chipmybrain

[chipmybrain]

Thema 6: vrijheid

 Wat betekent vrijheid voor mij?

Waar komt het woord vrijheid vandaan?

   Het Nederlandse woord ‘vrij’ is waarschijnlijk afgeleid van het woord ‘priya’ in het Oudindisch (ook Sanskriet genoemd). In het Indo-Germaans kwam het soortgelijke woord ‘friya’ voor. De betekenis van deze woorden was ‘lief’ of ‘dierbaar’. In de Germaanse en Keltische talen ontwikkelde die betekenis zich later tot ‘vrij’.

Hoe gebeurde dat? Men vermoedt dat er in de Germaanse en Keltische stammen een tegenstelling bestond tussen geliefde verwanten en mensen die niet tot die groep behoorden; dat waren de dienstbare onderworpenen, die geen deel uitmaakten van de stam en niet vrij waren, en waarschijnlijk ook geen eigen familie mochten vormen. Liefde functioneerde dus alleen voor degenen die vrij waren.

Het woord ‘vrede’ komt ook voort uit die taalontwikkeling: dat woord stond voor de relatie tussen de vrije mensen, de mensen die elkaar liefhebben. Deze betekenis van het woord ‘vrij’, in relatie tot liefde, kunnen we ook nog in het Nederlands terugvinden: namelijk in het werkwoord ‘vrijen’, of iemands ‘vrijer’ zijn. Woorden als ‘vriend’ en ‘vrouw’ zijn op die manier ook terug te leiden op ‘vrij’.

Oorspronkelijk ging het begrip vrijheid dus vooral over relaties. Niet voor niks heet de Germaanse godin van de liefde ‘Friia’. En naar die godin is onze vijfde dag in de week genoemd: vrijdag. Dat was trouwens een letterlijke vertaling van het Latijnse Veneris dies: dag van Venus, de Romeinse variant van de liefdesgodin. De Romeinen vernoemden hun dagen van de week altijd naar de goden van de planeten, in navolging van de Grieken, die op hun beurt de Babyloniërs volgden, die daarmee begonnen.

(bron: www.watisnouvrijheid.nl, geraadpleegd op 13 augustus 2018)

Wow! Van oorsprong is vrijheid dus een voorrecht voor geliefde verwanten en ook voor hen die een relatie hadden. En het lijkt wel of we de vrijheid door de eeuwen heen steeds verder geëvolueerd hebben naar groeperingen (verwante geliefden versus dienstbare onderworpenen) en naar relaties. Vanuit de historie is vrijheid dus een woord van voorwaardelijkheid (ergens bij horen en relaties hebben) terwijl dat naar mijn idee juist het tegenovergestelde is van wat wij juist onder vrijheid verstaan. Het is ook boeiend om te zien hoeveel mensen vrijheid anders beschrijven en daarmee ook anders beleven. Ook hoe opvoeding een invloed heeft op de betekenis van vrijheid in je leven (‘zorg ervoor dat je financieel onafhankelijk wordt, mijn zoon, dan ben je vrij’ of ‘zorg ervoor dat je gaat doen waar je echt blij van wordt, mijn dochter, dat geeft je vrijheid’).

Een goede relatie van mij beschreef het begrip vrijheid als volgt:

Ik voel de vrijheid om zelf beslissingen te kunnen maken, te kiezen wat ik aandoe, te besluiten wat ik ga eten, hoe ik mijn tijd indeel, aan wie of wat ik mijn energie besteed. Ik voel vrijheid om te mogen doen wat ik leuk vind, ik voelde toen ik opgroeide de vrijheid om het leven te ontdekken, uit te vinden wie ik ben, keuzes te maken en te vallen en weer op te krabbelen, zonder oordeel.

 Vrij zijn betekent dat ik kan besluiten om niets te doen wat ik niet wil op dat moment, niets te hoeven en alleen maar te mogen. Ik ben vrij als ik geen verplichting heb om op te staan, mijn telefoon in de gaten te houden, afspraken te hebben of de druk te voelen om iets te gaan doen. Dus vrij zijn is voor mij het ontbreken van verplichtingen...

Wat ik dan voel is rust en door rust hoor ik de vogels fluiten, ruik ik het versgebakken brood als ik langs de bakker loop, zie ik de vlinder op de stoel in mijn tuin, ik heb oog voor dingen die normaal aan me voorbijgaan, de mooie kleur groen van bladeren, hoe ingenieus een nest van een meerkoet eigenlijk is.

 Vrijheid en geluk zijn voor mij niet onlosmakelijk verbonden, ik kan ook enorm gelukkig zijn in routine/regelmaat of verplichtingen! Vrij zijn is een staat die je niet constant moet ervaren om ervan te kunnen genieten, vrijheid daarentegen zou je altijd in meer of mindere mate moeten voelen.

 Ik herken mezelf hier erg in. Vrijheid is het kunnen maken van keuzes zonder belemmeringen en verwachtingen waar je last van hebt, echt kiezen vanuit je kern, en daarmee los zijn van wat je niet hebt (ik ben niet knap genoeg, intelligent genoeg, lief genoeg, goed genoeg etcetera) en tevreden zijn met wat er wel is. Als dat wat ‘is’ goed voelt, voel ik vrijheid. En meestal is dat weer op die legendarische momenten in de natuur, na een lange periode van inspanning (met deadlines, verantwoordelijkheden, verwachtingen) of na het bereiken van een langetermijndoel (dan is het voor mij een soort kick, vrijheidsgevoel, met adrenaline). 

   Je vrij voelen is een staat van zijn die we echt niet altijd kunnen of hoeven te hebben, maar die we door de jaren heen wel steeds meer verliezen door alles wat we onszelf (laten) opleggen. De keuzemogelijkheden die we hebben maken het daarmee gek genoeg eerder moeilijker dan makkelijker: Voel ik meer vrijheid als ik een dagje naar de sauna ga, een strandwandeling ga maken of als ik lekker ga shoppen? Waar heb ik ECHT behoefte aan?    Veel mensen voelen zich alleen vrij als ze op vakantie zijn, los van verplichtingen en verantwoordelijkheden. Ze hoeven even niet in de rol van hun functie te kruipen of sociaal wenselijk gedrag te vertonen.    Wat het ook is wat je vrijheid geeft, het is interessant om dit eens te onderzoeken. Zijn het altijd grote dingen, grote contrasten met het dagelijkse leven (twee derde van ons leven) die je een gevoel van vrijheid geven? Of lukt het je ook om in het kleine dingen te vinden en deze momenten zelf te creëren?

Ik kan af en toe echt een ‘blij ei’ zijn en enorm veel vrijheid voelen als ik ’s ochtends vroeg met onze hond de wereld zie ontwaken, de vogels horen fluiten, een heerlijk ontbijtje voor mezelf bereid, een lange fietstocht maak of yoga bedrijf. Misschien is hiermee ‘me vrij voelen’ bij mij wel gelijk aan ‘me gelukkig voelen’. Als ik me gelukkig voel, voel ik me vrij en vice versa.

 Onze maatschappij en vrijheid

Vanaf het moment dat we worden geboren en door onze ouders worden aangegeven bij het gemeentehuis, zijn we een nummer. Een uniek nummer wel te verstaan, maar ook meteen traceerbaar in een groot wereldwijd systeem. We worden een track-en-tracepakketje dat gedurende ons gehele leven van de ene locatie naar de andere beweegt. Op deze levensreis worden we beloond door prestiges (denk aan diploma’s die aan ons bsn hangen), beschadigd door ziektes (denk aan het epd-systeem waar ons medische dossier in zit) en gestraft (denk aan bekeuringen voor overtredingen of vergrijpen). Ons nummer hangt vol (voor)oordelen, normeringen en waarden. En we zijn hiermee relatief: ‘Wat hangt er allemaal aan jouw nummer? Oh, dat is veel meer dan aan het mijne, ik wil ook wat jij aan je nummer hebt hangen’. 

   We moeten vanuit het onderwijs minimaal overal gemiddeld voldoende op score en als we van alles wat in ons leven hebben, dan doen we aardig mee (sociaal leven, sport beoefenen, goede baan, wat spaargeld, eigen huis, relatie etcetera). Maar dan nog verlangen veel mensen naar de begeerde financiële onafhankelijkheid of die beroemde status om zich vrij te voelen (‘als ik nooit meer hoef te werken voel ik me pas echt vrij en kan ik eindelijk doen wat ik echt wil’). En dan te bedenken dat ongeveer één procent van de wereldbevolking deze status van financiële onafhankelijkheid bereikt.    Onze maatschappij geeft ons door alle luxe die we hebben absoluut meer kansen om ons vrij te voelen, maar legt ook een grote druk op ons doordat het lijkt alsof vrijheid steeds meer een staat van zijn is die buiten ons ligt, terwijl het gevoel van vrijheid helemaal niets nodig heeft. Gelukkig zien we ook steeds meer tegenbewegingen die de balans proberen terug te brengen, zoals yoga, mindfulness, minimalisme en parttime werken. Maar ook waardevolle relaties, de mogelijkheid om de wereld te ontdekken en zelf keuzes te maken, geven ons vrijheid.

Wat betekent vrijheid voor jou?

Wanneer voelde jij je voor het laatst echt vrij? 

Was dit gevoel voor jou iets anders dan vrijheid? Of geluk? Wat hoor je, zie je, ruik je, doe je als je je vrij voelt?

Ik nodig je uit om een moodboard te maken, wordcloud of mindmap rondom het thema vrijheid en daar eens naar te kijken. Hoeveel grip heb ik zelf op het creëren van vrijheid? Lukt het mij me elke dag een beetje vrij te voelen?

Een paar ideeën voor moodboards:

-          http://www.gomoodboard.com/

-          www.canva.com

-          https://spark.adobe.com/make/mood-board-maker/

[chipmybrain]

Thema 5: Muziek

 Wat betekent muziek voor mij?

