#διαμερισμα

[yourfaveblogger]

Η ζωη ειναι κυριολεκτικα τοσο περιεργη. Σε φερνει κοντα με ανθρωπους και μετα απλα στους περνει πισω και εσυ πρεπει απλα να συνεχισεις να ζεις σαν να μην τους γνωρισες ποτε, σαν να μην τους ειπες τους φοβους σου, τις τρελες σου, τα ονειρα σου, σαν να μην τους αγγιξες ποτε, σαν να μην τους κρατησες ποτε, σαν να μην κοιμηθηκαν ποτε στην αγκαλια σου σαν μικρα παιδια,ετσι απλα απο την μια στιγμη στην αλλη πρεπει απλα να αποδεκτεις πως θα ειστε δυο πολυ γνωστοι αγνωστοι. Ολα τα υπολοιπα δεν υπαρχουν πια, εσεις δεν υπαρχετε πια, το μονο που υπαρχει πια για να θυμιζει την παρουσια τους μεσα στην ολη απουσια τους ειναι το κενο που αφηνουν αφου φυγουν. Στην ζωη, στο κρεβατι, στο διαμερισμα, στην μερα, στην νυχτα, στην ψυχη. Ενα κενο που δεν μπορεις να το αποφυγεις και που δεν γεμιζει με τιποτα, πρεπει να μαθεις να ζεις με αυτο και ισως καποια στιγμη σταματησεις να βουλιαζεις μεσα του, ισως καποια στιγμη απλα η πληγη κλεισει και μεινει μονο ενα μικρο σημαδι, ενα σημαδι να σου θυμιζει τι ενιωσες, ποσο ενιωσες και ποσα μπορεις ακομα να νιωσεις και ισως τοτε να μην πονας και ισως τοτε να εισαι ενταξει με την ζωη που παιρνει τους ανθρωπους ετσι απλα, και ισως να εχεις μαθει και συ να τους αφηνεις απλα να φυγουν.

[pame-salonika]

«μαρεσει το σπιτι που φτιαξαμε», σου ειπα και γελασα. Και λεω το σπιτι, μα δεν εννοω το διαμερισμα.

[skilopsaros]

Εσύ δεν μας είπες, κανένα κουτσομπολιό?

Ε παντα κατι εχουμε, αλλα δεν το ακουσες απο εμενα. Δεν εγινε σε εμενα αυτο, θα το ακουσεις απο τεταρτο χερι, γιατι το ειπαν οι γειτονες στον παππου μου και μετα το ειπε στην μανα μου και μετα το εμαθα εγω.

Λιγο backstroy. Οταν ημουν μικρος, πηγεναμε διακοπες σε ενα εξοχικο σπιτι του παππου μου. Ειναι που λες μια παραλια, γεματη βιλες απο πλουσιους. Ειναι εκει ενα καμπινγκ, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, μια πολυκατικοια που λες και την εχεις παρει απο το κεντρο της αθηνας και την εχεις βαλει πανω στην θαλασσα, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, κλπ...

Εχει λοιπον ο παππους μου ενα διαμερισματακι στην πολυκατοικοια, και πηγεναμε καθε καλοκαίρι. Ο αλλος κοσμος της πολυκατοικιας ειναι ο,τι να'ναι. Ειναι ενα random sample του πλυθησμου που εχει βγαλει οτι μπορεις να φανταστεις... Οχι δυστιχως κοσμο με τον οποιο θα μπορουσε καποιος λογικος να περασει χρωνο, αλλα αν ηταν τετοιος κοσμος δεν θα ειχα κουτσομπολιο να σου πω.

Ισως ο χειροτερος απο τους γειτονες αυτους ηταν ενας τυπος απαισιος. Ειχε μια γυναικα και τρια παιδια, στους οποιους ολους συμπεριφεροταν χαλια. Παραδειγμα να ερχεται κατω στην παραλια που καθοντε ολοι, και να λεει της γυναικας του που ειναι ηδη εκει και καθεται, 8 μηνες εγκειος, να παει να του φερει καρεκλα. Ορθιος αυτος, καθιστη αυτη, συκωνεται να παει να του κουβαλισει καρεκλα. Εγγειος η γυναικα. Ειχε χασει την περιουσια του ολη στα καζινο, σε φαση ειχε παρακαλεσει η γυναικα του σε καποια φαση τους γωνεις μου και αλλα ατομα απο την πολυκατοικια να πανε μαζι τους στο καζινο, μηπως και φευγοντας ερχοταν και αυτος απο ευγαινια και δεν καθωταν ολο το βραδυ (καθησε ολο το βραδυ απλα αφησε την γυναικα του και τους αλλους να φυγουν μονοι τους). Ειχε επισεις απο οσο εχω ακουσει μπροστα σε ολους κατω στην παραλια αρχισει να βριζει την γυναικα του και να την αποκαλει βρωμιαρα και να της λεει για αυτο δεν σε πηδαω.

right, backstory done, you got context, onto the new things:

δεν εχουμε παει εκει εδω και 7 νομιζω χρωνια. Μας λεει λοιπον ο παππους μου, κουτσομπολιο το πρωτο, χωρισε αυτος με την γυναικα του. Α ωραια ειπαμε ολοι μπραβο.

