#me moi en mezelf

[mrshcloset]

Hitting … OBJECTIVES

Ever since I started cycling again back in 2017, I have been gradually building my strength, enthusiasm, and confidence.

For years, I envisioned myself riding again with my hubby for pleasure, seeing once again the beautiful scenery of our place. That one day I'll be able to cycle the route I was taking when I'm independently alone.

Cycling - it tests my strengths and perseverance. It allows me to enjoy nature and conditions me physically.

Finally, I achieved my goal of 10K and exceeded it at the same time by 14.1K!

My REWARD - Vanilla Milkshake from McDonald's

Fotos from Saturday, 2nd September

Martin my love ❤️

OOTD - Zara and H&M, Isabel Marant and Mansur Gavriel

[offtoljubljana]

95. IK HEB EINDELIJK BAPAOS!!

14/05/2020

STONKS????

***

15/05/2020

Ja, gisteren was ik ineens heel blij met mijn stonks. 

Anyway, het is een nieuwe dag en ik werd wakker met hoofdpijn. Het gaat nu beter. Vandaag werd ik wakker wegens de keiharde regen dat op mijn fijne dakraam kletterde. Gisteren werd ik ook al vroeg wakker wegens mijn shit gordijn.

De duct tape was relatief nieuw. Hoe kan dit? Dus ik heb tot 12:00 gewoon gelegen met hoofdpijn en toen ging het iets beter. Mooi, net op tijd voor mijn stonks.

Mijn stonks zijn 538 Bells, bitches.

Ik had in het begin van de week zowat 60% kans op goede stonks en 30% kans op hele slechte stonks (en 10% anders, but whatever) en ik had de hoop dus helemaal opgegeven, want gisterochtend had ik 76% kans op slechte stonks en nog maar 9% op goede... maar HET IS DUS NAAR DIE 9% IN DE MIDDAG GEGAAN.

Economische investeringen in een videospel zijn al zo stressgevend. Dit is waarom ik nooit echte aandelen kan krijgen.

(Btw, ik luister naar mijn nieuwe playlist He doesn’t deserve you. Een klein beetje een grotere versie van de leave him, casey playlist waarvan ik de link kwijt ben. Het is een playlist vol met bops en bangers over hoe veel beter het is nu dat je je partner hebt verlaten nadat diegene is vreemdgegaan/een asshole was. Het is een playlist gecreëerd door mezelf, Merel en Dani. Have fun.)

Annika is al langs geweest, want het was 3 uur ‘s nachts voor haar, en ze heeft ook meteen 20 DIY meegenomen. Thanks, Annika! Dus dat was mijn vroege middag (niet mijn ochtend, want ik had dus hoofdpijn).

Nadat ik mijn late ontbijt heb gehad, nam ik de fiets richting de main street. De folie voor Barbara’s koffers was op, dus ik besloot om naar de TEDi te gaan, aangezien die weer open is. De TEDi had vast wel onzichtbare folie.

Op weg naar de TEDi besloot ik ook om nog even te stoppen bij de Thai Asia Shop. Ik wilde weer Kimchi soep basis kopen, want ik ben echt een fan. Verder nam ik nog een kruidenpasta zakje, een pot kruidenpasta, noedels en....

BAPAOS!

DE BAPAOS WAREN ER WEER.

Dus hupsa, 4 bapaos voor nu. En daarna naar de TEDi voor 10 meter folie en hopelijk een snoer voor mijn e-reader. Daarna naar de Hofer voor brood, tofu en thee. Niet veel dus, maar ik kan altijd terugkomen aangezien Slovenië officieel de Corona epidemie heeft geëindigd. Yup, je leest dat goed. 

***

14:15

Sorry voor de kleine onderbreking. Fi is nu op mijn eiland wegens de stonks. Zelf heb ik ook mijn turnips verkocht en ik heb net 680.880 Bells verdiend en nu heb ik ook de laatste “achievement” van 10.000.000 Bells in stonks gehaald. 

Yeehaw.

***

15:19 en ik ben er weer. Na Fiona kwamen Mel, Jaycie en Merel. Merel had een prijs over de 2 miljoen Bells. Ik ben ook meteen 75.000 Bells verdiend aan fruit. Ik wou dat het zo makkelijk was om geld te verdienen in de echte wereld.

Maar genoeg Animal Crossing! Jullie zijn hier voor Slovenië.

Gisteren heeft de overheid dus aangekondigd dat de epidemie in Slovenië “officieel” voorbij is. Blijkbaar is Slovenië het eerste land in de EU. Medici zijn het er niet helemaal mee eens, want de versoepelingen zijn te recent om echt uitspraak te doen over de gevolgen. Hoe dan ook, de overheid is doorgegaan met het plan.

Hiermee hebben ze het puur over de verspreiding van de ziekte, dus niet over de lockdown maatregelen. Die blijven nog van kracht en zoals ik gisteren schreef is ook nog niet alles open.

Wel komt er dus meer beweging tussen Slovenië en andere EU landen. Er komen nu 14 grensposten bij Hongarije, Kroatië, Italië en Oostenrijk. EU burgers zijn vrij om nu te reizen door die 14 grensposten en als ik het goed begrepen heb, is de quarantaineplicht alleen nog maar voor niet-EU burgers, maar daar ben ik niet zeker van. Het kan ook zijn dat alleen mensen met een Sloveens pernament of temporary resident permit geen quarantaineplicht meer hebben (c’est moi, maar ik ben al hier).

Dit gaat in op 31 mei.

Sophia is nog steeds sceptisch en ik ook wel. Ze zei gisteren dat ze voorlopig nog niet binnen durft te zitten in een restaurant of bar en... same. Oh, ja, we hadden het er gisteren over, want gisteren was dus Anouks verjaardag.