Als ik het heel plat zeg, dan geven onze zintuigen ons het gevoel van leven.    De geur van de lente, vers brood, lekkere koffie, parfum en seizoenkruiden (kaneel, lavendel, basilicum) geeft ons een euforisch gevoel of voert terug naar mooie of juist traumatische herinneringen uit het verleden.    De smaak van zoetigheid, het verlangen naar zout, het frisse van zuren, de stuiptrekkingen van bitter en de smaakversterker umami geven ons dezelfde beleving. Umami is een van oorsprong Japans woord, dat ‘heerlijkheid’ of ‘hartig’ betekent. Umami verhoogt de speekselafscheiding en versterkt de zoute en zoete smaken. Umami is vooral gevoelig voor natriumglutamaat. Dit is een aminozuur en wordt vaak toegevoegd als een smaakversterker, vooral in kant-en-klaarmaaltijden en zoute snacks. Bij umami denken wij aan parmezaan, bouillon en spek. (Vrij naar informatie uit Wikipedia)    Gevoel (via de huid)  is een hele bijzonder zintuig en volgt vaak na een gewaarwording van een ander zintuig. Voor mij is het misschien wel het meest fascinerende zintuig omdat het door zoveel dingen wordt beïnvloed en gevormd. En gevoelsmatig 😉 ook zo persoonlijk is.    Het gezichtsvermogen dat ons in staat stelt om een heldere blauwe lucht, intens oranje bloemen of kleurrijke vruchten om te zetten in een geluksmoment.    En dan als laatste ons gehoor. Ons gehoor dat muziek binnen laat komen, filtert  en beoordeelt (net als bij onze andere zintuigen zorgt onze anatomie voor een persoonlijke filter om de aanraking te ranken, in fijn of niet fijn en daarna met meer verfijning zoals in blijheid of boosheid).    Een interessante vraag in dezen is of elk nieuw geluid puur intuïtief wordt beoordeeld op fijn of niet fijn of ook door deze zelfde filters heen gaat als eerder geregistreerd geluid. Elementen die iedereen heeft en die gevormd worden door onderstaande filters.

Maar goed, dan dwaal ik van het onderwerp af, misschien een mooi thema voor hierna: filters.Nu over muziek en wat ze met mij doet. Muziek vraagt natuurlijk ook om een verder definiëring, want wanneer is iets geluid en wanneer muziek? Als een vogel kwettert, zingt hij dan of maakt hij geluid?

Hoe dan ook, ik richt mij in dit thema vooral op muziek, die met de intentie om muziek te maken geproduceerd wordt (en niet als communicatiemiddel zoals bij vogels). En om het meer aanspreekbaar te maken de muziek die onder andere gepubliceerd wordt voor het grote publiek,via digitale kanalen zoals Spotify en SoundCloud). Zo heb ik op Spotify een ‘Jis playlist’ aangemaakt met allemaal nummers die iets losmaken bij mij. Nummers die verbonden zijn aan herinneringen van vroeger en aan mijn laatste hot songs (zoals ‘Hungry eyes’ uit de favo film van mij en mijn man, Man in the mirror vanwege die ultieme tekst met reflectie, ‘Papa’ van Stef Bos omdat dit nummer mij vroeger zoveel zei over de band tussen mij en mijn vader, tot nummers van Remy Shand en Dub Sutra). Dit is echt mijn feelgoodlist die mij een glimlach geeft. Of ik nu op de fiets zit, in de auto of het huis schoonmaak: meezingen gegarandeerd en endorfinehormoontje tot aan mijn oren! Love it, wat muziek dan ineens met je doet.

Onze maatschappij en muziek

Onze maatschappij is doordrongen van muziek! Zolang we bestaan is er muziek en muziek evolueert met ons mee. Hoe maakbaarder ons leven wordt, hoe maakbaarder de muziek. Erg? Nee, want ook synthetische muziek is bizar lastig te maken! Mijn man produceert zelf housemuziek en door mijn blik achter de schermen kan ik zeggen dat deze muziek  net zo complex is als een beetje ICT-programma. En geloof me, hier moet je talent voor hebben!

Muziek wordt voor verschillende doeleinden gebruikt:

Om jezelf lekker even terug te trekken en in je eigen mood te komen

Om een community te vormen met aanhangers van een muzieksoort

Om samen muziek te maken

Voor rituelen

Voor commercie

Muziek verbindt, maar individualiseert ook. Ze is net als veel andere ontwikkelingen die we de afgelopen honderd jaar hebben doorgemaakt. Ook het internet, gamen  en de tv kunnen ons mensen verbinden, maar ook vereenzamen. Alle geven prikkels die ons vermaken, verbinden, die verslavend werken maar ook kunnen isoleren. Er zijn echt mensen die niet meer tegen stilte kunnen, die zichzelf niet meer kunnen vermaken en de virtuele wereld verwarren met de echte. Je ziet ook letterlijk wat het doet met onze maatschappij: al die sporters (fietsers al helemaal) die zich afsluiten met een grote koptelefoon, de flexplekken met oordopjes op de werkvloer, en de urenlange sessies van pubers op hun slaapkamer die zich druk maken over online oorlogsspellen en hun virtuele imago.

Nu dwaal ik weer af, daar ben ik goed in, geloof ik 😉    Overal is muziek een extreem belangrijk onderdeel van ons leven en helpt ze ons om plezier te maken, emoties los te krijgen en ons te uiten (het is bizar hoeveel mooi lyrics er zijn).

Wat betekent muziek voor jou?

O, dit is een leuke! Bij het thema muziek heb ik tig leuke vragen voor je en daag ik je uit om er een te kiezen en je antwoord met ons te delen:

Welk nummer doet je denken aan vroeger?

Wellk nummer aan je eerste liefde of vakantie?

Wat doet het met je als je dit nummer nu weer hoort?

Op welk nummer kun je echt janken? Je helemaal laten gaan?

Welk nummer kun je van A tot Z meezingen?

En een gewetensvraagje: Weet je dan ook echt wat je zingt (als het nummer in een ander taal is)?

Heb je zelf een feelgoodplaylist die je op kunt zetten als je even je dag niet hebt? Wil je deze met ons delen?

[chipmybrain]

Schilderij gemaakt door Annemarie de Gier: inspired by Portugal

Thema 4: Natuur

Wat betekent de natuur voor mij?

Als ik terugdenk aan mijn jeugd, dan speelt de natuur daar een belangrijke rol in. Ik herinner mij het buitenspelen, onze tuin, de bossen en de vakanties op de camping in Frankrijk. De natuur was er altijd en gaf mij legio aan mogelijkheden.

Toen volgde de pubertijd en was de natuur even weg. Ik was er niet mee bezig, zag de natuur niet eens. De natuur was eerder een irritatie (want ja, ook als het regende moest ik met de fiets naar school. En wat haatte ik het om mijn regenpak te dragen. Zo vrouwonterend, vochtig en stinkend vond ik het). Ik was druk met vriendinnen, sport, school en alles wat daarbij hoort (make-up, mode, erbij willen horen, feestjes, grenzen opzoeken, studeren etcetera). Na mijn studietijd, en gedurende mijn werkzame leven, merkte ik al snel dat ik weer behoefte begon te krijgen aan momenten in de natuur. Anders dan in mijn kindertijd, waarin de natuur mijn belangrijkste omgeving was om in te spelen, maar wel net zo belangrijk. Belangrijk op een andere manier, de natuur kreeg een andere betekenis voor mij. Ik genoot ineens bewust van de eerste lentedagen: het geluid van opgewekte vogeltjes en de geur van ontluikende bloemen. Ik verlangde naar lange zomeravonden, in stilte slenteren over het strand of barbecuen tot laat in de tuin met vrienden. Ook de herfst met zijn diversiteit aan kleuren maakte me warm vanbinnen en nodigde me uit me klaar te maken voor de echte koude wintermaanden. Dagen van schrijnende kou die je, als je weer binnenkwam, deed tintelen over je hele lichaam. Dagen dat je ontzettend uitkeek naar gezelligheid binnen, met kaarsjes en rode wijn. Nu, nog steeds in mijn werkzame leventje en ondertussen doorgewinterd en een jaartje ouder, merk ik dat de natuur steeds belangrijker voor mij wordt. De natuur brengt mij stilte, energie en ook kracht en vertrouwen. Zodra ik op het strand kom, bij voorkeur op een vroege ochtend of late avond, verandert mijn gemoedstoestand. Er valt spanning van me af, alsof ‘de buitenwereld’ even niet aanstaat. De kracht van alleen maar strand en duinen (en daarmee de afwezigheid van al het maakbare en drukke zoals volgebouwde woonwijken, verkeer met uitlaatgassen, geluiden uit winkels, de geur van industrie) geeft mij het gevoel van even niets te hoeven. Geen presteren, geen sociale verplichtingen. Even niets. De natuur geeft mij op zo'n soort moment ook een veilig gevoel, alsof daar niets kan gebeuren, want er is ook niets (of alles?). Maar de natuur is meer. Natuur is voor mij ook verweven met voeding, met producten die wij aanschaffen en waar wij aan gehecht zijn. En natuurlijk ook met dieren, die zijn voor mij ook een onderdeel van de natuur.    Ik merk dat ik, als ik te lang weg ben uit de natuur (en dan heb ik het niet over een aangelegd grasveldje in een Vinex-wijk) kritischer word op mezelf en anderen en minder tevreden ben. Materialisme wordt belangrijker voor me, alsof het het gemis van de natuur moet compenseren. Met deze constatering en bewustwording weet ik dan ook wat ik te doen heb als ik me  geïrriteerd, gespannen of opgelaten voel: de duinen in jij! Geen mooiere oplossing dan deze en nog gratis ook!

Onze maatschappij en de natuur

Wat een boeiende en verontrustende combinatie: de maatschappij en de natuur!