Εχει ερθει στην πολυκατοικια με αλλη γκομενα. Μια καινουργια. Και ειχε και το μικροτερο παιδι, που τωρα πρεπει να ειναι δεκα χρονων. Και η καινουργια του γκομενα εχει και ενα πιτ μπουλ. Δεν καταλαβαινω πως γινεται να τον ειδε καποια και να εγινε γκομενα του, αλλα τι να πω i digress.

Μαθενουμε λοιπον οτι ηταν κατω στην παραλια και επεινε πολυ, ειχε γηνει λιαρδο. Η γκομενα να ειναι πανω στο σπιτι, το παιδι στην θαλασσα να παιζει. Ανεβενει πανω, και αρχιζει να τσακωνεται με την γκομενα. Φωνες σαματας κακκο, φασαρια γενικα. Σε καποια φαση δεν ξερουμε τι εγινε, αν πηγε να την χτηπισει η οχι, αλλα ξερουμε οτι το πιτ μπουλ πιστεψε οτι παει να της επιτεθει, και επιτεθικε.

Του εφαγε λοιπον το δαχτιλο απο το χαιρι, οπου τα περνει αυτος, και αρπαζει ενα μαχαιρι και παει να μαχαιρωσει τον σκυλο. Τρωμαζει η γυναικα παει να μπει στην μεση, χτυπαει αυτη, μαχαιρωνει αυτος το σκυλι, τον αρπαζει περισοτερο το σκυλι του επιτιθεται να μην τον αφηνει, γεμιζει ο τοπος ολο το διαμερισμα αιματα.

Καπου εκει ανεβενει το παιδι και την βλεπει ολη αυτη την κατασταση και παθενει ενα σοκ, ερχωντε οι γειτονες και βρισκουν αυτη την κατασταση, τον τοπο γεματο αιματα τοσο που δεν μπορεις να το περιγραψεις, καλουν εκει ασθενοφορα αστινομιες κλπ, περνουν το παιδι μακρια να μην τα βλεπει αυτα, καπως τους τραβανε να τους χωρισουν, φτανουν ασθενοφορα

νοσοκομειο αυτος, νοσοκομειο αυτη, κτηνιατρος ο σκυλος (ειναι και δεκαπενταυγουστος ειναι ολα κλειστα), το δαχτειλο δεν βρεθικε ποτε οποτε εμεινε χωρις αυτος (σνακ για το πιτ μπουλ μαλλων), οι γειτωνες κατι προσπαθεισαν να καθαρισουν το σπιτι αλλα τι να πρωτοκανεις

και να της λενε τωρα να πει στην αστινομια οτι της επιτεθικε μεθισμενος και οτι ο σκυλος την προστατεψε, για να μην τον πανε για ευθανασια

so yeh, that happened recently to people i know, hope it was spicy enough for you

ρωτα ξανα καποια φωρα να σου πω τι γινετε με το χωριο και τα κτηματα

[submissive-sl0th2]

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΑ ΝΟΙΚΙΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ 600-700 ΕΥΡΩ?!?!?!?!

[xehasmenesithakes]

Το σπιτι σας Χαρούλη πως πάει θα μετακομίσετε εκεί για χειμώνα ;

Αστα ρε.Παμε να κανουμε συμβολαια και αυτης το σπιτι δεν ηταν στο ονομα της ηταν εξα διαιρετου σε κατι ανηψιες της και κατσαμε στο παγωτο γιατι μετα μπλεκεις πολυ .Βρηκαμε ενα αλλο δυστυχως ειναι διαμερισμα αλλα εχει ωραια μεγαλο μπαλκονιταρατσα αλλα στεναχωρηθηκα γιατι ηθελα φουλ να μενω σε σπιτι με κηπο μονοκατοικια ξερω γω

[realestatecyprus]

#Modern #Apartment

1 & 2 & 3 Bedroom For #Sale in #Aradippou #Larnaca

#1 bed. €115 000 plus VAT

#2 bed. €130 000 plus VAT

#3 bed. €190 000 plus VAT

#ROOFGARDEN AVAILABLE FOR ALL APARTMENTS

More information:

Info@propertyleaders.com.cy

Or call at : +357 - 96356335

#property #propertyleaders #Cyprus

[a-sight-of-a-soul]

Το φοιτητικό σπίτι που αγάπησα

Διαβάζοντας κάπου ανάμεσα στα κείμενα του Καβάφη μία φράση που κάθε άλλο παρά άγνωστη μου είναι, “Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω”, δεν μπορώ να συγκρατήσω τις αναμνήσεις, οι οποίες έρχονται διαδοχικά σαν κύματα στο μυαλό μου.

