#yenildim

[tumemanquest]

Sensizlik ve hissizlik ile savaşıyorum içimde.

Hissizliği yendim, sensizliğe yenildim.

[askdamarimizabasmis]

Yenildim! Aç kapını yalnızlığım, ben geri geldim...

[kirik-beyaz]

Kırık kanadını sardığım kuş, iyileşince evimi taşlamış :)

[mazemervek]

Ben sandım ki gerçekten sevdin, bu yüzden istedim ki gel gör yaralarımı ve dokun , gel gör tüm sustuklarımı ve sarıl , gözlerinden anlardım dileme bir özür, sandım ki cesurdun korursun sandım tüm savaşlar da bende bunu bildiğimden savaşırdım , bazı şeyler telefon da anlatılmaz , bazı vedalar asla olmaz şimdi bir mezarın başında birlikte ağlayalım kaybettiklerimize , doğanlara ve doğamayacaklara .

[sevimlizadee]

Sana olan sevgim en büyük zaafımdı

[silentscream-18]

Her seferinde yenilip güvenip geri döndüğüm için kendimden özür dilerim...

[dediannem]

"Ben güçlü biriydim, bi' tek sana yenildim"

[olafkardanadam]

Zırhlarım pas tutsa da, içinde hâlâ atan bir kalp var.

Yıllar boyu ördüğüm duvarların ardında, savaş meydanlarından sağ çıkmış bir yüreğim var. Her darbeye karşı dimdik durmayı öğrendim, her ihanete karşı suskun kalmayı. Ama ne kılıçlar, ne taşlamalar... Beni senin suskunluğun kadar yaralayamadı.

Seninle savaşmadım ben. Aksine, barış için bütün silahlarımı bıraktım. Herkesle kavga ederken, sana sırtımı döndüm ki arkama bile bakmadan güvenebileyim. Ama işte en çok, sırtımı dayadığım yerden vuruldum.

Savaş meydanlarında yara alırsın, kanar geçer.

Ama senin sessizliğin... O bambaşka bir şeydi.

Bir göz kaçırması kadar soğuk, bir kelime eksikliği kadar ağır.

Ne söyledin, ne sustun…

Ama ben, her susuşunda bin kere öldüm.

Beni seninle savaşmak değil, seni anlamaya çalışmak yordu. Çünkü suskunluk en acı dilmiş meğer… Ve ben hep anlamlar aradım, boşluklarında kayboldum.

Şimdi bu paslı zırhların içinde, hâlâ atan bir kalp var.

Ama sana değil, sadece hatıralarına çarpıyor.

Ve her çarpışta biraz daha yoruluyor.

Beni düşmanlar değil, beni senin sessizliğin yendi.

[pogosipos-so]

-Sadece sanatla ilgilendiğinizi düşünüyordum.

~Öyle, benim sanatım sensin.

[numberonelovecreation]

[kirik-beyaz]

Nasıl bu kadar kendimi kaybederim, bu denli korkmama ne sebebiyet vermiş olabilir..

[metehandogan]

Bilgisayar mühendisliği okuyordum. Çok sevdiğim bölümümü ikinci sınıfta bırakmak zorunda kaldım. Azalan Marjinal fayda kavramını bilir misiniz? Hani, çok susayınca içtiğiniz ilk bardak su size hayat verir, ikinci bardak belki tatmin eder ama beşinci bardak artık size hiçbir şey hissettirmez ya, işte tam da böyleydi. Artık bilgisayar mühendisliği okumanın bana marjinal faydası kalmamıştı. Sevdiğim bölümü bırakmak zor olsa da, bir şeyi sevmenin yeterli olmadığını, bazen gitmek gerektiğini öğrendim.

Şimdi çatı katımdan taşınmam gerekiyor. O çatı katı ki, yalnızlığımı paylaştığım, düşlerimi büyüttüğüm ve bazen çaresizliğimi duvarlara fısıldadığım küçük evrenimdi. Plakların, kahve kokusunun ve pencereden giren rüzgarın yarenlik ettiği o küçük odada, kim bilir kaç hayal kurdum, kaç defa yenildim, kaç kere yeniden başladım.

Buradan ayrılırken içimde garip bir his var, biraz hüzün, biraz kaygı ama en çok da tuhaf bir özgürlük hissi. Çünkü biliyorum ki gerçek özgürlük, bazen ait olduğunu düşündüğün yerden kopmakla başlar. Ve her son, yeni başlangıçların önsözüdür.

Artık yeni bir hikayeye hazırım. Tabelası olmayan yeni bir yolda, daha cesur, daha kararlı ve belki de daha gerçek. Bu kez tabelalara değil, içimdeki sese güveniyorum.

Çatı katıma teşekkür ederim. Bana sessizliği, bana beni dinlemeyi öğrettiğin için.

Ve sana teşekkür ederim, hayat. Hiçbir zaman istediğim gibi olmadığın, beni hep şaşırttığın ve her seferinde yeniden yola çıkmaya zorladığın için.

[selin-n]

Hayırlı bereketli iftarlarınız olsun🌿🕊️

Allah tuttuğumuz oruçları kabul etsin inşaallah 🤲🌹💖🍀☕

Şehr/imde iftar saati: 19:19 20 Mart

Yenildim.....

