#δικτατορία

[pliakoskostas]

Σε μια ανοιχτή εξομολόγηση ο Τάκης Χατζηπέρος μιλά στην κάμερα του Newsbomb.gr για εκείνες της κρίσιμες ώρες των μεγάλων αποφάσεων, τα συναισθήματα και τις συγκρούσεις στο πλήρωμα του Βέλους αλλά και για το τί επακολούθησε της αποβίβασης στην Ιταλία. Εξιστορεί ακόμη τις περιπέτειες του Βέλους από την επιστροφή του στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, το πώς έγινε Μουσείο του Αντιδικτακτορικού Αγώνα αλλά και για αυτούς που θα προτιμούσαν να το δουν να πουλιέται για παλιοσίδερα...

[romios-gr]

Αναζητείστε ειδήσεις στο διαδίκτυο από μικρές ανεξάρτητες ιστοσελίδες. Μακριά και απέναντι από τις τηλεοπτικές ειδήσεων των κεντρικών ΜΜΕ Με την άνωθεν επιβολή ενός περίπου μονοκοματικού μνημονικού Κοινοβουλίου στη χώρα μας, αποδείχτηκε περίτρανα πλέον ότι, για την κατάληψη μιας χώρας όπως η Ελλάδα, χρησιμοποιούνται πολύ πιο σύγχρονα και αποτελεσματικά όπλα από τις πολεμικές μηχανέ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/antistatheite-stin-tileoptiki-diktatoria-vgeite-ap-to-kloyvi/

[astratv]

Ισπανία: Στην εκταφή του στρατηγού που διέταξε την εκτέλεση του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα προχώρησαν οι αρχές

Στην εκταφή της σορού ενός στρατηγού, συνεργάτη του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο της Ισπανίας, ο οποίος πιστεύεται ότι διέταξε την εκτέλεση του ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα το 1936, στις αρχές του Ισπανικού Εμφυλίου, προχώρησαν την Πέμπτη οι αρχές. Νωρίς το πρωί, οι εκκλησιαστικές αρχές, κατόπιν εντολής της σοσιαλιστικής κυβέρνησης, έκαναν την εκταφή των οστών του Γκονθάλο Κέιπο δε Γιάνο, ο…

[thenewsmag]

Η πτώση της χούντας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα

Η πτώση της χούντας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα

Στις 23 Ιουλίου 1974 η επτάχρονη δικτατορία της 21ης Απριλίου, υπό το βάρος της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, κατέρρευσε. Οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας, επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας» τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου. Από την ημέρα αυτή αρχίζει η εποχή της «Μεταπολίτευσης», η λαμπρότερη,…

[christostsantis]

50 χρόνια Πολυτεχνείο (audio 1)

Ένα μεγάλο αφιέρωμα της εκπομπής «Με τα φτερά των βιβλίων ταξιδεύουμε», για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη. Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος, προσπαθήσαμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα: Ποιοι παράγοντες οδήγησαν στη δικτατορία του 1967; Ποιος ήταν ο ρόλος των παρακρατικών οργανώσεων; Τι ήταν ο ΙΔΕΑ και ποια ήταν η σχέση των πραξικοπηματιών με τις μυστικές υπηρεσίες και τις ΗΠΑ; Πώς…

[justforbooks]

Τον Ιανουάριο του 1975, ένας σαραντάχρονος, μικροκαμωμένος, διοπτροφόρος δημοσιογράφος ξεκινούσε στο δεύτερο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης μια εκπομπή που έμελλε να πάρει διαστάσεις θρύλου. Γιος αγροτών, λάτρης του καλού κρασιού και φανατικός θεατής αγώνων ποδοσφαίρου, ο Μπερνάρ Πιβό (1935-2024) πέτυχε με τις «Apostrophes» («Αποστροφές») κάτι που ακόμα και σήμερα μοιάζει ακατόρθωτο: επί μια δεκαπενταετία κρατούσε ενήμερους τους συμπατριώτες του για την εκδοτική παραγωγή, παροτρύνοντάς τους ν’ αγοράσουν βιβλία και, κυρίως, να τα διαβάσουν.

Ο ίδιος δεν ήταν ούτε κριτικός ούτε συγγραφέας. Το τελευταίο ίσως θα το ήθελε πολύ, αλλά η αδυναμία του δεν τον δηλητηρίασε με απογοήτευση ή πικρία. Αντίθετα, τον προίκισε με θαυμασμό και περιέργεια για εκείνους που γράφουν.

