#winorośl

[witekspicswroclaw]

Wroclaw, Poland - an old historic building - today a theatre for kids - in Autumn scenery.

[mihalinazp]

Zbyt kiepska ziemia pod uprawy?

Chcesz mieć drzewa i krzewy owocowe, marzą ci się truskawki, piękny trawnik, kwiaty… ale w ogrodzie zamiast próchnicznej ziemi masz głównie piach? Zacznij tworzyć kompost i poznaj nowy nawóz na rynku. Nawóz bogaty w kwasy humusowe, które pochodzą z… leonardytu. Nawóz ten nazywa się Naturcomplet-G i jest połączeniem nawozu organicznego z mineralnym. Jego podstawą są kwasy humusowe. Wykorzystuj…

[jazumst]

Jazu zamyślony

Żeby Was... Siedzę na huśtawce i myślę. O tym kim byłem, jestem jestem, kim mógłbym być gdybym się odrobinę bardziej postarał. Posłuchajcie:

Mscoel przypomniała mi pewne wydarzenia. Sceny, uczucia sprzed lat. Jeżeli nie możesz sobie z czymś poradzić spal to. Chyba jeszcze czasami tak mam. Wy, które znacie mnie od Darka pierwszego, znacie historię z P. Promyczek. Była mi promyczkiem szczęścia, radości, brakiem samotności. Była niczym światło spawania. Nie można patrzeć na spawanie. Mogłem wtedy zniszczyć świat. Kiedy o tym myślę, jest mi wstyd. Jednak kiedy pomyślę jeszcze troszkę to nie żałuję już tak bardzo. Sami jesteśmy sobie winni. Zabiły nas nasze charaktery. - Lubię wracać do niej myślami. Chuj ze mnie. Ciesze się, że nie jest szczęśliwa. Ale to już zostawię dla siebie. Paskudny mam charakter.

//

Dorosłe życie ssie. Bujam się na tej ławie. Przede mną zniszczona ławka, nieprzycięte bzy, niepoprowadzona winorośl. Odnowiona ława, odmalowany stół z zamontowanym w końcu parasolem. Jaki jestem zmęczony... Jeszcze jest tyle do zrobienia. Ja bym nawet chciał, ale zwyczajnie się nie wyrabiam. I ten cholerny Szrot. Jestem zmęczony fizycznie i psychicznie.

//

Siedzę na huśtawce i palę papierosa. Myślę. O tym kim byłem, kim jestem, i kim mógłbym być gdybym się odrobinę bardziej postarał. O tym, że gdzieś na serca dnie jestem zwyczajnie samotny.

[lightbyeve]

Z cyklu: Architektura Zieleni - Rajski Ogród

W kulturze chrześcijańskiej przyjęło się, że pierwszy ogród na Ziemi to Eden czyli Raj, Boski Ogród. Idąc tym tropem śmiało możemy nazwać Stwórcę pierwszym Architektem Zieleni. Dlatego swoją przygodę odkrywania stylów w ogrodnictwie zaczęłam od Biblijnych opisów Raju. Traktuję jednak te opisy jako zbiór przeróżnych opowieści i wierzeń z terenów starożytnego Egiptu i Bliskiego Wschodu, które wpłynęły i mocno zakorzeniły się w pierwotnych wierzeniach Izraela. Zresztą została postawiona przez naukowców hipoteza, że Eden znajdował się na terenach Mezopotamii. Były i są to tereny gorące i suche. Nic dziwnego, że pojawiły się opowieści o cudownym ogrodzie, pełnym zieleni i wspaniałych drzew. Ogród ten połączono z początkami istnienia ludzkości i opowieścią o wygnaniu przez surowego Boga, którego wizerunek jakże mocno pasuje do wyobrażeń Boga, w którego wierzono w tamtych czasach na terenach Starożytnego Bliskiego Wschodu.

Co tak naprawdę wiemy o rajskim ogrodzie? Właściwie nic nie wiemy o roślinności poza kilkoma wzmiankami. Na pewno w Raju znajdował się figowiec, gdyż liśćmi z tego drzewa okryli się pierwsi ludzie, gdy zaczęli odczuwać nagość jako wstyd. Wiemy, że drzewa rajskie rosły dzięki rzece gruntowej, która nawadniała drzewa od dołu (Ps 1,3; Jr 17,8). Poza tym z Edenu wypływała rzeka, która nawadniała cały ogród (Rdz. 2,10). Rzeka ta rozdzielała się na cztery odnogi. Wiemy też, że pośrodku tego cudownego ogrodu znajdowało się drzewo poznania dobra i zła. To z tego drzewa nie wolno było zrywać owocu. Do dziś nie wiadomo co to za drzewo. W średniowieczu pojawiła się myśl, że była to jabłoń, a Ewa zerwała zakazane jabłko. W renesansie utrwalono tę ideę i do dziś większość osób sądzi, że pośrodku Raju znajdowała się jabłoń, a jej owoc był zakazany. Wizerunek raju z jabłonią utrwalili dodatkowo na swych płótnach malarze.

Gdy Adam i Ewa popełnili grzech, poprzez zerwanie owocu z zakazanego drzewa, chowali się w zaroślach, gdy usłyszeli kroki Pana Boga, przechadzającego się w porze, kiedy był powiew wiatru, czyli koło południa. Bardzo lubię tę wzmiankę, gdyż jest tu przedstawiony Stwórca w zupełnie innej aurze, tak bardzo odbiegającej od starotestamentowego, surowego Boga. Dowiadujemy się z Księgi Rodzaju (Rdz. 3,8), że Stwórca lubił spacerować po swoim ogrodzie i doglądać swych roślin.