Ergens rond de avond ging ik naar appartement 3 om Aga en Anouk hun kaartjes te geven en ze vonden het heel mooi. Toen ging ik terug naar boven, want a) ik was niet echt uitgenodigd en b) ik was pasta met tonijn aan het koken. Toen zag ik ook dat Kath en Sophia een goede vorm van humor hebben:

Corona bier voor een verjaardagsfeestje in Corona tijd.

Anouk kwam toen naar boven om te vragen of ik alsnog wilde komen. Ik zag er uit als een quarantaine drek (te grote pastel paarse Troye Sivan merch t-shirt, een indigo kleurige jogging broek, fluffy herten slippers en een gebreid grijs-roze winter vest... #fashion) maar ik zei ja. Leek me wel leuk. Ik was aan het koken, dus ik vroeg of het oké was of ik mijn pasta mee nam en yup.

Anouk was bij vrienden langsgegaan en daarna gingen ze eten bij ons thuis. Kath en Sophia hebben zichzelf weer eens overtroffen.

Ze hadden Mexicaans gekookt. Er waren wraps, brood gebakken in olie, kaasnacho’s, eigengemaakte bonensalade, guacamole, kaas, romige saus, een soort tomaten saus.

Anouk was helemaal verbaasd, want dat had ze dus niet verwacht. Het was gezellig en we hebben Cards Against Humanity gespeeld en als dessert hadden ze chocolade fondue.

Damn Kath. Damn Sophia.

Dus ja. dat was gisteren. Deze blogpost is dus niet chronologisch meer. Nu ga ik bapao eten en dan maar weer verder met MC.

***

18:21

WAAROM HEEFT NIEMAND MIJ OOIT GELEERD HOE JE EEN SEMIOTIEK ANALYSE MOET DOEN EN SCHRIJVEN? ADDY? LERAAR MC? HELP MIJ!

***

18:45

Ik ben bijna bereid om Addy te mailen, want uit ervaring is gebleken dat de leraar MC niet echt antwoord geeft op vragen. 

In grote lijnen, zo ging het de eerste keer:

“Kunt u het begrip connotatie in sign theory nog een keer uitleggen? Wat bedoelt u met ‘een extra laag van de context en betekenis’ en wat is het verschil tussen de relatie connotatie/denotatie en de relatie signified/signifier?” 

“Een connotatie is een extra laag van de context en betekenis.” 

“Bedankt, maar kunt u dat nog verder uitleggen?”  

“Er is een extra laag van de context en betekenis.” 

“Bedankt, maar hoe worden die lagen dan toegepast?” 

“Door een laag van de context en betekenis toe te voegen.” 

“... Bedankt?”

Sanne en ik hadden het uiteindelijk op Google opgezocht. Van al onze opdrachten was deze het slechts beoordeeld. Ach, we hadden toch een voldoende.

Huh, misschien moet ik dit semiotiek gedoe ook gewoon opzoeken op Google.

“Wacht, Yuè, hoor je niet je werkstukken te schrijven i.p.v. deze blogpost?” Nou, bedankt voor het vragen, Voice of Reason!

Oh ja, academische stress. Herinner je die shit van 2/3 dagen geleden? Nou ik had dus Carlo even gemaild voor meer zekerheid. Het gene is dat UoL eigenlijk zeer chill is met examens en data. Mijn leraar GLINT zei ook al dat hij vaak van buitenlandse studenten hoort dat ze deze flexibiliteit verbazend vinden. Je krijgt 3 data en je kan zelf kiezen wanneer je er iets mee doet en aangezien nu alles is veranderd in werkstukken, is inschrijven ook niet meer nodig (ik wou dat de RU nog zo chill was met inschrijven hahahaAHAHAH). 

Oké, ik ging dus uit van alle werkstukken op de eerste mogelijke datum in te leveren, ondanks het feit dat ik voor sommige vakken t/m september heb (😱😱😱), waardoor dus alles opstapelde en alle onderwerpen door elkaar gingen lopen bla, bla, bla...

~ Oh, Hannah Florida komt nu aan op mijn eiland. Mijn Switch staat naast me, maar ik speel niet. Soms beweeg ik zodat de verbinding niet uit gaat, maar dat is het dan. Playing afk like a boss.~

Ik deed dit, omdat ik niet wist wanneer het academisch jaar van de RU eindigt en ik moet natuurlijk voor die tijd mijn Transcript of Records inleveren en de RU heeft de mogelijkheid nodig om de Sloveense studiepunten om te zetten naar de Nederlandse (ook al hebben beiden landen het zelfde puntensysteem. Als ik naar Noorwegen was gegaan, was het heel anders verlopen). Op één of andere reden had ik het in mijn achterhoofd dat het academische jaar in juli afliep. Op de site van de RU staat 31 augustus, dus pfoe. Maar ja, dan heb ik natuurlijk ook nog dat de examencommissie mijn resultaten moet verwerken.

Dus hup, een e-mail verder en ik heb volgens Carlo t/m eind augustus. Hoera! Dus nu probeer ik zelf om in midden-eind juli klaar te zijn, i.p.v. alles in begin juni. Dan heb ik ongeveer anderhalve maand meer tijd en kan ik het meer spreiden en dan kan ik me ook beter focussen op 1 onderwerp per keer.

Eerst fucking Professionalisering op 29 mei. Bedankt, RU met je strengere regels!

MC is het enige Sloveense vak dat minder flexibel is met data (... why), dus dat komt eerst. GLINT is geen werkstuk, maar een tentamen, dus hopelijk heb ik dat ook begin juni af. Dan hoop ik om B&T ergens midden juni af te hebben, want de tweede datum is 15 juni (de 3e datum, 19 augustus, vind ik weer heel ver). 

~ Damn, Hannah Florida heeft een zak geld, een NMT en een Bell voucher gegeven als cadeau. Thanks Hannah Florida! ~

Daarna weer het fijne Methoden A op 22 juni. Ik heb net meer informatie gekregen en een video uitleg, dus dat ga ik zo maar eens bekijken. Peer heeft ook een PowerPoint met beknopte samenvatting van de stof gestuurd. Bedankt, Peer.

