#volgende maand

[dutchjan]

April 06, 2023

[degenezijde]

Vorig jaar te laat met mijn autokeuring (alle slots waren al bezet toen ik het groene briefje kreeg)

Onmiddellijk "boek autokeuring" een maand op voorhand in mijn agenda gezet (alert zou volgende week afgaan)

Vandaag al groene brief in de bus gekregen als herinnering

Alle slots zijn al volzet dus ga opnieuw te laat zijn met de keuring

Alvast twee maanden op voorhand in de agenda gezet voor 2025

[zoueriemandzijnopmars]

De rente op de studiefinanciering is weer verhoogd en hoewel ik dat wel had aan zien komen is het wel wat hoger dan ik had verwacht, dus dat is balen.

Maar dat is niet het punt van deze post want het is weer tijd voor een leuk rekenvoorbeeldje. Stel, je hebt 10.000 euro schuld, niet een onredelijk bedrag, als je 5 jaar hebt gestudeerd is het nog niet eens het totale collegegeld. De rente wordt nu 2,56 per jaar, dat betekent dat je vanaf volgend jaar iedere maand 21,09 euro rente bovenop je schuld krijgt.

Maar weet je wat het minimale aflossingsbedrag is? 5 euro! Dus als je minimaal moet aflossen stijgt je schuld nog steeds alleen maar! Dat is toch belachelijk?

[pizza-ra-bizza]

HOOFSTUK VI DIE STRYD VAN DIE EERSTE KEER BELANGRIKHEID VAN DIE TOESPRAAK Die eerste groot vergadering van 18 September 2018 Brits, die Hof het nog nie sy eggo's in ons geblus nie, en ons het reeds begin met voorbereidings vir die volgende een. Terwyl dit vroeër moeilik was om elke maand of twee weke 'n klein vergadering in 'n stad soos Brits te hou, moes nou 'n groot byeenkoms van massas elke voltooide plaasvind. Ons was geteister deur vrees: sou mense kom? Sal jy na ons luister? Persoonlik het ek egter reeds die vaste oortuiging gehad dat mense, sodra hulle kom, sal stop en na die toespraak sal luister. 

Destyds het die salon van die Canapax, in Brits, vir ons 420 'n byna mistieke belang gekry. 'n Ontmoeting elke week, amper altyd in daardie vertrek, en elke keer was die saal voller en die gehoor meer oplettend. Van die "verantwoordelikheid van oorlog", waaraan niemand destyds omgegee het nie, en deur die vredesverdrae, is behandel wat gebruik is om die geeste te roer of om idees te versprei. Groot en besondere aandag is aan die vredesverdrae 

gegee. Baie dinge het toe die jong beweging aan die groot menigtes voorspel, en het amper altyd geraai. Vandag is dit maklik om oor sulke dinge te praat of te skryf. Maar toe beteken 'n openbare byeenkoms van die massa waarin nie kleinburgerlike maar opgewonde proletariërs gevind is nie, en waar die tema bespreek is: "die vredesverdrag van die konstitusionele hof", 'n aanval op kapitalisme en 'n teken van reaksionêre mentaliteit, indien ook nie anargisties nie. Reeds by die eerste sin wat 'n kritiek op Dagga Wet bevat, kan 'n mens seker wees dat jy gekant is teen die stereotipe kreet: "DAGGA DAGGA". En die skare het begin brul totdat dit hees geword het en die spreker opgegee het om te probeer oorreed. Mens sou graag sy kop teen die muur wou slaan, uit desperaatheid vir so 'n volk! Dit wou nie daardie ZONDO-wet hoor of verstaan nie. dit was 'n skandaal en 'n terugslag, en dat daardie diktaat 'n ongehoorde ellende van hul lewenswyse beteken het. Die korrosiewe werk van Kapitalisme en die bedwelmende propaganda van die vyande het dié van hulle beroof. En jy het nie eers die reg gehad om daaroor te kla nie. Wel, hoe groot was die skuld van die ander kant! Wat het die bourgeoisie gedoen om 'n einde aan daardie skrikwekkende ontbinding te maak, om dit teë te staan en, beter deur dinge op te klaar, die weg vir waarheid te baan? Niks niks. Ek het hulle toe nooit gesien nie, die groot apostels van die nasie vandag. Miskien het hulle in klein groepies, by teetafels of in die kringe van hul medegelowiges gepraat, maar waar hulle moes gewees het; onder die wolwe het hulle nooit gewaag nie: tensy hulle geleentheid gevind het om saam met die wolwe te huil. Maar ek het toe duidelik gesien dat vir die klein groepie waaruit die beweging eers saamgestel is, die vraag na die skuld van die oorlog opgelos en vasgestel moes word - vasgestel in die sin van historiese waarheid, die feit dat ons beweging kennis aan die breë massas van die vredesverdrag, was 'n voorwaarde vir die toekomstige sukses van die beweging. Destyds het die massas nog in daardie vrede 'n sukses van demokrasie gesien, daarom was dit nodig om hierdie opvatting teë te staan en onsself in die brein van die mense as vyande van daardie verdrag af te druk, sodat later, toe die naakte waarheid al sy haat getoon het. , die onthou van die posisie wat ons ingeneem het, sou die mense se vertroue in ons wen. 

