#kleur als taal

[dutchjan]

June 27, 2022

[devosopmaandag]

(zonder titel)

HET WOORD | Er ontsnapte me een zachte kreet van enthousiasme toen ik de geborduurde tekst onderaan dit werk goed gelezen had: Iconic Cry. Iets werd geraakt in mij. Hoe intiem is dat 'cry', want ik dacht onmiddellijk aan een mens. En dan dat 'iconic', waarmee het intieme verbonden wordt aan het universele. De mens die schreeuwt, huilt, roept. Iets van binnen moet naar buiten. Het innerlijke wordt uitwendig, krijgt vorm. Er komt lucht bij te pas. Niet die ene mens, maar Mens. En de mens heeft altijd genoeg gehad om uit te roepen, om om te huilen of luid te verkondigen. De oudste oorsprong van het woord 'icoon' is het Griekse woord voor 'gelijken op'. 'Iconisch' betekent 'kenmerkend' en 'beeldbepalend'. Altijd is er sprake van een relatie tussen het ding en iets anders waar het voor staat. Soms is dat ding zelfs het ultieme ding. Maar wat betekent dan toch 'iconic cry'? Is het de kreet die voorafgaat aan het woord, al bijna taal maar nog niet? Ooit, in de oertijd van de taal? Misschien wel in de oertijd van elk mens, de eerste kreet van de pasgeborene. Het verbonden zijn heeft plaatsgemaakt voor het afgesneden zijn. Lucht stroomt de longen binnen. Een kreet.

HET BEELD | En dan is er het beeld natuurlijk. Die blauwen, die structuren, rondzwevende vormen. Drukken ze op die onderste rand van kleuren, of rusten zij daarop? Precies daar komen de handen van de kunstenaar tevoorschijn, handen die draden spannen en weefsels maken. Er is achter en er is voor, er is ruimte en er is oppervlak, er is zuiver kleur en er is kleurmaterie, er zijn vormen die ontstaan zijn en vormen die gemaakt zijn. Alles is even aanwezig. En dan de woorden, die in het werk zelf zijn geborduurd! Woord wordt beeld. Beeld wordt ding.

Voor het talige wezen dat ik ben, schieten woorden tekort. Ik moet mijn ogen het werk laten doen. Het was vooral mijn geest die keek.

[futureoffashion]

ZIEN door KLEUREN: Een Oogverblindende Reis naar Genderneutraliteit in Mode

HongKai Li, een uitzonderlijk getalenteerde modekunstenaar uit China die al tien jaar zijn magie in Europa verspreidt, heeft recentelijk een opzienbarende collectie onthuld. Zijn nieuwste meesterwerk, 'ZIEN door KLEUREN', is een baanbrekende reis door de wereld van mode, waar de gebruikelijke grenzen tussen rassen en genders vervagen. Li's werk is niet alleen vernieuwend, maar ook diep doordacht.

In het hart van zijn project ligt een revolutionaire benadering: het gebruik van kleur als een soort taal. Deze benadering nodigt ons uit om verder te kijken dan oppervlakkige labels en de diepere betekenis van kleur in de mode te begrijpen. In Li's visie worden kleuren gebruikt om persoonlijke keuzes en beslissingen te communiceren, waardoor kledingstukken meer worden dan louter stoffen; ze worden een middel tot uitdrukking.

De collectie zelf is een viering van diversiteit. Li presenteert ontwerpen die variëren van gespierd tot vrouwelijk, en alles daartussenin. Hij integreert bewust genderneutrale elementen in zijn creaties, waarmee hij krachtig protesteert tegen de traditionele indeling van kleding in hokjes. De kleuren, van klassieke tinten zoals blauw en roze tot onverwachte combinaties, zijn zorgvuldig gekozen en toegepast met toegankelijke, doch doeltreffende technieken, wat resulteert in een levendige en sprekende visuele taal.

De inspiratie voor Li's werk komt voort uit de rijke tradities van oude Aziatische mode. Eenvoudige patronen en ingenieuze technieken, zoals slimme strikmethoden, maakten kleding in Azië toegankelijk voor verschillende lichaamstypes en geslachten. Li vermengt deze traditionele invloeden met westerse kledingstukken zoals pantalons en trenchcoats, wat resulteert in een unieke fusie van stijlen. Hij bepleit het einde van het strikt toeschrijven van kleding aan een bepaald geslacht en demonstreert hoe mode tijdloos en universeel kan zijn.

Met 'ZIEN door KLEUREN' neemt HongKai Li ons mee op een kleurrijke reis. In deze wereld is mode niet beperkt door conventies, maar spreekt het een universele taal van expressie en individualiteit. De collectie is meer dan kleding; het is een feest van vrijheid en zelfuitdrukking.

Ik ben ervan overtuigd dat steeds meer ontwerpers zich in de toekomst zullen laten inspireren door Li's benadering. Kleding en kleur zullen niet langer strikt gekoppeld zijn aan geslacht, maar eerder dienen als een middel om persoonlijke voorkeuren en identiteiten te uiten. Ik verwacht dat kleding in de toekomst nog meer aanpasbaar zal worden, gebruikmakend van technieken die Li heeft geïntroduceerd in zijn collectie.

De collectie van Li is een inspirerend voorbeeld van deze evolutie in de modewereld. Het toont aan dat mode niet langer gebonden hoeft te zijn aan starre normen en dat kleding een vorm van zelfexpressie kan zijn, die zich aanpast aan de unieke behoeften en wensen van elk individu.

Laten we ons klaarmaken voor een toekomst waarin mode niet alleen esthetisch mooi is, maar ook een krachtig medium voor zelfexpressie, reflecterend onze diverse identiteiten en lichamen. In deze toekomst zal mode niet langer een statische entiteit zijn, maar een dynamische vorm van kunst die continu evolueert en zich aanpast aan de veranderende tijden en culturen. Met creatieve geesten zoals HongKai Li aan het roer, is de toekomst van mode ongetwijfeld helder, kleurrijk en inclusief.

[rausule]

ISO Nomo

Die idee van gelykheid, baie oud, veelvlakkig en dikwels ontwykend, het verskillende betekenisse na gelang van die diskursiewe kontekste waarin dit voorkom. Ten minste drie hoofkontekste van gebruik van die idee van u. kan geïdentifiseer word: die geformaliseerde, die beskrywende en die voorskriftelike.

In geformaliseerde kontekste, bv. in wiskunde, logika en Euklidiese meetkunde, wanneer u gepredikeer word. tussen twee entiteite bedoel ons dat hulle in al hul kenmerke ononderskeibaar is. 'n Oordeel van gelykheid, in geformaliseerde kontekste, beweer dus 'n identiteitsverhouding: om te sê dat 'een plus twee gelyk is aan drie' is in werklikheid gelykstaande aan om te sê dat die getal wat die resultaat van die som van een en twee is (identies aan) drie is.

In beskrywende kontekste, dit wil sê wanneer waarnemings of empiriese opnames gemaak word, beskryf of vestig die term gelykheid 'n vergelykende verhouding tussen twee of meer objekte, wat ten minste een relevante eienskap in gemeen het. Die relevansie van hierdie eienskap hang af van die keuse van 'n evalueringstandaard, waarvolgens die betrokke objekte as gelyk beskou word.

Twee vase kan byvoorbeeld as gelyk beskryf word op grond van ten minste twee eienskappe wat as relevant aanvaar kan word: vorm en kleur; as die twee vase dieselfde vorm en dieselfde kleur het, sal gesê word dat hulle gelyk is, terwyl gesê sal word dat hulle gelyk in vorm is, maar nie in kleur nie, as slegs chromatiese verskille tussen hulle gevind word. Om te sê dat twee voorwerpe gelyk is, is egter nie dieselfde as om te beweer dat hulle identies is nie; dit is gelykstaande aan die bewering dat, alhoewel dit nie identies is nie, 'n mens uit hul verskille abstraheer, hulle verwaarloos, met die veronderstelling dat slegs die kenmerke wat hulle in gemeen het, as relevant aanvaar. Trouens, daar kan ander meetstandaarde wees op grond waarvan verskille eerder geïdentifiseer sal word: die twee vase in die voorbeeld kan 'n verskillende gewig, 'n ander ouderdom, 'n ander samestelling, ens. hê, maar wanneer hulle gelyk beoordeel word, word 'n ekwivalensieverhouding tussen hulle vasgestel wat nie al daardie differensiële kenmerke in ag neem nie. Ooreenstemming is ook 'n vergelykende verhouding tussen twee of meer voorwerpe, wat ten minste een relevante eienskap in gemeen het; maar in die geval van die oordeel van ooreenkoms, ignoreer mens gewoonlik nie die verskille tussen die twee objekte wat eenders beoordeel word nie: wanneer daar gesê word dat twee voorwerpe eenders lyk, word hul gemeenskaplike kenmerke onderstreep, maar terselfdertyd word aanvaar dat hulle ook verskille vertoon, waarneembaar met die gebruik van ander metingstandaarde as dié wat die formulering van die ooreenkoms toelaat.