Βράδυ, η ώρα 3. Κι όμως κλείνοντας τα μάτια παραπλανιέμαι, πιστεύοντας πως όταν ανοίξουν θα αντικρίσουν εσένα στην καρέκλα σου αγκαλιά με την αγαπημένη σου κιθάρα, να κοιτάς χαμένος προς την μπαλκονόπορτα σιγοτραγουδώντας. Το δωμάτιό σου χάος, γεμάτο χαρτιά και ρούχα πεταμένα δεξία κι αριστερά, σα να έψαχνες κάτι πολύτιμο αναμέσα τους. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δε φρόντιζες το χώρο σου τακτικά, πώς το μυαλό σου δε συγχιζόταν από την ακαταστασία. Ωστόσο δε με ενδιέφερε, αφού ήταν κι αυτό ένα από τα πολλά πράγματα που δεν καταλάβαινα πάνω σου μα τα αγαπούσα όσο τίποτα άλλο.

Πίσω σου το γραφείο με τον υπολογιστή που ποτέ δεν έκλεινε. Βλέπεις μετά τα αγαπημένα σου βιβλία αποτελούσε τον καλύτερό σου φίλο. Αριστερά του βρισκόταν ο καναπές, ο οποίος εκτός από το βάρος της καθημερινής σου ακαταστασίας, σήκωσε και το βάρος της τελευταίας μας συνάντησης. Από πάνω του κρεμόταν ένα ρολόι που κάθε άλλο παρά αθόρυβο ήταν στ’αυτιά μου. Κάθε φορά που το κοιτούσα έβλεπα το χρόνο μου μαζί σου να λιγοστέυει κι όταν το απέφευγα ακούγα στο μυαλό μου κάθε του χτύπο να μου το θυμίζει. Παραδίπλα η ντουλάπα κι ένας καθρεύτης, μπροστά από τον οποίο τοποθετούσα τη βαλίτσα μου κάθε φορά που ήμουν εκεί. Κατά διαστήματα αναρωτιέμαι, πόσο μεγάλο κενό δημιουργούσε κάθε φορά που έφευγα και πώς να γεμίζει τώρα αυτός ο χώρος; Κι αν δε γεμίζει, είναι ακόμη αισθητό το κένο ή περνάς από πάνω του αδιαφορώντας;

Απέναντί η κουζίνα, που ήταν μάρτυρας στις πιο καταστροφικές απόπειρες μαγειρικής μας, αλλά παρ’όλα αυτά έχει καταφέρει να επιβιώσει μέχρι σήμερα και την οποία μόνο ένας τοίχος χώριζε από το κρεβάτι. Αριστερά του κρεβατιού, στη γωνία, ακουμπούσε η βιβλιοθήκη, ενώ στην αλλη της πλευρά βρισκόταν το παράθυρο και ακριβώς από κάτω ένα τραπέζι με τις καρέκλες του. Πίσω τους ένα καλοριφέρ, που στήριζε 3 άδεια γυάλινα μπουκάλια, ενώ στη μέση του δωματίου και κάπου κάτω από τα διάσπαρτα πράγματα μπορούσε κανείς να διακρίνει ένα ��αλί γκρίζου χρώματος, το οποίο είχε αντέξει τους ξέφρενους χορούς μας ένα μεσημέρι στις αρχές του περσινού καλοκαιριού.

Οι στιγμές ευτυχίας σε αυτό το σπίτι αμέτρητες, μα κάθε βράδυ όταν ξαπλώναμε δεν μπορούσα παρά να σκέφτομαι “Πώς θα είναι αυτός ο χώρος όταν φύγεις;”, “Ποιόν θα υποδεχθεί;”, αλλά αυτό που βασάνιζε περισσότερο το μυαλό μου ήταν “Ποιά θα είναι η τελευταία φορά που θα τον δω εγώ;”. Την πρώτη φορά που τον αντίκρισα σου είχα πει πως δε μου φάνηκε κατάλληλος χώρος για σένα, πράγμα ειρωνικό αν σκεφτείς πόσο τον αγαπήσα στη συνέχεια και πόσο θα μου λείψει στο μέλλον. Παρόλο που δεν ήταν δικός μου, ήταν ο χώρος που είχα νιώσει περισσότερο ο εαυτός μου. Αστείο πώς ο αποχωρισμός από ένα χώρο μπορεί να σε πικράνει όσο κι ο αποχωρισμός από ένα άτομο.

