#kunstobject

[chantalvdreijden]

Voor de oorwurm liefhebber 😉 🎼Alle duifjes op de Dam🎶 #gaatnietmeeruitjehoofd #duif #dove #duiven #art #artwork #artproject #artpiece #kunstproject #kunstobjekt #kunstobject #blackandwhite #blacknwhite #bnw #bw #bws #noir #zwartwit #lovephotography #photography #photographer #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/Ckbyn35Dg-M/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[joostjongepier]

Wat?   Caleidoscoop, Consumer’s Rest (1981) door Stiletto Studios, Black Iron (2004) door Humberto & Fernando Campana, Wire Mesh Chair (1998) door Dennis Slootweg, Solid (1986) door Heinz Landes, Double Headed Snake Chair (1999) door Niki de Sa1nt Phalle, Pavonia 91993) door Alessandro Mendini, Hairy Chair (2011) door Charles Kaisin en Bright Space

Waar?   Tentoonstelling A Chair for You in Grassi Museum für Angewandte Kunst, Leipzig

Wanneer?   2 augustus 2024

Na ruim twee uur in het Grassi Museum für Angewandte kunst te hebben doorgebracht, was ik even kunstmoe. Ik had echter een combinatiekaartje gekocht waarbij ook de tijdelijke tentoonstelling was inbegrepen. Dus besloot ik maar even het museumcafé in te duiken voor Kaffee und Kuchen om daarna innerlijk gesterkt de tentoonstelling A Chair for You te gaan bekijken. Nu moet ik zeggen dat ik stoelen niet het meest interessante onderwerp vindt om me, na een hele ochtend kunstkijken, in te verdiepen. Maar vooroordelen zijn er om onderuit te worden gehaald en dat gebeurde. Wat een geweldige tentoonstelling! Nooit in mijn leven heb ik stoelen zo als kunstobject bekeken als hier. En daar kwam nog bij dat de tentoonstelling werkelijk voorbeeldig was opgezet. Ik kwam ogen en oren te kort.

De expositie bestond uit vier ruimtes. Gelijk na binnenkomst was er een entree met enkele bijzondere stoelen en een caleidoscoop. Je keek door ronde gaten naar een wervelende, spiegelende ruimte waarin bij nadere beschouwing stoelen bewogen. Er klinkt muziek van Lou Reed. Een spectaculair begin!

De ruimte daarna werd aangeduid als Dark Space. Om er binnen te komen moest je diep gebogen door een lage doorgang. De ruimte zelf was donker en erin zweefden stoelen, als waren het sterren aan de hemel. De rustgevende muziek van Arvo Pärt (Spiegel im Spiegel) verleende de ruimte een haast meditatieve rust.

Na de duistere ruimte, kwam ik door een gordijn in de ‘Medium Space’. Mechanische, metaalachtige klanken vulden deze ruimte, waarin strakke scherpe lijnen de monochrome ruimte doorsnijden. Semitransparante wanden dragen bij aan de monochromie. De ruimte is geïnspireerd op het Barcelona-Paviljoen van Bauhaus-architect Mies van der Rohe uit 1929. Via een klein gangetje kom ik tenslotte uit in de Bright Space. De ruimte is fel verlicht en ook de muziek (Happie Chappy van Paul Reeves) draagt bij aan de lichtheid. Een eclectische verzameling kleurrijke stoelen is verdeeld over een aantal ‘eilandjes’ verspreid over de ruimte.

Op deze expositie gaat het niet om stoelen als gebruiksvoorwerp. Weliswaar zijn er genoeg stoelen die wel degelijk als zitmeubel te gebruiken zijn, maar niet alle objecten op deze tentoonstelling zijn daar voor geschikt. Sommige missen een zitting, andere zijn gemaakt van prikkeldraad of zijn beslagen met talloze spijkertjes. De stoel is op deze expositie primair een kunstvoorwerp en als bezoeker word je uitgedaagd op een heel andere manier te gaan nadenken over het concept ‘stoel’.

