#kaseta vhs

[skrzeczz]

49, 58, 67

49. Twoje znaki szczególne to…?

zryta bania

58. Co śniło Ci się zeszłej nocy?

nie pamiętam, ale zapewne coś srogo pojebanego, bo nic innego mi się nie śni

67. Wyobraź sobie, że dziś robisz sobie tatuaż: co to będzie i gdzie?

kaseta vhs z motywem pro8l3mu

[wpowiekszeniu]

Jaki średni format do portretu?

Całkiem niedawno trafiłem na pytanie, tradycyjnie na jakiejś grupie facebookowej, o to jaki średni format wybrać do fotografii portretowej. Dobre pytanie, na które dość trudno odpowiedzieć. Przede wszystkim ze względu na brak ram budżetowych, ale załóżmy, że możemy pozwolić sobie na każdy aparat. Co wybrałbym, gdybym mógł wydać na aparat każdą kwotę? To proste byłboby to coś mechanicznego, mało awaryjnego oraz z doskonałą optyką, a przy okazji również całkiem nie dużego jak na aparaty średnioformatowe. Czyli słowem wybrałbym hasselblada lub rolleiflexa.

W przypadku pierwszego celowałbym w modele z wymiennymi matówkami czyli od modelu 500 c/m w górę. Pracowałem na 503cx i mimo że w pierwszym kontakcie zaskoczył mnie trochę pewną swoją topornością to jednak przyznać muszę, że praca tym aparatem była bardzo wygodna. Matówka była potężnym plusem tego aparatu, była jasna i umożliwiała bardzo precyzyjne i wygodne ostrzenie. Zdjęcia które wykonywałem tym aparatem powstawały głównie przy pomocy makro-planara 135/5.6. Właściwie trudno powiedzieć coś złego o tym zestawie. Obrazy na całej powierzchni były doskonale ostre. Innym obiektywem z tej stajni, którego miałem okazję używać, był planar 80/2.8 i ten również w niczym nie zawodził. Chętnie przetestowałbym również planara 110/2. Jedynie co bym zmienił lub dokupił do takiego korpusu to kaseta A16, która umożliwia robienie zdjęć w formacie 6x4,5. Nie będę ukrywał, że bardzo lubię proporcje 3x4 w fotografii portretowej.

Drugim moim wyborem byłby rolleiflex i tu skłaniałbym się do którejś z wersji 2.8 najchętniej z planarem. Dużym plusem rolleiflexów jest to, że są bardzo mało awaryjne oraz to, że ich obiektywy poruszające się na przedniej ściance nie posiadają ruchomych elementów. Dzięki temu obiektywy te są bardzo odporne na rozjustowanie i bardzo długo trzymają swoje parametry. Pewnym minusem rolleiflexów jest to, że minimalna odległość ostrzenia jest dość duża, wynosi około 1 metra. W przeciwieństwie do aparatów z wymienną optyką, nie da się tu włożyć między korpus, a obiektyw pierścienia pośredniego, który zmniejszy ten dystans. By go skrócić, co przy portrecie często byłoby dość przydatne, użyć należy dodatkowej soczewki – rolleinara. I tu musimy wybrać spośród kilku jego wersji – rolleinar 1 umożliwiający ostrzenie od 43 do 99 cm, rolleinar 2 od 30 do 43 cm i rolleinar 3 od 24 do 32 cm. W starszych rolleiflexach warto również wymienić matówkę na jaśniejszą, gdyż te oryginalne bywają dość ciemne. Na szczęście dotyczy to tylko na prawdę starych korpusów. Działanie tych aparatów jest niezwykle płynne i delikatne. Jeśli nie przeszkadza Ci paralaksa, rolleiflex zawsze będzie dobrym wyborem. Swojego 3.5F nie wymieniłbym za nic, no może tylko z 2.8F.

Oczywiście są również inne średnioformatowe aparaty, które doskonale nadają się do portretu, takie jak Bronica ETRS, SQ, GS czy ich starsze konstrukcje, mamiya rb67, rz67, 645, C330 i inne, pentax 67 oraz 645 czy wreszcie potwory takie jak Fuji gx680 czy horesman vh jeśli potrzebuje się ruchów (pochyłów lub przesunięć) obiektywu. Mimo to dwa wyżej omówione aparaty przełożyłbym nad inne, bo skoro już budżet mamy nieograniczony to warto pomarzyć...

[vhshell]

Tak wygląda świetnie zachowana kaseta wizyjna VHS wyprodukowana przez Zakłady Włókien Chemicznych “Stilon” z Gorzowa. Zawartość taśmy równie oldskulowa: filmy "Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" i "Powrót rewolwerowca" nagrane z telewizji w 1988 roku.

