#προκειμένου

[romios-gr]

Μπορούν να φτάσουν μέχρι και στην δολοφονία του Τραμπ προκειμένου να πραγματοποιήσουν το σατανικό σχέδιό τους κατά της Ρωσίας «Άθελά» τους οι διεθνιστές του έκαναν ένα τεράστιο δώρο! «Θέλουν να με βάλουν φυλακή για 187 χρόνια», «έχω ανάγκη να ξέρω ότι είστε στο πλευρό μου!»: μετά την καταδίκη του, ο Ντόναλντ Τραμπ γεμίζει τα ταμεία του για τη μονομαχία του με τον Τζο Μπάιντεν κατακλύζοντας... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/mporoyn-na-ftasoyn-mechri-kai-stin-dolofonia-toy-tramp-prokeimenoy-na-pragmatopoiisoyn-to-sataniko-schedio-toys-kata-tis-rosias/

[orgismenh]

Ιανουάριος 24/13

Σήμερα πέρασε ολόκληρη η μέρα σχεδόν και εγώ δεν έγραψα. Σήμερα ξύπνησα στις 10.30 μ.μ. εχθές το βράδυ αποκοιμήθηκα πάλι στον καναπέ κατά τις 03.30. Τα τελευταία βραδιά δεν κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Πάλι φοβάμαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Η πολυκατοικία είναι ασφαλής. Το διαμέρισμα μου βρίσκεται στον 4ο. Δεν κινδυνεύω. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Μάλλον ξέρω. Φοβάμαι τη μοναξιά. Στο σαλόνι δεν είμαι ποτέ μόνη. Ζω με σκιές και φωνές. Οι σκιές ανήκουν στη φαντασία μου. Τις πλάθει το μυαλό μου σε μια ακατανίκητη προσπάθεια να αντικαταστήσει τη συντροφιά του. Οι φωνές πάλι ανήκουν στο διπλανό διαμέρισμα. Το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία με την μικρή γκαρσονιέρα. Την έχω φανταστεί αυτή την γκαρσονιέρα άπειρα βραδιά καθώς ακούω τις φωνές. Είναι ένα δωμάτιο 30τ.μ. φωτεινό, χωρίς πολλά πολλά έπιπλα. Ένα κρεβάτι, ένα επί ένα με πάντα τσαλακωμένα σεντόνια και ένας καναπές ψιλοχαλασμένος λόγω χρήσης. Η τηλεόραση είναι κρεμασμένη στον τοίχο, είναι μεγάλη και πάντα ανοιχτή. Στο τραπεζάκι βρίσκονται τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα, κουτιά από μπύρες και κόκα κόλες, στα ντουλάπια της κουζίνας έχει μόνο μακαρόνια και τοστ, το ψυγείο είναι άδειο συνήθως και τα κουτιά απ'το delivery παρατημένα στον πάγκο. Το μπάνιο είναι μικροσκοπικό μα τα βράδια όταν η κοπέλα μπαίνει για ντουζ το αγόρι τρυπώνει μαζί της και κλείνουν την πόρτα στην Μίλι, τη γάτα τους. Δεν ξέρω αν συγκατοικούν στην γκαρσονιέρα, για λίγες μέρες χώρισαν κι οι φωνές έπαψαν, τα γέλια επίσης, μόνο κλάματα και τραγούδια χωρισμού ακούγονταν. Όταν γύρισα απ' τις διακοπές των Χριστουγέννων όμως τους βρήκα πάλι μαζί, στην γκαρσονιέρα. Κάθε βράδυ μέχρι τις 3 είναι πολλά άτομα μαζεμένα, μπαινοβγαίνουν φίλοι τους. Βάζουν μουσική, βλέπουν ταινίες, μιλάνε. Καμιά φορά με ενοχλεί η φασαρία τους. Βασικά να είμαι ειλικρινής τους ζηλεύω λίγο. Ο γείτονας έχει πάντα παρέα στο σπίτι, δεν νιώθει ποτέ μόνος, κι αν νιώθει δεν είναι. Τα βράδια ξαπλώνει αγκαλιά με εκείνη, το πρωί την αποχαιρετά με φιλιά, το απόγευμα το περνάνε ξεχωριστά, μα τα βράδια επιστρέφουν πάντα ο ένας στον άλλον. Θα απορείς τώρα που σου περιγράφω τη ζωή των γειτόνων μα σου είπα το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία κι οι ζωές μας παράλληλες. Και εκείνος ξέρει τι κάνω. Ξέρει τι ώρα χτυπά πρώτη φορά το ξυπνητήρι μου, ξέρει ότι αργώ να σηκωθώ πάντα δέκα λεπτά και περνάω άλλα δέκα στο μπάνιο. Ακούει τον ήχο της καφετιέρας και τα στορια που ανοίγω. Το σύρσιμο της καρέκλας στο μπαλκόνι. Ακούει τις playlists που ακούω κάθε πρωί. Και έπειτα κενό. Όλη μέρα λείπουμε κι οι δυο. Ξέρει ότι πάω σχολή, βόλτες. Ξέρει όμως ότι θα γυρίσω να διαβάσω. Με ακούει που καμιά φορά διαβάζω δυνατά προκειμένου να αποστηθίσω κάτι ή για να το καταλάβω καλύτερα. Ακούει τα τηλεφωνήματα μου με τη μαμά μου, τους φίλους μου όταν έρχονται στο σπίτι, μυρίζει το φαγητό όταν μαγειρεύω κι άλλοτε πάλι ξέρει ότι την βγάζω με τοστ όπως και εκείνος. Ξέρει επίσης ότι δεν θα παραγγείλω ποτέ όταν είμαι μόνη γιατί ντρέπομαι να ανοίξω. Ακούει το πλυντήριο μου κι όλα τα είδη μουσικής που ακούω, τις σειρές που βλέπω στο λάπτοπ και τα κλαματα μου στις 02.00 τα ξημερώματα. Με ακούει να κλαίω κάθε μέρα. Σου το είπα οι ζωές μας είναι παράλληλες, δεν συναντιούνται μα συμβαδίζουν. Μα το πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί ακόμη κι οι παράλληλες να γίνουν τέμνουσες. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον γείτονα, μα σε όσους ανθρώπους κατά καιρούς συμβαδίζουν, πάντα υπάρχει ένα σημείο τομής.

