#vernieuwend

[starehard]

Net even wat anders Discover something new and exciting with our helpful English Pinterest network. Net even wat anders awaits you.

[kallo-sims]

Net even wat anders Break away from the norm and find inspiration in the English Pinterest network. Let us help you discover net even wat anders.

[ilovetheater-nl]

Francine Oomens Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? Komt naar het theater!

Het vandaag uitgekomen boek van Francine Oomen, Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel?, wordt bewerkt tot een theatervoorstelling. Producent Niels van Doormalen van Millennium Entertainment krijgt van Francine Oomen het vertrouwen om er een vernieuwende en verbindende voorstelling van te maken. Deze staat in het najaar van 2025 op de planken. ‘De personages van de bekende Hoe overleef…

[ckv4life]

Interview Mireille Van Vliet(mijn moeder)

hallo, en welkom op mijn blog voor ckv. Ik heb mijn moeder 10 vragen gesteld over hoe bepaalde dingen waren toen zij 15 was. Ik vond het erg interessant om te horen hoe deze dingen voor mijn moeder anders waren dan dat ze voor mij zijn.

In welk jaar was u 15?

''Ik was 15 in de jaren 1990 en 1991.''

2. Wat speelde er toen? Zoals welke vernieuwende ontwikkelingen waren er?

''Er was toen de ontwikkeling van muziek, van bandjes naar Cd's.''

3. Kunt u omschrijven welke culturele interesses u had? Vb. muziek, dans, eten, geloof, kleding, sport, bijbaantje, festivals, tienertoer etc.

''Ik was heel veel met sporten bezig, met turnen.''

4. In hoeverre was uw schooltijd anders dan nu?

''Het was heel anders want het was allemaal nog niet digitaal.''

5. Welke gewoontes waren er toen die er nu niet meer zijn?

''Ik denk dat er veel meer buitenactiviteiten gedaan werden, vooral door jongere kinderen.''

6. Had u bijzondere tradities thuis?

''Zondagochtend gingen we altijd met het hele gezin samen ontbijten, omdat daar doordeweeks weinig tijd voor was.''

7. Bestonden er vooroordelen over uw eigen en/of andere culturen?

''Er werd nog veel meer gediscrimineerd, vaak werden er in tv programma's dingen gezegd die nu echt niet meer kunnen.''

8. Welke normen en waarden waren voor u vroeger belangrijk? Vb. perceptie op vrijheid, gelijkheid, respect, familiebanden, werk, gezin, opleiding etc.

''In mijn gezin was het belangrijk dat je eerlijk was en dat je je afspraken nakomt.''

9. Welke kleding er was toen in de mode?

''Er werden veel korte jasjes gedragen toen.''

10. Waren er problemen die van belang waren toen u 15 was en nu niet meer, of andersom?

''Ik denk dat mensen nu veel bewuster nadenken over hoe een groot probleem de opwarming van de aarde eigenlijk is.''

(Korte uitleg als je op ALT drukt)

[club-pera]

Büyük Ev Ablukada Akustik in Tolhuistuin

Wednesday 30 april 2025 Doors open at 19:30, Starts at 20:30

Info & tickets

Büyük Ev Ablukada, opgericht in 2008, is uitgegroeid tot een van de meest invloedrijke bands in de Turkse alternatieve muziekscene. Met hun metaforische en opzwepende nummers hebben ze snel een grote aanhang verworven en de muziek nieuw leven ingeblazen met hun gedurfde, originele en minimalistische aanpak.

Deze reis, die begon met hun eerste album Full Faça, ging verder met FIRTINAYT en bereikte onlangs zijn hoogtepunt met Defansif Dizayn. In elk album zijn ze erin geslaagd hun luisteraars te verrassen met een andere muzikale stijl en een vernieuwende benadering.

Met hun derde studioalbum Defansif Dizayn, waaraan ze al jaren werken, heeft Büyük Ev Ablukada opnieuw een blijvende indruk achtergelaten op de muziekwereld.

