#roman opalka

[psikonauti]

Roman Opalka (French/Polish,1931-2011)

Adam and  Eve, 1968

etching

[conformi]

Mark Rothko, Rothko Chapel, Houston, Texas, USA, 1971 VS Roman Opałka, installation view at “Icônes”| Punta della Dogana, Venice, Italy, 2023 ph. Matteo De Fina

[lascitasdelashoras]

Roman Opalka, Portraits

[nununiverse]

Roman Opalka Adam et Ève

[thejohnfleming]

For a second year, The Iceman / AIM's to make an exhibition of himself...

Cult UK performance artist/comedy icon The Iceman aka ‘real’ artist AIM aka Anthony Irvine had an art exhibition for a whole month in Dorset last year. It turned out to be popular – a shock to everyone, as the basis of The Iceman’s act is failure… mainly failing to melt a block of ice using increasingly desperate methods. So unexpectedly popular was last year’s extravaganza in rural Dorset that…

[polish-art-tournament]

round 1.3 poll 4

+ Opałka details:

Tablica czerwona (A red board) by Jonasz Stern:

propaganda: Wacława Milewska o Tablicy: http://www.imnk.pl/gallerybox.php?dir=XX143 z culture.pl: napiętnował je [kolaże] silnie znakami osobistych, konkretnych doświadczeń. Do nich odnoszą się wykorzystywane w pracach substancje, "pozyskiwane" z otoczenia, na drodze życia: kawałki zwykłych szmat, naklejane na płaszczyznę obrazu, cząstki organiczne (głównie rybie ości i skóry, drobne kości), jak również - pojawiające się niczym stygmaty - świadectwa żydowskiej przynależności (w postaci fotografii z przeszłości czy tałesów). Nadają one dziełom wymiar eschatologiczny. U Sterna bowiem pozornie mechaniczny gest montowania na podłożu drobnych przedmiotów lub organicznych "resztek" ma znaczenie symboliczne. Wynika z doświadczeń wojennych i mającego w nich swoje źródło przekonania o nietrwałości życia i nieuchronności śmierci. Umieszczane w zaszklonych kasetonach elementy nie są jednak bezosobowymi śladami minionego czasu, ale wręcz osobowymi - bo związanymi z konkretnym, indywidualnym doświadczeniem - świadkami. Pełnią rolę epitafiów i zarazem relikwiarzy. Szczątki zwierząt stają się tutaj także rodzajem pamiątek po człowieku. Ślady, które "rejestrował" Stern, stanowią wszakże pamiątki niejako w dwójnasób: są rzeczywistymi "dowodami na istnienie" konkretnego człowieka (rybie szczątki to pozostałości wędkarskich wypraw, które były pasją malarza; zob. np. "Formy zabite II", 1973), ale również symbolicznymi figuracjami cierpień narodu żydowskiego (Upokorzenie, 1984). Oba aspekty fenomenalnie łączy obraz "Tablica czerwona" (1971), który Jan Trzupek przekonująco zinterpretował jako rodzaj macewy. (https://culture.pl/pl/tworca/jonasz-stern)

about the author: Wybuch II wojny światowej zastał go we Lwowie, gdzie po zajęciu tego miasta w 1941 przez hitlerowców został osadzony w getcie. Z getta został wysłany do obozu zagłady w Bełżcu, jednakże udało mu się zbiec podczas transportu i powrócić do Lwowa. 1 czerwca 1943 podczas likwidacji getta, ocalał z masakry gdyż wydostał się spod ciał rozstrzelanych i uciekł na Węgry do Budapesztu. (Wikipedia) Jego pasją i swoistą terapią było wędkarstwo, i niejednokrotnie wykorzystywał w swojej twórczości szczątki złowionych przez siebie ryb.

OPALKA 1965 /1 – ∞; Detal 993460–1017875 by Roman Opałka:

propaganda: in the series OPALKA 1965 /1 – ∞, the artist writes subsequent numbers on canvas. The series starts with white paint on black canvas, but with time, the background of paintings gets lighter and the paint used to write the numbers reaches grey. Opałka also recorded himself saying the numbers.

Imagine. You art at an art gallery, come up to the painting and at first see only grey. You go huh, but as you go nearer, the individual digits start to appear. And you read the description: 1 – ∞, detail 2450737-2473067, and you think, what the fuck, man. (the series consists of 233 paintings)

And then it makes you think about the passage of time and determination and dedication to craft and so on, and Opałka's artworks can generally cause many emotions and all of them are coloured by that initial reaction to the sheer scale of the undertaking, as they should be. It's also fun to see his artworks after you know the context behind them, because it's like greeting an old friend.

