#aard van de plek

[twafordizzy]

Kengo Kuma gebruikt opvallende materialen

Kengo Kuma (1954) is een van de meest geprezen Japanse architecten. Zijn firma heeft kantoren in Tokio en Parijs. Hij is wereldberoemd om zijn vermogen om architectuur, natuur ensociale verantwoordelijkheid samen te voegen. Sinds de oprichting van Kengo Kuma en medewerkers (1990) heeft hij projecten voltooid in meer dan 20 landen over de hele wereld, en gedurende zijn carrière heeft hij een…

[naturalswimmingspirit]

evelien.dewit

Het is een zegen om je vrij in je lichaam te voelen. Om jezelf te aanvaarden en te tonen voorbij alle maskers, identiteiten en lagen van schaamte. Ibiza is daar een goeie plek voor :-) Om je natuurlijke staat van onschuld terug te herinneren en te belichamen. In Devotion into Pleasure begeleid ik je graag in deze reis. Vanuit toewijding naar je diepste kern en innerlijke waarheid kan je je openen naar meer pleasure. Pleasure naar je eigen lichaam. Pleasure naar je eigenliefde en eigenwaarde. Pleasure naar het Leven. Pleasure naar Liefde. Welkom om geïnitieerd te worden in je draken- en slangenenergie. En om een dieper niveau van bewustzijn te activeren door je over te geven aan seksuele energieën. Mijn zielenmissie is om Zuiverheid en Heiligheid terug te brengen. In seksualiteit, in de verbinding met het Goddelijke, de aarde, onszelf en elkaar.

[devosopmaandag]

Schoonheid op aarde I

De tweede door Rokus Hofstede vertaalde roman van Charles Ferdinand Ramuz heet 'Schoonheid op aarde'*, dat zich afspeelt in een dorp aan het meer van Genève. Het is niet minder dan een betoverend boek, het verhaal en de stijl – maar over dat laatste een volgende keer. Ik raakte al snel vertrouwd met de dorpelingen, die door de komst van een jonge vrouw van slag raken. Als eerste is er de bijna twintigjarige Cubaanse Juliette, een vrije geest en zuivere schoonheid, haar oom, de bekrompen, opportunistische Milliquet, zijn lastige en jaloerse echtgenote, de dikke, vrijgezel Rouge, die leeft van de visvangst en die zich over Juliette ontfermt, zijn lange en magere hulp, de volgzame Décosterd, Marguerite, het nieuwe dienstertje, de gebochelde Italiaanse muzikant, Maurice, de jongeman die Juliette bespiedt, het meisje Émily, dat verliefd is op Maurice, de duistere Savoyaard. Zo opgesomd lijken ze universele en tijdloze romanpersonages. Het dorp, de bergen en het meer vormen het decor voor verhaal van Ramuz.

Twee weken zijn we nu in een klein dorp in de Allier, in de noordelijke Auvergne. We zijn voor twee maanden bewoners in een heel oud huis, met muren zo dik als je onderarm. Er is een flinke steen voor het tuinhekje geplaatst, want het gaat er stijl naar beneden. Vanuit de tuin hoor je het ruisen van de diepgelegen Bouble, die zich door een 'gorge' een weg baant. Hier zijn het de groene heuvels, de koolzaadvelden, het riviertje, de kloof, en de abdij van de Benedictinessen die de enscenering vormen van ons tijdelijke leven op deze plek.

Als eerste is er de beetje gedistingeerde Deen, van wie het huis huren en die hier veel oude huizen bezit. Onlangs kocht hij het 12e-eeuwse Hôtel de Dieu. Er is de Schotse overbuurvrouw die met haar Franse echtgenoot uit Thailand hierheen is verhuisd, er is de oude Engelse hippie-kunstenaar. De windgong, die aan de bloeiende appelboom in zijn boventuin hangt, verzacht de gure wind. Er is de bakkersvrouw, die op zondagmorgen nerveus wordt van de lange rij wachtenden. Dan is er de vrolijke zoon van het kruideniersechtpaar, die mij vol trots het potje ansjovis overhandigde, de hele dikke winkelier die mij de enige emmer toonde die hij in de winkel had en die me te groot was. Er is de kwezelachtige non in de winkel van de abdij, die al die geurende luxigheden die de nonnen zelf maken, absoluut niet nodig heeft. Naast ons woont een jong echtpaar met een engelachtig en ernstig meisje met zwarte krullen. En dan is er nog de licht verontrustende jongeman, die rondjes loopt voor de kerk en die verzonken in gedachten je overal in het dorp tegenkomt.

Je kan de werkelijkheid tegemoet treden als het binnenstappen in de Vival, je boodschappen doen en klaar ben je. Is de werkelijkheid van dit dorp en zijn bewoners wel stof voor een roman? Misschien niet, maar ik ben er zo ontvankelijk voor geworden door Ramuz – en Rokus Hofstede.

* 'Schoonheid op aarde' | Charles Ferdinand Ramuz (1878-1947) | oorspronkelijk verschenen in 1927 | vertaling Rokus Hofstede | Uitgeverij Van Oorschot | 2022

[mollidays]

PUERTO VARAS (26.01-30.01)

Puerto Varas charmeert met zijn ligging aan het meer Llanquihue, zicht op machtige vulkanen en unieke houten huisjes. We logeren in een sympathieke B&B en voelen ons helemaal thuis dankzij gastvrouw Carmen en haar familie.

Vanuit de stad kan je met lokale microbusjes uitstekend de regio verkennen. De busjes toeren rond op zoek naar klanten en trekken zodra ze vol zijn naar de eindbestemming. Simpel, goedkoop en vrij efficiënt. Zo belanden we in de havenzone Angelmó in het verder lelijke Puerto Montt. David is hier op missie: de heilige graal der empanadas! Op het einde van de markt zit een klein eethuisje waar de verse empanadas voor je neus gemaakt worden. Als bonus zie je vanuit het raam de zeeleeuwen stoeien in het water. We ontdekken ook Frutillar per microbus. Een klein stadje vol strandtoeristen met een mooie pier en theater.

Een populaire excursie brengt ons naar Termas del Sol. En sol dat er is! Deze natuurlijke thermen omvat tien baden met warm water van 36 tot 42 graden, omgeven door waanzinnig mooie natuur. Een paradijs op aarde. Dit maakt de lange busreis over deels brakke wegen helemaal goed.

Tijd om afscheid te nemen van deze leuke plek en de warme gastfamilie. Next stop: Chiloë.

[bahbahbahbahbahbah7747]

Wijsgerige antropologie Filosofie

Bij filosofie zijn er veel verschillende onderdelen. De hoofd onderdelen van filosofie, oftewel de domeinen van filosofie, zijn sociale filosofie, ethiek, kennisleer, wijsgerige antropologie en wetenschapsfilosofie. Deze takken van filosofie verdiepen zich in vragen ideeën en concepten die je met logica kan vragen maar bewijs ontbreekt en het ondersteund de wetenschap door vragen te stellen. Sociale filosofie behandelt bijvoorbeeld vragen die verband houden met de aard van de samenleving, terwijl ethiek zich bezighoudt met morele vragen en hoe we ons leven zouden moeten leiden.

