#Weg met Eddy Bellegueule

[toneelspeelster]

Hoi hoi, ik zag dat je een tijdje geleden een post had gedaan met foto's uit de voorstelling 'Weg met Eddy Bellegueule' en ik vroeg me af of jij een volledige versie hebt van die show. Ik zou die héél graag willen zien :))))

ik vrees het niet helaas.. had het toen live gekeken. sorry!! hopelijk met eline arbo nu als onderdeel van ita komt het ooit nog een keertje terug!

[vriendenboekjes]

got the pamphlet for the national dutch theatre festival in the mail a couple of days ago and it's like [devil wears prada meme] julian hetzel got nominated? groundbreaking

[devosopmaandag]

Drie levens

Vier foto's uit twee boeken: zie, zo kunnen levens zijn. Een grootmoeder in een crinoline, een jongen met strohoed op een driewieler, een krot van een woning, een kleine jongen op een erf met rommel. Tussen de foto's van de beide jongens zit een volle eeuw. Het ene leven onmiskenbaar dat van de 19e-eeuwse 'bourgeois', het andere dat van eind 20e-eeuwse 'paupers' - ouderwetse maar springlevende woorden.

Ik las in één ruk 'Veranderen: methode'* van Edouard Louis uit. Het was verpletterend. Pas enkele dagen later begon ik aan 'Kijken door een sleutelgat – Dagboeken en herinneringen'** van Roger Martin du Gard. Twee tegengestelde titels die de reikwijdte van de menselijke conditie illustreren.

Ik las alle eerder vertaalde boeken van Edouard Louis, voorheen Eddy Bellegueule. Wat hij in dit opnieuw autobiografische boek doet, is zijn hele metamorfose nog eens uit de doeken doen, als een levensschets. Ik was voorbereid, en desondanks vond ik sommige passages weerzinwekkend en de ik-persoon (Edourd) op momenten uiterst dubieus. Ik had al kennisgemaakt met de onwaarschijnlijk barre omstandigheden van zijn kindertijd in een Noordfrans dorp, de armoede, de benepenheid, de angst, de bevrijding daaruit, ik kende de lamgeslagen ouders, de zeven uren televisie per dag, de latere wilde exploratie van zijn homoseksualiteit. Amper dertig jaar oud heeft hij alle hoeken en gaten, alle dieptes en hoogtes van het leven van een man ervaren, van verschoppeling tot arrivé. Hij verkeert in kringen van de beau monde en van de culturele en intellectuele elite in Parijs.

De andere jongen, Roger Martin, groeit op in de buurt van Parijs in een gegoede familie. Na zijn studie is hij vrijgesteld om zijn leven aan de literatuur te kunnen wijden. Als hij 58 is, ontvangt hij de Nobelprijs. Zijn boek begint met de lyrische beschrijving van de vakanties die hij doorbracht in het grootouderlijk huis in Clermont.

Er is een overeenkomstige kracht werkzaam in beide jongens, die van hun lichaam, of preciezer, die van hun ontwakende seksualiteit. Voor Eddy worden de sluimerende ontdekking van zijn voorkeur voor jongens en zijn onbedwingbare meisjesachtigheid met bruutheid onderdrukt, door hemzelf en door anderen. Voor Roger Martin wordt het eerste vuur ontstoken door een ouder vriendje dat hem de geheimen van de liefde mededeelt. “Ik voelde vaag dat deze manier van 'weten', beheerst en als het ware legaal, totaal niet strookte met mijn eigen manier – troebel, onbevredigd, verboden, en verrijkt met een steeds hernieuwde nieuwsgierigheid.”

Een tweede kracht die hen beiden bindt is die van de intellectuele zelfverwezenlijking. Voor Roger Martin ligt de gestaag klimmende weg ernaartoe uitnodigend en comfortabel open, voor Eddy is die weg als een stijle helling, met afgronden en vergezichten, opwindend maar uitputtend. Ik, de lezer van hun boeken, vrouw, 70, opgegroeid in weer een heel andere familie en tijd, denk aan de weg die ik heb gegaan, mijn fysieke leven en mijn intellectuele. Ik vergelijk die drie niet, ik zeg: zo kan het leven van een mens zijn.