[se-coaching]

Team Burgemeester HG: Ervaren & Vernieuwend Bestuur voor Ons Dorp

Wie is Team Burgemeester HG? Een enthousiast team voor Hooglede Gits Sleihage De Geite Ondemolen Wij zijn een groep dorpsgenoten die samenkomen met zowel ervaring als nieuwe ideeën. Ons team, Team Burgemeester HG, wordt gesteund door een breed netwerk. Dit netwerk zet zich in voor een dorp waarin iedereen zich thuis voelt. Waarden en visie Wij staan voor een betrouwbaar, betrokken, verbonden…

[lolaumarova-breitner3]

Opdracht: Kunstautobiografie

Ervaringen met kunst en cultuur

Binnen mijn gezin en in ons land van herkomst was er weinig ruimte voor creativiteit of artistieke vrijheid. Toen we naar Nederland verhuisden, ontdekte ik die vrijheid op de basisschool, waar ik vrij kon tekenen en werd aangemoedigd om meer te experimenteren. Deze creatieve verkenning zette zich voort op de middelbare school, waar tekenen mijn favoriete vak werd. In mijn jeugd was ik echter als rebelse puber minder geïnteresseerd in andere kunstvormen zoals theater of muziek. Deze interesse heb ik door de jaren heen ontwikkeld, wat heeft bijgedragen aan de persoon die ik nu ben.

Kennis en ervaring als deelnemer aan verschillende kunstdisciplines

Ik ben afgestudeerd als grafisch vormgever en heb een sterke passie voor experimenteren met verschillende vormen van beeldtaal. Mijn werk is divers, variërend van grafische experimenten met nieuwe software en typografie tot het slopen van vazen om ze op een vernieuwende manier te herstellen en hun functie te onderzoeken. Mijn creatieve proces draait om de vraag "En wat als ik het zo doe?". Ik sta altijd open voor het leren van nieuwe vaardigheden en het verbeteren van bestaande. Dit weerspiegelt zich ook in mijn werk als docent, waar ik de jeugd aanmoedig om vrij te creëren, te experimenteren en risico’s te nemen. Voor mij is "nee" slechts een beginpunt; "ja" is altijd mogelijk om te creëren.

Mijn ervaring als maker ligt vooral bij beeldende kunst, hoewel ik veel vrienden heb die dansen of theater maken. In een ander leven had ik misschien danser kunnen zijn, maar in dit leven geniet ik vanuit het perspectief van een beeldend kunstenaar en docent van deze disciplines. Hoewel dans, theater en film mij interesseren, liggen mijn sterke punten niet bij de uitvoerende kant van deze kunstvormen. Ik sta er echter open voor om als kunstenaar en docent deze disciplines te leren kennen en toe te passen op mijn eigen werk om zowel mijn beeldende werk te versterken als persoonlijk te groeien.

Muziek vormt voor mij een uitdaging. Hoewel ik van muziek en dansen houd, is mijn gevoel voor ritme beperkt. Ik heb nooit de behoefte gehad om een instrument te spelen, maar ik luister wel graag naar allerlei soorten muziek. Als docent voel ik niet de behoefte om muziek als discipline te onderwijzen, maar ik ben wel geïnteresseerd in de creatieve mogelijkheden van het combineren van muziekstukken of geluiden met mijn beeldende werk, zoals werken met audio en film.

Kennis en ervaring als toekomstig CKV-docent

In mijn werk als docent lijkt het mij waardevol om technieken uit het theater toe te passen, omdat ik creëren vaak associeer met acteren. Ik geloof dat kunst maken een soort toestand is waarin je in een flow raakt, en dat je hier soms bewust naartoe moet werken. Theateroefeningen, zoals opwarmingen of rollenspellen, kunnen hierbij helpen.

Als toekomstig CKV-docent wil ik de vaardigheden uit verschillende disciplines inzetten om leerlingen te leren kijken naar kunst in al haar vormen. Ze hoeven niet per se te dansen, acteren of muziek te maken, maar ik wil ze inspireren om te luisteren, kijken en ervaren. Het gaat erom dat ze verder leren kijken dan wat ze al kennen, en nieuwsgierig blijven naar de vele verhalen die verscholen liggen in de kunst en cultuur om hen heen.

Leerdoelen voor de CKV-module

Als toekomstig CKV-docent wil ik graag leren hoe ik verschillende kunstdisciplines effectief kan inzetten om leerlingen te helpen anders te kijken naar kunst en cultuur. Ik wil vaardigheden ontwikkelen om hen te stimuleren voorbij hun eigen ervaringen te kijken, en hen te leren open te staan voor nieuwe ervaringen. Ik wil ze laten zien hoe ze de bijzondere bewegingen van het leven kunnen ontdekken in de verhalen die door middel van alle verschillende kunstdisciplines worden verteld.

[peterpijls1965]

Taalles in Venray

Rond 2015 was Venray niet veel anders dan nu. Grote nieuwprojecten als Brabander vergrootten de schaal. Het Anna Park ondergaat een metamorfose. Maar Venray dorp veranderde nauwelijks.

