Tumgik
#para: ruka
dollypardonne · 9 months
Text
closed starter for @minghs.
there was a familiar person in view, a figure whose right of presence she instantly and passionately studied. it was very rare for ruka to encounter other people from the industry. even her own labelmates, she would only see during evaluations and that hasn't been much of a thing since their recent debut. moments like these always made her freeze, but only long enough before she starts to feel an itch to say something because of that chary feeling of awkwardness. she sure wished the charisma could work in such cases, but her confidence seemed to tie into her craft, the stage giving rise to a persona she could only hope to be a fraction of in the mundanities of everyday life; an odd thing to wish for, perhaps, but it's a thought that was enough to get the pad of her fingers rubbing against her scalp.
valuing the personal security of the other—which must have been significant considering the substantial popularity him and his group has garnered over the years, she slid closer very carefully across the marble bench she could feel the pressure on her calves. "what's someone like you doing in a public place like this?" ruka, at this, fixed her eyes, partially covered by her hat, a minute on the ground, back and forth her cup of baekmidang ice cream, and at most momentarily taking a gander in case she had mistakenly approached a complete stranger—or worse, a fan. that would cause quite the chaos in a mall of such scale. "alone?" making the distinction gave way for a chuckle to slip out of her. there was a hint of impishness in her words, guessing there was some sort of secret rendezvous involved in such an arrangement.
5 notes · View notes
amontilla-port · 5 months
Text
Capa - Recado secreto #28 (fanfic por @cerlunas)
Uma das capas mais gostosas de fazer pro Aniverse, e tudo graças à @rukabravo (IG) que foi uma querida e me permitiu usar as fanarts da Maru e da Penny (Ruka, vc tem meu coração <3).
Informações do pedido de capa: - estilo de capa: pode ser algo mais clean, romantica ou angst - protagonista: Penny e Maru - Stardew Valley - observações: tons pastéis puxados pro azul, bege ou verde. se precisar colocar elementos na capa, pode ser camélias ou morangos.
Tumblr media
Primeiro tratei de recortar as duas princesas da fanart original, onde elas estão sentadas no banquinho (como acontece no jogo). Motivo principal: eu queria ampliar as duas e reduzir a distância entre elas (fofo).
Em seguida, parti para trabalhar o fundo, onde o verde das folhagens estava deixando a capa colorida e viva demais (o que eu não queria, pois a capa precisava ter uma vibe mais leve).
Optei por focar na questão do bilhete: colocando um papel amarelado/envelhecido atrás das garotas, e colorizando o verde das folhagens para ficar em tons de sépia.
Para finalização joguei um overlay com a textura do bilhete, pra sobreposição deixar tudo em uma altura de tom similar. E esse foi o pulo do gato, o "tchan"que faltava e deixou a imagem do jeito que eu queria, num romântico+nostálgico.
Sobre a parte do bilhete atrás, coloquei os coraçõezinhos para evidenciar a natureza romântica da Penny e as florzinhas pra representar as camélias, que ela associa com a Maru... 🥰
Agora, quanto ao copyright das imagens: - as fanarts foram feitas pela @rukabravo (IG) <3 - e as demais imagens são de uso livre, com as duas do fundo sendo do Unsplash e os desenhos sobrescritos (coraçõezinhos e florzinhas) vindo de fontes do tipo dingbats do dafont.com
Por fim, segue o link de onde você pode encontrar a história para ler: ~ Spirit Fanfics
Próxima parada: onde minha arte me levar, hihihih
Aliás, recentemente criei um Tumblr para postar icons fofinhos que eu eventualmente fizer, é o @amontilla-icons (também tenho o @loontillado, que uso pra memes e gatinhos, mas esse é mais casual).
Enfim, beijos da bruxinha camaleoa e até a próxima :3
Tumblr media
6 notes · View notes
ragathaknight · 1 year
Photo
Tumblr media Tumblr media
[ESPAÑOL]
Dos de las mejores chicas están por querer invitarte a una salida única, pero resulta que solo puedes elegir a una de las dos y a ambas no les gusta estar peleando por estas cosas. Chizuru fue la que dio la idea en un inicio, y Ruka fue la que sugirió elegir sólo a una, por lo que ahora está en ti decidir a quien eliges para la cita.
Cosas como esta son más frecuentes de lo que piensas, así que toma las cosas con calma.
[ENGLISH]
Two of the best girls are about to invite you for a unique date, but it turns out that you can only choose one of the two and both of them don't like to fight over these things. Chizuru was the one who came up with the idea in the beginning, and Ruka was the one who suggested choosing only one, so now it's up to you to decide who you choose for the date.
Things like this are more frequent than you think, so take things slowly.
Créditos por la imagen | Credits for the image: Unknown Artist (credits to their respective author)
6 notes · View notes
Text
Remiscence* Checkmate. Himno del asesino 2
✦ Escritor: Akira
✦ Temporada: Primavera de hace un año.
✦ Personajes: Tsumugi Aoba, Sena Izumi, Tsukinaga Leo
✦ Traductor: Mama
Temporada: Primavera de hace un año
Ubicacion: Hospital
Momento: 10 minutos despues del cap anterior.
Tumblr media
Izumi: ¡Eres estupido! ¡Eres estupido, eres estupido! ¡Entraste en una pelea a puñetazos!
Si haces cosas así no solo te suspenderán, te expulsaran. ¡No vamos a una escuela normal! ¿sabes?
Siempre te digo esto, ¡ten algo de autoconciencia como idol!, ¿de acuerdo?
Si alguien te trata de forma incorrecta no les des un puñetazo, respira y piensa en como contestar, ¡esto es algo básico! ¡bá-si-co!
Vendes popularidad, ¡la confianza es lo primero!, si golpeas a alguien tu vida de idol se acaba.
Afortunadamente parece que Hasumi te cubrió esta vez, pero no habrá una próxima vez, ¿entendido?, piensa en lo que haz hecho.
Tumblr media
Leo: ¡Ya deja de fastidiarme! ¡¿acaso eres mi madre?!
Izumi: ¿¡Eh!? ¡es por que tu madre no te crio bien, que debo sufrir tanto!
No puedo imaginar como son tus padres... ¡Agh! ¡esto es tan molesto!
Leo: ¡Gyah, no me pellizques las mejillas! ¡Sena es un matón!
¡Y no hables mal de mi mamá!, adelante habla mal de mí, pero quien se meta con mi familia se puede morir.
Izumi: Sin embargo no es a tu familia a quien estoy insultando, si no a ti.
