#vijgenboom

[preachingdrummer]

Gelovig gebed

In de Bijbel vind je soms sleutels die belangrijk zijn bij verhoring van je gebeden. Vandaag krijgen we er weer eentje: ‘ Daarom zeg Ik jullie: Alles wat jullie bidden en vragen, geloof dat jullie het zullen ontvangen en het zal jullie gegeven worden.’‭‭Markus‬ ‭11‬:‭24‬ ‭EBV24‬‬ Eerst weer even de context: de verdorde vijgenboom, die eruit zag dat hij vrucht droeg, maar dat niet deed en daarom…

[seizoenenblog]

Vijgen ijs maken zonder ijsmachine

Vijgen ijs maken zonder ijsmachine is een superhandig recept. Zelfs als je niet van koken houdt en geen expert in de keuken bent, kun je dit lekkere ijs zelf maken. Eigenlijk kan iedereen dit recept maken. Vandaag wil ik dit lekkere recept van ijs met j

Het seizoen van vijgen is in volle gang. Ik heb een vijgenboom in mijn tuin en die hangt vol me overheerlijke vijgen. Dit boompje heb ik van mijn vader gekregen en dat is heel speciaal voor mij. Omdat er zoveel vijgen aanhingen hebben ons best gedaan om ze weg te geven aan mijn schoonouders, moeder en collega’s. Toch blijven ze komen, en vijgen zijn net als aardebeien, die kun je niet lang…

[charleshaddonspurgeon]

Nabij De Zon | Van vreugde opspringen Alhoewel de vijgenboom niet bloeien zal... zo zal ik nochtans in de HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in de God mijns heils. Habakuk 3:17-18 Het was een godzalig lied dat Habakuk zong toen hij in de nacht zei: ‘Alhoewel de vijgenboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan de wijnstok zijn zal, dat het werk des olijfbooms liegen zal, en de velden geen spijze voortbrengen; dat men de kudde uit de kooi afscheuren zal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal; zo zal ik nochtans in de HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in de God mijns heils.’ Niemand kan in het midden van de nacht uit zichzelf een lied zingen; hij kan het wel proberen, maar hij zal tot de ontdekking komen dat dat hem gegeven moet worden. O, Opperzangmeester, laat ons niet zonder lied, omdat we door verdrukkingen moeten gaan; stem onze lippen af op de melodie van lofprijzing. Mocht u in Gods voorzienigheid in het leven geen succes hebben, dan zult u ontdekken dat de Heere u niet betaalt in zilver en aardse bezittingen, maar dat Hij Zijn belofte in gouden en geestelijke blijdschap zal honoreren. Bedenk dat iemands leven niet bestaat uit de overvloed van zijn bezittingen. Het bezit van een zachtmoedige geest, vrede in het hart en het genieten van Gods gunst, is veel grotere rijkdom dan de mijnen van Ofir u kunnen geven of de koopwaar van Tyrus u kan opleveren. ‘Beter is een gerecht van groen moes, waar ook liefde is, dan een gemeste os, en haat daarbij’ (Spr. 15:17). Een ons vrede in het hart is meer waard dan een ton goud.

[bcorstiaensen]

Romeinse sappige Vijg voor Butterflies, Nijmegen 2022

Achter in mijn tuin staat een oude Romeinse Vijgenboom met volop vlinders. Op de foto is de Comma Vlinder te zien.