[delicatuscii-wasbella102]

"Roman Opalka was a Polish conceptual artist who spent almost his entire career painting a progression of numbers design to symbolize the passing of time. He began with the figure “1” in 1965, and spent every day after that painting about 400 consecutive numbers. At the time of his death, in August, 2011, Opalka’s decades-long count had reached 5,607,249."

[andyheckchefboydardee]

voice recordings by

roman opalka, jorge luis borges, saul kripke, andy warhol, andy kaufman, aki onda, christopher knowles, william s burroughs,

(i dont necessarily like all the persons listed, i dont, but i like what they were all doing with tape recordings, theres more that worked with voice recordings that im not aware of and searching for)

[hyperallergic]

“Xylor Jane is a rule-bound artist who begins with a grid and a vocabulary of dots and solid geometric areas of color. She is the heir to Alfred Jensen, Agnes Martin, Roman Opalka, Sol LeWitt, and Jess, but — importantly — she is unlike any of them. Her rules take her to some place strange and fascinating, beautiful and perplexing, mind-boggling and riveting.”

Read John Yau’s review of Xylor Jane: Second Saturn Return at Canada gallery.

[grabsomeironmeat]

Roman Opalka

[motolesechloe]

Roman Opalka

opalka traccia una mappa dell'infinito legata all'atto individuale del conteggio. Diede inizio al primo quadro dipingendo il numero uno in alto a sinistra, continuando in sequenza fino a riempire l'intera tela, arrivando al numero 35327. La seconda tela prosegue come la prima. Dimensioni 196x135 cm. numeri sono disegnati in bianco, inizialmente lo sfondo era nero ma gradualmente lo diluisce rendendolo sempre piu chiaro. In ogni quadro nuovo il bianco aumentava dell'un percento. Ogni lavoro veniva iniziato con il pennello carico di colore e lo intingeva nuovamente solo quando rimaneva quasi completamente secco, Cosi si spiegano le gradazioni di colore nei numeri. simbolo della mortalità degli individui

[pachycephalopod]

There’s a certain kind of video essay, which I’ve been fortunate to find three of already: two by Jacob Geller, one by Big Joel

It’s a kind of video essay that makes me feel a hollow despair and a longing, a longing to be more hollow, more despairing. It’s like a personal cosmic horror. Like finding that the universe is ruled by the unseeing, unthinking Azothoth, asleep at its center, but the universe is just me (it’s each of us in turn, but still personal, not all of us collectively, just each to ourselves). It’s the Call of the Void but not as a summons to a rapid end but as a song, a faint, almost-looping instrumental, and only when presented with a certain kind of horror can I make out the melody and hum along

It’s being a child of the House in of Piranesi but instead of keeping to a certain set of rooms and mapping outward, it’s picking a direction and just going, always wondering what I didn’t see through doors I didn’t enter, always knowing there’s more ahead of me and no matter how thorough I am I will have found, in the end, a negligible fraction of what there was to be found, and I will leave nothing for anyone to benefit from what I learned

And it’s so deeply comforting

Not that one day the world will end, but that one day the world will have long since ended, and I will have been no more than human, with no lasting effect on a darkening universe

I hear of the final work of Roman Opalka and I dream of walking in his footsteps

[arte-digital-emergente]

Título de obra: Homenaje a Roman Opalka; News 17Febrero/ 16Marzo 2023 Autor: Cinthya Itzel Garduño Sánchez Dariana Martínez Gutiérrez Roberto Antonio Guzman Cabrera Técnica: Transferencia en frío Medidas: 196x135cm Año: 2023

[milsuartlab]

FINITO

Título: Finito Autor: Laboratorio de Arte Milsu. Técnica: Flores sobre acetato, intervenido por luz solar y degradación natural. Año: 2023

Proponemos nuestra pieza a partir de la idea del registro de tiempo, inspirada en la obra 1965/1-∞ de Roman Opalka. Dónde la obra de verá involucrada en lo material y lo digital. Se trata de un registro colaborativo del paso del tiempo que implica la recolección de flores o plantas, estas funcionando como la representación material que queremos asignar a la vida, pretendemos que con el pasar del tiempo estás se verán afectadas por lo que estás morirán gradualmente, haciendo referencia al paso de un día a otro como la prueba de estar en cada momento más cerca de lo finito de la vida.

[ftnbooks-blog]

Roman Opalka (1931-2011)

[walls-to-the-ball]

Opalka Roman, 1961. The cheesecloth!