#gezakt

[petermot]

Taalmodel: gezakt

FOUT Hij kon niet over naar het volgende jaar, want hij was gebuisd. GOED Hij kon niet over naar het volgende jaar, want hij was gezakt. VERKLARING Het juiste werkwoord voor niet slagen bij een examen is “zakken”. Wie het beeldender wil zeggen, kan ook kiezen voor “stralen”: “Hij kon niet over naar het volgende jaar, want hij was gestraald.”

[twafordizzy]

Rembrandt tekende olifant Hansken

Het verhaal van Hansken, de beroemdste olifant uit de 17de eeuw, is wonderlijk, maar ook aangrijpend. Olifant Hansken werd langs jaarmarkten, kermissen en hoven gevoerd en inspireerde Rembrandt (1606-1669) om haar een aantal keer te tekenen. Het dier heeft veel moeten doorstaan: ze werd gedwongen lange tochten te maken door Europa en moest veel optreden. In 1633 was Hansken voor het eerst in…

[binas-official]

Reminder aan de examenkandidaten van dit jaar om je BiNaS pas ritueel te verbranden als je de uitslag binnen hebt.

[handlewithcare-delicate]

Ik hou van de muziek van zompenwoud want het is hetzelfde deuntje als de rest van de droomvlucht muziekjes maar fan met een hele lompe blazer erdoorheen dus het is zo van

🧚‍♀️🌼🎶🎵🎺🎺🎺pwap pwap pa-pam🎺🎺🎵🌸🧚‍♀️🧚‍♂️🌼🌸🌷🧚‍♂️🧚‍♀️🎶🎶🧚‍♀️🌸🌸🌸🧚‍♂️🧚‍♀️🎶🎵🌼🌷🌷🧚‍♀️🎺🎺pwap pwap pa-pam pam🎺🧚‍♀️🧚‍♂️🥀🎵🌷

Snap je?

[polldermodel]

zag deze poll ( https://www.tumblr.com/incognitopolls/749865946840203264?source=share ) en was verbaasd dat 40% in één keer hun rijexamen heeft gehaald en ben benieuwd hoe de verdeling hier ligt! In de vs is je rijbewijs halen volgens mij namelijk een stuk makkelijker dan in nederland, dus kan me voorstellen dat het percentage hier lager ligt

Dusss hoe vaak ben je gezakt voor je auto rijexamen (praktijk, niet theorie!)

Nooit, heb het in 1x gehaald

1 keer

2 keer

3 keer

4 keer of meer

Ik heb nog nooit rijexamen gedaan

[remidavs]

September… het begin van een drukke schooltijd waar ik wat meer rust kan nemen… al lijkt die extra rust toch relatief voor mijn lichaam. Ondanks de vermoeidheid en drukte van de eerste schoolweek, wil ik toch even terugblikken op mooie momenten van de voorbije weken.

Het einde van de vakantie konden we mooi afronden met een speel bezoek aan onze buurjongens. Ida en Remi genoten met volle teugen en Remi overwon verder het ‘onderwater…’ in het heerlijk warme water. Nog in augustus kregen ze elk een medaille door zo goed te supporteren voor ‘kom op tegen kanker’ waarbij mijn collega’s van het Mucocentrum samen een marathon rond de Watersportbaan liepen. Ze deden dat allemaal fantastisch en de supporters ook. Daarnaast was het gewoon fijn om een deel van de collega’s op die manier eens terug te zien. (Naast de fijne bezoekjes op vrijdag natuurlijk)

De eerste schoolweek was pittig, vroeg opstaan, veel organiseren en vroeg slapen. Blijkbaar heeft dit, samen met de aanslag van chemo op mijn lichaam ervoor gezorgd dat mijn witte bloedcellen terug gezakt waren na een mooie stijging tot een veilig normaal niveau naar een zorgwekkend laagtepunt. Ik was/ben leukopeen en moet opletten.

