#Psychologia Koloru

[xlmeblepl]

Psychologia Koloru w Dekoracji Wnętrz: Wykorzystując Moc Koloru

Kolor odgrywa kluczową rolę w dekoracji wnętrz, wpływając na nastrój, postrzeganie i atmosferę. Zrozumienie psychologii koloru może pomóc Ci stworzyć przestrzenie, które wywołują pożądane emocje i energię. Oto jak wykorzystać moc koloru w dekoracji wnętrz:

1. Kojący Błękit: Odcienie błękitu, takie jak delikatny błękit nieba lub spokojna granatowa, wywołują uczucie spokoju i serenady. Wprowadź odcienie błękitu do sypialni i miejsc relaksu, aby promować spokojny sen i relaks.

2. Energizujące Żółcie: Żółty kojarzy się z radością, optymizmem i energią. Użyj odcieni żółtego, od słonecznej cytryny po złoty ochrę, w miejscach, gdzie chcesz stworzyć żywą i podnoszącą na duchu atmosferę, takich jak kuchnie i jadalnie.

3. Kojące Zielone: Zieleń symbolizuje naturę, wzrost i odnowę, co czyni ją idealnym do tworzenia harmonijnych i zrównoważonych środowisk. Przynieś naturę do środka za pomocą odcieni zieleni w salonach, biurach domowych i miejscach medytacji, aby stworzyć poczucie spokoju i związku z naturą.

4. Pasjonujące Czerwienie: Czerwony to odważny i pasjonujący kolor, który pobudza zmysły i zwiększa poziom energii. Wprowadź odcienie czerwieni, od głębokiego bordo po żywy szkarłat, w miejscach, gdzie chcesz stworzyć poczucie podekscytowania i intymności, takich jak jadalnie i miejsca rozrywki.

5. Neutralne Podstawy: Neutralne kolory, takie jak beż, taupe i szary, stanowią ponadczasową i wszechstronną bazę dla każdego stylu dekoracji. Użyj tonów neutralnych jako bazy i uzupełnij je akcentami koloru, aby dodać zainteresowania wizualnego i głębi Twojej przestrzeni.

6. Serenada na Białym Tle: Biały kojarzy się z czystością, prostotą i czystością, co czyni go popularnym wyborem dla minimalistycznych i nowoczesnych wnętrz. Użyj bieli jako dominującego koloru w niewielkich przestrzeniach, aby stworzyć iluzję przestronności i lekkości.

7. Elegancja Czerni: Czarny dodaje dramatu, elegancji i szyku każdemu pomieszczeniu. Użyj czarnych akcentów, takich jak meble, dodatki lub ściany akcentowe, aby stworzyć kontrast i wizualny efekt w nowoczesnych i stylowych wnętrzach.

8. Zrównoważone Kolory Ziemi: Naturalne odcienie, takie jak terrakota, rdza i oliwka, dodają ciepła i stabilności wnętrzom inspirowanym naturą. Wprowadź kolory ziemi w elementy dekoracyjne, takie jak tekstylia, dzieła sztuki i dodatki, aby stworzyć przytulną i zapraszającą atmosferę.

9. Zabawne Pastelowe Kolory: Pastelowe kolory, takie jak delikatny róż, miętowa zieleń i lawenda, dodają zaczarowany i zabawny akcent do każdego pomieszczenia. Użyj pastelowych odcieni w pokojach dziecięcych, łóżeczkach niemowlęcych lub przestrzeniach kreatywnych, aby wywołać poczucie niewinności i wyobraźni.

10. Osobiste Wyrażenie: Ostatecznie, najlepszym schematem kolorów dla Twojego domu jest ten, który odzwierciedla Twój osobisty styl, preferencje i osobowość. Eksperymentuj z różnymi kolorami, teksturami i wzorami, aby stworzyć przestrzeń, która jest wyjątkowo Twoja.

Dzięki zrozumieniu psychologii koloru możesz skutecznie wykorzystać kolor w dekoracji wnętrz, tworząc przestrzenie, które nie tylko wyglądają pięknie, ale także wywołują pożądane uczucia i emocje.

Odkryj świat możliwości kolorystycznych dla dekoracji wnętrz na xlmeble.pl. Odkryj szeroki wybór mebli, tekstyliów i dodatków we wszystkich kolorach tęczy.

[myslodsiewniav]

21 października 2023

Zwieńczenie tego AKTYWNEGO W OPÓR tygodnia w postaci ROZPOCZĘCIA STUDIÓW.

Jestem zachwycona.

Totalnie.

Widzę, że trochę jest rozpierdziel informacyjny, ALE jakość wykładów i celów przygotowania materiału, programu studiów itp - TO JEST BAJKA!

Jestem zachwycona.

Poryczałam się, jak wykładowca powiedział "Jesteśmy tu by TWORZYĆ, a wszystko co przez następne miesiące, a potem semestry będziemy robić to poznawać narzędzia by móc TWORZYĆ" - wzruszyłam się na maksa. Na architekturze mówiono mi tyle razy, że ważne są przepisy, ważne jest przestrzeganie ograniczeń, że tworzysz tylko to co ktoś inny Tobie narzuci i tylko tak, jak chce klient. Moja inicjatywa miała być jedynie rzemieślnicza, miałam korzystać z wiedzy i być narzędziem dla zleceniodawcy do uzyskania celu, jego wizji. Moja usługa miała być pozbawiona "mnie", a pełna "jego/jej", ja miałam jedynie katalizować przepisy, materiały, ergonomie, psychologię koloru, ekologię, socjologię, budownictwo. A tutaj wykładowca mówi mi, że POKAŻE mi jak być lepszym TWÓRCĄ i trafiać do swoich klientów, szukać najlepszego języka komunikacji.

Dowiedziałam się dziś, że jestem na kierunku łączącym cechy nauki ścisłej i artystycznej, będę zajmować się cyfryzacją, technologiami, AI, posiłkować badaniami naukowymi, statystyką, matematyką (boje się już tego!) oraz sztuką i naukami humanistycznymi jak historia, filozofia, komunikacja, ale będzie też praca z dźwiękiem, z obrazem, będzie teatr, będzie film, będzie pracownia fotograficzna zorientowana na różne tematy artystyczne i marketingowe, będzie psychologia, socjologia... OMG jak ja się jaram! Jak cudownie!!!

Już mam literaturę do czytania - jeszcze na wykładzie sprawdziłam czy mam te książki w ramach mojego abonamentu na empik go (niektóre mam, ale niestety w formie e-booków... Ech... wolałabym audiobooki)! I jestem w opór tego ciekawa! W tygodniu zacznę połykać wiedzę.

Nie poznałam jeszcze nikogo - na pierwsze zajęcia pojechałam prosto po obiedzie (a na obiad wpadłam szybko prosto z Urzędu Stanu Cywilnego ze ślubu), a potem po pierwszej serii wykładów jakoś nie spiknęłam się z nikim.

Wychodząc z wykładu słuchałam jak ludzie narzekają, że było tak straszliwie nudno, nieciekawie i męcząco - a mnie to tak ciekawiło! I przez to trochę poczułam, że trudno z tymi wokalnymi narzekającymi znaleźć wspólny język. Ech.

Dziewczyna obok której siedziałam na sali wykładowej obcięła mnie kilka razy bardzo nieprzychylnym spojrzeniem.

Śmiać mi się chciało całkiem xD

Poczułam ZNÓW ten nieprzyjemny VIBE - młodzi ludzie w nowej grupie, tworzyli się w grupki, próbowali się wybadać, chcieli być bardziej fajni niż inni, a zarazem bardziej lekceważący i zbuntowani. Każdy każdego obcinał niechętnym spojrzeniem. No ten vibe. Grupki fajnych i fajniejszych. Grupki milczków itp.

No i do tego jestem starsza od tej młodzieży też tak zwyczajnie z wyglądu - myślę, że niektóre osoby trzymają wobec mnie rezerwę ze względu na to.

Póki co - po pierwszym dniu - nie mam z tego powodu problemu, ani mnie to nie martwi. Będzie jak będzie. Jeszcze nie znam grupy (nie miałam zajęć w grupie), a od grudnia nie będę ich widywać na żywo wcale. Nie wiem czy tam znajdę przyjaźnie, mam nastawienie otwarte, chętnie poznam nowych ludzi. Po prostu moim priorytetem jest WIEDZA, nauka. TAK SIĘ CIESZĘ!

Nie mogę się doczekać kiedy będę w końcu miała zajęcia z projektowania! I rysunek! :D Ciekawe czy będzie malarstwo! :D

Baaaaardzo się cieszę.

Bardzo.

Wzrusz.

A!

I jeszcze w przerwach między wykładami dzwonili do mnie przyjaciele ciekawi moich wrażeń po 1 dniu. No więc miałam masę wsparcia osób, które już są moimi przyjaciółmi i których też wzruszyła moja radość.

Mega się cieszę.

[mentally-decaying]

Lista dziesięciu rzeczy, które możesz robić zamiast jedzenia <3

1. Różnego rodzaju projekty artystyczne.

Bullet journal, scrap-booki, szydełkowanie, szycie, rysowanie, malowanie, kaligrafia. Jest wiele fajnych rzeczy, które można zrobić i nie trzeba mieć jakiegoś talentu żeby wyglądały ładnie i przynosiły satysfakcję. Dużo fajnych inspiracji znajdziesz na pintereście czy tiktoku. Może znajdziesz nawet nowe hobby.

2. Pisanie.

Opowiadania - krótkie czy długie. Eseje na jakikolwiek temat, który cię interesuje. Muzyka, poezja, dziennik. Opowiadanie o twoim życiu, kiedy już będziesz chuda i perfekcyjna, które również może ci służyć za motywację. Znów - to co piszesz nie musi być świetnie, o ile dobrze się bawisz robiąc to.