Dat is des te merkwaardiger omdat vernieuwende woonvormen vooral in de kerkdorpen rond Venray zijn te vinden. In het dorp verrijst het ene duurdere appartementencomplex na het andere.

Oud gaat tegen de vlakte, prijzige koop- of huurwoningen komen in de plaats. Dat de Herdenkingskerk een woonbestemming kreeg, is creatief te noemen. Of er een alerte projectontwikkelaar of een gemeentelijke afdeling achter zit, kan ik niet beoordelen.

Sociale huur komt er niet in de kerk, tot voor kort een bedrijfsverzamelgebouw. Sociale huur op een plek.met zo'n hoge prijs per vierkante meter, verdienen ontwikkelaar en bouwer niet terug. De gemeente kan het nauwelijks afdwingen. De wachtlijst voor een sociale huurwoning bedraagt dertien jaar, hoor ik.

Niet uitzonderlijk, ware het niet dat Venray letterlijk zeeën aan ruimte heeft. Buiten Venray dorp kunnen bestemmingsplannen hinderpalen zijn, maar in bijvoorbeeld Merselo zijn zelfbouwprojecten van particulieren te zien (samen de grond kopen en veel zelf doen aan de bouw) die weinig navolging krijgen in een dorp dat er hier en daar overbelast en aangetast uitziet.

Is dat een financiële kwestie? Ik betwijfel het. De gemeente Venray heeft bij mijn weten nooit onder financiële curatele gestaan. Het geluid dat veel ambtenaren van buiten de gemeente afkomstig zouden zijn en te afstandelijk zijn, kan kloppen.

Maar is dat op voorhand een probleem? De buitenstaander heeft een frisse blik en bijvoorbeeld geen familiebanden in een van oudsher traditionele gemeenschap met families die invloedrijk heten te zijn, soms ook in de gemeenteraad. Het zelfreinigend vermogen van dat gremium kijkt me voor verbetering vatbaar.

Één van mijn hobby's is de uitzending van de raadsvergadering af en toe online volgen. Ongeveer een half jaar geleden viel ik in een debat over een tweede asielzoekerscentrum waar ik ook na afloop niets van begreep. Op de eerste plaats vraag ik me af waar het eerste asielzoekerscentrum ligt (hotel de Witte Hoeve?) en verder begrijp ik dat kerkdorpen niet zitten te wachten op containerwoningen met mensen die de bus gaan nemen om elders hun boodschappen te doen.

Ter Apel is op dat punt een zwerende wond die maar niet wil genezen. De opvang daar loopt al jaren over, een oplossing is niet in zicht.

Die is er wel: het VN-Vluchtelingenverdrag helemaal overdoen, met bindende wereldwijde afspraken. Gebeurt dat niet, dan zullen vluchtelingen die recht hebben op beschutting de dood vinden. Erger nog: de wereldwijde vluchtelingen- en migratiestroom zal een verdienmodel blijven voor mensensmokkelaars en andere uitbuiters.

Aanhoudend, sinds de jaren tachtig, is het onderwerp buitenlander een garantie voor geschreeuw en gescheld in diverse parlementen. De Europese Unie geeft het goede voorbeeld niet. De kiezer wordt gepaaid met extreme standpunten. Stille diplomatie kennen we niet zo.

Ondertussen heeft China de Taliban in Afghanistan zover gekregen een lucratieve goudmijn ordentelijk te ontginnen. Oude boeddhistische kunst wordt niet meer vernietigd, maar onder auspiciën van Beijing gerestaureerd.

Bij mijn weten eist China niet van bijvoorbeeld Mongolië om in ruil daarvoor Afghaanse vluchtelingen op te nemen. Engeland hoop Rwanda met veel geld zover te krijgen bootvluchtelingen die het Kanaal oversteken een veilige haven te bieden. Het eerste vliegtuig vol asielzoekers richting Kigali moet nog opstijgen. Het Brise parlement ligt dwars, of de uitvoering hapert.

China is sinds de machtsovername door de orthodox-islamitische Taliban met ze in gesprek. Het werd niet van de daken geschreeuwd, wat Nederland helaas wel doet als het in het buitenland al scholen bouwend vol in de aanval moet en er doden vallen.

Feit is dat er onder zogenaamde vluchtelingen nogal wat backpackers te vinden zijn die een asielaanvraag inzetten om aan bed en brood te konen. Dat is.maar één in het oog springend mediaverhaal rond een vluchtelingencrisis die zo mondiaal en ingewikkeld werd, dat alleen een centralistische oplossing kan werken.

