#publieke ruimte

[franciscovanjole]

De terraskolonisatie

Terrasjes zijn gezellig en brengen leven in de stad, maar er is sprake van een bedenkelijke commerciële ontwikkeling

Een vriendin klaagde dat op Koningsdag om veel openbare plekken in de stad plots hekken stonden en je moest betalen om er naar binnen te mogen. Festivals op pleinen, terrassen die afgeschermd werden. Op vertrouwde plekken was het plots niet meer mogelijk neer te strijken en mensen te kijken. Het waren evenemententerreinen geworden. Ik vond haar reactie eerst overdreven. Wat geeft dat nou, het is…

[dutchjan]

April 18, 2023

[madeliefkrans]

wachten op de liefde van je leven op utrecht centraal en dan een van je allerliefste oud-huisgenootjes en vriendinnen tegenkomen die je maar twee of drie keer per jaar ziet

[jacobwren]

This 15 word poem was written in 2015. The artist does not want credits for it, but would prefer that these words be shared as much as possible and to resonate as a collective voice in the public space. You deeply wish it wasn’t needed today, but unfortunately it is.

Dit gedicht van 15 woorden werd in 2015 geschreven. De kunstenares wil er geen credits voor, maar wil het liefst dat deze woorden zoveel mogelijk gedeeld worden en als een collectieve stem in de publieke ruimte resoneren. Je zou diep willen dat het vandaag niet meer nodig was, maar dat is het helaas wel.

[devosopmaandag]

Tijd genoeg om erover na te denken

Ik nam een borduurwerk mee naar hier in Saint Julien le Petit, en maakte het in de eerste paar dagen af. Dwars door de letters van de woorden ER ZIJN heen is een soort tak in heel dunne lijnen geborduurd. Er zijn vlekken, kleine vormen, een bloemachtige wolk en een ornament die deels de letters bedekken. De letter N is voor de helft verdwenen. Onder alles is een raster te zien, en daar weer onder een vlekkerige, donkere achtergrond. Je hoeft geen filosoof te zijn om daar een commentaar in te zien op dat vanzelfsprekende zijn van ons.

Het is niet de meest snelle manier om zo'n zinnebeeld of 'emblema' te maken. Van de zestiende tot de achttiende eeuw waren emblemata heel populair. Een realistisch beeld werd gekoppeld aan een spreuk, een begrip een wijsheid. Ik doe het dus abstracter en plaats het begrip zelf in een omgeving die het 'becommentarieert'. Dat borduren gaat zo langzaam, dat ik vanzelf ga nadenken over wat dat 'er zijn' eigenlijk betekent. Die woorden klinken wat losjes, een vanzelfsprekendheid, alsof het om een steen in een plas water gaat, alsof dat er-zijn van ons heel gewoon is.

En weer wachtte een stuk meegenomen stramien, dat verkocht wordt onder de naam 'Penelope'. Odysseus, haar echtgenoot, zou omgekomen zijn, en nieuwe huwelijkskandidaten stonden te dringen. Penelope beweerde dat zij pas een keuze kon maken als het weven van de lijkwade voor haar schoonvader gedaan was, maar iedere dag haalde zij uit wat zij overdag geweven had. Stramien wordt nog steeds geproduceerd, niets hoeft te worden uitgehaald om de handen van borduursters en borduurders gaande te houden. Het is een mooie bijkomstigheid dat we gisteren in Aubusson waren, het centrum van de tapisserie in Frankrijk.

Ik besloot de woorden HET ZELF te borduren. Misschien kwam dat omdat ik een essay* van filosoof Jan Bor aan het lezen ben. Hij wist als snel dat zijn studie filosofie hem niet de inzichten had verschaft en zou verschaffen waarnaar hij op zoek was. Die zocht hij met name in het Zen-Boeddhisme en de Indiase filosofie. De vraag 'wie ben ik?' houdt hem zijn hele leven bezig. Naast de publieke ik, zo beweert hij, is de mens “een onbekend, gemaskeerd, verborgen, in die zin dieper ik. [–] Ze wijst voorbij aan het denkende ik, inclusief het het zelfbeeld dat we meedragen, aangezien dat ook maar een gedachte is.”

Langzaam maar zeker raakt dat nieuwe stuk stramien met die twee woorden weer gevuld. Ik schat het aantal uren dat ik er tot nu toe aan gewerkt heb op ruim veertig. Opnieuw gaat het langzaam, en omdat ik geen ontwerp vooraf maak, zijn er vele uren waarin de ideeën over het zelf al bordurende groeien. Ik zou niet dat diepere zelf van Bor durven borduren (aangezien dat onbekend, gemaskeerd en verborgen is), maar ik toon dat grote vermeende zelf van ons, dat veel ruimte in beslag neemt, en dat helemaal niet zo soeverein is als we graag denken.