Σήμερα όλη μέρα διάβαζα. Προσπαθούσα να αναπληρώσω το κενό αυτών των ημερών που τεμπελιασα. Σήμερα πήγα μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πόσο μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα. Την ρομαντικοποιω αυτή την πόλη μέσα στην απόλυτη ασχήμια της. Σήμερα δεν μαγείρεψα. Έφαγα μια σαλάτα και τοστ. Δεν είχα χρόνο, παραδόξως ούτε πείνασα ιδιαίτερα. Ήπι�� πολλούς καφέδες πάλι. Τέσσερις κούπες γαλλικό και δύο στιγμαίους. Ήπια και έναν freddo. Δεν φταίω! Το παιδί που δουλεύει στο μαγαζί με χαιρέτησε όταν πέρασα για το σούπερ μάρκετ, θα ήταν αγένεια να μην πάρω ένα καφέ. Σήμερα σκέφτηκα ξανά ότι είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει. Με αγχώνει η σκέψη του πτυχίου. Να κάνω τι με ένα πτυχίο που δεν με ενδιαφέρει; μεταπτυχιακό; δεύτερο πτυχίο; να δώσω πανελλήνιες ή κατατακτήριες; μήπως να τα παρατήσω όλα και να δώσω για το εθνικό; απογοήτευση. Αυτό θα είμαι ο,τι κι αν κάνω μια κινούμενη απογοήτευση. Τώρα κανονικά αν με άκουγε θα με μάλωνε. Θα μου υπενθύμιζε να προσπαθώ να αγαπάω τον εαυτό μου. Δίκιο έχει είπαμε ότι πρέπει να προσπαθήσω. Προσπάθεια.

Σήμερα μίλησα με τη μητέρα μου. Τις τελευταίες μέρες δεν απαντούσα στις κλήσεις της. Ήταν λίγο ανήσυχη αλλά δεν μου γκρίνιαξε ιδιαίτερα. Πείστηκε ότι είμαι πιεσμένη με το διάβασμα της εξεταστικής. Σήμερα απάντησα στα μηνύματα των παιδιών, μιλήσαμε λίγο, είπαμε μερικές βλακείες και πέρασε κάπως η ώρα. Σήμερα μου έστειλε ένα παιδί απ' τη σχολή. Μου στέλνει κατά καιρούς όταν ανεβάζω κανένα στορυ. Είναι καλό παιδί αλλά μέχρι εκεί.

Αυτές τις μέρες που γράφω νιώθω περίεργα. Έχω χρόνια να κρατήσω ημερολόγιο. Πάντα έγραφα σκέψεις και συναισθήματα μα όχι τόσο συστηματικά ούτε με την μορφή ημερολογίου.