Si estas tan preocupado por tus padres, ¡pues entonces vive mas acorde a tu edad!
¿¡Qué tal si no haces cosas que hagan que la gente hable mal de ti a tus espaldas!?
Tumblr media
Leo: ¡Ah! ¡Uf! ¡ya callate! ¡te dije que no me regañaras!
¡Estupido Sena, eres inteligente, pero estupido! ¡estupido! ¡estupido! ¡caca!
Izumi: ¿Qué, acaso se supone que estas en la escuela primaria?, no tienes sentido alguno del lenguaje, y sin embargo, te las arreglas para ser un profesional conocido por tu composición de música...
De hecho estoy realmente impresionado...
Leo: Fufu~ es por que puedo componer, ¡soy un genio, después de todo!, sin embargo no confió demasiado en mis letras, así que le pido ayuda a Ruka-tan.
Ella también es una pequeña genio~ wahahaha~✩
Izumi: Eres una ganga como genio. Bueno, también hay una industria para la musica...
¿Ruka-tan? ¿quien era?, a veces dices ese nombre, ¿no?
Leo: ¿No te lo he dicho? ¡es mi hermana pequeña!
Sena, la haz visto antes, ¿no?
Izumi: Ah... Cuando fui a tu casa ella simplemente me observaba desde la puerta entre abierta.
Y cuando le hable simplemente se escapo, así que no lo se realmente.
Leo: ¡Ella es muy tímida, a pesar de ser tan linda!
¿Quieres ver una foto?, en realidad... Vamos, solo mírala.
¡Mira!, el álbum de fotos de mi teléfono siempre esta lleno de Ruka-tan~ ✩
...¿Eh? ¡mi teléfono se ha ido!
Tumblr media
Izumi: Agh... Fuiste y lo dejaste caer en algún lugar otra vez, ¿no?
Increíble, ¿en serio eres tan estúpido? ¡no dejes caer tu información personal en todos lados!
Bueno, yo mismo le configure una contraseña, así que... Si algún tipo extraño lo encuentra debería estar bien, hasta cierto punto.
Por ahora debes comunicarte con la compañía telefónica y asegurarte de que quede inutilizable, ¿verdad?
Leo: ¿Hm?, No sé Sena, hazlo por mí.
Izumi: ...No soy tu sirviente, ¿sabes?
Leo: ¡Esta bien!, te encanta cuidar de la gente, ¿verdad?
¡Y tu puedes hacer las cosas cien mil veces mejor que yo!
Es mas seguro dejartelo a ti, wahahaha ~ ✩
Izumi: Sin embargo... ¡Eres un verdadero dolor en el culo!
Leo: ¡No digas eso!, cuento contigo, ¡no, estoy endeuda contigo!
¡Si no fuese por ti, siento que hubiese dejado de ser un idol desde el principio!
Izumi: Es demasiado pronto para hartarse, ¿acaso eres un niño aún?
Tienes talento, así que esfuerzate y trabaja duro, simplemente sigue adelante.
Soporta el dolor, aprieta los dientes, lucha contra él... Y conviertete en un adulto.
Leo: ¡Ah, ah! ¡Nooo, no quiero ser un adulto!
Izumi: Este es un lugar público, ¡no grites este tipo de cosas así como así!
Tumblr media
Tsumugi: ...¿Oh, qué esto?, pensaba que las cosas estaban demasiado animadas aquí. Hola.
Leo: ¿Quién eres?
Izumi: Ah... No lo conoces, eh... Este es Aoba, de mi clase.
¿Que haces aquí? ah... Seguro el maestro te pidió de nuevo que visitaras al hijo de los nobles.
Tsumugi: Si~ Le hice una visita a Eichi-kun. Estaba un poco asustado al principio, pero luego de hablar un poco resulto que era un chico amable y agradable.
Sena-kun, si tienes tiempo, hazle una visita también, parece que Eichi-kun ha estado bastante solo.
Bueno, aparte de eso, ¿por qué estas aquí? ¿te sientes mal?
Por favor cuidate, ¿de acuerdo? ¿necesitas un amuleto para tu salud?, tengo un montón aquí~
Mi mamá compra cada vez que ve uno, y hay tantos en casa que casi tenemos nuestros armarios llenos.
Toma, pon este que es lindo en tu bolso~.
Izumi: No lo quiero, y no vayas a tocar mi bolso, no necesito ningún amuleto, ya que no me gusta depender de ningún Dios.
Y de todos modos estoy aquí para acompañar a este tipo.
Hace unos días, aparentemente, este idiota se rompió el brazo.
Yo no estaba allí, así que realmente no lo tengo claro, pero, se peleo o algo así... Y luego a pesar de que debería haber ido al hospital para que trataran su brazo roto, siguió corriendo mientras gritaba "¡no quiero!"...
Así que lo agarre del pescuezo y lo arrastre aquí hace un momento.
Leo: ¡Pero los hospitales huelen a medicina y son aburridos y no me gustan! ¡y además están estas personas que siguen tratando de inyectarme medicamentos al azar con agujas!
Izumi: ¿No querrás decir los doctores?... Por el amor de Dios, esto se siente como si tuviese un hijo.
Capítulo anterior ✦ Masterlist ✦ Capítulo siguiente
3 notes · View notes
egoshq · 1 month
Note
mwm japoneses galera?
Cinzinha, somos um pouco terríveis com fcs japoneses e acabamos conseguindo reunir pouquíssimos. Vou postar aqui os que pegamos e também compartilhar sua mensagem no Twitter para ver se conseguimos algumas sugestões por lá. Beleza? Cê fica de olho aqui.
Shotaro (riize); Riku, Yushi, Yuta (NCT); Kohatsu Kokoro (PSYCHIC FEVER); Syoya, Junki, Keigo, Sukai (JO1); Hiroto, Rihito (INI).
Também vou postar umas sugestões femininas que eu juntei antes de perceber que você queria um mwm e não mwfc, só em caso de acabar sendo útil a alguém:
Mina, Sana, Momo (TWICE); Rei (IVE); Ruka (BAEMON); May (CHERRY BULLET); Kazuha, Sakura (LESSERAFIM); Haruna, Tsuki (BILLLIE); as meninas do XG.
Tumblr media
0 notes
naran-blr · 3 months
Text
Edita Hirschová (1908-1942) pintora checoslovaca.
Tumblr media
Nació en Královské Vinohrady (parte de Praga desde 1922) en la familia del empresario Karel Hirsch y su esposa Elsa, de soltera Brummelová.
Era judía y sorda y eso marcó su vida.
