#maatschappelijke betekenis

[twafordizzy]

4K-NL-L

Adriaan Lubbers (1892-1954, Amsterdam) kreeg bekendheid door zijn stadsgezichten, met name die hij maakte in de Verenigde Staten. Lubbers volgde een technische opleiding en raakte door bezoeken aan de USA gefascineerd door de imposante bouwwerken die daar verrezen. Wolkenkrabbers bestonden nog maar net en Amerika bouwde hoger en ‘mooier’. Lubbers maakte tientallen schilderijen van straten en…

[regioonlineofficial]

Kunstgebouw en VSBfonds de handen ineengeslagen en de Pitch Parade ontwikkeld. Voor jongeren in de kleine en middelgrote gemeenten is er namelijk niet altijd wat te doen in de buurt of wijk. De Pitch Parade biedt jongeren tussen de 15 en 27 jaar de kans om financiering te ontvangen voor hun culturele en maatschappelijke projecten. De Pitch Parade ging van start in Vlaardingen, en krijgt in 2024 een vervolg in 6 andere gemeenten in Zuid-Holland. Breng je idee krijg euro’s mee Of het nu gaat om het organiseren van een festival, een community garden starten, een leesclub beginnen of een ander geweldig initiatief. De Pitch Parade is bedoeld om jongeren te ondersteunen bij het realiseren van hun dromen en het maken van een positieve impact op hun buurt of wijk. Meedoen biedt jongeren de kans om zichzelf te ontwikkelen en op een positieve manier voor anderen van betekenis te zijn. De jongeren die de pitch winnen, krijgen begeleiding van Kunstgebouw en lokale partners (bijvoorbeeld een cultureel centrum) en geld van VSBfonds om hun sociale of culturele plan in de praktijk te brengen. Per gemeente is er € 5.000 beschikbaar gesteld, met een maximum van € 2.500 per project. Wat levert meedoen aan de Pitch Parade op? Deelnemers ontvangen financiële steun om het project van de grond te krijgen. Deelnemers leren andere jongeren kennen en bouwen waardevolle connecties op. Deelnemers leren om een goede pitch te geven en hoe ze een kansrijke subsidieaanvraag kunnen doen. Deelnemers kunnen hun dromen realiseren, waardoor ze een verschil kunnen maken in hun gemeenschap. Praktische informatie De eerstvolgende Pitch Parade: 17 april 2024 Locatie: Centrum voor de Kunsten in Spijkenisse Aanvang: 19.00 uur Informatie en aanmelden: www.pitchparade.nl In 2024 komt de Pitch Parade ook naar de volgende gemeenten: Capelle aan den IJssel, Rijswijk, Schiedam, Zoetermeer en Zwijndrecht. Over Kunstgebouw Stichting Kunstgebouw is de provinciale netwerk- en kennispartner voor de kunst- en cultuursector in Zuid-Holland. Kunstgebouw brengt partijen samen, deelt relevante kennis en ondersteunt bij het organiseren van cultuuronderwijs en cultuurparticipatie. Dat doen ze door intensief samen te werken met scholen, gemeenten, culturele organisaties en maatschappelijke organisaties in de provincie.  Over VSBFonds VSBfonds heeft een sociale, inclusieve en creatieve samenleving voor ogen. Een samenleving waarin mensen met verschillende achtergronden, ideeën en culturen elkaar ontmoeten, inspireren en verbonden raken. Daarom ondersteunen zij sociaal-maatschappelijke en culturele initiatieven die ervoor zorgen iedereen kan meedoen en gelijke kansen krijgt.

[joostjongepier]

Wat?   Shovel with fur (1986), Mao (1986), Forever-fietsen (2003), Rem(a)inders (2008) met detail, Sunflower Seeds (2010) met detail, I Can’t Breathe (2019) en Crystall Ball (2017) door Ai Weiwei

Waar?   Tentoonstelling Ai Weiwei – in Search of Humanity in Kunsthal, Rotterdam

Wanneer?   28 december 2023

Wie vindt dat kunst op zichzelf moet staan en geen relatie mag hebben met de actuele politieke en maatschappelijke realiteit, kan de tentoonstelling van Ai Weiwei in de Rotterdamse Kunsthal maar beter vermijden. Elk werk van deze Chinese kunstenaar verwijst naar mensenrechten, politieke machinaties, vernietiging van culturele waarden en andere geladen onderwerpen. Met In Search of Humanity heeft de Kunsthal de meest uitgebreide overzichtstentoonstelling van zijn werk tot nu toe in huis.

In New York maakt de kunstenaar kennis met moderne en hedendaagse kunst. In navolging van Marchel Duchamps gaat hij werken met ready makes. Ook deze werken zijn echter geladen met maatschappelijke en politieke betekenissen. Door objecten die niets et elkaar te maken hebben te combineren krijgen ze, geïnspireerd door het levensverhaal van de kunstenaar, een diepere betekenis. Ai Weiwei’s vader was Ai Qing, een belangrijk dichter. Als hij kritiek uit op het regime, wordt hij als ‘rechtse reactionair’ met zijn gezin verbannen. In zijn verbanningsoord ondergaat Ai Qing dagelijks allerlei vernederingen. Hij wordt gedwongen de gemeenschappelijke toiletten van het kamp schoon te maken. De in bont gehulde schep roept associaties op met het lot van de vader van de kunstenaar.

Geïnspireerd door werk van Andy Warhol schildert Ai verschillende portretten van Mao Zedong in een stijl die doet denken aan de historische propagandaposters uit de tijd van de Culturele Revolutie. Met horizontale strepen wordt de suggestie gewekt dat het werk op een goedkoop stuk golfplaat is geschilderd.

Vanaf 2003 maakt Ai Weiwei verschillende fietsobjecten. Tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw was de fiets het ultieme vervoermiddel in China. Pas de laatste decennia rukt de auto op als middel van transport, wat zware smogvervuiling in de Chinese steden tot gevolg heeft. De kunstenaar zet de fietsen, meestal van het in Shanghai gevestigde merk Forever, zo in elkaar dat ze niet langer functioneel zijn. Daarmee verwijst hij naar het Chinese volk als uniform collectief, waarin het individu nauwelijks beweegruimte heeft.

Rem(a)inders is een combinatie van de Engelse woorden ‘remainders’ (overblijfselen) en reminders (herinneringen), Ai hakt volledige fietsen in stukken van vijf centimeter. Hij beschouwt dit niet als daad van destructie, maar als een transformatie in een andere staat van zijn , waarbij het object een volstrekt nieuwe betekenis krijgt, maar tegelijkertijd ook de herinnering aan het oude in zich draagt.

Voor een project in de Turbinehal van Tate Modern in Londen liet Ai Weiwei miljoenen met de hand beschilderde porseleinen zonnebloempitjes maken. De pitjes werden vervaardigd in de stad Jingdezhen , regio Jiangxi. Deze regio staat historisch bekend om zijn porseleinproductie. Maar liefst zestienhonderd ambachtslieden waren betrokken bij het maken en beschilderen van de zonnebloempitjes. Het project verwijst naar een staat waar de bevolking wordt gezien als een uniforme massa. Tegelijkertijd benadrukt het dat ieder individu de mogelijkheid in zich draagt om te groeien en zichzelf te overstijgen. In Rotterdam is een kleine variant van Ai’s vloer van zonnebloempitten te zien.

De kritiek van Ai richt zich niet alleen op het Chinese regime. I Can’t Breathe zijn de, in het Arabisch uitgesproken, laatste woorden van journalist Jamai Khashoggi. Deze werd in 2018 vermoord in het consulaat van Saoedi-Arabië in Istanboel. De kunstenaar zet deze tekst in Arabische letters op een, in Lego uitgevoerde, Saoedi-Arabische vlag, waardoor deze verandert in een spandoek ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting.

Tijdens een verblijf op Lesbos in 2015 ziet Ai dat de kust bezaaid is met zwemvesten en boeien, achtergelaten door vluchtelingen die de Middellandse Zee zijn overgestoken. In het werk Crystal Boll vormen zwemvesten een lotusbloem. In het midden daarvan bevindt zich een kristallen bol, een verwijzing naar de toekomst die de bootvluchtelingen wacht.