[alleopole]

[kindersky]

https://www.instagram.com/kinderski/

[stripanimacijavaljevo]

STRAVA.4_NOW

Uprkos silama koje su se urotile protiv nas, Radionica stripa i animacije će opet (nekim čudom) održati manifestaciju po četvrti put, na trećem mestu... po drugi put! "STRAVA" je posvećena stripu, animaciji, fanzinima, video-igrama i šire.

Strim možete pratiti u petak, subotu i nedelju na Twitchu: https://www.twitch.tv/bralestudios

    PROGRAM

    24.12.2021. (petak) 20h STRAVA GOSTI Otvaranje manifestacije i predstavljanje gostiju. Predstavljaju se: Jelena Vučić ("PRATNJA"), Korina Hunjak ("STRIP-PREFIKS"), Nađa Tiodorović ("ZVERI U NAMA"), Novica Milivojević (“HARD SMOR COMICS”), Sara i Ana Živković ("LEVANIA"). 21h STRAVA NAJAVE Predstavljanje Radionice stripa i animacije Valjevo, razgovor o prelasku iz škole u fanzin, kao i o predstojećim projektima. Po završetku programa sledi STRAVA TV. *STRAVA TV je kompilacija sadržaja matorih VHS kaseta.     25.12.2021. (subota) U ranim jutarnjim satima nastavlja se STRAVA TV. 20h STRAVA LAPOT Nikola Pavlović Sova i Miloš Popović vode retrospektivni dijalog o stripu QUATTRO ZINGARI, koji u januaru puni deset godina, kao i o The White Japanese Lapot fanzinu. Muzički gosti: “Anatomija Palmotićevoj” i “Kuvana jaja” 21h STRAVA STRIP: "SVE MOJE GREŠKE" Filip Stanković držaće radionicu stripa, gde će osvrtom na svoje neuspehe pokušati da nauči nekoga nešto pametno, ali opet potpuno beskorisno za život.

    26.12.2021. (nedelja) STRAVA TV: Praznični blok 20h STRAVA ANIMACIJA: "MOJE GREŠKE SVE" Filip Stanković nastaviće da muči narod, ubeđujući ih kako zna da animira, dok sve vreme zapravo pokušava da ubedi samoga sebe. 22h STRAVA ODJAVA.4_NOW... Razgovor o budućnosti, egzistencijalno kriziranje i zatvaranje manifestacije, pod uslovom da nas Twitch uveliko nije skinuo sa platforme.

U pripremi za štampu takođe je i STRAVA #2021, kojim se vraćamo korenima fanzina dok je imao ulogu godišnjeg zbornika radionice. Svi zainteresovani za primerak slobodno nek nam bace mejl na stripanimacijavaljevo@gmail.com, a u međuvremenu ćemo se potruditi i oko alternativnih metoda distribucije.

S poštovanjem, Radionica stripa i animacije Valjevo Prijavite se na naš bilten.

[hanahsposts]

MI SMO GENERACIJA KOJA SE NIKADA VISE VRATITI NEĆE...

Generacije koja je išla u školu i vraćala se iz škole peške.

Generacije koja su same pisale domaće zadatke kako bi što pre izašli na ulicu da se igramo.

Generacije u kojoj su se dečaci igrali klikerima, a devojčice igrale lastiš.

Generacija koja je sve slobodno vreme provodila na ulici igrajuci trazenja...

Generacija koja je pravila kolače od blata i gacala po barama.

Generacija koja je skupljala figurice iz kinder jaja.

Generacija koja je volela lizalice sa zviždaljkom i pravila grimase kad bi došlo do kiselog praha u sredini lizalice.

Generacija koja je vlastitim rukama pravila lančiće od papira.

Generacija walkmana, vhs kaseta, disketa…

Generacija koja je sakupljala sličice i imala leksikone i spomenare.

Generacija koja je imala roditelje, a ne starce!

Generacija koja se pre spavanja tiho smejala, kako roditelji ne bi znali da smo još uvek budni.

Generacija koja je pila iz iste flaše Coce i davala griz svoje školske užine. Generacija koja je iz igre, kući dolazila s prvim mrakom.

Generacija koja je kod prijatelja dolazila nenajavljenja... Generacija koja se bez mobilnog sastajala svaki dan na tačno određenom mestu.

Generacija kojoj su autoritet bili roditelji, profesori... Generacija koja je starije pozdravljala u prolazu i ustajala u autobusu

Generacija koja se penjala na drvo i krišom brala voće koje su rasle u komšiluku.

Generacija kojoj su bitna osećanja, a ne novac ili kola.

Generacija koja je naučila da se snalazi u svako doba i u bilo kojim uslovima svojom snagom...

Generacija kojom skoro niko ne može manipulisati..

Generacije koje su učene da vole svoju zemlju..

