#nizam-ı cedid

[yalnzardc]

Sezam!

Fitneler kıtalar geziyor şimdi, fitneler gönüllerde kaşaneler kurdu... İçilmiş sulardan geriye kırık bardaklar bile kalmadı yazık ki. Eskimiş süngüleriyle bozguna uğramış Nizam-ı Cedid taburları gibi hayat, ölen çocuklardan soyulmuş yırtık giysileri topluyor. Kalbimizin çarşıları yıkımlar gördü, zelzeleler yığıldı üstümüze tabaka tabaka. Dallardan çiğ damlaları süveydalarımızın yamalarına düşüyor artık; ve günlerin ana rahminde yaşlı neyzenler tenhalığın ezgilerini besteliyor acıyla.

Sezam!

Ömür, fitne elinde efkär gergefi; ölümse derin sırların yokladığı kale burcu. Ve kalenin kapısı kırıldı ya bir kez, iyi yürekli nesiller, saçaklara çekilip ürperen serçelere döndü.

Sezam!

Biliyorsun, söylemesek bağrımız, söylesek dudaklarımız kanar! İlla ki söyleyelim; söyleyelim ki sezam, artık şeytan içimizde ve özülke fitneye tutsak. Sınama mallarımızda sezam, sınama sözlerimiz ve evlatlarımızda; sınama kendi(liği)mizde!

Karar zamanı Sezam, kararlılık zamanı. Kendi küllerinde çırpınmadan bir anka ve yakmadan kanatlarını kendi ateşinde, doğuşlar hep bir hayal; var oluş hep bir yokluk. Vur kazmayı Ferhad, çoğu gitti azı kaldı.

[koval-nation]

46) Tatarzy Dobrudżańscy lub Tatarzy z Rumunii, Dobrujan Tatars, Tatars of Romania (rum. Tătarii din România; Tomrîğa tatarlarî) - turecka grupa etniczna obecna w Rumunii od XIII wieku. Według spisu ludności z 2011 r. 20 282 osoby zadeklarowały się jako Tatarzy, w większości Tatarzy krymscy mieszkający w powiecie konstanckim. Jednak według Demokratycznego Związku Tatarsko-Tureckich Muzułmanów w Rumunii, w Rumunii żyje 50 000 Tatarów. Są jednym z głównych składników społeczności muzułmańskiej w Rumunii. Korzenie społeczności Tatarów krymskich w Rumunii rozpoczęły się wraz z migracją Kumanów w X wieku. Jeszcze przed przybyciem Kumanów inne ludy tureckie, takie jak Hunowie i Bułgarzy, osiedliły się w tym regionie. Tatarzy po raz pierwszy dotarli do Delty Dunaju w połowie XIII wieku, podczas szczytu potęgi Złotej Ordy. W 1241 roku pod wodzą Kadana, Tatarzy przekroczyli Dunaj, podbijając i pustosząc ten region. Region prawdopodobnie nie znajdował się pod bezpośrednim panowaniem Ordy, ale raczej był wasalem chana Bakczysaraja. Ze źródeł arabskich wiadomo, że pod koniec XIII i na początku XIV wieku w Isaccei osiedlili się potomkowie Ordy Nogajów. Inny arabski uczony, Ibn Battuta, który przejeżdżał przez ten region w latach 1330 i 1331, mówi o Baba Saltuk (Babadag) jako o najbardziej wysuniętym na południe mieście Tatarów. Złota Orda zaczęła tracić swoje wpływy po wojnach toczących się w latach 1352–1359 i w tym czasie odnotowano, że tatarski wódz Demetriusz bronił miast delty Dunaju. W XIV i XV wieku Imperium Osmańskie skolonizowało Dobrudżę wraz z Nogaisami z Bucaku. W latach 1593-1595 w Dobrudży osiedlili się także Tatarzy z Nogajów i Buczaków. (Fryderyk de Jong). Pod koniec XVI w. do Dobrudży sprowadzono około 30 000 Tatarów Nogajskich z Budżaka. Po aneksji Krymu przez Rosję w 1783 r. Tatarzy krymscy rozpoczęli emigrację do osmańskiej przybrzeżnej prowincji Dobrudża (dziś podzielona między Rumunię i Bułgarię). Po dotarciu do Dobrudży większość osiedliła się w okolicach Mecidiye, Babadag, Köstence, Tulça, Silistre, Beştepe lub Warny, a następnie założyła wioski nazwane na cześć opuszczonej ojczyzny, takie jak Şirin, Yayla, Akmecit, Jałta, Kefe czy Beybucak.

