#Venetiaans wandelen | Explore Tumblr Posts and Blogs

bonjouronourtour · 11 months

Text

Montenegro, Kroatië, Slovenië, (Oostenrijk), Hongarije, Slowakije, Tsjechië, Duitsland. Thuis.

11 oktober - 1 november

🏖️ Na de grensovergang in Montenegro kronkelt de weg hoog langs het kustgebied om vervolgens eindelijk te dalen en ons het stadje Bar in te leiden. We vinden een fijn plekje aan de rand van het park, in de schaduw van de bomen en dichtbij het strand en ‘t centrum. Het plaatsje stelt op zich niet veel voor, maar er hangt een fijn sfeertje. Daarom blijven we hier even 2 nachten staan. We staan namelijk aangenaam koeltjes in de schaduw en kunnen zo het strand op en een duik nemen. En dat doen we dan ook. Deels omdat we daar nooit genoeg van kunnen krijgen en deels omdat we nog steeds (sinds ons vertrek uit de Franse Alpen, begin september), bijna elke dag de 30 graden aantikken. Tijdens één van onze dipjes in het water zien we een gigantisch cruiseschip langzaam vertrekken uit de toch niet zo hele grote haven van Bar. Niet veel later vertrekken wij ook uit dit stadje maar dan met Franky al hobbelend over de asfaltwegen van Montenegro.

🛥️ Na Bar is badplaats Budva de volgende bestemming. We doen eerst een boodschap, gooien vervolgens de tank vol en rijden die kant op. De route is adembenemend mooi, langs de prachtige kustlijnen van dit land. We hebben al veel mooie routes mogen rijden, en ook genoeg langs de kust. Maar deze komt hoog in het lijstje van mooiste kustroutes so far. Langzaam zien we Budva opdoemen aan de horizon, en al kronkelend zien we de badplaats soms weer verdwijnen en na weer een bocht opnieuw opdoemen, maar dan dichterbij. Uiteindelijk vinden we in de stad een parking die ietwat krap is, maar waar precies een mooi plekje voor Franky over is. We lopen vanaf hier richting het centrum, en uiteindelijk door de oude, ommuurde stad. Erg groot is het niet, maar des te meer idyllisch en mooi. We komen uit bij de haven en zien daar dit keer geen cruiseschip maar wel een aantal hele fraaie jachtjes liggen. Via de boulevard aan het uitgestrekte strand wandelen we weer terug.

🏞️ Omdat we hier niet mogen overnachten en de parking ook niet gratis is, rijden we door naar Kotor. Deze stad ligt tussen de Montenegrijnse bergen en in het uiterste hoekje van de gelijknamige baai, diep landinwaarts. De volgende dag wandelen we hier rond en komen we tot de ontdekking dat deze ommuurde, oude binnenstad nog veel groter is dan die van Budva. Het is een wirwar van smalle steegjes met allerlei leuke winkeltjes, van oude kerkjes en van pleintjes met restaurantjes en barretjes en van hostels en ga zo maar door. Het is er prachtig en pittoresk en duidelijk ooit een belangrijk handelscentrum. Er is een zichtbaar Venetiaanse invloed aanwezig, wat niet zo vreemd is, aangezien de stad lange tijd onder Venetiaans bewind heeft gestaan. Een ander gevolg hiervan zijn de vele toeristen.

🛳️ Waar al deze toeristen (veel Amerikanen en Aziaten) allemaal opeens vandaan komen begrijpen we even niet. Heel even maar hoor, want dan herinneren we ons de twee gigantische cruiseschepen die hier in de baai liggen. Blik, na blik, na blik aan toeristen wordt hier losgetrokken en binnen de stadsmuren leeg gekwakt. Gelukkig is het oktober en ‘valt het nog mee’. We willen niet weten wat de toestand hier in de zomer is!

