#emoties

[eigenwoorden]

I’ll wait for you to find your way back home.

[muisjee]

Sessie zes, 30 juni 2022

Ik was vijf minuten te vroeg. Om de vorige keer te compenseren, grapte ik. Het zou de laatste zijn vandaag en vandaag was ik daar meer klaar voor dan op de oorspronkelijke datum zo’n twee weken geleden. Laatsten zijn niet mijn ding, maar daar word ik vast nog wel beter in.

Ze vroeg hoe het ging en ik kon nu volmondig én in volle overtuiging zeggen dat ik echt wel heel gelukkig was. De redenen zorgden ervoor dat ik helemaal ging stralen. Ondertussen nam ik een slok van mijn espresso wat eigenlijk een lungo had moeten zijn.

Het ging over familie en over waar ze stonden in verhouding tot mij. Niet veel later lag er een rozenkwarts op tafel, twee houten poppetjes, een gelukspoppetje en er stond ook nog ergens een soldaat.

De rozenkwarts was ik. Een hoop liefde met een veerkracht waar je u tegen zegt. En weet je wat nog het meest bijzondere was aan dit hele traject? Mijn vader kreeg een plekje op de tafel (weliswaar als die soldaat, maar toch). Niet omdat hij een goede man was, laat staan een goede vader, maar omdat hij er mede voor heeft gezorgd dat ik dat hoopje liefde ben geworden. Ik voelde nu pas was alle gesprekken met mij hadden gedaan. Ik was eindelijk op de plek waar dingen de juiste plek begonnen te krijgen.

Ik vroeg aan haar of een familieopstelling helpend zou zijn. Of het mij de laatste inzichten en rust zou kunnen geven. Dat zou het en ik was al aan het nadenken of ik die investering in mezelf wilde doen.

Ze schoof de rozenkwarts over de tafel mijn kant op met de woorden; ‘Deze wil ik aan je geven, jij bent deze rozenkwarts. Hij past bij je.’

Met de rozenkwarts in mij hand geklemd liep ik voor de laatste keer bij haar de deur uit. Ze gunde mij het allerbeste en al het geluk. Toen ik de steeg uit wandelde viel ik huilend in armen waar ik al een aantal weken mijn thuis in vind.

[overwijs]

“𝙐 𝙗𝙚𝙣𝙩 𝙬𝙚𝙡 𝙖𝙖𝙧𝙙𝙞𝙜 𝙢𝙚𝙫𝙧𝙤𝙪𝙬.”

Werken in het onderwijs heeft veel leuke kanten en andere voordelen. Ja, het is intensief, maar ook dat heeft voordelen. Als er dingen spelen in je leven, minder leuke zaken die je flink kunnen afleiden, dan is een baan waar je door de vele prikkels en beslissingen per minuut aan niets anders kan denken heel prettig zijn. Je even verliezen in je werk, vluchten uit jouw andere bestaan zou je kunnen zeggen, kan dan stiekem best lekker zijn. Zorgen uit mijn privé-leven kunnen dan even een paar uur verdwenen lijken, zodat ik met volle focus mijn werk kan doen.

Dat werkt. Mits. Ja, zoals zo vaak is er een voorwaarde, een maar. Als je lessen goed (genoeg) lopen, kan dat heerlijke afleiding zijn. Heb je lessen die minder goed gegaan dan je gewend bent, wat niet gek is als je zelf minder goed in je vel zit, dan komt dit extra hard aan. En dan hoor je jezelf opeens feller reageren dan misschien echt past bij de situatie, voel je die vervelende les dieper in je lichaam en geest. Terwijl als je terugkijkt op de les het vaak niet eens zó erg was.

Nou… Zo’n dag had ik dus. Andere frustraties drongen mij en mijn les binnen. Alle kleine verstoringen en uitdagingen gingen van mug naar olifantstatus. De les haalde niet het beste in mij naar boven zullen we maar zeggen. Dus sloot ik mijn les af met excuses aan de klas, dat ik misschien buiten proportie had gereageerd en bleef ik met mijn hoofd in mijn handen achter aan mijn bureau.

****, is dan het enige wat ik denk terwijl ik me suf reflecteer. Wat ging er mis en wat gebeurde er nou eigenlijk dat zo erg was. De conclusie was: zo erg was het allemaal niet. En toch voelde het niet zo. Als ik het lokaal uitloop zegt een leerling uit een andere klas: “ik hoorde dat u een zware les had mevrouw.” Ik interpreteer het als medeleven en bevestig dankbaar. Een ander, de grapjas, vraagt: hoe zwaar, 190 kilo?”. En de luchtigheid is terug, ook een beetje bij mij.

Die middag zie ik een leerling uit m’n klas een straf uitzitten en knoop een geïnteresseerd praatje aan. Hij vertelt wat er gebeurd was, wat hij er van vond, hoe het gesprek ging met die docent en sluit af met: “die docent vind ik gewoon niet aardig.”

Met de gebeurtenis van de ochtend nog vers op mijn netvlies flap ik er uit: “ik ben ook niet altijd aardig.” Waarop hij zonder twijfel reageert dat ik wél aardig ben. “Maar vandaag was ik toch niet bepaald aardig…”.