De wetenschapsfilosofie is ook een cruciaal gebied van de filosofie dat de grondslagen van wetenschappelijke kennis onderzoekt en de methoden die worden gebruikt om deze te verwerven. Dit gebied van de filosofie helpt ons de relatie tussen wetenschap en de wereld te begrijpen, en hoe wetenschap kan worden gebruikt om onze wereld beter te begrijpen.

Naast deze gebieden omvat filosofie ook filosofische antropologie, die zich bezighoudt met vragen over de mens en de menselijke natuur. Dit gebied van de filosofie is sterk aanwezig in de psychologie, omdat het probeert de aard van het menselijk bestaan ​​en de menselijke ervaring te begrijpen.

Er zijn een veel vragen in de filosofie en dus ook een veel tegenstellingen zoals mens - dier of aangeboren - aangeleerd ook lichaam - geest of landbouw - regels.

Een andere belangrijke tegenstelling binnen de filosofische antropologie is het onderscheid tussen wat vrij is en wat gevangen zit. De drempel 6 in de filosofie van 250.000 jaar geleden markeert een cruciaal moment in de menselijke evolutie, aangezien dit het begin markeert van de moderne mens. Ongeveer 12.000 jaar hebben mensen in agrarische of beschaafde samenlevingen geleefd, op dat moment ontstond er dus beschaving: we bedachten toen wetten en regels, banen en werk. Op dat moment leerden we te conformeren oftewel aanpassen aan de groep. Terwijl we 240.000 jaar als succesvolle jagers en verzamelaars hebben geleefd.

Het belangrijk om stil te staan bij de tegenstelling tussen overleven en waarde binnen de filosofische antropologie. Historisch gezien hebben mensen altijd in groepen moeten overleven, en dit heeft onze overtuigingen en waarden gevormd. Het begrijpen van deze tegenstellingen en tegenstrijdigheden binnen de filosofische antropologie kan ons helpen de aard van het menselijk bestaan beter te begrijpen.

Er zijn verschillende factoren in de beelden van de mens:

Factor 1: Religie

Factor 2: Samenleving

Factor 3: Omgeving ( natuurlijk)

Factor 4: Familie en vrienden

Factor 5: Politiek

Een mensbeeld is een filosofische visie op de aarde en de waarde van de mens. Het beschrijft de manier waarop mensen worden gezien en hoe ze worden beschouwd in relatie tot de rest van de wereld, en bevat ideeën over menselijke emoties, verantwoordelijkheden, doelen en beperkingen. Ook is het belangrijk om het verschil in Mensbeeld te weten van Hobbes en Rousseau. Hobbes denkt dat de mens slecht is en dat beschaving noodzaak was. Hij denkt dat we een sterke strenge leider nodig hebben om ervoor te zorgen dat we goed doen. Rousseau denkt weer anders; hij denkt dat de mens goed is en dat de beschaving ons verpest (Homo sapiens) oftewel de mens. Hij zegt dat we het samen moeten doen. Hij denkt dat de mens slecht jaloers en hebberig is. Ook dat we ons niet teveel moeten laten verpesten door de beschaving.

Het mensbeeld is heel afhankelijk van de persoon of de plek waar je opgroeit. Het mensbeeld kan beïnvloeden worden door het christendom. Meestal bepaalt een geloof hoe je denkt wat goed en wat slecht is. Het christendom zegt dat de mens van nature slecht is. Het christendom zegt dat om goed te worden moet je goed eren en bidden enz. Maar als je dat niet bent ben je zondig oftewel betekent dit in het christendom dat je de regels en principes overtreed.

Aristoteles is een heel belangrijk persoon in de wijsgerige antropologie. Aristoteles zei dat de mens een wezen is die kennis wil van natuur.

Ook heb je Nietzsche die hier heel belangrijk voor is. Nietzsche is oftewel de filosoof met de hamer. Hij zegt altijd dat de mens uit is op macht, alleen kan een mens niet overleven, zegt hij. Een mens is een wezen met gebrek, zegt hij. Ook dat dieren gelukkiger zijn omdat ze in het moment leven, ze hebben geen herinneringen (onhistorisch).

Hij zei ook dat Nietzsche het zwartste dier is. Hij was het nooit eens met andere filosofen.

[jurjenkvanderhoek]

DENKBEELD GEOFFERD AAN DE INGREEP OP ZICHTBAARHEID

Het is er stil in de ruimte, zodat de kunst daarbinnen voluit kan spreken. Aan kan spreken. De zon werpt oneerbiedig lichtstralen door de hoge ramen van wat eens een klaslokaal was. De jongetjes steunden hun hoofden met de ellebogen op tafel, de aandacht droomde weg door de ruiten naar buiten waar ze de vogeltjes zagen vliegen. De meisjes kauwden een natte punt aan het potlood onderwijl ze gespannen luisterden naar het verhaal van de meester. Ik zie dat zo voor me onder het hoge plafond, wanneer ik nu in die ruimte sta. De tafeltjes en stoeltjes netjes in het gelid. Architectuur voor een doel dat allang verleden tijd is op deze plek. In lange schaduwen dringt buiten zich op aan binnen. Letterlijk, terwijl de kunstenaars met hun werk aldaar figuurlijk buiten hebben binnen gehaald.

De sfeer nu, op dit moment daar, is devoot in Kunstlokaal No.8, maar dat komt voornamelijk door het thema van de duo-tentoonstelling: ingreep en offer. De geest vult zich als vanzelf met religieuze gedachten, wanneer ik de deur open en over de drempel stap. Ik kan dat maar nauwelijks van me afzetten, hoewel ik weet dat de objecten van Lee Eun Young geen godsdienstige bedoeling hebben. Ze gebruikt heiligenbeeldjes als basis om er een nieuwe betekenis aan te geven. De bedoeling wordt geofferd aan het verhaal. Zoals de kerkgangers zich in oude tijden heidense rituelen toe-eigenden en er nieuwe inhoud en een andere zin passend bij en in het geloof aan gaven, op die manier gebruikt de kunstenaar deze gewijde beelden om er een openbare vertelling van te maken. Daarmee ontheiligt zij de mythe niet, maar hergebruikt de beelden daaruit. Hoewel ze er geen geloof aan hecht blijven de objecten de titel dragen van het oorspronkelijke heiligenbeeld. De vertrouwde madonna, jezus en profeetfiguur houden in naam dat aanzien, terwijl de uitdrukking van een andere orde is.

Maria met Jezus in de armen gedrukt is gezet in een verwelkt bosje groen. Eigenlijk steeds is de figuur omringt met verschralende natuur. Ook het geloof heeft geen kracht meer de gesteldheid van moeder aarde te redden. Zwammen groeien aan versteende schijnheiligheid. Om het beeld nog een vrome uitstraling te laten behouden heeft de kunstenaar het gedrenkt in was. Het symbool dat de kaars in de kerk is gebruikt Lee Eun Young om haar beelden te wijden. Een zalving die de kwijnende aarde in haar ogen kan genezen. Ze dwingt in het object de natuur om de menselijke vormen over te nemen, te overmeesteren, de baas te worden. Zo kan die natuur helend zijn. De maagd Maria als super symbool van vruchtbaarheid is teruggewonnen, de planten buigen devoot hun bloemknoppen in deze recycle kunst. Het vereert de magie van de kerkelijke geschiedenis zonder er geloof aan te hechten.

