#μυστηρίου

[cinenoxos]

Ο όρος "βραδεία καύση" ταιριάζει αρκετά στην ταινία και η αλήθεια είναι ότι όσο διατηρεί αυτούς τους αργούς ρυθμούς, βασίζεται στην ερμηνεία του Πιρς και δίνει μικρά στοιχεία ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον σου. Εκεί που χάνει πόντους η ταινία είναι όσο πλησιάζει προς το φινάλε και δείχνει πόσο μεγάλο είναι αυτό που έχει στηθεί γύρω από τον συγγραφέα.

[thenewsmag]

Η νέα σειρά μυστηρίου του ANT1 - Cineramen

Η νέα σειρά μυστηρίου του ANT1 – Cineramen

Βαθμολόγησε το άρθρο Ο ΑΝΤ1 ετοιμάζει μια πολύ δυνατή σειρά μυστηρίου, η οποία έχει τίτλο Παγιδευμένοι και θα προβληθεί μέσα στον Σεπτέμβριο και πλέον έχει το πρώτο trailer που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Η υπόθεση έχει ως εξής: Η δολοφονία ενός νεαρού κοριτσιού ενώνει τον δρόμο μιας δικηγόρου και ενός Εισαγγελέα. Η πορεία προς την εξιχνίαση του εγκλήματος θα τους φέρει πιο κοντά, αλλά θα…

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Shameless favoritism (σγχωρατε με) ελπίζω η Θεοδωρα να φτάσει τελικό!!! Πες μας όμως όταν έγραψες την ιστορία με αυτές τη σκέφτηκες ή απλά έβλεπες και πηγαινες; Πως είναι μια μέση μέρα των κοριτσιών; Έχει γνωρίσει η Θεοδωρα το γιο της Ελενας;

ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ!!!! Σόρι οι διακοπές και οι εργασίες για την σχολή είναι πάντα πολύ κακός συνδυασμός, απέτυχα τελείως στο να απαντήσω αυτό το ασκ στην ώρα του. Είναι πολύ γλυκό πάντως που μας έχεις πάρει όλους σβάρνα και μας ρωτάς για τους χαρακτήρες μας 💕

Μονόλογος κάτω από το read more επειδή λυπάμαι τους φόλοουερς μου.

Όπως έχω ήδη αναφέρει αρκετές φορές, το ένα και μοναδικό στορι που έχω γράψει για την Θεοδώρα και την Έλενα προοριζόταν αρχικά για έναν διαγωνισμό λογοτεχνίας. Ήταν κάποια στιγμή στη καραντίνα, εκείνη τη περίοδο που πηγαίναμε σχολείο μέρα παρά μέρα. Είχα λάπτοπ στο δωμάτιο μου για πρώτη φορά στη ζωή μου (λόγω webex), βαριόμουνα και η καθηγήτρια που μου έκανε έκθεση με παρότρυνε να συμμετάσχω. Δεν είμαι σίγουρη από που προέκυψε η ιδέα αλλά μπορεί και να φταίει το γεγονός ότι είχα κόλλημα με τον Σέρλοκ Χολμς εκείνη την περίοδο οπότε όπως καταλαβαίνεις, ο οργανισμός μου ζητούσε εγκλήματα μυστηρίου και ομοερωτισμό. Η πλοκή στην οποία κατέληξα δεν είναι και πολύ περίπλοκη (κυριολεκτικά είναι μόνο δύο σκηνές) οπότε είχα στο μυαλό μου την αρχή και το τέλος και έγραψα κυρίως διάλογο + περιγραφές για να γεμίσω το ενδιάμεσο.