Hoewel veel van de namen van de ontwerpers/kunstenaars voor mij onbekend waren, zaten er zeker ook bekende namen bij zoals: Marcel Wanders, Niki de Saint Phalle, Frank Ghery en Alessandro Mendini. Maar grote of kleine namen, bekende of onbekende ontwerpers, de tentoonstelling A Chair for You is eigenlijk één groot Gesamtkunstwerk (om er maar eens een mooie Duitse kreet tegenaan te gooien). De tentoongestelde voorwerpen komen tot hun recht in een samenhang met de totale vormgeving, belichting en muzikale ondersteuning. Het geheel was een ware belevenis!

[studiodewinkel]

Kunstwerk BETWEEN THOUGHTS

Bijzonder kunstwerkje van keramiek. 'One of a kind' ! Er is er maar 1 van gemaakt! Een combinatie van schilderen, fotografie en zeefdruk op keramiek. De kunstenares Marieke Peters zoekt in haar werk naar een punt van rust. Een moment na chaos of een moment in complete stilte waarin een verhaal kan ontstaan. De manier waarop haar werk ontstaat, staat dicht bij de manier van kijken, haar visie op de wereld. Ze geeft de voorstelling een mystieke lading door methodes te gebruiken zoals weglaten, transparantie en gelaagdheid. Aan de achterzijde is een ophangmogelijkheid. Makkelijk op te hangen aan de wand of fijn neer te zetten op een wandplankje.

*Check voor prijs & meer info onze webshop --> https://www.studiodewinkel.nl/kunst/KMP051.html

Artwork BETWEEN THOUGHTS

Special ceramic work of art. 'One of a kind' ! Only 1 was made! A combination of painting, photography and screen printing on ceramics. The artist Marieke Peters searches for a point of tranquility in her work. A moment after chaos or a moment in complete silence in which a story can emerge. The way her work is created is close to her way of seeing, her vision of the world. She gives the performance a mystical charge by using methods such as omission, transparency and layering. There is a hanging option at the rear. Easy to hang on the wall or place on a wall shelf.

*Check our webshop for price & more information --> https://www.studiodewinkel.com/kunst/ENKMP051.html

#betweenthoughts #mariekepeters #kunst #dutchart #ceramics #ceramicart #handmade #uniek #OnlyOneOf #kunstobject #dutchartist #femaleartist

[regioonlineofficial]

Het kunstwerk op het Guus Dijkhuizenplantsoen in Velp is weer in ere hersteld. Verschillende onderdelen van het kunstobject waren beschadigd of beklad. Het schaakbord bestond uit kleine tegels van 10 bij 10 cm. Deze waren bijna allemaal gebroken. Ook op ander kunstobject waren tegels beschadigd. In de afgelopen weken is het schaakbord weer hersteld en voorzien van nieuwe tegels van 30 bij 30 cm. Ook zijn de kunstobjecten voorzien van een betonlook om de aangebrachte graffiti te laten verdwijnen. Guus Dijkhuizen Het plantsoen is in 2017 vernoemd naar de in 2013 overleden Velpse kunstenaar Guus Dijkhuizen. De laatste tien jaar van zijn leven woonde en werkte Dijkhuizen aan het Oranjeplein in Velp, waar hij een galerie voor hedendaagse kunst had. Toen er rond het Oranjeplein een nieuw woonwijkje werd gebouwd, zette Dijkhuizen zich in om het plantsoen te behouden als ontmoetingsplek voor jong en oud uit de buurt. Met succes: de geplande flats kwamen er niet, maar de ontmoetingsplek wel. Hollandse huiskamer Dijkhuizen pleitte ervoor het plantsoen in te richten als een gezellige Hollandse huiskamer. De Velpse kunstenaar Gerrit van Middelkoop ging met dit idee aan de slag en maakte een ontwerp met een aantal herkenbare huiskamerelementen: twee deuren met welkomstmatten, een gezelschapsspel met een lamp erboven, een vloerkleed, een vensterbank met kat en huisdieren in en om het huis. Op 11 januari 2017, de dag waarop Guus Dijkhuizen tachtig jaar zou zijn geworden, opende oud-burgemeester Petra van Wingerden samen met een aantal buurtkinderen het Guus Dijkhuizenplantsoen door het straatnaambordje te onthullen.

