#Ik weet niet of ze dat zelfs wilt

[healution]

Ik maak me geen zorgen om jou want ik weet dat jij je rust hebt daarboven. Maar het is oma waar ik me momenteel zorgen om maak.

[stomgetoeter]

.

[devosopmaandag]

Lezers zijn er om te lezen

Ooit dacht ik dat kunst voor hogere wezens was, zelfs toen ik al student op de kunstacademie in Groningen was. Later meende ik dat poëzie voor hogere wezens was, dat wil zeggen dat er een hogere betekenis in gedichten opgesloten lag, die alleen voor ingewijden toegankelijk was. Dat gold natuurlijk de literaire poëzie. Het helpt om gedichten te lezen en ze zelf te schrijven om daar niet onder gebukt te gaan. Lezen óver poëzie helpt niet echt.

In De Gids, dat eerbiedwaardige literaire en culturele tijdschrift dat al 187 jaar bestaat, leest H.U. Jesserun d'Oliveira gedichten van dichtbij, ofwel hij doet aan close reading. In De Gids van deze maand bespreekt hij Luceberts gedicht 'Dichters zijn om te dichten'.

[ Lees als u wilt het gedicht eerst in de illustratie voor u verder gaat]

Ik lees het gedicht zo:

het gaat over wat een dichter is, door een dichter geschreven, al krijg ik het gevoel dat hij een buitenstaander is, een literator, een criticus. De dichter draagt een masker, het misleidende, heerlijke masker van de poëzie. Hij gaat schuil achter zijn gedichten. Om de diepte van de poëzie te bereiken (hoeveel engelen passen er op de punt van een naald, past een parelpaleis op een grashalm?) zal er ook geleden moeten worden. En is de dichter wel zo bijzonder? Hij (natuurlijk een man) mag dan nog zoveel lammeren Gods of gulden vliezen tevoorschijn kunnen toveren, hij moet toch ook leven, brood op de plank, kost en inwoning, drank, inkt en papier betalen? Maar eenmaal met een welgevulde buik en in zijn warme bed begint toch dat verlangen naar de ware poëzie weer op te spelen. Moeras of niet – want is het niet daar dat dingen gisten? Hoeveel engelen passen op de punt van een speld? Daar zijn theologen elkaar voor in de haren gevlogen. Is dat niet een heerlijke vraag? Een die over essenties gaat, over wat schijn en wat wezen is. Maar die zijn lid betastende Chinese advocaat dan? En is die op een oordeel aforerende rechter de criticus die hem veroordeelt? Verdedigt de advocaat de dichter en/of de poëzie? Is de dichter de advocaat? Zijn ego, zijn dikke ik, zijn nu eenmaal essentieel voor zijn werk. Ach, wat! De dichter is er om te dichten. Basta!, denk ik stiekem.

Daarna las ik het artikel van H.U. Jesserun d'Oliveira en kan niet anders dan onder de indruk zijn van de doorwrochtheid van zijn analyse. Er is een wereld van betekenissen en referenties waar ik geen weet van had en heb. Het is misschien niet poëzie-lezen voor hogere wezens, maar wel voor hyper-specialisten, en zéker voor ingewijden. Ik houd mezelf voor: lezers zijn er om te lezen. Schreef Lucebert ook niet in 'Poëzie is kinderspel' (!): "over het krakende ei / dwaalt een hemelse bode / op zoek naar zijn antipode / en dat zijt gij”.

[nihmue]

dit hieronder is een heel ruwe eerste aanzet tot een schrijfsel, ik weet nog niet goed waarom maar ik ratelde het razend snel uit in reeksen die zichzelf aaneenvlechtten, alsof ik niet eens hoefde te denken:

een 'ideatieve abstractie', een soort fantaserend variëren zonder einde, om zo de in-variant te naderen, de Eidos, het liefdesobject

Maar:

eerst was ik verdoofd en verbijsterd, pas dan kwam de nuchtere walging: het is onkenbaar, we weten zelfs niet zeker of het wel bestaat of niet - meer nog: we mogen niet vragen naar de objectieve realiteit van het Ding. Inter-dit.

Ik geloof andere mensen niet zo snel, en ze weten het. Het is vooral dat laatste dat me in de problemen brengt. Husserl zag (en volgens hem mag je dat 'zien' best letterlijk nemen) dat een al te positivistisch misgrijpen van het lijf, Leib, desastreuze gevolgen zou hebben. "Van 'mens' schiet er niets meer over!" Wat overblijft zijn cellulen die informatie uitwisselen, gecoördineerd gelijk een massief Cartesiaans vlak bezaaid met ontelbaar veel discrete torentjes die geen deuren maar wel ramen hebben en van waaruit elk Punt het andere Punt slechts met grote vraagtekens kan aanzien: 'Hoe kan ik nu weten of de andere denkt of leeft zoals mij? Hoe kan ik überhaupt zeker zijn dat de ander niet anders is? Verstaan we elkaar of is dit zo'n MatrixReloaded-situatie, of iets zoals de Trueman Show? En wat met de grote Vraag: als hij lacht naar me, lief en uitdagend, wilt dat dan niet zeggen dat hij me wilt?' Het positivistisch misdrijf, zeker van zijn sciëntistisch stuk, noodzaakte zijn uitvoerders beroep te doen op magische noties: 'empathie', de inductieve berekening dat, aangezien ik lach wanneer ik blij ben, de ander blij is omdat hij lacht. Echter, sommigen lachen wanneer ze zich ongemakkelijk voelen. Empathie is een pleisterconcept. Husserl had gelijk dat de naturalisten niet de kritische reflectie maken op de natuurlijke attitude (waarin a=a, zonder meer en op zich), d.w.z. de zaken zoals ze zich voordoen. Hun 'zelfanalyse' is vertekend door een intern belangenconflict. Waar Husserl verschilt van iemand als Freud, is dat de laatste het conflictueuze van een 'interniteit', van een geesteshuis (psyche), als constitutief voorstelt. Voor Husserl is het belangenconflict intern maar niet hopeloos intern, zoals het dat wel is voor Freud en Kant (de onvermijdelijke want noodzakelijke zelfillusies van de zuivere rede).

kom, zei de muze, zing me een lied tot nu onbezongen door elke dichter, zing me het universele

[krizzmas]

De Amerikaanse ziekte van overproductie

Al na een paar minuten denk ik: eigenlijk moet ik stoppen met kijken. Zonde van mijn tijd. En toch kijk ik verder. Nog een paar minuten. Vooruit, nog even kijken wat er nu gebeurt... Pfff... Voor ik het weet ben ik bij de volgende aflevering beland en ga ik toch weer verder.

Met een serie als Outlast (Netflix) weet je van te voren waar je aan begint. Ge-eikel, gedoe, veel te grote ego’s, overmatige productie, hijgerige voice-overs, overduidelijke scripting; kenmerken van een typische realityshow van Amerikaanse makelij. Maar toch blijf je kijken. Waarom? Ik heb een zwak voor alles wat met survival te maken heeft en - dat heb ik geleerd uit andere survival-programma’s - Alaska vormt een geweldig decor. Ik lieg niet als ik zeg dat ik Alaska, met zijn wildernis, grote beesten, woest water en met sneeuw bedekte bergtoppen misschien wel het mooiste stukje Aarde vind.

Outlast gaat over zestien deelnemers die allen meedoen aan een voor hen (schijnbaar) onbekende spelshow rond survival. Al snel worden ze opgedeeld in vier teams en moeten ze als team samenwerken om te overleven. Welke opdrachten daaraan verbonden zitten bij de start is niet bekend, wel de hoofdprijs toekomt aan een team, niet aan een individu. Smeuïg element hierin: deelnemers mogen tussentijds overstappen naar een ander team. Met die kennis weet je eigenlijk al dat er een hoop heibel komt.

Al in het voorstukje gaat het in feite mis met de serie. De eerste minuten worden namelijk gereserveerd met beelden die de kijker warm moeten maken om het volledige spul aan afleveringen te gaan bekijken. Je ziet mensen op elkaar schelden, tenten in de fik staan, mensen met brancards worden afgevoerd en allerlei moeilijke gezichten. Eigenlijk wat je precies niet wilt zien, want de beelden geven te veel weg over wat er gaat komen. Doe dat nou niet!