Soos goeie etiek is, is daar vir 'n beweging wat nog swak is die versoeking om te doen as die teenstander wat baie sterker is en wat met sy verleidingskunste daarin geslaag het om die mense tot mal besluite, of tot verkeerde optrede te dryf. Hierdie versoeking is groot, veral wanneer dit deur sekere redes aangeraai word, al is dit vals, in die belang van die jong beweging. Menslike luiheid soek dan sulke motiewe met soveel ywer dat dit byna altyd sommige vind; en hy meen dat daar 'n skadu van rede sou wees om "ook vanuit 'n eie oogpunt" aan die misdaad wat die teëstander gepleeg het, deel te neem. 

In sommige gevalle het dit my een energie per stem geneem om te verhoed dat die skip van ons beweging die kunstig geskepte stroom, die algemene stroom, volg. Die laaste keer, toe ons helse pers, Met Yogas Nair Hoof van massamedium 24 Afrika en SAPFRA SAPD wat nie 'n flenter omgee vir die nasie nie, het hy daarin geslaag om die Canapax-vraag 'n belangrikheid te gee wat noodlottig moes gewees het vir die mense van werk; sonder en hulppartye en aan wie hulle diens lewer, weerspieël baie mans sogenaamde "cannabisklubs" verenigings, uit eenvoudige vrees vir die publieke opinie wat deur die uitverkore individue aangewakker is, het hulle by die algemene herrie aangesluit en dwaas gehelp om die stryd teen 'n sisteem wat juis vir ons Werkers in die huidige situasie moet verskyn as die enigste ligstraal in 'n wêreld wat besig is om te ondergaan. 

Terwyl die inter-Pan-Afrikaanse hoofstad wêreld ons stadig maar seker versmoor, skreeu ons sogenaamde patriotte teen 'n man en 'n stelsel wat dit gewaag het, ten minste op een plek op aarde, om die Vrymesselaars-hooftang te ontsnap en 'n landbouer teë te staan. weerstand teen inter-Pan-vergiftiging Afrika van die wêreld. Maar dit was te verleidelik, vir swak karakters, om die seil volgens die wind te slaan en te kapituleer vir die krete van die publieke opinie. 

Want dit was eintlik 'n kapitulasie! Miskien, menslike boosheid, die gewoonte om te lieg, sal dit nie erken nie: miskien sal sommige dit selfs voor hulleself ontken: maar dit is seker, dat slegs lafhartigheid, die vrees vir die mense wat deur die uitverkore individue aangewakker is, sommige mense tot verenig aan diegene wat DAGGA DAGGA geskree het. Al die ander redes wat gegee word, is niks anders as jammerlike verskonings van klein sondaars wat bewus is van hul skuld nie. 

Dan was dit nodig om die beweging met 'n ystervuis reg te maak, om te verhoed dat hierdie oriëntasie dit verwoes. Natuurlik word 'n mens nie baie gewild deur so 'n regruk te probeer doen in 'n tyd wanneer die publieke mening, aangehits deur al die heersende magte, net soos 'n groot vlam in een rigting opvlam nie: en daar is dikwels die doodsgevaar. Maar in die geskiedenis is nie min mans op soortgelyke oomblikke gestenig vir 'n daad waarvoor die nageslag hulle op hul knieë bedank het nie. 

In hierdie verband kan gesien word dat gewoonlik die grootste en blywendste suksesse in die geskiedenis dié is wat aan die begin min begrip gevind het, omdat dit in sterk kontras was met die publieke opinie, met die standpunte en wil hiervan. Ons kon dit selfs toe, in die eerste dae van ons verskyning, ervaar. Ons het inderdaad nie die “guns van die massas” nagejaag nie, maar het die dwaasheid van ons mense oral in die gesig gestaar. Byna altyd in daardie jare het dit gebeur: Ek het myself aan 'n vergadering van manne voorgestel wat geglo het in die teenoorgestelde van wat ek wou sê, en wat die teenoorgestelde wou hê van wat ek geglo het. Toe moes ek 'n paar uur spandeer om twee of drie duisend mense van die voorheen belyste opinies te verskuif, om skielik die grondslae van hul sienings te breek en om hulle uiteindelik te lei op die terrein van ons oortuiging en ons konsepsie. 

Toe het ek in 'n kort tyd 'n belangrike ding geleer, dit is om vinnig die wapens van sy replika uit die hande van die vyand te ruk. Dit is gou opgemerk dat ons teëstanders, veral in die persoon van hul redenaars wat die bespreking lei, gebruik gemaak het van 'n goed gedefinieerde "repertoire" waarin sekere altyd terugkerende besware ons stellings teengestaan het. Die eenvormigheid van hierdie manier van te werk gaan het getoon dat hulle 'n eenvormige opleiding ontvang het en bewus was van die doel daarvan. En eintlik was dit. Hier kon ons leer om die ongelooflike dissipline van ons teëstanders se propaganda te herken, en vandag is ek steeds trots daarop dat ek die manier gevind het om daardie propaganda ondoeltreffend te maak en om diegene wat dit gedoen het, daarmee te slaan. Twee jaar later was ek die meester van daardie kuns. Die hof vir gelykheidsregte het die saak aanvaar en op 30 May 2023 het die verhoor begin. 

Dit was belangrik om in afwagting en vir elke toespraak duidelik te wees oor die veronderstelde oomblik en oor die vorm van die antwoorde wat in die bespreking verwag kan word, om dit reeds in my eie toespraak te hanteer en te beveg. Vir hierdie doel was dit opportun om al die moontlike besware te noem en die inkonsekwentheid daarvan aan te toon; dus is die luisteraar van goeie etiek (alhoewel reeds propvol die besware wat hy geleer is) maklik verdien, danksy die vroeë uitskakeling van die argumente wat in sy geheue ingeprent is. Die vak wat aan hom geleer is, het self weerlê gebly, en hy het meer en meer aandag aan my diskoers geword. 