[mitsi-be]

Isa Genzken bouwt functieloze architectuur

Wel ethisch (kritisch) en esthetisch maar leeg en functieloos. Als lege omhulsels die aangekleed kunnen worden maar niet gebruikt. De toren als kunstobject. Doet de readymade dat ook? Opnieuw functie waarde geven maar ligt in dat geven ook niet de fout. 

[jurjenkvanderhoek]

GEDACHT EN GELEEFD, BEDACHT EN BELEEFD

Scharrelen door veld en sprokkelen in bos, langs bergen en door dalen van het bestaan. Kalm en bedaard, bijna contemplatief, beschouwend want de omgeving moet geobserveerd, bekeken en nagespeurd. Met scherp oog voor kleine geringe dingen tuurt kunstenaar Fred Geven door kreupelhout en over struikgewas. Bij omzwervingen in het woud en langs de zee, over landen en tussen sloten vindt hij schamele objecten die door mens en natuur als afval afvallen, gevallen van het zijn. Restmateriaal van leven en werken, gebruikt in onbruik geraakt. Deze materie is nog waardevol voor ogen en in handen van deze beeldmaker. Het heeft geleefd, Fred geeft het nieuw leven. De creatie reïncarneert tot recreatie. Van wat het was wordt het opnieuw is.

In aanleg doet Guus Koenraads hetzelfde, echter in een andere dimensie. Hij ziet kleuren – vlakken en lijnen, velden en grenzen, gebruikt voor gangbare uitzichten, die nieuwe indrukken maken door zijn schilderijen. Deze, die composities, benoemen de omgeving in een hogere wereld. Uitgemeten werken die op doek op paneel geschilderde lagen dragen. Elke laag met een eigen geest en betekenis. De opmaak lijkt geschetst aan de tekentafel van de architect. Deze rechtlijnigheid staat lijnrecht op het veelvormige en meervoudige werk van Fred Geven. En daardoor past het zo goed samen in deze ruimte van Kunstlokaal No.8. Het stoot elkaar af, terwijl de één het andere aanvult.

In het iets wat tot niets werd blaast Fred Geven nieuw leven. Als de schepper maakt hij levend wat dood leek. Het nieuwe dat door doelmatigheid oud werd en het toepasbare karakter verloor, brengt hij terug in de wereld van het algemeen nut. Daarvoor kan het met een kleine aanpassing ingezet worden. Transformeert de blik van de kijker ernaar van overbodig in dienstbaar. Is de verrotting, het bederf en verval, noodzaak om tot nieuw inzicht en beleving te komen. Dood doet leven. Krijgt het ding kleur aangemeten of wordt het samen geplaatst in een collage om object te worden. Van voorwerp tot individu omgevormd. Geven incarneert en belichaamt door slechts een geringe, soms wel een verwaarloosbare, ingreep toe te passen. Maar toch komt door deze onbeduidende toevoeging het hout - de stok, de bast, het plankje – tot leven op een nieuw podium. Het speelt zich een andere laag van ervaren in. Het is geleefd en wordt beleefd.