En ja, dan Sociologie. Daarvoor heb ik t/m 1 september, maar hopelijk heb ik dat tenminste voor augustus af. Dat is nu mijn planning. Het enige wat ik gewoon haat is dat MC en B&T toch nog dicht bij zijn, maar c’est la vie.

Oké genoeg gepraat. Terug naar de semiotics.

[hotchildinparis]

****

Haar hoofd was zachtjes naar achteren gebogen, leunend tegen de rug van de rode fauteuil. Ze sloot haar ogen en ademde traag in en uit door haar mond, haar vuurrode lippen licht geopend. Haar borsten staken als twee bollen prominent naar voren. Haar handen kuis gevouwen in haar schoot. Of zo leek het toch. Maar als je goed keek, glipte twee vingers van haar rechterhand tussen haar dijen.

Zelden kijk ik langer dan tien seconden naar een schilderij, maar hier kon ik niet anders. Ze leek echt te bewegen, de blondine. Het museum had gelijk om haar te gebruiken als uithangbord voor de tentoonstelling: al Picasso’s andere werken in de ruimte verbleekten naast haar. Hoe langer ik naar haar keek, hoe roder ik werd. Waarom doe ik zoiets niet? dacht ik. Mezelf aanraken doe ik zeker genoeg naar de sociale norm. Al voelt het helemaal niet zo. Ik heb dagen dat het verlangen zo hevig is, dat ik letterlijk aan niets anders kan denken en dan doe ik het in mijn hoofd met iedereen. Mijn lief, terwijl hij plots voor de deur staat, zoals altijd zijn koffer neerzet en zijn jas uit trekt. Waarna hij me vervolgens zonder een woord te zeggen opheft, tegen de muur drukt en zijn tong in mijn mond duwt. Met die blonde man, die me kort aankeek in de metro. Met het razendknappe meisje dat me donderdag hielp mijn foto’s te ontwikkelen. Of met de beveiligingsagent van het museum, die met zijn twee meter zijn hoofd zachtjes naar me toe boog, mijn bovenarm aanraakte, en me vertelde dat het bezoek -voor mij- gratis was. Menig pornokijker kan het einde zonder moeite invullen. Het is soms zo erg dat het brandt. Niet enkel tussen mijn benen. Mijn hele lichaam schreeuwt er om. Het gaat ook niet weg na het zoveelste potje soloseks, het wordt zelfs erger. Alsof ik na ieder orgasme net iets meer besef wat ik mis. Misschien moet ik dat dan ook gewoon tekenen? Ik giechelde in mezelf en dacht na over mijn modeltekeningen. Hoe ik een vrouw van haar borsten tot aan haar heupbeen meticuleus uitwerk. En verder durf ik niet. Was ik dan toch preutser dan ik dacht? Ik heb nooit veel begrepen van die studenten die zich enkel bezig hielden met het tekenen van piemels en preuten. Of mijn frustratie was gewoon nooit groot genoeg. Maar toch. Het leek me niets voor mij: een foef op een wit blad. Ik hield net iets meer van de subtiliteit. Van het zelf ontdekken, in plaats van het in je gezicht geduwd te krijgen. Ik keek breed grijnzend naar Le Rève. Was ik, moi, beschaamd voor mijn eigen seksualiteit? Ik schudde ongelovig mijn hoofd. “Teken nu toch gewoon die kut, verdomme.” mompelde ik glimlachend tegen mezelf. Mijn lichaam begon te tintelen bij de gedachte. Maar niet door het soort opwinding dat je denkt.

[26within]

