#paano ko gagawin ito?

[bloombird]

i (don't want ) have to keep moving

screaming into the mess

everything feels numb

but i have to move, i cannot be useless

everything is getting bigger

bigger not even better

what can i do?

i have no clue but-

i must move and move and move

but am i going somewhere?

am i going anywhere?

my feet is aching and i want to rest

but i have to do my best

keep moving and moving until my body burns

it's hard-work, right?

am i reaching there?

can anyone hear me?

am i suffering or am i just over-dramatic?

i do not know anymore

the weight of expectations

i have to carry it all

but i fumble with each step

i cannot be weak, i must not be weak

if i rest, why does it feel so overwhelming?

like everything i do feels like a chore?

nothing will make me happy

yet i always want more and more

i want to disappear

no, not running

i'm not craving for that

i want to sleep forever

no, not death

i'm not craving for that

i want to get away from everything:

my expectations, my thoughts, and my mind

i'm craving for peace and rest

but in this messy world that i saw

i'm not prepared to fly

but i don't want to fall

i have to keep moving

[anyalovesu]

tolerate it.

ix. i know my love should be celebrated

— “but then, i also changed. probably more than he did. leon was meeting a stranger more than i was when i met him again after four years.”

“Hindi pa ako ready umuwi,” Eli sighed, hugging Leo closer as they sat on the warm sand watching the waves crash to the shore under a tree shade. “Ikaw, bubs? Gusto mo na ba umuwi si Ninang?” 

The toddler babbled, wobbling as he tried to stand up by holding onto Eli’s shoulders. “No, ‘wi ninam.”

“Oh, ayaw daw,” Leon laughed, caressing the back of his head as the kid chuckled, proud of himself for what he just said. “P’wede namang hindi muna. Anak ka ng may-ari, Eli. You can virtually do anything you want.”

“Dadami ang gagawin ni Ynes if I don’t go back sa city agad,” Eli replied, dejected that she had no choice but to go back. “Sinalo na nga ni kuya ang mga gawain ko this week.”

“You can afford to lose more days, Eli,” he sighed beside her. “Hindi gugunaw ang mundo kung hindi ka makakapagtrabaho ng isang linggo.”

“I know that. I just don’t want to be an inconvenience sa office, they’re already taking up too much work for me dahil ang dami kong ginagawa outside of work. Nakakahiya nang dagdagan pa ‘yon.” 

“Hanggang kailan mo sasabihin ‘yan? Paano kapag may anak na tayo? Or may emergency?”

It took a while before Elijah got to respond to that with something snide like she usually would. She doesn’t know why it still shocks her to hear Leon say the most out of pocket shit she’s ever heard but it does. It’s Leon! He’ll always speak before he thinks. This time it wasn’t something weird though. 

Kids. With Leon.

The idea of it did not seem repulsive. Especially after seeing Leon play with Leo all day, how gentle he was and how caring he seemed looking after a dependent child, it didn’t trigger her like it did when her papa brought it up the first time. After all, much like her to Cielo, Leon basically raised Bianca as well. He was bound to be great with kids in one way or another.

However, all thoughts aside, Eli chose to take it lightly as he intended it to be.

“What makes you think I’ll let you knock me up, ha?” Eli laughed at him, playfully hitting his arm.

That flustered Leon. He didn’t think of that when he said it. “Situation kasi ‘yon!” He tried to defend himself but his face had already turned a shade of crimson to even think of a way out of the hole he dug himself. “Ito! Ang dumi dumi mo!”

“Ako pa? You were the one who brought it up!”

“Hindi naman nga kasi ‘yon ang ibig sabihin ko!”

“And I was just asking!”

Leon never thought of it before. Having to be that kind of intimate with Eli was something that might’ve crossed his mind when he was a horny teenager, but he has conditioned himself to think that was just plain wrong—and that’s how it’s been. Since then, it has never crossed his mind to wonder what her lips would taste like, or how they would feel against his, or how her cheek would feel like when he would hold her face while they’re at it—maybe even how the rest of her body would feel like when they are both hot and bothered. He didn’t think of it.

Or so he thought.

His mouth forms an ‘O’ when he realized that he does know now what half of that felt like—what her lips would taste like, how it feels—how her cheek would feel when he holds her while they’re at it.

And now he craves it again. 

He can’t help but stare at her smiling face, so peaceful for someone who’s been through a lot—he cannot believe it’s bothering him right now that he’s thinking of things that he wants to do if they do end up in that situation. It did not help at all that she’s never looked more unreal than right now, when she’s holding Leo like she probably would if it was their own child.

God. He was stupid to pretend that it was just a “situation”. He did want to have a family with her, raise three kids probably, like both of them had in their own families. He wants to see her teaching their kids to paint like she does so effortlessly—or play guitar, or sing, or play bewitching classical pieces on the piano. He wanted to have kids with her, build a family that wasn’t too far from how they were raised, but different at the same time, because this time they will be there for their children unlike their parents were.

“Do you want to have kids?” she blurted out, snapping him out of his trance. He looked at her fondly… he has never said ‘yes’ to a question that quick before. He was sure of it. 

“Ikaw pa rin naman ang masusunod, katawan mo ‘yan eh,” he added, unfolding his arms from his chest to help Leo walk over to him from where he was sitting in front of Eli. “Pero kung ako ang magdadala ng mga bata, yes, gusto ko magka-anak. Ikaw ba?”

“Mga?!”

“Three, para parang kami nila Kuya and kayo nila Kuya Santi,” he chuckled. “Ang saya kaya maging middle child. So underrated.”

“Favorite ka kasi,” she snorted.

“Favorite ka rin naman ni Tito Zaldy at ni Myla, ah?”

“Only when he knows he’s done something wrong,” Eli sighed, feeling the sadness dawn over her again after her mind flew back to their texts this morning. “Only then maalala na n’ya na he has to make it up with me, give me something as consolation. Alam mo naman na ‘yon, hindi ka naman ibang tao. Your parents were there for me more than mine were— pero mine were very involved  in Kuya Santi’s and Cielo’s life.

“And Myla has passed already,” she continued, “Wala nang may favorite sa akin. But that’s fine. I can do well naman on my own. I’ve survived 22—fuck 23 na—23 years, nakaya ko naman— well, you were there for most of it, the past four years lang hindi. Pero I’ve done well naman. I’m proud of myself for that.”

“I’m proud of you rin dahil doon,” Leon smiled at her, a soft one, feeling his heart soften as well upon seeing how much Eli has grown in the last four years. Her growth might’ve been headed away from him, but she grew—on her own for that matter. That’s a big thing.

“Nak! Luto na ang pagkain, baka gabihin pa kayo ng uwi! Halina kayo rito!”

Leon was once broken out of his trace when Dolores called from the house, making the both of them stand up, Leon picking up Leo as the child clung to him while they walked back to the house.

They met Rico and Malaya, Leo’s parents, inside of the house. Apparently, Malaya came home early from her day job as a stay-in house helper in the nearby town and managed to help Dolores cook the feast that was in front of them right now. 

Malaya could not help but gush at how her baby’s name was co-incidentally was a play of both Leon and Eli’s name. Now, the ongoing joke that Eli wants to be Leo’s godmother might actually come to life, as they are now invited to Leo’s christening a few weeks after their own wedding. 

“Matagal na kayo?” Malaya asked her as they stood on the sink, while washing the dishes. “Nababanggit kayo sa amin ni Tita pero hindi pa po kita nakikilala sa personal.”

“Girl, magkasing edad tayo, drop the po,” Eli chuckled at her as she glanced back to Leon who’s bringing down their bags from their separate rooms, contemplating whether she should tell Malaya the truth. Mamay hasn't told her yet, that’s why she’s asking. Maybe it was for the better than some people would not know the entire thing. That being said, Eli decides to tell her the same half truth that she told her wedding organizers, “Ngayong taon lang. Pero magkababata kami.”

“Ang cute naman noon,” she giggled. “Paano n’yo nafigure out na gusto n’yo na magpakasal?”

Pinilit kasi kami. She wanted to say but did not have the guts to.

“When you know you know,” Eli told her. “Ganoon rin siguro kayo ni Rico? Ang bata n’yo rin nagpakasal.”

“Nagkaroon na rin po kasi ng Leo,” she smiled. “Hirap rin pala nang nauna si Leo. Kinailangan kong tumigil sa pagaaral para magtrabaho para sa anak ko, hindi kasi kaya ng sweldo ni Rico ang mga gastusin para kay Leo. Isang taon nalang sana sa Interior Design kaso hindi talaga kaya. Hindi nga pala tayo bubuhayin ng pagmamahal lang. Nakakahiya po kay Ma’am Carmine. Lola n’yo po kasi ang nagpapaaral sa akin. Nagiwan po ng pera ang Lola n’yo na sapat hanggang sa makagraduate ako, tininabi ko nalang muna. Para makapag tuloy pa  rin ako kapag ka medyo hindi na ganoon kagastos si Leo.”

Elijah never had that kind of problem. She had the money, but rarely ever had love. Not from her parents, especially now that the love that used to come from Isaac no longer feels real at all. Everything seemed solvable by money but her need to be loved.

“Kayo ga? Kabata n’yo pa rin!” She asked.

Eli thinks back to the time during highschool when she realized that there’s no one in this world that will get her like Leon ever will. No one will ever memorize her algorithms and mishaps like he will. At one point Leon even jokes, a classic one from the books, that if by the time they reach the age of 30 and they still didn’t have partners, they would consider getting married for the money. But that’s what it is now. At 23, getting married for the money. Though the money isn’t for them, really. It was for the hotel that their family businesses were trying to expand to Cebu.

“Siguro hindi ko lang rin talaga nakikita na iba ang makakasama ko for that matter. It’s always been me and Leon,” Eli replied. “His parents were already mine too long before all these. Siguro alam na rin talaga sa amin na noon palang dito rin kami matatapos.”

“Cute,” she giggled again, finishing rinsing the last plate on the sink.

“Eli!” As if on cue, Leon enters the kitchen with Leo clinging to him while he sits on his hip. “Magba-bye na daw ang baby!”

Eli smiles at him fondly, removing her apron before taking Leo into her arms. “Will you miss Ninang, my love?”

The little boy nodded eagerly, tears forming in his eyes as he realized that Eli and Leon were about to leave. “Magiging mabuti siguro kayong magulang ano?” Malaya smiled at them as she wiped the tears from her son’s face. 

“Update us about the binyag, we’ll be there, Malaya. Okay?”

“Sure po–” she was cut off by Leo suddenly wailing reaching her for her. “Ay nako, ang bata na ‘yan. Uuwi naman si Ninang at Ninong uli!”

“We’ll be back okay?” Leon chuckled at him, kissing the top of his head since he could not bother moving from where he buried his head on Malaya’s neck. “Babalik kami ni Ninang Eli, Leo.”

But Leo only ended up crying more.

“He’s gonna cry himself to sleep,” Eli laughed as she caressed his head one more time before tugging at Leon’s shirt. “Iiyak ‘yan lalo kapag nagising uli at andito pa tayo.”

“Ang dami nyo pong alam sa mga bata ano?”

“Kailangan alagaan ang mga bunso eh,” Leon chuckled. 

“Ah! Kapatid n’yo nga pala po si Bianca Park ano? Yung nasa commercial ng SM?”

Leon felt his heart swell upon the fact that his own little sister has really made a name for herself just from her own hard work. He nodded proudly at Malaya. 

“Tuwang tuwa si Leo palagi kapag nakikita n’ya ang commercial na ‘yon!”

“Isasama namin next time,” Leon smiled at her.

-

“You said I didn’t know why you were going home kahapon noong nagpipilit ako sumama,” Leon mumbled as they sat in the afternoon traffic sa Tagaytay, enjoying the warm pink skies of the afternoon in Tagaytay as they drove home. “Did you really think makakalimutan ko na magbbirthday ka?”

Elijah just looked at him, shocked that he was bringing it up. Truth be told, Leon has been thinking of asking that before they even reached Batangas yesterday, but she seemed too distraught with the news with Isaac. He feared he’d add more salt to the wound if he asked, so he held back. 

“I celebrated your existence from the very beginning. For 19 years of your life, I have been there, Ellie. Did you think it didn’t matter to me?” Leon continued upon realizing that Eli wasn’t doing anything to defend herself. It was very Elijah to let everyone critique her and she’d just sit there, allowing people to just point out everything wrong with her. “I mean, you have every right to assume na hindi ko maaalala. To be fair, apat na taon rin akong wala. That’s on me. But I remembered your birthday doon sa mga taon na wala ako. And I’m here now. Hindi ko makakalimutan ‘yon.”

“I just didn’t think it was worth celebrating,” Eli replied honestly. “It’s just another day. Actually, it’s surprising they’re throwing a dinner party for me. I suppose you got the email rin kaninang tanghali? I found it out kela Ynes, earlier bago nila sabihin sa akin through our family groupchat. Funny. All of a sudden, probably because I was an instrument to the company’s expansion, mahalaga na ako. I was worth celebrating na. Besides, I’ve celebrated it with Myla ever since.”

“And me,” he mumbled quietly. “You should be celebrated, Ellie. You deserve that more than you want to admit.”

The car ride was quiet as they let the soft love song play on Elijah’s shuffle playlist. It wasn’t too long until she was peacefully sleeping on the passenger seat with her blanket and neck pillow comfortably wrapped around her. Leon couldn’t help but steal quick glances whenever they stopped at a red light to admire the calmness beside him. 

That was the same woman he slept next to last night but of course she wouldn’t remember that. She slept too well and deeply from how she sobbed until she basically passed out. He knew she only remembered that she fell asleep next to him like they used to and thought he’d gotten up when she was asleep. 

But Leon remembers everything, even the tone of her breathing and the pace of his own heart beating as it slows down from its frenzy when she laid her head on his chest while she cried. Every single detail about that night haunted him in the most beautiful way because he doesn’t know when he’ll ever get to feel that comfortable again now that they are returning to their normal lives. 

Will she stay up late in the office again? Avoid him like she did the past few weeks before yesterday? Pretend like he doesn’t exist again?

—

“Are you okay?” Leon asked, reaching for her hand under the table, leaning closer just so she would hear him properly. Her hands were clammy and cold, shaky even—that alone is enough to confirm that she isn’t feeling very well with the entire situation back in the Yang Residence, but he still wanted to hear from her that she wanted help.

Leon’s heart breaks at the small head shade that she gave, squeezing his hand slightly, feeling her manicured nails dig lightly on the back of his palms. “A bit on edge, sorry.”

Truth be told, she was just waiting for things to get worse. Waiting for an uninsured announcement that's gonna make her life even more complicated than it is like the last dinner party that happened. The time is dragging by so slow and they just wouldn’t announce it right away. Elijah was sitting on the edge of her seat waiting for it, just so she could say that she was ready to hear another one of her parents’ absurd ideas.

“Alis muna tayo or kayo nalang muna ni Ynes?” He asked, though he very much hoped that she would pick him and to his surprise, she agreed to go with him. 

He then composes himself and glances at the dragon on the table, Soren Yang, politely, and smiles at him. Soren, much too immersed his delight that his daughter and Leon are doing well with each other, raised his eyebrows in the same polite manner, and asked why. “Medyo masama po ang pakiramdam, magpapahangin po muna.”

Soren nodded, “No problem, dear. Be back though, isserve na yung dessert in while.”

Leon offers stands up, tall and composed before helping Eli up as well. Everyone coos at the sight. “Aye! Protection okay? Hindi si Eli ang dessert!” Tobi playfully chuckles, making Bia, who is sitting next to him, slap his shoulder. “Ang bastos ng bibig mo, okay? Nasa harap ka ng pagkain!”

Everyone giggles at Bianca, their attention shifting on the young girl and how good her table manners are—how good she was raised. Elijah cannot help it, but she sees herself so much in Bianca. It then reminds her of why this marriage must be done. If it’s not her, it’s gonna be Bianca or Cielo or either of their brothers.  It would ruin her to think that she allowed for that to happen.

“Hinga muna,” Leon smiled at her as soon as they reached the garden, the both of them sitting on the swing of their old playset.

Oh, that old playset. Countless memories of the both of them knocking each other out of the swing whenever the other pushed too hard. All the scrapes and bruises they had as children, most of them were because of this exact playset.

Now they’re all grown. Set to marry in a few weeks or so.