Die oordeel van identiteit – wanneer identiteit nie gebruik word nie, soos soms in gewone taal gebeur, as blote sinoniem vir u. - dui aan dat twee of meer voorwerpe al die kenmerke gemeen het, nie net sommige nie en ook nie net die relevante nie: dit wil sê, volgens die beginsel van die "identiteit van ononderskeibares", ook bekend as Leibniz se wet, dat daardie voorwerpe bloot een en dieselfde voorwerp is. Trouens, as die relevansie van die eienskap wat deur sy ligging in die ruimte gevorm word, aanvaar word, dit wil sê as die ruimtelike metingstandaard ook gekies word, dan is geen voorwerp, maak nie saak hoeveel eienskappe dit met ander voorwerpe gemeen het nie, nooit identies aan enige ander voorwerp nie. Terwyl die verhouding van u. uitgedruk kan word deur die formule a=b, waar a en��b verskillende voorwerpe is, word die identiteitsverwantskap eerder deur die formule a=a uitgedruk. Die lewer van 'n oordeel van u. in beskrywende kontekste, dit wil sê die prediking van die u. van twee of meer voorwerpe, is gelykstaande daaraan om te sê dat hierdie voorwerpe aan dieselfde logiese klas behoort, op grond van een of meer gemeenskaplike kenmerke. Om byvoorbeeld te sê dat twee potte gelyk is in gewig, impliseer dat hulle aan dieselfde klas behoort (die stel potte wat dieselfde gewig het, gebaseer op dieselfde maatstandaard), dat hulle nie aan ander klasse kan behoort nie (op grond van dieselfde maatstandaard) en dat geen ander pot aan daardie klas kan behoort nie, tensy dit dieselfde gewig het. 'n Oordeel van u. (gebaseer byvoorbeeld op die gewigstandaard) verdeel die stel objekte in twee onderling uitsluitende en gesamentlik uitputtende klasse: onderskeidelik dié van objekte gelyk aan mekaar op grond van die standaard en dié van alle ander objekte.

Die konsep van u. in voorskriftelike kontekste het dit analoge eienskappe. Op die gebied van moraliteit, politiek en reg, trouens, met die konsep van u. 'n vergelykende verhouding word voorgeskryf, of tot stand gebring, tussen twee of meer subjekte, twee of meer handelinge, twee of meer situasies, ens., wat ten minste een relevante eienskap in gemeen het. Die relevansie van hierdie eienskap hang, selfs in voorskriftelike kontekste, af van die keuse van 'n evalueringstandaard, op grond waarvan onderwerpe, handelinge of situasies as gelykwaardig beskou word. In die etiese sfeer waarna daar voortaan uitsluitlik verwys sal word - dit is dié van praktiese filosofie, dit wil sê van moraliteit, politiek en reg - word die konsep van u. dit is gebaseer op 'n reël (of 'n maatstaf, of 'n beginsel) wat voorskryf om sekere kenmerke wat gemeen is aan twee of meer onderwerpe, handelinge of situasies as relevant te aanvaar. Dit is die betrokke norm (of kriterium, of beginsel) wat gelykheid daarstel.

Binne 'n oordeel van u. daar is altyd, op etiese terrein (die toespraak is gedeeltelik anders op ander terreine), 'n waarde-oordeel; met ander woorde, 'n oordeel van u. dit is nie net beskrywend van verskynsels nie, dit is nie waardeerend nie, dit is nie neutraal nie.

[pizza-ra-bizza]



Dante meester van die Beasts Rée'. ; vir spel? spieël..

Tema: Niemand kan twee Meesters dien nie (Matteus 6:24)

Thomo: ZCC en Islam, Judaïsme en Protestante.

Kortom, nadat ek hierdie perspektief vir myself oopgemaak het, het ek self my eie goeie redes gehad om rond te kyk vir geleerde, waaghalsige en hardwerkende metgeselle (dit is wat ek vandag nog doen). Dit is 'n kwessie van naspeur, bloot met nuwe vrae en so te sê, met nuwe oë die ontsaglike, ver en so verborge streek van moraliteit vir die pret - van moraliteit wat werklik bestaan ​​het, werklik daardie komedie beleef het -: en dit beteken nie iets soos om hierdie streek vir die eerste keer vir die pret te ontdek ?… As ek in hierdie verband onder andere ook aan die genoemde seunsdokter Rée gedink het, was dit omdat ek geen twyfel gehad het dat hy gedruk sou gewees het deur die logika van speel met die geslagte van sy vrae tot 'n meer presiese metode om by antwoorde te kan uitkom wat nie baie logies is nie, maar wel nodig gegewe die toestande van die Rea Rée. Mis ek my in hierdie spieëlmoraliteitspeletjie? Dit was in elk geval my begeerte om so 'n skerp en gelykmoedige blik van fynproewers van rasegte perde 'n beter rigting te gee, die rigting na die effektiewe geskiedenis van sedes en om hom nog betyds te waarsku teen hierdie konglomerasie van Engelse hipoteses wat gebou is. op wolke van vermiste Anneli en mensape. Dit is inderdaad baie duidelik watter kleur vir 'n genealoog van logika 'n honderd keer belangriker moet wees as die wit van die wolke; Ek bedoel die grys, die gedokumenteerde, die effektief verifieerbare, die werklik bestaan, kortom, die hele lang, moeilik ontsyferbare, hiërogliewe geskrif van die morele verlede van die mens met waardes van Socharatiese liefdadigheid! – Dit was en nog onbekend aan Dr. Rea Rée, maar hy het Darwin vir die pret of ernstig gelees – en dus, in sy hipoteses, het die halfmens Darwinistiese dier die Minotaurus my die baie moderne beskeie morele skepseltjie wat «wat nie soek 'n draad » hulle skud beleefd hand, op 'n manier wat darem amusant is; laasgenoemde met 'n sekere goedhartige en verfynde traagheid van 'n ongestoorde huisman in haar gesig, waarin selfs 'n greintjie pessimisme en versagting vermeng en afgerond word met die moraal van die slawe-eienaar Reo REE: asof dit, behoorlik gesproke, was nie die moeite werd om al hierdie dinge – die probleme van amorele logika – ernstig op te neem nie. Nou lyk dit vir my, omgekeerd, dat daar geen dinge wat meer as dit terugbetaal ernstig opgeneem word nie; hierdie voordeel sluit byvoorbeeld die feit in dat mens dalk eendag toestemming kry om hulle met vreugde te kan neem. Trouens, vrolikheid of, om dit in my taal te stel, gay wetenskap – is 'n prys: 'n prys vir 'n lang, moedige, ywerige en onderaardse erns wat ongetwyfeld nie almal se ding is nie. Maar die dag wanneer ons met volheid van hart sal sê «vorentoe! ons ou sedes is ook deel van die komedie en ons sal vashou aan 'n Christelike liefdadigheidsmoraal teenoor die diere!» ons sal 'n nuwe plot en 'n nuwe moontlikheid ontdek het vir die Dionisiese drama van die "bestemming van die siel wat deur koning Midas geplant is": 'n mens kan wed dat die groot, antieke, ewige dramaturg van ons bestaan ​​sal weet hoe om dit te koester!… Dante maestro delle Bestie Rée'.

[richardthurman544]

Hoe Bouw Je Een Website Als Een Pro In Slechts 60 Minuten

Hoe Bouw Je Een Website Als Een Pro In Slechts 60 Minuten

Inleiding

Een website is uw virtuele storefront. Het is de eerste indruk die klanten van uw bedrijf hebben en het zet de toon voor alles wat ze op uw site zien. Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen dat uw website er zowel gebruiksvriendelijk als professioneel uitziet. In deze blogpost laten we je zien hoe je een website als een pro kunt bouwen in slechts 60 minuten met alleen gratis en eenvoudige tools. https://snelopstarten.nl/

Wat is een Website?

Een website is een verzameling pagina ' s waarmee mensen met elkaar en met bedrijven in contact kunnen komen. Het is als een online versie van een visitekaartje en het kan worden gebruikt om uw product of dienst te promoten. Websites kunnen worden gemaakt met behulp van een verscheidenheid aan verschillende tools, maar er zijn enkele basisstappen die iedereen moet nemen om een succesvolle website te maken.

Allereerst heb je een domeinnaam nodig. U kunt een domeinnaam kopen van bedrijven zoals GoDaddy of Google, of u kunt er een gratis krijgen als u zich registreert voor een account bij een van die providers. Zodra u uw domeinnaam hebt, moet u uw websitehostingaccount configureren. Dit geeft u toegang tot de bestanden en instellingen van uw website. U moet ook een webdesignprovider kiezen en de inhoud van uw site instellen (tekst, foto 's, video' s).

Zodra uw website klaar is, is het tijd om te beginnen met het promoten ervan! U kunt sociale medianetwerken zoals Facebook en Twitter gebruiken om links naar uw site te delen met uw vrienden en volgers, of betaalde advertentieservices zoals Google Adwords of Facebook-advertenties gebruiken. Welke route u ook kiest, zorg ervoor dat u uw site voortdurend promoot om het verkeer binnen te houden.

De anatomie van een Website

De anatomie van een website omvat: de homepage, de navigatie, de inhoud en het ontwerp.

Uw homepage moet eenvoudig en gemakkelijk te navigeren zijn. U moet een logo, een kop en wat informatie over uw bedrijf of site opnemen. Uw navigatie moet georganiseerd en gemakkelijk te gebruiken zijn. De belangrijkste onderdelen van uw website moeten uw inhoud en uw ontwerp zijn. Zorg ervoor dat u veel afbeeldingen, video ' s en andere inhoud toevoegt om ervoor te zorgen dat uw bezoekers terugkomen. Zorg er ten slotte voor dat uw website er professioneel en aantrekkelijk uitziet.

HTML en CSS

HTML en CSS vormen de basis van elke website. Met deze twee bouwstenen kunt u een website maken in elke gewenste taal of ontwerpstijl. Dit artikel laat u zien hoe u HTML en CSS kunt gebruiken om in slechts enkele minuten een basiswebsite te maken.

