muzycznyszkicownik - Tumblr blog

[muzycznyszkicownik]

Yeah, New York

Yeah, Manhattan!

Yeah, New York

Yeah, Big Apple!

Come on, come on*

*Yeah Yeah Yeahs - "Yeah! New York"

Nowy Jork. Miasto Srebrnej Fabryki Andy'ego Warhola i jego supergwiazd. Kolebka punka. To on jest głównym bohaterem wspomnień.

Wszystko zaczęło się na przełomie lat 60. i 70., kiedy popularność osiągnęły takie garażowe bandy jak the Kinks czy The Stooges.

Jednak za początki indie rocka w amerykańskiej muzyce uważa się powstanie pewnej kapeli w 1993.

Jonathan Fire*Eater stworzyło 3 piętnastolatków. Ich brzmienie można porównać do The Doors przefiltrowane przez gitary My Bloody Valentine i stylówę frontmana na Iana Curtisa z Joy Division.

"Meet me in a Bathroom..." Lizzy Goodman, bo o tej książce mowa, nie doczekała się niestety polskiego tłumaczenia. Narracja prowadzona jest w niej w formie luźnej rozmowy, jak w biblii punka "Please Kill Me" Legs McNeil i Gillian McCain.

Z kolejnych rozdziałów obejmujących lata od 2001 do 2011 dowiadujemy się o nocnym życiu tamtejszej społeczności, znanych klubach i imprezach, narkotykach, czy pracach muzyków w barach i sklepach z ciuchami.

Kryzys rock'n'rolla, U2 grające na stadionach, R.E.M. zbyt popowi, słaby Lenny Kravitz - to wszystko poprzedziło nową młodą rewolucję w muzyce.

"Meet me in a Bathroom..." to historia gatunków poprzedzających indie rockowy wybuch i przedstawicieli sceny electroclash: przede wszystkim LCD Soundsystem, Fischerspooner czy The Rapture oraz garść bakstejdżowych ploteczek ze świata flagowych zespołów.

Centrum książki stanowią losy muzyków z The Strokes, The White Stripes, Yeah Yeah Yeahs, Interpol, TV on the Radio czy wspomniane The Rapture. Znajdują się tu wypowiedzi nie tylko członków grup, ale też ich menadżerów czy założycieli wytwórni płytowych i dziennikarzy.

Opowieść to przewodnik po kolejnych dzielnicach Nowego Jorku: od Manhattanu, do Brooklynu, gdzie swoje pierwsze kroki stawiały takie grupy jak Yeah Yeah Yeahs czy Interpol.

Z tej książki dowiecie się:

- co Albert Hammond Jr. zwyķł pokazywać?

- jaki zespół przyjaźnił się z the Moldy Peaches i Reginą Spektor?

- co powiedział Julian Casablancas do fana podczas grania "Last Nite" na jednym z koncertów w Mercury Lounge?

- z kim upił się najbardziej na świecie Dave Sitek?

- czyjej kapeli epka nie zrobiła wrażenia na Meg White?

- jaka super modelka była na koncercie the Strokes w UK?

- czyją epkę ukradli the Libertines ze sklepu na stacji?

- która grupa nazywana jest szwedzkim the Strokes?

- co sprawiło, że Brandon Flowers wpadł w depresję?

- kto zadedykował płytę Meg White?

- jakiego sławnego piosenkarza Ryan Adams zaprosił na imprezę do Strokesów?

- z kim sławnym mieli sprzeczkę w windzie bracia Followill?

NIE dowiecie się za to:

- czym jest anti-folk?

- czyj numer miał przypięty do kurtki Fabrizio Moretti z The Strokes?

- jaka jest naprawdę Karen O z Yeah Yeah Yeahs?

- kto naprawdę płacił za dragi?

- o co chodzi z teorią spodni w zespołach?

"Meet me in a Bathroom..." to także ciekawie przedstawione muzyczne dziennikarstwo tamtych czasów i dopiero raczkujące bloggerowanie. Wreszcie: pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów amerykańskiego indie rocka (i nie tylko).

