#voel- en zichtbare

[magheteenonsjeminderzijn]

Vandaag een rustig dagje. Ik kom rond 10.30 naar beneden. Ik dacht dat we nog even langs Elly zouden gaan maar die voelt zich te ziek en heeft nu al bijna 2 weken geen stem en ze is bang dat ze ons aansteekt. Ik ben ook nog steeds verkouden, week 4 inmiddels dus ik weet niet of ze mij kan aansteken, maar we stellen ons bezoekje nog even uit.

Gisteravond met de mannen was gezellig. Paul ontbrak die moest last-minute zijn zus helpen met verhuizen. Ik ben nog even langs mam gegaan met wat eten en toen ik terugkwam waren de mannen allemaal al aanwezig. Natuurlijk maken ze meteen grappen over mijn blauwe plek, maar dan vooral richting Marcel: moeten we ons ongerust maken Yvon, wat heeft hij gedaan met je😅

De jongens hebben de tortellini ovenschotel gegeten en ik mijn salade. Vooraf hadden we uiensoep met brood en pan de ajo met kruidenboter. Voor mij alleen een beetje uiensoep natuurlijk. Toe had ik tiramisu ijs gemaakt, ikzelf hield het bij een cappuccino.

Vanochtend begin ik met de yoghurt. Vanmiddag 3 crackers. Tussendoor eet ik nog wat augurken en ongebrande amandelen. Het plan was om een rondje te lopen met Cees en Eveline maar Cees belde af dat Eveline zich niet lekker voelt. De volgende zieke dus.

We hebben uiteindelijk een rustig dagje thuis, ook wel eens fijn. Marcel gaat nog een stukje fietsen. Ik doe boodschappen. Ik zie/voel veel mensen kijken naar mijn blauwe plek. Ik doe onverstoorbaar mijn ding maar ik vind het toch een beetje vervelend.

Normaal zakt een blauwe plek naar beneden maar bij mij komt het steeds meer omhoog richting mondhoek. Mijn wang en binnenkant is nog wat gevoelig maar ik slik braaf mijn pijnstillers 3x op een dag en dat helpt wel.

Vanavond eet Marcel nog een keer de ovenschotel van gisteravond en ik maak voor mijzelf een NF recept: spruitjes met taugé en omeletreepjes met wat zilvervliesrijst.

Een lekker bordje vol en het vult goed. Nog een kopje cappuccino toe en dan zit ik vol.

Ik stuur bericht naar Sravasa dat ik morgen vanuit huis wil werken want ik heb geen zin om met mijn blauwe plek op mijn gezicht in de bus te zitten.

Aan Linda vraag ik tips om de plek een beetje weg te werken. Morgen maar eens op zoek naar een concealer en ik ga een rode lamp kopen. Warmte breekt als het goed is een blauwe plek sneller af. Als het even kan wil ik wel met een iets minder zichtbare plek naar Las Vegas vliegen volgende week dinsdag.

[twafordizzy]

Cees Nooteboom spreekt af met de zee en de storm

bron beeld: elpais.com Het is de emotie gekleurd door het voel– en zichtbare; het oorverdovende geluid en het tasten naar houvast in de strijd tegen de elementen. Cees Nooteboom (1933) beheerst het neerpennen van deze mix op een manier die raakt. In die korte verhalen van hem, bijvoorbeeld, is het één en al zintuiglijke waarneming die mij als lezer op sleeptouw neemt en me onderdompelt in de plek…

[timelessfloor]

Durofloor Warm Brown Rigid Click Plus 281

De Durofloor Warm Brown Rigid Click Plus 281 is een zeer natuurlijke PVC vloer die niet te onderscheiden is van een authentieke houten vloer. De PVC vloeren van Durofloor hebben een voel- en zichtbare houtnerfstructuur.

[jurjenkvanderhoek]

WATER, TERUGKEREND THEMA BIJ TJOBBE HOOGHIEMSTRA

Kijk ik in water, spiegelt het mijn gezicht. Bekijkt mijn blik mezelf. Zijn mijn ogen, neus en mond een plaatje zonder lichaam. Is er alleen dat platte beeld zonder volume. Beroer ik de waterspiegel met mijn vingers, lijkt de reflectie aan stukken te breken. Echter in het oog van de cirkelgolven blijf ik mijzelf ontdekken. Luister ik goed dan hoor ik uit de diepte wat de Amerikaanse poëet Forrest Gander mij voor dicht: ‘the muted / slurping and tinkling of melting ice, the sloshing, the circling eddies, the / long gurgle of streams over stones, a crystalline plinking”. In gedachten vertaal ik dat met ‘het gedempte / slokken en tinkelen van smeltend ijs, het klotsen, / de cirkelende kolken, het lange geborrel van / stroompjes over steen, een kristallig rinkelen’. Melting ice, smeltend ijs, denk ik. Gander zit op een ijsschots en tuurt in ‘blue reflections riffled with fractal lines of light’ en hij voelt de zwaartekracht van iets roerig onbekends. Zijn dichterlijke vertalen van een ervaring met bevroren water is even mysterieus als de beeldende uitleg van Tjibbe Hooghiemstra.

De kunstenaar is geïnspireerd door het element water, gefascineerd door de verschillende vormen die H2O kan aannemen. Twee waterstofatomen verbinden zich met een zuurstofatoom, en zie daar een druppel vloeistof, een vlok vaste stof of een wolkje gas. En Hooghiemstra raakt bewogen, wordt in zijn creatie gestimuleerd door wat water met de mens doet. Het verschijnsel is onlosmakelijk met de aarde verbonden. De mens en andere gewervelde dieren bestaan voor het merendeel uit water. Water is leven. Maar water vormt ook een belemmering om van hier naar daar te komen. De kunstenaar laat zich in gedachten meevoeren over het obstakel en door de barrière op ontdekkingsreis en het uitzetten van zeekaarten. Oude kaarten gebruikt hij wel als drager voor zijn composities.

De schilderijen en tekeningen lijken abstract of althans schijnen vereenvoudigde weergaven van het wateroppervlak en de ijsberg. De schilder vat de uitgestrektheid samen in kleurvlakken en een meervoud aan lijnen. Maar niet zo uitgewerkt dat ik er mijn eigen idee nergens aan kan toevoegen, in kan spiegelen. Oppervlakten van kleur waarin een afwijkende tint een vorm aangeeft. Of enkel een gradatie van dezelfde kleur een vlek inbrengt. Of het karakter van water uitgemeten in lijnenspel of wolken houtskool. De waterspiegel geeft geen geheimen prijs. De omgeving reflecteert niet op de golven.

In het vel en op het linnen zie ik geen beweging, het zijn bevroren vergezichten. De drager ligt er stil bij, de huid verroert zich niet. Een onheilspellende stilte ligt over de verf, tussen de lijnen. Maar onderhuids vermoed ik volop opschudding en dynamiek. Onder de zichtbare beeltenis van het schilderij voel ik energie opborrelen. Nog even en dan komen de bellen boven drijven. In gedachten, met gesloten ogen - eerst nam ik namelijk het beeld in me op dat dan wordt geprojecteerd achter mijn oogleden - zie ik de drukte al komen in kalmte. Stille wateren, diepe gronden; die maakt Hooghiemstra zichtbaar.

Hij onderzoekt water te verbeelden zonder te vervallen in een landschap of zeegezicht. Hij meet de lengte en breedte van het gevoel en legt dit vast in het volume van de schildering. De tekening is een vluchtige schets van de aard van water. Veelal zijn de werken collages van bestaande druksels, geschilderde delen en getekende vellen. Hooghiemstra schildert en tekent op bestaand archiefmateriaal om zijn beeltenissen een eeuwigheidswaarde te geven. Gerubriceerd onder de W van water en IJ van ijs. Watergas wolkt over het karton.

De volgorde van werken in de uitgave “water”, verschenen bij Van Spijk Art Books en tentoongesteld in Museum De Buitenplaats, vertellen een verhaal. De tocht van een reis met ontdekkingen, bekende openbaringen maar ook braakliggende gewaarwordingen. Ervaringen en indrukken die een verbeelding verdienen. Geen realisme in fotografische afdrukken zoals de toerist doorgaans mee naar huis neemt (de vakantie is gedaan maar gelukkig hebben we de plaatjes nog), maar een werkelijkheid door het oog van de kunstenaar. Zijn waarheid zwevend boven de echtheid van het moment. ‘Sometimes / the greatest gift is the story told / to overcome absence; we stop our hearts, / we turn our face away.’schrijft Schots dichter Nancy Campbell voor het nieuwste boek van Tjibbe Hooghiemstra. Want zijn grootste geschenk aan de lezer, maar vooral de meevoelende kijker, is het verhaal dat verteld is in beelden. En dat Campbell weergeeft in haar ‘spijtbetuiging’, een poëtische vertaling van de ervaring op een ontdekkingsreis over ijs en door sneeuw.

