#tradycja

[kronika-ilustrowana]

[witekspicsoldpostcards]

EASTER in Poland - ŚWIĘCONE - Priest blessing eggs & food.

[photo-snap-stories]

PL:

Muzeum Rolnictwa, Ciechanowiec

Dział budownictwa wiejskiego obejmuje 57 obiektów z pogranicza Podlasia, umieszczonych w trzech sektorach skansenu. Obiekty te to m.in. 9 chat, dwór ziemiański, 2 maneże (obudowa kieratów), 2 spichlerze dworskie (lamusy), kuźnia, bróg na siano, 4 stodoły, 3 obory, 2 wiatraki typu koźlak, zakład rymarski, gajówka oraz spichlerze chłopskie. W 2010 r. skansen uzupełniły obiekty sakralne: kościół i dzwonnica z miejscowości Boguty Pianki oraz wikarówka z Kuleszy Kościelnych.

Na zdjęciu wielkanocny wystrój jednej z chałup.

EN:

Museum of Agriculture, Ciechanowiec, Poland

The department of rural construction includes 57 objects from the border of Podlasie, located in three sectors of the open-air museum. These objects include 9 cottages, a manor house, 2 maneges (housing for treadmills), 2 manor granaries (storage rooms), a smithy, a hay-horse, 4 barns, 3 cowsheds, 2 post windmills, a saddler's shop, a gamekeeper's lodge and peasant granaries. In 2010, the open-air museum was supplemented with sacral buildings: the church and bell tower from Boguty Pianki and the vicar's house from Kuleszy Kościelne.

The photo shows the traditional Easter decoration of one of the cottages.

[ewuuus]

Sztuka ma nogi – czyli czym jest japoński denim? 

W dzisiejszym świecie modowej masówki, warto czasem zwolnić tempo i skierować uwagę na detale, poszukując autentyczności i oryginalności. Dla tych, którzy kierują się wartościami ekologii i etyki w modzie, fascynującym obszarem do zgłębienia jest produkcja dżinsu o tradycyjnym i naturalnym rodowodzie. Surowy denim, zwłaszcza ten pochodzący z Japonii, budzi ogromne zainteresowanie, ponieważ z biegiem czasu nabiera niepowtarzalnego charakteru razem z użytkownikiem. Jest rezultatem pracy prawdziwych rzemieślników, niosąc za sobą bogatą historię. Źródło inspiracji, przykład klasyki, wpływowy kawałek materiału z krajką, którego nie powinno się prać, ale dlaczego to właśnie ten japoński denim określany jest jako “ten najlepszy”? 

Denim zazwyczaj kojarzony jest z USA i nie bez powodu – to właśnie tam został spopularyzowany. Wizerunek kowboja lub poszukiwacza złota w spodniach marki Levi’s jest niemalże zakorzeniony w naszych umysłach. Założyciele tej marki zasłużyli się, sprawiając, że ich dżinsy były niezwykle wytrzymałe dzięki metalowym sprzączkom, co skłoniło klasę robotniczą do gorącego przyjęcia tego produktu. Choć dżins stał się powszechnie znany dzięki Amerykanom, to to właśnie Japończycy doprowadzili denim do perfekcji w swojej formie. 

Jak to jest zrobione? 

Proces tworzenia japońskiego denimu to wymagająca praca rzemieślnika, której towarzyszy znaczny nakład finansowy i niezwykła precyzja. Jednak właśnie o to chodzi, prawda? Lubimy mieć pewność, że inwestujemy w produkt stworzony z dbałością, z minimalnym wpływem na środowisko i zgodnie z tradycją. 

W produkcji surowego denimu każdy etap odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu finalnego produktu. Wszystko zaczyna się od starannie wyselekcjonowanej wysokojakościowej bawełny o długich włóknach, stanowiącej fundament trwałości denimu. Następnie surowa bawełna przechodzi proces czyszczenia, eliminujący wszelkie zanieczyszczenia i ujednolicający strukturę włókien. 

Co do charakterystycznego niebieskiego koloru dżinsów, pochodzi on pierwotnie od naturalnego barwnika indygo pozyskiwanego z rośliny indygofery, która oprócz zastosowań w produkcji denimu ma także właściwości lecznicze, zwłaszcza przeciwbakteryjne. W tradycyjnym japońskim denimie nadal stosuje się barwienie naturalnym indygo. Bawełna może być barwiona ręcznie na etapie rozdzielania włókien lub już na uprzednio uprzędzonych częściach garderoby, w zależności od zamierzonego efektu. 

