#pocztówki

[podobnosztuka]

Marzy Ci się ręcznie malowana lub rysowana pocztówka, kartka imieninowa, artystyczne zaproszenie na ślub lub 18-tkę? 

A może wolisz drukowane kartki... ale w formie kolażu z dzieł Twojego ulubionego Twórcy sprzed wieków (np. Matejki, Klimta, Hokusai, Mozarta...) - takie filozoficzne, mroczne, niepowtarzalne? 

Wiem jak trudno znaleźć takie rzeczy w marketach, drukarniach czy sklepach z prezentami, dlatego postanowiłam włączyć do swojej oferty również tę usługę! 

Możesz nabyć u mnie pojedyncze kartki urodzinowe, ale również ręcznie malowane zaproszenia i wydruki w większej liczbie. Po więcej informacji zapraszam: zmmusial@gmail.com. 

~ Z.

[sztukahistoriaobyczaje]

[nocylipcowa]

na śmieciarce oddają okultystyczne naklejki, trzymajcie kciuki za wygranie loterii jaką jest widzimisie autorki posta

[theophan-o]

Moja Trójca Nieświęta

Trzech ukochanych Jeźdźców Apokalipsy

Rząd 1: Piotr Stachiewicz (1858-1938), rysunki na papierze, ok. 1898 r. (czy tylko mi się wydaje, że do portretu Bohuna i Kmicica pozował mu ten sam chłopak? Spójrzcie na ten grymas ust i zarys podbródka...)

Rząd 2: M. Adamczewski, pocztówki, 1903.

Rząd 3: Andrzej Gosik, znaczki wyemitowane przez Pocztę Polską w 1999 r.

Rząd 4: Szymon Kobyliński (1927–2002), grafiki z 1998 r. (Artysta poszedł tu za wizją Henryka Sienkiewicza, zgodnie z którą Bohun był sierotą niewiadomego pochodzenia. W rzeczywistości - proszę, by Waćpaństwo łaskawą uwagę zwróciło - był on tego samego herbu co Skrzetuski: Jastrzębiec. Powinno stać zatem: Bohun herbu Jastrzębiec)

Rząd 5: Theophan-o płótna babranie...

Rząd 6: Kubeczki, z których pija się w domu Theophan-o, zakupione w Sklepie Wokulskiego (niestety, nie udało mi się ustalić nazwiska Autora projektu)

Wspaniałej Miesięcznicy, Panowie Bracia!

[trzpiotka]

wchodźcie w interakcje: jecie pierogi przynajmniej raz w tygodniu, polska powiatowa, studiujecie “bezrobocie” albo rzuciliście/nie poszliście na studia, lubicie obiekty sakralne, byliście w Bieszczadach przynajmniej raz, śpiewacie szanty, chcielibyście zbierać grzyby ale sami się nie znacie, rozmawialiście kiedyś o Słowackim na pierwszej randce, miłośnicy kolei, wysyłacie ludziom pocztówki, robicie złe pierwsze wrażenie, bronicie przegranych spraw

[pannan-art]

Hejj, jeśli mogę się spytać, gdzie / na jakim papierze drukujesz pocztówki? Uwielbiam jak mocno matowe i podkreślające kolor jest wykończenie

Pocztówki są tak magowe, ponieważ są z dwóch stron foliowane!

A drukuje je w drukarni CUK z Łodzi.

[orthodoxadventure]

Matkę Boską Gromniczną. Kolorowa pocztówki malarza Piotra Stachiewicza, z cyklu jego obrazów "Legenda o Matce Boskiej"

Our Lady Of Thunder. Colorful postcard of the painter Piotr Stachiewicz, from the series of his paintings "The Legend Of Our Lady"

[faraway-fields-dalekie-pola]

faraway fields fun fact!

ilona is a history buff because of her mom who's a curator at a museum. she loves to attend historical fairs, reenactments and collects various historical memorabilia. her collection includes replicas of swords and other weapons, vintage pins, postcards, post stamps and more. she wants to become an archeologist in future