Figuurlijk bepakt en bezakt trek ik met gids Hooghiemstra en begeleiders Gander en Campbell langs zeespiegels, over ijsvlakten en trotseer wind en sneeuwjacht. Om me heen zie ik golven, schotsen en een enkele ijsbeer. Hoewel de kunstenaar een palet heeft van koude kleuren ligt er een sfeer van warmte in boek en tentoonstelling. In het boek komen ook enkele ondefinieerbare portretten voorbij. Dat moeten wel mijn medereizigers zijn. De tocht is uitgezet, het kamp opgeslagen waar gerust wordt. Een vergezicht, een donkere nacht. Een reisverslag met water als blikvanger. ‘Whirls inside whirls. Worlds within worlds.’ Wervelingen in wervelingen. Werelden met daarin werelden.

“Water” is een avontuur. Om met het boek, de catalogus, als leidraad op weg te gaan in het museum. Een handboek om thuis te reizen in gedachten. Te vertrekken naar de koude verten, om deze warmbloedig te doorvoelen met de werken van Hooghiemstra. Samengestelde indrukken, eenduidige uitdrukkingen. Water als concept is een terugkerend thema in zijn oeuvre. Niet enkel water als element en fenomeen op zich, maar ook de reizen daarover en ontdekkingen daarin door de geschiedenis om de wereld te begrijpen en ontginnen. Hoe en waarom kaarten zijn getekend om de aarde te beschrijven en omschrijven. Op welke manier de mens reageert op water en er betekenis aangeeft. Dat waterschappen als ijsstukken soms opduiken uit de zee en de illusie geven van nieuw land. En op welke manier dit alles vorm krijgt in kunst en wetenschap. Hooghiemstra brengt dat water in kaart, maakt het tot kunst. Gidst mij door zijn geschapen wereld met het boek en aan hand van de tentoonstelling “water”.

WATER. Tjibbe Hooghiemstra, schilderijen en tekeningen. Met gedichten van Forrest Gander en Nancy Campbell. Uitgave Van Spijk Art Books, 2023. Tentoonstelling Museum De Buitenplaats, tot en met 18 juni 2023.

[peterpijls1965]

ENVELOPPEN AANNEMEN VAN DE WEGENBOUWERS

Democratie is een geweldige uitvinding, alleen heb ik geen zin om er aan mee te doen.

Daarom stem ik al een dececennium niet meer. Ik voel me namelijk niet vertegenwoordigd door de bestaande politieke dramaproducenten, en nog minder door lobbyisten die de 06 van Mark hebben en na de Mattheus-Passion te Naarden zaken doen bij een borrel.

Parool-journalist Simon Carmiggelt figureerde ooit in een Postbus 51-spotje om namens de overheid het parlementaire gebeuren te promoten. Hij zat op een bankje bij het Binnenhof, in een regenjas, en mompelde met zichtbare tegenzin maar vermoedelijk wel tegen betaling iets over het prachtige werk van de volksvertegenwoordiging. Hij keek daarbij alsof hij naar de dichtbijzijndste kroeg wou.

Toen stak hij twee vingers in de lucht en zei, triest in de camera kijkend: Twee maal hoera voor de democratie.

Als student journalistiek liep ik stage op een Haagse redactie. Behalve zuipen onder werktijd in een weelderig Kamerrestaurant op kosten van de baas verbeidden de parlementaire redacteuren hun tijd met kaartjes regelen voor een concert van Lee Towers en op de publieke tribune van de Tweede Kamer de borsten van Andree van Es recenseren.

De progressieve afgevaardigde mevrouw Van Es droeg namelijk principieel geen bustehouder.

De oude Stadsstaatsgrieken vonden de democratie uit, maar ze hielden ook slaven en de elite deed aan pederastie. Dat staat ook op hun wijnkruiken afgebeeld.

Verder is democratie natuurlijk wel de onvermijdelijke en verbindende trein op weg naar een totaal versplinterde identiteitssamenleving.

Iedereen is zijn eigen gekwetste minderheid en wil genoegdoening. En dat terwijl die achterlijke verzuiling waarin ik nog opgroeide net tot ieders opluchting door de plee was getrokken.

Ik kom uit een familie van boeren die in hun vrije tijd ook wel aan besturen deden. Ze waren tegen staken en hadden het niet op mijnwerkers. Maar ze waren op hun manier ook liberaal en dachten aan het algemeen belang.

Een van mijn opa´s vond het trouwens geen enkel bezwaar om met de feestdagen enveloppen met inhoud van wegenbouwers aan te namen. Hij was langdurig wethouder voor de Katholieke Volks Partij.

Mijn moeder vond dat journalisten die over dat soort corrupte praktijken publiceerden maar rotzooitrappers.

Ook daarom liep ik later stage op die Haagse redactie.

[paardencoach]

De kracht van liefde

I'm gonna take a little time

A little time to look around me

I've got nowhere left to hide

It looks like love has finally found me

uit: I want to know what love is - Foreigner

Mijn coachee/vraagsteller legt kort uit: zij heeft altijd een moeizame relatie gehad met haar vader. Na zijn overlijden realiseerde ze zich dat hij een moeilijk leven heeft gehad en dat dit ‘ergens’ vandaan komt. Daarom wil ze graag een generatie-opstelling, om te zien of e.e.a. misschien opgelost kan worden, voor haarzelf en voor hem.

De paarden zijn onrustig: Ze lopen alle zes rusteloos rond, duwen tegen sommige representanten, schermen andere weer af. Ondertussen stelt mijn vraagsteller zichzelf (de ‘ik in dit verhaal), haar vader, opa, diens zus (haar oudtante, die op zeer jonge leeftijd is verdronken) en overgrootvader op. Als ik mijn eerste rondje maak, voelt iedereen (met uitzondering van de oudtante) zich onrustig, ongelukkig, misselijk, ongemakkelijk, zonder verbinding met de anderen. Het is me duidelijk dat wat de paarden laten zien, is wat de representanten voelen. Haar vader voelt ogen branden in zijn rug. En na overleg met vraagsteller, die geen idee heeft wie dat zou kunnen zijn, stel ik deze ‘ogen’ ook op. Ook deze representant voelt zich onrustig, ongemakkelijk en niet verbonden met wie dan ook.

Als ik het even heb laten duren, vraag ik degenen die voelen dat ze een beweging moeten maken, om die te maken. De ‘ik’ en haar vader lopen naar een nieuwe plek, meer aan de rand van ons veld. Overgrootvader gaat bij zijn zoon en dochter staan. Als ik vraag hoe het met ze gaat en wat ze nu ervaren, is dat vooral meer ruimte en meer rust. Het is ‘beter’ zo, maar niet ‘goed’. Vader zegt dat de ‘ogen’ horen bij zijn vrouw (moeder van ‘ik’). Hij kan haar nu zien, wat hij als heel fijn ervaart. Hij heeft haar steun nodig! Als ik aan ‘ik’ vraag hoe het met haar gaat, gaat het ‘beter’ omdat ze vanaf haar nieuwe plek meer overzicht heeft, maar ook meer ruimte. En dat heeft ze nodig. Ook zij voelt dat de ‘ogen’ een moederfiguur is. Als ik zeg dat het haar moeder is, neemt ze dat voor kennisgeving aan, maar roept het geen zichtbare emotie op. (Moeder is overleden toen ‘ik’ nog kind was.) Overgrootvader voelt wel wat verbinding met zijn achterkleinkind, maar niet met zijn kinderen. Hun band vindt hij zelfs heel moeilijk te verdragen en hij zou ze het liefste scheiden, maar voelt zich daar niet toe in staat. 

Het is me al snel duidelijk dat de kern van het probleem in deze opstelling ligt bij overgrootvader. Hij wil niet voelen, niet weten, alles zit ‘op slot’, zegt hij. En dat wil hij liever zo houden, hij wil er niet naar kijken of het voelen, dat is heel onveilig. Ik voel al de hele tijd dat ikzelf wat moet doen. En ik open me nog meer voor het veld, loop naar het midden en ga daar op de grond zitten. Meteen komt Mo naar me toe, komt tegen me aanstaan en buigt zijn hoofd over mij heen. Ik voel hoe hij zo de kracht die ik representeer, versterkt. Als ik na enige tijd weer opsta en mijn energie heb losgelaten, zie ik dat er dingen zijn veranderd: moeder is tussen ‘ik’ en vader gaan staan. Overgrootvader heeft zijn rug naar zijn zoon en dochter gekeerd. En zij staan nu veel dichter bij elkaar.