Αφήνοντας πίσω ένα χώρο, αφήνεις στιγμές, αναμνήσεις και συναισθήματα τα οποία κλείνοντας την πόρτα ρισκάρεις να μη τα ξαναβρείς ποτέ. Πρέπει κανείς να ορίσει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αποχωριστεί τον αγαπημένο του χώρο, καθώς όσο χρόνο κι αν δανειστεί, έτοιμος δε θα νιώσει ποτέ. Είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει να κλείσεις τα μάτια και να πεις αντίο, κοιτώντας μια τελευταία φορά πίσω και παίρνοντας άπληστα μαζί σου όσες περισσότερες στιγμές μπορείς, καθώς γνωρίζεις ότι με την πάροδο του χρόνου η μνήμη φθείρεται και οι λεπτομέρειες των εικόνων που έχεις κρατήσει χάνονται.

Ωστόσο, οι χώροι που αγαπήσαμε θα μας ακολουθούν για μια ζωή στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ακόμη κι όταν οι αναμνήσεις μοιάζουν θολές, και το μόνο που αρκεί για να ξυπνήσει ορισμένες λεπτομέρειες είναι μία μυρωδιά, μία μελωδία ή ακόμη και μία γνώριμη φωνή.

website: https://selinofws.home.blog/

[serresvoice]

Σέρρες: Νεκρός άνδρας μετά από πυρκαγιά σε διαμέρισμα

Σέρρες: Νεκρός άνδρας μετά από πυρκαγιά σε διαμέρισμα

Ένας άνδρας, ηλικίας περίπου 40 ετών, εντοπίστηκε νεκρός στη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε διαμέρισμα στις Σέρρες. Σύμφωνα με την πυροσβεστική υπηρεσία, η πυρκαγιά προκλήθηκε το μεσημέρι -από άγνωστη έως τώρα αιτία- σε διαμέρισμα του πρώτου ορόφου πολυκατοικίας, επί της οδού Ηροδότου. Στο σημείο έσπευσε ένα πυροσβεστικό όχημα με πέντε άτομα προσωπικό για την κατάσβεσή της και στον χώρο του…

[mouskema-stories]

Μόνος στο μπαλκόνι

Δεν εχει ουτε ενα μηνα που πιναμε μπυρες με κατι φιλους στο μπαλκονι μου (ενταξει ο ενας επινε μπριζερ)..Μολις ειχε περασει ο 15αυγουστος, οι περισσοτεροι ειχαμε γυρισει απο διακοπες και για 4 ωρες μιλουσαμε για επιστημονικα θεματα και κυριως διαφωνουσαμε για το ποιο νησι εχει τις καλυτερες τουριστριες (την Ιο βγαλαμε τελικα επειδη ξερω οτι ειστε περιεργοι και θα στελνετε ανωνυμα)..

Κατα τις 2 (και μετα απο 4 μπυρες για τον καθενα περιπου) αρχισαν να τρωγονται για να βγουμε....

- "Αντε ρε μαλακες...ψηθειτε...θα μας παρει ο υπνος ολους μαζι εδω..", φωναξε ο Τ. λες και ημασταν κανα δυο πολυκατοικιες μακρια..

- "Μη φωναζεις ρε μαλακα, ψημενοι ειμαστε", του απαντησε αμεσως ο Χ. και σηκωθηκαν αποτομα λες και ηταν συνενοημενοι...

- "Παρτε και τα μπουκαλια καθως κατεβαινετε...θα μεινω εδω, δεν ερχομαι", τους ειπα κι αρχιζα να βαζω τα αδεια μπουκαλια σε σακουλες..

- "Eλα ρε μαλακα μη γαμας την παρεα..αντε μην εισαι ξενερωτος...ελα θα χει γκομενακια..πω ρε μαλακα θα κοιμηθεις δηλαδη?", μιλουσαν ολοι μαζι δεν καταλαβαινα ποιος ειπε τι..

- "Μια χαρα, 5 ειστε...δεν θα χρειαστουν και 2 αμαξια...αντε δρομο..", τους ειπα δινοντας τους τις σακουλες με τα σκουπιδια και τους εσπρωχνα στην εξωπορτα..

