venetiasdiary

[venetiasdiary]

Artık göz yaşlarım akmıyor.

[venetiasdiary]

Sürekli insanlarla tanışıp tanışıp sonsuza dek onlarla ayrılmaktan bıktım. Uzun süreli olan tek bi arkadaşlığım olmuyor çocukluktan bu yana sadece 2 arkadaşım kaldı onlarla da aram eskisi kadar sıkı değil. Sorun bende evet ama biraz da çağda.

[venetiasdiary]

Masum Bir Yalan – A. R. Torre

Psikolojik gerilim türüne ilgi duyanların kesinlikle kaçırmaması gereken bir kitap. Masum Bir Yalan’da Dr. Gwen Moore’un, bir seri katilin peşine düşerken karşılaştığı gizemler ve zorluklar, okurken sizi sürekli merakta bırakıyor. Gwen’in içsel mücadeleleri ve katilin kimliğiyle ilgili tahminlerinizin yanlış çıkması, kitabı oldukça etkileyici kılıyor.

Her sayfa, karanlık sırlar ve beklenmedik dönüşlerle dolu. Özellikle sonunda yaşanan şok edici gerçek, hem şaşkınlık hem de tatmin duygusu yaratıyor. Torre’nin yazım tarzı ise her şeyin ötesinde; karakterlerin derinliklerine inmek ve bu gerilim dolu atmosferde kaybolmak o kadar etkileyici ki, bir sonraki sayfada ne olacağını düşünmeden duramıyorsunuz.

Eğer psikolojik gerilim ve sürükleyici hikayeler seviyorsanız, Masum Bir Yalan tam size göre. Karanlık ve düşündüren bir okuma deneyimi arayanlara mutlaka öneririm.

[venetiasdiary]

Sen Bunu Okuduğunda Ben Ölmüş Olacağım… Bazı kitaplar sadece okunmaz, hissedilir. Ve bu kitap tam olarak öyle bir şey.

Daelyn, yıllarca zorbalığa uğramış, tüm çıkış yollarını kapalı görmüş bir kız. Ölüm tarihini seçmiş, bir geri sayım başlatmış. Ama hayatın bizim planlarımıza pek de uyduğu söylenemez, değil mi? Çünkü biri çıkıp, “Hey, belki de her şey bitti sanıyorsun ama ya değilse?” diyor. Ve işte o zaman hikâye başlıyor.

Bu kitap ağır. Bazen nefes aldırmıyor. Ama bir şekilde, karanlığın içinden süzülen incecik bir ışık gibi umut da hissettiriyor. Zorbalık, yalnızlık, görmezden gelinmek, en çok da “keşke bu dünyada hiç var olmasaydım�� hissi… Eğer bunlardan birine bile uzaktan dokunduysan, bu kitap seni sarsacak.

“Ben bu dünyada gerçekten var mıyım?” diye sorduğun oldu mu? İşte Daelyn’in hikâyesi, tam da bu sorunun etrafında dönüyor.

Peki sen, hiç içinde kaybolduğun bir kitap okudun mu?

[venetiasdiary]

Kimlik, Aile ve Sessiz Çığlıklar: “Sana Anlatmadığım Her Şey” Üzerine

Bazen bir kitap okursunuz ve sayfalar ilerledikçe içinizde tuhaf bir sıkışma hissi oluşur. İşte Celeste Ng’in “Sana Anlatmadığım Her Şey” tam da böyle bir roman. Daha ilk cümlede Lydia’nın öldüğünü öğreniyoruz ama asıl mesele bunun nasıl olduğu değil, neden olduğu.

1970’lerde yaşayan bir Çin-Amerikan ailesinin içinde sıkışıp kalmış karakterlerle dolu bir hikâye bu. Annesinin gözünde Lydia, başarılı bir doktor olmalı. Babası için ise popüler, arkadaşları tarafından sevilen biri. Ama Lydia’nın kendisi kim, ne istiyor? İşte o noktada her şey sessizliğe gömülüyor. Ng, ebeveynlerin farkında olmadan çocuklarına yüklediği ağır beklentileri, kimlik arayışını ve aile içi iletişimsizliği inanılmaz bir incelikle işliyor.