⛵️ Na nog een nachtje in Kotor, rijden we langs de prachtige baai, door naar de grens met Kroatië. Iets eerder dan verwacht, al met al. De route langs de baai is prachtig, vooral met de opkomende zon. De grensovergang naar Kroatië gaat ook vrij vlot, maar eenmaal in Kroatië komen we net achter een wielren peloton te zitten. Hierdoor rijden we een behoorlijk eind geen 80 km/u, maar maximaal 40 km/u. Bergje op, maar zo’n 15 km/u. Een beetje jammer dat we voor deze semi-profs zo lang moeten wachten, maar uiteindelijk kunnen we voor het mooiste deel van de route genieten van een wielren-vrij uitzicht. Vooral het zicht op het later te bezoeken Dubrovnik is adembenemend mooi vanaf de hoge weg.

🏕️ Wij vinden iets voorbij Dubrovnik een fijne camping met uitzicht op de zee, de voorbij scherende zeilboten, catamarans, toeristenboten en op de eilanden daarachter. Hier staan wij uitstekend! Normaal gesproken zijn campings niet onze standaard overnachtingsplek vanwege de prijs, maar in Kroatië en vooral aan de kust is de kans op een fikse boete voor wildkamperen iets te groot.

🚏 De volgende ochtend pakken we de bus die ons in Dubrovnik afzet. Gister zagen we hier precies hetzelfde cruiseschip in de haven liggen, als die in Kotor. We willen er dus een beetje vroeg bij zijn en de meeste andere toeristen voor zijn. Dit lukt aardig, want als wij de bus uitstappen en rustig richting het middeleeuwse stadscentrum lopen, zien we weinig toeristen. Pas als we door één van de poorten van de stadsmuur komen, zien we een aantal toeristen, zeker niet veel. Daar profiteren we dan direct van door lekker rond te struinen en gevoelsmatig terug te gaan in de tijd. Dit oude centrum is ondanks verschillende oorlogen en aardbevingen erg goed intact gebleven, waaronder dus de volledige stadsmuur die het stadje omsluit. Rondom dit centrum liggen verschillende forten en vestingen met daaronder aan de ene kant de oranje pannendaken en smalle steegjes, en aan de andere kant natuurlijk het helderblauwe water van de Adriatische zee.

🐉 Dit alles maakt dat Dubrovnik ook wel ‘De parel van de Adriatische kust’ wordt genoemd en uitermate geschikt bleek voor de opnames van de populaire serie: Game of Thrones. Door de extra naamsbekendheid die dit met zich mee heeft gebracht, wordt Dubrovnik nu dus overspoelt door toeristen. Daardoor is alles hier ook schreeuwend duur. Het bewandelen van de stadsmuren alleen al kost € 35,- p.p. Ondanks dat dit erg mooi zou moeten zijn, slaan wij dat even over. Gelukkig smaken onze cappuccino’s, met uitzicht op de stadsmuren en de oude haven, uitstekend! Vanaf daar zien we al wel de hordes toeristen rap toenemen. We nemen snel onze laatste slok, rekenen af en doen nog een laatste ronde door Dubrovnik en pakken dan weer de bus terug naar de camping.

🤿 Hier staat het overigens zo in midden oktober ook aardig vol, maar is de prijs ook heel redelijk en de voorzieningen prima. We hebben daarnaast dus uitzicht op de zee beneden ons. Wat niet alleen erg mooi is maar ook goed uitkomt, want we hebben voor deze middag nog een plannetje. We trekken na onze lunch onze wetsuits aan, pakken onze snorkel sets en lopen naar beneden. Daar nemen we een duik in het water en genieten van alle visjes die we goed kunnen zien. Het is prachtig en we genieten enorm van het snorkelen. We deinen lekker over het water, worden heerlijk warm gehouden in onze wetsuits en zien weer een wereld voor ons opengaan onder water. Na de snorkel sessie ontdekken we dat het buiten aardig is afgekoeld. We spoelen snel het zoute water van ons af, kleden ons om en haasten ons terug naar Franky, waar we behaaglijk ons plekje vinden en de boel voorbereiden voor vertrek van de camping, morgen.