Μολις εφυγαν συνειδητοποιησα την ησυχια που ειχε εξω..πρεπει να μας εβριζε ολη η γειτονια ετσι οπως ακουγομασταν πριν...Ανοιξα αλλη μια μπυρα και πηρα να κανω ενα τελευταιο τσιγαρο πριν πεσω για υπνο..

Εκλεισα το φως στο μπαλκονι και πλεον το μονο που φαινοταν ηταν το αναμενο τσιγαρο...Γενικα ειχε σχεδον απολυτο σκοταδι στη γειτονια..Μονο ενα διαμερισμα ειχε φως ακριβως απεναντι μου...Δυο κοπελες καθοταν στον καναπε και εβλεπαν τηλεοραση...αλλα ετσι οπως ειχαν κατσει φαινοταν απο το λαιμο και κατω και ειχε και μια γαμημενη κουρτινουλα που εμποδιζε...

Λιγα πραγματα μπορουσα να διακρινω..ωραια σωματακια και οι 2..η μια λιγο πιο ψηλη και αδυνατη φορουσε ενα νυχτικακι αρκετα κοντο και φαινοταν και λιγο το μαλλι της να πεφτει μπροστα..η αλλη ειχε πιασιματακια...φαινοταν πιο κοντουλα και οπως καθοταν στον καναπε ειχε τουρλωσει το κωλαρακι της προς τα μενα..Φορουσε κι ενα καρο μποξερακι που της ηταν σχεδον κολλητο και ηταν πειρασμος...

- "Θα κανω κι αλλο τσιγαρο" ηταν το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα...

- "Παλι καλα εφυγαν οι μαλακες πριν τις παρουν ειδηση γιατι θα ξεσηκωναν τη γειτονια", ηταν το δευτερο..

Την ωρα που εσβηνα το τσιγαρο σηκωθηκε η κοντουλα και ανοιξε τελειως τη μπαλκονοπορτα και την κουρτινα γιατι ειχε υπερβολικη ζεστη...σταθηκε λιγο στο μπαλκονι και τοτε καταλαβα οτι την ηξερα..

Ηταν η Π., μια φοιτητρια που συναντουσα συνεχεια στη γειτονια και ειχαμε γνωριστει...κοντουλα, γλυκουλα με ενα τατουαζ στο λαιμο κι ενα πισω απο τον ωμο...καυλιαρικη φατσουλα με στηθος που σε προκαλουσε να το πιασεις...

Οταν την ειδα στο μπαλκονι ημουν σχεδον σιγουρος πως η αλλη κοπελα μεσα ηταν η Ε., η κολλητη της. Η E. σπουδαζε κατι με φιλολογια, ηταν πιο ψηλη με μαυρο μακρι μαλλι, χειλαρες, προκλητικο στηθος οπως και η φιλη της και μια αθωα προστυχια στο βλεμμα της...

Τις εβλεπα συνεχεια μαζι..Για καφε, στο σουπερ μαρκετ, στη σταση του λεωφορειου...Χαζομιλουσαμε γενικα αλλα ποτε δεν εδιναν δικαιωμα για κατι παραπανω αν και με καυλωναν απιστευτα..

Η Π. εκατσε ξανα στον καπανε..η ταινια ή ο,τι ηταν αυτο που βλεπανε ειχε προφανως τελειωσει..η Ε. σηκωθηκε (τοτε σιγουρευτηκα οτι οντως ηταν αυτη) και εφερε ενα μπουκαλι μαλλον κρασι για να γεμισει τα ποτηρια τους...

Μιλουσαν σαν να ειχε γινει κατι σοβαρο..δεν εβλεπες αυτη τη χαζοχαρουμενια που υπαρχει συνηθως μεταξυ κοριτσιων (με την καλη εννοια παντα)..Χαζευα τα μπουτακια τους και σκεφτομουν τι ωραια που θα ηταν να επινα ενα κρασι μαζι τους εκεινη τη στιγμη...

Τελειωσα το τσιγαρο και τη μπυρα και ημουν σε διλημμα...να παω για υπνο ή να ανοιξω αλλη μια...η Π. με εβγαλε απο το διλημμα μολις αρχισε να χαιδευει τα ποδια της Ε....Η Ε. σηκωθηκε για να πανε μεσα αλλα η Π. την τραβηξε και την εβαλε να κατσει πανω της σαν να ηξερε οτι τις βλεπω...