Ο Πιβό λειτουργούσε απλώς ως δημοσιογράφος. Κι όπως στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων εκτίθενται πρωτόλεια, έργα επικαιρικά, βιβλία ενδιαφέροντα μεν αλλά αποτυχημένα, έτσι και από το σαλόνι των «Apostrophes» πέρασαν συγγραφείς που δεν στέκονταν στο ύψος του Ναμπόκοφ, του Νόρμαν Μέιλερ ή της Γιουρσενάρ. Το σίγουρο, ωστόσο, είναι πως η εκπομπή του Πιβό, με αφορμή πάντα κάποια βιβλία, κατέγραψε όλα τα πάθη, τα ερωτήματα, ακόμα και τα ευτράπελα μιας εποχής.

Όταν με δική του πρωτοβουλία ο κύκλος των «Apostrophes» έκλεισε, τη σκυτάλη πήρε μια καινούργια εκπομπή, με τίτλο «Bouillon de culture» («Πολιτιστική σούπα»). Σ’ αυτήν, μεταξύ 1991-2001, ο Πιβό ανακάτευε τη λογοτεχνία με τον κινηματογράφο και τον χορό, και τα εικαστικά με τη μουσική και το θέατρο, χωρίς όμως να σαγηνεύει τα πλήθη που τον παρακολουθούσαν παλιότερα. Τι συνέβη; Είχε χάσει την ικανότητα να συνθέτει πάνελ ομιλητών; Δεν έκανε με την ίδια όρεξη τη δουλειά του; Δεν αντλούσε ενδιαφέρον υλικό από την πολιτιστική επικαιρότητα; Ή μήπως είχε αλλάξει γλώσσα και δεν απευθυνόταν πια στον μέσο τηλεθεατή;

Κάθε άλλο. Η «Πολιτιστική σούπα» αποτελούσε όαση στη γαλλική τηλεόραση και κάθε βδομάδα τροφοδοτούσε τον Τύπο με ειδήσεις και ευνοϊκά σχόλια. Γιατί η θεαματικότητά της, σε σχέση με την προηγούμενη εκπομπή του Πιβό, είχε πέσει στα μισά; Για τον ίδιο η απάντηση ήταν απλή: έφταιγε η ώρα προβολής της. Οι «Αpostrophes» ξεκινούσαν μεταξύ εννιά με εννιάμισι, ενώ η «Πολιτιστική σούπα» γύρω στις έντεκα το βράδυ. Στην αρχή της βραδιάς, οι πιθανότητες συνάντησης ενός χαρισματικού παρουσιαστή μ’ ένα περιφερόμενο, ακαθόριστο και μάλλον επιφυλακτικό κοινό είναι πολύ περισσότερες. Αυτήν την ώρα μπορεί κανείς να στρατολογήσει οπαδούς της ανάγνωσης, του θεάτρου ή της μουσικής. Πιο αργά, όμως, όσο πλησιάζουν μεσάνυχτα, στήνονται μπροστά στην οθόνη μόνο οι φανατικοί, οι «ψωνισμένοι» με την κουλτούρα. Οι εκ των προτέρων πεπεισμένοι.

Από την εποχή που ξεκίνησε ο Πιβό την τηλεοπτική του καριέρα ως το τέλος των '90s, είχαν έρθει τα πάνω κάτω (και) στο γαλλικό οπτικοακουστικό πεδίο. Η ιδιωτικοποίηση του TF1 το 1986 και η δημιουργία ιδιωτικών καναλιών επέφεραν ριζικές αλλαγές στον τηλεοπτικό χάρτη. Ο ανταγωνισμός των σταθμών, η αναζήτηση διαφημιστικών εσόδων όχι μόνο από τα ιδιωτικά αλλά και από τα κρατικά κανάλια, και η δικτατορία των μετρήσεων θεαματικότητας υπέσκαψαν την ποιοτική στάθμη των εκπομπών και εξόρισαν τις πολιτιστικές εκπομπές στις μεταμεσονύχτιες ώρες.