Eenmaal voorbij het eerste half uur van Outlast blijkt het survivallen van secundair belang. Beelden van de deelnemers bezig aan tenten, met vuur maken en naar eten zoeken worden om de haverklap onderbroken door gesprekjes met de productie en daarbij gaat het heel veel over de deelnemers zelf in plaats van waar ze mee bezig zijn. Inmiddels is tegen de camera praten heel standaard in alles wat met reality te maken heeft, maar razend irritant, omdat het het afzien en de verrassing van wat er gebeuren gaat onderuit haalt en omdat ik mezelf dan constant afvraag wanneer die gesprekjes gefilmd zijn. Tussendoor, aan het einde van de dag, aan het einde van het programma; wie zal het zeggen?

Op de momenten dat zaken interessant beginnen te worden, gaat het opvallen hoezeer wat getoond wordt je reinste flauwekul is: sleutelmomenten worden vanuit meerdere camerastandpunten gefilmd en de getoonde shots zijn net te mooi om spontaan gemaakt te kunnen zijn. Jammer, want zoals gezegd is het idee achter de show prima en het toneel van het programma wonderschoon. Als een deelnemer dan nog een keer met een boog een pijl afschiet die 500 meter verderop in de grond, perfect voor de camera neerkomt, ben ik bereid de tv definitief uit te zetten. Maar toch wil ik weten hoe het afloopt. Dat blijft raar. Je weet dat je bedrogen wordt en toch maak je het af. Zouden de deelnemers hetzelfde gevoeld hebben?

[veselinasboekenkast]

Samenvatting van mijn boek

Mijn beste lezers,

Ik zal proberen om een zo kort mogelijke samenvatting te schrijven zodat jullie een idee hebben over het boek.

Het boek bestaat uit 3 delen:

Deel 1

In deel 1 leren we te komen over Jas (de hoofdpersonage) en haar familie. Er waren in totaal 4 kinderen, 2 jongens en 2 meisjes. Ze leven samen naast een boerderij. De vader is al 3 generaties boer. Het boek begint zeer normaal, Jas wilt mee naar buiten om met haar oudere broer te gaan schaatsen, maar ze is te jong en het is koud buiten. Dus gaat haar broer Matthies alleen buiten schaatsen. Dit was natuurlijk niet een goed idee omdat hij door het ijs valt en sterft. De hele familie leidt onder deze situatie. Niemand weet hoe ze dit moeten verwerken, iedereen is in shock. Deel 1 eindigt ook met zijn begrafenis. De hele familie is daar en je kan lezen dat haar jongere zus het nog steeds niet doorheeft dat haar broer dood is.

Deel 2

Deel 2 begint precies 2 jaar na de tragedie. Dat wil zeggen dat Jas dan 12 jaar is. De hoofdstukken beginnen constant met Jas die haar moeder analyseert. Door het boek heen kan je lezen dat de moeder dunner en dunner wordt. Dat is hoe zij met rouw omgaat vertelt Jas, de vader geeft ook niet veel attentie aan zijn vrouw wat ervoor zorgt dat ze het zelf niet opmerkt. Niemand van haar familie praat met haar en omgekeerd ook. Niemand communiceert met elkaar. Hanna (haar jongere zus) is de enige waarmee ze kan praten omdat ze beide bijna even oud zijn. Ze hebben samen ook een plan bedacht dat hen naar de overkant zal brengen. De overkant is waar Matthies is en waar ze een vrolijk leven zullen leiden. Er zijn heel veel momenten in het boek dat verwijzen naar de dood van Matthies en het hoop dat hij terug zal komen. Daarnaast komt de tweede wereldoorlog ook vaak in het boek. Jas ziet altijd haar moeder met eten naar de kelder gaan. Ze denkt dus dat er Joden in de kelder schuilen, ze had daar ook op school over geleerd. Ze is toevallig ook op dezelfde dag als Hitler geboren, daarom denkt ze altijd dat ze een slecht persoon is. Het sexueledrang komt ook vaak voor in het boek, waar ze haar lichaam langzaamaan leert kennen. Samen met haar beste vriendin Belle proberen ze constant nieuwe dingen uit, dat kan je noemen als sexexperimenten. Op het einde van deel 2 komen we te weten dat alle koeien dood moeten. Ze hebben een dodelijke ziekte gekregen waardoor hun melk en vlees giftig worden. Uiteindelijk zijn ze allemaal gedood. Dit geeft natuurlijk nog een hardere klap aan de familie. Al hun inkomsten zijn zo afgenomen en ze weten ze niet hoe ze moeten overleven.

Deel 3

In deel 3 gebeurd er niet zoveel. De situatie thuis is niet verbeterd, maar ook niet verergerd. De ouders hebben nog steeds gevechten, maar het is normaal geworden. Jas en Hanna besluiten dan om nu hun Plan in actie te brengen. Ze zullen proberen om aan de overkant te geraken. De plan werkt niet uit. Ze zijn nog steeds hier. Jas probeerde haar zus in de water te gooien zodat ze ook zal verdrinken zoals haar broer en dat ze dan elkaar vinden. Hanna overleeft het en uiteindelijk komen ze achter dat dat niet de beste plan is. Aan het eind van deel 3 pleegt Jas zelf zelfmoord. Ze kan de druk niet aan, haar ouders die constant vechten, Matthies die al maar niet terugkomt, niemand waarmee ze kan praten al dat wilt ze niet meer meemaken. Zo eindigd ook het boek.

Zo dit was mijn korte samenvatting.

Veselina☺︎

[manonfontaine]

De waarzegger

Waarzegger: “Goeieavond jonge dame.”

Billy: “Goeieavond mevrouw, bedankt dat u me ontvangt.”

Waarzegger: “Oh maar geen probleem! Ik hou ervan om nieuwe klanten te verwelkomen.””

Waarzegger: “Dus, vertel me wat kan ik voor u doen?”

Billy: “Nou, mijn leven is altijd nogal chaotisch geweest, of het nu in mijn jeugd was, in mijn professionele leven of in mijn persoonlijke en emotionele leven. Op dit moment wil ik heel graag iemand ontmoeten, dus ik vroeg me af of u misschien wat kleine dingen voor me kunt voorspellen? Mijn collega Paula heeft u aangeraden. Ze zei dat u een mirakel werker was en dat alles wat u voorspelde uitkwam, dus ik hoop dat het voor mij ook zo zal zijn. “

Waarzegger: “Oh, ik dank u voor al deze mooie complimenten ook al doe ik alleen maar mijn werk. Dus geen zorgen, ik zal u vandaag helpen.”

Billy: “Is het waar? Heel erg bedankt.”

Waarzegger: “Geen zorgen. Nou, voordat ik begin wil ik dat u weet en ik vertel het aan al mijn klanten dat ik geen exacte momenten kan voorspellen in detail ik zie dingen maar het is vrij globaal. Dus verwacht niet alles te weten maar wel zoveel mogelijk en ook als wat ik voorspelde had niet uitkomt spijt me dat. Ik heb niet altijd gelijk, ik vertel alleen wat ik zie in de kristallen bol en als een gebeurtenis niet snel gebeurt, kan het in een latere periode wel plaatsvinden. “”

Billy: “Oké, geen zorgen.”

Waarzegger: “Goed. Ten eerste zou ik graag u naam willen weten en hoe oud u bent.”

Billy: “Ja zeker. Ik noem Billy en ik ben 30 jaar oud.”

Waarzegger: “Oké Billy. Dus allereerst zie ik een man. Ouder, volwassen, rijk, groot, hardwerkend, zeer hardwerkend, bruin haar. Hij gaat een belangrijke rol spelen in je leven. Ik zou zeggen voor de rest van je leven zelfs. Oh, en ik zie dat je hem kent, ik weet niet hoe, maar ja, je komt hem vaak tegen.”

Billy: “Wow, het klinkt alsof u de perfecte man beschrijft. Zou dat Noud zijn misschien? Hij is een collega waar ik goed mee kan omgaan en soms heb ik het gevoel dat hij me probeert te versieren.”

Waarzegger: “Nee, ik zie geen 'N' in zijn voornaam. Ik denk dat de eerste letter van zijn naam een ‘M’ of een ‘A’ is.”

Billy: “Een ‘M’ of een ‘A’? Ik kan niet meteen iemand bedenken. Kunt u alstublieft doorgaan?”