Als ik mijn rondje maak, blijkt dat iedereen mijn actie anders heeft ervaren. Moeder voelt zich rustiger, kan haar dochter en man zien, voelt zich sterker, zonder een dwingende behoefte om zich aan hen te binden. ‘Ik’ voelt zich heel goed, ze heeft de ruimte en voelt duidelijk dat ze haar kracht en zelfvertrouwen niet moet putten uit haar familie, maar uit anderen om haar heen. De zichtbare en niet-zichtbare zegt ze nadrukkelijk, want ook al voelt ze die niet, ze zijn er beslist. Ze straalt nu ook rust en (zelf)vertrouwen uit. Vader is ook sterker geworden. Mo is bij hem gaan staan en hij voelt hoe Mo hem helpt om te helen. Het is fijn dat zijn vrouw nu dichter bij hem staat, maar hij heeft haar kracht of hulp nu niet meer zo nodig. Opa voelt zich met zijn zus verbonden, niet meer afgesneden. Het is goed zo voor hem. (Deze zus was de enige die zich de hele tijd verbonden heeft gevoeld met het veld, maar ze voelde zich niet in staat om iets te veranderen aan de oude situatie.)

De grootste verandering vindt plaats bij overgrootvader. Als ik hem vraag hoe het gaat en of hij weet wie of wat ik was, zegt hij: “Liefde!” En dan begint hij te huilen. En met een stroom losse woorden uit hij zijn verdriet. Uiteindelijk vraag ik wat er gebeurt en waar het vandaan komt: “Het slot is open …” zegt hij. Hij is heel slecht behandeld in zijn jeugd, kan hij nu benoemen. Dat kan vanaf nu stukje bij beetje geheeld worden.

Als overgrootvader weer rustig is, beëindig ik de opstelling. De representanten stappen uit de energie van de opstelling en geven die terug aan vraagsteller. De paarden, representanten en hun energieën worden bedankt voor hun fantastische hulp. Met vraagsteller spreek ik af dat we de energieën de tijd en ruimte geven om hun werk verder te doen. Over een paar weken hebben we even contact, zodat vraagsteller (indien gewenst) haar ervaringen met mij kan delen.

Bovenstaande beschrijving is met toestemming van coachee. Persoonlijke elementen zijn zoveel mogelijk weggelaten uit privacyoverwegingen zonder de essentie van de sessie aan te tasten.

Heb je het gevoel dat een generatie-opstelling jou ook kan helpen, neem contact met me op. E astrid@loriaux-efficiency.nl T 0624898520

[angelsuenos]

Een uur lang, zitten wij samen in de trein.

Totale onbekende voor elkaar.

Geen woord word er gesproken.

Geen zichtbare verbintenis

Alleen het raam

Die ons de afspiegeling laat zien

Van onze reisgenoot

Het raam

Waar we afwisselend in kijken

Dromend, verwarmend aan wat het laat zien

Tot onze ogen kruisen

En we beide niet weten hoe snel we weg moeten kijken

2,3 misschien 5 minuten hou ik het vol

En dan, dwalen mijn ogen weer naar het raam

Voor ieder ander een doodgewoon raam

Voor mij, een weerspiegeling

Een weerspiegeling van jou

Van je twinkelende ogen

Mokkabruin met een gouden tint

Het zou goed kunnen dat het raam, mij kleurenblind maakt

But nobody cares

Je strakke gezichtslijnen geven je wijsheid

Maar je zachte uitstraling brengt dat perfect in balans

Shit! Je kijkt weer.

Heb je mij zien staren?

Bijna zien wegsmelten?

Geforceerd richt ik mijn ogen op het andere raam

Het raam wat mij uitzicht bied

Over de verlaten uitgestrekte en vooral levenloze akkers

Saai maar minder awkard

Ik voel je ogen branden

Maar ik durf niet meer te kijken

Straks betrap je mij opnieuw

En wie weet, heb jij wel het lef om wat te zeggen,

En dan, ik kan je niet negeren

Maar reactie geven

Zonder dat ik als stotterend verlegen puber meisje overkom

Zal niet lukken.

En dat is niet echt een indruk die ik wil meegeven

Als de stoere, onafhankelijke, spontane dertiger die ik normaal ben

De trein stopt

En ik moet eruit

Voordat ik uit stap,kijk ik nog eenmaal om

Mijn blik eindigt recht in jou ogen

Mokkabruin met een goud tintje

Je glimlacht, ik glimlach terug

Moed verzameld om wat te zeggen

Maar dan, wordt het sprookje afgebroken

Door het fluitje van de conducteur

Afgebroken, nog voor het begonnen was.

[laurapraat]

De hel van HG maar de liefde vanaf dag één voor je kind. Geschreven op: 14-11-21

Wat was ik gelukkig toen ik een positieve test met een haast niet zichtbare streep en een duidelijke controle streep vast hield.

Oké hoe ga ik Steffan dit vertellen dacht ik ? Ik wist dat hij op dit soort momenten er graag bij wilt zijn. Maar ik had al dagen last van een soort blaasontsteking. Dus vroeg de assistente van de huisarts toch voor de zekerheid even te testen. Ik maakte een briefje die ik om de test heen deed. Deed de test terug in het doosje en vulde deze met muisjes. Ik pakte alles in en legde het op tafel klaar. Het liefst had ik hem meteen opgebeld en het loeihard gegild. De dag leek wel vreselijk traag voorbij te gaan.

Tuurlijk was Steffan ook enorm blij met dit nieuws. ‘S avonds zijn we het meteen nog aan zijn ouders en broers gaan vertellen.

De kans dat ik weer hypermesis gravidarum zou krijgen was enorm groot. Bij Bram heb ik tot 3 dagen na de bevalling er last van gehad. Wel was het na de bevalling al een flink stuk minder. De week erop na een goede duidelijke positieve test begon de misselijkheid te komen. En al snel zat ik weer met een emmer. Medicatie opgestart en een week lang ging dit oké. Gelukkig heb ik een verloskundige die precies weet wat het inhoud en meteen mee dacht. Andere medicatie en weer ging het beter. Tot dat ik een antibiotica kuur voor een blaasontsteking erbij kreeg. Na 3 dagen zat ik weer non stop met een emmer. De eerste opname volgde de zelfde dag nog. Twee plusjes in de urine betekende dat ik al aan het uitdrogen was.

Ik kreeg een enorm fijne gynaecoloog na 2 uur aan mijn bed. Die echt wist wat alles in hield en echt oprecht mee dacht. Ik werd aan een vocht infuus gelegd en de afspraak werd gemaakt dit preventief te gaan doen. Ik ging weer fit naar huis met nog sterkere medicatie.

Maar dan breekt de Sinterklaas tijd aan. Omdat ik Bram het zo enorm gun dit jaar toch nog goed af te sluiten ging ik zo duf als een konijn toch mee naar de intocht. Ik probeerde toch leuk mee te doen en zelfs even met hem samen te dansen. Geen goed idee. Want aan het eind van de dag was ik kapot natuurlijk. De geur van al dat zoetigheid doet op zijn tijd ook niet veel goeds.

Soms is het alleen flink misselijk zijn en gewoon even liggen en een film kijken en na een paar uur ben ik weer redelijk opgeknapt.

Op andere momenten houd dit in dat ik me groot probeer te houden en probeer om alles binnen te houden. En bij thuiskomst alsnog er alles uit blijf gooien. Dat de emmer op dat moment mijn grootste vriend is waarvan ik op dat moment het kan hebben dat mijn armen hem omhelzen.

En toch voel ik me 100% anders als toen bij Bram. Ik weet denk ik nu beter wat het inhoud wat wel werkt en wat absoluut niet. Ja het ziek zijn slurpt enorm veel energie. Maar het gevoel van geluk wat vanaf dag één door je heen giert overstemt zelfs de meeste kut momenten.

Bij Bram is mij zo vaak de vraag gesteld weet je dit echt zeker ? En elke keer wist ik het ook echt zeker.

Ook nu werd er meteen weer gevraagd weet je dit zeker ? Maar nu met de boodschap dat ze nog zoveel meer hebben wat ze kunnen doen. En ja ook nu weet ik het echt zeker. Al moet ik met die emmer trouwen. Al moet ik non stop aan een infuus. Dat stukje pure geluk vanuit mijn buik wat naar mijn hart stroomt en weer terug houd me op de been.