[muzycznyszkicownik]

TOP 23 UTWORY 2023 (SUBIEKTYWNA LISTA)

23. Philip Selway - Picking Up Pieces

Muzyczna zapowiedź wiosny.

22. Kerala Dust - Red Light

Trio oryginalnie z Londynu, a obecnie tworzące w Berlinie i Zurychu, brzmi jak brytyjska odpowiedź na belgijski zespół Balthazar. A więc sexy i z klasą.

21. BEL - Woman on Fire

Kobieta w ogniu z rozległą skalą emocji.

20. Indigo de Souza - Younger & Dumber

Są takie utwory, które skłaniają do refleksji i wyciągania wniosków z popełnianych błędów. Jest w tym utworze jakaś ponadczasowa, życiowa mądrość. Wybrzmiewa ona w głosie i słowach Indigo czy w countrowych wstawkach, która rozkłada na łopatki trafnością. Wreszcie raptownie wybucha w absolutnie emocjonalnym finale.

19. JOSEPH - The Sun

Letnie podróże małe i duże i ten kawałek na ciągłym repeacie.

18. Kylie Minogue- Hold On To Now

Kolejna fantastyczna płyta, ale to nie single zawojowały na mojej playliście, ale właśnie zarażające energią Hold On To Now. W tym typowym dla Kylie disco bangerze tkwi jakaś nadzieja.

17. Troye Sivan - One of Your Girls

You go, girl!

16. Sam Queally - Groovy Jungle / Cocaine Hollywood

I wspomnienia z ballroomu i pokazów vogue'ingu.

15. Kali Uchis - I Wish You Roses / Moonlight

Mocne single, smaczny album.

14. Q - Stereo Driver

Tam, gdzie funk spotyka R&B, jeździ swoim kosmicznym autem gwiezdny kierowca Q z misją uwolnienia Waszych umysłów i ciał.

13. Bully - Days Move Slow

Codzienna rutyna brzmi od razu lepiej z tym shoegaze'owym numerem.

12. The Weeknd feat. Suzanne Son - Family

Jestem chyba jedyną osobą, która broni Idola. Przede wszystkim z powodu muzycznych talentów: Mosesa Sumneya czy Troye'a Sivana, ale też zupełnego odkrycia: Suzanny Son i jej anielskiego głosu.

11. Niall Horan - Heaven

Wciąż (niesłusznie) w cieniu sławniejszego kolegi z pewnego boysbandu Niall Horan zaskakuje charyzmą. Mocna perkusja, tamburyno i chwytliwy refren Heaven sprawiają, że ten utwór ma potencjał. Mógłby się spokojnie znaleźć wśród singli starego dobrego Kasabian czy Milesa Kane'a. Trudno mu się nie oprzeć.

10. Palace - When Everything Was Lost / How Far We've Come / All We Ever Wanted

Muzyka angielskiego bandu przypomina czasy modnego indie rocka. Te 3 nagrania oddają wszechstronność brzmienia grupy, która puszcza oko do fanów Foals czy to solowej twórczości Jacka Penate'a (charakterystyczny wokal).

9. Sorry Boys - X

Głos Beli Komoszyńskiej sięga tu perfekcji.

8. George Clanton - I Been Young

Czy George Clanton to podróżnik w czasie? Jego I Been Young to wpadająca w ucho piosenka, zaskakująca mieszanką stylów.

7. Cleo Sol - Only Love Can Wait

Nagraniem jedynie na pianino i głos Cleo Sol zupełnie mnie kupiła. Prosty, a jakże wzruszający przekaz.

6. Lael Neale - I'll Be Your Star

Podkradzione Ralphowi Kaminskiemu z jego audycji radiowej. Ma w sobie coś uroczo staromodnego.

5. Dua Lipa - Houdini

2023 rok to był rok jej i Olivii Rodrigo jeśli chodzi o single (sorry, Taylor Swift), by wspomnieć równie udany Dance the Night do blockbustera Barbie.

4. Rosalie. - Stracona Głowa

Z mojego ulubionego polskiego albumu. Inspiracja drum'n'bassem i Caroline Polachek oczywista.