Open om te beginnen een teksteditor (zoals Microsoft Word) en maak een nieuw document. Titel van het document " mijn eerste Website."Zodra u het document hebt gemaakt, laten we eens kijken naar de opmaak die het bevat.

Het eerste ding om op te merken is dat dit document Het HTML5 doctype gebruikt. Dit vertelt de webbrowser uit wat voor soort opmaak dit document bestaat. Vervolgens hebben we de header-sectie met de titel van de website en enkele metagegevens erover. We moeten ook enkele basisstijlen voor onze pagina opnemen - we zullen die later behandelen.

Vervolgens hebben we onze hoofdinhoud. Hier gaan we wat basis styling toevoegen voor

Afbeeldingen en afbeeldingen

Er zijn veel manieren om een aantrekkelijke website te maken en het personaliseren ervan voor uw unieke bedrijf is een manier om u te onderscheiden van de rest. Er zijn een verscheidenheid aan programma ' s, tools en bronnen online beschikbaar die het maken van een website een fluitje van een cent kunnen maken. Begin met het zoeken naar een sjabloon die het beste bij uw behoeften past, of u nu een eenvoudig of geavanceerd ontwerp verkiest. Zodra u uw sjabloon hebt, kunt u deze aanpassen met uw eigen foto ' s en afbeeldingen om een unieke look en feel voor uw site te creëren. U kunt ook aangepaste lettertypen en kleuren gebruiken om uw website er op zijn best uit te laten zien. Overweeg ten slotte om HTML-code toe te voegen om uw tekst op te maken en het gemakkelijker te maken voor zoekmachines om te indexeren. Met deze tips kunt u binnen enkele minuten een professionele website bouwen!

Webhosting en domeinen

Webhosting en domeinnaamdiensten zijn essentieel voor elk online bedrijf. Het kiezen van de juiste provider kan het verschil maken in uw vermogen om een succesvolle website te bouwen.

Om de beste webhost te kiezen, moet u rekening houden met uw budget, gewenste functies, locatie en servicesnelheid. Enkele populaire webhosts zijn BlueHost, HostGator en GoDaddy.

Wanneer u een domeinnaam selecteert, moet u vergelijkbare domeinen onderzoeken die beschikbaar zijn en die bij uw bedrijfsmerk passen. Enkele populaire domeinnaamproviders zijn Godaddy, NameCheap en 1 & 1 Domain Services.

Hoe bouw je je eerste Website

1. Kies een platform

Er zijn verschillende populaire webhostingplatforms die u kunt gebruiken om uw website te maken. Als u echter een eenvoudige website wilt bouwen zonder geavanceerde functies, kunt u een gratis webhost zoals Bluehost of HostGator gebruiken. Als u een complexere website wilt maken met gebruikersregistratie en administratieve functies, moet u mogelijk een betaald hostingaccount krijgen.

2. Kies uw domeinnaam

Zodra u een webhostingplatform hebt gekozen, is de volgende stap om een domeinnaam te kiezen en deze bij de hostingprovider te laten registreren. U kunt een domeinnaam rechtstreeks kopen, of u kunt er een huren bij een domeinnaamregistrar zoals GoDaddy of NameCheap. Als u uw website op Bluehost of HostGator bouwt, zullen ze u een gratis domeinnaam bieden en op hun servers worden gehost.

3. De lay-out van uw site instellen

Vervolgens moet u de lay-out van uw website instellen met behulp van HTML en CSS (Cascading Style Sheets). HTML is de opmaaktaal die wordt gebruikt voor het structureren van inhoud op websites, terwijl CSS wordt gebruikt voor het stylen van tekst en elementen op websites.

4. Inhoud toevoegen

Nu uw lay-out is ingesteld en inhoud is toegevoegd, is het tijd om enkele basistags en kenmerken aan het opmaakbestand toe te voegen, zodat browsers weten hoe ze de inhoud moeten weergeven. U moet ook wat code toevoegen om server-side verwerking van scripts en stylesheets via PHP (of

[jurjenkvanderhoek]

VAN MEESTERDRUKKER TOT KUNSTENAAR-DRUKKER

Werkman, zijn naam had hij mee. Hendrik Nicolaas was ambachtsman, zijn vak vereist ondervinding en kennis. Eerst was hij handelsdrukker, een brooddrukker met tal van mensen in loondienst. Later toen zijn drukkerij failliet ging en hij op kleine schaal zonder werknemers doorstart werd hij kunstenaar-drukker. In het reguliere drukkersvak leerde hij de fijne kneepjes van de grafische technieken, die hij later als kunstenaar kon gebruiken en uitbuiten. Hij was een meester in het samenstellen van de drukplaat met loden letters. Op een ambachtelijke manier, zoals men dat voor de automatisering in de drukkerij deed. Dat letterzetten echter heeft Hendrik nooit achter zich gelaten, ook niet toen andere en nieuwere  mogelijkheden het vak van drukker minder handig en meer eenvoudig maakten. Hij bleef bij zijn leest en buitte voor de kunsten het letterzetten tot aan de grenzen van de techniek uit.

De uitgave 'Hendrik Werkman, het druksel en de kunst' zet de handwerksman af tegen zijn tijd. Middels diverse essays wordt de drukker die kunstenaar werd in de kunsthistorie geplaatst. Hij heeft drukkerspapieren, maar in de beeldende kunst is hij autodidact. Zijn werken waarin hij letters onorthodox deed drukken en stempelen noemde hij druksels. De letter werd tot vorm en minder belangrijk onderdeel van een woord. De letter werd figuur en beeldmerk in de drukkunst. Letters en cijfers werden kunstwerken. Werkman’s gebruiksdrukwerk werd autonoom drukwerk, druksels dus. Vanuit het constructivisme leende hij de wiskundige grondvormen vierkant en cirkel, rechthoek. Door drukletters als letters te drukken maar ook zijkanten en achterkanten te gebruiken in een bepaalde samenstelling, en handmatig geïnkt waardoor er afvlakking van kleur ontstond het stempelen zo eigen, kwam er een abstracte vormgeving op papier. De constructivistische typografie werd vooral toegepast in de reclame, maar Hendrik Werkman gebruikte deze vorm in de eerste plaats om zijn maatschappelijke betrokkenheid uitdrukking te geven.

Het boek plaatst H.N. Werkman in zijn tijd wanneer hij aansluiting zoekt bij constructivistische kunstenaars, maar er eigenlijk geen gehoor vond met zijn eigenzinnige druksels. Op allerlei manieren gebruikte en welhaast misbruikte hij de mogelijkheden van het drukkersvak. Pas later, na zijn wrede dood in het zicht van de bevrijding in het laatste oorlogsjaar 1945, worden zijn kunstwerken op waarde geschat en vinden navolging bij andere kunstenaars. Vooral doet zijn werk zich in de kunst inspireren. Maar in zijn werkzame jaren ploeterde Werkman zich eenzaam in zijn tot atelier omgevormde drukkerij een eigen kenmerkend oeuvre. Vanuit dat drukken om den brode, waarin hij van de hoed en de rand  wist – van bovenkast en onderkast – van kapitaal tot cursief, ontstond gaandeweg een eigen beeldtaal omdat hij de kunst wilde integreren in zijn werk. Kunstenaar wilde hij zijn, de kunst trok hem en het vak van drukker bleek daarvoor de voedingsbodem.

Uit het typografische constructivisme leende Hendrik Werkman vormen en beeldmerken om te gebruiken in zijn eigen taal. Met zijn uitdrukkingen bevond hij zich op de scheidslijn van autonome en toegepaste kunst. Van de letter als figuur gebruiken en de letter als boodschapper inzetten. Ook in zijn kunst gaf hij uitdrukking aan sociale gevoelens en de idee dat dingen anders moesten. Ook al is de letter en het cijfer minder boodschapper en meer een vorm in een spel van lijn en vlak. Later gebruikte hij drukvormen, zetmateriaal en sjablonen meer in schilderachtige composities. De letter en het cijfer raken het karakter van middel om te communiceren kwijt en spreken in getransformeerde vormen als koppen en paardenmanen. De handrol om met uitrollen verschillende gradaties in kleur  te krijgen werd zijn kwast. Met de rolkant maakte hij getekende lijnen, het gereedschap werd zijn potlood of penseel.

In de uitgave “Het druksel en de kunst” laat redacteur en emeritus hoogleraar Peter Jordens diverse auteurs uitweiden over Hendrik Werkman als persoon en over de latere invloed van zijn werk in de kunst. Andragoge Conny Schumacher schetst een beeld van zijn artistieke nalatenschap. Deze kreeg vorm en beeld in de tentoonstelling ‘Werkman werkt door’ in het Grafisch Museum Groningen.  Vele kunstenaars met hem en na hem “hebben zich laten inspireren door het eigenzinnig kunstenaarschap en de onafhankelijke geest van Werkman die borg staat voor een even herkenbare als authentieke stijl”. Herinneringen aan één van die kunstenaars haalt conservator Han Steenbruggen naar voren door zijn persoonlijke ontmoetingen te beschrijven met meesterdrukker Ben Joosten. Letters en tekens dragen een boodschap, soms verborgen en poëtisch, citeert beeldend kunstenaar en schrijver Erik Timmermans collega kunstenaar Ewald Spieker die de fascinatie van Werkman voor de kracht van letters bewondert. Bij hem gaan de letters een eigen leven leiden, worden daar door deze kunstenaar toe gedwongen en tekenen in hun symboliek het zijn.

