#kilala naman kita pero kahit na

[kazumist]

ang galing mo gumawa ng smau. - 🕸️

gago alin don ung binasa mo

[lilithaban]

city of dreams

pairings: wonwoo x female reader

— filo setting

🖋️: smut

warnings: 🔞, mature content, virgin, profanities, fingering, blowjob?, nipple sucking, unprotected sex, dirty talk

— dni minors

posted: january 31, 2923

happy reading!

(RAW AND UNEDITED)

------------------------------------------------------------------------------

City of Dreams

Bilang isang dalagang nagmula pa sa probinsya isang malaking tagumpay na samin ang makatungtong sa syudad. Hindi sa ignorante kami sa mga bagay na mayroon sa siyudad at hindi rin naman kami ganon kahirap sadyang nakakatuwa lang na lumabas sa probinsya. 

Ako, hindi naman ako nanggaling sa hirap dahil may sarili kaming farm at resort sa probinsyang tinitirhan ko simula pagkabata. Kung tutuusin naririnig ko to sa mga kaibigan ko na ‘old money’ raw kami pero sabi ko naman hindi dahil ayoko maging tunog mayabang sa kanila. 

Kasalukuyan kang nasa bagong tahanan mo which is sa isang condo unit ka nagpasya manirahan muna.

Kasalukuyan kang nasa bagong tahanan mo which is sa isang condo unit ka nagpasya manirahan muna.

Hindi na bago sayo ang pamumuhay sa siyudad dahil minsan ka na ring pumarito dahil sa pamilya mo pero ang manirahan dito ng matagal at magtrabaho ay bago lamang sayo.

Bar? Clubbing? Getting drunk? hindi na rin to bago sayo dahil kahit nasa probinsya ka ay madalas ka rin pumarty at pumunta sa mga bar kasama ang mga kaibigan o mga kaklase mo noong nasa kolehiyo ka pa. 

Hindi naman ako yung tipikal na probinsyana na walang masyadong alam sa buhay siyudad. Hindi naman masyadong nagkakalayo ang siyudad sa probinsya may mga buildings, bars, at kung ano pa sa probinsya na meron sa city no.

Naupo ka sa upuan malapit sa veranda at tinitigan ang morning view ng siyudad na tinitirhan mo ngayon. Nagtataasang buildings, kita mo rin ang mabigat na daloy ng trapiko.

—

Kasalukuyan kang nasa isang sikat na bar malapit sa condo unit mo dahil inaya ka ng pinsan mo na sumama sa kanilang bar hopping dahil na rin sa bagong lipat ka lamang dito sa siyudad.

“Wow old money rich pala kayo,” rinig mong sabi sayo ng kaibigan ng pinsan mo.

Agad ka namang umiling “Ahh hindi naman nabubuhay lang kami dahil sa negosyo ng lolo at lola ko” nahihiya mong sagot

“Sus wag ka na mahiya naiintindihan ka naman namin” ngiting sagot nito kaya ngumiti na lamang ako.

Nakaka apat na kayong cuervo at isang chivas na kayo kaya naman medyo wala na kayo sa ulirat. Nagtungo sila sa dancefloor at hinila ka naman mg pinsan mo. Dahil wala ka na sa ulirat at may tama ka na masaya kang nagpahila rito.

“Wooo!!!” sigawan ng lahat

Kahit na sobrang init sa dance floor dahil sa crowder ito ay gumigiling ka pa rin at sumasabay sa ritmo ng musikang tumutugtog ngayon. 

Habang sumasayaw ka bigla kang nakaramdam ng kamay sa bewang mo. Akala mo kaibigan lang ng pinsan mo kaya gumiling ka sa harap nito hanggang sa maramdaman mo ang nakaumbok sa likod mo

Lilingon ka na sana sa taong nakahawak sa bewang mo nang bigla itong magsalita sa tenga mo. “Hmmmm you're such a good dancer”.

Napataas ka ng kilay dahil hindi ito mga kaibigan ng mga pinsan mo atsaka ka humarap.

Para kang nakakita ng multo dahil gulat na gulat ka.

Shit ang gwapo niya?!

“Alam kong gwapo ako y/n ?” ngumisi naman ito at hinapit ka sa bewang palapit sa tabi niya

“H—hoy magk-kakilala ba tayo?” nauutal mong tanong na kahit alam mong hindi mo siya kilala

“I know you but obviously you don’t know me” maikling sagot nito at tinitigan ka mula ulo hanggang paa.

“Para sa isang magandang dilag na katulad mo hindi halata sayo ang pagiging probinsyana”

Para naman akong nainis dahil parang ini-imply niya na panget kaming mga taga probinsya?!

“Excuse me? sinasabi mo bang mga panget ang katulad naming taga probinsya?”

Natawa naman ito at itinaas ang dalawang kamay. “Yo I’m not implying na panget mga taga probinsya sadyang hindi lang talaga halata sayo na doon ka lumaki” sagot nito at nakangisi

Nagkibit balikat ka na lamang at hinanap ng mga mata mo ang pinsan mo at ang mga kaibigan nito. Halos mahilo ka na kakaikot ng mata mo sa buong bar pero hindi mo pa rin sila makita. “Hindi mo talaga sila makikita dahil may mga kasama na sila. And yes your cousin is with my friend, Mingyu. Don’t worry they will be safe.” biglang salita ng katabi mo.

Nakataas pa rin ang kilay ko at may doubt pa rin sa mga sinabi nito. Nagulat ka na lang ng bigla ka nitong hilain paalis sa dancefloor.

“Hmm halika, I’ll introduce you to my friends. Don’t worry they know you and nasa iisang circle of friends lang kami ng pinsan mo,” 

“Close ba tayo para isama mo ako sayo” 

"No, but I'll keep you close to me."

–

“Omg ka DK! Nakakatawa ka pala” hindi ko alam na komedyante pala itong kaibigan ng pinsan ko at ni Wons. Oo tama nga kayo, Wons ang pangalan ng lalaking humila sakin base sa mga kaibigan niya pero hindi pa rin siya nagpapakilala sakin nang maayos! 

He’s obviously hot. I heard from Han that he’s also a wise man. A hot and intimidating engineer.

Type ko na sana siya eh kaso mukhang babaero! Kanina lang parang hindi siya natuwa sa paggiling ko sa harap niya tapos ngayon may kausap na siyang iba! Ang malala pa medyo touchy si girl then itong si Wons parang wala lang sa kanya. 

“Ilang beses ka nang umiirap dyan. Bakit hindi mo na lang hilain si Wons dyan kay Stacy?” naka ngising suhestyon ni Jun

“Type mo si Wons ‘no?” 

Bigla akong nataranta sa sinabi ni Joshua. Kaya naman napalingon ako sa gawi ni Wons at nahuli ko siyang nakatitig sakin ng mariin habang ang babae sa tabi niya ay pilit siyang hinaharap sa kanya. Umiwas na lamang ako ng tingin at tinungga ang Chivas na nasa harap ko. 

“Ay hindi sumagot baka type niya nga HAHAHHAHAHHA” rinig kong tawa ni Boo. Sinamaan ko lang sila ng tingin at iniwas na lamang ang tingin sa mga kaibigan nitong nakapalibot sakin. Hindi ko naman maitatanggi na gwapo si Wons, matangkad, may magandang reputasyon bilang isang engineer, at may kagwapuhan naman ito. No gwapo talaga siya hindi ko lang maamin dalhin alam kong tutuksuhin ako ng mga lokong to.

Ngayon ko lamang nakilala itong sila hoshi, jun, joshua, dk, at boo pero kung makaasar sakin close kami eh!

“H-hindi ko siya…” 

“T-type” mahina kong sagot

Nakarinig naman ako ng malakas na tawanan mula sakanila kaya mas lalong nangamatis ang mukha ko sa hiya. “Alam ko na Dk palit kayo ni Joshua. Magtatabi sila ni yn” utos ni Boo kay Dk at agad naman tumayo si Dk para makipag palit ng upuan kay Joshua na siya ngayon ang katabi ko.

“Alam mo naman na siguro, Shua?” nakangising tanong ni Boo at nakita ko na lang pag thumbs up ni Shua habang nakangisi na rin.

Shit mukhang may mga binabalak ‘tong mga to sakin 

Habang nakikipag-usap ako kay Boo nagulat ako ng biglang lumapit sa tenga ko si Joshua. “Hm Can I rest my arms on your shoulder? I will not force you if you find it uncomfortable” mahinang bulong nito na kinatindig ko

“A-ahh ok lang wala naman sakin yan” mahina kong sagot kaya naman naramdaman ko ang pag-akbay sakin ni Joshua at mas lalo pa akong nagulat nang hinapit niya ang bewang ko palapit sa kanya.

Para na niya akong niyayakap!

Medyo umusog at kinurot si Joshua sa tagiliran. “Huy J-joshua anong ginagawa mo!” hinarap ko siya at hinawakan ang magkabilaang pisngi nito. Huli ko ang pagkagulat ng mga mata niya pero agad rin niya iyong binawi at hinalikan niya ako sa pisngi. 

What the hell is happening 

Mistulan akong bato dahil nanigas ako sa kinauupuan ko habang si Joshua ay naka ngiti lamang sakin at prenteng naka akbay sakin.

“Putangina mo Shua dumidiskarte ka sa bawal na ha!” rinig kong panunukso ni Dk

Rinig ko ang tawanan nila hanggang sa nawala na ang mga tawa nito at napalitan ng ubong pilit lang. Nagulat ako ng biglang may humatak sakin patayo.

“Wons!” 

“Tinext na ako ng pinsan mo, iuuwi na kita.” bakas ang inis dito

“Teka Wons, nagkakasiyahan pa kami rito!” reklamo ni Hoshi

“Oo nga sinabi naman ni yn na ok lang kahit anong oras siya umuwi tsaka ihahatid naman natin siya!”

“Wala rin naman siyang Boyfriend kaya dito muna sana si yn, Wons”

Sumulyap ako sa gawi nila Boo. Hindi naman mukhang gulat sila nagpipigil pa nga ng ngiti at tawa itong si Dk at Boo! Pero nang sumulyap ako kay Shua nakatitig lamang siya sakin?

Hindi hindi, nakatingin siya sa kamay ni Wons na nakahawak nang mariin sakin! Nagtataka ako kasi parang wala siyang emosyon.