3. Caroline Polachek - Smoke

Jeśli jakiś utwór w 2023 roku nastrajał mnie energetycznie do działania, to właśnie ta wielowymiarowa kompozycja.

2. Daisy Jones & the Six - Look at Us Now (Honeycomb) / Let Me Down Easy

Bo nie mogłam się zdecydować.

1. Warhaus feat. Sylvie Kreusch - Popcorn

Dream team znowu razem: tylko po to, by się ostatecznie pożegnać.

[muzycznyszkicownik]

TOP 5 ALBUMÓW 2023 ROKU

5. Slow Pulp - Yard

Niech nie zwiedzie Was quasi paintowska, robocza okładka. Yard to udany w całości album. Indie rock podany w lekki sposób, ze świeżą energią i rozbrajająco szczerymi tekstami.

4. Julie Byrne - The Greater Wings

Echa burzy i stania w nerwach na przystanku w oczekiwaniu na autobus. Głos Julie Byrne ukoił moje lęki wraz z jej folkową, wolno płynącą muzyką.

3. Bully - Lucky for You

Na szczęście dla siebie trafiłam na ten krążek przez przypadek, podróżując po gatunkowych listach na Spotify. Mocno osadzone w estetyce grunge'u granie to dzikość serca w rockowym, kobiecym wydaniu.

2. Kali Uchis - Red Moon in Venus

Smaczne i bogate w dodatki danie serwuje na swoim 4. longplayu Kali Uchis.

1. Daisy Jones & the Six - Daisy Jones & the Six*

* Chociaż nie jest to zwykły studyjny album, ale ścieżka dźwiękowa do serialu, musiał się znaleźć w moim subiektywnym zestawieniu, tworząc osobisty soundtrack do wakacji '23.

O ile głos Sama Claflina niezbyt porywa, o tyle wokal Riley Keough jest oryginalny i pełen emocji. W wersji deluxe dołącza do nich w jednym nagraniu Suki Waterhouse.

Historia inspirowana życiem członków grupy Fleetwood Mac (i stylem Florence Welch) była mi wyjątkowo bliska przez ostatni rok.

[muzycznyszkicownik]

Voguing, który rozpowszechnili w latach 70./80. latynoscy i afro-amerykańscy tancerze z Harlemu w USA związani z domami zarządzanymi przez Ojców i Matki (po więcej odsyłam do fenomenalnego tv show Pose i dokumentu Paris is Burning) i środowiskiem LGBTQ, obecnie przeżywa nowe życie.

Poszukując ze znajomą lekcji vogue'ingu i szansy "na wyrażenie siebie" - jak podsumowała moja terapeutka, znalazłam wreszcie event na FB - What's Your Sign Mini Ball. Tematem przewodnim były znaki zodiaku.

Jury składało się z Kamilli Revlon, Duke'a LaBeija, Danila Elle, Pauli 007 i Dariego 007. Prowadzącymi byli Bożna Wydrowska, matka House of Elle oraz Jake 007.

Kategorii występów było sporo:

Najbardziej zrobiło na mnie wrażenie Hands vs. Arms, Face with Performance czy Commentator vs Vommentator.

Chociaż nie doczekałam się walki Lip Sync, to jednak osobiście będę śledzić dalsze wydarzenia tego typu.

Bonus:

*Ballroom to bezpieczna przestrzeń dla wszystkich, niezależnie od płci - płciowość jest płynna. Wielkie NIE dla homofobii, transfobii, seksizmu, rasizmu, wojnie czy starzeniu się - NIE znaczy NIE.

[muzycznyszkicownik]

Przepis na udane popowe nagranie? Spotkanie się byłej pary w studiu, aby nagrać artystyczne pożegnanie. W po-rozstaniowej twórczości lidera Warhaus Marteena Devoldere'a i Sylvie Kreusch roi się od aluzji i autocytatów.

Jako sposób na celebrację rocznicy wydania albumu Ha Ha Heartbreak grupy Warhaus wydali wspolne dzieło muzyczne "Popcorn". Znalazła się w nim nawet recepta na...tytułowy przysmak.