Kitabı okurken bazı cümlelerde durup nefes almak istedim. Her karakterin içinde biriken şeyleri hissetmek o kadar kolaydı ki… Ve sanırım bu yüzden Lydia’nın hikâyesi sadece onun değil, bizim de hikâyemiz gibi geliyor. Hepimiz zaman zaman başkalarının gözünde bir “versiyonumuz” olmak zorundaymışız gibi hissetmedik mi?

Eğer duygusal olarak derin, içe dokunan ve biraz da melankolik bir şeyler okumak isterseniz, “Sana Anlatmadığım Her Şey” tam size göre. Çünkü bazen kelimelerle anlatamadıklarımız, en büyük yüklerimiz oluyor.

[venetiasdiary]

Hem arkadaşım yok diyip hem de arkadaşım olması için çabalarkenki sabrı, enerjiyi, emeği harcamak bana çok fazla geliyor.

Tumblr sosyalleşelim diye topluluklar yaptı ama biz bu çağa ayak uyduramayan ve belki de hiçbi zaman uyduramayacak olanlardanız. Sırf bu çağda değil hiçbi zaman sahte olamadığımız için kendimiz olduğumuz için ayakta kalamayacaktık belki de. Bi işe yaramıyor sosyalleşsen de yalnızsın çünkü. Maria Callas çok ünlüydü ama yalnızdı. Etrafında ona hayran bir sürü insan vardı ama yalnızdı. Her şeye çare var yalnızlığa yok.

[venetiasdiary]

Ben konuşmaktan, kendimi tanıtmaktan, ciddiyetten, şaka yapmaktan, hiçbişey yokmuş gibi davranmaktan, yalnızlıktan, sosyalleşmeye çabalamaktan, yaşamaktan yoruldum.

[venetiasdiary]

Merhaba, ben bu sefer bir genç yetişkin (young adult - YA), gizem, dram ve psikolojik gerilim romanıyla geldim. Yine viraz yavaş okumam sebebiyle bu kştabı 8 günde bitirdim. Çok şaşırtıcı bir sonu vardı. Sizin de okumanızı öneririm.

E. Lockhart'ın Yalancılar romanı, zengin ve köklü Sinclair ailesinin her yaz tatillerini geçirdikleri özel adalarında yaşanan gizemli olayları anlatıyor. Kitap, ailenin en büyük torunu Cadence'in perspektifinden ilerliyor ve onun hafıza kaybı yaşadığı bir kazanın ardındaki sırları çözme çabasını konu alıyor. Anlatım dili akıcı ve sürükleyici olup, okuyucuyu sürekli merak içinde bırakıyor. Özellikle kitabın sonu, beklenmedik bir şekilde gelişerek okuyucuyu derinden etkiliyor ve hikâyeyi yeniden düşünmeye sevk ediyor. Karakterlerin derinlikli işlenişi ve aile içi ilişkilerin karmaşıklığı, romanı daha da ilgi çekici kılıyor.

[venetiasdiary]

Maria filmine gittim filmde çok ağır bi yalnızlık konusu işleniyordu. Maria La Callas'ın yalnızlığını iliklerime kadar hissettim. Film oldukça iyiydi. Oyunculuklar zaten harika. Ama yalnızlık konusunda kendimden izler gördüğüm için filmde ağladım. Yine de gidilesi bir filmdi.

[venetiasdiary]

Nosferatu (2024)

[venetiasdiary]

Have you ever read Doctor Zhivago? It's a Often dark romantic novel with the type of characters you said you were seeking.

I haven’t read it, but I know it’s a classic. It seems like a deep and complex novel! Have you read it? Did you like it?

[venetiasdiary]

Hiiii

Hi

[venetiasdiary]

Don't think I'll ever go home

I'm not a kid anymore

I'm leaving a piece of my soul

Don't think I'll ever go home