* 'Wat is wijsheid – Een filosofische zoektocht'| Jan Bor | Uitgeverij Bert Bakker 2012

[toosvanholstein]

Een Aaibare Bonte-Beesten-Boel

De fraaie beestenboel van Tom Claassen, de kunstenaar die de publieke ruimte altijd weet op te vrolijken en nu uitpakt in museum Beelden aan Zee in Scheveningen. De moeite waard, lees en kijk maar in TOOS&ART van deze week. #BeeldenaanZee#kunst#art#expo

Wie kent ze zo langzamerhand niet, die kudde van vijf olifanten op hun grasveldje langs de A6 vlakbij Almere. Al meer dan 20 jaar staan ze daar, geduldig wachtend op iets, in weer en wind. Wel typische olifanten. Bijna geen slurf, veel te dikke poten en nauwelijks zichtbare flaporen. Maar als soort toch direct herkenbaar. Ongetwijfeld minder bekend is de ook al zo gestileerde zeven meter hoge…

[giantmarketing-nl]

🚀 DOEN WAT NODIG IS 🚀

Heb je de deze video van Grant Cardone al gezien?

🎯 Cardone's belangrijkste boodschap: "Het gaat er niet om te doen waar je van houdt, maar om te doen wat er nodig is." 🎯

In de wereld van vandaag kan het verleidelijk zijn om je alleen te concentreren op de dingen die je leuk vindt. Maar waardevolle prestaties en echte groei komen vaak voort uit het accepteren en overwinnen van de uitdagingen die we liever vermijden.

Bij #GiantMarketing geloven we in de 10X-filosofie van Grant Cardone. Als gedreven professionals is het onze taak om onszelf en onze klanten te duwen, zelfs wanneer het moeilijk wordt.

💡 SEO is hier een perfect voorbeeld van: het kan complex en tijdrovend zijn, maar het is een essentiële stap voor succes in de digitale ruimte. Het gaat niet alleen om het 'leuk vinden' van SEO, maar om het begrijpen, implementeren en optimaliseren ervan omdat het nodig is.

Bovendien werken we bij Giant Marketing met Omnipresence Marketing - een strategie om overal aanwezig te zijn waar je publiek is, wat in lijn ligt met de 10X filosofie.

Dus laten we doen wat nodig is. Laten we groeien, leren en bovenal, laten we niet bang zijn voor de uitdagingen die ons te wachten staan. Bij Giant Marketing, staan we klaar om je daarbij te helpen.

Bekijk de video van Grant Cardone en laat me weten wat je ervan vindt. Wat zijn de dingen die je niet doet of juist wel, niet omdat je ze leuk vindt, maar omdat ze nodig zijn?

#DoenWatNodigIs #SEO #Marketing #GrantCardone #Uitdagingen #strategie #succesvolondernemen #OmnipresenceMarketing

[oragainstbeing]

Ik heb geen idee wat ik moet zeggen als ik geen tekst om voor te lezen heb

Ik ben niet graag echt in de wereld

ik voel me veilig als ik vanop een scherm kan interageren met mensen

dan heb ik geen lichaamstaal nodig

dan moet ik niet op mijn goed geoefende gezichtsuitdrukkingen letten

en heb ik eeuwig de tijd om mijn woorden te wikken en wegen en wissen

ik snap het niet goed

mensen die dingen willen zeggen

dingen willen doen

voor de leeuwen gegooid worden

in de publieke ruimte

ik voel me veiliger

in een camerascherm

daar ben ik mijn echte zelf

x aantal frames per seconde

gemonteerd in premiere pro

gerenderd 

en dan met een leuk tekstje toegevoegd aan elke foto of video

dan plots besta ik

misschien speel ik zo graag videogames omdat ik wou dat de echte wereld ook met algoritmes werkte

dat ik twee dialoog opties had

en het eigenlijk niet uitmaakte welke ik koos

het verhaal gaat door

en meestal dezelfde richting uit

dat het leven slechts afstevende op drie mogelijke eindes

goed

slecht 

en middelmatig

in plaats van al die mogelijkheden hier

dat ik niet sterven kon zomaar voor het verhaal gedaan was

want als ik straks door een auto overreden wordt

of kanker krijg

of in een bevlieging mezelf van kant maak, toch

wat voor eindes zijn dat dan?