Edita no tuvo una educación artística profesional, se graduó en la escuela primaria y se ganó la vida con el diseño de moda. Aunque fue una artista autodidacta, gracias a su considerable talento también se consagró como artista e ilustradora. Una prometedora carrera internacional en el círculo de la bohemia parisina fue destruida por la guerra y los esfuerzos de los nazis por exterminar a los judíos europeos.
Tumblr media
Edita Hirschová, más conocida como Tita, fue miembro del grupo surrealista activo en el París ocupado, que fue arrestada en la primavera de 1942 y deportada a Auschwitz.
En 1939 se fundó en Francia una rama del ejército checoslovaco. Varios artistas se ofrecieron como voluntarios (p. ej. Zdeněk Přikryl y František Matoušek) y, tras la disolución del ejército, se involucraron en el movimiento de resistencia, al que también donaron sus talentos artísticos (p. ej. el escultor Jan Vlach, sellos tallados para organizaciones de resistencia).
Tumblr media
Mientras tanto, en el París ocupado se creó un grupo surrealista ilegal, entre ellos la bella pintora judía checa Edita Hirschová.
Desgraciadamente, el testimonio de su notable talento sólo se ha conservado en unas pocas obras existentes, ya que la mayoría de sus pinturas fueron destruidas tras su arresto en junio de 1942, seguido de su deportación a Auschwitz, desde donde Tita (como firmaba sus obras) nunca regresó.
Tumblr media
Edita Hirschová, que firmaba sus obras como Tita, fue una talentosa pintora de origen judío checo. Su trabajo (y su vida) se vio interrumpido cuando sólo tenía treinta y tres años. Esta persona indiscutiblemente encantadora vivió una vida valiente e independiente que, sin exagerar, en aquella época probablemente sólo podía desarrollarse en Praga, un crisol de culturas checo-alemanas-judías y al mismo tiempo en la ciudad liberal y rica, entorno de una gran ciudad suficientemente próspera de la exitosa Primera República.
Después de estudiar en el gimnasio, en los años 30 en Praga, en Národní třída, fundó un negocio pintando sus propios originales con fines publicitarios. La exposición irá acompañada de visitas guiadas con el comisario, una serie de conferencias y la exposición complementaria Una habitación propia en la puerta de Písecká, en la que destacados curadores checos presentarán artistas checos poco conocidos o completamente desconocidos como Edita Hirschová, Marie Galimbeti-Provázková o Mirka Mišková.
Tumblr media
En 1934 viajó a París y en 1937 a Inglaterra.
Su rastro sólo se encuentra en el París ocupado, donde participó en las actividades del grupo surrealista "Ruka s perem" (La mano con un pincel).
Aquejada de sordera, experimentó en París una transformación de ex diseñadora de moda y caricaturista de los principales periódicos y revistas alemanes de Praga a una surrealista activa, y en un determinado período de apogeo contribuyó a una revista que se publicaba intermitentemente con Pablo Piccaso, Paul Eluard y otros.
En París, en 1940, el artista español Viola, entró en el grupo surrealista La Main à Plume y allí se conocieron y se hicieron novios. Ella lo acogió en su casa, pero la novia, Tita, con la que se iba a casar, era muy bella, pero sordomuda y muy miope, y parece que estas dificultades le propiciaban un mal carácter.
Tumblr media
En algún sitio he visto que Tita podía haberse casado y separado antes de su relación con Viola.
Ella llevaba la estrella amarilla y aunque intentaron casarse no lo consiguieron.
Vivían en la clandestinidad y para sobrevivir tenían que falsificar obras de arte.
Pero en junio de 1942 algunos miembros de La Main à Plume fueron detenidos, entre ellos Tita. A Tita, que la tenían controlada, la detuvieron en una redada.
Edita viajó a Terezín en el tren AAo en septiembre de 1942 y de allí en el tren Cu a Auschwitz, donde murió.
La poca obra que se conserva de ella se encuentra esparcida por toda Europa. Tengo entendido que sólo se conservan nueve de sus obras.
Le ponemos cara.
Tumblr media Tumblr media
0 notes
corporativoarcanos · 3 months
Text
Vampire Dormitory HD Anime Japonés Eps. 01 al 12
Tumblr media
- Descripción: “¡Quiero convertirme en tu esclavo…!” ¡La peligrosa convivencia de una chica travesti y un vampiro cariñoso está a punto de comenzar! Después de perder a sus padres y ser abandonada por sus familiares, Mito se queda sola en el mundo. Cuando la echan del restaurante donde trabaja sin dinero y sin un lugar donde vivir, Ruka, un vampiro, la acoge. A cambio de darle a Ruka su sangre como su “comida”, ella termina viviendo con él en un dormitorio de chicos lleno de chicos hermosos con personalidades únicas…. Disfruta de nuestro contenido y entra a nuestra web como redes sociales para ver mucho mas..  El siguiente contenido a ver no es de nuestra autoría los derechos están reservados al autor de la obra y al estudio de la adaptación Episodio 01 Episodio 02 Episodio 03 Episodio 04 Episodio 05 Episodio 06 Episodio 07 Episodio 08 Episodio 09 Episodio 10 Episodio 11 Episodio 12 Catalogo 2024 Series de Anime Esperamos que les guste el contenido recuerda compartir lo y dejar tu DONACION eso nos apoyara Catalogo 2024 Series de Anime Esperamos que les guste el contenido recuerda compartir lo y dejar tu DONACION eso nos apoyara Read the full article
0 notes
headlinerportugal · 6 months
Text
Não é Tara Perdida, é Punk Rock de valor Acrescentado | Reportagem Completa
Tumblr media
Punk celebrado no Hard Club com muita intensidade | mais fotos clicar aqui Já pouco tempo falta para a comemoração de 30 anos da existência dos Tara Perdida, será em junho do próximo ano que tal data será celebrada. Acredito que será um momento muito especial desta formação mítica do panorama musical nacional. Pela sua carreira, pelo impacto na música portuguesa e por tudo o que representam era imperdível a oportunidade de os ver ao vivo. Tal chance surgiu e foi com muito gosto que marquei presença na passada sexta-feira, dia 15 de março no Hard Club na Cidade Invicta.
Desde 1995 a história do punk rock português confunde-se também com os Tara Perdida. Para tal contribuiu imensamente João Ribas, músico falecido em 2014 de doença respiratória aos 48 anos. Enquanto viveu incorporou o espírito punk como ninguém como músico, vocalista, compositor e letrista. Antes dos Tara Perdida esteve envolvido em outros projetos nos anos 80: Cu de Judas e os Censurados. A sua memória foi invocada e celebrada nesta noite no Hard Club, como não poderia deixar de o ser. Assim será enquanto os temas forem tocados ao vivo.