🏛️ We rijden de volgende ochtend naar Split! Opnieuw een leuke stad in het vooruitzicht. Althans dat denken we, maar zeker weten doen we het eigenlijk niet, want we hebben ons expres niet zo voorbereid op deze stad en laten ons graag verrassen. We vinden een praktische plek bij het industrieterrein van Split. Vanaf hier, je raadt het al: pakken we onze fietsen en sjezen we de stad in! Toevallig komen we precies uit bij een oude stadspoort, waar we onze fietsen parkeren. Hier wandelen we direct het oude centrum in en zijn ondersteboven van weer een fantastisch mooie stad. Oude Romeinse ruïnes staan hier nog recht overeind en we moeten even denken aan ons bezoek aan Rome en Pompei. Als we door alle straatjes geslenterd hebben komen we uit bij de prachtige boulevard, waar opnieuw grote cruiseschepen aan de horizon verschijnen en verder de palmbomen en daarachter de andere jachtschepen het beeld afmaken.

⚓️ Na ons bezoek aan Split zetten we de fietsen weer achterop en vertrekken voor een goedkopere overnachtingsplek naar Trogir. Dit ligt iets verderop en schijnt ook wel een leuk plekkie te zijn. In ieder geval leent de parking van één van de havens zich uitstekend voor ons. Wel weer een betaalde plek, maar toch goedkoper dan al die campings. Het stadje Trogir ligt op een klein eilandje voor de kust, wat een fraai beeld oplevert, vooral vanaf boven. Google maar eens. We neuzen hier even kort wat rond, en nemen dan afscheid van dit plekje en ook voorlopig van de zee. We gaan weer landinwaarts!

🤑 We nemen een gokje wat betreft het wildkamperen in Kroatië. In het binnenland moet dit namelijk iets gemakkelijker kunnen, aangezien het hier niet overal zo hyper toeristisch is. We vinden een plekje die al door menig camperaar is goedgekeurd en waarbij boetes uit zijn gebleven. Wanneer wij hier eind van de middag aankomen zijn we alleen, maar nog diezelfde avond komen er zeker nog 6 campertjes bij. Dit geeft ons de bevestiging dat het wel goed zal zijn. Ideaal aan deze plek is dat we hier een dagje kunnen ontspannen na dagen van stadsuitjes en bezoekjes en indrukken opdoen. Daarmee geven we de tijd aan de weergoden om het weer bij de welbekende Plitvice meren te doen opknappen, zodat wij daar een dagje later een bezoek aan kunnen brengen. Mooi weer is daar namelijk wel gewenst, zodat de prachtige turquoise meren en watervallen nog beter tot hun recht komen. Duur is het daar wel, helaas: € 42,- p.p. entreeprijs. Althans, dat was de prijs tijdens het gehele hoogseizoen en ook nog het geval toen wij hier al langskwamen net voor onze grensovergang naar Bihać, Bosnië-Herzegovina. We kozen er destijds (vanwege de absurd hoge prijs) voor om de befaamde Plitvice meren over te slaan, maar nu is daar onze kans opnieuw. Voor maar € 23,50 p.p. Dat is heel goed voor ons budget!

💙💚 En dan de vraag. Is het de prijs waard? Nou dat absoluut! De natuur in het park is echt prachtig. Helder turquoise meren, brede watervallen, bossen die in de herfstkleuren komen, het zonnetje dat heerlijk schijnt en mooie paden om langs en over de meren te wandelen. Er zijn namelijk meerdere hikes te maken in dit National Park, rondom de meren en watervallen. Voor de kortste staat zo’n 2-3 uur, voor de langste bijna 8 uur. Wij kijken even hoe dit in de praktijk zal uitpakken, aangezien ons dat een beetje overdreven lijkt. Al snel snappen we waarom die tijden aan de ruime kant zijn. Ondanks het feit dat wij buiten het hoogseizoen deze populaire bestemming bezoeken, zitten we toch net even met een paar grote groepen toeristen voor ons opgescheept, die natuurlijk uitgebreid de tijd nemen voor foto’s, selfies en sowieso al niet erg vlot door wandelen. Gelukkig weten we hen snel kwijt te raken waardoor wij alsnog lekker ons eigen tempo kunnen aanhouden en daarbij ook de tijd nemen voor alle mooie plekjes en uitzichten.

