#roddel

[erikvelema]

Teleurgesteld in mensen?

[kittykattymwah]

I just had the chance to read, The Sleeper and the Spindle by Neil Gaiman and illustrated by Chris Riddell and by gosh I'm so in love with the story and art. I wanna cosplay The Queen so much! i just need to grow my hair out.

She's so pretty I'm??!!!!!

[blogger-theo-herbots]

Mijn Droomhuis ||My Dreamhouse

Mijn DroomhuisDagelijkse schrijfopdracht WordPressSchrijf over je droomhuis.Heb ik ooit gehad, maar ben het verloren, lees het verhaal hier beneden Click on the link to translation From Dutch to English Door hard werken en zwoegen heb ik ooit mijn droomhuis gehad. Een oude boerderij gelegen bovenop het hoogste punt van Het Hageland met een prachtig zicht op De Velpevalei aan de ene kant en…

[girlbossbehaviour]

scoutingleiding is kapot grappig want hoe ouder je wordt hoe meer ze je in hun kring opnemen dus je krijgt alle gekke roddels over hun leven maar af en toe herinneren ze je er even aan dat ze je al kennen sinds je vierde

[wildbeautifuldamned]

8 Roddell Stain Glass Window Panels 12x9 Leaded Blown Amber Medallion Antique ebay HOOSIER ANTIQUES

[hourglass31]

Roddell J. Jr.

[hafffff]

"Volgende maand wordt het rustiger," zeggen we, elke maand

(Een pleidooi om rustiger aan te doen in de culturele sector)

Het gaat niet goed met mijn vrienden. Of met mij, trouwens. De afgelopen tijd komen ze er één voor één bij uit dat ze overspannen zijn en het liefst gister nog hun werk moeten afschalen of stopzetten. Ook voor mij is overspannenheid een schrikdraad waar ik telkens een schok van krijg, een paar stappen terug neem en een paar maanden later weer m’n vingers aan brand. Het overvalt ze en het overvalt mij ook. Hoe hebben we dit niet zien aankomen? Omdat we allemaal in de culturele sector werken wordt werk uitvoerig besproken, alle nieuwe opdrachten, tips, advies, roddels. En de werkdruk of -stress die we ervaren is in deze gesprekken vaak aan de orde van de dag. We hadden het dus aan kunnen zien komen, achteraf gezien. Maar stress op onze werkplekken ervoeren we als een onvermijdelijke en onveranderlijke factor waar we het maar mee moesten doen, dan dat het alarmbellen af liet gaan.

In eerste instantie denken we dan ook dat het aan onszelf ligt, zoeken we heil in het aanpassen van onze werktijden, beter structureren of simpelweg proberen accepteren dat het zo chaotisch en stressvol verloopt. Maar het ligt niet aan ons. Of tenminste - de culturele sector trekt wellicht relatief sneller mensen aan die creatief, ambitieus, dromerig en mensgericht zijn, die out of the box denken en goed gedijen in weinig structuur en informele sfeer. Wat de culturele sector ook is - een ongestructureerde, chaotische maar gedreven bedoeling, waarin je team of samenwerkingspartners of mede-makers zowel je netwerk, collega’s, concurrenten als je vangnet zijn. Als people pleaser, perfectionist of creatief brein zonder duidelijke grenzen delf je al snel het onderspit. Maar in plaats van dat we de werklast zo inrichten dat mensen die vanuit intrinsieke gedrevenheid in de sector terecht komen hun krachten en enthousiasme zo kunnen inzetten dat ze elkaar vicieus versterken, gaan deze mensen er snel aan ten onder dat veel van deze goedbedoelde energie verloren gaat in het werkproces. We bedenken ons nu pas: misschien stappen we door het type werk eerder in onze valkuilen, maar aan wie ligt dat?

Mijn vrienden en ik zijn niet de enige. We kennen allemaal verhalen van collega’s en andere bekenden uit de culturele sector die een burn-out hebben gehad, recent uitgevallen zijn of voor wie het hoogstwaarschijnlijk een kwestie van tijd is. Het is eerder regel dan uitzondering. En hoewel er steeds meer terechte algemene aandacht is voor burn-out en zeker ook specifiek in de culturele sector, staat vooral centraal hoe deze individuele uitval niet een collectief probleem wordt: hoe je het herkent en het voor kan zijn en dus kan blijven werken, of als het al te laat is hoe een herstelproces gaat, wat een arbo-arts is en wanneer je terug aan het werk kan. Om vervolgens weer aan het werk te gaan precies onder dezelfde omstandigheden waarin het mis ging.