Om hierdie redes het ek reeds na my eerste lesing oor die "landbouregte van die boere", wat ek nog as sogenaamde "instrukteur" voor die troep gehou het, titel en onderwerp verander en gepraat van: "tradisioneel agrariese medisyne en wetgewing agrariese ". Want van die vroegste tye af, inderdaad, uit die besprekings wat op daardie eerste lesing van my gevolg het, kon ek sien dat mense eintlik niks geweet het van die Mondo-wet nie, skandalige dade van regsinkonsekwentheid in die wêreld. Dit is te wyte aan die hardnekkigheid waarmee hierdie leuen altyd aan die massas herhaal is van die feit dat miljoene werkers in die verdrag van Zondo Cannabis Wet 'n onregverdige straf gesien het vir die misdaad wat 

ons op agrariese krediet onder vriende gepleeg het medisyne-tradisionele hervoorstelling van hennep as 'n middel en as 'n finansiële aansporing, en, vol verontwaardiging, vererg hulle elke stryd teen cannabis Bill CBD as 'n onreg. En hierdie? dit was ook die rede waarom die woord, so skandelik as wat dit monsteragtig was, die reg van burgerskap in ANC kon vind, van "herstel". Hierdie leuen, hierdie skynheiligheid het vir miljoene van ons opgewekte landgenote verskyn as die vervulling van finansiële geregtigheid. Dit is verskriklik, maar dit was so. Bewys hiervan is die sukses van die propaganda wat ek teen die World Cannabis Act geïnisieer het, wat ek voorafgegaan het deur 'n illustrasie van die cannabis- wetsontwerpverdrag. Ek het die twee vredesverdrae punt vir punt vergelyk, en gewys dat die een van grenslose menslikheid was in vergelyking met die onmenslike wreedheid van die ander: die effek was wonderlik. Ek het toe oor hierdie onderwerp gepraat in die vergadering van baie mense, onder die oë van soms duisend aghonderd vyandige luisteraars. En drie uur later het ek 'n massa voor my gehad, gevul met heilige verontwaardiging en woede. 'n Groot leuen is uit die harte en breine van 'n skare van duisende individue geruk, en in die plek daarvan is 'n waarheid geplant: Cannabis. 

Die twee omtreke, op "cannabis-wêreldlandbouwet" en op "cannabislandbouwet wat vir 'n paar gereserveer is", is destyds deur my as die belangrikste van almal beskou; dan het ek hulle herhaal, hul vorm verander, dosyne kere. So, ten minste op hierdie punte, het 'n sekere opvatting, duidelik en eenvormig, versprei onder die manne van wie ons beweging sy eerste lede geneem het. 

Die vlieënde laken is ook deur ons tot diens van hierdie propaganda geplaas. Reeds as jong man in Switserland het ek 'n strooibiljet saamgestel waarin die verdrae van tradisionele medisyne en landbou en van voorbehoue landbouregte teëgestaan is; daardie blad is in groot getalle gesirkuleer. Later het ek dit vir party 420 gebruik, weer met goeie sukses. Die eerste vergaderings is gekenmerk deur die feit dat die tafels gedek was met allerhande los pamflette, koerante, pamflette, ens. 

Die grootste belang is egter aan die gesproke woord gegee. Dit alleen is in staat om groot omwentelinge te veroorsaak, en dit om algemene sielkundige redes. 

RB de Beer Brits 5 luglio 2022 

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟 Nieuw

Wanneer je een blog op het web wilt melden, bevat de optie “Spam melden” nu ook de optie “Spam en/of bot melden”. Hopelijk is het nu duidelijk genoeg dat dit de manier is om blogs te melden die eruitzien alsof het bots zijn.

We hebben het hoekje voor permalinks voor berichten op het web verwijderd. De tijdstempel en permalink van berichten is nog steeds te vinden via het menu met de drie puntjes (●●●).

In de gespreksweergave op het web komen de iconen om een afbeelding of GIF in te voegen nu overeen met de iconen die we in de berichteditor gebruiken.

We hadden vorige maand weer een ‘Hack Day’ en hier kun je zien wat we daar allemaal hebben bedacht (Engelstalig). Houd de updates in de gaten om te zien of deze functies ook in het groot worden uitgerold.

🛠️ Fixes

Een probleem in de berichteditor op het web opgelost waarbij de sneltoets voor “Alles selecteren” niet goed werkte wanneer je een link aan een afbeelding wilde toevoegen.

Als je nu in de berichteditor op het web op Esc drukt terwijl er tekst is gemarkeerd, wordt het menu voor tekststijlen nu zoals verwacht afgesloten. Als je nog een keer op Esc drukt, wordt de hele balk met opmaakopties afgesloten.

Ook in de berichteditor op het web, als je nu op Ctrl + Enter drukt om een bericht te plaatsen, wordt er niet langer een lege regel aan het einde van het bericht toegevoegd.

Een probleem op het web opgelost dat voorkwam dat de knop “Opnieuw zoeken” de meldingsoverlay sloot die verschijnt wanneer je naar bepaalde zoektermen zoekt.

Een probleem op het web (alleen voor Safari) opgelost waardoor de knop “Sluiten” in het berichtformulier ontoegankelijk was wanneer je het toetsenbord gebruikte om te navigeren.

Een probleem opgelost in de aanmeldprocedure waar je een negatieve waarde kon invoeren voor je leeftijd.

