#korkularıma dair

[hislerimeegoree]

Korkularıma dair

İnsanları kaybetmekten korkmuyorum Ben insanları kaybetmemeye çalışırken Yanlış anlaşılmaktan korkuyorum Ben duygularımı ifade etmekten korkmuyorum Ben duygularımı ifade etmeye çalışırken Anlaşılmamaktan korkuyorum Aslında şimşeklerden de korkmuyorum Ben şimşekler çakarken Yalnız ve sensiz kalmaktan korkuyorum Birden sen geldin işte Korkularım dahi ne olduğunu çözemedi Her biri farklı kenara çekildi Ve ben şimdi seni kaybetmekten korkmuyorum Seni kaybedersem eğer Kendimi de seninle kaybetmekten korkuyorum Ve sen şimdi bu korkuyu alamazsın Ne şimdi ne sonra… 11/07/2023  #E

[kendimihissetmiyorum]

Her neyse, şarkı önerir misin?

[noblessedfeelings]

Mazlum’u çok seviyorum. Gerçekten sevilmeyi hakkeden bir insan o. Ama ben belirli duyguları hissetmeden devam edemiyorum. Gerçekten zorluyorum kendimi ve zorlanıyorum ama yapamıyorum. Pes ediyorum. Belki hastayım, belki sağlıksızım. Tüm bunları kabul ediyorum ve karşı gelemiyorum. Bunu bu güzel şey ile de aşacak gücüm yok. Ne eksik bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum. Ama yapamıyorum. İstesem sonradan oluşacağını da biliyorum ama istemiyorum. Şu an istemiyorum.

Kendime çok kızıyorum. Kendimden nefret ediyorum. Bunun, Mazlum’un değerini bilmediğim, bilemediğim için. Dürüst olmak gerekirse; insan çok nankör. Insanın bu gibi konularda hiçbir tutarlılığının da olduğuna inanmıyorum. Gönlümüz ne istiyorsa onun peşinden sürükleniyoruz. Tutarlı davranışlar ve kriterler oluşturmaya çalışıyoruz ama nafile. Aslında hiçbir tutarlılık yok. Tek bir kuralımız yok. Gerçek sevgiyi beklemek ve ona ulaşmak çok meşakkatlı ve zor. Biz ya da ben bunun için çabalayacak kadar güçlü ve istekli olamıyorum. Pişman olacağımı biliyorum ama idrak edemiyorum. İdrak edene kadar da bu çukurda debelenmeye razıyım.

Çıkamıyorum. Zaten oradan çıkmış olabileceğimi nasıl düşündüm ki. Dönüp hayatına bir bak. Hala her gün mücadele ettiğin duygulara bak bi. Ne durumda olduğuna bak. Sen buradan kendin çıkmak istiyorsun, ne kadar aksini iddia etsen de. Sana yardımcı olacak bir eli tutmayı gururuna yediremiyorsun. Bunun için en dibi görmeye razısın belli ki. Yapabileceğim bir şey yok.

Beklediğin yerlerden de bir şey gelmeyecek ama sen bu süreçte Mazlum’u eğletemezin. Buna hakkın yok. Hiçbir insan hakketmiyor bunu. En çok da kendi vicdanının kaldırabileceği bir şey değil bu.

Sorular

Sonuca varmanın bir rahatlığı var ama aynı zamanda bir şüphe var. Bu hep böyle miydi? Yoksa burada kafamın bulanık olduğunu mu gösterir. Ben kendi mutluluğum düşmanı mıyım? Yoksa bu tam da kendi mutluluğum (!) için yaptığım doğru bir davranış mı?

Bundan iki hafta önce bitirmek istediğimde, sevdiklerimle konuşmak iyi gelmişti. En azından benim için bir kapı açılmıştı ve kendime dair çok şey öğrenmiştim. Şimdi de aynısı olur mu? Yoksa bundan mı kaçıyorum. Yine aynı şeyi mi yapıyorum. Sadece daha ustaca mı kaçmaya çalışıyorum.

Yoruldum. Şikayetçi değilim bu yorgunluktan bu arada. İlk defa yaşadığımı ve karar aldığımı hissediyorum. Kendimi zorluyorum. Çabalıyorum. Ama az ama çok.