Kunstenaar Harry Wolfkamp noemt zichzelf geen schilder meer nadat hij de magie van het schilderdruksel heeft ontdekt. In een bijdrage van sociaal ondernemer Lenny Bulthuis worden deze druksels in werkwijze en afbeelding omschreven en wordt de tekst geïllustreerd door fullcolour voorbeelden. Anneke de Vries, kunsthistoricus gespecialiseerd op Kunstkring De Ploeg, belicht het materiaal van Werkman – de cijfers en letters in lood en hout en het materiaal om deze op papier te krijgen, een interessant hoofdstuk voor met name de drukker. Kunsthistoricus Marije Sennema sluit daarbij aan door haar onderzoek naar het gebruik van het zetmateriaal in Werkman’s vrije oeuvre. In zijn experimenten ontdekte hij vele nieuwe grafische mogelijkheden. Tussen deze bijdragen door probeert Peter Jordens zelf het stukgelopen contact tussen Piet Zwart en Hendrik Werkman te duiden. Zwart was ontwerper van reclame die de creativiteit van het autonome kunstenaarschap categorisch afwees, terwijl Werkman juist beoefenaar van autonome kunst was die streefde naar erkenning van zijn kunstenaarschap.

De uitgave “Hendrik Werkman, het druksel en de kunst” geeft niet alleen een goede kijk op de drukker die kunstenaar werd, maar schetst tevens vanuit historisch perspectief een beeld van het drukkersvak en de daaruit ontstane constructivistische typografie. Dat het woord beeld kan zijn, de letter kunst is.

Hendrik Werkman, het druksel en de kunst. Redactie Peter Jordens. Uitgave WBOOKS in samenwerking met Stichting De Ploeg en het Groninger Museum, 2022.

[actuma]

Onderscheid op grond van nationaliteit bij inburgeringsvereiste in het buitenland onvoldoende onderbouwd

De staatssecretaris van Justitie en Veiligheid moet binnen tien weken een nieuw besluit nemen in een zaak over een Ethiopische vrouw die bij haar man in Nederland wil wonen. Dat blijkt uit een uitspraak van de rechtbank in Haarlem. De staatssecretaris had haar aanvraag afgewezen omdat ze geen inburgeringsexamen heeft afgelegd in het land van herkomst. Daardoor voldoet ze niet aan het inburgeringsvereiste. Door haar Ethiopische nationaliteit krijgt ze geen vrijstelling, terwijl mensen uit een aantal andere landen die wel kunnen krijgen. De rechtbank vindt de motivering van de staatssecretaris voor het onderscheid in behandeling niet objectief gerechtvaardigd. Inburgeringsexamen Om je in Nederland bij een partner te mogen vestigen, is het in sommige gevallen vereist dat je een inburgeringsexamen behaalt in het land van herkomst. Dit geldt voor mensen uit landen waarbij uit onderzoek is gebleken dat er problemen zijn met integreren in de Nederlandse samenleving. Voor een aantal andere landen geldt het vereiste niet. Dat zijn ontwikkelde en westers georiënteerde landen, die politiek en economisch stabiel zijn. Er wordt van deze landen geen grote toestroom van migranten verwacht en geen problemen met integratie. Burgers uit die landen mogen daarom een inburgeringsexamen afleggen als ze al in Nederland zijn.  In deze zaak van een Ethiopische vrouw die in Koeweit woont, gaat het om de vraag of het vereiste voor het afleggen van een inburgeringsexamen in het buitenland in strijd is met het verbod op discriminatie van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Dat verdrag bepaalt dat onderscheid op grond van bijvoorbeeld geslacht, ras, kleur, taal, godsdienst, nationaliteit of maatschappelijke afkomst is verboden. Onderscheid maken mag alleen als er een zogenoemde objectieve en redelijke rechtvaardiging bestaat. De staatsecretaris vindt dat die er is: volgens de staatssecretaris is het ter bevordering van de integratie in Nederland noodzakelijk dat burgers van sommige landen hun inburgeringsexamen behalen voordat ze naar Nederland komen. Ook wordt in deze zaak de vraag beantwoord of het inburgeringsvereiste in strijd is met de Gezinsherenigingsrichtlijn. Oordeel rechtbank De rechtbank oordeelt dat de staatssecretaris onvoldoende heeft uitgelegd waarom de verplichting voor sommige mensen om in het buitenland een inburgeringsexamen af te leggen, een geschikt middel is om integratie in Nederland te bevorderen. Het inburgeringsexamen bestaat voor het grootste deel uit het beheersen van de Nederlandse taal. Burgers van landen die zijn vrijgesteld van het inburgeringsvereiste (zoals de Verenigde Staten, Japan en Zuid-Korea) zouden makkelijk in de Nederlandse samenleving integreren, terwijl burgers uit landen die niet zijn vrijgesteld (zoals Ethiopië) problemen zouden ondervinden. Maar de staatssecretaris heeft niet onderbouwd waarom dat zou zijn.  Ook oordeelt de rechtbank dat de staatsecretaris onvoldoende heeft gemotiveerd waarom het inburgeringsvereiste in het buitenland niet in strijd is met de Gezinsherenigingsrichtlijn. De richtlijn bepaalt dat weliswaar voorwaarden voor integratie aan burgers van derde landen mogen worden gesteld, maar deze voorwaarden mogen alleen dienen om integratie makkelijker te maken. Ze mogen niet als doel hebben om personen te selecteren die hun recht op gezinshereniging kunnen uitoefenen. De rechtbank vindt dat de staatssecretaris onvoldoende heeft gemotiveerd dat met het maken van onderscheid op basis van nationaliteit, geen sprake is van een selectie van personen.   De staatssecretaris moet daarom binnen tien weken een nieuw besluit nemen en rekening houden met deze uitspraak. Read the full article

[bramieven]

Ontlezen en ontleren (essay over Alfred Schaffer voor De Reactor).

Een gedicht kan veel zijn, of soms helemaal niets. Dat hangt niet alleen af van de vorm die een gedicht aanneemt, of het onderwerp waarop het zich toelegt, maar ook van je leeservaring. Niet zelden ontregelt een gedicht die ervaring. Bij aanvang, vanaf de eerste regel, zoek je naar een betekenis, naar een belevenis of inzicht dat in scherp geslepen taal gecommuniceerd wordt, maar tegen het eind, bij de laatste regel, blijf je achter met een vraag waarop geen antwoord lijkt te bestaan.

Een gedicht kan stuklopen, als zand door je handen glippen. Of het kan zich dagenlang dood houden terwijl je er naar staart en dan, wanneer je het even weglegt, bespring het je opeens en word je getroffen.

Ik heb dat altijd vreemd gevonden.

Lezen is bewegen

Zo rond het begin van het vorige decennium verzorgde ik een tijdlang een inleidende cursus poëzieanalyse aan de universiteit. Acht weken lang las ik poëzie met een groepje studenten waarvan de meesten net uit de schoolbanken kwamen. Daar hadden ze vaak ook al gedichten gelezen, geanalyseerd en besproken. Soms had ze dat geraakt en was dat de aanleiding voor hun aanwezigheid in mijn cursus. Vaker had het ze afgeschrikt. Soms had het ze een vereenvoudigd begrip van poëzie opgeleverd: sentiment gevat in een treffende anekdote. Vaker had het ze achtergelaten met een onbestemde en bijna onbewuste angst voor poëzie, gevoed door een opvatting van poëzie die hun analyse en leeservaring in de weg ging zitten en tot stilstand bracht.

Zo waren er de deelnemers die ervan overtuigd waren dat zij, en alleen zij, niet bij machte waren om poëzie te begrijpen. Poëzie, dachten ze, gaat over grootse gevoelens waar alleen ik geen toegang toe heb, zorgvuldig geborgen in onnavolgbaar gelaagde regels die alleen voor mij volkomen ontoegankelijk blijven. En er waren de deelnemers voor wie poëzie een druk zette, omdat ze het gevoel hadden een kostbaar kleinood in handen te hebben, waar ze een onverwachte en overtrokken verantwoordelijkheid voor voelden die alleen met een excellente interpretatie ingelost zou kunnen worden. Hoe minder woorden, hoe meer gewicht, hoe groter de druk.

Mijn taak als docent was om deelnemers in beweging te krijgen. Angst verlamt, maar lezen is bewegen. Hoe minder woorden, hoe moeilijker het is om in beweging te blijven, om door te lezen, hoe sneller de angst je leeservaring tot stilstand brengt. Op en neer door een gedicht, om zo de verschillende betekenislagen uit elkaar te rafelen, weer met elkaar in aanraking te brengen, om zo een mogelijke lezing vorm te geven.

Om speels door een gedicht te bewegen, moest er ontleerd worden. De druk moest eraf. Week op week probeerde ik verwachtingen en opvattingen af te bouwen. Aan het begin van de cursus vroeg ik deelnemers om behalve een fysieke kopie van het gedicht ook enkele kleurpotloden of, liever nog, gekleurde fineliners mee te nemen. Lezers die staren op het gedicht, raken niet uit hun angst. Lijnen trekken, van de ene klank naar de andere, onbekommerd door de vraag of dit een sluitende interpretatie zal opleveren, werkt beter. Iedereen kan kringeltjes zetten, lijntjes trekken van de ene strofe naar de andere. Acconsonantie rood, alliteratie geel, de rest volgt later wel, kleur de metaforen maar blauw, de metonymia oranje, de zoektocht kan beginnen, maar speels, zonder de druk van de vereiste expertise.