Despite Leon’s reminder, Elijah only finds it harder to breathe as she looks around reminiscing everything they did here as children. They were no longer children anymore.

“Hala s’ya,” Leon worriedly stands up and walks over to where Elijah was sitting, beginning to hyperventilate. “Tayo ka.”

Elijah knows that method too well, where Leon was going to hug her as tight as he could until the pressure signals to her brain that she is safe and nothing wrong is going to happen. “Bilang ka hanggang 12 tas pabalik.”

It always worked with Leon, without fail. But no one else was able to do it besides him. Not even her own brothers or any of her girl friends were able to successfully do it. They always resorted to just frantically searching for her rescue inhaler to help with her attacks 

“It’s not gonna work,” Eli managed to argue while her hand was curling up on the skirt of her dress as she desperately tried to regulate her breathing on her own but it only got worse with every passing second. Her own heartbeat was flooding her ears and her senses were beginning to cloud, only focusing on the fact that something might happen.

“Sumunod ka nalang muna, for once okay? Tigas ng ulo mo kahit kelan,” Leon sighed, pulling her up by her sides before engulfing her in a tight hug. “Bilang,” he orders, which Elijah does in her mind, but instead of counting to 12 and back like she was asked to, she found herself counting the steady beats of Leon’s heart instead, distracting her from the thumps of her own heart.

“Ang hirap mo kalingain, Elijah,” he sighed. “Kailangan makipagaway sa’yo palagi para magpaalaga ka. Hindi naman p’wedeng ganoon. Palagi tayong magaaway kung palagi kang gan’yan.”

“Nakakapikon ka naman kasi talaga.”

“Touche,” he chuckled softly, still maintaining his tight hold on her. “But that’s how I am dati palang. It’s not gonna be Leon if I don’t piss you off.”

Bits of Leon still lingered, she thought. She was so consumed by the fact that it was Leon who walked away first that she didn’t get to see that Leon was still Leon when he was with her and it took him quicker to adjust than she did. Maybe she played the victim to well to notice that Leon was having a hard time with her too and it wasn’t just her.

Nawalan rin si Leon. 

Unlike her, Leon lost Margot. The goddess herself. The most ideal woman that Elijah has probably met in her entire life. Margot was a lot to lose. 

And Isaac, he probably was just waiting for the perfect moment to break it up with her and be with Louisse. Someone who understood him better than Elijah ever will. Someone who never complains that he’s too busy, because they are busy together. 

But that’s besides the point. Leon was still Leon. Eli was the one who changed so much. So much that what used to be normal did not feel normal anymore to the point that Leon did not seem like Leon anymore. Leon wasn’t the stranger she thought he was in the beginning. She was the stranger meeting Leon again and not the other way around.

“What are you thinking?”

“I’m sorry,” she blurted out, eyes spaced out as she continued listening to his heartbeat like her life depended on it, breaths finally getting lighter and slowed down.

“For what?”

“For being a terrible person these past few weeks– the past month,” Elijah sighed, closing her eyes as she tried to maintain the calm breaths when she found a lump in her throat when she tried to explain. “This is hard for you rin. I was just really heartbroken that my life was being meddled with nanaman—but it’s not a good reason for being an asshole—for not coming home for dinners, for leaving you before you’re up—”

“It’s okay, Eli,” Leon mumbles before kissing the top of her head. “I understand.”

“Kahit na.”

“I’m forgiving you,” he replied. “I was an asshole rin for leaving you before and making you think na I’m always going to do that. Quits na tayo. Kailangan mo nang patawarin rin ang sarili mo.”

Elijah looks up at him. Leon's heart quickens its pace, Elijah can hear it but it doesn’t make her heart thump like it did a few minutes ago. Leon stares at the soft features of her face, especially her glossed over eyes, as she looks up at him fondly.

“Iiyak ka nanaman,” he chuckled, pressing a firm kiss on her forehead. “Iyakin.”

“Ikaw rin naman,” Elijah playfully hits his chest to retaliate even though it was true. She was a crybaby. They used to joke when they were kids that Elijah’s first response to everything is to get overwhelmed and cry. But her emotionality ultimately made her the great artist that she is right now. Sheer talent and the ability to project emotion to art, apparently was a favorable trait to have, she learned from the past art conventions that she has joined. “Umiiyak ka na rin e!”

“Napuwing ako,” he joked, reaching up to wipe the forming tears on the corner of her eye. “Puwing lang ‘yon. Tunay ‘yung iyo oh.”

“Tama ka na,” she laughed, finally finding her arms wrapping around Leon, returning his embrace that has loosened now into a hug instead of a squeeze for deep pressure. “Either way, I just wanted to say na I missed getting to talk to you like this. I’m sorry I changed a lot.”

“You grew, Ruby,” Leon replied to her. “Maybe hindi patangkad, but you grew. Maybe not in the same direction as I did, as everyone else did. But you grew. At your own pace. In the way that you wanted to. ‘Yun ang mahalaga. And dapat cinecelebrate ang mga ganoong bagay, hindi inihihingi ng patawad.”

⋆.ೃ࿔*:･ characters ⋆.ೃ࿔*:･

⋆.ೃ࿔*:･ previous ⋆.ೃ࿔*:･ next ⋆.ೃ࿔*:･

[0710studios]

MGA KARAKTER. jaemin x good girl, virgin!reader

GENRE. smut, highschool!au (both jaemin and the reader are right of age) | SETTING. philippines

BILANG NG MGA SALITA. 3.2k

MGA BABALA. smut, corruption kink, mentions religion, protected sex, oral (f receiving), fingering, car sex, public sex, losing one's virginity

CHIKA NG ADMINS. wow nakakapanibago na may format na kami wahahahah pero eto na nga mga beh, para mas easy to read! this is a requested piece from an anon sa old account! enjoy!

anon said: what if... fuckboy jaemin x catholic all-girls school student yn + corruption

SABI NI SISTER ANNE, AVOID THE BOYS FROM THAT SCHOOL.

but how could you avoid them when you’re literally meters away from them? sino ba kasing nasa tamang isip na ilagay ang all girls school sa tapat ng all boys school? from the very beginning, your school has always been competing with that school in front of you. minsan nga, hindi mo malaman kung ano ba talagang pinaglalaban ng school mo dahil hindi naman kayo co-ed, isang all girls school kayo at all boys school ‘yung kabila. anong pinaglalaban niyo kung magkaiba ang takbo at ang curriculum ng school niyo at bakit gustong-gusto nilang patumbahin ang school na nasa harap niyo?

isa sa mga building hallway niyo ay nakaharap sa hallway ng kabilang school, kaya madalas niyong makita ang isa’t isa na lumalabas sa mga classroom. unfortunately, toka ka sa magch-check ng classrooms kung may naiwan pa ba dahil may program kayo sa auditorium. hindi madaling maging student council president at sabayan pa nito na senior ka na, madalas kang pagod kakalakad sa mahahabang hallway ng school niyong puno ng rebulto ng mga santo. sa kabilang banda ng building, nakita mo ang isang lalaking bumababa galing ng emergency exit ladder mula second floor ng building. hindi mo inaasahang magtatama ang mga mata niyo— hindi mo inaaasahan na siya rin pala ang magbabago ng takbo ng buhay mo.

jaemin na, isang senior katulad mo. after that eye contact, nagulat ka dahil pag-uwi mo ng bahay at pag-bukas mo ng cellphone mo, may isang message request mula sa kanya. hindi mo alam kung paano niya nalaman ang account mo, let alone knowing your name, but you found yourself smiling while talking to him. it's been months since nangyari 'yun, he even asked you not to tell his school dahil una't huling beses na raw niyang gagawin 'yun. bakit ba 'ko may paki? hindi naman kami magkaklase! isip mo kasalukuyan, nanonood ka ng movie kasama siya sa discord.

"sama ka sakin bukas," sabi nito at pinause ang pinapanood niyo. nag-taas ka ng kilay, "punta kong mall, 11:30"

"may pasok bukas, ano ka ba" tawa mo, pero seryoso ang mukha nito. "seryoso ka ba? na pinapasama mo ako sa'yo?" tumango si jaemin at sumandal sa upuan niya, parang confident at alam kung anong mangyayari bukas. "i can't do that tapos 11:30 pa, that's the time i get ready to lead the angelus and open the gates papuntang cafeteria. tsaka hindi ako basta-basta makakatakas ano"

"takas? easy lang 'yan, my sister does that all the time" ngiti nito, "my ate graduated at your school, five years ago. lagi niyang sinasabi may masakit sa kanya and boom, makakalabas na siya sa school niyo"

hindi naman sa ayaw mong sumama kay jaemin, ang totoo nyan, gusto mong sumama. gusto mong kilalanin pa ang lalaking 'to, pero sobrang risky ng gusto niyang mangyari. kung dito graduate ang ate niya five years ago, malamang iba na ang takbo ng school sa dati. mas lalong naging strikto ito lalo na sa clinic at guards. "okay, let's say pinayagan nga ako umuwi ng clinic namin… hindi ibig sabihin nun pwede akong lumabas mag-isa. kailangan ko ng sundo, the guards don't let students go home alone unless may letter"

nagbuntong hininga si jaemin, "hindi naman ako papasok bukas, pwede kitang sunduin" sabi niya, "i have my car, ano bang tinatanong ng guard sa visitors kapag papasok sa gate niyo?"

"...name and purpose of visit, they also keep the records of the visitors"

"pssh, easy. akong bahala sa'yo bukas," ngisi nito, "it's late, matulog ka na. see you tomorrow, y/n"

hindi ka agad nakatulog, kinakabahan ka kasi sa plano ni jaemin. umabot na sa puntong gumawa ka ng pekeng excuse letter at binakat ang pirma ng nanay mo mula sa mga ibang dokumento mo. all this for a boy, y/n? sabi mo sa sarili mo habang nilalagay ang gawa-gawa mong letter sa loob ng isang envelope. pag gising mo, alam mong dapat umakto kang may masakit sa'yo, either hindi ka papapasukin o 'di kaya papayagan ka ng parents mong mag-stay sa bahay. okay na sana 'yung mag-stay ka sa bahay, mag-isa ka lang naman at pwede pang tumambay dito si jaemin, pero ang problema dyan ay ang mga kapitbahay niyong chismosa. kapag nalaman o nakita nitong nagpapasok ka ng lalaki sa bahay niyo, malamang sa malamang, ikukwento ito sa mga magulang mo.

nagpumilit ka sa nanay mo na papasukin ka na lang, gumawa ka pa ng drama na mag-isa ka lang sa bahay at nakakalungkot. it's a good thing she bought it, hinatid ka pa sa school bago pumasok ng trabaho. napaki-usapan mo ang vice president ng student council na siya muna ang bahala sa lahat ngayong araw dahil masama ang pakiramdam mo at nag-stay ka sa loob ng clinic buong umaga. hanggang sa nag-ring ang bell para sa lunch. saktong 11:55 nagriring ito, 5 minutes before 12 para makalabas na ang mga teacher sa classroom at para mag-handa ang mga estudyante para sa angelus. nagpaalam ka sa school nurse, binigay ang pekeng excuse letter at pinirmahan. 12:10 nung makalabas ka sa clinic, papuntang parking kung saan sabi ni jaemin ay kikitain ka niya. inabot mo na rin sa gwardya ang excuse letter mong may pirma saka pumunta kay jaemin.

there he stood in a simple white shirt, maong and sneakers, leaning against his car. lumapit ka agad sa kanya, "paano ka nakapasok?" tanong mo, kinuha nito ang bag mo at nilagay sa loob ng kotse niya.

"sabi ko sa guard pinapasundo ka sakin, na pinsan kita. 'yun lang," sagot nito at pinagbuksan ka ng pinto, "tara na?" pumasok ka sa loob ng kotse niya at hinintay siyang makaupo sa tabi mo. in a car guy's term, pogi ang kotse niya— tulad niya. mabango at malinis. "may extra ka bang dalang damit?"

"oo, hindi ako pwedeng makita na naka-uniform… hindi rin naman ako pwedeng mag-palit dito kasi… bahala na, sa mall na lang siguro"

"pwede ka naman magpalit dito sa kotse ko, tinted naman 'to tsaka pwede akong pumikit, 'di naman ako manyak 'no." tawa nito, "labas na lang ako habang nagbibihis ka"

nagulat si jaemin dahil bigla mo siyang pinigilan nung bubuksan niya na ang pinto, "'wag— um sige labas ka saglit…" ngumiti si jaemin sa reaction mo, so corruptible, so innocent. "please? five minutes." tumango si jaemin at lumabas ng sasakyan, buti na lang at nasa harap mo lang ang bag mo kaya agad kang nagpalit ng damit.

thankfully, hindi na pinababa ng gwardya ang bintana ni jaemin kaya mabilis rin kayong nakaalis sa campus. kinakabahan ka dahil baka isumbong ka sa principal, naturingang presidente ng student council, nagcucutting classes— kasama pa ang lalaking galing sa kabilang school. akala mo nung una, sa sm sa malapit lang kayo pupunta ni jaemin. nagulat ka dahil biglang pumasok sa slex ang kotse nito and the next thing you know, nasa alabang na kayo pareho.

"sorry, should've told you na sa alabang tayo pupunta. may gusto kasi akong puntahan na café sa town," sabi nito habang nagpapark.

"okay lang, i kind of miss town rin. it's been a while since i last visited," sagot mo.

ilang buwan na simula nung nagusap kayo ni jaemin, may something talaga sa kanya na hindi mo ma-explain. imagine, nag-skip ka ng class dahil lang inaya ka niyang mag-mall? all this time ang akala ng parents mo, nasa school clinic ka at nagpapahinga— pero eto ka, nasa alabang at kumakain kasama si jaemin. it turns out that jaemin was living alone (actually with his yayas) dahil nasa ibang bansa ang parents at kapatid niya. sabi niya kaya siya ganito, kasi pakiramdam niya ito lang ang paraan kung paano niya makukuha ang atensyon ng parents niya. hindi naman sa hindi niya mahal o may galit siya sa parents niya, pero madalas kasi siyang hindi binibigyan ng atensyon nito. 

his way of getting their attention was bring girls home and cut classes. it was always successful, but after that, hindi na ulit siya papansinin. halatang halata sa'yo na sheltered ka dahil hindi mo siya gaano kakilala. jaemin na was straightforward, agad niyang sinabi sa'yo na he fucks girls for fun— some girls are from your school even. kaya siguro palagi kaming wina-warningan nila sister. because jaemin na is the boy that sister anne was talking about, the boy you must avoid at all costs.

"so, you're telling me, since prep dyan ka sa school mo nag-aaral?" tanong nito, "that's crazy! spent your whole life there na pala"

tumango ka, "i did, nakakasawa sa totoo lang, but i have no choice dahil 'dun graduate ang mom ko, mga tita ko, even my lola" ngumiti ka dahil pinagbuksan ka ulit niya ng pinto, he's not that bad. "i can really say na 'dun na ako tumanda" pagpapatuloy mo nung pumasok siya sa kotse. binuksan niya ang makina, agad namang umilaw ang screen at pinakita nito ang oras. 6:38 PM na, dapat nasa bahay ka na pero rush hour at malamang traffic sa slex. "jaemin, thank you for today."

"it's nothing, why are you saying thank you?"

"because… you made me feel free. na not all the time i have to abide by the rules, that i can breathe and that there's life outside of school. na hindi masamang mag-break ng rules for once. gaya nga ng sabi ko, masyado akong sheltered dahil bahay at school lang ang madalas kong puntahan." ngiti mo, you leaned towards him, hahalik ka sana sa pisngi ngunit bigla siyang humarap at tumama ang labi niyong dalawa. my first kiss… "s-sorry, dapat sa pisngi lang…" nahihiya mong sabi, "what was i thinking… we're not even on a date."

namutla ka bigla, remembering how your first date happened dahil chaperone ang nanay mo. that was three years ago, and never happened again dahil ang mga lalaking nagkakagusto sa'yo, hindi makaligtas sa nanay mong overprotective. "all this time you think this isn't a date? i was honest with you and even brought you to my favorite café" sabi nito, inangat mo ang ulo mo para tignan siya. date 'to?

