#Best Burger in Riyadh | Explore Tumblr Posts and Blogs

zannekinbond · 5 years

Text

Vlaanderen uit de NAVO, de NAVO uit Vlaanderen!

Vlaanderen in een multipolaire wereld We leven steeds meer in een multipolaire wereld. Toen de Koude Oorlog beëindigd werd aan het eind van de jaren ’80 en de Sovjetunie vervolgens onverwachts implodeerde, werd Amerika de enige supermacht ter wereld. Voortaan regeerde de Pax Americana. Francis Fukuyama kondigde het einde van de geschiedenis aan, de Amerikaanse president Bush sr. verkondigde het ontstaan van een nieuwe wereldorde. De daaropvolgende decennia zouden gekenmerkt worden door een liberale wereldorde, die desnoods manu militari werd opgelegd. Amerikaans interventionisme in het Midden-Oosten (Irak, Afghanistan), Latijns-Amerika (Haïti, Nicaragua) en Oost-Europa (Joegoslavië) bracht alle regimes ten val die in ongenade vielen en niet langer bruikbaar waren in de strijd tegen het wereldcommunisme, of die restanten vertoonden van ideologieën die niet langer binnen het kader van de nieuwe wereldorde bestaansrecht hadden (zoals het Arabisch socialisme in Irak of de restanten van het twintigste-eeuwse communisme in Joegoslavië). De bankencrisis maakte een einde aan deze zeepbel. Het westers economisch model bleek niet langer zaligmakend, andere landen werkten zich steeds meer op tot een niveau waarop ze een zelfstandige koers konden beginnen varen ten aanzien van de VS en West-Europa, waarbij vooral de rol opviel van de BRIC’s (Brazilië, Rusland, India en China). In het daaropvolgende decennium zou China zich verder ontwikkelen tot een economische grootmacht, terwijl Rusland dankzij haar herwonnen assertiviteit eerst militaire successen afdwong in haar eigen periferie (Zuid-Ossetië, Donbas, Lugansk, de Krim) en daarna ook in het buitenland (Syrië, Venezuela). Tegenwoordig projecteren de nieuwe grootmachten van Eurazië (China, Rusland, Turkije en Indië) nieuwe geopolitieke macht dankzij economische initiatieven (het Belt & Road-programma van China of het Russisch atoomagentschap Rosatom) en diplomatieke successen. Oude rivalen groeien naar elkaar toe, vroegere bondgenoten van het westen worden minder betrouwbaar (zoals Saoedi-Arabië) of vallen langzaam weg (zoals Turkije). Zo wordt de rol van Halford Mckinder’s continentale hartland nieuw leven ingeblazen, terwijl de Atlantische randzone aan belang is aan het in boeten. Zoals de Engelsman Mckinder voorspeld had (en gevreesd!) in de negentiende eeuw, speelt connectiviteit op het Eurazisch continent hierin een zeer voorname rol. Het is echter dit keer niet de hegemonie van het Britse koloniale rijk die hierdoor wordt uitgedaagd, maar het westers liberalisme en haar wereldorde, die bewaakt wordt door de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). In ieder geval lijkt een wereldwijde globalisatie naar westers model een bijzonder ijdele gedachte geworden. Het is daarom des te meer verwonderlijk dat sommige staatslieden en prominenten nog steeds beweren dat diegenen die haar afwijzen aan “de verkeerde kans van de geschiedenis staan”. Daarentegen krijgen we steeds meer een uitsplitsing van de wereld in geopolitieke clusters, beschavingen zo men wil, waarbij een toenemende polarisatie tussen oost en west opnieuw centraal staat. In deze nieuwe wereld dient een soeverein Vlaanderen opnieuw een weg te vinden. Het beste kan het hierbij op zoek naar partners waarmee het een gemeenschappelijk ideologisch kader deelt en complementaire geografische belangen heeft. Het atlanticisme en occidentalisme die tot op de dag van vandaag de mainstream blijven en door links noch rechts in twijfel worden getrokken, hebben hierbij niettemin hun beste tijd gehad. De NAVO als verouderd machtsinstrument Na het eind van de Koude Oorlog is de NAVO blijven bestaan, hoewel het gaat om een verouderd, imperialistisch instituut. De NAVO ontstond in 1949 als een alliantie tussen de West-Europese landen en de VS en Canada. De bedoeling was om te verhinderen dat het door de Tweede Wereldoorlog ernstig verzwakte en geruïneerde West-Europa door het Rode Leger onder de voet zou worden gelopen. Nochtans hadden de landen van Oost-Europa zelf heel wat wonden te likken. De Sovjetunie verloor tussen 25 en 30 miljoen van haar inwoners, zowel soldaten als burgerbevolking. Ook Polen was zeer zwaar getroffen en verloor tussen de 15 en 20% van haar bevolking. Buiten de Europa waren de verliezen het grootst in China, dat zwaar geleden had onder de Sino-Japanse oorlog. Ook in Estland, Letland, Litouwen, Hongarije en Joegoslavië waren de verliezen bijzonder groot. In Oost-Duitsland hadden de geallieerde bombardementen en de bittere gevechten met de Sovjets diepe sporen nagelaten. Het valt dus zeer te betwijfelen dat in deze landen de motivatie en slagkracht te vinden was om een militaire invasie in het westen op poten te zetten. In 1954 stelden de Sovjets op de Conferentie van Berlijn voor om zelf toe te treden tot de NAVO. De Amerikanen zouden in deze nieuwe militaire veiligheidsorganisatie het statuut van waarnemer krijgen, samen met China. Uiteraard namen de VS hier geen genoegen mee. Hoewel de Russische minister van defensie Molotov stelde dat hierover te onderhandelen viel, strandde het voorstel al snel op de onbuigzaamheid van de Amerikanen. Als reactie hierop richtten de landen van Oost-Europa vervolgens het Warschaupact op. Een IJzeren Gordijn liep vanaf dat moment dwars door Europa. Een waanzinnige wapenwedloop volgde daarop. Omdat de conventionele legermacht van het Warschaupact op termijn een duidelijk overwicht begon op te bouwen ten aanzien van die van de NAVO, werd nucleaire proliferatie dé manier waarop het westen haar macht probeerde door te drukken. Maar ook hier overvleugelde het Oostblok het westen vanaf de jaren ’70, zij het dat dit overwicht eerder symbolisch was aangezien beide kampen ondertussen een arsenaal hadden opgebouwd dat groot genoeg was om tot Mutually Assured Destruction te leiden. Er was niettemin een zekere discrepantie in de aanvalsplannen van de NAVO-bondgenoten ten aanzien van deze van het Warschaupact. Nog in het begin van de jaren ’80 oefenden deze laatsten een aanvalsscenario aan de hand van een oorlogssimulatie waarbij in negen dagen tot aan de Rijn zou worden opgerukt. Hierbij was de strategische inzet van kernwapens weliswaar aan de orde, maar daarna zou de oorlog voornamelijk conventioneel worden gevoerd. De Amerikanen koesterden daarentegen reeds van in de jaren ’50 het plan om het hele grondgebied van Oost-Europa onbewoonbaar te maken door middel van totale vernietiging en kernbommen op iedere grote en middelgrote stad in Rusland, Polen, Tsjechoslowakije, Hongarije, Roemenië en Bulgarije. Een onderscheid tussen burger- en militaire doelwitten werd niet gemaakt, collateral damage was hetzelfde als structurele schade. Ondertussen werden in de Derde Wereld proxy-oorlogen uitgevochten tussen door het westen gesteunde autocraten en nationale bevrijdingsbewegingen met materiële en militaire steun van Cuba, Tsjechoslowakije en de Sovjetunie.