W zbiorze tekstów, które weszły do kanonu Pisma Świętego, możemy odnaleźć mnóstwo alegorii odnoszących się do przyrody. Jezus tak często odnosi się do natury, tak chętnie umieszcza przyrodę w swych opowieściach, że czasami ma się wrażenie, że jest ogrodnikiem. Czytając Ewangelie możemy też zwrócić uwagę, że często przebywa w różnych ogrodach. Jednak, gdy rozszerzymy swoje pole widzenie i sięgniemy do innych źródeł z tego okresu zauważymy, że tego typu przyrodnicze wątki znajdują się również w innych tekstach. Ludność żyła wtedy blisko przyrody, dlatego też wątki związane z naturą pojawiają się dość często. Nie inaczej jest w tekstach zebranych w Starym i Nowym Testamencie. W Piśmie Świętym jest wspomnianych ponad 250 roślin (m.in. figowiec, bluszcz, dyptan, bylica, rącznik, wrotycz, lilia, winorośl, gorczyca i wiele innych). Gdy skupimy się na tych tekstach i przyjrzymy im się z bliska, możemy zwrócić uwagę, że znajduje się tam wiele porad dotyczących ogrodnictwa. Uczymy się od Stwórcy, że ważne jest, aby nie ingerować zbytnio w roślinność, nie eliminować jednych kosztem drugi. Jednak ten tekst dotyczy Raju, a jak wiemy Eden był wolny od chwastów. Dopiero po wygnaniu Adama i Ewy, świat przyrody uległ zmianie. Grzech, jakiego się dopuścili spowodował, że ziemia stała się przeklęta. Od tego momentu pojawił się oset i cierń. Oset zresztą niejednokrotnie jest przywoływany w kontekście przekleństw i zniszczeń. Również w starożytnym Rzymie istniał przesąd niosący nieszczęście tym, którzy mają zachwaszczoną ziemię. Jest to również przykład nauki ogrodnictwa poprzez odniesienie się do wiary w zabobony.  Wracając do wzmianki o tym, jak to Bóg przechadzał się po swoim ogrodzie oraz wzmianki o tym, jak oddał ziemię człowiekowi, by się o nią troszczył, możemy pokusić się o nieco współczesną interpretację i doszukać się tam nauki uważności, obserwacji, doglądania oraz dbania o piękno.

Zastanawiałeś/-aś się kiedyś jak mógł wyglądać Raj. Jak Ty sobie go wyobrażasz? Ja nie wiadomo dlaczego widzę w nim papugi (być może pod wpływam obrazu Paradajs Jan’a Bruehel’a Starszego) i palmy. Mój wizerunek boskiego ogrodu jest bardziej egzotyczny niż wyobrażenie europejskich, średniowiecznych interpretatorów Pisma Świętego, którzy umieścili po środku Edenu jabłoń. A Twój obraz Raju, jakby wyglądał?  

Eve

(@lightbyeve)

[lamanie-litera]

Rozejrzyj się wkoło. Horyzont w drgawkach, bezkształtny

„Poprzez flanelowe równiny i asfaltowe grafy, i horyzonty z giętej rdzy, w poprzek tabaczkowobrunatnej rzeki z brzegami w schylonych w szlochu drzewach, rzucających w nurt monety wpadającego przez liście światła w dolnym biegu, do miejsca za wiatrochronem, gdzie niezaorane pola smażą się wściekle w przedpołudniowym upale: sorgo, komosa, zamokrzyca, kolcorośl, cibora, bieluń dziędzierzawa, mięta polna, mniszek, wyczyniec, winorośl, dzika kapusta, nawłoć, bluszczyk kurdybanek, zaślaz, pokrzyk, ambrozja, owsik, wyka, myszopłoch kolczasty, wgłobione samosiejki fasoli – wszystkie główki wdzięcznie raz w górę, raz w dół w porannej bryzie, jak pod łagodną dłonią matki głaszczącą cię po policzku. Strzała szpaków spod strzechy wiatrochronu. Migotanie rosy, która nie rusza się z miejsca i paruje jak dzień długi. Słonecznik, jeszcze cztery, jeden schylony, no i konie w oddali, sztywne i nieruchome jak zabawki. Wszystko skinieniem na tak. Elektryczne odgłosy owadów przy pracy. Światło barwy piwa i blade niebo, i floresy cirrusów wysoko tak, że nie rzucają cienia. Owady nie tracą czasu – przez cały ten czas. Kwarc i rogowiec, i łupek metamorficzny, i rdzawe strupy chondrytów w granicie. Bardzo stara ziemia. Rozejrzyj się wkoło. Horyzont w drgawkach, bezkształtny. Wszyscyśmy sobie braćmi.Nadlatują wrony, trzy albo cztery, nic wielkiego, szybują bezgłośnie w skupieniu, ciągnąc za ziarnem w stronę drutu pastwiska, za którym jeden koń obwąchuje zad drugiego, a ten usłużnie unosi ogon.Marka twoich butów odciśnięta w rosie. Powiew lucerny. Skrzypienie skarpetek. Suchy chrzęst wewnątrz przepustu. Zardzewiały drut i poprzechylane słupki – bardziej symbol ograniczenia niż właściwy płot. ZAKAZ POLOWAŃ. Szum na międzystanówce za wiatrochronem. Wrony z pastwiska – a figura każdej wyznacza inny kąt – przewracają placki na drugą stronę, by dostać się do robaków pod spodem – kształty robaków wytłoczone w gnoju i wypalane na słońcu przez cały dzień, utrwalone, drobne bezrefleksyjne linie w rzędach i pierścienie, niedomknięte, bo też głowa nigdy naprawdę nie dotyka ogona. Czytaj z tego.”