"inassume ko lang na 'to date kasi… you were telling me about the girls you've been with and 'yung body count mo, who—" nanlaki ang mga mata mo dahil bigla kang sinunggaban ng halik ni jaemin, soon enough, you melted in his kiss, yet you had the courage to return it. his lips were soft and tasted like the iced americano he was drinking bago kayo makarating sa parking. humiwalay ka sa pagkakahalik, kapos na kapos sa paghinga. "i think… i think i like you, jaemin"

"i think i like you too, princess."

muling nagsalubong ang labi niyong dalawa, dahan-dahan kang nilipat ni jaemin mula sa passenger's seat papunta sa driver's seat. umungol ka sa bibig nito nang maramdaman mo ang ari niya sa'yo. napahawak ka sa dibdib niya at inangat ng kaonti ang sarili mo, "j-jaemin… aware ka ba na may boner ka?" tanong mo, hindi mo binababa ang sarili mo dahil kinabahan ka bigla.

"oo," sagot nito, "look, pwede naman tayong mag-make out lang kung hindi ka pa ready makipag-sex. i'd understand din kung hindi ka pa handa, we've only been talking for months and this is our first date…" hinaplos niya ang pisngi mo, "if you want to go slow, then we'll go slow"

tangkang ibabalik ka na ni jaemin sa pwesto mo, pero pinigilan mo siya. "n-no, ready na 'ko." sabi mo sa kanya, binaba mo ng onti ang sarili mo at muling naramdaman ang tigas niya. "ready na 'ko, jaem."

"sure ka? dito sa parking ng town?"

"anywhere, as long as it's with you… i'm giving you my consent"

jaemin adjusted his seat, commanding you to head to the backseat dahil may kalakihan ito. baka kasi kapag sa driver's seat kayo gumawa ng milagro, biglang umandar ang kotse. nung nakaupo na siya sa harap mo, hinalikan ka nito ng mabilis sa pisngi. "sure ka na ha" tanong ulit nito, tumango ka at ginabayan ang kamay niya para siya na mismo ang magtanggal ng butones ng suot mong polo. napakagat labi si jaemin nung makita niya ang suot mong bra— white lace. his favorite color. it's a coincidence dahil hindi naman niya sinabi sa'yo kung anong paborito niyang kulay. "can i?" tanong nito, inalis mo ang nakaharang na buhok sa leeg mo at tumango. tumaas ang balahibo mo nang maramdaman mo ang kamay niya sa balat mo, onti-onting binababa ang cups ng bra mo. "parang lalo kang gumanda, y/n" nakaluhod ka sa upuan ng kotse niya kaya halos kapantay ng labi ni jaemin ang dede mo. 

you moaned when you felt his tongue on your nipple, napahawak ka pa sa ulo nito dahil bigla niyang kinagat ito. "jaemin… fuck, ang sarap."  it indeed felt good dahil bihira ka lang mag-mura, at sobrang sarap ng ginagawa ni jaemin— hindi mo maiwasan. good girls can be curious; iniisip mo kung anong pakiramdam kapag may ibang gumagawa sa'yo ng mga bagay na ginagawa mo sa kwarto tuwing madaling araw gamit ang sariling kamay. kinuha mo ang kamay niyang nasa bewang mo at binaba ito mismo sa gitna ng hita mo. "t-touch me, please…"

ngumisi si jaemin at nilayo ang sarili niya sa dede mo, sinabihan ka niyang humiga at bumukaka— which you willingly did. naghubad ka ng suot mong shorts kasama ang suot mong underwear. fuck, agad na naisip ni jaemin. sa tagal niyang nakatingin sa'yo, bigla kang naging conscious at sinara ang mga hita, tinakpan ang dibdib gamit ang braso. "don't," sabi nito at naghubad ng tshirt, "ang ganda mo, 'wag mong itago."

the back of jaemin's car has a huge leg room kaya kayang kaya niyang lumuhod dito, kaharap niya ang namamasa mong puke. parang dati lang, sa porn na aksidente mong nahalungkat sa internet ka lang namamasa, iba pala ang feeling kapag nangyayari na sa'yo mismo. "wala ka pang experience, 'no?" tanong nito, tumango ka naman at huminga ng malalim nang maramdaman mong pinaghiwalay niya ang labi ng puke mo. "even fingering? have you ever touched yourself, princess?" naramdaman mong nag-init ang mukha mo, hindi ka makasagot kaya tumango ka. "naughty" he said, you sucked air when you felt his tongue flat on your clit. napahawak ka sa ulo ni jaemin, unconsciously pulling his locks hard. parang nakikipag-laplapan si jaemin sa puke mo, sucking the sensitive bud until he felt your body shiver. tumingin siya sa'yo, hindi lumalayo sa puke mo ang mga labi niya. napansin niyang nakapikit ka lang at naka-kagat labi, pinipigilan umungol ng malakas. "let me hear you, princess. don't hold back." 

nanlaki ang mata mo dahil narinig mong mag-alarm ang kotseng katabi niyo. hindi mo maiwasang hindi takpan ang bibig habang dinidilaan ka ni jaemin, "j-jaemin, may tao sa labas" mahina mong sabi, agad namang lumayo si jaemin sa'yo. "itutuloy pa ba— oh my god…" napapikit ka dahil bigla siyang nagpasok ng isang daliri sa butas mo. dahan-dahan niyang ginalaw ito, napakapit ka sa bisig niya at pumikit nung nagdagdag pa siya ng isa pang daliri. hindi mo malaman kung ano ba ‘yung namumuo sa tyan mo habang gumagalaw ang kamay ni jaemin, parang butterflies na hindi mo malaman.

“you look so cute, princess. you look like you want to be ruined by me so bad,” sabi nito, nagkukuyom ang puke mo sa daliri niya kaya napangisi siya. “let go, alam kong lalabasan ka na”

you let out a loud moan, pretty sure every person outside the car could hear it pero wala ka nang paki. you’ve never orgasmed that hard before— dati kasi, kapag nanginginig ka na, alam mong ‘yun na, tapos na. you never expected it to have another one, so that’s a whole new experience for you. jaemin pulled his fingers out of you, putting his fingers on his mouth kaya nanlaki ang mata mo. “ang tamis mo, princess” ngiti nito at inalis niya ang daliri niya sa bibig. agad na binuksan ni jaemin ang belt niya, sumunod ang zipper ng pantalon niya. 

“jaemin, a-ang laki mo…” nahihiya mong sabi, “kaya ko ba ‘yan?”

“kakayanin mo, baby” sagot nito, gamit ang isang kamay at bibig, binuksan niya ang wrapper ng condom at ni-rolyo ito sa ari niya.

nilinya ni jaemin ang tite niya sa butas mo, kasabay nito ang paglapit ng mukha niya sa mukha mo. muli niyang pinagdikit ang mga labi niyo, dinidistract ka sa sakit na mararamdaman mo. ulo palang ang napapasok ni jaemin, pero napailing ka sa sakit at lumayo sa labi niya. “jaemin…” iyak mo, may isang luha na lumabas sa mata mo at agad itong napansin ni jaemin. hinalikan niya ang mata mo at nagsimulang magsabi ng kung anu-anong matatamis na salita. dahan-dahan lang, pero naipasok ni jaemin ng buo ang tite niya sa loob mo. ilang bayo pa at nakapag-adjust ka na agad sa laki niya. jaemin’s cock was different from your own fingers. it can reach the sweet spot you’ve been looking for since you discovered how to touch yourself. the boy smiled as he looks at you under him, and he realized, he was once again fucking a girl from that school— a virgin girl. ayaw aminin ni jaemin, pero virgin girls turns the shit out of him. gustong gusto niyang nangco-corrupt ng babae, he gets turned on by the thought of exposing these innocent, good girls to sex and other kinky stuff. 

nararamdaman niya ang sikip mo, ang pagkapit mo sa bisig niya ay humihigpit at kada bayo niya ay napapaluha ka. “jaemin, faster…” bulong mo sa braso niya, “please…”

gaya ng sabi mo, binilisan lalo ni jaemin ang pagbayo. wala na siyang pakialam kung umuuga ang kotse o kung may nakakapansin na ba nito, para sa kanya, he’s having the best sex of his life inside his car— in a parking lot somewhere in alabang. pinulupot mo ang binti mo sa bewang niya ay nilapit niya ang mukha niya sa mukha mo, pinagdikit ang mga labi niyo bago ito ilipat sa leeg mo. “you look so fuckable, baby” sabi nito at kinagat ang tenga mo, “kung lalabasan ka na, let go lang… t-tangina, wait, don’t clench”

with one last piercing thrust, jaemin felt his dick twitch inside your tight pussy. you swore you could see stars when you felt it. hindi kayo gumalaw ng ilang segundo, hinahabol ang paghinga ng isa’t isa. jaemin places a kiss on your forehead before pulling out of you, halos mapuno ang condom sa dami ng laman nito kaya agad itong tinali ni jaemin at nilagay sa maliit na basurahan na meron siya sa kotse.

“you did great, y/n.” sabi nito at humalik sa pisngi mo, “tara na? it’s 7:45, hinahanap ka na siguro ng mom mo.”

pagka-uwi mo, sinalubong ka ng galit mong nanay. 9:30 na kasi nung maka-uwi ka at nalaman pa niyang tumakas ka sa school gamit ang pekeng excuse letter. kada salita ng nanay mo sa’yo, hindi mo maintindihan dahil isa lang ang tumatakbo sa isip mo. ang nangyari kanina sa parking lot ng isang mall sa alabang.

jaemin #0813: hulaan ko, pinagalitan ka ‘no?

jaemin #0813: if you need to breathe and break the rules, you know where to find me ;)

TAGLIST( NA NAKALIMUTAN NA ADMINS SORRY DBDBSHSH): @butterjaems @shairamaexx @flovezen @yoitlover @haebragi @maleegayuh @thesirenita @hanjisungpark @j00reads @jaefam @mklver @stickerjae @winwinxiiv @91qowngus @dxoah @adorenjun @dongsicheng28 @bebskyy @ciscachenh @xnishimura @jenoluuvvs — may mga hindi kami ma-tag 🥲 sinusumpong nanaman si tvmblr pota

[pag-alpas]

𝗨𝗡𝗧𝗜𝗧𝗟𝗘𝗗

pairings ‣ park jisung x female reader

genre ‣ mature content | best friend's brother!jisung

written in taglish | finger sucking, use of pet names, dirty talking, spitting in the mouth | word count : 1,061

MATAGAL ka nang may pag tingin sa kapatid ng kaibigan mo at aware ang kaibigan mo don. nagkakilala kayo noong unang beses na pumunta ka sa bahay ng kaibigan mong si jill, nasa sala kayo noon at nanonood ng movie nang bumaba sa hagdan ang kuya niya. nag tama pa nga ang mga mata niyo, pero umiwas ka ng tingin dahil hindi mo alam ang gagawin.

simula nung araw na yon ay madalas na kayong tumatambay sa bahay nila jill. nakakatawa mang sabihin ay pumupunta ka lang talaga doon para kay jisung – at hindi para sa kaibigan mo. at alam mo namang maiintindihan yon ng kaibigan mo, napaka gwapo naman kasi talaga ni jisung, marami rin ang nagkakagusto sa kaniya sa university niyo dahil bukod sa matangkad at gwapo si jisung ay matalino din. nasa kaniya na lahat, sabi mo sa sarili mo.

ni-isang beses ay hindi pa kayo nag uusap ni jisung, hindi mo kasi alam kung paano siya ia-approach at isa pa, hindi mo alam ang sasabihin sa kaniya. mag tama nga lang ang mga mata niyo ay parang nalulusaw ka na.

ngayon, balak mong dumaan sa bahay nila jill para kuhanin ang hiniram niyang notebook. hindi kasi nakapag sulat ng notes si jill kaya nanghiram muna sayo kahapon. kailangan mo na ring kuhanin ngayon dahil mag rereview ka para sa quiz niyo bukas.

“tao po!” sigaw mo sa labas ng gate nila.

ang usapan niyo ay dadaan ka ng alas tres, pero dahil halos dalawang oras ka yatang namimili ng isusuot mo ay wala na si jill sa bahay nila. nasabi ng kaibigan mong sasamahan niya ang mama niya mag grocery, pero pwede mo naman daw kuhanin kay jisung yung notebook dahil siya ang tao sa bahay.

nang bumukas ang gate ay bumungad sayo si jisung, nakasuot ng white plain t-shirt at sweat pants. napaka simple ng suot, pero napaka gwapo pa rin.

“kukuhanin ko sana yung notebook na hiniram ni –”

“pasok ka.” tipid na sabi nito sayo at saka naunang pumasok. isinara mo naman ang gate bago pumasok sa loob.

“yeah? gusto mo daliri ko, diba?” sabi ni jisung habang pinapanood kang sinisipsip ang ring at middle finger niya. your pretty lips around his fingers – sucking it like it's his cock.

“y-yes.. love them so much.” ungol mo.

ang isang kamay ni jisung ay nasa hita mo, dahan dahang hinihimas ito. “good thing you wore a skirt.”

“i wore it for you..” lalong tinigasan si jisung sa sagot mo. alam na alam mo talaga kung paano siya baliwin.

tuwing pupunta ka sa bahay nila ay nag susuot ka ng makakakuha sa atensyon niya kaya naman iniiwasan ka niya dahil pinipigilan niya ang sarili, pero ngayon – he can't stop himself anymore.

itinaas ni jisung ang maiksi mong palda at saka iginilid ang panty mo. “wet na wet ka na, baby. look at you.. fuck.” ungol ni jisung nang makitang basang basa na ang puke mo. nag simula siyang irub ang clit mo gamit ang dalawa niyang daliri.

“j-jisung..” ungol mo nang maramdaman ang daliri niya.

nasa kwarto ka ngayon ni jisung, nakahiga sa kama niya habang siya naman ay nasa gitna ng hita mo – pinaglalaruan ang clit mo. hindi mo alam kung nananaginip ka na naman o ano. nakakahiya mang aminin ay madalas mong mapanaginipan si jisung, hindi lang basta panaginip – wet dreams.

pagkatapos kang iprep ni jisung ay ibinaba niya ang suot niyang sweat pants. nanlaki naman ang mata mo nang makita ang tite niyang tayong tayo at libog na libog sayo. he's so big, you thought.

“hmm? matagal mo na tong iniintay, diba? akala mo hindi ko napapansin?” tanong ni jisung habang nakatitig diretso sa mata mo. “alam kong lagi mo kong tinititigan pag pumupunta ka dito sa bahay.” ngisi pa ni jisung at saka hinawakan ang tite niya. inilapit niya yon sa butas mo, teasing you.

“jisung, please.. want your cock inside me.” you begged.

“think you deserve it? after teasing me everytime you visit here? i don't think so, baby.” he pouted, mocking you. “but since you said please..” pagkatapos maglagay ni jisung ng condom, unti unti niyang ipinasok ang tite niya sayo.

“shit, ji.. you feel so good..” ungol mo habang nakahawak sa braso niya. lalo namang dumiin ang hawak mo sa braso niya nang bilisan nito ang pag bayo sayo.

napangisi naman ang binata nang makitang umaalog ang dede mo habang bumabayo siya. “masarap? masarap ba kantutin ang kapatid ng kaibigan mo? hmm?”

“kiss me, please.” pag mamakaawa mo. isa sa pinagpapantasyahan mo ang labi niya, mapula at plump ang labi ni jisung kaya matagal mo na siyang gustong halikan.

he didn't have to be told twice, agad niyang sinunggaban ang labi mo na parang gutom na tigre. pinaglalaruan niya ang utong mo gamit ang daliri habang bumabayo at nilalaplap ka.

hinawakan ni jisung ang baba mo, “open.” alam mo agad kung ano ang tinutukoy niya. binuksan mo ang bibig mo at saka inilabas ang dila. napaungol ka nang duraan ka niya sa bibig. he's so fucking hot, isip mo.

“malapit na ko..” ungol niya sa labi mo. “come with me, baby. wanna hear you moan my name when you come.” lalo pa niyang binilisan ang pace na sa sobrang bilis ay nanginginig na ang mga hita mo.

pag mulat ng mata mo ay agad mong hinanap ang phone mo para tingnan ang oras. 12 in the midnight.

“gising ka na pala.. hindi kita ginising kasi mukhang napagod ka.” nagulat ka pa nang may narinig kang nag salita. si jisung. nakaupo sa harap ng computer niya at ngayo'y nakatingin na sayo.