Generacija koja čita knjige, pored lampe ispod ćebeta..

Generacija koja prođe i nažalost nikad se neće vratiti!!

■■■■■■■■■■■■■■■Generacija koja nije imala ništa, ali je imala sve!!

□□□□□□□□□□□□□□□

[branislavurban]

Video rikorder Toshiba sa 30 video VHS kaseta. Video rikorder je u ispravnom stanju. Ima daljinski. Toshiba video recorder with 30 VHS video tapes. The VCR is in good condition. It has a remote. Follow @branislavurbantoday Follow @branislav_urban Follow @branislavurbanbane Follow @urban_branislav http://www.facebook.com/UrbanBanebiznis/ http://www.facebook.com/BaneUrban https://www.facebook.com/bane.gradski/ http://www.facebook.com/brdjur.rujdrb http://www.facebook.com/BaneUrbanbusiness1/ #buy #buying #sell #selling #product #advertising #shop #shopping #marketing #kupi #prodajem #kupujem #branislavurban #branislavurbanbane #urbanbranislav #urban #shopping https://www.kupujemprodajem.com//tv-i-video/video-rikorderi/video-rikorder-toshiba-sa-30-video-vhs-kaseta-/oglas/103088429 (at Sremska Mitrovica) https://www.instagram.com/p/CGZiqMtl1lS/?igshid=1v6gliafwzp10

[ponapisach]

Było ich trzech, w każdym z nich tak samo mocno buzowała krew. Gruby Benji, Huey romantyk i przystojny Bobby. Lody na patyku to zapis ich szczeniackich, zawsze pieprznych podbojów w latach 50. w Tel Awiwie. Cel był zawsze ten sam, zaliczyć panienkę. Napisałem "zaliczyć", bo w rzeczy samej pasuje to jak ulał do motywu przewodniego serii zapoczątkowanej w 1978 roku przez Boaza Davidsona.

Film nie jest więc niczym innym jak lekko sprośną komedią o zabarwieniu erotycznym. Benji, Huey i Bobby chodzą do szkoły (ciężko ustalić czy to szkoła średnia, czy już studia), a po zajęciach szwendają się po klubach i ulicach Tel Awiwu. Próbują podrywać dziewczyny, czasem im się to udaje, częściej nie. Najłatwiej ma przystojny Bobby, tak jak wtedy gdy wystartował do pięknej Nili, którą wcześniej wypatrzył nieśmiały Huey. To wydarzenie zaważy na przyjaźni całej trójki, ale Huey będzie jeszcze próbować. Dramatyczny finał zweryfikuje definicje romantyzmu na nowo, a Huey już pewnie nigdy tak łatwo nie zaufa drugiej osobie.

Jako koprodukcja izraelsko-niemiecka obraz okazał się ogromnym komercyjnym sukcesem, otworzył drogę do dziewięciu kolejnych części (w ostatniej z 2001 roku wystąpili już inni aktorzy), a Davidson nakręcił cztery lata później, w 1982 roku, amerykański remake Ostatnia amerykańska dziewica. Prawdziwi ojcowie sukcesu Yoram Globus i Menahem Golan ze swoją firmą produkcyjno-dystrybucyjną Golan-Globus mogli już z pełną parą przejść restrukturyzację i pod sztandarem The Cannon Group pompować szlachetną B-klasową krew w nasze VHS-owe żyły.

Lody na patyku swego czasu były rzeczywiście pięknym zjawiskiem w VHS-owej kulturze. Przekazywana pod stołem kaseta wspomagała skutecznie wyobraźnie nastolatka (również i moją). Oglądany nerwowo, nierzadko z palcem na przycisku 'eject' stanowił zaproszenie do świata seksu. Nie czułem się zdemoralizowany, a raczej żywo zainteresowany tą przaśną (oryginalny hebrajski język był w europejskiej wersji zawsze z niemieckim dubbingiem. Nikt się wtedy nie zastanawiał nad miejscem akcji, czy osobliwą typografią na ścianach, reklamach i plakatach w filmie) komedią erotyczną. Losy chłopców i zarys fabularny też był mało istotny, a teraz, 40 lat od premiery, świeżo po odświeżeniu za dużo się w tej kwestii nie zmieniło (zapamiętałem go jednocześnie jako film bardziej wyuzdany. Prawdą jest bowiem, że dzisiaj więcej seksu jest w niejednej telewizyjnej reklamie). Opowieść o inicjacjach i dojrzewaniu była pretekstowa, realizacja siermiężna i aż dziw bierze, że obraz Boaza Davidsona był nominowany do Złotych Globów i stanął w szranki z (między innymi) Jesienną sonatą Ingmara Bergmana. Żarty u Davidsona zahaczają o te z natury żenującej (mierzenie przyrodzeń po zajęciach z wychowania fizycznego), ale wszelkie tarapaty w jakie wpadali chłopcy w związku ze swoim rozbuchanym libido zdecydowały właśnie o dzisiejszym statusie kultowym.