[keynewssuriname]

Mentale gezondheid krijgt extra aandacht tijdens bewustwordingsmaand

Gedurende de afgelopen jaren is mentale gezondheid een groeiende prioriteit geworden. Deze realisatie wordt steeds sterker, gezien de uitdagende economische situatie waarin het land verkeert. Dit heeft als gevolg dat de levenskwaliteit van burgers steeds vaker onder het optimale begint te liggen, wat ook leidt tot verslechtering van de mentale gezondheid. Het ministerie van Volksgezondheid heeft oktober uitgeroepen tot maand van de mentale gezondheid. In dat kader vertelt Tatiana Ashruf, coördinator Mental Health bij het ministerie op 22 september 2023, meer hierover. De Mental Health coördinator zegt in gesprek met de Communicatie Dienst Suriname dat het van belang is dat er gewerkt wordt aan de mentale gezondheid van Surinamers, in het bijzonder de jongeren. Gedurende de maand oktober zal er dagelijks promotiemateriaal uitgezonden worden. Hiermee wordt getracht de connectie tussen mentale gezondheid en andere delen van het leven, zoals voeding en sport, naar voren te brengen. Er zal worden samengewerkt met verschillende organisaties, met name de Surinaamse Voetbal Bond en stichting Alzheimer Suriname, maar ook met maatschappelijk werkers, artsen en religieuze leiders. Daarnaast wordt tijdens de bewustwordingsmaand ook de Suïcide Surveillance opgestart. Het doel hiervan is om de factoren voor zelfdoding na te gaan en te werken aan preventie. Ashruf geeft aan dat het ministerie van Volksgezondheid en het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij momenteel bezig zijn de toegang tot verdelgingsmiddelen te verminderen en alternatieven te bieden die de productiviteit in stand houden, zonder dat mensen er schade aan lijden. Verder is een Mental Health Fair in de planning die voornamelijk gericht zal zijn op de adolescenten. Het gaat om een beurs waar informatie wordt gegeven over de betekenis van mentale gezondheid en hoe ze vorm kunnen geven aan hun eigen veerkracht ofwel het omgaan met tegenslagen en zoeken van steun. “Gerelateerd daaraan zullen we ook een artiest aantrekken die op een creatieve manier bezig zal zijn met de jongeren”, stelt coördinator Ashruf. Ze legt uit dat jongeren op deze manier een kunstwerk kunnen creëren dat uitbeeldt wat mentale gezondheid voor hen betekent. De beurs is gepland voor 28 oktober 2023. Read the full article

[rikwintein]

Bijnamen

Laatst ontlokten gedachten over bijnamen bij de piot een hevig grinniken. Bijnamen, cognomen, epitheta zijn van alle tijden. Elke bespiegeling over hun gebruik en hun betekenis leidt naar een labyrint met de complexiteit dat zich enkel laat evenaren door het maatschappelijk weefsel of het menselijk lichaam. In beginsel is het allemaal vrij simpel. Met elke bijnaam kan het twee richtingen…

[art-pedagogy-society]

call for papers handboek Kunst en Educatie

Thema’s en kwesties in kunst en educatie

De publicatie wordt uitgeven door Borgerhoff & Lamberigts.

Het handboek wil bijdragen verzamelen waar de relatie tussen kunst, educatie en de samenleving wordt onderzocht. Wat is de rol van het onderwijs in de kunsten, maar ook wat kunnen de kunsten betekenen voor het onderwijs?

We willen deze vragen onderzoeken in het licht van hedendaagse maatschappelijke kwesties (zijnde groeiende ongelijkheden tussen arm en rijk, ecologische catastrofes, vergrijzing van de bevolking, de vermarkting van de samenleving, (de-)kolonisatie, standaardisatie…) en actuele evoluties in kunst en educatie.  Het gaat hierbij om vraagstellingen naar de toekomst van de kunstschool en het (deeltijds)kunstonderwijs, de betekenis en toegankelijkheid van kunst als basisvorming voor iedereen, maar ook om vragen naar het belang van nieuwe of alternatieve ruimtes om artistiek na te denken en andere samenlevingsvormen met menselijke en niet-menselijke inwoners uit te proberen.

Naast theoretische analyses, verwelkomen we in het bijzonder reflectieve bijdragen van artistiek – educatieve praktijken die dergelijke vragen inzichtelijk maken en onder de aandacht brengen. Deze analyses en praktijken kunnen vertrekken vanuit de school en het kunstonderwijs zelf, maar kunnen ook verwijzen naar de amateurkunsten, museale praktijken, publieksbemiddeling of alternatieve circuits. We focussen niet alleen op westerse praktijken, maar hopen ook analyses van niet-westerse praktijken op te nemen in het handboek.

Voor wie is het handboek? 

Het handboek wordt eerst en vooral gemaakt voor studenten als essentieel studiemateriaal om het opleidingsonderdeel Inleiding in Kunsteducatie te doorlopen. Buiten het kader van het vak kan het boek ingezet worden als onderzoeksliteratuur in de praktijk van de student. Het boek kan zowel tijdens de verdere opleiding als na afstuderen een waardevol referentiepunt blijven.

Het handboek kan door wisselende docenten van het opleidingsonderdeel gebruikt worden als studiemateriaal tijdens contactmomenten en als bijkomende literatuur. De docent onderzoekt met een selectie uit de bijdragen een vraagstelling ten aanzien van kunst, educatie en de samenleving. In die zin is het niet noodzakelijk om het boek in zijn volledigheid of volgens een vaste continuïteit te hanteren. Het handboek geeft de docent de gelegenheid een lessenreeks te cureren. 

Het handboek kan ook autonoom bestaan en een interessante bron zijn voor andere (externe) opleidingen, instellingen en geïnteresseerden. 

Het opleidingsonderdeel Inleiding in Kunsteducatie: 

Het opleidingsonderdeel Inleiding in Kunsteducatie wordt ingericht als algemeen vak van 6 studiepunten voor alle academische LUCA-opleidingen in 2BA en de educatieve master. De contactmomenten vinden plaats in een variabele vorm afhankelijk van de campus en worden verzorgd door diverse docenten en gastsprekers. ECTS-fiche

Doe een voorstel 

Formuleer een abstract van 500 woorden waarin je een kwestie of thematiek voorstelt en kort toelicht. Geef ook aan in welke vorm je de beoogde educatieve of artistieke praktijk wil presenteren. 

De deadline is 1 maart 2023. Mail een pdf- of wordbestand door naar maureen.magerman@luca-arts.be

Het aangestelde leescomité maakt de selectie zo snel mogelijk bekend. 

Meer informatie kan je bekomen bij de leden van het kernredactieteam:

Dr. Nancy Vansieleghem (nancy.vansieleghem@luca-arts.be)

Dr. Thomas De Baets (thomas.debaets@luca-arts.be)

Maureen Magerman (maureen.magerman@luca-arts.be)

[saibhaktabrasill]

#Dutch 27.feb.23 Studenten dienen het grote belang van dienstverlening te beseffen voor de bewustwording van God. Het geeft betekenis en zin aan je leven. De eerste vereiste voor dienstverlening is uitschakeling van het ego. Onzelfzuchtige maatschappelijke dienstverlening levert goddelijke genade op die je kracht kan geven. Studenten! Niets anders dan de genade van God zal je lang bijstaan. Koester vertrouwen in deze nooit afnemende bron van kracht en steun. De beroemde worstelaar King Kong, die een snel rijdende auto kon stoppen, stierf in een auto-ongeluk! Dat laat de beperkingen van spierkracht zien. Hoeveel koningen hebben de aarde verlaten zonder een spoor van hun rijkdom of kracht achter te laten? Stel de ontwikkeling van toewijding aan God niet uit. Begin God te dienen door dienstverlening aan je medemensen. Elke dienstverlening, hoe klein ook, is een dienst aan God. - Sathya Sai Baba, 24 juli 1983, toespraak 18 © Vertaling Sathya Sai International Organisation – Nederland Hoe meer je God dient, hoe meer vreugde je zult ervaren. - Baba #sathyasai #saibhakta #sathyasaibaba #saibaba https://www.instagram.com/p/CpKoKRzuf3V/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[actuma]