"Mutually assured destruction" Aan dit alles kwam een einde toen de Koude Oorlog beëindigd werd. Geheel in tegenspraak met de afspraken die gemaakt waren met Mikhail Gorbatsjov, breidde de NAVO aan het eind van de jaren ’90 stevig uit in oostelijke richting, waarmee de fundamenten werden gelegd voor de conflicten die Georgië en Oekraïne tot op de dag van vandaag verscheuren. Toen de Amerikaanse war on terror uitbrak, werd het grondgebied van de nieuwe lidstaten misbruikt om martelingen en mensenrechtenschendingen uit te voeren (waaronder het beruchte waterboarding). In de oostelijke NAVO-landen werd tevens aan een raketschild gewerkt, zogenaamd om aanvallen uit Iran te weren waar nochtans geen enkele pertinente dreiging van uitgaat, noch zijn er aanwijzingen dat dit op enige denkbare termijn ook maar ooit het geval zal zijn. Hiermee werd Rusland steeds verder geprovoceerd tot de assertieve houding die het de dag van vandaag aan de dag legt. Nochtans werd er aan het eind van de jaren ’80 duidelijk de hand gereikt vanuit het oosten om een gezamenlijke vredesorganisatie uit de grond te stampen, die voortaan gezamenlijk de stabiliteit van de wereldvrede kon garanderen. Men kan zich voorstellen wat dit allemaal betekend zou hebben voor de wereldorde, en hoe het mogelijk zou zijn geweest om met een dergelijke organisatie te bemiddelen in belangrijke conflicten in de Derde Wereld en het Midden-Oosten, waar nu het westers interventionisme unilateraal haar dictaten heeft proberen op te leggen. Een multipolair samenwerkingsverband in plaats van het slappe optreden van de Verenigde Naties, dat een grote genocide in Rwanda niet kon verhinderen, had als niet-imperialistische, pluralistische vredesorganisatie waarin zowel oost als west verenigd waren veel steviger kunnen ingrijpen. In 1989 werden de feiten van 1954 dus nog eens herhaald. Nochtans kon nu bezwaarlijk worden aangehaald dat het om een valstrik van de Sovjets zou gaan. Daarenboven werd het aanbod van de Sovjetunie om een wereldwijd totaalverbod op kernwapens te realiseren afgeslagen door Bush sr. en zijn administratie.

Amerikaanse troepen in Afghanistan In de plaats daarvan ontvouwde zich een westerse, uitgesproken kapitalistische – maar niet noodzakelijk liberale – geopolitieke as tussen Washington, Brussel, Tel Aviv en Riyadh, die de daaropvolgende decennia de balans in de wereld zou bepalen. De belangen van het IMF en de Wereldbank gingen hierbij voorop. Latijns-Amerika bleef hierbij meer dan ooit de achtertuin van de VS, tot in 1999 de Bolivariaanse revolutie in Venezuela daarin een zekere kentering teweeg kon brengen. Grote delen van Afrika vervielen in de jaren ’90 tot chaos. De failed states van Sub-Saharaans Afrika vormden een ideale kweekbodem voor radicale tegenbewegingen zoals het islamitisch fundamentalisme. In Oost-Europa werden de laatste resten van het communisme opgeruimd met de bombardementen op Servië. Dit precaire evenwicht kreeg een symbolische deuk toen de aanslagen van 9/11 in 2001 de Amerikaanse wereldhegemonie uitdaagden. Het westen reageerde met een totale war on terror. De invasies in Afghanistan en Irak waren het directe gevolg. Deze laatste gebeurde op grond van valse voorwendselen, leugens over massavernietigingswapens waarover het Ba’ath-regime van het land zou beschikken werden aan de westerse wereld voorgeschoteld om een moreel draagvlak voor de invasie te creëren. De Verenigde Staten als “politieman van de wereld”, die schurkenstaten opruimde met de bescheiden assistentie van haar hulpsheriffs, de landen van de NAVO, of ‘old Europe’ zoals Donald Rumsfeld het op de vooravond van de Irak-oorlog het welhaast schertsend omschreef. De filmscenario’s van de Hollywoodindustrie dienden werkelijkheid te worden in het posthistorische tijdperk. Toen de Arabische Lente uitbrak werd dit voor een laatste keer geïllustreerd in Libië, waar de Europeanen gewillig het vuile werk van de Amerikanen opknapten. Rusland en China In de multipolaire wereld van vandaag wordt het concept van de global governance met de VS als imperialistische politiemacht echter uitgedaagd. Kort na de bankencrisis van 2008 viel een hernieuwde assertiviteit te signaleren bij Rusland, dat in het najaar van datzelfde jaar met het grootste gemak een conflict over Zuid-Ossetië in zijn voordeel wist te beslechten in een korte oorlog tegen het prowesterse regime in Georgië. Rusland was gedurende decennia in het westen afgeschilderd als niets minder dan een failed state;een Derde Wereldland met kernwapens die lagen te verroesten in instortende legerbarakken uit lang vervlogen tijden. Nu kon alleen een voor de Georgiërs nadelige wapenstilstand verhinderen dat de Russische tanks in enkele dagen oprukten tot in Tbilisi. Toen het westen vijf jaar later nog maar eens een kleurenrevolutie trachtte door te drukken in Oekraïne, werd opnieuw door Rusland zeer assertief opgetreden. De annexatie van de Krim en de onafhankelijkheid van de volksrepublieken in Donetsk en Lugansk zijn hiervan het gevolg. Internationaal wist Rusland nieuw aanzien te creëren door diplomatiek en militair in te grijpen in Syrië en meer recentelijk ook in Venezuela. Het westen ziet hierdoor zijn macht om regimeveranderingen af te dwingen ernstig ingeperkt. Verschillende malen leken regeringen, die enkele jaren daarvoor nog met grote zekerheid ten dode zouden zijn opgeschreven zoals nog het geval was in Libië in 2011, nu veel levensvatbaarder dan kon worden vermoed. Ondertussen timmeren de Russen aan het ontstaan van een Euraziatische Unie. Een mogelijke fusie met Wit-Rusland wordt door beide landen in het vooruitzicht gesteld.

Met hernieuwde assertiviteit sluit Rusland weer aan bij haar Koude Oorlog-profiel China maakte sinds de regering van Deng Xiaoping een gestage economische groei door. Vanaf het eind van de jaren ’80 werd duidelijk dat – met het succes van de veel kleinere Aziatische tijgers in het achterhoofd – deze groei er vroeg of laat toe moest leiden dat China de Verenigde Staten naar de kroon zou steken als economische supermacht. Aan het eind van het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw komt dit stadium eindelijk in zicht. Het Belt & Road-initiatief creëert nieuwe zijderoutes dwars over Eurazië en de Stille Oceaan. Wereldwijd neemt de Chinese invloed toe, waarbij de Chinezen investeringen en infrastructuur als ruilgeld gebruiken in plaats van “Europese waarden” of “freedom & democracy”. De VS proberen om hun tanende macht te compenseren met protectionisme en handelsoorlogen. De plotse nadruk op de Amerikaanse soevereiniteit, die door Trump zogenaamd met hand en tand wordt verdedigd, is niet meer dan een symptoom van het feit dat de belangen van de VS voor het eerst in meer dan honderd jaar niet langer gebaat zijn bij expansie en global governance, maar bij een terugplooien van het land als grootmacht op zijn eigen hemisfeer, het Amerikaanse continent. Vanuit dit perspectief wordt de NAVO ook voor de Amerikanen stilaan een atavisme, waarvan ze zich gaan afvragen of de kosten nog wel de baten dekken. Het Midden-Oosten: van revolutionair Arabisch nationalisme naar reactionair salafisme Nergens laat de geopolitieke instabiliteit van het huidige systeem zich sterker voelen dan in het Midden-Oosten. Gedurende de Koude Oorlog was de regio eveneens het toneel van de geopolitieke rivaliteit tussen oost en west. De verzwakte West-Europese grootmachten boden een kans aan de volkeren van het Midden-Oosten om het koloniale juk van zich af te werpen. Onder visionaire leiders als Gamal Abdel Nasser wisten Arabische landen zoals Egypte hun eigen belangen te ontworstelen uit de klauwen van de koloniale machten, zoals werd bewezen door de nationalisatie van het Suezkanaal. De Arabieren ontwikkelden in de Levant en Mesopotamië hun eigen variant van het nationalisme en het socialisme, aangepast aan de historische en geografische omstandigheden van hun regio. In schril contrast daarmee stonden de reactionaire regimes op het Arabische schiereiland, waar oliesjeiks slapend rijk werden dankzij de consumptie- en groeidrang van het westen. Deze regimes kregen actieve steun van de VS, in zoverre zij hun doelstellingen om de Koude Oorlog te winnen konden helpen realiseren.