Bumaling naman ang mga mata ko kay Wons, na mas lalo pa yatang uminit dahil sa huling sinabi ni Joshua. “Uuwi na kami, next time na lang kayo magkwentuhan.” May diing sabi ni Wons 

“Iuwi mo siya sa kanila Pre, hindi sa condo mo.” walang emosyong sinabi ni Joshua at sumulyap sakin

Bigla akong kinabahan dahil tumataas ang tensyon ni Joshua at Wons. Ano bang nangyayari?! Wala akong maintindihan!

“Iuuwi ko na siya.” pagtapos niyang sabihin ito ay agad niya akong hinila palabas ng bar. Tahimik lamang akong nakasunod sa kanya ng bitawan niya ako. Gusto ko sana magsalita pero natatakot ako baka masigawan niya ako.

Nang makarating na kami sa audi niya ay agad niyang binuksan ang kotse at sumakay na ako sa shotgun seat. Hindi ako makatingin sa kanya at makapag salita dahil una ramdam ko pa rin ang inis niya, pangalawa medyo mataas pa rin talaga ang tensyon dito sa sasakyan, at pangatlo baka kapag nagsalita ako magwala siya.

“Yn”

Napalingon ako rito at kinakabahan na sumagot “b-bakit?”

“Umiwas ka kay Joshua.” sagot nito at sinadya nitong i-emphasize pangalan ni Joshua na kinataka ko. Bakit ko naman iiwasan si Joshua? Isa siya sa mga magaan maging kaibigan kahit na kakakilala lang namin ngayon. 

Kaya medyo nainis ako kasi wala naman siyang karapatan utusan ako! Kakakilala ko lang din sakanya kanina pero heto siya pinapakita agad ugali niya!

“Sino ka para diktahan ako? Kaibigan ba kita? Kamag-anak ba kita”

Kita ko ang gulat sa kanyang mukha at ang pag diin ng hawak nito sa manibela ng sasakyan. Hindi ito sumagot bagkus ay bigla niya na lamang akong hinapit at hinalikan.

Gulat na gulat ako, hindi rin makagalaw dahil hello! First time kiss ko to. Gusto ko na sana siyang itulak pero parang trinaydor ako ng sarili ko dahil gumaganti na rin ako ng halik. Sa una’y mababaw na halik lamang pero nang gumanti ako ng halik ay biglang naging malalim at mapupusok ang paraan na paghalik sakin ni Wons. 

Para akong nalulunod sa mga halik nito, para akong gulaman dahil hindi ko maigalaw ang mga kamay at paa ko. Habang nagpapalitan kami ng mga halik ay hinapit na ako ni Wons at ini-upo sa kandungan nito at inayos. Hindi ko na makilala ang sarili ko dahil nakakaramdam na ako ng init at pamamasa sa baba ko. Halos malagutan na ako ng hininga ng bumaba ang mga halik nito sa sa leeg ko patungo sa dibdib ko. 

“A-aahhh” hindi ko na napigilan at napaungol na lamang ako ng ibinaba niya ang dress ko at na-expose na ang dibdib ko.

Napahawak na lang ako ng mahigpit sa backrest ng upuan. Nakakabaliw ang mga halik na binibigay ni Wons. Para akong nawala ulirat ng sumabunot ako sa kanya at mas lalo pa siyang diniin sa dibdib ko.Bigla akong namula ng marinig ang mahina niyang pagtawa. 

Tumigal siya tumingin sakin. Inalis ang dalawang kamay ko sa mukha. Halos gusto kong magpakain sa lupa na makitang nagpipigil ng ngiti itong hinayupak sa harap ko. “Come on, you shouldn’t be shy, you are beautiful, your body’s beautiful. And I will not force you to have sex with me, hmm ‘kay?” kahit na mukhang lalapain na ako nito ni Wons ramdam ko ang katotohanan sa mga sinasabi nito.

Bakit, bakit pa titigil kung nasimulan na? Virgin ako pero alam ko yung ganitong bagay no!

“Ang dami mo namang sinasabi”

At sa oras na yon hinayaan mo na kumawala ang dapat kumawala. 

“A-ahhh shit! Wag dito Wons, please!” nahihiya kong sabi habang naglalabas-masok ang tatlong daliri nito sa ari ko. Agad naman itong huminto at pinaharurot ang sasakyan sa daan kung saan hindi ako pamilyar. Sa tindi ng tensyon sa pagitan namin ay nakarating agad kami sa isang building. I bet dito siya nakatira. 

“Shit bakit parang ang tagal ng elevator na to” naiinis na sabi ni Wons habang mahigpit na nakahawak sa kamay mo. Kaya nang bumukas ito agad ka nitong hinila at tinulak papasok sa isang pintuan. 

“Fuck I can’t take this anymore” rinig mong mura nito at winarak ang dress mo. Napasigaw ka dahil bigla ka nitong binuhat at hinalikan. Hindi mo na rin namalayan na nasa kwarto na pala kayo nito dahil tuluyan ka nang nawala sa ulirat dahil pinagpatuloy nito ang naudlot na pag finger sayo sa sasakyan. Lumalakas at hindi mo na rin napigilan ang ungol mo. Wala ka nang pake kung may makakarinig na sa kahalayang ginagawa niyo basta kayo ay nagsasaya sa katawan ng isa’t isa. Matapos ang ilang paglabas-masok ng mga daliri nito sayo ay nilabasan ka at hindi naman ito hinayaan ni Wons na masayang kaya nilinis niya ang tamod na nilabas ng ari mo. Agad na naghubad si Wons sa harap mo kaya nanlaki ang mata mo rito dahil ang laki pala ng tinatagong alaga nito sa jeans niya!

May kung anong sumapi sayo dahil bumangon ka at tinulak mo pahiga sa kama si Wons para siya naman ang paligayahin. Sa sobrang laki ng ari nito ay para kang masusuka dahil umabot na sa ngala-ngala mo ang alaga nito. 

Oh my god ang laki-laki naman pala talaga ng alaga nito!

Mas lalo kang ginanahan subuin ito dahil nagsunod-sunod na ang mga ungol ni Wons at ginaguide ka na rin nito. Shit, ganito pala ang lasa nito!

“F-fuck baby, you sucked me so well.” kahit hinihngal ay nagawang sabihin sakin iyon ni Wons

Nagpalit naman na kayo ng pwesto ikaw na ang nakahiga at siya naman ang nakapatong sayo. “And now, let me reciprocate it” 

Shit! Ang hot niya! 

In a split seconds para kang hahagulgol nang makaramdam ka na parang may napupunit sa ari mo. “W-wons first time ko lang” naiiyak mong sinabi 

Hinalikan ka naman nito sa labi atsaka ngumit “Oh shit I didn’t know about it! I'll be gentle baby, I promise”

Gaya nga ng sabi niya dahan-dahan lamang ang paglabas-masok niya pero agad din itong bumilis nang sinasabayan mo na rin ang ritmo nito. Napakagat ka ng labi dahil kita mo sa mukha niya ang sarap sa ginagawang pagwasak sayo. 

“Shit, tangina ang sikip mo”

“Tangina baby ang sarap mong kantutin”

Mistulang mga musika sayo ang mga ungol at pagmura nito at mas nawala ka lamang sa ulirat ng halos umangat ka na dahil sa malalim at malakas na pagbarurot ng tite nito sayo. Ilang paglabas-masok pa ay pareho kayong nilabasan. Bumagsak si Wonwoo sa kabila mo at niyakap ka.

“Shit I think I won’t forget this till I die” sabi nito at hinalikan ka sa labi mong lamog na kakalaplap at halik sayo ng lalaking katabi mo.

“I guess they are right”

“City of dreams”

[ediyoonoh]

Catching Feelings

Bestfriend!ParkJisung x fem!reader; 1.7k words; taglish fic

GENRE: fluff, smut

WARNING: this short fic contains smut (pwp and unprotected sex) and the use of foul language!

SUMMARY: Since when did you catch feelings with your best friend?

A/N: Hi there! I’m sorry this took so long anon 😭 This fic may contain typo and grammatical errors. Anw, I hope you enjoy reading and lemme know your thoughts!

MINORS DNI!!

MASTERLIST

‘Di na naawa ang mga professor mo sa inyo sa dami ng mga pinapagawa.

Nandito ka ngayon sa condo mo subsob sa pag-aaral. Sandamakmak kasi na output ang ginagawa mo at may dalawang exams ka pang kailangan pag-aaralan dahil na lalapit na ang finals niyo. Dahil dito, matagal-tagal mo na rin ‘di na kakausap si Jisung, ang best friend mo.

In all honesty, these academic requirements are only an excuse on why you choose not to meet Jisung. Lately kasi, na realize mo na may gusto ka pala sa binata. Matagal na kayong magkaibigan pero ngayon kinikilig ka na sa lalim ng boses niya, kagwapuhan niya, at ang mga kilos niya — basically all the small things that he does.

Unfortunately, wala kang balak umamin sa kaibigan mo tungkol sa nararamdaman mo sa kaniya. Kilala kasi si Jisung sa campus niyo dahil member siya ng dance troupe kaya maraming mga babae, pati na rin lalaki, ang may gusto rin sa kaniya. Ang ilan pa dito ay may itsura rin kaya naman sa tingin mo ay wala ka ng pag-asa sa lalaki at kuntento ka na sa pagiging magkaibigan lamang.

»»————-　♡　————-««

“Putangina naman, ‘di makapag focus yung tao dito eh!” inis na sabi mo pagkatapos marining ang mga notification ng phone mo dahil hinahanap ka na ng kaibigan mo. Dinedma mo na lang ito at hinagis ang phone sa kama upang magpatuloy na sa pag-aaral.

Maya-maya may naririnig ka ng kumakalampag sa pinto mo. “Y/n!!” malakas na sigaw ni Jisung mula sa labas ng unit mo. “Buksan mo na yung pinto dali oh! Namimiss na kita!” Jusko ‘wag kang magsasabi ng ganiyan, kitang delikado na ako dito oh.

Hindi tumigil sa pag-katok ang lalaki kaya pinili mo ng pagbuksan ito. “Anong gusto mo, Ji? Busy ako,” mataray mong sinabi sa kaniya pero mukhang ‘di ito nakikinig dahil pumasok na lang ito agad sa unit mo.

“Ilang araw na tayo ‘di nagkikita, y/n. Miss na kita,” sabi niya habang umupo sa couch sa sala mo. “So pupunta ka na lang dito ng walang pasabi at mang-iistorbo?” tanong mo sa kaniya.