Met mondmasker in de aanslag gaan we in het weekend toch op uitstap naar de Windekemolen en mogen ridder Remi en prinses Ida ook nog naar Velzeke om zich in te leven in de leefwereld van de Romeinen.

In deze week waarin Jan en ik ‘ons’ vieren, heb ik ook enorm veel hulp van hem mijn ouders. Kinderen brengen en halen naar school doen we samen zodat ik afstand kan houden (en met mondmasker). Vieren doen we in onze cocon en alles waarvoor ik geen mensen moet zien, laat ik link liggen. Ik heb een snotneusje en de vermoeidheid wordt er niet beter op, maar ik kreeg geen koorts of werd niet ziek en vind deze week alleen al daarom een overwinning. Los van het genieten in onze cocon natuurlijk…

Morgen terug naar het UZ met lage verwachtingen en de nodige spanning toch wel. We zien wel… ondertussen ben ik blij dat we op zoveel mensen kunnen rekenen ons te ondersteunen 😊 wordt vervolgd…

[sugdenlovesdingle]

Thank god!!

En wilders is zelfs nog een gezakt! 🎉

(over de andere uitslagen zullen we het maar even niet hebben)

[chirowestrode2]

2 of 3 die koken ‘t eten...

Gisteren trokken de aspi’s en keti’s op tweedaagse. Gepakt en gezakt wandelden ze de wei af. Vandaag volgden de andere groepen. Wandelen, musea bezoeken of op avontuur in Durbuy, het is dagtocht!

De jongste groepen deden verschillende workshops. Ze leerden survivallen, maakte wellness maskertjes, kregen zumba les, enz.

Bij de afwezigheid van de keti’s en de aspi’s, trokken de tito’s hun keukenschorten aan. Met dank aan enkele ouders kregen we eten gesponsord van La William, Iglo en Bosto! Graag bedanken we hen via deze weg nog eens extra! Zij zorgen er mee voor dat het kamp betaalbaar blijft voor iedereen.

Het fotoalbum werd aangevuld, geniet van de sfeerbeelden!

[regioonlineofficial]

De vaccinatiegraad in de Haagse wijken is nog verder gedaald. Dat blijkt uit de nieuwe wijkcijfers van de GGD Haaglanden. Voornamelijk in de stadsdeel Centrum, Escamp en Laak zet de dalende vaccinatiegraad door. In een wijk is de vaccinatiegraad zelfs onder de 50% gedoken. De benodigde vaccinatiegraad van 90% om kinderen goed te beschermen tegen infectieziekten wordt in geen enkele wijk gehaald. De gemeente Den Haag rolt daarom een stadsbrede campagne uit, neemt unieke maatregelen zoals het vaccineren op verloskundigenpraktijken en op school, en roept het kabinet op om in actie te komen. Vaccinatiegraad zorgwekkend laag: gevaar voor kinderen steeds groter Hoewel de vaccinatiegraad over de hele stad zorgwekkend laag is, lijkt een kloof te ontstaan tussen de stadsdelen Centrum, Escamp en Laak en de andere stadsdelen. In de Schilderswijk is de vaccinatiegraad voor BMR (bof, mazelen, rodehond) voor schoolgaande kinderen gezakt naar 50%. In de wijk Groente- en fruitmarkt zelfs 45%. Dit is extra zorgwekkend omdat dit stadsdelen zijn waar veel kinderen opgroeien. Afgelopen zomer was er zelfs sprake van een uitbraak van de mazelen in stadsdeel Centrum. De vaccinatiegraad in Den Haag en de andere grote steden daalt voor het vierde jaar op rij. Wethouder Hilbert Bredemeijer: "Deze nieuwe cijfers laten weer zien hoe zorgwekkend de situatie is. Met zo'n lage vaccinatiegraad zijn Den Haag en de andere grote steden ver door het ijs gezakt, en lopen kinderen een groot gevaar op vreselijke infectieziektes. De gemeente neemt scherpe maatregelen en gaat zelfs vaccineren bij verloskundigenpraktijken en op school. We moeten simpelweg meer gaan prikken om kinderen te beschermen." Gemeente gaat vaccineren bij verloskundige praktijken en op school Om de gezondheid van kinderen te beschermen, worden er unieke maatregelen genomen. De gemeente gaat in samenwerking met verloskundigen zwangere vrouwen bij de verloskundigenpraktijk voorlichten en indien gewenst ter plekke vaccineren. Ook zal er binnenkort op een middelbare school leerlingen de kans worden geboden om vaccinaties te laten zetten. Beide maatregelen worden uitgevoerd en ondersteund door JGZ jeugdartsen. Vanaf deze maand start ook de Haagse Vaccinatiecampagne, een stadsbrede campagne om inwoners te informeren over het belang van vaccineren. Abri's en digitale mupi's worden volgehangen, er worden posters en informatie verspreid op belangrijke plekken in de wijken en er wordt een social media campagne gestart voor jongeren, #whatthevacc. Volgens wethouder Bredemeijer is de urgentie bij het kabinet ver te zoeken: "Het kabinet kan niet anders dan erkennen dat de situatie totaal uit de hand is gelopen. Deze cijfers zijn onacceptabel, kinderen lopen gigantische risico's. Grote steden moeten echt meer ondersteuning krijgen en ik doe een klemmend beroep op het kabinet: kom alsjeblieft in actie en help gemeentes om kinderen te beschermen tegen infectieziektes."