Αύριο θα πάω σινεμά. Έχω καιρό να δω ταινία στον κινηματογράφο και ανυπομονώ κάπως. Θα γράψω κι αύριο το υπόσχομαι. Σήμερα δεν έχω κάτι άλλο να πω, νιώθω εξαντλημένη. Θέλω μόνο να κοιμηθώ.

[anideh]

7/7/24

Δεν ξέρω ποια είμαι. Δεν ξέρω τι θέλω. Δεν ξέρω τι προσπαθώ να πετύχω, να είμαι ευτυχισμένη εγώ ή οι άλλοι από μένα;

Πληγώνομαι συνεχώς, από τον εαυτό μου. Γιατί;

Επειδή δεν είμαι αρκετά αποτελεσματική όσο θα μπορούσα να είμαι. Επειδή δεν χαμογέλασα αρκετά και ίσως πίστεψαν ότι έχω κάτι προσωπικό μαζί τους. Επειδή καταπιέστηκα προκειμένου να μην ζητήσω βοήθεια από κανέναν και γίνω το βάρος. Επειδή βούρκωσα ενώ έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να συνεχίσω. Επειδή προσπαθώ αλλά η προσπάθεια δεν δείχνει να αποδίδει. Επειδή δεν είμαι αυτή που θα περιμένα να είμαι ως τώρα. Επειδή οι προσδοκίες μου ξεπερνούν κατά πολύ την πραγματικότητα. Επειδή αρνούμαι να αποδεχτώ ότι είμαι άνθρωπος.

[ek-genetis-katarameni]

«Ανηδονία» γιατί;

Γιατί χρειάστηκε να χάσω τον εαυτό μου, κάποτε.

Έπρεπε να δω όλα όσα - νόμιζα ότι - ήξερα για εμένα, να καίγονται, να χάνονται σε μικρές στιγμές, σταδιακά.

Γιατί με έπιασα πάλι από την αρχή, για να με μάθω εκ νέου. Για να καταλήξω εν τέλει στο συμπέρασμα, ότι όλα όσα με ευχαριστούσαν, πλέον δεν μου λένε τίποτα.

Και ανάθεμα αν μου έλεγαν ποτέ...

Η «ανικανότητα» να νιώσεις ευχαρίστηση (=ηδονή), αν θέλεις να το αποδομήσουμε και να του αποδώσουμε μια λίγο πιο «λαϊκή» έννοια.

«Ανηδονία» λοιπόν, επειδή κάπως θέλησα να ονομάσω αυτήν την γλυκιά ανυπαρξία, να την ρομαντικοποιήσω στο μυαλό μου, προκειμένου να πω και να πείσω τον ίδιο μου τον εαυτό, ότι συνεχίζω να υπάρχω.

[ippokampos]

Ίσως το κοντινότερο σημείο που φτάνουμε στο θάνατο να είναι μέσω της γραφής, με την έννοια πως όταν γράφουμε, παίρνουμε μια άδεια από τη ζωή, εγκαταλείπουμε προσωρινά τον κόσμο και τις ασήμαντες έγνοιες μας ώστε να προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά. Γράφοντας, κάνει κανείς ένα βήμα πίσω και βγαίνει από τη ζωή προκειμένου να τη δει πιο ψύχραιμα, ταυτόχρονα από μεγαλύτερη απόσταση αλλά και εγγύτητα. Με πιο σταθερό βλέμμα.

Σημειώσεις περί αυτοκτονίας, Simon Critchley

[kaliarda]