Terwijl ik loop te mijmeren en ingeprente ideeën zich aan me opdringen heeft de gedachte mijn begrip ingehaald. Kunstenaars denken overwegend verder en over het algemeen vooruit. Mijn bewustzijn moet nog wennen en het beeld los zien van lichaam en geest. Los zien van medicijn en religie. Want wat is het geval. Het is wennen nu wanneer ik de ruimte binnenloop. Tref ik daar in Kunstlokaal No.8 namelijk meestal overwegend minimalistische kunst aan. Of tenminste kunstwerken die voor een enkele uitleg te duiden zijn en daardoor meerdere motivering verdienen. Het lijkt erop dat de beheerders van de kunstruimte een positiewisseling hebben gemaakt, een nieuw standpunt hebben ingenomen. Een andere kijk hebben op wat er in het veld van kunst en kunstenaars te halen is. Dat scala is breed, uiteraard, het palet veelkleurig. De hedendaagse kunst kent vele uitingsvormen.

Het kenmerk van Kunstlokaal No.8 is gehandhaafd, het stempel van de fundamentele kunst blijft geïnkt. Voor dit moment doen ze het daar echter even anders. Dat kan, dat mag. Het lokaal brengt wat opvalt, waar de inrichters warm van worden, datgene wat hen raakt. En gezien de uitgebreide kunstverzameling, die vrijwel elke wand in de woonkamer van vloer tot plafond beslaat, kan dat van alles zijn. Kunst is een kwestie van smaak, van mens tot mens verschillend. Er kan steeds een ander verhaal worden verteld door met werken te schuiven, in uitingen aan elkaar verschillende of juist overeenkomende kunstenaars te combineren. Dat is waar Marcel Prins en Birgit Speulman goed in zijn. Van tevoren ongedachte tweetallen samen brengen in een bedachte duo-tentoonstelling.

In Kunstlokaal No.8 is op dit moment dus een veelvormigheid aan duidingen te bekijken. Hoewel pluriform in uitstraling, er valt op detail veel te zien, zijn het enkelvoudige objecten. En dat past dan weer in de geest van de ruimte. Kunst dat abstract is in vormgeving, terwijl schurend tegen de realiteit. Het lijkt de werkelijkheid, maar is niet de waarheid. De voorgeschotelde kunstwerken in de ruimte van het lokaal doen denken aan bestaande beelden. De vormen zijn grijpbaar en begrijpbaar.

Gevoel is altijd abstract. Smaak valt nauwelijks te duiden. Kleur kan in de smaak vallen of de vormgeving passen bij wat prettig oogt, soms begrijp jezelf niet waarom iets jou gevoel raakt. Kunst is een ongrijpbare emotie. Naast de ruimtelijke vertellingen van Lee Eun Young heeft het werk van Tienke Zijlstra een organische zichtbaarheid met een ondoorgrondelijke uitstraling. Voor een deel van haar expressieve uitingen gebruikt zij inkt en bister. Bister, dat zocht ik even op, is een geelbruin kleurpigment vervaardigd uit het roet en teer van verbrand hout of schellak of de gemalen bast van walnoten en Arabische gom. Dat medium laat sporen van levendigheid na, een eens bezielde materie betast in haar hiernamaals de drager. Ook in vormgeving, want de tastbare verbeelding is die van bloed doorlopen lichaamsvet. Kwabben, lillende vleesbomen, die in het beeld worden gesteund en bijeen gehouden door getekende stellages. Het is een enigszins afstotend geheel, waardoor het juist aandacht vraagt. Biologeert en fascineert.

De composities geven inkijk in wat een levend wezen kan zijn. Ingewanden opengesneden door een patholoog anatoom om een oorzaak van deze manier van uitdrukken te bepalen. Maar niet alleen zet Zijlstra het lichaam open, ook laat ze een frisse bries waaien door wat gebladerte zou kunnen zijn. De wind is zo krachtig dat het de vegetatie open scheurt en er een onwerelds landschap laat ontstaan. Ik val in het gat van zichtbaarheid en klamp mij vast aan zwamachtige groeisels die omhoog reiken naar een opening in de hemel. Het is er naargeestig en vochtig, maar het licht daarboven lonkt. Zo magisch als de betekenissen van Young zijn, zo mysterieus zijn de constructies van Zijlstra. Mijn denkbeeld is geofferd aan de ingreep op de zichtbaarheid. De beschouwing gaat in deze ruimte aan de haal met mijn begrip. Denkbeelden van eerder gebruik en latere opvatting wisselen af met de actuele voorstellingen. Mijn gedachten dwalen af naar wat eerder was: de kinderen geketend in de groep om taal en rekenen te leren, het geloof in de helende kracht van een maagd, een chirurgische ingreep om een leven te redden. Het duizelt me voor ogen, het hypnotiseert mijn blik. Zelden dwaalde mijn hoofdwerk zo overtuigend af van de realiteit als op dit moment daar in Kunstlokaal No.8.

“Ingreep en offer”, werken en objecten van Tienke Zijlstra en Lee Eun Young bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Tot en met 18 september 2022.

https://www.kunstlokaalno8.nl/tienke-zijlstra-lee-eun-young/#content

[dickvanas]

Dicks Prikkels: De Wereld Op Zijn Kop 113

- De viskraam die al decennia naast de ingang van het Binnenhof staat, is al een tijdje niet meer in gebruik. Vanwege de verbouwing van het politieke centrum in Den Haag staan de medewerkers in een krappe, tijdelijke kraam aan het Buitenhof, tegenover de bioscoop. Daar baalden ze al flink van, maar nu gaat het terugverhuizen ook nog eens langer duren en dreigt het zo belangrijke haringseizoen een zure nasmaak te krijgen.

‘Heel de sfeer in de kraam is verpest’, verzucht eigenaar Martin Buutveld (80). 'Mijn medewerkers kunnen elkaar de hersens wel inslaan. De ruimte is de helft van wat hij altijd is geweest.’

-  Drie bewoners van de Torenvlietslaan in Valkenburg zijn een stuk rijker geworden: op hun adres viel namelijk een prijs van de Postcode Loterij. De winnaars krijgen per lot 25.000 euro. Ook heeft een van de bewoners een auto gewonnen.

Carina is een van de winnaars. Ze heeft een hoveniersbedrijf en zegt dat ze het nu wat rustiger aan kan gaan doen. Wat ze met het geld doet? 'Lekker reizen, fietsen en een dagje uit. Mijn man wil graag naar Argentinië, maar ik vind dat te ver.’ Met een knipoog zegt ze: 'Misschien als we businessclass vliegen.’

-  Bewoners van het Oude Centrum in Den Haag zijn boos op de gemeente nadat een graafmachine een net aangelegde tuin in de Boekhorststraat heeft vernield. Het stukje groen was een langgekoesterde wens van de buurt. 'Er is niets aan ons verteld’, zegt buurtbewoner Barbara IJsselmuiden.

Zes jaar is de buurt bezig geweest met de herinrichting van de straat. 'De bloemen staken net hun hoofd boven de aarde. En dan? Klabam! Weg’, schrijft de wijkorganisatie op Facebook. Buurtbewoners waren ontzettend verbaasd. 'Tot ons grote verdriet en woede zagen wij dat er rijplaten over het tuintje waren gelegd.’

-  De HTM wil tien tramhaltes die in de coronaperiode tijdelijk werden geschrapt definitief sluiten. Uit onderzoek blijkt dat het weghalen van de haltes zorgt voor tijdwinst. Het Haagse college wil het besluit overnemen, maar pleit wel voor het heropenen van de haltes aan de Fahrenheitstraat en het Copernicusplein.