Waarzegger: “Natuurlijk. Dan zie ik een dame die u het leven moeilijk zal maken, u kent haar nog niet maar ze zal u erg woedend maken en u zal heel jaloers op haarzijn. Ze lijkt op eerste instantie perfect maar ze heeft heel veel geheimen die ze zeker niet wil delen. “

Billy: “Geweldig, nog meer drama alsof ik nog niet genoeg heb gehad in mijn leven en dat allemaal door een vrouw die ik niet eens ken. Weet u zeker dat het niet een van mijn collega's is? Zodat ik er makkelijker van afkom.”

Waarzegger: “Ja, u kent haar niet, dat garandeer ik u. Maar maakt u zich geen zorgen, ik zie dat u er doorheen zal komen.”

Billy: “Nou, dat is het al. Iets anders?”

Waarzegger: “Ja, ik zie een vaderfiguur. Een zekere spanning ook. Ik zie een ziekenhuis, een huis, een andere vrouw die niet u moeder is. Ik zie flessen alcohol, illegale substanties. Wat een onheilige omgeving.”

Billy: “Ok, ik begrijp dat u mijn vader aan het beschrijven bent maar u bent niet echt duidelijk met u ziekenhuis, u huis, een andere vrouw die niet mijn moeder is. Wat betekent dit allemaal?”

Waarzegger: “Het spijt me, maar ik zei in het begin dat ik niet in detail kon treden. Dit zijn de enige dingen die ik zie.”

Billy: “Ik heb het gevoel dat ik mijn tijd met u heb verspild. Kunt u me alstublieft nog één ding vertellen?”

Waarzegger: “Dus als laatste zie ik 3 kinderen. Een die u van slag brengt met zijn verhaal, een die u snel leert kennen en niet meer zonder wilt en een die uw leven voorgoed zal veranderen.”

Billy: “Nog beter! Nu beschrijf u me hier als een babysitter. Yey!”

Waarzegger: “Het spijt me, maar dit is wat ik zie. Het is de kristallen bol die beslist, niet ik.”

Billy: “Ja, ja, zeker. Hoe dan ook, ik ga weg, ik heb genoeg tijd met u doorgebracht. Hoeveel moet ik u betalen voor al deze onzin?”

[easyhaaretipps]

De 7 grootste zomerkapsels van 2022

Van onderhoudsarme kleurtechnieken tot Y2K-accessoires, hier is wat dit jaar enorm gaat worden in haar en waarom.

Nieuw jaar, nieuwe jij… nieuw haar? Nou ja, misschien, dat wil zeggen, als je een beetje inspiratie had om erachter te komen wat je precies moet doen met je ho-hum-locks. Je look opfrissen voor dit jaar is echter gemakkelijker dan je denkt, en dat komt omdat zoveel van de grootste haartrends die uit salons komen, debuteren op de catwalks en gespot worden op je favoriete beroemdheden en influencers beslist zacht, vrij laag- onderhoud, en alles over werken met - in plaats van tegen - je natuurlijke kleur en textuur.

Natuurlijk is er een beetje durf en drama voor degenen die het willen (glazig haar en golvende ranken, ik kijk naar jou!) , Jennifer Aniston).

Klaar om erachter te komen hoe het volgende jaar eruit zal zien voor haartrends? Dan ben je hier aan het juiste adres. Vier verschillende haarprofessionals wogen op de heetste kleur-, knip- en stylingtrends die er op dit moment zijn. Ze onthulden ook een paar van hun heldenproducten voor het bereiken van een aantal van deze looks thuis en morsten de thee over precies wat je je stylist zou moeten vragen als je voorop wilt lopen als het op je haar aankomt.

Neem nu de tijd om door deze lijst te bladeren. Op die manier weet je precies wat je wilt voor je haar voor 2022, of je nu in de salon zit of een paar nieuwe accessoires koopt.

Paddestoel Bruine Haarkleur

View this post on Instagram

A post shared by Joy Furushima (@joyfff)

De inspiratie achter de zwoele, neutrale middenbruine tint die dit jaar overal zal zijn, is misschien niet wat je verwacht: een paddenstoel. Ja, een paddenstoel - denk aan de dop van een portobello-paddenstoel - en het is veel mooier dan het klinkt.

"Dit jaar is een paddenstoelbruin waar alle natuurlijke brunettes om zouden moeten vragen, als je dingen wilt opfleuren", zegt Katerina Proko, meesterstylist en mede-eigenaar van Arisa Salon. In plaats van warme karameltinten, heeft deze trend aardse, koelere tinten op een asachtige basis, zegt Proko, aangebracht op je haar met traditionele highlights, balayage of babylights.

Ondanks de naam kunnen blondines ook meedoen aan de trend, zonder hun lichtheid volledig te verliezen. "Als je blond bent en op zoek bent naar iets anders, maar niet helemaal toegewijd bent om donkerder te zijn, vraag dan om een ​​toner om je haar te versterken op zoek naar meer beige, bruine tinten", zegt Proko. "Hierdoor krijg je het gevoel alsof je gloeit, zelfs als je de zon al een tijdje niet hebt gezien."

Throwback broodjes

View this post on Instagram

A post shared by Hailey Rhode Baldwin Bieber (@haileybieber)

Van Carrie Fisher's kaneel-achtige spiralen als Star Wars' Princess Leia tot Audrey Hepburn's chique knot in Breakfast at Tiffany's, er is gewoon iets met een broodje. Sterker nog, Tara Simich, oprichter van Mermade Hair, denkt dat 2022 het jaar van de knot is. "Buns zijn de MVP van haartrends", zegt ze. "Ze zijn praktisch, wat betekent dat je je haar uit je gezicht kunt houden terwijl je met vrienden op de dansvloer staat, of er super verfijnd uitziet tijdens je volgende Zoom-vergadering."

Simich ziet inspo van twee throwback-periodes die de grote heropleving van broodjes vandaag voeden. Ten eerste zijn het de jaren 2000, het decennium dat bekend staat om zijn slanke, stekelige broodjes met een middengedeelte. Dan is er de iets elegantere knot met romantische, losse golvende ranken die het gezicht omlijsten. Je kunt Netflix - en Shonda Rhimes - daarvoor bedanken. "Bridgeton seizoen 2 zal ook een beetje een Georgische sfeer inspireren met opsteekkapsels door te experimenteren met zwaaien met de voorste delen", zegt Simich.

Het goede nieuws hier is dat de meeste haarlengtes en texturen een soort knot kunnen laten werken. "Kortharige zussen kunnen ook een halve knoop maken als je moeite hebt om je hele manen in een knot te krijgen", zegt Simich. Voor je beste knot ooit heb je alleen wat haarspelden, elastiekjes en misschien een Mermade PRO Waver nodig als je de golvende route wilt gaan met je zijstukken à la Lady Daphne.

Gelaagde snitten uit de jaren 90

View this post on Instagram

A post shared by Khloé Kardashian (@khloekardashian)

Herinner je je "De Rachel" nog? Welnu, Proko zegt dat schokkerige gelaagde snitten geïnspireerd door Jennifer Aniston's beroemde Friends do top of mind zijn voor 2022. Wil je meedoen aan deze trend?

"Je volgende kapsel, je moet vragen om korte hoeken rond je gezicht en lange lagen over de hele rug", zegt ze. “Als je het in model brengt, ziet het er veerkrachtig en fris uit, zelfs als je het aan de lucht laat drogen. Het heeft nog steeds iets zachts en moois, vooral voor de meiden die hun haar niet graag föhnen.”

Beroemdheidsstylist en Mane Addicts-maker Sienree Du is het daarmee eens en voegt eraan toe dat je stylist altijd rekening moet houden met de gezichtsvorm bij het knippen van gezichtskaderlagen. Du houdt ook van de verscheidenheid aan stylingopties die een gelaagde snit biedt en zegt dat lagen kunnen werken voor iedereen met medium tot dik haar. "Gooi wat losse golven in om de scheiding in het kapsel te behouden, of geef je haar een mooie veerkrachtige uitbarsting", zegt ze.