Μοναδικός ίσως επιζών της «απορρύθμισης», πιστός στην Αntenne 2 (το δεύτερο κρατικό κανάλι), παρά τις δελεαστικές προσφορές που δέχτηκε κατά καιρούς για να το εγκαταλείψει, ο Μπερνάρ Πιβό αποφάσισε τo 1998 να περάσει στην επίθεση. Και το έκανε γραπτώς, μ’ έναν λίβελο, επιπλήττοντας τις νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών –το target group στο οποίο απευθύνονταν οι διευθυντές προγράμματος για ν’ αυξήσουν τα διαφημιστικά έσοδα των σταθμών τους– για την απάθεια που επιδεικνύουν καταναλώνοντας φτηνές εκπομπές, οι οποίες υποτίθεται πως ανταποκρίνονται στα χαμηλά τους γούστα.

Το βιβλίο του –εξαντλημένο προ πολλού, δυστυχώς– «Αμήχανοι θεατές» (μτφρ. Ελένη Ψυχούλη, Λιβάνης) ήταν σαν τις εκπομπές του, ανάλαφρο και ταυτόχρονα διεισδυτικό. Ακόμα κι αν το εύρημα της επίπληξης των «νοικοκυρών κάτω των πενήντα ετών» μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ατυχές ή κακόγουστο, ο προβληματισμός του Γάλλου δημοσιογράφου για την παιδευτική λειτουργία της τηλεόρασης και για την τύχη των εκπομπών που στοχεύουν στην καλλιέργεια του κοινού παραμένει σημαντικός. Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε άλλο τους διανοούμενους ��ου μεμψιμοιρούν για τα χάλια της τηλεόρασης επειδή δεν έχουν αντιληφθεί τι είναι τελικά αυτό το μέσον και σε τι χρησιμεύει.

Ο Πιβό γνώριζε καλά ότι η τηλεόραση δεν είναι παντοδύναμη κι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο όλες τις μορφές της τέχνης και της επιστήμης. Είχε επίσης συνείδηση ότι, όσον αφορά τις νέες γενιές, η κουλτούρα έχει χάσει την παλιά της αίγλη, ότι φαντάζει λιγότερο απαραίτητη στην ολοκλήρωση της ύπαρξης. Αντιλαμβανόταν ότι οι νέοι αρνούνται να παραδώσουν τη σκυτάλη της πολιτιστικής τους έκφρασης στην τηλεόραση, ότι δεν περιμένουν το «κουτί» για να τους εξηγήσει τον κόσμο ούτε να τους διαφωτίσει για τις συμπεριφορές και τα γούστα τους.

Ο λόγος για τον οποίο εξεγέρθηκε ο Πιβό ήταν επειδή όλοι –ακόμα και οι επικεφαλής των κρατικών καναλιών– είχαν καταθέσει τα όπλα στον βωμό των αριθμών: «Αντί να διαμορφώσουμε το γούστο του κοινού, προλάβαμε τις επιθυμίες του. Αντί να το ταράζουμε κάθε τόσο με κάτι το απρόβλεπτο, το παρακινδυνευμένο, το κολακέψαμε με εύκολες λύσεις. Ας έχουν χάρη η τηλεθέαση και η διαφήμιση που μας έκοψαν κάθε φόρα για τόλμη στις ζώνες υψηλής θεαματικότητας». Τα βέλη του μάλιστα δεν τα εκτόξευε γενικώς και αορίστως. Στις σελίδες του βιβλίου του, υπουργοί, βουλευτές και γερουσιαστές, επιχειρηματίες και στελέχη καναλιών, όλοι έχουν την τιμητική τους.

Σύμφωνα με τη γνώμη του διαπρεπούς κοινωνιολόγου Ντομινίκ Βολτόν –την οποία μνημονεύει ο Πιβό στους «Αμήχανους θεατές»–, η τηλεόραση είναι η μόνη δραστηριότητα που μοιράζονται όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλες οι ηλικίες, η μόνη που συντελεί στη δημιουργία δεσμού ανάμεσα στα περιβάλλοντα. Καθώς το κοινωνικό ρήγμα διευρύνεται συνεχώς λόγω της οικονομικής κρίσης, της επέκτασης της ανεργίας και του ξέφρενου αγώνα για περισσότερο κέρδος, όσο η τηλεόραση παίζει τον ρόλο του καθρέφτη που επιτρέπει τη συνάντηση της μεγάλης πλειονότητας των κοινωνικών στρωμάτων τόσο περιορίζει τον αποκλεισμό εκείνων που αισθάνονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο Βολτόν ήδη προέβλεπε ότι σ’ ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον κάθε τηλεθεατής, απομονωμένος στο ιδιωτικό του σύμπαν, θα έχει πρόσβαση στο καλωδιακό κανάλι που θα προβάλλει τα εξειδικευμένα προγράμματα που τον ενδιαφέρουν. Μόνο τα μη ειδικά κανάλια με τα ποικίλα και διαφοροποιημένα προγράμματά τους, υποστήριζε, μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία κοινωνικού δεσμού.