Glęboki baryton Devoldere'a idealnie uzupelnia w refrenie melodyjny głos panny Kreusch. Echa muzycznych zabaw Birkin&Gainsbourg słychać w jak zawsze rozbudowanej aranżacji muzycznej.

W klipie pokazane są sceny ze studia i gry w bilard, a także momenty z backstage'u.

Bardzo to wszystko smaczne: klasycznie na słono lub z karmelem na słodko. Poproszę o dokładkę!

[muzycznyszkicownik]

Wychowana na teledyskach w MTV JLo, Beyoncé i Kylie Minogue, a jeszcze wcześniej na kasecie VHS z klipami Michaela Jacksona, od zawsze podziwiałam ich dopracowane w detalach choreografie, pełne seksownych póz.

"Od tych piosenkarek kręcących pośladkami można dostać depresji. Nie wiem, jak możesz je oglądać bez użalania się nad sobą" - skomentowała kiedyś te wygibasy ciocia Asia. Wtedy wydawało mi się, że przesadza.

Ostatnio postanowiłam sprawdzić własne siły i zapisać się na zajęcia taneczne Sexy Dance w znanym fitness clubie. Wam za to pozostawiam starannie wyselekcjonowaną playlistę, dzięki której poczujecie się sexy. Uwolnijcie w sobie Cardi B i Doję Cat czy innego Ushera!

[muzycznyszkicownik]

Guilty pleasure: "to przyjemność wstydliwa, skrywana. Coś, czego - jak czujemy- nie powinniśmy lubić, a i tak lubimy. Coś, czym raczej nie chwalimy się publicznie"(cyt. Wyborcza.pl).

Pomiędzy jednym odcinkiem The Vampire Diaries, scrollowaniem Facebooka i Instagrama a specjalną playlistą do ćwiczonek pełną JLo, Seleny Gomez czy innych Britney Spears, naszła mnie ochota na obejrzenie MTV Hits na żywo. Akurat trafiłam na program Totally 10s i wspólny klip Seana Paula i Duy Lipy.

Zainspirowało mnie to do stworzenia spontanicznej listy numerów, które gdzieś w sobie i przed światem chowam - i do których się w towarzystwie nie przyznaję.

Ponieważ wyszło ich dużo (ponad 6h sesji z dyskusyjną muzyczką), wrzucam link do Spotify:

Aha, #fuckgenres

To moje muzyczne grzeszki - a jakie są Wasze?

[muzycznyszkicownik]

Rosalie w Niebie, 5.10.2023

To nie był mój pierwszy występ Rosalie. Rok temu miałam przyjemność zobaczyć ją na Orange Warsaw Festival, gdzie artystce towarzyszyli na scenie tancerze i zespół. Wówczas wykonała głównie numery z 2 pierwszych albumów.

W Niebie było skromniej, ale klimatyczniej i lepiej - tutaj publiczność znała wszystkie teksty i wokalistka nie musiała specjalnie prosić o aktywny udział w wydarzeniu.

Rosalie. zaczęła swój występ od "Cudu", aby przejść płynnie do coveru "Kiedy Powiem Sobie Dość" O.N.A i "Potrzeby skał". Na plus były bardziej rockowe wykonania niektórych utworów np. ogniste "Światła", miazga live w postaci "Freeze" oraz wstawka z "All of the Lights" "pana-który-był-ostatnio-na-kebabie-z-żoną". Osobisty faworyt na Motherlode, drum'n'bassowe "Stracona Głowa" na żywo daje pretekst do interakcji z tłumem, a przy tym broni się samo swoim połamanym rytmem i energią. Jedynie brak na setliście "Zapomniałam Jak" trochę kłuje, ale jest do wybaczenia.

W międzyczasie Rosalie. dała mowę motywacyjną o braku pewności siebie, nieśmiałości i wychodzeniu ze strefy komfortu na koncertach - tutaj publiczność znów dała popis akceptacji i szacunku do niej.

Cały koncert to była jazda bez trzymanki. Rosalie. wykonała niemal całe Motherlode (bez gości), parę nagrań z IDeal i "Spokojnie" z debiutu. Na koniec do zespołu dołączyła Chloe Martini, by wykonać wspólną fotkę. Bank rozbity!