als de vreemde levenstocht daar eindigt 

terwijl ik dit uittyp

probeer ik me in te beelden hoe ik het zou moeten zeggen

welke emoties er op mijn gezicht zouden moeten zijn

en wanneer 

en of ik er bij zou bewegen 

ik kom tot de conclusie

dat het niet goed zou zijn als ik het zei

dat ik het beter toon

weer uittyp, maar dan live

of film hoe ik het overtyp

al die dingen

je kent het wel

show, don’t tell

dan maar niets vertellen

dan maar achter mijn schermpje blijven

dan maar in de zetel liggen en me afvragen hoe ik voort zou moeten met mezelf

dan maar dromen over hoe fijn ik het zou vinden om een 

om iets anders te zijn

een robot

die geen amygdala heeft

niet ziek wordt 

geen haast heeft

die niet huilt en niet kwaad wordt

die geen vriendschappen heeft en die niet moet onderhouden

die niet bang is van het leven of de dood

want ze leeft niet

en ze kan niet dood

ze kan enkel kapot gaan

en als ze kapot gaat, is het voorbij

en hoewel ik kapot ben

blijft het allemaal maar doorrazen

[regioonlineofficial]

Het Bovenregionaal Expertisecentrum Jeugdhulp Limburg (BEL) presenteert in samenwerking met ADEM Theaterproducties de voorstelling ‘Verademing’. Voor alle mensen in en rond de jeugdzorg die even op adem willen komen. “Af en toe vertragen, is geen luxe”, benadrukt Hannah Roth, programmamanager van het BEL . “We gunnen het iedereen om op adem te komen in deze hectische tijd.”   Het BEL kreeg, net als zeven andere bovenregionale expertisenetwerken in het land, in 2020 van VWS de opdracht te voorkomen dat jeugdigen en gezinnen met complexe hulpvragen tussen wal en schip vallen. “Wij proberen met alle betrokkenen samen tot oplossingen te komen in hiaten in het jeugdzorglandschap in Limburg”, vat Roth samen. “Daarbij verzamelen we kennis, brengen we professionals met elkaar in contact en creëren we een sterk netwerk.” Het netwerk leert wat beter kan en moet om tot verbetering van de jeugdhulp te komen. “Vaak ervaren hulpverleners te weinig ruimte om te denken in mogelijkheden, om verantwoordelijkheid te nemen en te doen wat nodig is. Soms vergt het moed om te doen wat nog niet eerder is gedaan. In alle hectiek van de dag blijkt dat steeds weer hartstikke moeilijk. We hebben gewoon te weinig ruimte in ons hoofd.” Adempauze ‘Verademing’ is bedoeld als een adempauze om te ervaren hoe even afstand nemen je in je eigen leven en werk kan helpen. Volgens Madeleine Kremers van ADEM Theaterproducties is theater bij uitstek geschikt voor een beleving als deze. “Het is live, het is direct en het is echt. De interactie tussen podium en publiek stimuleert positieve emoties. Deze vorm van kunst laat je iets meemaken, komt binnen en beklijft.” Verademing - Beeld: Bovenregionaal Expertisecentrum Jeugdhulp Limburg De voorstelling werd in negen maanden ontwikkeld voor en met mensen in de jeugdzorg en geschreven door Joep Onderdelinden (bekend van o.a. ‘Zaai’ en ‘De Hospita’). Kremers licht een tipje van de sluier op: “Een licht en humoristisch script, gemixt met indringende, persoonlijke verhalen van mensen uit verschillende hoeken van de jeugdhulp. Live gezongen en gespeeld. Om je op te tillen, mee te nemen, een spiegel voor te houden en te inspireren.” Iedereen heeft ademruimte nodig ‘Verademing’ is gemaakt voor professionals in de jeugdzorg, jongeren, ouders met ervaring, beleidsmakers, directieleden en bestuurders. “Allemaal komen ze soms in de knel”, weet Roth “Er zijn mensen van hen afhankelijk. Die druk kan verstikken. Dan is ademruimte een noodzaak voor goede jeugdhulp. Je kunt het alleen goed doen als je mentaal fit, weerbaar en veerkrachtig bent.” Speeldata 'Verademing' Dinsdag  8 oktober en maandag 21 oktober 2024 om 20.00 uur in Theater De Oranjerie Roermond. Tickets zijn gratis te reserveren via  https://www.ademtheater.nl/verademing.html  

[aedmastersblog]

Waarom Heb Je in Elke Openbare Ruimte Een Defibrillator Nodig?