Neun

Ilona Spatelspuwer Wat bazel je nou? Je doet alsof er ergens een geheimzinnig zwart boekje rondgaat met de volgorde van de vrouwennamen…..Inez? Ik ken helemaal geen Inez, en waarom zou zij nu aan de beurt zijn? Vorige keer al aangekondigd? Door wie? Grazia, ik ken ook geen Grazia. Het enige dat ik momenteel weet is dat de schrijver van de reeks mijn naam boven dit stukje vervolg heeft geplempt….Nou? Dat zegt toch alles? Waarom zou hij anders beslissen als hij de beurt aan die Inez zou gunnen?...Ik hoor niks, kun je even wat harder praten? Hahaha…Stilgevallen en dikke doei dan maar. Blijkbaar, lieve regelvolgers van die luie chroniqueur, ben ik veel interessanter dan al die andere vrouwen…En dat terwijl ik Klone vanochtend pas heb leren kennen. Ow wacht, toen had hij het inderdaad over die Inez en dat hij er helemaal niks mee kon op dat moment. Wacht eens even…Dat betekend dat ik nu live te volgen ben via het smoelenboek…..Euhm….Ik ga even naar het toilet hoor…… Klone, met mij…Nee, niet met Grazia, met Ilona….Die van vanochtend in de bus. Je weet wel, die blonde st….Ja die, ik krijg vragen van mij totaal onbekenden die vragen waarom ik ben gekozen als jouw titel? Nou ben ik zelf ook wel benieuwd geworden naar de beweegredenen van deze onverwachte wending? Wat? Klootzak, neem een ander in de maling!.... En met een vuurrood hoofd en een pontificaal vingertje op de rode telefoontoets drukt madame Spatelspuwer ietwat gepikeerd ondergetekende naar de eeuwigdurende pieptoonvelden. Ze staat op, doet de deksel van de bril omhoog en draait het slot op groen. Vergeet bijna dat ze op belachelijk hoge hakken loopt en verzwikt dus bijna haar linkerenkel….kijkt wat ongelukkig in de spiegel en grist in haar tasje naar haar lipstick en tuit bevallig haar lippen naar het evenbeeld. Het kan nog wel even duren voordat Ilona haar gezicht weer buiten het damestoilet laat zien. Ik ben wel benieuwd hoe ze reageert als ze merkt dat ik hier aan de bar van deze kroeg op haar zit te wachten….Met een cameraploeg. Nee geintje….Ja, doe er nog maar een halve liter in, het schiet nog niet op met mijn hoofdpersoon van vanavond. Had ik trouwens ook niet verwacht hoor…Ilona is van het soort dat…Maar ik wist meteen dat zij vanavond de titel zou dragen. Er viel echt een behoorlijke last van me af en daar ben ik haar echt dankbaar voor. Zij is het type vrouw dat me een ingewikkelde verhaallijn scheelt, Het enige waar ik op moet letten is dat ze niet gaat lopen voor de duizend-woorden-grens. Moet lukken toch? Iedereen houd van een beetje persoonlijke aandacht….. Nou, daar zal je hem hebben…Hij kan mooi de pot op met zijn gladde praatjes. Ilona, je hebt mijn dag gered, Ik ga van jou een ster maken, Jij bent de inspiratie die een schrijver over de hoogste barricades tilt. Mannen, allemaal hetzelfde..Bah! Ben je nou voor mij hier Sideburner? Wil je even stoppen met filmen nu? Man, doe die mobiel even weg. Wat? Ikke…..Nu al gelezen door tien vrienden, twee tantes en wat vage kennissen? Echt, nu al? Ik wist niet dat je zo populair was op het smoelenboek…..Weet je Klone Sideburner, bij nader inzien bedank toch maar liever voor de twijfelachtige eer! Jij integreert mij zomaar in een van die verhaaltjes van je zonder dat je jezelf maar een seconde de vraag stelt of ik dat wel op prijs zou stellen…Nou ja, misschien wel, maar waarom vraag je het eerst niet even? Waarom kom je nu pas met die vraag? Waarom denk je dat ik het wel oke vind om als aangeschoten wild hierna over straat te moeten, althans als de praatjes kloppen die je mij op de mouw speld….Nee, ik denk dat we nu afscheid van elkaar moeten nemen…Droge witte? Een hele fles? Op jouw kosten? Oke, wat wilt jouw publiek allemaal van mij weten dan…Wacht even, gaan we wel daar aan een tafeltje zitten. Ik vind de bar hier niet echt een plek voor een mooi verhaal…..Maar Klone, no dirty questions! Omdat ik denk dat jij zo’n mannetje bent die stiekem wilt weten of ik wel een slipje draag onder mijn rok. Nou ik heb nieuws voor je…. Ilona praat honderduit en ik heb werkelijk geen idee op welke vraag ze nu eigenlijk een antwoord geeft. Volgens mij heb ik nog niet eens een vraag kunnen stellen. Al weet ik nu wel hoe haar twee poezen heten…Boffie en Baffie, dat haar moeder Annie heet en dat de naam Spatelspuwer een overblijfsel is uit de Pre-victoriaanse tijd toen haar over- over- overgrootvader aan het Pruisisch Romaanse hof te Bratislava de keuken runde, althans chef was van de deserts. Het schijnt dat de spatels brandend onder de pomp geblust moesten worden aan het eind van weer een volgepropte avond. De wrijving he…Ze heeft het over haar duffe vriendinnen en over de saaiheid van haar kantoorbaantje in de torenflat…Over haar liefde voor schoenen en laarsen en alles waar vrouwen van haar leeftijd (Pre-milf) problemen mee hebben. (onbeschofte mannen, vertraagde streekbussen en slome laptops). Ze bazelt over haar sexleven alsof ze een recept probeert uit te leggen en beaamt zonder vragen dat ze soms wel erg eenzaam is in haar appartementje op drie hoog…reutel….rammel….bazel….Klone? Luister je wel? Ja Ilona…Wat wil je vragen? Hij ging zo maar mee naar mijn appartement voor een “afzakkertje”. Ik hoefde niet eens aan te dringen. Het was zelfs wel wat snel, al vond ik hem erg stil. Dat kon ik van mezelf niet zeggen haha, het hele blok weet er weer van. Misschien kan het wel wat worden tussen meneer de beroemde schrijver en moi….Stel je toch eens voor, Ik en Sideburner over de rode loper bij Tushinski terwijl de papparazi ons helemaal lek knipsen. Mooie gouden glitterjurk aan, leuke hakjes en vragen beantwoorden over de verfilming van zijn bestseller “zonder flauw benul”. Ja, dat boek moet echt wel verfilmd worden. Zal hem de volgende keer als ik hem zie eens over aanspreken. Heeft hij eigenlijk wel zijn nummer achtergelaten?....He shit, is die knuppel vergeten zijn 06 te geven. Ik heb hem toch ook de mijne toevertrouwd…. Klone lul, was dat blonde hete hertje nog een beetje bronstig gisteravond?.......Ik kan je wel haar nummer geven Diederik-Jan, ouwe geilbeer. Oh wacht, nummertje 14 in de reeks zie ik hier….Red ow dermet! Klone

[julesjordens]

De Buurman

Maandag 3 augustus

Gisterenavond viel de stroom uit in het appartement. Dat was best griezelig, want ik was plots alleen in de ruimte. Ik woonde hier nog niet zo lang. De vloer en de muren kraakten in een nog te ontcijferen, unheimliche codetaal. Geen idee waar de zekeringkast was. Die dingen besefte ik allemaal in het donker.