De Bob

View this post on Instagram

A post shared by Jourdan Dunn (@jourdandunn)

"Bobs staan ​​ook op het punt om weer te gebeuren", zegt Proko. Denk aan de gemiddelde lengte voor deze snit, vergelijkbaar met de chique "lob", een afkorting voor langere bob, die een paar jaar geleden in de kapperswereld verscheen. Deze keer zegt Proko echter dat de sneden een beetje botter zijn voor extra voordeel.

"Je zou iets boven de schouder en onder de kin moeten vragen", zegt ze. "Dit kan bij iedereen worden gedaan, van fijn tot dik haar."

Hoogtepunten van het geldstuk

View this post on Instagram

A post shared by Bella 🦋 (@bellahadid)

Hoogtepunten van geldstukken klinken misschien duur, maar deze kleurtechniek geeft je echt waar voor je geld en kan een geweldige manier zijn om je gezicht goedkoop op te fleuren en op te fleuren. Dat komt omdat deze techniek alleen inhoudt dat de strengen die het dichtst bij je gezicht liggen afsterven, wat betekent dat je minder tijd in de stoel doorbrengt voor degenen die van een probleemloze salonervaring houden. Nog beter, geldstukken werken over het algemeen met alle haarkleuren en kapsels, van zachte golven tot vlechten, met uitzondering van kortgeknipte of pixie-cuts.

Je kunt brutaler en steviger gaan met je geldstukken als je dat wilt - foto roze of blauwe strengen naast je natuurlijke kleur. Dat gezegd hebbende, geven veel mensen de voorkeur aan een meer ingetogen versie van deze trend, waarbij je je houdt aan tinten die dichter bij je basis staan, wat Sahin in zijn salon heeft gezien.

"Mijn klanten willen er natuurlijk uitzien", zegt hij. “Ze houden niet van grote, dikke highlights. Ze willen een zachtere uitstraling - een stuk geld rond het gezicht."

Precies goed haar

View this post on Instagram

A post shared by Tracee Ellis Ross (@traceeellisross)

Voor 2022 is het omarmen van je natuurlijke haartextuur - in plaats van het te veranderen - eindelijk * officieel * een beweging, en het wordt hoog tijd.

"De grootste kapseltrend die langzaam zijn weg naar hier heeft gevonden, en nu is het hier voor iedereen, is om je haar niet te overdrijven of te overdrijven", zegt Proko. “Laat je haar zich uiten; laat het krullen, laat het zacht en ongedaan blijven alsof het je niets kan schelen.

Het resultaat hier? Ga zo nu en dan weg van je föhn, stijltang of krultang om je haar de kans te geven te ademen en het beste uit jezelf te halen. Vraag je kapper om aanbevelingen of onderzoek naar producten die jouw haar uniek maken in plaats van wissen.

Haarcontouren

View this post on Instagram

A post shared by Trust’S HΔIRSΔLON (@trust_s_marseille)

Als je niet all-in wilt gaan en je wilt binden aan een gelaagde look of een stompe, halflange bob, kun je je gezicht nog steeds omlijsten met een trendy kleurtechniek die haarcontouren wordt genoemd. Net zoals je een contourstick en markeerstift zou gebruiken om je jukbeenderen en kaaklijn te beitelen, maakt haarcontouring gebruik van strategisch geplaatste highlights en lowlights om je gezicht een sunkissed, meer sculpturaal uiterlijk te geven.

Met deze behandeling kan een verscheidenheid aan looks en tinten worden bereikt, maar het coolste is dat je, net als contouren met make-up, de illusie kunt creëren van een breder of meer langwerpig gezicht, afhankelijk van welke tonen je waar plaatst.

"Voor haarkleur en haarcontouren hangt het af van de gezichtsvorm, huidskleuren, haartextuur en het soort stijl van de klant - zakelijk, zakelijk, high fashion, edge, dagelijks gebruik", zegt haarstylist Yuksel Sahin, eigenaar van Yuksel Sahin Kapsalon.

Het is het beste om uw stylist te raadplegen om te zien wat uw doelen zijn om te bepalen hoe de contouren moeten worden geverfd. "Sommige mensen doen zeer fijne, multi-tonale highlights en lowlights, zodat wanneer hun wortels beginnen uit te groeien, ze op natuurlijke wijze opgaan", zegt Sahin.

Strakke en glazige stijlen

View this post on Instagram

A post shared by Jackie Aina (@jackieaina)

Misschien heb je gehoord van de glazige huidtrend, die afkomstig is van K-beauty en in feite gelijk staat aan een huid die zo glad en poreus is dat deze in feite reflecterend is. Stel je diezelfde, bijna nat uitziende helderheid voor - alleen op je haar - of het nu naar achteren is getrokken in een paardenstaart of knot of naar beneden wordt gelaten, speld recht en glad. "Het is gewoon zo'n tijdloze en romantische look en ziet er nog steeds chic uit", zegt Du.

Volgens Du werkt deze stijl voor de meeste haartypes; zelfs krullerige, meer getextureerde lokken kunnen met het juiste product wat gladheid aan de kruin van het hoofd vertonen. Du raadt Color Wow Mist-ical Shine Spray aan om die superglanzende, glasachtige afwerking te krijgen. "Als je geen dikte hebt aan je uiteinden, gooi dan een clip-in-extensie in voor wat volheid", zegt Du. "Maak het af met een stijltang en wat glansspray."

Y2K-accessoires

View this post on Instagram

A post shared by Textured strands | Beachy manes (@taya.hair)

Jumbo-klauwclips, grote satijnen scrunchies en fuzzy bucket hats - als het gaat om haaraccessoires, zijn de jaren 2000 terug en beter dan ooit. Proko houdt ervan hoe weinig je hoeft te doen met deze old-school Y2K-stukken om je kapsel op te fleuren, of je nu een zacht knotje of een paardenstaart draagt. Het zijn ook ongelooflijk gebruiksvriendelijke en geweldige oplossingen voor het opfleuren van haar op de tweede of derde dag, wanneer je misschien probeert af te leiden van vettige wortels of veel vliegjes of kroezen. Vooral de bucket hat, zegt Proko, is een eenmalige stylingoplossing wanneer je snel de deur uit moet en "je je cool zou kunnen voelen zonder zelfs maar te proberen."

Als je haar te kort is voor klauwen en scrunchies, maak je dan geen zorgen. Je kunt in plaats daarvan altijd een stapel vlinderclips uit de late jaren 90 / vroege jaren 2000 proberen. Wat je ook kiest, deze Y2K-accessoires zijn allemaal aan de kleine kant, gemakkelijk in een tas te stoppen en kunnen zelfs worden gebruikt zonder in een spiegel te kijken.

Je natuurlijke wortels omarmen

View this post on Instagram

A post shared by Hailey Rhode Baldwin Bieber (@haileybieber)

De grootste kleurtrend voor 2022 is misschien wel teruggaan naar je natuurlijke wortels en je echte haarkleur door laten schijnen. "Het is universeel vleiend en supergemakkelijk te onderhouden door naar je colorist te gaan om de glans te versterken door een glans aan te brengen", zegt Du. "Dit werkt met alle haartypes."

Als je aarzelt om au naturale te gaan met je kleur, wijst Du naar Hailey Bieber als een voorbeeld van iemand die deze doorleefde look nu moeiteloos rockt. Ze heeft nog steeds honingblonde punten, maar haar natuurlijke bruine wortels vervagen mooi in de rest van haar tint, bijna als een verloop.

[euroadventure]

Gersau - Grindewald - Leissigen

Vrijdag 12 augustus

Om zes uur gaat mijn wekker...ik heb heerlijk geslapen én ik ben jarig 🥳! Het voelt weer raar om jarig te zijn in het buitenland, het derde jaar op rij. Vorig jaar was ik in Zweden en in 2020 was ik aan het fietsen in Oostenrijk. Ik ben 39 jaar en 365 dagen geworden, een mooie mijlpaal 😉. Op zaterdag 10 september vier ik mijn verjaardag en terugkomst uitgebreid met familie, vrienden en collega's. Daar kijk ik al erg naar uit 😊.

Ik heb de wekker vandaag zo vroeg gezet omdat ik naar Grindelwald wil rijden. Dit is ruim twee uur rijden. Ik maak deze lange rit omdat ik heb gezien dat het weer volgendeweek gaat omslaan. In Grindewald kan ik enkele prachtige wandelingen maken met zicht op de toppen van de Jungfrau, Eiger en Mönch en nog vele andere bergen. Dat lijkt me geweldig dus daar ga ik nog gauw naartoe! Onderweg nog gauw een stop bij een prachtig uitzicht 😍!