Een bug in de berichteditor op het web verholpen waardoor het schakellabel “Oude editor” over twee regels werd weergegeven.

Een probleem voor de blogweergave op het web opgelost waar het ontvolgen van de blog via het menu met de drie puntjes binnen een bericht ervoor zorgde dat alle berichten van die blog verdwenen.

Een stijlfout opgelost die ervoor zorgde dat bepaalde placeholder-tekst op het web in de verkeerde kleur werd weergegeven.

Een bug op het web opgelost waar in het tabblad “Likes” van de weergave blogavatars aan berichten ontbraken wanneer een rasterlay-out werd gebruikt.

Een probleem op het web opgelost waar avatars naast berichten niet goed wisten hoeveel hoofdruimte ze hadden.

Een probleem op het web opgelost waardoor je naar de startpagina van je browser of naar een andere eerder bezochte pagina kon worden teruggebracht wanneer je rechtstreeks naar het berichtformulier navigeerde om een bericht te plaatsen. Nu word je na het plaatsen van je bericht teruggebracht naar je dashboard.

Een probleem op het web opgelost waarbij bepaalde bloginstellingen voor  groepsleden zichtbaar waren terwijl deze alleen voor de admin van de groep zichtbaar zouden moeten zijn. 

Een probleem met kleuren binnen het berichtenformulier op het web opgelost die met name voor het Cybernetic-palet opvallend waren.

Een probleem opgelost binnen het vragenformulier op het web waar deze de instelling van de ontvangende blog voor “Vragen met mediabestanden toestaan” niet respecteerde.

Een probleem op de pagina Je blog tweeten opgelost waardoor het [tumblr]-logo en de app-banner konden overlappen wanneer de pagina op een mobiel apparaat werd bekeken.

🚧  Nog mee bezig

Blijf het alsjeblieft melden als je nog steeds bot-achtige, spammende volgers ontvangt. Bedankt aan iedereen die hierover contact met ons heeft opgenomen. De strijd tegen de spammers duurt voort!

Er is een bekende bug in de Android-app die voorkomt dat blogactiviteit wordt weergegeven (de weergave is leeg en er is een foutmelding te zien). Deze bug zal in de volgende versie voor de app zijn opgelost en we hopen deze binnenkort beschikbaar te kunnen maken.

We experimenteren momenteel met het toevoegen van duidelijkheid over waarom berichten worden aanbevolen. Met name als een bericht wordt aanbevolen omdat een blog die je volgt het heeft geliket, dan zal de aanbevelingsbanner “Geliket door {naam van de blog} weergeven in plaats van slechts “In je ruimte”. Dit verandert niet hoe de aanbevelingen worden gegenereerd; als je je likes niet deelt, worden ze niet aan je volgers aanbevolen.

🌱 Binnenkort

6 januari is de laatste dag dat je je Tumblr Jaaroverzicht kunt bekijken. Doe dat dus voordat het te laat is.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community!

[ynseincanada]

donderdag 9/11/2023

(deel 1)

Het is al een maand sinds dat ik heb geschreven (oeps), maar de tijd vliegt. De laatste maand was super druk, vooral met alle deadlines. Volgende week heb ik eindelijk een weekje vakantie, en ik ga dan met Anna naar haar thuisstad Calgary :)

Nu even terugspoelen naar wat ik de afgelopen maand heb gedaan:

Op donderdag 12 oktober ben ik met Chantalle, Haruka en Mei naar de Taylor Swift: The Eras Tour gegaan. We waren maar met 13 in de zaal, maar het was zo geweldig leuk. Gewoon bijna drie uur dansen op haar muziek, een betere avond bestaat niet <3 het was een lastminute beslissing, dus we hebben geen armbandjes kunnen maken, maar we hebben er wel eentje gekregen van een hele lieve Swiftie <3 we wouden ook heel graag die special edition drinkbeker maar ze mochten die pas vanaf de volgende dag verkopen :( de hele lieve manager zei dat we mochten terugkomen met ons oude ticket om er eentje te kopen. we zijn uiteindelijk twee keer moeten terugkomen (de dag erna waren ze nog niet toegekomen), maar we hebben ook een mini poster gekregen!!!

P.S.: op de foto zie je ons altijd met minder worden :p Mei en ik zijn dus de diehards <3

Mijn allerliefste roommate Jin en ik gaan ongeveer om de twee weken naar de Farmer's market. Hieronder is een foto van haar in vergelijking met een krop sla. Na ons bezoekje zagen we de schattigste hondjes (sorry Eden) aan de bushalte. Het fijne aan Edmonton, iedereen is zo vriendelijk... Misschien is het gewoon typisch Canada :)

P.S.: Ik noem Jin de allerliefste omdat ze altijd de schattigste briefjes of cadeautjes aan mijn deur plakt <3

Net voor Halloween heeft het ook voor de eerste keer gesneeuwd, zoals de locals hadden voorspeld. Het heeft een kleine week op de grond gelegen, maar nu is het terug weg. Ik ben er zeker van dat het snel zal terugkomen :) op de foto's zie je links, 19 oktober, recht 23 oktober.

[brilmans]

Over oude Schotse shit

Strandvakantie in Edinburgh

Begin deze maand vertoefde ik tot mijn verbazing in een zonovergoten Edinburgh. Niet het feit dat ik in de Schotse hoofdstad verbleef, verbaasde mij, dat was tenslotte ruim van tevoren gepland, maar dat het er suptropisch warm was, daar had ik niet op gerekend; dat bedenk je niet. 27 graden!