Μέση μέρα των κοριτσιών....η Θεοδώρα δουλεύει στο δημόσιο (το έχουμε εμπεδώσει αυτό) οπότε από τις εννιά μέχρι τις πέντε είναι συνήθως σε ένα γραφείο σε ένα μισό εγκαταλελειμμένο δημόσιο κτίριο. Κάποιες μέρες έχει υπηρεσία σε σπίτια, ιδρύματα κλπ ή ότι τέλος πάντων κάνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί όταν φεύγουν από τα γραφεία τους. Φαν φακτ!! Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα μου δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία οπότε όλα τα βάσανα της Θεοδώρας τα στηρίζω κυρίως σε ότι έχω μάθει από αυτήν χαχα. Φαντάζομαι λοιπόν ότι πνίγεται στην χαρτούρα και ότι το δράμα στο γραφείο είναι πιο τοξικό και από το Τσερνόμπιλ. Αλλά παρόλα αυτά η Θεοδώρα λαμβάνει ικανοποίηση από την δουλειά της όταν της δίνεται η ευκαιρία να βοηθάει κόσμο παρόλο που ώρες ώρες νιώθει σαν να βουρκώνει στο γραφείο.

Η Έλενα από την άλλη ακόμη δεν έχω αποφασίσει εκατό της εκατό αν έχει άλλη δουλειά πέρα από το να είναι πάρτ ταιμ ντεντέκτιβ...ή αν είναι φουλ ταιμ ντεντέκτιβ....ή έστω μέχρι πιο σημείο δουλεύει με τις αρχές.... Σίγουρα πρέπει να συνεργάζεται ως έναν βαθμό για να μπορεί να μιλάει σε υπόπτους και να χειρίζεται στοιχεία αλλά ταυτόχρονα θέλω να είναι και κάπως πιο ανεξάρτητη. Νομίζω είμαι πολύ picky σε αυτό το θέμα, στο μυαλό μου είναι μια πολύ συγκεκριμένη ισορροπία που πρέπει να διατηρηθεί: από την μια οι φικτιοναλ ντεντέκτιβ θεωρώ ότι δεν πρέπει να λειτουργούν ως αυτόκλητοι μπάτσοι οι οποίοι είναι και καλά πιο ~αποτελεσματικοί~ επειδή απλά δεν απαντούν σε καμία νομοθεσία αλλά ταυτόχρονα δεν θέλω να Είναι ακτουαλ αστυνομικός.... δεύτερο φαν φακτ για απόψε, στο αρχικό ντραφτ της ιστορίας η Έλενα ήταν ντεντέκτιβ επαγγελματίας αστυνομικίνα... από τότε προφανώς το άλλαξα αυτό το στοιχείο της ιστορίας αλλά δεν έχω ακόμη καταλήξει ακριβώς στο πως δουλεύει η δουλειά της λολ. Θα σας ενημερώσω όταν καταλήξω σε κάτι τελικό. Αν και λίγο πολύ καταλήγω στο ότι έχει κάποια βαρετή μπεισικ δουλειά και απλά λύνει μυστήρια στον ελεύθερο της χρόνο. Ποιός την πληρώνει για αυτό;; Η αστυνομία φαντάζομαι. Ως σύμβουλο ή κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα, η Έλενα τα βράδια της βλέπει πολύ τηλεόραση και όχι οπωσδήποτε καλή τηλεόραση. Μιλάμε για μια γυναίκα η οποία θα έβλεπε το tv queen του όπεν μόνο και μόνο επειδή της φαίνεται τραγελαφικό.