Veel openbare ruimtes zoals parken en winkelcentra verwelkomen elke dag honderden vreemden op één plek. Veel algemene veiligheidsartikelen, zoals brandblussers en EHBO-koffers, worden op deze locaties beschikbaar gesteld, zodat bezoekers beschermd kunnen worden tegen ongunstige gebeurtenissen. Nu zijn we van plan om nog een stap verder te gaan en defibrillatoren op deze plekken te plaatsen, zodat getroffen patiënten niet hoeven te wachten op een ambulance voor hulp. Met de stijgende aantallen levensstijlziekten wordt dit met de dag een noodzaak.

Het belang van een defibrillator in openbare ruimtes

Een geweldige defibrillatorunit zoals de aed trainer is een kleine publieke investering die een openbare locatie veiliger en inclusiever kan maken voor personen met een gevorderde leeftijd en hartaandoeningen.

Kortere reactietijd

De belangrijkste reden om op elke drukke locatie een defibrillator te hebben, is ongetwijfeld om ervoor te zorgen dat er onmiddellijk hulp kan worden gezocht als iemand bewusteloos raakt of als het hart stopt met ademen.

We denken meestal dat deze apparatuur wordt gebruikt bij een hartstilstand, maar het daadwerkelijke medische gebruik is diverser. De instellingen op defibrillatormodellen zoals Hartaanval kunnen binnen enkele seconden worden aangepast om te voldoen aan de specifieke behoeften van het moment.

Tijd is van cruciaal belang als het gaat om een ​​hart dat niet ademt. Dus door onmiddellijk medische hulp te verlenen in plaats van te wachten op de ambulance, kunnen talloze levens worden gered!

Uitgerust voor ongelukken en verwondingen

Een geweldige manier om je voor te bereiden op ongelukkige massa-ongelukken en verwondingen is door onmiddellijke toegang te bieden tot levensreddende apparatuur. Het maakt snelle respons op meerdere slachtoffers mogelijk. Het hebben van deze mechanismen vermindert ook de kans dat de situatie uit zijn verband wordt gerukt, juist omdat de menigte erop kan vertrouwen dat de interne specialist de situatie redt.

Getrainde hulpverleners kunnen het apparaat snel opstarten om slachtoffers van een hartstilstand te behandelen. Het verbetert de algehele noodparaatheid, niet alleen voor één persoon, maar voor iedereen die erbij betrokken is.

Plaatsen toegankelijk maken

De aanwezigheid van een defibrillator in een openbare ruimte maakt dergelijke plaatsen toegankelijker voor alle soorten gehandicapten. Dit komt omdat iedereen in dergelijke gevallen weet dat ze gelijke toegang krijgen tot levensreddende apparatuur, vooral wanneer ze vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van ernstige symptomen.

Het zorgt ervoor dat mensen met een beperking snel medische hulp kunnen krijgen. Velen van ons die geen openbare ruimten kunnen bezoeken omdat we bang zijn om ziek en hulpeloos te worden, kunnen nu naar elke bijeenkomst gaan wetende dat er hulp beschikbaar is.

Duidelijke bewegwijzering en hoorbare instructies moeten regelmatig worden gebruikt ten behoeve van slechtziende personen. Dit is een geweldig initiatief voor noodhulp aan mensen die niet de mogelijkheid of financiële draagkracht hebben om een ​​ziekenhuis te bezoeken.

Meer bewustzijn van de gemeenschap

Hartaanvallen komen vaker voor dan de leek graag wil geloven. Door een defibrillator te plaatsen op plekken waar veel ouderen zijn, kunnen we echt een sfeer van bewustzijn en educatie creëren.

De aanwezigheid van een defibrillator in een openbare ruimte fungeert als een zichtbare herinnering aan het belang van hartgezondheid. Het brengt gesprekken op gang tussen mensen met verschillende achtergronden die samen kunnen komen om levensreddende eerstehulptechnieken te implementeren.

Ter afsluiting

Met behulp van een goed uitgeruste aed gebruikskosten declareren kunnen we van generieke plekken een veilige haven maken voor gezinnen met speciale behoeften. Dankzij de technologie is het tegenwoordig mogelijk om compacte prototypes van deze machine te maken. Veel plekken hebben speciale behoefte aan deze apparatuur, zoals klinieken voor geestelijke gezondheidszorg en tornadocentra waar veel mensen met hartproblemen regelmatig komen.