«Γεια σας, ονομάζομαι Κατερίνα, είμαι 24 χρόνων και είμαι μια διεμφυλική (τρανς) κοπέλα. Ζω ως γυναίκα τα τελευταία χρόνια της ζωής μου και το 2022 ξεκίνησα λήψη ορμονών προκειμένου να μειώσω τη δυσφορία που με ταλαιπωρεί από μικρή και να αποκτήσω ένα σώμα πιο οικείο στην εσωτερική μου ταυτότητα. Η δυσφορία φύλου για εμένα αποτελούσε πάντα ένα τεράστιο βάρος στη ψυχολογία μου σε βαθμό που δεν μπορούσα καν να σηκωθώ από το κρεβάτι και να βγω έξω να ζήσω τη ζωή μου πιο άνετη και ελεύθερη. Οι ορμόνες με έχουν βοηθήσει αρκετά στη μείωση της δυσφορίας, αλλά δυστυχώς δεν αρκούν…Έχω περάσει αρκετά δύσκολα προσπαθώντας να βρω κάποια εργασία για να συγκεντρώσω το ποσό που χρειάζομαι για να υποστηρίξω την επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου (bottom surgery), αλλά στη Ελλάδα δυστυχώς είναι αρκετά δύσκολο αυτό για πολλές από εμάς. Δυστυχώς δεν μπορώ πλέον να διαχειριστώ το βάρος της δυσφορίας εύκολα και το οικονομικό εμπόδιο δεν μπορώ αλλιώς να το υπερβώ, παρά τις προσπάθειες που έχω κάνει. Για αυτό ζήτω τη βοήθεια σας σε αυτό, προκειμένου να μπορέσω και εγώ όσο πιο σύντομα γίνεται να ζήσω πιο άνετη με τον εαυτό μου, χωρίς να υποφέρω . Δυστυχώς σε αυτό το κράτος οι επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού δεν καλύπτονται από την ασφάλεια με αποτέλεσμα το κόστος τους να είναι τεράστιο. Η στήριξή σας, λοιπόν, είναι το μόνο που μου απομένει πλέον. Εκτιμώ άπειρα κάθε συμβολή στον αγώνα που κάνω και σας ευχαριστώ για αυτό διότι δεν το θεωρώ δεδομένο. Είμαι άπειρα ευγνώμων για κάθε προώθηση, κοινοποίηση και οικονομική συμβολή. Σας ευχαριστώ πολύ όλ@🦋»

[justforbooks]

Τα χαλια της Όλγας

Το να ξοδεύει τόσο δημόσιο χρήμα ένας υπουργός για τα χαλιά του γραφείου του είναι ενδεικτικό της αντίληψης που έχει για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος

Είμαι απολύτως βέβαιος ότι οι επιθέσεις που δέχεται η υπουργός τουρισμού, η Όλγα η Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα, επειδή έδωσε για την αγορά δύο χαλιών για τις ανάγκες του γραφείου της 17.980 ευρώ (ούτε καν 18.000) είναι εντελώς άδικες. Μπορεί τα χρήματα να μοιάζουν πολλά για δύο χαλιά συνολικού εμβαδού 23 τετραγωνικών μέτρων (781,7 ευρώ το τετραγωνικό) αλλά το κέρδος που σίγουρα θα έχει η Ελλάδα από αυτά είναι πολλαπλάσιο.

Για αρχή να διευκρινίσω ότι, όπως γράφει και η απόφαση για την απ’ ευθείας ανάθεση, τα χαλιά προορίζονται να καλύψουν «τις ανάγκες του Γραφείου Υπουργού του Υπουργείου Τουρισμού». Η υπουργός Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα δεν προμηθεύτηκε αυτά τα χαλιά επειδή τα ήθελε ούτε επειδή τα έκανε κέφι. Τα προμηθεύτηκε επειδή καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του υπουργείου στο οποίο προΐσταται. Της ήταν απολύτως απαραίτητα προκειμένου να επιτελέσει το σπουδαίο έργο το οποίο επιτελεί στο υπουργείο (όπως ακριβώς είχε αν��γκη τα λουλούδια συνολικής αξίας 6000 ευρώ στο υπουργείο Αγροτικής Υπανάπτυξης ο συναγωνιστής Αυγενάκης). Προφανώς τα χρήματα που έδωσε δεν είναι δικά της (δεν είναι δα κάνα κορόιδο) αλλά νομίζω πως όλοι μπορούμε να συνεισφέρουμε από λίγα cent προκειμένου η υπουργός να εργάζεται σε ένα περιβάλλον που της ταιριάζει. Στο κάτω κάτω μιλάμε για μια Όλγα Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα. Μια πολιτική προσωπικότητα η οποία δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από το καλύτερο και το ακριβότερο. Τουλάχιστον αν δεν θέλουμε να είμαστε αχάριστοι απέναντι σε κάποια που έχει τόσα προσφέρει στον τόπο (δεν ξέρω ακριβώς τι αλλά είμαι σίγουρος ό,τι έχει προσφέρει πολλά αλλιώς δεν θα κοσμούσε με την παρουσία της τόσα υπουργικό συμβούλια).