Ik arriveer op tijd in Grindewald en parkeer mijn campertje iets buiten het dorp. Vanaf hier loop ik richting de kabelbaan. Ik ga met de kabelbaan naar bergstation First. Vanaf dit bergstation wil ik wandelen naar de Bachalpsee.

Bij de ticketautomaat twijfel ik of ik een retour of enkeltje moet kopen. Wanneer ik aan een Italiaans stel vraag wat te doen, adviseren ze mij een retour, omdat ik boven een behoorlijk aantal kilometers zal maken en het pad naar beneden nog behoorlijk lang en uitdagend is. Nu geven ze de tickets niet echt weg...😳...ik tik maar liefst Chf 64,- af, omgerekend € 70,-...maar goed, als zij het zeggen...

Onderweg naar boven zie ik het wandelpad kronkelend tussen de bomen naar beneden lopen. Dat ziet er echt super simpel uit 🙈.

Eenmaal uitgestapt vraag ik bij de kabelbaan of ik mij retourtje nog terug kan brengen naar een enkeltje. Dat kan denkt hij, maar hij weet het niet zeker en zegt dat ik dat bij de kassa beneden moet regelen. Of ik moet hem hier aan iemand doorverkopen die nog naar beneden wilt.

Ik ga maar gewoon aan de wandel, onderweg vraag ik een aantal mensen of zij een kaartje kunnen gebruiken. De meesten hebben al een retour of lopen dus ook gewoon terug naar beneden. Dan maar eind van de middag maar bij de kassa beneden proberen 🤷‍♀️.

Ik geniet op de top van de fantastische uitzichten op de bergtoppen van o.a. de Eiger, Mönch en Jungfrau. Morgen wil ik aan de overkant gaan wandelen 💪🏻😊.

Vanaf het bergstation kunnen mensen ook een paraglide vlucht boeken. Het ziet er fantastisch uit wanneer ik de paragliders voorbij zie vliegen. Afgelopen kerstvakantie heb ik er bij ons in Zoutelande ook weer veel zien vliegen. Het lijkt mij erg gaaf en bij thuiskomst misschien toch eens informeren hoe ik hier mijn hobby van kan maken 😉.

De Bachalpsee is ook prachtig. Het bestaat uit een wat groter en kleiner meer. Wanneer ik aankom is het net wat bewolkt, toch levert dit ook prachtige plaatjes op.

Ik eet mijn lunch op en raak nog even leuk in gesprek met een Zwitsers echtpaar.

Ik loop vervolgens naar het grotere meer en wanneer ik even geduld heb, komt na verloop van tijd de zon toch nog even kijken. Het maakt het groen-/blauwe meer nog mooier!

Terug loop ik via een andere route naar het dorp beneden. De heenweg naar de Bachalpsee was bizar druk met toeristen en ook in het dorpje zelf is goed te merken dat het hoofdseizoen is.

De weg die ik terug neem is daarentegen enorm rustig, maar ook heel mooi.

Ik kom slechts een paar mensen tegen. Eind van de middag arriveer ik beneden en wandel ik nog even langs de kassa van de kabelbaan.

Ik krijg mijn geld terug, minus enkele administratiekosten. Ach, prima ik ben al lang blij dat ik nog een groot deel terug kon krijgen die ik overigens ook gelijk weer op ga maken. Ik plof neer op een terrasje en gun mijzelf een heerlijke maaltijd.

Ondertussen ga ik nog op zoek naar een nieuwe wildkampeerplek. In deze regio mag wildkamperen absoluut niet er staan overal verbodsborden. Ik wilde mijzelf trakeren op een paar nachten op een camping, maar alle campings in Grindewald en Interlaken zijn volgeboekt helaas. Uiteindelijk vind ik weer een plekje aan een groot meer, de Thunersee, op ongeveer 45 minuten rijden van Grindewald. Er staan nog een stuk of tien campers, maar dat is prima. Ik neem nadat ik arriveer uiteraard weer een duik in het water.

In de avond krijg ik nog wat telefoontjes voor mijn verjaardag van mijn familie en ook de Whatsapp berichten blijven binnenstromen. Ik voel mij zo toch nog een beetje jarig vandaag. Bedankt allemaal voor de lieve berichtjes!

Ik drink nog een drankje bij wederom een prachtige zonsondergang. 

[zielsvlucht]

02/05/2024

Ik kijk uit het raam van de trein, naar alle dingen die we voorbij rijden. Alle dingen die we gemaakt hebben. Overal daken, muren en wegen. Net een volgestampte minecraft server. Ik zie de auto's in rijen van de stad wegrijden. Als een vloeiend spoor van lichtgevende mieren. Het doet me denken aan bloed dat door aders wordt gestuwd. Als ze konden opstijgen, dan was ik naar Blade Runner aan het kijken.

En toch zijn al die dingen gemaakt door mensenhanden. Of gemaakt door machines, die gemaakt zijn door machines, die gemaakt zijn door mensenhanden. Gemaakt zoals de nesten van vogels en de dammen van bevers. Ik vraag me af waar al onze pretentie vandaan komt. Niemand kon me ooit uitleggen waarom mensen geen dieren zijn. Ze zeggen me dat een mens meer dan een dier is. Dat kan zijn maar een vierkant is meer dan een rechthoek. En het is nog steeds een rechthoek. Heeft alle eigenschappen van een rechthoek. Gewoon omdat een mens meer dan een dier is, wilt niet zeggen dat de mens minder dier is. We zijn gewoon dieren met extra bagage. Omhooggevallen apen die doen alsof ze kunnen dichten. Ook wij worden gedreven door honger en onze zintuigen. We voelen ons even machteloos wanneer we buiten in de storm staan en we zoeken naar vormen in de sterren. Allemaal tevergeefs want er is uiteindelijk maar zo veel dat we kunnen doen met ons leventje. En ons leventje draait eigenlijk om dezelfde dingen als bij andere dieren: eten, seks en doodvallen.

En liefde natuurlijk. Want zelfs ik ben niet cynisch genoeg om het belang van liefde te ontkennen.

We praten over dieren in het nauw, alsof we zelf niet even wilde sprongen maken. We praten over dierlijke instincten, alsof we zelf vrij zijn. We praten over inteligentie, alsof we begrijpen wat dat is. Sinds kort zijn we iets anders artificiele inteligentie beginnen noemen. Misnoemen. Het lijkt voor geen meter op de echte inteligentie van dieren, maar het verraad wel hoe wij denken dat inteligentie werkt. Wat wij denken dat het is. En hoe ver we er naast zitten.

De blinden leiden de blinden en ik klaag er over alsof ik wel de dingen kan zien. Maar al dat ik zie is een puinhoop. Een explosie die iemand gepauzeerd heeft, waarin wij nu leven. En ik weet niet waarom alles ontplofte, waarom alles vervalt, waarom wij niet beter zijn dan de vonken waaruit we gemaakt zijn. Ik weet niet waarom vormen in onze explosie, zoals de vormen in wolken en in vallende golven in de branding van de zee; waarom zij denken dat ze bestaan en denken dat ze sterven wanneer ze terug uiteen drijven. En toch zou ik het ook graag hebben dat alles waarvan ik hou, zijn vorm behoudt. En dat ik er nog even zal zijn, om het mee te maken. Om jullie te kunnen vertellen over het vuurwerk dat ik zag. Al is het maar zodat jullie het hoofd kunnen schudden en zeggen:

"Hou toch op met die existentiele zever, jij blinde omhooggevallen aap."

[devosopmaandag]

Voorbij het zwart

Niet eerder brachten we in het voorjaar twee maanden in een dórp door in Frankrijk. Alle vorige keren waren het huizen die meer buiten lagen. Niet eerder voelde ik ook de tijdelijkheid van ons verblijf zo sterk. Dat had alles te maken met de mensen die ik wekelijks en sommigen bijna dagelijks zag, zoals de zachtmoedige wat fragiele kunstenaar, de oude Fransman geworden Deen en zijn vrouw, de bakkersvrouw, het echtpaar van de epicerie en hun volwassen zoon. Onze levens raakten elkaar even, soms was de hoeveelheid precies goed, spijtig genoeg te weinig of juist bijna te veel. Die tijdelijkheid deed me nadenken over wat dat eigenlijk is, deelgenoot worden van elkaar. De kwestie is hoeveel je wilt (weg) geven van je zelf, hoeveel je van de ander toelaat.

