#polishpoetry

[yellowmanula]

"Człowiek zwolniony z siebie"

Wkręcony w helisę życia, przez cały czas próbuje wykręcić z niej kilka pytań, od co było do po co

Od matczynego cycka, dławi się nadmiarem odpowiedzi, brnie przez jaskrawe jaskinie wiary, próbuje powszechnej teorii wszystkiego

W końcu, podejrzewając niepewną obecność sensu, zwolniony przez siebie z bycia sobą, żyje pytając – dokąd rozwija się wstęga DNA, czy może zwija.

Henryk Gała (ur. 1938 w Zalesiu koło Gostynia w Wielkopolsce, zm. 17 lutego 2020 w Drozdowie[1]) – polski poeta i dramatopisarz.

[amfetamora]

Proszę, zrozum Lub chociaż spróbuj Nie chcę Cię ranić Ani sprawiać Ci bólu Odpowiedz mi, błagam Nie pogodzę się z ciszą Ale wiem, że cisza Może być odpowiedzią

Maria Zamorowska

[lecoupdedeuxveuves]

Den Juden Polens

Dem Andenken von Szmul Zygielbojm

Aus den polnischen Städten und Dörfern hört man keine Schreie der Verzweiflung, die Verteidiger des Warschauer Ghettos fielen wie eine Kampftruppe... Meine Worte tauche ich in Blut, mein Herz in großer Trauer, für euch, o polnische Juden, der polnische Wanderpoet.

Nicht Menschen, sondern blutige Hunde, und nicht Soldaten, sondern Henker kamen, um euch, eure Kinder und Frauen mit dem Tod zu treffen: Euch in Gaskammern zu ersticken, in Waggons mit Kalk zu töten und über die Sterbenden, Wehrlosen und Erschreckten zu spotten.

Doch ihr habt den Stein erhoben, um ihn auf den Kanonier zu werfen, der das Geschütz aufstellte, um euer Haus vollständig zu zerstören... Söhne der Makkabäer! Auch ihr könnt sterben, den hoffnungslosen Kampf aufnehmen, begonnen im September.

Dies muss wie in Stein in das polnische Gedächtnis eingraviert werden: Unser gemeinsames Haus wurde zerstört und das vergossene Blut verbindet uns, uns vereint die Mauer der Hinrichtung, uns vereint Dachau, Auschwitz, jedes namenlose Grab und jedes Gefängnisgitter.

Der gemeinsame Himmel wird über dem zerstörten Warschau leuchten, wenn wir unseren blutigen, langjährigen Kampf mit dem Sieg beenden: Jeder Mensch wird Freiheit, ein Stück Brot und das Recht erhalten und eine höchste Rasse wird entstehen: edle Menschen.

Władysław Broniewski

Żydom Polskim Pamięci Szmula Zygielbojma

Z polskich miast i miasteczek nie słychać krzyków rozpaczy, padli, jak hufiec bojowy, warszawscy obrońcy getta… Słowa me we krwi nurzam, a serce w ogromnym płaczu, dla was, o Żydzi polscy, polski tułaczy poeta.

Nie ludzie, lecz psy okrwawione, i nie żołnierze, lecz kaci przyszli, by śmiercią porazić was, wasze dzieci i żony: gazem w komorach wydusić, wapnem w wagonach wytracić i szydzić z umierających, bezbronnych i przerażonych.

Lecz wyście podnieśli kamień, by cisnąć nim kanoniera, który nastawiał działo, by dom wasz zburzyć do szczętu… Synowie Machabeuszów! i wy potraficie umierać, podjąć bez cienia nadziei walkę, we Wrześniu zaczętą.

Oto, co trzeba wyryć, jak w głazie, w polskiej pamięci: wspólny dom nam zburzono i krew przelana nas brata, łączy nas mur egzekucyj, łączy nas Dachau, Oświęcim, każdy grób bezimienny i każda więzienna krata.

Wspólne zaświeci nam niebo ponad zburzoną Warszawą, gdy zakończymy zwycięstwem krwawy nasz trud wieloletni: każdy człowiek otrzyma wolność, kęs chleba i prawo i jedna powstanie rasa, najwyższa: ludzie szlachetni.

[hewau]

Jestem źdźbłem trawy samotnym na łące

Mam korzenie wbite w ziemię na łące

Mam głowę i tułów miotające sie z każdym porywem wiatru na łące

Moje ciało wygina się jak guma

ale ono się nie łamie

nie, kochany ono się nie łamie

Chodź wyrwijmy sobie nawzajem korzenie

#poemsfromgrowingup #hewau #poezja #wiersze #polishpoetry

[janasojka]

Night.

[zoyaspoetry]

[abluvicn]

and one day we will

be talking with hemingway

in tight isolation rooms

of psychiatric units

and one day we will

be meeting people

for whom it was all worth it

not to hang on a tree branch

and one day we will

look for life’s meaning

in little rain droplets

and one day we will

be cursing all women

we met accidentally

at the stations to nowhere

and one day we will

loose our senses seeing

regular people

- Jarosław Borszewicz, Mroki, 1983

[czarnysnieg]

Nigdy nie trzymaj się wyniośle, coś z mrówki miej, nie pawia, a jeśli kto ma uszy ośle, to się z nim nie umawiaj.

Konstanty Ildefons Gałczyński

[mowdomniewierszem-blog]

słońce dogasa w różowym powidoku zwracam się twarzą ku morzu spoglądam w horyzont nieba nie ma fal nie ma jest tylko cisza po ostatnim zachodzie słońca

[mj1982mjha]

The Three Oddest Words(poem) When I pronounce the word Future, the first syllable already belongs to the past. When I pronounce the word Silence, I destroy it. When I pronounce the word Nothing, I make something no non-being can hold. By Wislawa Szymborska Translated by S. Baranczak & C. Cavanagh #WislawaSzymborska. #Poet. #Poetry. #PolishPoetry. #happybirthdayWislawaSzymborska ! #Literature. #NobelLaureate. (at Samastipur) https://www.instagram.com/p/BzbNHTRB5b_/?igshid=i12c8zqe4i0g

[namyandtheowls]

“Anything twice”

[amfetamora]

To, co między nami było

Choć takie ulotne

Wcale się nie skończyło

Serce, co skamieniało

Choć takie kruche

Znowu zabiło

To, co między nami było

Choć takie ulotne

Nigdy się nie skończyło

Serce, co pękło

Choć takie kruche

Znów się posklejało

Uczucie

Nie minęło

Maria Szczygielska

[theawakenrunner]

[oo-whispers-in-the-dark-oo]

[janasojka]

Szkicownik poetycki

[zoyaspoetry]

Pierwszy dzień jesieni