#manikongo
Explore tagged Tumblr posts
dreamconsumer · 4 months ago
Text
Tumblr media
King of Congo. By Jacques Grasset de Saint Sauveur.
11 notes · View notes
blackstarlineage · 20 days ago
Text
Tumblr media
The Kingdom of Kongo: An In-Depth Analysis of Central Africa’s Powerful and Resilient Empire
Introduction: The Kingdom of Kongo – A Testament to African Civilization
The Kingdom of Kongo (c. 1390–1914 CE) was one of the most sophisticated, organized, and influential African states, dominating Central Africa for over 500 years. It controlled vast territories in what is now Angola, the Democratic Republic of Congo, the Republic of Congo, and Gabon. Kongo was a center of trade, governance, military power, and cultural development, proving that African states rivaled European and Asian civilizations in complexity and resilience.
From a Garveyite perspective, the study of Kongo is essential because it represents:
Black political strength – Kongo had an advanced system of governance and diplomacy.
Black economic independence – Kongo controlled trade routes and industries before European disruption.
Black resistance and survival – Despite colonial aggression, Kongo fought back through wars and revolts for centuries.
By understanding the Kingdom of Kongo, Black people today can reclaim the knowledge of African governance, economic independence, and resistance against colonial oppression.
1. The Origins and Rise of the Kingdom of Kongo
A. Geographic and Strategic Importance
The Kingdom of Kongo was located in Central Africa, near the Atlantic coast, making it a key trade hub.
It controlled fertile lands, rich mineral resources, and major rivers, making agriculture and trade the foundation of its economy.
Kongo’s capital, M’banza Kongo, became one of the largest cities in Africa, known for its well-planned streets, palaces, and governance centers.
Example: M’banza Kongo had a population of over 100,000 people, making it one of the most advanced African cities of its time.
Key Takeaway: African civilizations were highly organized urban centers, not just “tribal” societies as colonial history falsely suggests.
B. The Founding of Kongo’s Centralized State
The kingdom was founded around 1390 CE by Lukeni lua Nimi, who united several smaller states into a powerful empire.
The ruler was called the Manikongo (King of Kongo), and he ruled over a federal system, where regional chiefs governed local provinces but remained loyal to the central authority.
Kongo had a structured political and legal system, ensuring justice, stability, and efficient tax collection.
Example: The kingdom was so well-organized that the Portuguese (who arrived in the late 1400s) recognized it as an equal political power.
Key Takeaway: African states had centralized governance and complex administrative systems long before European colonial rule.
2. The Economic Power of Kongo: Trade and Industry
A. Control Over Regional and International Trade
The Kingdom of Kongo controlled major trade routes in Central Africa, exporting goods to West Africa, North Africa, and the Atlantic world.
Kongo’s economy was built on agriculture, metallurgy, and craft industries, including textiles, ceramics, and ironworking.
It traded gold, copper, ivory, and raffia cloth, making it one of the wealthiest kingdoms in Africa.
Example: Kongo was one of the first African states to establish diplomatic and trade relations with European powers, engaging with Portugal, Spain, and the Netherlands.
Key Takeaway: Africa was not isolated—its economies were part of global trade networks long before colonial exploitation.
B. Advanced Agricultural and Industrial Systems
The Kongo people practiced sophisticated farming techniques, growing crops like cassava, maize, bananas, and yams.
They were experts in metalworking, producing iron tools, weapons, and sculptures that were highly valued.
Kongo’s industries were well-developed, allowing it to sustain a large and growing population.
Example: European visitors in the 15th century were amazed by Kongo’s organized farming and craft industries, proving that Africa had a structured economy.
Key Takeaway: Black civilizations developed complex agricultural and industrial systems independent of European influence.
3. The Political and Social Organization of Kongo
A. The Government: A Model of African Leadership
Kongo’s political system was highly structured, with the Manikongo ruling through a council of nobles and governors.