Een relatie aangaan met anderen ontstaat ook bij het lezen van een roman of het kijken naar een film. Tijdens ons verblijf daar had ik ongelooflijk sterke en nauwe relaties met enkele mannen, vrouwen en kinderen – alleen waren het personages uit boeken. De intimiteit die schrijvers weten te creëren tussen jou als lezer en de romanpersonages nemen we voor vanzelfsprekend, maar eigenlijk is het een klein wonder. Je volgt hun binnenlevens op de voet, je weet dingen die je van je eigen levenspartner niet eens weet.

Van G kreeg ik 'Voorbij het zwart' van Hilary Mantel*. Hij weet dat ik een bewonderaar ben, maar hij wist niet dat de roman over een medium en haar assistente gaat. Mijn kinderlijke nachtangst, die ik nooit helemaal ben kwijtgeraakt, maakt dat ik (over)gevoelig ben voor 'suspense', voor kleine kraakjes in het donker, voor een figuur in tegenlicht in het bos, voor ramen in het donker die alleen jezelf spiegelen. Horrorfilms zijn absoluut taboe. In een eerder huis in Frankrijk werd ik geplaagd door herhaaldelijk geklop in het onderhuis, dat mijn hartslag deed versnellen.

Nu is daar dus Alison Hart, professioneel medium, haar assistente Colette en er is Morris, Alisons spirituele gids, die alleen voor haar zichtbaar is. Deze Morris is een vuilbekkend klein stuk vreten. Zelf zegt ze dat als haar publiek zou voelen wat zij ervaart als de doden haar terroriseren ze niet zouden “weten hoe snel ze zich uit de voeten moesten maken. [–] Het zou hun dood worden.” Op een nacht, na flink gelezen te hebben, durfde ik niet te gaan slapen, zozeer had de roman iets diep van binnen in mij in trilling gebracht.

Mantels sublieme stijl maakt dat ik op driekwart van het boek heb durven komen. Ik schoot soms luid in de lach, bewonderde haar absolute beheersing van die wereld, voelde mee met de lijdende, veel te dikke Alison, de cynische, wat verloren Colette. Morris boezemde mij grote weerzin in, en dan zijn er nog genoeg fascinerende en soms verontrustende bijfiguren, levensechte (in de roman dan) en die uit het dodenrijk. Ik heb mijzelf al flink gegeven, nu nog het laatste kwart.

*'Voorbij het zwart' | Hilary Mantel (1952-2022 | vertaling: Harm Damsma en Niek Miedema | Meridiaan Uitgevers 2023 | oorspronkelijke uitgave 2005

[iklees]

De Russische Connectie / Gerrit Barendrecht

Katz & De Morsain #2

Ida begint te beseffen dat haar relatie met Katz maatschappelijk onmogelijk is: haar vader zal nooit toestemming geven voor een huwelijk, maar als ze elkaar ongehuwd blijven zien en liefhebben, komt dat onherroepelijk ooit aan het licht met grote schade voor henzelf en hun familie. Als haar oudste zus, die het heeft ontdekt en haar de les leest, kort daarna zwaar gewond raakt bij een aanslag op een tram, midden op de Dam, voelt Ida zich heel even opgelucht, maar daarna zet ze alles in het werk om de dader te achterhalen. Katz is via een omweg met dezelfde zaak bezig; hij is met groot gevaar voor eigen leven geïnfiltreerd in een groep radicale socialisten. Hij leert daardoor nog beter het leven aan de onderkant van Amsterdam kennen, en krijgt ook enig begrip voor de mensen die zich laten gebruiken voor de gewelddadige acties.

'Je weet niet waar je het over hebt,' zegt Katz. 'Ik denk het wel.' 'Ik denk het niet. Jouw wereld is die van de Keizersgracht. Je bent in zoveel luxe opgegroeid dat je het niet eens meer ziet. Die mooie suède handschoenen die je aanhebt kosten meer dan een fabrieksarbeider in een jaar verdient. Jij zult nooit, nóóit armoede kennen. Het is een theoretisch begrip voor je. Zelfs al zit het je financieel tegen, dan zal er altijd een vangnet zijn. Een niet weg te denken zekerheid dat er altijd geld zal zijn. Altijd. Dit,' zegt hij en hij wijst in het rond, 'is alles wat ik heb. Jij noemt het een rothok, maar het is mijn huis. De kans dat ik groter zal wonen dan dit is nihil. Als ik politieman af ben, wat eens gaat gebeuren, kan ik zelfs dit niet meer betalen. En ik heb het nog goed. Er zijn mensen voor wie de enige zekerheid is dat ze hun hele leven in ellende door gaan brengen. Dat er niemand is om ze te helpen. Geen persoon, geen stad, geen overheid. Geen uitweg. Rug tegen de muur. Permanent. Je lichaam kapot van het werk in de fabriek. Creperend omdat je geen dokter kunt betalen, wegkwijnend tussen je stervende kinderen in een donker hol. Wachten tot je doodgaat. Of je moeder wordt voor je ogen vermorzeld door een stoommachine en daarna mag je de machine schoonmaken. En als je dan, wanhopig en geholpen door een gehandicapte mooiprater, het systeem op wilt blazen dat die fabrieken en die levensomstandigheden mogelijk maakt, als je zelfs bereid bent daar je leven voor te geven, dan komt een rijke juffrouw die in haar hele leven nooit iets tekort is gekomen je postuum voor lafaard uitmaken. Reptiel. Pissebed. De lucht die je inademt niet waard. Dus ja, arme Betsy. En arme Stien.'

Spannend, want de 'Russische connectie' die op de achtergrond aan de touwtjes trekt is meedogenloos. Het leven van Ida, Katz en veel onschuldige Amsterdammers loopt gevaar, als zij niet op tijd weten te achterhalen door wie, hoe en wanneer een nog veel grotere aanslag is gepland.

[veselinasboekenkast]

Deel 3- Hoofdstukken 10-13 van De Avond is ongemak

Hoofdstuk 10

De volgende dag begonnen Jas en haar vader met het mollenklemmen. Dat is de gaten in de grond die door de mollen kwamen dicht te vullen zodat ze niet verder konden groeien. Ze merkt op aan haar vader al een paar dagen niet geschoren heeft. Wat hij normaal gezien elke dag doet. Ietsjes verder kan je lezen dat Jas een normale conversatie voert met haar vader over de toekomst. Jas vraagt of haar moeder ooit voor god zal trouwen. De vader antwoordde niet direct. Direct daarna zegt Jas: 'Ik ga nooit trouwen, ik ga naar de overkant', de vader vond dat natuurlijk niet zo leuk om dat horen. En zegt dat goede gelovigen altijd trouwen. Jas weet niet wat ze erop moet antwoorden. De vader blijft verder praten en zegt:' je weet hoe het met je broer is afgelopen, wil jij dat ook?, ik denk dat Jas een beetje bang werd. Ze wou zeker en vast niet sterven voor die redenen. De vader is daar ook nog niet gestopt hij zei ook dat ze die stomme jas van haar moet uitdoen en dat dan moeder weer normaal zal doen. Hij dreigde Jas daarmee. Eenmaal binnen scheiden ze hun wegen en gaat ze naar boven.

Hoofdstuk 11

Jas hoort haar ouders ruzie maken over hun melk klanten en dat die er niet meer zijn. Ze geven beide elkaar de schuld. Jas begint al te stressen over wie hun voor het eerst zal verlaten en waarom. Ik snap haar wel. Het is niet aangenaam om je ouders te horen ruzie maken. Dan komt Hanna in de buurt en Jas zegt dat ze weesjes zullen worden. Kinderen zonder ouders. Dan voelt ze ineens dat haar zus heel warm en koud tegelijk is. Ze weet niet of ze hulp moet vragen aan haar ouders die nu op dit moment aan het schreeuwen zijn tegen elkaar of dat ze het zelf moet oplossen. Ineens valt Hanna naar beneden en vraagt Jas of ze oke is. Jas begint te denken over hoe Hanna zo een grote koorts kon krijgen. Misschien doordat ze haar in het water heeft gegooid? Direct daarna begint ze haar excuses aan te bieden en brengt ze haar naar haar bed. En zegt ze dat ze voor haar zal bidden. Hanna dankt haar.