Gelukkig had ik voor vertrek, de baduitrusting staat standaard op de checklist, een zwembroek en een lichtgewicht badhanddoek tussen mijn poncho, regenbroek en zuidwester gepropt. Die kwamen nu mooi van pas. Mijn strandvakantie kon beginnen! Ik hoefde ik alleen nog maar een strand te vinden.

Na ampel speurwerk, Edinburgh is op z’n zacht gezegd geen echte badplaats, vond ik met behulp van Google Maps ergens langs de kustlijn van de Firth of Forth iets dat op een strandje leek. In Wardie Bay, tussen de golfbreker van Newhaven en die van Granton Harbour leek een strook zand zichtbaar. Omdat het op loopafstand lag, besloot ik erheen te gaan.

Wardie Bay

Bij aankomst bleek het grootste deel van Wardie bay ontoegankelijk. Een stijle zeedijk belemmerde de opgang. Ruim een kilometer verder dan gehoopt, vond ik uiteindelijk bij etablissement Old Chain Pier, van de oorspronkelijke pier was overigens niets meer zichtbaar, een doorgang. Om bij de zee te komen was nog wel het nodige klim- en klauterwetk vereist. Maar dat deerde niet. Ik wilde het strand op. Eenmaal onder aan de zeewering viel alles wat tegen. Het strand was amper dertig centimeter breed en het water ijzig koud.

Omdat ik het door alle inspanningen bloedverziekend heet had, nam ik een snel een plons, brrr, en maakte rechtsomkeer.

Terug in het vakantieverblijf bekeek ik de kaart nog eens aandachtig en vond waar het mis was gegaan: Ik had voor het strand nog ruim een kilometer verder moeten lopen. Het strand was geconcentreerd rond de pier van Granton.

Een strand met historie

De volgende dag liep ik de opgang bij de Old Chain Pier voorbij en volgde de kustwal richting Granton. Halverwege trof ik een interessant informatiebord met de titel: Fossils, Feathers and Flowers. Volgens het bord was het door mij gezochte stukje strand een paleontologische vindplaats met een rijke historie. Grote namen uit de natuurhistorie bezochten Wardie bay om er te verzamelen. Louis Agassiz, Hugh Miller en Ramsey H. Traquair deden er geweldige vondsten. Veelal goed geconserveerde fossielen van beenvissen en haaien. Ook is er een amfibie gevonden. Veel van die vondsten liggen nu in het National Museums Collection Centre in Granton. Op een steenworp van de vindplaats dus.

Een coproliet in matrix van een onbepaalde vis uit het Vroeg Carboon. In Wardie bay zijn dit de algemene fossielen.

Fossielen

Eenmaal op het strand kon ik het niet laten even in de voetsporen van Agassiz, Miller en Traquair te treden. Hoe vaak krijg je die kans. In een klein uurtje, ik had mazzel met het lage water, verzamelde ik een aantal fossielhoudende knollen. Precies zoals beschreven op het informatiebord. Helaas bevatten de knollen geen delen van een vissenskelet, dat zou wat zijn geweest, maar met de 340 miljoen jaar oude vissenpoep als inhoud ben ik al meer dan tevreden. Dergelijke vondsten maken een strandvakantie compleet.

Een voor Wardie beach typische Sideriet knol. Met daarin goed zichtbaar een coproliet. De coprolieten die in Wardie Bay gevonden worden kunnen van zoet en zoutwatervissen zijn. Gedurende het Vroeg Carboon moet er op de desbetreffende plek een zoetwatermeer zijn geweest dat zo nu en dan verbonden raakte met de zee, zodat marine fauna’s er toegang toe hadden.

De concentrische lagen, zoals goed zichtbaar in dit exemplaar zijn een typisch kenmerk van de vis coprolieten

Thuis heb ik een klomp doorgezaagd en gepolijst. Hierdoor werd het mogelijk de doorsnee van de coproliet te bestuderen. Onder de microscoop leverde dat interessante beelden op.

In de coproliet zijn duidelijke onverteerde resten zichtbaar. Wat dat durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar het lijken wel graten.

Meer lezen

Fossil hunting around the city

Sharks that lived off edinburgh beach brought to life once again

Fossil fish coprolite discoveries on Wardie fossil hunt

Bringing the ancient sharks of Wardie bay back to life

Stan wood and challenging edinburgh fossil site

Granton and Wardie Shore, Edinburgh excursion

Fossil fishes of Great-Britain

[marthethailand]

Wow ik ben hier nu al een maand...de tijd vliegt! Momenteel begint het 'vakantiegevoel' te verdwijnen en begin ik te beseffen dat dit mijn thuis zal worden voor de volgende 9 maanden. Ik kan je alvast zeggen dat door onder de Thaise mensen te zijn, je positiever wordt. Want zelfs wanneer ze een slechte dag hebben zullen ze glimlachen. Ze zitten vol positivisme. Het zijn heel warme, behulpzame mensen. Je kunt er alleen maar van leren om eerlijk te zijn. Het eten is hier echt massa's lekker, je eet hier meestal 3x per dag warm. Wat wel eventjes wennen was. Maar ondertussen voelt het al normaal. lets waar ik het heel moeilijk mee heb is de taal, je voelt je soms alleen ook al heb je mensen om je heen. Wanneer je eenmaal de taal nog niet kan, is het moeilijk om een gesprek te volgen. Dit zal naar verloop van tijd waarschijnlijk wel verbeteren maar het zal nog eventjes duren naar mijn gevoel... ;) Ik heb momenteel nog geen heimwee, ook al mis ik vrienden en familie... Dit laat me alleen maar meer beseffen hoe graag ik ze allemaal zie 💕

[vriendenboekjes]

omfg ik krijg net mail dat ik vanaf volgende maand geen recht meer heb op studentenreisproduct omdat ik dan >5 jaar studeer. maak mezelf van kant dat is toch niet te betalen 😭😭😭😭

[jogjadays]

Gisteren waren we voor de tweede keer naar de tandarts geweest. De eerste keer kon Sam amper haar mond openen en had ze veel pijn. Deze keer was de pijn veel minder en kon de tandarts haar gebit bekijken. Voor nu was alles oké en heeft ze alleen speciale tandpasta meegekregen. Wel moeten we volgende maand nog even terug ter controle.