The kingdom was divided into six major provinces, each governed by a local leader but loyal to the central authority.
Kongo had a judicial system, with laws covering trade, property rights, and social order.
Example: The Kongo kingdom had a succession system, ensuring that power was passed down in an orderly manner, unlike many European kingdoms that faced civil wars over succession.
Key Takeaway: African governance was complex, organized, and rivalled that of Europe and Asia.
B. Kongo’s Cultural and Religious Identity
Kongo had a rich spiritual system, worshipping Nzambi Mpungu (the Supreme God) and honouring ancestral spirits.
The arrival of the Portuguese in the 15th century led some Kongo rulers to convert to Christianity, incorporating it into their political system.
Despite religious changes, many Kongo people maintained traditional African spiritual beliefs, proving the resilience of indigenous African culture.
Example: King Afonso I (1506-1543 CE) was the first African ruler to adopt Christianity but continued to resist European interference.
Key Takeaway: Africa adapted foreign influences but maintained its own cultural and religious identity.
4. The Downfall of Kongo: European Exploitation and Resistance
A. The Slave Trade and Portuguese Betrayal
Initially, Kongo and Portugal had a mutually beneficial trade relationship, but over time, the Portuguese began demanding more enslaved Africans.
Kongo’s rulers resisted the large-scale slave trade, but internal conflicts weakened the kingdom.
By the 17th century, the Portuguese supported rebellions and destabilized Kongo to control its resources.
Example: The Battle of Mbwila (1665 CE) marked a major defeat for Kongo, leading to its gradual decline under European pressure.
Key Takeaway: The transatlantic slave trade was not a passive process—African leaders actively resisted it, but European powers used military force and deception to gain control.
B. Resistance and Survival of Kongo’s Legacy
Even after its decline, Kongo’s people continued to resist colonial rule through rebellions, spiritual movements, and guerilla warfare.
The Kimpa Vita Movement (1704-1706 CE) was an early anti-colonial resistance movement, led by a female prophet who called for African unity.
Despite Portuguese and Belgian colonization, Kongo’s political and cultural identity survived into the modern era.
Example: Even today, Kongo’s cultural traditions influence modern Central African societies, proving the resilience of African heritage.
Key Takeaway: Black resistance to European domination has always existed—our ancestors fought to maintain their sovereignty.
5. The Garveyite Vision: Rebuilding the Greatness of Kongo Today
Kongo proves that Africa had well-structured governments and economies before colonialism.
Black nations today must control their resources, just as Kongo once controlled its trade networks.
Pan-African unity is necessary—African nations must work together, just as Kongo’s provinces once cooperated.
Black people must reclaim their lost history and reject colonial distortions.
Final Thought: Will We Reclaim Kongo’s Legacy?
Marcus Garvey taught:
“A people without the knowledge of their past history, origin, and culture is like a tree without roots.”
Will Black people continue to let colonizers control our economies, or will we reclaim our wealth?
Will we unite as Africans and the diaspora, or remain divided by colonial borders?
Will we honor our ancestors’ resistance, or allow their struggles to be forgotten?
The Choice is Ours. The Time is Now.
36 notes · View notes
poesia-foda · 6 months ago
Text
Tumblr media
__________ África próspera
Como sempre os livros de histórias trazem a visão distorcida sobre a escravidão e sobre os negros africanos. A escravidão negra é apresentada como a ideia de que os africanos eram um povo pacífico, um pouco desenvolvido e nada contestador. Totalmente longe do real.
A realidade é outra. Como qualquer outro povo eles tinham uma cultura, uma organização política e econômica. Tudo isso bem próspero e desenvolvido, o que nunca foi enaltecido.
Antes da chegada dos europeus, aportando na África, os africanos viviam uma vida diferente daquela que todos conhecemos. Viviam em tribos bem organizadas, sabiam ler e escrever. E muito antes de outros povos já praticavam o comércio a longas distâncias. O produto mais exportado entre tantos comercializados foi o ouro de Gana. Este comprado pelos egípcios antigos.