   Het is een onderwerp van alle tijden en de trends (overtuigingen, wetenschap) wisselen voortdurend. Maar laten we eens beginnen bij het begin. Toen de eerste ‘onnatuurlijke’ uitvindingen werden gedaan. Maar dan moeten we eerst bepalen wat ‘onnatuurlijk’ betekent. Is gas winnen onnatuurlijk? Is het ontstaan van elektriciteit, het ontwikkelen van glas, plastic en papier onnatuurlijk? Het is immers allemaal ontstaan uit de natuur. Door jarenlang proberen, trial and error, is er veel ontdekt en dat heeft veel levens gekost. En dan heb ik het nog niet eens over voeding! Wat wel en niet eetbaar is en wat wel en niet natuurlijk is. Er zijn zoveel vragen omtrent de natuur waar we nog geen antwoord op hebben dat het de keuze voor natuurlijk of onnatuurlijk niet makkelijker maakt:

Is biologisch voedsel op de lange termijn echt aantoonbaar beter of is het puur een emotie?

Zijn aardbeien in de winter slecht omdat ze uit een kas komen of     bevatten ze alleen minder vitamine?

Is elke dag vis voor iedereen goed en moet je het dan ook eten als je het niet lust?

Zijn koolhydraten echt zo slecht of alleen voor mensen die de gehele dag achter een bureau zitten?

Is koemelk alleen bedoeld voor kalveren (zo heeft de natuur het     gemaakt) of ook voor mensen?

Is een ‘buikje’ altijd ongezond of kan het ook bij je figuur horen?

Zijn voedingssupplementen nodig als je gevarieerd eet of moet je ze     alleen nemen als je je niet fit voelt?

Is een optimaal dieet voor iedereen hetzelfde of zijn er wel degelijk astrologische en bloedgroepdiëten?

Is synthetische kleding echt slecht voor ieders huid of meer per     persoon verschillend?

Zorgen al die uitlaatgassen, en daarmee de ozonlaag, voor een     bedreiging van ons bestaan?

Heeft het scheiden van plastic echt zin of is het een druppel op een smeltende aarde?

Is een elektrische auto echt beter of zijn de productiekosten veel     vervuilender en daarmee net zo slecht?

Is het uitsterven van dieren slecht of puur een onderdeel van de     evolutie?

Zouden we als mens echt ouder worden als we geen alcohol drinken of     geeft die juist ook momenten van ontlading en plezier, wat ook goed is     voor de mens?

Waarom gebruiken we (fossiele) brandstoffen als we er de aarde mee     kapotmaken?

Als al die onnatuurlijke dingen en producten niet de bedoeling waren, is de mens dan niet machtiger dan de createur/creatie?

Moeten we ethisch gezien nieuwe ontwikkelingen die slecht zijn voor     het milieu verbieden of meteen bedenken hoe we ze kunnen reduceren? 

Ik kan oprecht nog wel twintig vragen omtrent natuur, en daarmee gezondheid (voor mij) opnoemen. Er wordt zoveel geschreven, gepretendeerd en bewezen over de natuur dat je de spreekwoordelijke ‘bomen door het bos niet meer ziet’. Als je moet vertrouwen op de media dan word je knettergek!

Vandaag wel met de fiets naar kantoor, morgen niet (uitlaatgassen).

Vandaag wel magere kwark eten, morgen niet (melkproducten).

Vandaag wel cola light, morgen niet (aspartaam).

Vandaag wel afval scheiden, morgen niet (bewijs dat het bijdraagt aan     een beter milieu is er nog onvoldoende).

Vandaag wel blauwe besjes eten in februari, morgen niet (te lang     onderweg geweest of uit de kas).

Etcetera

En contradictoir genoeg vormt de overgang van een belasting van het milieu naar betere leefomstandigheden soms ook een risico. Want wat gebeurt er als we er nu voor zouden kiezen om alle auto’s elektrisch te laten rijden? Dan hebben we een heel groot energietekort! Dan kunnen we nooit de elektriciteit leveren die nodig is om al die accu’s op te laden.

Het enige wat ons rest is vertrouwen op onszelf. Oprecht te ervaren wat goed voelt en daar een keuze in maken. Eet eens een stuk vlees met veel saus en zonder groenten en stel jezelf de vraag: ‘Voel ik mij oprecht beter, vitaal en gezond nu ik dit gegeten heb?’    Ook is je portemonnee wat mij betreft bepalend in de keuzes die je maakt. Ik kan me goed voorstellen dat je, als je elke euro twee keer om moet draaien, je geen zorgen maakt over het productieproces van artikelen van  Zeeman en Action, en dat biologisch eten voor jou geen keuze is.    In mijn beleving is het wel fundamenteel om jezelf eens de vraag te stellen: ‘Hoe belangrijk is de natuur voor mij en ben ik bereid mijn steentje bij te dragen?’

Wat betekent de natuur voor jou?

Het begint met de vraag: ‘Wat betekent de natuur voor mij?’

   En denk groot in dezen. Denk ook aan voeding, uitstervende diersoorten, luxe producten en goederen die slecht zijn voor de natuur maar waar we wel van genieten. Ben jij bereid een bijdrage te leveren aan een betere natuur als het niet direct zichtbaar is? Hoe draag jij bij aan het bewustzijn dat de aarde ons enige bestaansrecht is?

Ik nodig je uit om één ding in je dagelijkse leven uit te kiezen dat jij gaat veranderen in het voordeel van de natuur. Dit kan zijn het laten staan van de auto, het kiezen voor fairtradeproducten of het bewuster omgaan met gas en elektriciteit of het scheiden van afval. Doe dit minimaal een maand en ontdek wat het teweegbrengt. Hoe is het om een bijdrage te leveren aan een betere leefomstandigheden zonder dat daar een direct effect van zichtbaar is?

[chipmybrain]

Foto ingezonden door Floris Tenholter: “Stilte. In de Zwitserse Alpen hoor je alleen de wind (als het waait). Hier word ik stil van. De immense hoogte van de bergtoppen. En hoe puur de natuur is. Hier ben ik stil”.

Thema 3: Stilte

Wat betekent stilte voor mij? Bestaat stilte eigenlijk wel?    Volgens Wikipedia (https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Stilte, geraadpleegd op 6 augustus 2018) is stilte de ervaring van geen enkel geluid, of de ervaring van zo weinig geluid dat het als volledig natuurlijk en rustgevend wordt beschouwd. Stilte kan echter ook als beklemmend of bedreigend worden ervaren.

Op het moment dat ik behoefte heb aan stilte, is het vaak al te laat. De behoefte aan stilte ontstaat bij mij na een drukke periode, een periode vol hectiek, sociale activiteiten en deadlines. Of na een periode van emotionele disbalans, als ik even niet meer weet welk gevoel nu goed is en welk gevoel niet. Zo heb ik twee keer een tiendaagse stilteretraite gevolgd om tot mezelf te komen. Om mijn innerlijke stem weer te kunnen horen, te kunnen vertrouwen op mezelf en de juiste keuzes te kunnen maken. Stilte was in deze tiendaagse retraite vooral stil worden vanbinnen, loskomen van zoveel mogelijk interacties met anderen en de buitenwereld. Geen verbale en non-verbale communicatie met medestiltebeoefenaars, geen contact via devices met de buitenwereld maar tien dagen in een serene, eenvoudige, sobere omgeving vertoeven om de stilte volgens het Boeddhisme te beoefenen. En wauw, wat was dat heftig! Wat is je geest gewend aan voortdurende gedachten en geluiden om daar dan vervolgens weer wat van te vinden en over te gaan tot actie! Bizar hoe lastig het was om stil te worden, in mijn geval vooral het stilzetten van mijn gedachten.    Echte stilte kennen we eigenlijk niet, er is altijd geluid. Wel kennen we de momenten  van natuurlijke stilte: alleen het geluid van de natuur horen.    Ik ben door de jaren heen veel meer behoefte gaan krijgen aan stilte en door het beoefenen van meditatie en yoga daar ook vertrouwd mee geraakt. Het geeft mij kracht, bezinning, ruimte. Voor mij is stilte ook de stilte van de natuur. ‘Verstillen’ is voor mij de nieuwe stilte. En die ervaar ik op een rustige dag op het strand, tijdens een wandeling in het bos, met een kop thee in de tuin of op mijn yogamat in de Savasana (oftewel de Lijkhouding) in mijn eigen ‘womancave’; een veilige, rustige plek in huis voor mij alleen (met yogakussen, altaar, levensboom, favoriete ansichtkaarten en wierook).

Ook in gesprekken met anderen is het krachtig om stilte toe te passen. Niet direct reageren maar eerst voelen wat de woorden van de ander echt voor jou betekenen, geeft kracht in de relatie (in plaats van primair – patsboem – je tegenreactie eruit te gooien).

Ik kan me nog wel herinneren dat ik in een van mijn eerste salestrainingen ‘de kracht van de stilte’ leerde. Hoe je in een onderhandeling, door stil te vallen in een gesprek, enorm veel kracht (en macht) kunt uitoefenen. En hoe weinig we dit eigenlijk doen. Bewust al helemaal niet! Misschien alleen als we het antwoord op de vraag echt niet weten of we ons overdonderd of verlegen voelen in het gesprek. Zijn we stilte dan misschien ook een beetje verleerd?

Onze maatschappij en stilte

We hebben veel minder stilte (in letterlijke en figuurlijke zin) en het lijkt wel alsof we er steeds meer behoefte aan hebben. Er is bijna geen groter contrast dan dit: Er zijn steeds minder omgevingen waar het stil is en tegelijkertijd worden we daar zo onrustig van dat bijna iedereen met zijn eigen oordopjes/ koptelefoon rondloopt om zijn eigen geluid te maken. Het geeft ons blijkbaar een goed gevoel om ons eigen geluid te kunnen kiezen (of andersom: het irriteert ons als het geluid voor ons bepaald wordt). Dus om de geluiden die we niet zelf kiezen te omzeilen kiezen we ons eigen geluid en worden zo nog minder stil. Of worden we stil in ons eigen geluid? Als ik de tijdschriften, trends en cursussen rondom spiritualiteit, persoonlijke ontwikkeling, leiderschap, empowerment, gezondheid en geluk  moet geloven, is stilte het thema nummer 1! Meditatie, ademhalingsoefeningen en yoga zijn niet meer weg te denken en komen in de essentie neer op hetzelfde: stil worden van binnenuit en daarmee onze essentie terugvinden. Van daaruit weer onze zintuigen gaan aanspreken: horen, proeven, ruiken, zien en voelen. Want vanuit de essentie van stilte komen de zintuigen tot hun recht en zijn ze niet een substituut voor het verlangen naar stilte.