In essentie schrijft Guus Koenraads ook een nieuw script voor zijn creaties. Zijn gemaakte vlak, met acrylverf op doek, wordt gevouwen om een paneel zodat de dimensie zich schijnt door te zetten van oppervlak tot ruimte. In de schaduwen lijken de kleuren zich te mengen met de wand als drager. De objecten spelen zich een rol binnen de kosmos waar deze zich voor de uitstalling in hebben begeven. Het universum van dit lokaal is uitgemeten, afgemeten wanneer ik de deur achter me dicht doe, maar toch is het onmetelijk groot in beleving. De abstracte werken spreken door de kleuren die symbool staan voor de realiteit. De werkelijkheid krijgt in het belijnen en het betinten een andere misschien wel betere betekenis. Wat ik zie geeft stof tot nadenken. Het is gedacht om te bedenken.

De titels van de werken sturen mijn gedachten zowel bij Geven als bij Koenraads een bewuste richting in. Onbevangen kijken is er niet bij wanneer een witte punt op een plankje “de maan, het wad” genoemd is. “Grey days ending pink” wordt duidelijk een landschap bij avondlicht. De “akker” lijkt dan wel ruimte voor objectief kijken te geven, de nerven van het hout laten het plankje voor zichzelf spreken. Geven zag het zo en heeft er een overbodige toevoeging aan gegeven om het een kunstobject te laten worden, zijn handtekening eraan te geven. De naamgeving van Koenraads is dan wel meer van een diepere laag. De vierkanten en rechthoeken krijgen een vloeiende titel. Mysterieus als de werken in eenvoud raadselachtig zijn. Maar toch de bedoeling van de kunstenaar met het werk beschrijven. Daaraan kan ik wel een eigen inhoud geven, maar de zin blijft toch die woorden bevatten: “light of the past”, “heaven can wait”, “the architect”.

Het werk van Fred Geven is in beginsel afvallig, maar vindt door zijn handen een nieuwe weg naar de zichtbaarheid. Een kleine aanpassing kan de bestaansreden van het ding omvormen tot een object met waarde. Een kunstvoorwerp waaraan een prijskaartje hangt. Zo deelt Guus Koenraads de werkelijkheid in vlakken in. De lijnen lopen liniaalrecht en scheiden soorten en ruimtes. Het zijn heeft een bouwkunstig wezen. En zo is het vierkant hier rond. Is de omgeving verkaveld en krijgt uitschot gewicht. Gedacht en geleefd, bedacht en beleefd.

“Gedacht en geleefd”, werken van Guus Koenraads en Fred Geven bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Tot en met 27 november 2022.

https://www.kunstlokaalno8.nl/guus-koenraads-fred-geven/

[kunstmarktplein]

KUNST KIJKEN | KUNST KOPEN El Toro (Kees Weimer) ----- Stier van Cortenstaal Alle werken in opdracht #kunstmarktplein #kunstkijken #kunstkopen #stier #maatwerk #staalkunst #kunstobject #kunstvoorbuiten #tuinkunst https://www.kunstmarktplein.nl/kunstwerk/29887-el-toro https://www.instagram.com/p/CbMvnslqpgh/?utm_medium=tumblr

[michelrijk]

Familie portret 2.0 Een portret met een verhaal. Als je je kinderen ziet, dan zie je een beetje van jezelf in ze terug. Je eigen genen zijn zichtbaar bij je kinderen. De transparantie van het materiaal geeft dat mooi weer. Door jezelf kijken om je kind te zien. En de kinderen zien ook zichzelf terug in hun ouders. Verbondenheid met elkaar. Weergegeven door licht en transparantie. Al veranderd het licht van de dag, de familieband zal altijd zijn. —————— ✔️Andere kleuren mogelijk ✔️custom made —————— Wil je meer weten of heb je interesse, neem dan contact met me op via DM of mail: michel@rijk.studio #portret #familieportret #familie #elkaar #acrylaat #samenzijn #uniekcadeau #design #homedecor #decoration #creative #voorinhuis #kunstobject #interieurinspiratie #interieurstyling #styling #interieur123 #interieurjunkie #decorationideas #objectdesign #interieurdesign #rijkstudio (bij Vught) https://www.instagram.com/p/B_9cU6IJMr3/?igshid=60ozuypi2ez8

[x-heesy]

Kunstobject Ultra 2004 Skulptur in Groningen, Niederlande 🇳🇱

soundtrack

my sculptures Archiv

[siglindebossuwe]

KOESTER 

Om vast te houden aan die kleine momenten, herinneringen of ervaringen als je van de natuur geniet. Om nog even te kunnen koesteren.