3. Nauka.

"Who cares if I'm pretty, if I fail my finals?" Być może jesteś do tyłu z materiałem w szkole. Może chciałabyś mieć ładniejsze notatki? Może zawsze było coś co cię interesowało - jakiś język, kultura, psychologia, ale nigdy nie miałaś na to czasu. Jest tyle ciekawych rzeczy, które można poznać. Nie ograniczaj się, nauka nie musi być obowiązkiem

4. Czytanie.

Ta jedna książka, która leży na twojej półce, cała w kurzu i czekająca aż w końcu ją podniesiesz. Ciekawa historia sprawi, że zapomniesz o jedzeniu, a czas minie nim się obejrzysz.

5. Idź na spacer.

Jest tyle ładnych miejsc, które czekają aż je odkryjesz. Może znajdziesz jakieś miłe, ciche miejsce idealne do odpoczynku. Dodatkowy plus - spala kalorie i regularne spacery usprawniają metabolizm. Jeśli myślisz, że będziesz się nudzić, nie musisz iść sam. Pójdź ze znajomymi, albo wykorzystaj ten czas na przemyślenia i słuchanie muzyki.

6. Posprzątaj lub zreorganizuj swój pokój.

O wiele milej jest spędzać czas w czystej przestrzeni. Więcej miejsca, wszystko poukładane i nie będziesz już musiała szukać tej jednej rzeczy, która "przecież zawsze jest w jednym miejscu" i której i tak nigdy nie umiesz znaleźć.

7. Udekoruj swój pokój.

Pinterest i tiktok, choć głównie pinterest to moje główne koniki jeśli chodzi o szukanie pomysłów na różne dekoracje do pokoju i ich ułożenie. Jest naprawdę dużo ładnych dla oka rzeczy, które nie wymagają dużego budżetu (czasem nawet żadnego), któe nie trwają nie wiadomo ile tygodni. Można się przy tym naprawdę dobrze bawić i końcowo masz coś na co miło się patrzy.

8. Maratony filmowe. Nie potrzebujesz jedzenia, aby je zrobić. Przygotuj sobie swoje ulubione napoje. Zrób herbatkę. Kocyk, dużo poduszek i coś wygodnego do ubrania. Filmy, seriale, kreskówki czy serie, które uwielbiałaś w dzieciństwie. Jeśli skupisz się na historii, którą oglądasz jedzenie nawet nie przejdzie Ci przez głowę.

9. Puzzle. Okej, jeśli nie lubisz puzzli - możesz traktować ten post jako "9 rzeczy, które można zrobić zamiast jedzenia". Uwielbiam puzzle z wielu, wielu powodów. Głównie dlatego, że strasznie wciągają - jak już zacznę to szybko się nie oderwę. Plusem jest to, że jest wiele naprawdę pięknych puzzli. Na przykład z obrazów, które potem można zawiesić na ścianie i wyglądają super. Dają super satysfakcję i wciągają mocno. Muzyka albo jakiś podcast, napój zero i puzzle i potrafię 8 godzin nawet nie pomyśleć raz o jedzeniu.

10. Pomaluj paznokcie.

Nawet jeśli masz hybrydy i nie musisz czekać długo aż lakier zaschnie to wciąż samo pomalowanie paznokci trochę trwa. Może spróbuj czegoś nowego - koloru czy wzoru. Jest dużo opcji, trzeba tylko być kreatywnym. Nawet jeśli nie masz pomysłu to zawsze jest pinterest.

Jeśli doczytaliście do końca, to bardzo dziękuję. Miło mi naprawdę. Reblogi i serduszka będą bardzo mile widziane zwłaszcza, że musiałam pisać ten post drugi raz od początku, bo kochany tumblr nie zapisał mi drafta ;))).

Mam nadzieję, że ktokolwiek uznał to za jakkolwiek przydatne. Być może zrobię drugą część :).

Trzymajcie się chudo motylki! <3

[kostnicamiejska]

Psychoza - zaburzenia percepcji i świadomości.

Psychoza (gr. psyche – dusza i osis – szaleństwo) to zaburzenie psychiczne definiowane w psychiatrii jako stan umysłu, w którym na skutek zakłóceń w postrzeganiu (percepcji) rzeczywistości, a czasem także zaburzeń świadomości, osoba ma trudność z odróżnieniem tego, co jest rzeczywiste, a co nie. Sposób myślenia osób dotkniętych psychozą ulega zwykle całkowitej dezorganizacji. Objawami mogą być fałszywe przekonania (urojenia) bądź widzenie i słyszenie rzeczy, których nie widzą i nie słyszą inne osoby (halucynacje). Osoba znajdująca się w stanie psychozy ma przekonanie o realności swoich przeżyć i wydaje się jej, że funkcjonuje normalnie.

Specyfikacja zaburzenia

Specjalność: psychiatria, psychologia kliniczna

Objawy: fałszywe przekonania, widzenie lub słyszenie rzeczy, których inni nie widzą lub nie słyszą, niespójna mowa

Komplikacje: samookaleczenie, samobójstwo

Przyczyny: choroba psychiczna (schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa), brak snu, niektóre schorzenia, niektóre leki, narkotyki (w tym alkohol i marihuana)

Leczenie: leki przeciwpsychotyczne, poradnictwo, wsparcie społeczne

Rokowanie: zależy od przyczyny

Częstotliwość: 3% ludzi w pewnym momencie (dane z USA)

Gwiaździsta noc (1889) van Gogha ukazuje zmiany światła i koloru, jakie mogą pojawić się w psychozie.

Krótko mówiąc, psychoza to stan chwilowej utraty kontroli nad samym sobą i poddanie się wpływowi otoczenia w niecodziennych, często traumatycznych okolicznościach. To także niemożność analizowania rzeczywistości, czemu towarzyszą omamy, urojenia oraz inne zaburzenia myślenia.

Obecnie przyjmuje się, że za wystąpienie psychozy odpowiada nierównowaga neuroprzekaźników w mózgu. Nie jest znana odpowiedź na pytanie skąd ta nierównowaga się bierze. Za część zaburzeń psychotycznych obarcza się nieprawidłową budowę mózgu, ocenianą na podstawie badań CT (rodzaj tomografii rentgenowskiej, metoda diagnostyczna pozwalająca na uzyskanie obrazów tomograficznych (przekrojów) badanego obiektu). Jednakże w ten sposób nie można wyjaśnić psychozy u osób z prawidłowym obrazem mózgu uzyskanym w badaniu CT, a osób takich jest duży odsetek. Stąd podejrzewa się, że psychoza jest zjawiskiem patologii czynnościowej, a nie strukturalnej.

Psychoza jest ogólnym terminem opisującym całą grupę ludzkich zachowań, które mogą mieć rozmaite przyczyny i dlatego nie jest traktowana jako osobna jednostka chorobowa. W mowie potocznej termin ten jest często nadużywany do określania wszelkich „nienormalnych” zachowań. Nie można jednak psychozy mylić z psychopatią, czyli osobowością dyssocjalną. Psychoza ze względu na podobieństwo nazw niekiedy mylona jest z psychopatią, która jest stosunkowo trwałym, najczęściej utrzymującym się przez całe życie zaburzeniem osobowości mogącym mieć podłoże organiczne lub nieorganiczne. Zachowanie psychopatów cechuje się nierespektowaniem norm moralnych oraz brakiem współczucia wobec cierpienia innych osób (potocznie psychopatów określa się jako osoby „nieposiadające sumienia”). W konsekwencji psychopaci dopuszczają się aktów okrucieństwa, niekiedy szokujących. Podczas gdy osoba w stanie psychozy doznaje zakłóceń w percepcji oraz zaburzeń myślenia, zdolności percepcyjne psychopaty nie są zaburzone i zachowuje on pełną zdolność do racjonalnego myślenia, co umożliwia mu celowe działanie. W następstwie tego psychopaci są świadomi swojej niemoralności. Z prawnego punktu psychopatia nie jest okolicznością, która mogłaby wyłączać poczytalność sprawcy. W odróżnieniu od nich, osoby w stanie psychozy, choć niekiedy bywają agresywne, zwykle nie są w stanie rozeznać znaczenia podejmowanych działań oraz nie są w stanie w sposób odpowiedzialny ani celowy kierować swoim postępowaniem, toteż ich poczytalność jest zniesiona lub znacznie ograniczona.Czasem termin "psychoza" jest stosowany po prostu jako synonim „poważnego zaburzenia psychicznego”. Można również używać tego określenia w celu odróżnienia tej grupy zaburzeń od „zaburzeń nerwicowych”, które opisuje się zwykle jako przesadne lub raczej ilościowo nieprawidłowe reakcje (np. przesadny lęk, strach przed konkretnym bodźcem) niż reakcje w sensie jakościowym odmienne od normalnych doznań (np. omamy/urojenia). Jednak różne wymieniane znaczenia psychozy nie są zazwyczaj przyjmowanymi przez psychiatrów znaczeniami tego słowa.

Terminu tego po raz pierwszy użył Ernst von Feuchtersleben w 1845. Słowo to jest używane w psychiatrii głównie dla rozróżnienia stanu dezorganizacji pracy umysłu wynikającego z choroby psychicznej od podobnego w zewnętrznych przejawach stanu wynikającego z fizycznego uszkodzenia układu nerwowego.

Chociaż choroby psychiczne w swej patogenezie mają składnik fizyczny, są także umysłowe. Dotyczą umysłu, jakkolwiek już dzisiaj wiadomo, że wiele z nich wiąże się z dysfunkcją lub organicznym uszkodzeniem mózgu. Ograniczają większość ludzkich zdolności do zapamiętywania, myślenia, odczuwania, interpretowania informacji, odczytywania sytuacji społecznych, uciekania od napięcia lub poczucia odtrącenia.

Do lat 50. ubiegłego wieku choroby psychiczne najczęściej rozpatrywano w aspektach psychologicznych, stosując proste podziały nozologiczne. W latach 50., po wprowadzeniu do leczenia takich leków, jak chloropromazyna i haloperidol, ich skuteczność jasno pokazała, że objawy psychopatologiczne mają podłoże fizjologiczne. W latach 60. i 70. skupiono się na roli dysfunkcji neurotransmiterów, szczególnie dopaminy, w chorobach psychicznych, a lata 80. przyniosły nowe informacje na temat roli poszczególnych receptorów. Rozwój technik neuroobrazowania pozwolił odkryć zmiany neurochemiczne oraz zmiany przepływu krwi w pewnych okolicach mózgu, co wiąże się zmianą funkcji tych okolic. W ostatnich latach rozwijają się badania nad poszukiwaniem przyczyn chorób psychicznych w zmianach genetycznych.