“j-jisung.. hindi ako nananaginip?!” taka mong tanong. umupo ka sa kama habang inaalala yung mga nangyari kanina. mukhang hindi ka nga nananaginip..

natawa si jisung sa sinabi mo, “no, hindi ka nananaginip, baby. gusto mo ba munang kumain? may masakit ba sayo? what?” tumabi siya sayo sa kama at hinawakan ang kamay mo.

umiling ka at saka akmang tatayo nang pigilan ka ni jisung, “uuwi na ako.”

“it's already midnight, pag may araw ka na umuwi. ihahatid kita.” sagot ni jisung. “ano gusto mong kainin? kukuha ko sa baba.”

“hindi ako nagugutom –” kakasabi mo pa lang ay agad na tumunog ang tiyan mo. agad na natawa si jisung, hinimas ang buhok mo.

“kukuha ako ng pagkain, intayin mo ako.”

pag labas ni jisung ng pinto ay agad kang nag pagulong gulong ka sa kama dahil sa kilig.

[jezangdyoza]

Bus Journey - Tarlac City

🗓️ Sunday | January 14, 2024

Ito yung dahilan talaga kung bakit gusto ko bumyahe ng maaga tapos sasakay sa bus na open window. I just love the morning breeze. As I also mentioned previously, favorite transpo ko talaga ang bus.

Instead na magmukmok over the weekend, I decided to prepare my bag and just go kung saan man mapunta basta goal ko lang makasakay ng bus. As of now hanggang Tarlac lang muna tinatry ko as panimula but I'm planning na palayo ng palayo sa susunod.

Just having a quick search ng cafe sa Tarlac before leaving and I found this cozy place na pasok talaga sa taste ko.

📍Calle Cubeyertos

Fairlane Subdivision, 4011 4th St, Tarlac City, Tarlac

"You are now entering a stress free zone".

Tapos yung pinapatugtog pa nung time na yan:

It must have been love, but it's over now

It must have been good, but I lost it somehow

It must have been love, but it's over now

From the moment we touched, 'til the time had run out

Napapa-smile nalang ako sa ganda ng paligid pero nananadya talaga yung kanta. Hahahaha

I really love the ambience, with nature vibe, with antiques decor, napaka cozy, i found peace. I was able to talked to the owner and she's just an amazing woman like i don't want to end our convo and i hugged her when it's time say goodbye na. But I'll definitely go back here next weekend.

She was surprised na galing pa ako sa malayo na lugar and sobrang na appreciate nya kasi di pa daw talaga nya minamarket kasi the place and sila is not that ready pa. Parang pang family or friends lang daw muna sana pero syempre once it posted on social media at magustuhan ng mga tao, yun na yun.

Kasi she also asked me if paano ko daw nalaman yung lugar and since mag close ng 10am, mas maganda daw sana kung hapon ako pumunta (4pm-10pm) ulit sana mag open. So since may iba pa akong gagawin sa hapon kaya umaga ako nakapunta, i told her babalik ako next week at hapon na ako pupunta. Grabe laaaaang. Kaya di ko mapigilan yakapin syaaaa. "I'll expect you here again, punta ka ng hapon although medyo marami tao nun pero you can stay and bring your book and read", she added. Gooosssh myyyy heeeaaart 😭

The service, the vibe, the people, these makes me coming back talaga and ofcourse bonus na yung masarap din na food nila.

Sakto lang din na 10am close ng Calle Cubeyertos, open naman SM City Tarlac ng ganung oras and good thing 1 ride lang (tricycle - 30php) pero pwede rin lakarin.

Akala mo may passport eh pero ticket lang talaga yan ng The Beekeeper. Habang nag hihintay ng oras, nag ikot muna sa mall at may booksale tapos ayun siguro ito muna kailangan ko na libro ngayon. Hahahaha

Nung papasok na sa sinehan, para namang na bother si kuya na action papanoorin ko.

Him: Ayaw nyo po ng drama maam?

Me: Tapos na ako sa drama kuya. (drama sa buhay)

Him: Ah mag-isa ka lang pala kaya ayaw mo ng drama.

Kuya naman eh. Alam ko naman mag isa nalang talaga ako. Hahaha charot. Tapos yung ticket pala nila walang seat number agad unlike sa SM Clark. Buti nalang apat lang ata kami nanood kanina kaya kahit saan mo nalang talaga gusto umupo.

After manood, nag hintay nalang ako ng bus na may aircon since mainit na pauwi.

Now I should sleep na. 😴🥱

Thanks for today, self.

[minnieves]

omg huhuhuhu really amazed po how you carry out tagalog smuts without making it cringe! also kuya!soobin na friend ng kuya mo hasn't left my mind 😭 can i request po jealous kuya! soobin after seeing u with ur classmate jsjdkaksjsj

thank you so much!

summary: si soobin na fling mo na hindi na kayang ilugar ang feelings niya para sayo. wala naman dapat feelings diba?

"i could do this part na, since madami ka pa atang tatapusin," offer ni taehyun sayo. habang pinagpipilian niyo na lang yung part na hindi niyo pa nagagawa sa term paper niyo.

"oh? sure ka ba. i mean, patapos na din naman ako dito sa part ko." sabi mo pa dito. hinahapyawan at dinodouble check ang part mo para hindi na doble gawa. inoffer mo sa kanya yung tablet na hawak mo. "pwede bang pa check nitong part ko?"

habang naguusap kayo ay hindi niyo napansin si soobin na nakaupo a few rows behind you sa library. sa isip ni soobin ay nakagawa na siya nang isang scenario kung anong namamagitan sa inyong dalawa ni taehyun.

nakayukom ang mga kamao ni soobin habang nagiigting ang panga sa galit. napabuntong hininga na lang ito at sumandal sa upuan niya.

"hi kuya!" kaway mo dito noong makita mo siya palabas nang library.

"kuya mo?" tanong ni taehyun sa tabi mo.

"hindi, friend nang kuya ko." sabi mo sa kanya at siniko pa ito. hindi napapansin ang mga tingin ni soobin sa inyo. si taehyun naman ay nakita iyon kaya nagpaalam agad sayo. "kanina ka pa?"

hindi ka naman pinansin nito at naglakad na. nagtaka ka naman sa reaksyon nito dahil madalas ay niyayakap ka pa nito pag nakita ka. specially na lagi mo itong katext, at madalas mong nilalandi.

"okay ka lang?" tanong mo dito. sinusubukang sabayan ang lakad niya kahit na masyadong malalaki ang hakbang niya kesa sayo. "kain tayo?"

"bakit hindi yung kasama mo yung yayain mo?" sabi nito sayo. dahilan kung bakit mo hinawakan ang kamay nito.

"soobin," tawag mo dito. para bang may pumigtas na tali kay soobin. dahilan kung bakit nilikod ka nito sa pader. cornering you. ang isang kamay nito ay nasa may ulo mo. ang kabila ay nasa may bewang mo.

"pinaglalaruan mo ba ko?" tanong nito sayo. hindi mo alam kung paano sasagutin si soobin. siguro ay pride mo ang umiiral. dahilan kung bakit ayaw mong maunang umamin sa kanya kahit halata namang may something kayo.

dahil hindi mo alam kung paano aaluiin ang nagseselos na soobin. tumayo ka sa tip toes mo at hinalikan ito sa labi. tinumignan ka naman si soobin.

"what are you doing?" tanong nito sayo. ang boses niya ay mas mababa dahil sa lapit niyo. pinulupot mo ang braso mo sa leeg nito bago halikan ito ulit.

"use me," bulong mo sa labi niya. sa pagitan nang mga halik nito sayo. hindi mo alam kung magandang ideya ba ito. ang alam mo lang. kung ganito ang itsura ni soobin na nagseselos, gusto mong malaman kung anong gagawin niya sayo.

"luhod," sabi ni soobin sayo. nasa condo na niya kayo ngayon. nakaupo siya sa dulo nang kama niya noong lumuhod ka sa harap nito. tinuck niya ang buhok mo sa likod na tenga mo. "anong kayang gawin nang bibig mo baby? show me."

dahan-dahan mong hinila pababa ang suot na underwear at pants ni soobin. tinulungan ka naman nito dahil tinaas niya ang bewang mo. ngayon lang may mangyayari sa inyo in soobin. hindi mo tuloy alam kung magugustuhan niya ba ang gagawin mo sa kanya.

kinuha mo ang tite nito sa isang kamay mo at pinasadahan ito nang dila mo. licking from the base papunta sa tip nito. nag-ipon ka nang laway sa bibig mo bago mo dinura iyon sa tite niya.

"ginawa mo din kay taehyun 'to?" tanong ni soobin sayo. pinapanood kang sipsipin ang tip niya. tumingin ka sa kanya habang nasa bibig pa ang tite niya. dahilan kung bakit mapaungol si soobin sa ganda mo.

"sayo lang," malambing na sabi mo dito. binuksan mo ang bibig mo at dahan-dahang pinasok sa bibig mo ang alaga nito. nasa kalahati ka pa lang ay pakiramdam mo ay maduduwal ka na sa kapal nito.

hinawakan ni soobin ang batok mo at inangat na dahan-dahan ang balakang niya para mapasok ang lahat sa bibig mo. sinubukan mo namang hindi maduawal dito. napapikit ka at dinala mo ang kamay mo sa loob nang damit mo. sa ilalim nang bra na suot mo para pisilin ang utong mo.

sinubukan mo ding huminga gamit ang ilong mo para madistract ka sa pagkakaduwal. noong inangat ni soobin ang ulo mo. nagkaroon nang pop na tunog bago mahugot lahat.

"kuya," hikbi mo kay soobin. kanina ka pa naiiyak dahil sa laki ni soobin. pakiramdam mo din ay nahihilo ka sa mga nangyayari. in a way na naooverwhelm ka pero you still want more.

inalalayan ka ni soobing umupo sa hita nito. tinulak mo pahiga si soobin bago hubadin ang top na suot mo. pinapanood ka lang ni soobin. para bang nahihypnotise ito sa bawat galaw mo.

"nagseselos ka pa?" tanong mo dito. bago pa man masagot ni soobin ay tinapat mo ang utong mo sa bibig nito. nakaawang ang bibig nito kaya ikaw na ang nagguide papasok.

minaobra naman ni soobin ang pwesto niyo. siya ang nasa taas habang sumususo siya sayo. habang nasa bibig niya ang utong mo ay dinidilaan niya ito. lumipat din siya sa kabilang suso mo para gawin iyo.

hinawakan mo ang isang kamay ni soobin para iguide siya papasok sa slacks na suot mo. naramdaman mo naman agad na ma-graze nito ang clit mo kaya napaungol ka.

"hmm? basa?" tanong nito. umupo ito nang maayos bago hinubad ang pangibabang damit mo. "dahil sa akin? o dahil sa ibang lalaki mo?"

"kuya please," bulong mo dito dahil tinitignan ka lang nito. dahan-dahan niyang nilabas pasok ang tip nang dalawang daliri niya sa puke mo. bago mabilisang pinasok ang dalawang ito. "kuya!"

bumaba ulit si soobin sa suso mo para sipsipin ito. napangiti ka tuloy dahil dito. matagal nang pasimpleng hinahawakan ni soobin ang mga ito. kahit noong unang panlalandi mo dito ay hindi ka pinapansin nito.

wala din siyang reaksyon noong una. pero pag dinidikit ko nang pilit ang suso mo sa kanya ay namumula ito. from then on, ginamit mo ang weakness ni soobin laban sa kanya.

"more," bulong mo dito. marahang kinagat ni soobin ang utong mo bago nagpasok nang isa pang daliri. ang isang kamay niya ay pinipisil ang bewang mo.

binaba mo ang kamay mo sa clit mo para irub iyon. napansin ni soobin iyon. dahilan kung bakit pinadapa ka agad nito. ang daliri niya ay wala na sa loob mo.

"soobin!" pasigaw mo dito. frustrated dahil malapit ka nang labasan at nagawa pang magasar nito.

"patience, kung nagmamadali ka y/n magjakol ka na lang." asar na sabi nito sayo. inaangat ang bewang mo para makapaglagay siya nang unan sa ilalim mo. "makakahanap ka pa ba nang katulad ko?"

"please, pasok mo na." angal mo dito.

nagdilang anghel naman si soobin at unti-unting pinasok ang tite niya sayo. napaliyad ang katawan mo papunta sa kama. dahilan kung bakit nakaumbok ang pwet mo papunta kay soobin.

"sarap?" tanong nito sayo na para bang nangaasar. ang pagbayo niya sayo sa nagpapapalit-palit. sa pagitan nang mabilis o mabagal. sa malalim o mababaw. dahilan kung bakit pakiramdam mo ay mababaliw ka.

"sarap, deeper, soobin." ungol mo dito. hinawakan ni soobin ang magkabilang bewan mo. mas mabagal at mas malalim na pagbayo ang ginagawa sayo. pakiramdam mo ay buong buo siya sa loob mo.

sinilid ni soobin ang isang kamay niya sa ilalim mo para paglaruan ang suso mo. ulang saglit pa ay parehong kamay niya na ang nandito. dahan-dahan kang hinila pataas ni soobin.

"kaya niya 'to?" tanong niya sayo. pero ungol lang ang nasasagot mo dito. pinasandal ka ni soobin sa dibdib niya. mas malalim kang binabayo. hinawakan niya ang panga mo para paharapin sa kanya. "who's making you feel good?"

"ikaw," sabi mo dito na nagtutunog ungol.

"masarap ba baby?" tanong ulit nito.

"sobra," sagot mo ulit. inabante konti ni soobin ang katawan mo bago ka inikot ang upper body mo maharap sa kanya.

inikot naman niya ang sarili niya para makasuso pa din siya sayo. dahilan kung bakit napangiti ka kahit nakatingala ka na. pakiramdam mo ay lumulutang ka sa saya na nararamdaman mo.

"kuya," ungol mo dito. hinila ka ni soobin sa dulo nang kama. siya ay nakatayo na sa labas. habang ikaw ay nasa kama pa. nakaharap ka na ngayon sa kanya.

inangat ni soobin ang bewang mo habang binabayo ka. pakiramdam mo ay mababaliw ka sa sarap na binibigay ni soobin sayo.

"cumming!" sabi mo dito. ilang saglit pa ay nilabasan ka na. si soobin naman ay hinahabol ang kanya sa loob mo. "god, kuya."

nang makalma kayo pareho ay dahan-dahan niyang nilabas ang ari sa loob mo at binaba ang binti mo sa kama. dahilan kung bakit naka hang na lang ito.

lumayo nang konti si soobin at pinanood ang tamod niyang lumalabas sa puke mo. napangiti ito bago ka linisin.

nakahiga kayo ngayon sa kama. si soobin ay nasa lap mo at sumuso sayo. pakiramdam mo ay may instant baby ka kay soobin.

"kuya, selos ka pa?" tanong mo dito. nakatingala sa kisame.

"no, may concealer ka bang dala or something?" tanong nito sayo. inagat niya ang sarili niya. dahilan kung bakit tila naka corner ka sa kama. hinapyawan nang tingin ni soobin ang leeg at dibdib mo bago ngumisi. "you'll need a lot of those kung gusto mong pumasok bukas."

[ligayangdala]

📂 KUYA’S BFF EP 9 : SANA KUNG PWEDE NA, PWEDE PA | MASTERLIST

📣 JAEMIN NA. smut, angst, kuya’s bestfriend!au, childhood friend!au

✍ written in taglish | ⚠ violence, mentions blood/bruises, mentions toxic relationship, mentions cheating, unprotected sex (but reader is on the pill!) | 📅 posted on july 25th, 2022 | 🔞 minors, do not interact!