Nog 8 maanden volhouden.

[mightymiep]

Nederig

Donderdagochtend kwart over negen. Mijn lokaal stroomt vol met cursisten uit Saoudi-Arabië, Turkije, Jemen, Iran en Syrië. Opgetogen komen ze binnen. En wanneer ik ze in het Nederlands begroet, krijg ik mooie reacties. ‘U ook een goede morgen’, ‘Hoe gaat het met u?’, ‘Ik ben blij hier te zijn.’ 

Ik ben blij dat zij er zijn. Ze komen hier elke week twee keer om Nederlands te leren. Niet omdat het moet, maar omdat ze het graag willen. Na alles wat ze hebben meegemaakt, doorstaan, komen ze bij mij in de les. Ik ben een vrijgevochten Nederlandse met het hart op de tong. Ik geef hier nog maar kort les, heb weinig ervaring maar veel goede bedoelingen.

De eerste keren zweette en blufte ik me door de lessen heen. Waar ik soms gebukt ging onder zelfkritiek en een gevoel van tekortschieten, kreeg ik enkel dankbaarheid en medewerking terug. Alsof mijn leerlingen mij wilden helpen om mijn lessen tot een goed einde te brengen.

Inhoudelijk weet ik nog niet genoeg. Ik heb maar één houvast, en dat is mijn zin om echt contact te maken met mijn cursisten. Mijn lessen kunnen enkel slagen wanneer zij zich gezien en gehoord voelen. Dus perfectionisme uit, en empathie aan. En dat krijg ik terug. Ik voel me soms bezwaard door hun dankbaarheid, hun zichtbare opluchting eindelijk met respect behandeld te worden. Dat is toch een mensenrecht?

Een cursiste die de lessen online volgt, blijkt dit twee keer per week te doen na haar nachtdienst. Ze heeft dan nog niet geslapen, en bij thuiskomst logt ze in om deel te nemen aan mijn lessen. Ze is aanwezig en helder, ze klaagt nooit. Een andere cursiste is in het begin verlegen. Ze gaat steevast achterin de klas zitten en kruipt in haar schulp. Totdat ik haar de juiste vraag stel, en ze opbloeit. Ik word getrakteerd op alles wat ze tot nu niet heeft gezegd. Ik ben blij, en zij ook.

Na twee uur lesgegeven te hebben keren ze huiswaarts, of gaan ze direct naar hun werk. In een wereld waarin alleen de taal hun toegang geeft tot echt meedoen, echte verbinding. Mijn lessen Nederlands voelen voor mij als een kleine druppel op hun gloeiende plaat van uitsluiting, angst, onzekerheid en onrecht. In ruil daarvoor krijg ik lessen in nederigheid. En dat maakt me dankbaar.

[happyfitandhealthylove-blog]

De do’s en don’ts van Clean eating

Ben jij je bewust van je lichaam? Ben je vaak bang ziek te worden? Dan zou je eens na kunnen denken over Clean eating.

Jouw lichaam is het resultaat van wat je hebt gekozen om te eten. Dus de positieve of negatieve veranderingen die je merkt aan jouw lichaam is het resultaat van wat je hebt gegeten. Eet je slecht, dan voel je je slecht.

Waarom Clean eating?

Clean eating is een levensstijl om jouw gezondheid te verbeteren door te kiezen voor de beste voeding. Hierbij beperk je het gebruik van geraffineerd en verwerkt voedsel. In plaats daarvan kies je voor natuurlijke, pure en verse voedingsmiddelen.

Het klinkt misschien eenvoudig, maar je hebt hierbij de juiste begeleiding nodig om een schone, gezonde levensstijl aan te nemen. Alleen met de juiste kennis van alle do’s en don’ts van Clean eating kan je de zichtbare transformatie van jouw lichaam zien.

Wil jij het concept van Clean eating begrijpen? Ga dan naar www.happyfitandhealthy.net om de instructies en begeleiding te krijgen die jou zullen helpen om deze gezonde manier van leven aan te nemen. Je zal al snel gezond en fit voelen zonder te dieten of supplementen te gebruiken. Je hoeft nooit honger te lijden, want je leert jouw lichaam in goede conditie te houden door het goede eten te kiezen.

Tips voor Clean eating

 Wil jij de waardevolle tips kennen die jouw lichaam helpen te ontgiften van de onnodige elementen en jouw gezond verbeteren? Hier zijn enkele do’s en don’ts van Clean eating:

Do’s

- Het 80-20 principe

Dit is een van de belangrijke aspecten van Clean eating. 80 procent van de tijd eet je clean eten en de rest van de tijd eet je minder gezonde snacks of maaltijden.

- Alle gezonde macro’s

Clean eating betekent niet dat je koolhydraten, vetten of eiwitten uit je dieet moet halen. Alle macro’s zijn noodzakelijk voor een gezond leven en dus om goede resultaten te zien. Zo ga lege koolhydraten zoals witte rijst vervangen voor bruine rijst of quinoa. Gezonde recepten geven verschillende gezondheidsvoordelen.

- Koken met verse ingrediënten

Je gaat jouw voeding bereiden met verse ingrediënten. Dit vermindert de inname van zout en andere onnodige toevoegingen.

 Don’ts

- Vermijd suiker

Overmatige suikerinname zorgt ervoor dat jij je uitgeput voelt en trek krijgt. Door clean eating word de inname van suiker vermindert. Kunstmatige zoetstoffen kunnen ook het risico op diabetes verhogen en een traag metabolisme. Deze slechte suikers worden vervangen voor natuurlijke suikers, zoals honing, ahornsiroop of agavesiroop.

- Vermijd verwerkt voedsel

Door alle hectiek in ons leven kan je sneller afhankelijk maken van bewerkte voedingsmiddelen met veel slechte vetten, zout en suiker. Probeer toch dit verwerkte voedsel te vermijden. Deze bevatten namelijk ook kleurstoffen, conserveermiddelen en chemicaliën.

Dus houd je aan deze do’s en don’ts van Clean eating om te genieten van een gezond leven zonder een dieet te volgen of supplementen te gebruiken. De eenvoudige, maar gezonde gerechten van Happyfitandhealthy.net kunnen wonderen verrichten aan jouw lichaam je gelukkig maken met jouw gezond leven. Maak een gezonde keuze en heb een gelukkig leven.

 voor meer informatie:- Clean Eating recepten

[brittportfolio-blog1]

Groepsrollen

Groepsrollen kunnen verschillende naargelang de verschillende soorten groepen waarvan je deel uitmaakt. Hieronder zal ik een overzicht geven van alle verschillende groepen waarvan ik deel uitmaak. Daarbij zal ik telkens mijn rol als groepslid omschrijven. 

Groep 1: Familie

Vanuit het handboek rond groepsdynamica kan ik besluiten dat ik verschillende groepsrollen heb. Zo zal ik ten eerste zoeken naar meningen. Ik vind het belangrijk dat iedereen zijn mening kan laten horen in de groep. Iedereen moet gehoord zijn, omdat dit een positief effect heeft op het welbevinden van het groepslid. Binnen mijn gezin is dit niet anders. Ik vind het belangrijk dat zowel mijn vader, moeder als broer hun mening kunnen uiten. Ik hecht ook veel belang aan hun meningen, omdat ik hierdoor ook andere standpunten leer kennen. Ik kan dit toepassen op het voorbeeld wanneer ik moest beslissen of ik op buitenlandse stage wilde gaan. Zelf wilde ik heel graag gaan, maar vond het belangrijk dat ik wist wat elk gezinslid ervan vond. Mijn broer en vader vonden het een geweldig idee. Mijn vader keek wel meteen naar de praktische aspecten. Hij ging eerst na of er degelijke verblijfplaatsen waren, of het veilig was in Tanzania, de financiële aspecten... Mijn moeder keek dan weer helemaal anders naar het onderwerp. Zij reageerde vooral vanuit een emotioneel standpunt. Ze vroeg of ik 7 weken zou volhouden, of ik mij zou kunnen aanpassen... Ik leerde enorm veel bij van deze meningen. Bovendien is mijn eigen mening rond het al dan niet op buitenlandse stage gaan vergroot en versterkt. 