🛶 Bij de entreeprijs is ook een boottocht inbegrepen, als je van het ene deel over een groot meer, naar het andere deel wil. Dit is voor de iets uitgebreidere route, waarbij beide delen (de Lower lakes èn de Upper lakes) kunnen worden bewonderd. En na ook dit deel te hebben aanschouwd, besluiten we om het bus-trammetje (ook inbegrepen in de entreeprijs) te nemen voor de terugweg. Al met al zijn we zo’n 3 uur zoet en hebben we het meeste dan ook daadwerkelijk gezien. Voor onze route stond zo’n 4 tot 6 uur. Eerlijk gezegd denken we dat je hier in de zomer ook gemakkelijk dubbel zo lang nodig hebt om je overal doorheen te wurmen. Maar wij zijn voldaan, eten ons broodje en willen vertrekken. Maar precies waar naartoe?

🇭🇺 Tja, we willen eigenlijk graag door Hongarije, namelijk via Boedapest, en besluiten daarom om eerst maar eens een flinke ruk te rijden, nu we sneller klaar zijn dan we dachten. Ondertussen houden we continu de weersvoorspellingen goed in de gaten omdat we na Montenegro, inmiddels wat wisselvalliger weer hebben. Dit maakt dat we behoorlijk precies plannen wanneer we exact op welke plekken zijn. Zo hebben we in zowel Dubrovnik als Split en nu dus ook bij de Plitvice meren ontzettend mooi weer, terwijl de dagen daar omheen er juist veel regen valt. Dit zorgt er dan ook weer voor dat ons tempo anders is en sinds ons vertrek uit Montenegro vooral wat hoger ligt. Ook deze middag worden de nodige kilometers gemaakt en belanden we in Varazdin. Een stadje in het uiterste noordelijke hoekje van Kroatië, grenzend aan zowel de Sloveense als de Hongaarse grens. Na al die kilometers willen we even de benen strekken en gaan we in het schemer het stadje in. We hebben geen idee. Maar wat blijkt: we zijn in een hartstikke leuke plek terechtgekomen die volledige in barok stijl is opgebouwd. Om elk hoekje slingert een kneuterig straatje met leuke winkeltjes en mooie gebouwen en er hangt een ontzettend gezellig sfeertje. Dit is de perfecte plek om even bij te komen van deze dag.

😍 Ook de perfecte plek om afscheid te nemen van Kroatië. Niet alleen omdat hier een Lidl zit en een goedkoper tankstation dan in omliggende landen te vinden is, maar voornamelijk om te symboliseren hoe we Kroatië hebben ervaren. Namelijk erg fijn! De kust is verschrikkelijk toeristisch, ja. Maar met reden. Wat is het daar prachtig, ongelofelijk! En ja, je betaalt er iets meer voor je camping en andere toestanden. En dat is voor ons als low-budget-long-time travellers wat vervelender, maar mag geen reden zijn voor ieder ander om dit land te vermijden! In het binnenland is het overigens gemoedelijker en is bijvoorbeeld wildkamperen geen enkel probleem. Dat is voor ons dan weer erg voordelig natuurlijk.

🇦🇹 Maar die ochtend steken wij niet de grens met Hongarije over, maar juist die met Slovenië. We hebben er nog eens goed over nagedacht en Boedapest blijkt best flink omrijden en sowieso helemaal niet erg handig met de camper. Daarnaast is het een serieus grote stad, waar je echt de tijd voor moet nemen, wat wij niet altijd relaxed vinden met een geparkeerde camper in de stad. En met al zoveel indrukken en steden in de benen, besluiten we om te kiezen voor Wenen in plaats van Boedapest. Door een klein stukje Slovenië, op naar Oostenrijk dus.