Tumblr media
Casa cheia para Tara Perdida no Hard Club | mais fotos clicar aqui ‘Vida Punk’ é o álbum mais recente dos Tara Perdida editado em março de 2023 no qual os temas mais emblemáticos da banda são cantados por Ruka: guitarrista e um dos pioneiros do projeto. Dá lema à recente tournée “Vida Punk Never Dies” teve já passagem pelo Casino Estoril a 8 de março e continuará em Leiria no Stereogun a 23 de março.
A sala 1 do complexo portuense do Hard Club registou uma presença massiva de fãs devidamente munidos das suas t-shirts, com os clássicos 'badges' da banda tingidos de cor branca em t-shirts pretas. O habitual portanto. Houve pouco movimento na primeira meia hora depois da abertura sendo que estes fãs compuseram a sala de forma massiva, quase totalmente lotada, nos últimos 20 minutos prévios à hora marcada para o início do espetáculo.
Gritos de "bora" entoaram pela sala já depois das 22h na antecâmara da entrada do quarteto. Atualmente a formação lisboeta conta com Rui Costa (Ruka) como vocalista, Tiago Silva (Ganso) na guitarra, Pedro Rosário (Kistos) na bateria e Filipe Sousa no baixo. Este último faz parte do quarteto desde 2020.
Tumblr media
Tara Perdida no Hard Club | mais fotos clicar aqui A formação lisboeta tem também fãs no norte, o alcance deles é mesmo a nível nacional. Presença maioritária de público masculino adulto e maduro com um belo contraste de um bem visível travo feminino.
As luzes baixaram às 22:10 horas e foram entoados primeiros cânticos de “Tara Perdida, Tara Perdida” da noite. Algo recorrente por entre temas. "O que é que eu faço aqui" não era dúvida para nenhum dos presentes e certamente que todos descobriram as razões da escolha. Ao terceiro tema: “Sentimento ingénuo”, já todos os “motores” estavam devidamente aquecidos. Toda a gente a procurar desfrutar do concerto e da noite. Em palco com garrafas de cerveja na mão, na plateia com copos marcados com o logo do Hard Club cheios de cerveja.
Tumblr media
Vocalista e guitarrista: Rui Costa (Ruka) | mais fotos clicar aqui “Eu não sou de ninguém!” refrão de “Realidade” foi entoado a plenos pulmões com um êxtase fora do normal.
Por entre os temas "Jogar de novo e arriscar", "Baril" e "Vou Pra Longe" houve um momento de interlúdio com alguns acordes de “Contentores” dos Xutos & Pontapés.
“Batata frita pala pala, é uma tara de sabor” deu apenas em fome para um mosh pit bem animado e entretido no qual o pessoal abriu alas a pedido de Ruka.
“Vocês curtem para car#lho" disse o vocalista visivelmente satisfeito pela animação demonstrada pelo público nortenho antes da interpretação de “Acreditar (Força de libertação)”. Efetivamente o pessoal todo estava imbuído do espírito punk e a viver cada tema de forma imersiva, com as letras devidamente na ponta da língua e cantadas em todo o seu esplendor.
Tumblr media
Tiago Silva (Ganso) na guitarra | mais fotos clicar aqui O primeiro momento para as redes sociais surgiu com “Lisboa”, faixa perfeitamente reconhecida mesmo para quem não é fã. Os smartphones estiveram ao alto na amostragem ao vivo deste momento. Diga-se, em abono da verdade, este público não abusou no uso dos aparelhos eletrónicos, esteve bem mais preocupado em vivenciar o concerto.
Por entre instantes com mosh pit e até crowdsurf por parte dos mais corajosos, incluídas mulheres, a performance ia entrando na sua reta final. Depois de “Desalinhado” o quarteto saiu e teve uns longos instantes fora de palco. Este público não regateou esforços para terem o merecido encore.
Tumblr media
Filipe Sousa no baixo | mais fotos clicar aqui No regresso houve outro tema épico: “Nasci Hoje”. Foi o segundo momento para as redes sociais, quiçá até mais forte e áureo do que com “Lisboa”. Ruka, Tiago Silva, Pedro Rosário e Filipe Sousa tiveram uma pose bem sóbria rubricando uma performance muito bem conseguida. Final de concerto às 23:24h com a foto de família ao som de “Lisboa”. Um registo ao vivo marcado na memória de todos os fãs presentes, isso foi notório no final.
Reportagem fotográfica completa: Clicar Aqui
Tumblr media
A animação foi constante e o crowdsurf também | mais fotos clicar aqui Texto: Edgar Silva Fotografia: Jorge Resende
0 notes
sulan1809 · 6 months
Text
Tumblr media
Rapid Reload - Sucessor espiritual de Gunstar Heroes?
Rapid Reload foi lançado em 1995 para o PS1 e a jogabilidade geral remete a um clássico de SEGA Genesis chamado Gunstar Heroes. Jogadores podem escolher entre Axel, um garoto com design bem parecido com John Rambo, ou Ruka, uma garota de cabelos loiros. Jogadores podem alternar entre diferentes tipos de armas, tais como lança-chamas, laser teleguiado e canhões de múltiplas direções. Os personagens também podem usar um gancho para se apoiar nas paredes ou no teto. Vale mencionar que Rapid Reload foi desenvolvido pela Media.Vision, a mesma empresa que criou Wild Arms, uma popular série de JRPG no melhor estilo Wild Western.
0 notes
altamontpt · 6 months
Text
Tara Perdida em concerto hoje no Hard Club
Os Tara Perdida regressam hoje ao Porto para apresentar o seu disco Vida Punk, no Hard Club - Sala 1.