*'Veranderen: methode' | Edouard Louis | vertaling: Jan Pieter van der Sterre, Reintje Ghoos | uitgeverij De Bezige Bij | 2022

**'Kijken door een sleutelgat – Dagboeken en herinneringen' | Roger Martin du Gard | vertaling:Anneke Alderlieste | uitgeverij De Arbeiderspers' | 2022

[haarlemupdates]

New Post has been published on Haarlem updates

Nieuw bericht op https://www.haarlemupdates.nl/2020/09/14/weg-met-eddy-bellegueule-valt-in-de-prijzen/

Weg met Eddy Bellegueule valt in de prijzen

Tijdens de slotavond van Het Nederlands Theater Festival 2020 heeft Eline Arbo de Regieprijs 2020 gewonnen voor de Toneelschuur productie Weg met Eddy Bellegueule. De Regieprijs voor de meest indrukwekkende regie wordt jaarlijks uitgereikt door de Nederlandse Toneeljury. Alleen de voorstellingen uit de officiële juryselectie van Het Nederlands Theater Festival komen in aanmerking voor deze […]

[thomaslamers]

https://www.theguardian.com/stage/2021/jan/31/weg-met-eddy-bellegueule-review-edouard-louis-eline-arbo-toneelschuur-internationaal-theater-amsterdam

[dagboekvanintimiteit]

Weg met Eddy Bellegueule

[performingdigital]

‘Zes uur theater ging zelden zo snel voorbij en was zelden zo knap.’ Zo recenseerde The New York Times twee weken geleden de livestream van marathonvoorstelling Romeinse tragedies van Internationaal Theater Amsterdam (ITA). De Britse krant The Guardian bejubelde daarvoor al de stream van Weg met Eddy Bellegueule in een vijfsterrenrecensie: ‘Het was buitenaards’. Beide producties waren te zien op ITALive, het nieuwe kanaal van het theater. 

...

Nog iets verder vooruit fantaserend ligt een integratie van de twee soorten podia voor de hand. Na afloop van Romeinse tragedies had Ivo van Hove gezegd dat hij zich ongelofelijk geïnspireerd voelde door alle technische mogelijkheden. Dan weet je al dat het slechts een kwestie van tijd is voordat regisseurs met werk op de proppen komen dat speciaal is gemaakt voor kanalen als ITALive. Er lijken revolutionaire tijden aan te komen voor het theater.  

[juf-michelle]

Een aanrader: een autobiografische roman over een jongen (ik citeer uit het bovenstaande interview:) die zijn hele jeugd door wordt bespuugd en geslagen, omdat hij ‘anders’ is. De jongen die in een arbeidersgezin in Picardië opgroeit, in een verstikkend milieu waar alcoholisme, werkeloosheid en misdaad de toon zetten. De schrijver Edouard loopt nog steeds met opgetrokken schouders en zijn oren en voeten lijken te groot.

Wat een schrijver, zo jong al. De zinnen vliegen van de pagina's! Ik heb dit boek nog maar net uit en begin meteen in het volgende van deze schrijver: Histoire de violence, vertaald als Geschiedenis van geweld.

[devosopmaandag]

Geweld, het woord, het lichaam

Steeds minder kan ik geweld aanzien op de televisie. Als demonstranten door politie worden neergeknuppeld, sluit ik even mijn ogen. In de bioscoop is geweld nog confronterender. Geweld kan vele vormen aannemen; in de kern is het het uitoefenen van macht. De sterke bestaat bij de gratie van de zwakke. Ikzelf word zwakker, stel ik vast, en dus wordt iedere vorm van geweld steeds sterker gevoeld, zelfs als die niet letterlijk mij wordt aangedaan. In het dagelijkse leven is  agressie in mijn leven zo goed als afwezig, maar iedere toevallige confrontatie met geweld, een gevecht op straat, een schreeuwende man, zelfs een persoon zien vallen, zorgt voor een kleine adrenalinestuwing.

Deze week las en herlas ik twee boeken die beide vormen van geweld bevatten: 'Weg met Eddy Bellegueule' van Édouard Louis (1992) en 'Waarom gelukkig zijn als je normaal kunt zijn' van Jeanette Winterson (1959). Zij beschrijven hun jeugd, die, bij ieder in een andere samenstelling,  extreem was in geweld, armoede, onderdrukking, inperking, schaamte en schuld. De eerste in een arbeidersmilieu in Noord Frankrijk, waar drank, vuil, kleingeestigheid en totale onverschilligheid de omgeving van Louis kenmerkte, bij Winterson was het een provinciestad in Noord Engeland, waarin zij geadopteerd werd door een echtpaar, waarvan de man arbeider was en de vrouw depressief, manisch en door religie geobsedeerd. Geen extreme armoede, geen vuil, wel klappen en bestraffingen, maar vooral repressie van de ergste soort.