Arnon Grunberg ontvangt Johannes Vermeer Prijs 2022

Schrijver Arnon Grunberg heeft de Johannes Vermeer Prijs 2022 ontvangen uit handen van staatssecretaris Gunay Uslu van Cultuur en Media. De Johannes Vermeer Prijs is de Nederlandse staatsprijs voor de kunsten. De jury, onder leiding van Andrée van Es, noemt Grunberg een ‘sterk denker en een moedig schrijver’, die behoort tot de meest veelzijdige en invloedrijkste kunstenaars van dit moment.  Staatssecretaris Uslu: “Arnon Grunberg geeft zich vol overgave aan de literatuur, en eigenlijk aan álles wat hij doet. Die toewijding is aanstekelijk. Bovendien ontregelt zijn werk, het houdt je scherp. Met zijn literaire analyses in alle verschijningsvormen beziet hij de zaken vanuit zijn eigen, originele, perspectief, vanuit de wereld van Grunberg. Het werd hoog tijd dat een schrijver de Johannes Vermeer Prijs zou winnen. En het is wat mij betreft volkomen terecht dat Arnon Grunberg de eerste is. ” De jury, onder voorzitterschap van Andrée van Es, koos unaniem voor Arnon Grunberg. “Een auteur die op geheel eigen wijze urgenties en thema’s in het maatschappelijk debat bevraagt en zich daarbij onbevooroordeeld geïnteresseerd toont in de intenties van een ander. Iemand die zich langs zogeheten hokjes of politieke trends beweegt en een inspirerende rol van betekenis speelt voor jonge kunstenaars. Als schrijver heeft hij een eigen, onnavolgbare stem: na drie zinnen weet je dat hij aan het woord is, en dat is een zeldzame kwaliteit.” Nederlandse staatsprijs voor de kunsten De Johannes Vermeer Prijs is de Nederlandse staatsprijs voor de kunsten die jaarlijks wordt uitgereikt, en bestaat – naast een bokaal - uit 100.000 euro. De winnaar mag dat besteden aan een speciaal project op zijn of haar werkterrein. De Nederlandse regering heeft de prijs in 2008 ingesteld om uitzonderlijk artistiek talent te eren en te stimuleren. Hij kan worden toegekend aan in Nederland werkende kunstenaars uit alle artistieke disciplines. Eerdere winnaars zijn beeldend kunstenaar Natasja Kensmil, operaregisseur Pierre Audi, filmmaker en schrijver Alex van Warmerdam, fotograaf Erwin Olaf, beeldend kunstenaar Marlene Dumas, architect Rem Koolhaas, grafisch ontwerper Irma Boom, componist en regisseur Michel van der Aa, beeldend kunstenaar en filmregisseur Steve McQueen, modeontwerper Iris van Herpen, violiste Janine Jansen,  theatermaker Ivo van Hove en fotograaf Rineke Dijkstra. Bron: Rijksoverheid; foto: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/ Read the full article

[dagboekliesa3d]

09/05/2019

- Ik voel me heel moe de afgelopen dagen. Ik slaag er wel in om mijn huishoudelijke taken uit te voeren, maar achteraf voel ik een conflict tussen enerzijds nood hebben aan rust en iets licht doen zoals TV kijken of gamen, en iets nuttig te doen zoals schrijven, tekenen, lezen, bakken, wandelen.. ook omdat ze dit geven als advies om mentaal gezonder te worden. Ik zou net lief voor mezelf moeten zijn en mezelf dit gunnen (zoals ik een beste vriendin zou adviseren) maar het blijft moeilijk om tegen die drang naar productiviteit in te gaan. Mede omdat dat vaak hetgene is wat me energie geeft.
 - Ik slaap tegenwoordig lang, wat maakt dat ik mezelf snel schuldig voel als ik na 3 uur werk als zou rusten. Maar dat is gewoon het maatschappelijk beeld dat me dat beeld geeft (mensen die 8u per dag werken zijn daarom niet beter)
 Ik probeer me te focussen op mijn noden dan wat anderen van mij verwachten.. maar het blijft moeilijk.
 - Sinds de laatste afspraak bij de psychologe heb ik een soort klik gemaakt, waardoor ik eindelijk definitief de hoop heb opgegeven dat mama me ooit zal geven waar ik nood aan heb, nl. erkenning van het onrecht dat mij is aangedaan, en dat ik met mijn toenadering alleen maar verwarring zaai en nooit de echte problematiek zal raken omdat ze het niet begrijpt. Alsof ik enkel de buitenmuur raak. 
Daardoor ga ik nu ook alles zien als een vulling om die leegte op te vullen, maar het nooit aan mijn verwachtingen zal voldoen, dat die dingen mij maar tijdelijk gelukkig maken, maar nooit aan mijn verwachtingen zullen voldoen, bv:
 - een huis met tuin: ik wil wel ooit een tuin, maar wat maakt dat ik dan wél ga tuinieren? Ga ik dan wel vaker naar de IKEA willen en een mooi interieur opbouwen zoals op Pinterest? Wat als daar evenveel verbouwingslawaai is?
 Ik ben hier niet ongelukkig, maar het kan wel beter.. Wat een risico is.
 - een kat: een huisdier zou erg helpen tegen eenzaamheid, maar wat als ik soms niet tegen de prikkels kan, of angstiger word ’s nachts? Flor heeft ook moeite van die uit de slaapkamer te weren, terwijl ik toch 1 prikkelvrije ruimte wil..
 - vrienden/emotionele connecties: nieuwe mensen ontmoeten wil ik nu echt niet, het voelt niet goed. En bij de mensen waar ik me goed bij voel, daar geraak ik verslaafd aan het contact en wil ik bij wijze van spreken niet meer weg. Alsof ik nooit genoeg connectie voel. Is dat dan wel goed?
 - partner: afgelopen weken hadden Flor en ik meerdere ruzies over onze incompatibiliteit voor bepaalde zaken zoals mijn dringende emotionele noden vs zijn nood aan me-time.
 Soms geloof ik dat een ondernemend iemand zou helpen (maar die zou minder begrip hebben voor mijn HSP)
 Daardoor heb ik vaak twijfels of er niemand beter voor mij is, maar dit kunnen evenwel te hoge verwachtingen zijn vanwege het gemis aan empathie van vroeger, en dat ik nooit tevreden ga zijn, of zelfs zelfsabotage.
 Maar dat er eigenlijk niemand beter voor mij is dan Flor, en dat mijn issues de relatie vooral vertekenen: misschien hadden we zonder mijn issues nooit problemen. Ik zou in eerste instantie aangetrokken willen worden tot iemand met een veilige hechting en zelf gewoon zelfstandiger zijn.
 - Ik heb altijd dat idee gehad dat ooit al mijn angsten, innerlijke conflicten, gebrek aan skills als sneeuw voor de zon zou verdwijnen eens ik de waarheid kende. Dat ik even makkelijk dingen zou ondernemen als Myra en “gewoon zou doen”.
 Maar het ziet er naar uit dat ik nog vele jaren ga rondlopen met die tekorten. (2022: HA!) En zelfs als mijn wonden geheeld zouden zijn, zou ik dan wel stappen ondernemen die me evenwel nog ongelukkiger kunnen maken? Misschien is het een kwestie van dankbaar te zijn en blij met wat ik heb, dan alsmaar beter te willen?
 Momenteel voel ik niet veel betekenis meer in mijn leven.. Wat als dat nooit meer terugkomt?
 - Ik wil nog graag comics maken en deze delen, maar ik voel dat ik geen kans meer heb om mensen te bereiken met het huidig algoritme. Misschien ga ik dan ook alsmaar meer likes en volgers willen en nooit verzadigd voelen, door die dopamineshots. Wat wil ik er ook mee bereiken door het te delen? Zodra ik nadenk over de gevolgen, zie ik het nut er niet van in. Maar de drang is er wel nog. 
- Ik wil ook wel mensen helpen maar weet niet hoe.. Door mensen aan het lachen te brengen met comics? Door verzorgende te worden? (Liefst bij mensen die er bewust van zijn)
 Opruimen voor anderen lijkt me wat, maar dat is poetsvrouw en daar zie ik de andere taken niet zitten, eenmalige opdrachten lijken me toffer (misschien aan loopbaancoach vragen?)
 - Momenteel wacht ik ook op een mail van de psychologe op een nieuwe afspraak, gezien ze laatste keer ziek was. Daardoor heb ik nu ook minder een houvast. 
- Ik zou kunnen buiten komen, naar de cinema, naar concerten, uit eten maar momenteel spreekt me dat echt niet meer aan.
 In sociaal contact met vreemden heb ik precies ook echt geen zin. 
- Ik heb echt eerder een stand-by psychologe nodig die ik kan inroepen wanneer ik het nodig heb, maar die mij niet nodig heeft. Van een connectie zou ik willen kunnen verwachten dat die alles laat vallen voor mij, maar dat kan niet, ik zou dat ook niet kunnen bij die ander. Ik mis misschien niet echt iemand, toch niet nu. Het is enkel heel zwaar op de kritieke emotioneel afhankelijke momenten..
 - Ik droom ook al 2 weken heel intens, en al 2 keer waarin ik op een kwetsbaar moment (zijnde in ondergoed of terwijl ik mijn broek optrek) word bekeken of tentoongesteld waarop ik me erg onzeker voel, als ik versus de rest van de wereld. Dat ik er vooral ben om ten schande te worden gesteld en waarop neergekeken wordt.
 Die dromen zorgen er wel voor dat ik zo weinig energie heb overdag.