Waar komt die drang vandaan om koste wat kost door te gaan? Er zijn meerdere factoren. Torenhoge ambities en artistieke plannen gaan samen met weinig geld en weinig tijd, waardoor je je als maker of organisatie helemaal uit de naad werkt voor 20 euro per uur (excl. btw en reiskosten) om het allemaal voor elkaar te krijgen. Omwille van artistieke plannen wordt voorgenomen rust telkens uitgesteld. Na deze deadline, die ene aanvraag, deze reeks voorstellingen, of in ieder geval even volhouden tot de vakantie. “Volgende maand wordt het rustiger”, zeggen we, elke maand. Dat is zeker niet uniek voor de culturele sector, ook de zorg en onderwijs staan onder druk, en in heel Nederland heeft überhaupt 1 op de 6 ondernemers burn-out klachten. Al helemaal in de culturele sector wordt de grind verheerlijkt: je doet het toch omdat je het leuk vindt? Omdat je geen klap verdient, moet je wel passie-gedreven zijn, en de maatschappelijk gangbare werktijden van 9 tot 17 zijn hier sowieso al diffuus. Daarnaast hebben we de maatschappelijke wind niet mee. Of zeg maar gerust tegen. Kunst en cultuur wordt stelselmatig weggezet als linkse hobby: de onzorgvuldige bezuinigingen van een ongevoelige Halbe Zijlstra en de gevolgen daarvan worden nog steeds aangehaald, en in de huidige politieke plannen van de grootste maar gelukkig niet de enige partij worden alle subsidies simpelweg doorgestreept. We moeten nog maar zien of dat gaat gebeuren, maar dat het überhaupt al een optie is dit voor te stellen en dat het zo’n grote groep mensen er niet van weerhoudt alsnog erop te stemmen (los van de andere, bizarre voorstellen in het partijprogramma), is niet in ons voordeel. Cultuur blijft een ondergeschoven kindje, en er wordt sinds jaar en dag hard gewerkt om dat tij te keren. Te hard: die blijvende bewijsdrang zorgt ervoor dat we over de kop gaan. Maar vooralsnog zullen kunst en cultuur in die ondergewaardeerde positie blijven en daar zullen we nu mee moeten werken. > deel 2

[robbe-nederlandse-held7]

Het Koninklijk Huis van Herman koch recensies

Recensie 1: van Pieter Jan: https://www.hebban.nl/recensie/pieter-jan-over-het-koninklijk-huis

Recensie 2: van Sam de Wilde: https://www.standaard.be/cnt/dmf20220923_97034825#:~:text=In%20zijn%20nieuwe%2C%20onverwacht%20gedropte,schaamstreek%20van%20de%20Europese%20royalty.&text=Herman%20Koch%20neemt%20je%20in,erogene%20zones%20van%20koningin%20Máxima.

Recensie 1 reactie

Ik zal maar meteen beginnen met het vermelden van mijn standpunt, ik ben het compleet oneens met de recensie van Pieter Jan. Pieter Jan vermeld dat hij vindt dat het boek “niet leuk is “en “mee snoept” van alle roddels. Sowieso denk ik dat “niet leuk” er subjectief is, ik vond het boek namelijk erg vermakelijk juist omdat het gebruik maakt van bestaande roddels. Een voorbeeld hiervan is de correlatie tussen Prins Karl (fictioneel) en Prins Claus (echt bestaan). Een van de grotere schandalen van het Nederlands koningshuis was de achtergrond van meerdere aangetrouwde familie leden. Prins Karl in het boek is een Duitse man van hoge komaf die in de tweede wereldoorlog voor het Duitse leger heeft gediend en ook lid was van de NSDAP. Dit was ook het geval met Prins Claus in het echt die precies dezelfde achtergrond had. Ik vond dat de toevoeging van dit karakter veel goeds deed voor het verhaal omdat het boek hierdoor realistischer werd. Dus hoewel Pieter Jan dit niet goed vindt, vind ik het een verbetering. 

Ook vermeld Pieter Jan dat hij vindt dat het boek weinig tot geen diepgang heeft. Hoewel ik het eens ben met die conclusie denk ik dat Pieter Jan het doel hiervan niet in ziet. Ik ben er namelijk van overtuigd dat dit opzettelijk door Herman Koch is gedaan. De oppervlakkigheid van het boek weerspiegeld volgens mij de oppervlakkigheid van het koningshuis.