Af en toe moest ik het boek van Louis dicht doen. Het geweld was te erg en op momenten zelfs ondraaglijk. Met ingehouden precisie beschrijft hij zijn leven als kind en puber en hoe  zijn onderdrukte homoseksualiteit en zijn intelligentie hem extreem kwetsbaar maakten. Hij besloot daar zo open mogelijk over te zijn in het boek. 'Dit was mijn leven', zegt hij, 'lees!'. En dat is wat ik heb gedaan. Wintersons jeugd was ronduit bizar, en hoewel het letterlijke geweld minder was (veel buitengesloten in de koude als kind, slaag, opgesloten in het kolenhok, haar boeken verbrand, verbod op verbod) werd zij als kind simpelweg onderdrukt. Haar liefde voor meisjes was tegelijk ook haar redding.

De geestkracht en wilskracht van hen beiden als kind moet onvoorstelbaar groot zijn geweest. De taal werd hun redding, de literatuur werd hun redding. Van Louis verscheen onlangs een soort aanklacht tegen het geweld van instituties, de Franse staat zelfs, waarvan zijn vader het slachtoffer werd. Een aanklacht en een eerherstel van zijn vader, op jonge leeftijd al een wrak. Winterson schreef het verhaal van haar opvoeding, die absurd en pijnlijk was. Haar pleegmoeder was een monster, maar 'wel mijn eigen monster', zegt ze. Mijn bewondering voor Édouard Louis is misschien nog iets groter, omdat hij zich uit de meest extreme armzaligheid wist los te worstelen, waar Winterson ondergedompeld werd in een weliswaar bizarre maar van taal doordrenkte jeugd,. Misschien daarom is het geweld in haar boek beter te verdragen, omdat het daarin verhaal is geworden, wel een bij vlagen wanhopig en pijnlijk verhaal.  Bij Louis is de taal de drager van het geweld. Zijn woorden zijn zijn lichaam geworden en daarmee het lezen ervan nog pijnlijker. 

[performingdigital]

International theatre, livestreamed and subtitled, has come closer during the pandemic. Last Saturday, a 2020 adaptation of Louis’s book by the young Norwegian director Eline Arbo could be caught on screen. Performed in Dutch, but with English subtitles, at the Internationaal Theater Amsterdam, it was transcendent.

[thomaslamers]

Weg met Eddy Bellegueule

TONEELSCHUUR PRODUCTIES / ELINE ARBO

Premiere 23 Jan 2020

Regie & bewerking Eline Arbo naar de roman van Édouard Louis vertaling Edu Borger  muzikaal begeleider Thijs van Vuure  scenografie Juul Dekker  kostuums Rebekka Wörmann  lichtontwerp Varja Klosse  dramaturgie Thomas Lamers 

(c) foto Annaleen Louwes / ontwerp Esther Noyons 

[haarlemupdates]

New Post has been published on Haarlem updates

Nieuw bericht op https://www.haarlemupdates.nl/2020/02/27/toneelschuur-presenteert-schuurtalk-andersom-een-gesprek-over-anders-zijn/

Toneelschuur presenteert SchuurTalk Andersom, een gesprek over anders-zijn

In de voorstelling Weg met Eddy Bellegueule van Toneelschuur Producties vindt de jonge zachtaardige Eddy geen aansluiting bij de harde omgeving waarin hij opgroeit. Overal ter wereld zijn dit soort verhalen te vinden. Natuurlijk ook in Haarlem. Voel jij je ook wel eens anders dan de rest? Anders dan de gangbare norm in je omgeving. […]

[haarlemupdates]

New Post has been published on Haarlem updates

Nieuw bericht op https://www.haarlemupdates.nl/2020/01/17/boekschuur-weg-met-eddy-bellegueule-edouard-louis/

Boek&Schuur - Weg met Eddy Bellegueule (Édouard Louis)

Literaire theateravond met Eline Arbo (regisseur Weg met Eddy Bellegueule van Toneelschuur Producties), Persis Bekkering (literair recensent bij o.a. De Volkskrant, Theatermaker en de Nederlandse Boekengids) en moderator Thijs Launspach (psycholoog en schrijver). Op vrijdag 24 januari 2020 staat tijdens de tweede Boek&Schuur van dit theaterseizoen de theaterbewerking van Weg met Eddy Bellegueule, van Toneelschuur […]