Wiele obserwacji klinicznych wskazuje, że istnieje ścisły związek między funkcjonowaniem mózgu a czynnościami psychicznymi. Sądzi się, że percepcje i wyobrażenia określonej modalności czuciowej są związane z pracą najwyższych pięter korowych odpowiednich analizatorów. Drażnienie tych okolic słabym prądem elektrycznym wywołuje zjawiska psychiczne, a usunięcie tych okolic – defekty percepcyjne. Kształtowanie się pojęć jest prawdopodobnie związane z działaniem tzw. asocjacyjnych pól korowych, zwłaszcza leżących na styku płatów: ciemieniowego, skroniowego i potylicznego.

Ciekawych dowodów na istnienie związku objawów psychopatologicznych ze strukturą mózgu i jego funkcją dostarczył Spence, który zastosował metody neuroobrazowania do badania chorych z urojeniami sterowania. Ich urojenia dotyczyły niemożności kierowania ich czynnościami, twierdzili, że kierują nimi „obcy”. Podobne odczucia niemożności kierowania swoimi ruchami stwierdzane są u chorych z organicznym uszkodzeniem okolicy ciemieniowej kory mózgowej, jednak nie dochodzi u nich do urojeniowej interpretacji. Spence porównał czynność mózgu u chorych z organicznym uszkodzeniem z czynnością mózgu chorych na schizofrenię w czasie przeżywania przez nich urojeń i po ich ustąpieniu. Okazało się, że do zaburzeń czynności w dolnej okolicy prawego płata ciemieniowego dochodziło w obu tych grupach, ale u chorych na schizofrenię ustępowały one w miarę zanikania urojeń. Okolica ta odpowiada za percepcję rozpoczynania ruchów, zatem zaburzenie jej funkcji powoduje, że pacjent nie ma poczucia, że on sam inicjuje ruch kończyny czy innej części ciała, ale spostrzega ten ruch, co doprowadza do interpretacji urojeniowej, że ruch ten wykonuje ktoś inny, niewidzialny, być może przybysz z kosmosu lub jakaś inna nieznana siła.

Istnieje koncepcja teoretyczna przepływu informacji między mózgiem a umysłem. Według niej są dwie sfery nieodłącznie związane z funkcjonowaniem człowieka: zewnętrzna – obejmująca materię, energię, biologię z mózgiem łącznie, i wewnętrzna, którą tworzy całość przeżyć świadomych, takich jak myśli, uczucia, wspomnienia, wyobrażenia, zamiary. Te dwie sfery łączy tzw. „mózg sprzęgający“, czyli specjalne pola nowej kory: pole mowy i pola przedczołowe. Treści sfery wewnętrznej zostają uświadomione dzięki aktywności „mózgu sprzęgającego”. Prawdopodobnie każda taka treść zostaje wyprowadzona ze swoistych przestrzenno-czasowych wzorców wyładowań impulsów w mózgu sprzęgającym. Umysł percypujący bez przerwy „obmacuje” duże obszary mózgu sprzęgającego, aby zestawić w formie obrazów to, co w danej chwili odczytuje.

Zaburzenia psychiczne mogą występować jako odosobnione, pojedyncze zjawiska, czyli objawy, ale częściej łączą się ze sobą, a obejmując różne funkcje psychiczne, tworzą tzw. zespoły objawów psychopatologicznych. Można je stwierdzić w badaniu psychiatrycznym, a niekiedy odtworzyć na podstawie wywiadu zebranego od osób, w obecności których były demonstrowane. Zespoły objawów składają się z objawów stałych, typowych tylko dla nich, oraz z objawów dodatkowych. Objawy i ich zespoły tworzą obraz chorób i zaburzeń psychicznych.

Spotyka się różne podziały zespołów objawów psychopatologicznych. Jako kryterium ich podziału można przyjąć dziedzinę psychiki, której w chwili badania lub obserwacji zaburzenia najbardziej dotyczą. Stosując umowny podział psychiki na sferę świadomości, życia uczuciowego, intelektu w rozumieniu myślenia oraz dziedzinę zachowania i postępowania, można podzielić zespoły objawów psychopatologicznych na:

Zaburzenia pod względem świadomości

Psychozy z zaburzoną świadomością charakteryzują się zwykle znanym czynnikiem etiologicznym, takim jak zatrucia, wysoka gorączka, czy odstawienie substancji od której jest się uzależnionym.

Psychozy z zachowaną świadomością polegają na zaburzeniach spostrzegania, bądź myślenia – zarówno jego formy, jak i treści. Zigler i Levine podejrzewali i starali się udowodnić, że urojenia występują u osób z wyższym, zaś omamy u osób z niższym poziomem rozwoju – co opiera się na stwierdzeniu, że omamy są bliskie zjawiskom charakterystycznym dla niedojrzałości, jak marzenia, przeżycia ejdetyczne. Natomiast dla wytworzenia spójnego systemu urojeń konieczna jest psychika rozwinięta. W ten sposób tłumaczyć można przewagę endogennych psychoz w wieku dojrzałym (jednak przed okresem inwolucyjnych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym, kiedy to przeważają psychozy organiczne, tzw. „starcze”) w postaci urojeń, zaś psychoz w wieku młodszym jako psychoz z omamami.

Zaburzenia pod względem jakości

Psychozy z zachowaną świadomością można podzielić na psychozy dotyczące zaburzeń spostrzegania i psychozy dotyczące zaburzeń myślenia. Obydwa te rodzaje zaburzeń psychotycznych charakteryzuje zachowanie świadomości, choć czasem rozmowa z osobą doznającą tychże zaburzeń dostarczyć może podejrzeń, że świadomość chorego jest zaburzona: np. odpowiada nielogicznie (bądź nieprawidłowo) na pytania dotyczące jego danych osobowych, obecnego czasu, a szczególnie często na pytanie o aktualne miejsce (orientacja w miejscu). Nie wynika to z zaburzeń świadomości, tylko zwykle ze złego kontaktu, przejawiającego się niechęcią do odpowiadania na pytania, błędami wynikającymi z pochłonięcia umysłu urojeniami, czy też zrozumiałą i prawidłową niewiedzą co do miejsca w wypadku dowiezienia chorego przez karetkę do miejsca badania.

Psychozy dotyczące zaburzeń spostrzegania polegają na doznaniach patologicznych iluzji, bądź omamów. Iluzje polegają na zniekształceniach spostrzeżeń, jak np. przekonanie o obecności osoby siedzącej na krześle, podczas gdy obiektywnie wisi tam (na tym krześle) jedynie marynarka. Omamy polegają na spostrzeganiu czegoś, czego w ogóle nie ma w miejscu wskazanym przez doznającego, przeważnie chodzi o doznania z poszczególnych zmysłów:

Wzrok: Omamy wzrokowe oznaczają spostrzeganie czegoś, czego realnie nie ma w miejscu wskazanym przez chorego.

Słuch: Omamy słuchowe polegają na doświadczeniu bodźców słuchowych z zasięgu percepcji, co do którego inne osoby (badający lekarz, rodzina) stwierdzą, że nie słyszą niczego.

Węch: Chory, przebywający w zasięgu węchu z innymi osobami, które „niczego nie czują”, jest przekonany że czuje jakiś specyficzny zapach, przeważnie określany jako „smród”.

Dotyk: Doznanie, które zwykle pozostaje w opozycji dla własnych doznań (prawidłowych) wzrokowych. Chory „czuje” bodźce dotykowe, np. „łażące po nim robaki”, choć ich nie widzi, tak jak otoczenie. Omamy czuciowe (dotykowe) przeważnie występują w sytuacjach o ograniczonej widoczności (noc, zgaszone wszystkie światła w pomieszczeniu w którym jest chory).

Zmysł równowagi: w psychiatrii bez większego znaczenia.

Psychozy dotyczące zaburzeń myślenia dotyczą formy albo treści myślenia. Zaburzenia dotyczące formy dzielą się na zaburzenia toku myślenia i zaburzenia struktury myślenia. Nieprawidłowy tok myślenia polega na: spowolnieniu, przyspieszeniu, otamowaniach, natłoku, rozwlekłości, czy słowotoku. Zaburzenia treści myślenia polegają na myślach nadwartościowych, urojeniach, automatyzmach i myślach natrętnych.

Psychozy o wątpliwej klasyfikacji

Do zjawisk, których klasyfikacja jest wątpliwa należą omamy rzekome. Są to pozornie zaburzenia spostrzegania, jednakże charakteryzują się tym, że doznanie nie jest zgodne z miejscem jego wskazania. Przykładem omamu rzekomego jest „głos mówiący w głowie”, „widok ludzi na Księżycu”, „zadanie słyszane od szwagra z Gdyni (podczas gdy pacjent przebywa w Krakowie)” i podobne – doznania zmysłowe (wzrok, słuch – w odniesieniu do pozostałych zmysłów nie ma to zastosowania) dochodzące z przestrzeni, dla której „zdrowy” nie percepowałby z powodu ograniczenia znanego mu zasięgu zmysłu. Przyjmuje się, że omamy rzekome należą do zaburzeń spostrzegania, choć istnieją co do tego wątpliwości. Przeważająca część omamów rzekomych słuchowych dotyczy spostrzeżenia „głosu w głowie”. Zwykle ten „głos” nakazuje wykonanie czegoś niezgodnego z naturą chorego. W trakcie zadawania szczegółowych pytań dotyczących tego doznania często okazuje się, że „głos” nie jest w istocie doznaniem słuchowym, tylko „myślowym”, co jest zresztą opisane w psychopatologii jako „nasyłane myśli”, albo okazuje się „własną myślą”, aczkolwiek na tyle nieakceptowaną, że zostaje w świadomości „doznającego” przekształcona nieświadomie jako „głos”.