Ειχα αρχισει να φτιαχνομαι πολυ..Ανοιξα μια μπυρα και ξεκουμπωσα το παντελονι...Τις εβλεπα να φιλιουνται κι ο πουτσος μου φουσκωνε τοσο ωραια μεσα στο μποξερακι..Το νυχτικακι της Ε. ειχε σηκωθει μεχρι τη μεση της ενω η Π. επιανε δυνατα τον κωλο της κι εχωνε τη γλωσσα της στο στοματακι της..

Μου την εδινε τρελα που δεν ημουν εκει..ειχα καυλωσει απιστευτα...τον εβγαλα εξω γιατι πλεον με πιεζε και το μποξερακι...ηταν γεματος υγρα....φανταζομουν να χυνω μπυρα πανω του και να τον δινω στα στοματακια τους ετσι οπως φιλιουνται...

Η Ε. φαινοταν απιστευτα καυλωμενη...χουφτωνε αγρια τις βυζαρες της Π. που ηταν πολυ μεγαλες για να χωρεσουν στα χερακια της..Τις εβλεπα κι ετριβα το κουτακι της μπυρας στ αρχιδια μου χωρις να το καταλαβαινω..Εκαιγα κανονικα...

Εβλεπα στα ματια της Ε. την καυλα και τρελαινομουν περισσοτερο...εκατσε στα γονατα κι εβγαλε το μποξερακι της Π...Κοιτουσε το μουνακι της και καυλωνε περισσοτερο...εγω μπορουσα μονο να το φανταζομαι αλλα μου ηταν αρκετο εκεινη τη στιγμη...

Η Π. ειχε ανοιξει τα ποδια της και απολαμβανε τη γλωσσιτσα της Ε. οσο χαιδευε μονη της το στηθος της και ετρεμε...Εγω δεν ηξερα τι να σκεφτω...Θα θελα να την φιλαω και να γλειφω τις ρωγες της ενω θα πιανα την Ε. απο το μαλλι για να βαζει πιο βαθια τη γλωσσα...Θα θελα ομως και να σηκωσω την Ε. απο τη μεσουλα και να σκισω το μουνακι της οσο γλειφει τη φιλη της...Δεν μπορουσα να διαλεξω...ηθελα τα παντα..

Ακουγα τα βογγητα της Π. και τα υγρα μου ετρεχαν παντου...Σκεφτομουν και τις 2 γονατισμενες μπροστα μου να ρουφανε το καυλι μου και αναστεναζα πιο βαρια κι απο την Π.

Ηταν η σειρα της Ε....Η Π. την σηκωσε, την φιλησε και την εβαλε στα 4 με το κωλαρακι της σε μενα...λες και το κανε επιτηδες...κρατιομουν με το ζορι γιατι ηξερα οτι δεν τα βλεπεις καθε μερα αυτα...Εβλεπα την Π. να χωνει τα δαχτυλα της δυνατα στο μουνακι της Ε. και αρρωσταινα...

Σκεφτομουν οτι προχθες πιναμε καφε σε διπλανα τραπεζια και τωρα τα 2 πουτανακια ξεσκιζονταν μπροστα μου..εφτυνε η Π. τις τρυπουλες της Ε., εφτυνα κι εγω τον πουτσο μου για παρτη τους...

Ηξερε τοσο καλα η καριολα τι αρεσει στη φιλη της...σιγουρα δεν ηταν η πρωτη φορα που το κανανε...με το ενα χερι τη γαμουσε και με το αλλο επαιζε το μουνακι της και καπου καπου της εδινε σφαλιαρες στον κωλο...και οι 3 βογγουσαμε, αλλα ευτυχως μονο αυτες ακουγονταν...

Oταν εσκυψε να τη φιλησει πηγα να πεθανω...ειχα 2 κωλαρακια στημενα...τα μουνακια τους γυαλιζανε απο τα υγρα..ενιωθα να πνιγομαι απο σπερμα...φιλιοταν για ωρα και σκεφτομουν τον πουτσο μου μεσα τους...και στις 2..

Ξαπλωσε η Ε. ανασκελα και η Π. πανω της...μπορουσα να δω τα δαχτυλα της Ε. να χαιδευουν το μουνακι της κολλητης της...Ηταν μαρτυριο..δεν αντεχα..Ουρλιαζαν απο καυλα....εχυναν οι καριολες..κι εγω μαζι τους....

Τελειωσαμε σχεδον μαζι...ηταν σαν να σας εχω παρει, κι ας κοιτουσα μονο..απο κεινο το βραδυ ειδα 1-2 φορες την Ε. μονο απο μακρια...εσενα Π. δεν σε εχω δει ακομα....Νιωθω οτι κατι σας χρωσταω...και θα το παρετε...γιατι δεν μ αρεσει να χρωσταω...