Και για την τελευταία ερώτηση!!! Η Έλενα με τον γιό της είναι λίγο (ως πολύ) απομακρυσμένοι μεταξύ τους για κάποιο χρόνια. Νομίζω απλά συμπαθεί περισσότερο τον πατέρα του 😔 και είναι ενήλικος τώρα πια και απλά Δεν Έχει Χρόνο Να Επισκέπτεται (ή απλά το χρησιμοποιεί ως δικαιολογία). Οπότε όχι, μέχρι να επανενωθούν μεταξύ τους μάνα και παιδί η Θεοδώρα δεν έχει γνωρίσει τον γιο της Έλενας. Εντωμεταξυ δεν του έχω δώσει καν όνομα ακόμη. Όπως καταλαβαίνεις σαν χαρακτήρας δεν είναι πολύ fleshed out. Έχω περισσότερη επαφή με τα συναισθήματα και τον ρόλο που παίζει στην ιστορία παρά με το πχ τι σπουδάζει ή τι χρώμα μαλλιά έχει. Κυριολεκτικά έριξα κορώνα γράμματα για να διαλέξω αν θα είναι γιός ή κόρη. Πάντως στο μυαλό μου γνωρίζει και επισήμως την Θεοδώρα λίγο πριν η Θ τα "φτιάξει" με την μάνα του (βάζω το φτιάξει σε αστεράκια επειδή η σχέση τους είναι περισσότερο προς κουιαρ πλατωνική παρά παραδοσιακή ρομαντική σχέση). Αργότερα θα βρουν μια ισορροπία μεταξύ τους αλλά στην αρχή η Θεοδώρα δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Πώς κάνει καν κανείς parent έναν δεκαεννιάχρονο έτσι στα ξαφνικά. Ακολουθήστε για περισσότερες φιλοσοφικές ερωτήσεις.

[darkside-cookies]

μιας και τελείωσα την σχολή τον Ιούνιο, το έριξα και εγώ στο διάβασμα (στο πολύ διάβασμα..) :

- Ο ιστορικός (Elizabeth Kostova)

-Περι πνευματικής γαλήνης (Σενεκας)

-Ο φτωχουλης του Θεού (Καζαντζάκης)

-If we were villains (M. L. Rio), ακόμη δεν το τελείωσα

- Νεκροσκοπος: Βαμπιρι! 2 (Brian Lumley), και αυτό δεν το έχω τελειώσει ακόμη

- Ο ηγεμόνας (Μακιαβελλι)

και τέλος

- Οι Κόρες (Michaelides) αν και δεν το προτείνω, έχει πολύ περίεργο τέλος σαν ο συγγραφέας να ξέχασε τι ήθελε να γράψει, και αφήνει πολλές υποθέσεις ανοιχτές.

Αυταα🧡🦋

σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ για το ασκ! και εγώ με το που είχα τελειώσει τη σχολή μου το είχα ρίξει σε άκυρο διάβασμα <3 ελπίζω να βρεις ωραία πράγματα να διαβάσεις για αυτό το πολύ διάβασμα που κάνεις χιχι

Ο Ιστορικός / Elizabeth Kostova

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ω φαίνεται ενδιαφέρον βιβλίο μυστηρίου και ιστορίας και σχετίζεται και με τον κόμη δράκουλα?? γκουντ σταφ

Περι πνευματικής γαλήνης / Σενέκας

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

Η στωική φιλοσοφία (όπως και jung) είναι για μένα από αυτά τα πράγματα στα οποία ξέρω πως υπάρχουν ενδιαφέρουσες πτυχές για να ανακαλύψει κανείς απλώς δεν μπορώ να τα αγγίξω για κανένα λόγο λόγω της θέσης τους στη σύγχρονη κουλτούρα

Ο φτωχούλης του Θεού / Νίκος Καζαντζάκης

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

δεν έχω διαβάσει ποτέ Καζαντζάκη :// κριντζ φέιλ μομεντ, έχω και τον ζορμπά και τον καπετάν μιχάλη και το ο χριστός ξανασταυρώνεται απλώς κάθε φορά που τα πλησιάζω είμαι κάπως χμ στην πραγματικότητα δεν θέλω να διαβάσω κανένας σας θέλω τον τελευταίο πειρασμό

If we were villains / M. L. Rio

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ρεεε αυτό το βιβλίο ήταν στο tbr μου από την περίοδο που είχα διαβάσει τη μυστική ιστορία και ήμουν κάπως ΤΩΡΑ θα διαβάσω ΟΛΑ τα νταρκ ακαντιμια βιβλία. δεν έχω καταφέρει να το βρω κάπου ακόμη

Νεκροσκοπός / Brian Lumley

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ουυυ κι άλλο με παραδοσιακούς βρικόλακες?? σε ευχαριστώ για τις προτάσεις. Δένουν τέλεια με το γεγονός πως αυτόν τον καιρό παίζω το κερς οφ στραντ στο dnd οπότε ταιριάζει τέλεια στη θεματική μου