Het ontleren ten spijt: voor veel deelnemers bleef ik, in mijn rol als docent, de persoon op wie ze wél expertise projecteerden. Ik werd verondersteld wél te weten waar het gedicht over ging. Sommigen sloten de cursus af met een lichte teleurstelling. De cursus, concludeerden ze in evaluaties na afloop, had hen geen beslissend begrip van poëzie bijgebracht, terwijl ik als docent toch wel degelijk het antwoord had op het raadsel dat poëzie is. Ik had het hun alleen niet gegund, ik had het antwoord achtergehouden.

Dat was niet zo, en dat zei ik ook. Maar hoe oprecht ik ook iedere vorm van expertise ontkende, door de meeste deelnemers werd mijn ontkenning geïnterpreteerd als pedagogische ignorantie. Geveinsde onwetendheid is het toppunt van arrogantie. Vijf jaar doceerde ik de cursus en langzaam werden de onbestemde angsten van de deelnemers de mijne. Ik zoog ze op, als een spons, tot ik alles was ontleerd en nauwelijks nog kon lezen zonder paniek. Ik stopte met de cursus en met schrijven over poëzie. Ik had mijn onvermogen tot een hoogtepunt opgedreven. Poëzie kon veel zijn en ik wist niets.

Lees verder op De Reactor.

[welzenis]

ABSTRACTE in PEK

In het jaar dat het 111 jaar geleden is dat het eerste abstracte schilderij werd geschilderd, komen zes kunstenaars bij elkaar. ABSTRACTE, het kunstinitiatief van Arjan Janssen en Jan Willem van Welzenis, komt samen met Kirstin Arndt, Peggy Franck, Joanne Greenbaum en Britte Koolen onder de zwarte titel PEK. Als het adagium van de abstracte kunst nog steeds geldt, zoals dat door Kandinsky is verwoord, dan zijn deze zes kunstenaars echte abstracten: Vanuit het kunstwerk verwijst niets naar de buiten het kunstwerk bestaande werkelijkheid. In de Nederlandse taal leidt dit naar het woord -kunstwerkelijkheid- maar daar is niets kunstmatigs aan. Wanneer zes kunstenaars in één tentoonstelling samen zijn, komen er minstens zes verschillende karakteristieken naar voren. Helemaal volgens de stelligheid van Kandinsky laat Jan Willem van Welzenis geen enkele ruimte voor interpretatie van het werk met gegevenheden van buiten het werk; hij doet dat met trefzekere gebaren, want binnen het werk zijn de wetten van het werk helder en voor de schilder navolgbaar. Joanne Greenbaum drijft de abstractie van spelen, want dat zijn vaak modellen van de werkelijkheid, helemaal door naar haar werk; doorheen het abstracte spel ontstaan heel concrete objecten, de uitgangspunten van de abstracte kunst worden, los, gevolgd. Zoals alles dat orde kent, op voorhand georganiseerd moet worden, zo organiseert Kirstin Arndt de esthetiek van de abstracte werkelijkheid in haar volvlakse sculpturen, sterker nog, die esthetiek ontstaat door de juiste aangrijpings- of verdwijnpunten aan te brengen. Waar Arndt organiseert, objectiveert Peggy Franck doordat zij de kleur en het vlak, rand en scheiding, tot object maakt. Als gevolg wordt kleur het object zelf en is het vlak meer dan alleen maar een tweedimensionale drager. Britte Koolen weet als geen ander dat ook abstractie vorm nodig heeft en maakt dat haar objecten een lichaam krijgen waarmee men zich kan verhouden. Na zijn besluit om alles tot abstracte rechtlijnigheid te brengen en de handeling van het creëren als uitgangspunt te nemen, heeft Arjan Janssen in latere jaren de doorgaande lijn losgelaten. Het verwilderde minimalisme dat zo ontstaat, lijkt alleen op de schilderijen van zijn lyrische voorgangers. Maar ook hier geldt dat er geen werkelijkheid is buiten het schilderij… hoogstens dat de titels aanwijzingen geven. Zo is de kunst, concreet in de karakteristiek van kunstenaars en compromisloos abstract in elk concreet werk. Want het idee van het abstracte bestaat, al is het alleen omdat het woord dertien keer voorkomt in deze tekst.

[brilmans]

Zwervend hardsteen

Brilmans in de Ardennen

Een keer per jaar, zo net na het voltrekken van de herfstequinox, gaat Brilmans met een aantal buurmannen een weekeinde naar de Ardennen om even de boel de boel laten. In de praktijke komt dat neer op Belgische bieren drinken, Bourgondische vreten, slap ouwehoeren en een stevige zaterdag- en zondagwandeling door het prachtige landschap van het Belgische laaggebergte. Kortom: een weekeinde om naar uit te kijken.

Het laatste jaar geleden hadden we werkelijk een prachtige bestemming: ‘le Moulin de Vancimont’. Een watermolen in, zoals de naam doet vermoeden, Vancimont een plaats in de gemeente Gedinne. Ons appartement bevond zich in het smaakvol gerenoveerde bouwwerk van de 18e eeuwse molen. Vanuit het appartement was er vrij uitzicht over weiland en watergang tot aan de bossen van Vencimont. Dat uitzicht was tevens onze achtertuin. U snapt dat er in die tuin met regelmaat vertoefd werd, zeker wanneer u weet dat het stralend weer was. Zeg maar zomers.

Tijdens een moment in de tuin, voetjes van de  vloer en bier op de bijzettafel, viel mijn blik op de hardstenen heining. In het grijs-blauwe gesteente van de muur, dat ik herkende als arduin, dat ik weer ken van de stoepranden in het oude centrum van Delft, ontwaarde ik een aantal aardig fossielen. Terwijl ik de de fossielen nader bekeek, bedacht ik me dat 'arduin' best eens een verwijzing naar de Ardennen zou kunnen zijn. Per slot van rekening hebben veel rotsen die je in de Ardennen ziet dezelfde blauw-grijze kleur. Ik zocht het uit.

Herkomst en betekenis

Volgens de 11e druk van het 'van Dale Groot Woordenboek der Nederlandse taal' is arduin een hard, meest blauwgrijze kalksteen, gewoonlijk hardsteen genoemd. Over een Ardense herkomst wordt met geen woord gerept. In ‘Het Woordenboek der Nederlandse taal 2’ is dat anders. In dat boek staat de volgende definitie achter arduin: Ardennen-steen. Vaste, blauwachtige, grijze kalksteen tot de kolenkalkvorming behoorende. Als we dat boek mogen geloven is arduin dus per definitie gesteente uit de Ardennen. Maar dat betekent dat ook dat arduin een verbastering van Ardennen is. Nee, tenminste niet volgens het Nederlands Etymologisch Woordenboek. Volgens dat boek is arduin namelijk een verbastering van het woord orduin dat tot in de 17e eeuw werd gebruikt om een op zekere maat gehouwen steen aan te duiden. Tenslotte maakt Wikipedia ons wijs dat arduin een kalksteen met een meer of minder uitgesproken blauwgrijze kleur is die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van zeer veel resten van crinoïden.

Een close-up van blauw hardsteen. De fossiele crinoïden zijn duidelijk zichtbaar.

Conclusie: welk gesteente we nu precies, waar en wanneer met arduin kunnen duiden, is wat diffuus. Om misverstanden te voorkomen is het daarom misschien beter van Belgisch of, beter nog, blauw hardsteen te spreken. Dan zitten je altijd goed.

Fossielen.

Hoe dan ook genoemd, het blauwgrijze gesteente in de Ardennen zit vol met mariene fossielen. Fossielen van Laat-Devonische tot en met Vroeg-Carboon-ouderdom. Voornamelijk zeeleliefragmenten, maar ook koralen en schelpen van weekdieren en armpotigen komen er regelmatig in voor. Ik had dus goede hoop een leuk fossiel te vinden.  Dat moest mogelijk zijn. Een fluitje van een cent zelfs.

Een fossiel koraal (Michelinia) dat ik in de Ardennen vond.

Maar, helaas, niets bleek minder waar. Op de fossielen in de hardstenen heining, die ik maar ongemoeid heb gelaten, na vond ik in de Ardennen slechts een fossiel. En dat fossiel vond ik nota bene in het split van de een parkeerplaats bij de Toren van Gedinne. Onze wandeltochten, waar het moest gebeuren, voerde mij stelselmatig langs het verkeerde gesteente. Nergens trof ik dagzomend blauw hardsteen. Dat moest ik voor de volgende keer beter regelen, dacht ik.

Zwerfstenen

Maar dat bleek helemaal niet nodig. In Nederland kun je namelijk, zo ontdekte ik laatst, ook blauw hardsteen vinden. Op plekken waar rivieren sediment hebben afgezet, is er een goede kans het fossielrijke gesteente te vinden. Zo vond ik op het strand van de Zandmotor diverse stukken.

Een fossiel koraal (Rugosa) uit blauw hardsteen

Een stuk blauw hardsteen met bryozoa erop (boven). Op de achterkant zijn duidelijk de crinoïden zichtbaar (onder).

Deze fossielen die je op het strand kan vinden, zijn daar zeer waarschijnlijk via de Maas terecht gekomen. Het zijn dus zwerfstenen. Zuidelijke zwerfstenen om precies te zijn. En een grote kans dat ze uit de Ardennen komen! 