Objawy i symptomy

Halucynacje

Halucynacje definiuje się jako percepcję zmysłową przy braku bodźców zewnętrznych. Halucynacje różnią się od złudzeń i zniekształceń percepcyjnych, które są błędnym postrzeganiem bodźców zewnętrznych. Halucynacje mogą występować w każdym ze zmysłów i przybierać prawie każdą formę. Mogą składać się z prostych wrażeń (takich jak światła, kolory, dźwięki, smaki lub zapachy) lub bardziej szczegółowych doświadczeń (takich jak widzenie i interakcja ze zwierzętami i ludźmi, słyszenie głosów i posiadanie złożonych wrażeń dotykowych). Halucynacje są ogólnie charakteryzowane jako żywe i niekontrolowane. Halucynacje słuchowe, szczególnie doświadczenia związane ze słyszeniem głosów, są najczęstszą i często dominującą cechą psychozy.

Do 15% populacji ogólnej może doświadczać halucynacji słuchowych (choć nie wszystkie są spowodowane psychozą). Występowanie omamów słuchowych u pacjentów ze schizofrenią ogólnie ocenia się na około 70%, ale może dochodzić nawet do 98%. Zgłaszana częstość występowania choroby afektywnej dwubiegunowej waha się od 11% do 68%. Na początku XX wieku halucynacje słuchowe zajmowały drugie miejsce po omamach wzrokowych pod względem częstotliwości, ale obecnie są najczęstszą manifestacją schizofrenii, chociaż częstość występowania różni się w zależności od kultury i regionu. Halucynacje słuchowe to najczęściej zrozumiałe głosy. Gdy głosy są obecne, średnią liczbę szacuje się na trzy. Treść, podobnie jak częstotliwość, znacznie się różni, zwłaszcza w zależności od kultury i grupy demograficznej. Ludzie, którzy doświadczają halucynacji słuchowych, często mogą zidentyfikować głośność, lokalizację pochodzenia i mogą zdecydować się na tożsamość dla głosów. Z kulturami zachodnimi związane są doświadczenia słuchowe dotyczące treści religijnych, często związanych z grzechem. Halucynacje mogą nakazać osobie zrobienie czegoś potencjalnie niebezpiecznego w połączeniu z urojeniami.

Halucynacje pozakampinowe to percepcja poza normalnym narządem czuciowym, taka jak percepcja dźwięku przez kolano. Wizualne halucynacje pozazampowe obejmują widzenie osób w pobliżu, których nie ma.

Halucynacje wzrokowe występują u około jednej trzeciej osób ze schizofrenią, chociaż odnotowuje się ich częstość sięgającą 55%. Częstość występowania choroby afektywnej dwubiegunowej wynosi około 15%. Treść zwykle obejmuje obiekty animowane, chociaż mogą być widoczne anomalie percepcyjne, takie jak zmiany oświetlenia, cieniowania, smugi lub linie. Nieprawidłowości wzrokowe mogą kolidować z informacjami proprioceptywnymi, a wizje mogą obejmować doświadczenia, takie jak przechylenie gruntu. Halucynacje liliputowe występują rzadziej w schizofrenii i częściej występują w różnych typach encefalopatii, takich jak halucynoza szypułkowa.

Halucynacje trzewne, zwane także halucynacjami cenestetycznymi, charakteryzują się doznaniami trzewnymi przy braku bodźców. Halucynacje cenestetyczne mogą obejmować uczucie pieczenia lub zmianę ułożenia narządów wewnętrznych.

Urojenia

Psychoza może obejmować urojenia. Złudzenie jest powszechnie definiowane jako nieubłagane poczucie pewności, utrzymujące się pomimo silnych sprzecznych dowodów. Urojenia są zależne od kontekstu i kultury: przekonanie, które hamuje krytyczne funkcjonowanie i jest powszechnie uważane za urojenia w jednej populacji, może być powszechne (a nawet adaptacyjne) w innej lub w tej samej populacji w późniejszym czasie. Ponieważ poglądy normatywne mogą zaprzeczać dostępnym dowodom, przekonanie nie musi być sprzeczne ze standardami kulturowymi, aby zostać uznane za urojenia.

Częstość występowania schizofrenii ogólnie uważa się za co najmniej 90%, a około 50% w chorobie afektywnej dwubiegunowej.

DSM-5 (kolejna edycja klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego) określa pewne urojenia jako „dziwaczne”, jeśli są one ewidentnie nieprawdopodobne lub nie pasują do otaczającego kontekstu kulturowego. Koncepcja dziwacznych złudzeń budzi wiele krytyki, z których najważniejsza jest ocena jej obecności, nawet wśród wyszkolonych osób.

Złudzenie może dotyczyć różnorodnych treści tematycznych. Najczęstszym typem jest prześladowcze złudzenie, w którym dana osoba wierzy, że istota stara się ją skrzywdzić. Inne obejmują urojenia odniesienia (przekonanie, że jakiś element doświadczenia stanowi celowe i specyficzne działanie lub przekaz od innej istoty), urojenia wielkości (przekonanie, że dana osoba posiada specjalną moc lub wpływ wykraczający poza jej rzeczywiste granice), rozgłaszanie myśli (przekonanie, że myśli są słyszalne) i wstawianie myśli (przekonanie, że myśli nie są własnymi).

Tematyka urojeń wydaje się odzwierciedlać aktualną kulturę w określonym czasie i miejscu. Na przykład w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku kiła była częstym tematem, podczas drugiej wojny światowej w Niemczech, podczas zimnej wojny komunistycznej, a w ostatnich latach w centrum uwagi była technologia. Niektórzy psychologowie, na przykład ci, którzy praktykują metodę otwartego dialogu, uważają, że treść psychozy stanowi ukryty proces myślowy, który może częściowo odpowiadać za psychozę, chociaż przyjmuje się, że psychoza jest spowodowana zaburzeniem mózgu.

Historycznie, Karl Jaspers klasyfikował urojenia psychotyczne na typy pierwotne i wtórne. Urojenia pierwotne definiuje się jako pojawiające się nagle i niezrozumiałe w kategoriach normalnych procesów psychicznych, podczas gdy urojenia wtórne są zazwyczaj rozumiane jako będące pod wpływem pochodzenia osoby lub bieżącej sytuacji (np. Pochodzenie etniczne; także przekonania religijne, przesądne lub polityczne).

Dezorganizacja

Dezorganizacja dzieli się na zdezorganizowaną mowę lub myślenie oraz rażąco zdezorganizowane zachowania motoryczne. Zdezorganizowana mowa lub myślenie, zwane również formalnym zaburzeniem myślenia, to dezorganizacja myślenia, która jest wywnioskowana z mowy. Charakterystyka zdezorganizowanej mowy obejmuje szybko zmieniające się tematy, zwane wykolejeniem lub luźnymi skojarzeniami; przejście do tematów, które nie są ze sobą powiązane, zwane myśleniem stycznym; niezrozumiała mowa, zwana sałatką słowną lub niespójnością. Zdezorganizowane zachowania motoryczne obejmują powtarzające się, dziwne lub czasami bezcelowe ruchy. Zdezorganizowane zachowania motoryczne rzadko obejmują katatonię i chociaż był to historycznie znaczący objaw, dziś rzadko się go spotyka. Nie wiadomo, czy jest to spowodowane stosowanymi w przeszłości metodami leczenia, czy też ich brakiem.

Katatonia opisuje głęboko wzburzony stan, w którym doświadczenie rzeczywistości jest ogólnie uważane za zaburzone. Istnieją dwa podstawowe przejawy zachowań katatonicznych. Klasyczna prezentacja to osoba, która na jawie nie porusza się ani nie wchodzi w interakcję ze światem. Ten rodzaj katatonii charakteryzuje się woskową elastycznością. Elastyczność woskowa występuje wtedy, gdy ktoś fizycznie porusza częścią ciała osoby cierpiącej na katatonię, a osoba pozostaje w tej pozycji, nawet jeśli jest to dziwne i w inny sposób niefunkcjonalne (takie jak poruszanie ręką osoby prosto w powietrze i pozostawanie w tej pozycji).

Drugi rodzaj katatonii jest bardziej zewnętrzną prezentacją opisanego powyżej stanu głębokiego pobudzenia. Obejmuje nadmierne i bezcelowe zachowanie motoryczne, a także ekstremalne zajęcie umysłowe, które zapobiega nienaruszonemu doświadczaniu rzeczywistości. Przykładem jest osoba chodząca bardzo szybko w kółko, z wyłączeniem czegokolwiek innego, na poziomie zaabsorbowania umysłowego (tj. Nie skupiającego się na niczym związanym z sytuacją), który nie był typowy dla osoby przed wystąpieniem objawów. W obu typach katatonii na ogół nie ma reakcji na wszystko, co dzieje się poza nimi. Ważne jest, aby odróżnić pobudzenie katatoniczne od ciężkiej manii dwubiegunowej, chociaż ktoś może mieć jedno i drugie.

Objawy negatywne

Negatywne objawy obejmują zmniejszoną ekspresję emocjonalną, zmniejszoną motywację i zmniejszoną spontaniczną mowę. Osoby dotknięte chorobą są pozbawione zainteresowania i spontaniczności oraz niezdolności do odczuwania przyjemności.

Psychoza u nastolatków

Psychoza występuje rzadko u nastolatków. Młodzi ludzie, którzy mają psychozę, mogą mieć problemy z łączeniem się z otaczającym ich światem i mogą doświadczać halucynacji i / lub urojeń. Nastolatki z psychozą mogą również mieć deficyty poznawcze, które mogą utrudniać młodym ludziom życie towarzyskie i pracę. Potencjalne upośledzenia obejmują szybkość przetwarzania umysłowego, zdolność koncentracji bez rozpraszania się (rozpiętość uwagi) i problemy z pamięcią werbalną.