Deze komt er niet omdat mensen ook hechten aan grenzen als de EU ze heeft afgeschaft. Weinig mensen weten wat de Verenigde Naties precies doen, behalve tentenkampen bouwen voor ontheemden en dure Amerikaanse rijst voor ze invliegen. Afrikaanse en Aziatische rijstboeren vinden dat vreemd.

Feit is dat Amerika, Rusland en China er alle belang bij hebben de VN nooit unaniem serieuze beslissingen te laten nemen. De EU wordt geloof ik vooral als een interessante handelspartner gezien, misschien terecht.

Gelukkig voorziet de nieuwe bieb in Venray nog steeds in taallessen voor de nieuwkomers.

[joostjongepier]

Wat?   Porträt Henry van de Velde (1913) door Georg Kolbe, Ein Damensalon für Editha Freifrau von Münchhausen, Ein Speisezimmer – Alfred und Hanna Wolf beide, Wintersonne ((1892), Teekleid (ca. 1896), Speizeservice (1903/1904) en Besteckserie Modell I (na 1902), Bucheinband Friedrich Nietzsche ‘Also sprach Zarathustra’(1914), Kompartiment aus dem Frisiersalon François Bary (ca. 1901) en Entwurf Grossherzogliches Museum für Kunst und Kunstgewerbe Weimar (1903/1904), alles ontworpen (en Wintersonne gemaakt) door Henry van de Velde (Teekleid samen met Maria van de Velde)

Waar?   Museum Neues Weimar, Weimar

Wanneer?   29 juli 2024

Met de komst van groothertog Wilhelm Ernst (1876-1923) ging er in Weimar een nieuwe wind waaien, niet in de laatste plaats waar het de kunst betrof. De nieuwe groothertog zette de deur open voor een beweging die trachtte Weimar een vernieuwende rol te geven in de kunsten, zoals in de tijden van Goethe en Liszt. Het initiatief werd genomen door een trio, bestaande uit Harry Graf Kessler, Elisabeth Förster-Nietzsche en Henry van de Velde.

Harry Graf Kessler (1868-1937) was een metropoliet en een veelzijdig man met een grote voorliefde voor kunst.  Elisabeth Förster-Nietzsche (1846-1935) was de zus van filosoof Friedrich Nietzsche, wiens werk ze na zijn geestelijke ineenstorting zou uitgeven. Daarbij aarzelde ze niet de tekst hier en daar aan te passen aan de antisemitische denkbeelden die ze deelde met haar man. De Belg Henry van de Velde (1863-1957) tenslotte was architect, ontwerper, vormgever en schilder. Hij verzette zich tegen het kopiëren van historische stijlen en liet zich inspireren door de Engelse Arts and Crafts-beweging. Hij verhuisde in 1899 naar Duitsland. Samen met Kessler werd hij grondlegger van de Kunstgewerbeschule in Weimar, de voorloper van het Bauhaus.

Ik ken Henry van de Velde met name als ontwerper van meubelen. In Museée d’Orsay in Parijs staat bijvoorbeeld een prachtig halfrond bureau dat door hem is ontworpen. Dat Van de Velde aanzienlijk veelzijdiger is dan alleen meubelontwerper wordt duidelijk in dit museum in Weimar. Ook hier volop meubelen die door hem zijn ontworpen. Naast individuele meubelen toont het museum ook de inrichting van een damessalon voor Editha Freifrau von Münchhausen en van een eetkamer voor Alfred en Hanna Wolff. Maar er hangt ook een pointillistisch schilderij van zijn hand (Wintersonne), er is een jurk te zien die door hem is ontworpen, er is door hem ontworpen servies en bestek en er is een boekomslag voor Nietzsche’s Also sprach Zarathustra dat door Van de Velde werd ontworpen. En dan is er nog een werkelijk prachtig compartiment met kappersstoel uit de kapsalon van François Haby in Berlijn.

Van de Velde was ook actief als architect. Hij ontwierp enkele tientallen gebouwen in Weimar waaronder het museum waar ik al het zojuist genoemde bewonder: het Grossherzogliche Museum, tegenwoordig het Museum Neues Weimar.

[expeditiemuziek]

JAZZ IN A NUTSHELL....