[sybren1]

Het internet is publieke ruimte, reguleer het dan ook zo

De bazen van internet platforms als Elon Musk (X voorheen Twitter) Pavel Dourov (Telegram) claimen dat hun platforms openbare ruimten zijn waar vrijheid van meningsuiting het hoogste goed is. Verwijten dat het vrijplaatsen zijn voor criminaliteit, drugshandel, georganiseerde fraude en de verspreiding van kinderporno worden door hen afgedaan als een aanval op het grondrecht van  de vrijheid van…

[antwerpenize]

Information Overload

Op dit moment worden in Vlaanderen vervoerregio’s uitgerold. Aan de ene kant zijn er de aanbieders, publiek-private partners en consultants, en aan de andere kant de verschillende betrokken overheden zoals vervoerregio’s, provincies, gemeentes en hun vertegenwoordigers. Vervoeraanbieders willen zich profileren in de markt, terwijl de verschillende overheden en politici proberen te pronken met hun aandeel in de verwezenlijkingen. Daarom zien ze ook graag hun eigen vlag gecommuniceerd worden.

De behoefte aan een bordje, icoon, pijl of grondplan komt bijna altijd door een designprobleem, niet door een communicatieprobleem.

MAAS (Mobility as a Service) is al een tijdje een “buzzword” in de wereld van de mobiliteit. Een moderne Vlaming koopt geen voertuig meer om van A naar B te rijden, maar wil betalen voor de mobiliteit die op dat moment en op die plaats het meest voordelig, snel en betrouwbaar is. Het idee is dat de vervoerswijze dus niet altijd hetzelfde is. Je stelt op basis van je eigen voorkeuren het ideale persoonlijke vervoersmenu samen. Je fietst bijvoorbeeld naar de bushalte waar je je fiets veilig kunt stallen, neemt de bus naar het station en de trein naar de volgende stad. Daar neem je een elektrische deelstep tot je eindbestemming. Die “schakels” of plaatsen waar je van vervoersmiddel kan wisselen, zijn “mobihubs” die we in Vlaanderen gemakshalve Hoppinpunten noemen. Het is vanzelfsprekend dat elke aanbieder daar zijn mobiliteitsdiensten aanbiedt en niet ergens midden in de velden. De locaties en groottes van die hubs zijn dus logisch: ze bevinden zich op mobiliteitsknooppunten, denk aan stations en belangrijke bestemmingen zoals woonkernen, bedrijvenclusters of vrijetijdsbestemmingen. Waarom we voor die plaatsen in Vlaanderen een apart logo en branding nodig hebben is de vraag. Dat elke bus, deelauto of -fiets met een extra logo communiceert dat hij deel uitmaakt van het Hoppin-netwerk lijkt gewoon overkill, alsof er in Vlaanderen bussen of deelfietsen bestaan die geen enkele kern of andere belangrijke bestemming aandoen.

Het bos en de bomen

Infozuilen, folders, schermen en bijbehorende apps staan vol met de logo’s en branding van aanbieders, vervoerregio’s en sponsors. U vraagt, wij draaien. Vlaamse communicatie-, IT- en mobiliteitsexperts hebben ondertussen al aardig wat uren besteed aan de ontwikkeling van logo’s, apps, sites en stickers, maar bijna niemand lijkt door de ogen van de gebruiker te durven kijken en eens een briefing in vraag te stellen (outside the box). Vandaag staan in Antwerpen Centraal de infopunten en ticketautomaten van De Lijn en de NMBS broederlijk naast elkaar te blinken, en moet je voor elke deelmobiliteitaanbieder een aparte app op je goed opgeladen smartphone hebben staan. Zonder werkende kredietkaart kom je die veilige fietsenstallingen ook gewoon niet binnen. In elke Vlaamse kern staat binnenkort een mooi Hoppinpunt, met een duur infoscherm waarop je met wat geluk zal kunnen lezen dat de volgende bus binnen 45 minuten arriveert.

Vlaanderen Mobiel

Op dit moment worden te veel middelen voor de verkeerde dingen aangewend. Met een beetje samenwerking en innovatie kunnen we wellicht voor hetzelfde geld de gebruiker veel meer bieden, een tram die op tijd komt bijvoorbeeld. Als het maar werkt! Hoe het er achter de schermen aan toegaat is voor de gebruiker eigenlijk minder van belang. De publieke ruimte slibt dicht met schreeuwerige mobilitietscommunicatie, terwijl met goed design een station, metroingang of dorpskern eigenlijk voor zich zouden kunnen spreken. We hebben in ieder geval geen 300 verschillende soorten blinkende pijlen, logo’s, brands en apps nodig en voertuigen vol kleuren, stickers en vlaggen, maar één stevige, veilige en betrouwbare dienstverlening die iedereen vlot en logisch van A naar B kan brengen met de op dat moment meest voor de hand liggende dienst die ons vervolgens duidelijk en eenvormig wordt aangerekend. Kortom, een vlot en betrouwbaar vervoersnetwerk waar Vlamingen trots op zijn.

