#aleksander kotsis

[royalty-nobility]

Little Foot of Queen Jadwiga

Artist: Aleksander Kotsis (Polish, 1836–1877)

Date: c. 1859

Medium: Oil on canvas

Collection: National Museum in Warsaw, Poland

[oublimala]

Aleksander Kotsis

[beatricecenci]

Aleksander Kotsis (Polish, 1836-1877)

Neapolitanka

[ars-polonia]

Aleksander Kotsis, W święto Matki Boskiej Zielnej (On the Feast of Our Lady of the Herbs)

1869, oil on canvas,

[polish-art-tournament]

minigame LV

my family went to the mountains without me :/

[plastycznyonline]

Aleksander Konstanty Gryglewski – mistrz perspektyw, który uwiecznił polskie zabytki

4 marca przypada rocznica urodzin Aleksandra Konstantego Gryglewskiego – wybitnego polskiego malarza, specjalizującego się w malarstwie wnętrz i pejzażach architektonicznych. Jego dzieła są niezwykle cennym świadectwem historycznym, ponieważ uchwycił na płótnie wiele nieistniejących już dziś detali architektonicznych. Był nie tylko znakomitym artystą, ale także profesorem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, a jego prace zdobiły zarówno znane czasopisma, jak i galerie sztuki. Przyjrzyjmy się bliżej jego życiu i artystycznym dokonaniom.

Życiorys i edukacja

Aleksander Gryglewski urodził się 4 marca 1833 roku w Brzostku w rodzinie szlacheckiej. Jego ojciec, Kajetan, był dzierżawcą ziemskim, co dawało rodzinie kontakt z naturalnym pięknem krajobrazu – być może zainspirowało to młodego Gryglewskiego do rozwijania talentu artystycznego. W latach 1847–1852 uczęszczał do szkoły w Krośnie, gdzie kształtowały się jego pierwsze zainteresowania malarskie.

W 1852 roku wstąpił na oddział Sztuk Pięknych w Instytucie Technicznym w Krakowie. Jego rówieśnikami i przyjaciółmi ze studiów byli późniejsi giganci polskiej sztuki: Jan Matejko, Artur Grottger i Aleksander Kotsis. Gryglewski szczególnie wyróżniał się zdolnością do precyzyjnego rysowania perspektywy, co sprawiło, że pomagał Matejce w kompozycjach przestrzennych jego obrazów.

Po ukończeniu studiów wyjechał do Monachium na dalszą naukę, po czym powrócił do Krakowa, gdzie skupił się na utrwalaniu architektury zabytkowej na swoich płótnach.

Twórczość i dorobek artystyczny

Największym osiągnięciem Gryglewskiego było malarskie dokumentowanie polskich zabytków. W latach 1860–1869 jego prace koncentrowały się na wnętrzach krakowskich kościołów, ukazywanych z niezwykłą dokładnością i dbałością o detale. Jego obrazy często pojawiały się w popularnych wówczas czasopismach, takich jak „Kłosy” i „Tygodnik Ilustrowany”.

W kolejnych latach podróżował po Polsce i Europie, malując wnętrza Łazienek Królewskich i Wilanowa w Warszawie, a także zabytki Torunia, Gdańska i Lwowa. Interesowały go nie tylko monumentalne budowle, ale także detale, ukazane z fotograficzną precyzją. W 1875 roku, podczas pobytu w Krośnie, skupił się także na pejzażach, co wzbogaciło jego dorobek o malarstwo krajobrazowe.

Praca akademicka i późniejsze lata

W 1877 roku objął stanowisko kierownika katedry perspektywy w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog był niezwykle ceniony, a jednym z jego uczniów był przyszły malarz Piotr Stachiewicz.

Niestety, w tym samym czasie jego życie osobiste zaczęło się komplikować. Po śmierci żony Gryglewski wpadł w depresję i borykał się z problemami finansowymi. Próbując znaleźć ukojenie w pracy, kontynuował malowanie wnętrz gdańskiego ratusza – dzieło, którego nigdy nie ukończył. 28 lipca 1879 roku zmarł w tragicznych okolicznościach, najprawdopodobniej popełniając samobójstwo.

Dziedzictwo i pamięć o artyście

Choć życie Gryglewskiego skończyło się przedwcześnie, pozostawił po sobie niezwykle ważne świadectwo artystyczne. Dzięki jego obrazom możemy dziś podziwiać wygląd wnętrz wielu polskich zabytków w XIX wieku. Jego syn, Aleksander Gryglewski junior, kontynuował tradycję malarską, a jeden z wnuków, Jan Rudnicki, również został malarzem.

Aby uczcić pamięć Gryglewskiego, jego imieniem nazwano ulice w Krakowie i Gdańsku. Mimo że nie jest tak szeroko znany jak jego przyjaciel Jan Matejko, jego wkład w dokumentowanie polskiego dziedzictwa kulturowego jest nieoceniony i warto go przypominać przy każdej nadarzającej się okazji.

[solcattus]

On the Assumption Day, 1869

By Aleksander Kotsis

[klaser24]

(via 1972 Polska Mi 2190 Fi 2038 CTO (k58) - Klaser24.pl znaczki pocztowe filatelistyka)

Znaczek pocztowy: Kobieta z Neapolu – Aleksander Kotsis

Seria:Dzień Znaczka 1972 – Malarstwo polskie

[polishpaintersonly]

“A woman from Naples” (1870)

by Aleksander Kotsis (Polish;1836–1877)

oil on canvas

Silesian Museum

[thepolishstufflove]

“Children in front of a mountain Cottage”(1872) by Aleksander Kotsis (Polish;1836–1877), oil on canvas;National Museum in Warsaw

[1five1two]

'Reaper'. Aleksander Kotsis. 1862.