👮🏻‍♂️ Bij de grens met Oostenrijk aangekomen denken we klakkeloos door te kunnen rijden, zoals het ook van Kroatië naar Slovenië ging. En zoals vele oude campertjes ons zijn voorgegaan. Maar opeens vliegt er een douanemedewerker uit zijn hokje die onze papieren wil checken. We mogen ‘m wel even aan de kant zetten, zegt hij. “Uhm, oké. Hoezo mogen we niet gewoon doorrijden, wat is dit voor grap?” Denken we. Nou wat blijkt: Onze geliefde Franky is ooit in een ver verleden op ons kentekenbewijs in categorie N1 geplaatst. De categorie voor transportbusjes. Waar een Fiat Ducato overigens uitermate voor geschikt is, maar waar Franky nooit voor is gebouwd. Franky is al zijn gehele 31-jarige leven lang, een echte camper. Categorie M1, zou dat dus moeten zijn. Had er daadwerkelijk M1 op ons kentekenbewijs gestaan, dan hadden we doodleuk door heel Oostenrijk mogen crossen, zonder enige restricties. Maar ons oude dieseltje in de N1 categorie betekent: geen toegang in de vele milieuzones die Oostenrijk rijk is. Niet alleen in de steden, maar blijkbaar in gehele provincies. Namelijk elke provincie waar wij zo ongeveer van plan waren om doorheen te rijden. Dik € 2000,- boete of omdraaien en Slovenië weer in. Dat is een beetje waar het op neerkomt. Nou je raadt het wel. Wij een rondje op de grens rijden en op zoek naar een overnachtingsplek in Slovenië natuurlijk.

🚿 Geluk bij een ongeluk vinden wij wel een heel fijn en gratis plekje voor de nacht, waarbij ook nog eens gratis douches en wc’s zijn inbegrepen. Helemaal top! Hier maken we nieuwe plannen en komen we al snel tot de conclusie dat we het best alsnog langs de grens met en dus om het land Oostenrijk heen kunnen rijden, via Hongarije, Slowakije en Tsjechië. Geen Boedapest (dat is inmiddels nog verder om), dus ook geen Wenen, maar in plaats daarvan in ieder geval Bratislava en wellicht later nog Praag.

🇸🇰 Na een dagje rijden door Hongarije maken we een stop op een rustig plekje bij een bos. Hier hebben we een rustig nachtje en maken we een lekkere ochtendwandeling. Vervolgens stappen we achter het stuur om richting Bratislava te rijden, een uurtje verderop. Daar aangekomen is de door ons uitgekozen parking vol, maar vinden we toch een plekje aan de rand van de weg. Vanaf hier kunnen we zo de brug over de Donau oversteken en lopend het oude centrum ingaan. En Bratislava blijkt een hele leuke stad te zijn. Het doet ons al een beetje denken aan Praag en dat soort steden, Bohemian zeg maar. Het is er erg gezellig, overal zijn groepjes toeristen (gelukkig geen gigantische groepen), pleintjes, restaurantjes, gezellige straatjes en leuke winkeltjes. Vanuit de stad zien we het oude kasteel hoog gelegen, die aanschouwen we vanaf een afstandje wel. We eten een hapje in de stad en zoeken dan Franky weer op. We rijden een kwartiertje verder zodat we net even buiten de stad staan voor een rustige nacht, waar we opnieuw in een bosrijk gebied staan en we de volgende ochtend weer lekker de herfstkleuren en -geuren opsnuiven.

🍺 Daarna rijden we door naar de grens met Tsjechië. Als eerste bezichtiging rijden we naar Brno, na Praag de grootste stad van het land. Ook hier weer zien we hetzelfde leuke stijltje terugkomen met veel gekleurde gebouwen. Een leuke stad, maar met onze fietsjes wel iets te heuvelachtig. De volgende stop is een gebied waar Hendrik zo’n twintig jaar geleden op vakantie is geweest met zijn ouders en zussen destijds. Dit ligt precies tussen Brno en Praag in en we nemen een kijkje bij het meer waar de familie Knoll toen vakantie vierden, het straatje met vakantiewoningen waar ze zaten en we rijden door naar een destijds veel gebruikt restaurant vanwege de toen nog enorm lage prijzen. Bij ons ligt de prijs iets hoger maar we genieten er wel van een heerlijk diner met een lekker Tsjechisch biertje voor nog wel een schappelijke prijs.

🦌 Na een nachtje op de parkeerplaats van het restaurant is het tijd om naar Praag door te rijden. Het weer is vandaag een stuk minder: veel regen, mist en enorme kou. Onderweg zien we de afgelopen dagen enorm veel wild. Grote roofvogels en met name heel veel hertjes, soms ook in grote groepen en vaak zelfs dichtbij de weg. Dit begon al in Hongarije en is altijd leuk om te zien.