Neste período de prosperidade e riqueza vivia um Príncipe chamado Aluarki. Aluarki era filho do rei Jabu Anali. Dono do maior comércio na tribo de Yorubá. Lá como quase toda parte da África, o povo era monoteísta. Cultuavam um único Deus. Em Yoruba, Deus era Olorum.
Ali o Príncipe vivia em fartura e diante de um povo que dominava bem o sistema matemático para contabilizar as suas mercadorias comercializadas.
Os africanos, nada do que sempre foi nos apresentados eram bons conhecedores das técnicas de fundição de ferro e além do mais tinham conhecimentos sobre astronomia. Não o bastante, seus conhecimentos naquele período como a literatura se complementavam na medicina natural, bem como as artes. Nas artes seus conhecimentos, melhor dizendo ‘’dons’’ eram na pintura, artesanato e música.
A arte africana, como toda arte negra, não só representa como retrata os usos e costumes das tribos africanas. Muitos objetos de arte são funcionais e expressam fecunda sensibilidade.
Tanto nas pinturas, como também nas esculturas, é forte a presença da figura humana. A figura humana na arte negra identifica a preocupação com valores étnicos, morais e religiosos.
E foi nas artes que Aluarki conheceu Safira Naal. Uma jovem de sorriso largo e de família simples, que adorava cantar enquanto fazia seus colares africanos.
Seus colares eram os mais bonitos de toda região, tinham um colorido harmonioso que encantava as mulheres de toda tribo. O lucro que conseguia com a venda dos colares era o suficiente para manter sua família, incluindo até seus sobrinhos.
Na África o sistema político e administrativo se destacava. O seu território era organizado em diversos reinos. Pra se ter uma ideia, oito deles eram os mais estruturados e ricos. Como exemplo, Kongo, Ndongo, Songhay e Mossi. Nesses reinos que acabo de citar existia uma hierarquia por um grupo de anciãos ao qual desenvolviam as leis e regiam o poder dos reinos.
Kongo era o reino que mais se destacava. Hoje atual República Democrática do Congo, no século XV era formado por aproximadamente três milhões de pessoas. Economicamente próspero, tinham um grande exército. Este era comandado por ‘’manikongos’’, um termo muito usado para designar o governante do reino. O seu significado era ‘’senhor do kongo’’.
Os habitantes do Kongo viviam em Clãs e principalmente na prática da agricultura e do comércio de tecidos. Outras matérias, sal, metais e marfim, eram feitas à base de trocas.
Os impostos pagos eram feitos ao manikongo com a finalidade de proteção contra ataques de outras tribos. E não somente isso, também para que mantivessem a sua segurança espiritual.
Em súmula, o governador do reino era tido como o mediador entre o mundo terrestre e o mundo espiritual, pelos africanos. O lado espiritual é um campo misterioso, uma indagação até hoje para os cientistas.
Ndongo pertencia ao território do Kongo, localizado no território que atualmente é a Angola. Mas devido a inúmeras disputas, lideradas pelo Rei Ngola. Como se percebe, esse nome originou o termo ‘’Angola’’ e com a ajuda dos portugueses, após aportarem à África, conseguiu a tão sonhada conquista. A sua independência e o fim dos pagamentos de impostos aos manikongos era uma realidade. O seu império destacava-se em comercializar ferro e sal.
Financeiramente próspero, Songhay era estabelecido em Mali. E sua prosperidade era devido às relações comerciais que mantinha com os árabes. O sustento dos habitantes era por meio da criação de rebanhos de animais. E como religião os habitantes seguiam o islamismo, uma crença monoteísta. Como bem sabemos é o culto a um único Deus. Esta religião é fundamentada no Alcorão. Este fora revelado e escrito pelo Profeta Maomé.