moslimfundamentalisme verving het nationalisme en communisme als ontvoogdende Derde Wereld-ideologie Symbolisch voor de nieuwe wereldorde was de eerste invasie in Irak in 1991, nadat dat land zich meester had weten te maken van de oliebronnen van het Koeweit. Nationalisme, socialisme en communisme gingen in het Midden-Oosten samen ten onder. Het door de Amerikanen om strategische redenen gesponsorde islamfundamentalisme, ontsponnen aan staten als Saoedi-Arabië en Qatar maar regelmatig ook gesponsord door het westen, bijvoorbeeld om de Sovjets te dwarsbomen in Afghanistan, maakte vanaf de vroege jaren ’90 een steile opgang door en verving de eerstgenoemden als mobiliserende en ontvoogdende ideologie. Grote delen van de Derde Wereld raakten erdoor besmet, met chaos, anarchie en tribalisering van desintegrerende nationale staten tot gevolg. Hoewel vaak gepresenteerd als grote tegenpool van de decadente westen, gaat het eerder om de schaduwzijde ervan. Israël en Palestina Een belangrijke partner voor de belangen van het westen in het Midden-Oosten werd altijd gevormd door de staat Israël. In 1948 gesticht in voormalig Brits-Palestina, heeft de Israëlische staat zich geleidelijk meester weten te maken van een groot deel van de zuidelijke Levant. De Balfour-verklaring van 1917, door de Britse Minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour geschreven aan de joodse bankier Lionel Walter Rothschild, was een tactische zet die de Europese joden aan de kant van de geallieerden diende te krijgen. Hierbij werden concessies gedaan aan de Zionistische Beweging, met de belofte van een joods tehuis in Palestina in het vooruitzicht. In schril contrast met het latere verloop van de geschiedenis, gingen Arabisch nationalisme en zionisme aan het prille begin van het post-Ottomaanse tijdperk na afloop van WO I hand in hand. De Faisal-Weizmann-overeenkomst, die werd ondertekend op 3 januari 1919, voorzag in de uitbouw van een dergelijk joods tehuis in Palestina. Faisal I was een van de drijvende krachten achter de Arabische opstand tegen de Ottomanen en werd na de Eerste Wereldoorlog kortstondig koning van Syrië, tot hij in 1920 uiteindelijk door de Fransen werd verdreven. Uiteindelijk werd hij koning van het Brits mandaatgebied in Irak tussen 1921 en 1934. De pan-Arabische staat die aan zijn vader door de geallieerden was beloofd, werd echter nooit gerealiseerd. In plaats daarvan sloten de westerse imperialistische machten het Sykes-Picot-verdrag, waarbij de Arabische wereld werd opgedeeld in mandaatgebieden. Chaim Weizman was een jood van Wit-Russische afkomst, die in het kader van zijn universitaire studies na tal van omzwervingen uiteindelijk in Groot-Brittannië terecht kwam en het Brits staatsburgerschap verkreeg. De overeenkomst tussen beiden moest leiden tot een hechte Arabisch-joodse samenwerking, maar beide partijen werden door de westerse koloniale machten verraden. Noch de Arabieren, noch de joden verkregen een eigen stuk land in Palestina. Later zou blijken dat hiermee de kans op een harmonieus samenlevingsmodel tussen beide gemeenschappen in de regio meteen definitief was verkeken. Door de verslechterende situatie in Europa nam de joodse migratie naar Palestina toe, en dit werd uiteindelijk gekanaliseerd in een concreet en versneld initiatief om een eigen staat uit te bouwen in het Midden-Oosten. In tegenstelling tot wat in bepaalde kringen werd verwacht, ontpopte het land zich uiteindelijk niet tot een socialistische staat. Nochtans was de rebellenbeweging die in Palestina een oorlog was begonnen tegen de Britten in belangrijke mate het product van een alliantie tussen zionisten en socialisten. In de praktijk zouden bepaalde recepten uit het socialisme wel worden geïntroduceerd, zo was het collectieve landbouwsysteem van de kibboets, dat werd gebruikt om land te koloniseren en door joden te laten ontginnen, in essentie gebaseerd op de ideeën van de Russische anarchist en bolsjewist Kropotkin. Maar uiteindelijk werd Israël vooral een bondgenoot van het westen, waarbij het zijn belangen wist te verweven met die van invloedrijke lobby’s in de Amerikaanse en Europese grootsteden. Een kantelpunt werd gevormd in het jaar 1942, toen de Verenigde Staten – in plaats van de Britten – de nieuwe bondgenoot werden waar de Zionisten hun hoop op vestigden voor de vorming van een joodse staat in Palestina. Vanaf dan verschoof het accent van een migratie en kolonisatie van – een deel van – Palestina door joodse inwijkelingen naar een dominantie van Palestina (en later de gehele regio) door de nieuwe joodse staat. De stichting van de staat Israël in 1948 ging gepaard met de Nakba, de gedwongen migratie van 700 000 Palestijnen met hulp van het Britse leger. Vanuit de Arabische bevolking van Palestina (islamitisch zowel als christelijk) ontstond een tegenbeweging van verzet, die in 1964 cumuleerde in de oprichting van de PLO. De gebiedsuitbreiding van Israël was tevens een doorn in het oog van de nieuwe Arabische landen, zoals Egypte, Syrië en Jordanië, die zich eveneens van het koloniale juk van de Engelsen en Fransen hadden weten te ontworstelen. Twee oorlogen in 1967 en in 1973 leidden echter tot een militaire triomf voor Israël. De Zesdaagse Oorlog deed zo’n 200 000 Palestijnen vluchten naar Jordanië.

