#tomry

[karaboutmyart]

benrey taking a nap with sunkist? or some tomrey!

why not both!

[aybuyucusu]

Biz kadınlar cesur adamları severiz. Akışına bırakıp kenarda bekleyenleri değil. Gidişatı değiştiren, yön veren bahaneler altında ezilmek yerine çözüm üreten adamları.

[dertdinleyicisi]

Çok bağırdım duymadılar. Artık, fısıldamam bile.

~Tomris Uyar

[sade1-adam]

Ne güzel şeyler yazmışlar ;

Yüreğimizin sesi olmuşlar.....

Turgut Uyar demiş ki:

-En iyi ben yenilirim;

dosta, düşmana, aşka...

Tomris Uyar demiş ki:

-Biri geliyor,

hayatımıza bir makas atıyor;

o yaşadığımız bölüm,

bütünün dışına düşüyor...

Cemal Süreya demiş ki:

-Kim istemez mutlu olmayı

ama mutsuzluğa da var mısın..?

Edip Cansever demiş ki:

-Özlemim sanadır,

varsın kar yağsın, daha yağsın

seni arındırıncaya kadar...

Didem Madak demiş ki:

-İnsan kaybolmayı ister mi?

Ben işte istedim bayım.

Uzaklara gittim

Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin

Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım...!

Sabahattin Ali demiş ki:

-Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor da, kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlanış da insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde "bu böyle olmayabilirdi" düşüncesi, yoksa insan mukadder telakki ettiği şeyleri kabule her zaman hazır...

Tezer Özlü demiş ki:

"Haykırmak istediğim çok şey var. Büyük kayıplar yıkacak değil bizi. Açıkça birbirimizle konuşamıyorsak ben ağlamak, bağırarak ağlamak için bahçenin yeşillikleri gerisindeki odama geçiyorsam, biliyor musun, ne güzel ağıtlar içinde uyuyakalmak...?"

Oğuz Atay demiş ki:

-Kelimeler albayım, kelimeler.

bazı anlamlara gelmiyor...

Attila İlhan demiş ki:

çünkü ayrılık da sevdaya dahil

çünkü ayrılanlar hala sevgili..!

Metin Altıok demiş ki:

Öyle yalnızız ki bu panayırda

Sevgimiz durmadan bir taşı ovar.

Sevgilim aşk da uyar çevreye

Ve kendine parlak bir yalan arar....

Behçet Aysan demiş ki:

Kırgınım, saçılmış

bir nar gibiyim

sessiz akan bir ırmağım

geceden

git dersen giderim

kal dersen kalırım...

Nazım Hikmet demiş ki:

Seni düşünmek güzel şey,

ümitli şey,

dünyanın en güzel sesinden

en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey...

Fakat artık ümit yetmiyor bana,

ben artık şarkı dinlemek değil,

şarkı söylemek istiyorum...

[omurrhanim]

[okuryazarlar]

[deniz-mehtap]

"yaşamak, bir günü daha atlatmak demekti, o kadar..."

[demvakti]

Azala azala yaşadığımız şu dünyada, bir şeyler güzel kalsın.

Gülümseyen yüzün gibi..

[sessiz1okur]

[pepetheking]

[hoohoobeanie]

tomey bones where are u

[aybuyucusu]

Takıldım kaldım. Hem de birçok yerde, birçok anlamda.

[siir-defterim]

Sevgililik ya da aşk duygusu zamanla yara alabiliyor, örselenebiliyor, bitebiliyor. Bitmeyen tek aşkın, gerçek ve lirik bir dostluk olduğunu Edip Cansever öğretti bana. Her doğum günümde tek kopya olarak yazılmış, istersem yayımlatabileceğim izniyle armağan edilmiş şiirleriyle bana yaşamımda ve yazımda esin kaynağı oldu. Tek ihaneti, ölmesiydi.”

Tomris Uyar / 29 Mayıs 1987

[okuryazarlar]

26 Mart Dünya Ölmeme Günü:

Masada bulunanlar: Can Yücel, Salim Şengil, Edip Cansever, Tomris Uyar, Muhteşem Sünter, İsa Çelik, Mehmetcan Köksal, Turgut Uyar, Dürnev Tanseli, Nezihe Meriç, Ömer Uluç, Tunga Uyar.

📷: İsa Çelik Arşivi, 26 Mart 1981

26 Mart 1981’de, Can Yücel, Salim Şengil, Nezihe Meriç, Edip Cansever, Tomris Uyar, Turgut Uyar, Tunga Uyar, Muhteşem Sunter, Mehmetcan Köksal, Dürnev Tunaseli, Pertev Tunaseli, Ömer Uluç ve İsa Çelik‘in bir araya geldiği ve Dünya Ölmeme Günü’nün adının konduğu ilk sofrada oturan isimlerden önemli bir kısmı hem kendi kuşağını hem de takip eden kuşakları kelimeleri üzerinden hüzünle, bireysel varoluşun efkarı bol sorunlarıyla, yalnızlıkla, rakı sofralarıyla ve şiirin yepyeni bir haliyle tanıştıran İkinci Yeni şairlerinden oluşuyordu.

Hikayesiyse; 1981 yılının 26 Mart gecesi bahsi geçen ustalar Rumelihisarı'nda bir meyhanede oturup dertleşmişler. Konu ölümden açılınca Turgut Uyar masaya bir şişe rakı daha söylemiş ve rakı gelince o an orada bulunan herkese isimlerini şişenin üstüne yazmalarını istemiş.

Ardından,

“Bakın, seneye tekrar 26 mart gecesinde burada buluşacağız. Bu şişeyi içeceğiz. Öyle ölmek, eksilmek falan yok.” demiş.

Ardından bu bir geleneğe dönüşmüş. Tüm o şairler nerede olurlarsa olsunlar her 26 Mart akşamında aynı meyhaneye gidip, senede bir kez de olsa dostlarının hala hayatta olduğunu görmeye devam etmişler.

Ta ki Turgut Uyar’ın ölümüne dek. Turgut Uyar gittikten sonra bu geleneği sürdürmeyi bırakmışlar. Aralarında oynadıkları bu tatlı ve hüzünlü oyunun ismi ise “Ölmeme Günü” olarak kalmış.

[cokerkendegilmiydi]

Sanki tüm incelikleri anlayan nahif ruhlu adamlar Tomris Uyar'la beraber yaşamış, ona aşık olmuş ve bize uğramadan da ölmüş gibi geliyor bana.

[sade1-adam]

"Bırakılmış bir köşebaşının en güzel tanımıdır adın

seversin diye söylerim her şeyi, sana uygun olsun

çünkü her şeyin birbirine uygununu sen bulursun

gel ellerini ver en güzel ellerini öyle

ruhum, ateş yüreğim, kokum, birlikte öyle"

Turgut Uyar'dan Tomris Uyar'a...