Vanuit Erikson kan ik mezelf dan weer in de gele rol als groepslid plaatsen. De kenmerken van deze kleur is dat ik positief ingesteld ben, wat zeker en vast klopt. Tijdens 1 BaKo kreeg ik het talent positivo toegewezen. Eerst vond ik dit wat vreemd, omdat ik er nog nooit bij stilgestaan had dat ik een positivo was. Mijn ouders en broer gaven meteen aan dat dit talent echt bij mij paste, omdat ik het leven als een feest zie, vaak mogelijkheden en geen moeilijkheden zie, zorg voor een leuke sfeer... Vaak ben ik ook impulsief in mijn reacties. Ik zal snel dingen doen of zeggen waar ik niet lang over nagedacht heb. Maar ik let er wel steeds op dat dit niet nadelig is voor de andere groepsleden. Daarnaast kwam er bij de gedragstypes vanuit Erikson aan bod dat ik als gele persoon vaak aan het woord ben en soms veel praat, zonder dat er een punt hoeft te zijn. Dit herken ik helemaal bij mezelf. Ik besef van mezelf dat ik veel en graag praat. Soms ook tot de frustratie van mijn ouders toe... 

Tot slot ga ik binnen mijn familie ook graag op zoek naar oplossingen, indien er problemen zijn. Ik vind het belangrijk dat er voor elk probleem een oplossing is, zodat iedereen zich terug goed voelt. Vaak vind ik het dan ook vervelend als iemand zich hierdoor even afsluit. Ik ben een gevoelsmens en voel ook snel aan wanneer iemand zich niet goed voelt. Dit vind ik enorm vervelend en ga dan ook meteen opzoek naar een oplossing. Het zoeken naar oplossingen kan ik koppelen aan mijn talent ideeënfontein. Hierbij ben ik ook altijd gericht op de toekomst, omdat deze oplossingen op termijn namelijk vaak een positief effect hebben. 

Groep 2: Vrienden

Mijn groepsrol binnen mijn vriendengroepen stemt heel fel overeen met mijn groepsrol binnen mijn familie. Dit komt omdat het beide informele groepen zijn.

Zo merk ik uit het handboek van groepsdynamica opnieuw spontaan dezelfde rollen opneem als bij mijn familie. Zo zal ik opnieuw veel belang hechten aan de verschillende meningen van mijn vrienden en zal ik zoeken naar oplossingen voor mogelijke problemen. 

Binnen het model van de verschillende gedragstypes van Erikson kan ik mezelf, net zoals bij mijn familie, plaatsen in de gele rol. Ik ben vaak positief ingesteld in de groep en zorg, samen met de andere groepsleden voor sfeer. Ik vind een goede sfeer in een vriendengroep belangrijk, omdat mijn vriendengroepen heel belangrijk zijn voor mij. Ook zal ik telkens opzoek gaan naar activiteiten die de sfeer bevorderen. Ik vind het namelijk fijn om leuke activiteiten te doen met mijn vriendengroepen. Bijvoorbeeld uitstappen naar de zee, samen iets gaan eten, naar feestjes gaan... Ik leg ook vaak makkelijk contact met anderen. 

Wanneer er problemen zijn binnen de groep, zoek ik ook naar mogelijkheden die de spanning kunnen verminderen. Ik voel spanningen vaak sterk aan, omdat ik omschreven wordt als ene gevoelsmens. Die spanningen vind ik vaak heel ongemakkelijk. Ik besef van mezelf dat ik vroeger probeerde om alles goed te doen, om spanningen te vermijden. Ik weet nu dat dit niet ideaal is, omdat dit niet eerlijk is tegenover mezelf. Zo let ik er nu meer en meer op dat ik mezelf ben en mijn eigen mening geef, ook als ik weet dat dit tegenstrijdig is met de mening van iemand anders. Ik let er wel op dat ik denk aan een mogelijke oplossing voor die tegenstrijdigheid, zodat iedereen zich goed blijft voelen. Dit komt omdat ik, net zoals bij mijn familie, een groepslid ben. Dit bemiddelen is zowel een taak- als procesrol binnen het handboek van de groepsdynamica.

Binnen dit handboek kwamen ook procesrollen aan bod waar ik mezelf in kan plaatsen. Zo kwamen de rollen als aanmoedigen en deuropener aan bod. Als aanmoediger ga ik warmte en belangstelling tonen en bereid zijn om een antwoord aan anderen te geven. Hierbij ga ik ook andere waarderen. Als deuropener. Dit sluit aan bij mijn rol om iedereen de kans te geven om zijn mening te geven. Op die manier zorg ik ervoor dat elk groepslid een bijdrage kan leveren aan de groep.

Groep 3: 3 Bako

Binnen de groep 3 Bako, ben ik anders dan in mijn informele groepen. Dat komt omdat ik mij in deze groep vooral focus op school en het willen behalen van mijn diploma. 

Binnen deze groep ga ik, in het kader van het boek ‘groepsdynamica’, op zoek naar informatie dat mij kan helpen om dit doel te bereiken. `dat weerhoudt niet dat ik het geven van informatie aan klasgenoten uit de weg ga. Mijn persoonlijkheid en rol binnen informele groepen, heeft ook invloed op wie ik ben in deze, informele, groep. Ik vind het belangrijk dat ik anderen kan helpen waar ik kan, omdat dit een positieve invloed heeft op de groepsdynamica.

Net zoals binnen mijn familie en vriendengroepen, vind ik het belangrijk dat de anderen hun mening in de groep kwijt kunnen. Ik vind het ook belangrijk dat ze het gevoel hebben dat zowel zij als hun mening er mogen zijn en een plaats hebben binnen de groep. Vroeger was ik meer een volger (=procesrol binnen het boek van groepsdynamica). Vaak voelde ik mij hier niet goed bij, omdat ik zo anderen minder kon helpen. Ook durfde ik niet altijd mijn mening te uiten. Nu, enkele jaren later, besef ik dat ik mijn mening kan uiten, omdat ik ook een plaats heb binnen de groep. Bovendien past dit ook meer bij mijn persoonlijkheid, waardoor ik er mijn gelukkiger door voel.

Wanneer er zich problemen voordoen in de groep, wil ik dat deze snel uitgepraat worden. Dit doe ik door opzoek te gaan naar mogelijke oplossingen en te bemiddelen. Dit is ook zo binnen mijn informele groepen. Op die manier tracht ik mogelijke spanningen te verminderen.

Vanuit het model van de verschillende gedragstypes van Erikson kan ik mezelf opnieuw aan de gele kleur koppelen. Dit wordt ook weergegeven op onderstaande foto. Tijdens de les ‘Communicatie en agogische vaardigheden 3′ kregen we de opdracht om bij elkaar kernmerken, vanuit de teamrollen van Belkin, De Axenroos, het boek rond gedragsdynamiek..., te noteren. De foto hieronder is het resultaat van mijn naam. Uit de foto kan ik afleiden dat ik rekening houdt met anderen, dat ik zoek naar oplossingen, dat ik compromissen wil maken... Dit klopt naar mijn gevoel. Ik ben namelijk een gevoelsmens. Ik wil dat iedereen zich goed voelt en voel snel aan wanneer dit niet het geval is. 

Daarnaast komen de kernwoorden ‘doener’, ‘actief’ en ‘doorzitter’ voor, waar ik mee akkoord ga. Dit past namelijk bij de gele kleur, die ik al eerder besproken en toegepast op mezelf heb. 

Tot slot komen ‘pauw’ en ‘poes’ voor. Beide dieren uit de Axenroos. Ik ga hier  akkoord mee, omdat ik mezelf als poes als genieter zie en als pauw als ‘mezelf laten zien’. Daarnaast kan ik mezelf ook plaatsen in de leeuw en bever. Deze rollen kunnen ook teruggekoppeld worden op onderstaande foto’s, onder de woorden ‘leider’, ‘luistert naar de mening van anderen’ en ‘samen naar oplossingen zoeken.

Poes: Genieter

Leeuw: Leiden 

Bever: zorgen 

Pauw: mezelf laten zien

Ik vind het moeilijk om mezelf te koppelen aan de teamrollen van Belkin, omdat ik deze rollen uiteenlopend vind. Zo kan ik mij koppelen aan verschillende teamrollen, namelijk: zorgdrager, voorzitter en groepswerker.

Groep 4: Tennisclub

Binnen deze informele groep, kan ik mij moeilijk vergelijken met mijn rol binnen mijn andere groepen. Ik ga opnieuw mijn mening geven, net zoals ik dit bij andere groepen doen. Daarnaast ga ik ook luisteren naar de verschillende meningen. 