[bitplechase]

Μια φωτογραφια που φαινοταν λιγο λιγοτερο απο το μισο σου προσωπο ηταν υπεραρκετη για να καταλαβω οτι εισαι χαρουμενη.

Εχω αντικρισει αυτο το χαμογελο και μαζι του να χαμογελανε και τα ματια σου.

Ειναι σπανιο,το ξερω,οπως ξερω επισης οτι δε σ’αρεσει να σε βγαζουν φωτογραφιες αλλα οποτε σ’εβγαζα εγω στο τελος μου λεγες οτι δεν ειναι κακη.

Σου λειπε αρκετη αγαπη και γω ειχα να στην δωσω ομως δεν ειχε το ονομα σου.

Ουτε καν το αρχικο σου γραμμα.

Δε λυπαμαι,γιατι για ολους υπαρχει καποιος εκει εξω που ισως να μην ειναι το αλλο του μισο ομως θα μοιραστειτε στιγμες,θα κοιμηθειτε στο ιδιο μαξιλαρι κι ας ειναι διπλο το κρεβατι και η καληνυχτα θα ‘ναι γλυκεια.

Το πρωι ο πρωτος καφες θα ‘ναι στο σπιτι φτιαγμενος με αγαπη κι οχι οπως τοτε που σταματαγαμε να παρουμε απο το δρομο και μετα η καθε μια να τρεχει στην ατελειωτη καθημερινοτητα της.

Εκεινη θα ξερει το σωστο τροπο να κανει ανακυκλωση,που ταιριαζει το καθε τι και οτι πρεπει να τα ξεπλυνει πρωτα.

Οχι σαν εμενα που τα βαζα ολα οπως να ‘ναι και συ προσπαθουσες να μαζεψεις τα ασυμμαζευτα.

Εκεινη θα ‘χει ζεστασια στο χαμογελο,θα σε φροντιζει και θα σε κραταει σφιχτα τα βραδια οπως εκανα και γω.

Θα ‘χει διαβασει αραγε εκεινο το μικρο σημειωμα στο ψυγειο σου;

Κι αν το διαβασε θα της ειπες οτι ειναι απο μενα;

Ισως να μη το ανεφερε καν και να το προσπερασε μαζι μ’ολα τα υπολοιπα που ‘χεις κολλημενα πανω του.

Ενα ακομα λοιπον.

Δε θυμαμαι πλεον σε ποιον οροφο ειναι το διαμερισμα σου,θυμαμαι ομως οτι στο μπανιο σου δεν ειχες χαλακι και καθε φορα γεμιζα το πατωμα με νερα και συ γελαγες και εκλαιγες ταυτοχρονα.

Δεν ειχε πολυ φως το σπιτι σου κι αυτο με στεναχωρουσε ομως το ‘χες φτιαξει με ομορφα χρωματα και η διακοσμηση του μου ταιριαζε πολυ.

Μου ταιριαζαν ολα,εκτος απο σενα.

Τα μαγαζια που με πηγαινες,τα κοκτειλ που μου παραγγελνες,ο σκυλος σου,τα μπρελοκ απο τα κλειδια σου,τα μαυρα πλακακια και εκεινο το φουτερ που ηταν ακριβως στο νουμερο μου.

[vrwmikh-texnh]

Καπνος απο το το τσιγαρο σου στην ατμοσφαιρα

και βουνο απο γοπες στο τασακι.

Μπαινει ηλιος στο διαμερισμα

και η κουρτινα χορευει μ ενα γλυκο αερακι.

Μια ξεχασμενη συνταγη στον παγκο της κουζινας ,

κερια λιωμενα και τριανταφυλλα μαραμενα.

Κοιμαμαι ακομα στον λαιμο σου κι ας μας πηρε το μεσημερι.

Γελω καθε φορα που με ρωτας..."πως πινεις τον καφε σου τοσο πετιμεζι"

Βρωμικη τεχνη.

[portokali]

η ελληνική τηλεόραση περναει τζεντειφικεισιον και μπειμπι εγω κανω μπρεικ ιν στην γειτονιά και κανω κατάληψη διαμερισμα πολυτελείας

[saffer-t]

-πριν την σχεση ειμασταν κολληταρια 15 χρονια

-Χωρισμενος πλεον γιατι δεν της αρεσε πια η δουλειά μου που μαςγεμιζε τα ντουλαπια και την τσεπη γιατι ελειπα αρκετά

-ηξερε την δουλειά μου για 15 χρονια πριν γίνουμε ζευγάρι

-κατεληξα στο ποτο και τον ψυχολογο.

-εφυγε σαν κλέφτρα, δεν εκατσε ποτε να μιλησουμε να συζητησουμε μηπως βρουμε λυση σαν ζευγάρι.