Waar gaat het heen in de toekomst? Zullen er steeds meer bewuste stilteruimtes komen om de hedendaagse geluidsperikelen te compenseren? De serene binnentuinen, stiltecoupés, geruisloze auto’s en zelfs koptelefoons die stilte uitzenden zie je nu al als trends verschijnen. Dus ja, met de toename van onze wereldbevolking zullen we het gemis van de stilte van onze leefomgeving moeten gaan compenseren om te kunnen verstillen en om in onze kracht te kunnen blijven.

Wat betekent stilte voor jou?

Wanneer was jij voor het laatst stil of voelde je je stil vanbinnen? Was dit een plezierig of onplezierig gevoel en waarom? Kun jij de tijd ook even stilzetten in stilte en echt het hier-en-nu ervaren? Ik daag je uit om elke dag een momentje stil te zijn. Stil te midden van alle drukte (in de bus, wachtkamer) of aan het begin of het einde van de dag (in je bed voor het slapen gaan). Even niets dan stilte, je gedachten laten gaan, ze niet tegenspreken maar ze er gewoon laten zijn. Zet ‘de deksel van je hoofd’ maar open zodat gedachten doorgang kunnen vinden naar buiten toe en er ruimte ontstaat voor stilte.    Is het ongemakkelijk voor je? Vraag je dan af waarom en vind een geluid dat misschien voor jou wel verstilling kan brengen (een speciaal muzieknummer, de natuur, het tikken van de klok). Het meditatieve van de stilte brengt je naar je essentie, wie jij bent en wilt zijn.

Namaste!

Oefening: Deze oefening kun je overal doen en ze kan zowel een minuut als een half uur lang duren. Afhankelijk van de tijd die je wilt besteden. Het lijkt eenvoudig maar het is tegelijkertijd het moeilijkste wat er is. Bedenk  van tevoren dat er geen goed of fout bestaat in deze oefening. Het gaat om het avontuur.

Ga zitten in een gemakkelijke houding, of in een houding die je omgeving toelaat. (Om nu op de grond te gaan liggen in de trein is nu ook weer niet de bedoeling!) Sluit je ogen of concentreer je op een vast punt voor je… Luister naar de geluiden om je heen en benoem ze in je hoofd (ik hoor een auto, een huilend kind, de wind). Vind er niets van, benoem het geluid alleen zoals het is. Elke keer als je geneigd bent het geluid te beoordelen breng je het terug naar zijn oorsprong, zo wordt elk geluid een gegeven, een feit. Hierdoor wordt je brein stil, rustig. Je wordt stil in je brein.    Lastig? Doe deze oefening meerdere dagen achter elkaar. Je brein is dit niet gewend. Realiseer je dat je minimaal tien dagen nodig hebt om nieuw gedrag aan te leren.    Geniet van de stilte.

[chipmybrain]

Foto by: https://www.nicolinerodenburg.nl/

Thema 2: Tijd

Wat betekent tijd voor mij? Op https://wetenschap.infonu.nl/diversen/50261-het-tijdperk-van-de-klok.html, geraadpleegd op 1 augustus 2018, staat een mooie omschrijving van het tijdperk van de klok, waarmee we tijd hebben uitgevonden en die kunnen meten.

Het begrip tijd

De dimensie ‘tijd’ zorgt ervoor dat de ruimte dynamisch is, ofwel constant aan verandering onderhevig.  Denk aan wolken die langzaam overdrijven, of winkelende mensen die zich van de ene straat naar de andere begeven. Hoewel we het soms zouden willen, staat de tijd nooit stil en kan deze nooit worden teruggedraaid. Wijzelf en alles om ons heen zijn onderhevig aan het verloop van de tijd, hoewel de tijdsspanne varieert. Van sommige gebeurtenissen is de tijdsspanne goed te bevatten, denk aan een schooldag, of de wereldrecordbrekende tijd waarmee een schaatser de 500 meter sprint. Andere aspecten van tijd gaan ons inlevingsvermogen te boven: probeer je maar eens een voorstelling te maken van wat één dag is op de totale bestaansperiode van ons zonnestelsel, of van de tijd die het licht nodig heeft om je woonkamer te doorkruisen. Hoe geavanceerder onze technologie wordt, des te meer worden we ons bewust van de extreem lange – en korte – tijdsduren van processen die zich in de natuur afspelen. En hoe verder we terugkijken in de geschiedenis, hoe kleiner het toenmalige besef was dat de mens had van het begrip ‘tijd’. Tijd is voor mij nog fascinerender dan geboorte of dood. Tijd bepaalt onze bestaansduur zonder dat we die te weten komen en de keuzes die we nu maken bepalen onze tijdsinvulling in de toekomst.    Ik heb lang een haat-liefdeverhouding met de tijd gehad. Ik dacht vaak te veel te kunnen doen binnen een beperkte tijd, tijd is voor mij bijna altijd een ‘te kort’ geweest. Ik schrijf bewust geweest omdat tijd een bewust fenomeen voor mij is geworden. Tijd heeft mij een lange periode ‘overgenomen’, tot waanzin gedreven. Het voortdurend vooruitrennen, afspraken maken, activiteiten willen en moeten doen van mezelf binnen een bepaalde tijd, zorgde ervoor dat ik leefde in de toekomst en niet meer in het hier-en-nu. Fysiek was ik ‘hier’, maar met mijn gedachten al in de toekomst. De activiteit ‘nietsdoen’ was mij dan ook lange tijd vreemd: dat kende ik oprecht niet. Het uitvloeisel van nietsdoen kende ik daarmee ook nauwelijks (tot rust komen,  in het hier-en-nu zijn, flexibel kunnen zijn, keuzes maken op basis van gevoel, een ontspannen gevoel in lijf en hoofd ervaren).    Het is voor mij een leerproces geweest om dat weer te kunnen ervaren en te ontdekken hoe het je in je kracht zet: In het hier-en-nu zijn, zonder tijdsdruk en tijdsbesef. Dan pas echt voel ik me vrij, krachtig en gelukkig.    En zie dat maar eens te vinden in onze dagelijkse uitdagingen vol moeten, deadlines en verwachtingen!

 Onze maatschappij en de tijd

Tijd in onze maatschappij is voor mij dan ook onze grootste kracht en vijand geworden. Doordat wij veel van onze activiteiten verbinden aan tijd,  heeft tijd niet meer alleen een efficiëntie- of effectiviteitsbetekenis gekregen maar ook een waardeoordeel (in de Nederlandse cultuur betekent dat als je op tijd bent, je betrouwbaar bent en je de ander serieus neemt. In Arabische landen is het veel meer een machtsmiddel: Ik bepaal of ik op tijd kom en mij aanpas aan jouw programma, en daarmee heb ik de macht in de relatie). De tijd leidt ons en als we niet oppassen lijden wij door die tijd (het aantal gevallen van burn-out en bore-out blijft stijgen. In mijn beleving wordt dit mede bepaald door de factor tijd en de vele verwachtingen die we van elkaar hebben in een beperkte tijd). Door alle mogelijkheden die we hebben en het besef van onze beperkte houdbaarheid kunnen we ons enorm opgelaten voelen door de tijd. Tijd is ook een woord dat we veel terugzien in uitspraken, quotes en gezegden. Waarom? Tijd is van alle tijden en ja, een belangrijk gegeven in ons leven (www.spiritum.nl en www.citaten.nl, geraadpleegd op 6 augustus 2018):

Bij de tijd zijn

De tijd vliegt

Gezelligheid kent geen tijd

Er is een tijd van komen en gaan maar de tijd van gaan     is nu gekomen

Als tijd geld is, hoe arm ben je dan als je geen tijd     hebt?

Alles komt op tijd voor hem die wachten kan

Het kostbaarste bezit in slechte tijden, is de     herinnering aan goede tijden

Niets is tijdverlies, als je van de dag geniet

Wie geen tijd heeft, is armer dan een bedelaar

Als je geen tijd hebt voor je passie, is het dan wel je passie?