Ωστόσο, όπως παρατηρούσε ο Πιβό, αυτά τα μη ειδικά κανάλια λειτουργούν με τους αμείλικτους όρους της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, πριμοδοτούν φτηνές εκπομπές τύπου reality show, εξορίζοντας από τα προγράμματά τους τον πολιτισμό: «Η τηλεθέαση εκμεταλλεύτηκε αυτό το δημοκρατικό και κοινωνικό, σχεδόν πατριωτικό άλλοθι που της προσέφερε ο περίφημος “κοινωνικός δεσμός” για να επιβάλει λιγάκι παραπάνω τους δικούς της νόμους, σε βάρος φυσικά της κουλτούρας». Κι από τη μεριά του επέμενε ότι μακροπρόθεσμα η ταυτότητα ενός έθνους σμιλεύεται περισσότερο μέσα από τις κοινές πολιτισμικές πρακτικές και την αλληλεπίδραση των πατροπαράδοτων αξιών και των σύγχρονων έργων, παρά μέσα από τις εξομολογήσεις των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που εκθέτουν δημόσια τη δυστυχία ή την «τρέλα» τους.

Τι πρότεινε τελικά ο Πιβό στις… νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών μέσα από τον λίβελό του; Ν’ αντισταθούν, φυσικά. Να διαψεύσουν τα προγνωστικά των επικεφαλής του μάρκετινγκ και να μην παραδίδονται στις εκπομπές που απευθύνονται ειδικά σ’ εκείνες. Τις καλούσε να ανακαλύψουν τις χαρές που στερούνται εξαιτίας της ρουτίνας, ν’ απελευθερωθούν από το «κουτί», να ονειροπολήσουν. Όπως αποδείχτηκε, ήταν ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[liquidstar]

με παρά εκνευρίζει πόσοι άνθρωποι έχουν δει το θέμα να μην κάνουμε την μυθολογία κάτι φετιχιστικό φανντομ πράγμα, κει τόχουν πάρει στο άκρο «αποκλιετε να διάσκεθάσίες με αυτές της ιστορίες» δηλαδή , υπαρχουν διάφορες! σαν με όλες αυτα τα τρόπ, είναι αναλόγως πως τα χρησιμοπιούμε… απλά κοιτάξτε το πλαίσιο, γαμώτο. εφτείτε λογικά και κριτικά, δεν είμασταί μωρά! επιδη τώρα έφτασε στο σημείο που ανθρώπει αφήστε σχόλια στις αναρτήσεις μου σαν «πως το ολμάς να περνης τη μυθολογία ένους κράτους που τους έκλεψαν και ο λαός υποτάχθηκε και εκχριστιανίστηκε;» αι παράτα με, ρε μαλάκα. πραγματικά, θα καθησις εδώ να μου πεις ότι δεν μπορώ να διάσκεθάσω καθόλου με την ίθια μου την κουλτούρα;;;; επειδή καπιος αλός μου την έχει πάρει;;; είσαι ηλίθιος; οι πρόγονοί μου έζησαν για 400 χρόνια σε κατεχόμενη γη, οι προπάππους μου έζησαν τη γενοκτονία του Πόντου, οι παππούδες μου έζησαν την ιταλική κατοχή στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και μετά τον εμφύλιο πόλεμο, οι γονείς μου μεγάλωσαν σε μια δικτατορία με τον φόβο του πολέμου ότι η μητέρα μου θα έβλεπε εφιάλτες, και μεγάλωσα στα οικονομικά προβλήματα μιας μικρής ελληνικής πόλης που τα επέζησε όλα (που έφερε τουρκικό όνομα). αυτά δεν είναι θέματα όπου είμαι αδαής. τα έζησα. άραγε είναι παρά σπαστικό να μου λένε εκατοντάδες άνθρωποι που δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα, ότι δεν μπορώ να έχω πλάκα με τον δικό μου πολιτισμό με χαλαρό τρόπο. αλήθεια; ξέρεις τι λες επειδή μερικές αναρτήσεις στο τυμμπλρ; μαλον είναι επειδή, από την αρχή, αυτή οι ανθρώποι είναι οι τύποι που δεν θεωρούν καν ότι εξακολουθούμε να υπάρχουμε… δεν τος κατεβενει στο κεφάλι καθόλου ότι ίσως και οι έλληνες μιλάνε για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ!!!! δεν μας σκέφτοντε σαν ζωντανή αθρώποι καθόλο! μπα, είναι απλώς ένας διαφορετικός τρόπος να διαβάσες κανείς θέμα φανντομ. αλλά θες να φαίνεσαι προοδευτικος ή ακαδημαϊκος… ρηχος. επιτηδευμένος. κει τώρα θα μας πεις πως να ζωομε. είμαι κουρασμένος. σκάσε.