[jurjenkvanderhoek]

DE DELICATESSENWINKEL VAN MARTHE ZINK

Mijn neus druk ik plat tegen de koude etalageruit. Mijn warme adem, heet van verrukking door wat mijn ogen zien, legt matte wolken wasem tegen het raam. De nevel van condens ontneemt mij welhaast een ruime blik op het uitgestalde achter het glas. Dus knijp ik mijn oogleden tot spleetjes om beter te kijken en scherper te zien. Wat ik zie tergt elke fantasie, mijn voorstellingsvermogen is ontoereikend het zichtbare tastbaar te maken. Ik raak verward van lust en door wellust. De lekkernijen van deze delicatessenzaak, de snoepwinkel om de hoek, staan en liggen smaakvol opgetast in en op welgevormde vitrines en glanzende etagères. 

Mijn mond valt open van verbazing en verlangen, een straaltje vocht loopt van mijn lippen over mijn kin en druipt op de ruit. Ik verlekker me hebberig aan wat ik zie. Het is waarneembaar, maar onaanraakbaar. Mijn tong proeft denkbeeldig het palet van smaken zoals een slang met gespleten tong de geur van haar omgeving bepaald. Ik ben weer die kleine jongen, een zoetekauw en dat dropventje, en ik laat me verleiden door al dat schijnbaar heerlijke onbereikbare snoepgoed. Ik zou een steen oppakken en de ruit breken om als een plunderaar te graaien in al die flonkerende heerlijkheden. Maar iets weerhoudt me die moed op te brengen.

Die stemming, die van deze kleine jongen vastgeplakt aan de etalageruit, geeft mij het boek met de wervende titel “Charcuterie in het vizier”, tekeningen en gedichten van Marthe Zink. “Vanuit mijn vier paar ogen kijk ik je verlekkerd aan / Voorzichtig tracht ik je te proeven / Na een lik of twee, / beland je beslist niet in de bruinkoolgroeven / Integendeel je kriebelt mijn keel” Marthe Zink tekent mij pracht en praal voor in een schijnbaar onlogische context. Een gelaagde droomwereld waaraan ik een ogenblik moet wennen. De heerlijkheden liggen opgestapeld in grafiet en acryl op papier, in woorden en regels gedrukt. Vormen een collage van symbolen, waardoor werkelijkheid een abstract geheel wordt. Wat ik zag achter de ruit en zie in de uitgave is imaginair, hoewel het in realiteit aanwezig en hier samengebracht  is.

In de etalage kon ik niets met de handen betasten, alleen de blik gaf me vermogen te voelen. Door het boek kunnen mijn ogen de platen bevingeren, mijn emotie kan de composities aanraken. Ik doorvoel de zin, hoewel weerzin me soms opbreekt. Marthe Zink brengt vormen samen uit de werkelijkheid, die een onwerkelijk spel met mijn denkwereld spelen. Wat ik zie in de voorgeschotelde schouwspelen tergt mijn gedachte waarheid. "Alledaagse objecten, gebeurtenissen en ervaringen verbindt ze aan onderbewuste ondervindingen en gevoelens die ze tijdens het werk aan de oppervlakte laat komen", schrijft auteur/curator Alex de Vries in zijn voorwoord. "De werkelijkheid die ze kijker en lezer voorhoudt in haar tekeningen en gedichten is lichtvoetig, maar ook verontrustend; humoristisch en beklemmend, maatschappelijk en mythologisch."

Terwijl de pierrot de aangever is in zijn serieuze manier van doen is de harlekijn de komische afmaker. Het resultaat is lachwekkend waarbij de onderliggende ernst over het hoofd wordt gezien. Want een grap heeft altijd een geheime betekenis. De lolbroek heeft de lachers op de hand, lijkt oppervlakkig maar heeft een dubbele agenda. Batavus Droogstoppel is te serieus voor woorden en acteert tussen de coulissen om de waarheid niet in het moeras van de lach te laten wegzakken. Pierrot en Harlekijn zijn als duo een twee-eenheid. De lach kan niet zonder de kiespijn. De ernst niet zonder de grap.

In zijn voorwoord slaat Alex de Vries de spijker op de kop. Zijn omschrijving karakteriseert kunstenaar en haar kunst. Die kunstenaar doet alles wat compositorisch in de kunst ongepast is, hanteert iedere vorm die in de poëzie verboden is "en vindt daarmee gedichten uit die zich onttrekken aan alles wat niet (meer) mag of zo nodig moet." Wanneer ik de gedichten lees komen als vanzelf de beelden in mijn gedachten op die zij in woorden omschrijft. Hoewel Zink zeer geduldig en gedetailleerd haar beelden tekent is zij meer een dichter dan een tekenaar, bedenk ik mij. In woorden schildert zij meer duidelijk de gelaagdheid dan dat dit in de tekeningen tot uiting komt.

Om die kleurige en speelse composities te duiden moet ik dieper graven in herinnering en herkenning dan dat de regels in haar poëzie mij aangeven. De beelden in de tekeningen zijn nog weleens tegenstrijdig aan wat ik van kunst verwacht. Terwijl de beeltenissen die door de gedichten worden opgeroepen dichter bij mijn beleveniswereld komen. Voor de collages van getekende elementen hoef ik mijn fantasie niet aan te spreken, maar moet ik wel kunnen combineren en relateren om betekenissen te achterhalen. In de gedichten kan ik dan wel stevig fantaseren omdat woorden dat volmondig uitnodigen.

Het is zoals het is. Het is zoals De Vries het heeft beschreven: "Er komt een verbinding tot stand tussen elementen die los van elkaar weinig te betekenen hebben. Ze krijgen in haar tekeningen en gedichten betekenis doordat ze vrijelijk met elkaar verkeren in een onvoorzien verband." Juist dat onvoorziene verband maakt het zo interessant. De verrassing volgt wanneer de wikkel van de reep gaat, het papiertje van de autodrop, de snoep wordt uitgepakt. Zink pakt in haar tekeningen de wereld uit en verrast de bezitter van het boek. In haar snoepwinkel ligt een keur aan heerlijkheden voor het oog opgetast.

Sommige pakketjes gaan samen met een geschreven handleiding waarin woorden in zinnen onleesbaar zijn doorgehaald. Het is een vorm van beelduitleg die schetsmatig lijkt, een voorzet op de beeldende scherts ernaast. In de tekst begint het beeld al te leven, in het beeld herken ik de tekst. Het gedicht gaat aan de surprise vooraf, een twee-eenheid in dit geval. Maar zoals hierboven omschreven verbeeldt het gedicht beter dan de flarden aan beeltenis dat doen. Daarin blijf ik dikwijls hangen in gekscherende onwetendheid, kijk ik beschaamd langs het beeld omdat ik de samenhang niet begrijp. Nog niet.

Tekst verhelderd, een ondertitel vertaald. Met haar tekeningen schopt Zink tegen de wereld aan die daardoor nog niet op haar grondvesten gaat schudden maar zich wel achter de oren krabt. De Monty Python achtige context heeft een Engelse humor waarvoor de Hollander te nuchter is. Schijnt het. Maar de beeldtaal is universeel. Graaft dieper dan de oppervlakkige lach. Marthe Zink is een wolf in schaapskleren, spreekt tussen de glimlach die tot schaterlach wordt door met ernstige ondertoon. Hel en verdoemenis wordt weg gelachen, maar Zink haalt ze schielijk terug voor het voetlicht.

Zink haar boekje zag ik liggen op de tafel van een naburige galerie. Het trok mijn aandacht, zoals het schaaltje met chocoladebrokken dat ernaast stond ook deed. Ik ben gek op chocolade en verzot op kunstboeken. De bruine lekkernij laat ik op de tong smelten zodat ik er langer van kan genieten. Het boekje met tekening en tekst onderwijl doorbladerend. De onwerkelijke wereld daarin had me snel in betovering. Ik klom in de pen en vroeg de kunstenaar schriftelijk om een exemplaar van de uitgave. Op een kunstbeurs enkele weken later trof mijn oog haar werk live. Een aantal ingelijste tekeningen besloeg als in een wolk een wand.

Het viel mij op dat de originele werken meer helder van toon zijn dan die in het boek dat dateert van 2018. Ze spreken in het echt meer en beter aan, en zijn vooral niet gedateerd. Ik trof de vriendelijke kunstenaar tussen de beursbezoekers en zij signeerde mij het boek. De eigenaar van Galerie Getekend, die haar vertegenwoordigde op de kunstbeurs, overweegt desgevraagd een tentoonstelling van het werk van Marthe Zink. Dan kan ik mijn oordeel heroverwegen of bij mijn standpunt blijven. Tekeningen laten zich makkelijk zien in een galerie, terwijl gedichten de exposure van een boek nodig hebben. In de uitgave kunnen ze samen gaan, maar in een tentoonstelling zal ik de teksten node missen. Hoewel de geschreven en doorgehaalde woorden een compositie op zich zijn en weer wel een spijker aan de wand verdienen. We zullen het zien en meemaken. In verwarring raken door verrukking.