Os Tara Perdida regressam hoje ao Porto para apresentar o seu disco Vida Punk, no Hard Club – Sala 1. O regresso dos Tara Perdida ao Porto está marcado para hoje, a banda ruma ao Hard Club para apresentar o disco Vida Punk, o espectáculo marca o regresso à sua essência, com os temas mais emblemáticos cantados, agora, por Ruka (guitarrista e um dos fundadores do grupo). Depois de um concerto…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
dollypardonne · 9 months
Text
closed starter for @jenubyjane.
face blanched, uncreased eyes started and wild mouth gaped; this was the immediate response whenever ruka found herself in the presence of jennie. she was intimidating, in a good way. the last time ruka had seen her label senior, she still had orange locks flowing down her shoulders. she faltered but a second. "sunb—" at this, she petered out of her own words to correct herself. "unnie!" she beamed and broke into a long look, filling the air with silence until she had noticed the unease marked by her actions. "i saw your, um, coco photoshoot." she followed to clear the mood, but halting a little as a single thought crept into her mind. she wasn't sure whether to bring it up but her mouth had decided for her before she could even think it over. "you should sign me with oa as a solo, too. so we could collab and, you know. we'd make a fire track, i think." there was a lingering timidness in her tone that she was trying hard to play off. she didn't know whether the other would detect the half-meant joke but part of ruka needed jennie to keep the proposition in mind, for the uncertain future. "but really, congratulations! it's such a big step. really inspiring, honestly."
4 notes · View notes
cristalesdemicorazon · 7 months
Text
No fue hoy, pero he aprendido muchas cosas de él, de sentimientos, de cosas que pensaba antes, de como sufría y como estaba muy deprimido la primera mitad del 2020, entiendo ahora por qué me decía que estaba enculado de otra y por qué yo me forzaba tanto a decir que no éramos no seríamos nada por qué él me había dicho que seguía enculado de su ex.
Creo entender que lo que pasó y las veces que "cortaba conmigo" era por qué se sentía mal por ella, y aún así y con todo ese sentimiento él decidió que ir a Oaxaca y formalizar con dos personas era lo adecuado, con razón comparte cosas como "la única forma de olvidar los errores del pasado es cometer errores un peores en el presente", y supongo que funciona de alguna manera, pero eso me hace preguntarme ¿Que sintió por mi? ¿Alguna vez sintió algo por mi? ¿Por qué después de tanto tiempo no puede sentir algo por mi? ¿Por qué la otra vez me dijo que soy su lugar seguro? ¿En verdad lo soy?
Hace rato me preguntaron que, "En qué terminos estamos" y yo solo supe contestar "no se y creo que prefiero no saber", pero que significa que me deje pasar tanto tiempo en su casa, con él y que una de las motivaciones para arreglar su bici es "para poder venir en ella a mi casa". En realidad, ¿Que significo para él?.
No soy imbécil y si he indagado un poco es por qué quiero saber sobre que estoy parada, ya me dió una crisis tan fea que casi me mato y en parte es él quien últimamente me mantiene viva y mejor, pero se que tiene esa otra ruka y según la ama y la extraña, aunque ella a veces ni siquiera le haga caso, se que seguramente, la razón de que hoy estuviera a las 11 de la noche casi durmiendo se mientras manejaba sea por haberla ido a ver y que mañana me dijo que no iba a poder recibirme y que iba a hacer algo por qué va a salir con ella. Se que han tenido problemas y la parte más culera, invasiva e insensible de mi quiere que no lo puedan arreglar, pero por otra parte pienso en que yo siempre estuve mame y mame con que quería estar cerca de él como fuera, como amiga, como familiar, como amante o lo que sea (aunque era conciente de que preferiría el trato de pareja de su parte) y pensar eso es muy egoísta de mi parte y me hace sentir un poco mal.
Pero también me hace sentir mal el hecho de saber que nunca voy a ser lo que él busca en una relación, por qué yo siempre voy a anhelar eso y por más que me lleve bien con él y sienta que encajo del todo conviviendo con el sin nada sentimental o sexual ese sentimiento no va a cambiar (que tampoco es un secreto, yo se lo he dicho directamente y él solo me ha dicho "tu pide, no es seguro que pueda darte lo que pidas pero prefiero que hables las cosas")
Se que, si ella está cerca, él va a empezar a ignorarme, por eso en parte no quiero que se arreglen, porque el va a ser más frío conmigo y voy a pasar a segundo o tercer plano o quien sabe a cuál. Si ella está cerca yo no puedo estarlo y eso me molesta, aunque sea feo y egoísta de mi parte, pero me molesta. Y todo para que al final ella resulte ser una culera y terminen dejándose y él se quede triste y desolado y cambie para consolarse conmigo en lo que encuentra otra ruka.
Hace poco, mientras yo dormía en la sala de casa de mis abues, escuché entre sueños a mi madre conversar con mis hermanos, ya estaba comenzando a despertarme supongo, y me di cuenta de que estaban hablando de Canadá y sus nuevas imposiciones migratorias, dijeron que por matrimonio sería lo más fácil de conseguir irse y entonces mi madre dijo algo como "es que ella sería la más indicada para irse de esa manera, pero se que su corazón y sus sentimientos solo le pertenecen a Aldo" y esa frase me hizo pensar en lo mucho que va a costarme el siquiera poder prestar atención a otra persona de esa manera. Estoy hasta la médula en eso, a tal punto de que si muero, podría quedarme y ser un fantasma que lo persiga por estar tan clavada. Y me molesta, porque ya llevo mucho tiempo así, creo que nunca habia sentido algo tan fuerte por alguien y es demasiado triste que sea por él, una persona que en realidad no me quiere y no me va a corresponder jamás.
Hago lo que puedo para mantener mi promesa de los 8 años, pero a veces solo siento que estoy muy cansada y que ya no quiero más. Consiguieron que me atendieran en dos hospitales de tercer nivel con la intención de que mejore, averiguar cuáles son todos mis problemas y mejorarlos, pero la realidad es que yo no quiero, quiero que me dejen morir poco a poco, me esfuerzo por matarme un poquito cada día para que no sientan que me maté, pero hacen lo posible por mantenerme con vida. Creo que, el que atentara contra mi vida en ese ataque les hizo ver qué lo que quiero no es atención, sino, que verdaderamente estoy dispuesta a hacerlo y que quiero hacerlo y que no les avisaría, solo lo haria y ya, creo que en parte él me mantiene cerca por qué piensa que un día si me voy a matar y que no solo lo hago por "querer manipularlo", si no que quiero descansar, quiero dejar de siempre tener una sensación de malestar. Todos en general se han dado cuenta de eso y por eso me piden que me quede, que lo apoye si es lo que deseo, que haga lo que tenga que hacer pero que no vuelva a intentarlo.
No puedo prometerles que me voy a quedar porque no quiero hacerlo, en realidad si soy una persona muy egoísta que preferiría dejar de sentir aunque los demás estén tristes a tener que soportar mi peso yo misma.