Een kunstobject waarvan elke uniek is in zijn glazuur en/of vorm.

[zoetgevooisde]

En/of

Het illegale feestje onder de brug richting Durgerdam. Een stiekeme aankondiging via facebook. Wij fietsten samen heen. Ik was nerveus. Onderweg vroeg je me of het Engels dat je sprak in je muziek goed was. Ik zei dat je uitspraak soms wat onverstaanbaar was. Je vroeg me hoe, wat, waarom; of we eens samen konden oefenen, dat je van mij wilde leren. Voor en achter ons fietsten mensen mee met biertjes voor onderweg. 

Op het feestje parkeerden wij onze fietsen in de bosjes, los van elkaar. De muziek was grimmig, met harde bassen die elkaar afwisselden en door elkaar heen dreunden. Het laaghangende beton van de brug maakte het nog een stuk drukkender. De aantrekking was het goddeloze, het wetteloze, het bepaalde door het onbepaalde. Het duurde lang voor ik door had dat hetero’s in de grote minderheid waren. Ik had een six-pack in mijn tote-bag, de blikken stotend tegen mijn heupen. De meisjes plassend in de brandnetels. 

Ik weet niet meer wat we precies in onze neuzen hadden gestopt, maar het viel niet goed. Misschien omdat ik niet genoeg had genomen, of teveel. Misschien omdat het mijn niet al te beste gemoedstoestand versterkte. Het werkte in en ik merkte vooral een hyperfocus. De sjansende mannen. De Dr Martens schoenen aan de magere meisjesenkels. De lichtlasers op het beton. De sleutels in de kleine plastic zakjes. Jij, je heerlijke jij, pratend in een groep, lachend, je duidelijk vermakend, pratend met een meisje die ik weer een bedreiging vond. De lichtheid van het tafereel. Het schrille contrast met mij. 

De muziek die je schreef ging vrijwel uitsluitend over vrouwen. Vrouwen met wie je ooit lief en leed deelde; vrouwen met wie je slechts het bed deelde; vrouwen met wie je het lief en leed en/of het bed had willen delen. Ieder nummer een verhaal, een anekdote, een moraal. Ieder meisje met wie je praatte was de potentie voor een nieuwe muze, een nieuw kunstobject, een weg naar een mogelijke hit. Hoe vurig ik verlangde dat ik je muze was. Dat ik genoeg was.

Ik weet niet of het echt het meisje was waar ik jaloers op was, of althans, dat niet alleen. Ik weet niet of ik liever het meisje wilde zijn, of jou. Jouw succes, jouw talent, jouw wereldse. Dat ik meer van jou hield dan van mijzelf was een zekerheid. Ik wilde alles zijn dat ik niet was; alles hebben wat ik niet had. Zolang ik maar niet ik hoefde te zijn. 

Ik stond stil en observeerde je, dichtbij en ver genoeg, wat half-verschuilend achter de meute. De afstand leek te groot om te overbruggen. Niet fysiek, emotioneel. Als ik bij je ging staan zou ik je geluk verstoren. Als ik wegbleef zou je mij op den duur wel komen zoeken. Ik vroeg me af hoe lang het zou duren voordat je mij zou missen, als een soort graadmeter van jouw liefde voor mij.  