In de analyse is gekeken naar in totaal dertien gesloten tramhaltes, waarvan tien in Den Haag. De drie andere haltes liggen in Rijswijk. Daarvan worden de haltes Vlietbrug en Broekpolder al definitief geschrapt. Over de halte Treubstraat is nog geen besluit genomen.

- Joost Klein heeft grootste plannen voor zijn act op het Eurovisie Songfestival in het Zweedse Malmö. „Ik ga het vetste doen dat ik tot nu toe heb gedaan. En daar ben ik wel heel blij mee. Daarvan kan ik echt met trots zeggen: wauw”, zei de zanger.

- Ook de bussen en trams van HTM in Den Haag staan zaterdag 20 april drie minuten stil. Het vervoersbedrijf sluit zich daarmee aan bij de andere vervoersbedrijven in het land die met de actie een signaal af willen geven na de heftige mishandeling van een conducteur en machinist.

Een conducteur van de NS werd vorige week zaterdag om 22.30 uur ernstig mishandeld in een trein tussen Delft en Den Haag Hollands Spoor. Ook een machinist kreeg klappen.

Reden voor de NS voor een protestactie, om aan te geven dat de maat vol is. HTM sluit zich daar nu bij aan. 'Een afschuwelijk incident. Ook wij zijn het afgelopen jaar geconfronteerd met een aantal geweldsincidenten tegen onze collega’s. Totaal onacceptabel’, reageert algemeen directeur Jaap Bierman.

- De voorgestelde hellingbaan bij strandopgang Molenslag in Monster mag er komen, vinden politieke partijen in Westland. Over een hellingbaan op die plek wordt al vele jaren gesproken. Nu ligt er alleen nog een trap. De hellingbaan moet helpen bij de bevoorrading van de horeca en maakt het strand beter bereikbaar voor mindervaliden en hulpdiensten.

Het college van burgemeester en wethouders noemde de hellingbaan 'onontkoombaar en onuitstelbaar’, omdat de provincie de bevoorrading via het duinfietspad, wat nu nog gebeurt, vanaf volgend jaar niet meer gedoogt.

-  Zo'n zestig hulpbehoevende Rijswijkers moeten vóór vrijdag 19 april een andere organisatie vinden voor hun zorg. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) heeft maandag geëist dat drie stichtingen die wijkverpleging aanbieden in de gemeente, hun activiteiten stoppen.

Het gaat om de Stichting Noord Zorgverlening, de Stichting Nederlandse Zorg Centrum en Stichting Health Care. De IGC ging op 2 oktober 2023 en 27 februari 2024 op bezoek bij de stichtingen. 'De inspectie zag ernstige tekortkomingen in de zorg’, schrijft het IGJ.

De inspectie heeft 'ernstige zorgen over de kwaliteit en de veiligheid van de zorg’ van de drie stichtingen. Ze voldoen geen van allen aan de diverse normen waarop ze werden beoordeeld. De stichtingen staan formeel los van elkaar, maar de mensen erachter hebben wel onderlinge contacten. Zo zijn de bestuurders van Stichting Noord Zorgverlening en Stichting Nederlandse Zorg Centrum broers.

- De verwoestende brand die sinds dinsdagochtend in het historische beursgebouw (de Børsen) in het centrum van Kopenhagen woedt, is onder controle. De bluswerkzaamheden zijn wel nog bezig, liet brandweercommandant Jakob Vedsted Andersen dinsdagmiddag weten op een persconferentie. Het iconische gebouw raakte door de brand ernstig beschadigd. Hoe groot de daadwerkelijke schade is, dat moet nog blijken.

-  De Fransman die zaterdag een heldenrol speelde bij de dodelijke steekpartij in een winkelcentrum in Sydney wordt beloond voor zijn moed. De Australische premier Anthony Albanese heeft gezegd dat hij ‘zolang als hij wil’ in het land mag blijven.

Op videobeelden was te zien dat de Fransman Damien Guerot de dader van de steekpartij op de roltrap probeerde tegen te houden met een paaltje. Beelden van het cruciale moment gingen viraal in Australië. Op sociale media werd hij al snel een held genoemd die mogelijk meerdere slachtoffers heeft voorkomen.

- De voormalige Amerikaanse president Donald Trump verscheen maandag een tikje slaperig in de rechtbank voor de start van zijn proces over frauduleuze betalingen aan een pornoster. De hele wereld keek mee, want voor het eerst zit er een ex-president van de VS in de strafbank. Dit gebeurde er op de eerste zittingsdag. ,,Zijn hoofd zakt steeds naar beneden.”

- Frans Timmermans wierp zich gisteravond op als hoeder van de NPO en de vrije pers. Hij was maar wat blij dat Sophie Hilbrand weer beter was en niet Jeroen Pauw aan het hoofd van de tafel zat, zag Angela de Jong.

[regioonlineofficial]

Op woensdag 13 maart plantten leerlingen van CBS De Kern in Veendam, samen met IVN Natuureducatie, hun eigen Tiny Forest. Een Tiny Forest is een groene oase ter grootte van een tennisbaan: 600 boompjes op 200 m2. Waar bomen groeien, insecten zoemen en egels kunnen schuilen. Een plek waar kinderen leren over de natuur en les krijgen in het buitenlokaal. Ook zorgt het minibos voor meer biodiversiteit in de wijk en gaat het hittestress en wateroverlast tegen. De komst van dit minibos in Veendam is mogelijk gemaakt door VolkerWessels. Een Tiny Forest is niet alleen een prettige plek voor vlinders, vogels, bijen en kleine zoogdieren, maar ook voor mensen. Kinderen leren in het buitenlokaal en worden opgeleid tot Tiny Forest Ranger. Buurtbewoners ontmoeten elkaar op een prettige en gezonde plek. Het bos zorgt bovendien voor verkoeling op warme dagen, meer biodiversiteit en waterberging bij zware regenval. De leerlingen zetten samen zo’n 36 verschillende soorten bomen in de aarde. Dicht op elkaar, want dat hoort bij de Tiny Forest-methode en zorgt ervoor dat de bomen snel zullen groeien en er over 10 jaar al een volwassen bos zal staan. Tiny Forest: een groene ontmoetingsplek Het bijzondere van dit Tiny Forest is dat het onderdeel uitmaakt van een groter plan voor de buurt Veendam Noordwest. Afgelopen jaar zijn IVN, Jantje Beton, JOGG en de gemeente hier namelijk ook gestart met het project Gezonde Buurten. Een project met als doel om samen met bewoners een groene plek te creëren, waar kinderen creatief kunnen spelen, bewoners elkaar kunnen ontmoeten en iedereen lekker kan bewegen en tot rust kan komen. Tijdens een buurtsafari en een buurtzomerfeest konden kinderen en andere bewoners vertellen over hoe de buurt nu wordt gebruikt en beleefd en konden ze hun wensen en behoeften aangeven. Alle opgehaalde ideeën zijn vertaald naar een praktisch ontwerp voor een speelse en groene ontmoetingsplek, die dit jaar gerealiseerd wordt. Het Gezonde Buurten project en de aanleg van een Tiny Forest passen binnen het beleid van de gemeente Veendam om klimaatadaptieve maatregelen te treffen en te zorgen voor meer biodiversiteit in het groen.