[leftwizardbarbarian-blog]

De vijgeboom in de Bijbel

De vijgeboom in de Bijbel

categorie : religie

              De vijgenboom

  Vanaf het begin van de schepping zijn er vijgenbomen. Na hun overtreding van Gods gebod probeerden Adam en Eva hun schaamte met vijgen bladeren te bedekken (Genesis 3: 7). Ook voor het moment dat Gods plan vol-tooid is, is er sprake van de vijgenboom, maar dan als beeld van vrede: “Maar zij zullen zitten, een ieder onder zijn wijnstok en onder…

[dulchimedea]

Stek van de vijg🌱 Fig cutting🌱 Herfstlicht Autumn light #photography #fig #fotografie #vijg #vijgenboom #luxaflex #blinds #chiaroscuro #design #interiordesign #greenlife #tree #growyourownfood #frank #dulchimedea #tilburg #beauty (bij Tilburg, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CVcpVIyos0X/?utm_medium=tumblr

[rijksmuseum-art]

Moses and the Tablets of the Law, the Curse of the Withered Fig Tree, and the Parable of the Widow's Mite, Museum of the Netherlands

Langwerpige voorstelling op een predella. In het midden Mozes en de tafelen der Wet, links de vervloeking van de verwelkte vijgenboom, en rechts de gelijkenis van het penningske van de weduwe.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.9027

[devosopmaandag]

Een kleine parabel van Schoonheid en Toeval

Neem een vel oneindig papier, het grootste vat hemelsblauw, een flinke fles oostindische inkt, een trekpen en een fijne tekenpen. Blaas de dode Picasso leven in, blaas hem verder het Franse platteland in, naar het dorp Bouloc-en-Quercy. Zet hem neer aan de rand van een akker,  op een doodstille zondagochtend in de late zomer nog voor de klokken van de Saint Sauveur luiden, en laat hem zijn werk doen.

Neem een vrouw en een man van duizend kilometer noordelijker, die later op die dag een wandeling beginnen aan de hand van een allereenvoudigste routebeschrijving. Drie keer lopen zij verkeerd en ze besluiten de wandeling te laten voor wat hij is. Ze bekijken de graven op het kerkhof, de vrouw eet onderweg, langs een bijna overwoekerd pad, zeker zes kleine sappige vijgen van een verwilderde vijgenboom. Ze is verrukt en dwingt de man een hapje te proeven van het godenvoedsel. Even verderop, terug in het open veld, slaat zij de blik omhoog en ziet wat  een meesterhand getekend heeft. Vrij hangend tegen peilloos blauw, zachtjes deinend, onverschillig voor de wereld.

(Zie de foto hieronder)

[kulabata]

Miwani

In een grote bus worden we opgehaald bij Ilboru om Mount Meru te gaan beklimmen. Achterin zitten twee gidsen, twee koks en zestien(!) porters, fitte mannen die vergelijkbaar met sherpa’s in Nepal een deel van onze last dragen, evenals de keukenspullen, eten, tenten, etc. Al met al hebben we dus twintig man in dienst voor deze expeditie. In onze eigen groep zijn we met negen mensen: de zes Nederlandse artsen uit Shirati, Amerikaanse sociologe Annalise, en gezamenlijke vrienden Daan en Fabian. Daarnaast sluiten een Duits koppel en een Française aan bij de expeditie, elk met eigen gids en porters. De bus zit propvol: elke stoel is bezet door minstens een persoon, en de stapel tassen op het dak moet goed worden vastgesnoerd anders valt alles eraf. Onderweg kopen we nog ruim snacks in, en dan rijden we Arusha National Park binnen, waar de berg zich in bevindt. Op het startniveau, toch al 1500 meter hoogte, is het nog lekker warm, maar dat zal niet zo blijven. Het plan is om in drie dagen drie kilometer te klimmen, waarbij het met de toename van de hoogtemeters en in de nacht een stuk kouder zal worden, dus hebben we allerlei verschillende soorten kleding mee. Alles zit verpakt in makkelijk op de rug draagbare backpacks, maar daar hebben de porters eigen ideeën over: net als alle andere spullen in Tanzania, worden ook de rugtassen op het hoofd gedragen. Ook met bergschoenen lijken de heren, waarvan de oudste 70 jaar is, niet zoveel op te hebben. In korte broek en op teenslippers lopen ze, zwaarbepakt en onverstoorbaar, over de rotsachtige bergpaadjes in soms wel drie keer ons tempo naar boven. Ik zal eerlijk zijn: dat is wel een beetje demotiverend.