Ο ηγεμόνας / Νικολό Μακιαβέλλι

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

δεν θα δώσω κόμεντ εδώ

Οι κόρες / Alex Michaelides

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

είναι από τα βιβλία που τα αναγνώρισα από το εξώφυλλό τους επειδή το βλέπω συχνά σε βιβλιοπωλεία χωρίς να ξέρω τι είναι αλλά ενώ φαίνεται ενδιαφέρον από την υπόθεση έτσι όπως το λες με έκανες να το αμφισβητήσω λίγο χαχα

[justforbooks]

ΦANTAΣΤΕΙΤΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ειδικευμένο στο μυθιστόρημα, που θα υποδέχεται με το σταγονόμετρο τις νέες κυκλοφορίες, που δεν θ’ ανατροφοδοτεί τους πάγκους του από τις λίστες των μπεστ-σέλερ, ούτε θα υποκύπτει στις οικονομικές διευκολύνσεις και τις μεθόδους μάρκετινγκ των μεγάλων εκδοτών.

Ένα βιβλιοπωλείο εξοπλισμένο με αριστουργήματα όλων των εποχών απ’ όλες τις ηπείρους, που θα εξαρτά την επιβίωσή του από την εκτίμηση μιας υποψιασμένης πελατείας, στα μάτια της οποίας η λογοτεχνία δεν είναι μόνο μια ανεξάντλητη πηγή απόλαυσης αλλά κι ένας τρόπος μαθητείας στην τέχνη της ζωής.

Τι περιθώρια υπάρχουν σήμερα για μια τέτοια επιχείρηση; Πόσο θ’ άντεχε μια τέτοια όαση σ’ ένα τοπίο εμπορευματοποίησης των πάντων; Ακόμα όμως κι αν υποθέσουμε ότι βρίσκεται ο μαικήνας με τ’ απαραίτητα κεφάλαια για τη δημιουργία της, τι μας διαβεβαιώνει ότι η ελιτίστικη πολιτική της δεν θα γύριζε σαν μπούμερανγκ εναντίον της έχοντας προκαλέσει την ευθιξία, τον φθόνο, ακόμα και το μίσος των εξοβελισμένων απ’ αυτήν;

Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, τι σημαίνει «καλό» μυθιστόρημα; Ποιος το αποφασίζει; Πώς ιεραρχούνται οι αισθητικές μας προτιμήσεις; Είναι ή δεν είναι το γούστο υποκειμενικό;

Ιδού μερικά από τα ερωτήματα που θέτει η Γαλλίδα δημοσιογράφος, κριτικός και συγγραφέας Λοράνς Κοσέ στο «Καλό μυθιστόρημα», το δεύτερο βιβλίο της μετά την «Απόδειξη» που κυκλοφόρησε στα ελληνικά (μετ. Α. Κυριακίδης, Πόλις, 2011).

Κι όπως σ’ εκείνο συνδύαζε την αστυνομική πλοκή με την θεολογία και τον πολιτικό στοχασμό, έτσι και σ’ αυτό υιοθετεί τις τεχνικές του σασπένς και του μυστηρίου για να εξερευνήσει τα ήθη του παρισινού λογοτεχνικού μικρόκοσμου και της σύγχρονης βιβλιαγοράς, μέσα από το χρονικό ενός ανάλογου, επινοημένου εγχειρήματος, τόσο αμφιλεγόμενου όσο και ουτοπικού.

Ο τίτλος του μυθιστορήματος της Κοσέ ταυτίζεται με την επωνυμία του μικρού, επιλεκτικού βιβλιοπωλείου που στήνουν στην αριστερή όχθη του Παρισιού οι βασικοί ήρωές της, η Φραντσέσκα και ο Ιβάν – μια αριστοκράτισσα κι ένας μποέμ. Κληρονόμος μιας τεράστιας περιουσίας η πρώτη, είναι μια όμορφη, εσωστρεφής γυναίκα που παλεύει να συμφιλιωθεί με τον πρόωρο θάνατο της κόρης της πλάι σ’ έναν όλο και πιο κυνικό σύζυγο, αποφασισμένη να κάνει κάτι για το κοινό καλό.