David Foster Wallace, Blady król, tłum. Mikołaj Denderski, WAB 2019

[koval-nation]

12) Szapsugowie (ros. шапсуги) – lud należący do adygejskiej rodziny narodów. Pochodzą z Kaukazu. Obecnie większe ich grupy zamieszkują region Tuapse w Kraju Krasnodarskim w Rosji, miasto Soczi i Adygeję. Tereny, na których żyją, są częścią krainy historycznej zwanej Czerkiesją. W XIX wieku, po klęsce poniesionej w walkach z Rosjanami, wielu Szapsugów uciekło do Turcji i na Bliski Wschód, tworząc tam diaspory. Do dzisiaj wielu z nich żyje w Jordanii (głównie w Ammanie i Wadi as-Sir), Izraelu (Kefar Kama), Syrii, Turcji, Europie i Stanach Zjednoczonych. Szapsugowie są w ogromnej większości sunnickimi muzułmanami. Posługują się jednym z dialektów języka adygejskiego z rodziny języków abchasko-adygijskich. Według niektórych danych w 1926 roku Rosję zamieszkiwało ponad 4 tysiące Szapsugów. Jednak aż do 2002 roku nie istniała dla nich oddzielna kategoria w rosyjskich spisach ludności. W spisie przeprowadzonym w 2002 roku 3231 osób zadeklarowało tą narodowość. Szapsugowie byli niegdyś jedną z największych grup Adygejczyków nad Morzem Czarnym. Mieszkali na terenach pomiędzy rzekami Dżubga i Szache (był to tak zwany Mały Szapsug) oraz na północnych stokach Kaukazu (doliny rzek Antchir, Abin, Afine, Bakan i Szipe; był to tak zwany Wielki Szapsug). Wzmianki o Szapsugach pojawiają się w czasie buntu Adygejczyków przeciwko Chanatowi Krymskiemu, w którym brali udział. Razem z innymi ludami kaukaskimi, pod dowództwem imama Szamila, stawiali zacięty opór siłom Imperium Rosyjskiego chcącym podporządkować sobie ich ziemie. Dali się wówczas poznać jako znakomici żołnierze. W 1860 razem z Natuchajcami i Ubychami stworzyli konfederację plemion, posiadającą własne władze i parlament. W 1864, wraz z rosnącym naporem Rosjan, większość z nich opuściła rodzime strony i udała się na emigrację do Imperium Osmańskiego. Część diaspory uległa asymilacji lub przyłączyła się do społeczności Czerkieskiej. Na terenach, które podporządkowało sobie Imperium Rosyjskie, pozostało około 2 tys. Szapsugów.

W 1924 roku bolszewicy utworzyli Szapsugski Rejon Narodowy ze stolicą w Tuapse. W roku 1945 został on przekształcony w Łazariewski Region Kraju Krasnodarskiego. W roku 1990 doszło do pierwszego zjazdu Szapsugów, na którym podjęto decyzję o wspólnych działaniach na rzecz przywrócenia im Narodowego Regionu. Cel ten udało się osiągnąć w 1992 roku. Tradycyjna kultura Szapsugów jest bardzo podobna do kultur innych ludów adygejskich. Większość z nich pracuje w rolnictwie, uprawiając winorośle lub zajmując się hodowlą bydła i koni. Popularnym zajęciem jest także pszczelarstwo. W czasach przedislamskich byli wyznawcami politeizmu. Czcili bogów będących uosobieniem zjawisk naturalnych. Do najważniejszych bóstw ich panteonu zaliczano Szible (boga burz i błyskawic), Sozerzesza (boga płodności) oraz Jemisza i Akina (opiekunowie zwierząt).

Shapsug (Adyghe: шапсыгъ, rosyjski: шапсуги, turecki: Şapsığlar, arabski: الشابسوغ, hebrajski: שפסוגים) (znany również jako Shapsugh lub Shapsogh) - jedno z dwunastu głównych czerkiesów plemion czerkieskich. Historycznie rzecz biorąc, plemię Shapsug stanowiło jedną z największych grup Adyghe czarnomorskich (Причерноморские адыги). Zamieszkiwali obszar pomiędzy rzeką Dżubgą (w języku Adyghe: Жьыбгъэ oznacza „Wiatry” lub „Dolina Wiatrów”) a rzekami Szache (tzw. Mały Szapsug) i wysoko położonymi obszarami górskimi północnej części kraju, zbocza pasma Kaukazu wzdłuż rzek Antkhir, Abin, Afips, Bakan, Ships i innych rzek (Bolszoj Shapsug lub Greater Shapsug). W Rosji pozostała populacja Shapsugów żyje głównie w dystrykcie Tuapsinsky (Tuapse) Kraju Krasnodarskiego, miejskim dystrykcie Łazarevsky w Soczi oraz w Republice Adygei (głównie w dystrykcie Takhtamukaysky i Teuchezksky), które stanowiły niewielką część historycznej Czerkiesji. Jednakże obecnie główne społeczności Shapsug znajdują się w Turcji, Izraelu (Kfar Kama), Jordanii (Amman, Na'our, Marj Al-Hamam, Wadi Al-Seer), Libanie (Trypolis, Berkayel-Akkar), Iraku, Syrii, Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych Ameryki. Pierwsi Czerkiesi, którzy osiedlili się w Ammanie, pochodzili z plemienia Shapsug, w wyniku czego dzielnica Shapsug jest uważana za najstarszą dzielnicę stolicy Ammanu i była jej dolnym miastem; jednak inni Czerkiesi z Kabardyjczyków, Abadzekh, a plemiona Bzhedug również osiedliły się później w Ammanie.