-

ilona jest nerdem od historii przez jej mamę która pracuje w muzeum jako kustosz. ilona kocha wszelkie historyczne rzeczy, m.in. różne inscenizacje, targi, itp.. kolekcjonuje również przeróżne rzeczy, m.in. repliki mieczy i innych broni, pocztówki, znaczki pocztowe, itp itp itp. ma wiele kolekcji i chciałaby zostać archeologiem w przyszłości

[wheraemii]

polskie pocztówki, 2023

[kasja93]

Z serii przemyślenia wspominkowe:

Czasem tęsknie…

Bywają takie dni jak dziś. Chwila wytchnienia po moim intensywnym poranku. Ten moment, gdy mogę położyć się tudzież rozsiąść wygodnie. W tle leci muzyka, firankę lekko porusza wiatr, słońce rzuca blask na przedmioty a one zaś tworzą fantazyjne wzory z cieni.

I wtedy właśnie odczuwam tęsknotę idealizując te wydestylowane chwile szczęścia, uśmiechu i po prostu uczucia, że jest dobrze.

Tęsknie za drive edition:

Porankami gdzie budziłam się codziennie w innym miejscu. Tej chwili spokoju, gdy robiłam kawę i wychodziłam z ciężarówki posiedzieć w spokoju podziwiając okolice. Ekscytacji co przyniosą kolejne godziny i gdzie mnie koła poniosą. Czułam się wtedy jak King of the Life. W końcu ile kobiet samodzielnie prowadzących 40 tonowy zestaw było tam gdzie ja? Tęsknie za tym poczuciem wolności i samodzielności bo choć wszystko spoczywało na moich barkach to cieszyłam się z tego. Wracam wspomnieniami za ludźmi tak serdecznymi, że zapamiętam ich do końca życia.

Do ekipy Brytyjczyków z fabryki folii termokurczliwej, którzy traktowali mnie jak swoją. Miałam nawet własny kubek u nich w pokoju socjalnym. Zawsze cieszyłam się z wizyt na Wyspach, gdyż mogłam swobodnie rozmawiać z każdym w języku angielskim.

Wracam wspomnieniami za ekipą magazynierów hiszpańskiego pochodzenia w Perpignam we Francji gdzie zawsze witali mnie z uśmiechem i obdarowywali owocami oraz warzywami za każdym razem, gdy tam byłam.

Za Marokańczykami, którzy na tym magazynie, tak jak i ja, stali w ciężarówkach dobę bądź dwie. Zawsze z uśmiechem, serdecznie zapraszali mnie bym z nimi zjadła. Byli muzułmanami i bardzo pomogli mi zrozumieć ich kulturę. Traktowali mnie na równi ze sobą a nawet dawali mi swoje dywaniki modlitewne bym z nimi siedziała i jadła pod gołym niebem (sami zaś siedzieli na kartonach).

Wspominam również z szerokim uśmiechem magazyniera Raphaela z Lionu, który zawsze zjawiał się niewiadomo skąd jak tylko przyjechałam na rozładunek. Za każdym razem moja wizyta na magazynach Geis logistic trwała dłużej, niż powinna bo rozmawialiśmy. Uczył mnie francuskiego i dzięki niemu mogę w bardzo prostym języku (zapewne z błędami gramatycznymi i stylistycznymi) mówić po francusku. Śmieje się za każdym razem, gdy przypomina mi się nasza pierwsza rozmowa. Powiedział wtedy „Nie musisz się mnie obawiać. Nie jestem imigrantem jestem rodowitym Francuzem!” Uderzając się pięścią w miejscu serca. Dodam, że Raphael był koloru mlecznej czekolady. Któregoś czasu utknęłam w Lionie na weekend bo przesunięto mi załadunek z piątku na poniedziałek. Zadzwoniłam wtedy do Raphaela, gdyż nieraz mówił bym się odezwała jeśli zostanę na choćby cały dzień w Lionie. Poznałam jego rodziców oraz dwie siostry, zostałam u nich na weekend, który spędziliśmy na zwiedzaniu Lionu w ekstra atmosferze. Mimo, że minęły prawie 3 lata odkąd ostatnio się widzieliśmy nadal utrzymujemy kontakt i wysyłamy sobie pocztówki na święta czy urodziny.