Já o povo Mossi existe até hoje, estima-se que são cerca de quatro milhões de pessoas. Este reino fazia parte da atual região de Burkina Faso. Sua fama deu-se por sua prosperidade econômica e seus soldados considerados implacáveis de toda a África. Seu desenvolvimento era a base da agricultura e do comércio. O povo da região de Mossi, diferente dos outros, seguiam a religião animista. Essa se crê que os seres humanos, os animais, as plantas e rochas são compostos de alma, ou seja, espírito. Uma crença que muitos de nós têm.
Cremos naquilo que queremos crer ou que fomos ensinados a crer. A crença é uma ação.
Clarisse da Costa
Romance Quebrando todas as correntes
1 note · View note
kovalski-flagsoftheworld1 · 10 months ago
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
17) Angola, Republika Angoli, República de Angola, Republic of Angola
1. Flaga narodowa. Dwa poziome pasy w kolorze czerwonym i czarnym z emblematem Maczety i Gearu pośrodku (1975–obecnie)
2. Sztandar Prezydenta Angoli (?-obecnie)
3. Flaga gubernatora portugalskiej Angoli (?–1975)
4. Flaga Wysokiego Komisarza Kolonii Portugalskiej (?–1975)
5. Sztandar Manikongo Afonso I (lata 1510–ok. 1543)
6. Królewski sztandar Królestwa Kakongo (ok. 1883)
7. Flaga Królestwa Kongo według Giovanniego Cavazziego da Montecuccolo (ok. XVII w.)
8. Proponowana flaga Angoli (2003)
9. Proponowana flaga Angoli (1996)
10. Proponowana flaga portugalskiej prowincji zamorskiej Angoli (1965)
11. Proponowana flaga Kolonii Angoli. Flaga jest podzielona na cztery fioletowe i żółte trójkątne sekcje rozchodzące się promieniście od środka. W centrum flagi znajduje się tarcza ze złotym pelikanem karmiącym swoje młode na fioletowym polu. Złota obwódka tarczy zawiera pięć małych niebieskich tarcz z białymi kropkami i cztery czerwone krzyże Zakonu Chrystusa. Nad tarczą znajduje się korona muralowa, a pod tarczą biały zwój z napisem „ANGOLA” (1932)
12. Humanist Party of Angola [Humanistyczna Partia Angoli]. Logo partii na białym tle (2020–obecnie)
13. Broad Convergence for the Salvation of Angola – Electoral Coalition [Szeroka Konwergencja dla Ocalenia Angoli – Koalicja Wyborcza]. Niebieska mapa Angoli otoczona 18 białymi gwiazdami na zielonym tle. Angola jest podzielona na 18 prowincji (2012–obecnie)
14. New Democracy Electoral Union [Nowa Demokratyczna Unia Wyborcza]. Biały pierścień na pomarańczowym tle (2006–obecnie)
15. Democratic Party for Progress – Angolan National Alliance [Demokratyczna Partia Postępu – Narodowy Sojusz Angoli]. Pionowy czerwony, biały, zielony, trójkolorowy. W środkowym pasie znajduje się żółty dysk trzymany przez dwie symetryczne czarne ręce (1991–obecnie)
16. Democratic Renewal Party [Partia Odnowy Demokratycznej]. Niebieska flaga z logo partii, logo składa się z uścisku dłoni na czerwonym tle dysku (1990–obecnie)
17. Social Renewal Party [Partia Odnowy Społecznej]. Dwa poziome pasy w kolorze czerwonym i zielonym z czarnym pasem pionowym po stronie podnośnika i białym dyskiem w miejscu styku kolorów (1990–obecnie)
18. National Union for the Total Independence of Angola [Narodowy Związek na rzecz Całkowitej Niepodległości Angoli]. Trzy poziome pasy, odpowiednio czerwony, zielony, czerwony, w środkowym pasie znajduje się czerwone wschodzące słońce z 18 promieniami i czarny kogut symbolizujący przebudzenie ludów afrykańskich (1966–obecnie)