🧺 In Praag zijn we opnieuw genoodzaakt om de milieuzone te omzeilen, wat het bezoeken van zo’n stad altijd nog ietsjes moeilijker maakt. Tegelijkertijd willen we er een wasje draaien, waarbij de zelfbedieningswasserettes nog niet lijken te zijn uitgevonden of niet toegankelijk zijn voor ons. En als klap op de vuurpijl raakt tijdens het bereiden van onze lunch, ons gas op. Onze gasfles is helemaal leeg. Met de vorige deden we maar liefst 6,5 maand. De verwachting was dan ook, dat we dit kunstje nog wel eens konden overdoen. Maar helaas is het na 5 maand afgelopen. Dus maar op zoek naar vervanging!

🏰 Nadat we een oplossing hebben gevonden, bereiken we ook onze overnachtingsplek net buiten Praag. We kunnen ons gaan opmaken voor een dagje in deze mooie stad, maar dit ‘dagje’ blijkt toevallig wel net een nationale feestdag: de onafhankelijkheidsdag te zijn. We pakken de metro en stappen uit bij de oude burcht van Praag en zien gelijk dat het echt ontzettend druk is in de stad. Hordes toeristen en er is geen doorkomen aan. We gaan meteen op standje efficiëntie: proberen te blijven genieten van deze mooie stad, maar vooral onszelf als een malle door deze mensenmassa heenwerken. We sjouwen daardoor in korte tijd heel wat af en zien ook veel moois van deze stad. In één dag alles zien van deze stad is sowieso haast onhaalbaar, maar op een dag als deze echt totaal onmogelijk. Eind van de middag vinden we het welletjes, pakken weer de metro en vinden onszelf weer aangenaam en rustig terug in Franky. We verplaatsen onszelf nog wel even voor de nacht, namelijk naar een parking aan de andere kant van de stad, zodat we die alvast achter ons hebben liggen.

⛽️ De volgende dag rijden we hier weg en willen nu echt eens dat wasje draaien, aangezien het iets te lang begint te duren. Helaas lukt dat in deze landen iets minder, maar onderweg naar de Duitse grens denken we een fijne wasserette te hebben gevonden. Helaas denkt de rest van Tsjechië dat ook en staat er zelfs een rij. Oké dat gaat dus niet werken. Dan bedenken we wel wéér een nieuw plan, maar rijden we voor nu door naar een tankstation voor de grens die lekker goedkoop zal zijn: € 1,55/liter diesel. Helaas heeft iedereen op de route richting Duitsland dit tankstation blijkbaar in de favorieten staan, want er staat opnieuw een aardige rij. Gelukkig schiet deze wel wat meer op, ondanks Duitsers die hier volledige jerry cans bijvullen alsof ze binnenkort zonder brandstof komen te zitten. Beetje overdreven allemaal, maar ook wij slaan onze slag en rijden daarna Duitsland binnen.

🛀 Onze zoektocht naar een wasserette zetten we stug voort en inmiddels hebben we er eentje op het oog in een buitenwijk van niet milieuzone-stad Dresden. Een stad die overigens best het bezoeken waard kan zijn, maar na net Praag te hebben gezien, houden wij het bij de wasserette. Helaas blijkt het hier ook al spitsuur, en bovendien zit de wasserette aan een veel te drukke weg waar ook de tram langs gaat. Wij maken ons snel uit de voeten en verzinnen een andere oplossing, namelijk in de vorm van een camperplaats bij wat locals, net voorbij Leipzig waar we ook warm kunnen douchen. Na zoveel mislukkingen, doen we voor de zekerheid een belletje in ons beste Deutsch jaaahh en dan is eindelijk alles in kannen en kruiken. Bij aankomst wordt er een wasje aangeslingerd en kunnen we gebruik maken van een eigen privé badkamer. Helemaal top! Eindelijk!