Όμως όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία σημασία από τη στιγμή που τα χρήματα που «σπαταλήθηκαν» για την αγορά των δύο περσικών χαλιών από τη Δέσποινα τη Μοιραράκη δεν πετάχτηκαν στον αέρα. Όπως ίσως έχετε διαβάσει τα χαλιά αυτά δεν είναι της υπουργού. Είναι περιουσία του ελληνικού λαού. Είναι χαλιά τα οποία ανήκουν σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες. Πρόκειται για μια εθνική επένδυση αφού όλοι καταλαβαίνουμε την αξία που θα έχουν αποκτήσει αυτά τα χαλιά από τη στιγμή που θα τα έχουν πατήσει οι γόβες της Όλγας της Κεφαλογιάννη με το όνομα. Σκεφτείτε το ποσό που μπορεί να δοθεί σε έναν πλειστηριασμό για ένα μόνο τετραγωνικό μέτρο χαλιού που πάτησε η υπουργός τουρισμού. Αν μάλιστα η ίδια διαβεβαιώσει πως περπατούσε και ξυπόλητη πάνω στα χαλιά τότε το πόσο μπορεί να εκτοξευθεί.

Καταλαβαίνω πως η πρώτη σας αντίδραση κάθε φορά που πέφτετε πάνω σε μια τέτοια είδηση είναι να φωνάξετε «βρε τους θεομπαίχτες», καταλαβαίνω ότι σκέφτεστε πως το να ξοδεύει τόσο δημόσιο χρήμα ένας υπουργός για τα χαλιά του γραφείου του είναι ενδεικτικό της αντίληψης που έχει για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι δεν καταλαβαίνετε την ανταποδοτική και επενδυτική διάσταση των εξόδων αυτών. Ξεστραβωθείτε λοιπόν και φωνάξτε: Χαίρε Όλγα Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα και τα χαλια σου (χωρίς τόνο για να τον βάλετε όπου θέλετε). Οι φορολογούμενοι σε χαιρετούν και σε πληρώνουν.

ΥΓ – Σε ανακοίνωση του το υπουργείο μας ενημερώνει ότι «Η βελτίωση των χώρων υποδοχής κρίνεται αναγκαία για τη διασφάλιση της άριστης φιλοξενίας και εξυπηρέτησης των επισκεπτών, στο πλαίσιο δράσεων και εργασιών για την προώθηση του ελληνικού τουρισμού, καθώς και για την ανάδειξη της θετικής εικόνας της χώρας μας σε διεθνές επίπεδο» και όλοι καταλαβαίνουμε ότι φιλοξενία και εξυπηρέτηση αν το χαλί δεν κάνει 781 ευρώ το τετραγωνικό δεν μπορείς να προσφέρεις.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[epestrefe]

Ερείπια Βυζαντινού Ναού Αγίου Αχιλλείου στο νησάκι της Μικρής Πρέσπας,Φλώρινα

Byzantine ruins of the tempe of Saint Achillios in Saint Achillios island, Small Prespa lake, Florina, Greece

Στο μαγευτικό τοπίο της Μικρής Πρέσπας, πάνω στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, περιτριγυρισμένος από το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον της λίμνης, δεσπόζει ερειπωμένος ο ομώνυμος ναός, το σπουδαιότερο από τα βυζαντινά μνημεία των Πρεσπών.

Οικοδομήθηκε στη δεκαετία του 980 από τον τσάρο των Βουλγάρων Σαμουήλ, για να στεγάσει το λείψανο του αγίου Αχιλλείου, επισκόπου Λαρίσης. Όταν κατέκτησε τη Λάρισα, ο Σαμουήλ μετέφερε στην Πρέσπα το λείψανο, προκειμένου να δώσει την απαραίτητη ιερότητα στην πρωτεύουσα του νέου του κράτους και μαζί μετέφερε Λαρισαίους τεχνίτες για να οικοδομήσουν τον ναό, που έγινε έδρα του βουλγαρικού πατριαρχείου.

[chterzidislaw]

Παραβάσεις της νομοθεσίας σχετικά με τα ναρκωτικά στην Ελλάδα.

⚖️ Οι παραβάσεις της νομοθεσίας σχετικά  με  τα  Ναρκωτικά μπορεί να  είναι πλημμελήματα ( πχ. προμήθεια  ή  κατοχή μικροποσότητας ναρκωτικών για προσωπική χρήση ή καλλιέργεια κάνναβης  για  προσωπική  χρήση με προβλεπόμενη ποινή φυλάκιση μέχρι 5 μήνες κ.ά.)  ή κακουργήματα, όταν πρόκειται για  διακίνηση (εμπορία) ναρκωτικών.