🎧 LISTEN: this playlist HAHAHAHA pakinggan niyo and bahala na kayo mamili ng kanta tutal bagay naman lahat yan sa ep na 'to eheheh

NALAGPASAN MO ANG DEFENSE, PERO HINDI NALAGPASAN NI JAEMIN SI JENO.

pagkatapos ng defense niyo, sinundo ka ni jeno. nung una inaaya ka ng mga kaibigan mo na uminom pero dahil wala kang tulog kakaiyak at wala ka sa mood sumama, nagpasundo ka sa kuya mo at umuwi. kitang kita ni jeno kung gaano ka nasaktan sa nangyari kagabi, ayaw mong kumain, ayaw mong makipag-usap kahit kanino. natulog ka lang sa kwarto mo at naglock ng pinto kahit na hindi mo naman talaga ginagawa ‘yun madalas for safety purposes. tinatawagan ka rin ni jaemin pero hindi mo sinasagot dahil ayaw mo pang marinig ang boses niya o kausapin siya, pakiramdam mo kasi kapag narinig mo nanaman siya, masisira ka nanaman at babalik sa kanya. tama na siguro ang desisyon mo kagabi na tapusin na ang kung anong meron sainyo. 

kasalukuyang magkasama si ria at jeno, gusto ka kasing bisitahin ni ria at ayain kang magbonding kayong tatlo dahil kapatid na rin naman ang turing nito sa’yo simula nung nagkakilala kayo. pagbaba nila ng kotse, natanaw ni ria si jaemin sa hindi kalayuan sa parking kaya naman agad niya itong sinabi sa nobyo. umiling si jeno, hindi makapaniwala na may lakas pa ng loob si jaemin na puntahan ka sa building kaya naman nilapitan niya ang kaibigan. pinagsabihan ni jeno si ria nahintayin siya sa harap ng kotse niya at maguusap lang sila ni jaemin. nakatalikod si jaemin sa kanya kaya hinablot ni jeno ang balikat nito para harapin siya.

“ano nanamang ginagawa mo dito, jaemin?” galit na tanong ni jeno, “guguluhin mo nanaman kapatid ko? tangina, tigilan mo na si y/n, utang na loob. sobrang nahihirapan na ‘yung kapatid ko sa’yo.”

“jeno, gusto ko lang magpaliwanag sa kapatid mo—”

“nag-usap na kayo kagabi, siguro naman tama na ‘yun? inalisan mo siya kagabi, hindi ka nag explain, sapat na ‘yun na rason para mamulat ang mata ni y/n kung gaano ka ka-gago” saad ni jeno, “pre, kapatid ko ‘yun eh… nag-iisang kapatid ko, bukod sa kung tinago niyo sakin kung anong meron kayo nung una, nasasaktan ako sa mga ginagawa mo sa kanya.”

“pre, mahal ko si y/n, hindi ko gagawin sa kanya ‘yung mga iniisip mong gagawin ko… hindi ko siya kayang saktan tol.” sagot ni jaemin, “‘yung picture na sinasabi ni y/n? ‘yung kasama si ally. matagal na ‘yung picture na ‘yun, bago pa kami maghiwalay two years ago, nagkataon lang na iisa ‘yung suot kong damit at alam mong hindi ako nagbabago ng gupit. inaamin kong nagkita kami ni ally pero—”

hindi na natapos ni jaemin ang sasabihin niya at naramdaman niya na ang kamao ni jeno sa mukha niya. nagulat si ria kaya naman napatakbo siya papunta kay jeno at pinigilan ito, pero malakas si jeno at nakatapon pa ng ilang suntok hanggang sa bumagsak si jaemin sa sahig at pinatungan siya ni jeno, dumudugo na ang labi nito at may namumuo na ring pasa sa mukha ni jaemin, pero ni isang beses hindi sumuntok pabalik si jaemin. jeno himself was shocked to realize that he was hurting his best friend, he realized this when he threw the last punch on his face. he wasn’t the one to be violent dahil pinalaki siya ng parents niyo ng maayos, ito na ata ang unang beses na sumuntok siya ng tao at hindi lang basta tao, kung hindi ang best friend niya.

“jeno, please, tama na…” sabi ni ria, pero tila hindi ito naririnig ng nobyo. walang gwardya sa loob ng basement parking ng building kaya naman walang makapag-awat sa dalawa. “jeno… jeno, si y/n…”

lumingon si jeno sa pintuan entrance ng building at nakita ka, suot suot ang damit na suot mo kagabi paguwi mo. kung paano ka niya nadatnan nung isang gabi, hindi ka rin makagalaw sa pwesto mo. “y/n…” sabay nilang sabi ni jaemin, agad namang inalis ni ria si jeno sa pagkakapatong kay jaemin at tinulungan pa si jaemin na tumayo. nakahawak si jaemin sa tyan niya dahil isa ito sa mga nasuntok ni jeno kanina ng malakas bago siya bumagsak sa sahig.

nagtama ang mga mata niyo ni jaemin, nasasaktan ka sa nakikita mo, nasasaktan ka sa ginawa sakanya ng kapatid mo. tumingin ka naman sa kuya mo, alam mong nagawa niya ‘yun dahil sa sobrang galit, pero nagulat ka dahil hindi mo ito inaasahan. napailing ka at agad na tumakbo pabalik sa elevator, at pagsakay mo, siyang buhos ng luha mo.

“jaemin, please… tigilan mo na ‘yung kapatid ko” pagmamakaawa ni jeno, “aalis na siya ng bansa, kaya tigilan mo na siya” bumitaw si jeno sa pagkakahawak sakanya ni ria at pumasok sa loob, sa emergency exit na siya dumaan dahil matatagalan pa pag hinintay niya ang elevator na bumalik. naiwan si jaemin at ria sa parking, sobrang bait ni ria at inalalayan pa niya si jaemin na makabalik sa kotse nito.

“ria, totoo? totoong aalis si y/n?” tanong ni jaemin bago pa umalis si ria, “sabihin mo saking nagsisinungaling si jeno, ria, please… hindi pwedeng umalis si y/n ng bansa… hindi pwede hangga’t hindi niya naririnig ang paliwanag ko”

tumango si ria, “pasensya ka na sa sasabihin ko jaemin ah, alam mong hindi ako madalas ganito magsalita pero… tama si jeno, hayaan mo na si y/n. totoong aalis siya ng bansa, pupuntang europe si y/n, hindi ko lang alam kung gaano siya katagal dun.” sagot ni ria, “jaemin, wala ka rin namang karapatan pigilan si y/n eh… wala namang kayo, tapos… ‘yung nangyari pa nga sainyo.”

naglakad na palayo si ria, at tuluyang iniwan si jaemin.

ang totoo nyan, hindi naman recent ‘yung picture ni ally at jaemin. matagal na ‘yun at gaya nga ng sabi ni jaemin, hindi siya madalas magpalit ng gupit ng buhok. totoo na nakipagkita siya kay ally, pero para mag-usap at magbigay ng proper closure para sa isa’t isa kaya siya pumayag na kitain ito. nabanggit rin kasi ni ally na gusto niyang makipagbalikan kay jaemin, pero agad itong tinaggihan ni jaemin dahil nga andyan ka na— dahil ikaw na ang pipiliin niya. sobrang traumatizing ng relasyon nila ni ally para kay jaemin, bukod sa hindi siya tanggap ng parents ni ally, nagawa pa siyang lokohin nito kaya hindi rin madalas mag-seryoso sa babae si jaemin dahil pakiramdam niya lahat ng babae ay gagaguhin siya. 

pero iba ka, iba ka sa kanila, hindi ka katulad nila. tulad mong kwinestyon ang nararamdaman mo para sakanya, kwinestyon rin niya ang nararamdaman niya para sa’yo nung mga unang araw niyong maging friends with benefits. kaya nga paborito kang bisitahin nito dati sa school mo, sa condo mo kapag wala ang kapatid, your small dates in the middle of the night, tuwing tatakas ka sa kapatid mo at siya ang kasama, jaemin appreciates it dahil hindi niya ito magawa dati kay ally. you made him feel loved in a way he feels appreciated, he feels home, he feels safe. 

naiinis siya dahil hindi naman hahantong sa ganitong eksena dapat kung nagpaliwanag siya, kung hindi siya natakot tignan ka sa mata at sabihin na lahat ng nangyari ay isang misunderstanding. imbis na bumaba siya sa kotse at pigilan kang maglakad palayo, nauna ang takot niya at siya na mismo ang umalis. gusto sana niyang iliko ang kotse niya nung gabing ‘yun, pero huli na ang lahat.

pag-uwi ni jaemin, agad niyang hinubad ang damit at tinignan ang mga pasa na namuo sa katawan at sa mukha. napabuntong hininga nalang siya at binuksan ang gripo para maghilamos, he winced when he felt the cold water on his face. there were cuts on his lips, nose, may pasa siya sa mata at pisngi. he can’t be mad at jeno, naiintindihan niya kung saan nanggaling ang galit ng kaibigan. 

tinigilan ka na rin ni jaemin pansamantala, pumapasok pa rin siya sa eskwelahan at nakakasalubong ang kapatid mo dahil iisa sila ng course. pareho rin silang naghahanda para sa graduation, mauuna nga silang dalawa grumaduate kaysa sa’yo dahil may internship ka pang tatapusin. naaalala niya tuloy ang sinabi mo sakanya bago kayo maghiwalay, “defense at one semester of internship nalang, jaem and i’m one step closer sa graduation.” naalala niyang sabi mo, napangiti siya sa alaala dahil isa ‘yun sa gabi na paboritong paborito niya, nakahiga lang kayo sa kama mo habang magkayakap at nagkukwentuhan.

dalawang linggo na ang nakalipas simula nung nabugbog siya ni jeno, gumagaling na ang mga sugat niya at nawawala na rin ang mga pasa niya. mabuti nga at gumagaling na ito dahil malapit na rin silang kumuha ng graduation picture, ang pangit naman kung tatakpan niya ng makeup ang mga sugat at pasa. kasalukuyang nagtutuloy si jaemin ng isa sa mga final plates nila, ala una na ng madaling araw pero dahil marami siyang ginawa ngayong araw, hindi niya natapos ito. 

“saglit lang” sabi nito nang marinig niyang tumunog ang doorbell niya, “ala una na, punyeta, sinong nasa tamang isip—” hindi niya inaasahan na ikaw ang nakatayo sa labas ng condo niya pagsilip niya sa monitor ng intercom, agad naman siyang pumunta sa front door para pagbuksan ka ng pinto. “y/n”

“hi…” bati mo, hindi ka makatingin sa mga mata niya kaya sa sahig ka lang nakatingin. “um… pwede ba tayong mag-usap?”

tumango si jaemin at gumilid, binibigayang daan ka para makapasok sa loob ng condo niya. “p-pasok ka,” sabi niya, hinubad mo ang sapatos mo at dumiretso sa sala kung saan siya nakapwesto kanina sa drafting table niya.

“is this a good time, jaemin? gumagawa ka pa ata ng plates,” sabi mo at hinarap siya, “balik nalang ako—”

“hindi, okay lang. next week pa naman pasahan niyan so okay lang,” sinungaling, mamaya na ng 5 pm pasahan niyan. “anong pag-uusapan natin?”

bumagsak ulit ang ulo mo at inumpisahan mong paglaruan ang mga daliri mo, hindi ka mapakali dahil ang dami mong gustong sabihin. kinuha mo ang kamay ni jaemin at umupo kayo, naglabas ka ng first aid kit galing sa bag mo at nagumpisang maglagay ng betadine sa sugat niya sa mukha. “i know this is late but i never had the chance to clean your bruises kasi natakot akong harapin ka nung araw na ‘yun,” sabi mo, napangiwi si jaemin dahil kanina ay tinanggal niya ang namuong dugo sa sugat niya kaya medyo mahapdi ang pakiramdam ng betadine dito. “on behalf of kuya jeno, gusto kong magsorry sa ginawa niya sa’yo. itong ginawa niya sa’yo, you know kuya isn’t violent but… what he did is just… because he was angry— until now actually, tumakas lang ako to say sorry and to talk to you personally”

“baby…” this time, ikaw naman ‘yung napangiwi, naramdaman mong nilapit ka ni jaemin sa kanya dahil ang mga kamay niya ay nasa may bewang mo, “baby, i’m sorry”

“jaemin, ako muna ang magsasalita, please?” sabi mo at tumango siya, sumenyas na ituloy mo ang sasabihin. “aalis ako ng bansa, 6 months sa europe… it’s a long internship pero suggestion ng dean ng department ko ‘yun dahil magiging maganda daw sa resume ko ‘yun. mamayang gabi na ang flight ko,” tumigil ka sa paglagay ng betadine sa kanya at nagbukas ng bandaid, “tumakas ako kay kuya kasi… i want to address my final goodbye to you personally and hindi sa text o sa tawag, i want to look into your eyes and finish it all right now, dahil hindi lang ako mag-iinternship sa abroad, gagamitin ko rin ‘yung chance na ‘yun para magheal. ang daming nangyari sa isang taon, at kahit na maikling panahon lang ‘yung anim na buwan, gagamitin ko ‘yun para kalimutan ka”

nagpipigil ng luha si jaemin, dati kasi ay hindi mo kayang umamin sa kanya na nakatitig sa mga mata niya pero ngayon nagagawa mo na. kinuha ni jaemin ang kamay mo at hinawakan ito ng mahigpit, “baby, iiwan mo ‘ko?” malungkot na tanong nito, “baby, please… ‘wag, mahal kita… hindi ko ata kaya na wala ka sa tabi ko,” tumulo na ang luha ni jaemin, at hinalikan ang mga kamay mong hawak niya. the sight of him crying breaks your heart, but you needed to be strong. “y/n, please… gagawin kong tama lahat, aayusin ko lahat, please, ‘wag mo ‘kong iwan”

sometimes you hate how much you love jaemin, everytime he says he wants you to stay, you would. everytime he tells you how much he loves you and how much he wants to be with you, you’re willing to throw everything and just be with him. but being with him brings you so much pain, and that’s why you wanted to finish this— you wanted to end whatever it is you have. 

dahil ayaw mo ring makita ka ni jaemin na umiiyak, pinagdikit mo ang mga labi niyo. nararamdaman mong naghahalo ang mga luha niyo. hindi mo ineexpect na hahalikan ka nito pabalik, ang mga kamay niyang nakahawak sa’yo ay ngayon nasa panga mo na at nilalaliman ang pagkakahalik sa’yo. humiwalay siya at pinagdikit ang mga noo niyo, “baby, one night… one night lang please,” pagmamakaawa niya, “please stay with me and i’ll let you go na,”

“jaem…”

“please, baby…”

in a way, inisip mo kapag nagstay ka dito sa kanya ng isang gabi, kinabukasan ay makakalimutan mo na siya. one last taste before you completely let go of each other. one last moment before you leave. tumango ka kay jaemin at hinalikan ulit siya, nagulat ka nang bigla ka niyang buhatin na parang bagong kasal— hindi pa rin naghihiwalay ang mga labi niyo. mabuti nalang at bukas ang pintuan ng kwarto niya, gamit ang isang paa, tinulak niya ito para magsara at binaba ka sa kama niya ng dahan-dahan. 

umalis ang labi niya sa labi mo, at unti-unting binuksan ni jaemin ang butones ng damit mo, kasama na ang pantalon pati ang suot mong undergarments. sinunod niya ang sarili at naghubad na rin bago siya pumatong sa’yo. hinalikan ka muna niya sa noo, sa dalawang mata mong nakapikit, sa ilong, sa pisngi, sa panga at ang huli, sa labi. “jaemin” ungol mo nang maramdaman mong hinawakan niya ang suso mo bago ito ilagay sa bibig, “baby please,” bihira mong tawagin siyang baby dahil mas gusto mong tawagin siya sa pangalan niya, malungkot siyang napangiti habang dumedede sa’yo kaya naman pinakawalan niya na ang suso mo at dumiretso sa pag halik ng gitna ng dibdib mo. pinaghiwalay ni jaemin ang dalawa mong hita at pumwesto siya sa gitna at dahan-dahang pinasok ang ari niya sa’yo.

napaungol kayo ng sabay nang ipasok niya ito ng tuluyan, binaba niya ulit ang sarili niya para halikan ka habang bumabayo ng dahan-dahan. tila ayaw maghiwalay ng mga labi niyo at muling nararamdaman ni jaemin ang mga luha mo sa pisngi niya. “baby, please stay” sabi nito nung humiwalay ka para huminga, “please stay with me, dito ka na lang sa tabi ko” humalik siya sa pisngi mo, “please, baby?”

“j-jaemin,” nararamdaman niyang nagkukuyom na ang puke mo kaya alam niyang malapit ka na, binilisan niya ng onti ang pagbayo kaya pinulupot mo ang mga braso mo sa likod ng leeg niya at ang mga binti mo ay nasa bewang niya. “jaem…!”

ilang segundo pa at patuloy lang si jaemin na bumabayo sa’yo hanggang sa naramdaman niyang nilabasan na siya, ilang minuto siyang nakahiga sa’yo habang nakayakap ka sakanya. “baby, mahal na mahal kita” bulong nito sa tenga mo bago niya tanggalin ang sarili sa loob mo, bumitaw ka na rin sa pagkakayakap mo sa kanya. “i love you so much, y/n lee… please ‘wag mo ‘kong iwan” sabi nito at humalik sa labi mo.