🎃 De volgende dag maken we nog even gebruik van alle faciliteiten en rijden dan weer een stukje verder door Duitsland. We kwamen in deelstaat Sachsen het land binnen, verbleven nu in deelstaat Sachsen-Anhalt en rijden dan door naar Niedersachsen. Heel veel Sachsen dus. Bij de volgende plaats waar we overnachten is er toevallig net een Halloween-avond in de woonwijk. Terwijl wij daar rustig even een rondje lopen om de benen te strekken, zien we groepjes kinderen met ouders uit busjes en auto’s stappen in gekke vermommingen. Verderop in de straat zijn verschillende huizen in het Halloween thema ondergedompeld met als toppunt een vrijstaande nou, ‘villa’ kunnen we wel zeggen. Op zich een mooie woning, ware het niet dat ook deze door het Halloween-monster lijkt te zijn uitgespuugd en er nu een soort spookhuis staat, middenin deze onschuldige woonwijk. Ook de stoere kindertjes in enge vermommingen lijken zich hier iets minder zeker te voelen maar kunnen hier, als ze genoeg moed verzameld hebben, toch een snoepje krijgen. Een beetje zoals Sint Maarten bij ons dus, maar dan met een naargeestiger tintje.

💦 De volgende dag kopen we onderweg eindelijk een nieuwe waterpomp, waar we inmiddels al een maand zonder hebben gedaan! Daarna vervolgen we onze route richting Nederland. Het valt ons hierbij op dat nergens in Europa wij op de wegen zoveel campers zien rijden dan in Duitsland. Om de haverklap komt er ons eentje tegemoet of haalt er één ons in. Dit is echt hèt camperland. Een andere vreemde gewaarwording hier, iets dat zo bizar lang is geleden, is een Nederlandse plaatsnaam op de borden, namelijk Amsterdam met zo’n 260 km te rijden. Na al die landen en al die plaatsen staat er opeens Amsterdam op de borden. Niet dat wij daarheen hoeven, maar het wordt nu wel echt: we zijn bijna thuis.

🇳🇱 Na onze laatste nacht in koud en regenachtig Duitsland rijden we naar de grens met Nederland. De rijen bomen lijken ons al te begroeten in de nationale oranje kleuren zoals we die nog nergens zo mooi hebben gezien. Dichtbij de grens legen we voor (voorlopig) de laatste keer onze vuilwatertank en wc en rijden daarna zomaar Nederland binnen. Een paar opvallende dingen die misschien niet verbazingwekkend zijn, misschien ook wel, maar altijd leuk om te vermelden: nergens in Europa vinden we de (snel)wegen zo heerlijk soepeltjes, vlak en fijn berijdbaar. Daarnaast is het beeld eromheen zo heerlijk overzichtelijk. Vlakke, groene weiden waar je ver overheen kan turen. En een maximum snelheid op de snelwegen die Franky wèl daadwerkelijk kan aantikken, waardoor onze aankomsttijd in Google Maps wat realistischer wordt.

🚍🏠 En dan rijden we opeens Meppel binnen. In Franky. Over de hoge drempels van de Oosterboer, die nog nooit zo fijn hebben gevoeld. Daar waar we 1 jaar en 3 maand geleden wegreden en ons avontuur begon. Daar komen we nu weer terug. We parkeren Franky op exact dezelfde plek als waar die destijds stond. Toen klaar voor vertrek. Nu klaar met een langdurige vertrek. We zijn thuis. Het gevoel is een beetje onbeschrijfelijk en het besef moet nog indalen. Maar onze reis zit erop. Na 1 jaar en 3 maanden, 21 landen en zo’n 27.000 gereden kilometers, vinden we het mooi geweest. We hebben zo ontzettend veel gezien en geproefd van zoveel verschillende delen van ons continent! En los van wat kleine reparaties zijn we zo blij en dankbaar dat we nooit hele vervelende dingen hebben meegemaakt. Geen inbraken, geen berovingen, geen ongelukken. We zouden een avontuur als deze aan iedereen aanraden. Pas dan weet je wat je hebt.

👋🏻 Het was een waar genoegen om onze avonturen via deze blog (en natuurlijk ook via Instagram) met jullie te delen. Dit lukte niet altijd volgens een vaste planning, maar alles is gelukkig terug te lezen.

Tot snel en de groeten uit Nederland! 😙

0 notes