#paparito

[paparitoffxiv]

I got myself some 3D assets on the clip studio store and been banging dolls together the whole afternoon. It’s SO MUCH FUN!!

[sleepyjaneart]

So my obsession has been going strong.

Here’s to another year of this 🥂

[hindiakowriter]

Mag aalas dos ng tanghaling tapat naglalakad ako sa Edsa Cubao. Tumingin ako sa paligid at nakita ko ang mga pagod na mga taong nakasakay sa ordinaryong bus. Pilit nilang iniiwasang maupo sa parte ng bus na dinadampian ng araw. Tiningnan ko sila. Pawisan at naalinsanang nakaupo habang nakapula ang stoplight sa hindi kalayuan. Ang ibang tao naglalakad na parang wala sa sarili, uhaw na uhaw, sa tuyo at maalikabok na semento. Ang mainit na singaw ng lupa naghalo sa paalinsangang buga ng hangin. Tumingala ako sa langit at nakita kong walang ulap. Lumingon ako sa paligid kasama ang mga taong kasing pagod ko. Mabagal ang oras na para bang marahan kaming hinahablot hanggang sa kamayatan ng diwa sa gitna ng maalinsangang kalsada. Ang hagdan ng overpass na parang golgotha at ang singaw ng mga bakal sa ginigibang building sa tabi.

Mainit sa mga pasilyo ng ospital "Hindi kaba napapagod magpaypay sa nanay mong nakaratay at dahan-dahang namamatay?" Namamatay dahil mas madaling piliin ang kamatayan kaysa mabuhay. "Hindi kaba napapagod sa araw araw mong pagtitinda ng kung ano anong rosaryo, iba't-ibang kulay ng kandila, sigarilyo, gamot, pampadugo, pampalaglag sa tabi ng simbahan ng Quiapo?" Kung kasabay ng pagkasunog ng kandila ang init ng mundong pagod samahan pa ng pananampalataya mo sa Diyos na dahan-dahan nang nawawala sa puso mo, hindi kapaba napapagod?

Minsan may isang taong tumitingala sa langit habang nasa ginta ng init ng Recto at Avenida at tinitingnan kung nakadungaw rin ba sa langit ang Diyos. Pero wala siya. Isa siyang preso sa Manila City Jail na nakakita ng ibong pansamantalang nagpahinga sa mga barbwire ng matataas na bakod na nagkukulong sayo. Sa isip niya ang laya. Sa kalsada ng Avenida at Recto siya gumagala.

Pagod na pagod na ang kalsada sa paparoon at paparito ng mga sasakyan, sa init ng gulong na patuloy na umiikot, sa presong kumakaskas sa nasusunog na bakal, sa mga lansangang nagdadala sa mga taong pagal na pagal nang mabuhay sa kung saan. Magdadala sa lugar ng pagdurusa at kaluwalhatian.

Pero kailanman hindi napagod ang mga taong sakay nang magagarang sasakyan. Kuminang lamang ito at nasilaw ang iyong matang namumula sa init at pawis. Maalinsagan pa rin ang sinasakyan mong jeep at sa isip mo ay sana nasa malamig kang lugar ngayon. Sa taas ng bundok. Sa matatayog mong pangarap. Hindi pa rin nakangiti ang aleng may benda ang kamay. Tagaktak pa rin sa pawis ang drayber ng jeep.

Hanggang sa sinundan ka ng mga hangin nag uugay sa mga naranasan mo at nalaman mo. Ang sinampay sa iskinita sa looban na pinapatuyo ng paalinsangang singaw ng katawan, lupa, yero, at araw. Ugoy ugoy ng hanging tangay tangay ang mga naipong usok, alikabok, alaala mula sa kung saan. Hinihinga mo ito at nabubuhay ka dito. Kaya mo ito naisulat.

Novaliches Journal Entry No. 87

[thetalesoftheoldme]

"KISAP"

Ang pilikmata'y pababa na sa bawat segundo ng buhay ko

Ang bola ng mata'y nagpaikot-ikot, nagbabakasakaling may paparito

Ang bawat kisap ng mata sa bawat yakap ng hangin saking tuwina

Animo'y nagsasabing tignan mo sya, malapit na

Ako lang ba ang nakakakita?

O May sira ba ang mga mata?

Kung bakit nasilayan ko pa...

Ang gaya mong Kumikinang ng sobra

Buti pa pagaspas ng paru-paro nakakadapo sayo

O mas mabuti nga yung bubuyog na tanging gusto lang sayo...... ay ang nektar mong 'OO'

Paano naman ang tulad ko na nasa ibabang sumisinta, Ako'y isa lamang munting damo

Oo, hangin lang ang bumubuhay sakin

Hangin lang din ang nangangapagsayaw sa tulad ko

Diko lubos isipin na magdadalawang isip ako kung para sayo ba ito?