W latach 1783–1853 dziesiątki tysięcy Tatarów krymskich i Nogajów wyemigrowało do regionu Rusçuk, który później stał się znany jako „Mały Tatar”. Po podboju rosyjskim w 1812 r. do Dobrudży wyemigrowali także Nogajowie z Buczaku. Tatarzy, którzy osiedlili się w Dobrudży przed wielkim exodusem w 1860 r., nazywani byli Kabajłami. Utworzyli eskadrę Kabail Tatar w armii Nizam-ı Cedid (Nowy Porządek) sułtana Selima III. Odegrali kluczową rolę w walce Mahmuda II z Mehmetem Alim Paszą z Egiptu, stłumili bunty w Bośni i Hercegowinie, Kurdystanie i prowincjach arabskich oraz służyli wraz z Turkami podczas wojny krymskiej. Tatarzy wraz z Albańczykami pełnili funkcję żandarmów, którzy cieszyli się dużym szacunkiem u Osmanów i otrzymywali specjalne przywileje podatkowe. Osmanowie przyznali dodatkowo pewien stopień autonomii Tatarom, którym pozwolił na rządy ich własny kaymakam, Khan Mirza. Dynastia Girejów (1427 - 1878) rozmnożyła się w Dobrudży i utrzymała swoją szanowaną pozycję. Za zniszczenie korpusu janczarów na rozkaz sułtana Mahmuta II odpowiedzialna była Dobrujańska Tatarka Kara Hussein. Szacuje się, że w latach 1877–1878 z Dobrudży do Anatolii wyemigrowało od 80 000 do 100 000 Tatarów krymskich, a liczba ta trwała w mniejszych liczbach aż do I wojny światowej. Powodów emigracji było kilka: W 1883 r. rząd rumuński uchwalił ustawy nakładające obowiązek służby wojskowej na wszystkich poddanych rumuńskich, w tym Tatarów, którzy obawiali się, że służba w armii chrześcijańskiej nie jest zgodna z ich muzułmańską tożsamością. Inne przyczyny to głód w Dobrudży w 1899 r., szereg ustaw z lat 1880–1885 dotyczących konfiskaty ziemi tatarskiej i tureckiej oraz I wojna światowa (1916–18), która spustoszyła region. Wyjątkowa tożsamość narodowa Tatarów Krymskich w Dobrudży zaczęła się kształtować w ostatniej ćwierci XIX wieku. Kiedy Ismail Gasprinski, przez wielu uważany za ojca nacjonalizmu krymsko-tatarskiego, odwiedził Köstence (Konstanca) w 1895 roku, odkrył, że jego gazeta Tercüman była już w szerokim obiegu. Jednak to poeta Mehmet Niyazi jest najbardziej uznawany za szerzącego idee nacjonalistyczne wśród Tatarów w Dobrudży. Po upadku rządu Tatarów krymskich, Dobrudża stała się najważniejszym miejscem schronienia Tatarów z Krymu. Wielu z tych uchodźców zainspirowało się do przyłączenia się do ruchu Prometeusz w Europie, którego celem była niepodległość narodowości radzieckich. W tym okresie przywódcą społeczności w Dobrudży był Mustecip Hacı Fazıl (później przyjął nazwisko Ulkusal). W 1918 roku, gdy miał 19 lat, wyjechał na Krym, aby uczyć w szkołach tatarskich i wydawał pierwsze czasopismo tatarskie w Dobrudży, „Emel” od 1930 do 1940. On i inni nacjonaliści protestowali przeciwko emigracji Tatarów z Dobrudży do Turcji, wierząc, że przesiedlenie na Krym będzie lepsze. W latach dwudziestych XX wieku Dobrudża nadal była głównym celem uchodźców uciekających przed Sowietami. Tatarzy mieli stosunkowo swobodę organizowania się politycznego i wydawania czasopism opartych na ideach nacjonalistycznych. Podczas II wojny światowej wielu Tatarów uciekło z Krymu i przyjęło uchodźców u rodzin Tatarów krymskich w Dobrudży, które następnie zostały surowo ukarane przez komunistyczną Rumunię. Uchodźcy, którzy próbowali uciec drogą morską, zostali zaatakowani przez samoloty Armii Czerwonej, natomiast ci, którzy podążali drogą lądową przez Mołdawię, zdołali dotrzeć do Dobrudży, zanim Armia Czerwona schwytała i deportowała większość z nich na Syberię 18 maja 1944 r. Dowódca Necip Hacı Fazıl członek komisji ds. przemytu został stracony, a jego brat Müstecip Hacı Fazıl uciekł do Turcji.