[astroblogs]

Onderzoekers hebben waterdamp ontdekt in de schijf rond een jonge ster, precies op de plek waar mogelijk planeten worden gevormd. Water is een onmisbaar ingrediënt voor het leven op aarde, en vermoed wordt dat het ook een belangrijke rol speelt bij de vorming van planeten. Maar tot nu toe was het nog nooit gelukt om […]

[atelieryona]

Artist Statement

Mijn ontdekkingen achter het Masker— Yona Passos de Morais VT3

Gedurende de geschiedenis werden maskers veel gebruikt voor verschillende doeleinden, afhankelijk van de cultuur. Over het algemeen gaven maskers toegang tot werelden geregeerd door de verbeelding of andere dimensies. Vertellers gebruikten vaak maskers om meer leven te geven aan hun verhalen. Maskers vervulde een belangrijke rol in rituelen. De inheemse bevolking van Brazilië gebruikte tijdens ceremonies maskers die dieren, vogels en insecten symboliseerden. (Candido, z.d.)  

Zij geloofden in de dubbele aard van elk wezen, aan de ene kant menselijk en aan de andere kant dierlijk. Op die manier werden maskers ook gemaakt met een dubbele uitdrukking; tijdens sommige feesten werd de buitenste laag opgeheven, waardoor de andere, tot dan toe verborgen, zichtbaar werd. Bovendien schrijven de inheemse mensen het gebruik van het masker toe aan de vertegenwoordiging van wezens waarmee ze in het verleden conflicten hebben gehad. Tijdens ceremonies worden deze maskers dus gebruikt om deze wezens te kalmeren. (Santana, z.d.)

Braziliaanse kunstenares Melissa Meier zegt: "Maskers zijn een vorm van vermomming, ritueel, entertainment en zelfs bescherming.”

Als maker zoek ik in mijn werk naar een beeldende vertaling van mijn culturele identiteit, waarbij het masker staat voor mijn 'derde ik', een concept dat de vermenging van mijn Braziliaanse roots en westerse invloeden verkent. Het masker fungeert als een visuele ontmoetingsplaats van deze invloeden. Voor de Inheemse bevolking symboliseert een masker als een dubbele aard, met mijn ‘derde ik’ bedoel ik ook een dubbele aard. Wie ben ik hier in het Westerse en wie ben ik in Brazilië? Op beide plekken voel ik mij niet thuis, ik zet als het ware een masker op. Is een masker voor mijn een vorm van vermomming of ben ik dan wie ik hoor te zijn? De mensen om mij heen en de plek waar ik ben, bepaalt welke masker ik opzet. Het masker fungeert als een visuele ontmoetingsplaats van mijn Braziliaanse en westerse invloeden. 

Mijn kijk op technologie in de maatschappij is praktisch. Ik zie het als een krachtig middel om verbindingen te leggen, denk aan je telefoon. De hele wereld ligt dan in je handen. In het verleden verspreidde het Westen zich via het kolonialisme, maar tegenwoordig zou je kunnen beweren dat technologie een vergelijkbare verspreidingsrol speelt. Trends verspreiden zich gemakkelijker, maar mogelijk ook bepaalde denkwijzen. Technologie zorgt voor een vermenging van culturen. Technologie maakt voor mij onderzoek naar mijn cultuur toegankelijk net zoals mensen van diverse achtergronden hierdoor elkaars kunst, muziek, taal en tradities kunnen ontdekken en waarderen. 

Als (kunst) educator streef ik ernaar technologie te benutten voor de integratie van creativiteit en culturele diversiteit. Mijn visie benadrukt de noodzaak om in het kunstonderwijs meer aandacht te besteden aan diversiteit, inclusie en het delen van inspiratiebronnen. Opdrachten moeten niet alleen technische vaardigheden aanscherpen, maar ook ruimte bieden voor betekenisvolle discussies en reflectie. Zo worden studenten gestimuleerd om te experimenteren met verschillende perspectieven en ideeën, waardoor ze hun creativiteit ontwikkelen en zich bewust worden van de diverse wereld waarin we leven.

Literatuurlijst

Béhague, G. (1980). South American Masked Dances: an Overview. The World of Music, 22(1), 23–38.http://www.jstor.org/stable/43560650

Candido, R. (z.d.). Máscaras Indígenas Brasileiras. ProtagonismoDigital. https://www.protagonismodigital.sed.ms.gov.br/roteiro-de-estudo/mascaras-indigenas-brasileiras-66242

Meier, M. (z.d.). Women & Masks: An Arts-Research Project. College of Fine Arts, Boston University. https://sites.bu.edu/womenandmasks/melissa-meier-2/

Santana, A. L. (z.d.). História das máscaras. InfoEscola. https://www.infoescola.com/artes/historia-das-mascaras/

[devosopmaandag]

'This is my letter to the world' 2

“...ik droom ervan om een kamer voor mezelf te hebben. [–] Ik zou allang blij zijn met een berghok. Maar ik kan me nooit afzonderen, en alleen door slaap in te leveren vind ik de tijd om in dit schrift te schrijven.”, noteert Valeria in haar dagboek. Dertig jaar voor Alba de Cespedes' roman verscheen Virginia Woolfs later beroemd geworden 'A room of ones own', waarin zij het beeld schetst van de problemen van vrouwen met intellectuele ambities. Een eigen kamer en 500 pond, daarover zou een vrouw moeten beschikken om vrij te kunnen zijn.

In de krappe woning, die ze deelt met echtgenoot en twee volwassen kinderen, maakt Valeria haar 'room of one's own' van gestolen uren in de keuken. Haar 'vijfhonderd pond' die ze verdient als secretaresse verdwijnt geruisloos in de huishoudpot. De spanningen die dat leven meebrengt, sleuren ook de lezer mee in haar wanhopige pogingen om te ontsnappen aan de kooi die anderen om haar heen bouwden, en waarin zij zich zo lang gewillig liet opsluiten. Een wederzijdse verliefdheid tussen haar en haar baas zorgt voor de illusie van een vlucht. Het boek eindigt in wanhoop: “Dit zal de laatste pagina zijn; op de volgende zal ik niets meer schrijven en mijn toekomstige dagen zullen net als die pagina's wit, glad en koud blijven.”

Zo'n boek kun je lezen als een noodlotsverhaal, waarmee Valeria slecht een gedoemd personage wordt. Dat zou geen recht doen aan haar. Valeria bezit een gevoelsleven, dat naarmate het verhaal vordert, steeds complexer wordt. Omdat de vorm die van een dagboek is, raak ik vertrouwd met haar dromerijen, verlangens, dwaasheden, angsten, frustraties en wanhoop, maar ook met haar onvermijdelijke, huiselijke verplichtingen. Dat alles tezamen vormt haar rijkdom. Het gegeven dat zij een romanfiguur is, maakt dat ik meer dan mededogen vooral bewondering krijg voor de schittering van haar innerlijk leven.

Clarisse Lispector schrijft in een van haar kronieken: “Denken is een daad, voelen is een feit”. Die uitspraak kwam bij eerste lezing krachtig bij mij binnen. Denken en voelen, dat zijn toch die oude claims van het mannelijke en het vrouwelijke, waarbij het ene actief en bevragend is en het andere passief en bevestigend? Maar, zegt Lispector, vergis je niet: gevoelens zijn feiten! Ze zijn onontkoombaar aanwezig, eisen hun plek op, werken onvermijdelijk in op hun omgeving. Wiskundigen, wier denken super-gedisciplineerd is, doen soms de mooiste ontdekkingen door een ingeving. En als ingevingen niet goddelijk van aard zijn, wat anders dan gevoelens?