O para lamang sa nilalaman ng saloobin?

"Ang katulad mong wala ng katulad" na linya ay paos ng tunay

Parang plaka na gasgas na't napaglipasan na

Gusto ko lang sabihin na....Naiiba ka

Sana di' ka magmadali kasi marami pang paparating at marami pang masasalubong sa paglipas ng iyong lumbay

Sa isang Kisap kita nakilala

Sana hindi ganun kabilis ang mga pangyayareng katulad ng "Paalam na"

Sa isang Kurap lang din kita Natagpuan

Sana di' ka katulad ng iba na kaybilis dumating subalit kaybilis nang-iwan

Ang iyong mga mata ay nagpapatunay na masaya ka

Sa mata ko rin kagaya mo, nakikita kung ano yung nasa puso ko

Sa bawat kisap nawa'y maging tanda sayo na minsan sa buhay mo ay nakita mo kung sino ako...

Kung ano ako at kung saan patungo, malay mo tayo'y magkakabanggaan sa mga tala

"Masaya ako ngunit Malungkot para sayo..

Kasi nakatagpo ka ng BAKLANG MATON na tulad ko"

-scorgy

[artecomquiane]

Se admirando no espelho 💛 primeira vez solto no quintal 💛 💛 💛 #calopsita #calopsitaslovers #calopsita #calopsitas #calopsitagram #calopsitabrasil #calopsitasfofas #calopsitabrava #calopsitamacho #calopsitaslove #passarinhos #paparito #bird #instapet #instamoments #instagram #instadaily #ARTECOMQUIANE #amor (em Campinas, Sao Paulo)

[praviarts]

Ang Hamon Para Kay Kamatayan

Sa pagtulog ko, ika’y bangungot;  Kahit saang sulok, ika’y nananakot; Sa bawat paglayo, ika’y paparito; Kaya’t anong punto kung ako’y magtatago?                                           isinulat | 9:49 pm Kamatayan, sino ka para aking katakutan? Kung talagang matapang, tayo ay magtapatan! Payag bang magsuntukan para magkaalaman? Hanggang huling hininga ang dapat na labanan. Bakit hindi ngayon pa kung darating ka? Ang sarili ay nakahanda kung sakaling papalag na. Pipiliting hindi kumurap para antayin pa Ang araw na kung kailan ika’y papaslangin na.

[asympthoughts]

Mimosa Pudica

Habang tumatagal ay natututunang 'di na tumingin sa kanino

Sa kawala'y kinakapa ang gabay kahit sa una'y malito

Pinili na pansamantalang manirahan sa sariling anino

Habang hinahanap ang landas kung sa'n paparoon at paparito

Simula no'ng ang isipan ay manliit at sa sarili'y mapahiya

Tumiklop at umurong na ang puso at kumpiyansa

Naikulong ang sarili't hindi makaya ang piyansa

Ngayo'y hinahanap ang liwanag na magpapalaya sa makahiya.

[iceprince47]