[muzycznyszkicownik]

3 lata po całkiem nieźle ocenianym longplayu Moveys amerykański zespół Slow Pulp wydał ciąg dalszy i zarazem odrębny album - Yard.

Stylistycznie jest to lekkie indie rockowe granie spod znaku lo-fi i z rozbrajającymi szczerością tekstami ("I just wanted your do-do-do-do-do-do doubt" - "Doubt"). W porównaniu do uładzonego debiutu - rozkręcili się (słychać to szczególnie w noise rockowym "Cramps").

Głos Emily Massey z jednej strony uspokaja ("Yard", "Carina Phone 1000"), z drugiej zaskakuje energią ("Worm" czy alt. countrowy "Broadview"). Nagranie "Fishes" natomiast brzmi jak dźwiękowa kartka z pamiętnika typowego zagubionego nastolatka/młodego dorosłego ("Watching me cry to screen/Saying I hope that this lasts/Try and fail/And try and fail/And try it all again/I wanna catch myself this time").

Konwencję DIY podkreśla za to okładka mająca niemal roboczy charakter - bo co powiedzieć można o jakby pospiesznie narysowanym w Paintcie obrazku: profilu i kwiatów?

[muzycznyszkicownik]

Modelki, które śpiewają:

1. Kate Moss:

Primal Scream - "Some Velvet Morning"

Babyshambles - "La Belle et la Bete"

The Lemonheads - "Dirty Robot"

2. Naomi Campbell: "Babywoman"

3. Julia Cumming:

Sunflower Bean - "Who Put You Up to This"

4. Lou Doillon: "Too Much"

5. Agyness Deyn:

Five O'Clock Heroes - "Who"

6. Irina Lazareanu: "Strange Places"

7. Gracie Hartzel:

La Femme - "Always in the Sun"

8. Sophie Ellis-Bextor - Murder on a Dancefloor

9. Karen Elson - "The Ghost Who Walks"

10. Milla Jojovich- "Gentleman Who Fell"

11. Pixie Geldof - "Woman Go Wild"

12. Carla Bruni - "Those Dancing Days Are Gone"

13. Suki Waterhouse - "To Love"

+

Projekt muzyczny Jamie Bochert (Francis Wolf) i filmik dla Chanel z Pharellem Williamsem i śpiewającą Carą Delevigne.

Bonus: Alexa Chung mierzy się z wykonaniem Blue Denim Stevie Nicks.

[muzycznyszkicownik]

"Oddychaj" - prośbę tą zawartą w trzecim nagraniu na debiutanckiej epce muva of Earth "Your intuition is your friend" można w zasadzie potraktować jako ukryty przekaz i afirmację powolnego, świadomego życia.

Minialbum align with Nature's Intelligence tej artystki to apoteoza obcowania z naturą i troski o swoje zdrowie psychiczne. Surrealistyczna okładka oddaje ducha epki, gdzie magiczne jazz-fusionowe granie spotyka neo-soulowe wokalizy.

Pojawiają się też goście np. Edward Wakili-Hick czy Sirius B. W "Nserewa" piękne harmonie wokalne tworzą głosy muva of Earth i Angel Sake, na co dzień tworzących duet DIVINEANGEL, a magiczną aurę na całej epce robią dźwięki harfy.

Całą naturę minikrążka najlepiej oddają słowa Yogi Bhajana:"Co to jest medytacja? Kiedy stajesz się pusty i pozwalasz żeby wszechświat do ciebie wszedł." Wpuście zatem te dźwięki przez uszy do swoich umysłów i serc i otwórzcie się na ten mały muzyczny kosmos.

[muzycznyszkicownik]

Zagubione dusze z lat 90.*:

*Kobiece sylwetki solistek w muzyce lat 90., z którymi warto się zapoznać. Gdzieś (niesłusznie) w cieniu bardziej znanych koleżanek. Kolejność przypadkowa.