Toen ik hier twee maanden geleden introk, botste ik op de rommel. De badkamer rook naar schachtenpap en de wc was ook in tijden niet schoongemaakt. Op mijn knieën schrobde ik alles proper. Zelfs het voetstuk. Voor ik begon met poetsen, sloeg ik met de rubberen handschoenen tegen mijn billen en riep ik: ‘¿Ai papi, no estoy tan sucio como este apartamento?’ Ik zou nog wel even door kunnen gaan waarom ik niet bij aanvang mensen kon ontvangen in het appartement, maar dan zou ik bijna vergeten zeggen dat we hoog genoeg zitten om te allen tijde de ramen open te kunnen laten. Zónder dat er muggen binnenkomen. In onze toren zijn er geen insecten. In onze toren is het altijd fris. Ik zingzeg het terwijl ik de bruine drab van de wc schrob: ‘in onze too-ooren is het altijd fris.’

In het blauwwit licht van mijn laptop rolde ik een sigaret. Ik rookte hem uit het raam en in de donkerte. Ik kreeg een fantastisch idee voor een boek. Ik verklaarde twee jaar geleden aan mijn ex-vriendin dat de reden waarom ik pas was beginnen roken me op een nog te ontcijferen manier inspireerde. Maar één ding was zeker: elke sigaret stond garant voor één goede zin, soms zelfs voor een volledig gedicht. En sinds kort dus ook ideeën. Tijdens het roken kan je alleen maar roken en nadenken. Verder niets. Mensen die terwijl ze roken op hun gsm zitten, verspillen de sigaret. Mijn vriendin vond niet dat ik gelijk had, maar ze heeft me altijd in mijn verminkte opvattingen gesteund. Toch gingen we uit elkaar.

Ik denk aan de tijd dat ik in mijn appartement te Antwerpen een glas dronk met iemand die twijfelde of de maanlanding echt was. De Straatvechters hadden haar waarschijnlijk een ‘frisse meid’ genoemd. Een frisse meid is de ideale kruising tussen cute en sexy, gedefinieerd in het theorema Seneca-Billy Bonkels. We zaten die avond op het terras naar boven te kijken, twee vingers diep in een glas zelfgemaakte mojito. Mijn huisgenoot Florian passeerde en wees nonchalant in de lucht, naar een blauwwit-lichtgevende stip. Ik keek vanuit het donker meer naar het meisje met haar mening dan naar de lucht. Ik zag flitsen zilver op haar zeldzame kledij. Mijn hart klopte krank als na een sigaret. Maar dat kon ik toen nog niet weten, ik rookte nog niet.

Flor zei ons dat dat daar, ja dat daar, dat is het ISS dat daar kwam overgewaaid.

Florian heeft een diploma lucht- en ruimtevaart. We controleerden op het internet of het ISS zichtbaar zou zijn in België die avond. Hij had gelijk. Dat zal hij trouwens zelf ook veel zeggen; ‘Ik heb altijd gelijk.’ Dat kan dan wel heel lullig klinken, maar ik kan je met de hand op het hart bevestigen dat hij gelijk heeft over deze uitspraak. Florian en ik woonden ooit zes maanden samen op vier vierkante meter. Onze beide bedden stonden langs elkaar, en ertussen was nog net genoeg ruimte om je hoofd te stoten tegen de laaghangende lamp. Hij woont nu in Antwerpen in een ander appartement met een plafond dat zo hoog is als een sterrenhemel. Ik woonde momenteel in het donker met een sigaret. We hebben allebei gelijk.

Het licht sprong terug aan. Ik hoorde gerommel op de gang. Een sleutel viel ergens, tot driemaal toe. Ik piepgaapte door het piepgaatje. Ik was mezelf goed aan het uitleven in voyeurisme. Ik zag de buurman verstrooid en dronken herhaaldelijk zijn sleutel oprapen en laten vallen. Hij speelde nietsvermoedend theater. Ineens verscheen er een bovenbuurvrouw op het toneel, de antagonist: ‘Arrête de chipoter avec les compteurs.’ ‘J’ai pas de la lumiére.’ ‘Je vois.’ ‘Ce n’est pas moi.’ ‘C’est déjà le troisième fois. Tu vas arrêter de chipoter avec les compteurs.’ Ik moet hierbij vertellen, ik had zojuist naar Rear Window van Hitchcock gekeken. Billy Bonkels vertelde me dat Hitchcock de El Jefe is van de cinema. Hitchcock heeft genres gedefinieerd. En voyeurisme. Hij moest eens weten hoe ik hier stond te piepgapen naar de buren. Aan de binnenkant van de deur hing een klein distelblad. De vorige eigenaar was een kunstenares en ik mocht haar aankleding houden. Daardoor moest ik nu voorzichtig zijn en mijn voorhoofd schuin houden. Ik kon moeilijk kijken door het piepgaatje zonder me te bezeren. Daarom besloot ik mijn entree op de scène te maken. De buurman leek op Jack Nicholson in The Shining, alleen iets minder geniaal. Ik had gewild dat hij op iemand anders leek. Bijvoorbeeld niet op iemand uit een Kubrick-film, maar op iemand uit een film van Hitchcock. Dat had mijn verhaal van meer samenhang voorzien, maar helaas: deze man was twee druppels water Jack Nicholson. Alleen iets minder geniaal. Hij rook naar schachtenpap en op zijn hemd zat bruine drab. Ik liet hem even zijn warrig verhaal doen en samen met de bovenbuurvrouw besloten we dat hij niet meer mocht chipoteren met de zekeringkast. Die stond overigens dans la cave. (Koor: ‘Die stond overigens dans la cave’.) Ik was niet veel later terug alleen in de ruimte. Maar het licht brandde. Ik had inmiddels één mysterie van het universum opgelost. En dat in codetaal, papi.

[mrshcloset]

Two MEN and ME

Sunday was Brendan’s day with us!

He was here around 4-ish. News about the contract for his apartment, his job both renewed and his trip to Spain 🇪🇸 on the 5th of this month for a conference.

Talk about our lives, our activities, our holidays.

Surround yourself with your favorite people

With my love 😍

We watched cycling, La Vuelta on TV, and had dinner at DUINERIJ in Bergen aan Zee, walked on the beach, and took the tourist road on the way back home!