Binnen deze groep zal ik vooral volgen en uitwerken, omdat dit van mij als student verwacht wordt. Opvallend is wel dat ik steeds mijn energie blijf behouden om mijn taak uit te werken. Daarom kan ik mij nu vooral binnen de rode kleur bij het model van de verschillende gedragstypes van Erikson. Het volgen kan ook gekoppeld worden aan de kameel binnen de Axenroos en aan de procesrol binnen het boek van groepsdynamiek.

Binnen het model van het medewerkerskwadrant kan ik mij koppelen aan de rol van Stimulatoren. Zij zien namelijk werk eveneens als een omgeving vol uitdaging en kansen, maar daarbij hebben zij behoefte aan acceptatie en erkenning van hun omgeving. Stimulatoren werken graag samen aan gemeenschappelijke doelen. Het werk dat zij verrichten moet duidelijk zichtbare resultaten opleveren. Samenwerking, begeleiding en feedback vinden zij belangrijk. Zij zoeken uitdaging, maar willen er wel rustig aan beginnen in hun organisatie. Hier kan ik mezelf in terugvinden als groepsrol.

groep 5: Ik in de stageschool

Net zoals op mijn studentenjob, ben ik anders op stagescholen dan in mijn informele groepen. In deze groep toon ik initiatie en activiteit. Daarnaast ga ik opzoek naar informatie. Die haal ik uit de cursussen, docenten en mentoren. Ik hecht veel belang aan deze informatie, omdat ik graag een goede stage wil afleggen.

Daarnaast ga ik mijn stageklas coördineren, al dan niet met hulp van mijn stagementor. Vanuit het boek van groepsdynamiek komen er ook procesrollen voor waar ik mij in kan terugvinden binnen deze groep, namelijk het formuleren van regels en procedures. Dit tegenover de kleuters. Daarnaast ga ik ook volgen. Dit dan vooral bij de mentor, andere leerkrachten op school en de directie.

Tot slot kan ik mij koppelen aan de blauwe en gele kleur binnen het model van de verschillende gedragstypes van Erikson. Zo zal ik vooral introvert en taakgericht zijn. Wanneer ik voor de klas sta, komt ‘mijn gele kleur’ ook wel aan bod. Zo ben ik positief, ben ik actief en heb ik veel ideeën. 

[wanna-be-heard]

Ik heb een nogal genant vraagje. Ik heb zichtbare littekens op mijn onderarmen en ik voel me er zo onzeker over. Ik weet niet wat te doen :((

Lieve anon,

Ik snap je onzekerheden volledig. En ik weet dat je zo een beeld nooit gewoon wordt. Het is vervelend om heel de zomer met lange mouwen te moeten rondlopen & vragen te krijgen als “heb je het niet warm?”. Zijn de littekens al genezen? Let er alsjeblieft op dat je het ontsmet & een lakker opkleefd (anders kan het ontsteken & zullen de littekens des te groter zijn) Weet dat je bij me terecht kan wanneer de drang zeer erg hoog is of gewoon voor een fijne babbel. Misschien is het een idee om iedere maand een stukje meer van je huid te tonen. Beginnen met halflage mouwen & zo tot je zonder schaamte een topje kan dragen. U got this ❤️

[timelessfloor]

https://timelessfloors.nl/product/id-inspiration-70-forest-oak-pistaccio-shell

Bent u op zoek naar een mooie vloer met een visgraatpatroon? Zoek dan niet verder want de Tarkett ID visgraat is de perfecte vloer voor u. Deze PVC vloer heeft een voel- en zichtbare houtnerfstructuur en is bijna niet van een echte authentieke vloer te onderscheiden.

[vodkacandyvodkacandy]

De Pinte deel 1

Liefste Lo, 

De twee tuinstoelen die ik gisteren uit hun winterslaap heb wakker gemaakt, staan recht tegen over elkaar; slordig geplaatst, maar ongeveer in het midden van de tuin. Het zeil dat gedurende de winter de tuinstoelen beschermende tegen de regen, ligt als een grote groen grijze massa verfrommeld tegen de bakstenen muur. De tuin heeft de standaardvorm van ongeveer elke Vlaamse tuin: een bescheiden, maar evenzeer ruim genoeg smal vierkant. Ook al is het onkruid dat momenteel het hele vierkant bekleedt niet mijn moeders belichaming van “dé ideale” tuin, hebben we er ons bij neergelegd dat het goed is voor nu. In deze woonwijk waar elke tuin té perfect lijkt om waar te zijn, slaagt de onze erin om een realistische ramp voor te stellen. Een begane stuk grond waar men leeft en laat leven. De tuinstoelen heb ik neergezet om mijn eerste lente in een huis met eigen tuin te vieren door in onderbroek te lezen onder de zon. Deze periode is het ideale moment voor het doen van activiteiten die hun eindeloosheid hebben te danken aan de onmogelijkheid van “de perfectie” te bereiken. Werken aan je tuin en interieur behoren tot deze activiteiten. Tijdens deze dagen waarin elke dag aan andere variant van dezelfde zondag is, werken de buren koppig aan het idealiseren van hun woningen en tuinen. De buurman heeft een kleine ijzeren stok waar een minuscule vlam uit komt. Hij spendeert uren half voorovergebukt op hun oprit en in de voortuin, met een zichtbare bilspleet en glinsterende zweetdruppels op zijn gezicht brandt hij alle kleine plantjes die zonder zijn toestemming zijn gegroeid. Tussen de tegels en bakstenen en naast de rozen. Alle garagedeuren behalve de onze zijn open. Je kan de eigenaars zien zoeken. Auto’s die gewassen worden, tuinen die geperfectioneerd worden en de buren die zoeken en zoeken en zoeken om uiteindelijk rond avondetenstijd met lege handen uit de garages te komen, de poort te sluiten en naar huis te gaan. Elke garagedeur is een variante van wit. Een opsomming van alle soorten wit die je in elke Hubo of Brico kan aanschaffen: zijdeglans wit, romantisch wit, mat wit, antiek wit, appel wit, as wit en vooral heel veel crème wit. Want crème wit vertegenwoordigd de hogere middenklasse.

Deze ochtend toen mijn moeder me wekkermaarte en vroeg of ik met haar naar haar werk wil fietsen, werd het al snel duidelijk dat het een bevel was en geen suggestie. Ik weigerde tot ik geen argument meer kon vind om mezelf te overtuigen om in bed te blijven. Ik weigerde tot wanneer ik wakker genoeg was om te me te herinneren dat zij sterker is dan mij en haar wil groter dan de mijne. Het deed me denken aan toen ik als tiener mezelf opsloot. Weigerde naar school te gaan en ze me elke keer dwong om uit bed te komen, me aan te kleden en naar buiten te gaan. “Alles wordt veel beter eens je gewoon uit die deur bent.” Tough love is voor lange tijd de enige vorm van liefde geweest die ik kende. De enige vorm van liefde die niet over woorden ging, maar om daden. Ééntje die je niet hoefde te benoemen, maar zich manifesteerde in het ophoog trekken van elkaar en vooral je geliefde niet in bed te laten blijven liggen wanneer de wereld te verschrikkelijk lijkt om tegen te vechten of mee te onderhandelen. De enige vorm van liefde die voor mij werkte! Ondertussen weet ik dat er ook andere vormen van liefde bestaan, maar mijn moeder kan haar liefde enkel door strengheid uiten en ik neem het van haar aan. Als je huilt of valt is zij het type persoon die je niet troost, maar een reality check geeft. Wij hebben geleerd niet te houden van troost. Vooraleer we uit de deur gaan stift ze haar lippen terwijl ze in de grote spiegel aan de voordeur kijkt. Haar bruine haren beginnen grijs te worden. Ze is prachtig. Ze doet de deur open draait zich om en knipoogt “keeping up appearances”.

De buren roepen. In tijden als deze, waarin elke minuscule gebeurtenis groot en interessant kan lijken, is het geroep van de overkant het spannendste dat ik in dagen heb meegemaakt. Zitten op het gras luister ik. Woorden die hun weg proberen te vinden tussen tranen en het geroep dat gelijkelijk aan uitdooft. Het kort geduurde drama waar ik even de luisteraar van heb mogen zijn eindigt abrupt, maar wordt vervolgt door iemand die zeem zoete pop-liedjes op de piano begint te spelen. Af en toe maakt ze een foutje. Af en toe een herhaling en soms een plotselinge wending naar een andere melodie. Ze oefent of ze speelt om de woede of het verdriet dat onopgelost is overgebleven van de ruzie weg te spelen. De manier waarop men enkel kan spelen wanneer je denkt dat niemand luistert. Ik voel een traan vormen. Het rolt langs mijn kaak vanonder mijn zonnebril.