“i love you too, jaemin na”

hindi niyo namalayan na nakatulog kayong dalawa sa sobrang pagod at sa sobrang daming emosyong nalabas niyo. nagising si jaemin dahil pagikot niya sa kama para yakapin ka ay wala siyang na yakap kundi ang unan niya. agad siyang nagising at tumayo, nagsuot ng boxers para hanapin ka sa loob ng condo. wala ka sa banyo, sa kusina, sa sala pero may nahanap siyang sticky note sa drafting table niya.

jaemin na,

when i told you i love you last night, that was true. mahal kita pero kailangan kitang pakawalan. sobrang mahal kita umabot na sa punto na pareho na tayong nasasaktan— hindi dapat ganun dahil hindi ganun ang tunay na pagmamahal. jaemin, baby, ang sakit sakit mong mahalin. i’m sorry kung kailangan kong umalis, kung kailangan kong kalimutan ka dahil sa sakit na nararamdaman ko. i’m sorry kung iiwan kita, baby. i’m sorry for running away this time.

hindi tayo para sa isa’t isa, maybe when a time comes pwede na. we need to fix ourselves first, love ourselves first.

gaya nga ng sabi nila, sana kung pwede na, pwede pa. 

mahal na mahal kita jaemin, sobra pa sa sobra.

[upismediacenter]

LITERARY: Hula

(Trigger warning: Sensitibo at naglalaman ng karahasan)

𝘐 𝘸𝘢𝘴 𝘢𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴 𝘵𝘩𝘦 𝘤𝘶𝘳𝘪𝘰𝘶𝘴 𝘵𝘺𝘱𝘦 𝘨𝘳𝘰𝘸𝘪𝘯𝘨 𝘶𝘱. Kung may pagkakataon akong makita ang aking hinaharap, kukunin ko. Kaya nagkaroon ako ng malaking interes sa panghuhula ng kapalaran. Nakapunta na ako sa hindi ko na mabilang na mga manghuhula at maraming beses na pinabasa ang aking kapalaran. Nasabik akong malaman ang tungkol sa aking career sa hinaharap, kung sino ang papakasalan ko, kung ano ang magiging hitsura ko sa loob ng sampung taon, at maging ang kulay ng damit na dapat kong isuot sa isang tiyak na petsa. Nahumaling ako sa lahat ng hula tungkol sa aking hinaharap... 𝘯𝘰𝘵 𝘶𝘯𝘵𝘪𝘭 𝘵𝘩𝘦 𝘭𝘢𝘴𝘵 𝘱𝘳𝘦𝘥𝘪𝘤𝘵���𝘰𝘯.

Isang ordinaryong araw, nagpunta ulit ako sa paborito kong manghuhula. Excited akong marinig ang kaniyang bagong hula para sa akin.

"𝘎𝘰𝘰𝘥 𝘮𝘰𝘳𝘯𝘪𝘯𝘨, 𝘮𝘺 𝘥𝘦𝘢𝘳. 𝘊𝘢𝘮𝘦 𝘧𝘰𝘳 𝘢𝘯𝘰𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘳𝘦𝘢𝘥𝘪𝘯𝘨, 𝘐 𝘱𝘳𝘦𝘥𝘪𝘤𝘵?" nakangiti niyang sabi.

“𝘖𝘧 𝘤𝘰𝘶𝘳𝘴𝘦; 𝘐 𝘢𝘮 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘭𝘰𝘺𝘢𝘭 𝘤𝘶𝘴𝘵𝘰𝘮𝘦𝘳..” Napangiti rin ako at umasang mabuti ang magiging  hula niya ngayon.

Umupo ako sa malasutla at lilang unan sa tapat niya habang siya naman ay pumikit at nagsimulang bilugin ang kanyang bolang kristal.

Biglang nagsalubong ang kanyang mga kilay na parang nag-aalala.

"Mahal… kailangan mong mag-ingat dahil ang iyong buhay ay nasa malaking panganib..."

"Ano ang nakikita mo?" nag-aalalang tanong ko.

"Ang taong responsable sa pagkitil sa iyong buhay ay hahamakin ka.”

"P-pwede mo ba siyang ilarawan pa sa akin? Ano pang mga detalye sa histura niya? Paano ko malalaman kung siya na ang tinutukoy sa hula?” sunod-sunod kong tanong.  

“Maaaring kahit sino. Kayumanggi ang buhok, berde ang mga mata…pero teka, may nakikita pa ako…may nunal siya sa leeg,” sagot ng manghuhula.

Natahimik ako saglit na sinusubukang iproseso ang ibig niyang sabihin sa lahat ng iyon. Umalis ako sa sesyon na iyon na natatakot.

Lumipas ang mga araw at nanatili ako sa loob ng bahay dahil sa takot. Ang tagal kong hindi nakakain at nakatulog nang maayos, dahil nalilito ako kakaisip sa sinabi sa akin ng manghuhula. Hanggang sa isang araw, nagambala ako nang may nag-doorbell at napilitan akong bumangon mula sa aking higaan para tingnan kung sino iyon. 𝘛𝘰 𝘮𝘺 𝘴𝘶𝘳𝘱𝘳𝘪𝘴𝘦, 𝘪𝘵 𝘸𝘢𝘴 𝘮𝘺 𝘣𝘦𝘴𝘵 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥 𝘒𝘦𝘭𝘭𝘺. 𝘚𝘩𝘦 𝘨𝘳𝘦𝘦𝘵𝘦𝘥 𝘮𝘦 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘢 𝘩𝘶𝘨 𝘢𝘴 𝘶𝘴𝘶𝘢𝘭.

"Ang tagal mo nang hindi lumalabas. May nangyari ba?" ang sabi ni Kelly. 

"Okay lang ako. Marami lang akong iniisip," sagot ko. 

"Mhmm... sabi mo, eh," sinagot naman ni Kelly. 

Sinenyasan ko siya papasok sa bahay at pinagtimpla siya ng kape habang  nakaupo siya at naghihintay sa sala.

"So ano’ng gumugulo sa isip mo lately?"

"Ahh... well, ayoko munang pag-usapan ‘yan."

"Mhm....Kung ano man ‘yan, sana okay ka lang. Alam mo naaawa ako sa’yo kasi…"

Nagulat ako nang marinig ko ang mga salitang iyon na lumabas sa bibig niya. Ngayon ko pa lang talaga napansin kung gaano katingkad ang kulay berde niyang mga mata...

"Pakiramdam ko dapat mag hang-out tayo-"

Napasulyap ako sa leeg ni Kelly. Lubha akong nabahala nang makita ko ang nunal sa leeg niya.

Bigla akong pinagpawisan. Si Kelly? Hindi! Hindi niya magagawa iyon...

Tumayo si Kelly at lumapit. Hinawakan niya ang mga kamay ko at tumitig sa akin na may mukhang puno ng awa.

Ang mundo ay nagsimulang umikot sa paligid ko. Hindi ako makapaniwala na gagawin ni Kelly ito!

Lumapit siya sa akin at nag-akmang aalalayan ako. Napaatras ako sa pangambang aatakihin na niya ako. Hindi ko na namalayan na kinuha ko na ang pinakamalapit na mabigat na bagay at hinampas ko siya sa ulo hanggang sa nawalan siya ng buhay.  Napagtanto ko ang aking ginagawa;, hindi ako nakapag-isip. Wala akong narinig at naramdamang kahit anuman hanggang sa tumambad ang dugo ng aking matalik na kaibigan sa aking mga kamay.

Pagkaraan ng ilang buwan, dahil sa nagawa kong krimen ay nasentensiyahan ako ng hatol na kamatayan.

Sa nakatakdang araw ng lethal injection, tanggap ko na ang kapalaran ko.

Humakbang ang unang tao na nagturok para mawalan ako ng malay. Hindi pa tuluyang tumatalab ang unang iniksyon nang lumapit ang pangalawang tao para turukan ako ng pampamanhid. Habang gumagapang sa mga ugat ko ang mga likidong itinurok sa akin at unti-unting humahalo sa dugo ko, sinikap kong tandaan ang mga huling matatanaw ng aking papapikit na mata. Bago pa ako tuluyang nawalan ng malay, nabanaagan ko ang  huling taong mag-iiniksyon sa akin ng serum na magpapatigil sa aking puso.  Nakita ko ang isang napakatangkad na tao. May kayumangging buhok, may matingkad na berdeng mga mata, at may isang natatanging nunal sa kanyang leeg. Nakatitig siya sa akin na puno ng awa. Siya ang pumatay sa akin..

[lilithaban]

an art

pairings: taeyong x oc

— filot settings

🖋️: fluff, smut!

warnings: mature content, profanites, 🔞, unprotected sex

dni minors!

RAW AND UNEDITED!

posted: february 03, 2023

happy reading!

---------------------------------------------------------------------

“Babe doon oh picturan kita!”

Agad ako pumwesto sa tinuro ni taeyong at nagpost. Kung nakakapunit lang ang ngiti siguro kanina pa napunit itong sakin. This has been one of my favorite days since me and taeyong hasn't seen each other for two weeks because pf work and hectic schedule. So we’re lucky enough to find this perfect time.

“You look so gorgeous, i love you”

Halos mangamatis na siguro ang mukha ko sa sinabi niya dahil malakas ang pagkakasabi niya nito. Kaya naman hinampas ko siya sa braso. “Magtigil ka nga! may nakakarinig”

He pouted “Where’s my I love–” hindi na nito natulot ang sinasabi niya dahil mabilis ko siyang hinalikan sa pisngi.

“I-i love you too” mahina kong bulong

Niyakap ko siya’t sumiksik sa kanyang dibdib. Ramdam ko naman ang pagtawa nito at gumanti ng yakap.

-

Kasalukuyan kayong nasa isang basilica kung saan open for tourist at sa mga nais maghayad ng dasal. Kinukuhan mo ng litrato si taeyong kaya’t hindi matanggal ngiti mo sa labi.

Noong hindi pa naman kayo ni wala kang maramdaman na katiting para kay Taeyong syempre nga nagkalilala lang kayo dahil sa kaibigan mo na kaibigan niya rin pala at dumalas na yung night out mo with your friends nung college at tadhana nga naman, paulit-ulit kayong pinagkikita. Hanggang sa magkayayaan kayong lumabas para mag coffee at napapadalas na rin ang paglabaa mo kasama siya.

Kaya one time hindi ka makapaniwala na magconfess sayo si Taeyong.

Oo si Lee Taeyong

Nung una hindi ka pa makapaniwala dahil maraming nagkakagusto rito na di hamak na maganda pa sayo pero sayo pa rin siya nahulog. Iniwasan mo siya ng halos isang buwan pero sa mga oras na yon dyan mo lang din narealize na hinahanap-hanap na siya ng loob mo, naninibago ka kapag hindi mo siya kasama.

And truth to be told,

he fell first but you fall harder

“Ano pinagdasal mo babe?” nakangiting tanong nito sayo habang nakain ng corndog sa labas ng basilica.

“Hmm secret”

“Ako alam mo ba?”

Napailing lang ako at hinihintay ang sagot niya.

“Sana hindi na bawiin ni lord to sakin, baka hindi ko kayanin kapag nawala ka pa sakin.”

“Na kahit hindi tayo itadhana ng diyos ako ang gagawa ng paraan, gagawin ko ang lahat. Makikialam ako sa plano ni kupido para lang ikaw at ako ang matagpo. Kahit pa sa susunod na buhay ikaw lang nais kong piliin,”

Nakaramdam ka ni kirot sa puso. Luha’y nagbabadya. Nanginginig kang lumapit sa'yong nobyo at hinapit ito para sa isang mainit na yakap.

Umiyak ka rito habang marahang hinahampaa ang dibdib. “Nakakainis ka naman!” naiiyak mong sinabi

“Bakit naman? wala naman akong ginawa ah!” kahit pa tunog nang-aasar to ay mahigipit pa rin itong niyayakap ka pabalik at hinihimas ang likod pa.

“B-bakit mo naman sinabi iyon sakin! h-halos hindi na kayanin ng puso ko yung saya at galak”

“It's true though. I’ll meddle in cupid’s plan and do the gods work. I’m inlove with you, so damn much”

“And I think I can’t get out of this love trap. Because I’m going to make this my home. I’m so inlove with you to the point that I don’t wanna be save”

“I love you so much, baby.”

“Can you marry me?”

—

“Hmm oh my god! yes please right there!”

Hindi mo alam kung paano kayo nahantong dito. Kanina lang parang halos mawalan ka na ng hininga sa mga sinabi ni taeyong sayo. At lalo na dahil nag propose to sayo out of nowhere.

“Did I fuck that hole so good baby?”

Kung kanina sobramg gaan at soft ni taeyong sa mga sinasabi niya sayo aa basilica, ngayon ganun pa rin naman pero may halo na gigil at sarap.

Naghahabol ka pa ng hininga nang biglang umibabaw to sayo at halikan ka. Napaangat ka naman dahil naramdaman mo ang pagpasok ng ari nito sa loob mo.

Pasensya na lord hindi ko po kinaya yung tukso

Napapikit ka na lang sa sarap at nagpapakawala na lamang ng mga halinghing na tila musika sa pandinig ng nobyo mo. Napadaing ka pa lalo dahil natatamaan na nito ang g spot mo.

“F-uck oh my god!”

Sunod-sunod na mura at ungol mo dahil bumibilis na lalo ang pagbayo sayo ng nobyo mo. Para kang mababaliw sa sobrang sarap na hatid nito sayo.

“T-aeyong lalabasan na ako,”

“Hmm aa-aah shit this feels so good fuck. sabay tayo baby”

Ilang bayo na lamang ay nilabasan na kayo parehas. Ramdam mo na pinuno nito ang ari mo. Yumakap siya sayo at hinalikan ka. Nakapasok pa rin ang ari nito sa loob mo kaya ramdam mo pa rin na matigas at matayog pa rin ito.

“I love you so much, baby. I can’t to see you at the church wearing white dress”

Tumango ka lamang dito at hinalikan ang mukha nito.

“Mmhhmm pwedeng isa pa?”

[0ne4them0ney-2f0rtheshow]

lifeline extras: going back to spain, part 2.

DK didn't say anything. The both of them were just sitting at the couch, looking at the window, while Natasha's head on his shoulders.

"Uhm... okay lang ba... na ano... ikaw na magsabi kay Cho nito? I just... don't want another meltdown. Lalo na magwo-worry anak ko. The walls are thin."

He held his bestfriend's hands for assurance, and said, "Okay, Natasha. Nandito lang kami para sa'yo ha? I know na there are problems where you had to keep it all to yourself pero don't ever forget na we're here for you, okay?" Nat smiled at her bestfriend and nods.

Nang makaalis na sila sa condo ni Nat, DK called Seungcheol immediately at kwinento kung ano ang nangyari.

Seungcheol: I didn't know... DK: And it's okay. She doesn't want us to know din naman. Ngayon na alam na natin, what do we do now?

Seungcheol thought of something and told DK. Hindi sure si DK kung tama ba na ganon ang gagawin nila pero, hey, there's no harm in trying, right?

Pagka-uwi ni Natasha, evident naman na umiyak siya. She looked for her daughter but it was Seungcheol who welcomed him. "Hi."

He hugged her tightly, and said, "Hindi ko sasabihin na okay lang 'yan but we'll get through it, okay? Mahal kita, Nat."

"Thank you, babe. Pero si Nym?"

"Hiniram ni Mama. It's just the two of us for the night, baby. Ano gusto mong gawin?"

"More hugs?" Seungcheol smiled at her and nods.

Habang nakahiga sila, Seungcheol asked Natasha, "Babe, what if I go with you?"

"Mhmm? Saan?"

"Spain."

Nanlata naman si Natasha at umiling, "No, no, no. Okay lang, Cho. Promise."

He held his wife's hand as tight as possible, and looked her in the eye, "I'll be with you all throughout. I promise."

"I don't think that's a good idea, Cho." Memories of the past came back on her head, na para bang hindi nanaman siya makahinga. Seungcheol then hugged her, "Baby, please? Let's try it again. Wala namang masama in trying again, right?"

"Cho... I don't want to disappoint you even more. Paano pag nandon na tayo, tapos ganon ulit nangyari? No, I don't think–"

"Natasha, look at me." He cupped her face and said, "You are different now. Hindi na ikaw 'yung dati. Okay?"