#MagandangBuhay #WonderfulWednesday #BlessingsInLife #GiveThanks #ThankYouForTheLove #FamilyIsLove #Dungaw #SantoRosaryo #LordHealOurLand #HealTheWorld #IbatIbangKaloobIsangDebosyonTungoSaIisangMisyon #IbiginMoAngDiyosNgBuongPusoKaluluwaAtLakas #TagalogMassReading #AwitAtPapuri #AngMabutingBalita MABUTING BALITA Juan 11, 19-27 Ang Mabuting Balita ng Panginoon ayon kay San Juan Noong panahong iyon, marami sa mga Judio ang dumalaw kina Marta at Maria upang sila’y aliwin. Nang marinig ni Marta na dumarating si Hesus, sinalubong niya ito; ngunit si Maria’y naiwan sa bahay. Sinabi ni Marta, “Panginoon, kung kayo po’y narito, hindi sana namatay ang aking kapatid. Ngunit nalalaman kong kahit ngayo’y ibibigay sa inyo ng Diyos ang anumang hingin ninyo sa kanya.” “Muling mabubuhay ang iyong kapatid,” wika ni Hesus. Sumagot si Marta, “Nalalaman ko pong siya’y mabubuhay uli sa huling araw, sa muling pagkabuhay.” Sinabi naman ni Hesus, “Ako ang muling pagkabuhay at ang buhay. Ang nananalig sa akin, kahit mamatay ay muling mabubuhay, at sinumang nabubuhay at nananalig sa akin, kahit mamatay ay mabubuhay kailanman. Pinaniniwalaan mo ba ito?” “Opo, Panginoon!” sagot niya. “Nananalig ako sa inyo. Kayo po nag Anak ng Diyos, ang Mesiyas na inaasahang paparito sa sanlibutan.” Ang Mabuting Balita ng Panginoon. Lucas 10, 38-42 Ang Mabuting Balita ng Panginoon ayon kay San Lucas Noong panahong iyon, nagpatuloy si Hesus at ang kanyang mga alagad sa kanilang paglalakbay at pumasok sa isang nayon. Malugod siyang tinanggap ng isang babaing nagngangalang Marta sa tahanan nito. Ang babaing ito’y may isang kapatid na Maria ang pangalan. Naupo ito sa paanan ng Panginoon at nakinig sa kanyang itinuturo. Alalang-alala si Marta sapagkat kulang ang kanyang katawan sa paghahanda, kaya’t lumapit siya kay Hesus at ang wika, “Panginoon, sabihin nga po ninyo sa kapatid kong tulungan naman ako.” Ngunit sinagot siya ng Panginoon, “Marta, Marta, naliligalig ka at abalang-abala sa maraming bagay, ngunit isa lamang ang talagang kailangan. Pinili ni Maria ang lalong mabuti, at ito’y hindi aalisin sa kanya.” Ang Mabuting Balita ng Panginoon. #FaithHopeLove #LiveLaughLove #EnjoyLife #HappyAndContented (at Waterhole-A Bgy Comm QC) https://www.instagram.com/p/CDOmiuMnU_vXbHjeDkCjTI5bimofWxfp-uhCUY0/?igshid=3jkn03rzkfms

[paparitoffxiv]

They’re on a date, your honor.

[sleepyjaneart]

Collection of sketches between July and October. Originally uploaded to my sideblog.

[2003-01-31]

Akala ko sa ibang dako ka na Mga tinginan nati’y tila balong malalim Pero nawawaglit sa tamang dako Kesa umistambay sa puso ng bawat isa. Sumasagwan ang puso ko Papalapit sa tunay na nagmamay-ari nito Ninakaw mong may pagpapa-ubaya Hindi ko makuha-kuha Pagkat minsan lang sumagwan paparito. Nais bawiin ang puso Pagkat ang sayo’y Kailanma’y hindi naging akin.

[itsmeeelesliee-blog]

Bati Na Tayo

Hindi ako makatingin sa iyong mga mata

Mga matang puno ng mga luha

Mga luhang ako ang gumawa

Ikaw ngayon ay sakin nkatalikod

Gustong yakapin mula rito

Ngunit ako’y natatakot,

Na baka ako’y layuan mo

Lakad dito, lakad doon

Hindi alam kung saan paparito

Mga paa ko’y gustong lumapit sayo

Yakapin at ibulong “Bati na tayo”.

BY YOURS TRULY.

[tenebrisanimabydp]

KABANATA 12

Seth’s P.O.V.

“Sir Zandro.” Ang bugaw na si Melai. Tinawagan n'ya ang private cellphone ko sa disoras ng gabi.  "Ba’t ‘di ka na nagagawi rito?  Pasens'ya na,  talagang hindi ko na po mahagilap ‘yung babaeng pinahahanap n'yo sa akin.  Pinuntahan ko na si Melissa, este, si Barbara pala, pero maging s'ya po ay hindi na po nakikita ang kaibigan n'ya. Pero meron po akong mga bago. Mga virgin po at mas magaganda pa sa babaeng pinahahanap niyo. Bumisita naman po kayo ulit minsan para maipakilala ko sila sa inyo.“

Sinadya kong hindi magsalita. Ipinikit ko lang muli ang aking mga mata sa sobrang antok, bagama’t nakalagay pa rin naman sa tenga ko ang cellphone habang ako'y nakadapa.

“Sir Zandro?  Nar'yan ka pa ba?”

Pilit kong iminulat ang aking mga mata. Tsk. Pinakaayaw ko talaga sa lahat ang napuputol ang pagtulog ko.  Hirap na hirap kasi akong makatulog, kaya kapag nakukuha ko ito, ayoko ng iniistorbo ako.

“H'wag na h'wag mo na akong tatawagan.” Napapapikit na sagot ko.

“Pero Sir Zandro, may mga bago ak–”

“Wala akong pakialam…” Sa mas mababang antok na atok na tinig.