🏛️ Το απειλούμενο  πλαίσιο ποινής για διακίνηση ναρκωτικών (πχ. πώληση ναρκωτικών, κατοχή  ποσότητας  ναρκωτικών  που δεν δικαιολογείται για προσωπική χρήση, αγορά ναρκωτικών, αποθήκευση ναρκωτικών κ.ά.)  είναι  κάθειρξη  8- 20 έτη  και χρηματική ποινή  μέχρι 300.000 €. Για  διακεκριμένες περιπτώσεις (πχ. διακίνηση σε χώρους ενόπλων δυνάμεων, σε  χώρους κράτησης, σε εκπαιδευτικά ιδρύματα,  διακίνηση  στο πλαίσιο εγκληματικής  οργάνωσης κ.α.),  το πλαίσιο ποινής μεταβάλλεται σε  κάθειρξη 10- 20 ετών και χρηματική ποινή 50.000 - 500.000 € και μπορεί να φθάσει μέχρι και την ποινή της ισόβιας κάθειρξης και χρηματική ποινή  50.000 - 1.000.000 €  σε ιδιαιτέρως διακεκριμένες περιπτώσεις (πχ. τέλεση  διακίνησης ναρκωτικών από  εγκληματική  οργάνωση με  προσδοκώμενο όφελος  άνω των  75.000 Ευρώ).

✍ Να επισημανθεί  ότι  στα  κακουργήματα διενεργείται  ανάκριση, απολογείται  ο  κατηγορούμενος  ενώπιον  του Ανακριτή  και αμέσως  μετά  το  τέλος  της προαναφερόμενης απολογίας, ο Ανακριτής  - αφού  προηγουμένως  λάβει τη γραπτή σύμφωνη γνώμη  του Εισαγγελέα - αποφαίνεται  εάν θα κρατηθεί προσωρινά ο  κατηγορούμενος  ή  εάν  θα  αφεθεί ελεύθερος μέχρι την  εκδίκαση της υπόθεσης στο ακροατήριο.

📝 Επομένως, κατόπιν όλων των παραπάνω αναφερομένων, καθίσταται σαφές  ότι  το νομικό  καθεστώς που διέπει τις παραβάσεις ναρκωτικών  απαιτεί  δικηγόρο με ιδιαίτερα εξειδικευμένες  νομικές  γνώσεις  και  δικαστική εμπειρία προκειμένου να χαραχθεί  η ορθή υπερασπιστική τακτική.

💼 Ασκώ την ποινική δικηγορία πολλά έτη και διαθέτω εξειδίκευση και μεγάλη δικαστηριακή εμπειρία σε υποθέσεις ναρκωτικών. Είμαι κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος  στο αντικείμενο  των ναρκωτικών  &  δικηγόρος   του ΚΕΘΕΑ, υπερασπιζόμενος τους θεραπευόμενούς  του  ενώπιον Ανακριτικών, Εισαγγελικών και Δικαστικών Αρχών.

📞  Εάν  κατηγορείσθε  για  τέλεση  αδικήματος  σχετικό  με ναρκωτικά, επικοινωνήστε μαζί μας στο  6977424779. Μπορούμε να σας βοηθήσουμε άμεσα και αποτελεσματικά, παρέχοντάς σας την κατάλληλη  νομική υποστήριξη.

🆘 24ωρη εξυπηρέτηση σε επείγουσες περιπτώσεις (πχ συλλήψεις, αυτόφωρα αδικήματα κλπ).

[georgeter88]

Άμυνα Οφειλέτη κατά Διαταγής Πληρωμής.

Τι πρέπει να κάνετε εάν σας επιδοθεί από δικαστικό επιμελητή διαταγή πληρωμής.

⚖️ 📝 Εάν σας επιδοθεί από δικαστικό επιμελητή  διαταγή πληρωμής, η οποία εκδόθηκε από  το  Δανειστή σας  (τράπεζα, ιδιώτης κλπ), πρέπει να  απευθυνθείτε αμέσως σε Δικηγόρο για να ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής εντός προθεσμίας 15 εργάσιμων ημερών και να εμποδίσει την διαδικασία εκτέλεσης σε βάρος της περιουσίας σας, ακίνητης ή/και κινητής. Επειδή, όμως, μέχρι την εκδίκαση της ανακοπής η περιουσία σας δεν προστατεύεται, παράλληλα με την άσκηση ανακοπής θα ασκηθεί και  αίτηση  αναστολής προκειμένου να μην κινδυνεύει η περιουσία σας με αναγκαστική εκτέλεση μέχρι την έκδοση απόφασης επί της εκκρεμούς ανακοπής.

✍ Στην περίπτωση που δεν ασκηθεί ανακοπή και η διαταγή πληρωμής σας επιδοθεί και δεύτερη φορά, χωρίς να ασκήσετε ανακοπή, ο  Δανειστής  σας μπορεί να  προβεί σε εκτέλεση σε βάρος της περιουσίας σας.