She nods and calms down a bit. "Paano kung–"

"Hindi 'yan. Promise. Let's give it a try, mhmm?" After a long pause, she nods. "Paano 'yun? I wasn't able to book–"

"Si DK na bahala."

On the other side, DK called his friends and told them about what's going to happen.

tatlonghari gc Minghao: Sama ako, DK. Gyu: Wait ah. Balikan ko kayo in 20 minutes. Kailan ulit to? DK: In two months. Sama mo si Bee? Gyu: Oo sana. Wait, kausapin ko lang. Minghao: Wala akong isasama ha. Tsaka na. Hahaha DK: Sila Shua kaya? Minghao: Ako na magsasabi. Pero, you think this is a good idea? DK: I hope so. Si Cho na nagsabi eh. Minghao: Natatakot ako pero at the same time kinakabahan. This is either gonna break her or make her, no? DK: Oo, pre. Gyu: Okay, g na daw si Bee. DK: Ayusin niyo na mga leave niyo ha. Pakita niyo na lang yung invitation. Minghao: Sige, sabihan ko na lang din sila Han. Thank you for this, DK. DK: Anything for Nat. Hay. Kung nakita niyo lang talaga. Nanlumo din ako eh. Minghao: Baka di ko kayanin.

Fast forward: 2 months

Hindi na nila sinama si Nymeria, after all, business trip pa din naman ito. Seungcheol, the good man he is, hindi umaalis sa mata niya si Natasha, who looks nervous, naka-ilang tubig na ata ang inom. They landed na din sa Spain.

"Love, minessage ko na sila Mama na we're here. You can do this, okay?" Natasha tried to smile and nods.

Nasa hotel room na sila, they had the whole day to themselves. But it seems like Natasha doesn't even wanna come out of the room. "Tara, kain muna tayo, babe."

"Okay lang ako, Cho! Busog pa man din ako. You can go out naman." She smiled at him.

"Lah, iwan mo ko? Samahan mo na ko, please?" Nagpa-cute naman si Seungcheol kay Natasha, which by the way, worked!

"Hay, Cho. Okay."

While walking outside, Seungcheol can't help but admire his wife's eyes. Hindi talaga mapag-kaila na Natasha loves Spain. Hindi man sabihin, pero it is evident in her eyes na she's loving what she's seeing right now.

"Okay, dito na tayo."

As soon as they walk in inside the restaurant, nakita agad ni Natasha ang mga kaibigan niya. She held Seungcheol's hand and stopped him, "Anong meron? Anong nangyayari?"

Tinulak lang siya ni Seungcheol papunta sa mga kaibigan niya and said, "Surprise, my love!"

Bago pa man makarating doon sa table, Natasha turned around at hindi na napigilan na umiyak. DK, Minghao, Mingyu, Joshua and Jeonghan immediately ran towards her and hugged her.

"Sabi ko naman sa'yo, diba? Nandito lang kami para sa'yo." DK said.

They can't help but also cry. Natasha's post-Spain era was the hardest thing that's ever happened to her. Witness naman sila doon. And now, after almost a decade, here they are, helping her to heal.

Because after all, tao lang din naman si Natasha. Nakita naman nila na she did her best to make up for what happened in the past. And to see her, go here, despite her fears, is already a sign that she's trying. And for them, that's enough.

[wanwaves]

Gusto ko ibigay — wonmina fic.

solana note: not proofread. might contain typographical and grammatical errors. written in tagalog. enjoy reading! :)

Madilim

Makipot

Mainit

Magulo

Apat na salitang nababagay upang ipaliwanag ang buhay ni William. Tulala lang si William habang nakatingin sa ngayong sira na kisame sa ibabaw ng munting apartment na inuupahan niya.

Hindi makatulog kakaisip kung ano ba dapat ang gagawin. Bibitaw o ipagpatuloy kung ano man ang namamagitan sa kanila ng kasintahan niyang si Maureen. Litong lito na siya. Hindi niya na alam kung ano ang tama. Kung ano ang dapat mas manaig. Ang ipagpatuloy o ang bumitaw?

Gusto niya kumapit, pero alam niya na kapag ipagpapatuloy niya ang kung ano man ang meron sila, silang dalawa lang rin ang mahihirapan.

Maririnig mula sa labas ng bintana niya ang ingay na galing sa mga dumadaan na tricycle at tao. Ipinikit ni William ang mga mata niya. Tahimik na pinapakinggan ang bawat ingay na galing sa magulo niyang mundo.

Mundong ayaw niya maranasan ng minamahal niya.

“Gusto ko ang ganitong simpleng buhay.”

Sabi ni Maureen habang nakahiga sa braso ni William. May magandang ngiti sa labi. Kumikislap rin ang mga mata nito habang nakatingin sa kisame na nilagyan nila kanina ng mga umiilaw na bituin.

Mapait na ngumiti si William sa tuwing naalala niya ang sinabi ng nobya tuwing bumibisita ito sa munting bahay na inuupahan niya.

Sa totoo lang hindi niya gets kung bakit nasabi iyon ng nobya niya. Hindi niya gets kung bakit gugustuhin nito maranasan ang simpleng buhay kung sa gayon okay naman ang buhay na meron siya. Hindi naman sa hinuhusgahan niya ang nobya niya, ang hindi niya lang talaga maintindihan ay kung bakit gusto nito maranasan ang paghihirap.

Kasi sa totoo lang kung si William ang tatanungin, gusto niya ibigay ang buhay na nararapat para kay Maureen. Buhay na malayo sa kung ano man ang meron kay William.

Nanliliit si William sa sarili lalo na noong napagtanto niya na sobrang layo nila sa isa't-isa. Para sa kanya nasa langit si Maureen, habang siya nasa lupa.

Sobrang layo at higit sa lahat hindi sila bagay.

Sino ba naman kasi ang mag-aakala na magkakagusto siya sa anak ng amo niya. Hindi niya naman ito pinagplanohan at higit sa lahat hindi niya rin inakala na matatamaan siya ni cupido.

Hindi naman problema ni William ang estados niya sa buhay noon. Hindi niya naman dinidibdib kung bakit ganito lang ang kaya niyang abutin sa buhay. Hindi niya naman hinahangad ang magarbong buhay. Gusto niya lang ang mapayapa at masaya na buhay.

Alam niya na hindi nila kasalanan kung bakit ganito lang ang kaya nilang maabot sa buhay. Ginawa naman nila ang lahat upang maiangat ang mga sarili nila sa kahirapan. Hindi nagkulang ang mga magulang niya sa pagbibigay sa mga bagay na gusto niya. Pinaaral pa nga siya sa magarbong eskwelahan kahit na sobrang wala na sila.

Para kay William hindi naman sila ang rason kung bakit mahirap lang sila kasi binigay naman nila ang lahat ng makakaya nila upang bumangon para sa kinabukasan nila. Pero kahit na anong bangon nila kung wala talagang supporta galing sa mas nakakataas, lulubog parin ang lahat.

Kuntento na siya sa kung ano man ang meron siya. Pero lahat ng ito gumuho noong harap-harapan siyang tinanong ng mga magulang nito noong umakyat siya ng ligaw.

“Ano kaya mong ibigay sa anak namin bukod sa bulaklak na halata namang pinitas mo lang sa tabi?”

Sa mga oras na yun hindi maiwasan ni William manliit sa sarili. Nahihiya siya. Hanggang ngayon naalala niya parin kung paano niya hawakan ng mahigpit ang bulaklak na binili niya sa kanto ng inuupahan niya gamit ang konting pera na natitira sa bulsa.

"Hindi pa ba sapat ang pagmamahal? Kung sa iyon lang ang kaya niyang ibigay sa ngayon?" Tanong ni William sa sarili.

Aminado siyang nabastos siya sa mga oras na yun. Kung hindi lang nagsalita si Maureen sa mga oras na yun siguradong umalis na si William sa bahay nila.

Hindi lang ito ang unang beses na nakatanggap siya ng mga masasakit na salita galing sa mga magulang ni Maureen. Sa tuwing dumadalo siya sa bahay ng nobya niya hindi nakakaligtas sa pandinig niya ang mga panlalait na lumalabas sa bibig ng mga magulang ni Maureen.

Actually, hindi niya naman ito pinapansin noon. Determinado naman siya na ipakita sa mga magulang ni Maureen na may ikakabuga siya. Na kaya niya naman panindigan si Maureen at kaya niya ibigay ang buhay na nararapat para kay Maureen.

Pero dumating ang araw kung saan nawawalan na siya ng pag-asa sa sarili. Sunod-sunod ang naging problema ni William. Hindi niya inakala na kukunin ng maaga ang Tatay niya. Ang tatay niya ang isa sa rason kung bakit patuloy parin siyang lumalaban sa buhay. Ang taong inspirasyon niya.

Nalunod sila ng pamilya niya sa utang. Nagkasakit pa ang nanay niya at bilang nag-iisang anak. Kailangan ni William tumayo bilang sandigan ng nanay niya. Pero sa kabila ng lahat ng yun napapabayaan na rin William ang sarili niya. Pati ang relasyon na meron siya.

Gaya ng pagkagusto niya kay Maureen, wala rin sa plano niya ang bumitaw.

Gaya ng sabi niya kanina hindi niya gusto bitawan ang taong mahal niya.

Masakit isipin na humantong siya sa ganito klaseng desisyon. Pero masisi mo ba William kung siya mismo, hindi niya na rin alam kung ano pa ba ang kaya niyang ibigay kay Maureen, kung gayon wala na nga rin siyang maiibigay para sa sarili niya?

Kahit na masakit kailangan niya bumitaw.

Nakapikit niyang kinapa sa gilid ng kama niya ang cellphone. Noong makahawakan niya na ito idinilat niya ang mata at bumungad sa kanya ang larawan ni Maureen sa lockscreen.

Hindi ko pa pala napalitan. Tanging sabi ni William sa sarili.

Tinitigan niya ang larawan ni Maureen. Nakapikit ang mga mata nito habang nakayakap sa teddy bear na nabunot ni William sa peryahan.

Malungkot na napangiti si William noong maalala niya kung paano pinapahalagahan ni Maureen ang teddy bear na yun. Pasensya na mahal kung hanggang yan lang kaya kung ibigay sa'yo.

Wala sa sarili niyang binuksan ang gallery. Tumambad sa kanya ang mga litrato at videos nila. Habang pinapanood ang lahat ng laman sa gallery hindi niya na namalayan umiiyak na siya. Tinakpan niya ang mukha gamit ang palad. Pinipigilan ang sarili sa paghikbi pero kahit anong pigil niya hindi parin nito napipigilan ang sakit na nararamdaman niya sa ngayon.

Bumalik ang tingin niya sa litrato ni Maureen na nakangiti. Napakalawak ng ngiti nito. Ito ang klaseng ngiti na gusto niya makita araw-araw. Ngiti na gusto niya makita tuwing umaga hanggang gabi. Napabuntong hininga siya at niyakap ang sarili.

“Pasensya na, hal. Pangako ko balang araw maibibigay ko sa'yo ang lahat ng gusto mo. Mapa simpleng buhay na puno ng pagmamahal at tiwala man gaya ng gusto mo.”

Doon lang napagtanto ni William ang lahat.

Ngayon niya lang naiintindihan kung bakit hinihiling ni Maureen ang simpleng buhay. Lumaki nga si Maureen sa luho pero hindi naman nito naramdaman ang pagmamahal at tiwala galing sa magulang.

Malungkot ito pero simula nang makilala niya si William naging masayahing tao na ito. A person full of love and too much love to give.

Maureen,

A perfect definition of someone who Williams wants to love and cherish habang buhay.

“Magiging madali rin ang lahat. Hintayin mo ako. Ibibigay ko sa'yo ang buhay na nararapat sa'yo. Kasi gusto kong ibigay ang buhay na gusto mo kaya sana hintayin mo ako.”

[adobongcer]

oo, deserve mo talaga 'tong playlist na ginawa ko para sa 'yo hindi dahil gusto kita. ginawa ko 'to dahil sa tuwing maririnig ko ang mga kantang nakalagay rito, ikaw ang naaalala ko. naalala ko ang mga ngiti, tingin sa mata ng isa't isa, mga tawa na halos sumakit na ang tiyan nating dalawa, at ang mga huling sandali na tayo'y magkasama. siguro kapag nakita mo ang mga kanta rito, matutuwa ka. dahil karamihan dito ay ang mga kantang pinakinggan nating dalawa hindi mo alam na may gusto akong iparating gamit ang mga liriko ng mga kantang iyon. pati paano mo maintindihan kung iba ang lenguwahe nito, diba?

binibigyan kita ng bakas kung sino pero hindi mo mahulaan na ikaw mismo, ang sarili mo ang gusto ko. pinaparamdam ko na may nararamdaman ako, pero hindi mo talaga maramdaman dahil manhid ka, o baka napapansin mo pero binabalewala mo ito.

ayos lang kung ganun, basta kahit paano maiparamdam ko na may isang taong kayang ipakita ang pagmamahal sa 'yo kahit hindi mo maramdaman dahil baka isipin mong parte ito ng pagkakaibigan, pero hindi. gusto talaga kita, literal. hindi ko alam kung paano ko ito sasabihin dahil isa akong duwag pag dating sa pag-ibig, takot akong ako'y layuan mo dahil sa nararamdaman kong ito sayo. alam kong hindi ito mababaw, lalo na sa akin. pero paano ko naman maiiwasang mahalin ka kung ganiyan ka? ipinakita mo sa akin kung sino ka, kung ano ka talaga, lahat ng ugali mo ipinakita mo kahit hindi dapat, masyado tayong kumportable sa isa't isa. paano kita hindi mamahalin kung pinakinggan mo lahat ng kwento, hinanakit, sakit na nadarama, at mga walang kwentang sinasabi na nagmula sa bibig.

kaya oo, gusto kita kasi ikaw 'yan. ikaw na 'yan e, bakit ko pa sasayangin ang pagkakataong iparamdam sa 'yo na ikaw ang aking minamahal? parang ang tanga naman kung hindi ko gagawin 'yun diba? kaya kapag nalaman mo kung sino ka, wag mo akong iwasan. manatili ka lang sa aking tabi, hayaan mo akong ipakita ang pagmamahal ko sa 'yo. ayos ba?

[shannesruins]

March 2022, Ayala Triangle Gardens - Art Fair

Tanda ko ang araw na ito. Higit tatlong taon after college, dito na lang ulit nagkita-kita. Kumuha ng fine arts pero iba iba na din ang mga napiling field, bumabalik at bumabalik pa din sa art fair.

Pilit kong inaalala ang pakiramdan ng maging masaya na walang ikaw, iyon na din kasi ang huling araw. Kinabukasan ay binago mo ako, kaya lang hindi sa paraan na gusto ko sana.

Dati ay madali ang maging mag isa. Masaya ako at kuntento. Kung minsan man dalawin ng lungkot, pipilitin lang ang sariling bumangon at tumingin sa langit. Ang ganda ng sunset, tanda na lahat ng bagay ay natatapos din. Pagkatapos ay mapapawi na ang lungkot, mula Ayala ay maglalakad hanggang mapadpad sa Poblacion para uminom ng isa, o isang bucket ng beer, depende sa bigat ng araw na iyon.

Noong una ay sinabi mong hindi ako mahirap magustuhan, siguro kung babawasan ko ang alak at sigarilyo. Syempre tinawanan kita, sino ka ba para ipagkait ang tanging bagay na lumilibang sa nababagot kong buhay. Ilang ulit kong itinanggi ang nararamdaman para sa'yo. Natatakot kasi ako, pakiramdam ko ay unti-unti mong tinitibag ang mga pader na matagal kong binuo sa paligid ko. Ayaw kitang papasukin, hindi dahil sa ayaw ko lang pero dahil kung sakali ay ikaw ang una. Matagal ko nang isinara ang sarili sa ibang tao.

Pero mapilit ka. Ang sabi mo hindi mo ako maalis sa isip mo, at sa bawat gagawin mo ay ako ang naaalala. Bakit ba ako naniwala? Siguro dahil kung tumitig ka, nakikita ko sa mata mo ang pagiging sigurado. Siguro dahil pag ngumiti ka, ramdam kong para lang ito sa akin. At siguro dahil nung nagduda ako, walang pag aatubili mong hinawakan ang kamay ko at sinabing mahal mo ako.