19. People's Movement for the Liberation of Angola [Ruch Ludowy Wyzwolenia Angoli]. Dwa poziome paski, czarny i czerwony, z żółtą gwiazdą pośrodku (1960–obecnie)
20. National Liberation Front of Angola [Narodowy Front Wyzwolenia Angoli]. Trójkolorowa skośna barwa w kolorze białym, czerwonym i żółtym rozchodząca się promieniście od dolnego narożnika chorągiewki, z białą gwiazdą w środku (1954–obecnie)
21. Revolutionary United Youth of Angola [Rewolucyjna Zjednoczona Młodzież Angoli]. Emblemat na czerwonym tle (1974–obecnie)
22. Youth of MPLA [Młodzież MPLA]. Poziomy trójkolorowy pas w kolorze czerwonym, niebieskim i czarnym z żółtym wschodzącym słońcem na środkowym pasie (1962–obecnie)
23. Republican Party of Angola [Partia Republikańska Angoli]. Wersja flagi składającej się z trzynastu poziomych pasów, naprzemiennie białych i czerwonych, z emblematem podobnym do pieczęci USA otoczonym 18 niebieskimi gwiazdami. W prawym szponie orzeł trzyma młot i kompas (1994–2013) [1]
24. Republican Party of Angola [Partia Republikańska Angoli]. Wersja flagi składającej się z trzynastu poziomych pasów, naprzemiennie białych i czerwonych, z emblematem podobnym do pieczęci USA otoczonym 18 niebieskimi gwiazdami. W prawym szponie orzeł trzyma młot i kompas (1994–2013) [2]
25. Democratic Angola – Coalition [Demokratyczna Angola – Koalicja]. Biała flaga z kwiatem róży z łodygą (1992–2013)
26. Angolan National Democratic Party [Narodowa Partia Demokratyczna Angoli] (lata 90. XX wieku – 2013)
27. Angolan Democratic Forum [Angolskie Forum Demokratyczne]. Poziomy trójkolorowy wzór w odcieniach niebieskiego, bieli i zieleni (lata 90. XX wieku)
28. Social Democratic Party [Partia Socjaldemokratyczna] (1988–2013)
29. Liberal Democratic Party [Partia Liberalno-Demokratyczna] (1983–2013)
0 notes
kemetic-dreams · 3 years ago
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Aqualtune Ezgondidu Mahamud da Silva Santos (fl. 1665) was a Kongo princess who was the daughter of an unidentified Manikongo. According to the tradition, she was the mother of Ganga Zumba and the maternal grandmother of Zumbi.
In 1665, Aqualtune led a force of ten thousand Kongo men and women in the Battle of Mbwila, where she was captured in defeat. She was then transported to the Port of Recife, a warehouse and sugar mill. She was purchased as a breeding slave, and was later sold to a mill in Porto Calvo, already pregnant. She then escaped her enslavement, reaching the Palmares quilombo. She then became the leader of the Subupuira quilombo, which was northeast of the capital of the Palmares. She had two sons, Ganga Zumba and Gana Zona, who both took on leadership roles in the Palmares. Zumbi was the child of her daughter Sabina. Her fate and later life is unknown, dying a mysterious death in 1675.
38 notes · View notes
historyfiles · 4 years ago
Link
Tumblr media
The manikongo of Kibangu still claimed sovereignty over the fractured Kongo kingdom in 1669, but their power rarely extended beyond their fortress.
2 notes · View notes
roehenstart · 5 years ago
Text
Tumblr media
Jean Roi de Congo, par Pierre Duflos.
7 notes · View notes
ilustroide · 7 years ago
Photo
Tumblr media
Manikongo #illustration #ilustracion #wip #character #visualdevelopment #design #desenho #manikongo
2 notes · View notes
urbanafricancities · 5 years ago
Text
ANCIENT HISTORY OF CONGO
As one of my followers @papirouge​ suggested, I will be speaking about one of the great African civilization, the Kingdom of Kongo.