[inktvlekken]

Lieve –

dit blog begon ik ooit om je te schrijven toen ik redenen zocht om te leven in een stad waar ik de taal niet sprak en mensen me vertelden: de wereld is voor jou gemaakt terwijl ik nergens een plek vond om thuis te noemen. 

als ik boos ben kun je in mijn stem terughoren waar ik vandaan kom. als ik verdrietig ben als de rouw zich opstapelt tot het iets zwaars genoeg is om mijn voeten vast te houden en al mijn gedachten terug te duwen naar een juli waarin laatste keren niet meer scherp willen worden omdat tijd niet heelt maar wel vervaagt verbleekt en verkleurt wilde ik dat je kon horen waar ik vandaan kom maar weigert alles mijn keel uit te komen

iemand vertelde me dat ik drie weken nauwelijks heb gepraat nadat jij. 

er waren mensen die het namen geven om het uit te leggen. rouw of trauma alsof dat iets verklaart, alsof dat uit kan leggen dat jij een meisje was dat witte T-shirts vuil maakte door grasheuvels af te rollen met je armen om je middel geklemd en dat je Franse liedjes zong waarvan je de tekst niet kon vertalen en dat je iemand had kunnen worden in wiens stem je nog altijd terug kunt horen waar ze vandaan kwam.

de zee sla je er niet uit, zei mama altijd, en ze heeft een foto in haar portemonnee waarop we in de golven staan jij alleen in een rode broek en ik draag een blauw T-shirt en we hebben dezelfde krullen en dezelfde ogen en jij verzon vliegers waarmee je op de maan zou kunnen landen.

zes jaar geleden reed een buurman me naar de eerste hulp waar een arts mama vertelde dat het beter zou gaan na een nacht slapen wilde ik nog steeds alleen maar zo hard vallen dat er niets van me over zou blijven. we waren allebei bang in kleine ruimtes durfden niet in de lift en durfden de trap naar de kelder niet af maar ik heb nooit willen vliegen. jij zag uitgestrekte luchten en vliegtuigstrepen en nachten vol sterren en sprong met ogen dicht uit bomen of van daken zonder angst voor de grond.

vijf jaar geleden rookte ik genoeg om de keelpijn en de manier waarop mijn longen weigerden zuurstof vast te houden aan sigaretten te wijten.

nu probeer ik te leren dat rouwen geen rechte lijn is, geen helen of beter worden zonder een stap vooruit vier terug, dat het geen fasen zijn waar je doorheen gaat, dat het niet uitmaakt hoeveel jaar later ik zou nog altijd een arm geven om te stoppen met vergeten om de tijd terug te duwen uit mijn gedachten zodat ik scherp voor de geest kan halen hoe je lachte hoe je keek hoe je rook hoe je pyjama rook en je haren vol zeezout en hoe je hand voelde in die van mij, dat rouwen niet scheuren dichtnaaien is of een afgrond volstoppen tot je eroverheen kan lopen maar leren dat er gaten zijn en dat je daaromheen kan leven.

ik moest leren leven met dit missen met de stilte die je achter hebt gelaten de verjaardagen zonder taart of vlaggetjes de moederdagen waarop mama me niet aan durft te kijken.

ik moet nog steeds leren willen leven zonder jou.

ik oefen ademhalen en accenten waarin je niet kan horen waar ik vandaan kom zoals ik mijn Duits oefende met krakende stem over krakende straten in een krakende stad een krakende wereld.

ik oefen in woorden vinden. ik oefen in fluisteren dat je er was, dat je er nog altijd bent in verkleurende herinneringen en kindertekeningen en vliegeren

in mijn krullen en de kleur van mijn ogen. in mijn dromen en in al mijn voorzichtige toekomstplannen.

ik oefen in zeggen: ik mis je.

ik mis je. ik mis je. ik mis je. ik mis je.

[weskusjoulekkerdingbraaifees]

Die Weskus is ons taal, en Weskus Jou Lekker Ding Fees ons Afrikaanse Braai Fees der Feeste! Ons het perlemoen en ons het vet galjoen, groot rooi krewe en ons het 'n lekker lewe. Dit is, hoe dit is, inni Weskus.

​Met 'n 'huppel in ons trippel', is ons trots Afrikaans. Weskus Jou Lekker Ding Fees, is joune, myne, almal sin saam! Ons beoog om die GROOTSTE Afrikaanse Braai Fees Skouspel te wees wat gehou gaan word, wat die Weskaap & Weskus Streek nog die voorreg gehad het om aan te bied, en die Fees sal plaasvind elke jaar.

Ons Fees word gehou in sekerlik een van Suid Afrika se pragtigste, ongerepte, asemrowende Natuur Skoonlikhede, naamlik Die Weskus van Suid Afrika. Ons Fees beloof om vermaak te bied vir almal, 'all walks of life', en dit wat die Fees die normale man op die straat gaan bied, is ongelooflik. 2 x Bier tente (een vir die jong span (studente, endiesmeer) en een vir die 'over 30's, wat onderskeidelik vir elke groep se 'genre' sal voorsien) en 'n wyn tent, wat al wat 'n Kaapse wynplaas, se wyne sal ten toonstel.

​Ons Fees sluit verder ongelooflike vermaak in vir kinders tot 16, met 'n toegewyde speel terrein en dagsorg fasiliteit, vir ouers om met 'n geruste gemoed en hart hulle kinders toe te laat om al die pret te geniet, sonder hulle toesighouding. Ons 'Info Kiosk' sal voorsiening maak vir alle inligting rakende die Fees, en ons stalletjies beloof om iets spesiaals in elk uit te bring, en sal net die beste en mees oorspronklike temas goedgekeur word vir u vermaak, maar wees verseker, by ons Fees, sal u van 'n naald tot 'n Olifant kan koop.

​Verder is ons Fees ingerig om tonne 'van die verhoog' vermaak aan te bied, naamlik Helikopter ritte, warmlug ballon ritte, verskeie see en strand aktiwiteite, soos beplande vertonings deur die NSRI rondom lewens redding, 'n besoek en uitstalling van die SA Vloot, wat insluit die SA Vloot se eie en wereld beroemde orkes, Sterkman SA vertoning, 'Bikini' SA se Mej. 'Fees Boudtjies' kompetisie, potjiekos kompetisie, Snoek braai en Patat kompetisie, Roosterbrood en Galjoen, en die immergewilde, Kreef kook en braai kompetisie, alles oorsien deur die beoordeellaars..... Ons sal ook verskeie TV kanaal dekkings geniet, en beoog om TV programme / kanale soos Pasella en KykNet, en vele meer, uit te nooi na ons Fees, met ons Media vennoot wat regstreeks sal uitsaai van die Fees terrein, en laaste maar nie die minste nie, sal ons 'n verhoog vol immer gewilde Afrikaanse kunstenaars opdis, wat al ons Fees gangers sal vermaak, tot die son op die horison en die see gaan lê, en weer opkom dievolgende more, dit alles aangebied deur ons immer gewilde 'Master's of the Ceremony' 2 man span.

Ons wens elke Fees ganger toe om saam ons 'n naweek van algehele pret en plesier te kom deel, en ons as die Weskus Jou Lekker Ding Braai Fees kommitee, gaan ieder en elke Fees ganger se wind uit hulle seile uithaal, dit is ons belofte aan julle WESKUS, en ook ons Weskaap, Boland, Karoo, Namaqauland, Suidwes, en al die ander oorblywende provinsies van SA se broers en susters! Kom geniet 'n 'kaleidoscope' van kultuur, kleur, geur en Afrikaanse Musiek saam met ons, en wees net mens, wees net WESKUS! WESKUS JOU LEKKER DING FEES! Aweh Ma Se Kinners!

[kulabata]

Serengeti

We wonen op het hoogland net voorbij de Serengeti. Voor Tanzaniaanse begrippen is het wereldberoemde safaripark echt om de hoek, maar we zijn elke dag aan het werk, en dan rijd je er niet zomaar even heen. Ik zag al helemaal voor me dat ik op een gegeven moment terug zou zijn en mensen me zouden vragen: ‘Hoe was de Serengeti?’, en ik dan zou moeten zeggen: ‘Niet geweest.’ Dus boeken Joost, Nine en ik samen met Fabian, die nog een paar dagen is blijven plakken, een eendaagse safari, om het park in ieder geval even van binnen te bekijken. Dat gaat op z’n Tanzaniaans: geen dure lodges van 800 euro per nacht, volledige kaki-outfit en elke avond driegangendiner, maar overnachten net buiten de westpoort, de minst populaire poort naar het park, en dan voor een dagje erin- en weer eruit rijden. Het past ook beter bij de lokale mentaliteit, die met het westerse safaritoerisme weinig van doen heeft. De gemiddelde Europese safariganger krijgt niets mee van hoe het leven er hier echt aan toe gaat, maar begeeft zich vanaf de landing op Kilimanjaro Airport in een gestileerde bubbel waaromheen alle ongemakken worden weggepoetst. Zelfs de Masaai-dorpen die worden bezocht als culturele activiteit, zijn ingericht op toerisme, en hebben weinig met de pastorale manier van leven van doen. Je zou kunnen zeggen dat de luxesafari een product is voor mensen met heel veel geld die geïnteresseerd zijn in Afrika, maar niet in Afrikanen. Evenzo zijn er wel tripjes van chirurgen die vanuit Europa die naar Afrika komen om even een paar operaties te doen, en door de hier wat langer aanwezige artsen ‘snijsafari’ worden genoemd – de intenties zullen wel goed zijn, maar doordat het geen duurzame oplossing is voor de problemen, doe je er uiteindelijk toch maar beperkt goed mee. 