Charcuterie in het vizier, tekeningen en gedichten, Marthe Zink. Met voorwoord door Alex de Vries. Eigen uitgave, 2018. 

Marthe Zink- Charcuterie in het vizier, Tekeningen en gedichten - Marthe Zink

[edwinstolk]

Almanak voor Radicale Verbeelding

Dit weekend ontving ik van Tina Lenz deze mooie 'Almanak voor Radicale Verbeelding'. Het was een plezier om met haar van gedachten te wisselen over dit onderwerp. "Kunstenaar Edwin Stolk stelt dat participatieve kunst vraagt om een ander waardesysteem. Sociale praktijken bieden relationele ruimte voor agonistische (Grieks agon strijd) inzichten waar een gezonde democratie in zou moeten voorzien. Het gaat niet om serieus genomen te worden binnen de (machts)piramide van de kunsten en opname in haar tempels, maar juist om daarbuiten met de beeldvorming van kunst waarde en betekenis toe te kunnen voegen aan het maatschappelijk debat." "In opdracht van het VriendenLoterij Fonds, onderdeel van Stichting DOEN heeft design antropoloog Tina Lenz explorerend onderzoek gedaan naar sociale kunstpraktijken." De Almanak voor Radicale Verbeelding – 360 pagina’s dik, 1 kilo zwaar – is o.a. te koop bij Framer Framed.

https://www.designanthropology.nl/almanak-voor-radicale-verbeelding/

[regioonlineofficial]

Gouda moet meer werk maken van het beheer van kunstwerken die op straat en op andere vrij toegankelijke plekken in de stad te zien zijn. Ook zaken als tijdelijke opslag, restauraties en het verwerven van toekomstige kunstwerken verdienen meer permanente aandacht. De collectie beeldende kunst in de openbare ruimte van Gouda telt ruim 140, door hun locatie veelal kwetsbare werken. Er is stadsbreed een sterker besef nodig dat ze sociaal-maatschappelijke betekenis hebben en geen willekeurige decorstukken van het dagelijks leven zijn. Anders ligt onverschilligheid op de loer. Waardemeting kunstwerken Die constatering doet het stadsbestuur na een waardemeting van alle kunstwerken in de openbare ruimte door externe experts. Inmiddels is dit omvangrijke onderzoek afgerond. Met deze waardemeting brachten de onafhankelijke adviseurs de betekenis, waarde en staat van de gemeentelijke kunstcollectie scherper in beeld. Op basis van dit onderzoek kan de gemeente stappen zetten naar een goed collectiebeheer. Daarvoor zijn inhoudelijke en financiële keuzes nodig. Burgemeester en wethouders hebben de gemeenteraad uitgenodigd hierover mee te denken en gezamenlijk een nieuw beleidsplan voor beeldende kunst in de openbare ruimte op te stellen, inclusief geactualiseerde richtlijnen. Op 20 maart staat hiervoor een beeldvormende vergadering met de raadscommissie samenleving gepland. Kunst in de openbare ruimte is extra kwetsbaar voor slijtage, weersomstandigheden, ongelukken, vandalisme en diefstal. Volgens de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed in Amersfoort bestaan er echter pas sinds 2021 richtlijnen in Nederland voor het beheer en behoud van kunstwerken in buitenkunstcollecties. Graag in gesprek met raad Wethouder Thierry van Vugt (onder meer Kunst en Cultuur): “Ik ben blij dat er nu een soort nulmeting ligt om ons collectiebeheer te professionaliseren. We hebben de collectie vergroot afgelopen decennia. Dat voegt kwaliteit toe aan onze openbare ruimte en aan ons leven, maar daar horen ook beleid, beheer en onderhoud bij. Daar schort het aan. Gouda is een van de eerste middelgrote gemeenten die daar nu serieuzer werk van wil maken. Daarover gaan we graag in gesprek met de raad”. De aantrekkelijkheid van de stad voor bewoners, ondernemers en bezoekers hangt mede af van de kwaliteit van de openbare ruimte en op veel plekken in Gouda is de openbare ruimte verrijkt met beeldende kunst. “Deze kunst levert een wezenlijke bijdrage aan de leefbaarheid, de sociale samenhang en de lokale economie. Het is kunst in zijn meest toegankelijke vorm, vanzelfsprekend onderdeel van ons dagelijks leven en onze gedeelde ervaring en identiteit. Maar, juist omdat de aanwezigheid zo vanzelfsprekend lijkt, verlies je gemakkelijk uit het oog dat kunst in de buitenlucht ook kwetsbaar is. Soms ervaar je de waarde ervan pas als het verdwenen is, gestolen, gesloopt of onherstelbaar beschadigd”, aldus de externe experts Patricia Jansma en Dieuwertje WijsmulIer, die de waardemeting van alle kunstwerken in de openbare ruimte in opdracht van de gemeente Gouda hebben uitgevoerd. Noodzaak van beheer Een voorbeeld van hun stelling is het kunstwerk Phyllotaxis van beeldhouwer en landschapskunstenaar Sjoerd Buisman. Het is in 1991 gemaakt en stond altijd op de hoek van de Korte Vest en de Agnietenstraat, totdat het wegens bouwwerkzaamheden werd opgeslagen in een speciale bekisting in een depot aan de Sportlaan. De waardemeting door Jansma en Wijsmuller heeft aan het licht gebracht dat het kunstwerk om onverklaarbare reden uit de bekisting is verdwenen; onverklaarbaar, omdat het enkele tonnen weegt en niet zomaar kan worden opgetild en vervoerd. Een eigen onderzoek door de gemeente heeft het raadsel nog niet opgelost. Daarom heeft de gemeente voor de zekerheid aangifte gedaan (van bronsdiefstal). In breder perspectief toont deze verdwijning nog eens de noodzaak aan van serieus, toegewijd en permanent beheer van de totale buitenkunstcollectie, inclusief veilige opslag, aldus het stadsbestuur.

[keynewssuriname]

Mentale gezondheid krijgt extra aandacht tijdens bewustwordingsmaand

Gedurende de afgelopen jaren is mentale gezondheid een groeiende prioriteit geworden. Deze realisatie wordt steeds sterker, gezien de uitdagende economische situatie waarin het land verkeert. Dit heeft als gevolg dat de levenskwaliteit van burgers steeds vaker onder het optimale begint te liggen, wat ook leidt tot verslechtering van de mentale gezondheid. Het ministerie van Volksgezondheid heeft oktober uitgeroepen tot maand van de mentale gezondheid. In dat kader vertelt Tatiana Ashruf, coördinator Mental Health bij het ministerie op 22 september 2023, meer hierover. De Mental Health coördinator zegt in gesprek met de Communicatie Dienst Suriname dat het van belang is dat er gewerkt wordt aan de mentale gezondheid van Surinamers, in het bijzonder de jongeren. Gedurende de maand oktober zal er dagelijks promotiemateriaal uitgezonden worden. Hiermee wordt getracht de connectie tussen mentale gezondheid en andere delen van het leven, zoals voeding en sport, naar voren te brengen. Er zal worden samengewerkt met verschillende organisaties, met name de Surinaamse Voetbal Bond en stichting Alzheimer Suriname, maar ook met maatschappelijk werkers, artsen en religieuze leiders. Daarnaast wordt tijdens de bewustwordingsmaand ook de Suïcide Surveillance opgestart. Het doel hiervan is om de factoren voor zelfdoding na te gaan en te werken aan preventie. Ashruf geeft aan dat het ministerie van Volksgezondheid en het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij momenteel bezig zijn de toegang tot verdelgingsmiddelen te verminderen en alternatieven te bieden die de productiviteit in stand houden, zonder dat mensen er schade aan lijden. Verder is een Mental Health Fair in de planning die voornamelijk gericht zal zijn op de adolescenten. Het gaat om een beurs waar informatie wordt gegeven over de betekenis van mentale gezondheid en hoe ze vorm kunnen geven aan hun eigen veerkracht ofwel het omgaan met tegenslagen en zoeken van steun. “Gerelateerd daaraan zullen we ook een artiest aantrekken die op een creatieve manier bezig zal zijn met de jongeren”, stelt coördinator Ashruf. Ze legt uit dat jongeren op deze manier een kunstwerk kunnen creëren dat uitbeeldt wat mentale gezondheid voor hen betekent. De beurs is gepland voor 28 oktober 2023. Read the full article

[kimberblog]

2021 in review!

Hoppa, het 9e jaar alweer dat ik dit invul. De kerstboom staat (op de gekste plek sinds het starten van deze blog, namelijk ín de kinderbox), de kaarsjes branden, tijd voor een stukje zelfreflectie. Want het was me het jaartje wel weer. Dus net als  2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019 en 2020, hierbij het invullijstje voor 2021.