Creo que escribo esto en parte porque estoy enojada, lo escribo todo aún sabiendo que si él entra a su Tumblr podría simplemente ver todas mis entradas de diario y saber con toda certeza y con pruebas sólidas que si he estado indagando (aunque creo que eso ya lo sabe porque cambio su pin del celular) y aborrecerme el resto de su vida, o más bien, el resto de la mía, por qué no le voy a durar tanto a nadie.
En fin, nada de eso cambiaría nada, solo aceleraría las cosas.
Sin nada más que decir.
19/02/2024
1 note · View note
ragathaknight · 1 year
Photo
Tumblr media Tumblr media
[ESPAÑOL]
Así como lo es de bonita y buena persona Chizuru, lo es también la Ruka y Sakurasawa. Estas tiene igual de todo para conquistar a cualquiera que le caiga bien, junto a ello se suma su buena forma de vestirse que es excelente y se combinan con sus personalidades, son dos bellezas que nadie puede ignorar.
Para ti, ¿con quién te quedas?
[ENGLISH]
Just as Chizuru is beautiful and a good person, so is Ruka and Sakurasawa. They have just as much to conquer anyone who likes them, along with their excellent way of dressing and combined with their personalities, are two beauties that no one can ignore.
For you, who do you choose?
Créditos por la imágenes | Credits for the images: Jirafuru
5 notes · View notes
diario-vespertino · 11 months
Text
Democracias, territorios y pueblos indígenas
Tumblr media
En tiempos de elecciones, avances de opciones de derecha y democracias en crisis, los pueblos indígenas plantean otros modelos de vida: sin explotar la naturaleza, proponen solidaridad, complementariedad y reciprocidad. El genocidio negado, el racismo estructural, los gobiernos extractivos y pueblos milenarios que marcan caminos. “Los argentinos llegamos de los barcos”, afirmó Alberto Fernández en junio de 2021. “En Sudamérica todos somos descendientes de europeos", definió Mauricio Macri en enero de 2018. “Somos hijos, nietos y bisnietos de inmigrantes. Esto es la Argentina”, aseguró Cristina Fernández de Kirchner en abril de 2015.  Los últimos tres Presidentes de Argentina insistieron en la zoncera que recorre el imaginario de un sector importante de la sociedad: que el país lo hicieron solo los inmigrantes de Europa. Y niegan que Argentina sentó sus bases en un genocidio que incluyó campos de concentración, robo de bebés, secuestro de persona, desaparecidos, torturas y asesinatos masivos. Con el agravante de que no hubo un “Nunca Más” para esos crímenes. Quizá por eso se explique que aún, 140 años después del inicio de la (mal llamada) Conquista del Desierto, el acontecer de los pueblos indígenas transite entre el racismo estructural que padecen, la represión ejecutada por el aparato estatal y el despojo territorial, elemento central de las políticas económicas y cuasi botín de guerra de todos los gobiernos de turno. No es casual: los sucesivos Presidentes y Presidenta basaron su modelo económico en explotar materias primas, como en tiempo del “granero del mundo”, finales del siglo XIX. Megaminería, agronegocio, petróleo, forestales –entre otras– son las actividades centrales para obtener divisas para las arcas estatales. Todas estas actividades requieren de territorios de sacrificio. Justamente donde viven, desde hace generaciones, los pueblos indígenas. Aunque existe frondosa legislación que debiera frenar el extractivismo (y proteger a las comunidades originarias), el Poder Judicial mira para otro lado. “Para este sistema, ser indígena hoy es ser subversivo”, explicó alguna vez Jeremías Chauque, músico mapuche desde su ruka en Desvío Arijón. ¿Por qué? Porque los pueblos originarios cuestionan el extractivismo no solo discursivamente, sino también con el cuerpo: “Nunca aceptaremos el extractivismo. Y vamos a morir luchando contra las mineras, petroleras, empresas transgénicas. Por eso nos consideran un peligro”. Y, al mismo tiempo, cuestionan al sistema, al capitalismo, donde la explotación de materias primas es un engranaje central. El diaguita Javier Chocobar (Tucumán), el abuelo qom Roberto López (Formosa) y el mapuche Rafael Nahuel (Río Negro) son sólo algunas de las víctimas fatales de los últimos años. También se suman Cristina Lincopan (joven mapuche fallecida en Neuquén por la contaminación petrolera) o Néstor Femenía, niño wichí muerto en Chaco por desnutrición y falta de asistencia médica básica. Imposible resumir las situaciones de gravedad y de lucha de los pueblos indígenas de Argentina. La última sistematización de conflictos territoriales (año 2019) fijaba un piso de 183 casos donde las comunidades indígenas defienden los territorios frente a empresas mineras, agropecuarias, petroleras e inmobiliarias, entre otras. También, claro, frente al Estado (Municipal, Provincial y Nacional). Dos hechos sobresalen en tiempos de un nuevo 12 de octubre y de elecciones presidenciales:  *El juicio por el asesinato de Rafael Nahuel, joven de 22 años que recibió un disparo por la espalda de la Prefectura comandada por Patricia Bullrich. Luego de seis años del hecho, y con los efectivos en libertad, la semana pasada el juez Alejandro Silva (Tribunal Oral Federal de General Roca) escuchó las voces mapuche, integrantes del Lof Lafken Winkul Mapu, familia y amistades de Rafael Nahuel. Un síntoma: las audiencias pasan casi desapercibidas por los grandes medios de comunicación, el Gobierno nacional y, también, por organismos de derechos humanos (salvo excepciones). *El Tercer Malón de la Paz, que partió de Jujuy y llegó a la ciudad de Buenos Aires el 1 de agosto, mantiene su vigilia frente a la Corte Suprema de Justicia. Exigen la derogación de la reforma constitucional de Jujuy (impuesta en tiempo récord, con represión y con trasfondo de mineras de litio). No fueron recibidos por los jueces del máximo tribunal ni por los bloques mayoritarios del Congreso Nacional. 