[retro-apomeinaria]

Είδα εγκατεστημένη τη δικτατορία της σέχτας, να στήνει λαιμητόμους και εικονικές εκτελέσεις μεταξύ συντρόφων και συμφοιτητών δονούμενων από την ίδια δυσαρέσκεια, από την ίδια αποστροφή ενάντια στην βία της εξουσίας και από το ίδιο πάθος να ονειρευτούν και να αναμετρηθούν πολεμικά με τον αυταρχισμό της παραγωγής. Τους αντίκρισα να τυγχάνουν λαθροκυνηγοί της αναρρίχησης, των συμβάσεων και ενός υποκριτικού αριβισμού τυφλωμένοι από τις προβοκατόρικες υποδείξεις προσανατολισμένων αυθεντιών. Είδα τους πιο σφοδρούς καταγγέλτες της αστυνόμευσης και της επιτήρησης, να εκτελούν καθήκοντα χωροφυλάκων και φρουρών σ' αβέβαιες φωνές που τρέμαν να ψελλίσουν την νομαδική τους επιθυμία. Γεύτηκα την ανακούφιση και τον καθησυχασμό που γεννούσε η δυνατότητα του κατακερματισμού και το πεδίο του κλειστού κυκλώματος, ασφαλισμένου από την απειλή των αντιρρησιών συνείδησης. Περιεργάστηκα την ανεστραμμένη λύσσα και τον κανιβαλισμό να φωλιάζει στις κραυγές μιας αναταραγμένης νιότης, και να παρεισφρύει ανάμεσα στα τρύπια χέρια που αρνούνταν να σφιχτοδεθούν μεταξύ τους για να υψώσουν ένα συλλογικό σώμα, αυτό της κατάφασης στα θεμέλια μίας ζωτικής χειραφέτησης και αποκάθαρσης της ίδιας της ύπαρξης από τις κοινωνικές προσομοιώσεις. Κατάλαβα τότε πως η παραγωγή είχε τρυπώσει πετυχημένα στην νεανική ανταρσία και αγκύλωνε την ριζοσπαστική λαχτάρα της να επανορίσει τη ζωή.

[alatismeni-theitsa]

Hi! Sorry to hear you aren't doing well, hope you feel better soon! I was wandering if you had any resources or general information on life during the 1926 dictatorship of Panagalos? It's for a novel taking place around that time. My dumb diaspora ass forgot most my Greek, giagia forgive me, and English resources are really hard to find on this.

Summons your giagia's voice: "VRE POULAKI MOYYY!! Why did you find the most forgotten Greek dictatorship to write about??? Couldn't you find something more known so Theitsa could find you more sources in English?? Ts ts ts!"

Okay sooo for starters, I found a site that might help! It looks to have useful info from that period! I'd advise you to focus on searching in terms of the inter-war period in Greece ("περίοδος του μεσοπολέμου") and you may find more results on daily life!

You can find the page here

Google Scholar papers for Pangalos' Dictatorship, if you search them from other sites, some have it for free

"Thirty centimetres above the ground: The regulation length for Greek skirts during the dictatorship of General Theodoros Pangalos, 1925–19261" (definitely don't use sci-hub to download it ;) You can also request if from the writers, however!)