1: What did you do in 2021 that you’d never done before?

Een werkende moeder zijn. Me actief naast mijn werk inzetten voor GroenLinks.

Heel veel eerste keren van mijn baby meemaken: Eerste keer naar de opvang, op vakantie naar het buitenland met een kind. In de sneeuw met een baby, eerste hapjes, eerste keer kruipen, eerste keer lopen, eerste tandjes, eerste keer ziek, eerste keer ziekenhuis, eerste keer schaterlachen, eerste keer samen grapjes uithalen, eerste verjaardagen.

Ik kreeg voor het eerst sinds ik volwassen was twee vaccinaties, tegen Corona. Ik maakte mee hoe het Witte Huis werd bestormd in januari, hoe we in maart in Nederland praktisch gezien voor exact hetzelfde kabinet kozen als dat we hadden, hoe vervolgens de partijen uitgebreid de tijd namen om met modder te gooien in plaats van de crises in Nederland aan te pakken, en hoe we als samenleving de draad kwijt raakten in het aantal lockdowns dat we er nu op hebben zitten in bijna 2 jaar Covid.

2: Did you keep your new year’s resolutions, and will you make more for next year?

De goede voornemens waren: Durf voor jezelf te kiezen, wees lief voor jezelf (minder schuldgevoel!), dan kun je dat ook blijven naar anderen.

Ik kan met trots zeggen dat ik hard aan heb gewerkt! Ben er nog niet, maar wat heel erg hielp is dat ik het drukker kreeg, zodat ik gedwongen werd te prioriteren. Het maatschappelijk leven kwam maar mondjesmaat op gang, en sloot ook weer half november. Hierdoor is het denk ik ook normaler geworden om je eigen grenzen aan te geven, in ieder geval voor mij. Het is voor mij ook niet duidelijk wat er door een baby niet kan, en wat door corona niet kan.

Voor 2022: Vind je onderwerp in de politiek en ga daarvoor. Let fysiek ook een beetje op jezelf, je zit beter in je vel als je goed slaapt en wat sport.

3: Did anyone close to you give birth?

Ja, er zitten genoeg mensen om me heen in de luiers: Twee vriendinnen zijn bevallen, een nichtje staat op knappen (uitgerekend 31 december). Een andere vriendin is in maart uitgerekend. Daarnaast ook veel mensen met een kinderwens in mijn omgeving, bij wie het niet allemaal zo vanzelfsprekend gaat.

4: Did anyone close to you die?

Nee.

5: What countries did you visit?

Frankrijk, voor de zomervakantie, België voor een weekendje weg met de Club8+ en Duitsland, voor het goedkope shoppen van luiers als we in de Achterhoek waren 😊.

6: What would you like to have in 2022 that you lacked in 2021?

Rustmomenten voor mezelf zonder dat ik me er schuldig over voel. (Deze zin is al 3 jaar niet gewijzigd, maar krijgt alleen maar meer betekenis.)

7: What dates from 2021 will remain etched upon your memory?

4 Januari: Start met werken na zwangerschapsverlof, maar lockdown, dus Opa en Oma nemen de baby in huis.

Maart 2021: We kopen een nieuwe auto.

Zomer 21: ik schrijf mee aan het verkiezingsprogramma.

22 juni: verjaardagsfeest met mijn moeder samen gevierd in de Johannes de Doper Parochie

9 september: verjaardag Bram gevierd, daarna een fantastische vakantie in Frankrijk met z’n drieën.

Eind september: Bram staat steeds in de kinderstoel. Dat gaat mis, waardoor hij met een hoofdwond naar het ziekenhuis moet.

20 november: De ALV zet mij als 5e op de kieslijst voor GroenLinks voor de gemeenteraadsverkiezingen 2022.

8: What was your biggest achievement of the year?

Een werkwijze en lol vinden in de combinatie van moeder zijn, GroenLinks, (thuis)werk en huishouden. Juist de afwisseling houdt het leuk.

9: What was your biggest failure?

In relatie tot vraag 8: het ging niet altijd goed, dat jongleren. Ik heb op mijn werk door tijdtekort niet altijd mijn beste werk kunnen afleveren, dat stoort me. Ook duurde het veel te lang voordat ik erachter kwam dat de druk op het werk niet met  drukte te maken had in mijn persoonlijke leven, maar aan het werk zelf lag, omdat er collega’s (langdurig) uitvielen, of zelfs niet terug kwamen.

Daarnaast heb ik als moeder wel wat zaken die ik anders had willen aanpakken. Maar tegelijkertijd komen de meeste van dat soort dingen wel op hun pootjes terecht.

Ik had ook gehoopt iets meer aan sporten toe te komen, maar prioriteer dat even wat lager dan voldoende rust. Slaaptekort was vaak een directe aanleiding voor het zoekraken van de balans.

10: Did you suffer illness or injury?

Lang last gehouden van mijn litteken van de keizersnede van 2020. Ook rugpijn, door het vele tillen van een baby en een zittend beroep in thuiswerktijd op een keukenstoel. De baby bracht daarnaast vanuit de kinderopvang elke week een nieuw virusje of voedselvergiftiging met zich mee, wat de weerstand geen goed doet. Vooralsnog geen corona gehad, wel behoorlijk brak van de vaccinaties.

11: What was the best thing you bought?

Best veel aankopen gedaan dit jaar: We hebben kastjes opgehangen in de woonkamer. Een nieuwe schutting, omdat de oude er in het voorjaar uit waaide. We hebben recent een stoel voor in de woonkamer gekocht, deze komt net voor Kerst.

Qua speelgoed stroomt ons huis langzaam een beetje vol. Veel kopen we niet zelf, maar krijgen we. Wel vind ik babykleertjes kopen nog heel leuk. We hebben heel veel plezier gehad van het tweedehandsfietsstoeltje, zowel op vakantie als thuis.

Maar het aller- aller- allerfijnst is de nieuwe auto! Na jarenlang trouwe dienst is de Nissan Micra ingeruild voor een Suzuki S-cross. Een echte familiebak, waar zonder al te veel yoga-oefeningen een kinderwagen in past, en we zelfs ruimte over hadden tijdens het inpakken voor de vakantie. (De micra had als afscheidskadootje een hele dure APK en een kapotte versnellingsbak tijdens een sneeuwstorm op weg naar Aalten).

12: Whose behaviour merited celebration?

Mijn nieuwe leidinggevende, die zich niet alleen staande weet te houden in een heel complex krachtenveld, maar ook nog eens hele goede veranderingen aan het doorvoeren is.

13: Whose behaviour made you appalled?

De toeslagenaffaire, politici die niet langetermijn willen denken, kansenongelijkheid.

14: Where did most of your money go?

In het huis, door de hypotheekaflossing (staat nog op de to-do). Daarnaast was de auto erg prijzig.

15: What did you get really, really, really excited about?

De mijlpalen van Bram, met als hoogtepunt het los kunnen lopen in november. Toen er een vaccin beschikbaar was. De nieuwe RED-release van Taylor Swift.

16: What song will always remind you of 2021?

“All too well” 10-minute version Taylor Swift. Ook: veel Franse nummers, omdat we een playlist hadden gemaakt in de auto.

17: Compared to this time last year, are you: (a) happier or sadder? (b) thinner or fatter?  c.) richer or poorer?

a.       Happier

b.       Fatter

c.       Richer

18: What do you wish you’d done more of?

Meer vakantie genomen. Meer mijn grenzen aangeven op werk. Meer mijn mening gegeven/doorgezet.

19: What do you wish you’d done less of?

Mijn gezondheid aan de kant schuiven. Me druk maken om zaken als de randvoorwaarden ervan al niet kloppen.

20: How did you spend Christmas?

Ligt nog in het verschiet! Kerstavond en 1ste kerstdag gaan we naar mijn schoonouders in de achterhoek. 2e kerstdag is bij mijn ouders. Daarnaast hebben we 22 december een etentje hier thuis ter ere van het huwelijk van mijn ouders.

21: Did you fall in love in 2020?

Niet verliefd, maar er waren wel momenten dat ik echt mezelf moest knijpen omdat ik niet geloofde dat ik zo gelukkig kon zijn.

22: What was your favourite TV program?

The Office, Camping de Liefde en Reizen Waes. Maar ten opzichte van voorheen kijken we nu minder TV. Bridgerton wel met veel plezier gekeken.

23: Do you hate anyone now that you didn’t hate this time last year?

Nee. Ik haat een aantal systemen en een aantal manieren waarop de wereld schijnt te werken.

24: What was the best book you read?

36 boeken, waarvan 3 luisterboeken. Een hele nette score, en het is pas half december, er komen er nog wel wat bij waar ik in bezig ben.