[felloutluv]

schenk mij maar het sterkste uit de kast, smakend naar de rook van de zoveelste sigaret

1 zal er de laatste zijn, verslagen onderuit gezakt

ik weet het ook wel, voor jou was ik niet het zelfde

[euroadventure]

Turgen Vallei (Tian Shan gebergte)

Maandag 20 augustus

Vannacht heb ik heerlijk geslapen. Geen regen, geen onweer, gewoon rust. De zon schijnt opnieuw en de lucht is strakblauw! Na het ontbijt pakken we onze tenten in, maar voor we vertrekken, geeft Veronica nog een yogales aan een groot deel van de groep. Helaas doe ik niet mee, want ik heb flinke hoofdpijn. In plaats daarvan loop ik naar een stroompje een paar honderd meter verderop om mezelf van top tot teen te wassen. Het water is ijskoud, maar het voelt heerlijk om weer helemaal schoon te zijn. Mijn haar laat ik voor wat het is; dat lijkt me, met de hoofdpijn, geen goed idee.

Na de yogales is iedereen weer klaar voor vertrek. Vandaag trekken we dieper de vallei in.

De uitzichten zijn fenomenaal. Hoewel ik de eerste dagen het landschap niet heel indrukwekkend vond – vergelijkbaar met plekken in Oostenrijk of Slovenië – besef ik nu dat ik er echt van moet genieten.

En dat doe ik gelukkig ook met volle teugen, het is prachtig, soms zelfs een beetje mysterieus.

Na ongeveer een uur wandelen (tijd lijkt hier trouwens niet te bestaan), bereiken we een grote rivier, de perfecte plek om onze waterflessen bij te vullen.

Er staat een paard te drinken. Ons is verteld dat als een paard van het water drinkt, het veilig is voor mensen. Toch filteren of koken we het water waar mogelijk, niemand wil meemaken wat Laura overkwam. Over haar en de gidsen hebben we trouwens nog geen nieuws, want we hebben geen contact. We hopen dat ze veilig in Bathan zijn aangekomen.

Na de korte waterstop klimmen we verder omhoog met onze zware rugzakken. Alek heeft een plek in gedachten voor de lunch, met een prachtig uitzicht.

Normaal ben ik daar altijd voor te porren, maar met mijn hoofdpijn en een stijging van 400 meter in 10 minuten, is het vandaag even geen succes. De afspraak dat we halverwege de spullen zouden neerleggen, verandert halverwege de klim, zoals wel vaker de laatste dagen. Ik merk dat ik er chagrijnig van word, wat frustrerend is, want waarom zou ik me druk maken? Ik irriteer me aan mezelf, omdat ik me hierdoor laat afleiden. Gelukkig maakt het uitzicht bij aankomst alles weer goed en kan ik er volop van genieten. We nemen de tijd om te lunchen en foto’s te maken.