Przyczyny

Objawy psychozy mogą być spowodowane poważnymi zaburzeniami psychiatrycznymi, takimi jak schizofrenia, szereg chorób i urazy. Psychoza może być również przejściowa lub chwilowa i być spowodowana przez leki lub zaburzenia związane z używaniem substancji (psychoza wywołana substancjami).

Stany normalne

Krótkie halucynacje nie są rzadkością u osób bez chorób psychicznych. Przyczyny lub katalizatory obejmują:

Zasypianie i budzenie się: halucynacje hipnagogiczne i hipnopompiczne, które są całkowicie normalne

Żałoba, w której często występują halucynacje zmarłej ukochanej osoby

Poważny brak snu

Ekstremalny stres

Uraz

Traumatyczne wydarzenia życiowe są powiązane z podwyższonym ryzykiem wystąpienia objawów psychotycznych. W szczególności wykazano, że trauma dziecięca jest predyktorem psychozy wieku młodzieńczego i dorosłego. Około 65% osób z objawami psychotycznymi doświadczyło traumy z dzieciństwa (np. przemocy fizycznej lub seksualnej, zaniedbania fizycznego lub emocjonalnego). Zwiększona indywidualna podatność na psychozę może wchodzić w interakcje z traumatycznymi doświadczeniami sprzyjającymi wystąpieniu przyszłych objawów psychotycznych, szczególnie w wrażliwych okresach rozwojowych. Co ważne, związek między traumatycznymi wydarzeniami życiowymi a objawami psychotycznymi wydaje się być zależny od dawki, w której wiele traumatycznych zdarzeń życiowych kumuluje się, potęgując ekspresję i nasilenie objawów. Sugeruje to, że zapobieganie urazom i wczesna interwencja mogą być ważnym celem w zmniejszaniu częstości występowania zaburzeń psychotycznych i łagodzeniu ich skutków.

Zaburzenia psychiczne

Z diagnostycznego punktu widzenia uważano, że zaburzenia organiczne są spowodowane fizycznymi chorobami mózgu (tj. zaburzeniami psychiatrycznymi wtórnymi do innych schorzeń), podczas gdy za zaburzenia czynnościowe uważano zaburzenia funkcjonowania umysłu przy braku zaburzeń fizycznych (tj. pierwotne zaburzenia psychologiczne lub psychiatryczne). W chorobach tradycyjnie uznawanych za czynnościowe, takich jak schizofrenia, stwierdzono subtelne anomalie fizyczne. DSM-IV-TR unika rozróżnienia funkcjonalnego / organicznego i zamiast tego wymienia tradycyjne choroby psychotyczne, psychozy spowodowane ogólnymi stanami medycznymi i psychozę wywołaną substancjami.

Główne psychiatryczne przyczyny psychozy obejmują:

schizofrenia i zaburzenia schizofreniczne

zaburzenia afektywne (nastroju), w tym duża depresja i ciężka depresja lub mania w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej (depresja maniakalna). Osoby doświadczające epizodu psychotycznego w kontekście depresji mogą doświadczać prześladowczych lub obwiniających się urojeń lub halucynacji, natomiast osoby doświadczające epizodu psychotycznego w kontekście manii mogą tworzyć wielkie urojenia.

zaburzenie schizoafektywne, obejmujące zarówno objawy schizofrenii, jak i zaburzenia nastroju

krótkotrwałe zaburzenie psychotyczne lub ostre / przemijające zaburzenie psychotyczne

zaburzenie urojeniowe (uporczywe zaburzenie urojeniowe)

przewlekła psychoza halucynacyjna

Objawy psychotyczne można również zaobserwować w:

schizotypowych zaburzeniach osobowości

niektórych zaburzeniach osobowości w chwilach stresu (w tym paranoiczne zaburzenie osobowości, schizoidalne zaburzenie osobowości i zaburzenie osobowości typu borderline)

dużych zaburzeniach depresyjnych w ciężkiej postaci, chociaż ciężka depresja bez psychozy jest możliwa i bardziej prawdopodobna

zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych w maniakalnych i mieszanych epizodach choroby dwubiegunowej I stopnia oraz epizodach depresyjnych zarówno I stopnia, jak i II; jednak możliwe jest doświadczanie takich stanów bez objawów psychotycznych.

zespole stresu pourazowego

indukowanych zaburzeniach urojeniowych

czasami w zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych

młodzieńczych zaburzeniach afektywnych

Wiadomo, że stres przyczynia się do stanów psychotycznych i je wywołuje. Historia psychologicznie traumatycznych wydarzeń i niedawne doświadczenie stresującego wydarzenia mogą przyczynić się do rozwoju psychozy. Krótkotrwała psychoza wywołana stresem jest znana jako krótka psychoza reaktywna, a pacjenci mogą spontanicznie odzyskać normalne funkcjonowanie w ciągu dwóch tygodni. W niektórych rzadkich przypadkach osoby mogą pozostawać w stanie pełnej psychozy przez wiele lat lub przez większość czasu mogą mieć osłabione objawy psychotyczne (takie jak halucynacje o niskiej intensywności).

Neurotyzm jest niezależnym predyktorem rozwoju psychozy.

Podtypy

Podtypy psychozy obejmują:

Psychoza miesiączkowa, w tym okresowość okołomiesięczna (w przybliżeniu miesięczna), w rytmie z cyklem miesiączkowym.

Psychoza poporodowa, występująca wkrótce po porodzie

Monotematyczne urojenia

Psychoza śluzowata

Psychoza pobudzająca

Spóźniona psychoza

Wspólna psychoza

Psychoza cykloidalna

Psychoza cykloidalna to psychoza, która postępuje od normalnej do pełnej, zwykle od kilku godzin do kilku dni, niezwiązana z przyjmowaniem leków lub uszkodzeniem mózgu. Psychoza cykloidalna ma długą historię w europejskiej diagnostyce psychiatrycznej. Termin „psychoza cykloidalna” został po raz pierwszy użyty przez Karla Kleista w 1926 r. Pomimo znaczącego znaczenia klinicznego, diagnoza ta jest pomijana zarówno w literaturze, jak i w nozologii. Psychoza cykloidalna wzbudziła duże zainteresowanie w międzynarodowej literaturze ostatnich 50 lat, ale liczba badań naukowych znacznie spadła w ciągu ostatnich 15 lat, co prawdopodobnie częściowo tłumaczy błędne przekonanie, że diagnoza została włączona do obecnych systemów klasyfikacji diagnostycznej. Dlatego psychoza cykloidalna jest tylko częściowo opisana w zastosowanych systemach klasyfikacji diagnostycznej. Niemniej jednak psychoza cykloidalna jest własną, specyficzną chorobą, różniącą się zarówno od zaburzenia maniakalno-depresyjnego, jak i schizofrenii, i to pomimo faktu, że psychoza cykloidalna może obejmować zarówno objawy dwubiegunowe (podstawowe zmiany nastroju), jak i schizofrenię. Choroba jest ostrym, zwykle samoograniczającym się, funkcjonalnie psychotycznym stanem, z bardzo zróżnicowanym obrazem klinicznym, który prawie konsekwentnie charakteryzuje się pewnym stopniem zagubienia lub niepokojącej konsternacji, ale przede wszystkim wieloaspektowymi i różnorodnymi przejawami choroby. Główną cechą choroby jest zatem ostry początek choroby, wielopłaszczyznowy obraz objawów i zazwyczaj powrót do normalnego stanu oraz dobre rokowanie długoterminowe. Ponadto kryteria diagnostyczne obejmują co najmniej cztery z następujących objawów:

Zamieszanie

Urojenia niezgodne z nastrojem

Halucynacje

Pan-lęk, silny lęk niezwiązany z określonymi sytuacjami lub okolicznościami

Szczęście lub ekstaza wysokiego stopnia

Zaburzenia ruchliwości typu akinetycznego lub hiperkinetycznego

Troska o śmierć

Nastrój waha się do pewnego stopnia, ale mniej niż jest to potrzebne do diagnozy zaburzenia afektywnego

Psychoza cykloidalna występuje u osób w wieku 15–50 lat.

Warunki medyczne

Bardzo duża liczba schorzeń może powodować psychozę, czasami nazywaną psychozą wtórną. Przykłady zawierają:

zaburzenia powodujące majaczenie (psychozę toksyczną), w których przytomność jest zaburzona

zaburzenia neurorozwojowe i anomalie chromosomalne, w tym zespół welokardowo-twarzowy

zaburzenia neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera, otępienie z ciałami Lewy'ego i choroba Parkinsona

ogniskowa choroba neurologiczna, taka jak udar, guzy mózgu, stwardnienie rozsiane i niektóre formy padaczki

złośliwość (zwykle poprzez masy w mózgu, zespoły paraneoplastyczne)

zespoły zakaźne i poinfekcyjne, w tym infekcje powodujące majaczenie, wirusowe zapalenie mózgu, HIV / AIDS, malarię, kiłę

choroby endokrynologiczne, takie jak niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, zespół Cushinga, niedoczynność przytarczyc i nadczynność przytarczyc; hormony płciowe wpływają również na objawy psychotyczne, a czasami poród może wywołać psychozę, zwaną psychozą poporodową

wrodzone wady metabolizmu, takie jak niedobór dehydrogenazy semialdehydu bursztynowego, porfiria i leukodystrofia metachromatyczna

niedobór składników odżywczych, na przykład niedobór witaminy B12

inne nabyte zaburzenia metaboliczne, w tym zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokalcemia, hipernatremia, hiponatremia, hipokaliemia, hipomagnezemia, hipermagnezemia, hiperkalcemia i hipofosfatemia, ale także hipoglikemia, niedotlenienie i niewydolność wątroby lub nerek

zaburzenia autoimmunologiczne i pokrewne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy (toczeń, SLE), sarkoidoza, encefalopatia Hashimoto, zapalenie mózgu skierowane przeciwko receptorowi NMDA i nadwrażliwość na gluten bez celiakii

zatrucie specyfikami leczniczymi, rekreacyjnymi i szeregiem roślin, grzybów, metali, związków organicznych i kilku toksyn zwierzęcych

zaburzenia snu, takie jak narkolepsja (w której sen REM wkracza w stan czuwania)

choroby pasożytnicze, takie jak neurocysticerkoza

Leki psychoaktywne

Różne substancje psychoaktywne (zarówno legalne, jak i nielegalne) są zamieszane w wywoływanie, zaostrzanie lub przyspieszanie stanów psychotycznych lub zaburzeń u użytkowników. Może to być spowodowane zatruciem przez dłuższy czas po zażyciu lub po odstawieniu. Osoby, które doświadczają psychozy wywołanej substancjami, mają zwykle większoną świadomość swojej psychozy i mają wyższy poziom myśli samobójczych w porównaniu z osobami z pierwotną chorobą psychotyczną. Leki powszechnie uważane za wywołujące objawy psychotyczne obejmują alkohol, konopie indyjskie, kokainę, amfetaminy, katynony, leki psychedeliczne (takie jak LSD i psilocybina), agoniści receptora opioidowego κ (tacy jak enadolina i salwinoryna A) oraz antagoniści receptora NMDA (tacy jak fencyklidyna i ketamina). Kofeina może nasilać objawy u osób ze schizofrenią i powodować psychozę w bardzo dużych dawkach u osób zdrowych. Konopie indyjskie i inne nielegalne narkotyki rekreacyjne są często związane z psychozą u nastolatków, a używanie konopi indyjskich przed 15 rokiem życia może zwiększać ryzyko psychozy w późniejszym życiu jako osoba dorosła.