“Sir kung bibigyan mo pa ako ng mas mahabang palugit, hahanapin ko po ulit 'yung ipinahahanap m–”

Sa halip na sumagot, ay nanggagalaiti kong itinapon ang cellphone sa pader. Durog na durog naman iyong lumagpak sa sahig.

Sinubukan long magbalik ulit sa pagtulog, pero hindi na ako makabalik pa. Dahil doo'y paniguradong dilat na dilat na naman ako sa buong magdamag.

Nagtungo ako sa study table ko sa loob ng aking silid, umupo ako sa swivel chair sa harap nito at saka ko binuklat ang laptop ko. Sa pagbukas pa lang ng screen, tumambad na kaagad sa akin ang icon ng security surveillance cameras na nakakalat sa buong mansyon. At ito na nga ang dahilan kung bakit kahit hindi ako lumalabas ay alam ko ang lahat ng nangyayari sa bawat sulok ng pamamahay ko. May ganito na ako, simula nang mapagdesisyunan kong umuwi.  Kung mayro'n lang sanang ganitong teknolohiya noong nabubuhay pa ang aking buong pamilya. Siguro, buhay pa sila ngayon.

Habang isa-isa kong tinitingnan ang hindi lang limampung frames ng hidden cameras sa iba’t ibang lukasyon, biglang may nag-pop-up na chat window sa ibabaw ng mga ito.  Isa pa nga palang capability ng security system ko, I can practically snoop on anybody’s gadget which are connected to my wifi.

Chatter 1 (Incoming):  Ate Anne, kamusta ka na?

Chatter 2 (Outgoing):  Che-che! Ok naman ako, kayo? Si Biboy? Sina Itay at Inay, kamusta na?

Mukhang si Angelica iyon at may kausap s'ya sa laptop ko na sadyang inilagay ko sa kan'yang silid.

Chatter 1:  Kagagaling lang namin sa cardiologist ni Itay ate, kailangan na raw talaga s'yang ma-operahan. Humihingi na sila ng down para maisagawa ito.

Chatter 2:  Oo, alam ko 'yun, ang kaso Che, ilang araw pa lang ako rito, sa akinse ko pa makukuha ang kalahati ng buwanang sweldo ko, pero alam ko, hindi pa rin sapat 'yun sa down kaya kailangan ko pa ring hintayin ang katapusan.

Chatter 1:  Pero ate… baka raw kasi lalong lumala ang kundisyon ni Itay kung hihintayin pa natin ang gano'n katagal. Ipinatatanong ni Inay, hindi ka raw ba p'wedeng umutang sa amo mo?

Chatter 2:  Sa totoo lang, hindi ko alam. Hindi ko pa kasi masyadong kilala ang amo ko. Nahihiya talaga akong humingi ng pabor, pero h'wag kang mag-alala, magbabakasakali ako para kay Itay.

Chatter 1:  Sige ate, logout na ako.  I-text mo na lang kami kung ano’t ano pa man.

Chatter 2:  Oo, Che-che, sige. Mag-iingat kayo ha?  Iyakap mo na lang ako kay Biboy, at saka kay Inay at Itay.

Nagtapos din kaagad ang kanilang pag-uusap.

Copyright ⓒ DyslexicParanoia (Angela Atienza) 2016, All rights reserved.

Mahigit sa isang oras kong pinigilan ang tuksong silipin ang frame hidden camera sa loob ng k'warto ni Angelica, pero natalo pa rin ako ng tukso. Pinalaki ko ang angulo sa tapat ng kama n'ya sa screen, na tiyempo naman sa paglabas n'ya sa banyo na nakatapis lang ng tuwalya. Hindi ko alam kung bakit tinablan ako ng hiya nang tanggalin n'ya ang tapis n'ya. Lumilinga-linga pa ako gayung alam kong wala namang nakakakita sa aking ginagawa. Gusto kong magbanal-banalan at kumbinsihin ang sarili kong hindi ko gustong gawin ang hindi tama sa isang disenteng babaeng katulad n'ya… pero sino ba ang niloloko ko kundi ang sarili ko lang.

Napaangat ako sa kinauupuan ko nang biglang humarap si Angelica na walang saplot sa angulo ng hidden camera.  Marami na naman akong nakitang hubad na katawan ng babae pero ang hindi ko maintindihan ay kung bakit kinakabahan ako sa kan'ya.