Het laatste kritiek punt van Pieter Jan is dat de afloop van het boek voorspelbaar zou zijn. Hier ben ik het helemaal niet mee eens. Hoewel erdoor heen het boek bepaalde elementen van de afloop vermeld worden en er een opvoerende druk is. Was het einde onvoorspelbaar ook omdat de karakters handelde op manieren die niet standaard zijn. Je zou kunnen zeggen dat de karakters uit karakter gingen. 

 

Recensie 2 reactie

Ik ben het eens met deze recensie, Ten eerste vermeld Sam de Wilde zijn goedkeuring voor het element werkelijkheid. Dit element vond ik ook al erg aantrekkelijk zoals vermeld in de eerste reactie. Zonder de herkenbaarheid zou het gewoon een oppervlakkig, leeg en nietszeggend verhaal zijn. Dit element is het puzzelstukje wat dit boek nodig had.

Verder vermeld de recensie ook de correlatie tussen het boek en de serie ‘the Crown’. Aan het begin van het boek keek de koning (Hendrik) naar The Crown op netflix en vroeg hij zich af of hun leven ook interessant genoeg was om een serie over te maken. Beetje bij beetje werd het duidelijker dat Herman Koch dit boek ook als een soap serie geschreven heeft de hoofdstukken zijn namelijk betiteld “aflevering …” vervolgd door een korte samenvatting van wat eraan zat te komen. Als het ware heeft de schrijver dus indirect de vraag beantwoord. Het koninklijk huis is gewoon een netflix drama over een verkloot gezin.

Conclusie

Hoewel ik het compleet oneens ben met de eerste recensie vind ik de tweede veel beter. Ik denk dat de recensie van Pieter Jan iets te subjectief is waar de tweede recensie van Sam de Wilde iets objectiever is. Verder vind ik dat Pieter Jan ook de bedoeling van de roman heeft gemist waar Sam de bedoeling wel inziet. Het is namelijk een satire, de schrijver bespot het koninklijk huis met al hun drama’s en oppervlakkigheid, en doet dit door het boek zo realistisch mogelijk te maken.

[erikvelema]

Roddel beschadigt relaties.

[keynewssuriname]

Man veroordeeld na aanval op pandit wegens 'affaire' met zijn vrouw

K.R. werd deze week veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van 3 maanden en een proeftijd van 2 jaar, evenals een schadevergoeding van SRD 8500 aan de pandit die hij aanviel vanwege vermeende roddels over een affaire met zijn vrouw. De rechter oordeelde dat K.R. opzettelijk het voertuig van de geestelijke had beschadigd door het aan te rijden. Volgens de pandit, die naar de politie stapte en aangifte deed, had hij gedurende één jaar een relatie met de vrouw van K.R., wat resulteerde in wraakacties van de man. K.R. bekende de aanval, maar beweerde dat hij de pandit alleen wilde confronteren met zijn verhalen over een affaire, die volgens hem niet bestond. Hij ontkende echter de man te hebben bedreigd. Tijdens het proces beweerde K.R. dat hij de schade wilde vergoeden, maar dat de pandit het contact uit de weg was gegaan en dat die ook niet was ingegaan op een uitnodiging van de politie om daarover te praten. Hoewel K.R. beweerde dat de schade beperkt was tot SRD 5000 voor het repareren van een portier, vroeg de pandit om een hogere vergoeding van SRD 31.750. Het OM vond het tegen de achtergrond van de omstandigheden, de bereidwilligheid van de beklaagde en mogelijk ook de houding van de benadeelde, billijk om een schadevergoeding van SRD 8500 te vorderen. Read the full article

[blogger-theo-herbots]

Jaloerse menen, Roddelaars en Onnozelaars ||Jealous people, Gossips and Innocents

Jaloerse menen, Roddelaars en Onnozelaars ||Jealous people, Gossips and Innocents

Jaloerse menen, Roddelaars en Onnozelaars Jaloezie of ijverzucht (ook: jaloersheid of nijd) is een gemoedstoestand of emotie waarbij men datgene wenst te krijgen wat een ander reeds heeft gekregen, of wenst dat de ander datgene niet had.[1] Dit kan zowel om materie, eigenschappen als om relaties gaan. Het gevoel is gerelateerd aan afgunst maar is niet synoniem daaraan (zie onder). Minnenijd is…

[vrijaziatisch]

Filmscreening & Panel: het optreden — vier Chinees Nieuwjaar in de Doelen | De Doelen

https://www.dedoelen.nl/nl/agenda/22156/vier-chinees-nieuwjaar-in-de-doelen/filmscreening-panel-het-optreden

Vier Chinees Nieuwjaar in de Doelen!