Paano ko ba malilimot iyon? Paano ba ko babalik sa buhay na alam ko noon, ngayon alam ko na ang buhay na mayroon kasama ka? Hindi ka pa rin mawaglit sa isip ko. Bakit ganun, pareho naman tayo ng time zone, pero bakit naunang dumating ang sunset sayo?

Tinapos mo na ang lahat, habang nandito ako at nakahiga sa dati nating kama. It's sunrise and it's hard to start another day without you.

[minnieves]

hii i love ur tagalog works so much po <33 'di ko inexpect na nakakaadik pala magbasa ng tagalog smut HSHAHAHAHA may i request po a taehyun fic in filo if may idea/s ka po thank uu ><

thank you! sana magustuhan mo to

summary: gusto mo lang naman magpaturo ng breast stroke kay swimmer!taehyun, pero iba ang pagkakaintindi niya doon. breast stroke kasi.

"hi hyunnie!" kaway mo dito ng makapasok ka sa swimming pool. kahit covered iyon ay walang tao. dahil sino ba naman ang gustong magswimming sa gitna ng bagyo? "sorry natagalan. nagpagas pa kasi si daddy bago pumunta dito."

"okay lang, kadadating ko lang din naman." sabi nito sayo kahit basang-basa na siya. dahil naka swimming trunks lang siya ay hindi mo mapigilang padaanan ng tingin ang katawan nito. "eyes up here y/n."

"please hyun. nakita ko na yan." sabi mo dito habang inaalis ang tshirt na suot mo para mabasa mo ang one-piece na sinusuot mo pag may swimming lessons. "natikman ko pa nga."

"nandito ka ba para landiin ako?" tanong nito sayo habang pinapanood kang basain ang sarili mo. ang mata nito ay pinapanood ang pagdaloy ng tubig sa katawan mo. "kala ko ba tuturuan lang kita?"

"bakit? bawal ka bang landiin?" sabi mo dito. tinignan mo pa ito habang nagbabasa ng katawan. nang magtama ang tingin niyo ay kinindatan mo pa ito. dahilan kung bakit inirapan ka lang nito.

"malamig?" tanong mo dito bago lumusong sa pool.

"syempre," sabi nito sayo at hinila ang braso mo. kaya naman nahulog ka sa pool at sapo ka nito sa bisig niya.

"nilalandi mo ba ko?" pangaasar mo pa dito at hinalikan sa labi. napangiti ka ng maramdaman mong halikan ka nito pabalik. "kala ko ba tuturuan mo lang ako?"

"shut up," sabi nito sayo habang kinakalas ang kamay mo sa leeg niya.

tinulungan ka naman nitong magpalutang sa likod mo. syempre hindi bago pisilin ang pwet mo. hinampas mo pa ang balikat nito kaya natawa siya.

"baka malunod ako," sabi mo dito habang nagpapout. tinignan ka naman niyq habang nakataas ang kilay. para bang isa kang baliw at ngayon niya lang narinig kung gaano ka-absurd ang sinabi mo.

"we're both swimmers." sabi nito sayo.

"baka malunod ako sa pagmamahal mo." sabi mo dito sabay tawa. binitawan ka naman nito sa pag kakahawak dahilan kung bakit bigla kang lumobog dahil hindi ka prepared. "bastos 'to!"

"focus y/n," sabi nito sayo habang nangingiti.

naka-25 minutes naman kayo ni taehyun. tinituruan ka nito at dinemo pa sayo kung paano gagawin. noong nagfofloating ka ay hinawakam ka ulit nito. tinignan mo naman siya dahil nagtataka ka sa pagsapo nito sa katawan mo.

"ano?" tanong nito ng makita kung paano mo siya tignan.

"i can float naman." sabi mo dito. naramdaman mo ang isang katawan niya mula sa binti mo ay umakyat sa pwet mo at pinisil-pisil ito. napairap ka na lang sa ginawa niya.

ang isang kamay naman nito ay nasa may dibdib mo. ang mga daliri sa pumasok sa loob ng arm hole ng swimsuit mo.

"hubadin mo nga," sabi nito sayo. minumwestra ang strap ng swimsuit mo. napakunot naman ang nuo mo dito. binaba ka niya sa pagkakafloat at nilikod sa gilid ng pool. "hubad."

"baka may pumasok?" tanong mo dito. hinihila niya ang strap mo na para bang gusto ikaw mismo ang maghubad noon.

"umuulan, sinong magsuswimming?" tanong nito sayo. hinalikan nito ang leeg mo. alam mo na gusto ni taehyun na ikaw mismo ang kumilos pag ganito. dahil may free will ka namang humindi. pero hindi ka kailan man humindi dito. "walang cctv sa loob ng gym."

"you planned this," gulat na sabi mo. ang mga kamay ni taehyun ay nasa bewang mo. napakagat ka ng labi at pinasadahan ng tingin ang buong gym. alam mo din na wala ngang cctv sa loob nito. "kala ko pa naman gusto mo kong matuto."

"of course. i taught you naman ah?" sabi nito sayo. nilayo niya ang katawan niya sayo na para bang magsuswimming na lang ito mag-isa.

"magsesex tayo?" tanong mo dito noong hinawakan mo ang kamay niya para hindi na siya makalayo. tinignan ka naman nito at lumapit muli. cornering you sa pader ng pool.

"gusto mo mag sex?" tanong nito sayo. nakangiti pa ito na para bang naeexcite sa sinabi mo. sa totoo lang ay gusto lang magskinny dipping ni taehyun. pero tao lang naman siya na mabilis matukso lalo na ng isang katulad mo.

"of course," ngiti mo dito. hinubad na ang suot na swimsuit at inilagag sa labas ng pool. tinignan ka nito at bumaba ang tingin sa katawan mo sa ilalim ng tubig.

"ang libog mo," sabi nito sayo noong pinatong ang trunks na suot sa tabi ng damit mo. hinaplos nito ang mukha mo at hinalikan ang pisngi mo.

"ang dali mong akitin." sagot mo dito bago siilin qng binata ng halik. ang isang kamay naman ni taehyun at bumaba sa dibdib mo. ponaglalaruan ang naninigas na utong mo dahil sa labig at libog.

"ikaw ba naman ayain ng sex ng isang magandang babae?" sabi nito. tinulak mo siya palayo habang nakakunot ang nuo.

"so kahit sinong magandang babae papaakit ka?" sabi mo nito at pinisil ang utong niya sa daliri mo.

"oo naman," sabi nito. napairap ka naman sa sinabi nito. lalayo ka na sana ng halikan ka ulit nito. "if l/n y/n ba naman mangaakit sa akin? nagmamahal lang ako."

"malibog ka lang," sabi mo dito noong itaas niya ang katawan mo. kinanto mo naman ang parehong siko mo sa ibabaw ng pader ng pool para hindi ka lumubog.

"you made me like this," sabi nito. ang halik ay bumababa myla sa leeg mo patungo sa dibdib mo.

hinipan nito ang isang utong mo kaya naman napaungol ka. tinignan ka nito bago ipasok ang utong mo sa bibig niya. ang binti mo ay pumulupot sa bewang nito.

"wag masyadong malakas, mageecho." paalala nito bago ulipat sa kabilang suso mo. napakagat ka naman sa labi mo.

ang isang kamay naman nito ay bumaba sa puke mo. kinalas mo ng konti ang binti mo para mas makagalaw siya doon. ang dalawang daliri niya ay pinaglaruan ang clit mo. pqrehong galaw sa dila niya na pinaglalaruan ang utong mo.

ilang saglit pa ay pinasok ni taehyun ang dalawang daliri niya sa loob mo at ginalaw ito sa mabagal at nakakabaliw na paraan. napapikit ka habang kinokontrol ang paghinga mo para hindi ka labqsqn agad.

"excited?" tanong nito sayo dahil nakakaramdaman nito kung gaano ka kabasa at alam niyong pareho na hindi yun dahil sa tubig ng pool.

"taehyun, kung hindi mo ko kakantutin right now. at may pumasok bigla magiging best friends kayo ng kamay mo for a month." sabi mo dito habang ang kamay mo ay nasabuhok niya. hinihila ito para magtugma ang mata niyo.

nagulat si taehyun sa sinabi mo. para bang mas nalibugan pa siya sa mga salitajg pinili mong sabihin sa kanya. hinila ka niya pababa, at tinulungan mo siyang i-align ang sarili niya sa butas mo. pag likod mo sa pader ay and pagsagad naman ni taehyun sa loob mo.

"puta," bulong na ungol nito sa tenga mo. dahan-dahang bumabayo habang ikaw naman ay nakasandal ang ulo sa pader. noong buksan mo ang mata mo ay nakita mong nakapikit ito habang kagat ang labi mo.

ang isang kamay niya ay nasa pwet mo, samantalang ang isa naman ay pinipisil ang dibdib mo. sinabayan mo ang bagbayo niya sayo sa paggalaw ng bewang mo. para mameet mo ang galaw niya sa gitna.

"sarap mo hyunnie," bulong mo dito. nasundan naman ito ng ungol dahil bigla niyang pinisil at inikot ang utong mo sa daliri niya. "taehyun!"

siniil ka nito ng halik at hinawakan ang magkabilang bewang mo para i-pin ka sa pader at mas laliman ang pagbayo niya sayo.

ang paghalik nito sayo ay naging mas mababaw dahil sa pagungol mo at mas sloppy dahil pakiramdam mo ay lalabasan ka na.

"sabay tayo," bulong nito sayo. binaba niya ang labi niya sa balikat mo at hinalikan iyon.

noong piniha niya ang bewang mo ay nilabasan ka na. marahan namang kinagay ni tarhyun ang balikat mo habang niraride out ang parehong climax ninyo.

hinalikan mo to sa pisngi habang inaabot niya ang damit niyong pareho. inabot niya ito sayi at dahan-dahang nilabas ang tite niya mula sayo

"clench in. wag mong hahayaang may lumabas na tamod sayo." sinunod mo naman siya habang tinutulungan ka nitong isuot ang swimsuit mo. dahil pakiramdam mo ay malulunod ka kung hindi kakakapit dito. "ahon na, let's shower."

"round two sa shower?" tanong mo dito noong makaahon kayo. naglakad papunta sayo si taehyun at biglang sinapo ang puke mo.

"kung kakayanin mong nasa loob mo lang ang tamod ko, pagiisipan mo." sabi nito sayo. pinisil pa muna ang suso mo bago kinuha ang gamit niyo at naglalakad papunta sa shower.

[jeyasers]

"Laptop"

Ang nasa isip ko lang noong mga oras na 'yon ay katapusan ko na. Siguro nga okay na 'yon, matagal-tagal na rin naman pinagsamahan natin. Ilang taon na rin tayong magkasamang pinagpupuyatan ang napakaraming mga bagay.

Ganito pala talaga kapag mamamatay ka na 'no? maiisip mo yung mga pinakamagagandang bagay na nangyari sa buhay mo at nakakatawang hindi ito mga magarbong tagpo sa buhay kundi yung mga malilit na sandaling nararamdaman nating buhay tayo.

Naalala ko palagi kapag late ka nagigising tapos may online class ka, walang ligo-ligo, ihaharap mo yung mukha mo saking bugnot na bugnot. Sisiguraduhing off ang camera para makapagtimpla ka ng Great Taste White. Kapag may meeting sa films tapos di kayo nagkakasundo ng prodmates mo sa concept, hindi ko alam kung matatawa ako sayo pagnakamute ka tapos bumubulong ka na lang ng kung ano ano.

"nakakainis! nye nye nye @+_('(!)@)//'"

Ang cute mo mainis.

O kaya kapag may tinatapos kang paper tapos bigla akong nagha-hang napapasabi na lang ako ng

"sorry na tumatanda, bumabagal kumilos"

Pero,

Alam mo kung ano yung na-appreciate ko sa'yo? you stay. You stay all night hanggang maging okay ako. We did every papers together. Grabe yung binibigay mong pasensya sa'kin. Siguro wala tayong choice kundi magsama. Mahirap ang buhay, hindi ka tulad ng ibang estudyante na pwede akong palitan kung kailan mo gusto pero alam mo excited ako para sa araw na mapapalitan mo 'ko.

Alam kong bawat sentimo ng pera mo ay ilalaan mo sa 4Ps

Pagkain, Pamasahe, Pang-data at Pang-photocopy

Kitang-kita ko kung paano mo sinisinop ang lahat lalo na ngayon na tumaas ang mga bilihin dahil sa Train Law at nadagdagan ang taon sa pag-aaral.

Mahirap ang buhay at alam mong pinahihirapan ka, kaya sinusuportahan din kita sa laban ng masa na sinusulong n'yo. Alam mong ang laban mo bilang estudyante ay laban ng lahat, 'di ba?

Tbh, i'm rooting for your success kaya wala akong balak iwan ka hanggat kaya ko. At yung tagline mo if stress na stress ka ay hinding hindi ko malilimutan

"Laban tayo okay? Isang taon na lang".

If only I could cry. I'll cry with you kapag nagbibreakdown ka tuwing 'di mo na alam yung gagawin o 'di mo alam yung uunahin. Minsan frustrated ka with me kasi minsan kung kelan mo 'ko kailangan doon pa 'ko pumapalya. Sinisigawan mo 'ko.

Naiintindihan ko,

Pero pasensya na kung may mga bagay ako na hindi maiintindihan tulad noong mga oras na

Tinatanggap ko na ang kamatayan, painit nang painit sa loob ng bahay nyo at pakapal nang pakapal ang usok. Alam kong hindi na ako makakapagpaalam sayo ng matino pero

bakit mo ko binalikan?

...

[dirtychilledheartbreak]

Hello.

Hindi ko sure if aware kayo sa situation ni Sai.

Just to let you know galing fever ung bata 2 days ago, at nagstart sya maghallucinate since that day. sa pagkakaalam ko last hallucination nya kahapon past 1am. wala naman na siya lagnat non, kasi 11pm palang ng gabi na yon, wala na sya lagnat or bumaba na.

Hindi na po siya nakakausap ng maayos at kumakain ng maayos.

Hindi ko maimagine paano kayo nagbuntis knowing na may panganay kayong anak na neglected. Dinagdagan niyo pa. Siguro pangarap niyo talaga maging ina pero maging responsable sana sa mga buhay na binubuo niyo. Hindi ko alam paano niyo palalakihin mga anak niyo sa current partner niyo, at hindi ko na pakikialaman yon. Sa akin lang, sana gawan niyo ng action yung situation ni Sai. Kasi sobrang nineneglect niyo ang bata, pasa pasa ng household/ ng bahay.

At sa totoo lang, nalaman ko sa kanya mismo na pinabalik niyo sya agad dito nung time na pinagbabakasyon namin siya after mo manganak lately. para makita ka at ung baby mo sana. Pero i learned na pinabalik niyo siya the next day agad. sabi pa nya hindi siya close or ayaw sa kanya ng step-father or current partner mo.

Hindi ko alam paano mo itatake tong message ko. Kung magagalit ka sakin or nababastusan ka sakin, hindi ko na issue yon. Ang sakin lang sana hindi lang ako ang nakakapansin na alarming ang situation ng bata. Hindi ko anak to. Hindi ko dapat baggage ang problema nya, tsaka never din naman ako namerwisyo ng kamag-anak sa mga baggage ko, mga family nga ng mga kaibigan ang nakukunan ko ng support dati hanggang ngayon. My point is, lahat tayo may kanya kanyang baggage sa buhay, pero huwag tayong pabaya sa responsibilities natin.

Tsaka knowing yung traumatic experience nung bata sa pinanggalingan nyang household, kung ako nanay nito. Hindi ko mapapatawad sarili ko sa kapabayaan.

Hindi ko maimagine ilang bata sa mundo ang nagsusuffer sa mental health nila dahil napapabayaan sila ng mga taong dapat nagproprovide sa kanila.

Also, hindi sapat na concern lang meron tayo para sa tao, anong gagawin ng concern natin kung wala tayong gagawing tama para sa kanila.

So ito ginawa ko.

Tumawag ako sa mental health hotline para humingi ng help, libreng tulong.

National Center for Mental Health (NCMH)

contact no.: 85319001

press 0 for the operator

tell operator: outpatient section for child/ adolescent

Or magwalk in kayo sa NCHM

Open from 8am to 5pm

Free service

Patient must bring

Valid ID

Vaccination ID