Ik publiceer op mijn blog ‘Expeditie muziek’ een nieuwe reeks muzikale verkenningen. In 11 afleveringen vat ik hoogtepunten van de ontwikkeling van jazz samen. De eerste acht afleveringen staan inmiddels op hermanvandenbosch.online

1. Oude Jazz (dixieland) https://hermanvandenbosch.online/2024/06/14/oude-jazz-de-ontwikkeling-van-jazz-1-11/

2. Swing

3. Bebop & cool jazz

4. Avant-garde jazz

5. Fusion & smooth jazz

6. Neotraditionalisme

7. Louis Armstrong

8. Duke Ellington

Wat je de komende weken kunt verwachten:

9. Dizzie Gillespie

10. Miles Davis

11. John Coltrane

[ilovetheater-nl]

'Grease' met een energiek ensemble, maar nog ruimte voor groei

Recensie en Foto’s: Mieke van der RaayOp 15 september beleefde de musical Grease zijn première in de Antwerpse Stadsschouwburg, met een sterrencast die garant stond voor een energieke avond vol humor en muziek. Hoewel de show in zijn geheel veelbelovend is, blijft een echt vernieuwende interpretatie van de klassieke feelgood musical uit. ‘Grease’ vertelt het verhaal over de tieners Danny en…

[jurjenkvanderhoek]

BREITNER: EEN LEVENLANG TWIJFELEN AAN EIGEN KUNNEN

“Je maakt nu eenmaal vóór je veertigste betere dingen dan daarna.” Met deze uitspraak kwalificeerde George Hendrik Breitner zijn eigen werk. In de uitgave ‘Breitner schilderbeest’, catalogus bij de tentoonstelling in Singer Laren, richt gastconservator Suzanne Veldink haar blik daarom op zijn werk van voor 1900. En inderdaad ontwikkelde zijn werk in die periode zich door alsmaar te kijken en steeds weer te oefenen tot het niveau waarop Breitner als schilder bekend geworden is. In het boek en bij de tentoonstelling beschouw ik het verhaal over wat ik zie wanneer ik naar de schilderijen en de tekeningen kijk. En op welke manier Breitner vlak, vorm en kleur heeft geschikt kan ik tevens door de tentoonstelling en in het boek gewaarworden aan de hand van vijf thema´s die binnen de alledaagse kunstenaarspraktijk in elkaar overlopen: oefenen, figuur, licht/donker, lijn, kleur. Daaraan kan ik na het lezen en bekijken nog het experiment toevoegen, en, niet onbelangrijk: de inspiratie.

De uitgave van WBOOKS, het boek “BREITNER schilderbeest”, is een tentoonstelling op zichzelf. Door details uit schilderijen over een spread van twee pagina’s af te drukken zit de lezer bij wijze van spreken met de neus op het doek. De afzonderlijke penseelstreken zijn zichtbaar, de contourlijnen na te gaan. Maar ook de complete werken als illustratie bij de teksten zijn subliem opgenomen en afgedrukt. Helemaal naar Breitners doelstelling om de nadruk te leggen op vlak en kleur, lijnvoering en stofuitdrukking. Ieder schilderij en elke tekening is voor de beschouwer een lust zich in de verbeelding te begeven. Maar natuurlijk verdient een bezoek aan Singer Laren om de werken live te zien de voorkeur. Het boek is een uitstekend surrogaat, hoewel de kwaliteit absoluut niet minder is.

In zijn twintiger jaren was Breitner zoekende en bleef eigenlijk zijn hele schildersleven naarstig op zoek de juiste vorm en het beste uitdrukkingsvermogen te vinden. Op het moment van zijn niet wetende dat deze allang gevonden is. Want al tijdens zijn leven wordt hij door vriend en vijand gewaardeerd en geprezen. Altijd blijft echter de twijfel. Het uitdrukken van wat gezien is komt daarmee op een hoger plan. De onderscheidende artistieke kwaliteiten van Breitner en de vernieuwende bijdragen aan de Nederlandse schilderkunst rond 1900 staan buiten kijf. Niet beseffend dat hij een pioniersrol vervulde hield hij vast aan zijn eigen manier van zien. Elk genre dat hij onder handen nam maakte hij zich eigen en vernieuwde deze door voorbij te gaan aan bestaande regels en gewoontes in de kunstwereld. Daardoor had zijn artistieke ontwikkeling geen rechtlijnig karakter, het wisselde van onderwerpkeuze en aanpak, gedurfd kleurgebruik en expressief lijnwerk.