In Gaza leven momenteel 1,9 miljoen Palestijnen samengedrukt op een oppervlakte van 360 km2 Het einde van de Koude Oorlog betonneerde de positie van Israël in het Midden-Oosten. Tot dan toe was er militaire en diplomatieke steun voor de Arabische landen geweest van de kant van het Oostblok. Zo verbrak de Sovjetunie na de oorlog van 1967 voor 25 jaar alle diplomatieke contacten met Israël. Met de val van het IJzeren Gordijn en het ontstaan van een unipolaire wereld, hebben de Palestijnen en de Arabische buren van Israël geen sterke bondgenoten meer. Tegelijkertijd wordt het land vanuit Tel Aviv geregeerd door de uiterst rechtse regering van Benjamin Netanyahu. De gevolgen laten zich in duidelijk voelen in Palestina. In Gaza leven momenteel 1,9 miljoen Palestijnen samengedrukt op een oppervlakte van 360 km2. De militaire repressie van Israël, met steun van de VS, is hard en genadeloos. Venezuela Nergens wordt het einde van de unipolaire wereld beter geïllustreerd dan in Venezuela. In 1999 werd daar Hugo Chávez tot president verkozen. De Bolivariaanse ideologie van het chavismo daagde de internationale wereldorde van het IMF en de Wereldbank uit. Na de dood van Chavez ging het economisch echter snel bergaf. Deels had dit te maken met het feit dat Chavez’ opvolger Maduro een zwakker beleid voerde dan zijn voorganger, maar ook met een gerichte overproductie aan olie door de Amerikaanse bondgenoot Saoedi-Arabië, die de Venezolaanse economie – volledig afhankelijk van de olieproductie - deed instorten. Een tijdlang dreigde een Amerikaanse militaire interventie die zou moeten uitmonden in regime change, nadat de rechtse oppositieleider Guaidó zich met westerse financiële steun tot tegenpresident liet uitroepen, hierin aanvankelijk gesteund door een deel van de bevolking. Hoewel dit laatste sterk werd opgeklopt door de westerse media, bleek deze steun veel uiteindelijk veel minder massaal dan verwacht en mislukte een poging om de macht via de straat over te nemen. Opvallend was dat de steun voor beide tegenstanders in belangrijke mate uiteen leek te vallen in een westers blok, bestaande uit de meeste landen van de OAS en de EU, en een Euraziatisch blok, met daarin als voornaamste spelers de vier continentale machten Rusland, China, Turkije en Iran. Ook verschillende socialistische landen in Zuid-Amerika, zoals Cuba, Suriname, Bolivia en Nicaragua bleven Maduro erkennen als rechtmatige president van Venezuela, terwijl Mexico - dat vorig jaar een linkse president verkoos in de vorm van Andres Manuel Lopez Obrador - samen met Uruguay aanbood om te bemiddelen en dus een soort van tussenpositie innam. Deze complexe belangenverstrengeling maakt duidelijk dat regime change er anno 2019 niet zomaar meer met een vingerknip in Washington komt, ook niet in haar eigen achtertuin. Terug naar de pacifistische wortels van de Vlaamse Beweging Toen de Vlaamse beweging van een cultureel-nationalistische naar een politiek emancipatorische beweging evolueerde, was het in essentie een pacifistische beweging. Uit de ellende van de Eerste Wereldoorlog was het inzicht ontstaan dat de nationale staten en haar elites haar bevolking in een diepe tragedie hadden meegesleurd, en dat het Vlaams proletariaat enkel als kanonnenvoer had gediend. Hieruit ontstond in 1919 de Frontpartij, die de gedachte “nooit meer oorlog”, “godsvrede” en “zelfbestuur” in het vaandel droeg. In schril contrast hiermee staat de taal die veel hedendaagse Vlaams-nationalisten aanslaan met betrekking tot de aankoop van NAVO-gevechtsmateriaal, het Belgische leger en de inzet van “boots on the ground” in internationale interventies en regime change-missies. De N-VA toonde zich in het verleden een enthousiast supporter van de NAVO. Zo steunde de partij de bombardementen in Libië en Syrië. Het is tevens onbegrijpelijk dat extreemrechtse populisten in Europa – zogenaamde nationalisten die opkomen voor de soevereiniteit der volkeren – met groot enthousiasme tegen dit brute Israëlische beleid, dat indruist tegen het meest elementaire volkerenrecht, aan blijven schurken. Het meest karikaturaal wordt dit geïllustreerd door de Nederlandse PVV, dat een monomane vorm van islamofobie weet te combineren met een geopolitiek en cultureel Zionisme, waarvan het symbolische belang voor het programma van de partij welhaast even groot is als de eerder kleinburgerlijk aandoende versie van de Nederlandse identiteit die het in haar campagnefilmpjes tracht te projecteren, voornamelijk een kwestie lijkt van eerder toeristisch aandoende clichés zoals windmolens, klompen, ijsschaatsen en de Nederlandse vlag. Weliswaar minder uitgesproken en monolithisch, kent bij ons ook het Vlaams Belang gelijkaardige lobby’s van smakeloos, door Pamela Geller & co geëxporteerd anti-islamisme gecombineerd met – vaak eenzijdige – liefdesverklaringen aan de joodse gemeenschap in Antwerpen. Waar het op Vlaams-nationalisme aankomt, kiest deze echter liever voor de N-VA, getuige de recente stap van Joods Actueel-hoofdredacteur Michael Freilich als kandidaat voor de partij.

Nooit meer oorlog, een oude maar vergeten eis van de Vlaamse Beweging? Een soeverein Vlaanderen kan echter alleen dan beschikken over de sleutels van haar toekomst, als ze zich los kan maken van het internationale kapitaal en haar politiemacht. Een soeverein volk dat helpt om andere soevereine volkeren in het gelid van een globale wereldorde te bombarderen, kan niet zelfstandig worden genoemd. De herinnering aan grote staatslieden als Camille Huysmans, socialist, flamingant en pacifist, wordt maar al te graag vergeten door zowel links als rechts. Nochtans ligt daar een blik op de toekomst verscholen. Een anti-imperialistisch en sociaal Vlaanderen dat samen in de wereld staat met andere, gelijkaardige sociale naties, en deze waar nodig ondersteunt in hun nationale bevrijding van het internationale grootkapitaal. Read the full article

0 notes

tobascosburgers-blog · 6 years

Photo

💯% FRESH & JUICY PRIME ANGUS BEEF THE LUMBERJACK!!! #abudhabi #abudhabilife #abudhabifood #dubai #dubailife #dubai🇦🇪 #dubaifood #sharjah #uae #restaurant #restaurante #emirates #emarati #jeddah #riyadh #saudiarabia #kuwait #kuwaitcity #oman #omanfood #bahrain #uk #london #america #australia #india #manila #korea #trending #now #foodporn #food #photography #cheese #burger #best #eat #yummy #fastfood #hungry #justeatrealfood #zomato #talabat #deliveroo #uber (at Tobascos) https://www.instagram.com/p/BokYQwUgIO_/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1ge2yu33tk4uu

0 notes

ksacompounds-blog · 6 years

Text

Best luxury compounds in Riyadh

KSA Compounds in Riyadh provides the best luxury compounds in Riyadh, Saudi Arabia. Ishbilia residence is specially designed to make you feel at home away from home. 550 luxurious and spacious homes all individually furnished and fitted with a high standard of the specification to satisfy various lifestyle needs and requirements. Bawani International is the managing company and the investor of the Ishbilia Compound. You can find the majority of the Luxury Compound facilities such as the Mini Market, Post office, Barber and Beauty Salon, Boutique, Jewellery shop, Tailor, Laundry services, Library, Auditorium, Brand new cinema, A luxurious food hall "Alicante bringing some of the well-known brands to Ishbilia such as Eric Kayser, Maestro Pizza, Burger King, Baskin Robbins, Starbucks and Dunkin Daunuts. Our latest addition to our services and facilities is our brand new clinic Taleen providing a wide range of massages, nonsurgical beauty treatments, and laser hair removal services. If you are looking for a very large, nice and quiet compound Riyadh, you’ll be fully satisfied with Ishbilia compound. Some apartments large, with top housing design, luxury bathrooms, kitchens and living rooms, special VIP villa. We aim to create a quality lifestyle with high standard amenities, facilities, and services to ensure comfort for you and your family during your stay here in Riyadh on and off the compound. We look forward to welcoming you to your home away from home!

0 notes

orderulb · 1 year

Text

Meat lovers have a special place for us, and because we respect their taste, ULB had to be the best meat burger restaurant in Riyadh. The finest types of wagyu and angus meat with a mixture of cheddar cheese and crispy onions make the best double cheeseburger in Riyadh

1 note · View note

blogksacompounds-blog · 7 years

Text

Best Luxury compounds in Riyadh

Ksa compounds Offer in Saudi Arabia is massive, our compounds exist in different layouts from middle to large sizes, but all of them are beautiful with best furniture. Here you have what you pay for nice interior designs. with indoor swimming pool, fitness center, spa, transport and shopping, sport facilities, everything top standard. we are providing top furnished and luxury compouds for rent and best expat compounds, western compounds. OUR SERVICES 1-Sports At ksacompouds, we understand the importance of physical and mental health, and have emphasized the need for a fit and healthy community. Majority of the fitness amenities are located in and near the Central Facility. In addition, we offer the newest equipment and machines that allow our residents to focus on their well-being. At Ishbilia, residents can also join differentfree fitness classes, learn a new sport with an instructor, participate in tournaments and competitions, or access any of the various amenities available. We offer classes for Jujitsu, Piloxing, Body Balance, and many more. Our facilities include: 2-Central services Our Central Facility (CF) is located at the heart of the compound. It is where residents can find the majority of the amenities offered such as the mini market, post office, bowling alley, barber and beauty salon, boutique, jewelry shop, tailor, laundry services, library, auditorium, and cinema. A luxurious food hall 'Alicante Cafe' brings some of the well-known brands in Saudi Arabia to Ishbilia such as Burger King, Baskin Robbins, Starbucks and Dunkin' Donuts. 3-Entertainment Entertainment is an integral part of Ishbilia luxury Compound. We have a talented and dedicated team of event organizers who plan a wide range of indoors and outdoors activities that can be enjoyed by all age groups. At Ishbilia we make every effort to help you get familiarized with the compound facilities and services and to enable residents to network amongst other expatriates. 4-Health and beauty We offering excellent spa and dermatology services. relaxing massages, moroccan bath sessions, facials, wraps, peels, laser hair removal, botox, sauna treatments and much more. 5-Medical centre Ramah Medical Clinic has been built and put in place for your comfort. Residents can book an appointment to meet any one of the doctors or specialists that are available, or can drop-in for emergency cases. We have nurses and an ambulance service available on call 24/7 should they be needed. At Ramah Medical Clinic, residents can book an appointment We aim to create a quality lifestyle with high standard amenities, facilities, and services to ensure comfort for you and your family during your stay here in Riyadh on and off the compound. We look forward to welcoming you to your home away from home! Visit Best Furnished, Luxury compounds in Riyadh