Istotną kwestią jest także sposób, w jaki przędzie się japoński denim, ponieważ to właśnie charakterystyczna krajka pozwala nam często rozpoznać produkt wysokiej jakości. Krajka, znana również jako efekt "selvedge" (lub "selvage"), jest rezultatem specyficznego procesu tkania denimu. To zakończenie tkaniny charakteryzuje się widocznymi, często kontrastującymi kolorami nitek, które są integralną częścią struktury tkaniny. Proces ten zaczyna się na tradycyjnych krosnach wahadłowych, gdzie dodatkowe nitek są wplecione w brzegi tkaniny, zastępując standardowe brzegi cięte. Podczas zwijania tkaniny na wałki, te specjalne nitek na brzegach stają się bardziej widoczne, tworząc charakterystyczną krawędź z ozdobnymi nitkami, będącą swoistą wizytówką tradycyjnego, wysokiej jakości denimu. Krajka nie tylko dodaje estetyczny element do spodni, ale również świadczy o zastosowaniu tradycyjnych metod produkcji, takich jak tkanie na krosnach wahadłowych, co dodatkowo podkreśla rzemieślniczy charakter denimu. 

What the hype is all about? 

Popularność japońskiego denimu czerpie swoje źródło z różnorodnych kręgów kulturowych, a zainteresowanie nim jest wynikiem różnych czynników. Grupa hipsterów przyciągnięta została niezwykłym procesem starzenia się materiału. Ich codzienne doświadczenia odbijają się na dżinsach, które nie podlegają standardowemu fabrycznemu ścieraniu, charakterystycznemu dla amerykańskich dżinsów. Ślady noszenia, czy to od specyficznej zawartości kieszeni, czy też wynikające z indywidualnego sposobu siedzenia czy chodzenia, stają się formą wyrażenia siebie poprzez ubranie. 

W streetwearowej subkulturze popularność japońskiego denimu można tłumaczyć jego ograniczoną dostępnością, zwłaszcza w przypadku marki Evisu. Marka ta wyróżnia się nietuzinkowymi wzorami na spodniach, początkowo malowanymi przez twórcę marki. Te unikalne wzory nie tylko czynią je wyjątkowymi, ale także nadają charakterystyczny styl na ulicy. Dodatkowo, wzór na kieszeni może być doskonale dopasowany do nowych sneakersów, co jest prawdziwym skarbem dla entuzjastów streetwearu. 

Dla wielu osób decydującym czynnikiem w wyborze japońskiego denimu jest jego niezwykła klasyczność. Ciemny odcień indygo, reprezentujący zarówno elegancję, jak i swobodę stylu casual, przyciąga uwagę. Dodatkowo, niezaprzeczalna jakość denimu, będąca pierwowzorem japońskiej odzieży roboczej, nadal stanowi inspirację dla takich marek jak Comme des Garçons czy Yohji Yamamoto, a także dla projektantów, takich jak Nigo, czy obecnego dyrektora kreatywnego Louis Vuitton, Pharrella Williamsa. Japoński denim niejednokrotnie odnajduje się w korzeniach kultury Harajuku, stanowiąc ważny element w dziełach twórczych artystów i projektantów. 

Poszanowanie dla tradycji, środowiska i ekspresji 

Japoński surowy denim o wykończeniu "selvedge" to zdecydowanie coś, co zasługuje na uwagę. To nie tylko inspiracja do kreowania swojego wizerunku, ale także do tworzenia marki i produktów w sposób zrównoważony i przyjazny dla środowiska. Pomimo wysokich kosztów, zarówno dla twórcy, jak i nabywcy, inwestycja w odpowiednią parę japońskich dżinsów jest rzeczywiście warta rozważenia. Dbając o nie w odpowiedni sposób, prawdopodobnie nie będziecie potrzebować innych przez kolejne dekady. Ta idea doskonale wpisuje się w obecny trend budowania kapsułowej garderoby - uniwersalne, trwałe i ponadczasowe, dokładnie to, co oferuje japoński denim. 

