja waarvan eigenlijk? Ik ging naar de jeugdvereniging en de catechisatie en zondags twee keer naar de kerk, maar die plaat was van de zondagsschool en daar kwam ik nooit. Vreemd, want ze zit wel in mijn geheugen, maar meer als een versimpelde versie van het ware geloof, waar alles om draaide, voor de eenvoudige van geest, die nog bekeerd moet worden.

Het is een mooi artikel en die tentoonstelling is ook wel wat voor de liefhebber. Jammer is wel dat schrijver Arno Haijtema meent dat er wel wat meer vraagtekens geplaatst en kritische noten gekraakt hadden mogen worden. Dat het rotsvaste geloof best provocatie kan verdragen. Die welwillendheid irriteert zelfs, schrijft hij. Dat is misschien wel zo, maar ik vind het onzin. Je hoeft niet bij alles gelijk het tegenovergestelde te roepen.

Het feit dat er geen God is en dat er miljoenen zijn die wel in een God geloven spreekt elkaar niet tegen. Het zijn twee kanten van dezelfde pannenkoek, hoe dun die ook is, zou onze geliefde Ellie Lust zeggen, en zo is het maar net. Uit de kast komen in een intolerante en bedreigende omgeving is altijd moedig en spannend, maar als je het doet, zal je ook veel liefde en steun ervaren. Dat is de keerzijde van de medaille, of misschien is het wel de voorkant.

Ate Vegter, 30 augustus 2019

iemand die mij papa noemt: www.atevegter.wordpress.com/320

1520 God bewaar ons In de Volkskrant van donderdag staat een interessant artikel over een tentoonstelling in het Catharijne Convent over de cultuur van het reformatorische geloof.