Wie geen tijd te verliezen heeft, hoeft zich nooit te haasten

Het woordje ‘moeten’ is vaak verbonden met tijd. Tijd is hiermee voor mij een voorwaardelijkheid  geworden (ik moet zoveel mogelijk uit mijn tijd halen) en mijn grootste valkuil (want zo kun je je altijd gehaast voelen). Tijd is geen middel meer maar een doel geworden en daarmee ervaar ik dat we voortdurend bezig zijn met de toekomst: De afgesproken tijd behalen (ligt altijd in de toekomst). En laat dit nu net het tegenovergestelde zijn van zen! Zich zen voelen zijn is gevoel van ruimte, rust en vrijheid in je hoofd en hart ervaren. En dat is hetgeen wat ons gelukkig maakt, een staat van ZIJN (op basis van wetenschappelijk onderzoek): https://www.happinez.nl/groei/wat-maakt-ons-gelukkig/, geraadpleegd op 1 augustus). Je zen voelen stelt je in staat om al je zintuigen te ervaren en op een ander energieniveau te komen, en deze ervaring, van maximale zintuiglijkheid, ervaar je alleen als er even helemaal ‘niets’ is. Geen tijd, geen moeten en een vertrouwde ruimte om je heen. Of, in een enkele uitzondering, zorgt the heat of the moment voor het stilzetten van de tijd. Denk maar eens aan een onvergetelijke sekspartij of een spannende sportwedstrijd.    Tijdloosheid vraagt om ZIJN, zijn in het moment. ZIJN kent geen tijd, want bij de tijd is de situatie al veranderd en daarmee het ZIJN. Fascinerende gedachte, toch? Tijd is ongrijpbaar, alhoewel we denken die te beheersen. Natuurlijk kunnen we de tijd bepalen maar we kunnen de tijd niet terugdraaien, vooruitspoelen, stilzetten of opnieuw beleven. Elke seconde is uniek en eenmalig. Tijd is zelfs zo mysterieus dat het lijkt alsof we tijdvliegen in de doofpot hebben gestopt. In 1969 waren we namelijk al in staat om met de Concorde door de geluidsbarrière te vliegen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Concorde_(vliegtuig) , geraadpleegd op 1 augustus 2018). Een noodlottig ongeval heeft veel levens gekost en daardoor is de Concorde in 2003 uit productie genomen. Maar was dit wel de werkelijke reden? Waren we hiermee niet bang dat we konden gaan tijdreizen met alle gevolgen van dien? Denk je  eens in wat voor impact dat kan hebben! Je vliegt dan in enkele uren van Londen naar New York en bij aankomst weet je dan uren eerder dan de inwoners van New York wat er gebeurd is in Londen (je bent de tijd vooruit gevlogen).    Zouden we hiermee dan ook kunnen zeggen dat tijd in onze maatschappij gelijk staat aan geld en macht?

 Wat betekent tijd voor jou?

Heb jij weleens bewust stilgestaan bij de tijd? Of zijn het alleen de verjaardagsmomenten,  oud en nieuw, het snel zien groeien van (je) kinderen of de jubilea die je even stil laten staan bij de snelheid van de tijd?    Hoe ervaar jij het besef dat je bij een goede gezondheid gemiddeld rond de 85 jaar te leven hebt? Geeft het je ruimte (‘oh, ik heb nog vele jaren om te genieten’) of benauwt het je (‘weer een jaar voorbij waarin ik niet heb gedaan wat me gelukkig maakt’)? Is het voor jou een vanzelfsprekendheid of net als voor mij een fascinatie?    Ervaar jij ook de helende kracht van tijd (alles gaat met de factor tijd weer voorbij) en lukt het je in de  tijd van NU te leven?

Ik nodig je uit om eens even stil te staan bij de tijd. Om te ontdekken of je in de toekomstige tijd leeft of misschien wel alleen maar met het verleden bezig bent. Hou het wel luchtig, want de tijd kun je niet grijpen. Voel je de kracht van de snelheid van tijd of gaat tijd voor jou tergend langzaam? Gaat deze minuut snel voor je? Of langzaam? Wat zegt dit over je staat van zijn? Je gemoedstoestand? Kruipt de tijd omdat je je verveelt of vliegt deze voorbij?  

[chipmybrain]

And the winner is........Liana! De meesten kozen voor haar inzending bij het thema “feest”. Super gaaf schilderij en helemaal in stijl met hoe ik feest ervaar. Wil je meer van Liana zien of weten? https://lianavandevendel.nl/

[chipmybrain]

Hierbij de inzendingen van "feest". Wat vind jij de beste? De beste krijgt tekst en uitleg en neem ik mee als intro van mijn volgende thema.

[chipmybrain]

Thema 1: Feest

Wat betekent een feest voor mij?

Puur uit nieuwsgierigheid naar wat onze Wikipedia verstaat onder een feest, zocht ik het even op.

Wat is een feest? (Wikipedia) Een feest is een samenkomst van een onbepaald aantal personen ter gelegenheid van een heuglijke gebeurtenis of een gedenkdag. De heuglijke gebeurtenis kan een huwelijk, verjaardag of geboorte zijn. Een feest kan ook zonder directe aanleiding plaatsvinden. Feesten worden ook wel partijen genoemd, waarbij drank en voedsel tot ieders beschikking staan. Muziek kan, alsmede versiering, onderdeel zijn van een goed feest. Om het feestelijk karakter van de bijeenkomst te benadrukken kan men feestkleding en sieraden dragen, al dan niet in overeenstemming met de etiquette.

Ik merkte al direct bij het lezen van deze omschrijving dat ik een belangrijk element miste. Voor mij is een feest namelijk pas perfect als ik er zin in heb en als ik me op mijn gemak voel. Als de mensen die er zijn zich vrij voelen, zichzelf kunnen zijn. Dit is natuurlijk een redelijke ambitieuze toevoeging in een maatschappij met redelijk wat verplichte sociale viermomenten. Maar goed, ik droom graag en kan genieten van het idee van een ‘ideale wereld’. En in deze ‘ideale wereld’ is mijn feestje perfect als ik er naar uitkijk, waarbij ik het gevoel heb dat het mij goed zal doe en niet omdat het een verplicht nummertje is.

Mijn feest Ik besloot in ieder geval mijn vrije maand te beginnen met een feest waar ik echt zin in had. Een feest waar ik mij, samen met vriendinnen, ontzettend hilarisch op voor kon bereiden. Een feestje waar we ons druk konden maken om schoenen, gekleurde nagels en sloppy tops. Zo werden ook deze keer de webshops weer afgestruind, de whatsappgroepen gebombardeerd tot een ongenuanceerde uitlaatklep van foute afbeeldingen, ongepaste outfits en hilarische accessoires.    Het fascinerende van al die voorbereiding is, dat wanneer je eenmaal op het feest aangekomen bent, je je ineens al die drukte om kleding niet meer voor kunt stellen! Je gaat op in de massa en in deze massa worden je tijgerprintje, blote schouders en zeker je ‘black high heals’ helemaal niet opgemerkt! Nou en? Boeien! De voorpret is het al waard! Het is een heerlijk gevoel om je druk te mogen maken over een luxe die je helemaal niet nodig hebt, want eerlijk is eerlijk: aan kleding geen gebrek! Maar wel gebrek aan een nieuwe prikkel van je mooi voelen, je rijk kunnen voelen om deze keuzestress zonder echt nut.    Dan nog een ander ‘keuzestressding’ waar ik mezelf vaak mee lastigval: Wat mag ik wel en niet van mezelf op het feestje? Mag ik net een wijntje te veel drinken voor een euforisch gevoel of ga ik me heel verstandig, na het drinken van elk wijntje forceren om een glas water te nuttigen zodat de kater de volgende dag minder zal zijn? Een besluiteloosheid die me gerust een paar dagen in beslag kan nemen. Zonde, want daarmee laat ik het moment van het feest minder spontaan op me afkomen.    Ik vond in ieder geval dat ik een goede reden had om mezelf net dat beetje meer te mogen laten gaan: Ik mocht me op maandag best nog een beetje gaar voelen, want ik hoefde niet op en top te presteren die dag. En er waren al zoveel feestjes aan mij voorbijgegaan door al het lichamelijke ongemak, dat ik ergens ook wel vond dat ik me een beetje mocht laten gaan (hierbij heb ik dan ook de eerste voorwaarde te pakken, dacht ik: ook een feestje moest ik dus verdienen…) Het was een prachtdag, wat mij ook weer een boost gaf: Met fijne vrienden genieten van muziek en ongegeneerd mensen kijken. Niets meer, niets minder. Even was er niets anders dan dit: een onbezorgde dag als aftrap van mijn maandje VRIJ!

Feestjes horen voor mij bij het leven, de reden van het feestje of de invulling ervan kan heel verschillend zijn. Het is ook prachtig om een feestje te geven om de vriendschap te vieren, de collegialiteit of gewoon omdat het een nieuwe dag is, een ordinaire woensdag of zo. De reden van het feestje maakt niet het feest: de voorpret en het gemeenschappelijke gevoel dat het geeft wel.

Onze maatschappij en het feest

Zoals ik stiekem al een klein beetje aangegeven heb in mijn inleiding bij ‘Wat betekent een feest voor mij?’, ervaar ik soms dat feestjes ook verplichte nummertjes voor mensen kunnen zijn. Dat het heuglijke moment de bezoeker niets doet of dat de andere feestgangers hun eerder spanning dan plezier geven. Dat begint natuurlijk al op de lagere school, zodra de kleintjes een bewustwording krijgen van sociale verhoudingen: ‘Ik vind jou leuk en jou niet’, met alle gevolgen die daarbij komen kijken. Een feestje kan dan ook voor veel kinderen een lading krijgen van ‘hoor ik erbij of niet’, wat zelfs tot verregaand sociaal isolement kan leiden. Best zorgelijk, zo’n thema kan ook op latere leeftijd nog voor sociale wenselijk gedrag zorgen (‘ik moet echt naar dat feestje gaan hoor, want anders stel ik hem/haar enorm teleur’).    Dan zijn er nog de ‘uit de hand gelopen feestjes’. Google geeft vandaag (9 juli 2018) 355.000 hits die gaan over ‘uit de hand gelopen feestjes’. Hoe komt dat? Wanneer loopt een feestje uit de hand?    Dat laat zich gemakkelijk raden. Vaak zijn drugs en alcohol in het spel of ‘egootjes’ die indruk willen maken op anderen om daarmee hun status te laten zien. Dit laatste is dan wel van alle tijden en past misschien ook wel bij de mensheid. Het mensenras is een ras dat ook niet ontkomt aan ‘survival of the fittest’, veroveren en jagen. Of is dit misschien iets wat we ook uit kunnen evolueren? Is er een nieuwe wereld van tolerantie denkbaar? Interessante vraag!

Google laat nog wat zien: We bedenken steeds meer feestjes!    We vinden het blijkbaar fijn om een reden te hebben voor een feestje (gelukkig ben ik niet de enige). Zowel positieve als negatieve gebeurtenissen verbinden we aan dagen die gepaard gaan met bepaald gedrag, rituelen of versieringen.