[expeditiemuziek]

Neo-traditionalisme: Hard bob, straight ahead jazz en neobob (De ontwikkeling van jazz 6/11)

Een aantal jazzmuzikanten bleef zoeken naar de ‘ware aard’ van de jazz. Dit resulteerde in een reeks stijlen, zoals ‘hard bob’, ‘straight ahead’ jazz en ‘neo-bop’. Zij komen in deze aflevering aan de orde.

De vorige afleveringen gingen over trends en veranderingen in de jazz tijdens de naoorlogse periode: ‘Bebob’, de vlucht in de virtuositeit die niet erg aansloeg bij het publiek. ‘Cool jazz’, die de harde kantjes van de bebop afhaalde. ‘Fusion’ en ‘smooth jazz’, die muzikanten inspireerden om jazz en andere genres te mengen. ‘Freejazz’, die musici ruimte bood zich los te maken van de meeste regels…

[zoekunstcreatie]

Trends in Beeldende Kunst en Design

In een wereld die constant verandert door technologische vooruitgang, sociale dynamiek en ecologische uitdagingen, worden deze ontwikkelingen weerspiegeld in het werkveld van beeldende kunst en design. Deze voortdurende trends en verschuivingen beïnvloeden niet alleen de koers van het vakgebied, maar ook de manier waarop kunstenaars en ontwerpers hun werk benaderen en uitvoeren. Hieronder bespreken we drie trends die een impact hebben op de industrie. (De Kunstwereld Verandert Flink: Dit Zijn de Trends Die Je Moet Volgen - Cultuur+Ondernemen, z.d.)

Social Design en Community Building 

Een trend in de kunst- en designwereld is de verschuiving naar social design en community building. Kunstenaars en ontwerpers gebruiken hun creatieve vaardigheden om sociale problemen aan te pakken en gemeenschappen te versterken en te ondersteunen. 

Social design legt de nadruk op het creëren van betekenisvolle interacties en relaties binnen gemeenschappen. Door samen te werken met buurtbewoners, activisten en beleidsmakers, kunnen kunstenaars en ontwerpers projecten ontwikkelen die echt relevant zijn. Dit omvat projecten die gericht zijn op het verbeteren van sociale inclusie, het aanpakken van lokale uitdagingen en het bevorderen van positieve verandering.

Duurzaamheid als Kernprincipe

Een andere belangrijke trend die invloed heeft op het werkveld is de groeiende focus op duurzaamheid. Kunstenaars en ontwerpers erkennen steeds meer de urgentie van milieuproblemen en nemen actief maatregelen om hun praktijken duurzamer te maken.

Dit omvat het gebruik van gerecycleerde materialen, het minimaliseren van afvalproductie en het implementeren van milieuvriendelijke productiemethoden. Door duurzaamheid te integreren in alle aspecten van hun waardeketen, dragen kunstenaars en ontwerpers bij aan een meer ecologisch verantwoorde creatieve industrie. Zou de kunstwereld zelfs een inspiratie kunnen zijn op andere werkvelden om zo ook hun eigen waardeketen te vergroenen. 

Onafhankelijke Platforms en Alternatieve Ruimtes

Een derde trend die steeds prominenter wordt, is de opkomst van onafhankelijke platforms en alternatieve ruimtes voor kunst en design. In plaats van zich te beperken tot traditionele galeries en musea, zoeken kunstenaars en ontwerpers steeds vaker naar nieuwe manieren om hun werk te presenteren en te verspreiden.

Dit omvat online platforms, pop-up tentoonstellingen, artist-run spaces en gemeenschapsgerichte kunstinitiatieven en collectieven. Door buiten de gevestigde structuren te opereren, kunnen kunstenaars en ontwerpers meer controle uitoefenen over hun werk en directer communiceren met hun publiek. Deze alternatieve platforms spelen een cruciale rol in het bevorderen van experimentatie, diversiteit en inclusie binnen de kunst- en design gemeenschap.