Chirangi heeft ook ooit Mount Meru beklommen, en vertelt er regelmatig over. Die man is natuurlijk veel te druk om een aantal dagen een berg te gaan beklimmen, dus iedereen is het erover eens dat hij ongetwijfeld in een onmenselijk tempo naar boven is gerend. Zijn relaas over de beklimming eindigt steevast met de teleurstelling van het bereiken van de top: ‘I was dying, and when I come to the top: stones! I was dying for some stones! Nobody gives me any certificate, or money…’

Wij lopen in veel rustiger tempo onder begeleiding van een park ranger met een groot geweer, een bunduki. Dit vanwege de aanwezigheid van potentieel gevaarlijke wilde dieren in het park. Er komen poema’s voor, maar die jagen met name ’s nachts. Het meest moeten we nog oppassen om niet tussen moeder en kind te komen wanneer we een kudde van de enorme buffels kruisen. Verder zijn er diverse soorten apen in het park en hebben we op de vlakte al gazelles, zebra’s en wrattenzwijnen gezien. De laatste, die net als in The Lion King ‘pumba’ heten, komen vaak in families. Moeder pumba gaat voorop, gevolgd door drie of vier kleintjes, die soms alleen te zien zijn aan de pluimpjes op de omhoog gestoken staartjes die boven het gras uitkomen.

Ik loop langzaam maar gestaag de berg op in mijn werkkleding: een witte broek van het Groene Hart Ziekenhuis, want die zit lekker comfortabel en heeft veel zakken. Onderweg leidt de weg door een enorme vijgenboom heen die aan de basis is gesplitst. Zelfs auto’s kunnen er met gemak doorheen rijden. Voor we weggingen, is er gezegd dat het belangrijkste doel van vandaag is om niet te verbranden, maar daar had nog wel aan toegevoegd mogen worden dat het ook wel handig is als je je spullen niet kwijtraakt. We zijn denk ik nog geen anderhalf uur bezig als ik aan het boordje van mijn shirt voel en merk dat mijn bril daar niet meer is. Bij de vijgenboom had ik hem nog. In een visioen zie ik mezelf al visite lopen op male ward met mijn zonnebril op, wat mijn enige andere bril op sterkte is. Ook de nachtelijke klim naar de top op de derde dag is met zonnebril op geen veilige exercitie. Ik moet denken aan een patiënt die recentelijk op onze afdeling lag, een toch relatief slimme vent die in een klein gezondheidscentrum in de buurt werkt. We kennen hem als de broer van een van onze clinical officers die momenteel in opleiding is tot tandarts. Zijn bril was op werk stuk gegaan, maar desalniettemin was hij zonder bril én zonder helm op de motor gestapt, en in het donker naar huis gereden. Het is eigenlijk niet zo verrassend dat hij de volgende dag met een grote hoofdwond op onze afdeling lag. Tevens was een van zijn kiezen afgebroken, maar daarvoor kon hij zijn broer gelukkig wel om hulp vragen.

Ik vraag de gids of ik een stukje terug mag lopen om mijn miwani terug te vinden, want ik weet vrij zeker waar ik hem heb laten vallen, maar zonder ranger mogen we eigenlijk niet door het park lopen. Na enige onderhandeling volgt een compromis: gids Michael en ik gaan terug, en nemen dan de verharde weg omhoog waar minder dieren voorkomen, terwijl de ranger met de rest door het regenwoud verder gaat. Als we tien minuten terug hebben gelopen, komt op hoog tempo een Jeep aangereden. Ik bedenk dat mijn bril waarschijnlijk op de weg in de wielsporen moet zijn gevallen, en dat verder doorlopen nu geen zin heeft, maar aan de andere kant heb ik vaak heel veel mazzel, dus we proberen het toch. Een paar honderd meter verderop ligt de bril, intact, net langs de rand van het wielspoor op de plek waar ik even daarvoor over mijn tas gebogen had gestaan om er wat koekjes uit te pakken. Zie je wel? Mazzel.