First, the name was rooted from the Kikongo speaking people of Kongo. The name has been changed to the the spelling we know today, from Portuguese translation (source). The Kingdom is one of the largest and most influential civilizations of Africa and spans from the countries Gabon, Republic and Democratic Republic of Congo and Northern Angola over 50,000 square miles (source).
Tumblr media
Image: King of Alvaro the ll giving a speech to the Dutch (source).
The most important city was the city of M’banza which was a highly dense and very well-administered city by the King of Manikongo. The city had a large settlement and was likely one of the largest in southern Africa at the time. However, the Kingdom transformed after the King accepted Chrtistianity at 1491 which inserted congo in the heart of the European power. The King of then sent his own ambassadors to Portugal as well as the Vatican. Eventually, the King Alvaro the ll was named one of the greatest world leaders in a summary prepared in Florence for the education of Prince Cosimo de’Medici (source).
Here is the ruins of one of the most ancient churches in southern Africa.
Tumblr media
image source
32 notes · View notes
yuriaires · 7 years ago
Photo
Tumblr media
Adivinhem à que nacionalidade pertence este estilo? #Zair#Zaire#Congo#RDC#Kinshassa#zairense#regressado#retornado#expatriado#refugiado#zaza#zairre#zaiko#langa#langalanga#CharlesboisPoity#CongoNangai#Bolingo##songuiSongui#descriminacao#racismo#xenofobismo#bantu#manikongo#kingKong#angola#angolano#estiga @kaysha2201 @themediaentertainer (at Brussels Airport)
1 note · View note
chiefcollectionexpertus · 2 years ago
Video
youtube
Manikongo She left me
0 notes
nervy-nerva · 3 years ago
Text
L'international congolais Marcel Tisserand crée un club de football
L’international congolais Marcel Tisserand crée un club de football
WordPress Sous l’initiative de celui que l’on surnomme ministre de la défense congolaise, Marcel Tisserand, avec la collaboration de Christopher Oualembo et Landry Milambo, un nouveau club voit le jour dans la sphère footballistique congolaise au nom de l’As Manikongo. Gauthier Makiadi et Zico Tumba, sont nommés respectivement coach et conseiller technique. Manikongo veut dire “Roi du Kongo”…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
poesia-foda · 3 years ago
Text
Nas Entrelinhas da História: Negros e Indígenas 
África: Prosperidade e Riqueza
Clarisse da Costa 
Vamos conhecer de uma visão diferente a real história dos povos negros e indígenas. Para começar vamos até a África, uma África que talvez você não conheça, próspera e rica. 
Eu vou mostrar como os livros de histórias trazem a visão distorcida sobre a escravidão e sobre os negros africanos. A escravidão negra é apresentada como a ideia de que os africanos eram um povo pacífico, um pouco desenvolvido e nada contestador. Totalmente longe do real. 
Como qualquer outro povo eles tinham uma cultura, uma organização política e econômica. Tudo isso bem próspero e desenvolvido, o que nunca foi enaltecido.
Antes da chegada dos europeus, na África, os africanos viviam uma vida diferente daquela que todos nós conhecemos. Viviam em tribos bem organizadas, sabiam ler e escrever. E muito antes de outros povos já praticavam o comércio a longas distâncias. O produto mais exportado entre tantos comercializados foi o ouro de Gana. Este comprado pelos egípcios antigos.
Neste período de prosperidade e riqueza vivia um Príncipe chamado Aluarki. Aluarki era filho do rei Jabu Anali. Dono do maior comércio na tribo de Yorubá. Lá como quase toda parte da África, o povo era monoteísta. Cultuavam um único Deus. Em Yorubá o Deus era Olorum.