Vooral deze manier van liefde bevestigd krijgen was mij bekend. Ik dacht dat passie en liefde hetzelfde betekenden. Je hebt geen ruzie met hen die je onverschillig laten. Je huilt niet om hen die je geen pijn kunnen doen. Hoezeer ik de liefde verkeerd begreep. 

Achteraf moet het niet lang geweest zijn tot je mij ging zoeken. Het voelde natuurlijk als een eeuwigheid. Ik was een plekje buiten gaan zoeken, zittend tegen het koude, kale beton, navel-starend, tranen-biggelend. Ik was alleen, verward. Het feest en de mensen om mij heen leken meer een projectie dan een werkelijkheid die ik aan kon raken. Ik weet dat je geschrokken was toen je mij vond, in paniek, bozig. Als een ouder op een kind die de weg op is gerend zonder links-rechts-links te kijken. 

We gingen naar huis zonder doei tegen anderen te zeggen, iets wat je nooit deed. Ik was van streek. Boos om alle andere redenen dan de echte. Ik vond niet dat jij het recht had óók van streek te zijn. Mijn verdriet moest de boventoon hebben. We fietsten die ellenlange brug op. Ik zag de tegenliggers niet door mijn tunnelvisie. (Of wilde ik ze niet zien?) Ze schreeuwden naar me. De bijna-botsing maakte je nog bozer. Tot ik stikte in mijn tranen en stilstond, kuchend. 

Wat ik daar precies zei toen kan ik mij nog steeds niet herinneren. Ik ben deze avond jarenlang vergeten geweest, ergens diep weggestopt om verder te kunnen leven, wat goed lukte. Het is pas echt weer sterk boven komen drijven op een 10-daagse stilte meditatie retraite deze zomer. Laag voor laag ga je dieper naar je onderbewustzijn, tot je mistige herinneringen weer helder worden. De boeien die je vasthouden van (geestelijke) bevrijding, van objectiviteit. Je eigen aandeel in je lijden. De beelden, het trauma. Het onder ogen zien en dan leren loslaten. Jezelf leren vergeven. Alles komt en gaat. Er is alleen het nu. 

Wat ik wel weet is dat ik daar en toen het water in wilde springen, de brug af, bevrijd zijn van alles. Van jou, van de zelfhaat, van de sociale fobie, de angst, de isolatie, de afwijzing. Ik weet niet wat jij toen zei of hoe je mij thuis hebt gekregen. Volgens mij zei je later dat het alles kostte wat je in je had om dat voor elkaar te krijgen. 

Toen je mij thuis had gebracht vertrok je weer gauw, naar je eigen huis. Ik staarde naar het plafond, niet in slaap, niet wakker, op mijn rug, handen langs mijn lichaam. Een paar uur later stond je weer in mijn slaapkamer, nog meer in paniek dan op het feest. Hoe je mij vasthield alsof je me bijna kwijt was geweest. Bijna verdronken. Tegelijkertijd leek je ook wel boos dat ik daar gewoon lag, dat er niks was. Hoe ik niet snapte waarom je daar zo stond. (Huilde jij? Huilden we samen? Kon ik nog huilen?) Dat je mij had proberen te bellen maar ik niet had opgenomen, hoe bang je was geweest, hoe de gekke ideeën in je hoofd waren gekropen. 

Ik ben nog wel eens terug geweest naar die brug. Het lange, uitgestrekte water. De schitteringen van de zon, de moderne windmolens, de huisjes in de dorpjes. De vredige haast van voorbijgaande fietsers zwoegend op de lengte van het asfalt. De wind die sust op mijn gezicht; de bedruktheid op mijn borstkas.

Het nummer dat je schreef over onze break-up vind ik nog steeds moeilijk om naar te luisteren. De minutenlange intermezzo’s van je snijdende gitaar die steeds terug lijkt te komen op die ene noot. Alsof je met je hoofd tegen de muur beukt van onmacht, pijn, frustratie. Een ondertoon van het hoopvolle lonken van betere tijden. “Dit kan mijn leven niet zijn,” zei je wel eens. Ik kan jouw leven niet zijn. Het heeft een paar jaar geduurd, maar ik snap heel goed waarom je ging. Ik ben je daar nu ook dankbaar voor.