"General Pangalos, dictator of Greece" - JSTOR site (definitely don't use sci-hub to download it ;) )

Athens Info Guide

Some additional info about the Policy (and speculate how it affected the lives of people) you can find in the United Nations Library of Geneva.

I imagine you've already searched Wikipedia - it's a good start for most things. If not, they have entries in English. I didn't place wiki links here, but I'll leave a part that affected social life:

Η δικτατορία Πάγκαλου επιδόθηκε σε άγριες διώξεις πολιτικών προσώπων και δημοσιογράφων, καθώς και των κομμουνιστών. Μεταξύ των συλληφθέντων συγκαταλέγονται οι Ιωάννης Μεταξάς, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Νικόλαος Πλαστήρας, Γεώργιος Παπανδρέου, Κύρος Κύρου, διευθυντής της εφημερίδας Εστία, Γεώργιος Βεντήρης, δημοσιογράφος κ.άλ. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας απαγορεύθηκε και η λειτουργία των εφημερίδων Καθημερινή και Ριζοσπάστης.

I wrote it in Greek so the names won't change. Google translate can do wonders from Greek to English most of the time so you might find much info from Greek pages this way. In case something is untranslatable but you think you need the info, let me know and I will translate it for you.

Definitely go to the English page but also go to the Greek one because it has more and different details than the English page. (and then translate it on Google muahahahaa)

I hope this gave you a starting point and some good material for the story! If you write it, let us know so we can all order it :D I don't know if you want to describe only that one year or the inter-war period in general. There are many classic Greek books about that period that you might be able to find in English, as many were popular and translated.

If you are interested in that period in general, such books are written by many Greek writers, such as: Νίκος Καζαντζάκης, Φώτης Κόντογλου, Μενέλαος Λουντέμης, Στράτης Μυριβήλης, Μέλπω Αξιώτη, Ηλίας Βενέζης, Έλλη Αλεξίου, Στρατής Δούκας, Γιώργος Θεοτοκάς, Μαρία Ιορδανίδου, Μ. Καραγάτσης, Λιλίκα Νάκου, Κώστας Ουράνης, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Ν.Γ. Πεντζίκης, Κοσμάς Πολίτης, Γιάννης Σκαρίμπας.

If you read some of their books you totally get the feeling of that era! There are also Greek shows for that era but they are in Greek and don't have Greek subs. (With series we are gonna lure you to Greek fluency 😂) Thank you for your good wishes, and I also wish you the best! 💙

[fluffykitteninabox]

17 Νοεμβρίου - πορεία Πολυτεχνείου

"Το Πολυτεχνείο ζει, στον αγώνα για μόρφωση δουλειά και ζωή"

"Στον Ιμπεριαλισμό καμία υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί - Όχι στον πόλεμο - να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας"

"Ενάντια στη Δικτατορία του Κεφαλαίου - Όλοι στον Αγώνα για τα Σύγχρονα Δικαιώματα μας"

"Ψωμί Παιδεία Ελευθερία - Το Πολυτεχνείο ζει σε αγώνες μας καλεί - Έξω ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ενάντια σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς - Κάτω η κυβέρνηση της φτώχειας και της καταστολής"

"Η φλόγα του Νοέμβρη καιει ακόμα - έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί"

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-6182-7 Συγγραφέας: Έλενα Χουζούρη Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 368 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-02-27 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[nikosmarkgr]

ISBN: 978-960-16-6182-7 Συγγραφέας: Έλενα Χουζούρη Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 368 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-02-27 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[astratv]

H Ισπανία κατάργησε 33 τίτλους ευγενείας που είχε απονείμει ο Φράνκο

Η Ισπανία κατάργησε σήμερα 33 τίτλους ευγενείας που είχε απονείμει ο Φρανθίσκο Φράνκο και ο διάδοχός του σε πιστούς υπαρχηγούς και σε μέλη της οικογένειας του δικτάτορα, καθώς τέθηκε σε ισχύ ο νέος νόμος για τη Δημοκρατική Μνήμη. Το μέτρο αφορά δύο εγγόνια του Φράνκο, αλλά και τους απογόνους κορυφαίων στρατηγών του, υπουργών και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Ο Φράνκο κυβέρνησε την Ισπανία από…

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-16-6182-7 Συγγραφέας: Έλενα Χουζούρη Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 368 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-02-27 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-16-6182-7 Συγγραφέας: Έλενα Χουζούρη Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 368 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-02-27 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο