#kasteel het nijenhuis

[dutchjan]

March 14, 2024

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Bentincklaan, 1946.

Willem graaf Bentinck (Whitehall in Londen, 6 november 1704 - Den Haag, 13 oktober 1774), heer van Rhoon en Pendrecht, na 1732 rijksgraaf Bentinck, oudste zoon uit het tweede huwelijk van Hans Willem Bentinck, graaf van Portland, was een Nederlands edelman en politicus. Hij had als lid van de Ridderschap van Holland zitting in de Staten van Holland en West-Friesland.

Willem Bentinck erfde vanwege het gebruikelijke fideï-commis geen goederen in Engeland. Hij deelde wel in het Hollandse bezit van zijn in 1709 gestorven vader en werd zo heer van Rhoon en Pendrecht en eigenaar van Huis Sorghvliet, het huidige Catshuis. Zijn jongere broer Charles erfde de oude landgoederen van de Bentincks in Overijssel en het kasteel Het Nijenhuis.

Willem Bentinck was een zeer gereserveerde en stugge aristocraat die desondanks de gave had om diplomaat te zijn. Hij werd een van de belangrijkste adviseurs van stadhouder Willem IV die aan Bentinck zijn verheffing tot erfstadhouder dankte. Er wordt verondersteld dat Willem Bentinck zo stug en gesloten was om praatjes te voorkomen; zijn vader was de favoriet en volgens vele tijdgenoten ook de minnaar van stadhouder Willem III geweest. Bentinck stond zichzelf niets joyeus en niets dat ook maar in de verte fatterig of verwijfd kon lijken toe.

De fotograaf is Gerard Roos en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

2020

[livesunique]

Kasteel Het Nijenhuis, Province of Overijssel, Wijhe, The Netherlands

[i-think-pictures]

[toosvanholstein]

Ego en hebzucht in Het Nijenhuis

Ego en hebzucht in Het Nijenhuis. Nee, niet de titel van een stuiverroman, maar een verhaal over'De Achterkant van het Gelijk', teleportatie, vervalste Vermeers, kasteeleigenaren, ego's en greed, heel veel greed. #kunst #art #museum #expositie

Kasteel Het Nijenhuis in Heino Een paar weken geleden werd ik door ‘De Achterkant van het Gelijk’ ineens geestelijk geteleporteerd naar Kasteel Het Nijenhuis in Heino en bedacht ik me ook dat ik al vééél te lang geen bioscoop van binnen heb gezien. De menselijke geest maakt dus soms, op het eerste gezicht, rare sprongen. Zoals die naar Het Nijenhuis. Maar die naar de bioscoop ligt meer voor de…

[joostjongepier]

Wat?   Jardin d’Email door Jean Dubuffet, Mobile Home for Kröller Müller door Joep van Lieshout en Tempeltje van het dagelijks leven van Pjotr Müller

Waar?   Beeldentuin Museum Kröller Müller, Otterlo

Wanneer?   18 september 2020

Bij veel kunstwerken in de beeldentuin staat een bordje met het verzoek de werken niet aan te raken. Dat verzoek geldt niet voor een van de grootste objecten in de tuin: Jardin d’Email van Jean Dubuffet. Het, net grondig gerestaureerde, object is een geweldige speelplek voor kinderen. En ook voor volwassenen trouwens!

Bij sommige kunstenaars weet je bij het zien van een werk gelijk wie de maker is. Joep van Lieshout is zo’n kunstenaar. Vaak omstreden, maar altijd apart en altijd herkenbaar. Hier in de beeldentuin staat een wel heel bijzondere caravan: Mobile Home for Kröller Müller (1995). Enkele museumbezoekers zitten, als waren het de bewoners van de caravan, op stoelen in de tuin. Terwijl de man de plattegrond bestudeert, breit zijn vrouw nog wat toertjes.

Gisteren in de beeldentuin van Kasteel Nijenhuis zag ik Huis voor dr. Quincke van Pjotr Müller. Ik had nog nooit van de kunstenaar gehoord, maar (zoals vaak) als je eenmaal een schilder of beeldhouwer hebt leren kennen, kom je overal werk van hem of haar tegen. Hier in Otterlo staan maar liefst drie werken van Müller. Het aardigst vind ik Tempeltje van het dagelijks leven (1986). In deze bizarre coronatijd kan het dagelijks leven wel een tempeltje gebruiken. Ik heb er in ieder geval een schietgebedje gedaan voor herstel van de normaliteit in het dagelijks leven. Het gebedje wordt ondersteund door het onophoudelijk geburl van bronstige mannetjesherten. Ook de eekhoorntjes die snel de boom in schieten zijn het er vast mee eens.

[werkvanwilna]

25 december 2018 I  DIRK HANNEMA (1895-1984) - VERZAMELAAR, MUSEUMDIRECTEUR EN KASTEELHEER

‘In Kasteel het Nijenhuis is vanaf 19 oktober 2018 de tentoonstelling Dirk Hannema (1895-1984) – Verzamelaar, museumdirecteur en kasteelheer te zien. De expositie vertelt het opmerkelijke verhaal van de gepassioneerde verzamelaar Dirk Hannema, vooroorlogs directeur van Museum Boijmans Van Beuningen en stichter van Museum de Fundatie.’

(bron: https://www.museumdefundatie.nl/nl/dirk-hannema-1895-1984/)

http://bonaireboek.leveroij.nl / © Wilna Groenenboom

December 25th, 2018 I  DIRK HANNEMA (1895-1984) - COLLECTOR, MUSEUM DIRECTOR AND CHATELAIN

‘Dirk Hannema (1895-1984) – Collector, Museum Director and Chatelain tells the remarkable story of Dirk Hannema, a passionate collector who was director of Museum Boijmans Van Beuningen and founder of Museum de Fundatie. The exhibition features a selection of paintings, sculptures, furniture and other applied art objects purchased by Hannema, displayed as they were at the time when this castle was his home.‘

(source: https://www.museumdefundatie.nl/en/dirk-hannema-1895-1984/)

http://bonaireboek.leveroij.nl / © Wilna Groenenboom

[pedaalridder]

Belevenissen

Maandag 23 maart

Misschien is het de afwisseling die de maandagse tocht naar Buurse o.a. zo aantrekkelijk maakt. Vanuit het werk door de drukte naar Haaksbergen...en dan als je op de Hessenweg, de oude handelsweg tussen Deventer en Münster, je een overweldigende rust ervaart.

Afgelopen maandag was de rust ook al verpletterend voor Haaksbergen.

Halverwege naar Buurse, als normaal gesproken bij die boerderij, de staldeur op een kier gaat en de boer en zijn dochter naar de aan de overkant gelegen wei lopen om de al aangerende paarden op te halen, was er van deze bedrijvigheid ook al niets te bespeuren. Éénmaal zelf in het dorp tegenover het oude protestante kerkje, ben ik altijd terug naar destijds. Het witte pand staat er nog, nu een b&b, in mijn kinderjaren een café met een speeltuin, waar je aan de zijkant aan het loket patat kon halen, daar waar ooit “Rivers of Babylon” van Boney M klonk uit de al lang zwijgende jukebox. Daarna net buiten het dorp, vlak voor Duitsland begint het mooiste gedeelte van de rit, een on-Nederlandse omgeving waar je heerlijk wegdromend door het golvende landschap kunt fietsen. Het mocht een wonder heten deze dagen dat ik zowaar de grens kon passeren. En hier leek het nog stiller. Vlak voor de Haarmühle ging nou net de zon spectactulair onder. Een hoogtepunt op een opnieuw wezenloze dag.

https://open.spotify.com/track/78His8pbKjbDQF7aX5asgv?si=v4SeWYu2TQiM7LTniS6URQ

Dinsdag 24 maart

De allereerste ‘afschaaldag’, nog nooit eerder in de meer dan een kwart eeuw dat ik werk, zoiets meegemaakt. Maar vanzelfsprekend is het wel. Ik hou gewoon hetzelfde ritme aan. Dus gewoon vrij vroeg opstaan, ontbijten, en op de pedalen. Even een rondje naar De Lutte dit keer. Er op weg er naar toe word ik overvallen door binnenpret. Nu vanaf vandaag de kappers ook dicht moeten komen ongetwijfeld de langharigen het straatbeeld weer bevolken, en dat zal zeker tot afgrijzen van mijn vader zijn...”langharige teckels”...ik hoor het hem al zeggen 😉.

Harry moet je trouwens nu ook niet heten, want dan kun je zingen:

“Harry, wat heb je met je haar gedaan

Harry, 't zit niet meer zo goed

Ik vond altijd dat korte haar zo keurig staan

Je moet toch es een keertje naar de kapper gaan

't Is niet zoals 't wezen moet

Sorry Harry, sorry Harry

't Staat een beetje raar

Doe iets aan je haar

Je haar, je haar, je haar”.

https://open.spotify.com/track/66gD3GWl7TkqanMnabBwny?si=nEJ7CqjyRHmczBkWjDeX5Q

Woensdag 25 maart

Vandaag weer naar het werk. Vooral ‘s morgenvroeg is het zeer sporadisch een andere fietser tegen te komen, via Weerselo en Albergen op weg naar Almelo, tel ik er vier. Op de terugweg beleef ik wel een heel bijzondere spits...de wandelspits.

Thuis kijk ik naar de Vlaamse tv. Het zeven uur journaal duurt nu maar liefst een uur, daarna begint één van mijn lievelingsprogramma’s ‘Iedereen beroemd’, een soort ‘man bijt hond’. Het credo ook hier is: “blijf in uw kot!”

https://www.een.be/iedereen-beroemd/de-creche-doet-aan-telewerk

Donderdag 26 maart

Behalve dat de man geweldig kan zingen, zijn zijn teksten dat ook...die van

Herman van Veen. Neem bijvoorbeeld “De bom valt nooit" uit 1983 ook een crisistijd, maar van een heel andere order. Toen moest je voortdurend bang zijn voor een kernoorlog. Ach zoals elk jaar gingen we met de fiets op schoolreisje, en dat jaar in de bossen van Hezingen ten noorden van Ootmarsum deelde ik de tent met een klasgenoot uit VVD huize, terwijl wij keken naar een lager gelegen opgebouwde tent waar de tweelingbroers uit onze klas door een heftige bui zowat de tent uitdreven en de appels in het water zwemden, kon ik hem zowaar overhalen tegen kruisraketten te zijn. Een week later weer terug van schoolreis bleek hij door zijn ouders flink bijgepraat, en probeerde hij mij met allerlei argurmenten toch vooral voor kruisraketten te zijn...,

wellicht dat het lied van Herman van Veen ons behoorlijk enigzins gemaakt had:

“Mijn leven is totaal ontwricht:

Ik voel me overboord gegooid

Vandaag las ik dit nieuwsbericht:

"De bom valt nooit"

Maar zal de bom dan echt

Niet vallen?

Wat moeten we dan

Met z'n allen?”

https://open.spotify.com/track/5cAUssDzya6FQBJXWhssGa?si=zXuC9yVORCawJyDwoMA0DA

Vrijdag 27 maart

Wat een mooie weg, die tussen Denekamp en Lattrop, en ik ben er nog nooit geweest. Naar het lijkt wel honderd koeien die mij nieuwsgierig aan keken nadat ze eerst hebben gedanst hadden en ik fleurige narcissen bij de sloten gezien heb. De tocht gaat voort over Uelsen en terug in Nederland waar ik via Langeveen zuidafwaarts naar Zuna fiets. Na de Apenberg ten zuiden van Rijssen genomen te hebben geraak ik door Markelo, waarna ik vlak voor Diepenheim een ontdekking doe. Het Nijenhuis, Westerflier en Warmelo ken ik, maar dat er nog een kasteel is wist ik niet...Huize Diepenheim. Al met al een aardig optrekje. Na het stadje verlaten te hebben neem ik het aardige kronkelweggetje naar Hengevelde...daar fiets een oude man midden op straat, dat wordt een uitdaging om ‘social distancing’ toe te passen, aan de rechter kant is de meeste ruimte, dan maar aan de verkeerde kant inhalen.

[amkina]

. Walking around in the garden of statues ___ #amkina #fashion #fashiondesigner #style #styling #bnw #dutch #nature #art #moda #fattoamano #artisian #minimal #bnw #museum #موضة #ファッション #スタイル #موديلات (bij Museum de Fundatie / Kasteel het Nijenhuis)

[sonjapaauw]

Tom Claassen in de tuin van @fundatiezwolle in Heino. Indrukwekkend ding. (bij Museum de Fundatie / Kasteel het Nijenhuis)

[omroeppim]

Koninklijke onderscheiding voor kunstenaar Eric Claus uit Broek in Waterland

Ter gelegenheid van de opening van de grote overzichtstentoonstelling van zijn gehele oeuvre ontving de heer prof. E. (Eric) Claus uit Broek in Waterland een Koninklijke onderscheiding. Het lintje werd uitgereikt door burgemeester L.M.B.C. Wagenaar-Kroon, in aanwezigheid van familie en genodigden. De bijeenkomst vond plaats op Beeldenpark De Havixhorst in Schiphorst (Drenthe).

De heer Claus heeft zich in de afgelopen 56 jaar ontwikkeld tot één van de meest toonaangevende beeldhouwers en medailleurs die ons land rijk is. Al vrijwel onmiddellijk nadat hij in 1960 zijn opleiding aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam had voltooid, heeft de heer Claus zich door de aan hem verleende opdrachten en de door hem gewonnen prijzen een plaats veroverd in de werelden van de monumentale sculptuur en van de penningkunst.

Als beeldend kunstenaar schiep de heer Claus een omvangrijk, vernieuwend en veelvormig oeuvre. Zo vonden meer dan zeventig monumentale beelden en vrije sculpturen hun plaats in de Nederlandse openbare ruimte. Zij staan in steden en dorpen door het hele land en getuigen van het ambachtelijk meesterschap waarmee Eric Claus de speelse, trefzekere vormen van zijn bronzen tot leven roept met een grote rijkdom aan ideeën. Symbool en expressie vertaalt hij in louter plastische termen. Zo combineert hij zijn vakmanschap met een grote mate van kennis en inleving in het onderwerp. Bij zijn inleving in het onderwerp creëert de heer Claus overigens ook prachtige tekeningen en schilderijen. Buiten Nederland staan enkele van zijn grote beelden in Oregon (Verenigde Staten) en Velje en Silkeborg (Denemarken).

De beelden en portretsculpturen van Eric Claus staan niet alleen in de openbare ruimte. Zij behoren ook tot de collecties van Museum Beelden aan Zee te Scheveningen, Beeldentuin Museum de Fundatie Kasteel Nijenhuis in Heino, Overijssel en Nationaal Beeldenpark De Havixhorst in Schiphorst, Drenthe.

Tevens is de heer Claus betrokken geweest bij de ontwikkeling van de portretgalerij van de Raad van State in Den Haag. Hij vervaardigde voor deze galerij van Oranjevorsten de portretten van Willem van Oranje en Koning Willem-Alexander en heeft meegewerkt aan de uitwerking van het concept met de zes daartussen geplaatste beelden. In opdracht van de Raad van State heeft hij ook een dubbelportret van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima vervaardigd.

Naast zijn vrije plastiek en portretten schiep de heer Claus ook een indrukwekkend aantal bijzonder fraaie en originele penningen (meer dan 350). Met zijn creatieve originaliteit staat hij vooraan in de kring van Nederlandse medailleurs. Zodoende mocht hij penningen vervaardigen voor instellingen die varieerden van de Nederlandsche Bank (diverse penningen) tot het Nederlands-Hervormde Synode en van de Raad van State tot het Hoogheemraadschap Rijnland, de Universiteiten van Leiden, Amsterdam en Rotterdam en de Algemene Rekenkamer.

Eric Claus is ook de maker van de bekendste Nederlandse toneelprijzen: de Louis d'Or en de Theo d'Or voor de beste mannelijke en vrouwelijke hoofdrol, de Arlecchino en Columbina voor de beste bijrollen en de Prosceniumprijs voor een wezenlijke bijdrage aan regie, decor, kostumering en dramaturgie.

De Pelgrimsdeuren in de Onze Lieve Vrouwe Toren / Lange Jan van Amersfoort (2014) vormen een hoogtepunt in Claus' gehele oeuvre. Ook hier manifesteert zich weer zijn groot gevoel voor plasticiteit, vindingrijkheid, innovatie en ambachtelijk vakmanschap. Zij zijn tegelijkertijd een meesterstuk van Nederlandse beeldhouwkunst die de vergelijking kan doorstaan met befaamde bronzen deuren elders in Nederland en Europa.

De heer prof. Claus is benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Bron: gemeente Waterland / Wij danken Lucie van Vliet van de gemeente Waterland hartelijk voor het aanleveren van de beelden.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Bentincklaan, 1946.