#best compounds in Riyadh #furnished compounds in Riyadh #luxury compounds in Riyadh #expat compounds in Riyadh

0 notes

epchapman89 · 7 years

Text

At The World Cezve/Ibrik Championship, A Competition Grows In Popularity

Barista competitions and brewing exhibitions. Tasting challenges, coffee cocktail showdowns, and roast curve battles. You can expect to see events like these when you attend a global Specialty Coffee Association event—but there’s one more competition afoot that fits in a different way.

We’re talking about the World Cezve/Ibrik Championship, which rewards the best handlers of a small brewing pot known as a cezve or an ibrik, sometimes known colloquially as “Turkish coffee.” This past June in Budapest, the Cezve/Ibrik Championship took place under the same roof as four other international barista games as part of the World of Coffee Events portfolio. It was last staged alongside other WCE events in 2014 in Rimini, with new rules since implemented and updated for this year’s event in Hungary.

It’s been a long road to this point for the competition. Since the CIC’s official debut in 2009 in Cologne, some countries “have struggled to find enough competitors to run a national championship in the past,” reported the SCAE’s Café Europa spring 2016 edition. Written on behalf of the CIC working group, the same article outlined revised rules and regulations to “make this competition more attractive and accessible for baristas who had no experience with this brewing method” as well as “easier to evaluate by judges experienced in other barista competitions.”

A year later, those intentions were incarnated in Jeremy Challender, the UK’s 2016 Brewer’s Cup Champion serving as a 2017 CIC judge. “We used to see dancers on stage, or drummers,” he recalled, addressing the competition’s earlier reputation for flamboyance. “It’s slowly getting pulled into World of Coffee [specifications], which I don’t think makes it less interesting—it just probably makes it easier to judge. So the spectrum is maybe a little bit narrowed, but I would still stay it probably gives you the most creative scope.”

2017 World Cezve/Ibrik Champion Karthikeyan Rajendram.

Last year’s fusion of the Specialty Coffee Association’s American and European organizations seems to be facilitating a more robust, inter-hemispheric backing of the CIC. “With strong ties to the region, the Specialty Coffee Association of Europe has been the primary organizer and promoter of the Cezve/Ibrik Championship, keeping it close to its roots,” WCE marketing manager Alex Bernson wrote in an email. “The World Coffee Events team has been able to more directly collaborate with the European team on the Cezve/Ibrik Championship.” In Budapest, the CIC shared the floor with the World Cup Tasters Championship, “a great opportunity to expand the audience for both championships,” Bernson says.

As the ten contestants each took 15 minutes to make a simple drink and a signature drink, the crowd was rapt. Besides many a proper copper coffee pot, 2017’s CIC included very now tools of the trade—AeroPresses, whipping syphons, and culinary syringes, to name a few. Presentation music ranged from traditional loud instrumentalization to “Stairway to Heaven.” To capture their hopefuls on film, supporters hovered heavily over the rope cordoning. National flags were waved and draped.

The 2017 gold trophy went to Karthikeyan Rajendram, a quality controller at Raw Coffee Company in Dubai, whose own personal trajectory reflects the ibrik’s increasingly global and globalizing orbit. Originally from southern India, the 23 year old represented United Arab Emirates, where he had moved to work for McDonald’s. Rajendram told Sprudge he was still “making burgers” upon entering—and winning—UAE’s national CIC in 2014.

Of his now-favorite technique, he said, “It can get a better taste and tactile balance, better than an espresso.” Living in an Islamic country has upped his game, too. “[Most Muslims] don’t drink alcohol,” he explained. “Coffee—that’s their only choice—so if you can make it right, people love that.” He won with a natural Yirgacheffe produced by MoPlaCo and used glass ibriks because “it looks very sexy” when you see the water boiling.

Dionisis Mousits.

Also iconoclastic, at least in the modern-era arc of this half-millennium-old method, was second place winner Dionisis Mousits’s coffee choice. The Greek contestant’s Panama Geisha sourced from La Lajones Estate full-on pooh-poohed the old stereotype of an ibrik prepared with low-quality beans and multiple boils that produces a bitter, burnt taste demanding sweeteners.

Reflecting on the event a couple weeks later, 2014 CIC champion Turgay Yildizli shared mixed feelings. “It’s good and bad for this competition to be with the other competitions. There are a lot of people visiting these trade shows and the competitions, and they see the cezve/ibrik,” he told Sprudge. However, sometimes “people pay [more] attention to these [simultaneously staged] competitions and then the cezve/ibrik stays on the sidelines.”

As to how she felt after Rajendram was declared winner, “I am very satisfied,” said CIC events manager Annemarie Tiemes. “I would love to have had a woman winning something—there’s quite a number of women competing in the ibrik competition—but in the end, it’s the best ambassador who should win, and I’m 100 percent sure that Karthik will be that ambassador.”

Marina Khyuppenen.

Half of this year’s six finalists were women, with Marina Khyuppenen ranking highest, in third place, just 4.5 points behind second. The Russian contestant owns Moscow’s Cezve Coffee, and she also, in another way, owned the iconic pot. She wore it as the gold-embroidered logo of her business on a white chef jacket, heart side, and as a pair of earrings in copper.

Sixth place’s Sara Al-Ali, a Riyadh-based barista currently running pop-up That Coffeeshop, described her Cup of Excellence-awarded coffee from Finca Los Azahares in Chiapas within a narrative of personal and timely relevance. Inspired by “Muslims around the world” observing Ramadan, Al-Ali explained, “Coffee is no longer a morning ritual, so I wanted to create a beverage that continues that state of serenity and meditation throughout the night of Ramadan.” Later asked if she, a Saudi woman who wears a headscarf, felt compelled to fulfill an ambassadorial role, she replied, “I want to represent my country, my culture, and of course my religion. Many people see me covered and think that I have limitations but, no, here I am in the competition—world competition. I’m going around and doing everything like anybody else.”

Sara Al-Ali.

At the time of writing, WCE had no information to share about a 2018 CIC location, though hoped to do so “very soon.” This year’s edition, meanwhile, seems to have ignited an interest in seeing the ibrik’s diaspora spread beyond the Middle East, North Africa, and Eastern Europe.

Australia-bound judge Jeremy Challender, for one, could not hide his fervor. “I’m bringing it Down Under, so don’t be surprised if you see an Australian Cezve/Ibrik Championship relatively soon,” he told Sprudge, before adding, “And I’m pretty disappointed if you don’t do the same in the States.”

Karina Hof is a Sprudge staff writer based in Amsterdam. Read more Karina Hof on Sprudge.

The post At The World Cezve/Ibrik Championship, A Competition Grows In Popularity appeared first on Sprudge.

seen 1st on http://sprudge.com

0 notes

hisvault · 7 years

Text

For my tenth anniversary the wife and I decided to go to Ireland. This pleased me beyond belief. I have been to some great places but for what ever reason never thought that I would find myself in Ireland. Yet here we go. We got some pretty good deals so far, the flight was booked round trip through Aer Lingus, and we got a small studio apartment using Home Away. All in all we have only spent 2800 bucks so far and we took care of the two biggest items. Are expectations are high, but our itinerary is low. We are going to relax and take it all in. The main goal is to go and enjoy the people, the pubs, and mainly the scenery. We are only a few days away from setting off onto our journey, and I couldn’t be more excited.

Day #1 Pre Trip (Friday)

The pre-trip excitement and jitters have begun, more so for the wife then me. She has made many statements that don’t seem all that logical or maybe I just don’t get it. All of a sudden there is zero time, even though we leave on Sunday, and everything needs to be cleaned as if the damn Pope is coming over. The biggest thing is that she wants to clean weird shit all of a sudden like “Do you think we should mop the ceiling”, or “Eww, HONEY WE SHOULD PROBABLY DUST THE INSIDE OF THE FRIDGE BEFORE WE LEAVE”, WTF. I try to remind her that there will be no one here for a week, and trust me the cat doesn’t give a shit what the house looks like. The other things that need to be accomplished fall in very different categories such as needing to get haircuts, shaving all of my body hair off, getting her toe nails done, shopping for more clothes, checking the weather in Ireland every 15 minutes, searching our closet for 30-60 minutes as if new clothes will magically appear each time we re-enter this den of outdated cloth. While I begin to pack I will be reminded over and over again that I shouldn’t take that and pack this, and constantly asked will this fit in your bag. Oh the joys of travel.

9:00 AM

Showers are complete, the wife and my oldest are headed to the mall soon to purchase a shit ton of items that will only be worn once. They will eat a crazy good lunch, and I am sure that when she gets home she will only pack half the things she bought. Me I am off to find barber to cut my hair, not just any barber though it has to be one the can cut my hair so it doesn’t burn my wife’s eyes when she gazes at me. This has been an ongoing battle. I usually don’t get to caught up in it, I pick the first place I see and get it cut. I remind you that I have been overseas a lot and have had some wild people cut my hair. My favorite was a gay Filipino with long nails that would sing Christina Aguilera’s “DIRTY” while cutting my hair, and this took place in Riyadh Saudi Arabia. Yes a gay Filipino hair stylist in the middle of Saudi Arabia. Dude was good though.

11:35 AM

Back from my hair cut. The girls are still shopping. I take this valuable time to wonder around the house and just think about all the things I should be doing.

12:55 PM

Fuck I got shit to do!

1:00 PM

Cold Beer?

1:05 PM

Well I guess I better Mop.

8:25 PM

The puppy has gotten a bath at PETCO, more laundry is in, and I believe the wife is a bottle deep on some white wine. Me, well I have had a couple more summer ales. Time to relax and enjoy the night. I think I have been asked to vacuum the lawn tomorrow.

Day #2 Pre-Trip (Saturday)

8:30 AM

The wife is up and ready to leave so that she can get her hair done. Most mornings it takes what feels like 47 and half hours for her to get ready in the morning. Since she is trying a new hair dresser it took 20 minutes to get ready. Where is this motivation every other day. I have been told that her hair will take up to 3 hours. Holy shit, 3 hours! That’s insane. For what ever reason the woman that is normally the most impatience person I know, all of a sudden has the patience of a Buddhist Monk. Crazy, is 0930 to early for a drink?

9:33 AM

So I didn’t grab a drink, but I did start the laundry. I am beginning to feel like she has a master plan where I do all the cleaning while she runs around.

10:38 AM

I cut the grass one last time for this week. Started some more laundry and now have become anxious about my pancreas. Three weeks ago I had Pancreatitis which was by far the most painful thing I have ever felt. It was like a tiny dwarf made of razor blades was doing laps in my stomach and back. So fast forward I had three beers yesterday and now I think I have awaken the beast again. Probably all in my head.

1:56 PM

I went and tried to pick up my dry cleaning and it wasn’t ready. I hate when that happens. I am going to start prepping a beef brisket for tomorrow, I just want it to marinate over night. Going to jump up early to cook it. The family requested it, and I shall deliver. Although I wont be able to enjoy it to much because of the law fat anti pancreatitis diet I am on. FUCK YOU PANCREAS.

5:00 PM

Bags are pretty much packed. The wife’s hair looks great, yet she still hasn’t noticed mine at all. Off to pick up my dry cleaning again, it better be done.

5:15 PM

God dammit the place is closed.

6:00 PM

I am sitting on my couch my stomach continue to act funny, what the hell.

7:18 PM

We have successfully died Easter eggs. This was the cleanest it has ever been, no dye anywhere.

Day #3 (Sunday Easter and the Day we travel)

3:00 AM

I wake to smoke the brisket, nothing like getting the smoker ready at 3am. That smell is good at all hours of the day. The best part was is that it was quiet, almost tranquil and bliss. This is because everyone else was still asleep.

7:00 AM

My peace is broken by children searching for the for Easter baskets. They look like junkies who were just given clues to where drugs may be stored.

8:30 AM

Final touch up cleaning and then it’s off to the outlaws, I mean in-laws. No really they are the greatest people ever.

12:30 PM

Kids are dropped off, we give a quick hello and goodbye all in one breath and it’s off to Ireland.

1:45 PM

We still had to drop the dog off. At this point I am beginning to fade, 3am was a bit early. Time to suck it up and head to the airport.

2:50 PM

Chickies and Petes for a beer and some grub, the pre flight meal. This isn’t the Easter meal I was looking for but who cares I am heading to Ireland. Side note I haven’t pooped in two days. I know that this isn’t relevant but it’s frustrating and I had to get it out.

4:10 PM

Frontier Airlines just held a jelly bean contest, you know the one where you have to guess the amount of Jelly Beans in the jar. Kinda weird, at least they didn’t beat anyone up, or hold a fight club for seat upgrades.

DUBLIN DAY 1 – Hell yeah.

7:15 AM Dublin is 5 hours ahead Thee Time Traveler is in the FUTURE.

I awake from my slumber, we are landing soon and I am juiced. The wife not so much, she didn’t sleep well on the plane.

9:30 AM

Gary our driver has picked us at the airport, friendly gentleman and gives us a brief on the way over for some things to do today. He pulls up in front of a boarded up home and says “alright we are here”, Funny Gary, we are actually staying a next door. The place is small but comfy, and has everything we need for the week. We just can’t seem to figure out the stupid outlet deal, so many prongs.

10:00 AM

We walk down to the grocery store and pick up eggs, tea, Doritos, and water. You know the basics.

Times will be omitted from this point forward (They begin to get a bit blurry)

We left the apartment to begin touring Dublin. The weather was damp, which I am guessing this is what most days are like. If you could imagine it’s kind of like a damp basement all over the place, a little wet, little cold, and pretty grey. You wouldn’t be able to tell this from the people though because it’s like the sun is always shinning for them.

Our first stop would be a local pub called Kavanagh’s Pub just down the street from us. The Bartender was an awesome women named Rose who was well traveled and offered a wealth of information for places for us to go and see. The rest of the pub was filled with older men wearing scally caps or duckbill, drinking Guinness and reading the paper. For the first pub to pick it was exactly what we thought it would be like. Rose knew each person that came through the door. We sat and chatted for a bit said our goodbyes for the day and off we went to see what Dublin had in store for us.

Dublin was still celebrating Easter and the Easter Rising Rebellion of 1916. Most shops were closed along the way but there were festivities going on throughout the city. The first one we went to was a place suggested by Gary the Driver and Rose the barkeep called Smithfield Square. The square was blocked off for various tents to do things, food trucks abound, and a concert stage on the far end. We walked around checked out a few things and decided to grab a bite to eat. Dublin is very westernized so it has a familiar feel when it comes to the eateries, the place we chose was called Oscars Cafe and Bar. The wife got a veggie burger with chips (French fries), I got a normal burger and chips, both were delicious. She drank a glass of wine and I drank a Galway Hooker. This was not a real Hooker it’s the name of the beer, stay with me people. We finished up and off we went to see more of Dublin.

Ken a local at Kavanagh’s suggested St. Stephens Green, much like Smithfield Square there would be festivities, family oriented activities and a concert. The park was amazing and packed full of families enjoying the day. We walked around the park for a bit until the wife got home sick seeing all of the families with their kids. I have to admit I felt it a bit as well. So the only way to solve this problem is to head of to another Pub.