💼 Για παροχή νομικών συμβουλών ή ανάθεσης της υπόθεσής σας καλέστε μας  στο  κιν.  6977424779  ή  επικοινωνήστε μαζί μας στο  terzidislaw@yahoo.gr

[sugaroto]

επειδή με τον καθηγητή μου θα πλακωθουμε (διαβάζω το βιβλίο του και τραβάω τα μαλλιά μου), εσύ που ήσουν και θεωρητική. Σου βγάζει νόημα η ακόλουθη πρόταση;

Ο χρόνος αποθήκευσης είναι πολύ περιορισμένος προκειμένου για συσκευασία τροφίμων με υψηλότερα ποσοστά υγρασίας.

έμφαση στη χρήση του "προκειμένου για" 😭

δεν θα έπρεπε να πει "όσον αφορά στη συσκευασία...";

Η σύνταξη σε αυτή την πρόταση με πονάει 😭

Κοίτα και την άλλη φορά μου διάβαζε η κολλητή μου κάτι από το βιβλίο της σχολής της και δεν κατάλαβα Χριστό αλλα αυτή η πρόταση έχει λέξεις μέσα και πάλι δεν βγάζει νόημα 😭

Τώρα δεν ξέρω αν είναι καμιά περίεργου είδους σύνταξη (πως λέμε Αττική σύνταξη πχ)

Αλλά ναι ο καθηγητής σου σύμφωνα με τον ταμπλρ χρήστη σουγκαροτο δεν ξέρει ελληνικα😌

[eclecticstarlightblogger]

Το ξέσπασμα του Παύλου Ασλανιδη: Να έρθει σε εμάς ο πρωθυπουργός, να μας φέρει και τον Τριαντόπουλο, να μας τα πει κατάμουτρα αυτά τα πράγματα

«, ξεσπαθώνει ο Παύλος Ασλανίδης, που έχασε τον 26χρονο γιο του Δημήτρη στο Εγκλημα στα Τέμπη, απαντώντας σε πρώτο πρόσωπο στον κυνικό Κυριάκο Μητσοτάκη που δήλωσε ανερυθρίαστα ότι εάν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω αυτό που θα άλλαζε θα ήταν η επικοινωνία για τη διαχείριση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος προκειμένου να μην αναδυθούν «θεωρίες συνωμοσίας». […] Το ξέσπασμα του Παύλου Ασλανιδη:…

[thelostdreamsthings]

Έξι μήνες χωρίς ρεπό, 13 ώρες δουλειά τη μέρα, κοιτώνες των 10 ατόμων για ούτε 1.000 €

Γαλαζοπράσινα πεντακάθαρα νερά. Μαγευτικές παραλίες. Θέα που κόβει την ανάσα. Πολυτελή ξενοδοχεία με όλα τα «κομφόρ». Σουβλάκι με γύρο, χωριάτικη σαλάτα, μουσακάς… Welcome to Greece and have a nice holiday. Θα χαρούμε να σας εξυπηρετήσουμε. «Θα χαρούμε», είπαμε; Γράψτε λάθος.

Δεν υπάρχει καμία ευχαρίστηση σε αυτό που βιώνουν εκατοντάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν σεζόν για να εξυπηρετήσουν τους εκατομμύρια τουρίστες που γεμίζουν τα καλοκαίρια κάθε σπιθαμή της χώρας μας. Το «Live your myth in Greece» δεν είναι παρά ένα πιασάρικο τσιτάτο για λίγους

Μιλώντας με νεαρά παιδιά που έχουν ασχοληθεί με το χώρο ή θέλουν να ξεκινήσουν. Οι απαντήσεις που παίρνεις είναι, πρώτα και κύρια, εξοργιστικές. Μαθαίνεις, επί παραδείγματι, για πρόταση για δουλειά 6 μηνών χωρίς ρεπό, 7 μέρες την εβδομάδα ως και 13 ώρες ημερησίως, τις περισσότερες κάτω από τον καυτό ήλιο. Κι όλα αυτά για λίγο πάνω από 1.000 ευρώ ή ούτε καν 1.000. «Σου δίνουμε και σπίτι, σκέψου το νοίκι που γλιτώνεις», λένε για να το δικαιολογήσουν. Εννοώντας συνήθως κάτι σαν κοιτώνα όπου κοιμούνται σε κουκέτες ως και 10 άτομα ο ένας πάνω στον άλλον, με μια κοινή τουαλέτα για όλους. Με μηδαμινή πρόβλεψη για τη σύνθεση αυτού τoυ εξ ορισμού ετερογενούς γκρουπ ανθρώπων, χωρίς να καλύπτεται έστω στοιχειωδώς η ανάγκη για ιδιωτικότητα.