Leki

Podawanie lub czasami odstawianie dużej liczby leków może wywołać objawy psychotyczne. Leki, które mogą wywoływać psychozę eksperymentalnie lub u znacznej części ludzi, to amfetamina i inne sympatykomimetyki, agoniści dopaminy, ketaminy, kortykosteroidów (często z dodatkowymi zmianami nastroju) i niektóre leki przeciwdrgawkowe, takie jak wigabatryna. Stymulanty, które mogą to powodować, obejmują lisdeksamfetaminę i Desoxyn, preparat chlorowodorku metamfetaminy na receptę.

Leki mogą wywoływać psychologiczne skutki uboczne, w tym depersonalizację, derealizację i objawy psychotyczne, takie jak halucynacje, a także zaburzenia nastroju.

Spotyka się pogląd, że emocje i uczucia są pojęciami jednoznacznymi i oznaczają stosunek podmiotu do ludzi, zjawisk, siebie, swojego organizmu lub własnego działania. Termin „uczucie” bywa częściej używany w znaczeniu „emocji wyższych“, tj. właściwych człowiekowi i związanych z potrzebami społecznymi. Emocje są wiązane raczej z potrzebami biologicznymi, są wyrażane w przypadku ich zaspokojenia lub braku zaspokojenia. Jeżeli jakiś stan emocjonalny jest skrajnie nasilony i trwa długo, to dominuje nad innymi składowymi psychiki, tzn. staje się zaburzeniem psychicznym.

Każde przeżycie człowieka jest kompleksem składającym się z emocji i myśli, nierozerwalnie ze sobą połączonych. Jeżeli przeżycie zostanie opisane słowami, wówczas jego komponent emocjonalny już ulega represji, ponieważ wypowiadanie słów i budowanie zdań należy do sfery poznawczej, zależnej od intelektu.

Nierozłączność emocji i procesów poznawczych jest dla psychiatry oczywista, bo obserwowana każdego dnia. Pacjenci z głębokimi zaburzeniami takich funkcji poznawczych, jak percepcja, sądzenie, myślenie, najczęściej głęboko przeżywają też cierpienie, przerażenie, smutek, lęk, co wiąże się często z występowaniem urojeń i omamów. Z drugiej strony, kiedy u pacjentów na pierwszym planie jest zaburzenie afektywne, obserwuje się również zaburzenia sfery poznawczej, przejawiające się myśleniem życzeniowym, egocentrycznym, nadmiernie uogólniającym, a także spostrzeganiem bodźców obojętnych jako zagrażających. Zaburzenia życia emocjonalnego polegają na występowaniu emocji niedostosowanych do sytuacji, w jakiej człowiek się znajduje.

Emocje mogą być wywoływane przez:

bodźce pierwotne – pochodzące od narządów zmysłowych lub wewnętrznych, związane z zaspokajaniem potrzeb lub z zaburzeniami psychicznymi,

bodźce wtórne – takie, które nabywane są drogą doświadczenia w kontaktach z innymi ludźmi,

bodźce kinestetyczne – te, które związane są z wykonywanymi czynnościami (np. nadmierna aktywność, długotrwała bezczynność). Silne emocje wywołują pewne zmiany funkcjonowania organizmu, takie jak wzrost napięcia mięśniowego, intensyfikację lub obniżenie procesów umysłowych, pobudzenie układu autonomicznego, co prowadzi do zmiany czynności narządów wewnętrznych.

Lęk jest prawdopodobnie emocją najczęściej występującą zarówno u osób zdrowych, jak i chorych. Lęk u ludzi zdrowych może mieć znaczenie pozytywne, kiedy stanowi sygnał motywujący do uniknięcia zagrożenia. Jeżeli jednak trwa po przeminięciu zagrożenia, może powodować trudności adaptacyjne i wówczas odgrywa rolę negatywną. Zaburzenia lękowe są grupą stanów psychicznych, które mają wspólną cechę. Pod wpływem lęku reakcja, która kiedy indziej powinna być normalna i dostosowująca, przemienia się w siłę, której nie potrafimy opanować. Pojawiają się objawy, takie jak napięcie i strach, które są niechciane, nadmierne i nieodpowiednie dla sytuacji, w której jesteśmy. Ten patologiczny lęk pojawia się i atakuje akurat wtedy, gdy go nie chcemy lub gdy jest to zupełnie pozbawione logiki. Może zaatakować nas, gdy dokonujemy ważnej prezentacji, może obudzić nas w środku nocy bez żadnego powodu.

Lęk i strach są reakcjami emocjonalnymi, które są zaprojektowane w naszym mózgu, abyśmy mogli przeżyć. Włączają się w odpowiedniej chwili, aby ukierunkować uwagę na napływające zagrożenia lub mobilizować do działania. Zarówno stany, kiedy lęku jest za dużo, jak i za mało, są niekorzystne. Najbardziej pożądany jest tzw. optymalny poziom lęku (indywidualny dla każdego), który mobilizuje do działania, a nie dezorganizuje. Zaburzenia lękowe pojawiają się, gdy nasz regulator niepokoju ustawia się od początku na zbyt wysoki poziom i wtedy doświadczamy raczej patologicznego lęku niż dostosowującego niepokoju.

Autonomiczny system nerwowy jest podzielony na dwie części: układ współczulny i przywspółczulny, które współpracują w celu zachowania równowagi naszych podstawowych napędów życiowych. Adrenalina i noradrenalina, znane bardziej pod nazwą ogólną „adrenalina”, są głównymi przekaźnikami we współczulnym układzie nerwowym.

Innym rodzajem zaburzeń emocji jest depresja, która ma różne stopnie nasilenia. Mogą występować krótkotrwały smutek, żal lub przygnębienie z niewielkim upośledzeniem normalnego funkcjonowania. Może ona być reakcją na dotykające człowieka wydarzenia, takie jak śmierć bliskiej osoby, niepowodzenia w nauce lub problemy finansowe. Taka depresja może minąć bez leczenia po upływie pewnego czasu. Depresja o umiarkowanym nasileniu może zakłócać normalne funkcjonowanie przez zaburzenie koncentracji, myślenia czy spowolnienie ruchowe. Najgłębsze nasilenie depresji występuje w psychozach.

Jeśli chodzi o leczenie, psychozy leczy się farmakologicznie. Dodatkowo stosuje się odpowiednie metody psychoterapeutyczne, jednakże tylko pomocniczo. Obecnie stosowane leki przeciwpsychotyczne, niezależnie od ich generacji, mają za zadanie blokowanie receptorów neuroprzekaźników w synapsach. Działanie to ma zapobiec pobudzeniom niekontrolowanym w mózgu, a co za tym idzie objawom wytwórczym (grupa objawów aktywnie tworzonych występujących w zaburzeniach psychotycznych; do objawów pozytywnych zalicza się halucynacje, urojenia, rozkojarzenie myślenia, niezrozumiałe wypowiedzi oraz dziwaczne zachowanie). Rokowanie jest zależne od charakteru psychozy. Nie istnieje (obecnie) metoda, która pozwoliłaby na osąd dotyczący przyszłego stanu zdrowia psychicznego osoby wykazującej zaburzenia psychotyczne. Kryterium uleczalności choroby odnosi się do wycofania jej objawów w wyniku leczenia oraz przywróceniu krytycyzmu do występujących podczas choroby przekonań (ustąpienie mylnego sądu realizującego).

[walvitswordsandpoems]

Psychologia koloru - co oznaczają kolory odzieży.

[przystanekinternet]

Ciekawe jest, jak kolor decyduje o postrzeganiu marki przez klienta i jak na niego oddziałuje. Podrzucam Wam znaczenie 6 podstawowych kolorów i z czym się one kojarzą 😁 Szukasz odpowiedniego koloru dla swojej marki? Śmiało korzystaj z powyższej karuzeli 😉 Znasz znaczenie pozostałych kolorów? Podziel się w komentarzu! 😄 --------------------------------------------- ‣ OBSERWUJ → @przystanekinternet ‣ OBSERWUJ → @przystanekinternet ‣ OBSERWUJ → @przystanekinternet --------------------------------------------- Hasztagi: #socialmediapl #małybiznes #identyfikacjawizualna #branding #kobietabiznesu #psychologiakoloru #marketing #psychologia #instatipy #biznesonline (w: Warsaw, Poland) https://www.instagram.com/p/CYHVXf4I0L_/?utm_medium=tumblr

[projectmblog]

Kolor branding, czyli psychologia koloru - identyfikacja wizualna w marketingu.