[aktinopterygia]

My personal favorites from the Gallery of 19th century Polish Art at Sukiennice in Kraków, Part 1 [Click here for Part 2]

Self portrait by Anna Bilińska Bohdanowiczowa

The Leave-Taking and The Welcome diptych by Artur Grottger. Part of  his works dedicated to the January Uprising.

Crossing the Border by Artur Grottger.  This painting, dating to the time when the artist stayed in Vienna, alludes to the events of the January Uprising. [...] The composition,[...], depicts a girl, dressed in the Krakow costume, with a basket of raspberries in her hand, shepherding a few men in insurrectionary uniforms across the border along the paths which are known only to her. [...] The border post with the double-headed imperial eagle, covered by the ivy, reminds about the partitions and bondage. [...] [source]

Interior of a Cottage Aleksander Kotsis. Kotsis’s pictures of peasants were often criticized for being trivial. Art critics bridled at the “scandalous” realism of his works, devoid of idealization. They did not like his sketchy technique either, criticizing his paintings for careless finish. Kotsis was deeply affected by these comments, so he executed many pieces only for himself. [source]

Portrait of Julia Hadziewicz, mother of the artist by Rafał Hadziewicz. A Latin inscription visible in the top left corner reads: “My son painted me in Warsaw, at my age of seventy six.”

[hooniestudy]

Aleksander Kotsis, "Matula pomarli"

[erretratu]

Aleksander Kotsis - "Self-Portrait" 1877

[plastycznyonline]

Aleksander Płonczyński – mistrz polskiego pejzażu

Życie i edukacja

Aleksander Płonczyński, wybitny polski malarz, rysownik i pedagog, urodził się 20 marca 1820 roku w Krakowie. W latach 1839–1844 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod okiem Jana Nepomucena Głowackiego, jednego z czołowych polskich pejzażystów tamtego okresu.

Już podczas studiów jego prace zyskiwały uznanie, co pozwoliło mu prezentować je na wystawach organizowanych w Krakowie i Warszawie. Malując, inspirował się naturą oraz pejzażami miejskimi, co stało się jego znakiem rozpoznawczym.

Kariera artystyczna i pedagogiczna

Od 1847 roku Płonczyński pracował jako nauczyciel rysunku i malarstwa w krakowskim Gimnazjum św. Anny, a jednocześnie prowadził wykłady w Szkole Sztuk Pięknych. Jego największym osiągnięciem na polu edukacyjnym było wprowadzenie plenerowych zajęć malarskich, co zrewolucjonizowało sposób nauczania pejzażu w Polsce.

Uczniami Płonczyńskiego byli między innymi Aleksander Kotsis oraz Stanisław Bryniarski – późniejsi cenieni artyści. Tworząc szkołę pejzażową, Płonczyński uczył ich uchwycenia światła i naturalnych barw, co było istotnym elementem jego własnej twórczości.

Twórczość – pejzaże i dokumentacja Krakowa

Płonczyński specjalizował się w tworzeniu malowniczych pejzaży o jasnej kolorystyce i wyrazistym świetle. Szczególnie upodobał sobie Tatry, Kraków oraz okolice Małopolski. Jego dzieło „Droga do Kościelisk” (1845) jest jednym z najsłynniejszych przykładów jego tatrzańskich pejzaży.

Znaczną część jego dorobku stanowią także widoki Krakowa, m.in. „Dworek dr. Brodowicza” (1844) i „Ogród przy klinice na Wesołej”. W latach 1855–1856 tworzył cykl widoków Wawelu, dokumentując bogactwo historyczne miasta.

Interesował się również architekturą, czego dowodem są jego rysunki i akwarele pokazujące zanikające mury miejskie Krakowa oraz skutki wielkiego pożaru z 1850 roku. Jego ilustracje, jak np. te przedstawione w albumie „Groby i pomniki królów oraz sławniejszych mężów w świątyniach krakowskich” (1842), mają dziś nieocenioną wartość historyczną.

Motywy romantyczne w jego sztuce

Poza realistycznymi pejzażami i dokumentacją miasta, Płonczyński często przedstawiał romantyczne ujęcia ruin, zamków i cmentarzy, nadając im nastrojowy charakter. Przykładami takich dzieł są „Ruiny zamku w Tęczynku” (1854), „Zamek w Lanckoronie” (1841) oraz „Pejzaż z Czernej” (1852).

Te prace nie tylko oddają piękno polskiego krajobrazu, ale także są świadectwem duchowej wrażliwości artysty, który fascynował się historią i przemijaniem.

Dziedzictwo

Aleksander Płonczyński zmarł przedwcześnie 12 lipca 1858 roku w Krakowie, jednak jego dorobek pozostaje jednym z najciekawszych w polskim malarstwie pejzażowym XIX wieku. Jego twórczość, choć nie tak szeroko znana jak niektórych jego współczesnych, miała ogromny wpływ na rozwój polskiego malarstwa krajobrazowego.

Współcześnie jego obrazy i rysunki są cenione zarówno jako dzieła sztuki, jak i cenne dokumenty historii Krakowa. Rocznica jego urodzin to doskonała okazja, by przypomnieć o jego wkładzie w polską kulturę i sztukę.

[polishpaintersonly]

“Maenad” (1873)

by Aleksander Kotsis (Polish;1836-1877) 

oil on canvas, private collection

Polswissart