-εχουν περισεψει πραγματα της σπίτι που αρνηται να ερθει η ιδια να τα παρει, προσπαθει να στειλει αλλους που τρωνε φυσικα πορτα.

-ζηταω να την δω και με αγνοεί επιδεικτικά, οταν ετρεχε να δει τον προηγουμενο πρωην της οταν αυτος της το ζηταγε. Εφυγε και απο εκει με παρομοιο τρόπο.

-το εβλεπα σοβαρα, εκεινη οχι, την ωρανπου ο διος πρωην την ειχε ατο περίμενε 4 χρονια. Μαζι με mental / psychological abuse

-κατηγορηθηκα οτι προκαλουσα αγχος ενω προσπαθουσα να παω με τα νερα της συνεχως γτ ηξερα ποσο σκατο εχει φαει.

-για καποιο λογο εχω βαφτιστει ο μαλακας

-πλεον μονος χωρις φιλους ξεχασμενος σε ενα διαμερισμα στην Αθηνα, χωρις παρεα χωρις διακοπες παραλίες και αναμνησεις 😞

[incorrect-para-pente]

Ρε,, βούρκωσα μόνο με τα ταγκς,, αν γράψεις το φανφικ θα πεθάνω,,

Μεχρι στιγμης η λιστα Παρα-Πεντε-Φικς-Που-Θα-Γραψω-Συντομα-Και-Θα-Εγραφα-Ακομα-Πιο-Συντομα-Αν-Δεν-Μας-Κατεστρεφε-ο-Κορονοιος-Με-Τις-Πανελλε:

Πεντε φορες που η Θεοπουλα περιμενε την Σοφια (και μια που την ακολουθησε)

Πώς να αγνοησετε τον αγγελο στον ωμο σας - Ενας οδηγος απ' τον Ανδρεα Καλογηρου

Ολιστικος

Τα Αβαταρ ειναι ξεπερασμενα

10 τροποι για να κανεις come out στην γιαγια σου

Ενας αγγελος και ενας δολοφονος μενουν σε ενα διαμερισμα

-untitled- Αλεξης centric-fic

Η μεθοδος του Bittenbinder

[ego-intus-mortuis]

ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΠΙΑ

ΕΧΕΙ ΤΟΣΗ ΗΣΥΧΙΑ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΣΠΑΣΩ ΟΛΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΣΟ ΘΟΡΥΒΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΛΕΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΜΕΙΝΕΙ ΛΑΡΥΓΓΙ, ΛΑΙΜΟΣ, ΦΩΝΗ, ΤΙΠΟΤΑ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΒΡΙΣΕΙ.

ΝΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΞΕΙ ΘΥΜΩΜΕΝΑ ΟΤΙ ΜΕ ΜΙΣΕΙ.

ΝΑ ΤΣΑΚΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΔΙΧΩΣ ΕΛΕΟΣ.

ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΟΘΙΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΤΗΧΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ.

ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΥΓΜΟΥΣ ΜΟΥ.

ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΝΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ, ΔΙΧΩΣ ΣΤΑΜΑΤΗΜΟ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΓΟΕΡΑ ΣΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑ ΠΑΛΙΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΗ.

ΜΑ ΤΟΤΕ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΗΜΟΥΝ. ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΕΝΙΩΘΑ.

ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ.

ΕΧΩ ΧΑΘΕΙ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ?

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΙΩΘΩ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΑΜΑ ΖΩ.

ΕΧΩ ΣΦΥΓΜΟ;

ΔΕΝ ΞΕΡΩ.

ΒΑΖΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΧΤΥΠΑ.

ΣΑΝ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΕ ΞΑΦΝΙΚΑ.

ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΚΕΝΗ. ΣΧΕΔΟΝ ΟΣΟ ΚΕΝΟ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.

ΔΕΝ ΤΗΝ ΜΠΟΡΩ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ.

ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.

ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ; ΜΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ.

ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΡΑΥΓΙΕΣ ΜΟΥ.

ΓΙΑΤΙ;

ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟΝ ΗΧΟ;

ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.

ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ.

ΣΠΑΣΤΕ ΤΗ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ.

ΚΑΝΤΕ ΤΗ ΘΡΙΨΑΛΛΑ, ΤΟΣΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ.

ΦΩΝΑΞΤΕ.

ΟΥΡΛΙΑΞΤΕ.

ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΟΛΑ.

ΚΑΝΤΕ ΘΟΡΥΒΟ.

ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΜΕ ΠΙΝΓΕΙ ΑΛΛΟ.