De geur van worstjes op de bbq en kinderen die één twee drie piano spelen vermengt zich met het geluid van de piano. Het geluid van je ouders die de borden afruimen en je vader die het Nespresso apparaat aanzet. Hij vraagt of we slagroom willen bij onze ijsjes. Je vader die vooraleer hij het dessert serveert, de slagroombus tevoorschijn haalt en knipoogt: “beetje slagroom daarbij?”. We antwoorden met ja. Hoe kan men ooit nee zeggen tegen slagroom. Een verzadigd gevoel specifiek voor het moment na een zondagse lunch dat zich manifesteert in oogleden die stilletjes aan dichtvallen en een glimlach terwijl je op de zetel ligt, de nasmaak van de quiche met dadels en spek voel je nog en de stemmen op de televisie vervagen. Het geluid van de borden, de tv en de smaken worden één overheersende waas en je dompelt in je middagdutje.  

Aan de achterkant van de tuin staat Mozïk afwachtend aan het hek. Moza is een binnenkat, maar sinds we ongeveer een jaar geleden naar hier zijn verhuist, kijkt ze elke dag naar de tuin alsof ze voor het eerst in haar leven gras ziet. Verwend en bang, maar nieuwsgierig bakent ze elke dag de contouren van ons stukje grond af. Ze geniet ervan om in de veilige kleine hoeveelheid vierkante meter de leeuw uit te hangen en zichzelf stoerder voor te doen dan wat ze eigenlijk is. Tussen het onkruid dat tot mijn knieën rijkt, beweegt ze zich voort als een Leeuw die grondig haar prooi bestudeerd; wachtend voor het ideale moment om haar klauwen in het vlees van het prooi te drukken en een einde aan het spel te brengen. Maar Moza jaagt enkel op imaginair prooi. Volledig gedomesticeerd en vervreemd van haar katachtige grootouders, gaat ze nooit verder dan het einde van de tuin. Springen op hekken of muurtjes probeert ze niet eens. Ze zet zich aan de poort, alert en elegant en kijkt naar het lichtblauwe rubberen fietsslot dat de poort dichthoudt. Ze kijkt naar het veld dat zich achter ons huis bevindt en wacht op de woonwijk die er binnenkort zal komen te staan. De kat van de buren Ginger, een rosse kater, passeert met een bloedende muis in de mond. Ginger is hetgeen wat Moza in een ander leven had kunnen zijn. Er is hoogstens tien centimeter en een hek tussen de twee katten. Moza’s ogen volgen ginger terwijl hij banaal richting hun huis sluipt. De muis laat een spoor van bloed achter. Het is komisch hoeveel men neigt te projecteren op dieren.

Ik hoor de buurvrouw roepen: just kill it Ginger!

[batterijnl]

Huawei Mate 30 Pro Preview Ontgoogeld, maar niet ontgoocheld

Onlangs publiceerden we een artikel waarin we beschrijven waar je tegenaan loopt als je een telefoon hebt die op Android draait, maar geen Google-apps of Google Mobile Services heeft. Dat is best een hoop. Zo zul je via een alternatieve app-winkel desgewenst Google-apps moeten downloaden, of bijvoorbeeld vervangers moeten vinden voor die apps. Het ontbreken van de Google Mobile Services is echter nog een stuk onhandiger. Zo bleek dat apps als DigiD en Snapchat niet werken, dat je geen back-up kunt maken in WhatsApp en dat de meeste populaire video-apps niet naar behoren of zelfs helemaal niet functioneren.

In Europa zijn we erg afhankelijk van Google-apps en Services. Dat blijkt ook, want Huawei heeft laten weten dat de Mate-smartphoneserie nog even niet in Europa uitkomt, omdat het nog geen oplossing heeft gevonden voor het ontbreken van de goedkeuring van Google. Dat komt uiteraard door de handelsoorlog tussen China en de Verenigde Staten. Ook Huawei ziet er dus niets in om de Mate-telefoons uit te brengen zonder oplossing voor het gebrek aan Google-steun. Hoe de eventuele oplossing er dan wel uit zal zien, blijft ook vandaag in nevelen gehuld, terwijl we naar München gingen met het idee dat de door Huawei aan te dragen oplossing de voornaamste reden zou zijn van deze perstrip.

Toch zou het goed kunnen dat er een oplossing in de lucht hangt, want Huawei heeft ons wel verzekerd dat de Mate 30 Pro in elk geval dit jaar in Nederland uit zal komen. Dat de Mate-toestellen Googles goedkeuring niet mogen ontvangen, is jammer. Deze telefoon brengen doorgaans namelijk vrij veel vernieuwing, in het bijzonder de Pro-variant. Laten we onze aandacht dus richten op de vernieuwingen die dat toestel met zich meebrengt.

Het hoekje om

Als je de Mate 30 Pro voor het eerst vasthoudt, valt vooral het scherm op. Deze buigt extremer dan we gewend zijn af naar de zijkanten toe. Je kunt het mooi of lelijk vinden, maar een blikvanger is het in elk geval wel. We hebben meteen gecheckt of je last hebt van ongewenste aanrakingen en dat valt gelukkig mee. De laatste paar millimeter van het scherm is namelijk niet aanraakgevoelig en we hadden er in de korte tijd dat we een Mate 30 Pro vasthielden geen last van.

Ook viel het mee hoeveel het scherm naar de randen toe donkerder wordt door de buiging van het licht door het gebogen glas. Alsnog kun je natuurlijk een klein stukje van het scherm niet zien als je recht op de telefoon kijkt. Het leek erop dat Huawei daar rekening mee gehouden heeft, want er vielen tijdens het browsen geen letters van het 'watervalscherm' af. Een potentieel nadeel aan het extreem gebogen scherm, is dat de kans groter is dat het scherm sneuvelt als de telefoon op de zijkant valt. In dat geval gaat het scherm dus op meer dan een manier het hoekje om.

Het 6.53"-oledscherm heeft een oppervlakte van 108.7 cm² en een resolutie van 2400x1176 pixels. Dat komt neer op een prima pixeldichtheid van 409 ppi. De schermverhouding is een voor anno 2019 redelijk reguliere 18,5:9. Het oledscherm heeft de nieuwste Gorilla Glass versie, namelijk nummer 6. De kijkhoeken, het contrast en de maximale helderheid van het scherm lijken meer dan voldoende, zo op het eerste gezicht.

Inkepinkje en andere ontwerpelementen

Waar andere fabrikanten de scherminkeping uit het ontwerp gekieperd hebben, is de notch nog altijd aanwezig bij de Huawei Mate 30 Pro. Wel is hij iets kleiner geworden. Er zit nog altijd een infraroodscanner in, waar ook deze bij Samsung inmiddels gesneuveld is, maar geen luidspreker. Het scherm zelf dient als luidspreker, wat wel als gevolg heeft dat de telefoon geen stereogeluid heeft bij het afspelen van media. De infraroodscanner zorgt ervoor dat gezichtherkenning een stukje veiliger is. De vingerafdrukscanner zit net als bij de Mate 20 Pro weer achter het scherm. Hij werkte tijdens de hands-on snel en faalde niet. Dat biedt hoop.

Aangezien het scherm in zo'n grote hoek afbuigt, zit de powerknop wat naar de achterkant. Dat is niet hinderlijk. Wel zijn de volumeknoppen gesneuveld en dat is iets minder handig. Je moet nu twee keer op de zijkant van het scherm tikken om de volumeregelaar tevoorschijn te toveren. Via haptische feedback voel je dat je de regelaar bedient. We hadden soms wat moeite om de regelaar tevoorschijn te toveren, maar dat ging wel steeds beter. We hebben goede hoop dat het went, maar het blijft meer hit or miss dan een fysieke volumeknop natuurlijk.

Ook andere ontwerpelementen zijn behoorlijk anders dan de voorgaande toestellen van Huawei. De cameramodule van de Mate 30 Pro is rond. Wel is deze netjes afgewerkt en is deze camerabobbel ook niet al te dik. Er zit een cirkel om het cameradeel heen, om hem te accentueren. Sommige kleurenversies van de Mate 30 Pro hebben een mat naar glanzende achterkant, richting de bovenkant. Dat zorgt voor minder zichtbare vingervegen en is dus een prima idee. Ook zijn er uitvoeringen met en achterkant van nepleer. Wat je er ook van vindt, er is zeker nagedacht over het ontwerp en het ziet er verzorgd uit. Net als de voorgangers is de Mate 30 Pro ip68-gecertificeerd.