Liz Phair - "Supernova"

Sarah Maclachlan - "Sweet Surrender"

Abra Moore - "Four Leaf Clover"

Sophie B. Hawkins - "Damn I Wish I Was Your Lover

Lisa Germano - "You Make Me Want to Wear Dresses"

Meredith Brooks - "Bitch"

Paula Cole - "I Don't Want to Wait"

Juliana Hatfield - "Forever Baby"

Chantal Kreviazuk - "God Made Me"

Ani DiFranco - "Not A Pretty Girl"

Na koniec cytat z tekstu, kobiecego hymnu, expectations vs. reality:

I am not a pretty girl

That is not what I do

I ain't no damsel in distress

And I don't need to be rescued

So put me down, punk

Wouldn't you prefer a maiden fair?

Isn't there a kitten stuck up a tree somewhere?

I am not an angry girl

But it seems like I've got everyone fooled

Every time I say something they find hard to hear

They chalk it up to my anger

And never to their own fear

Imagine you're a girl

Just trying to finally come clean

Knowing full well they'd prefer you were dirty

And smiling

And I am sorry

But I am not a maiden fair

And I am not a kitten stuck up a tree somewhere

And generally, my generation

Wouldn't be caught dead working for the man

And generally I agree with them

Trouble is you gotta have youself

An alternate plan

And I have earned my disillusionment

I have been working all of my life

And I am a patriot

I have been fighting the good fight

And what if there are no damsels in distress

What if I knew that and I called your bluff?

Don't you think every kitten figures out how to get down,

Whether or not you ever show up?

I am not a pretty girl

I don't really want to be a pretty girl

No, I want to be more than a pretty girl

Edit:

Nie mogło zabraknąć na tej liście również tych wokalistek, chociaż są to głównie (niestety) one-hit-wonders:

Lene Marlin - "I'm Sitting Down Here"

Bettie Serveert - "Palomine"

Esthero - "That Girl"

Tara Maclean - "That's Me"

Natalie Merchant - "Kind and Generous"

Jewel - "Who Will Save Your Soul"

Amanda Marshall - "Beautiful Goodbye"

Bic Runga - "Sway"

Wyjątki:

Tanya Donelly - "Pretty Deep"

Heidi Berry - "Follow"

[muzycznyszkicownik]

2 dni temu w Teatrze Royal Drury Lane w Londynie odbyło się wydarzenie zorganizowane przez Vogue. Zaczęło się od występu operowej śpiewaczki i performance'u z udziałem Kate Moss. Wśród gości znaleźli się m.in. Alexa Chang, Jared Lato czy Rita Ora.

Jednak najjaśniejszym punktem eventu było wykonanie przez FKA twigs coveru Opus III "It's a Fine Day" wraz z tancerzami i Caroline Delevigne (ukłony w stronę słynnego pocałunku Madonny i Britney Spears na gali nagród MTV). Wiadomo, że utwór stał się inspiracją dla "Sad Day" tej utalentowanej wokalistki i tancerki.

Poza tym wydarzenie uświetniły wstawki baletowe, modowe i teatralne. Na koniec nie zabrakło wyjątkowego kwartetu supermodelek i niespodzianki w osobie Annie Lennox w najwyższej formie.

[muzycznyszkicownik]

TOP 10 teledysków, które zdefiniowały moje lata 90. (kolejność bez znaczenia):

1. Aerosmith - "Crazy":

Duet Liv Tyler i Alicia Silverstone na zawsze pozostanie w moim serduszku. Jako mała dziewczynka marzyłam by dorosnąć i być zbuntowaną, odważną i niezależną młodą kobietą, która umie o siebie zadbać. A przy okazji ma Thelmę dla swojej Louise.

2. Bon Jovi - "Always":

Zdecydowanie moje guilty pleasure lat dziecięcych. Było w tym coś zakazanego i dzikiego jednocześnie. Historia miłości i pożądania, pełna pasji, ognia i zdrady. Niebezpieczne połączenie.

3. Tom Petty & the Heartbreakers - "Into the Great Wide Open":

Sentyment do Johnny'ego Deppa karze mi umieścić w tym zestawieniu ten klip.