Zo hebben we:

alle jaarlijkse feestdagen (van kerst, Pasen, Pinksteren tot en met     dag van de vrijheid, de arbeid etcetera);

alle herdenkingsdagen (van Moederdag, Dierendag, Bevrijdingsdag, Zwarte Maandag, Dodenherdenking etcetera).

En ook komen er elk jaar dagen bij die we gedenken en waar we een soort feestjes van maken:

Yoga Dag;

Rokjesdag;

Dag van de directeur;

Secretaressedag;

Dag van de muziek;

Etcetera

Hieronder vind je de winnende inzending die via social media is gekozen.

Wat betekent het feest voor jou?

Nu is het jouw beurt en ben ik benieuwd hoe jij aankijkt tegen het thema ‘feest’. Om je gedachten wat los te maken vind je hieronder wat vragen en onderaan een nu nog lege inspiratiepagina waar je je gedachten, ideeën en associaties op kwijt kunt. Je mag je verhaal, gedicht, afbeelding, foto of video ook delen op de ‘feestpagina’ (link naar pagina op social media)

Vragen:

Wanneer was jouw laatste feestje?

Heb je je toen ook kunnen geven aan die onzinnige voorpret?

Lukte het je om echt in het moment van het feest te zijn zonder je     zorgen te maken over de volgende dag?

Wanneer genoot je echt van een feestje? En waarom was dat?

Had je de volgende dag nog fijne naweeën?

Of maakte je je meer zorgen over de foto’s die gemaakt waren en hoe     je erop stond?

Als je je antwoord niet kunt vinden of als het meer dan een half jaar is geleden dat je van een feestje een positief gevoel hebt overgehouden, dan is het wat mij betreft tijd voor een feestje! Bedenk vandaag dan nog wanneer jouw volgende feestje zal zijn. Al vier je het met jezelf omdat je ook ‘een reis’ maakt of omdat je blij bent met jezelf, de ander, je kind, je hond of… omdat er geen reden is anders dan dat het een feestje is. Beloof jezelf wel dat je iets koopt wat je normaal niet zou doen om van het feestje een echt feest te maken (van één fout gebakje word je niet dik, van één extra kopje koffie blijf je niet een hele nacht wakken en van een fout feestpak word je nog geen clown). Vier het feest!

Stuur je mij ook je beste afbeelding, foto, schilderij, filmpje, verhaal of kunstwerk dat gaat over feest? Dan publiceer ik de inzendingen aan het einde van de maand via dit blog en neem ik de leukste inzending mee in mijn boek publicatie aan het einde van het jaar.  Hoe? Wat jij het makkelijkste vindt; via facebook, insta, whatsapp (0625009735) of email (jisrodenburg@hotmail.com)

[chipmybrain]

Re-birth

Iedereen krijgt een moment in het leven dat het even helemaal anders voelt. Alsof de tijd stilstaat, de wereld langs je heen suist, je volledig geleefd wordt, je de controle verliest of dat ineens ongekende emoties de macht over je krijgen. Een moment alsof er niets meer is dan leegte, je midden in het geweld staat en je niet weet wat te doen. Of misschien juist het tegenovergestelde: dat het leven keihard langs je heen giert met piepende banden en je zelf achter het stuur zit. Alsof je leven als een orkaan in de verte opduikt en op je afkomt, of dat je midden in het oog van de storm zit, wetende dat dit van korte duur zal zijn.     Het zijn vaak die momenten dat patronen doorbroken worden en je je houvast vreest te verliezen. Denk maar eens aan de eerste hormonen van je pubertijd,  een verkeerde studiekeuze, een onbeantwoorde liefde, het dertigersdilemma met keuzestress, het overlijden van een dierbare, het verlies van een baan, sores met je gezondheid, een burn-out of het beëindigen van een relatie. Maar ook het verhuizen naar het buitenland, een lange reis of het (niet) mogen krijgen van een kindje. Het zijn die moment dat je ineens denkt: ‘Maar wacht eens even, dit vind ik helemaal niet leuk! Hier heb ik geen handleiding voor! Hier krijg ik gevoelens bij die ik niet ken en waar ik van schrik! Hier wil ik héél hard voor weglopen!’    Ja, ineens word je geconfronteerd met het andere deel van ‘het leven’. Ineens zie je, hoor je en voel je heel andere dingen in die sneltrein van het leven. De metafoor van die levenstrein die maar doordendert en waarin je in het dagelijkse leven gehoorzaam in je coupé, met vele anderen, wacht op de aankomst op het volgende station. Zonder na te denken zit je apathisch voor je uit te staren of muziek te luisteren, wachtend op je bestemming. Als kuddedier vervolg je je weg, elke dag weer, op weg naar je werk of opleiding.    Nee, in dit andere deel van het leven, waarin alles even anders is, heb je ineens zin om aan de handrem te trekken, zwart te rijden, uit te stappen op een luguber station of bruut je te duur gekochte slappe koffie om te stoten en je afval uit het raam te gooien! Rebels, tegendraads, gefrustreerd. Ervaar je dat weleens? Nou, dan is het tijd voor een kleine time-out. Een pas op de plaats, het leven aanschouwen, beleven, evalueren en er vooral niets van vinden.

Op dit punt was ik nu aangekomen. Met lichte drang en daadkracht van mijn omgeving (man, coach, werkgever) werd ik eind 2018 uit het arbeidsproces gehaald. Na zeven tropenjaren van veel medicatie, onderzoeken en operaties was het lijf even helemaal op. Het werd tijd voor een volledig herstel, een herstel van voelen in plaats van denken, ontspannen in plaats van produceren, nee zeggen in plaats van ja, luieren in plaats van acteren, aan iets beginnen zonder het af te maken, observeren in plaats van deelnemen. Maar ook weer energie krijgen van de dingen waar ik ook zo van geniet, zoals schrijven. Nu voelde ik weer de ruimte om mijn verhaal, mijn ervaringen, te delen.

En dit ligt nu voor je: mijn verhaal verweven in kleine, speelse blogposts met twaalf thema’s. Elf thema’s die mij raken en te maken hebben met mijn eigen reis, het twaalfde thema wordt door jullie gekozen of zelf ingezonden. 

Elk thema is op dezelfde manier vormgegeven: Volgens WOW.

Wat betekent het thema voor mij? Ik deel je mijn ervaring met het thema.

Onze maatschappij, hoe kijkt deze naar het thema? Ik meld wat ik terugzie in ons dagelijkse leven.

Wat betekent het thema voor jou? Ik reik ideeën aan voor het vormgeven van jouw betekenis met het thema.

Zo zal ik in 2019 elke maand een thema publiceren die ik wil verrijken met een inzending van jullie als lezer van mijn blog. Dit mag alles zijn; een verhaal, foto, afbeelding, tekening of video. Go wild! Je inzending mag via het kanaal wat jou het beste past: whatsapp, facebook, email, instagram of.......     De beste inzending, ook weer gekozen door jullie via een poll die ik publiceer, neem ik op in mijn publicatie aan het einde van 2019. Vormgegeven in een “old school pocket booklet”. Lekker om mee te nemen op reis, voor op een bankje in het park, voor in de trein, voor op je nachtkastje, voor in je tas, voor een onverwachts wachtkamer momentje, voor een berucht “10 tellen erger je niet” momentje, om weg te geven of........

Met je inzending geef je mij toestemming om jouw inzending mee te nemen in de poll en in de publicatie aan het einde van het jaar. Als ik jouw inzending kies, ontvang je gratis het boekje bij publicatie. De thema’s zijn bedoeld om een reis naar binnen te maken, om de tijd even stil te zetten.    Zo maak ik elk thema interactief vanuit meerdere perspectieven. Om jou zo wat thema’s mee te geven op jouw reis, klein of groot, dat maakt niet uit. Of misschien vermaak je je alleen door mijn ervaringen en denk je: wat een mafkees! Ook dat mag en is goed. Zelfs er niets mee hebben en dit alles  weggeven aan een andere mafkees is goed, want niemand is hetzelfde en daarmee hoef je je ook niet te herkennen in mijn thema’s. Dus geniet ervan, doe er wat mee of laat het aan je voorbijgaan. Zie maar!

Deze maand volgt het eerste thema: het thema feest! Super leuk als je mijn blog deelt in je netwerk zodat ik veel inzendingen op het thema krijg en we zo samen deze reis kunnen maken. Ga je mee?

[chipmybrain]

Re-birth

De mensen die mij enigszins kennen weten dat ik mij graag bezighoud met persoonlijke ontwikkeling, ambities, filosofie, yoga en sport. De mensen die mij een beetje meer kennen weten dat ik een boek heb geschreven: Chip. De mensen die mij goed kennen weten dat ik met enige regelmaat blog, soul2 weekenden begeleid heb en op spontane middagen zo maar een yoga lesje kan verzorgen. De mensen die mij heel goed kennen weten dat ik een pittige periode doormaak en dat ik daar heel sterk uit ga komen. Re-birth! Schrijven helpt mij; verlicht, ontspant en geeft inzichten. Zo hebben de afgelopen maanden mij veel, heel veel, nieuwe inzichten gegeven over het leven. Het leven met al haar uitdagingen, belemmeringen, frustraties, fascinaties en mysteries. En tijdens de momenten van fascinatie, gecombineerd met wat ruimte in mijn hoofd, vliegen de woorden uit mijn toetsenbord naar een nieuw verhaal. Een nieuwe verhaal in een nieuw jasje. Een nieuw concept, gevormd door woorden vol humor, mijmeringen, vragen, ideeën, opdrachtjes, uitnodigen en afbeeldingen. Te samen vormen ze “Re-birth”, mijn nieuwe concept om je mee op reis te nemen.

Vanaf januari begint de reis. Een reis van twaalf maanden, elke maand met een eigen thema. Idiote thema’s, thema’s met humor en diepgang. En ik heb jou nodig om de thema’s “af” te maken (af tussen “” “” want af is een thema nooit). Ik heb jouw aanvulling nodig om ze aan het einde van het jaar te bundelen en als twaalf maanden Re-birth uit te geven. Hoe? Elk thema krijgt eenzelfde opbouw (WOW):

Wat betekent het thema voor mij?