Sonuç

Ben yanlış yapmaktan değil kendimi kandırmaktan korkuyorum. Korkularıma yenilmekten korkuyorum. Yerimde saymaktan korkuyorum. Hayatımın böyle çok defa içine ettim. Ama herkesin gelişme kapasitesi de farklı sonuçta. Belki bizden anca bu kadar oluyordur. Belki bizim kapasitemiz de budur cidden. Aklımı ehilleştiremedim. Duygularımı ehilleştiremedim. Bunu beceremedim henüz. Ben uzun uzun düşünerek ilerleyebilen biri de değilim ki. Negatif anlamda ilerleyerek anlayan biriyim. Bunlara sığınmak ucuz ve alçakça biliyorum ama böyle işte.

Üzgünüm.

Hoşçakal.

[betl1101]

ben seni, dünyanın bizi ayırabileceğine dair derin korkularıma rağmen sevdim ve korkularımı yaşadım

[uzaylimonalisaa]

Bana bir adım atsalar binlerce adım atacak kadar gerizekalıyım işte...

[moorlootus]

Benim kalbim annem gibi hassas ve masum, babam gibi korumacı, suskun. Ah onları ne çok seviyorum aynı ideolojiyi benimsemesek de. Dünyaları almak isterdim onlara, hiç bağırmamış olmayı, çok sarılmayı, sevgimi gerçekten gösterebilmeyi. Yine de keşke hiç doğmamış olsaydım da onların canının acıma ihtimalinin endişesini bile yaşamasaydım. Keşke onlar da hiç doğmamış olsaydı da canları bile acımasaydı. Hiç var olmamanın hafifliğiyle, bilinçsizce, boşlukta kaybolup gitseydik. Bu sebeple çocuk yapmayacağım. Hiç dünyada olmayan bir varlığa bunca acıyı, kaygıyı, endişeyi yaşatmak istemiyorum. Kalbim sıkışıyor, onunki de sıkışsın istemiyorum. Bu dünyanın en iyi yanı hiç olmamak olur ancak. Dünyadaki tek güzel gün, bütün bu pisliği örtmeye yetmiyor. Netice de insan, hiç dünyaya gelmemiş olsa dünyayı arzular mı ki?

[delikizblog00]

Hayat ne kadar acımasız zor bir yaşantı değil mi?korkuların var özgüvensizsin aşamadığın bir çok engel var insanlar olaylar, seni dışlıyorlar sen susuyorsun seni hor görüyorlar susuyorsun hep susuyorsun korkaksın çünkü seni küçük gören insanlar itiyor kabuğuna çekiliyorsun, kabuğundan çıkmaya çok korkuyorsun Onların tepkileri, aşağılamaları, küçük görmeleri

Artık bunları duymamak ve görmemek için kaçmaya başlıyorsun herşeyden herkesten uzağa kendi dünyanı inşa ediyorsun ve kaçıyorsun buda çok acıtıyor kendi dünyanı inşaa etmek ve oraya sığınmak tek başına yalnız bir başına savaşmak bunlar çok acı veriyor

Tam diyorsun güvenim geldi yapabilirsin olacak diyorsun kendine ama onlar sana yapamazsın beceremezsin nasıl yapacaksın ki? Deyip seni yıkıyorlar bununla başa çıkmak ne kadar zor değil mi? Birinin sana güvenmeyişi bunu yüzüne pat diye demesi? Bu o kadar acı ki. Sonra zaman geçiyor ve sen artık ruh gibisin hiç bir şeye hevesin kalmamış kendine olan inancın güvenin benliğinden nefret edişin... En çok da bu acıtıyor kendinden nefret etmek böyle olduğun için kendinden nefret etmek.... korkak olduğun için hep sustuğun için cesaretsiz özgüvensiz olduğun için nefret ediyorsun kendinden

Kendinden nefret ediyorsun ama kendinden nefret etmeni sağlayan herkesi herşeyi , en çok bunlardan nefret ediyorsun nefretle yaşamak zorunda kalmak bu çok acımasızca.

Halbuki bu acımasız hayatta sadece kendimiz ile değil miyiz? Kendimizi ancak kendimiz iyileştiririz çünkü kendinle olmaya kendini dinlemeye çok ihtiyacin var , kendini dinlemeye ve sevmeye çok ihtiyacın var. Olacak biliyorum bir gün kendini seveceksin herşey geçecek

[akhylsblogg]

Beni korkutan o kadar şey varken hiç biri seni kaybetmek kadar korkutmuyor...

[skinny-tr00]

[ayris0]

Seni kaybetmekten korkmayacak insanlar icin cabalama

[bitabakcilek]

Ölüm ne kadar yakın? Korkuyor muyuz?