When we were searching for St. Stephens green we passed a few pubs along the way, yet ne stuck out to us and that was Brazen Head Pub. This is the Oldest Pub in Ireland, opening in 1198. Unreal I know, it’s almost hard to wrap your head around how old some of the things are here, manly because the U.S only became independent in 1776. The Pub was hundreds of years older then that. We found to stools at the bar pulled up and ordered two Jameson and Ginger Ales. Looking around the history of the bars patrons were all over the walls. Dollars bills from all over the world were taped and tacked to the walls along with patches from first responders, military, and law enforcement groups from all over the world. The bartender, whose name was Gary, offered up some great advice on more places to go and see. He laid out a tour that would show us the history of the 1916 Easter rebellion.

We finished our drinks grab the map provided by Gary and took off towards wear we were staying. At this point of the day we had walked a few miles already and were beginning to tire out. We got back to one of the main streets near our studio apartment and stopped in at a pub called L. Mulligans Grocer L. Mulligan Grocer. This would be the final pub of the night, but maybe one of the best. We sat at the bar and struck up a conversation with Harry the English bartender. Nikki would nickname him Harry the Prince. It was at this point when we were trying to finish our drinks we realized how tired we were getting, I could have fallen asleep right at the bar, so we finished up and headed back towards the apartment, not before we stopped and picked up a bottle of Captain Morgan and some diet Cokes. Gotta have a night cap right.

We stumbled into the room tired and slightly drunk and tried to map out the next day while having another drink. Neither one of us at this point could understand the other one so we decided to call it night. It was only 6pm at this point. Hey don’t judge us, we were jet lagged and drunk, and tired from walking around the city. We laid down and fell asleep before our heads hit the pillows.

2 HOURS LATER we sprung from our sleep, I don’t know who woke first but we were up thinking that we had slept through the night. NOPE, we couldn’t have been more wrong it was only 8pm. We only discovered this after stumbling around the room in search of our phones to check the date and time. It looked like the scene from Stepbrothers when they were sleep walking around the house. Nikki yells to me that it’s still the same day and only 8pm. I don’t believe her at this point and continue to look at my phone with one eye open and look of WTF on my face. After checking the time 38 different ways, we went back to bed. Hopefully tomorrow will be go just as good.

This slideshow requires JavaScript.

Day 2 DUBLIN – What did we get ourselves into

We laid in bed until about 9 am. I decided to get up have some tea, and write down some notes from the previous day. As I am sitting there smiling and reflecting on the previous day, could smell a slight hint of pee. Sorry for adding this but I found it funny. In my drunken state the night before I had attempted to use the bathroom, I guess I didn’t get him all the way out before I started and got a little on the front. Men you know this has happened at some point in your adult lives, women I don’t know what to say I am disgusting.

After making the wife some eggs and tea we decided to start our day off the same way we did the previous day and that was by going to Kavanagh’s and seeing Rose to have a pint. The wife has adopted Rose as our Irish mother by this point. She seemed almost to excited to see us and gave a plate a various chesses and some chutney to spread on them along with some soda bread. If you don’t know what chutney is look it up, go by some, and enjoy, your welcome. We finished our drinks, through down some cheese and headed off to the Jameson Tour in Smithfield Square.

I have been to Kentucky and done the bourbon trail tours, which are excellent tours. Now the Jameson tour isn’t anything like the Makers Mark tour, but more like the Evan Williams tour on bourbon row in downtown Kentucky. I don’t want to diminish the Jameson tour though, because it was excellent. Our tour guide for the day was Lawrence a Californian relocated to Dublin. They give you a wonderful brief on the history of John Jameson, and how much the distiller meant to Dublin. At the end of the tour you get to conduct a tasting, equally excellent. The facility is amazing and the tour is just long enough. Once the tour was complete we sat at their bar and had a couple of drinks. Jameson is no longer distilled at that location, but you still get a wonderful experience.

We left Jameson and headed towards St. Michans Church where we wanted to go and see the crypts below the church. The have a short St. Michans tour were they take you below to see ancient bodies that have been amazingly preserved over time. the crypt’s temperature never changes, and the limestone rocks, and methane coming from the gerund keep the bodies in amazing shape. The oldest one we saw was nearly 800 years old. Crazy right. Pictures couldn’t really be taken down there because it was considered a sacred place, and the tombs that were still technically in use no light could be shown in the room. This added to the eerie fill that the crypt held. I did manage to touch and old skull sitting on the floor. Nikki made me use hand sanitizer almost immediately after I told her. The history above and below the grounds of Dublin are fascinating.

After we were down playing with the dead we headed off to a pub. I mean come on guys we are in Dublin, I believe it is illegal if you don’t drink while you are here. The Pub we went to was called O’Sheas Merchant. We sat down and talked to a lovely lady named Caroline. She looked to young to be a grandmother but went on to tell us about her son in Australia, and the 2 year old grandson that she missed dearly. We talked about this while we had drinks and ordered lunch. Nikki went with the fish and chips (as a reminder those are French fries), I ordered a sandwhich called the Dubliner, it was a smaller panini with beef, and cheese, also it came with a side salad and chips. Both meals were delicious, especially the fish, awesome grub and an awesome pub. We finished up there and decided that we would go see Christ Church Cathedral.

I highly Suggest the tour of Christ Church Cathedral. When you enter this place you are immediately shot back into time. The church was founded in 1030, yeah 1030 not like that morning but the year. Pay for the tour also, you could conduct a self tour but you won’t be able to go to the bell house and ring the bells. This place gets older and older. The tour guide gives you some amazing history, and tour of the church, the bell house, and the crypt. The crypt isn’t as creepy as the one at St. Michans but has some amazing artifacts. The weirdest of which was the cat and the rat mummy’s that had gotten stuck in an organ which were found in the 1850’s. You will need to be mindful of the stair case that leads to the bell tower and the doors as well. The seem to have been built for children, if you are a man of average height it’s going to be a tight fit. Once the tour ended we were off to go pub hopping. MMMM Drinky Time.

We decided at this point that it was time to do some pub hopping around Dublin and the first pace we went to was called Peadar Kearneys Pub, named after the man who wrote the national anthem for Ireland, so we were told, I will have to fact check that one. I googled it, it’s him. We ordered a coupe drinks and began talking a man we named drunk Sean. He talked about a couple of other pubs that he knew where we could hear some Diddly Day Music. We kept talking and when he found out we were from Delaware he screamed the “THE FIRST STATE” and he said to quote him on it, so there Drunk Sean your quoted. We left Kearney’s and found a bar called The Auld Dubliner, which was a great little bar with a guy playing some music. Awesome little place, and the beer was flowing. We had one a piece and left to find anther pub. The next stop was going to the trendy Temple Bar. It was packed, a great atmosphere but almost overwhelming with the amount of people in there. Plus not as sociable as the smaller off street pubs, but we still sat and had some beers, and Nikki was onto Captain and Cokes by this point. After drinking there we left and found a place that Drunk Sean suggested called The Old Storehouse. This place was great, and also had live music. The solo artist was playing some classic irish tunes, and the place was very much alive. We sat at the bar and almost immediately struck up a conversation with a unique older fella. I heard him say his name was Tim, Nikki thinks it was Ken, so he is now TIMKEN. TIMKEN was an older fella with Phil Donahue hair, no top teeth except for the right K9, a sport jacket, and bow tie. He had a heavy accent, and proclaimed to know Drunk Sean. This was not a shock. Nikki kept leaning back more and more as he spoke, I would later find out that his breath had some history also, it was bad. So after finishing our drinks and ending our conversation with TIMEKEN we headed off again to find another pub. It really isn’t hard to find them here they are everywhere, you can’t drink at all of them. NO WAY NOT NEVER. The next place was called Bad Bobs, which like The Temple Bar was packed full of patrons. We found a spot in the back of the bar sat down and orderd drinks. Nikki struck up conversation with Peter, Johnny, and Rob, three bartenders working that night. What we did find was that the drink prices in this part of town began to get higher as the night went on. This will be a little confusing, but TEMPLE BAR is an area as well as a bar also. So in the TEMPLE BAR area the bars attract a lot more tourists and the prices seem to flow as fast as the beer. We finished our drinks there and headed of to some local pubs near the apartment.

