alynoctis

[alynoctis]

SONDER

Yalpayarak ellerim ceplerimde umutsuzca basimi egip karisiyordum sokaktaki fanilerin arasina…

Siyah saclarimin arasina dusen sararmis ama hala da bir o kadar canli sonbahar yapragiyla gozlerimi carpik adimlarimdan cekip etrafima baktim.

O an anladim ki bu dunya benim dusuncelerim icin fazla dardi.

Gozlerimin istemsizce ugradigi icinde solmus ruhlari saklayan o canli bedenlere bakakaldim uzun sure.

Kimisi bir yere gidiyor kimisi de geri donuyordu.Kimisi de yorgun bakislariyla sadece kosarak kacmak istiyordu.

Tabiki bunlar sadece kafamda kurdugum ufak tiyatrolardi.

Asla bilemezdim o bakislarin arkasinda saklanan belki de hic bir zaman anlasilmayacak hisleri.

Anlayamazdim o dusunceli hallerin arkasindaki belki de gercek olacak belki de olmayacak o fikirler yiginini,duyamazdim sokaktaki binlerce yuregin hangisinin nasil attigini,hissedemezdim ruhlarinin icinde saklanan acilarini,mutluluklarin belki de en buyuk korkularini.

Goremezdim siyah sayfalardan siyrilan iyi ruhlari…

Bilemezdim,hissedemezdim,anlayamazdim saglam bedenlerin arkasindaki gercekleri,tum o ruhlarin aitligini.

Anlamlandirmaya calistigim binlerce parca hayattan bir kaciydi ve benim de ellerimde sadece dusuncelerimin sahnelendigi kucuk bir tiyatro sahnem vardi.

[alynoctis]

[alynoctis]

Aitlik hissini hissedemiyorum.

Gittiğim her yerde bir yabancıyım.Anıları sadece uzak buğulu pencerelerden izleyebiliyorum.Yakınında oldugum herkesin bir o kadar da uzağındayım.Kaçtığım tüm yerler eninde sonunda bir boşluğa dönüşüyor.Hislerim başıboş dolaşıyor amansızca.

[alynoctis]

💌💌💌

[alynoctis]

Çok sevdiğin ama geri döndüremeyeceğin kişiler aklının köşesini terk etmez.Ve en ufak bir anımsama da seni tekrar terk eder.

[alynoctis]

05/08/2023...

[alynoctis]

Ve sen çok güzel susuyordun,o yüzden en cok sana ihtiyacım vardı.

[alynoctis]

Kimsenin kimseyi kusurlariyla tüm hatalari ve tüm aptaliklariyla bir bütün olarak sevebileceğine inanmıyorum.Birini düzeltmek uğruna kendiyle derin bir savaşa girecek kadar seven bir kalp oldugu düşüncesi oralarda bir yerlerde ortaya cikmamaya yemin etmiscesine saklanıyor.

[alynoctis]

Kopamiyormus gibi hissediyorum o kadar kırmak istiyorum ki sana sıkıca bağlanan zincirlerimi bir yandan da zincirlerimi sana dolamak istiyorum sıkıca sarılmak istiyorum sana gitme diye.Ama iyi biliyorum ki elbet sen de zincirlerini kırıp gideceksin benden.

[alynoctis]

"Bir şekilde birbirimize söylemek istediklerimiz yıllar içinde kayboldu, zaman sözlerimizi yonttu ve onları taşa çarpan dalgalar gibi yıprattı. Zamanla anlamlarını yitirdiler. Bir cesedin nerede bitip diğerinin nerede başladığını zar zor ayırt edebileceğimiz kadar yakın olduğumuz geceleri hatırlamak zorlaşıyor. Bu anlar gözle görülür yaralar bırakmıyor ama bazı günler keşke bıraksalar diyorum. Burası parmak uçlarının beni yaktığı ve derinin asla bir araya gelmediği yer. Beni bu şekilde korkutmayı başaramadın, ama yine de üzerimde bir iz bıraktın - sahip olduğumuz şey o kadar ileri gitti ki çoğu gün onun izini bile hissetmiyorum. Ama bazen, gözlerimi kapatıp gülüşünü düşündüğümde, yanaklarımı öpen yumuşak bir esinti tarafından taşınan sesini rüzgarda duyar gibiyim. Yaprakların hışırtısında ve kaldırıma vuran yağmurda kahkahalarını duyuyorum. İşte o zaman belki biraz daha dayanmamız gerektiğini anladım ve beni en çok o zaman etkiledi: iki insanın nasıl değişip uyum sağlayabileceği, birbirine daha iyi uyması için bir zamanlar pürüzlü kenarlarını yumuşattığı ve bu iki parçayı çözmek için nasıl mücadele ettiği. bittiğinde yeniden bir bütün. Resmin tamamını anlamak için eğrilerimizi, kenarlarımızı ve hatalarımızı öğrenmek için o kadar çok gün harcadık ve her şey çöküp yandığında, her şeyi yeniden unutmak için elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz. Uykunda alçak sesle konuşman, ellerinin her zaman meşgul olması, birine güvenmenin nasıl bir şey olduğunu asla bilememen. Bunların hepsini artık biliyorum ve onlarla yaşamak zorundayım. Ve amacın ne olduğunu merak ediyorum - neden seni yeniden unutmak için seni tanımak için bu kadar çok uğraştım? Parmakların benimkine ilk dokunduğundan beri kendimi gitmene izin vermeye hazırlıyormuşum gibi geliyor."

[alynoctis]

Senden bazı şeyler için hoşlanmadım.Sen benim için bir insandan ya da kayıp bir ruhtan daha fazlasıydın.Işığınla ruhumun ince, karanlık duvarlarını yıkıyordun.Ruhumu seninle onardın. incitsen de kırsan da kusura bakma efendim, ruhum artık aydınlanamayacak kadar karanlık..

[alynoctis]

Hayat, bir sürü kaçış yolunun olduğu ama her kaçışın, her çıkışın aynı sona gittiği garip bir oyundur. Bitirmesi zor, gözyaşı var, acı var, kahkaha var, aşk var, her şey var. Kim kendi sonunu getirir. Bazıları kendi sonunda boğuluyor. Sonunun ölüm olduğu bir oyunda mutlu son beklenir. Oyunlar kötü değildir, acıtmaz, sonunda ölmez, oynayan ağlamaz, oyunu bırakan geri gelmemek için oyunu bırakmaz. Hayat bize kötü bir oyun oynuyor, bizi oyuna zorluyor ve son gelene kadar gitmemize izin vermiyor. Ve mutlu son hakkında yalan söylüyor.

[alynoctis]

İçimdeki yangının ne olduğunu hala bilmiyorum. Bu zamansız yerde zamanın nasıl geçtiğini düşünmüyorsunuz bile. Zaman senin için bir ömür gibi akıp gidiyor. Berbat düşüncelerin var ve endişeleniyorsun. İçeride hala bir yangın var. Ruhunda bir ölü var. Vücudunun içinde bir ceset yatıyor.

[alynoctis]

Biliyorum, belki kalbini kırdım, bir yangın çıkardım ama umarım küllerin benim anılarımdır.

[alynoctis]

Tüm bunları anladığını söyledin, peki anlamak nedir? İlgilenmiş gibi bakan gözlerindeki tüm acımayla bana baktığında, ne kadar çok şey anlamadığını anladım.

[alynoctis]

Yaralarima yildizlar cizdin.

[alynoctis]