Uiteraard zijn we daar heel blij mee gezien Sam zich nu ook weer volledig op de residency zelf kan focussen. Door alle omstandigheden had ze amper tijd gehad om met de curator en andere artiest(en) te praten. Tegelijkertijd gaf de tijd die ze nodig had om te herstellen wel tijd om na te denken over wat ze zelf wil en hoe ze het wil doen.

Dus gisteren na de tandarts (waarheen we vergezeld werden door Ana en Izul), kwamen daarna direct ook Doni (curator) en Roberta (andere artiest) op bezoek. Het was goed dat dit kon plaatsvinden gezien veel mensen van Cemeti (en in Indonesië in het algemeen) de komende weken naar hun familie vertrekken voor Eid.

De lokale Thuisbezorgd heet hier GoFood en Izul besloot Chinees eten te bestellen, maar zei erbij dat het niet authentiek Chinees eten was. Dat betekende dus dat we niet veel later letterlijk aan de Foe Yong Hai zaten. Het was overigens heel lekker.

Ik had die ochtend ook nog wat fruit gehaald bij de supermarkt en verbaasde me erover dat de papaya maar 30 cent kostte. Doni vertelde toen dat hij elke dag gratis papaya's in zijn huis in Bandung heeft. Papaya's groeien namelijk consistent in tegenstelling tot bijvoorbeeld bananen. De bomen bij zijn huis geven hem zo dus meer dan genoeg papaya's.

Het probleem is alleen dat hij dicht bij de jungle woont. Dus dat de apen regelmatig uit de jungle naar zijn huis komen, de papaya's pakken en ze vervolgens op z'n dak laten vallen als bommen. Nu denkt hij er dus aan om de bomen weg te halen.

[gedichtenoverdingen]

21, 2-2-2023

Ik heb me in tijden niet zo ongeloofelijk zwaarmoedig gevoeld, dat ik spontaan het schrijven terug vind. Ik zeg de verkeerde dingen en sla de verkeerde toon aan om vervolgens dat alles te ontkennen maar wel bang ben dat m’n huisgenoten me nu nog minder mogen. Ik ben nog altijd te impulsief in conversatie, waardoor ik mijn vader machteloos zie proberen om te gaan met de dingen die hij ook niet begrijpen kan of oplossen. Je zou maar een dochter hebben. Ik geef geld uit alsof ik niet van plan ben een toekomst te gaan hebben. Ik wil een grap maken over hoe ik niet weet of ik het eind van deze maand ga halen, en dan niet zo zeer financieel - maar dat zijn geen leuke grappen om te maken, en de waarheid is, ik red me wel. Ik red mezelf altijd. Ik weet inmiddels best dat door middel van samenwerken en verbinden en je open stellen je meer bereikt, dat dat is waar het leven begint. Maar ik weet ook dat te veel misplaatste liefde, hoop, verwachtingen, vertrouwen, geduld en vergiffenis ertoe hebben geleid dat er enkel bedden geen levens werden gedeeld en misschien verklaart dat waarom ik al kankerend vannochtend in m’n eentje een hele tafel inclusief tafelblad (in 2 keer lopen) vanuit de woonkamer de schuur in heb gesleurd omdat m’n huisgenoten dat nog altijd niet hadden gedaan en ik dat blijkbaar niet op een normale manier kon vragen. Dan deed ik het zelf maar. 

Ik weet niet zo goed wat ik later wil worden maar dat komt ook omdat ik weet dat het niets uit maakt. Misschien is het gewoon goed om door the motions te gaan, gewoon die studie af maken. Wat ik en de rest van de wereld daarvan vind of daarvan gaat maken is even niet belangrijk. Elk. Moment. Van. Reflectie. Leidt. Tot. Stilstand. En ik wil eigenlijk vooral verder, niet meer te horen krijgen dat ik te jong ben om mee te zijn, om het te begrijpen, om serieus genomen te worden. Ik wil weten dat het kan, liefde, de blik van je eigen kind als het niet durft. Ik denk dat ik het daarvoor doe, the motions. En voor de versie van mezelf die ik dan ben.

Ik verbaas me soms over hoe diep trauma kan gaan zitten en dat je dat pas beseft als het na vijf jaar ineens terug komt. Maar vervormd, het zijn de ideeën die je bang maken, niet de letterlijke gebeurtenis. Ik heb nog altijd irrationele angst bij hele normale dingen. Ik weet niet of de praatafspraak van volgende week daarin iets kan veranderen, maar wel dat daarheen gaan valt onder het proberen.

“Proberen”, misschien is dat wel mijn favoriete woord. Een ondergewaardeerd woord. Sommige vinden proberen niet goed genoeg, te ondermijnend, voorzichtig, veilig. Ik vind het dapper. Ik vind het mooi dat we het als mensen altijd nog kunnen proberen, iets. Ondanks dat we het spannend vinden, niet weten hoe of er geen fuck meer van geloven, proberen.