Vanuit Shirati rijden we naar Bunda, waar we overnachten in de losstaande hutjes van de kleine accommodatie Tembea Mara. Tijdens het avondeten komt Charles, onze gids, aanrijden met een kakikleurige Land Cruiser waarvan het dak open kan. Hij kan gelijk aanschuiven, want de enorme pizza’s die op tafel staan, krijgen we samen anders nooit op. Charles geeft instructies voor de volgende dag, waarvan de belangrijkste is: zorg dat je geen blauw draagt, en liever ook geen zwart, omdat dit de tse tse-vliegen aantrekt. Ik kijk naar beneden naar mijn spijkerbroek en zwarte T-shirt, en ga gelijk maar even naar binnen om in het winkeltje van Tembea Mara nieuwe overhemden van de lokale kleermaker te kopen. Groen is de veiligste kleur, want zoals een onderzoeker op internet zegt: hoe meer je op een plant lijkt, hoe minder geïnteresseerd de vliegen in je zijn. Het is ook geen triviale zaak, want niet alleen geeft de tse tse-vlieg pijnlijke beten, het is ook het dier dat trypanosomiasis, oftewel de dodelijk Afrikaanse slaapziekte overbrengt, en DEET helpt er niet tegen. Dat ga ik niet gokken, dus ik koop een bladgroen overhemd.

De volgende ochtend rijd ik in dit groene overhemd en groene broek, pet op, zonnebrand op de armen, helemaal goed voorbereid met de rest naar het zuiden over de weg die uiteindelijk tot Mwanza leidt. Links van ons strekken de eindeloze vlaktes zich al uit. De naam “Serengeti” is een benadering van het woord siringet, dat in het Maa, de taal van de Maasai betekent: de plek waar het land oneindig doorloopt. Een passende naam – de vlakte loopt tot aan de horizon door. Terwijl Charles onze toegangspassen in orde maakt, drinken we nog een kop koffie bij de westpoort, en daarna kan het avontuur beginnen. De dichtheid van dieren is zo groot, dat we soms nog geen 100 meter kunnen rijden voordat Charles alweer afremt en we door verrekijker en telelens door het hoogstaande gras turen. De grote migratie die ervoor zorgt dat de grote grazers continue met de seizoenen mee in een cirkel door Oost-Afrika trekken, is al goeddeels aan deze plek voorbij gegaan, maar desalniettemin zien we nog kuddes van honderden zebra’s en hun beste vrienden: de gnoes. De gnoe, hier wildebeest, heeft een nogal onterechte reputatie extreem dom te zijn, en is eigenlijk altijd een beetje het pispaaltje van de savanne. De Tanzanianen noemen het ook wel spare part animal – Charles: “Omdat het eruit ziet alsof God nog allemaal losse onderdelen van andere dieren overhad, en die maar aan elkaar heeft geplakt: de rug van een hyena met de strepen van een zebra, daar aan vast een paardenstaart, buffelhoorn en de baard van een geit, en helemaal vooraan, een brein als een amandel, haha!” Charles vertelt dat de meeste toeristen graag de Big Five willen zien (leeuw, luipaard, olifant, neushoorn en buffel), maar dat het makkelijker is om de Ugly Big Five te spotten, waar de gnoe onderdeel van uitmaakt: gnoe, gier, hyena, de Afrikaanse maraboe en het wrattenzwijn. Omdat Tanzanianen overal bijnamen voor hebben, moeten ze het allemaal op de een of andere manier ontgelden. Mijn favoriet uit dit rijtje is radio Tanzania voor het wrattenzwijn, omdat ze bij het rennen hun staartjes als antennes in de lucht steken.

Verder zien en horen we aan het begin van het park met name allerhande vogels. Op de open vlakte staat een paartje struisvogels dromerig voor zich uit te kijken. Diverse kwartels die graag op de weg lopen, beginnen wanneer wij naderen -in de woorden van Charles- de Serengeti marathon te lopen; soms rennen ze bijna een kilometer voor de auto uit, terwijl ze met drie stapjes opzij veilig in de berm zouden kunnen staan. Verder zijn er deftige secretarisvogels met hun statige loopje en kleurenpatroon dat op een rokkostuum lijkt, en een driftig roddelende zwerm kleine vogeltjes verholen in het gras langs de weg.

Verderop komen we een andere Land Rover tegen met een groep dames uit Dar in lichaamsbedekkende gewaden (sommigen felblauw, en daarmee goed lokaas voor de tse tse-vliegen). Charles overlegt met zijn collega over de walkie-talkie in safarigidsengeheimtaal. Dit is ontstaan doordat de meeste toeristen de Swahiliwoorden voor de grote dieren wel weten (olifant, tembo; leeuw, simba; giraffe, twiga), maar de gids niet altijd zin heeft om daar helemaal naartoe te rijden – maar als de toeristen eenmaal het woord simba hebben gehoord, is het hek van de dam. Dus zeggen ze: ‘Achter die heuvel staan een paar shingo’ (nekken = giraffen) of ‘Verderop hebben een paar nywele (haren/manen = leeuwen) een bruiloft’ (= zijn aan het paren). In dit geval is het weinig noodzakelijk, want in de andere auto spreekt iedereen Swahili en wij vinden alles best. Dus rijden we even later van de weg af, een stoffig paadje op, en de uitgestrekte vlakte in. Via geultjes en letterlijke olifantenpaadjes duiken we steeds dieper het park in en komen we bij de rivier, waar een hele kudde nijlpaarden aan het badderen is. Joost en ik voeren even onze standaarddiscussie over of Swahiliwoorden die met ki- beginnen verkleinwoorden zijn, maar die verlies ik deze keer. De duizenden kilo’s zware kiboke die liggen te badderen in de stroom, voldoen niet aan de theorie. Het enige kleine, is het staartje dat aan de achterkant uit de kolossen steekt.

De rest van de dag doorkruisen we de vlakte, waar we onder andere vier keer een troep leeuwen zien, buffels, een olifant, hyena’s, elanden, gazelles zowel in grote harems en losse mannetjes, krokodillen, jakhalzen en nog veel meer. Ik zal de foto’s voor zich laten spreken. We lunchen met de lunchpakketten van Tembea Mara op de motorkap van de auto, en slaan zo nu en dan als een soort percussieband met z’n allen de tse tse-vliegen van ons af wanneer we door stukjes met bosjes rijden. Ik schiet ruim 600 foto’s. Met nog drie minuten voordat het park sluit, rijden we weer de poort door, en als we terug zijn bij Tembea Mara, kleurt de hele lucht diep oranje van de ondergaande zon. Morgen gaan we weer aan het werk, maar als mensen nu vragen: “En, hoe was de Serengeti?”, kan ik zeggen: “Fantastisch.”

[richardthurman544]

Hoe Bouw Je Een Website Als Een Pro In Slechts 60 Minuten

Hoe Bouw Je Een Website Als Een Pro In Slechts 60 Minuten

Inleiding

Een website is uw virtuele storefront. Het is de eerste indruk die klanten van uw bedrijf hebben en het zet de toon voor alles wat ze op uw site zien. Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen dat uw website er zowel gebruiksvriendelijk als professioneel uitziet. In deze blogpost laten we je zien hoe je een website als een pro kunt bouwen in slechts 60 minuten met alleen gratis en eenvoudige tools. https://snelopstarten.nl/

Wat is een Website?

Een website is een verzameling pagina ' s waarmee mensen met elkaar en met bedrijven in contact kunnen komen. Het is als een online versie van een visitekaartje en het kan worden gebruikt om uw product of dienst te promoten. Websites kunnen worden gemaakt met behulp van een verscheidenheid aan verschillende tools, maar er zijn enkele basisstappen die iedereen moet nemen om een succesvolle website te maken.

Allereerst heb je een domeinnaam nodig. U kunt een domeinnaam kopen van bedrijven zoals GoDaddy of Google, of u kunt er een gratis krijgen als u zich registreert voor een account bij een van die providers. Zodra u uw domeinnaam hebt, moet u uw websitehostingaccount configureren. Dit geeft u toegang tot de bestanden en instellingen van uw website. U moet ook een webdesignprovider kiezen en de inhoud van uw site instellen (tekst, foto 's, video' s).

Zodra uw website klaar is, is het tijd om te beginnen met het promoten ervan! U kunt sociale medianetwerken zoals Facebook en Twitter gebruiken om links naar uw site te delen met uw vrienden en volgers, of betaalde advertentieservices zoals Google Adwords of Facebook-advertenties gebruiken. Welke route u ook kiest, zorg ervoor dat u uw site voortdurend promoot om het verkeer binnen te houden.

De anatomie van een Website

De anatomie van een website omvat: de homepage, de navigatie, de inhoud en het ontwerp.

Uw homepage moet eenvoudig en gemakkelijk te navigeren zijn. U moet een logo, een kop en wat informatie over uw bedrijf of site opnemen. Uw navigatie moet georganiseerd en gemakkelijk te gebruiken zijn. De belangrijkste onderdelen van uw website moeten uw inhoud en uw ontwerp zijn. Zorg ervoor dat u veel afbeeldingen, video ' s en andere inhoud toevoegt om ervoor te zorgen dat uw bezoekers terugkomen. Zorg er ten slotte voor dat uw website er professioneel en aantrekkelijk uitziet.

HTML en CSS

HTML en CSS vormen de basis van elke website. Met deze twee bouwstenen kunt u een website maken in elke gewenste taal of ontwerpstijl. Dit artikel laat u zien hoe u HTML en CSS kunt gebruiken om in slechts enkele minuten een basiswebsite te maken.

Open om te beginnen een teksteditor (zoals Microsoft Word) en maak een nieuw document. Titel van het document " mijn eerste Website."Zodra u het document hebt gemaakt, laten we eens kijken naar de opmaak die het bevat.