Mijn cracker-voorraad is inmiddels op en de droogmaaltijden ben ik inmiddels meer dan beu. Gellukkig delen Jolanda en Esther hun crackers en smeerkaasjes met me, zodat ik er weer tegenaan kan. Tot mijn opluchting is mijn hoofdpijn ook gezakt, wat de rest van de tocht een stuk aangenamer maakt. De afdaling, via een iets andere route dan op de heenweg, biedt opnieuw prachtige uitzichten. Donkere wolken komen opzetten, maar uiteindelijk blijven we droog tijdens de hele wandeling.

Tegen het einde van de middag bereiken we onze kampeerplek. Pas later besef ik dat we naast dezelfde rivier kamperen waar we op de eerste dag doorheen zijn gelopen. Dat is ook de plek waar ik verderop in de modder ben uitgegleden, haha.

Met het zonnetje erbij besluit iedereen om de beurt een duik te nemen in het koude water van de rivier. Sommigen zijn wat dapperder dan anderen (ik val in de laatste categorie 😉). Ik blijf niet lang onder, maar voel me wel weer lekker fris. s Avonds genieten we van de mooie avondluchten en opnieuw van een warm kampvuur.

We spelen rond het kampvuur een spel waarbij iedereen een waargebeurd en een verzonnen verhaal moet vertellen, en de anderen moeten raden welk verhaal waar is. Het leidt tot veel gelach en bizarre verhalen, waarvan je vaak denkt dat ze allebei niet waar kunnen zijn, terwijl één toch echt waar blijkt te zijn 😉🫣.

[mantingerdijk]

Nest weer recht

De ooievaars hebben het scheef gezakte nest weer horizontaal gemaakt en dat zonder waterpas. Mantingerveld

[kinglemurenhetterriblybeast]

King LeMur en het Terribly Beast

Deel 1.

Begin dit jaar ben in begonnen bij m’n nieuwe baan. Bij King LeMur. Een geweldige baan. Echt zo tof. Dat ik zelfs zes dagen per week ging werken. Ja echt. In m’n contract stond vier dagen per week. Maar je mocht extra werken als je wilde. Ik vond het zo leuk en het betaalde zo goed, dat ik met plezier extra veel uren maakte. King LeMur stelde hoge eisen aan je. Maar zorgde erg goed voor haar mensen. Erg.

Iedereen die er werkte, was ook aardig. Ik heb er heel veel nieuwe vrienden gemaakt. Onder andere Beast. Zij was echt een beest. De beste van de klas. Ze dulde ook geen concurrentie. Waarover straks meer. 

Ik had ook een hele toffe klas. Een hechte klas. Ik had speciaal voor ons jaar een klasse badge ontworpen. Met daarop King LeMur. Iedereen kreeg er een sleutelhanger van van mij. Voor aan je tas. Zodat iedereen kon zien dat je van ons jaar was.

In onze klas waren we met z’n tienen. Althans, we begonnen met twaalf. Eentje was gezakt voor haar toets en herexamen. Dan lig je eruit. Ja King LeMur zorgt goed voor haar mensen, maar is ook keihard. Een ander was overgeplaatst naar een andere klas. Er werd niet verteld waarom. Maar als je goed was en je best deed dan mocht je blijven. 

King LeMur had op een dag mensen nodig voor haar lounge. Iedereen werd uitgenodigd om te solliciteren. Er was een strenge selectie. Werken als host in de lounge leek mij geweldig! Dus ik solliciteerde. Het was een dikke match. Althans. Er was één strenge regel die niet gebroken mocht worden. Je moest al een half jaar in dienst zijn bij King LeMur. Dat was ik helaas niet. Ik mocht het over een half jaar nog eens proberen. Alsof ik stuiterend een half jaar stil kan zitten. Teleurgesteld ging ik naar huis. Maar daar stond mij een verrassing te wachten. 