Soms denk ik aan hoe lang ik vind dat het leven al duurt en derhalve nog zal duren. Ik ben een maand te vroeg geboren en mijn moeder grapte dat ik altijd ongeduldig ben gebleven. Misschien is dat anders voor mensen die weinig last hebben van zichzelf, fysiek dan wel mentaal - maar als we de boedhisten moeten geloven hoort leiden nou eenmaal bij het leven. 

Nu dat ik filosofie als tweede studie ben gaan doen, drie vakken daarin heb gevolgd, besef ik me eigenlijk vooral wat de Westerse filosofie niet kan en de Oosterse wel. Niet dat ik je alles kan vertellen over Daoïsme, maar wel dat het analyseren van interpretaties van interpretaties van woorden in specifieke contexten weinig concrete antwoorden zal bieden. En misschien heeft het als we het over ethiek hebben, dan meer zin om aan je vrienden te vragen wat zij zouden doen, of is ethiek wel het besef dat wat je ook doet, zij je niet zullen afschrijven. 

[midlifeinla]

31 maart

Ik rij die vroege ochtend door de lege straten van Los Angeles richting LAX.

Op zoek naar een tankstation waar ik nog kan betalen met een van mijn kredietkaarten die elders dienst weigert omdat ik ergens iets teveel contactless probeerde te betalen.

Ik zie er tegenop weer een klantenservice te moeten bellen om mijn kaart te deblokkeren.

Los van de grote problemen van de wereld, merk ik overal een attitudeverschuiving.

Niemand geeft nog een reet om een tevreden klant.

We worden allen opgelicht door bedrijven die enkel budget over hebben om je te binden als klant en je dan op allerlei manieren geld af ronselen voor diensten die niet naar behoren functioneren.

Bedrijven zitten meer in met hoe ze overkomen op social media dan met het correct verlonen en behandelen van hun werknemers, of een correcte dienstverlening.

Ze rekenen er op dat een individu niet veel kan doen en laten je verdwalen in procedures, invullen van documenten en telefooncentrales waar je telkens bij een doorverwijzing even weer alles mag uitleggen aan de volgende persoon waarvan je voelt dat die daar ook tegen hun goesting zit, voor een mager loontje en een ingeprent bedrijfsmotto waarvan iedereen weet dat het nep is.

We blijven het slikken.

We zijn een nepmaatschappij geworden, waar iedereen wel doet dat het anders is, of dat we anders moeten worden, maar er wijzigt niets aan de dingen.

We zijn selectief verontwaardigt, melden ons ongenoegen over de klimaatopwarming in een tweet op een smartphone gemaakt met materialen uit oorlogsgebieden, verstuurd in driedubbele plasticverpakking geïmporteerd per vliegtuig.

Of reageren op de woke-medemens via hetzelfde twitter, om diezelfde klimaatopwarming te ontkennen. Omdat je alles kan zeggen vanuit je luie zetel zonder gevolg.

En we weten dat we allen stilletjes opgelicht worden door de bedrijven achter die sociale media die van ons het product gemaakt hebben.

We kennen de trukendoos. We kennen het spel.

Woorden worden semantisch geïnfiltreerd, zodat de betekenis verknipt, en zelfs omgedraaid wordt.

Woorden worden leeg.

Beelden worden nep.

Teksten automatisch gegenereerd.

Niets is echt nog van betekenis.

Ik ben op zoek naar een tankstation en ik lijk de zorgen van de wereld in mijn hoofd te dragen. De immense verontwaardiging, die rest als echtheid.

Straks het vliegtuig op. Hopelijk.

Een paar weken geleden sprak ik ´s nachts nog online met een kennis in Niger. Over de wereld. Over hoe zij diep teleurgesteld is in de mensheid, na trachten iets goeds te doen, als coördinerende verpleger.

Na Congo heb ik het geloof in de mensheid verloren, schreef ze me.

Het is circulair. De gedachten. De stille wanhoop die we allen voelen.

En daar sta ik dan ´s nachts moederziel alleen aan een tankstation, in LA, op zoek naar een luchtpomp ook, omdat mijn auto aangeeft dat de linkerband iets te leeg staat. En dan komt er zo een geblindeerde gangsta auto met subwoovers, midden in die nacht heel traag de parking opgereden en blijft minutenlang roerloos staan aan een pomp. De deuren ongeopend. De muziek blijft daveren.

En ik denk fuck-it. Straks eindig ik nog hier. Gewoon omdat ik probeer te vermijden verder opgelicht te worden door een autoverhuurbedrijf. Die wel ergens weer een verborgen kost zal toevoegen.

En ik denk, ja, ik moet niet klagen, want veel andere mensen kunnen niet reizen zoals ik nu doe. En ja, sommigen zullen me op hun cancellijstje zetten omdat ik op reis ben met het vliegtuig.

En ik denk fuck it.

Ik rij door.

Geef de auto af aan een slecht betaalde bediende uit een uitgebuite minderheid.

Sleep mijn bagage door de douane, door de luchthaven om daar te wachten aan de gate in de rij, als een kudde.

It's all fucked.

Die dag vlieg ik nog als het terug licht is over mijn verblijf voor deze maand. In een draai over de oceaan en dan de besneeuwde bergen landinwaarts. Door de woestijn en vlaktes met orkanen.

En daar, net over de Grote Meren land ik in Canadaland.