Aanraders: De Bridgerton boekenserie is heerlijk fout. One Last Stop was ook een goed zwijmelboek. Troy, van Stephen Fry was net zo mooi als de vorige uit de serie. En wat een grote invloed op mijn politieke denken heeft gehad dit jaar, is “groter denken, kleiner doen”, van Herman Tjeenk-Willink.

Maar de beste boeken van 2021 zijn tot nu toe “Het Gym”, van Karin Amatmoekrim (de perfecte mix tussen fictie met wel een non-fictie problematiek) en “Daisy Jones and the Six”.

25: What was your greatest musical discovery?

Nou, naast het ellenlang luisteren naar Taylor Swift, kwam ik vooral achter de magie van podcasts, en hoe goed ze te beluisteren zijn op de fiets en in de auto. Persoonlijke favorieten dit jaar: Dear Hank and John, Damn Honey, Nice White Parents, De plantage van onze voorouders, Revolusi, Brand in het Landhuis, de Cocaïne Maffia, NRC Today en de Deventer Mediazaak.

26: What did you want and get?

Invloed bij een politieke partij, een auto, een vorm van balans in werk/zorg/eigen tijd.

27: What did you want and not get?

Ondersteuning op het werk met nieuwe collega’s. Maar de sollicitaties lopen op dit moment.

28: What was your favourite film of this year?

Weinig films gezien, 15 tot nu toe.

De enige die we in de bios hebben bekeken was James Bond: No Time to Die. Die was erg vermakelijk.

Verder bleef “Midsommar” erg hangen, net als de recente “Don’t look up”. Moxy was leuk en qua documentaires heb ik met veel vermaak gekeken naar RBG, over Ruth Bader Ginsburg.

29: What one thing made your year immeasurably more satisfying?

De baby zien opgroeien, met alle pieken en dalen. De momenten dat je weer op nieuwe manieren contact maakt, of dat je dingen kan vertellen en je het idee (en daarna de zekerheid) hebt dat hij je snapt, maakte dat ik algauw de drukte op werk vergat als ik op vrijdag vrij was.

30: How would you describe your personal fashion concept in 2021?

Lang leve thuiswerken. Maar als we dan naar buiten gaan, doen we extra moeite.

31: What kept you sane?

Slapen. Heel. Veel. Slapen.

32: Which celebrity/public figure did you fancy the most?

Taylor Swift blijft een persoonlijke favoriet. Arjen Lubach was ook wel sterk.

33: What political issue stirred you the most?

Het coronavirus, de Tweede Kamer verkiezingen en de ellenlange formatietijd. En op de achtergrond de immer aanwezige klimaatcrisis en sociale ongelijkheid.

34: Who did you miss?

Hoewel de wereld weer een beetje open ging, bleef het bij een beetje. En daar komt bij dat ik soms niet wist of ik dingen “miste” vanwege corona, of omdat we nu een baby hadden om voor te zorgen, met een rigide schema ten opzichte van ons leven ervoor. Ik miste denk ik wat spontaniteit, en een paar goede feestjes.

35: Tell us a valuable life lesson you learned in 2021.

Je mening en acties doen er meer toe dan je denkt.

36: Quote a song lyric that sums up your year.

“Wind in my hair, I was there, I remember it, all too well.”

[lateforitall]

Bierbrouwen als therapie

Geschreven door Valerie

Kiezen wat het onderwerp ging worden voor mijn eerste stuk op deze site, zorgt natuurlijk voor keuzestress en het gevaar dat ik het daarom helemaal niet meer doe.

Naast keuzestress; geef me teveel tijd en ruimte om ergens over na te denken en ik kan je 100 redenen geven waarom het een slecht idee was om er ��berhaupt mee te beginnen - “er zijn nu toch veel meer prangende zaken om aandacht voor te vragen, mensen die met veel moeilijkere shit te dealen hebben? Waarom ga ik hier niet strijden voor meer diversiteit & inclusiviteit? Dit platform gebruiken voor het nog meer onder de aandacht brengen van de klimaatcrisis? Het patriarchaat kapot trappen? - en als ik niet met het perfecte stuk kan komen, waarom zou ik dan starten? Ik moet toch beginnen met context, met uitleg over mij, mijn motivatie voor het starten van dit project en mijn levensverhaal? Maar waar begin ik dan?

Beginnen is voor mij altijd een een enorme uitdaging geweest. Ik heb altijd duizend ideeën, maar ook duizend redenen om er niet mee te starten of hier na de eerste stappen mee te stoppen. Ik merk gelukkig wel dat beginnen vaker iets beter lukt sinds ik begin dit jaar gestart ben met medicatie (dexamfetamine). Iets vaker. Iets afmaken gaat beter aangezien ik nu sneller in de hyperfocus terechtkom, maar beginnen (en dan vooral kiezen en prioriteiten stellen binnen alle mogelijkheden, taken, verwachtingen, verplichtingen, verantwoordelijkheden en interesses die ik heb) blijf ik wel een dingetje vinden.

Ik heb een hele sterke ‘maar, dat kan je helemaal niet’ stem die ik al vrij snel na het hebben van een idee moet onderdrukken.Ik zal jullie in dit stuk nog even besparen hoe deze stem is ontstaan en heeft kunnen groeien: ik begin even wat luchtiger.

Naast die stem is het ook de overvloed aan opties en de ‘ja, maar wat als’ gedachte die me vaak blokkeren. Gelukkig lukt het me steeds sneller om deze stemmen weg te jagen en ga ik in ieder geval aan de slag. Mijn plan op papier zetten, een passende playlist maken, een Instagram- en Facebook -pagina maken, iedereen er al heel enthousiast over vertellen, dagdromen over hoe dat er dan uitziet, wie daar allemaal blij van worden, welk gat in de markt ik ga vullen...vaker wel dan niet is de laatste stap dat ik toch ook maar eens ga uitzoeken wat ik daar eigenlijk allemaal voor nodig heb.

Dit is ook tekenend voor één van m’n andere uitdagingen: het grote geheel en de stip op de horizon zien. Waar wil ik eigenlijk heen? Ik verlies mezelf nogal snel in de details (die ik ook allemaal even belangrijk vind; prioriteit? Alles! En ook vooral als eerste de leuke dingen doen, vaak de dingen waarvan ik al weet dat ik ze kan).

Een van de zoveel ideeën is dat ik al een tijdje bier wil brouwen. Mijn eigen bier, met unieke smaak en helemaal alleen door mij gebrouwen, met een mooi logo en een groep fans onder m’n vrienden en familie. Al vrij snel had ik ideeën over welk soort bier ik zou willen brouwen, hoe het zou heten en hoe het logo eruit ging zien. Ik had zelfs al dromend een beeld bij waar het verkocht, gedronken en door de lucht gegooid zou worden zodra het een succes werd. Aan enthousiasme en verbeeldingskracht geen gebrek.

Maar daar heb je het weer: al vrij snel nadat ik ging onderzoeken wat ik daar dan allemaal voor nodig had, raakte ik verdwaald in alle opties en meningen over het perfecte brouwproces en wat je hier allemaal (minstens) voor aan moest schaffen. Na het brouwen laat je het bier een week staan voor het bottelen, nee minstens 2 weken, nee echt 3! Wat is een SG meter? Voor het filteren heb je een extra pan en vergiet nodig, of toch een filterkuip? Hey! ik kan ook gewoon verder met m’n LP’s op alfabet zetten (of op genre, of op autobiografische volgorde; maar net in welke maand je me treft).

Bovenstaande zal vast voor veel mensen heel herkenbaar zijn en hoeft ook absoluut niet altijd als heel vervelend ervaren te worden, net als bij veel van de uitdagingen waar mensen met een neurodivers brein tegenaan lopen (over de perks van een afwijkend brein later meer ;)). Pas wanneer bepaalde zaken je weerhouden ergens verder mee te komen, een terugkerend karakter hebben, sterker voelen dan je wilskracht om dit te veranderen, kan dit problematisch worden. Ik vind vaak dat ik pas echt trots kan zijn op mezelf als ik iets van a tot z zelf hebt uitgezocht en uitgevoerd. Om die reden ligt er nu al 3 jaar laminaat in m’n hal (de gang moet nog gedaan worden, daarna kan de rest weg) en zijn m’n keukenkastjes een zooi, omdat ik niet weet waar ik zou moeten beginnen als ik hier extra planken voor zou moeten zagen.