Za atmosferą weekendową, gdy wjeżdżało się w piątek bądź sobotę na pauzę weekendową. Przed ciężarówkami stały zawsze grupki kierowców i jak widzieli „blachy” ze swojego kraju machali by zaparkować koło nich. Zawsze serdecznie witano mnie w takich gronach. Najczęściej staliśmy w 3-8 osobowych grupach Polaków, czasem zapraszaliśmy też Czechów bo z nimi zawsze szło się dogadać i mieli zapas swoich rodzimych piw xD

Pamiętam swój pierwszy taki weekend we Francji. Był wtedy mundial (chyba… nie znam się na piłce nożnej). Jeden kierowca wyciągnął antenę oraz telewizor na zewnątrz. Z palet ułożyliśmy siedziska oraz stół. Każdy coś przyniósł i była super impreza. Były to czasu nim uwolniono roaming. Wtedy rozmowy czy korzystanie z internetu było cholernie drogie.

Tęsknie za… kradzieżami xDDD jakby to nie brzmiało. Pierwsze 4 lata na trasach międzynarodowych spędziłam jeżdżąc chłodnią i bardzo często coś z niej spadało ;) if you know what I means. Zawsze się kogoś obdarowywało owocami, warzywami, serami, jogurtami etc. Nie zapomnę gościa, który jeździł hakówką (naczepa chłodnicza w której wiszą półtusze zwierząt na hakach). Na weekendzie wziął z kabiny nóż i poszedł wycinać karkówkę i szynkę na wspólnego grilla (zawsze woziłam zapas węgla i grilla). Jako, że był to mój ostatni weekend w trasie tzw. Zjazdowy dostałam od gościa, jak później się okazało, prawie 18 kg wieprzowiny xD

Brakuje mi widoków. Pól kwitnącej lawendy, cytrusowych sadów zarówno podczas kwitnienia jak i pełnych owoców. Widoku oceanu, podróży promami i pociągami (tak wjeżdżało się na pociągi ciężarówką i przechodziło się do wagonu dla ludzi). Ośnieżonych alp nawet latem. Pustynnych klimatów w centralnej Hiszpanii. Różowego jeziora Torrevjera w Hiszpanii. Migrujących flamingów. Tego uczucia kiedy w styczniu jednego dnia było się na płazy w krótkim rękawku a dwa dni później chodziło się już w zimowej kurtce. Kilku dni, gdy z nikim się nie rozmawiało i całe dnie słuchało się audiobooków w czasie jazdy.

Odpraw celnych w Rumunii, Bułgarii czy Grecji. Fakt stało się niemal cały dzień a czasem i kilka w kolejce na granicy. Jednak były to zawsze bramy do innego świata. Wszystkie kraje byłej Jugosławii oraz wysypy Grecji to był zupełnie inny świat. Tak odmienny od naszej codzienności.

Chciałabym kiedyś znów wybrać się do Rosji. Jechałam raz w konwoju liczącym 8 ciężarówek do miejscowości, której nazwy nie pamiętam. Wiem, że był z niej widok na góry Uralu. Wieźliśmy z Niemiec jakieś specjalistyczne maszyny do fabryki uj wie czego tajne przez poufne. Była to pięcio tygodniowa wyprawa i najdłuższy czas jaki spędziłam w trasie. To co zobaczyłam i przeżyłam jadąc „drogą” przez kilka dni stworzoną po prostu przez wyrąb drzew w lesie to moje.

Nie zapomnę również wyprawy na Cypr. I tego, że tam jeśli są dwa pasy ruchu na drodze mieści się rownolegle do sobie trzy ciężarówki bądź pięć osobówek xDD zaprawdę! Szaleni ludzie.