Hoofdstuk 12

'Vandaag zullen ze naar de overkant gaan'. Dat is de eerste zin die ik lees. Het is aan het sneeuwen en obbe staat al buiten in de tuin iets te doen. Ze gaat naar Obbe en vraagt wat hij aan het doen is. Hij is een offer aan het brengen antwoord hij. Hij gaat blijkbaar een haan doden. Dan komt vader naar buiten. Obbe heeft net de haan dood gedaan en vlucht ermee weg. Jas blijft daar verbaasd staan. Jas gaat effe in de sneeuw liggen, maar na een tijdje kan ze er niet meer uit komen. Haar lichaam is al zijn energie verloren. Dan aait ineens de vader haar wang. En tilt haar op. Voor een paar seconden dacht ze dat ze aan het dromen was. Pas daarna realiseert ze dat haar vader haar heeft geholpen. Hij zegt: 'Ga naar binnen, ik kom zo je jas uitdoen'. Ze gaan samen naar binnen en de vader doet inderdaad haar jas uit. Dit was best een symbolisch moment voor iedereen. Daarna ziet ze Hanna die een sneeuwman aan het bouwen is, ze krijgt allemaal oude herinneringen toen ze dat nog allemaal samen deden.

Hoodstuk 13

Dit is de laatste hoofdstuk van het boek. Jas wordt wakker en gaat naar beneden. Ze komt de keuken binnen en ziet een briefje liggen op het aanrecht. De moeder heeft geschreven dat er een huisbezoek aan de gang is en dat ze niet mogen storen. Meestal moeten ze ook mee zitten aan tafel, maar deze keer niet. Jas is daar zeer blij mee, nu mag ze doen wat ze wilt voor het komend uur. Ze besluit om naar de kelder te gaan om te zien wat er daar gebeurd. Ze ziet van alles liggen. Brood, vlees, oliebollen nog veel meer. Ze weet ook dat er een vriezer aanwezig waar ze niet in mag kijken. Hij is ook heel moeilijk te openen. Ze besluit om het toch te openen. Ziet niks speciaal. Ze voelt de kou van de vriezer en denkt direct aan Matthies. Hoe hij zich moest voelen. Dan besluit ze dat ze ernaast zal gaan zitten. Uiteindelijk heeft Jas het gevoel dat het hier voor haar opzit en dat ze niet verder kan leven zonder Matthies. Ze zegt: Ik kom eraan, lieve Matthies. Een harde klap volgt, het vriezerlichtje floept uit. Het wordt pikkedonker en stil. Ijzig stil. Dit is de laatste zin die in het boek staat. Het is zeer triest. De ijzig stil verwijst opnieuw naar Matthies en dat vond ik best mooi. Uiteindelijk is dit niet de einde die ik wou voor haar, maar het kan misschien wel de beste zijn voor haar. Ze was een zeer fragiel meisje en wist niet hoe ze zelf verder moest leven. Ze moest haar ouders erbij hebben, maar spijtig genoeg waren die er niet voor haar en voor hun andere kinderen.

Zo dit is het einde. Er komen nog dingen over dit boek later online.

Tot dan!

Veselina☺︎

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Zing voor de HEERE een nieuw lied, want Hij heeft wonderen gedaan; Zijn rechterhand en Zijn heilige arm hebben Hem overwinning gebracht. (Psalm 98:1, EV) Lees verder Galaten 5:19—24. Wat is jou strijdkreet? Er was de afgelopen dagen veel goddeloosheid in Londen. Ik zie graag heilige vrolijkheid, en ik vind het mooi om te zien hoe mensen feestvieren. Ik hou van Kerst. Ik hou van de vrijgevigheid van hen die aan de armen geven. Ik zal niet ophouden met glimlachen. God verhoede mij! Maar kunnen mensen niet gelukkig zijn zonder dronkenschap? Kunnen ze niet vrolijk zijn zonder godslastering? Zijn er geen andere manieren te vinden om echt plezier te vinden zonder dat je je ziel aan de duivel moet verkopen? Oh vrienden! In deze grote stad gaan er duizenden over de straat met de kreet: “Zonde, en het plezier daarvan! Waar is de concertzaal? Waar is de casino? Waar is de kroeg? Waar is de balzaal? Zonde, en het plezier daarvan!” Oh Satan, je hebt veel soldaten en het zijn echt dappere soldaten. Ze zijn nooit bang voor jou zaak, ze schamen zich niet voor je naam en je onheilige werk. Ja, je wordt goed gediend, oh vorst van de hel! En rijk zal het loon zijn wanneer jou slaven het vuur krijgen waarvoor ze gewerkt hebben. Maar ik hoop en vertrouw erop dat er sommigen zullen zijn die hun toon zullen veranderen. Je heb je kleuren nog niet aan de mast gespijkerd, toch? Zelfs als je dat al gedaan hebt, door Gods genade zou ik alle spijkers eruit halen. Weet je zeker dat je wilt sterven? Wil je de duistere vorst voor eeuwig dienen en met hem vergaan? Jezus Immanuel, de Kapitein van onze verlossing, gebiedt me je toe te roepen: “Strijd onder Mijn banier.” Geloof in Hem, vertrouw op Hem en leef! Oh, vertrouw op de verdienste van het kruis, de waardigheid van het bloed, Zijn tranen en stervende kreunen. Dit is het om Christen te zijn, en telkens weer zal je strijdkreet zijn: “Heiligheid, en het kruis daarvan!” Ter overdenking De kreet “Wat heb ik met U te maken, Jezus?” (Lukas 8:28) kan snel vervangen worden door het verlangen om Jezus te volgen en van Hem te getuigen (Lukas 8:38—39). Onder de overtuiging van zonden was zelfs de kreet “Kruisig Hem!” (Lukas 23:21,23) binnen enkele weken verdrongen door de vraag “Wat moeten wij doen?” (Handelingen 2:36—37). Heb jij je toon veranderd en de Heere gebeden om je te redden (Handelingen 2:21)? Preek 496, 28 december 1862

[jurjenkvanderhoek]

DE ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE TOT DE WAARNEEMBARE SCHOONHEID

Ze werd afgewezen door de ballotagecommissie van de Gerrit Rietveld Academie. Ze kon namelijk haar meegebrachte uiteenlopende werk volgens deze niet bevredigend duiden. Waar was zij, waar zat haar stijl in dat verhaal. "Alles! Overal!", riep ze boos. Want stijl kun je niet zoeken, stijl overkomt je, vond ze toen en vindt ze nu nog. Daar waren de heren dus niet zo van gecharmeerd. Ze was niet te plaatsen en ging haar eigen weg. Overkomt dat niet dikwijls de geboren artiest, dat deze niet in een vakje te plaatsen is. Dat ze nergens bij passen en zich maar moeilijk kunnen aanpassen.

Het nieuwe kunstboek van Gezien van de Riet heeft die getergde uitroep van toen nu als titel mee gekregen. In het daarin afgedrukte werk is zij overal te vinden, in alles. Alles ademt haar sfeer, overal drukt haar stempel. Van de stijl kun je zeggen dat deze realistisch is, wanneer je het toch perse in een vakje wilt vouwen. Geïnspireerd door natuur met voorliefde voor de boom als individu. Maar ook de leegte van het strand en de volheid van een wolkenlucht spreken haar aan, als persoonlijkheid. Onderweg in de trein of op een plein schetst zij dan de mens. En tijdens sessies modeltekenen is het figuur het lijdend voorwerp. Gezien van de Riet vindt haar inspiratie om zich heen, in alles ziet ze, overal ontdekt ze. Met een oog voor de romantiek in de zichtbaarheid. Ze is stellig van mening dat zij een illusie op het platte vlak maakt, niet een kopie van de werkelijkheid weergeeft. Een afdruk van de werkelijkheid kan trouwens helemaal niet bestaan, want het zichtbare is driedimensionaal terwijl het schilderij een plat vlak is.