Slechts twee maanden voor dat wanhopige einde schrijft Valeria: “ik vind het fijn om me te verliezen in de zekerheid dat ik springlevend ben. Ik voel steeds een liefdevolle aanwezigheid om me heen, een welwillende blik.[-] De lucht om me heen heeft een nieuwe energie en alles lijkt aantrekkelijker in mijn ogen.” Nog een uitspraak van Lispector: “Wat is het sterkste wat er is? Het instinct dat je bestaat.”

[leondesignnederland]

Waarom investeren in een leren paspoorthoes: een blik op duurzaamheid en elegantie

, een slimme keuze is voor elke reiziger.   - Ongeëvenaarde duurzaamheid:Het belangrijkste voordeel van een leren hoes voor paspoorten ligt in de duurzaamheid ervan. Leer, een materiaal dat bekend staat om zijn sterkte en veerkracht, is bestand tegen de ontberingen van reizen. Of deze nu in een tas wordt gegooid of regelmatig op luchthavens wordt in- of uitgepakt, een leren hoes zorgt ervoor dat uw paspoort intact en beschermd blijft.  - Tijdloze elegantie:Leren items stralen een onmiskenbare elegantie uit. Een duurzame paspoorthoes van leer is niet anders. Het voegt een vleugje verfijning toe aan uw reisaccessoires, waardoor het een stijlvol statement-stuk wordt. Of u nu op een zakelijke bijeenkomst in het buitenland bent of op vakantie, een leren hoes spreekt boekdelen over uw smaak en oog voor detail.  - Personalisatie en variatie:Een van de schoonheden van leren paspoorthoezen, vooral de kleine leren paspoorthoezen, is de variëteit en personalisatie die ze bieden. U kunt kiezen uit een scala aan kleuren en texturen, zodat uw paspoorthoes uw stijl weerspiegelt.  - Praktisch en stijlvol:Hoewel stijl essentieel is, mag de functionaliteit niet over het hoofd worden gezien. Een goede leren hoes ziet er niet alleen prachtig uit, maar biedt ook functionele voordelen. Het beschermt je paspoort tegen morsen en scheuren, en sommige ontwerpen hebben zelfs extra vakken voor belangrijke documenten of kaarten, waardoor ze een alles-in-één reisaccessoire zijn.  - Een duurzame keuze:In een tijd waarin duurzaamheid essentieel is, is investeren in een hoogwaardige leren hoes voor paspoorten een verantwoorde keuze. Leren producten gaan doorgaans langer mee, waardoor er minder vaak vervanging nodig is. Deze lange levensduur maakt ze een milieuvriendelijkere optie vergeleken met synthetische materialen die snel verslijten.  - Een ideaal geschenk:Een paspoorthoesje, vooral een compact en elegant klein leren paspoorthoesje, is een perfect cadeau voor de enthousiaste reiziger in je leven. Het is niet alleen een geschenk; het is een attent gebaar dat laat zien dat je om hun reiservaringen en stijl geeft.  - Een weerspiegeling van uw levensstijl:Het dragen van een paspoorthoes van leer gaat verder dan alleen het beschermen van uw paspoort; het is een weerspiegeling van je levensstijl. Het laat zien dat u kwaliteit, duurzaamheid en elegantie waardeert in elk aspect van uw leven, inclusief reizen. 

Het vakmanschap achter elke hoes:

De aantrekkingskracht van een leren hoes van onze website is niet alleen oppervlakkig. Het begint met de zorgvuldige selectie van hoogwaardig leer, gekozen vanwege de nerf, textuur en duurzaamheid. Het vakmanschap dat betrokken is bij het maken van elke paspoorthoes is een bewijs van de vaardigheid en toewijding van onze ambachtslieden. Elke steek wordt zorgvuldig geplaatst, zodat het eindproduct niet alleen duurzaam is, maar ook prachtig vervaardigd. Dit niveau van aandacht voor detail onderscheidt onze leren hoezen van in massa geproduceerde alternatieven. 

De evolutie:

Leer is een materiaal dat mooi veroudert. Na verloop van tijd zal uw leren paspoorthoes een unieke patina ontwikkelen, een zachte glans die ontstaat door veroudering, gebruik en behandeling. Deze patina vertelt een verhaal – jouw reisverhaal – waardoor je paspoorthoesje niet alleen een houder van je identiteit wordt, maar ook een dagboek van je reizen. Deze evoluerende aard van leer zorgt ervoor dat uw paspoorthoes bij elke reis persoonlijker wordt. 

Veelzijdigheid in ontwerp:

Wij begrijpen dat elke reiziger unieke behoeften heeft. Daarom omvat ons assortiment leren paspoorthoezen ontwerpen die tegemoetkomen aan verschillende voorkeuren. Van minimalistische ontwerpen voor degenen die ingetogen elegantie waarderen tot meer uitgebreide versies met extra vakken voor degenen die graag alles op één plek georganiseerd hebben: er is een hoes voor elk type reiziger. 

Milieuvriendelijk en ethisch:

Onze toewijding gaat verder dan esthetiek en functionaliteit. We betrekken ons leer op verantwoorde wijze en zorgen ervoor dat elk proces dat betrokken is bij het maken van uw paspoorthoes milieubewust en ethisch is. Door voor onze leren paspoorthoezen te kiezen, ondersteunt u duurzame praktijken en verantwoord vakmanschap. 

De perfecte metgezel voor elk avontuur:

Of u nu door de drukke straten van een vreemde stad navigeert of het rustige platteland verkent, uw leren paspoorthoes is de perfecte metgezel. Het is niet alleen een accessoire; het is een betrouwbare partner die een van uw belangrijkste reisbenodigdheden veilig bewaart, zodat u klaar bent voor elk avontuur. 

Een erfenis van kwaliteit:

Wanneer u een leren paspoorthoesje koopt, koopt u niet alleen een product; je wordt onderdeel van een erfenis van kwaliteit en stijl. Elke hoes is een mix van traditionele technieken en modern design, waardoor ze zowel qua stijl als functionaliteit de tand des tijds doorstaan. 

Een weerspiegeling van mondiale trends:

In de snelle wereld van vandaag, waar trends komen en gaan, is een leren hoes een tijdloos accessoire. Het overstijgt vluchtige modetrends en biedt een klassieke uitstraling die resoneert met de veeleisende reiziger. We ontwerpen onze paspoorthoezen vanuit een mondiaal perspectief en zorgen ervoor dat ze aansluiten bij zowel de hedendaagse als de traditionele esthetiek. Deze wereldwijde aantrekkingskracht maakt onze leren paspoorthoezen niet alleen tot een reisaccessoire, maar tot een fashion statement dat wereldwijd wordt erkend. 