Onze maatschappij en het thema

Wat betekent het thema voor jou?

Na de publicatie van elk thema op Tumblr (http://chipmybrain.tumblr.com/ ) zal ik deze linken naar onze favoriete communicatiekanalen: Whatsapp, Facebook en Instagram. Zodat jij overal en altijd, op een eenvoudige manier, mijn blog kan delen in jouw netwerk en jouw inzending kan insturen. Gewoon via de Whatsapp of via een post op Facebook of Instagram (privé bericht kan ook). Alle (serieuze ) inzendingen bundel ik aan het einde van de maand tot een collage en ik laat jullie kiezen wat de beste inzending is. De beste inzending neem ik op in mijn boek die ik aan het einde van het jaar publiceer (bij het insturen van je inzending geef je mij toestemming om deze te gebruiken voor de collage en mijn boek).

Wat deel je met mij? Up to you! Dat mag een verhaal, filmpje, foto, gedicht, artikel of misschien wel een song(tekst) zijn. Jij deelt wat er in je opkomt als je mijn thema leest.   Misschien ben je zelf wel een blogger en kun je meeliften op mijn reis, of ben je fotograaf of kunstenaar (hobbymatig of als prof) en wil je graag je kunsten delen. Of misschien word je door het thema wel geïnspireerd om te gaan schilderen! Dan deel je je crea bea werk met mij. Of misschien heb je wel verborgen talenten als songwriter, this is your time to shine!

Dus, hou Tumblr in de gaten, het aftellen is begonnen! Ga je mee op reis?

[chipmybrain]

[chipmybrain]

Belief

What is it you believe in most? What is your belief? What does your belief gives you? What is it, that your belief is not supporting you?

Everyone has their own belief Everyone believes in a bigger belief Everyone has a big belief of (non) religion Everyone has a small belief in the “Me church”

Who is the saint of your church? Who is the Pastor telling you his sermon? Who is the devil that wants to punish you? Who is the angel with her forgiveness?

It is your belief that (un)colours your world It is your belief that forms your behaviour It is your belief that is always judging you It is your belief that can be changed!

How would it be to judge first? How would it be to transform that not supporting part? How would it be to create your new belief? How would it be to be free of unrealistic statements?

My belief told me to be strong in every situation My belief told me that weakness is the poisoned wine My belief told me that being in control is the best thing there is My belief was based on conditionality, injustice and inviolability

What can we do with our non-supporting beliefs? What can we change and what is nature’s law? What to tell your Pastor to stop him from preaching? What is helping us on this path?

Challenge your Pastor in court Challenge him to prove his believes Challenge him by asking him if he is always 100% right Challenge him by asking him if there has never been a trespass

Do you see what I mean? Do you realize that beliefs are never always right? Do you encounter what helps you or not? Do you really want to stay in the “not ok church”?

I have created a new belief I believe in a new world with better values I believe in unconditionality, compassion and softness I believe that you can change your believe too

[chipmybrain]

bron foto: https://www.fotosearch.nl/CSP275/k19516058/

MIJN MOESTUIN

Ik had al een paar maanden lang geen zonnestraal ontdekt. De lucht was grijs, de dagen waren kort en donker.  Mijn grond was droog en koud. Ik zocht naar vocht uit diepere gronden maar kon er niet bijkomen. Dorre stukken grond vormden mijn bodem en ik voelde mij onzeker over de oogst die ik dit jaar moest gaan brengen. Oogsten was de laatste jaren niet eenvoudig geweest, de natuur liet weinig voorspelbaars zien en het was hard werken om aan de verwachtingen van afnemers te voldoen. Maar het was mij wel gelukt! Gelukt om de oogst van volle tomaten, rijpe pompoenen en fruitige aardbeien mijn omgeving te bieden. Mijn omgeving was blij en gaf mij complimenten: “Wat een prachtige oogst weer, hoe krijg je het voor elkaar met zo’n wisselvallige zomer!”

“Hard werken en niet opgeven”, was dan mijn antwoord.

Maar stiekem was er meer voor nodig, was er jaar in jaar uit een ondergronds gevecht bezig tussen het hardnekkige onkruid dat elke keer weer mijn vruchtbare grond aantastte en het ongedierte dat ik niet van mijn land af wist te krijgen. Bestrijdingsmiddelen waren nodig geweest om de oogst te beschermen. En dit ging zo tegen mijn principes in!

Mijn dromen gingen over vruchtbare grond vol natuurlijke krachten. Over moeder natuur die haar energie puur haalt uit de intensiteit van de zon en de hydratatie van de regen. Een vruchtbare grond waar ik exotische bloemen op kon kweken met diamantjes zoals Strelitzia, Gloriosa en de Anthurium. Ook zou ik natuurkrachtige kruiden gaan verbouwen zodat ik mensen kon genezen met mijn Echinacea, Duizendblad en Zonnehoed. Ik zou geliefd zijn vanwege mijn volle zonnebloemen die intuïtief hun gezichten openden zodra de zon haar stralen liet zien.

Het enige wat ik af en toe nodig zou hebben was wat Pokon: Krachtige vitaminen en mineralen om mijn zaden te verrijken met het beste wat ze verdienden. Zo zou ik rijk bedeeld mijn grond koesteren en alles wat mij wilde vernietigen weten tegen te gaan. Onkruid zou er nog wel zijn, maar ik wist het op tijd te signaleren, te tackelen en charmant met wortel en al van mijn land af weten te krijgen.

Ik werd wakker uit mijn droom. De realiteit was anders. Ik moest een manier zien te gaan vinden om mijn onkruid tegen te gaan. Niet door het jaar in jaar uit aan te vechten, maar door het ontstaan ervan te onderzoeken.

Wat maakte mijn grond zo aantrekkelijk voor dit onkruid? Wat gebeurde er toch steeds dat het onkruid daar ineens was en ik geen andere keuze had dan het te bestrijden? Hoe kon ik de oorsprong ervan ontdekken zodat een nieuwe aanpak zou leiden tot het rijke van mijn dromen? Het waren moeilijke vragen voor een stuk land als het mijne dat door keihard ploeteren elkaar jaar weer doodop was na het volbrengen van haar oogst. Zo besloot ik hulp in te roepen van mijn buurgrond. Hoe deed hij het? Wat was zijn strategie in de realisatie van een krachtige oogst? En hoe kon ik zijn technieken zo net voor de zomer implementeren in mijn aanpak?   Hij had immers ook kratten vol oogst!

“Buurgrond, mag ik je wat vragen?” Vroeg ik wat verlegen terwijl ik mijn brakke grond openstelde voor zijn aangezicht.

“Dat mag jij”,  antwoordde hij vriendelijk.

“Wat maakt jouw strategie succesvol om te komen tot jaarlijks grote oogsten”, zei ik met enige schaamte gezien de directheid van mijn vraag.

“Waar komt deze vraag ineens vandaan buurgrond”, zei hij verrast door mijn komst.

Ik legde uit wat elk jaar weer mijn struggle was om te komen tot vruchtbare oogsten en dat ik mij zorgen maakte over het hardnekkige onkruid en ongedierte dat mij steeds wist te bereiken. Dat ik veel verdriet had van alle bestrijdingsmiddelen die ik moest gebruiken. Hoeveel weerstand ik ervaarde door steeds weer het gevecht aan te moeten gaan en ik mij intens moe en uitgeput te moeten voelen.

Bezorgd keek buurgrond mij aan: “Ik denk dat je de essentie verloren bent buurgrond. Het allerbelangrijkste wat ik in je verhaal mis zijn twee essentiële ingrediënten en dat zijn precies die twee ingrediënten die alles bepalend zijn. Het zijn de ingrediënten “liefde” en “geduld”.   Door je zaden meer liefde te geven, ze aandacht te geven en hen als een krachtig team te laten groeien zullen ze veel meer aankunnen. Zoek de synergie in wat ze samen hebben en laat hen samen een muur vormen tegen het onkruid. Onkruid en ongedierte houden van strijd, daar smullen ze van. Door niet te vechten maar ze te negeren zullen ze hun voeding missen en hun onheil ergens anders gaan zoeken. En ja, dan geduld. Het kan heel goed zijn dat deze nieuwe aanpak betekent dat je dit jaar niet zult oogsten, zo ging het ook bij mij. Maar dat is nu eenmaal de investering om te komen tot een strategie die je uiteindelijk leidt tot ongekende oogsten met behoud van jezelf.”

De essentie, daar was ik dus al die jaren aan voorbij gegaan, bedacht ik mij bezorgd. Dat had er toe geleid dat ik mijzelf uitholde en niet meer zag wat er nodig was om te komen tot land waar ik van hield en trots op zou kunnen zijn. Want eerlijk is eerlijk: genoten van mijn oogst deed ik niet, daar was ik elk jaar te moe voor.

Enigszins verward bedankte ik mijn buurgrond voor zijn adviezen en wist ik dat ik een belangrijke opdracht had te vervullen dit jaar. Ik zou moeten accepteren dat ik dit jaar minder tot misschien wel niets zou oogsten als investering voor mijn grote droom: Een volle, rijke en krachtige grond gebouwd op de twee mooiste essenties van groei: liefde en geduld.

[chipmybrain]

Foto by Nicoline Rodenburg

What happened to the world?

It started to become winter. The daylight was rare, the sun suffered under layers of dark clouds. Animals were preparing for a tough hibernation: searching for some left over leafs and berries, to bring over to their residences. People did the same: “Hamsteren” at the AH, cocooning at home and trying to prevent for the yearly winter flew.