Hij kijkt mij even aan, terwijl hij verder gaat met het uitvoeren van z’n straf en zegt resoluut: “dat kan een keertje gebeuren mevrouw, dat maakt u niet onaardig.” En deze jongen laat in een gesprek van minder dan een minuut zien waarom werken in het onderwijs nou écht leuk is, pubers met hun kleine hartjes en grote monden.

[nachtschrijfster]

Dont know why I dont say goodbyes

Dont know why I dont say goodbyes So tired of al their lies But still everytime I let them back in When I know its a battle they wont win Dont know what is good or bad to do After all this time still dont have a clue Doing my best for all but me Still my past is all they see Dont know why I dont say goodbyes11 May 2022 Dont know why I dont say goodbyes So tired of al their lies But…

[twafordizzy]

Roel Bentz van den Berg: stemmen die zingen

bron beeld: editio.nl Schrijver en programmamaker Roel Bentz van den Berg (1949) geeft taal aan wat om woorden schreeuwt. Bijvoorbeeld: Wat is de soul van de Engelse zangeres Dusty Springfield? Die stem, die stem, die stem. Die naar rozen, regen en metaal smakende stem, waar ik vroeger – en vroeger is sindsdien nooit meer weggegaan – altijd stil van werd wanneer ik haar ergens uit een luidspreker…

[hspcoaching]

De vraag is en blijft of de kans op ontsporing wel kleiner wordt door strenge regels te stellen. Ik ben ervan overtuigd dat het eerder omgekeerd werkt: door het taboe op het tonen van emoties door zorgprofessionals verdwijnen die emoties niet, maar gaan ze ondergronds. Je kunt wel proberen ze te onderdrukken: ook al lijkt het soms even te lukken, het gaat nooit helemaal goed en een stabiele situatie ontstaat er zeker nooit.

Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs dat ‘professionele distantie’ de beste houding is voor een zorgprofessional. ~ uit het boek ‘Gevoelige zielen’ van Bram Bakker

[erikvelema]

Uitspraken

[se-coaching]

Psychologische aspecten van settling in relaties: Een diepgaande analyse

De situatie waarin mensen terechtkomen wanneer ze zich in een patroon van settling bevinden, wordt vaak gedreven door diepgewortelde emoties en psychologische mechanismen. Hieronder worden de twee hoofdredenen uit de tekst verder toegelicht: Vermijden van eigen pijn: Mensen kunnen zich in een patroon van settling bevinden om confrontatie met hun eigen pijn te vermijden. Dit kan voortkomen uit…

[stopdeverslaving]

Emoties 01: Over Emoties en Gevoelens

Photo by Andrea Piacquadio on Pexels.com the Quick Version Er zijn veel meningen en gedachten over ’emotie’. Vanuit de psychologie zijn er ook best veel theorieën over die mijns inziens lang niet altijd hout snijden, sterker nog: er zijn in mijn ogen een aantal therapeuten die -volgens mij op basis van angst voor emotie- enorm ontkennende gedachten hebben over emotie. Gedachten die soms…

[eigenwoorden]

Please tell me how you feel about us

[muisjee]

Het maakte mij woedend. Ik wilde de hele servieskast tegen de vlakte trekken. Het was niet dat wij thuis een servieskast hadden, of nou ja; we hadden wel een kast waar servies in staat, maar die was lang niet hoog genoeg. Hoogstens laag genoeg om alle schalen en schoteltjes er met beide armen, zonder pardon, uit te maaien.

Woedend werd ik, om vervolgens op blote voeten door al dat geluk te dansen.

[nachtschrijfster]

Lucky Few

Twisting turning going round and roundTrying to find what doesnt want to be foundAnswers to questions i never knewThat is only saved for a Lucky few Lucky Few10 May 2022 Twisting turning going round and roundTrying to find what doesnt want to be foundAnswers to questions i never knewThat is only saved for a Lucky few Inside a War Between My Heart And Mind9 May 2022 My heart is at war withmy…

[twafordizzy]

T.S. Eliot Fluistert van Onsterfelijkheid

bron beeld: thoughtco.com Fluisteringen van onsterfelijkheid Webster, bezeten door de dood, / Door elke huid de schedel zag, / Gestalten borstloos in de grond, / Terugleunend met liploos gelach. Bloembollen staarden als pupil / De kassen de ogen uit! / Hij wist: de geest hangt aan dood vlees / En scherpt zijn lusten en geilheid. Donne, neem ik aan, was ook zo een / Zonder een zinnensurrogaat; /…

[hspcoaching]

Vroeger sprak men over het onderscheid tussen geneeskúnde en geneeskúnst. De kunde was kennis die was opgedaan tijdens de opleiding. De kunst was het creatieve proces, de ervaring en de intuïtie, waardoor een professional wist wanneer iets al dan niet te doen. ‘Timing is everything,’ gold toen ook nog als een ongeschreven regel in de zorg. Welke zorgprofessional werkt nog aan zijn timing? Er wordt vooral gestuurd op het vermijden van fouten en moed is aan het uitsterven als professionele deugd. ~ Bram Bakker

[erikvelema]

Wil je gezond worden?