Individualiteit omarmen:

Elke reiziger heeft een uniek verhaal en zijn of haar accessoires moeten deze individualiteit weerspiegelen. Onze leren paspoorthoezen bieden de mogelijkheid om iemands persoonlijkheid tot uitdrukking te brengen. Of u nu de voorkeur geeft aan de strakke verfijning van een kleine leren paspoorthoes of aan het gedurfde statement van een grotere, meer gestructureerde hoes, ons assortiment is geschikt voor elke individuele smaak. De mogelijkheid om deze covers aan te passen en te personaliseren versterkt deze uitdrukking van individualiteit nog verder. 

Investeren in herinneringen:

Reizen gaat over het creëren van herinneringen, en elk aspect van je reis draagt ​​bij aan deze dierbare momenten. Een paspoorthoes van leer is meer dan een functioneel item; het is een opslagplaats van herinneringen. Elke stempel op uw paspoort, beschermd door onze omslag, markeert een hoofdstuk in uw levensreis. Investeren in een hoogwaardige paspoorthoes is investeren in het behoud van deze waardevolle herinneringen. 

Ten slotte:

Als reizigers zijn we op zoek naar ervaringen die ons leven verrijken en onze horizon verbreden. Elk aspect van onze reis, inclusief de accessoires die we kiezen, speelt een rol in dit avontuur. Een leren paspoorthoesje van leondesign.nl is meer dan alleen een beschermhoes voor je paspoort; het is een symbool van je liefde voor reizen, toewijding aan kwaliteit en een statement van je stijl. Met onze hoezen ga je niet alleen goed voorbereid op reis; je draagt ​​ook een kunstwerk dat duurzaamheid en elegantie belichaamt. Read the full article

[bloomboost]

Dahlia | Bloomboost.nl

Ontdek de prachtige Dahlia's van Bloomboost.nl - Dahlia's zijn de perfecte manier om wat kleur en emotie toe te voegen aan je tuin! Ons unieke assortiment Dahlia’s biedt voor iedere gelegenheid iets bijzonders.

Dahlia's overwinteren in 6 stappen:

Je shrivel volgend jaar zeker weer genieten van de prachtige dahlia's in je tuin.

Dahlia's bestaan onder de grond uit knollen met wortels, waar volgend jaar weer mooie planten met bloemen uit kunnen groeien. Het is mogelijk om deze in de grond te laten zitten, knip dan de stelen af en bedek de plek van de dahlia's met deze stelen voor extra isolatie. Echter, bij een strenge vorst bestaat de kans dat de Dahlia's bevriezen en het volgende seizoen niet meer operation zullen komen.

Wij adviseren zelf om de Dahlia's operation te rooien en droog te bewaren.

Digger? Dat leggen we hieronder uit in 6 stappen uit:

Stap 1: Wanneer start je?

De beste tijd om te beginnen is als de eerste nachtvorst is geweest.

Hierdoor verwelken de laatste bladeren en is het tijd om te beginnen.

Dahlia's overwinteren, Dahlia's kweken, Bloomboost, pluktuin, bloementuin

Dahlia's overwinteren, Dahlia's kweken, Bloomboost, pluktuin, bloementuin

Stap 2: Snij de stelen af

Snijd de stelen toddler ongeveer 10 cm boven de grond. Deze hoeven niet bewaard te blijven.

Stap 3: Voorzichtig uitgraven

Graaf de dahlia's voorzichtigheid uit met een schop, en probeert de wortels niet te beschadigen.

Stap 4: Overtollige grond verwijderen

Schud voorzichtig de overtollige aarde van de wortels. Laat de wortels daarna een beetje drogen.

Stap 5: Verpakken en opslaa

Wikkel de dahlia's in krantenpapier of bewaar ze in bijvoorbeeld een zaagsel. Bewaar ze operation een koele, droge plek met een constante temperatuur tussen 4°C en 10°C. Voorbeeld de schuur van een verwarmde kas. Het mag hier in de winter niet vriezen.

Stap 6: Regelmatige controle

Controleer regelmatig zelfs de knollen tijdens de winterperiode om er zeker van te zijn dat ze gezond blijven en vrij van schimmels.

Volg deze eenvoudige stappen om je dahlia's veilig entryway de winter te krijgen.

En wil je ze in het voorjaar weer planten hebben, remains dan deze spills de planten van Dahlia's

Website: - https://bloomboost.nl/

[jurjenkvanderhoek]

DESONDANKS DE VERBEELDING VAN DE WERKEIJKHEID

De wereld lijkt vertrouwt, alsof ik het kan vinden om de hoek van mijn denken parallel aan mijn beleven. Door de ogen en in de werken van Frank Hutchison is die wereld echter verre van betrouwbaar, zet hij mijn sfeer veelal op de verkeerde plek. Met zijn netvlies als filter zeeft de schilder de werkelijkheid tot een surrealistische waarheid. Mijn visuele verbeeldingskracht moet ik daarbij losmaken van mijn verstand. De beeltenissen lijken logisch samengesteld, alledaagse voorwerpen roepen suggestieve voorstellingen op. Waarbij de waarheid in het midden ligt. Gelegen tussen het zichtbare en wat tastbaar is. De details zoals deze in de bekende omgeving zich aan mij voordoen, hebben een tegengestelde weergave en over het algemeen ook een andere betekenis.

De vertrouwde vormen, objecten en perspectieven die de omgeving maken krijgen een vervreemdende uitdrukking door de blik daarop van Hutchison. Deze gevallen staan symbool voor een wereldvreemde uitleg, een bovenaards commentaar op wat er in de natuur aan de hand is op dit moment. Van bomen zijn de kale stammen en afgehakte stobben figuren in de vertelling. Woordloos vertellen deze het verhaal dat gezegd moet worden om de neergang van de mensheid te begrijpen en te verklaren.

De schilderijen van Hutchison hebben een dubbele laag in uitdrukking. Een extra lading die schuilt achter de humor van het in eerste benadering geziene beeld. Het lijken cartoons om de kijker de waarheid met een lach te verduidelijken. Er steekt evenwel meer achter de beeldvondsten en woordgrappen. De wereld wordt beschouwd als karikatuur met een lach en een traan. Hoewel er zich vrijwel nergens een menselijk figuur ophoudt in de geschilderde omgevingen is de invloed van de mens op de wereldse beslommeringen onmiskenbaar aanwezig.

Allereerst is het een blik van een enkele mens op de omgeving, gefilterd in zijn brein met als uitkomst een werkelijkheid die boven het realisme zweeft of in elk geval om een hoekje mee kijkt. En is er dan al een mens zichtbaar dan plast deze tegen een boom. Een representatie van de vervuilende en de natuur bevlekkende mensheid. Op een andere plek staan de figuren als bomen tussen het bos in de sneeuw. Vallen nauwelijks op, zijn onderdeel van de compositie. Maken niet de dienst uit, nemen deel aan.

In veel gevallen geeft de techniek van het pointillisme Hutchison de vrijheid om een kleurrijk palet in zijn schilderijen uit te werken. De atmosfeer danst er voor ogen en brengt een sfeer van vrolijkheid en plezier. Daardoor krijgt de zware inhoud een verlichte strekking. Ondanks dat de bomen zijn afgezaagd vormt het gelid waarin de stobben zijn geplant opnieuw een boom. Groene stammen op een bloedrode grond, het lijkt een scènebeeld uit de rolprent Armageddon. Toch is er hoop in de puinhoop. Iets sterft voordat het tot bloei komt. Hoe dan ook, het schilderij siert de omslag van het boek "Hutchison Nevertheless". Het beeld is gekozen als vlag op de lading. Deze eerste aanblik doet een geheimzinnige inhoud vermoeden. En inderdaad, Hutchison weet in zijn werk enige vorm van mysterie te stoppen. Ik denk te weten wat ik zie, maar ik kijk naar iets anders. Frank is de meester die me op een verkeerd been zet. Ik wankel daardoor van het ene naar het andere werk. Maar heb ik eenmaal door wat ik zie land ik met beide benen stevig op de grond, doorzie ik de bodem van het werk - de inspiratie van het werken.