Ali o Príncipe vivia em fartura e diante de um povo que dominava bem o sistema matemático para contabilizar as suas mercadorias comercializadas. 
Os africanos, nada do que sempre foi nos apresentados eram bons conhecedores das técnicas de fundição de ferro e além do mais tinham conhecimentos sobre astronomia. Não o bastante, seus conhecimentos como a literatura estendia-se à medicina natural, bem como às artes. Nas artes seus conhecimentos, melhor dizendo ‘’dons’’ eram na pintura, artesanato e música.
A arte africana, como toda arte negra, não só representa como retrata os usos e costumes das tribos africanas. Muitos objetos de arte são funcionais e expressam fecunda sensibilidade. 
Tanto nas pinturas, como também nas esculturas, é forte a presença da figura humana. A figura humana na arte negra identifica a preocupação com valores étnicos, morais e religiosos.
E foi nas artes que Aluarki  conheceu Safira Naal. Uma jovem de sorriso largo e de família simples, que adorava cantar enquanto fazia seus colares africanos.
Seus colares eram os mais bonitos de toda região, tinham um colorido harmonioso que encantava as mulheres de toda a tribo. O lucro que conseguia com a venda dos colares era o suficiente para manter a sua família, incluindo até seus sobrinhos.
Na África o sistema político e administrativo se destacava. O seu território era organizado em diversos reinos. Para se ter uma ideia, oito deles eram os mais estruturados e ricos. Como exemplo, Kongo, Ndongo, Songhay e Mossi. Nesses reinos que acabo de citar existia uma hierarquia por um grupo de anciãos ao qual desenvolviam as leis e regiam o poder dos reinos.
Kongo era o reino que mais se destacava. Hoje atual Republica Democrática do Congo, no século XV era formado por aproximadamente três milhões de pessoas. Economicamente próspero, tinham um grande exército. Este era comandado por ‘’manikongos’’, um termo muito usado para designar o governante do reino. O seu significado era ‘’senhor do kongo’’.
Os habitantes do Kongo viviam em Clãs e principalmente na prática da agricultura e do comércio de tecidos. Outras matérias, sal, metais e marfim, eram feitos à base de trocas.
Os impostos pagos eram feitos ao manikongo com a finalidade de proteção contra ataques de outras tribos. E não somente isso, também para que mantivessem a sua segurança espiritual.
Em súmula, o governador do reino era tido como o mediador entre o mundo terrestre e o mundo espiritual, pelos africanos. O lado espiritual é um campo misterioso, uma indagação até hoje para os cientistas.
Ndongo pertencia ao território do Kongo, localizado no território que atualmente é a Angola. Mas devidos a inúmeras disputas, lideradas pelo Rei Ngola. Como se percebe, esse nome originou o termo ‘’Angola’’ e com a ajuda dos portugueses, após aportarem à África, conseguiram a tão sonhada conquista. A sua independência e o fim dos pagamentos de impostos aos manikongos era uma realidade. O seu império destacava-se em comercializar ferro e sal.
Financeiramente próspero, Songhay era estabelecido em Mali. E sua prosperidade era devido às relações comerciais que mantinha com os árabes.  O sustento dos habitantes era por meio da criação de rebanhos de animais. E como religião os habitantes seguiam o islamismo, uma crença monoteísta. Como bem sabemos é o culto a um único Deus. Esta religião é fundamentada no Alcorão. Este fora revelado e escrito pelo Profeta Maomé.
Já o povo Mossi existe até hoje, estima-se que são cerca de quatro milhões de pessoas. Este reino fazia parte da atual região de Burkina Faso. Sua fama deu-se por sua prosperidade econômica e seus soldados considerados implacáveis de toda a África. Seu desenvolvimento era a base da agricultura e do comércio. O povo da região de Mossi, diferente dos outros, seguiam a religião animista. Esta religião crê que os seres humanos, os animais, as plantas e rochas são compostos de alma, ou seja, espíritos. 