Tumblr media
Democracias extractivas, derechos humanos selectivos y pueblos indígenas  La situación de Jujuy ameritó denuncias y voces de solidaridad desde el peronismo gobernante. Enfrente estaba Gerardo Morales, radical y precandidato a vicepresidente por la alianza Juntos por el Cambio.  Desde el peronismo y aliados esbozaron una teoría: Jujuy sería el globo de ensayo de un próximo gobierno de Cambiemos. Desde asambleas socioambientales respondieron que el Estado represivo para imponer el extractivismo es un hecho desde hace tiempo. Incluso, en San Juan y Catamarca se denuncia la “dictadura minera”, en total complicidad de los gobiernos y jueces/fiscales con las empresas extractivas. Luego de las PASO, y tras el golpe de la ultra derecha de Javier Milei a Unión por la Patria y Cambiemos, el candidato Sergio Massa llamó (en un acto público en Salta) a “un gobierno de unidad”, donde incluso alabó al gobernador Gerardo Morales. Amnistía Internacional, organización que no puede ser tildada de oficialista, realizó una visita especial a Jujuy, entrevistó a más de cien personas y confirmó la vulneración sistemática de derechos: “La policía de Jujuy respondió con uso de la fuerza indiscriminada en contra de quienes protestaban por sus derechos. Nuestra investigación apunta a cómo las autoridades provinciales han forjado un ambiente hostil para que la población jujeña ejerza su derecho a protestar pacíficamente”. Como en Jujuy, y en un contexto de crisis climática –con temperaturas extremas y olas de calor que sacuden el planeta–, los partidos mayoritarios de Argentina insisten con la misma receta de hace 200 años: exportar materias primas, explotar la naturaleza, incluir territorios a la economía extractiva. Javier Milei directamente niega el cambio climático y hace pocas semanas sentenció que “una empresa puede contaminar un río todo lo que quiera”. Afirmó que el valor del agua es “cero” y propuso la apropiación de ese bien por parte de las empresas. Sergio Massa, en uno de sus últimos spots, propone: “Tenemos litio, gas y petróleo. Tenemos campo”. Y, sobre hechos consumados, su pago chico (Tigre) es el paraíso de las grandes empresas inmobiliarias que destruyen humedales. Por su parte, Patricia Bullrich se mostró en contra de nacionalización del litio pero a favor de explotarlo. Sobre la megaminería dijo en Twitter: “Será una de las palancas del gran impulso productivo que necesitamos para salir del atraso y la pobreza”. Es central recordar su accionar con la desaparición seguida de muerte de Santiago Maldonado y el asesinato de Rafael Nahuel. Myriam Bregman (del FIT-U) es la única que cuestiona claramente el extractivismo.
Tumblr media
Mauro Millán, lonko del Lof Pillan Mahuiza (Corcovado, Chubut), explica que el contexto actual es de “apogeo del capitalismo extractivista”, donde el Pueblo Mapuche rema a contracorriente. “¿Qué pretendemos? El Estado solo piensa en términos de conflictividad. Nosotros aclaramos que tiene que darse un diálogo político, porque no se trata solo de un conflicto perimetral, tienen que entender que es mucho más que eso. Tiene que aceptar algún tipo de espacio para discutir frente a la diferencia, buscar soluciones reales, pero jamás se logrará con represión, persecución, negación, encarcelamiento y muerte, como han actuado los gobiernos hasta este momento”. Recuerda que se trata de un pueblo milenario que muchos creían casi desaparecido, pueblo que sufrió la violencia estatal mucho antes que las dictaduras. “Y, pese a todo, es un pueblo que mantiene su vitalidad, demanda derechos, proyecta su sociedad”, afirma. Marcos Pastrana, abuelo diaguita de Tucumán, realiza la lectura histórica y la une al presente: “Durante la colonia hubo un reparto de regiones y riquezas. El capitalismo actual reconfigura nuevamente el mapa de América, hay un nuevo reparto por intereses económicos, las multinacionales legislan por nuestros legisladores, y éstos sirven a los intereses de esas empresas sin ningún recato”. Con 500 años de violencia y extractivismo, Pastrana afirma que los cambios reales no pasan por las elecciones, sino por “un cambio de la conciencia natural”, un saber de los pueblos originarios que implica un “despertar” basado en tres conceptos: solidaridad, complementariedad y reciprocidad. Y, sobre todo, con un vínculo que desde el poder no se quiere entender: “La tierra es nuestra madre y pertenecemos a ella. Nadie nos puede desarraigar de nuestra Pacha. Nuestra cultura, nuestra cosmovisión, es la única valla de contención que tenemos para resistir”.  :::Darío Aranda para Revista Citrica / Fotos: Denali DeGraf::: Read the full article
0 notes
stmb-a · 1 year
Text
Što ako su vas slagali da se od ljubavi ne živi? Meni je mater jednom rekla da se od ljubavi živi, a od para preživljava. Ja njoj virujem. Zato što nigdje toliko ljubavi nisam vidjela kao u stanovima od 30 kvadrata i bolesničkim posteljama. Što ako su vas slagali da prestane vremenom, da ćeš joj se 'smijati jednog dana' i zaboraviti je? Ni jedna naša mlada ruka ne drži čvrsto onu drugu kao što se drže dvije staračke. Što ako su vas slagali da trebate naći sebi ravnog? Meni nisu uspjeli slagati tako nešto, jer nikad nisam vidjela toliko prkosa i borbe, kao u ljubavima koje su susjede i strine osuđivale sa prozora. Kao da su one mjerilo vaših života. Što ako su vas slagali da ljubav mora nositi vašu naciju i vjeru? U novinama i pričama su propali, a ja sam na svoje oči viđala one najveće ljubavi, najljepšu djecu, najviše odricanja i žrtve baš kod takvih. I da, oni su sretni. Daleko od svih koji su ih se zbog njihove ljubavi odrekli. I onih kojima je njihova miješana ljubav propala, baš kako bi propala i da nije bila miješana. Što ako su vas slagali da morate do 25.? Do 35? Do 40, jer je krajnje vrijeme? Mene nisu uspjeli, jer nitko mi nije tako stvarno i realno pričao o ljubavi kao ona koja je svoju pronašla sa 50. I sada mu trči u zagrljaj kao djevojčica od 15 godina. Što ako vam cijelo vrijeme lažu? Što ako vas cijelo vrijeme pokušavaju uvjeriti da je ljubav ono što su oni nekad imali, i sad više nemaju jer prestane 'kada sirotinja uđe na vrata', 'kada dođu djeca', 'kad treba vratiti kredit', 'kada ga izobliči bolest', 'kad više ne može da spava s tobom tri puta dnevno'. Nemojte vjerovati ni meni. Vjerujte samo sebi. Držite svoju ljubav čvrsto; rukama, nogama, noktima. Jer ona neće prestati, nego će ojačati, baš kad dođu djeca. Baš kad sirotinja uđe na vrata. Baš kad bude trebalo vratiti kredit. Baš kada on bude bolestan. Baš kada ne bude mogao spavati s tobom tri puta dnevno. I možda niste svi napravljeni u ljubavi, ali pravite novu djecu u ljubavi. Ili ih nemojte praviti. Nekim ljubavima ona nisu ni potrebna. Samo nemojte dozvoliti da vam lažu. Drugi nam se miješaju u plaće, školovanje, posao, zdravlje, oblačenje, prehranu, utječu na polovinu našeg života jer je svijet takav. Ali svoju ljubav nikome ne dajte. Jer je to najviše što ćete postići u životu. Jebeš ti plaću od deset tisuća kuna ako ćeš na kraju dana ući u prazan stan s vrećicama najnovije odjeće koju nema tko skinuti. I sve pare ovog svijeta, ako ih nemaš s kime podijeliti. Jer, od ljubavi se živi. Od para se preživljava, i s parama se iživljava.