Co to jest kolor branding? Na wizerunek marki składa się nie tylko nazwa marki, ale także kolory. Dobieranie kolorów jest niezwykle ważnym etapem w procesie tworzenia logo i identyfikacji wizualnej firmy. Weźmy pod lupę międzynarodową sieć restauracji McDonald's. Zapewne oprócz pysznych kurczaków, w twojej głowie pojawiło się też charakterystyczne żółte „M”. Ta litera w kolorze żółtym prawdopodobnie zawsze będzie przywodzić ci na myśl smakowitego burgera. Szczególnie gdy będziesz umierał z głodu i kątem oka zobaczysz dwa żółte łuki na autostradzie.

Warto być świadomym jak wykorzystać psychologię kolorów w budowaniu wizerunku firmy. Na początek zapoznaj się z kołem kolorów.

Dlaczego kolory w brandingu są takie ważne?

Kolory to twój znak rozpoznawczy. Profesjonalny marketing designer dobrze o tym wie. Odpowiednie dobranie kolorów w projektowaniu logo ma ogromne znaczenie. To dzięki nim twoi potencjalni klienci będą Cię kojarzyć i szybko o tobie nie zapomną. Nie od dziś wiadomo, że coś, co wywołuje w nas emocje, lepiej zapamiętujemy. Odwołuj się zatem do emocji twoich klientów za pomocą odpowiednich kolorów. Co najważniejsze, każdy kolor ma swoje unikalne znaczenie. W tworzeniu identyfikacji wizualnej warto wziąć pod uwagę, jakie wartości i przekaz ma twoja firma.

Koło kolorów a marketing.

Przyjrzyjmy się palecie barw. Jaki kolor przychodzi ci na myśl, gdy usłyszysz słowo miłość? Chyba każdy odpowie, że kolor czerwony.

Czerwień kojarzona jest również z młodością, ekscytacją i odwagą.

Fioletowy przywodzi na myśl kreatywność, innowację i mądrość.

Niebieski wzbudza nasze zaufanie, kojarzy się z siłą i stabilnością.

Zdrowie, pokój i rozwój - te słowa idealnie wizualizuje kolor zielony.

Kolor żółty kojarzy się z optymizmem, ciepłem oraz przejrzystością.

Ostatni kolor - szary, to kolor równowagi, spokoju i neutralności.

Jeszcze trochę o mniej popularnych, ale nie mniej ważnych kolorach.

Różowy to kolor kobiecości, niewinności, a także młodości.

Kolor brązowy kojarzy się niechlubnie z brudem, ale też z ziemią, surowością czy nawet staromodną elegancją.

Biel przywodzi na myśl czystość, prostotę i cnotę.

Za to czerń łączy się z mocnym, silnym uczuciem, ale też z ostrością i nowoczesnością.

Design kolorów zakłada, że kolor przewodni w brandingu twojej marki odzwierciedla wartości, które wyznaje twoja firma.

 źródło: www.medium.com

Branding od podstaw: jak dobrze wybrać kolory do logo?

Przede wszystkim, odpowiedz sobie na pytanie: Z czym ma się kojarzyć ludziom twoja firma?

Czy będzie to zaufanie - jak w przypadku firm ubezpieczeniowych?

Czy będzie to zdrowie - jak w branży fitness i cateringach dietetycznych?

A może kreatywność - jak w przypadku agencji marketingowych?

To właśnie ty wiesz najlepiej jaki przekaz ma głosić logo twojej marki. 

Jeśli jednak masz problem z wybraniem koloru, który ma odpowiednio reprezentować wartości twojej marki, to nie bój się sięgnąć po inspirację. Oto przykłady największych gigantów, które pokazują, jak ważne jest dobranie kolorów w budowaniu identyfikacji wizualnej marki.

źródło: The Logo Shop

Proces tworzenia wizerunku marki wcale nie jest taki prosty, jak się to wydaje. Kolory można ze sobą zestawiać w różnych kombinacjach, mogą one mieć inne odcienie, jasność. Wszystko to ma znaczenie. Strategia marki powinna być głęboko przemyślana, a jeśli poświęcisz więcej czasu na odpowiedni wybór kolorów przy projektowaniu logo, to jesteś w połowie drogi do sukcesu - trafnego brandingu twojej marki.

[streskiler]

Kolor skóry to dla wielu stresujący temat. Nie wiem, czy to, co chcę powiedzieć się tu zmieści, ale ostatnie zdarzenia w USA, skłoniły mnie do refleksji na temat dyskryminacji rasowej. A po obejrzeniu jednego tragicznego wideo nagranego na jednej z ulic w USA, poczułam silną chęć pomocy. Dlatego też doedukowałam się w tym zakresie, stworzyłam tą grafikę i chcę się tym z Wami podzielić.⠀ ⠀ Jak widać na obrazku chodzi o miłość i równość rasową (nie o zamieszki, bo to inna historia). ⠀ ⠀ Od ok. 13 roku życia słucham amerykańskiego rapu (głównie gangsta rapu), gdzie czarnoskórzy artyści przemycali swoje wartości i dzielili się doświadczeniami związanymi z rasizmem. Wtedy tego nie rozumiałam. Czułam też, że trochę mnie to nie dotyczy, ponieważ Polska to nie USA.⠀ ⠀ Teraz wiem, jak my, osoby rasy białej (głównie) i Polacy, możemy im pomóc. Pierwszą rzeczą jest edukacja na ten temat - i znowu edukacja, którą musimy przyswoić sami, ponieważ nie została nam przekazana w szkole. ⠀ ⠀ Nie dalej niż kilka miesięcy temu przyjaciółka podzieliła się ze mną jej historią o zastraszaniu jej przez Polaka ze względu na jej pochodzenie. Proszę, spójrzcie na to szerzej. Poświęćcie czas na refleksję. Wiem, że są tutaj wrażliwe, piękne, pełne siły, empatii i współczucia osoby. Nie siedźmy cicho. Nasz głos się liczy. Szerzmy wiedzę, miłość i pomoc, tylko (i aż) tyle.⠀ ⠀ W tym poście i w relacjach zamieszczam linki do przeczytania, edukacji w tym zakresie. Zanim się wypowiecie lub zadacie pytanie, zapoznajcie się z nimi, proszę i nie schodźcie na inne tematy.⠀ ⠀ Wiem, że niektórzy w takich rozmowach mogą przyjąć pozycję obronną, gdy ich poglądy na temat rasy i rasizmu są kwestionowane. Takie osoby mogą poczuć złość, frustrację itp. Pamiętajcie Kochani, że ja Was nie atakuje. To jest bezpieczne miejsce dla WSZYSTKICH. ⠀ ⠀ Cel posta: Chcę, aby każdy czuł się godnie i bezpiecznie, w kraju w którym żyje, niezależnie od koloru skóry.⠀ ⠀ Kolejny post będzie zbiorem tipów na ten temat.⠀ ⠀ #zdrowiepsychiczne #rasy #miłośćdowszystkich #równośćrasowa #czasnazmianę #dyskryminacja #edukacja #ludziedlaludzi #uprzedzenia #stereotypy #psychologia #rasizm #homofobia #milosc #pozytywność (w: Warsaw, Poland) https://www.instagram.com/p/CBAtyeepjh-/?igshid=1uld1wwluac7b

[unibase-krakow]

Żółty to nasz kolor

Pewnie zwróciłeś uwagę, że akademik Kraków lubi ten kolor. Występuje w naszym logo oraz wielokrotnie w naszym budynku. Może w takim razie warto zastanowić się nad symboliką koloru żółtego i ocenić, czy dobrze wybraliśmy?

Akademik Kraków w żółtej barwie

Żółty należy do trzech kolorów podstawowych (ramię w ramię z niebieskim i czerwonym). Kojarzy się raczej pozytywnie, ponieważ wiele rzeczy związanych z czymś dobrym ma właśnie tę barwę - słońce, piasek, kwiaty. Wiążą się z tym pozytywne emocje takie jak zabawa, śmiech, wypoczynek, optymizm. Pierwszym skojarzeniem jest własnie słońce, które daje ciepło i dostarcza witaminę D. Symbolicznie kolor ten oznacza złoto, przez co był czczony przez Majów i Egipcjan. Później był przypisywany matkom i kobietom zamężnym, by wzbudzać do nich szacunek. Kolor żółty jest łatwo zauważalny i zapada w pamięć.

Psychologia koloru

Żółty jest kolorem osób pewnych siebie. Poprawia zdolność zapamiętywania i stymuluje pracę mózgu, a także wpływa dobrze na samopoczucie i poczucie własnej wartości. Czy akademik Kraków słusznie wybrał kolor żółty jako swojego reprezentanta?