Όσο για τον Ιβάν, είναι ένας ιδεαλιστής βιβλιοπώλης, απομεινάρι του Μάη του ΄68, πρώην δάσκαλος, πρώην περιπλανώμενος χίπης με λερωμένο ποινικό μητρώο, που ακολουθεί την Φραντσέσκα από τις Άλπεις στην πρωτεύουσα, αισιόδοξος μεν για το πείραμά τους αλλά κι εντελώς ανύποπτος για τον θρίαμβο που θα γνωρίσουν και για τον λυσσαλέο πόλεμο που θα δεχτούν.

Όλα αυτά ο αναγνώστης τ’ ανακαλύπτει καθ’ οδόν και αναδρομικά, στο πλαίσιο μιας άτυπης αστυνομικής έρευνας  που διεξάγεται υπό το βλέμμα ενός βιβλιοφάγου ανακριτή. Αφορμή γι’ αυτήν, οι βίαιες επιθέσεις που δέχονται τρεις φιλήσυχοι πολίτες, σε διαφορετικά σημεία της χώρας, κι ενώ το βιβλιοπωλείο έχει συμπληρώσει έναν χρόνο ζωής. Κοινό χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι η συγγραφική τους ιδιότητα. Κι ακόμα, η συμμετοχή τους, μέσα σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, στην οχταμελή επιτροπή που είχαν συστήσει ο Ιβάν και η Φραντσέσκα, προκειμένου να καταλήξουν στη βασική συλλογή των «καλών» μυθιστορημάτων του καταστήματος.

Μέσα σ’ έναν χρόνο κι έπειτα από μια σοφά σχεδιασμένη και πανάκριβη διαφημιστική εκστρατεία, το βιβλιοπωλείο των παραπάνω έχει γίνει το αγαπημένο θέμα συζήτησης των Παριζιάνων, έχει πυροδοτήσει ένα σωρό άρθρα στον τύπο και στο διαδίκτυο, και μολονότι έχει διευρύνει σημαντικά το πιστό κοινό του, όχι μόνο έχει αποκτήσει ανταγωνιστές στον ίδιο δρόμο αλλά βλέπει να πολλαπλασιάζονται γύρω του και εκείνοι που λατρεύουν να το μισούν.

Ποιος είναι άραγε ο ιθύνων νους των επιθέσεων; Σε τι αποσκοπεί; Είναι ο ίδιος που τροφοδοτεί τον τύπο με τα προσωπικά δεδομένα της Φραντσέσκα και του Ιβάν; Η Κοσέ κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον –ακόμα και το ποιος αφηγείται την ιστορία, μόνο προς το τέλος διευκρινίζεται–, αλλά η ουσία του βιβλίου της, προφανώς, βρίσκεται αλλού.

Μυθιστόρημα που ανατέμνει τους μηχανισμούς της εκδοτικής βιομηχανίας υπογραμμίζοντας τις συνέπειες της πληθωρικής προσφοράς, το «Στο καλό μυθιστόρημα» μας καλεί να είμαστε πιο επιφυλακτ��κοί με τις σειρήνες της επικαιρότητας και με τους ενορχηστρωμένους ύμνους για βιβλία «γραμμένα στο πόδι», «φτιαγμένα για ν’ αρέσουν», άψογα λανσαρισμένα στην αγορά. Μας καλεί να επιστρέψουμε σ’ έργα δοκιμασμένα στο χρόνο, διαδεδομένα στόμα με στόμα, καρδιά με καρδιά, τα οποία «δεν παραγνωρίζουν τίποτα από την ανθρώπινη τραγωδία, τίποτα από τα καθημερινά θαύματα», αλλά θάβονται κάτω από έργα του συρμού, αν δεν εξαφανίζονται οριστικά από τα ράφια.