Tumblr media
1 note · View note
davidsoto666 · 3 years ago
Text
La tradición oral Bakongo afirma que nueve (9) de los sobrinos de MANIKONGO abandonaron el Clan de su tío y cruzaron el rio Zaire para asentarse en aquellas tierras y así formar los nueve (9) Clanes del BAKONGO.
1. Yo soy NDUMBO A NZINGA, planta trepadora que se enrolla en espiral. Mis ramas se anudan alrededor de todo el país.
2. Yo soy MANIANGA, el que está sentado. Me siento en una silla ey en la estera. Yo he hecho nacer a los Mvembas y a los Nlazas.
3. Yo soy Nanga, el cojo, pero voy muy lejos. Las piedras de mi estufa son cabezas de hombres. Mi cuchara de comer es la costilla de un gran pez.
4. Yo soy MAKUNKU, aquel que todo lo derrumba. Yo acometí a los Ndembo, a los tambores de los poderosos Que no venga nadie a molestarme ni con el timbal Ngongie ni con el tambor Ngoma.
5. Yo soy NGIMBI, aquel que hace crecer abundantemente todo lo que nutre y alimenta. Las mandiacas o falsas cañas de azucar que se cortan por la mañana al mediodía nuevamente se mecen al sol.
6. Yo soy MBENZA, aquel que rompe, que corta, que hiende. No corto las cabezas de los ratones sino las de los hombres.
7. Yo soy MPUDI A NZINGA, un gran pez, pero además un halcón que pese al fuego caza por encima de la hierba en llamas.
8. Yo soy MBOMBA NDONGO, la serpiente que deja huellas a su paso. Se arrastra por todo el congo, Loango. Madre que hace bien a todos los clanes.
9. Yo soy MAKAMBA, el que reparte las tierras, pero las leyes de esas tierras quedan en mis manos y en mi poder.
0 notes
kemetic-dreams · 4 years ago
Photo
Tumblr media
Why did African kings capture and sell Africans as slaves to the west, to benefit their kingdom?
Do not overthink it.
Rulers of established kingdoms noticed the deleterious effects of the slave-trade and tried to regulate it. The Oba of Edo banned the sale of female slaves. The ManiKongo appealed to the Portuguese king to rein in Portuguese interlopers who were driving up the demand for slaves.
Kingdoms that relied on the control of labour for their prosperity immediately saw damaging effects from the slave trade. The costs of trade were rising and agricultural production falling.
The problem is that there were not enough of them. It is not coincidental that the hey-days of the slave trade coincided with the collapse of many polities in West and West Central Africa, where all the slaves sold into the Atlantic trade were captured.
The types of polities that thrived in that era were coastal brokers and death-cult type States like Dahomey and Arochukwu. The slave trade was primarily driven by what we would call ‘non-State actors' today. They were kidnapping syndicates, roving warbands like the Imbangala and new States on the make which had to sell slaves to buy guns without which they would not survive.
People tend to treat the slave trade like this immense anomaly. Before you do, consider the drug trade. Why do cartel bosses keep going? Probably because once you are in, you are controlled by a different logic that imperils you forward, towards more. Cartel bosses are at a stage where it is not just about money.
Patronage, fear and power were likely greater motivating factors than quaint ideas of patriotism or solidarity.
23 notes · View notes
azzurehistoire · 4 years ago
Text
Le roi Afonso Ier, né Mvemba a Nzinga, était le fils de Manikongo Nzinga a Nkuwu, le cinquième roi de la dynastie Kongo. Bien qu'Afonso se soit ouvertement opposé à l'esclavage et ait initialement rejeté la demande portugaise d'esclaves, il a finalement cédé afin de soutenir l'économie du Kongo. #Africa #History #Kongo #rdcongo #kinshasa #culture #portuguese #instastory
Tumblr media Tumblr media
0 notes