4. Sonic Youth - "Sunday":

Maculay Culkin przechodzi samego siebie. Jest sexy, brudno i nieprzyzwoicie.

5. Sinead O'Connor - "Nothing Compares 2 U": Prostota tego teledysku od zawsze mnie miażdży.

6. Fiona Apple - "Criminal":

Synonim niegrzecznej dziewczynki.

7. Nirvana - "Come as You Are":

Czerwone włosy, rozmyte kadry i dużo wody.

8. Suede - "Trash":

En vogue.

9. The Verve - "Bitter Sweet Symphony":

Mój nastoletni idol. Richard Ashcroft pokazał mi,  jak się nie przejmować krytyką innych.

10. Pulp - "This is Hardcore":

Smaczek na deser. Stylowa melodrama z pin-upkami i Jarvisem Cockerem w jego najlepszych latach.

[muzycznyszkicownik]

10 ulubionych utworów z gatunku shoegaze:

10. Ultra Vivid Scene - "Mercy Seat"

9. My Bloody Valentine - "Don't Ask Why"

8. Ride - "Dreams Burn Down"

7. Slowdive - "Blue Skied An' Clear"

6. Lilys - "There Is No Such Thing as Black Orchids"

5. Medicine - "Time Baby III"

4. Curve - "Horror Head"

3. Swallow - "Head in a Cave"

2. Lush - "Undertow (Spooky Remix)"

1. The Jesus and Mary Chain - "Just Like Honey"

[muzycznyszkicownik]

21.07.2023 Sorry Boys w Muzeum Powstania Warszawskiego

Na miesiąc przed 79. rocznicą Powstania Warszawskiego grupa Sorry Boys postanowiła go uczcić albumem poświęconym miłości do Warszawy. Wśród gości na płycie znaleźli się m.in. Robert Gawliński, Natalia Szroeder czy Dawid Tyszkowski. Wśród nagrań warto wspomnieć zamykający longplay cover "Snu o Warszawie" Niemena czy "Moje serce jest w Warszawie" z gościnnym udziałem Haliny Rogozińskiej pseudonim Mała. W teledysku do singla można zobaczyć 3 powstańczynie.

Album opowiada z jednej strony historię rodzinną jednego z członków zespołu (Piotra Blaka), który jest potomkiem powstańca warszawskiego, a z drugiej pokazuje współczesne miasto.

21.07 w Muzeum Powstania Warszawskiego doszło do szczególnego wydarzenia. Zespół w Parku Wolności "...gdzie pachnie hiacyntami" zagrał cały album. Pojawili się także goście: Robert Gawliński,  Dawid Tyszkowski, Natalia Szroeder oraz powstańczynie.

"Warszawa powstała jak feniks z popiołów" - Sorry Boys udowodnili, że ich serce należy do Warszawy,  co już wielokrotnie pokazali utworami w rodzaju "Warszawa czeka", którego nie zabrakło i na tym wyjątkowym wydarzeniu. Nie zabrakło i wzruszeń - przy "Janie", a więc wyśpiewanym przez Belę Komoszyńską liście dziadka Piotra Blaka do jego babci i matki oraz przy duecie z Dawidem Tyszkowskim w "Miasto Warszawa".

Na uwagę zasługują także piękne głosy na chórkach (ukłony dla Agi Bigaj, Poli Atmańskiej i Jusi Jarzębińskiej oraz dla H. za ich znalezienie) i wykonanie na żywo poruszających "Miasto Chopina" i "Zwyczajne cuda" - miłości do miasta i do samych siebie.

[muzycznyszkicownik]

Troye Sivan nie spieszył się z nowym singlem. Fani tracili już cierpliwość. Wreszcie się jednak doczekali. 13.07 miało premierę nowe nagranie artysty "Rush". Promuje go odważny klip pełen nagich ciał w duchu serialu Idol i ogólnego seksualnego wyzwolenia środowiska LGBTQ. Całość robią męskie chórki i klimaty euro disco. Do godnego następcy "My, My, My" niestety mu daleko. Trzeci album muzyka Something to Give Each Other datowany jest na 13.10.