Daarbij ben ik als het op m’n eigen werk en keuzes aan komt vervelend perfectionistisch, maar ga ik wel blindelings mee*** in het oordeel van een ander, en heeft ‘perfect’ of ‘compleet’ ineens een andere betekenis. Als iemand het zo overtuigend brengt zal het wel kloppen (“Je hebt echt die spijkers van 3,8 mm nodig”) en als iemand iets maakt wat ik niet kan ben ik heel snel enorm onder de indruk (“WOW, die plantenbak heb je helemaal zelf in elkaar getimmerd? Trouw met me!”). Van dit gegeven zou ik eigenlijk vaker het voordeel in moeten zien en er gebruik van moeten maken. Daarover zo meer.

***Disclaimer: belangrijk om te weten is dat dit absoluut niet geldt als het om mijn ‘normen en waarden’, politieke keuzes, onrecht en maatschappelijke kwesties gaat, waar ik dan - heel gek - weer een hele sterke mening en overtuiging over heb, een heel sterk ‘dit is goed / dit is fout gevoel en weinig twijfels of onzekerheid - waar ik ook vol overgave voor uit durf te komen. Wat niet betekent dat ik niet door nieuwe invalshoeken en nieuw inzichten van of door iemand anders mijn mening / oordeel niet wil aanpassen; graag juist en dit gebeurt dan ook doorlopend; ik leef voor goede, diepgaande gesprekken met gelijk-, maar ook on-gelijkgestemden, bij voorkeur buiten social media om. Ik heb het in dit geval echt over mensen die wel kasten kunnen bouwen, schilderen, liedjes schrijven of om kunnen gaan met een heftruck.

Terug naar het bierbrouwen; na maanden hier niet meer aan gedacht te hebben (want o.a. begonnen met pornoborduren, starten met een punk- rock- yoga plan, deze site), kreeg ik niet lang geleden voor m’n verjaardag een hele brouwset. Een brouwemmer, een SG meter, alle ingrediënten om m’n eerste 5 liter blond bier te brouwen, een stap voor stap uitleg van het proces en zelfs extra pannen. Ideaal! Ik hoef niet meer na te denken over welk vergiet ik moet kopen en kon gewoon meteen aan de slag.

Het verjaardagscadeau bevatte zelfs een blok in m’n agenda, dus ook over het perfecte moment van starten na hoeven te denken was weggenomen. Ook de playlist was al gemaakt, dus ik kon dit ook niet uitstellen door eerst nog 3 avonden bezig te zijn met het vinden van alle noodzakelijke flauwe biergerelateerde nummers.

De dag na het brouwen heb ik met tranen in m’n ogen kunnen melden dat het cadeau zelf al geweldig was, maar dat het grootste cadeau eigenlijk is geweest dat alle zorgen over de spullen uitzoeken en het voorbereiden mij uit handen waren genomen.

Tijdens het brouwen zelf kwam ik mezelf aardig tegen, maar stoppen was geen optie: dat bier moest die avond de emmer in, zodat ik het over 2 weken kan bottelen en hopelijk 2 weken later van een eigen biertje kon genieten. Ik ging dit afmaken.

Een paar van de uitdagingen waar ik tegenaan liep:

Te kleine pannen: 2 van de 3 pannen bleken te klein te zijn voor het volume (ik had toch ook zo wel kunnen zien dat er geen 6 liter in die pan past?)

Caring too much, caring too little: 60 minuten lang de temperatuur bijhouden en switchen van obsessief naar de temperatuurmeter blijven kijken naar ‘ik kan vast even die pan alleen laten’ en vervolgens vergeten dat die pan überhaupt bestond.

Dramatisch tijdsbesef: Een timer zetten op 45 minuten, na 30 minuten naar de timer kijken, zien dat deze over 10 minuten afgaat, maar er van overtuigd zijn dat je de timer nog geen 10 minuten geleden heb aangezet, waardoor ik er eerst van overtuigd was dat m’n telefoon stuk was, toen toch accepteerde dat dit wel zou kloppen, maar zo schrikken van m’n wederom dramatisch slechte gevoel voor tijd, dat ik er echt even kort verdrietig van werd.

Perfectionisme: Het perfect en volgens de uitgeschreven stappen willen doen, dat ik het echt heel lastig vond om niet super onrustig te worden van het feit dat de wort al 10 minuten steeds net een paar graden boven de 67 uitkwam waar deze op moest blijven en daardoor het bier straks misschien naar rotte boter smaakt.

Allemaal punten waardoor ik normaal wellicht al had opgegeven, maar deze keer niet:

ACTION to the rescue: Ik heb voor het starten snel een grotere pan gekocht

Turn that shit around: Neergelegd bij het feit dat ik nou eenmaal wat onrustig en onzeker werd en al vrij snel gerealiseerd dat het ook wel mooi was dat ik het in ieder geval zag gebeuren en ook meteen begreep waar dat vandaan kwam.

STIP OP DE HORIZON: Meteen opgezocht hoeveel een brouwketel kost die het reguleren van de temperatuur automatisch doet, mocht ik dit vaker willen doen (In m’n hoofd stond m’n hele huis over een paar maanden al vol met zelfgebrouwen biertjes)

Maar het is dus gelukt! en het biertje is nog lekker geworden ook, maar eigenlijk voelt dit inmiddels als bijzaak.

Ik ben iets (met hulp, samen met iemand) gestart en ik heb eindelijk weer eens iets afgemaakt. Dat ik eigenlijk om 14:30 zou beginnen, dit 21:30 werd (omdat ik eerst mezelf echt goed wilde inlezen, het bestickeren van het notitieboek waar ik het proces in bij kon houden belangrijker vond en een nieuwe pan moest kopen) kon de pret niet drukken. Ik ben s’avonds nou eenmaal op m’n meest productief.

Om half 2 s’ nachts zat er 5 liter soon to be blond bier in de emmer.

Afsluitend, de belangrijkste leerpunten voor mij, met betrekking tot bovenstaande en soortgelijke situaties:

Durf om hulp te vragen; je hoeft niet alles alleen te doen. Daarbij vinden mensen die ergens iets vanaf weten het vaak ook leuk om hun kennis te delen en je te adviseren.Als dank zou ik in dit geval bijvoorbeeld een (drinkbaar) biertje terug kunnen geven.Ook kan iets met iemand samen doen een mooie stok achter de deur zijn natuurlijk.

Begin (deels) onvoorbereid, ook al weet je niet precies wat stap 2 gaat zijn: gaandeweg leer je ook veel, dit hoef je niet allemaal van tevoren al duidelijk op een rijtje te hebben. Dit weerhoudt mij er heel vaak van om te ergens mee te starten.

Niet alles hoeft te lukken, maar probeer je het niet, dan is dat al zeker (hoi tegeltjeswijsheid: niet geschoten, is altijd mis). Daarbij, wat is lukken? Hoe langer ik naar dit stuk kijk, hoe meer ik kan bedenken dat ik anders had willen doen of me afvragen of het sowieso wel iets toevoegt, maar het stuk staat; dat is gelukt.

Durf aan jezelf toe te geven waar je (op dit moment) wel en niet goed in bent. Vertel dit aan de mensen om je heen. Dan komt het ook niet uit de lucht vallen als je zegt dat je gitaar wilt leren spelen, al 10 gitaren hebt uitgezocht, 4 uur Youtube filmpjes hebt zitten kijken, maar echt diegene nodig hebt om de laatste keuze te maken tussen die 6 roze gitaren van 8 andere merken voordat je er echt mee aan de slag kan gaan.

Doe veel verschillende dingen, zeg vaker ja. Ga achterhalen wat je wel / niet kan en waar je blij van wordt (en onthoud dat alles veranderlijk is: dat is oké en juist alleen maar troostend!). Zo leer je ook steeds beter door gewoon veel te doen. Dit jaar alleen al ben ik begonnen met borduren, heb ik m’n gitaar weer eens opgepakt, voor het eerst gezongen in een repetitieruimte, heb ik een trippy ademhalingssessie ondergaan, me opgegeven voor een pottenbak- workshop en ben ik deze site begonnen. Het lastige is dat ik het allemaal leuk vind, ik ook fulltime werk, en daarnaast ook in een klimteam zit waar ik elke maand mee train (oh ja, en ook graag de lieve mensen in m’n leven wil zien, maar ook veel alleen moet zijn om op te laden), maar ik kom er wel steeds beter achter waar ik positief door geprikkeld word, soort van ‘goed’ in ben en energie van krijg. Het feit dat er dit jaar geen concerten zijn en sowieso minder te doen is heeft me hier wel echt de ruimte voor gegeven. Dat deze periode er juist ook voor zorgt dat ik me, zoals vermoedelijk veel van jullie, overall veel minder geprikkeld, actief en creatief voel is weer voeding voor een hele nieuwe post.

Lach jezelf regelmatig uit, dit helpt met relativeren.

P.S. Had ik al gezegd dat kort & krachtig ook niet echt m’n ding is?

Ecostrike- Time Is Now