Η Κοσέ είναι γενναιόδωρη σε παραδείγματα. Εξού και το πολυσέλιδο λεξικό τίτλων και ονομάτων που συνοδεύει την ελληνική έκδοση του βιβλίου της, κι όπου συναντά κανείς από τον Θορό και τον Σταντάλ ως τον Ναμπόκοφ και τον Πίντσον, κι από την Αντόνια Μπάιατ ή τον Πίτερ Κάρεϊ ως την Αγκότα Κρίστοφ, τον Τζον Μπέργκερ, τον Ρομπέρτο Μπολάνιο, τον Πιερ Μισόν.

Κι ενώ αναφέρεται άλλοτε ευθέως κι άλλοτε υπαινικτικά σε δεκάδες εκπροσώπους της λογοτεχνικής και δημοσιογραφικής σκηνής της πατρίδας της, δεν μνημονεύει ούτε έναν ομότεχνό της από εκείνους που διατηρούν πόστα εξουσίας στον τύπο, σε εκδοτικούς οίκους, σε επιτροπές βραβείων ή σε άλλους ακαδημαϊκούς θεσμούς. Λογικό. Όσο ανθούν οι σχέσεις διαπλοκής στον χώρο, τόσο περισσότερο θολώνονται τα λογοτεχνικά νερά.

Θα περιλαμβανόταν άραγε το μυθιστόρημα της Κοσέ σ’ ένα βιβλιοπωλείο σαν κι αυτό που επινόησε; Όχι απαραίτητα, αποφάνθηκαν ορισμένοι συμπατριώτες της κριτικοί, δυσαρεστημένοι με τις «κοιλιές» της πλοκής, κυρίως.

Σε γενικές γραμμές, εντούτοις, υποκλίθηκαν στον ζήλο της να πλέξει το εγκώμιο της λογοτεχνίας, μέσα από ένα προγραμματικό μυθιστόρημα, μεταξύ λιβέλου και ρεπορτάζ, μεταξύ θρίλερ και ρομάντζου, σαν διδακτικό παραμύθι για μεγάλους. Περιττό να πούμε ότι κάθε ομοιότητά του μ’ όσα συμβαίνουν στη δική μας βιβλιαγορά μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[cinefesto]

Κριτική Ταινίας : Glass Onion: A Knives Out Mystery

Κριτική Ταινίας: Glass Onion: A Knives Out Mystery του Rian Johnson #review #netflix Με τους Daniel Craig, Edward Norton, Janelle Monáe, Kathryn Hahn, Leslie Odom Jr. Jessica Henwick, Madelyn Cline, Kate Hudson και Dave Bautista

Το Glass Onion: A Knives Out Mystery (Glass Onion: Στα Μαχαίρια) του Rian Johnson είναι μια διασκεδαστική ταινία μυστηρίου, με απλή φορμουλαϊκή δομή Ο παγκοσμίου φήμης ντετέκτιβ Μπενουά Μπλανκ πηγαίνει στην Ελλάδα για να ξεσκεπάσει ένα μυστήριο που αφορά έναν δισεκατομμυριούχο και την ετερόκλητη ομάδα φίλων του. Το να δημιουργήσεις ένα καλό sequel σε μια τόσο επιτυχημένη ταινία όπως το  Knives…

[specific0088]

Παρότι αγνωστικιστής, αυτή είναι μια προσωπική εμπειρία που δε μπόρεσα να εξηγήσω ποτέ με βεβαιότητα. Και ναι, η ιστορία είναι αληθινή…

[xionisgr]

ISBN: 978-618-220-750-5 Συγγραφέας: Santiago Gamboa Εκδότης: Διόπτρα Σελίδες: 696 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-05-10 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[nikosmarkgr]