Naast wat andere activiteiten en workshops kunt u bijvoorbeeld naar de Filmscreening & panel: het optreden zondag 11 februari 2024 13:00-15:00 uur in De Doelen Rotterdam.

"Lin (41) bereidt zich voor op haar solonummer voor de Chinese Nieuwjaarsviering bij haar kerk. Ze wil indruk maken op de gemeenschap, maar haar mentor vindt dat haar uitvoering nog niet echt 'raakt'. Hij adviseert Lin om zich werkelijk open te stellen, maar dat is moeilijk. Als er dan roddels rondgaan over haar zoon die al een tijd niet naar de kerk komt, staat Lin voor een lastige keuze. Blijft ze zich verstoppen of laat ze haar ware zelf zien?"

Na vertoning een paneldiscussie over het onderwerp met Claire Zhou.

[peterpijls1965]

27 januari 2015  · 

Waarom psychopaten en stalkers grappig zijn

Ik had het voorrecht een paar keer psychopaten en stalkers achter me aan te hebben. Ik schrijf voorrecht, omdat ik veel van ze geleerd heb, ook over mezelf.

Achteraf gezien begrijp ik wel waarom ik tijdelijk hun doelwit was. Psychopaten en stalkers hebben een neus voor labiliteit, kwetsbaarheid en ontspoord gedrag bij hun doelwitten. Soms eerder en beter dan hun slachtoffers zelf.

Psychopaten en stalkers hebben altijd gemeen dat ze onder het voorwendsel van de beste bedoelingen bij je binnen proberen te dringen, om je vervolgens maximaal te ontregelen en beschadigen.

Als je weerstand aan ze biedt of ze op afstand zet, ontsteken ze zonder uitzondering in razernij. Altijd zullen ze proberen je vervolgens te chanteren. Met een belastend dossier, zogenaamd compromitterende foto’s of door je omgeving tegen je op te zetten met roddels die een kern van waarheid kunnen bevatten.

Dat lukt in eerste instantie soms vrij aardig. Stalkers en psychopaten kunnen namelijk erg overtuigend overkomen. Bijvoorbeeld door zich neer te zetten als slachtoffers of kasplantjes, of als een soort hulpverleners die alleen maar het beste met je voor hebben.

Ik heb een paar keer de fout gemaakt daar met enige agressie op te reageren. Dodelijke vergissing. Als je boos wordt, weten stalkers en psychopaten dat ze grip op je hebben. Vervolgens zullen ze er alles aan doen die grip te versterken.

Bijvoorbeeld door te proberen je (ex)partner of kind in hun macht te krijgen. Altijd omdat hun eigen partner of kind minder succesvol of intelligent is.

Stalkers en psychopaten hebben steeds gemeen dat ze lijden aan wat de Duitsers zo mooi Schadenfreude noemen. Ze genieten van andermans pijn, vooral als ze die zelf veroorzaakt hebben, liefst door zich voor te doen als modelvriend of zogenaamd goedbedoelende medemens en vervolgens het zoutzuur tevoorschijn te halen.

Stalkers en psychopaten hebben ook altijd gemeen dat ze lijden aan hevige jaloezie en minderwaardigheidscomplexen. Die projecteren en externaliseren ze met groot fanatisme op hun omgeving, liefst op doelwitten waarvan ze denken dat die labiel en chantabel zijn.

Het is interessant om te letten op de partners van psychopaten en stalkers. Dat zijn bijna altijd beschadigde, serviele types. Zeg maar gerust: slaafjes. Ook met hun kinderen is altijd van alles aan de hand.

Die partner-slaafjes dienen om de buitenwereld kond te doen van de voortreffelijkheid van de psychopaat en stalker die hun heerser is. Of om uit te dragen dat de psychopaat en stalker eigenlijk heel zielig is, want slachtoffer van al dan niet verzonnen seksueel misbruik of een kutmoeder (of vader).

Een ander camouflagemiddel van de psychopaat en stalker kan maatschappelijk succes zijn, dat meestal bereikt wordt door ondergeschikten te vertrappen en zich in te likken bij leidinggevenden.

Of het zijn juist medische wrakken die zich een permanente slachtofferrol aanmeten, en van daaruit een spoor van verwoesting aanrichten in andermans levens, bijvoorbeeld door hun slachtoffers voor hun eigen gewin te misbruiken of seksueel te exploiteren.