Και βεβαίως, είναι η αδήλωτη εργασία. Εκεί εμπλέκονται και πολλοί ξένοι, κυρίως νεαρής ηλικίας, που προκειμένου να είναι στην Ελλάδα το καλοκαίρι και να ζήσουν την εμπειρία, είναι πρόθυμοι να κάνουν τις λεγόμενες «δουλειές του ποδαριού» χωρίς προφανώς σοβαρές επαγγελματικές απαιτήσεις. Δουλεύουν «μαύρα», ανασφάλιστοι...

Ο τουρισμός είναι μια βιομηχανία που ακμάζει, ένας χώρος που τα χρήματα ρέουν άφθονα αλλά πολλοί επιχειρηματίες σκέφτονται μόνο πώς θα βγάλουν σε 6 μήνες τα λεφτά ενός χρόνου και ακόμα περισσότερο.

[pa-nos]

Όσοι απεχθάνονται την κουλτούρα της ασφάλειας θα καγχάσουν. Θα πουν ότι ειναι καθαρή ειρωνεία να ισχυρίζεται το "βαθύ κράτος" ότι λειτουργεί με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι οι ίδιοι που απαιτούν η αστυνομία να επέμβει παντού προκειμένου να επιβάλλει τον σεβασμό των δικαιωμάτων. Ενισχύπνται τα άκρα γιατί φουντώνει η κοινωνικά ανασφάλεια και οξύνεται η αμφισβήτηση του κράτους και των θεσμών. Κατά τον Αλμπέρ Καμύ, ο μύθος του Σισύφου φωτίζει το παράλογο της ανθρώπινης κατάστασης σε έναν κόσμο που δεν έχει νόημα,αφού όλα ξαναρχίζουν από την αρχή χωρίς στόχο και χωρίς λύτρωση. Και όμως, ο άνθρωπος μπορεί να διαλέξει το μετερίζι του και να δώσει ο ίδιος νόημαστο αέναο κουβάλημα του βράχου στην κορυφή.

[adyto]

Dear public diary

Η μανα μου εχει αρχίσει να μου προξενευει νύφες και να πεταει ονόματα στο άκυρο λες και πρόκειται να συγκινηθω. Ακομα και αφου της εξήγησα οτι δε θέλω καμία, συνεχίζει απτόητη. Προκειμένου να σταματήσει προτιμώ να παντρευτώ μια απο αυτές που ξεθάβει απ τα χρονοντουλαπα της μνήμης της. Σοβαρα το λέω.

[konmarkimageswords]

«Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου»: Μια φωτογραφική αναμέτρηση με το πένθος

H φωτογράφος Κατερίνα Καλούδη αποτυπώνει την απώλεια με έναν αποχαιρετισμό που απευθύνει προς τους γονείς της μέσα από τα αντικείμενα που τους συντρόφευσαν στη διάρκεια της ζωής τους. Τα φωτογράφισε προσεκτικά, κάνοντας μια καταγραφή της απουσίας-παρουσίας και επιχειρώντας να βρει τον δρόμο της απελευθέρωσής της και της συνέχειας.

Η εργασία της Κατερίνας σχετίζεται με την ψυχολογική και πρακτική διεργασία που όλοι κάποια στιγμή στη ζωή, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Η διαδικασία του αδειάσματος αφύπνισε θύελλα συγκινήσεων, έγινε μέρος της αυτοανάλυσής της, της αναδρομής στη μέχρι τότε ζωή της και σε αυτή των γονιών και των υπολοίπων προγόνων της.

Επέλεξε το μέσο που μεταχειρίζεται με επιτυχία για την καλλιτεχνική της έκφραση ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ιστορίες του παρελθόντος της και την απώλεια των γονιών της. Η φωτογραφία άλλωστε έχει τη «μαγική» ιδιότητα να ανασύρει αναμνήσεις, να μας εμποδίζει από το να ξεχάσουμε τα γεγονότα που πέρασαν, να ζωντανεύει στη θύμησή μας τους ανθρώπους που έφυγαν, να μας κάνει να νοσταλγούμε. Έτσι στωικά η Κατερίνα Καλούδη εσωκλείει στις εικόνες της την τελευταία της συνομιλία με τους γονείς της και τους αποχαιρετά με τη γέννηση ενός καλλιτεχνικού έργου.

https://hestia.gr/nees-kyklofories/adeiazontas-to-spiti-ton-gonion-moy/