Hoewel het impressionisme in zijn tijd werd gezien als een schetsmatige schilderstijl, paste het helemaal aan bij zijn manier van kijken en werken. Hij nam als basis het tonale palet en de losse penseelstreek van de kunstenaars van de Haagse School en voegde daar eigenheid aan toe. Door weinig academische ervaring kon hij brutaler en vrijer omgaan met de regels. Misschien dat zijn gebrek aan een voltooide academische opleiding zijn voortrekkersrol positief heeft beïnvloed, hoewel in het geval van Breitner niet van een gebrek als wel van een voordeel gesproken kan worden. Hij haalde zijn kennis en vaardigheden uit het veld, bij kunstenaars die hem inspireerden. In verschillende fases van zijn carrière bleef hij echter wel op zoek naar een grondige technische scholing, in de hoop zo de sluimerende onzekerheid over zijn eigen kunnen te beteugelen. Daardoor kon hij een eigen weg gaan en was het hem mogelijk zonder klassieke ballast te experimenteren en te komen tot waar hij de geschiedenis in is gegaan, als Nederlands impressionist – de kopman van de avant-garde. Zoals hij zelf zei: “Mij dunkt voortbrengingskracht en verbeeldingskracht maken de kunstenaar + een groote X.”

Schilderachtig wilde hij historiestukken neerzetten. Op detail de realiteit vangen. Maar hij besefte al snel dat hij het juist moest hebben van de dingen die hij om zich heen zag gebeuren in plaats van anekdotes uit het verleden aan te halen. Dynamisch en met brede verftoets bracht hij figuren in beeld. Het beeld werd monumentaal. Hij voelde zich steeds meer aangetrokken tot een opkomende, anti-academische richting in de Haagse schilderkunst. Het vastleggen van een bepaalde sfeer op een zeker moment was daarbij meer belangrijk dan een verhalend onderwerp. Voor Breitner was een verhaal vertellen met veel details en een correcte tekening gaandeweg van minder belang dan kleur, lijn en expressie. Hij schetste de rauwe werkelijkheid tot een stemmige impressie. Zijn werk oogt speels en spontaan. Eerst nog modelleerde hij zijn beeld zorgvuldig met oog voor detail, later werd zijn penseelvoering krachtig en sprekend. Alledaagse figuren werden met ferme streken in soms hoekige vormen en met harde contouren tegen een donkere achtergrond geplaatst. Gebeeldhouwd in verf, uit de verf ontstaan. Na een zichtprobleem viel hij terug op het detail in de nauwkeurige stofuitdrukking. Hij leek geland op zijn artistieke basis, maar vandaar uit werd hij colorist. Hij had voordien de werking van kleur en vorm perfect onderzocht en kon opnieuw loslaten. Het werk robuust in kleurvlakken opbouwend.

In kleurrijke, vrij geschilderde werken lijkt Breitner, na jaren van zoeken, zijn artistieke streven te hebben verwezenlijkt. Door thema’s telkens opnieuw onder handen te nemen en zichzelf bij elke versie uit te dagen was hij op dit punt aangekomen, steeds zoekend naar vooruitgang. Met de nadruk op kleur en expressie in plaats van vormvastheid was Breitner zijn tijd vooruit. Hij maakte een nieuwe realiteit door bestaande en bedachte elementen te combineren. Inspiratie kon Breitner vinden in een bijzondere vorm, opvallende kleur of toevallige beweging. Hij zette geen feitelijke weergave op doek, maar koos bewust voor wat hij de kijker wilde laten zien. Selecteerde en componeerde naar hartenlust, daarbij proberend zo dicht mogelijk bij de realiteit te blijven. Hij gebruikte later zelf genomen foto’s als instrument bij het componeren van zijn schilderijen. Maar maakte ook getekende en geschilderde schetsen en plein air, daardoor kon hij in zijn atelier diezelfde sfeer oproepen als dat hij ter plekke had ervaren.

Zijn beeldopbouw lijkt eenvoudig, maar met enkele verfstreken kon Breitner doeltreffend een figuur neerzetten. Hij wist een schetsmatige uitvoering perfect te combineren met een volwaardige compositie. In dit vrije schilderen maakten de figuren zich los en ontstonden op afstand gezien ‘uit de verf’ – een ruimtelijke illusie. Men had kritiek op de schetsmatige wijze van schilderen en het ogenschijnlijk onvoltooide karakter van zijn werk. De beoordeling op stijl en techniek boven het onderwerp bleef hem levenslang achtervolgen. Breitner werkte vanuit zijn eigen visie op de werkelijkheid, waarin hij de schoonheid van het dagelijkse leven zonder hang naar nostalgie uitdrukte in gedurfde heldere kleuren en een brede markante verftoets. Hij zocht stug door naar een eigen handschrift. Zo vond hij uiteindelijk zijn ‘groote’ X.