ISBN: 978-618-220-750-5 Συγγραφέας: Santiago Gamboa Εκδότης: Διόπτρα Σελίδες: 696 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-05-10 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-618-220-750-5 Συγγραφέας: Santiago Gamboa Εκδότης: Διόπτρα Σελίδες: 696 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-05-10 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-618-220-750-5 Συγγραφέας: Santiago Gamboa Εκδότης: Διόπτρα Σελίδες: 696 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-05-10 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-618-220-750-5 Συγγραφέας: Santiago Gamboa Εκδότης: Διόπτρα Σελίδες: 696 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-05-10 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[eclecticstarlightblogger]

Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος, ο Ιερός Νιπτήρας, η Υπερφυής Προσευχή και η προδοσία του Ιούδα

Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση: Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου, Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ’ εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα. Εἰς τὸν Ἱερὸν ΝιπτήραΝίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς […] Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος, ο Ιερός…

[justforbooks]

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ σ’ ορισμένα βιβλία, πρέπει να ξεπεράσεις ένα σωρό σκοπέλους. Παράδειγμα, το «Σκοτεινό ποτάμι» του Ντένις Λεχέιν. Όταν κυκλοφόρησε στα ελληνικά (2003), οι σκόπελοι ήταν δύο: η ομώνυμη ταινία του Κλίντ Ίστγουντ (όσοι την είχαν δει γνώριζαν ήδη τη λύση του μυστηρίου) και το γεγονός ότι κυκλοφορούσε από τα Βell (η καχυποψία απέναντι στα μπεστ-σέλερ περιπτέρου έμοιαζε ακλόνητη).

Σήμερα υπάρχει ένας σκόπελος ακόμη: πρέπει να ψάξεις σε παλαιοβιβλιοπωλείο ή να το δανειστείς γιατί έχει εξαντληθεί. Ωστόσο, αξίζει να το προσπαθήσει κανείς. Όπως είχε γραφτεί στην «Guardian», δεν πρόκειται απλώς για ένα υποδειγματικό θρίλερ αλλά για «ένα συνταρακτικό πορτρέτο σημαδεμένων ανθρώπων, δοσμένο με μοναδικό σφρίγος και χωρίς ίχνος ψεύτικου συναισθηματισμού».

Από τους πιο καταξιωμένους πλέον υπηρέτες του crime fiction –μαζί με τον Μάικλ Κόνελι και τον Τζορτζ Πελεκάνο–, ο Ντένις Λεχέιν ξέρει πολύ καλά πώς να σε κρατάει σε αγωνία. Ξεκινώντας το «Σκοτεινό ποτάμι» (μετ. Α. Καλοφωλιάς) γρήγορα μπαίνεις στον πειρασμό να το ξεπετάξεις για να δεις πώς επιτέλους λύνεται ο γρίφος, ποιος έχει διαπράξει ποιο έγκλημα και γιατί. Το ίδιο γρήγορα όμως νιώθεις τις φράσεις να σ’ αιχμαλωτίζουν και τη θλίψη που τυλίγει τους ήρωες να σε διαπερνά. Κι έτσι, κατεβάζεις ταχύτητα κι αρχίζεις να περιδιαβαίνεις τις φτωχογειτονιές της Βοστώνης, να χώνεσαι σε λιγδιασμένα καθιστικά και αποπνικτικά μπαρ, να μαθαίνεις για κρυφές πληγές και ανεπούλωτα τραύματα, ν’ αντιλαμβάνεσαι ότι η βία δεν γεννιέται μόνο από την απόγνωση αλλά και από την απάθεια, την απόλυτη, ανατριχιαστική αδιαφορία.

Κεντρικοί ήρωες στο «Σκοτεινό ποτάμι» είναι τρεις άντρες –ο Σον, ο Τζίμι και ο Ντέιβ– που ίσως παρέμεναν κολλητοί, αν ένα τραγικό περιστατικό δεν τους χώριζε όταν ήταν παιδιά. Μια μέρα του 1975, καθώς συναγωνίζονταν σε σκανδαλιές, δυο παιδεραστές που παρίσταναν τους αστυνομικούς παρέσυραν μαζί τους τον Ντέιβ υπό τα άβουλα βλέμματα των υπολοίπων. Ο μικρός κατάφερε να ξεφύγει και να επιστρέψει λίγες μέρες αργότερα στο σπίτι, δαχτυλοδεικτούμενος σ’ όλη τη γειτονιά. 