Dziś Shapsugowie są trzecim pod względem liczebności plemieniem czerkieskim na świecie, po najliczniejszym plemieniu kabardyjskim i drugim najliczniejszym plemieniu abzaskim. Szapsugowie to najliczniejsze plemię czerkieskie w Izraelu, trzecie pod względem liczebności w Turcji, gdzie żyje większość z nich, i piąte pod względem liczebności w Rosji. W Jordanii, po Abzachach, najliczniejszymi plemionami Adyghe są Shapsug i Kabardyjczycy. Shapsug mówią subdialektem języka adygejskiego. Według niektórych pośrednich danych w 1926 r. w Rosji było ponad cztery tysiące Shapsugów, ale lud Shapsug był wymieniany jako odrębna grupa w rosyjskich spisach ludności dopiero w 2002 r., kiedy to odnotowano 3231 mieszkańców. Shapsugowie mieszkający w Republice Adyghe zostali wymienieni ogólnie jako Adyghe, a nie Shapsug w szczególności, ponieważ są plemieniem Adyghe (czerkieskim), a nie odrębną grupą etniczną. W dystrykcie Takhtamukaysky zbiornik, który został zbudowany w 1952 roku, został nazwany na cześć plemienia Shapsug (ros. Шапсугское водохранилище), ponieważ obszar ten był zamieszkiwany przez to plemię od tysięcy lat i był uważany za część historycznej Shapsugii, regionu w historycznej Czerkiesji.

Shapsugowie to jedno z 12 plemion czerkieskich. Pod koniec XVIII wieku ugruntowali swoją pozycję budzącej strach siły militarnej. Był to czas, kiedy Imperium Rosyjskie stawało się wystarczająco silne, aby zadawać potężne ciosy nawet innym imperiom, takim jak Turcy. Rosjanie musieli zawrzeć układ z Shapsugami. W latach sześćdziesiątych XIX wieku większość Czerkiesów albo została zabita, albo przeniosła się do Turcji, znanej wówczas jako Imperium Osmańskie. Od końca lat dwudziestych do trzydziestych XX wieku Czerkiesi Shapsug otrzymali własny region autonomiczny. Od tego czasu zaliczani są do Adegeis, kolejnego ludu muzułmańskiego z tego regionu. Mówią dialektem języka Adegei. Czerkiesi Shapsug w Rosji żyją na północ od Morza Czarnego. Dużo więcej z nich mieszka w Turcji, Syrii, Jordanii czy Iraku. Więcej z nich mieszka w Turcji niż w Rosji. Niewiele wiemy o tym, jak żyją dzisiaj Czerkiesi Shapsug. W niektórych miejscach zawierających listę narodów Rosji nie ma już ludu Shapsug. Podobnie jak inni Czerkiesi, Shapsugowie są muzułmanami sunnickimi. Nie są to jednak pobożni muzułmanie. Niektórzy z nich jedzą nawet wieprzowinę, co dla muzułmanów jest kluczowym tabu.

[mariolaszyszkiewicz]

To jest Twój czas

-Nie można zazdrościć Myszko! -Tak jak nie można się pysznić. Zaczynam bardzo intensywnie czuć, że Jesteś Obecny. To nie jest moja samotna wiara. Czuję , jak mnie oplatasz i nie mogę Cię objąć., muszę czekać , aż opleciesz mnie znacznie. - ha ha, jak krzak, czy powój? -Jak winorośl - A ty kim będziesz? -Gronem winnym -Albo czym jeszcze? -Pędem róży. -Czyż to nie zabawny eksperyment ogrodniczy ? - Tak, pnący się krzak róży, opleciony gałązką winorośli. -Czegóż chcesz więcej? -Jaka to przyjemna myśl, że nie muszę już uciekać. - Ani Ja uciekać tobie. Uciekałem ci rozmyślnie. -Wiem, byłam bardzo rozpalona. - Byłaś jak krzak gorejący, spaliłąbyś na swej drodze wszystko . Łącznie ze Mną. -Nie miałam takiej mocy -Narkotyk działa - Cóż zrobić? Skoro to Ty jesteś moim narkotykiem. -Chcę Ci zdjąć to wędzidło,abyś była wola w kazdym calu. -A więc rozsypię się po całęj okolicy. -Będziesz łączyć się ze Mną , aż staniesz się chlebem, ofiarą za grzeszników -Czemu tak? -Bo tego dla nas chcę. -jeśli się pojawia magiczne słowo "chcę" w Twoich ustach , nie mam więcej pytań wobec tego. -To się już dzieje Myszko. Taka jest kolej rzeczy. -Nie wiem, jak to robisz, ale czuję się dużo raźniej. -Wypij więc trochę wina. Kocham cię Myszko. -Przy Tobie czuję się jak łobuz. -Czas aby się to odmieniło. -Albo jak klacz. - ha, ha -Otoczyłeś mnie luksusem i to bezinteresownie. -Tak chciałem -Czym są oczy, które widzą, uszy, które słyszą, Jezu, jestem zadowolona, szczęśliwa nawet bo mogę oglądać i słyszeć Ciebe. To luksus nie do opowiedzenia. Jeśli teraz na mnie Patrzysz.... -Patrzę - Chcę, abyś zobaczył mój szeroki uśmiech, nadzieję, która rozlewa mi się w sercu. Ty tego dokonałeś, Ty rzuciłeś kotwicę. Staję się odporna na wszystkie uroki. -Kocham Ciebie. Dotrzymuj mi kroku. -Tego i Ja chciałem dla nas.