De trends van social design, duurzaamheid en onafhankelijke platforms illustreren de voortdurende evolutie van de kunst- en designwereld. Door zich te richten op het bouwen van gemeenschappen, het bevorderen van duurzaamheid en het verkennen van nieuwe presentatievormen, kunnen kunstenaars en ontwerpers een positieve impact hebben op zowel de industrie als de samenleving als geheel.

[devosopmaandag]

De glazen bol en de lamp

Het was ongelooflijk druk in de Kunsthal op de tentoonstelling van Ai Wei Wei. De zalen leken uit te puilen, niet alleen van mensen maar ook van kunstwerken. Het waren de laatste weken, ik had te lang gewacht. Een jaar geleden las ik zijn autobiografie '1000 jaar vreugde en verdriet'*, en was zeer onder de indruk. Zijn vader Ai Qing, een dichter die jarenlang verbannen is geweest vanwege zijn ideeën en opvattingen, ging zijn zoon voor in een geloof in mensen en rechtvaardigheid. Soms denk ik dat uiteindelijk voor mij het woord het wint van het beeld. Tell, don't show.

Eén werk op de tentoonstelling raakte me onverwacht. Wat ongelukkig geplaatst, half voor een doorgang in een kleine zaal met nog meer werken, dwong het publiek omzichtig eromheen te draaien, een beetje zoals de uit Lesbos afkomstige, verbleekte en vervuilde zwemvesten zich om een enorme glazen bol scharen. Kunstliefhebbers en vluchtelingen opeen geperst. Het voelde als ongemakkelijk. 'Niet aanraken, don't touch' staat op de vloer.

Enkele dagen later nam ik me voor nog eens goed naar de foto te kijken en over het werk na te denken. De bol samen met de eens gebruikte reddingsvesten maken een informatiebordje amper nodig. Hun metaforische werking is helder. De bol voorspelt de toekomst voor wie erin gelooft, de reddingvesten symboliseren dromen, gevaar en angst. Die door wanhopige vluchtelingen gedragen reddingsvesten zijn tot ornamenten gemaakt van een stralend ding dat niet alleen maar indrukwekkend is in zijn omvang en perfectie maar ook ijzingwekkend is. Zijn gewicht zou elk mens verpletteren. Ik fantaseerde dat het werk alleen in een grote zaal te zien zou zijn, een schrijn voor verdronken vluchtelingen. De kleine ruimte in Rotterdam maakte het ding banaler, en ongewild pijnlijker.

Ai Wei Wei is een activist, soms een anarchist en een showmaster, met ernstige motieven weliswaar en een onberispelijke ambachtelijke beheersing. Zijn werken zijn soms spectaculair en bijna altijd verleidelijk. In het overweldigende rumoer van beelden en mensen in de Kunsthal verlangde ik naar eenvoud. Nu trek ik hier met inkt en pen een dun lijntje van 'Chrystal Ball' naar 'De lamp', een gedicht** dat zijn vader tijdens of vlak na een verblijf in de gevangenis schreef:

De hoop die tot de horizon reikte

gaat nu niet verder dan deze lamp –

en hoeveel verder is de hemel!

De pijlen van het licht hebben afstanden weggevaagd

tot het punt waar die die niets meer zijn;

maar wat doet me met bevende vingers

zachtjes het schitterende gelaat

van deze lamp beroeren?

* '1000 jaar vreugde en verdriet'| Ai Wei Wei | Uitgeverij Lebowski Publishers 2021 | vertaling Koos Mebius en Gertie Mulder

** 'Sneeuw valt op het land van China'| Ai Qing | Uitgeverij Lebowski Publishers 2021 | vertaling Daan Bronkhorst

[hevohuisvesting]

Duurzaam en circulair gemeentehuis Krimpenerwaard in Bergambacht

De gemeente Krimpenerwaard bouwt in Bergambacht een duurzaam en volledig circulair gemeentehuis. Een gezond en aantrekkelijk thuis voor inwoners en medewerkers. Het project brengt haar visie op duurzaamheid tot leven en draagt bij aan het Klimaatakkoord. Met dit nieuwe gebouw is de gemeente niet alleen klaar voor 2050, maar ook koploper in Nederland.

In samenwerking met de gemeente Krimpenerwaard heeft HEVO sinds 2019 gewerkt aan toekomstbestendige huisvesting. De gemeente legde de nadruk op oplossingen die de jaarlijkse huisvestingskosten zouden verlagen, gezien het gebruik van publieke middelen. In 2020 ontwikkelden we een businesscase met als doel de CO2-uitstoot te minimaliseren en de jaarlijkse kosten voor huisvesting zo efficiënt mogelijk te beheren en te optimaliseren. Door gebruik te maken van GPR Gebouw hebben we de duurzaamheidsprestatie van verschillende scenario’s geëvalueerd. Dit leidde tot een uitstekende balans tussen het drastisch verminderen van energieverbruik, het toepassen van circulaire materialen en het creëren van een gezond binnenklimaat.