Morgen deel 2.

[polldermodel]

betalen of betaalden (een van) je ouders jouw rijlessen?

ja

nee

deels

nee, maar iemand anders wel (het hele bedrag of een deel)

nog niet, alleen bij bepaald gedrag (bijv. niet drinken voor 18 jaar of halen van diploma)

alleen tot de eerste keer afrijden, als ik mijn rijbewijs niet haal(de) moe(s)t ik zelf de rest betalen*

anders (zeg in tags)

*selecteer deze optie alleen als het van toepassing is, dus als je gezakt bent voor je rijexamen of nog geen examen hebt gedaan. als dit een regel was maar je hebt je rijbewijs wel de eerste keer gehaald, kies dan een andere optie

[remidavs]

Wat een vertrouwd beeld…en wat een fijn bezoek ☺️ al had ik me gisteren mijn nacht en weekend anders voorgesteld.

Gisteren nog de onzekerheid of de chemotherapie zou kunnen doorgaan om dan ‘‘s avonds met lichte koorts naar het ziekenhuis te moeten voor grondig onderzoek… toen vonden ze niet meteen iets, maar oncologie wou me toch graag hier houden om zeker te zijn dat ze niets over het hoofd zien. Mijn bloedwaarden zijn over de nacht gezakt en de ontstekingswaarde minimaal gestegen dus genoeg om nog verder op te volgen en er snel bij te zijn… echte koorts heb ik niet, wel lichte verhoging met af en toe kou…

Ik heb wel het geluk dat ik onverwacht op de fantastische pneumo-afdeling opgenomen werd. Iedereen is hier zo lief! Ik werd vannacht supergoed onthaald en kan alleen maar blij zijn dat ik hier ben. De nacht was kort en zoals gewoonlijk niet top na de chemokuur maar ik heb toch wat kunnen slapen. 😴 en ik zal dat de komende dagen nog veel moeten doen voel ik.

Jan stond voor een grotere uitdaging… ik mocht gewoon proberen slapen en me laten verzorgen, maar Jan moest thuis wachten tot er iets van nieuws kwam en deze ochtend de kinderen vertellen dat ik naar het ziekenhuis ben moeten gaan. Remi schrok maar reageerde begripvol en was superflink. Ida had het lastig, zocht constant nabijheid en ‘kon met zichzelf geen weg’.

Het was super om ze alledrie op bezoek te hebben! Maar ook best pittig. (Vooral Ida dus) we speelden wat, knuffelden en gingen samen naar de cafetaria. Ze mochten opnieuw de verpleegkundige helpen en namen afscheid… Remi vond het niet fijn maar begrijpt dat ik nog even hier moet blijven. Ida vond het verschrikkelijk. Ze huilde tranen met tuiten, echt verdriet omdat ze mama hier moest achterlaten en ik niet kon beloven wanneer ik terug thuis zou komen.

Dus chapeau voor Jan! En ik ben zo dankbaar voor hem en voor iedereen rond ons. Alle steun en hulp doet zoveel deugd op een moment als deze.

Ikzelf voel me ook niet ziek, gewoon heeeeel erg moe. Maar ik ben me bewust van dat mijn immuunsysteem op dit moment niet zo fantastisch is en ik best gewoon rust neem en hier blijf zolang de dienst oncologie dit nodig acht. Oja, en ik ga ervan uit dat volgende vrijdag een chemoloze vrijdag kan worden…

It has begun…

Chemo en alles wat erbij komt, maar ik blijf ervoor gaan en vechten, dat stopt nooit en lukt door alle steun van rondom! 🤗

[magheteenonsjeminderzijn]

Ja hoor het is weer donderdag dus….meten is weten dag!