[odkrywcymiasta]

Jeżeli planujesz wizytę w Barcelonie, to ten artykuł jest właśnie dla Ciebie. Przygotuj się na odkrywanie wspaniałych smaków Hiszpanii. Zastanawiasz się „co pić w Barcelonie?" Odpowiedź jest prosta — każdego dnia możesz próbować czegoś innego, ale pewne klasyki zawsze warto znać. Oto kilka typowych napojów dla tego regionu, które absolutnie musisz spróbować podczas swojej podróży. Sangria – królowa hiszpańskich napojów Jednym z najbardziej znanych hiszpańskich napojów jest niewątpliwie sangria. Wielu turystów zastanawia się, czy sangrię piją tylko turyści, czy też jest to popularny napój wśród mieszkańców. Odpowiedź jest niejednoznaczna. Sangria jest popularna zarówno wśród turystów, jak i miejscowych, chociaż niektórzy Hiszpanie mogą twierdzić, że to bardziej "turystyczny" napój. Historia Sangrii Początki sangrii sięgają starożytności, kiedy to Rzymianie, po podbiciu Hiszpanii, zaczęli uprawiać winorośl. Było to związane z brakiem czystej wody, więc mieszano wino z owocami i przyprawami, aby je "oczyszczać". W ten sposób powstała sangria, której nazwa pochodzi od słowa 'sangre' - krew, ze względu na jej czerwoną barwę. Kiedy i z czym pić Sangrię? Sangrię najlepiej podawać schłodzoną, więc jest idealna na gorące, letnie dni. Doskonale smakuje jako aperitif, ale także doskonale komponuje się z lekkimi daniami, takimi jak tapas. Nie ma konkretnych zasad dotyczących pory dnia, ale wieczór to najpopularniejszy czas na jej spożywanie. Jak przygotować sangrię? Chcesz poczuć smak Barcelony bez wychodzenia z domu? Świetnie, bo sangrię możesz przygotować samodzielnie. Oto prosty przepis: Składniki: 1 butelka czerwonego wina 1 pomarańcza 1 cytryna 2 łyżki cukru 1 mała porcja brandy lub rumu Soda do smaku Lód Przygotowanie: Pokrój owoce na kawałki i wrzuć do dużej dzbanka. Dodaj cukier i brandy lub rum. Wymieszaj. Wlej wino i wymieszaj ponownie. Dodaj sodę do smaku i lód. Wymieszaj jeszcze raz i voila – Twoja domowa sangria jest gotowa do podania! Trzy ciekawostki o sangrii Czy wiesz, że tradycyjna sangria nie zawiera w sobie likieru ani sody? Te dodatki stały się popularne dopiero w XX wieku. Sangria jest tak popularna, że 20 grudnia obchodzony jest jako międzynarodowy dzień sangrii. Istnieje wiele wariantów sangrii, w zależności od regionu Hiszpanii. W niektórych częściach kraju dodaje się do niej cynamon czy inne przyprawy. Co pić w Barcelonie? Pięć innych popularnych trunków Cava Cava to hiszpańskie musujące wino, które pochodzi z regionu Katalonii pod Barceloną. To idealny napój na wszelkie toasty! Również idealny jako chłodzący napój na gorące letnie dni. Vermut Vermut, znany również jako vermouth, jest aromatyzowanym winem, które cieszy się dużą popularnością w Barcelonie. Podawany jest zazwyczaj z lodem, plasterkiem cytryny i oliwką. To idealny wybór na późne popołudnie, podczas "hora del vermut" – tradycyjnej porze na aperitif przed obiadem. Orxata de Xufa Orxata de Xufa to tradycyjny napój na bazie mleka z cykorii, który jest szczególnie popularny podczas upalnych letnich dni. Ten orzeźwiający, słodki napój, możesz spróbować w wielu barach i kawiarniach w Barcelonie. Moritz Moritz to lokalne piwo, które jest produkowane w Barcelonie od 1856 roku. Lekkie i orzeźwiające, jest doskonałym wyborem dla miłośników piwa. Pacharán Pacharán to słodki likier na bazie śliwek i anisu. Jest to klasyczny hiszpański napój, który często podaje się po obiedzie jako digestif. Podsumowanie: Co pić w Barcelonie? Barcelona to miasto, które oferuje wiele różnorodnych smaków. Od klasycznej sangrii, przez musującą Cavę, aż po orzeźwiającą Orxatę de Xufa - wybór jest naprawdę duży. Bez względu na to, czy jesteś wielkim miłośnikiem win, czy też szukasz czegoś nietypowego, z pewnością znajdziesz coś dla siebie. Więc następnym razem, gdy zastanawiasz się "co pić w Barcelonie?", pamiętaj o tych propozycjach. Na zdrowie! Odkrywaj Barcelonę spacerując.

Aby naprawdę poczuć klimat Barcelony, warto wybrać się na spacer po jej uliczkach. Właśnie dlatego polecamy nasze trasy spacerowe po Barcelonie. Odkryjesz z nami nie tylko najważniejsze zabytki, ale także ukryte perełki tego miasta. Spróbujesz lokalnych przysmaków, poznasz kulturę i historię tego fascynującego miasta. Wszystko to z przewodnikiem, który z pasją opowie Ci o Barcelonie. Więcej informacji znajdziesz poniżej! [block_content id="17831"]

[miastaslow]

Marzec w Sosnowcu. Zapowiedź spotkania

Książka: To przez ten wiatr

Autor: Jakub Nowak

Data spotkania: 19.03.2023

Miejsce spotkania: Herbaciarnia Marzenie, ul. Grochowa 1

Godzina spotkania: 17:00

Osoba kontaktowa: Tomek miastaslow@gmail.com

Marcowe spotkanie sosnowieckiego klubu z kawą nad książką poświęcimy rozmowie o książce Jakuba Nowaka To przez ten wiatr.  