Along the way Nikki decided that Facebook live was going to be her new addiction, but she isn’t that great at it. For anyone that saw it, I am sure it was hilarious, after re watching it I laughed probably as much as you all did. This continued on even when we reached L. Mullgans, we sat down and talked to Prince Harry, Gary, and Steven. Yes there are a lot of Gary’s in Dublin, this was the third one we met at this point. It was getting late and we traveled a ton again today, so if was off to one more pub and then back to the apartment. We hit Tommy O’Gara’s but didn’t stay long. We knew we were well on our way to time traveling so it was time to roll.

We stopped in at Tesco’s, the local supermarket, grabbed a pizza, Captain Morgan, and some other junk for the room. When we got back I made drinks and a pizza. We ate it like caveman and threw Doritos down our necks like someone was trying to steal them. I then began to Time Travel so telling you anything else would be just made up stuff at this point. Day 2 in Dublin, awesome.

This slideshow requires JavaScript.

DAY 3 in Dubiln – The Chance Meeting

WTF is that noise!!!!! Oh it’s my goddamn alarm on my phone going off like a bomb in my head. I jump up and turn it off with my eyes closed. What I would have seen if my eyes were open was the full glass of Captain and Coke that I was about to spill completely into Nikki’s purse. Yup one swift hand movement and this drunk Ninja just emptied that glass of amazing into her purse. She jumped out of bed like the damn thing was on fire and emptied the contents in like two movements. I stood there dumbfounded by my actions. We cleaned it out, set it out to dry, and back to bed to we went.

We would late wake and begin our day. We figured out a strategy for the things we wanted to see and off we went. We stopped at Cowtown Cafe to get a little breakfast to fuel up for the long walk ahead. We walked for what felt like ever trying to find The Kilmainham Gaol, which is an old prison and suggested by many as one of the best tourist attractions around. We finally arrived after walking about and hour only to discover that the next tour wasn’t going to be for another five hours. So we bought tickets for the next day and off we went.

Across the street was the Modern Art Museum that cut through the area we were in and expedited our walk. The grounds of the Modern Art Museum are an amazing sight to see and offer some tranquility in the city. This was a nice and peacful walk, the kind you don’t say much and just hold hands and enjoy. It was nice to share this moment with the love of my life. We just walked quietly taking in the sights, and enjoying each others company. We never made it inside the Museum, only because we aren’t big art fans, but also because we were headed to the Guinness Storehouse.

We arrived at the Guinness Storehouse to take the tour, learn about the history and brewing process for Guinness. This, much like the tour of Jameson, was awesome and you get a free pint of Beer. We decided to get our beers at the Gravity bar at the top of the Guinness Storehouse. One of the best views, if not the best view, in all of Dublin. The bar offers a 360 Degree view of the city which you can see for miles, and it’s nice to just take it all in. Plus we were tired as hell from all the walking over the last three days, so it was nice to sit a moment and enjoy the views.

This slideshow requires JavaScript.

Once we finished our pints we muscled up and headed to the Dublin Castle. This is located in the City and is almost hidden, you turn down street just up from Peadar Kearney’s and there it is. We went in and did the self tour where you get to see the state rooms, maybe next time we will do the full tour, but we were getting tired and hungry so we wanted to start heading back towards the apartment in Stoneybatter. The full tour would have taken more than and hour and we didn’t want to spend that time, so we started moving again.

We casually moved through the city up and down different streets working our way back to home base. We had passed through Jameson and into Smithfield Square tired and only thinking of grabbing something to eat and relaxing. We got almost to the end of the square when a gentleman passed in front of me that looked all to familiar. I have told my wife many times over that timing is a funny thing, and in this case ten seconds later or earlier and I would have missed this chance meeting. So this man walks passed me and I don’t see his face at first but the back of his head, and his gate is a bit different. I knew almost right away what I was looking at, my wife on the other hand had no idea and may have thought that I was having stroke, nope I was looking at the Champ and my chance meeting was about to occur. I tell the wife “hey thats the champ Conor McGregor“, in her really cute voice she sates ‘who”, I said the champ the biggest fighter in the world right now, at which she says ‘OK”. So like a hippo chasing a cheetah, I follow after the man and sure enough it’s the man himself. He looked like he didn’t want to take the photo at first but was gracious enough to do so, and I appreciated that. He turned smiled and took the photo. We didn’t think or even count on seeing the man but there he was, and the chance meeting happened. My wife took the photo blasted it to social media, of course after googling who he was, and I guess that makes if official since it’s now on Facebook.

Well back on the path to food, we landed ourselves at L. Mulligans again to grab a bite to eat and enjoy another drink. We were almost walking hunched over at this point with our backs, knees, and feet hurting from all the miles we have been logging walking around town. It was nice to get out of the misty rain that had been falling for most of the day and relax for a few moments. We order Scotch Eggs, and Bison burgers. Awesome, and I highly suggest them, not because I have taken a liking to L. Mulligans but because they were really good. We drank a couple of Jameson and Gingers and headed out, last stop was going to be the grocery store for some more Captain Morgan so we could go to the room relax, and have a nightcap. I let the wife read this story so far and got the thumbs up for some minor editing but many for her approval, as my chief editor I need to run things past here just to make sure I haven’t said to much or to little. Well time to enjoy some alone time. See you tomorrow.

This slideshow requires JavaScript.

Day 4 in Dublin – The Last Dance

Our First stop for the day was to be the Kilmainham Gaol, a hostirical prison that held many of the more famous political prisoners during the Easter Rising Rebellion, The War of Independence, and the Civil war for Ireland. If you want a get a quick lesson in Irish history this is the tour to take. Plus the jail has a few creepy aspects to it. We walked back through the Modern Art Museum one more time, there is an amazing Garden on the grounds that is absolutely elegant to walk through. If you have the chance I highly recommend seeing the parks and gardens throughout the city. Phoenix Park is massive but beautiful, St. Stephens Green as well, and the gardens at the Art Museum are all well worth the time. Your eyes will thank you.

The rest of the day was filled with walking around Dublin doing a little shopping and just taking in the sights one last time. Along our way back we stopped at Jameson for one last Jameson and Ginger, and a little shopping. We continued to walk back until we hit L. Mulligans to fill up another glass or two. We left Mulligans headed to the grocer and grabbed some wine and pizza so that we could head back to the apartment and start packing. So there we were eating Tangy Cheese Doritios, waiting on a shitty 4 cheese pizza, and drinking some wine. It was a great moment though we got to sit, drink, and reminisce about the week we just had. There is nothing better than reflecting on the time you just had and knowing that you had it with not just your wife but your best friend. We had a blast and will truley miss Ireland. It will surely always bring a smile to our faces.

This slideshow requires JavaScript.

Day 5 Dublin – Departure day

Up bright an early so that we could clean all twenty square feet of the apartment we were in. We also had to pack, which took all of ten minutes. It is amazing how slow time seems to move when it’s finally time to go home. Gary the driver was waiting out front patiently for us. The drive was quick yet quiet as passed through the streets of Dublin. I won’t bore you with us sitting at the airport playing on our phones waiting for our flight. Just know that if you ever want to take a vacation over the pound I would suggest starting with Ireland. No shit right, but honestly the beer is great and the people are even better.

See you in the Future – Thee Time Traveler

Links below are some of the services that we used and recommend.

Aer Lingus

Aer Lingus Airline – The plane was excellent and the service on the plane was great. Prices were very competitive, and best of all it was a comfortable flight.

Home Away – Greats vacations Places

We found our place on Home Away, we love this site.

Glencourt Apartments

The apartment that we stayed in was great. If you are looking for a similar experience talk to Liam Travers. [email protected]

I can’t say enough about Liam and the resources that he provided. The room had everything we needed, and the suggestions he left us were spot on.

For a list of the bars that we went to check out my story on DOW ( The Ireland Edition) coming this week on Hisvault.com

Ireland “Home of Great Beer and Even Better People” For my tenth anniversary the wife and I decided to go to Ireland. This pleased me beyond belief.

#conor mcgregor #dublin #home away #Ireland #pubs #traveler #vacation

0 notes