Alleen met Michael vervolg ik het stoffige pad naar boven. Het moet een berijdbare weg voorstellen, maar ik heb diep respect voor de bestuurders die hun Jeeps over de soms uit niets meer dan rotspartijen bestaande wegen omhoog kunnen krijgen. Naar mate we stijgen, verandert het droge bos eerst in regenwoud, en trekt daarna steeds meer open. Groene vlaktes worden overschaduwd door enorme eiken, omhangen met mos, alsof de oude bomen baardgroei hebben gekregen. Kleine beekjes stromen samen tot wat grotere stromen die de weg kruisen. Op de ondiepe plekken waden we door het ijskoude water. Hoewel de deze weg nemen omdat er minder dieren zouden zijn, stikt het nu we slechts met zijn tweeën in stilte lopen plotseling van het fauna. Binnen de kortste keren zien we groepen Colobus-apen, blauwe apen en bavianen, bosherten, dikdiks en neushoornvogels. Met z’n tweeën maken we veel minder geluid, en jagen de dieren dus vermoedelijk minder weg. Het is een goed aantal uren klimmen, maar de omgeving maakt het helemaal waard. Als ik even moet stoppen om uit te rusten, heeft Michael daar alle begrip voor en wacht rustig tot ik weer verder kan. Met elke hervatting van de tocht zie ik hem even naar het boordje van mijn shirt kijken of de bril daar nog aan hangt. Na enkele uren bereiken we een hoogvlakte waar alleen nog struiken groeien. Door de inmiddels laagstaande zon hangt het donkere silhouet van Meru dreigend over ons heen. De moed zakt me in de schoenen als ik bedenk hoe ver we de komende dagen nog omhoog moeten en hoe zwaar ik het vandaag al heb gehad. Maar goed, dat lijkt een probleem voor morgen. Nu komen we binnen een kwartier na het arriveren van de rest van de groep aan op het kamp op 2500 meter. Zij blijken haast geen dieren te hebben gezien, dus zo zie je maar dat alles twee kanten heeft. Alle anderen lijken echter wel veel fitter, en klaar om zo nog een stuk te klimmen. We gaan het zien...

[preachingdrummer]

Geloof zonder twijfel

‘Jezus antwoordde: “Luister goed! Ik zeg jullie: als jullie geloof hebben en niet twijfelen, dan zullen jullie niet alleen doen wat er met de vijgenboom is gebeurd. Maar zelfs als jullie tegen deze berg zeggen: ‘Kom van de grond en gooi jezelf in de zee,’ dan zal dat gebeuren.’Matteüs 21:21 BB In de week voor Zijn lijden en sterven gebeuren er een aantal bijzondere dingen. Zo ook met de…

[tuinbroek]