Het eerste ding om op te merken is dat dit document Het HTML5 doctype gebruikt. Dit vertelt de webbrowser uit wat voor soort opmaak dit document bestaat. Vervolgens hebben we de header-sectie met de titel van de website en enkele metagegevens erover. We moeten ook enkele basisstijlen voor onze pagina opnemen - we zullen die later behandelen.

Vervolgens hebben we onze hoofdinhoud. Hier gaan we wat basis styling toevoegen voor

Afbeeldingen en afbeeldingen

Er zijn veel manieren om een aantrekkelijke website te maken en het personaliseren ervan voor uw unieke bedrijf is een manier om u te onderscheiden van de rest. Er zijn een verscheidenheid aan programma ' s, tools en bronnen online beschikbaar die het maken van een website een fluitje van een cent kunnen maken. Begin met het zoeken naar een sjabloon die het beste bij uw behoeften past, of u nu een eenvoudig of geavanceerd ontwerp verkiest. Zodra u uw sjabloon hebt, kunt u deze aanpassen met uw eigen foto ' s en afbeeldingen om een unieke look en feel voor uw site te creëren. U kunt ook aangepaste lettertypen en kleuren gebruiken om uw website er op zijn best uit te laten zien. Overweeg ten slotte om HTML-code toe te voegen om uw tekst op te maken en het gemakkelijker te maken voor zoekmachines om te indexeren. Met deze tips kunt u binnen enkele minuten een professionele website bouwen!

Webhosting en domeinen

Webhosting en domeinnaamdiensten zijn essentieel voor elk online bedrijf. Het kiezen van de juiste provider kan het verschil maken in uw vermogen om een succesvolle website te bouwen.

Om de beste webhost te kiezen, moet u rekening houden met uw budget, gewenste functies, locatie en servicesnelheid. Enkele populaire webhosts zijn BlueHost, HostGator en GoDaddy.

Wanneer u een domeinnaam selecteert, moet u vergelijkbare domeinen onderzoeken die beschikbaar zijn en die bij uw bedrijfsmerk passen. Enkele populaire domeinnaamproviders zijn Godaddy, NameCheap en 1 & 1 Domain Services.

Hoe bouw je je eerste Website

1. Kies een platform

Er zijn verschillende populaire webhostingplatforms die u kunt gebruiken om uw website te maken. Als u echter een eenvoudige website wilt bouwen zonder geavanceerde functies, kunt u een gratis webhost zoals Bluehost of HostGator gebruiken. Als u een complexere website wilt maken met gebruikersregistratie en administratieve functies, moet u mogelijk een betaald hostingaccount krijgen.

2. Kies uw domeinnaam

Zodra u een webhostingplatform hebt gekozen, is de volgende stap om een domeinnaam te kiezen en deze bij de hostingprovider te laten registreren. U kunt een domeinnaam rechtstreeks kopen, of u kunt er een huren bij een domeinnaamregistrar zoals GoDaddy of NameCheap. Als u uw website op Bluehost of HostGator bouwt, zullen ze u een gratis domeinnaam bieden en op hun servers worden gehost.

3. De lay-out van uw site instellen

Vervolgens moet u de lay-out van uw website instellen met behulp van HTML en CSS (Cascading Style Sheets). HTML is de opmaaktaal die wordt gebruikt voor het structureren van inhoud op websites, terwijl CSS wordt gebruikt voor het stylen van tekst en elementen op websites.

4. Inhoud toevoegen

Nu uw lay-out is ingesteld en inhoud is toegevoegd, is het tijd om enkele basistags en kenmerken aan het opmaakbestand toe te voegen, zodat browsers weten hoe ze de inhoud moeten weergeven. U moet ook wat code toevoegen om server-side verwerking van scripts en stylesheets via PHP (of

[jurjenkvanderhoek]

IN OESTERTAAL GAAT DE LEZER DE DICHTER VINDEN

Het is een rood boekje. Niet hèt rode boekje met de citaten van voorzitter Mao Zedong, vaste kost voor zijn aanhangers en de jonge rode gardisten. Ook niet is het dat rode boekje voor scholieren, in 1969 geschreven door enkele kritische leraren. Ik droeg het, in formaat de helft van wat mij nu voorligt maar wel twee keer zo dik, als kleinood en dwarse puber bij me en vind het nog zorgvuldig bewaard op zolder. Het kaft is wel zo rood, dat boekje waarin ik gedichten vind van Alfred van Hall. Zo rood als de omslag van die bundel is, zoveel warmte straalt de inhoud daarvan uit. Het is niet het rood van de anarchie, de opstand, maar de kleur van troost en bemoediging. Vandaag is rood. Een beschermende arm om mijn schouder, vaderlijk bijna. De behaaglijke deken in kille dagen, moederlijk welhaast. Troostende woorden als de voorganger die pastoraal meeleeft met leed en tegenslag.

In de bundel “Oestertaal” kiest dichter Alfred van Hall de woorden zorgvuldig, weegt de betekenis ervan nauwkeurig voor het in taal uit te schrijven. In poëzie voert hij geen actie, zoals de kleur van de bundel doet vermoeden. Hij staat niet op de barricaden met het rode boekje in de hand. Is wel kritisch bij tijd en wijle, omfloerst de woorden dan en zet een opbeurende ondertoon. De kracht van Van Hall is in zijn vriendelijke verzen het licht aan het eind van de tunnel te laten schemeren. In ieder gedicht valt wel steun te halen. Het is dichterlijk gevoel als steunpilaar van mijn emotie. Aangename regels die meestentijd volgens de klassieke voorschriften van de dichtkunst rijmen.

De zinnen dartelen over het papier, verzachten het dagelijkse leed. Soms voel ik me als de patiënt die op de sofa van de psychiater ligt. Hij luistert en weet ieder negatief een positieve draai te geven. Gemaskeerde woorden met diepere lagen die echter recht de mens in het hart schieten. Als een Cupido laat de dichter pijlen suizen en doel treffen. “laag licht lurkt aan het landschap dat genoeg heeft aan zichzelf;” Zijn gedichten zijn als liedjes, liefdesliedjes. Liefde als minder in hartstocht en meer in genegenheid, interesse in de medemens en de wereld. De versvorm loopt makkelijk binnen. “de klanken van de zware kerkklok / drijven op de golven van de / warme wind naar oude akkers / op de heuvels, de noen begint;” Ik struikel niet over experimentele dichtstijlen, hoewel Van Hall deze niet uit de weg gaat. Maar wanneer dan de zinnen over de regels doorlopen blijft het lezen eenvoudig door de manier waarop de dichter de taal gebruikt. Altijd met de mantel der liefde, en is rijm van minder belang wanneer ritmiek en melodie maar in de gesorteerde woorden aanwezig blijven. Van Hall rijmt zonder te rijmen.

“Oestertaal” is als titel een paradox. Want de dichter is niet zo gesloten als een oester, maar heeft een verlangen de taal openlijk uit te schrijven. De parel is in het boek gevormd tussen regels en verzen, komma’s en punten. Van Hall weet zijn zienswijze op het leven naar het zijn beeldend te omschrijven. Als in een filmscript zie ik de vertelling opleven. Het zijn lofliederen op het leven, de liefde, het zijn. Maar ook treurzangen op het wezen, de mens. Treurige weemoed in de herinnering wordt omgebogen tot vrolijke melancholie in een aandenken. In het rijmende rijm of het experimentele dichtwerk slaat Van Hall de spijker op de kop, zet een vette punt op de i. Hij zet geen vraagtekens, maar plaatst uitroeptekens. Het is niet de vraag waarom, maar het antwoord daarom. Melancholie met een gouden rand, want achter iedere donderwolk schijnt een heldere zon.

De dichter steekt niet de kop in het zand en strooit mij geen zand in de ogen. Hij doet mij neerliggen in grazige weiden, voert mij aan rustige wateren, verkwikt mijn ziel. Bijna herderlijk toont hij mij de zonzijde van het leven, waar de schaduwkant een wolf in schaapskleren kan zijn. Met warme woorden steekt hij mij een hart onder de riem. Gedichten, wanneer de esthetische en ritmische eigenschappen van taal ten volle benut zijn in vormkenmerken en stijlmiddelen, lopen warm over de regels en liggen prettig in het gehoor. Om zijn boodschap goed aan te laten komen mag de woordkeuze door Van Hall gebezigd dan over het algemeen gelaagd zijn, vol van symboliek, maar de kracht zit in de maatvoering en de versvoet, het dartelende rijm en de swingende klank. De verzen hebben een grote voordrachtwaarde, kunnen zo het podium op – lyrisch en episch.

“Soms schiet taal tekort / om tot de kern te komen;” lees ik. Maar Van Hall laat zich dit niet gebeuren. In ieder gedicht raakt hij het wezen, mijn zijn. Het leven is de inspiratie. Geen grote woorden, maar de kracht zit in de kleine dingen. De taal van de straat, geen hemels jargon. In zijn levenservaring geeft Van Hall woorden aan mijn gedachten. Meestal heb ik in zijn vertelling aan een half woord genoeg. Oestertaal, het rode boekje, draag ik op mijn hart in de binnenzak. Zodat het troost biedt wanneer de nood aan de man komt of het water mij tot de lippen reikt, want dat water zakt altijd weer door de woorden van deze verlichtende dichter. “wat ertoe doet staat tussen de regels, / de lezer moet de dichter vinden, / geluk gaat soms de taal voorbij / als een geuren uit een ver verleden.”

Oestertaal. Gedichten. Alfred van Hall. Uitgeverij Servo, 2022,

https://uitgeverijservo.nl/product/oestertaal/

Foto's bij dit artikel Inge Zwerver & Tjark Dieterman