In Hutchison Nevertheless schrijven Kees Verbeek en Stan Petrusa over het werk dat mijn aandacht vasthoudt. Het is namelijk realistisch en toch enigszins vervreemdend. Het Nederlandse landschap krijgt de aard van aangeharkte verkaveling. Het intrigeert Hutchison meer dan de natuur over de grenzen die veelvormig van karakter is. De maat van de dingen in dat landschap is groter dan hijzelf en overweldigen hem daardoor. Hij valt stil, maar met het overzichtelijke van de Nederlandse omgeving kan hij beter overweg in zijn kunstige uitdrukkingen. De schematische opbouw werkt verwarrend, maar is wel de waarheid. Is het beeld versimpeld tot de vereiste elementen om aan te spreken dan wordt de omgeving welhaast een abstract schilderij.

Niet alleen heeft het landschap zijn aandacht. Ook objecten en scènes uit een gedachte wereld geven stof tot nadenken. Naast fantastische beelden, die opwellen in onberedeneerde gedachtegangen, houdt hij zich tevens bezig met de actualiteit en reageert daarop. Er schemert altijd een mate van dreiging door de verfstreken en kleurpunten. Hutchison schildert het moment voordat er iets te gebeuren staat. Die gebeurtenis, het moment volgend op zijn geschilderde beeld, is niet te beschrijven. Het is een drukkende sfeer binnen de opgeruimde atmosfeer. Het onheil dat volgt, de noodsituatie die zich aandient, staat verborgen in de beeltenis. Het is niet zomaar een plaatje van een leeg terras – waar zijn die mensen gebleven, hebben ze overhaast de plek verlaten of staan de stoelen te wachten op drukte. Door de gelaagdheid in uitdrukking zijn de schilderijen in elk geval voor tweeërlei uitleg vatbaar. Gewoon als vluchtige compositie zonder meer waar je aan voorbij gaat, totdat je beter kijkt en doorziet wat de onderliggende boodschap is. Het grijpt, pakt vast en beklijft.

De vaas met bloemen bijvoorbeeld heeft een bijzondere onorthodoxe uitbeelding gekregen. Het ontvangen nog ingepakte boeket is alvast voorlopig in het water gezet. Niet de bloemen zijn zichtbaar, wel de stelen in de vaas. Zelden zal een schilder dit onderwerp op deze manier hebben benaderd. Het kenmerkt de suggestieve schilderijen van Frank Hutchison. De plastische figuratie roept herinneringen op. De schilder speelt met mijn gedachten over en aan de werkelijkheid. Kleurt objectief mijn idee van de waarheid. Het herkennen wordt door zijn vingers onherkenbaar, maar toch ook weer niet. Ik hink op twee gedachten.

Hutchison – Nevertheless. Teksten Kees Verbeek en Stan Petrusa. Uitgave Van Spijk Art Books, 2024.

[keynewssuriname]

19-jarige aangehouden voor vernieling en bedreiging

De politie van het bureau Latour heeft op maandag 6 november 2023 de 19-jarige verdachte L.T. opgespoord en aangehouden. De 18-jarige L.X. deed in de maand augustus 2023 aangifte tegen deze verdachte op het bovengenoemd politiebureau ter zake vernieling en bedreiging. Naar zeggen van de aangeefster woont zij samen met enkele familieleden in een gebouw die onderverdeeld is in verschillende vertrekken. Samen met haar partner verblijft zij in één van de vertrekken, waarin de verdachte L.T. meermalen heeft ingebroken. Van de inbraken heeft ze eerder geen aangifte gedaan, maar haar vriend had de verdachte jongeman aangegeven zich niet in hun vertrek te begeven en hem weggestuurd. Op die bewuste dag in de maand augustus 2023 begaf de verdachte L.T. zich wederom naar het vertrek van de aangeefster, waarbij hij wederom door haar vriend werd weggestuurd. Dit viel niet in goede aarde bij de indringer, waardoor hij de man bedreigde te kappen en de woning in brand zou steken. Na de bedreigende uitlatingen verliet L.T. de plek, maar kwam kort daarna gewapend met een scherp voorwerp en steen in zijn hand terug. Hij trapte de voordeur van de woning open en liep regelrecht naar de slaapkamer alwaar de aangeefster op dat moment met haar twee kinderen (tweeling) en haar vriend op het bed zaten. De indringer gooide vervolgens de steen op haar vriend die daarbij aan zijn rechterhand werd geraakt. Met het scherp voorwerp maakte hij vervolgens een zwaaibeweging in de richting van haar vriend, en raakten de twee jongemannen in een gevecht, waardoor haar partner aan zijn hoofd werd geraakt. Familieleden kwamen ertussen en konden erger voorkomen. Na de daad sloeg de verdachte op de vlucht en gaf tijdens zijn vlucht aan niet klaar te zijn met het koppel. Uit vrees voor haar leven deed ze direct aangifte bij de politie. Na intensief speurwerk is het de wetsdienaren gelukt de verdachte op 6 november 2023 aan te houden. De verdachte L.T. is na afstemming met het Openbaar Ministerie door de politie in verzekering gesteld. Read the full article

[regioonlineofficial]

Lochem - Vanmorgen, even na 10.00 uur, is tijdens de bouw van de Kanaalbrug over het Twentekanaal bij Lochem een brugdeel naar beneden gestort. Enkele bouwvakkers vielen ook en meerdere raakten zwaargewond, zo meldt De Stentor. De krant had verslaggever Nieke Hoitink ter plaatse om het inhijsen van een grote boog te verslaan toen het ongeval gebeurde. Brugdeel uit de takels bij harde wind De boog die als overspanning op een deel van de brug zou komen te staan hing volgens de verslaggever al 'de hele dag in de takels'. Door de harde wind kon het hoogste punt vandaag niet bereikt gaan worden, maar of diezelfde wind ook verantwoordelijk is voor het ongeluk wordt nog onderzocht. Wel begon de boog volgens Hoitink de slingeren, voordat er een 'harde knal' was en het gevaarte naar beneden stortte. Eén van de kabels van een kraan is doormidden gebroken. Zwaargewonden Hulpdiensten trokken rond 10.15 uur massaal naar de plek des onheils, waaronder meerdere ambulances en twee traumahelikopters. Voor zover nu bekend zijn er zeker 3 zwaargewonden en 1 lichtgewonde gevallen bij het ongeluk. Zij zijn naar een ziekenhuis gebracht. Over de exacte aard van hun verwondingen is niets bekend gemaakt. Brug op land in elkaar gezet De brug wordt op een speciaal bouwterrein op land voor het grootste deel in elkaar gezet. Bouwbedrijf BAM is de uitvoerend aannemer van deze klus. Omdat het ongeval op land gebeurde is het scheepvaartverkeer niet gestremd. Hoe het brugdeel ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch uit de takels viel, zal uitvoerig onderzocht worden.