Opa's vijgenboom

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Maar David zei in zijn hart: Ik zal op een dag nog eens door Sauls hand weggevaagd worden. (1 Samuel 27:1) Lees verder Job 4:1—6. De slechte uitroep van David was tegengesteld aan wat hij zelf vaak gezegd had. Hier ben ik ook schuldig aan. Ik weet nog dat ik een keer, tot mijn schaamte, verdrietig en twijfelachtig was in mijn hart. Een goede vriend pakte een papier en las me een kort fragment uit een preek over het geloof. Snel ontdekte ik de auteur van dat fragment, mijn vriend las voor mij een van mijn eigen preken. Zonder een woord te zeggen liet hij mij over aan mijn eigen geweten. Hij had me veroordeeld voor de fout waar ik zo ernstig tegen gepreekt had. Vaak zullen jullie, broeders, in dezelfde tegenstrijdigheid terechtkomen. Je zegt, “Oh ik vertrouw op Hem, ook al zal de vijgenboom niet bloeien, al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn.” Oh, je hebt het ongeloof van anderen veroordeeld, maar toen het jou raakte, beefde je. Toen je met de hardlopers mee rende werd je moe, en in de trots van de Jordaan was je onrustig. Zo was het met David. Wat een krachtige woorden had hij vaak voor anderen! Hij zij van Saul, “Hij zal sterven; ik zal mijn hand niet uitstrekken om de gezalfde van de Heere aan te raken.” Hij was er zeker van dat de ondergang van Saul ondertekend en verzekerd was. En toch in het uur van zijn ongeloof zegt hij, “Ik zal op een dag nog eens door Sauls hand weggevaagd worden.” Wat een vreemde tegenstrijdigheid was dat! Wat een genade dat God niet veranderd, want wij veranderen twee of drie keer per dag. Maar onze eigen uitingen en overtuigingen zijn tegenovergesteld aan de waarheid dat Hij ons nooit zal verlaten Ter overdenking We moeten erg voorzichtig en zeker zijn van wat we zeggen als we het niet als bewijs tegen ons gebruikt willen zien (Rechters 9:38; Job 15:6; Spreuken 5:2—6; Lukas 19:22). Hoe goed is het om op God te vertrouwen die Zijn woorden nooit hoeft te verdedigen, die Zijn woorden van Zijn mond nooit hoeft weg te redeneren (Jesaja 55:11). Preek 439, 16 maart 1862

[leftwizardbarbarian-blog]

Tekstuitleg bij Mattheüs 24

Tekstuitleg bij Mattheüs 24

categorie : religie

      .

  .

Inleiding

.

Weinig christenen begrijpen de ‘rede over de laatste dingen’ van de Heer Jezus vermeld in Mattheüs 24 en 25. Vooral de dingen die onmiskenbaar op Israël slaan, worden dikwijls geldig geacht voor de Gemeente. In de Bijbel wordt het woord gemeente weergegeven als een algemene benaming voor de wereldwijde gemeenschap van ware christengelovigen.

Het is…

[wijngaardbarendrecht]

MANNA VOOR VANDAAG

Habakuk 3:17‭-‬19

Al zal de vijgenboom niet in bloei staan en er geen vrucht aan de wijnstok zijn, al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen en zullen de velden geen voedsel voortbrengen, al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn – ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen, mij verheugen in de God van mijn heil. De HEERE Heere is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als die van de hinden, en Hij doet mij treden op mijn hoogten. Voor de koorleider, bij mijn snarenspel.

Niet zo serieus!!!

Vanmorgen keek ik naar een reportage over de nieuwe first Lady van Amerika.

Jill Biden, zij zei iets moois wat absoluut waar en essentieel is.

We moeten af en toe een beetje gek doen, een grap uithalen, niet zo serieus zijn, kortom "add a little joy".

Dit is zeker ook van toepassing voor christenen, we zijn soms zo zwaar op de hand en serieus, zo druk met "Christen zijn".

Loosen up, zeggen de Engelsen, kom een beetje los, we hebben er alle reden toe.

We zijn kinderen van God, we hebben ales ontvangen door het geloof, we hebben een geweldige toekomst.

Laten we een voorbeeld voor de omgeving zijn door te laten zien dat wij niet gebukt gaan onder de huidige maar ook niet onder wat voor situatie dan ook, wij laten ons gezicht niet hangen!

Salomo zei: Een blij hart bevordert de genezing, maar een neerslachtige geest doet de beenderen verdorren. (Spreuken 17:22)

Een beetje humor is absoluut genezend.

Geniet van het leven Jezus is je redder!

You are blessed

Casper

[rijksmuseum-art]

Moses and the Tablets of the Law, the Curse of the Withered Fig Tree, and the Parable of the Widow's Mite, Museum of the Netherlands

Langwerpige voorstelling op een predella. In het midden Mozes en de tafelen der Wet, links de vervloeking van de verwelkte vijgenboom, en rechts de gelijkenis van het penningske van de weduwe.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.9027