“Shit!” Bigla kong isinara ang laptop ko bago pa ako tuluyang mapatulala sa kan'yang malulusog ba dibdib. “Dammit, Seth.” Nanggigigil na tinampal ko ang sarili ko, para lang tumawa at humalakhak sa kalokohan ko. “Damn, she’s… hot.” Muling tinampal ko ang kaparehas na pisnging tinampal ko kanina, “You’re such a crazy idiot, Seth. A f*cking horny, whackjob!” Bago ko muling tinawanan ang aking sariling kapilyuhan at kabulastugan.

*** Tanghali, kinabukasan…

Bakas sa mukha ni Angelica ang pag-aalala.  Wala  man s'yang sinasabi sa akin–sa katauhang hiniram ko kay Dario ay nababasa ko naman sa kan'yang kilos at galaw ang pamomroblema. Halatang wala na s'yang ginawa kundi ang abangan at hintayin ang paglabas ng nakilala n'yang amo, para siguro kausapin ito (na ako naman talaga).

“Kuya Tibz, may lakad po ba kayo ngayon ni Senyorito Seth?”  Naulinigan kong tanong n'ya sa tsuper kong si Tibz habang ako nama'y nakakubli sa likod ng bintana sa labas ng kusina. Wala naman kasing alam si Tibz sa aking pagbabalatkayo.

“Ha? Bakit mo naman naitanong?”

“Gusto ko po sana s'yang makausap tungkol sa isang importanteng bagay.”

“Ah ganun ba? Naku, mahihirapan kang hagilapin 'yun. May pagkapalos 'yun eh. At saka, napakadalang na ako ang nagmamaneho para sa kan'ya. May sarili kasing lakad 'yun eh. S'ya ang mas madalas na nagmamaneho ng sarili n'yang sasak'yan. Si Ma'am Valeria lang ang madalas kong ipinagmamaneho rito, hindi si Senyorito.”

“Hay naku kuya, magkakasakit na yata ako sa stress. Ano po kaya ang dapat kong gawin para makausap s'ya?”

“Oo nga, namumutla ka na d'yan, relax ka lang. Kung gusto mo, o kung desperado ka na talaga, subukan mong katukin sa k'warto n'ya. 'Yun nga lang, hindi ko maipapangako sa 'yo na hindi ka magkaka-black-eye. Ayaw kasi no'n ng inaabala s'ya eh.”

“Kuya Tibz naman, tinatakot mo pa ako eh. O s'ya, mananghalian ka na. Nakahanda na do'n sa lamesa ang pagkain mo.  Hindi ko alam kung anong oras paparito si Dario para makapananghalian, kaya mas mabuti siguro na mauna ka na. S'yanga pala, dito ka ba maghahapunan mamaya?”

“Malamang na hindi. Ipagmamaneho ko kasi si Ma'am Valeria patungo sa probins'ya n'ya sa Pampanga. Malamang, aabutin na naman kami ng mga tatlong araw do'n. Namamasyal at namimili pa kasi 'yun ng kung ano-ano ro'n. Kay raming pinupuntahan, hindi ko naman kilala kung sino-sino.”

[Itutuloy]

[paparitoffxiv]

Finally got around to drawing Dewlala. Thinking early on about other characters that Lolorito and Papashan would interact with and, given Lolorito’s position (an asshole with a ton of money and power, probably surrounded by ass kissers daily), I thought that Dewlala could be a good fit for a “friend”.

More thoughts under the cut.

Though if you would ask either of them they would NEVER call each other that. Colleagues or co-workers, AT BEST! But the fact is that they are two (I believe) pretty smart people in positions of power who don’t have many other people in the same situation who they can just relax and shoot the shit with.

And given that they probably also have pretty different ideologies and opinions on everything (a capitalist and a nun, I mean cmon), they would also be able to have engaging conversations with and even, maybe, have some pretty personal talks that they wouldn’t be able to have with anyone else (under threat of death to each other if any of it is used against them).

I like that Lolorito would have someone who can call his shit out on him when needed. And someone with whom he can be allowed to show more than just a veneer of smugness and pride.

They wouldn’t exactly be nice to each other; in private, he would call her hag and she would call him a dick fart and they would bicker and talk shit about the rest of the Syndicate over a drink and pastries until they were tired of each other’s faces and then do it again next Tuesday.

He probably donates to the Order. She probably gives it straight to ala mhigo refugees to fuck with him.

He makes fun of her taste in hats; she makes fun of his taste in men. You know, friends!

And of course, from the scene where Lolorito comes clean with Raubahn about the whole Nanamo plot, beforehand Dewlala was nagging his ear off to get it done once she figured things out and so HELP HER she will drag him by the ear if she has to!

[paparitoffxiv]

Been a while since I gathered some smaller sketches. These are from the past 10 months.