Kalifornia, rok 1876. Helena Modrzejewska i Henryk Sienkiewicz wynajmują z przyjaciółmi rancho, aby uprawiać winorośl. Polacy, do pobliskiego Anaheim, założonego przez imigrantów z Niemiec, jeżdżą po sprawunki, do golibrody, po whiskey, bójki i inne saloonowe atrakcje. W kalifornijskim upale, w dusznych, gorących podmuchach wiatru Santa Ana, pod okiem Karola Chłapowskiego, męża Modrzejewskiej, rośnie miłosne napięcie między genialną aktorką a warszawskim dziennikarzem, którym jest wtedy Sienkiewicz. Niezwykła kobieta, przywykła do świata leżącego u jej stóp i bezczelny trzydziestolatek, który sięgnie po nieosiągalne.

Jeśli jesteście ciekawi czym zakończy się ta historia zapraszamy do lektury i oczywiście do wspólnej rozmowy o książce!

[frondfriends]

Jakie są najlepsze rośliny do sadzenia w ogrodzie?

Sadzenie roślin w ogrodzie daje nam niesamowity relaks i przynosi przyjemność zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Każda osoba poświęcająca czas i energię na zakładanie ogrodu może cieszyć się świeżym powietrzem oraz pięknymi widokami. Jednakże aby Twój ogród mógł prezentować się nie tylko pięknie, ale także być odpowiednio nawodniony i prawidłowo odżywiony, musisz wybrać odpowiednie dla niego rośliny. Na szczęście istnieje wiele rodzajów roślin idealnych do Twojego ogrodu.

Jedną z najlepszych opcji są rośliny o małych liściach. Liście tego typu są zwykle gęste, co pozwala im zatrzymywać wilgoć. Oznacza to, że ograniczysz ilość czasu, który będziesz musiał poświęcać na nawadnianie. Pamiętaj jednak, aby wybrać rośliny dostosowane do Twojego klimatu, takie jak kwitnąca tradycyjna róża lub magnolia.

Kolejną opcją są rośliny kwitnące. Te rośliny tworzą piękne dekoracje ogrodowe, dodając koloru i życia do Twojego ogrodu. Znajdziesz szeroki wybór gatunków tych roślin, wśród których możesz obejrzeć np. wrzosy, lwie paszcze, liliowce lub fuksję. Jeśli chcesz, aby w Twoim ogrodzie zawsze znajdowały się kolorowe kwiaty, wybierz te lub inne rośliny o długiej egzystencji.

Senes można również uprawiać drzewa i krzewy, które są doskonałym dodatkiem do każdego ogrodu. Nie wymagają one zbyt wiele TLC, czyli troski i pochłaniają dużo wody. Możesz wybrać tego typu rośliny, takie jak jabłonie, wiśnie, grusze, mandarynki, winorośle, różne odmiany bluszczy i tuj. Ze względu na szeroki wybór możesz być pewien, że nie będziesz żałować swojego wyboru.

Na koniec warto wspomnieć o roślinach strączkowych - bardzo zdrowych i przyjaznych dla środowiska. Rośliny te zawierają w sobie wiele cennych witamin i składników odżywczych, a także pozwalają chronić glebę i zapobiegać jej erozji. Dlatego poza walorami smakowymi nadadzą Twojemu ogrodowi dużo więcej.

Jak widać, istnieje wiele rodzajów roślin do wyboru do sadzenia w ogrodzie. Wybierając odpowiednie rośliny dla Twojego ogrodu, pamiętaj, aby wybrać je odpowiednio do Twojego klimatu i warunków pogodowych. Dzięki temu Twoje środowisko i Twoje miejsce do relaksu będzie wyglądać wspaniałe.

[statelessnationsflags]