Low light-ultragroothoek en video-upgrades

Het is best verrassend dat de Mate 30 Pro geen periscopische telelens heeft. Dat was immers een grote toevoeging op de P30 Pro en we hadden verwacht dat deze ook nog wel op dit toestel zou zitten. Bij goede lichtomstandigheden dingen zoveel keer dichterbij kunnen halen, is vaker handig dan je misschien zou denken. Gelukkig heeft het toestel wel een 80mm-lens, waardoor hij dingen drie keer dichterbij haalt ten opzichte van de primaire camera.

Die primaire camera is gelijk aan die van de P30 Pro. Dat is enigszins teleurstellend, want dat is waar we eigenlijk elke keer verbetering willen zien. Deze gebruik je immers waarschijnlijk het meest. De grote vernieuwing zit echter in de ultragroothoekcamera. Deze heeft net als de primaire camera nu een 40mp-module, maar bovenal ook een vrij grote 1/1,54"-sensor met f/1,8 diafragma, waardoor hij in staat is meer licht op te vangen dan de andere ultragroothoekcamera's die we kennen op smartphones. We hebben in een verduisterde ruimte foto's gemaakt met deze camera en de resultaten vielen op het eerste gezicht zeker niet tegen. Uiteraard moeten we wel vergelijkingen doen om er echt iets zinnigs over te kunnen zeggen. Helaas hebben we deze keer geen samplefoto's van het toestel kunnen halen.

Een andere vernieuwing van de camera zit in de videomogelijkheden van de Mate 30 Pro. Het toestel kan nu 4k timelapse-video's schieten met hdr+ en kan 4k-video's schieten met 60fps. Het meest bijzonder is wellicht de nieuwe ultraslowmotion-functie. In de camera-app kun je in 720p slow motion-video's schieten tot maar liefst 7680fps. Het zou echter goed kunnen dat dit om interpolatie gaat en dat is een beetje vals spelen, dus daar duiken we nog in bij de review. Sowieso is 1920fps slow motion mogelijk en dat is al meer dan de 960fps die we nu doorgaans in sommige high-end toestellen tegenkomen, hoewel dat vaak bij 1080p-resolutie is.

We hebben in de verduisterde ruimte met aquaria bij de hands-on de Xperia 1 naast de Mate 30 Pro een 960 fps-slow motion video op laten nemen. De Mate 30 Pro kon daarbij een redelijk belicht, hoewel niet erg detailrijke video opnemen, waar de Xperia 1 bijna niets liet zien. De Mate 30 Pro had wel veel moeite met focussen in deze omstandigheden, maar dat kunnen we hem niet heel erg kwalijk nemen. De videoresultaten zijn veelbelovend voor slechte lichtomstandigheden. De fabrikant lijkt zich dus goed te ontwikkelen op low light-gebied en doet dat onder andere door relatief grote sensors in smartphones te stoppen. Wat ons betreft is dat een prima idee.

Prima specs en vlotte software

In de Mate Pro-serie zit ook doorgaans een nieuwe soc. In dit geval is dat de Kirin 990, die 5g aan boord heeft. Dat is fijn voor de toekomst, ook al woon je in Nederland en duurt het nog een tijdje voor 5g een feit is. De soc wordt vergezeld door 8GB lpddr4x-werkgeheugen. De 128GB of 256GB opslaggeheugen is van het type ufs 3.0, net als bij de OnePlus 7-serie en de Note 10-toestellen.

Wat snelheid betreft zit het dan ook wel goed, naar het schijnt. Tijdens de hands-on waren we positief verrast over de snelheid en souplesse van het navigeren door Android. Tussen apps schakelen gaat erg snel en Huawei heeft ook gewerkt aan de animaties, om deze vloeiender aan te laten voelen. Dat merk je meteen als je andere Huawei-toestellen kent.

De accuduur is natuurlijk ook belangrijk voor een luxe toestel als deze. De capaciteit is 4500mAh, wat 300mAh hoger is dan die van zijn voorganger. Dat toestel had al een erg goede accuduur in de praktijk. Het laden gaat nog steeds met 40 watt en het draadloos laden met 27 watt. Dat is volgens Huawei meer dan de 30 watt Xiaomi claimt voor zijn nieuwste telefoons, omdat Xiaomi de stroom meet bij de lader en Huawei in de telefoon. Dat schreeuwt erom om nagemeten te worden.

De Mate 30 Pro draait op Emui 10 op basis van de opensourceversie van Android 10. Er zitten een paar kleine, maar fijne, nieuwe softwarefuncties in EMUI 10 op de Mate 30 Pro. De eerste heet AI Rotate en het houdt in dat de telefoon naar je ogen kijkt en het scherm meedraait met je ogen. Dit houdt ook in dat wanneer je op je zij gaat liggen met je telefoon, het scherm niet zou moeten draaien. Helaas hebben we alleen een demo mogen aanschouwen van deze functie en daarbij leek het te werken. Zelf hebben we het niet kunnen proberen, evenals de functie waarbij de telefoon desgewenst continu checkt of er maar één paar ogen naar het scherm kijkt. Wanneer hij meer ogen ziet, verbergt hij bijvoorbeeld de inhoud van meldingen.

Tot slot

De Mate 30 Pro is technisch gezien zonder meer weer een interessant toestel. Daarom is het jammer dat we nog even moeten wachten voor het toestel naar Europa komt. Gelukkig komt hij wél, volgens Huawei. Het zal alleen deels afhankelijk zijn van de oplossing die Huawei verzint of het toestel aan te raden valt. Huawei zal met een redelijk eenvoudige manier moeten komen om de Mate 30 Pro net zo praktisch en functioneel te laten zijn als smartphones die wel door Google zijn goedgekeurd. Dat wordt nog een hele kluif, vrezen we.

Los daarvan is de camera, met name de ultragroothoekcamera en de videomogelijkheden, weer erg interessant. Ook is het ontwerp verzorgd en karakteristiek en is het 'watervalscherm' een geraffineerd ontwerpelement en zijn de specificaties ook top. Helaas heeft het toestel wel een monoluidspreker en is de prijs met 1100 euro weer honderd euro hoger dan die van de Mate 20 Pro.

Huawei gaat stoïcijns door. Tot in het extreme, want het woord Google is de hele presentatie niet gevallen en dat is in dit geval erg raar. Gelukkig gaat Huawei ook onverdroten door met waar het wel invloed op heeft, namelijk technologische vernieuwingen. Dat is goed om te zien. De fabrikant moet momenteel harde klappen incasseren, maar lijkt nog niet ontgoocheld.

[sprokkels]

Ik bevrijd mijn ouders van het gevoel dat ze hebben gefaald.

Ik bevrijd elk van de behoefte om trots naar me toe te brengen, zodat elk op zich wegen schrijven in overeenstemming met hun harten, die altijd in hun oren fluisteren.

Ik bevrijd mijn partner van de verplichting om mij compleet te maken. Ik kom niets tekort en ik leer van alle wezens, altijd.

Ik dank mijn grootouders en voorvaderen die samen zijn gekomen zodat ik vandaag het leven kan ademen. Ik bevrijd ze van mislukkingen en onvervulde verlangens uit het verleden.

Ik ben me ervan bewust dat zij hun best hebben gedaan om hun situaties op te lossen met het bewustzijn dat ze op dat moment hadden. Ik eer jullie, ik hou van jullie, ik erken jullie als onschuldig.

Ik ben transparant voor jullie ogen, zodat jullie weten dat ik niets verstop of verplicht ben, dat ik enkel trouw aan mezelf en aan mijn bestaan ben, dat wanneer ik loop met de wijsheid van mijn hart, ik me bewust ben dat ik zo aan mijn levensdoel voldoe.

Vrij van de onzichtbare en zichtbare familie loyaliteiten, die mijn Vrede en Vreugde zouden kunnen verstoren, die mijn enige verantwoordelijkheden zijn.

Ik doe afstand van mijn rol als redder, van degene zijn die voldoet aan de verwachtingen van anderen. Lerend door, en alleen door, Liefde.

Ik zegen mijn essentie, mijn manier van uiten, zelfs wanneer iemand mij niet begrijpt.

Ik begrijp mezelf, omdat ik alleen, mijn verleden heb beleefd en ervaren. Omdat ik mezelf ken, ik weet wie ik ben, wat ik voel, wat ik doe en waarom ik het doe.

Ik respecteer en waardeer mezelf, ik eer het Goddelijke in mij en jou. Wij zijn vrij.

Oude zegening uit de Nathuatl taal, Mexico Bron: The Diamond Light Codes Gelezen op FB bij Möterjord