Son demindeyim keyfimin,

Kalbimde bir ateş,

Biraz kan...

Biraz duman...

Efkarını yaşayıp gideceğim,

Yenildim....

alıntı

Kimseye etmem şikayet

Ağlarım ben halime 🎼🎶🎵

Huzurlu akşamlar, mutlu vakitleriniz olsun 🌹🦋🍀🌹☕

[beyazkuguu]

Ben güçlü biriydim. Bir tek sana yenildim..

[vedalarkalicidir]

'Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep. Canımdan kaç can gitti saymadım o gece. Kendimin en kıyısında ve kendimin en ücrasında gaseyanlarımın çaresizliğiyle koştum. Kendimden kaçtım, bendeki senden, göğüs kafesimin içindeki o mezarlıktan kaçtım. Dizlerimin üzerine çöktüm sonra. Yol bitti. Yol bitince eve döner insan hep. Ciğerlerimi tükürdüm bilmediğim bir şehrin hiç bilmediğim bir caddesinin kaldırımında o gece. Teselli etmek için uzanan her eli itekleyip senin boşluğuna sarıldım. Yanılgılarımı ve yenilgilerimi koydum yanıma. En güzel sana yenildim ben. İlk yenildiği yerden eve döner insan hep. Etimi kemiğimden söküp, canımı yaktım, tarumar ettim, attım seni içimden o gece. Ertesi sabah, dışarı çıktım. Sokak köpeklerini sevdim, çiçekleri kokladım, demli bir çay içtim. Her şey yerli yerindeydi, ben evimde değildim. Hayat yeterince ince davrandığında, eve döner insan hep. Celladıma, omuzumdaki gülün hatrına gülümsemenin ne demek olduğunu öğrendim o gece. Beni, bir çok kere vurdular çok kez düştüm, ama beni düşüren şeyin senin çelmen oluşunu hazmedemedim. Gırtlağımdaki o cümleyi yuttum. Anlaşılmadığını gördüğü yerin kıyısından eve döner insan hep. En kuytularımdan vuruldum, cinnetlerimi ve cinayetlerimi kustum sokaklara o gece. Ayaklarımda milyonlarca yıldır yürümemiş yolla, sana gelmiştim. Kapı dışarı ettin beni. Seni öldürdüm zihnimde acımadan. En güzel sen yaktın canımı. Canının yandığı ilk yerden, eve döner insan hep. Üzerimdeki beyaz gömleğin kan revan olduğunu gördüm o gece. Zihnimde kaç kere vurdum sen, kaç kere öldürdüm kaç kere diriltip kaç kere sevdim hatırlamadan korkuyu zapt ettim. Gamzelerin ve sen, göğsümde yedi bıçak ve sonsuz sızı. Umudunu kestiği ilk yerden, eve döner insan hep. Kapısında yıllarca beklediğim evden geri dönerken, bir başkasının kapıyı ilk çaldığı anda eve girişini görmüş kadar canım yandı o gece. Sonra bir patikada kendimi bulup, düzlükte tekrar kaybettim. Bir çok kere veda ettim, gidemedim. İstenmediği ilk yerden, eve döner insan hep. En babasız evlerin, yetim kalmış odalarında çiçekler büyütmüş kadınlar kadar canım yandı o gece. Kaburgalarıma saplanmış en paslı hançerleri söküp, geceye yürüdüm korkusuz. Ellerinin beyazlığını aradım kuytularda, yoktu. Tutacak bir el bulamadığı ilk yerden, eve döner insan hep. Aynalar yolumu kesti o gece kaçtım, kurtulamadım. Gölgem gibi benimleydin. Ben seni unutup tekrar hatırladım her seferinde ve bu en güzel mağlubiyetim oldu. Bir sabah yastığımda bir tutam saçın vardı, kimseye anlatamadım. Konuşacak kimse kalmadığında, eve döner insan hep. Bir çocuğun, herkesin salıncakta sallandığı yerde, mendil satması kadar canım yandı o gece. Sonra göğsüme, kınına hayran kaldığım bir hançeri saplayıp tam yedi kere çevirdim. Herkes gitti, sen sen kaldın. Ben yoktum orda, sen vardın o gece. Bir acıyı ev bilince, eve döner insan hep. Göğsümü yumrukladım defalarca, yutkunmak, ağlamak için, ağlayamadım o gece. Ben, senin yokuşlarında son sürat sana doğru koşarken vuruldum, adım dahi atmadın, dönüp bir kere bakmadın. Bir çiçek cehennemde de çiçekti, darılmadım. Kendini suçladığı ilk yerden, eve döner insan hep. Dünya bir ağrıydı göğsümde, göğsümü kanattım o gece. Sabahlara kadar, ağladım. Bilmediğim şehirlerin sokağında öksüz kaldım. Kaçtım, kaçtıkça yakalandım kendime. Herkes vardı sen yoktun, babam beni terk etti sen yoktun, annem öldü sen yoktun. Kimsesiz kalınca eve döner insan hep.'

[mesut-sems]

Ben hiç hayata yenilmedim...

Hiç kimse bileğimi bükemedi...

Oysa ki ;

Benim başımı öne eğdiren yüreğimdi...

Diz çöktüren merhametim...

Susturan ise vicdanımdı...

Kısacası...

Ben her defasında insanlığıma yenildim...