Marina Radoš
1 note · View note
goldenorchd · 1 year
Text
Ring - Take me on/Bagian 5
Tumblr media
Leo: "Anzu akan menikah? Maksudnya pernikahan (kekkon) yang itu!? Bukan renkon (akar teratai)?" 
Midori: "Aku tidak mengerti omongan Kakak ...." 
Midori: "Haaa ... ternyata Kak Tsukinaga juga tidak tahu soal situasi Mbak Anzu, ya ...." 
Mao: "Yah, kita masih belum tahu asumsi ini benar atau salah, tapi mengingat apa yang terjadi hari ini ... mungkin memang seperti itu." 
Leo: "Wahahaha! Mana mungkin, kalau mengatakan sesuatu yang konyol seperti itu, Anzu bakal marah, lho?" 
Midori: "Kalau begitu, kenapa dia terlihat sangat senang waktu membeli Majalah Informasi Pernikahan itu?" 
Leo: "Huum ... karena kita membicarakan Anzu, bisa jadi itu referensi untuk kostum baru, 'kan?" 
Mao: "Tadinya kami juga berpikir begitu, tapi saat ini idola yang diurus Anzu sebagian besar berasal dari Yumenosaki dan Reimei, 'kan? Jadi kupikir, hal-hal yang muncul di majalah itu nggak akan banyak membantu." 
Leo: "Benar juga!" 
Mao: "Eh? Ada apa?" 
Leo: "Sel-sel otakku yang jenius telah mengungkapkan kebenaran! Terima kasih Holmes dan Colombo!" 
Leo: "Anzu akan meminta kita melakukan crossdressing, dengan gaun pengantin!" 
Midori/Mao: "Bukan, bukan." 
Leo: "Kenapa? Kemungkinannya pasti ada, 'kan!?" 
Mao: "Kita nggak dapat permintaan untuk crossdressing dengan gaun pengantin, 'kan?" 
Midori: "Aku juga tidak mau. Lelaki dengan tinggi hampir 180 cm yang mengenakan gaun pengantin itu sama sekali tidak imut, lebih baik kalau itu kostum maskot." 
Leo: "Begitukah? Kalau Wataru pasti bisa jadi gadis yang imut." 
Mao: "Orang itu ada di level yang berbeda. Kalau kita yang melakukannya, pasti bakal terjadi kekacauan."��
Leo: "Makanya jangan menyangkal kemungkinan seperti itu, dong! Coba pikirkan hal-hal yang nggak masuk akal, setiap orang boleh mengenakan apapun yang dia suka. Itu sesuatu yang pasti akan dikatakan Naru." 
Midori: "Eeh ... tapi untuk apa kita berkeinginan mengenakan gaun pengantin? Menyebalkan ...." 
Mao: "Pembicaraan ini nggak maju-maju. Pokoknya, bukan itu masalah utamanya." 
Leo: "Jadi apa, dong?" 
Mao: "Tapi, ternyata Kakak tetap tenang setelah mendengar berita ini, ya? Apa ini yang disebut ketenangan para senior?" 
Leo: "Wahahaha! Ayo puji aku lagi!" 
Leo: "Yah ... mungkin karena aku merasa kejadiannya bukan seperti itu? Kita nggak akan menikah secara mendadak, 'kan?" 
Midori: "Iya, sih, aku juga tidak akan menganggapnya serius kalau cuma mendengar ceritanya saja." 
Mao: "Tapi kami melihat semua itu dengan mata kepala kami sendiri." 
Mao: "Oh, iya, coba bayangkan, bagaimana kalau adik perempuan Kakak menikah? Jauh lebih mudah dibayangkan daripada Anzu, 'kan?" 
Leo: "Ruka-tan ... menikah ...?" 
Mao: "Iya, lebih mudah membayangkan kalau itu orang yang dekat dengan kita, 'kan?" 
Leo: "Ruka-tan pergi dari sisiku ... bersama orang yang asal-usulnya tidak diketahui ...." 
Mao: "L-lho ... Kak Tsukinaga ...?" 
Midori: "Hiii ... matanya seram!" 
Leo: "Graaaah!! Siapa yang berani merebut Ruka-tan darikuuuu!?" 
Midori: "Hiiiiih ...." 
Mao: "Uwaaaah! Apa aku telah menginjak ranjau darat!?" 
Midori: "Bukan cuma menginjak, tapi meledakkannya!?" 
Mao: "Siapa tadi yang bilang Kak Tsukinaga itu orangnya tenang!? Ternyata dia yang paling kehilangan kendali!" 
Midori: "Bukannya Kak Isara yang bilang!?" 
Leo: "Ka.mu.ya!? Kamu yang merebut Ruka-tan dariku!!?" 
Mao: "Uwaaaah!? Bu-bukan aku, kok! Tenanglah, Kak!" 
Mao: "Tenang saja! Adik Kak Tsukinaga nggak akan pergi kemana-mana, jadi, tolong tenanglah dulu, Kak!" 
Leo: "Betulan?" 
Mao: (mengangguk putus asa) 
Leo: "Iya, ya, tentu saja! Ruka-tan-ku yang imut nggak akan pergi meninggalkanku. Dia sayang padaku, aku juga sayang dia!" 
Midori: "Haaa ... akhirnya dia tenang juga ...." 
Mao: "Topik begini jangan disinggung lagi, deh." 
Leo: "Ng? Sebentar, Ruka-tan memang nggak akan menikah, tapi Anzu akan menikah?" 
Mao: "Eeeng ... kami hanya berpikir begitu, tapi ...." 
Leo: "Gawat banget, dong!? Kok kalian masih tenang-tenang aja, sih!? Ayo cepat selesaikan ini!" 
Mao: "Eh? K-Kak Tsukinaga!?" 
Midori: "Haaa ... kita berkonsultasi dengan orang yang salah ...."
End of Take me on/Bagian 5
<Prev Next>
1 note · View note