BREITNER schilderbeest. Tekst Suzanne Veldink. Voorwoord Jan Rudolph de Lorm. Verschenen ter gelegenheid van de tentoonstelling in Singer Laren van 15 mei tot en met 8 september 2024. Uitgave WBOOKS Zwolle in samenwerking met Museum Singer Laren, 2024.

[jurgenameen]

189, 4, de prijs

Achteraf lik ik mijn virtuele wond

Mogelijk teveel betaalt voor de hele dag zo ter stond

Wat is de prijs van water?

In de rivier schijnbaar gratis

Onderhoud het gebed

Word ik dan gered?

Onderdeel van de vernieuwende ziel

Wat is de prijs wat levert het waarbij ik kniel

De knikkers rollen bollen

Zo struikel ik over dat kleine stukje glas

Haast de glimlach over de rust die ik verdien

De prijs is inclusief verzendkosten en vaak niet wijs

-copyrights Animatie 2024-

[levisgeekstuff]

Batman / TMNT

😍 Wauw, twee van mijn favoriete franchises uit mijn jeugd in één crossover? Gekker moet het niet worden. Dat is nochtans net wél wat er in deze comic gebeurt, want schrijver James Tynion IV en tekenaar Freddie Williams II halen letterlijk álles uit deze ontmoeting tussen Batman en de Teenage Mutant Ninja Turtles. Levert dat ook een goed verhaal op? Check de volledige review 👉

Sjabloon

De verhaallijn van Batman/TMNT volgt een vrij standaard sjabloon voor een crossover. Splinter en de Turtles worden samen met Shredder en zijn Foot Clan getransporteerd van hun New York naar Gotham City. De Turtles zien we hier in hun IDW-versie. De Batman in dit verhaal is officiëel die uit het New 52 tijdperk.

Op zich geen verrassingen dus, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de sterke manier waarop alle personages tot hun recht komen. James Tynion IV weet perfect de essentie van elk personage weer te geven.

Daar komt dan nog eens een stevige dosis puur entertainment en boeiende interacties bij. Wat gebeurt er wanneer Batman eindelijk pizza probeert? Wat gebeurt er wanneer Damian vecht tegen Michelangelo en Donatello om controle over zijn gameconsole? Wat gebeurt er wanneer de vijanden van Batman transformeren in Bebop en Rocksteady-achtige figuren? Van begin tot eind weet Batman/TMNT de mogelijkheden van deze crossover volop te benutten.

Sterk tekenwerk

Williams' tekenstijl springt van de pagina's. Zijn stijl balanceert perfect tussen de cartooneske overdaad van de Turtles en de sombere, dreigende toon van Batman. De opvallende kleuren van Jeremy Colwell passen ook prima bij het tekenwerk. Bij momenten doet het zelfs een (klein) beetje denken aan het originele werk van Kevin Eastman.

Batman wordt behoorlijk massief neergezet door Williams en doet qua uiterlijk wat denken aan de versie uit de Arkham videogames. Een look die niet altijd even goed werkt, maar hier wel pefect past om Batman te laten opvallen tussen zijn vier kleurrijke nieuwe partners.

Emotionele diepgang

Wat deze serie echt bijzonder maakt, is de emotionele band die ontstaat tussen Batman en de Turtles. Tynion waagt zich aan het trauma van Bruce over de dood van zijn ouders. Weinig origineel zou je denken. Maar de insteek dat de eenzame Bruce een surrogaatfamilie vindt in de Turtles werkt écht. Het klinkt misschien vreemd, maar er ontstaat een ontroerende dynamiek tussen deze personages tegen het einde van het verhaal.

Verdict

Batman/Teenage Mutant Ninja Turtles is niet wereldschokkend of vernieuwend, maar dat hoeft ook niet. Deze strip biedt non-stop entertainment en haalt een verrassende hoeveelheid emotionele diepgang uit de dynamiek tussen Batman en de Turtles. Later dit jaar volgt ook nog het vervolg, waarin Batman naar het New York van de Turtles trekt.

[axisconsultancynederland-blog]

Druk hebben is vermijding

Druk zijn is eigenlijk een manier om lastige taken te ontlopen.  Ik heb eerder al benadrukt hoe belangrijk het is om te focussen, prioriteiten te stellen, problemen op te lossen en vernieuwend te denken.   Elk van deze vier activiteiten is van onschatbare waarde.  Als we kiezen voor onderscheiding als carrièrestrategie in plaats van simpelweg ‘meer’, past de slogan “kies en je wordt gekozen” hier…

[rotterdamvanalles]

Gezicht in een steegje terzijde van de Batavierenstraat met op de achtergrond het bovenste gedeelte van het Groothandelsgebouw, 1952.