Zoek altijd dekking voor mensen die constant zeggen: jamaar ik kan er niks aan doen. Of: jamaar ik bedoel het zo goed.

Psychopaten en stalkers hebben een feilloze antenne voor mensen die iets tegen je hebben. Daar sluiten ze dan gelegenheidscongsi's mee. Onder het motto: de vijand van mijn vijand is mijn vriend. Gelukkig vallen die gelegenheidscongsi's na gedane zaken altijd weer uit elkaar. Vervolgens mag ik de betrokkenen graag in het gezicht spuwen. Bijvoorbeeld met een blog.

De tragiek van psychopaten en stalkers is dat ze bijna nooit zelfinzicht of ziekte-inzicht hebben. Dat is inherent aan hun stoornis. Gevangenissen en klinieken zitten vol met seriemoordenaars en seriële oplichters die overtuigd zijn van hun onschuld of slachtofferschap. Daarom zijn stalkers en psychopaten nauwelijks te behandelen: ze zijn intrinsiek gewetenloos.

Het probleem is dat onze maatschappij psychopatengedrag hevig aanmoedigt. Alleen winnaars tellen mee, en het punt is dat de meeste mensen dat niet zijn. Daarom voelen losers en verknipten zich aangemoedigd om te simuleren dat ze winnaars zijn, want ze horen er zo graag bij. En als dat niet lukt, gaan ze werktuigelijk proberen anderen kapot te maken.

Dat mechanisme zie je veel in organisaties. Tijdens functionerings- en voortgangsgesprekken worden werknemers gek gemaakt met onhaalbare targets. Of ze krijgen de klassieke dooddoener te horen dat ze niet goed communiceren.

De managers die dit onheil aanrichten, worden niet zelden op hun beurt weer opgejaagd door directeuren en aandeelhouders.

Al die baasjes zijn tegenwoordig dol op managementboekjes waarin psychopatengedrag fanatiek wordt aangemoedigd en beloond. Ik ben er van overtuigd dat de bestseller Hoe word ik een rat? gruwelijke schade aanricht in organisaties. Ik ken namelijk een paar types die dat verderfelijke boek tot bijbel hebben verheven. Hun gedrag en communicatie zijn navenant.

Als je psychopaten en stalkers eenmaal herkent, worden ze grappig. Ze zijn namelijk niet in staat van koers te veranderen, dat is inherent aan hun stoornis. Aldus lopen ze altijd in hun eigen mes. Dat is mijn Schadenfreude.

[bucklemonster2]

POEM FLUID TEMPO

4.40 Fluid Tempo

Poem by Emilia Sameyn

26/12/2023

(Dutch below, Nederlands beneden)

Universe Spins, All Transforms, Quantum Clocks keep on Ticking

Reality TV changed into TokTik

Loneliness became IncelDom

Cigarettes into Vapes

Gossip: Facebook

Tête-à-Tête: Screens

When you Think it goes Well, it goes Wrong

Making art: AI Powered

Jokes: Memes

Mamas: Boomers

Crazy People: Targeted Individuals

When you feel Terrible, Suddenly All goes Well

Many Chores: Easier

Drugs: Prescribed

Terrorists: School Shooters

War: a Looming Shadow

American Dream: a Lie

Wheel of Samsara Yule

Keeps on Turning

Goes on Tuning, Turing, Testing

Hope: Never Gone

----------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------

4.40 Vloeiend Tempo Gedicht van Emilia Sameyn 26/12/2023 Het Heelal Draait, Alles Transformeerd, KwantumKlokken blijven Tikken

Roddels veranderden in Facebook Reality-TV werd TokTik Sigaretten in Vapen Eenzaamheid: Inceldom Tête-à-Tête: Schermen

Als je denkt dat het Goed gaat, gaat het Mis Kunst Maken: AI-Aangedreven Grappen: Memes Mémé's: Boomers Gestoorde Mensen: Targeted Individuals Wanneer je U Verschrikkelijk Voelt, Opeens gaat alles Goed Veel Klusjes: Gemakkelijker Medicijnen: Voorgeschreven Terroristen: SchoolSchutters Oorlog: een Dreigende Schaduw Huisje, Tuintje, Kindje: een Leugen Wiel van Samsara Yule Blijft Draaien Gaat door Afstemmend, Kolkend, Testend Hoop: Nooit Weg

[loesjespreuken]

Donderdag 21 december, sommige roddels zijn te mooi om er geen realiteit van te maken, loesje #uitdeoudedoos 2006