Thuis voor inwoners en medewerkers

Uiteraard was er niet alleen aandacht voor duurzaamheid, maar ook voor de mens. Door alle diensten op een centrale locatie samen te brengen ontstaat een uitvalsbasis voor dienstverlening en een herkenbaar ‘thuis’ voor zowel inwoners als medewerkers. Dit laatste was extra belangrijk omdat Krimpenerwaard een fusiegemeente is. Daar komt bij dat een kwalitatief hoogwaardige, gezonde én duurzame werkomgeving de aantrekkelijkheid als werkgever verhoogt. Want zeker sinds de coronaperiode stellen mensen hoge eisen aan hun werkplek. Andere criteria die een rol speelden in de scenariostudie waren de toegankelijkheid en bereikbaarheid voor inwoners en medewerkers, en het bevorderen van de kwaliteit van de dienstverlening. Door efficiënt te werken zonder reistijdverlies zet de gemeente cruciale stappen naar een toekomstbestendige organisatie.

Een thuis voor inwoners en medewerkers: duurzaamheid en de mens centraal

Naast de nadruk op duurzaamheid werd ook de mens niet uit het oog verloren. Door alle diensten op één centrale locatie samen te brengen, ontstaat een herkenbaar ‘thuis’ voor zowel inwoners als medewerkers. Dit was van extra belang omdat Krimpenerwaard een fusiegemeente is. Een kwalitatief hoogwaardige, gezonde en duurzame werkomgeving verhoogt bovendien de aantrekkelijkheid als werkgever, zeker sinds de coronaperiode waarin mensen hogere eisen aan hun werkplek stellen.

Andere criteria die een rol speelden in de scenariostudie waren de toegankelijkheid en bereikbaarheid voor zowel inwoners als medewerkers, en het bevorderen van de kwaliteit van de dienstverlening. Door efficiënt te werken en reistijdverlies te minimaliseren, zet de gemeente cruciale stappen richting een toekomstbestendige organisatie.

Het Nieuwe Gemeentehuis als motor voor Duurzame Ontwikkeling

Het nieuwe gemeentehuis van Krimpenerwaard wordt goed bereikbaar buiten het stedelijk gebied gebouwd, grenzend aan een deel van het Natuurnetwerk Nederland (NNN). Natuurinclusief en klimaatadaptief bouwen staan centraal bij de bouw en inrichting van het gebouw en de omliggende ruimte, inclusief de entree en parkeerplaatsen. Hierdoor zal het gebouw harmonieus opgaan in het natuurlijke landschap van het NNN-gebied.

Bovendien fungeert het nieuwe gemeentehuis als aanjager voor de transformatie van de omliggende agrarische gronden naar een natuurgebied met ruimte voor biodiversiteit. Dit was een van de redenen waarom de Provincie Zuid-Holland planologische goedkeuring verleende voor de bouw. Het bestemmingsplan is inmiddels goedgekeurd.

Het nieuwe, centraal gelegen gemeentehuis biedt daarnaast mogelijkheden om in te spelen op andere maatschappelijke behoeften. Vier gemeentekantoren in de dorpskernen komen vrij, wat kansen biedt voor herontwikkeling in de vorm van woningbouw, detailhandel en maatschappelijke voorzieningen. Hiermee wordt tegemoetgekomen aan een sterke behoefte vanuit de samenleving.

Koploper met lef

Met circulaire bouw toont de gemeente Krimpenerwaard lef, aldus Michiel Otto (directeur HEVO). De constructie bestaat niet alleen uit hout en andere natuurlijke materialen met een lage CO2-uitstoot, maar ook uit elementen die geoogst worden uit regionale donorgebouwen en zo een tweede leven krijgen. In 2025 opent het nieuwe gemeentehuis haar deuren. Vanaf dat moment beschikt de gemeente Krimpenerwaard over het meest duurzame en circulaire ‘huis voor de gemeente’ van Nederland. Een koploper dus, die andere organisaties de route wijst naar een duurzame samenleving tegen 2050.

www.hevo.nl | 073- 6 409 409  | info@hevo.nl

auteur: Michiel Otto (directeur HEVO)