Zonder iets te eten ga ik naar de weging. Er wordt een nieuwe medewerker ingewerkt en Natascha vraagt of ik het erg vind als ze het met z’n tweeën doen vandaag. Natuurlijk niet!

Ik verwacht niet veel van de weging vandaag omdat ik dat vanochtend al op mijn eigen weegschaal heb gezien, het was weer minimaal. Maar wonder boven wonder toch 7 ons minder dan vorige week. Nou schiet mij maar lek, ik snap er niks van. Wel weinig in vet dit keer maar goed uiteindelijk is het wat er op de weegschaal staat.

Toen ik 23 weken geleden begin zei ik dat mijn streefgewicht 76 kg was en dat ik hoopte rond ons verjaardagsfeest op 6 juli er bijna te zijn. Maar kijk ik ben er al 🎉

De nieuwe coach is ook sportinstructeur dus toen ik begon dat ik wil proberen onder de 75 te komen maar niet veel meer dan dat omdat ik toch wel erg los in mijn velletje begin te komen (en dat vind ik ook lelijk dus ontstaat er een nieuw probleem) kreeg ik bovenarmspier tips. 2 gewichtjes van 3 kg bij Action kopen en voor tv oefeningen doen. Ik ga erover nadenken 😅

Snel terug naar Uithoorn want ik ga samen met Chris, de buurman naar Faceland. We gaan alletwee op consult voor een ooglidcorrectie. Nog even snel bij de Etos een correctie stift voor mijn gezicht gekocht want het waxen van mijn ‘snorretje’ gisteravond is even te hardhandig gegaan en ik heb allemaal kleine wondjes. Onderweg drink ik mijn yoghurt.

We komen op tijd aan bij Faceland maar we komen binnen niet veel verder want de deur naar Faceland gaat niet open 😅 Chris en ik zijn alletwee niet zo heel geduldig dus ik ga bellen en kom in de wacht bij de klantenservice en Chris loopt een bergje rond op zoek naar een andere ingang. Uiteindelijk maar bij een ander bedrijf aangebeld en die hebben na wat pogingen de deur opengemaakt.

Achter de receptie zit een redelijke opgespoten mevrouw 😅 Chris moet zijn id laten zien dat gaf hij niet verwacht, maar met wat gesputter geeft ie zijn rijbewijs. De jongedame achter de balie zegt dat we wel samen kunnen als we dat willen. Dat vinden we alletwee een prima idee.

Mustafa Mahli is een vriendelijke man en een kundig arts dat merk je aan alles. Na wat vragen en met een pincet trekken aan mijn ooglid krijg ik een GO. Chris is een ander verhaal. Zijn ooglid is zo gezakt dat hij volgens Mahli in aanmerking komt voor volledige vergoeding als hij verwijzing krijgt van huisarts en als hij het oog verder onderzoekt geeft hij aan dat Chris ook een ptosis heeft dus hij moet naar een ziekenhuis.

Ik geef door dat ik 11 juli geholpen wil worden. ‘s Middags heb ik een mail met een betaallink en ga betaling krijg ik het tijdstip door, 11.45 uur.

Ik vind het doodeng maar ben die hangende oogleden zat, dus ik ga ervoor!

Bij thuiskomst ga ik mijn crackers eten en daarna een lik door de badkamer en toilet. Natasja stuurt bericht dat ik Ryan niet hoef op te halen zodat ik alle tijd heb voor de vakantie voorbereidingen omdat ik morgen nog de hele dag moet werken omdat ik geen vrij kan krijgen.

Ik doe nog wat boodschapjes en ik eet het restant volkoren mie van gisteren. Om half 7 rijden we naar Paul en Anita die pikken we op om naar Stef Bos te gaan die optreedt in het Phil in Haarlem. Een geweldig optreden wat een woord kunstenaar is deze man!

We drinken nog even wat (ik natuurlijk Cola Light) bij een barretje buiten maar dat is toch nog wat fris.

Bij thuiskomst snel door naar bed want morgen is het another day at the office from home.