[peecee-columns]

(A-)sociaal menselijk gedrag

Ondanks het feit dat musicals niet echt mijn ding zijn, vond ik dat ik als docent beeldende vorming minimaal een keer een échte musical in een theaterzaal moest hebben gezien. Eind 2012 was het zover. De Nationale Postcodeloterij gaf een laatste zetje door het sturen van een feestelijke brief met daarin de mededeling dat we twee tickets voor de musical Wicked hadden gewonnen. Het was een laagdrempelige en uitgelezen kans om te gaan ontdekken of de veelgeprezen musicalwereld mogelijk ook míjn wereld zou gaan worden.

Wicked vertelde het verhaal over een onwaarschijnlijke vriendschap tussen de populaire Glinda en de groene, strijdlustige Elphaba. De moraal van dit verhaal was uiteindelijk dat vriendschap, eigenzinnigheid en oprechtheid altijd weten te overwinnen. Glinda werd destijds gespeeld door Yvonne Coldeweijer, die een tijdlang Chantal Janzen mocht vervangen. Het werd een weergaloos musicaldebuut voor dit jonge en vrij onbekende talent. Coldeweijer speelde daarna nog in de musical The Little Mermaid en sprak onder andere nog de stemmen in van verschillende karakters in een aantal animatiefilms. Inmiddels is Coldeweijer sinds 2020 gepromoveerd tot professioneel roddelinfluencer. Via haar zeer populaire YouTube-kanaal en Instagram-account is ze zich steeds meer gaan toeleggen op het verspreiden van zogenaamde ‘BN’er-juice’; een bezigheid die haar daarnaast inmiddels ook al enkele rechtszaken heeft opgeleverd.

Roddelen, oftewel negatief spreken over iemand anders, is zo oud als de mensheid. Het is een (a-)sociaal proces, waarbij mensen op zoek zijn naar verbinding en aansluiting door  verhalen over anderen te verspreiden die veelal pijnlijk, beledigend en onjuist zijn. Wanneer er onderling negatieve uitingen over andere mensen gedaan worden, versterkt dat in veel gevallen het gevoel van erbij (mogen) horen en zal dat het zelfvertrouwen van die personen stimuleren. Op deze manier wordt het spreken over anderen in stand gehouden en zodoende het groepsgevoel versterkt. De naarste vorm van het verspreiden van roddels heet pesten. Dit ontstaat wanneer op een stelselmatige manier kwetsend over iemand gesproken wordt en deze persoon daaronder te lijden heeft.

Sinds enkele maanden verspreidt het ‘juicevergif’ zich online over de diverse kanalen van de sociale media. Een woord dat al een tijd, mede hierdoor, steeds meer aan verval onderhevig is. Zo werden onlangs een aantal roddelkanalen onderschept, waarop leerlingen op scholen worden opgeroepen om roddels over medeleerlingen én docenten te delen. Ook foto’s en filmpjes waren welkom om de verse juice nóg sappiger te maken. De impact hiervan kan, begrijpelijkerwijs, groot zijn voor de betrokkenen die in de berichten en filmpjes voorkomen. Een school zal vervolgens overgaan tot een gesprek met de betrokken leerling(en) en de ouders om in te zetten op onderling begrip en respect. Afhankelijk van de ernst van het vergrijp kan ook worden overgegaan tot schorsing.  Een en ander zwengelt de discussie over het mobieltjesverbod in scholen verder aan, maar tevens het belang van preventief inzetten op de schadelijke gevolgen die roddel en achterklap, op welke manier dan ook, met zich mee kunnen brengen. Om aan te tonen hoe roddels ontstaan laat ik de leerlingen weleens in een rij staan van tien personen. De eerste leerling schrijft een kort verhaaltje op en vertelt dit aan leerling twee. Deze vertelt het gehoorde verhaal vervolgens door aan leerling drie totdat nummer tien het verhaaltje heeft gehoord. Leerling tien vertelt vervolgens hardop het gehoorde verhaal om te checken welke waarheid is overgebleven van het originele verhaaltje. Op deze manier kun je inzetten op het creëren van bewustwording rondom het ontstaan en verspreiden van roddels en de effecten ervan. Misschien kan er daarnaast ook een voorstelling worden gemaakt die langs de scholen trekt en de leerlingen attendeert op de kwalijke gevolgen van het verspreiden van roddels. Ik weet in elk geval een zeer geschikte kandidaat voor de hoofdrol.