Schrijver Nicolien Mizee geeft in de tekstbijdrage aan dat Gezien van de Riet voor haar geen onbekende is. Ze troffen elkaar ooit bij een cursus tekenen naar levend model. Mizee was model en werd door Gezien getekend. Van de Riet wil echter geen standjes van een kwartier, maar wil langer kunnen werken aan een stand, wenst poses van enkele uren. Geen schets, maar een uitgewerkte tekening. Niet snel de houding in en uit de vingers krijgen, maar aandacht hebben voor lijn en detail. Dat is wat deze kunstenaar kenmerkt, een aandachtig kijken en gedetailleerd werken. "Een beetje schetsen kan iedereen, ik wil verder komen." Van de Riet gaat daarom zelf een modelklas organiseren en vindt geconcentreerde tekenaars die net als zij ingespannen en verdiept willen werken. Tekenaars, die eerst het technische aspect onder de knie willen en later pas aan een gelijkenis van de werkelijkheid beginnen. Jaren later treffen Mizee en Van der Riet elkaar weer. Mizee is gevierd auteur geworden en Van der Riet een technisch perfect kunstenaar. Werkend naar de natuur. Met de boom als model, die zij als individu portretteert. De uitdrukking van het karakter weet ze minutieus te pakken. Zowel in de mens als in de boom of het landschap.

De uitgave "Alles! Overal!" kan een catalogus zijn, een oeuvre overzicht, althans een dwarsdoorsnede daarvan. Een portfolio bij een CV om te laten zien wat je als kunstenaar in je mars hebt. Maar het is veel meer dan dat. Het begeleidt een tentoonstelling van het werk bij Kunstzaal Van Heijningen op het Noordeinde in Den Haag. Tot en met zondag 17 december is het werk van Gezien daar te zien. Hoewel het boek veel voorbeelden van schilderijen en tekeningen laat zien, is het maar een klein deel van wat werkelijk uit het atelier komt. Wel karakteristiek en representatief voor het totale aantal aan werkstukken tot nu. De uitgave is tevens een soort werkboek, een geschrift met aantekeningen. De afbeeldingen namelijk worden ondersteund door notities van de kunstenaar. In deze aantekeningen doceert zij als het ware in de persoon van leermeester de lezer. Haar manier van werken doet zij uit de doeken. De zaken die haar aan het hart gaan. De dingen waarin Gezien inspiratie vindt. En de daad wordt bij het woord gevoegd, de afbeeldingen illustreren de ‘lessen’. Van de Riet schrijft onder meer over het vak, het kijken, het eigene, het persoonlijke en het schone. Het portret, de natuur, het pastelleren, het tekenen en plein air schilderen.

“Een blijvende voorwaarde voor schoonheid in de kunst is een goede compositie. (…) Hoe groter de valbekwaamheid, hoe rijker en treffender het kunstwerk.” Gezien van de Riet hecht grote waarde aan techniek en inzicht boven zelfexpressie. Wanneer de basis goed in de vingers zit ontwikkelt dit zich verder om te kunnen uiten wat je voor de geest zweeft schrijft ze. En dat straalt haar kunst uit. Het zit perfect in elkaar, kan zo in de werkelijkheid geplaatst worden. Maar haar omgeving, haar mens en boom, haar wolk en berg, is niet de realiteit. Er hangt voortdurend een kunstzinnige sfeer om die ogenschijnlijke werkelijkheid heen. Een emotionele trilling, een beklemmende nevel. Ontroering is haar sleutelwoord, haar kompas, het is het ware, de smaak voorbij. Het is illusie, een ruimte oproepen in het platte vlak.

Bladerend door het boek valt het technisch perfecte kunnen van Van de Riet indringend op. Maar niet zo volmaakt dat de wind in de takken beweegt, het herfstblad zo van de afbeelding kan dwarrelen, de wolken langs de hemel dwalen en het model ieder moment kan opstaan en weglopen. Het blijft een bevroren moment. De platen schuren evenwel tegen de werkelijkheid, maar het gevoel resteert dat dit het niet echt is. Dat maakt het schilderij tot kunst. Het lijkt echt, maar het is fantasie met de voeten in de aarde. Het geziene krijgt een bovennatuurlijke waarde mee. Het is geen reproductie of evenbeeld, het is een unieke kijk van de kunstenaar op het zichtbare. Niet-tastbare emoties zichtbaar maken, zodat het innerlijk leven in het uiterlijk verschijnt aldus omschrijft ze dat. Dat geldt voor de mens evenzeer als voor de boom of de wolk. Van de Riet legt het leven vast en daardoor doet haar werkelijkheid zo echt aan.

“Sfeer en beleving zetten zich vast in het geheugen.” Het gevoel dat de kunstenaar treft in een situatie, op een moment. Die stemming wil ze vastleggen op doek, dat oorspronkelijke gevoel. En die sfeer brengt ze over op de kijker. Haar gevoel bij het moment wordt in een flits de beleefwereld van de beschouwer bij het zien van haar werk. Deze herkent er het zijne en het hare in, een persoonlijke beleving. De kunstenaar kan een detail toevoegen waardoor de dode materie van verf en drager opeens begint te leven. Doordat Gezien van de Riet de techniek van het schilderen in de vingers heeft kan ze de illusie perfect oproepen. Laat zij de uitgesmeerde klodders verf op het paneel bewegen en compositorisch tot een beeld samenvallen. Het is echt wat ik zie. Maar niet zo echt dat het de werkelijkheid is. Het is haar perspectief van de realiteit, haar beschouwing van de zichtbare wereld. Daarin lijkt alles te kloppen, maar het zweeft boven die overeenkomst. Het correspondeert met de werkelijkheid, maar rijmt er niet mee. Er is overeenstemming, de werkelijkheid gedoogt het beeld ervan. Maar de kunstenaar voegt net dat element toe waardoor de realiteit kunst is.

Of, tot slot, zoals Rob Møhlmann het zegt: “Gezien van de Riet toont in haar werk een onvoorwaardelijke liefde voor de waarneembare schoonheid en wat meer is ze weet aan de uitdrukking daarvan een eigen gezicht te geven. Dat resulteert in een poëtisch realisme, stevig geënt op de niet bedachte, onnavolgbare, abstracte patronen in de natuur.”

Alles! Overal! Gezien van de Riet. Schilderijen, tekeningen en tekst. Met een tekstbijdrage van Nicolien Mizee. Uitgave Van Spijk Art Books, 2023.

[anotablequestion]

Voorkennis

Als je moet handelen in een situatie, probeer je eerst te bedenken of je een referentiekader hebt waardoor je weet wat je zou kunnen doen. Je kunt stellen dat er ´meerdere wegen naar Rome leiden´, dus dat je alle opties moet langsgaan om te kunnen beargumenteren of jouw handelswijze past bij de problemen die je tegenkomt.

Je zou willen weten of het nodig is dat je op deze manier handelt, of wat je op dit moment doet ook juist is. Je zou er zelf tevreden over kunnen zijn, maar zijn anderen dat ook? Vinden we allemaal dat wat jij hebt bedacht de beste optie is? Zijn er alternatieven en vinden we het waardevol genoeg om alle alternatieven te overleggen?

Als je op een manier handelt, zou ik graag willen weten waarom je dit doet. Dit geeft mij duidelijkheid, zorgt ervoor dat ik begrijp wat je bedoelt, ik kan meegaan in wat jij doet of kritiek geven en communiceren waarom ik andere acties had bedacht. Doen wat jij doet omdat jij dat een goed idee vindt, is nog niet direct ook wat ik een verstandig idee vind. - Trial and error: handelen gebaseerd op voorgaande ervaringen, waardoor je een gewenste reactie krijgt.

De transactionele analyse: scriptcirkel Het interpreteren van een reactie is nog niet direct passend bij wat ik had kunnen doen. Je trekt een conclusie uit mijn gedrag, krijgt een overtuiging en gaat hieruit handelen. Je stemt jouw gedrag af op je overtuiging, waardoor je een besluit neemt: als ik dit doe, dan reageert ze zo. Is dit eigenlijk wel de bedoeling? Als je gaat communiceren over de onderliggende overtuiging, zou je een veranderd effect kunnen ervaren. Bedoelde ik het eigenlijk wel zo, was er een misverstand, ontevredenheid of moet ik mijn gedrag aanpassen zodat je wel de ruimte ervaart om te doen wat jij wilt?