14) Adżaria, Adżarska Republika Autonomiczna (gruz. აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკა, Acz’aris Awt’onomiuri Resp’ublik’a) – republika autonomiczna w Gruzji, leżąca nad Morzem Czarnym. Obszar kraju stanowi głównie powierzchnia górzysta. Obejmuje ona przedgórza pn.-zach. części Małego Kaukazu, na północnym zachodzie Góry Mescheckie (tu znajduje się najwyższy szczyt Adżarii Chewa 2812 m n.p.m.), zaś na południowym zachodzie Góry Szawszeckie. Wzdłuż wybrzeża ciągnie się wąska nizina (stanowiąca przedłużenie Niziny Kolchidzkiej). Linia brzegowa słabo rozwinięta, szerokie plaże kamieniste. Główna rzeka w Adżarii to Czoroch i jest głównie wykorzystywana do celów energetycznych. Ponad 50% regionu zajmują lasy, do 600 m lasy liściaste zrzucające liście na zimę, z wiecznie zielonym podszytem. Wyżej położone są lasy bukowe i mieszane oraz łąki subalpejskie. Wybrzeże jest całkowicie wykorzystane jako uprawy, rosną tu eukaliptus i bambus. W Adżarii istnieje Rezerwat Kintryjski. W Batumi znajduje się słynny Batumski Ogród Botaniczny. W VI–IV w. p.n.e. Adżaria stanowiła część królestwa Kolchidy, później Iberii; w IV wieku gruzińskiego królestwa Lazyki; w VI wieku kraj był terenem walk między Persją a Bizancjum. W VII wieku została podbita przez Arabów; w IX wieku przez księstwo Tao-Klardżeti, a w X wieku stała się częścią zjednoczonej Gruzji. W tym samym wieku Adżaria przeżyła najazdy Turków seldżuckich, a w XIII wieku Mongołów. W XIV-XVI wieku część księstwa Gruzji. W XVII wieku podbita przez Turków osmańskich, którzy w kraju wprowadzili islam. Wybuchły liczne powstania w związku z tą sytuacją. W 1878 r. Adżaria została przyłączona do Rosji jako obwód batumski. Od kwietnia do grudnia 1918 r. okupowana przez Turcję, następnie do lipca 1920 r. stacjonowały tam wojska brytyjskie. W lipcu 1920 Brytyjczycy przekazali Adżarię Gruzji. W marcu 1921 r. Gruzja została zajęta przez bolszewików, a w Adżarii została utworzona Adżarska ASRR, od lipca 1921 r. w składzie Gruzińskiej SRR. Od kwietnia 1991 r. Adżaria formalnie stanowiła republikę autonomiczną w niepodległej Gruzji. De facto władzę autorytarną w republice sprawował Asłan Abaszydze. Pomimo iż Adżaria (w przeciwieństwie do Abchazji i Osetii Południowej) nie oddzieliła się od Gruzji, to pod rządami Abaszydze pozostawała poza kontrolą Tbilisi, co działo się za cichym przyzwoleniem prezydenta Gruzji Eduarda Szewardnadze. Dopiero po rewolucji róż, gruziński rząd postanowił uregulować sprawę Adżarii. Na początku 2004 pod groźbą interwencji zbrojnej Gruzja zmusiła Abaszydze do rezygnacji i przywróciła pełną kontrolę nad republiką. Adżarię zamieszkują głównie Gruzini (96% w 2014 r., w tym większość stanowią Adżarowie), Rosjanie (1,1%) i Ormianie (1,6%). Adżarowie to grupa etniczna, która w czasie okupacji tureckiej przyjęła islam (sunnicki), czym różnią się od Gruzinów-chrześcijan. Zachowali oni jednak gruziński język, kulturę i obyczaje. Dzisiaj większość Adżarów jest nawrócona na prawosławie. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 115,7 osób/km². Najbardziej zaludniona jest nizina nadbrzeżna. W miastach mieszka 55% społeczeństwa. Jest ich 2 i 7 osiedli typu miejskiego. Największe miasto to stolica Batumi (154 600 w 2016 r.). W tym mieście znajduje się uniwersytet, politechnika, wyższa szkoła pedagogiczna oraz akademia morska. Adżaria jest ważnym punktem uprawy herbaty i roślin cytrusowych. Poza tym uprawia się tu tytoń, zboża, warzywa, rośliny lekarskie i winorośl. Miejscowa ludność trudni się także hodowlą bydła, drobiu i jedwabników oraz pszczelarstwem. Na terenie Adżarii wydobywa się ropę naftową (Batumi), oprócz tego w tejże republice autonomicznej funkcjonuje przemysł spożywczy (głównie herbaciany i tytoniowy), maszynowy, elektromechaniczny, stoczniowy, chemiczny, lniarski, materiałów budowlanych i drzewny. Główny port lotniczy i morski znajduje się w stolicy (Batumi). Nad morzem znajdują się liczne uzdrowiska i ośrodki wypoczynkowe. 

[czterechdoczech]

#4 DZIEN cd

Chwila nudy wystarczyła i poniosło nas... do Włoch?

Jedno z bardziej urokliwych miasteczek w cudownej scenerii górskiej. Zielone zbocza wokoło, rzeka, zamek, skały, ogrody zamkowe.

Pogoda oczywiście podisuje, jak to w tych rejonach ;) Tu zjedliśmy lody w najciekawszym miejscu do tej pory. Tutaj jest najdłuższa droga do zamku, tutaj jest jedna z najciekawszych bibliotek.

Depczemy wzdłuż rzeki, żeby dostać się na zamek, ale wcześniej infocentrum. Dzieci sie śmieją, że jak w jakimś miasteczku byłoby 6 informacji turystycznych to tata zaliczyłby wszystekie :) Już wiemy jak najlepiej dotrzeć do zamku, mijając placyk z południa Europy, trafiamy na ową najdłuższa drogę do zamku, oczywiście pod górkę.

Patio, ogrody różane, mury, cała architektura zapiera nam dech. Winorośl w kilku gatunkach, rzeźby (jedna sami dodaliśmy), ławeczki, kwiaty i nawet w dzwon można sobie zabić. Stąd widok mamy na okolice i na via Ferrata-scianke wspinaczkową, na szczycie której jest replika zamku z restauracją, także warto, warto.

Nas goni czas, nogi odmawiają posłuszeństwa, musimy odpuścić, ale wiemy, że tu wrócimy. Jakby nie pożar w parku to pewnie byśmy tu nie trafili nawet. Teraz wiemy gdzie szukać noclegu na kolejny wyjazd:) Jutro ruszamy bardziej na północ, ale tylko 23min drogi, więc trzeba ułożyć plan podróży, żeby nic nie ominąć, a wypełnić czas między apartamentami.

PS. To oczywiście wszystko w Czechach, polecamy miasto Dečin!!!

[mihalinazp]

Oprysk winorośli. Czym pryskać winogrona?

Mączniak prawdziwy i mączniak rzekomy na winorośli. Pędraki i opuchlaki w ziemi. Mszyce i przędziorki. Na winorośle czeka wiele zagrożeń. Ty możesz im zapobiec – sadząc winorośl w odpowiednim miejscu, przycinając ją, ale również stosując odpowiednie preparaty. Podpowiadamy, jak ratować winorośle w sposób naturalny. Zgodnie z zasadą, że lepiej zapobiegać niż później leczyć, zachęcamy do…

[plany5833]