It were these days that Santa Claus was planning his trip to the world, to contribute his love and handing out presents to them who deserve it. Every year it was an almost impossible mission for him, to figure out all the wish lists and at the same time, understanding what was happening in the world. Every year he tried to bring some themes along with the presents so it wouldn’t be “just a present” but “a present with a thought”. Inspired by many leaders e.g. Mandela, Martin Luther King, Dalai Lama, Bishop Tutu, etc. his purpose in life was to do the same: bring something special to all the ones he loves. So also this year he prepared his trip well: Brought lots of food, some warm blankets and spare sled dogs to make the trip comfortable for his sled dogs too.

It was cold that morning and Santa Claus felt preoccupied: although he brought enough blankets and food, he wasn’t carefree. Quickly he grabbed some more to make sure he would survive this feisty trip to the world. After two days of a dead-ending ride he interjected his journey for some extra sleep. Every year it felt as a rehearsal space: it was a soul-destroying and third-numbing trip to the civilized world. It wasn’t easy for him to keep his rewarding. Eventually he found some consolidation from his sled dogs: they suffered even more than he! Hence of these two tough days he profound an enormous gratefulness when he finally saw the Netherlands rising at the horizon. He survived!

On the fourth day he started to figure out what was going on in the world: What were the themes discussed in the living room? Who was leading in politics and what was trending on Google and social media? To fully understand what these subjects were, he infiltrated to the families by peeking through the windows by night. He visited rich, poor, white, black, mixed, large and small families to gain an average overview of the themes of 2017. Despite of the abundance families he encountered, he didn’t succeed to understand the odds. Something uncanny was going on: almost nobody was speaking or listening to one another! Everyone was staring to their mobile devices during dinner or were watching television for hours! This has to be a fallacy! Santa Claus thought. To understand the narrative behind this behaviour he peeked over the shoulders of many of them to picture what was on their devices. And what did he encounter? He only found picture of “their best versions”, pimped via apps from the Google Play Store. He scrolled through some “status updates”, maybe he had to deep dive into messages to understand what was going on. Oh my God! Even the status updates gave him an anguish feeling: subjects on social media content only three things: Parties, possessions and frustrations! What happened with emotions that really matters in life? Like unconditionally love, joy, gratefulness and caring. Reverted from three exhausting days he summarized what he saw: families were addicted to their mobile devices and the emotions which really matters for them were party-joy, craving and anger. Nobody was sharing an update about peace, gratefulness, happiness or satisfaction. And there, in the middle of that moment of disappointment, he found his purpose for 2017: Santa Claus was going to bring them real happiness back!

To understand what the ingredients of happiness are he visited the Dalai Lama and Bishop Tutu. They have been his role models regarding this theme. He was lucky: both were just back from an inspiring trip to India focussed on this theme: what is happiness?

Quoting: “The three factors that seem to have the greatest influence on increasing our happiness are our ability to reframe our situation more positively, our ability to experience gratitude, and our choice to be kind and generous.”

Wow this was deep for Santa Claus! How would he be able to bring this message to the world?

Again, he analysed what he saw:

Something was lacking in what Santa Claus saw in the family lives. The Dalai Lama believes that everyone has the responsibility to develop a happier world. We need, ultimately, to have a greater concern for others’ well-being. In other words, kindness or compassion. In fact, taking care of others, helping others, ultimately is the way to discover your own joy and to have a happy life.” And this was exactly what was lacking in what Santa Claus saw: Everyone was focussed on their own concerns and cravings of the “cloud world”. A world full of fakeness!

The Dalai Lama continued:

“The problem is that our world and our education remain focused exclusively on external, materialistic values. We are not concerned enough with inner values. Those who grow up with this kind of education live in a materialistic life and eventually the whole society becomes materialistic. But this culture is not sufficient to tackle our human problems. The real problem is here," the Dalai Lama said, pointed to his head.

After this inspiring meeting with the Dalai Lama and Bishop Tutu, Santa Claus found the three ingredients for his message to the world: “concern, kindness and compassion for your love ones, fed from your heart! But how would he be able to help them to flow these emotions? What would be representative for this state- of- feeling?

Another night passed by and Santa Claus puzzled for answers. Finally he found the essentials which would help the families to adapt his message: Taking care of others, helping others, ultimately is the way to discover your own joy and to have a happy life. And remember: Wherever you have friends that’s your country, and wherever you receive love, that’s your home. We are fragile creatures, and it is from this weakness, not despite it, that we discover the possibility of true joy and happiness. Open your heart, show compassion and kindness for others. You can’t buy it, it is an emotion of love that all human beings have to contribute to the world.

He wrote it down on a postcard and sent it to the world:

This is Christmas: Open your heart, show compassion and kindness to others and happiness is coming to you.

[chipmybrain]

Picture: how to live life to the fullest

The story behind Soul2

Why? Through personal experience I discovered that the majority of people between the ages of 25-50 have “life questions”, such as: what are my values in life? Who do I want to be? What makes me happy? What do I have to give? How can I learn to love myself? How can I solve difficult problems or break long lasting patterns?

Do you recognise these questions?

For me it has been a long journey in dealing with these fundamental questions, especially because I felt alone during this process. I tried a variety of different concepts in order to find some answers to these questions e.g. going to the gym because I believed “I am my body” whilst also creating yearly personal goals that I had to achieve (with no excuses) that would bring me happiness. On balance, these concepts didn’t result in happiness and/or personal development! Why was this? What was the missing link?

I spoke to many people and got inspiration from well-known leaders (e.g. Tony Robbins, Steven Covey, Brene Brown, Richard Branson, Mandela, Dalai Lama etc), and there it was …. the missing link …. none of the concepts included unique core values.

What do I mean by unique core values?

As the name suggests, it’s unique in that every person has their own set of values. Core values are the fundamental beliefs of a person. These guiding principles dictate behaviour and can help people understand the difference between a life full of energy or without. In brief, core values are internal beliefs that guide you in life. Some example of core values that people might have could be e.g. “freedom, friendship and independence are the most important values in my life”. “Liability, hospitable, equality are the basis of my relationship”. “passion, growth, gratefulness and being meaningful for others guide and stimulate me in my life”Hence, the birth of “Soul 2”, the name of my new successful concept – a concept with 3 fundamental ingredients: taking care of your body from the inside out, mental development to enhance better self-understanding and finally living in harmony with your core values.

How do we do this?

The “Soul 2 Weekend” programme includes a combination of yoga, mindfulness, creativity and InterVision along with helping to find each other’s core values. All the meals are prepared with passion and inspired by the use of local organic products - all done in a unique natural setting.The next “Soul 2 Weekend will take place in the weekend of 24 March 2017.

Are you also interested in making little changes with big results?

https://www.facebook.com/events/385344951889287/

[chipmybrain]

The power of imperfection

Recently I’ve discovered the power of imperfection. It has given me “a graceful experience” (powerful and full of gratitude) and I would like to share this with you.

From a young age I started comparing myself with other people. I wished I was taller, smarter, more talented and most of all: more beautiful. All the advertisements and magazines about “perfection” didn’t help me to believe in my own authenticity and to see my own beauty.

I felt insecure for many years. Strange? Not at all. A part of growing up is finding your own identity. It’s a journey that will reveal your inner power. Over the years I started feeling more secure about myself: I experienced success in my professional career, people noticed and acknowledged my spiritual power and appearance, I developed a talent for working with and inspiring people. But still I felt a constant desire in the back of my head, that I wanted or needed a more muscled body, a filled bum or thick hair.

Turning 35 the first wrinkles arrived and with all the beauty shops around us, the first thought of Botox or fillers came in to my mind, I was continuously searching and striving for perfection.

As you all know, I have had a serious accident which ended up in multiple operations on my lower leg. My third and final surgery is scheduled for December.
My legs are special to me. My legs have given me a part of my handsomeness so far: tendril and tall.  I was proud of my legs and even over 35 I felt secure with wearing short dresses and skirts (of course the classy ones ;-))

And now, my leg is marked with a large ugly scar that basically covers my entire lower leg. But the strange thing is that it doesn’t bother me at all! I don’t feel ugly or marked. I am proud that my leg is still there, that I can cycle and row at the gym and that I can walk my dog. I still wear skirts and dresses and I don’t feel insecure or imperfect. I never imagined that I would be able to feel like this!



But what is it? What is it that I feel really ok about my ugly scar?
The only explanation for me is gratefulness. Gratefulness for healing, gratefulness for the magnificent medical surgery I got and the strength for being proud of my leg: my leg is so “strong” (but literally still weak and skinny) that the scar is like the signature on a beautiful painting.

Does this mean that I will never use fillers, or colour my hair or stop going to the gym for a better shaped body? Know it does not. 


But from the moment the imperfection was no longer just and imperfection but a story, a story of survival, it unleashes the power of imperfection and becomes a part of you. At least, for me it did.

[chipmybrain]

Als twee zielen elkaar ontmoeten Zoeken ze de connectie in het heldere zonnelicht De connectie om even te versmelten Helemaal in het moment, in elkaars aangezicht Lieve ziel, wat ben je toch? Ben je het leven Of slechts bedrog? Een verbastering van emoties die we steeds herbeleven?

Mijn ziel kan ronddolen in dromen Zoekende naar herkenning in een andere ziel Die plots langs kan komen Opzoek naar die ene bijzondere ontmoeting

Zo uniek als twee zielen elkaar begrijpen zonder wat te zeggen Durven te voelen zonder angst Te geven en te mogen ontvangen Samensmelten als een innerlijke ontvangst

Soms ineens is daar dan die andere dolende ziel Eveneens opzoek naar erkenning en veiligheid Om op te gaan in het moment Zonder vooroordelen of partijdigheid

Dat moment, dat koester ik als het leven In extase gegrepen door het moment Het is niet van mij, ik mag het misschien herbeleven Om het vervolgens weer te moeten laten gaan

Niet aan hechten vraagt ook geen onthechting Koesteren in dankbaarheid Dat twee zielen elkaar even ontmoeten Om ook te geloven dat het loslaten zal komen en gaan

Lieve ziel, sta open voor wat is Ontmoet om het mogen ontmoeten En laat gaan wat moet gaan