De Batavierenstraat is vernoemd naar 'de Batavieren te paard', een vereniging van slepers, die in 1865 zeer gezien was in optochten bij nationale feesten. Vóór de Tweede Wereldoorlog lag ten westen van deze straat het Batavierenhofje.

Het Groothandelsgebouw is een gebouw en Rijksmonument in het centrum van Rotterdam, ontworpen door de architecten H.A. Maaskant en Ir. W. van Tijen, gelegen naast het Centraal Station van de stad.

Groothandelsgebouw is zoals de naam in origine werd geschreven. Het was daarmee een "gebouw voor de groothandel". Begin 21ste eeuw draagt het gebouw een gewijzigde naam, namelijk Groot Handelsgebouw, hetgeen met letters, inclusief de hoofdletters, bovenop het gebouw wordt aangegeven.

Het gebouw verrees begin jaren 50 als een van de eerste gebouwen na de bombardementen op Rotterdam in de Tweede Wereldoorlog, op de plaats van de oude Diergaarde Blijdorp.

Doordat er tijdens de oorlog veel bedrijfsruimte verloren was gegaan, waren er al vroeg plannen voor nieuwe kantoorruimten. Het idee voor een verzamelgebouw kwam van de groothandelaar Frits Pot die zich realiseerde dat één groot gebouw eerder een "(her)bouwvergunning" zou krijgen dan tientallen kleinere pandjes van elke grossier afzonderlijk. In de hongerwinter -kerst 1944 - maakte hij een schetsontwerp dat op 4 mei 1945 werd besproken in de Kamer van Koophandel. Samen met architect Huig Maaskant (van het bureau Van Tijen en Maaskant, het huidige Kokon architectuur en stedenbouw) en latere directeur G. Thurmer maakte hij in 1947 een studiereis naar Amerika.

Het uiteindelijke gebouw paste precies in de visie die Rotterdam had op de wederopbouw van de stad. In plaats van de stad in zijn geheel zo snel mogelijk weer vol te bouwen, werd er gekozen voor een langzamere aanpak: stukje bij beetje zou een nieuwe, moderne stad verrijzen. Het Groothandelsgebouw werd een vernieuwend project voor die tijd: het zeer groot opgezette gebouw bood niet alleen plaats aan vele bedrijven, maar bevatte onder meer een autoroute door het pand, om producten door het hele gebouw te kunnen vervoeren. Al tijdens de bouwfase in 1951 vestigden zich bedrijven in het gebouw, onder meer Engels, een grand café-restaurant, congres-, party- en zalencentrum. Het gebouw zelf werd in 1953 voltooid.

In 1961 werd een dakopbouw in gebruik genomen, waarin bioscoop Kriterion werd gevestigd. Het scherm bevond zich aan de zijde Stationsplein en werd voor de aanvang van de voorstelling en tijdens de pauze opgehaald, waarmee men via de grote glazen wand uitzicht kreeg over de stad in opbouw. De bioscoop is gesloten, maar de zaal is behouden en nu bekend als Auditorium Kriterion. Het uitzicht is echter op de gevel van een aan het Stationsplein gevestigde bank.

Het gebouw is 220 m lang, 85 m diep en ongeveer 35 m hoog en heeft een inhoud van ca 440.000 m3. Kenmerkend aan dit gebouw is het constante grid van betonnen kolommen waar het gebouw op rust. De hart op hart afstand van de kolommen is 6,72 meter. In de verhuur van kantoorruimtes wordt gesproken over ruimtes van 45 effectieve vierkante meters tussen deze kolommen. De kolommen zijn octogonaal, waarbij er twee maten aanwezig zijn. De kolommen die de buitenwanden ondersteunen zijn circa 65 centimeter, de binnenste kolommen zijn circa 85 centimeter.

Het gebouw heeft vijf ingangen, aangeduid met de letters A t/m E. De hoofdingang A ligt aan het Stationsplein. De ingangen B en C liggen aan het Weena. De ingangen D en E (ook wel de achterzijde genoemd) liggen aan de Conradstraat.

Uitzonderingen op het constante grid van het groothandelsgebouw zijn de ruimtes die ontstaan zijn door de schuine lijnen van het gebouw. Deze (denkbeeldige) lijnen bevinden zich over de lengte van de A vleugel en de denkbeeldige lijn van ingang C naar ingang D.

De foto is gemaakt door Openbare Werken en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.