Tej radości, gdy udało się znajomego spotkać w trasie na jednym parkingu! Czułam się wtedy zawsze jakbym trafiła w totka.

Staram się pielęgnować te oraz inne dobre wspomnienia. W moim Pałacu Pamięci mają całe piętro dla siebie. Przykre jest to, że te złe wspomnienia mają trzy razy tyle tam miejsca… Jednak uważam, że wszystko nas kształtuje. Zarówno te dobre jak i złe zdarzenia. Bez nich nie bylibyśmy tymi samymi osobami. Gdy czuje się strasznie staram się zaglądać na to piętro wypełnione światłem, śmiechem i radością choć nie zawsze jestem wstanie do nich dotrzeć przez nieprzenikniony mrok lepiący się do mnie, próbujący wedrzeć się do esencji mojego jestestwa. Może któregoś dnia uda mi się nad nim zapanować na tyle bym stała się swoistą latarnią. Niczym Fea jaśniąca własnym blaskiem.

[slavicafire]

wszystkie fajne pocztówki które znalazłem na polona.pl w moim stosie gratów sprzed stu lat były na inną okazję niż urodziny, a tych w ogóle było z 5, bo kiedyś bardziej świętowano imieniny, więc musiałem dopisać, ale wszystkiego najlepszego

och, przepiękna, przepiękna! dziękuję najmocniej

[asiawalecka]

Pocztówki z ruchu, Indonezja 2023

[deathissolution]

Chciałbym kogoś komu mógłbym zrobić tematyczny tort na urodziny, imprezę niespodziankę i dać prezent jaki sprawiłby uśmiech na twarzy tej drugiej osoby. Bo można jebać romantyzm, seks czy inne aspekty, ale takie małe/wielkie gesty, jak podarowanie komuś paczki słodyczy, które lubi lub kupienie małego podarunku na święta, czy magnesu z miejsca, które się odwiedziło, lub wysłanie pocztówki to najlepsze, co można podarować drugiej osobie.

[wintersnightt]

Na scynście, na zdrowie, na tyn nowy rok!

Życzę Wam wszystkim tutaj (chociaż jest Was niewielu) takiego nowego roku, żebyście przede wszystkim byli z siebie dumni. Nawet z najmniejszych rzeczy.

I wish you all (although there are very few of you here) that in this new year you will be able to be proud of yourself. Even of the littlest of things.

Autor pocztówki/author of the postcard: J. M. Szancer

[the-fatal-impact]

For the moment I thought Bioware came here to show us again 3 pocztówki z Wadowic and disappear for another 5 years…

[szukamznajomego]

Chciałbym poznać dziewczynę z małopolski, ewentualnie z podkarpacia, chciałbym się zakolegować, zaprzyjaźnić, jakkolwiek nawiązać relację, przychodzi mi to dość trudno i mam poczucie samotności a obecny okres w moim życiu też nie należy do łatwych, zależy mi na zbudowaniu szczerej relacji. spotkaniach po lepszym zapoznaniu się, kawie, teatrze, kinie, wycieczkach - wszystkim co robią ludzie którym na sobie zależy. Lubię stare filmy, klimat Wednesday ( Burton top) aczkolwiek uniwersum Marvela czy Harry Potter albo Wiedźmin też są super, ponadto bliskie mojemu sercu są stare fotografie, pocztówki, zachody słońca, uwielbiam zarówno morze jak i góry, sport ( zwłaszcza na żywo, tenis, koszykówka, siatkówka, piłka nożna, lekka ) mam 23 lata, nie wyglądam jak z filmu, kilka kilogramów za dużo, bujnej czupryny brak, wielkich dłoni również, wzrostu w sumie też, ale 170 jest ! Brzmi jak antyreklama, ale wolę stawiać rzeczy takimi jakie są niż kogoś sobą rozczarować.

3656.