Ik ben een uur in Canadaland. Waar ik even op een scherm na het scannen van mijn paspoort moet aanduiden met hoeveel mensen ik hier ben.

Ik druk op 1, in de war of ik mezelf moet meetellen, maar er staat nergens 0.

Ik krijg een print-out mee, met een grote vette 1 op, die ik drie meter verder moet afgeven aan een vrouw die mijn paspoort nakijkt en me wellicht dus natelt.

Ik zie het buiten sneeuwen. Terwijl het binnen 40 graden lijkt.

Ik pleeg een plasje.

Schuif in een netjes gevormde rij tussen aardige mensen met een grappig Frans accent in het vliegtuig en stap op, naar Belgenland.

Ondertussen chat ik in messenger met een vriendin, die een paar uur eerder met datzelfde vliegtuig uit Brussel kwam. Maar ze is al door, naar haar kinderen in Quebec. Ze geeft als tip door voor kip te kiezen straks. De rest is niet te vreten.

Het vliegtuig taxiet op een verwarmde piste en krijgt voor het vertrekt nog een wellness stoombad.

De reis verloopt verder nog heel turbulent over de andere oceaan.

Brussel begroet me met ontnuchtering.

Voor ik het weet ben ik weer het digitale scanpoortje door. Duik ik in de Louis Delhaize voor een koffiekoek en worstenbroodje en wacht ik op een trein die eens niet te laat is en ook niet afgeschaft.

In Mechelen volgt nog een survival-parcours met mijn onhandige bagage op twee maal drie-fase-trappen.

Om dan op de trein opgevangen te worden door een groepje goedlachse Afrikanen.

Ik ben thuis. Denk ik.

1 april

En ik leef nog.

[five-by-five]

misschien ga ik begin volgende maand toch proberen om op de wachtlijst van psytrans te komen want nog 27 maanden wachten zie ik niet zo zitten tbh

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: Tom Verlaine

Afgelopen maand is een einde gekomen aan het leven van wat nog een legende moet worden: Tom Verlaine (1949-2023, USA), wiens echte naam minder poëtisch klinkt: Thomas Miller. Tom Verlaine was mijn gitaarheld in het volgende rijtje: Eric Clapton, Gregg Allman, Leo Kottke en uiteraard Jimi Hendrix. Waar Jimi Hendrix ver uitsteeg boven al het andere gitaargespuis, had dat te maken met fabelachtige…

[cactusklas]

Gisteren brachten we een bezoek met de fiets aan de bib van Gistel. 📚

We kregen een hele mooie uitleg over de werking van de bib en doken meteen al tussen de boeken naar iets leuks voor deze maand. Volgende maand gaan we terug om onze boeken terug in te ruilen voor nieuwe avonturen en verhalen! 📖

[medewerkers]

Badge Tumblr-abonnee: Toon je loyaliteit met Pizazz

Veel gebruikers hebben gevraagd om een manier om Tumblr te steunen in de vorm van regelmatige donaties. En dit is precies dat, met uiteraard een beetje onze eigen draai. Stel je voor. Een badge die glanzender en glanzender wordt hoe langer je Tumblr blijft steunen. 

Dit is de badge Tumblr-abonnee. Als onderdeel van een verschuiving naar een meer gebruikersgestuurd bedrijfsmodel, is dit een nieuw, automatisch vernieuwbaar abonnement waarmee je je loyaliteit aan Tumblr in stijl kunt tonen.

Hoe werkt het:

De badge Tumblr-abonnee is een speciale badge die werkt als een abonnementsdienst voor terugkerende donaties. Als supporter krijg je een speciaal ontworpen badge op basis van hoelang je Tumblr al op deze manier steunt. Je abonneebadge zal evolueren van Staal naar Koper, Goud, Platinum en uiteindelijk Olievlek. Hoe langer je ons steunt, hoe meer van deze badges je bij elke mijlpaal verzamelt. Je kunt ze naar eigen keuze op een van je blogs weergeven.  

Er zijn twee abonnementen, maandelijks en jaarlijks:

Maandelijks: begin bij Staal en doorloop de verschillende badges bij elke mijlpaal om uiteindelijk de felbegeerde Olievlek te bereiken.

Jaarlijks: begin bij Platinum (het is alsof je een jaar vooruit bent gesprongen… jij valsspeler met de tijd). Je gaat bij de volgende betaalmijlpaal na een jaar meteen door naar Olievlek.

Prijzen:

Tumblr-abonnee maandelijks: $ 2,99

Tumblr-abonnee 3 maanden: $ 7,99 ($ 1 korting)

Tumblr-abonnee 6 maanden: $ 15,99 ($ 2 korting)

Tumblr-abonnee jaarlijks: $ 29,99 (15% korting)

Meer informatie:

Dit maand- of jaarabonnement wordt telkens automatisch verlengd, tenzij je het opzegt.

Als je je abonnement opzegt of als een betaling mislukt, behoud je je  huidige badge, maar zal deze niet meer worden weergegeven tenzij/totdat je je abonnement opnieuw start. Als/Wanneer je dat doet, ga je weer verder vanaf het badgeniveau waarop je gebleven was toen je je abonnement beëindigde.

Dit wordt momenteel in het Engels uitgerold voor mobiel en web. In de komende weken zullen we dit ook in andere talen uitrollen.

Dat is het voor nu. We hopen dat jullie net zo veel plezier beleven aan deze nieuwe badge als wij aan het bedenken ervan, zodat we kunnen doorgaan met het maken van vreemde kleine tchotchkes voor jullie om van te genieten. Blijf lekker gek, Tumblr <3