Εικοσιπέντε χρόνια μετά, εσωστρεφής όσο δεν παίρνει, ο Ντέιβ στηρίζει την οικογένειά του με χαμαλοδουλειές, ο ατίθασος Τζίμι έχει ματαλλαχθεί από σεσημασμένο κλεφτρόνι σε μικροαστό παντοπώλη και ο Σον –ανέκαθεν καλό παιδί– υπηρετεί ως ντετέκτιβ στο τμήμα ανθρωποκτονιών της Μασαχουσέτης. Η πρωτότοκη κόρη του Τζίμι έχει βρεθεί δολοφονημένη κι όλα δείχνουν πως ο Ντέιβ έχει τη φωλιά του λερωμένη…

Γιος Ιρλανδών μεταναστών, μεγαλωμένος κι ο ίδιος σε εργατικό περίχωρο της Βοστώνης, με σπουδές δημιουργικής γραφής στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και …παρκαδόρος, σοφέρ ή βιβλιοπώλης με μακρά προϊστορία, ο Ντένις Λεχέιν, μ’ αυτό το έκτο στη σειρά μυθιστόρημά του που δημοσίευσε στα τριανταπέντε του, δικαίωσε όσους επέμεναν ότι είναι άξιος διάδοχος του Τσάντλερ και του Χάμετ.

Λιτό αλλά και κατά τόπους λυρικό, το «Σκοτεινό ποτάμι» ζωντανεύει έναν μικρόκοσμο όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους κι όλοι κρατούν από τους άλλους μυστικά, κι όπου οι καλές προθέσεις ακυρώνονται κάτω από το βάρος προηγούμενων σφαλμάτων ή ενοχών, πόσο μάλλον προηγούμενων εγκλημάτων.

Αντιπαθείς λεβεντο-γκάνγκστερ, ευαίσθητοι έφηβοι τσακισμένοι πριν την ώρα τους, γυναίκες με πάθος και πυγμή, πατεράδες αδύναμοι να επικοινωνήσουν με τους γιους τους, παιδιά κακοποιημένα ή αφημένα στην τύχη τους, φτωχοί που σνομπάρουν τους φτωχότερους αλλά δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν γιάπις, άντρες που σμπαραλιάζονται παίρνοντας εκδίκηση – ο Λεχέιν δίνει φωνή σε μια βεντάλια λευκών Αμερικανών καταδικασμένων να παλεύουν μάταια με τη μοίρα τους.

Το «Σκοτεινό ποτάμι» είναι ένα θρίλερ που θυμίζει αρχαία τραγωδία, ένα μυθιστόρημα που σου σκίζει την καρδιά.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[thoughtfullyblogger]

Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος, ο Ιερός Νιπτήρας, η Υπερφυής Προσευχή και η προδοσία του Ιούδα

Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση: Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου, Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ’ εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα. Εἰς τὸν Ἱερὸν ΝιπτήραΝίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς […] Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος, ο Ιερός…

[cinefesto]

Κριτική Ταινίας : Amsterdam

Κριτική Ταινίας : Amsterdam (Άμστερνταμ) του David O. Russell #review Με τους Christian Bale, Zoe Saldana, Mel Fair, Margot Robbie, John David Washington, Chris Rock, Taylor Swift, Rami Malek, Robert De Niro, Michael Shannon, Anya Taylor-Joy

To Αmsterdam (Άμστερνταμ) του David O. Russell είναι μια artsy ταινία, όμορφη οπτικά, αλλά κενή. Μια συναρπαστική και εξαιρετικά περίτεχνη ιστορία που συνυφαίνει πανέξυπνα τα ιστορικά δεδομένα με τη μυθοπλασία σε μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία από τα studios 20th Century Studios και New Regency. Η συγκλονιστική επική ταινία μυστηρίου όπου παρακολουθούμε τρεις πολύ καλούς φίλους που…