Ewa Pijaj, Zarządzanie Kulturą i Mediami UJ

[chimerqa]

Jak tam? Rosołki wstawione? Nakurwiacie tłuczkiem po schabie?

Dzień dobry w niedzielę ;***

Pamiętajcie jednak:

Jutro będzie pomidorowaaaaaa

Zrobiona z rosołu z wczoraaaaaj

[dopetaleobject]

Jare Gody - scenariusz zajęć kulturoznawczych

Jare Gody Już wkrótce równonoc wiosenna i początek kalendarzowej wiosny, który w tym roku przypada na 20 marca. W kulturze dawnych Słowian tego dnia przypadało rozpoczęcie Jarych Godów, kilkudniowego cyklu obrzędowego związanego z żegnaniem zimy i witaniem wiosny. Mimo przyjęcia chrześcijaństwa znaczna część rytuałów związanych z owym świętem zdołała przetrwać do dziś: częściowo w tradycjach…

[alicjawzaczarowanejkuchni]

Raclette ser

Ser raclette z piekarnika z kartoflami, warzywami i boczkiem

Raclette ser z piekarnika z ziemniakami i boczkiem Ser raclette z piekarnika z ziemniakami jarzynami i boczkiem

[maksimlustiger]

Lullaby

Chłopiec spytał - Czemu Żydowie zawsze noszą w sobie swoje korzenie?

-Żeby Polakowie dziwili się , że korzenie można mieć w sobie , gdziekolwiek się jest. A nie pielęgnować tylko i wyłącznie na malutkim Polen'tku.

-A żeby korzenie mogły się swobodnie rozgałęziać potrzebują Innych korzeni.Żeby się splatać , zazębiać, czerpać soki , uczyć się żyć w rozmaitych warunkach.

-A czemu Ja nie czuję żadnych korzeni w Sobie, Mamo?

-Widzisz to drzewo? Jest duże. Pięknie rozgałęzione, ma mocny pień, zwartą korę. Konary sięgają Nieba. A liście są soczyście zielone.

-Gdyby drzewu zasłonić Niebo i podciąć gałęzie. Zrobić głęboki wykop , żeby skrócić korzenie. To Byłoby Ono cherlawe. Mizerne z łamliwymi gałęziami. Najdrobniejszy podmuch wiatru smagałby je boleśnie, wyginając koślawy pień we wszystkie strony Świata.

-Dlatego Synku, jeśli będziesz odważnie szedł zawsze w stronę słońca i sięgał Nieba , to Twoje konary szybko się rozrosną. Jednak jest Coś jeszcze. Coś , co jest Najważniejsze w Życiu. To Wiara w Bliźnich i Ich Akceptacja . Wtedy wie się na pewno , że pochodzi się z określonego miejsca i wywodzi od określonych ludzi. To daje odwagę na zdobywanie Świata.

-I właśnie to są korzenie. Jeśli byś ich nie posiadał , w gruncie rzeczy nie byłbyś Szczęśliwy.

-A teraz śpij już Kochany.Dobranoc.

[tinygarden-me]

Przesilenie zimowe to moment, gdy dzień jest najkrótszy w roku, a noc najdłuższa. W wielu kulturach europejskich było to święto związane z odrodzeniem się Słońca i nadzieją na nowy cykl życia. Niektóre z tych kultur oddawały cześć drzewom i uspokajały znajdujące się w nich druidyczne bóstwa, wierząc, że mają one wpływ na przyrodę i ludzkie losy.

Jedną z takich kultur byli Celtowie, którzy obchodzili święto zwane Yule. W tym dniu zapalali ogniska i świece, aby zwiększyć siłę Słońca i zapewnić sobie dobrobyt w nadchodzącym roku. Ozdabiali też swoje domy gałązkami jodły, świerku, ostrokrzewu i ostu, symbolizującymi nieśmiertelność i ochronę. Wierzyli, że drzewa są siedzibą duchów natury, zwanych dryadami lub nimfami, i składali im ofiary z jedzenia i napojów.

Inną kulturą, która czciła drzewa i druidyczne bóstwa, byli Słowianie. Ich święto nazywało się po prostu — Gody. W tym czasie obchodzili obrzędy związane z płodnością, urodzajem i zdrowiem. Wycinano i przystrajano choinki, które miały zapewnić ochronę przed złymi mocami. Wierzono, że w drzewach mieszka duch opiekuńczy, zwany Leshym lub Borutą, który mógł być łaskawy lub gniewny wobec ludzi. Aby go uspokoić i zjednać sobie, składano mu dary z chleba, soli, miodu i mleka.

Kolejną kulturą, która świętowała przesilenie zimowe, byli starożytni Rzymianie. Ich święto nazywało się Saturnalia. Było to święto ku czci boga rolnictwa Saturna, podczas którego ulegały zatarciu różnice społeczne i zawieszano prowadzenie wszelkiej działalności gospodarczej. Saturnowi składano ofiary, a radosne orszaki krążyły po mieście, podążając na uczty i zabawy. Ojców rodzin obdarowywano podarkami – głównie woskowymi świecami i glinianymi figurkami.

Podobne święto obchodzili również Skandynawowie, którzy nazywali je Jul. Było to święto związane z kultem boga Odyna i jego syna Baldura, boga światła i życia. W tym czasie zapalano wielkie ogniska, które miały odstraszać złe duchy i zapewnić błogosławieństwo bogów. Śpiewano pieśni, tańczono i pito. Ozdabiano też domy i świątynie gałęziami zielonych drzew, symbolizującymi nadzieję i odrodzenie.

Bardzo podobną tradycję mieli Persowie, którzy świętowali Noc Yalda, czyli najdłuższą noc w roku. Było to święto o charakterze domowym, w którym przyjaciele i rodzina spotykali się najczęściej u najstarszych członków rodziny. Wspólnie jedli owoce, orzechy i słodycze, słuchali muzyki, tańczyli i czytali wiersze. Często były to utwory, z których próbowano wywróżyć przyszłość. Noc Yalda miała symbolizować zwycięstwo światła nad ciemnością i narodziny boga Mitry, który według mitologii perskiej był synem słońca.

Zupełnie nieprzypadkowo chrześcijanie wyznaczyli i zatwierdzili datę 25 grudnia jako święto Bożego Narodzenia, bo miało być ono przeciwwagą, a z biegiem czasu całkowicie wyprzeć obchodzone w tym terminie, a więc w porze zimowego przesilenia, uroczystości pogańskie. Chociaż chrześcijaństwo docierało na ziemie pogańskie w różnych okresach i za pomocą różnych metod, jedno pozostawało niezmienne — po dobrowolnej lub przymusowej chrystianizacji, zastępowano wszystkie tradycyjne obrzędy i symbole na chrześcijańskie.

Przez tysiące lat ewolucja dokonała jednak wielu zmian i obecnie z mojego punktu widzenia, jest to najbardziej irytujący, niemal całkowicie świecki pomnik materializmu i komercji. Właściwie większość chrześcijan nawet nie chodzi do kościoła i nie ma w domu szopki, za to zmuszani są do wydawania w tym okresie coraz większych sum pieniędzy. Dotarliśmy do momentu, w którym młodym ludziom łatwiej uwierzyć, że Jezus był hybrydą człowieka i obcego, stworzoną przez zaawansowaną cywilizację pozaziemską metodą przypominającą dzisiejsze in vitro w celu przekazania ludzkości ich mądrości i miłości, niż w to, że był synem Boga, który zstąpił z niebios i narodził się z Maryi Dziewicy, by nauczać o królestwie Bożym, jak to opisują Ewangelie.

Pomimo tego wszystkiego, od czasu, gdy po raz pierwszy człowiek postanowił celebrować przesilenie zimowe, jedno pozostaje niezmienne. Jest to dzień, w którym pragniemy uczcić tych ludzi w naszym życiu, którzy nadają mu znaczenie. To dzień przeznaczony dla bliskich, w którym warto dołożyć wszelkich starań, aby okazywać szacunek tym, którzy mają mniej szczęścia, aby ci, na których nam zależy, poczuli się wyjątkowo, aby świętować i wzmacniać nasze wspólne więzi oraz dzielić specjalny posiłek. To dzień miłości i radości.

Dlatego nie jest ważne, czy świętujecie Boże Narodzenie, Chanukę, Kwanzę, czy po prostu zimową przerwę, mam nadzieję, że spędzacie ten czas w gronie najbliższych. Oraz od czasu do czasu czytacie mojego bloga! Niezależnie od tego, jak obchodzicie ten wyjątkowy czas roku, życzę wam i waszym bliskim wiele radości, spokoju i miłości. Niech te święta będą dla was okazją do odpoczynku i refleksji nad tym, co jest w życiu najważniejsze.

https://tinygarden.me/

[walvitswordsandpoems]

Halloween very soon...

[przemyslawslusarczyk]

Ligockie Repozytorium Pieśni Ludowej

Występ Zespołu Ligockie Wrzosy z Ligoty Prószkowskiej podczas Targów Miodów i Rękodzieła w Muzeum Wsi Opolskiej. Wybór pieśni z występu, z Ligockiego Repozytorium Pieśni Ludowej.

[kronika-ilustrowana]

С рождественской облаткой

[bogi41]

Osterfeuer 2023! Startfeuer Abbenrode

In der Osternacht wird ein kleines Feuer entfacht - das Osterfeuer - und von einem Priester gesegnet. Nachdem sich die Gemeinde um das Osterfeuer versammelt hat, entzündet der Priester am Feuer die Osterkerze, die dann in die dunkle Kirche getragen wird. Die brennende Kerze symbolisierte Christus als Licht der Welt. ..an der Kirche finden die Osterfeuer in der Regel in der Osternacht statt, also entweder an Karsamstag nach Einbruch der Dunkelheit oder am Ostersonntag vor der Morgendämmerung. Für die großen Osterfeuer in den einzelnen Gemeinden gibt es keinen einheitlichen Termin. Oftmals werden auch diese am Karsamstag entzündet. Podczas Wigilii Paschalnej rozpala się małe ognisko - Ogień Paschalny - i poświęca je kapłan. Po zgromadzeniu wiernych wokół ogniska wielkanocnego, ksiądz zapala przy ogniu świecę wielkanocną, którą następnie wnosi się do ciemnego kościoła. Płonąca świeca symbolizowała Chrystusa jako światłość świata. ..w kościele ogniska wielkanocne odbywają się zazwyczaj w czasie Wigilii Paschalnej, czyli albo w Wielką Sobotę po zmroku, albo w Niedzielę Wielkanocną przed świtem. Nie ma standardowej daty wielkich pożarów wielkanocnych w poszczególnych społecznościach. Często są one zapalane również w Wielką Sobotę. During the Easter Vigil a small fire is kindled - the Easter Fire - and blessed by a priest. After the congregation has gathered around the Easter fire, the priest lights the Easter candle by the fire, which is then carried into the dark church. The burning candle symbolized Christ as the light of the world. ..at the church, the Easter bonfires usually take place during the Easter Vigil, i.e. either on Holy Saturday after dark or on Easter Sunday before dawn. There is no standard date for the big Easter fires in the individual communities. Often these are also lit on Holy Saturday.

[piesniarze]

Czas Wielkiego Postu, który właśnie przeżywamy to czas pokuty, wyrzeczeń i przygotowania do Misterium Paschalnego. Opisy pojmania, męki i ukrzyżowania Chrystusa, jakie są przedstawione w ewangeliach, już od wieków oddziałują silnie na wyobraźnię zarówno twórców muzyki klasycznej jak i ludowej, a także malarzy oraz twórców literackich. Okres Wielkiego Postu trwa od Środy Popielcowej do Mszy Wieczerzy Pańskiej. Ten czterdziestodniowy, wg liturgii rzymskiej, okres, został określny jako czas wielkanocnej pokuty. #gorzkieżale #pieśniwielkopostne #wielkipost #lent #wiara #chrześcijaństwo #chrześcijanie #katolicy #pasja #passion #kościół #bóg #polska #polskamuzyka #polishfolk #folk #pieśniarze #tradycja #prawdadobropiękno #antonikępiński #mękapańska Składały się na nie obrzędy liturgiczne, dramaty liturgiczne, misteria pasyjne, dramatyzowane pieśni i procesje. Ten czas charakteryzuje się wieloma szczególnymi nabożeństwami i zwyczajami. Możemy brać udział w Drodze Krzyżowej, śpiewie Gorzkich Żali, oglądać  Misteria-przedstawienia ilustrujące Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa. W przeżyciu i zrozumieniu Męki Pańskiej ważne miejsce odgrywają pieśni wielkopostne, które dzielą się na pokutne i pasyjne. Pieśni pokutne są o porzuceniu zła, wyrzeknięciu się zwyczajów ziemskich i o powrocie do życia według ewangelii. W pieśniach tych znajdziemy nawołania do pójścia za Chrystusem drogą umartwienia i krzyża. Pieśni pasyjne nawiązują bezpośrednio do Męki i Śmierci Chrystusa. W muzyce rozróżniamy tonacje durowe i molowe. Różnicę między nimi najprościej można wytłumaczyć, twierdząc, że tonacje durowe brzmią wesoło, uroczyście, podniośle, natomiast tonacje molowe zawierają w sobie smutek, utrapienie, powagę. Patrząc na pieśni wielkopostne z muzycznego punktu widzenia, wyraźnie słychać, że są one napisane z reguły w tonacjach molowych. Brzmią smutno, poważnie nie tracąc swojej podniosłości. Niektóre z nich w swojej melodii i harmonizacji są bardzo ponure. Pieśni wielkopostne mają zazwyczaj proste, spokojne melodie. Śpiewa się je w wolniejszym tempie. Nie są one skomplikowane rytmicznie. Sposób w jaki zostały napisane ma wpływać na charakter Wielkiego Postu. Molowe, smutne w odb (w: Pieśniarze) https://www.instagram.com/p/CpwqahVsfik/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[dopetaleobject]

Czym było Słowiańskie Boże Narodzenie?

Czym było Słowiańskie Boże Narodzenie?

Słowiańskie Boże Narodzenie. Czym były Szczodre Gody? Większość z nas może nie zdawać sobie sprawy, że wiele polskich tradycji chrześcijańskich pochodzi z wierzeń i obrzędów słowiańskich. Szczodre Gody to święto, podczas którego celebrowano przesilenie zimowe oraz zwycięstwo światła nad ciemnością. Jak wyglądało słowiańskie Boże Narodzenie? Słowianie, którzy zamieszkiwali polskie ziemie przed…

[alicjawzaczarowanejkuchni]

Raclette ser z piekarnika z ziemniakami i boczkiem

Raclette ser z piekarnika z ziemniakami, warzywami i boczkiem

Ser raclette z piekarnika z ziemniakami jarzynami i boczkiem

Potrzebne Składniki : ---------------------------- Ziemnniaki o twardym miąższu typu A ugotowane i pokrojone w kostkę albo w plasterki Ser raclette w plasterkach smakowy Można dodać: Boczek Jarzyny jakie lubimy do podsmażenia na patelni np.:papryka, brokuły, kalafior, grzyby.

Do podania obok do skubania: Szynka suszona parmeńska Rozeta Szynka Paryska

Sposób przygotowania : ----------------------------- Ziemniaki gotujemy w łupinach żeby nie traciły witamin i się nie rozpadały Kroimy je w kostkę albo w plasterki i układamy na dnie foremki do pieczenia wyłożonej papierem do pieczenia. Podsmażymy jarzyny i boczek i układamy na ziemniakach. Na górę układamy gęsto ser raclette Zapiekamy przez parę minut aż ser się roztopi w nagrzanym piekarniku do 185°C

Tradycyjnie jak np. w szwajcarskiej Gryzonii raclette podaje się z kiszoną cebulą, kiszoną kapustą, ogórkami kiszonymi. Podaje się też do niego wędzoną szynkę, warzywa.

Gotujemy ziemniaki lepsze są gotowane w łupinach

Potrzebne składniki Ser raclette w plasterkach smakowy, ziemniaki i można dodać boczek i jarzyny wybrane.

Ugotowane ziemniaki podsmażone jarzyny i boczek i ser raclette w plastrach

Nakładamy na ziemniaki jarzyny i boczek

Rozprowadzamy równomiernie

Układamy ser

Posypujemy ziołami dodatkowo jak lubimy

Wszystko gotowe do pieczenia w piekarniku. Wkładamy do nagrzanego piekarnika na 15 minut w temperaturze 185 °C

Trzymamy w piekarniku aż ser się rozpuści tak jak lubimy

Podajemy z kiszonkami np. z ogórkiem kiszonym

Można też ser rozpuścić na patelenkach w specjalnym grillu z możliwością roztapiania sera raclette

♥ Smacznego Bon appétit ♥

CIEKAWOSTKI: ----------------------------- Najważniejsze i najfajniesze w raclette to jest że ser raclette to potrawa, która sprzyja wspólnemu posiłkowi i dobrze się sprawdza w towarzystwie rodziny i przyjaciół. Każdy może dostosować swój talerz, dodając ulubione dodatki i przyprawy, co czyni to doświadczenie smakowe wyjątkowym i satysfakcjonującym.

Raclette to ser ale to również szwajcarska potrawa popularna w krajach alpejskich najbardziej w zimnych miesiącach. Raclette razem ze specjalnym urządzeniem do jego przygotowania jest wspaniały na spożywanie go w większym towarzystwie. Najlepszy ser który nadaje się do raclette to Le Raclette du Valais (Raclette z Wallis) jest to zastrzeżona nazwa dla tego sera, Jest to ser półtwardy powstający z mleka krowy, dojrzewający od 3 do 6 miesięcy. Cały krąg sera z Valais waży 6 kilogramów. Mamy różne odmiany np. z ziołami albo z pieprzem czasem wędzone co nadaje im oryginalny aromat. Można ten ser zastąpić innym półtwardym serem np raclette z Savoie, Morbier, Abondance ser ma być kremowy by właściwie się topił. Popularny jest raclette w kantonie Valais w Szwajcariiskąd bierze swoje początki, które sięgają średniowiecza. Legenda mówi że pasterze zebrali się koło ogniska ponieważ było im bardzo zimno i postanowili stopić ser na kamieniach wokoło ogniska chociaż jadali ser na zimno ale chciali zjeść na ciepło żeby się rozgrzać bo było bardzo zimno bryy. Ta technika było pierwszy raz spisana przez szwajcarskiego lekarza w mieście Sion. Opisywał je jako pyszne tłuste delikatne słodkie danie o gorzkim posmaku. Ser robiony przez pasterzy od częci kantonu w której był produkowany nazywany jest Le Valaism górale topili go w kominku i polewali nim ziemniaki skrobiąc ser nożem. Oscar Perolazow wraz z żoną Marguerite skomponowali piosenkę pt. La Raclette. Sezon na raclette jest też latem gdy dojrzewa ser w połowie sierpnia. Raclette stał sie też popularny we Francji. Testowano raclette po drugiej stronie Alp w ośrodkach narciarskich, sukces był tak ogromny że w 1978 roku wychodzi pierwsze urządzenie z 6 patelenkami specjalne do sporządzania raclette. Ci którzy zakochali się w raclette to zjeżdżają się co roku na La Raclette Cup organizowany przez studentów z Chambery w Sabaudii we Francji. Ustanowiono tam rekord udostępnienia ponad 1000 gigantycznych raclette przygotowywanych na 110 maszynkach do raclette z zużyciem 400kg ziemniaków i 410kg sera oraz 9000 plasterków wędliny. Zagadka czy wiesz kto jest producentem największego sera do raclette ? Odpowiedz: W Szwajcarii wyprodukowano największy ser do raclette ważący 135 kg o średnicy 1m23cm.

Gryzonia (niem. Graubünden, wł. Grigioni, ret. Grischun) to największy kanton w Szwajcarii pod względem powierzchni, znajdujący się w jej wschodniej części. Gryzonia graniczy z Włochami na południu, Austrią na wschodzie, Liechtensteinem i Tyrolem Południowym na wschodzie, a także kantonami Uri, Glarus, St. Gallen, Obwalden, Nidwalden i Ticino. Głównymi miastami w Gryzonii są Chur (które jest stolicą), Davos, St. Moritz i Samedan. Gryzonia jest znana z malowniczych krajobrazów górskich, bogatej kultury alpejskiej oraz bogactwa historycznych i kulturowych atrakcji.Gryzonia jest znana z potraw serowych takich jak raclette, fondue czy malakoff.

Nazwa raclette pochodzi od francuskiego słowa „racler” co znaczy zdrapywać, zeskrobać, trzeć, oskrobać. Dosłownie zdrapuje się ser stopiony na powierzchni krążka sera.

THE END <><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>