Watch a film till it's time to bring him to the train station.

A Day at the Beach 😎

We had a GREAT day with him.

[mrshcloset]

25-27 August

The last weekend of August is a hit-and-miss.

We plan to watch the Andrè Rieu concert at the cinema on either Saturday or Sunday. However, since the Balikbayan Box was not picked up on the intended 26th, we missed both the screening and the chance to watch it again without the rain.

Overall, we had a full month of doing our tasks, prioritizing our chores, doing fitness, cycling, swimming and most importantly relaxing.

The Balikbayan Box was picked-up on the 27th, Sunday.

Anyway, we went to visit my sister-in-law Anneke. She has dementia and she lives in a residence called BREEZICHT.

We took photos with her and let her see how I was making the video or photo collage!

Some of my outfits

Swimming with Ronald

Bailey's nightcap

[mrshcloset]

18-20 August

Our third weekend was just fine!

I prepared everything with hand-me-down clothing, new clothes for the kids, groceries etcetera!

Martin put up the box on Saturday then we finished on Sunday … then decided to have pizza en pasta because we are tired!

Take away dinner from DA MIMMO

Sunday, after watching the FIFA Women’s World Cup between Spain and England in which Spain won the title.

We drove to Duinvermaak to have a late lunch. We wandered in the forest then we did some grocery shopping.

Lunch at DUINVERMAAK, Bergen

My outfits …

[mrshcloset]

My Solo Adventures

A lot of things are happening in my life this year and I cannot thank the people who supported me on this journey of finding myself through my traveling.

Ever since I was a kid, between 5 & 6-ish, my Tatay Ben introduced me to traveling and riding a plane. Journeying from LOAKAN airport to Manila at that time was extremely and utterly cool (of course that time I didn’t know yet the word extremely or cool haha 😂 ).

Somehow that moment sparked in me that I want to do this for the rest of my life.

Traveling by plane gives me the adrenaline rush that some people experience in dancing, sports, music, fashion, photography, etc.

A lot of people doubted that I could not do this on my own, flying solo, that I would just hurt myself in the process, or this & that.

A lot of excuses.

On the other hand, I know that there are people who genuinely care about my LIFE. And for that, much love 😍...

My goal for this solo adventure was to put myself out there in the field of hungry dragons. To test my ability if I learn something from Hersenz’s Cognitive and Psychomotor Treatment (Wed group year 2020-2021).

I went to search & discover myself again by traveling. But some people have misplaced feelings over my decision to have this solo adventure of a lifetime.

This year I concluded my 20th flight ✈️

***definition:

Cognition

is the "mental action or process of acquiring knowledge and understanding through thought, experience, and the senses".

It encompasses all aspects of intellectual functions and processes such as perception, attention, thought, imagination, intelligence, the formation of knowledge, memory and working memory, judgment and evaluation, reasoning and computation, problem-solving and decision-making, comprehension, and production of language. Cognitive processes use existing knowledge and discover new knowledge.

Psychomotor

Psychomotor learning is the relationship between cognitive functions and physical movement. Psychomotor learning is demonstrated by physical skills such as movement, coordination, manipulation, dexterity, grace, strength, and speed—actions that demonstrate fine or gross motor skills, such as the use of precision instruments or tools, and walking. Sports and dance are the richest realms of gross psychomotor skills.

Behavioral examples include driving a car, throwing a ball, and playing a musical instrument. In psychomotor learning research, attention is given to the learning of coordinated activity involving the arms, hands, fingers, and feet, while verbal processes are not emphasized.

Me in bed Saturday morning & back again at FONDAZIONE PRADA

At JIMMY CHOO Store in Andrassy Avenue, BUDAPEST

[mrshcloset]

God’s Worker

The Lord was with Joseph and gave him success in whatever he did. Genesis 39:23

READ Genesis 39:19–23

LISTEN ONLINE

In a refugee camp in the Middle East, when Reza received a Bible, he came to know and believe in Jesus. His first prayer in Christ’s name was, “Use me as your worker.” Later, after he left the camp, God answered that prayer when he unexpectedly secured a job with a relief agency, returning to the camp to serve the people he knew and loved. He set up sports clubs, language classes and legal advice—“anything that can give people hope”. He sees these programmes as a way to serve others and to share God’s wisdom and love.

When reading his Bible, Reza felt an instant connection with the story of Joseph from Genesis. He noticed how God used Joseph to further His work while he was in prison. Because God was with Joseph, He showed him kindness and granted him favour. The prison warden put Joseph in charge and didn’t have to pay attention to matters there because God gave Joseph “success in whatever he did” (Genesis 39:23).

God promises to be with us too. Whether we’re facing imprisonment—literal or figurative—hardship, displacement, heartache or sorrow, we can trust that He’ll never leave us. Just as He enabled Reza to serve those in the camp and Joseph to run the prison, He’ll stay close to us always.

By Amy Boucher Pye

REFLECT & PRAY

When have you experienced God’s redeeming action, such as Reza and Joseph did? How does Joseph’s story help you to trust Him more?

Saving God, You never leave me, even when I face the hardest of circumstances. Please give me hope and eyes to see Your work in my life.

SCRIPTURE INSIGHT

In Genesis 39, the word translated “prospered” (v. 2) or “success” (vv. 3, 23) is the Hebrew word tsalakh. In Genesis 24, it’s used in connection with the mission of Abraham’s “senior servant” to find a wife for Abraham’s son Isaac (vv. 21, 40, 42 ). Elsewhere in Scripture, “success” is associated with obedience to the Scriptures. After the mantle of leadership had been transferred from Moses to Joshua, God told Joshua that he’d be “prosperous and successful” (Joshua 1:8) when he obeyed God’s law. In Psalm 1, the person who delights in the words of God “is like a tree planted by streams of water, which yields its fruit in season and whose leaf does not wither—whatever they do prospers” (v. 3). The success of God’s servants is based on God’s provision—His presence and His strength to obey Him. Arthur Jackson

[mrshcloset]

Ripe for God’s Restoration

Restore us, God Almighty; . . . that we may be saved. Psalm 80:7

READ Psalm 80:1, 7–14, 19

LISTEN ONLINE

The pictures coming from a friend’s text stream were stunning! Photos of a surprise gift for his wife revealed a restored 1965 Ford Mustang: brilliant, dark blue exterior; sparkling chrome rims; reupholstered black interior; and a motor to match the other upgrades. There were also ‘before’ pictures of the same vehicle—a dull, worn, unimpressive yellow version. While it may be difficult to envision, it’s likely that when the vehicle rolled off the assembly line, it was also an eye-catcher. But time, wear and tear, and other factors had made it ripe for restoration.

Ripe for restoration! Such was the condition of God’s people in Psalm 80 and thus the repeated prayer: “Restore us, O God; make your face shine on us, that we may be saved” (Psalm 80:3; see vv. 7, 19). Though their history had included rescue from Egypt and being planted in a land of plenty (vv. 8–11), the good times had come and gone. Because of rebellion, they were experiencing the hand of God’s judgement ( vv. 12–13). Thus, their plea: “Return to us, God Almighty! Look down from heaven and see!” (v. 14).

Do you ever feel dull, distant or disconnected from God? Is joyful soul-satisfaction missing? Is it because alignment with Jesus and His purposes is missing? God hears our prayers for restoration (v. 1). What’s keeping you from asking?

By Arthur Jackson

REFLECT & PRAY

When have you experienced the restorative, reviving work of God? What areas of your life need restoration now?

Father, I long for Your restoration. Help me to see my need for it and to receive it.

SCRIPTURE INSIGHT

Understanding the imagery used in Psalm 80 helps us understand the psalm as well as the One to whom the psalmist appealed. Two different images of the leader of God’s people are wedded together in verse 1: “Hear us, Shepherd of Israel, you who lead Joseph like a flock. You who sit enthroned between the cherubim, shine forth.” Stunningly, the One who can restore both cares like a shepherd and occupies heaven’s throne! The prayer chorus included in the psalm is repeated three times (vv. 3, 7, 19 ) and asks the One who commands and controls the universe to “restore us . . . make your face shine on us, that we may be saved.” The petition echoes the priestly blessing of Numbers 6:25: “The Lord make his face shine on you and be gracious to you.”

Arthur Jackson

[mrshcloset]

The Meaning of Myrrh

Then they opened their treasures and presented him with gifts of gold, frankincense and myrrh. Matthew 2:11

READ Matthew 2:9–13

LISTEN ONLINE

Today is Epiphany, the day which commemorates the event described by the carol “We Three Kings of Orient Are” when gentile wise men visited the child Jesus. Yet they weren’t kings, they weren’t from the Far East (as Orient formerly meant), and it’s unlikely there were three of them.

There were, however, three gifts, and the carol considers each. When the magi arrived in Bethlehem, “They opened their treasures and presented [Jesus] with gifts of gold, frankincense and myrrh” (Matthew 2:11). The gifts symbolise Jesus’ mission. Gold represents His role as King. Frankincense, mixed with the incense burned in the sanctuary, speaks of His deity. Myrrh, used to embalm dead bodies, gives us pause.

The fourth verse of the carol says, “Myrrh is mine; its bitter perfume / breathes a life of gathering gloom; / sorrowing, sighing, bleeding, dying, / sealed in the stone-cold tomb.” We wouldn’t write such a scene into the story, but God did. Jesus’ death is central to our salvation. Herod even attempted to kill Jesus while He was yet a child (v. 13).

The carol’s last verse weaves the three themes together: “Glorious now behold him arise; / King and God and sacrifice.” This completes the story of Christmas, inspiring our response: “Alleluia, Alleluia, / sounds through the earth and skies.”

By Tim Gustafson

REFLECT & PRAY

How do you feel when you ponder the truth that Jesus was born to die for you? How does His resurrection inspire you?

Heavenly Father, may Your Spirit help me live my life in gratitude for Your Son giving His life for me.

SCRIPTURE INSIGHT

The word Magi (Matthew 2:1) is translated “wise men” in many Bible versions. Because these men followed a star in search of a king, we know they were also astrologers. Coming from the East, they could’ve originated from the Arabian Desert, Babylon, or Persia. They’re first mentioned in 1 Kings 4:30: “[Solomon’s] wisdom exceeded that of all the wise men of the East” (NLT). They could be the astrologers found in the courts of Babylon (Daniel 2:2; 4:6-7). Interestingly, Daniel was placed in charge of them ( 2:48; 5:11) and could’ve told them about the coming Messiah. For five hundred years, these magi looked forward to this prophecy. These men of great faith—whose main lead was a star in the sky—travelled thousands of miles in search of a Jewish king. As representatives of the gentile world, they saw God wrapped in human clothes and “bowed down and worshiped him” (Matthew 2:11).

K. T. Sim

[mrshcloset]

God at the Crossroads

Stand at the crossroads and look; . . . ask where the good way is, and walk in it. Jeremiah 6:16

READ Deuteronomy 30:15–20

LISTEN ONLINE

After days of illness and then spiking a high temperature, it was clear my husband needed emergency care. The hospital admitted him immediately. One day folded into the next. He improved, but not enough to be released. I faced the difficult choice to stay with my husband or fulfil an important work trip where many people and projects were involved. My husband assured me he’d be fine. But my heart was torn between him and my work.

God’s people needed His help at the crossroads of life’s decisions. Far too often, they hadn’t adhered to His revealed instructions. So Moses implored the people to “choose life” by following His commands (Deuteronomy 30:19). Later, the prophet Jeremiah offered words of direction to God’s wayward people, wooing them to follow His ways: “Stand at the crossroads and look; ask for the ancient paths, ask where the good way is, and walk in it” (Jeremiah 6:16). The ancient paths of Scripture and God’s past provision can direct us.

I imagined myself at a physical crossroads and applied Jeremiah’s template of wisdom. My husband needed me. So did my work. Just then, my supervisor called and encouraged me to remain home. I drew a breath and thanked God for His provision at the crossroads. God’s direction doesn’t always come so clearly, but it does come. When we stand at the crossroads, let’s make sure to look for Him.

By Elisa Morgan

REFLECT & PRAY

Where do you need direction today? How might God be revealing Himself to you?

Dear God, when I’m uncertain, help me to stand at the crossroads and look for Your provision.

SCRIPTURE INSIGHT

After God delivered the Israelites from Egypt, that generation (except for Caleb and Joshua) disqualified themselves from being permitted to enter the promised land because they failed to trust God (Deuteronomy 1:32-37). The book of Deuteronomy (the name comes from a Greek word meaning “second law”) addresses the younger generation about to enter the land. In it, Moses teaches them God’s law and stresses the importance of fully obeying it.

In chapter 30, Moses urged them to enter into a covenant, or binding commitment, to be wholly devoted to God (vv. 15-20). Through this covenant, the new generation would pledge anew their devotion to God and His law. In the ancient Near East, covenant ceremonies would typically include calling on deities as witness to the promises made. Since God is the only true God, in this covenant, His creation—heaven and earth—is called as a witness (v. 19).

Monica La Rose

[mrshcloset]

Quiet Faithfulness in Christ

Make it your ambition to lead a quiet life: you should mind your own business and work with your hands. 1 Thessalonians 4:11

READ 1 Thessalonians 4:1–2, 9–12

LISTEN ONLINE

I didn’t notice him at first.

I’d come down for breakfast at my hotel. Everything in the dining room was clean. The buffet table was filled. The refrigerator was stocked, the utensil container packed tight. Everything was perfect.

Then I saw him. An unassuming man refilled this, wiped that. He didn’t draw attention to himself. But the longer I sat, the more I was amazed. The man was working very fast, noticing everything and refilling everything before anyone might need something. As a food service veteran, I noticed his constant attention to detail. Everything was perfect because this man was working faithfully—even if few noticed.

Watching this man work so meticulously, I recalled Paul’s words to the Thessalonians: “Make it your ambition to lead a quiet life: You should mind your own business and work with your hands . . . so that your daily life may win the respect of outsiders” (1 Thessalonians 4:11–12). Paul understood how a faithful worker might win others’ respect—offering a quiet testimony to how the gospel can infuse even seemingly small acts of service for others with dignity and purpose.

I don’t know if the man I saw that day was a believer in Jesus. But I’m grateful his quiet diligence reminded me to rely on God to live out a quiet faithfulness that reflects His faithful ways.

By Adam Holz

REFLECT & PRAY

How should your faith affect the way you work? In what ways is being a faithful worker a powerful testimony?

Father, help me to remember that there are no small jobs in Your kingdom and to faithfully serve You each day with a sense of Your nearness.

SCRIPTURE INSIGHT

Waiting for the second coming of Jesus is a consistent theme in Paul’s letters to the Thessalonians (see 1 Thessalonians 1:10; 2:19; 3:13; 4:13-17; 5:1-11; 2 Thessalonians 1:5-10; 2:1-12). The subject of work is also prominent (see 1 Thessalonians 4:11-12; 5:14; 2 Thessalonians 3:6-12). Paul’s labour for the gospel resulted in the establishing of the church, but he also laboured with his hands: “We worked night and day in order not to be a burden to anyone while we preached the gospel of God to you” ( 1 Thessalonians 2:9). “Waiting” and “working” should characterize believers in Jesus until He returns.

Arthur Jackson

[mrshcloset]

Spotting Hope

May your unfailing love be with us, Lord, even as we put our hope in you. Psalm 33:22

READ Psalm 33:6–9, 12–22

LISTEN ONLINE

Oceanographer Sylvia Earle has seen the deterioration of coral reefs first-hand. She founded Mission Blue, an organisation devoted to the development of global “hope spots”. These special places around the world are “critical to the health of the ocean”, which impacts our lives on earth. Through the intentional care for these areas, scientists have seen the relationships of underwater communities restored and lives of endangered species preserved.

In Psalm 33, the psalmist acknowledges that God spoke everything into existence and ensured that all He made would stand firm (vv. 6–9). As God reigns over generations and nations (vv. 11–19), He alone restores relationships, saves lives and revitalises hope. However, God invites us to join Him in caring for the world and the people He created.

Each time we praise God for the whisper of a rainbow splashed across a clouded, grey sky or the glistening waves of the ocean crashing against a rocky shore, we can proclaim His “unfailing love” and presence as we “put our hope” in Him (v. 22).

When we’re tempted towards discouragement or fear as we consider the current state of the world, we may begin to believe we can’t make a difference. When we do our part as members of God’s care team, however, we can honour Him as the Creator and help others spot hope as they place their trust in Jesus.

By Xochitl Dixon

REFLECT & PRAY

How has God used nature to affirm your hope in Him? How can you serve as part of His care team?

Loving Creator and Sustainer, help me be a hope spotter who faithfully serves on Your care team.

SCRIPTURE INSIGHT

In Psalm 33, the unnamed psalmist calls the righteous to praise God, extolling Him as the Lord of creation (vv. 6-9) and the nations (vv. 10-22). The writer speaks of God’s power in creation: “By the word of the Lord the heavens were made . . . . He spoke, and it came to be; he commanded, and it stood firm” (vv. 6, 9). The omnipotent Creator of the universe is also the supreme ruler of history ( vv. 10-15) and the providential provider and protector of those who trust in Him (vv. 16-22).

K. T. Sim