Willem graaf Bentinck (Whitehall in Londen, 6 november 1704 - Den Haag, 13 oktober 1774), heer van Rhoon en Pendrecht, na 1732 rijksgraaf Bentinck, oudste zoon uit het tweede huwelijk van Hans Willem Bentinck, graaf van Portland, was een Nederlands edelman en politicus. Hij had als lid van de Ridderschap van Holland zitting in de Staten van Holland en West-Friesland.

Willem Bentinck erfde vanwege het gebruikelijke fideï-commis geen goederen in Engeland. Hij deelde wel in het Hollandse bezit van zijn in 1709 gestorven vader en werd zo heer van Rhoon en Pendrecht en eigenaar van Huis Sorghvliet, het huidige Catshuis. Zijn jongere broer Charles erfde de oude landgoederen van de Bentincks in Overijssel en het kasteel Het Nijenhuis.

Willem Bentinck was een zeer gereserveerde en stugge aristocraat die desondanks de gave had om diplomaat te zijn. Hij werd een van de belangrijkste adviseurs van stadhouder Willem IV die aan Bentinck zijn verheffing tot erfstadhouder dankte. Er wordt verondersteld dat Willem Bentinck zo stug en gesloten was om praatjes te voorkomen; zijn vader was de favoriet en volgens vele tijdgenoten ook de minnaar van stadhouder Willem III geweest. Bentinck stond zichzelf niets joyeus en niets dat ook maar in de verte fatterig of verwijfd kon lijken toe.

De fotograaf is Gerard Roos en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

2020

[livesunique]

Het Nijenhuis Castle, Heino, Overijssel, the Netherlands,

Photography by @een_wasbeer

[ftnbooks-blog]

  Joost van den Toorn

Joost van den Toorn…an artist i literally stumbled upon when we visited Kasteel Het Nijenhuis. At the entrance there was at that time a small statue by van den Toorn a statue which i overlooked and  did not see……..so i stumbled upon it and made half a fall. Now that i have received an invititation for the presentation at Galerie Jacoba Wijk i remembered what happened. Van den Toorn a recognizable artist who’s works have a lot of humor within them is an excellent excuse to visit the gallery in Groningen. The exhibition is until the 29th of January, but you can also find his publications in my store. www.ftn-books.com

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Joost van den Toorn at Jacoba Wijk Joost van den Toorn...an artist i literally stumbled upon when we visited Kasteel Het Nijenhuis. At the entrance there was at that time a small statue by van den Toorn a statue which i overlooked and  did not see........so i stumbled upon it and made half a fall.

[toosvanholstein]

Kunst voor in je brievenbus en zou Hugo de Jonge misschien stiekem Rolling Stones fan zijn?

Kunst voor in je brievenbus en zou Hugo de Jonge misschien stiekem Rolling Stones fan zijn?

Wat deze foto hier doet? verklaring verderop.

Sinds vorige week is in Zeeland een nieuw lichtpuntje te ontwaren in het diepe duister waarin de Nederlandse cultuursector zich al tijden bevindt. Maar daarover straks.

Eerst nog wat extra licht op dat diepe duister. Dat ging twee weken geleden toch echt wel lijken op een zwart gat.…

[joostjongepier]

Wat?   Hoofdstuk II, XVII, XVIII, III, XIV, I, XV en IX door Jan Fabre

Waar?   Beeldentuin Museum Kröller Müller

Wanneer?   18 september 2020

Gisteren zag ik in Kasteel Nijenhuis Tafel voor ridders van de wanhoop (Verzet) van Jan Fabre. Ik heb toen de loftrompet gestoken over de maker: de Vlaamse kunstenaar Jan Fabre. Ik ben net aangekomen in de beelden tuin van Kröller Müller als ik werken van hem herken die ik eerder in een Belgisch Museum zag. Ik twijfel of het in Antwerpen of in Brussel was. Hier in Kröller Müller staat een selectie uit de beelden die ik toen zag. Het zijn koppen, allemaal zelfportretten. Elk hoofd is opgetuigd met een gewei, hoorns, ezelsoren of dergelijke. De titel van de kunstwerken is: Hoofdstuk, gevolgd door een nummer. Afgezien van de dubbelzinnige titel, laten de koppen op onmiskenbare wijze zien dat de kunstenaar niet gespeend is van zelfspot.