Trzeba jednak oddać produkcji kilka rzeczy. Przy filmie pracował urodzony w Krakowie operator Adam Greenberg. Dla autora zdjęć Lody... były jedną z ostatnich izraelskich produkcji, po której przeniósł się już na stałe do Stanów, a dwa lata później w 1980 roku pracował z Samuelem Fullerem przy Wielkiej Czerwonej Jedynce. Możemy oczywiście tylko domniemywać, że lata 50. w Izraelu były przedstawione wiarygodnie, ale od strony muzycznej możemy być pewni, że duch czasów został należycie zaprezentowany. Przy kosztującym trzy miliony ówczesnych izraelskich funtów obrazie, producenci przeznaczyli 1/3 tej kwoty na zakup licencji na piosenki. Dzięki temu obraz nabrał uroku, a twórcy dysponując całą szafą grającą popularnych piosenek (kilkadziesiąt tytułów) nie omieszkali ich wrzucać w każdym możliwym momencie, w trakcie szybszej akcji, czy spokojnej rozmowy. Przeboje Paula Anki (You Are My Destiny, Puppy Love, Diana), Bill Haleya (Rock around The Clock, Shake Rattle and Roll), Marino Marini (Come Prima), The Shadows, Little Richarda i wielu innych ubarwiały, dodawały powabu i wyścielały romantyczną atmosferą krajobraz Tel Awiwu z lat 50., który przez wiele formalnych zabiegów wyglądał jak mieścinka gdzieś z zachodniego wybrzeża w Stanach Zjednoczonych.

Jako komedia erotyczna Lody na patyku wybijają się ponad krwawą historię własnego kraju i były towarem eksportowym w czystej postaci. W samym 1978 roku na terenie Izraela doszło do ośmiu zamachów. Palestyńscy terroryści miesiąc po miesiącu zbierali krwawe żniwo, ale nie naruszyło to w żaden sposób lekkiej atmosfery unoszącej się nad filmem...Dzisiaj tytuł jest o tyleż fikuśny co przede wszystkim znaczący i warto o nim rozmawiać jako utworze ważnym dla rozwoju całego pokolenia nastolatków z lat 80.

[majkiwoo]

Magnetowid zrobiony był z czarnego, matowego metalu na którym połyskiwała napisana złotymi literami nazwa Sharp. Pamiętam jak dziś, video stojące w otoczeniu kaset VHS z równo wykaligrafowanymi tytułami filmów i nazwiskami reżyserów. Najczęściej powtarzało się nazwisko Scorsese, a wśród pozostałych tytułów dominowało kino wojenne i cała kolekcja Bondów. Pojęcia nie mam dlaczego, ale ze wszystkich kaset, które zapełniały szczelnie półki, najbardziej w oczy rzucił mi się film "Taxi Driver" z nazwiskiem De Niro i Scorsese. Kiedy usłyszałem, że jeszcze za wcześniej dla mnie na ten film, zgodziłem się z dorosłymi. Skoro za wcześnie, to poczekam, aż wyjdą do pracy. Wyszli. Kaseta oczywiście zgodnie z panującymi wtedy zasadami, przewinięta była do samego początku. Wcisnąłem play i mieszkanie zalało nocne światło Nowego Jorku i falujący dźwięk saksofonu. Później było już tylko lepiej. W moim czternastoletnim mózgu majkiego, film Taxi Driver stał się filmem życia. A cytat o tym, że na ulicach wszystkich miast, są nic nieznaczący ludzie, którzy chcą być kimś, został ze mną na zawsze. Drugi cytat to ten o brudzie i deszczu, który zmyje brud z ulic. No i Travis gotów umrzeć za to w co wierzy. Jestem przekonany, że Taxi Driver uformował mnie bardziej niż Król Lew na którym, oczywiście płakałem. https://ift.tt/2UczMw1

[alfadvd]

POKEMON - kaseta VHS - Opole 0007

[vhshell]

Kaseta z krakowskiego klubu video. Zanim w Polsce wypożyczalnie kaset video pojawiły się na niemal każdym osiedlu, filmy na taśmach można było zdobyć właśnie w tego typu klubach. Zasady były bardzo różne. Na ogół w ramach wpisowego przynosiło się czystą kasetę, a filmy wymieniało się bezgotówkowo. Oczywiście nigdy nie było 100% pewności, że tytuły z naklejki będą zgadzać się z zawartością.

[alleopole]

ODLICZANIE - VHS Kaseta Video - Opole 1103