[wojciechdydymski]

Nigdy, nie pójdę między ludzi ... " Bawi mnie, kiedy ludzi mówią sobie : czuje dokładnie to, co ty, jednak żaden z nich, nie zdaje sobie sprawy, z faktu, ze jego wnętrze, zostało oszukane przez emocje, które symulują odczucia duchowe ... Tak zdekonstruowano głębsze warstwy i odczucia duchowe oraz odruchy alutruistyczne, na bazie strachu tworzącego egoizm i emocje ... Wykreowano całkowicie nowy, wspaniały chory świat, pozbawiony ducha i dążności do ewolucji duchowej ... Wykreowano świat akcji i reakcji psycho-chemicznej - kolaż fałszywych słów, niezgodnych z myślami i emocji odbiegających od przeczuć duchowych, oszukano was, ponieważ ci, którzy to zrobili mają z tak zbudowanego zwierza, będącego kiedyś człowiekiem - korzyść ... " Dydymus'04 - wykład - Upadek realizmu życia ( http://ligaswiata.blogspot.com/2018/03/poczatek-kontroli-spoecznej-czyli.html ) Nigdy, nie pójdę między ludzi, nigdy, nie będę beczał, krakał, szczekał i gęgał ... tak, jak inni ... moim jedynym autorytetem, jest ja sam, moją jedyna drogą, jest droga, mojego wnętrza ... a-men ... mek-tub ... ( Taka drobna uwaga logiczna, nie możesz być czarnym baranem w stadzie, bo nadal, do tego stada należysz, a przez bunt, potwierdzasz tylko jego istnienie, nie możesz być kanarkiem, wśród wróbli, ani papugą, między wronami ... ponieważ, będąc pomiędzy prawdą, a kłamstwem, nigdy, nie staniesz się wolnym obserwatorem kłamstwa i wolnym od reperkusji bycia w stadzie ... Stado, zawsze atakuje innego, nie rozumiejąc własnego upadku i własnego zagubienia ... http://ligaswiata.blogspot.com/2018/03/ucieczka-z-planety-map-czyli-terapia.html Czy, rozumiesz teraz idee, oka na piramidzie ? Oka, kontrolującego byt struktury piramidy, ulu, cywilizacji, stada, idei religijnej, politycznej podporządkowanej egocentrycznej sile zakłamanej myśli, słowa, działania w strukturze pionowej ... Sam trójkąt, odnosi się do mechaniki spostrzegania iluzji, tworzonej przez oko i trzecie oko ... Więcej tutaj : https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/04/05/tajemnica-o-swiecenia-cz-2/ Pomyśl nad tym !!! Logika i uczestnictwo moich przodków, w tej iluzji, pozwala mi mówić wprost, bez fantasmagorii, która karmią was agenci podziału i dekonstrukcji ... ) Nigdy, nie pójdę między ludzi ... , ponieważ, jestem człowiekiem, a nie elementem potrzebnego komuś stada oszołomów, nabierającego potrzebnego - narzuconego - koloru poglądowego ... Największą krzywdą, jaką zrobiono człowiekowi w świecie cywilizacji hierarchicznej, jest wpędzanie go w byt oddziaływania sloganu : idź, do ludzi, on potrzebuje kolegów, ona potrzebuje się wygadać itd ... Po co, masz do nich iść ? Co, oni mogą tobie dać ? Skoro, twoja tożsamość, jest w tobie, a wszystko, co przychodzi z zewnątrz, powoduje nieodwracalne szkody psychofizyczne i dekonstrukcje prawdy w imię kłamstwa, czyjegoś ego, rodzącego zalążek twojego ego zamiast altruizmu ... To, po co, masz do nich leźć ... aby zarazić się ich amokiem poprawności politycznej, religijnej, czy społecznej, tworzącej strach i irracjonalne zachowania, pchające ku reedukacji społecznej, pracy dla kogoś, nałogu wspierającego kogoś, opodatkowania wspierającego, ich panów ... ?! ( Stado, jest formą ewoluującego wirusa. Człowiek, umieszczony wśród ideologi strachu, stacza się, a jego ego, nie pozwoli, aby owy osobnik, czuł się gorzej wśród lepszych od niego moralnie ludzi, więc ściąga ich do swojego poziomu, przez poprawność polityczną, nałogi, popędy, reedukację, a w razie niepowodzenia, przez wrogość, nienawiść i wojnę psychiczną oraz fizyczną, wyniszczającą wroga i jego ducha transfotmującego do dualnego węża egoizmu, zależnego od trzeciej siły ... https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/tag/trzecia-sila/ https://dydymuscytaty.wordpress.com/2016/05/28/nowy-porzadek-swiata-cywilizacja-strachu/ Wykład - Reedukacja stada' 2011 ) Jeśli, spotykają się ze sobą dwa odrębne mikrokosmosy, to ich zderzenie, nie jest i nigdy, nie będzie - koordynowane i jeśli galaktyki nie potrafią istnieć obok sobie, tworząc jednolitego wszechświatu, oznacza to bitwy, kolejnych zderzeń, wyniszczających oba wszechświaty - na raty ... A teraz, wyobraź sobie oszalałe narody, grupy społeczne, klasy ustrojowe, wyznawców religijnych, ideologicznych ... tworzących armie, idące na rzeż wyniszczenia, własnego wnętrza, na rzecz idei innych osób, które was wykorzystują, topiąc i podbijając, wasze prywatne światy ... Zrozumcie, istnieją osoby - wolni, oświeceni - altruiści, którzy, nie muszą, wychodzić ze swoich domów i ogrodów, które nie muszą iść między ludzi, aby eksponować własne ego, nie muszą być częścią ula lub mrowiska, nie muszą być kontrolowane i patrzeć, aby poznawać, ponieważ na świecie, nie ma niczego niezwykłego, czego nie ma w tobie ... Jeśli, ty nie wykorzystasz swojego jestestwa, potencjału i swojej tożsamości, to wykorzysta to, każdy, kto cię podporządkuje, przez idee strachu i brutalnego ideowego podboju, opartego na sennych marzeniach o fetyszach ... Najpiękniejszym sposobem kreacji ludzkiej świadomości, jest pozostawienie mikrokosmosu dziecka - samemu sobie, bez nauk, bez szkoły i bez tworzenie w głowie dziecka lustra ideologii, innych chorych psychicznie egoistów, i-predatorów i psychopatów ... http://depopulacja.blogspot.com/2016/02/czarna-psychologia-internetu.html Kiedy, człowiek upada lub powstaje zbiera się dookoła niego tłum ciekawskich, pragnących sensacji i wywyższenia siebie ponad innych ... Kiedy upadałem i umierałem, nie potrzebowałem ludzkiej pomocy, lecz tego, co przez całe, wolne życie mi towarzyszyło - spokoju - własnego wnętrza ... Żaden, inny wszechświat, nie zrozumie naszego mikrokosmosu, mar i zawirowań ... https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2018/04/05/tajemnica-o-swiecenia-cz-2/ Bawi mnie do łez, strach przed śmiercią - ewolucja duchową, wszystkie te - tajemnice, utkwione w tej sekretnej doktrynie - śmierci - odpychają prawdę, od człowieka, stawiają go, przed niepokojem, określonego odcinka ewoluującego bytu ... http://czuwajacy.blogspot.com/2017/09/czowiek-istota-smierci.html Świat ludzkich doświadczeń, jest iluzją, a kiedy w iluzji, tworzy się iluzje cywilizacji, ta za pomocą wiary w strach, zmusza się jednostkę, do zatracenia własnej tożsamości, i wtedy, zostaje tylko chaos, amok, frustracja, własnego zagubienia, zapychanego sztucznymi relacjami międzyludzkimi, emocjami, opartymi na dekonstrukcji człowieczeństwa, przez rozbudowane ego, powstające z idei wiecznego strachu, przed sztucznym światem, przed innymi, a co najgorsze przed samym sobą ... Tak ! Samym sobą, jeśli zauważamy brak spójności myśli, słów i działań, to działamy w kłamstwie, przeciw samemu sobie, przeciw swojemu rozumowi i duszy, w celu zdobycia nielogicznych fetyszy, tworzących realność, iluzji cywilizacji ... Oto maleńka, a jednak ogromna w swej wymowie - prawda, o człowieczeństwie, której nie napiszą wam arcyłotry, opowiadające wam o tajemnicach, energiach, różdżkach, wahadełkach, obcych, jaszczurach i żydach ... Robicie to, czego chcą od was inny, ponieważ, nie chcecie zostać sami w otaczającej was iluzji, bawią się wami, poprzez zaprogramowany strach, bo żaden z was, nie pomyślał, że podstawą wolności i oświecenia, jest samotność, dążąca do gen-iuszu - genu wiary (usu - wierz mi (estoński) *), uporządkowanego szumu logicznego, którego nie można, zagłuszyć amokiem chaosu, plotki, czy strachu ... Uwierzcie, w samych siebie, i zacznijcie drwić z komicznego autorytetu władzy, jak w świecie prawdy i równości człowiek, może rządzić człowiekiem i żyć na jego koszt ?! Jeśli władza kieruje się zasadami prawa natury - prawa zwierząt, odrzucając prawo naturalne, oznacza to wytworzenie struktur kastowych w których silniejszy wykorzystuje słabszych do swojej ochrony i pracy, uświadamiając najemników ochrony i niewolników zabierasz im fundament siły i mocy ... Niech was straszą, ich mary i ich lęki, nie są waszymi marami i lękami, a ich problemy, rosną z każdym dniem, tylko, że wy, nie widzicie ich leków, przez ich butę i grę ... Niech stanie się prawda - po trzykroć, niech stanie się równość i wolność, po dziesięciokrotność - dziewięciu ... Dydymus Akademia Filozoficzna Dydymusa Liga Świata Liga Logiki Samostanowienie i Samoograniczenie https://pomagam.pl/afd https://trueshopl.wordpress.com https://ligalogiki.cupsell.pl/ * Na początku, był tylko jeden, jedyny język - zwany - obiecadłem, był to język symboliczny, oparty na spójności myśli, słowa i działania, wyrażany w postaci dźwięków i symboli, piktogramów, runów ... Była to forma - wiary, w drugiego człowieka i jego lojalność oraz honor ... Jednakże, w czasie przekształcenia grup poziomych, w struktury pionowe - hierarchiczne - Ba-bel - Baal (wpisujcie różne człony wyrazów do słowników - wtedy prawda logiczna, się wysypie), strofy językowe - zaczęły zmieniać swój porządek, ponieważ, było to korzystne - dla El - elitarnych - bogów danego czasu ( god - bóg (angielski) god - rok (rosyjski) ) - nowych bogów hierarchicznych, sprawujących władze, nad coraz bardziej, dzielonym - przez trzecią siłę - ludem niewolniczym. Podział, dawał możliwość wytworzenia strachu, przed czymś innym i nieznanym, strach, pozwalał kreować wrogość i przyswojenie ochronnych dogmatów religijnych, państwowych, ekonomicznych, militarnych i społecznych (monopoli licencyjnych idei państwa) - mających, tylko jeden, jedyny cel - wytworzenie wiary w potrzebę posiadania wodza, władzy i struktury ochraniającej lud, przed nieznanymi formami strachu, tworzonego, przez ową nieobliczalną władze. https://dydymuscytaty.wordpress.com/2016/12/16/obiecadlo/ http://ligaswiata.blogspot.com/2018/03/poczatek-kontroli-spoecznej-czyli.html