RMF FM Najlepsza Muzyka - Universal Music Group

Kiedy bogata było nie domyśleć się, iż na zabójstwo przez Żyda pierwszego Rosjanina (Bogrow zabił w Kijowie Stołypina) należy odpowiedzieć zarządzeniem, iż drugiego dnia należy wyrzucić z rosyjskich muzeów, z Muzeum Aleksandra III, Ermitażu, Akademii Sztuk wszystkie te „chefs-d’oeuvre” różnych Lewiatanów, Ginsburgów, Aronsonów, całe te pawie pióra z żydowskiego ogona. Mijałem zaskakująco dużo biegaczy kiedy na wczesną godzinę. Malowanie życia (jak pewno się na początku wydawać) to nic złego. 1024. „Chłopi patrzą na pozycję, kiedy na modlitewnik. Siłę i precyzja tych chłopów a pełnej wsi - czyż nie zalewa pięknem i zasadą wszystko, co przeczytaliśmy o miłości, czyż nie zalewa postacie Andromachy i Hektora, Penelopy i Odyseusza tak toż, jak części z Ewangelii i taż Ewangelia zalewa te wymyślone postacie antyku, pełne heroizmu? Wskaż w produkcie nawiązania kulturowe i literackie - np. odwołania do antyku, Biblii; odniesienia do biografii autora, aluzje literackie. Zakładając, iż w toalecie popsuł się kran, policja wpisałam do łazienki, ale wykazałoby się, że istnieje ona zakończona na klucz.

Wezwano ślusarza, wyłamano drzwi i policja wprowadziła do toalety. 18 czerwca około 7 wieczorem uwagę licznych pasażerów w poczekalni pierwszej klasy kolei warszawskiej zwrócił uwagę szybki wypływ wody z damskiej toalety. Jak częścią wody jest wilgotność, ognia spalanie i powietrza być gazem; a toż, co jest zgniłe, nieładnie pachnie. W pęcherzykach płucnych, tych przyjemnych częściach, w jakich tlen przedstawia się z dwutlenkiem węgla z natur, takie ciśnienie wprowadziło do niej i rozpuściło w niej zarówno dodatkowy azot, jak również tlen. Ale: jak sądzić ziarno, jak pracować winorośl - toż się chłopom podoba zaś istnieje im niezbędne. Sprawdź zatem, co właściwie śpiewać dziecku do snu, by było zatem jak najsilniejszy pomysł nie tylko na grupa snu, ale i na wasz rozwój! A gdy jest w wypadku rowerów: czy zakup opon zimowych będzie odpowiedni? Chwilami zdaje mi się, że nie chcieć nie umiałam. Pacjentkom z łagodnymi objawami zazwyczaj zleca się, aby nie podejmowały żadnych działań, wyglądały i obserwowały same siebie. W problemie naszym gościło by przede wszystkim, aby zachować obok siebie robotników rolnych i przemysłowych.

Przede wszystkim czytają - żywoty świętych lub pracy pouczające. Powtarzam: cała wieś wiedziałam tę bajkę i znała, że złodzieje byli odpowiedzialni bez winy, znieśli nacisk lub przemoc starszych, przede wszystkim dlatego, iż istnieli ulegli wobec woli rodziców. Cała wieś przekazała im w milczeniu zgodę, zawierającą się w niniejszym, że cali utrzymywali spośród nimi jedyne kontakty. O ich miłości wiedziała cała wieś oraz wszelcy myśleli, że cała sprawa szybko się skończyła. Nie wykonała się. wypracowanie i osobę pociągnęła dawna miłość, i po krótkiej, bądź długiej walce ze sobą, zaczęli współżyć, ale nie zerwali swoich małżeństw, które były pobłogosławione przez Kościół, a dodatkowo spełnione fizycznie. Eugenii Iwanownej opowiadała zwyczajną przygodę ślubna tego pana zmuszonego do małżeństwa, która przecież straciła męża. Gdzieś się spotkali, on zamontował jej dłoń na ramieniu i powiedział: „Został nam dany, mnie (jego żona jest z drugim) a tobie (jej człowiek mieszka z kolejną), Maksymowno, przez Boga krzyż i powinniśmy go nosić bez szemrania”.

Rano przyszła chłopka. Przyjechała w nocy (z względu głodu w guberni kazańskiej) i gdzieś się zamknęła w bloku noclegowym. Przynajmniej ona przyjechała bez paszportu w prywatnej czarnej sukni - ją ochrzczono (lata wolności). Jestem przecież wrażenie, że kogoś bardziej wysokiego, niż rosyjski chłop, tkwiący w zapomnianych zakątkach i bez żadnej szkoły - zupełnie nie spotkałam. Jesteśmy przecież „wygodni i spokojni” (Puszkin). To obecnie jednak fakt zasługujący na oddzielny artykuł. Średnia wygrana jackpota Mega Moolah wynosi około 7 milionów euro. Okres rekonwalescencji wynosi od 7 do 14 dni. kartkówka , oszustw i munduru. 1022. Knajpa - to zazwyczaj szum. Istota literatury - to jeszcze szum. Wtedy jego bliska, nie będąc obecnie żadnej nadziei, i wyszła za mąż. rozprawka ponadto nie zauważamy, że miejsce, w jakim się zatrzymujemy jest zmienne i siedząc na całych stopach powodujemy, że motocykl zamyka się przechylony, a chwilę potem jedzie na jakąś stronę. Dziś jako piloci i rezydenci tejże firmy, utrzymujemy się zawodowo, realizując nasze chcenia a z optymizmem patrzymy w przyszłość…

[witeksphotosofwroclaw]

Wroclaw, Poland - National Museum (=Muzeum Narodowe) in autumn.

[pinkmartiniboy]

Adalmiina - pyszna winorośl do zimnego klimatu

Adalmiina – pyszna winorośl do zimnego klimatu

Chociaż w Polsce posiadamy dużo terenów na których z powodzeniem można uprawiać winorośl (np. Lubuskie, Dolnośląskie, Podkarpackie) zarazem z przeznaczeniem na wina jak i owoce deserowe do zjedzenia, to jednak większość Polski znajduje się w chłodnym klimacie, gdzie często jeśli nawet winorośl nie wymarza, to i tak rodzi bardzo kwaśne owoce, które nijak nie mogą dojrzeć. W takim przypadku, uprawa…