“’Di kita iistorbohin don’t worry. You do your acads while I do my acads. See? we can still bond while still being productive,” he proudly said while pulling out his laptop from his bag.

Pambihira. Seryoso siya sa sinasabi niya. “Bahala ka diyan, basta ‘wag mo kong guluhin,” giit mo nang magpatuloy ka na sa trabaho mo.

»»————-　♡　————-««

It didn’t surprise you nang mawala ka na sa focus mo an hour after your interaction. ‘Di mo na maintinidihan ang mga readings mo dahil ang isip mo ay na pupunta na lang sa kasama mo ngayon.

Pasimple kang tumingin sa kaniya habang nag-uunat ng buto. He looks so handsome when he is focused typing away in his laptop. The way his tongue pokes out from his lips when he is ensuring what his doing is correct, is too cute for your heart. But most importantly, his veiny arms looks so nice as your neck—

“Y/n? Aayos ka lang?” Gago nahuli ka ni Jisung nakatulala sa kaniya. Agad mong ibinalik ang tingin mo sa libro mo pero naririnig mo na ang mga yapak niyang papalapit sa’yo.

“Pahinga muna tayo” bulong ng lalaki sa’yo nang pinatong niya ang mga kamay niya sa balikat mo. “Dali na, please? Kahit saglit lang mukhang wala ng pumapasok sa isip mo,” pagpupumilit niya. Hinayaan mo na lang hilain ka ng kaibigan mo papalayo sa ginagawa mo at saka pinaupo ka sa couch katabi siya. “Y/n aminin mo nga sa’kin,” he initiated. Tangina saan papunta ‘to?

“Anong aaminin ko sa’yo Ji?” pa-inosenteng tanong mo sa kaniya. Humarap si Jisung sa’yo at nagpatuloy sa kaniyang sasabihin, “Yung totoo bakit ‘di mo ko pinapansin buong linggo? May nagawa ba ako?” he looked genuinely concerned. “Ah…wala naman Ji. Busy lang talaga ako sa acads” pagsisinungaling mo.

“Busy sa acads pero balita ko may time ka kumain kasama blockmates mo tapos after gumala pa kayo?” he inquired further. ‘Di mo alam paano niya nalaman ‘yun pero siguradong kakausapin mo sa sususnod kung sino man ang nagsabi kay Jisung. Traydor.

“Alam mo naman pwede mong sabihin sa’kin kahit ano diba? Kahit tungkol pa sa’kin ‘yan,” he reassured you while holding your hand.

Alam mo? Fuck it.

“Gusto kita, Jisung,” you spoke without warning. “Don’t make me repeat it again. I know you heard what I said, Ji. And it’s completely fine if you don’t reciprocate my feelings because I know I don’t stand a chance with you and we can still remain as friends but I honestly don’t know if —” naputol ang mga sinasabi mo nang bigla mo na lang naramdaman ang mga labi ng lalaki sa labi mo.

“Sandali, makinig ka muna sakin ha,” sabi niya pagkatapos kang halikan. “Dami mo nang sinasabi ‘di mo pa alam sagot ko.” Tiningnan ka lamang ng binata at hinaplos ang pisngi mo gamit ng kamay niya. “Ang ganda mo, y/n.”

Nabigla ka ng hinalikan ka muli ni Jisung nang naging sanhi ng mahinang pag-ungol mo. All while his hands were roaming around your body wanting to feel every inch of it. Shit, nakikipaglaplapan ka sa kaibigan mo.

»»————-　♡　————-««

“Wait lang, Ji” you hurriedly pulled away from him. You looked at him bewilderedly as to why he was kissing you. “Ayokong ginagawa mo ‘to dahil naaawa ka lang sa’kin,” you defended.

Nagulat naman ang lalaki sa sinabi mo, “Oh god no y/n. I’m sorry if this confuses you… pero I’ve been also meaning to tell you na gusto rin kita, more than as a friend,” Jisung shyly whispered.

There was tension in between you after he confessed. While you were lost in your thoughts you heard your friend say, “Can I kiss you again y/n?” Yes please. With your nod, he hurriedly claimed your lips again as if he doesn’t want to let go. You wrapped your hands around his neck and kissed him back with all the emotions you’ve kept.

The both of you showed no signs of stopping kaya naman nagmamadali mong sinabi, “J-ji sa kwarto tayo,” agad ka namang binuhat ng lalaki patungo sa bedroom mo nang hindi tinitigilan ang paghalik sa’yo.

“Tangina, you smell so good,” bulong niya sa’yo noong hiniga ka niya sa kama at simulan halikan ang leeg mo. ‘Di mo naman napigilan mapaungol sa sarap at balutin ang baywang niya gamit ang hita mo kung saan naramdaman mo ang matigas niyang ari.

Kung saan-saan ka na rin hinahalikan ni Jisung. Una sa leeg at ngayon itinaas niya ang shirt mo para halikan ang dibdib mo. “Can I touch you,” he asked once he saw your naked breasts. Hindi mo na sinagot ang lalaki at hinawakan na lamang ang kamay niya at pinalamas ang mga suso mo. Nanlaki ang mga mata niya sa ginagawa mo and you also felt his cock twitch on your clothed pussy.

Pinanggigilan na ng lalaki ang mga suso mo at hindi na rin niyo mapigilan ang mga ungol sa sarap. “Ji, I need your cock inside me please,” you begged as you can’t hold it anymore. You want to feel him, now. Nang narinig ng binata ang sinabi mo, hindi na siya nag alinlanagan hubarin ang boxers at short niya, pati na rin ang leggings mong suot.

“You sure about this?” tanong niya sa’yo because he doesn’t want to pressure you in doing anything you don’t want. “Yes, Ji. I’m sure about this,” you answered.

Unti-unti niyang pinasok ang tite niya dahil ayaw ka nitong masaktan. You also can’t help but to wince a bit due to the new feeling. “Putangina baby ang sikip mo pero basang basa ka naman,” you moaned due to the nickname he called you and felt your pussy just become wetter.

Once he managed to fully put himself in, dali-dalian mo ng sinabi, “Please move already, Ji.” He started slowly helping you adjust to his size. “F-fuck you feel so good baby,” he groaned. You also were turned on more when you noticed the way his holding the headboard too tight, trying to stop himself from fucking you too hard. “Fuck me harder Ji, please” you asked when you had already adjusted to his size.

Tiningnan ka ng binata kung sigurado ka ba sa sinasabi mo at ang nakita niya lamang ay ang pagtango mo. “Shit, my baby wants it hard, hm?” he said habang hinawakan ang baywang mo ng mahigpit at sinimulan kang kantutin ng mas malakas hanggang sa tumunog ang kama mo kada pag-bayo.

Namamalat na rin ang boses mo kakasigaw at ungol dahil hindi tumitigil si Jisung sa pagpasok at labas ng tite niya sa’yo. “Puta, keep clenching like that then maybe I’ll just cum,” he groaned in your ear as he lowered himself. You are overwhelmed on how good you were feeling. Then you started to cry from the pleasure when Jisung started to play with your clit. “Cum for me, baby” he commanded huskily.

“Fuck!” sigaw mo noong hindi mo na napigilan labasan. “Good girl,” Jisung praised. Maya-maya naramdaman mong linabas ng lalaki ang tite niya at pinutok ang tamod niya sa tiyan mo kasama ang pag-ungol ng malakas.

»»————-　♡　————-««

You are now lying naked on his chest with a blanket covering your bodies after Jisung doing aftercare.

“Can I take you out to dinner?” bigla ka namang natawa sa tanong ng lalaki sa’yo. Parang nauna pa ata ang sex kaysa sa date?

”We started with the wrong order but yes, I gladly want you take me out to dinner, Ji” you replied with a kiss on his cheek.

[FIN.]

ediyoonoh '23

[daramdarararam]

puro pagbabago ung nararanasan ko the pas few months. im really going out of my comfort zone na🥹🥺 hirap nung una tbh pero, worth it naman.

malayo na ulit work ko sa bahay, lumuluwas na ako ulit nagawa ko na sya dati, pero this time nasa ncr na ako which is, di ko maimagine dati, kasi ayoko, kasi pakiramdam ko noon, hindi para sa mahihinang nilalang ang ncr, pakiramdam ko magkakasakit ako sa paligid mga ganyan, pero eto.. andaming hassle tbh hindi ako sanay sa polusyon na meron don kesa dito samin. mas masarap maglakad sa province kesa don, kasi kailangan mong tumingin sa daan mo kasi baka makaapak ka ng eat lalo jan sa munti. and, wala ako literal na kakilala. hindi pa naman ako madaling makipagclose, ung nangyare na last time na narinig kong chinichismis ako ng kasama ko sa tinutuluyan ko na kesyo "di raw ako kilala/nagpapakilala",.... hirap ako makipagkapwa tao pero depende kasi yon. kapag mabigat ang presensyang nararamdaman ko sayo, hindi kita papansinin agad.

mga bagay na akala ko hindi ko kaya, perong kayang kaya ko pala. looking back, gagi. duwag lang pala talaga ako, and palaging calculated risk lang ginagawa ko, i mean, ganon pa rin naman pero ngayon nagttake risk na ako ng malala hahahaha which means mas malakas na ang kumpyansa ko sa sarili ko na, magagawa ko ung goal ko gawin sa risk na yon. basta ang dami!

also, nakakatuwa lang how life, God, the universe, is guiding me thru meeting people along the way na mas makakapagpalawak nung kaisipan mo. sobrang galing lang, kasi they really leave a mark. been meeting strangers lalo sa work, sheeet. kailangan ko sila makita ulit at mayakap🥹thank you.

wala naman sa vocabulary ko ang pagsuko, madalas chumichill lang ako sa buhay, hindi masyadong pinaparamdam ang presensya, palaging nagtatago pero hindi talaga ako basta basta paaapi or papatapak kahit kanino, marami din akong nakilala na sobrang gaspang ng ugali, mas magaspang pa sa ugali ko!!! e ayoko ng nilalamangan ako. so, syempre pumapalag po ako. mukha lang akong chill pero di moko pedeng kantiin. salamat maderpader kasalanan nyo bat palaban ako silently.

last paragraph. hahahaha feel ko gulong gulo na utak ng mga tao sa paligid ko sa office. confused na siguro sila na ewan, kaya nakakatawa. nalilink ako sa mga babae sa office pota bwhahaha e alam kasi ng ilang kawork ko na accla akoooo bwhaha. and, meron akong crush na lalaki, saka babae. both pretty!!!! ung girl, sobrang alam nyo ung natutunaw ka kapag kausap mo sya? angganda kasi ng mata nya ang hirap nya hindi ka eye to eye contact kasi, sobrang maccaught nya talaga attention mo(ako lang siguro dahil crush ko sya) kasi angganda ganda nyaaa huhu. .. and this boi,bwhahaha kasama ko sya sa inuman kanina. paanong hindi ako malalasing eh sya nagtatagay sakin ?? sino ba naman ako para humindi sa kanya. cute cute nya e, tas ang touchy nyaa, palaging magkadikit bisig namin. hahahahaha madami pakong kwento tbh. itutulog ko nalang muna .hanggang sa muliii

[kimhortons]

manila | first weekend of june

first things first, got to visit my lolo and lola with J. this is one of the moments that i've been waiting for—maintroduce ko si J sakanila. friday palang habang naka duty pa, bigla ko naisipan na dalawin sila kasi ambigat bigat na talaga ng pakiramdam ko nun sa work. feeling ko kailangan ko sila. so i decided na pag dating ng manila, sakanila muna kami dadaan. kay mommy pa sana kaso ang layo and hindi na kakayanin ng oras since overnight lang kami dun.

after sa cemetery, tumambay muna kami ni J sa dunkin donuts para mag kape at magpalamig kasi pareho na kaming tinotopak haha. then we went home around lunch na. pag uwi namin, may inihaw na liempo which i requested to my brother. hehe cute medyo magkasundo na talaga kami, nakakarequest na ako sakanya. mom must be so happy. hehe

so ayun, nagpahinga lang then around 3pm nag prepare na kami to meet my bestfriends; rachel, chi and her husband kasi manunuod kami ng single launch ni ate keiko sa brewing point. tumambay muna kami ni J sa fishermall while waiting for them, pag dating ni rachel dumeretcho na kami sa venue and ordered their pesto na okay naman lasang pesto haha, masarap naman though. medyo nalate sila chi kasi inabutan sila ng ulan sa daan.

the show was great, marami ring guest kasama si clara benin at janine teñoso. ang pretty niya pala in person. hihi. nakaka tuwa lang kasi after almost 10 years nalang ulit kami nag kita nila ate keix pero kilala niya parin kami. grabe. a lot of people might still don't know her pero she's great, barkada siya nila moira at tj kaya sobrang nakaka overwhelmed at nakaka proud na we're the first ones to see them grow as an artist. huhu nakaka touch lang.

kinabukasan naman we met with mitch para manuod ng basketball game nila cong at donny. hehe ito talaga yung agenda ng pag uwi namin, wala lang gusto ko lang sila makita ng personal lalo na para kay J kasi fan siya nila cong. kaya nung inaya ko siya, di na nagpapilit. nag go agad siya once in a bluemoon lang siya ganon kadali ayain e haha.

anyway,before the game pala. nag ikot ikot kami sa gateway kasi mag papasabuy sana yung boss ko ng sapatos, but since di naman siya nag push through, ako tuloy yung nabudol haha. 1500 lang 'tong cute na chuck taylor ko sa planet sports. hehe. after that kumain at tumambay kami sa nono's chikahan with mitch. tas dun narin kami nagpa grab ng lola nena's na pinang pasalubong namin sa work.

di na namin natapos yung game, hanggang half time lang kami kasi deretcho byahe narin kami pabalik ng bicol, nakaka asar lang kasi delayed ng 30 minutes umalis yung bus sana pala nag stay pa kami ng konti dun. buti na nga lang talaga at nauna maglaro yung mga pinunta namin dun kasi nag laro pa pala sila gerald after nila, inabot na ata ng 11pm yung game.

although bitin yung pag uwi ko, masaya naman kasi naka bonding ko ulit yung mga tunay kong kaibigan hehe. naka pahinga saglit sa struggle sa work. sana talaga may budget ako lagi pauwi ng manila para kahit wala akong friends na ituturing din akong totoong kaibigan dito, okay lang kasi kaya ko parin makasama at maka bonding lagi yung mga totoo saken. hehe. wala lang. okay na ako na nakasama ko sila kahit saglit.

andito na naman ako sa point na tinatamad at unmotivated na pumasok dahil pagod na makisama. hay. haha.

[overcaffeinatedsoul]

Bakit. Saan. Kailan.

“Samahan mo ko.” Sabi mo, isang imbitansyon na nangyayari lang noon sa aking imahenasyon.

Matagal na tayong magkatrabaho pero hindi tayo magkaibigan. Matagal na tayong magkakilala pero hindi natin lubos na kilala ang isa’t isa.

“Sige.” Mabilis na sagot ko.

Hindi ko man lang muna naitanong kung saan at kailan kita sasamahan. Pero hindi mo rin naman tinanong kung pwede ba ako — o kung gusto ko. Hindi rin naman pala patanong ang imbitasyon mo. Tila isang utos na kailangan kong sundin agad.

Hindi na importante ang saan at kailan, nais kong malaman ang bakit.

“Matulog ka muna.” Wika mo habang nagmamaneho, “mahaba pa ang byahe natin.”

“Ayoko.” Aking pagtanggi, hindi dahil hindi ko gustong matulog, hindi ko lang gusto ang tono na parang inuutusan mo na naman ako.

“Ikaw bahala.” Sabi mo, habang may ngiti sa iyong mga labi. Matamis ang iyong ngiti, ngunit walang liwanag na kumislap sa iyong mga mata. Bakas ng bakit.

Makalipas ang tatlong oras at dalawang drive-thru, nakarating tayo sa napili mong lugar. Isang dalampasigan na may pinong buhangin at banayad na alon. Bakas ng bakit.

Habang tinatanaw ang palubog na araw, hinawakan mo ang aking kamay at iyong sinabi, “Salamat.” Bakas ng bakit.

Bakas ang bakit sa higpit ng pagkahawak mo sa kamay ko. At kahit hindi mo bigkasin, dinig ko ang utos mong huwag kitang bitawan.

Hindi mo ko kailangang utusan, handa akong samahan kang takasan ang lupit ng iyong mga bakit. Kahit saan. Kahit kailan.

[elnotfound]

Life update (year 2023)

Disyembre 7: (no longer believe in love)

Nawala yung taong pinakamahalaga sa akin, taong nand'yan palagi, taong I can rely on everything, taong kaya kong maging confident at comfortable kapag kasama ko, taong lagi akong sinasabihan na mahal niya ako, taong hindi ako kinakabahan sa tuwing kasama ko siya, taong mahal na mahal o minahal ko nang buo at tunay, taong nagpaniwala na totoo 'yong pag-ibig kailangan mo lang maniwala o magtiwala at higit sa lahat taong nagpaniwala rin na kahit mahal mo 'yong tao kailangan mo pa ring pakawalan dahil siguro iyon 'yong magandang desisyon para sa inyo. To tell you the truth, sa ngayon kaya ko na o nasasanay na akong wala ka, pero iba pa rin pakiramdam buhat noong naghiwalay tayo. Siguro hindi ko pa alam kung anong 'sense' bakit kita nakilala at kalauna'y naghiwalay rin, hindi ngayon pero sa hinaharap babalikan ko 'to at matutuklasan ko kung bakit. Sana, nasa maayos kang kalagayan, huwag ka nang ma-guilty. I'm no longer hoping for both of us. I'm okay at definitely makakabangon din sa dakok na ito! Thank you for leaving and setting me free. Malaman ko lang na masaya ka, masaya na rin ako! :)

Disyembre 17-21: Baguio (City of Pines)

Sa mga araw na 'yan nasa baguio ang ilang mga guro, sa totoo lang napakagandang manirahan sa baguio; malamig ang klima, mabilis kumilos ang lahat at higit sa lahat magaganda ang tanawin, nakaka-relax at nakakaengganyong mabuhay, sana lang talaga mayroon pa akong pagkakataon na bumisita muli roon na hindi na dahil sa trabaho. Nga pala, isa ako sa napiling 'writer' kuno para sa MATATAG CURRICULUM, gumawa at bumuo kami ng iba't ibang activities para sa anim (6) na booklets. Sa totoo lang? Hindi ko alam bakit ako isa sa mga napili kasi iniisip ko, bago lang ako at walang gaanong karanasan bilang isang manunulat at kung iisipin napakaseryoso ng trabaho na 'yon, pero naisip ko na lang kailangan kong gawin ang trabaho ko dahil binabayaran ako ng gobyerno at higit sa lahat para rin 'to sa mga bata, at aminin ko man sa hindi eh, pangarap ko rin talagang maging isang manunulat at malimbag ang pangalan kong nakaimprenta sa isang libro, siguro stepping stone na rin 'to no? Na tuparin pa ang iba ko pang pangarap sa buhay. Sa tulong ng Diyos, nairaos ko naman 'yong sa baguio, nagawa ko naman nang tama at maayos trabaho ko kaso nakaka-pressure lang din talaga kasi magagaling mga kasamahan kong guro, sana makatrabaho ko muli sila (Bb. Dar at Bb. Karen).

...So, sa apat (4) na araw na na namalagi kami sa baguio, nakatulong din siguro sa akin iyon na hindi ka muna maisip, naging abala rin kasi ako sa paggawa o pag-iisip ng iba't ibang estratehiya na epektibo at angkop na aktibidad para sa ikawalong baitang dahil ayokong mapag-iwanan, pabigat at maging caused of delay ng departamento namin, mabuti na lang talaga at naging productive ang paggawa ko sa baguio kahit pa napakahirap makasagap ng internet sa lugar na 'yon, na-challenge kami bagamat minadali eh maganda pa rin naman ang kinalabasan, magiging mapagpasalamat ka na lang talaga eh dahil umayon pa rin sa amin ang oras at panahon. Ngunit, pag-uwi ko sa bangkal, kumaripas na naman ang mga luha ko sa pisngi, 'yong lungkot na kinimkim ko sa loob-loob ko buhat ng apat na araw na nasa ibang lugar ako. Tahimik na hikbing pagluha dahil may kasama akong ibang naninirahan sa inuupahan ko ngayon, ito 'yong iyak na buhat nang kalungkutan at pighati dahil siguro miss na miss na kitang kwentuhan sa mga nagdaang pangyayari sa buhay ko, dahil ikaw lang naman 'yong taong lubos akong kilala, masaya man o malungkot ako. Mariin kong pinunasan 'yong mga luhang ayaw magpaawat sa pagbagsak, naisip ko nga na baka ako na lang iyong nakakaramdam ng sakit na ito na baka nga siguro okay ka na samantalang ako ay nagmumukhang tangang nagluluksa sa pagkawala mo. Hayaan mo, darating ang panahon na makalilimot at maghihilom din ako sa sakit na naranasanan ko buhat nang matamis at mapait na pagmamahal mo. Nais kong dumaan sa tamang proseso nang paghilom, tipong salat, latak at ubos na itong nararamdaman ko sa iyo hanggang sa mamanhid at hindi ko na naiisip ang pangalan mo, araw ng kapanganakan mo, paborito mong kulay o ulam, paraan mo ng pag-iyak, pagtawa o pagngiti o mismong pagkatao mo. Pero, hindi na para bumalik sa iyo upang masaktan muli, hinahangad ko pa rin ang tunay mong kaligayahan at tagumpay mo sa buhay :))

Disyembre 21-22:

Kahapon umuwi ako ng taytay kasi baka masiraan lang ako nang bait kapag nagpatuloy pa rin akong mag-stay sa bangkal, baka hindi ko kayanin at umiyak lang ako maghapon. Mas maigi na rin na nandirito ako para kasama ko ang pamilya ko hanggang magbagong taon. Ano bang mga ginawa ko? Lately, madalas na akong manood ng movies/series. Hmmm, natapos ko 'yong 'Don't Buy the Seller, Elemental' at sa ngayon pinapanood ko 'yong 'You' na pinagbibidahan ni Penn Badgley, grabe sobrang must watch ito, sobra akong hooked, invested at interested sa storyline ng series na ito, sana nga lang matapos ko hanggang Season 4 dahil gusto ko 'yong mga ganitong klase ng palabas.

7:02PM

Nalalapit na ang pasko, kaya ko siguro rin nasabi dahil tatlong araw na lang pasko na, malamig ang simoy ng hangin, marami nang nagtitinda ng prutas, laruan o mga panregalo sa talipapa, may mga palamuti ng nakasabit ang bawat bahay rito at higit sa lahat ito na ang panahon na makikita't maririnig mong nagsisipag-awitan o nangangaroling ang mga bawat bata sa bahay-bahay, ika nga nila namamasko sila at nais makatanggap ng aginaldo dahil nagbibigay nang ngiti at kasiyahan sa kanila, sana nga no? Madama ko rin 'yong sayang totoo at hindi lang hanggang umpisa, iyong hindi lang seasonal at pansamantala, 'yong ligayang panghabambuhay, hindi man lagi pero alam kong mananatili. :))

Patiently claiming and manifesting..

AKO naman at KAMI naman sa 2024!

Maligayang pasko pa rin para sa lahat!

[whooolaanmo]

🍜🥢

🙋🏻‍♀️ : ano to pampalubag loob ko na ba??

D : relax ka lang, ganito na lang pag hindi talaga sayo MVP mag VIP ka na lang.

🙋🏻‍♀️ : ayoko wala kasama pic yon 200 lucky winners lang makakapag pic pag VIP, eh pag MVP lahat makakapag papic sa LingOrm.

D : edi mag dasal ka papakita ko naman sayo sa Sunday pag aavail kung may pwesto na gusto mo, pero mahirap nga pag online sinasabi ko na sayo.

🙋🏻‍♀️ : unti unti ko naman na tinatanggap, nga pala pa Baguio ako Oct. 11-12-13 alis ng Friday night balik ng Sunday ng tanghali so baka gabi o hating gabi na ako makauwi ng Laguna kasama ko si C, uuwi ng Pinas.

D : ayon doon magaling, sino naman kasama mo?? maulan bagyo season wag na uso landslide, di ka nagsasawa sa Baguio crowded naman na masyado, ok galing kasama ang Ex 👏🏻👏🏻👏🏻.

🙋🏻‍♀️ : nag invite si Ellie tas game yung 2 si Donna at Jhen mga friend na nakilala ko nga sa fanmeet ng FayeYoko yung kasama ko din sa Azure, alam ko naman sinasabi ko nga sayo alam mo naman ako kilala mo ako behave ako.

D: paano kung di kita payagan?? wow, every other month may ganap, hindi ba sila corporate slave? oo tiwala naman ako sayo pero sa iba wala, pakilala mo muna ex mo sa akin personal.

🙋🏻‍♀️ : so mag 50 50 na lang muna ako kahit naka oo na ako, kung kay C oo gusto ka din nya ma meet.

D : kumain na lang tayo andyan na food.

🙋🏻‍♀️ : ok saka na pagusapan, itadakimasu 🥢🙏🏻, kain na tayo.

mapapalaban pa ata 🤣🤣🤣. Friday, the 13th nga pala

Sept. 13, 2024 09:35 pm

[oikawagram]

actually wala naman akong pakialam sa ex niya pero kasi nagchat 'yong ex niya sa akin? teh literal na 'di naman kita makikilala kung 'di ka nagchat sa akin tapos no'ng nagparinig ako sa ex niya biglang nagpavictim si anteh.

lakas niya makaclaim na girls girl daw siya pero siya mismo 'di marunong rumespeto ng relasyon ng ibang babae. nakablock na siya sa lahat ng socmed account ng boyfriend ko pero bumuo pa rin ng groupchat kasama bestfriends niya at in-add pa do'n 'yong boyfriend ko kasi 'di naman daw niya alam na magn'notif 'yon sa boyfriend ko kasi blocked naman na daw siya. eh teh anong klase ugali 'yan? umeepal at nagpapapansin ka pa rin sa boyfriend ko?

naiirita lang ako kasi 'di naman malalason utak ko kung 'di siya nag-inaso at nanghimasok sa relasyon namin. nagchat siya no'ng nililigawan pa lang ako ng boyfriend ko na cheater daw boyfriend ko pero 'yong mga screenshots na pinagp'post niya sa twitter niya lahat cropped at pwede ma-take out of context. tapos nainis siya na hindi ko siya pinaniwalaan? girl, almost three years na kayong break ng boyfriend ko. sorry to say pero 'yong RJ na kilala mo dati ay iba na sa RJ ngayon na boyfriend ko, people change!!!

saka utang na loob tigil-tigilan mo na 'yong pag-self proclaim mo na ikaw ang greatest first love niya kasi may nauna naman din sa'yo? paano kung 'yong naunang ex pala 'yong greatest first love? hahaha tang ina sobrang delulu mo beh. kung ikaw talaga greatest first love niya bakit 'di ka niya binalikan? may rason kung bakit siya nakipaghiwalay sa'yo at may mas mabigat na rason kung bakit 'di ka niya binalikan kahit iniyakan mo siya sa harap ng bahay nila at kahit pa nagtanong ka sa kanya paulit-ulit kung babalik pa ba siya. 'di ka na niya mahal beh at hindi ikaw ang greatest first love niya. kasi kung ikaw 'yon, bakit siya pumunta sa bahay namin at nagmakaawa na 'wag ko siya pagbawalan mangligaw at 'wag ko daw siya bitawan? ex ka for a reason kaya 'wag kang manira ng relasyon. hayaan mo kaming maging masaya, kung girls girl ka talaga 'di ka maninira ng kaligayahan ng kapwa mo babae dahil lang hindi mo kayang makita na nasa piling na ng ibang tao 'yong lalaking mahal mo.

[whimsicalparadies]

Dearest Kirk,

Thank you for loving me not only because of the specific traits you see in me that you like, but for loving me even when you have nothing to write. I am always afraid for other people to see me “raw.” Each time I ask questions such as “Why me?” “Why do you love me?” “Why do you like me?” The constant answer that I receive is “because you’re this and that,” followed by cliché promises that I will just hear over and over again, to the point that I’ve memorized it and can recite some (if I will be sarcastic as of this moment) yet at the end of the day, they’ll all just be hollow, empty lies. Ilang beses na pumalakpak ang tenga ko sa mga mabubulaklak na salita. At ang puso ko’y muling mabibigo matapos umasa ng kaytagal. Walang mali sa pagsasabi ng kay raming mga kataga, ngunit simple lang ang aking hinihiling. Na sana ang sinasabi ay gawin. Is this too much to ask? No. This is just the bare minimum. In fact, this is within the scope of “common sense.” Yet most people, surprisingly, do not possess this basic skill! (GOOD LORD! 😅) Hence, I find it unfortunately, funny. However, having encountered what you’ve said that “you love me even when you have nothing to write,” you’re actually the first one who had said that to me. That you love me even when you see things that are unlikable in me. At times, I ask myself, will people still love me if they knew how stubborn I am? When I tell them my insecurities? When I show them my inner child? When they hear my ugly laugh? When they witness how I “curse?” When I suffer from my bipolar episodes? When I cry? When I’m sad? When I’m empty? When I have nothing else to give? When I’m stupid? When I’m not presentable? When I’m mad? When I’m odd? When I have no money? When I have not enough patience? When I’m silent? And when I have nothing else to brag about? If none, then who do I run to? Will there be someone whom I can trust? All I have is myself and myself alone. But if all I have is myself, is there someone who will love me just by “knowing” me, the totality of “me,” alone?? Would I still be shining and would I still hear the words I want to hear during the times I feel invisible, when I’m not at my best self? Kapag nagka-leche-leche ang lahat, sinong pipili sakin? Maaasahan ko ba ang mga kaibigan ko sa mga panahong iyon? Ipinagtanggol ko ang aking mga kaibigan sa mga panahong kailangan nila ako, subalit, bakit sa mga sitwasyon na kailangan ko ng kasama, ng magtatanggol sa akin, at ng maniniwala sa akin, bakit lagi akong nag-iisa? Bakit sa tuwing walang-wala ako at luhaan ako, bakit lagi akong nag-iisang inilalabas ang sarili ko sa mga ganong kasidhing sitwasyon? Kaya naisip ko, siguro sa mundong ito, walang tunay na kaibigan. Walang tunay na pagmamahal. Pero with you, I saw what “true” friendship is, kahit hindi naman kita seven years na kilala. That even when I have none, you’re there. When it comes in romantic relationships, there is one thing that I find crucial and that is “friendship.” Even when you two are partners or “more than friends,” “friendship” is a strong foundation for a romantic relationship to thrive. In friendship, you establish a connection between the two of you, you can be vulnerable, you can be eccentric, you can be funny, you can be serious, you can cry, you can be angry, and you can show that you care. Sa bawat tama ay sinusuportahan niyo ang bawat isa at sa pagkakamali ay pinagsasabihan niyo ang bawat isa, ngunit sa hirap at ginhawa, kayo ay magkasama. Hindi niyo kinokontrol ang bawat isa, dahil HINDI niyo pagmamay-ari ang bawat isa, kundi dahil kayong dalawa ay matalik na magkaibigan na NAG-IIBIGAN. You complete each other, your brain shuts off, and you lose grasp of the time, when you are with the other. You understand each other, you both know how to compromise, you work through disagreements, you venture each other’s interests, you have fun together, and you’re happy when the “other” is happy. The other’s happiness becomes your happiness. The other’s tears become your tears.

[aking-takbuhan]

Precious Softie P.JS (M) (F)

Characters: Park Jisung x Reader Side Characters: Jeno( reader’s brother), Chenle( Jisung’s Bestfriend ) Genre: little mature content,  bf!Jisung, gf!softie reader Plot: Jisung was a representative teacher for younger grade, ( kunwari grd 11 ) with his bestie, Chenle. While teaching there is this girl that was looking at Jisung intensely. Realization hits Chenle, it was Jisung’s first gf or so called ex that was rlly obsessed with Jisung. Word count: 1022 Author note: omgg I am very sorry for being a little ia kasi bc sa acads like beh tinambakan kami AHAHAHAHAH. And sorry tlga obsessed tlga ako kay Jisung these days( guys ako po tlga ung obsessed ex jan ni Jisung HAHAHA CHAROT) so I hope ya’ll don’t mind me posting about Jisung alot. And isa paaa, nagboblow up ung first imagine ko huhu tysm tlga it made me happy kahit rushed un HAAHAHHA. Have fun reading!!!

Kakauwi mo lang sa condo niyo ni Jisung, at for the meantime, andito ang kuya mong si Jeno dahil magtatagal ng kaunti si Jisung sa school niyo, dahil naging representative teacher siya ng biglaan. Like ang talino-talino din kasi ng nobyo mo, dahil study first talaga siya (I mean magjowa kayo, pero you have time for your rs pero focus tlga siya sa studies). Plano mong bumalik mamaya sa school para sabay kayo ni Jisung umuwi mamaya, kaso ikaw ay pagod dahil nag p.e kayo kanina.  You and your brother, Jeno was talking about random things like anyare na sa rs niyo ni Jisung which sagot mo naman na very okay naman.  On the other side, Jisung was pressured, super kasi super mahiyain siya and hindi niya alam kung paano niya ito naihaharap ngayon. Kasama niya si Chenle dito, ngunit nagpapanic, kinakabahan, nagooverthink, at kung ano pang negatibong pag-iisip.  About mga 30 mins na silang nagprepresent about a lesson, and Chenle can’t help but to look at the girl at the 1st row looking at his bestfriend intensely. Since ngayon nagpasmall recall sa lesson na tinuro kanina nagsasagot ung mga students, nasa may gilid muna sila Chenle. “Huy sung, kamo kanina pa nakatitig sayo yung isang babae” Sabi ni Chenle ng medyo mahina lang kasi baka marinig. “Pabayaan mo na sa gwapo ko bang to di nila ko titignan?” Chenle looked at him with disbelief sa sinabi ni Jisung. “Baliw parang kamo kilala ko, like nakita ko na siya dati pa” Lele said with a tone of parang iniisip niya kung sino ba talaga yun.  “San ba jan lele? Bilis sisilip ako saglit” With curiosity, siyempre inask ni Jisung. “Yun oh ung naka puti na blause tapos naka trousers, basta nasa front row left” Sinilip naman ni Jisung, at pagkatingin na pangkatingin niya nagkatitigan sila and boom, ayan kilala na ni Jisung kung sino yon. “Uh kuya Jisung? Can you see this question? Hindi ko siya maintindihan” Well wala ng magagawa si Jisung, at nilapitan ang ex niya. He looked at the question and started telling her the explanation. “Ah! Gets ko na, thank you so much, sungjiii” with this annoying cringiness sa boses niya. Chenle looked at Jisung’s ex with the look na ‘gago kadiri buti wala ung jowa niyan kung hindi isang malakas na sapak ang matitikman mo’   Jisung just went back and finished his day with a feeling na annoyed or so, and Chenle kept talking about her, like nang tatrashtalk eme. “Huy talaga sayang sana anjan jowa mo HAHAHA NASAPAK NA UN. Ang landi landi non amp kala mo may kayo pa HAHAHAHA” Jisung just smiled, oo totoo naman kasi dahil madamot ka kasi siyempre jowa mo yan papayag ka bang may aagaw? “Sige na lele, punta na ko sa condo namin, chat kita mamaya. Byee” Said Jisung and Chenle also bid his goodbye. 

You heard a knock, kakauwi lang ng kuya mo kasi nakatulog siya kanina dito sa condo niyo. You opened the door and saw Jisung and gave him a hug. “Hiiii I missed youuu” Sabi mong excited. “Baby hello, let me change clothes muna and let’s cuddle hmm?” You agreed and went to your room later on.  Nagdadaldalan kayo ni Jisung kung how it went until napunta kayo sa topic kanina sa ex niya. “I saw my ex earlier. Di ko alam actually not until Chenle told me” Chill mo lang naman siyang tinignan like wala lang. “Oh anyare after? Did she did something to you ba?” Said by you, ng may curiousity sa boses. “When I looked at her, kasi sabi sakin ni Chenle titig daw ng titig yung isang babae then I looked, after that she asked me to come and help her” Kwento ni Jisung ng tuloy- tuloy sayo. Habang nagkwekwento napansin ni Jisung parang nagkakaroon na ng jealousy sa mata mo, so he went and picked you up and pinlace ka sa lap niya. “Do you know she also went so near me? She also simply hold my hand like ewan ko ba” He said dahil gusto ka ni Jisung asarin since he can see you were being pouty and jealous. “Eh ano naman ginawa mo?” Jisung wanted to tease you so he said “Hmm? I let her, ayoko naman iyank paalis kamay niya dahil it’s mean” He said while starting to grind you on his lap, and he laughed after. “just kidding baby, ofcourse inalis ko kamay niya it was annoying eh” Then there, you kissed him cause you were getting pissed. You both let go, and you moaned a little bit. “Fuck me Jisung” Sabi mong pagpapalit ng topic. “Okay then baby” After 2 rounds, you both stopped na. You were very exhausted, sa bilis banaman ni Jisung di ka mapagod. “You okay? May masakit ba?” Jisung asked you with his concerned voice, and shinake mo naman ulo mo left and right to tell him na walang masakit sayo at okay ka lang din. “Wait lang don muna tayo sa other room matulog, dami mo at ko nailabas eh..” Jisung worries. He carried you to the other room and placed you softly sa bed. “Wait lang baby, I’ll just clean those up and you too”. He did, pero nakatulog ka na kasi since inaantok ka na. You felt someone laying beside you and scooped you. “Jisung?” whisper mo, at nag ‘hmm’ naman sayo si Jisung. “Pag estudyante mo ulit yong ex mong kala mo may kayo pa, isama mo ko sainyo ni Chenle” Ngumiti si Jisung dahil natatawa siya sa side mo na ito, dahil ang cute mo kapag ipinagdadamot mo si Jisung, kahit nga kay Chenle pinagdadamot mo siya minsan. “Why hmmmm?” He asked wanting to know why. “Para mapakita ko sakanya na madamot ako sa pag dating sayo, hmp gago siya” At tuluyan nang tumawa si Jisung and spoke later on. “Hayystt my precious softie hm, ang damot damot mo talaga kahit kailan” Siniksik mo sarili mo sakanya. “Siyempre, ano sila chiks? Maghanap sila ng malalandi hindi ikaw” And after you said that, Jisung kissed your forehead and natulog na din kayo. Damot mo talaga kahit kailan... 

[kimhortons]

what if nag sesettle nga ako for less? pero diba ito naman yung gusto ko? ito na yung mina-manifest ko before e.

wala lang, naisip ko rin kasi yung hs bff ko (na fallout friend ko na) iniisip ko dati, nagsesettle nalang siya sa ganong buhay. pero baka kasi dun naman talaga siya masaya. hindi rin kasi siya okay sa family niya, at mukhang mas okay siya sa family ng napang asawa niya. tapos kapag may gatherings yung family niya, sila lang lagi yung wala. tsaka baka ganun talaga kapag may sarili ng pamilya at may mga anak na. you will never know the feeling talaga hangga't di mo nararanasan e. so dahil nga okay na siya dun, hindi narin nag align yung mga trip namin sa buhay kaya siguro yun yung naging dahilan na mag drift away kami sa isa'y isa.

marami rin sa mga friends ko ang nagtataka bakit mas gusto ko ng province life. siguro iniisip rin nila na nagsesettle ako sa ganito ka-lowkey na life, dahil sanay nga ko maging city girl. kung kilala niyo na ako before, kita mo talaga yung laki ng changes sa pagkatao ko haha. even with my relationships.

sabi ko nga nun sa pinsan ko, kung hindi nagkawork ng stable 'to si J, hihiwalayan ko talaga e. kasi yung mga naging ex ko, magaganda ang work, mga de kotse pa. but I'm not saying na I'm settling for less with J rn, kasi masaya naman ako sakanya, naproprovide niya naman mga kailangan ko, at nakikinig naman siya sakin lagi, maybe anything just to make me happy and contented, ginagawa niya naman. di lang talaga siya ma-grand gesture, at negotiable naman yun for me.

pero bottom line naman, basta kung saan ka naman masaya or sasaya dun ka. parang yung naging basehan ko nung sinagot ko si J haha. sabi kasi ni Marika non, "okay lang kahit di kagwapuhan, basta masaya ka." hahaha. simula non, hindi ko na nalimutan yung advice niyang yon haha, lagi ko ng inuuna yung happiness ko.

masaya naman ako sa province life, medyo may struggle parin kasi syempre nakikitira ako ngayon, but I know, I'll still be able to get where I want in the end.

[idun-haveone]

Tawagin mo'kong Lucia,

ang babaeng umiibig sayo ng palihim.

At ikaw naman si ador,

ang minamahal ko mula sa malayo.

Hindi ito isang kwento ng pagmamahalan,

sapagkat niminsan ay hindi mo naman ako nakilala.

Bagkus isa itong kwento nang patagong pag-ibig.

Mula sa simula hanggang sa kung paano ito nagwakas.

Buwan ng Mayo noon,

katirikan ng araw bandang alas-dos ng hapon.

Nakapila ako sa loob ng isang paaralan para mag-enroll.

Hindi ko naman talaga gusto mag-aral doon, ngunit yun lang ang pinakamalapit sa bayan namin.

Ngunit hindi ko, inaakala na makikilala ko ang taong magiging dahil para gustuhin kong makapasok sa paaralan na 'yon.

Tahimik akong nagbabasa ng e-book sa cellphone ko,

nang may biglang bumunggo sa akin at naging dahilan para malaglag ang cellphone ko.

Hindi ikaw 'yon huwag kang mag-alala pero isa sa mga kaharutan mo noon.

Kung tama ang tanda ko si Roy yun.

Nag-sorry naman s'ya, at tinanggap ko iyon kasama ang pag-abot nya sa cellphone kong nalaglag.

At sa pag-abot ko, ay siya rin na pagkahagip ng paningin ko sa gwapo mong mukha.

Oo, gwapo ka. Mestiso na may mamula-mulang mga labi, mapupungay na mga mata at matangos na ilong.

Kinikilig ako noon, pero syemper hindi ako nagpahalata.

Magpapasalamat sana ako at magpapakilala na rin,

ngunit noon ako'y mahimasmasan wala na kayo sa harap ko.

Naglalakad na kayo palayo.

Napapaisip ka na siguro kung kaylan 'yon nangyari.

Year 2008, magse-second year college ka na noon sa kursong Engineering. At ako naman, ay in-coming 1st year sa kursong Accountancy.

Lumipas ang dalawang buwan pagkatapos ng mga pangyayari noong enrollment, at nakita ko kayong muli na magkakaibigan.

Nakaupo sa pinakasulok ng Canteen at mga nagtatawanan.

Mag-isa lang ako noon, kahit ayaw ko sa ma-ingay at pinili kong umupo malapit sa inyo.

Pinili ko yung parteng malaya kitang mapagmamasdan,

na walang ibang taong makakakita sa ginagawa ko,

kahit kayo mismo ay hindi ninyo ako napapansin.

At simula noon ay naging ganoon na ang naging routine ko sa araw-araw ang panoorin ka, hindi lang sa loob ng canteen kundi sa kahit saan na lugar na maaari kitang tanawin mula sa malayo.

Ang panoorin ka mula sa bulwagan ng paaralan,

tuwing hinihintay mo ang kung sino man na bago mong kasintahan.

Hanggang sa mag-uwian ay pinapanood kita, at hinahatid ng tanaw ang papalayo mong saksakayan.

Sa loob ng apat na taon ay gano'n ang naging takbo ng buhay ko,

nagawa kong mahalin ka ng lihim, panoorin ng tahimik.

At samahan sa bawat masasaya at malulungkot na tagpo ng buhay mo.

Nakita kong paano ka naging masaya sa tuwing napapasagot mo,

ang bawat naging kasintahan mo. At kung paano ka nadudurog sa tuwing na tatapos ang mga naging relasyong mo.

Dahil sa iba't ibang dahilan.

Nagiging masaya,malungkot at paulit-ulit akong nadudurog noon.

Masaya para sa kaligayahan mo, ngunit malungkot at durog para sa kabiguan ko.

At mas lalong nalulungkot at nadudurog para sa mga kabiguan mo.

Hanggang sa dumating ang araw ng pagtatapos,

magkasunod ang araw ng graduation natin.

Kaya naman noon araw na nakuha ko ang Diploma ko,

ay s'ya rin na araw na nag-desisyon akong umamin sayo.

Sa araw ng graduation mo, ngunit sadyang mapaglaro ang tadhana.

Sa pag-uwi ko sa aming tahanan kasama ang akin mga magulan,

ay laking gulat ko na andoon ka.

Nakatayo sa sulok ng bahay namin at katabi ang nakakatanda kong kapatid.

Magkahawak ang inyong mga kamay, at masayang nag-uusap.

Napatingin kayo sa kinaroroonan, lumapit kayo sa akin.

At para akong nawawalan ng buhay nang ipakilala ng ate bilang kasintahan nya.

Ngumiti at nag-Hi laman ako sa iyo, at dali-daling nagpaalam na ako ay papasok na sa kwarto ko. Dahil, biglang sumakit ang ulo ko.

Pero ang totoo, yung puso ko ang masakit.

Tila nadudurog ito, nang ilang libong beses.

Oo, na andiyan dito ka ngayon sa tahanan namin.

Kilala mo na ako, ngunit hindi biglang babaeng nagmamahal sayo.

Kundi biglang nakakabatang kapatid ng bago mong kasintahan.

[stupendousflapcookielover]

ANG MAHIWAGANG PARAISO NG MARIVELES

Noong ika-24 ng Pebrero, ako at ang aking pamilya ay nagdesisyon na libutin ang bawat sulok ng lungsod ng Bataan. Mula Dinalupihan, kami ay bumiyahe patungong Hermosa, Orani, hanggang sa dulo ng Mariveles, Bataan. Sa lahat ng lugar na pinuntahan namin, sa Mariveles ako tunay na nabighani. Tingin ko’y kukulangin ang mga salitang kasingkahulugan ng “maganda” upang mailarawan ang bayan na ito. Nakakapigil-hininga ang mga tanawin at nakakagaan sa pakiramdam ang sariwang hangin na iyong malalanghap. Ikaw ay tunay na mahiwaga, Mariveles!

Ang Mariveles ay isang isla na matatagpuan sa makasaysayang lalawigan ng Bataan. Hitik na hitik ang lungsod na ito sa kasaysayan, kultura, magagandang tanawin, nakakatakam na mga pagkain tulad ng dilis, at syempre ang asul na asul nitong karagatan. Hindi lamang iyan ngunit kilala rin ang bayan ng Mariveles bilang isa sa mga lungsod na nangunguna pagdating sa produksyon at industriyalisasyon. Higit pa riyan, dahil sa mayaman na karagatan ng Mariveles, pangingisda rin ang pangunahing pinagkakakitaan ng mga mamamayang nakatira dito.

Balik tayo sa istorya kung paano ako tuluyang napa-ibig ng isla ng Mariveles. Noong kami ay papunta pa lamang sa Mariveles, hindi naman ako masyadong nasasabik na makita ang lungsod na ito. Marahil ay dala ito ng init ng panahon at pagod sa pagbiyahe sapagkat napakalayo ng Mariveles mula sa Dinalupihan na aking bayan. Gayunpaman, nanatili akong gising sa biyahe upang panoorin ang tanawin mula sa labas ng kotse. Ngunit lahat ng alinsangan at pagod sa aking katawan ay nabalewala bigla nang aking matanaw ang naggagandahang isla ng Mariveles at ang mayamang karagatan nito. Hindi ko na matandaan kung ano ang eksaktong nangyari ngunit akin pa ring naaalala kung paanong napanganga na lang ako sa aking mga nakikita at napasabi na lang ng “wow”. Pinaghalong mangha at kapayapaan ang aking nadama. Unang apak ko pa lang paglabas ng aming sasakyan, pakiramdam ko ay bigla akong napadpad sa tagpuan ng mga librong nababasa ko. Grabe! Buong akala ko ay probinsyang-probinsya nang maituturing ang Dinalupihan ngunit hindi pala. Sa Mariveles ko pala makikita at mararamdaman ang simpleng pamumuhay sa probinsya. Kahit pa punong-puno ng mga barko at pabrika ang lungsod na ito, iba pa rin talaga ang pakiramdam! Natatandaan kong pumasok pa sa isip ko na “Paano kaya kung sa pagtanda ko ay dito na lang ako tumira?” Sobra-sobra na siguro ‘tong aking mga nababahagi at OA na kung tutuusin pero masisisi mo ba talaga ako? Sinong hindi mabibighani sa hiwagang taglay ng Mariveles? Ah basta– para sa akin, maituturing na itong paraiso.

Sa huli, akin lang masasabi na grabe, ‘no? Ang galing talaga ng Panginoon. S’ya talaga ang idolo ko pagdating sa sining. Tignan n’yo naman yung bayan ng Mariveles– perpekto na perpekto ang bawat hagod ng kulay ng kapaligiran. Kitang-kita naman sa litrato ko kung gaano ako katuwa pag-apak ko sa lungsod na ito. Tunay ngang ika’y mahiwaga, Mariveles. Hanggang sa muli nating pagkikita!

[saintdery]

make it right

an excerpt from a nomin filo au idk when i'll post.

jero is jn. niko is jm.

noong hiniling ni jero na hayaan muna siya ni niko na tapusin ang graduation niya bago sila mag-usap, hindi naman niya akalaing sa mismong pagkatapos ng graduation ceremony ito mangyayari.

coz there a few meters away from him, stood niko with an unsure smile and frantic eyes. and amidst the loud cheers of his fellow batchmates, his heartbeats come ringing in his ears. everything around him sounds muffled at this point. na pati ang tawag ng sariling ina ay hindi na marinig. walang ibang pumapasok sa isip kundi galit—kalahati para kay niko at kalahati para sa sarili.

for how can he still immediately find him in a room full of people? the very person that did him wrong—he found his face so fast in that crowd. hindi dapat gano'n, jero. hindi na dapat gano'n.

"...'nak." from the muffled voices, everything sounded clear for him again. as if on a cue, nilingon niya ang ina na kanina pa pala nasa kaniyang gilid.

"pinagpaalam ka sa'kin niyan ni niko kagabi. kausapin mo na." mabibilang sa kamay ang mga pagkakataon na ayaw ni jero sa ugali ng nanay niyang sobrang lenient. isama mo na ang ngayon kasi bakit kung kailan ayaw naman niya kausapin ang kababata, ay siya namang pag-uudyok nito? sinaktan ako nung tao, mama.

"kilala kita. kapag hindi mo pa kinausap ngayon, baka hindi mo na 'yan kausapin ulit." kasabay ng litanya ng ina ang pagtanggal nito ng kaniyang suot na toga.

"pray for me?" he anxiously asked his mother, palms getting clammy every second that passes. natawa na lang ina sa hitsura ng anak.

"ipag novena pa kita," pilya naman nitong sagot. ngumiti lang ito at marahan siyang tinulak palapit sa lalaking ayaw niya naman talagang makita. kaso ika nga eh, ano pa bang magagawa ko? eh nandito na?

isang beses pang lumingon si jero sa mama niya, pero ang paalis na pigura na nito ang naabutan.

"hi," bati sa kaniya ni niko nang sila ay magkaharap. bags under his eyes are so evident, he would've asked him if he's okay right there and then. kaso changed person na pala siya ngayon. pinangako sa sarili na siya muna bago ang iba. because for the longest time, palagi na lang si niko.

"i asked tita mila to cook spaghetti for you. tara?" tita mila's kainan has been jero's refuge for the entirety of his high school and college life. she witnessed the times where he broke down because of acads, the times when org life has been stressing him out. even the times he's falling for niko and no one knows but her.

nakita rin nito kung paano siya malugmok noong isang araw na pumunta siya sa kainan nito at wala nang niko na kasama. at kahit noong sinabi niya rito ang nangyari, she was still understanding. still rooted for them kahit parang ang imposible nang maibalik. jero saw how happy she became when niko finally came back. only to leave again. and came back for the second time. who knows if this time, niko's gonna stay? jero doesn't wanna break her heart.

the atmosphere inside their school was festive. a celebration for finishing their degrees and overcoming their sleepless nights. but as they walked through the back gate of their school, the silence started to creep in. it's seeping inside jero's bones he almost felt uncomfortable. if not for the constant chant inside his head saying that it's niko he's with, he would've run.

kasi hindi niya alam kung masasabi pa niyang kilala niya ang kasama. niko, hindi na kita kilala.

a smiling tita mila welcomed them as they arrived in her homey eatery. she's closed for the day because of niko's special request. tahimik siyang niyakap ng tita mila, congratulating him for his graduation.

"nagluto ako ng paborito mo. kumain ka mabuti, ha?" and indeed, in a table near them, nakahain ang paborito niyang spaghetti at fried chicken.

nagpaalam na papasok sa mismong bahay ang tita mila kaya naiwan sila ni niko muli. magkaharap sila sa hapag pero walang gustong maunang magsalita.

dahil hindi nakayanan ang awkwardness, sumandok siya ng pagkain sa pinggan at sinimulang tikman ito. tasting the sweet sauce almost made jero cry. kung bakit naman kasi maski paborito niyang pagkain ay associated sa lalaking kaharap, hindi niya rin alam.

"jero…" napatigil siya nang magsalita si niko. it was so faint it almost sounded like a whisper.

"kung mag-sosorry ka lang ulit for leaving again like the last time, save it." tinuloy niya ang pag kain na para bang walang nangyari. nakita niya kung paanong kumuyom ang kamay ng kaharap na nakapatong sa lamesa.

"jero, please… hear me out." it didn't take that long for jero to lose his patience. padabog niyang binagsak sa lamesa ang tinidor na hawak. niko flinched at the sudden action at para bang iiyak ito ano mang oras.

"ano bang gusto mo?!" pasigaw na niyang sabi. para bang lahat ng inis at lungkot na naramdaman ay ngayon lang nailalabas.

"gusto kong bumalik ulit sa buhay mo." pagak na natawa si jero sa sinabi nito. lalong naiinis sa kapal ng mukha ng kaharap. kasi bakit parang gano'n lang kadali lang lahat? na isang sabi lang, tanggap na niya ulit?

"ganiyan ba kababa ang tingin mo sa nararamdaman ko?" halos mabasag ang boses niya nang sumagot. he saw how niko's shoulder shook, and indication that the latter is crying. kumpara naman kasi sa kanilang dalawa, ito talaga ang mas emosyonal.

"jero, please. hindi na ako aalis." the former's tears fell like an opened dam. hindi maiwasang mapatakip sa mukha dahil hindi niya mapigilan ang luha. akala ko kasi, hindi na masakit… pero ang sakit-sakit pa rin pala.

"sinabi mo rin 'yan dati, niko," nanghihina niyang tugon.

both of them are crying their regrets and frustrations out. for a few minutes, hikbi lang ang maririnig sa kanilang dalawa. ni hindi na nagalaw ang pasta at manok na nasa hapag.

"alam kong nagkamali ako noon sa pag-iwan sa'yo… pero— pero natuto na 'ko. hindi na— hindi na ako aalis ulit." nahihirapan man huminga, niko tried his best to convey what he feels at that time. hoping na pakikinggan siya nang kaharap.

sinubukang abutin ni niko ang kamay ni jero na nasa lamesa pero mabilis itong iniwas ng kababata. jero's looking at him indifferently. sa loob ni niko, alam niyang hindi na ito naniniwala sa sinabi, but he can only do so much.

"paniwalaan mo naman ako, jero, oh." nagmamakaawa na nitong sambit.

"paniwalaan? paano niko? eh, sa tuwing nahihirapan ka, nagsisinungaling ka." jero's words stabbed him like a knife. masakit kasi totoo. gusto niyang sabihin na wala siyang choice. pero palagi kasing meron. it just goes to show na with all of those options, si jero na lang palagi ang hindi pinipili.

"s-sige na, oh. papasukin mo ulit ako— papasukin mo ulit ako sa buhay mo. kasi jero… wala na akong kakampi."

ang kanina pang mga hagulgol na pinipigilan ay siya nang pinakawalan. sa sobrang bigat nang nararamdaman, sumubsob si jero sa lamesa dahil sa sobrang pag-iyak. he's clutching his chest underneath kasi nasasaktan siya para sa kanilang dalawa.

noon kasi, it's always jero and niko, niko and jero.

…hanggang sa naging si jero na lang.

"nakayanan mo na nga akong iwan dati, eh. nang dalawang beses! hindi imposibleng kaya mo ulit gawin!"

nanatili si niko na umiiyak habang nakatungo. letting jero's words sink in. alam niyang nagkamali siya. and he's owning up to it. all he just needs is a chance to make it right. isa lang, jero. kahit isa na lang.

"bakit ka pa kasi balik nang balik, eh, ang lakas naman ng loob mo na basta na lang umalis?

niko, why can't you just stay gone?"

[cesslestial]

Our return is always a celebration to the Lord. 🤩❤️

SCRIPTURES: Luke 15: 17-24

17. ““When he came to his senses, he said, ‘How many of my father’s hired servants have food to spare, and here I am starving to death!

18. I will set out and go back to my father and say to him: Father, I have sinned against heaven and against you.

19. I am no longer worthy to be called your son; make me like one of your hired servants.’

20. So he got up and went to his father. “But while he was still a long way off, his father saw him and was filled with compassion for him; he ran to his son, threw his arms around him and kissed him.

21. “The son said to him, ‘Father, I have sinned against heaven and against you. I am no longer worthy to be called your son.’

22. “But the father said to his servants, ‘Quick! Bring the best robe and put it on him. Put a ring on his finger and sandals on his feet.

23. Bring the fattened calf and kill it. Let’s have a feast and celebrate.

24. For this son of mine was dead and is alive again; he was lost and is found.’ So they began to celebrate.”

REFLECTION 🌿

Isa sa mga pinaka sikat at magdang storya sa bibliya ang The Prodigal Son... maybe because marami sa atin ang nakaka relate dito. It's familiar, it is bitter and it is the truth.

Have you ever regret running away? Tapos nahihiya kang bumalik but you did it anyway? Today's scripture from the book of Luke is telling how the prodigal son returned to his father and how the father accepted the prodigal son....

Dito sa kwentong to, it shows how coming back is worth celebrating. Balik loob ika nga. Most of us, maraming beses na tayong nag back slide. Kilala na natin ang Panginoon, we were serving Him, pero eventually, because sa trap ng kaaway, we often times fall down and nakakalimutan natin ang Diyos. We are the prodigal son in this story. Ang titigas ng ulo natin, sinusunod natin yung gusto natin, ang rami nating gustong gawin na di naman dapat natin ginagawa... we try to control everything... we sought happiness and love in other things when in fact binigay na sa atin, di nga lang natin ma appreciate. Tulad ng prodigal son, ok na naman sana yung buhay niya, pero dahil sa tigas ng ulo, na temp ng kaaway, nadapa at nag dusa siya.

But despite being a foolish and stubborn son, mahal na mahal pa rin siya ng kanyang tatay at kahit na di pa siya nakaabot sa bahay nila, sinalubong siya ng kanyang tatay excitingly and pinag celebrate pa ang kanyang pagbabalik. And that's how God is to us! just like the father, our Father will celebrate our comeback.

Anu-ano nga ba ang dalang lessons ng kwentong ito?

Una, Luke 15:17 – “And when he came to himself, he said, How many hired servants of my father’s have bread enough and to spare, and I perish with hunger!”. Falling down will help us realize kung gaano kasarap ang manatili sa piling ni Lord. Sometimes, kailangan talaga nating magdusa in order for us to realize that it is better to be with the Father. Matigas ulo natin eh, kaya we learn it the hard way.

2nd, life humbles us down. Mismong buhay yung magpapa kita sa atin na dapat parati tayong magpakumbaba. The son learned it in a hard way. Dahil sa mga naranasan niyang paghihirap, narecognize niya yung mga kasalanan niya and he confessed his sins, Luke 15:18 – “I will arise and go to my father, and will say unto him, Father, I have sinned against heaven, and before thee.” And because of this, nahiya siya, nagsisi siya and gusto niya itong pagbayaran through being his father's servant kaya sabi niya sa Luke 15:19 – “And am no more worthy to be called thy son: make me as one of thy hired servants.”

Lastly, kahit gaano pa tayo kasama, our Father will always accept us sa oras na bumalik tayo sa kanya. Ganyan niya tayo kamahal. He celebrates our return!

MOTIVATION 🌿

Just come back to the Father. Ikaw lang yung hinihintay ni Lord. Your mistakes won't define you. As long as you humble yourself down, confess your trespasses, promise to change and never sin again.

Today, nireremind tayo ni Lord na anytime, we can come back. Kahit saan man tayong lugar mapunta, kahit kailan pa yan, basta.. God is just waiting.

APPLICATION 🌿

▫️now is the perfect time to return to the Lord's arms.

▫️be humble always.

▫️Know that our Father loves us so much.

▫️wag mahiya kay Lord.