Ergens zou ik je willen laten zien hoeveel ik gegroeid ben, hoeveel ik geleerd heb. Maar dan zoek ik nog steeds naar een soort validatie van jou, en dat hoeft niet meer. Je moeder mailde mij eens dat liefde in vele hoedanigheden komt. Het spijt mij dat ik in de periode met jou vooral liefde in negatieve situaties kon ervaren. Ik hoop -en vertrouw erop- dat de liefde zich nu vooral in mooiere vormen aan je manifesteert. 

Ik weet dat je geprobeerd hebt om mij naar één van je concerten te laten komen om mij het break-up nummer live ten gehore te brengen. Als een strik om het verhaal, het werkelijke in het licht stappen, de ultieme catharsis. Ik ben blij dat ik nooit gegaan ben. Ik weet dat, door dit verhaal aan je te schrijven, ik eigenlijk hetzelfde aan je opdring. Weet dat dit nu wel uit een mooie hoedanigheid van liefde komt. Ik hoop dat het je, vijf jaar na dato, (is) (ge)lukt om alles (dit, het, mij), los te laten zonder wrok of spijt. Alleen maar dankbaarheid. Ik hoop dat het mij lukt.

[chantalvdreijden]

I spy with my little eye... 😉 #eye #artoutside #kunstobject #kunstindebuitenlucht #artwork #painted #gate #hek #creative #creatief #decoration #deoudeschool #lisse #streetphotography #straatfotografie #openmonumentendag #monument #lovephotography #photographer #photography #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/CiX3A75DDLR/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[richardwilliamsuniverse]

#Fluxus #kunstobject #deutschland🇩🇪 #colonialhouse (at Langen, Hessen, Germany) https://www.instagram.com/p/BpnINHjAeC0yROVU7CUBkfbUEuj4oWEbeOik5c0/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=59nf8hshu79m

[studiodewinkel]

STARMAN vaas.

In geheel goud of wit. Laatste showroom exemplaren te koop. Met minimale imperfecties. Voor een aantrekkelijke prijs!

Starman is een astronaut in volledig kostuum, een eerbetoon aan een iconisch moment in de geschiedenis. De eerste mens op de maan. Mooi als kunstobject in je interieur maar helemaal mooi met een bijzondere bloem er in.

*Check ze op onze site---> https://www.studiodewinkel.nl/alle/?_globalsearch=starman

#sale #starman #styling #seletti #design #astronaut #deruimte #space #sterren

[regioonlineofficial]

Na twee succesvolle edities vindt van 15 tot en met 24 augustus de derde editie van Graphic Matters Summer School plaats in Breda. Dit jaar geheel in het thema van Blow Up/Blow Out. Het programma bestaat o.a. uit vier masterclasses, begeleid door toonaangevende ontwerpers:Tools for Action, KiteLab, Damien Poulain and Steve Messam. Dankzij steun van Keep An Eye Foundation organiseert Graphic Matters elke zomer een uniek programma bestaande uit masterclasses, lezingen en excursies voor de jonge ontwerper. Het programma biedt ruimte voor zelfontplooiing, het verbreden van professionele vakkennis, het vergroten van een internationaal zakelijk én sociaal netwerk en het ontdekken van Breda en creatieve makers. Sfeerimpressie Summer School 2022. Foto: Rob Lipsius De Graphic Matters Summer School sluit aan bij actuele thema's en vraagstukken uit het werkveld. Tijdens de masterclasses gaan experts uit het vak dieper op deze thematiek in en gaat een selecte groep deelnemers drie dagen op een artistieke en inventieve manier samen met hen aan de slag. Door de masterclasses simultaan en kort na elkaar te organiseren ontstaat een bijzondere groepsdynamiek. Het programma wordt aangevuld met relevante excursies naar bijzondere ambachtslieden of lezingen door experts uit aanpalende vakgebieden. Samen met studiobezoeken bij lokale ontwerpers vormt dit een unieke belevenis. 'Blow Up/Blow Out' Economische voor- of tegenspoed heeft invloed op kunst en vormgeving. De geschiedenis laat zien dat zware tijden kunnen leiden tot uitzinnige en overdadige vormgeving. In de vier masterclasses nemen we het begrip 'inflatie' letterlijk als inspiratie. Je gaat aan de slag met het ontwerpen en produceren van 3-dimensionale opblaasbare objecten en vliegers. Opblaasbare objecten, ookwel inflatables kennen een traditie als reclame object en maken de laatste decennia een opmars als kunstobject binnen de scenography van concerten, modeshows en exposities. De vlieger kent een eeuwenoude traditie als felgekleurde folkloristische uiting van hoop, voorspoed, gezondheid en geluk. Beide zijn een aantrekkelijk medium om op de huidige tijd te reflecteren.  De masterclasses vinden plaats in De Uitvindfabriek aan de Terheijdenseweg in Breda. Deze voormalige snoepfabriek is nu een inspirerende evenementenlocatie voor jong en oud waar techniek, vernieuwing en duurzaamheid samenkomen. Tickets - early bird Graphic Matters streeft er naar om een zo divers mogelijk publiek de kans te bieden om nieuwe skills te leren, en hecht daarnaast ook grote waarde aan saamhorigheid. Deelnemers bouwen niet alleen aan hun eigen skills, maar werken ook met de andere deelnemers samen. Naast de masterclasses is er een uitgebreid randprogramma (gratis voor masterclass deelnemers).  Per masterclass zijn een vijftien plaatsen beschikbaar. Inschrijven kan t/m 2 juli. Dankzij de steun van Keep an Eye Foundation kunnen ontwerpers tegen een kleine vergoeding deelnemen aan de masterclasses. Tot en met zondag 11 juni is er een flinke early bird korting: per masterclass zijn de kosten €79,- voor studenten en €159,- voor professionals.  Programma 15 t/m 17 augustus | Masterclass van Tools for Action 15 t/m 17 augustus | Masterclass van KiteLab 22 t/m 24 augustus | Masterclass van Damien Poulain 22 t/m 24 augustus | Masterclass van Steve Messam Inschrijven kan via de website van Graphic Matters: https://graphicmatters.nl/summer-school-2023/ Over Graphic Matters De projecten van Graphic Matters laten je stilstaan bij het belang en de impact van beeldcultuur in onze maatschappij. Ze stimuleren gebruikers om de wereld kritisch te bekijken en urgente vraagstukken te benoemen. Dit doen ze met verschillende evenementen, waaronder een festival en rondreizende exposities, maar ook met de Summer School. Over Keep an Eye Foundation De masterclasses worden mede mogelijk gemaakt door Keep an Eye Foundation, een Nederlandse stichting gewijd aan talentontwikkeling die landelijk verschillende organisaties on

dersteunt. Deze gedeelde ambitie heeft geleid tot een driejarige samenwerking bestaande uit een jaarlijks aanbod van diverse masterclasses.

[kunstmarktplein]

KUNST KIJKEN | KUNST KOPEN Mannequin Maan ----- Gouden mannequin Maan, beschilderd met zwart/wit/goud . Eyecather in elk interieur. Afm. 92 cm bij 40 cm #kunstmarktplein #kunstmarktplaats #interieuridee #kantoorkunst #winkelkunst #kunstobject #mannequin #kunstkijken #kunstkopen https://www.kunstmarktplein.nl/kunstwerk/29647-mannequin--maan https://www.instagram.com/p/CbLdOiVo1Gz/?utm_medium=tumblr