W 1940 r. Południowa Dobrudża została oddana Bułgarii, a do 1977 r. w Rumunii żyło szacunkowo 23 000 Tatarów. Według Nermina Erena liczba ta wzrosła do około 40 000 w latach 90. W 2005 roku Demokratyczny Związek Tatarów Turecko-Muzułmańskich Rumunii stwierdził, że w Rumunii jest 50 000 Tatarów, wierząc, że szacunki spisowe są sztucznie zaniżone, ponieważ większość Tatarów identyfikowała się jako Turcy. Nermin Eren oszacował również liczbę Tatarów w Bułgarii na około 20 000 w latach 90. Źródła bułgarskie szacują, że jest to około 6000 osób, choć są świadome, że większość Tatarów zawiera małżeństwa z Turkami lub identyfikuje się jako Turcy. W latach 1947-1957 w Rumunii rozpoczęły działalność szkoły tatarskie, a w 1955 r. stworzono specjalny alfabet dla społeczności tatarskiej. W 1990 roku powstała Demokratyczna Unia Muzułmańskich Tatarów-Turków. Obecnie Rumunia szanuje prawa mniejszości Tatarów i nie prowadzi żadnej polityki rumunizacji.

[abiskitap]

Yeni kitap: ÇIKTI/Araştırma&İnceleme Osmanlı Maliyesinde Modern Bir İç Borçlanma Örneği Olarak  ESHAM UYGULAMASI H.Veli Aydın 18. yüzyıl, Osmanlı tarihinin önemli dönemlerden birini teşkil etmektedir. Bu yüzyıl, imparatorlukta yaşanan değişim ve dönüşüm sürecinde önemli bir kırılma noktasını temsil eder. Bu dönemde geleneksel kurumlardan ve anlayıştan yeni düzene (Nizam-ı Cedid) geçişi temsil eden önemli adımlar atılmış, bir nevi Tanzimat dönemine geçişin kurumsal ve düşünsel alt yapısı hazırlanmıştır. Bu yüzyılda Osmanlı Devleti yöneticileri ve bürokrasisi Rusya ve Avrupalı rakipleri karşısında aleyhlerine gelişen dengeyi değiştirmek, devletin devamını sağlamak için önemli bir düşünsel dönüşüm içine girmişler ve bu yönde bir dizi önlemler geliştirmeye çalışmışlardı. Bu düşünsel değişim ve çabanın en önemli örneklerinden birisi 19. yüzyılda girişilecek siyasi ve askeri reformların ekonomik alt yapısını oluşturan yeni mali politikalardır. Bu yeni mali politikalar sonucunda 1775 yılında Osmanlı maliyesi, iltizam ve malikane sisteminin bir bileşkesini temsil eden esham uygulamasını geliştirdi. Eski mali politikaları yeni düzene uyarlayan ve dönemine göre oldukça modern bir iç borçlanma örneği olan esham uygulaması kısa vadede Osmanlı yöneticilerinin ihtiyaç duyduğu mali desteği sağladı ve yapılan reformların mali alt yapısını oluşturdu. Esham uygulaması, aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu’nda kâğıt para ve borsa işlemleri için bir alt yapının gelişmesine öncülük etti. Prof. Dr. H. Veli Aydın’ın çalışması esham uygulamasının nasıl başladığını, yarattığı mali kaynağı, kısa ve uzun dönemlerdeki etkileri, kimlerin esham aldığını, esham alıcılarının sosyal durum ve konumlarını arşiv çalışmalarının sağladığı bilgi temelinde inceliyor. Esham uygulamasıyla ilgili tek monografi olan çalışma, belgelerin ışığında Osmanlı maliyesinde başlayan dönüşüm dönemini toplumsal bileşenleriyle birlikte anlamak isteyenler için vazgeçilmez bir kaynak.  #yenikitap #araştırma #esham #iltizam #osmalı #maliye #18yüzyıl #h.veliaydın https://www.instagram.com/p/Ck_eLY7NgEg/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[einereiseblog]

Eine Bosporus-Kreuzfahrt bietet die beste Möglichkeit, Istanbuls epische Architektur entlang der europäischen und asiatischen Ufer der Bosporus-Meerenge zu sehen Die 32 km lange natürliche Wasserstraße des Bosporus in Turkey verbindet das Schwarze Meer mit dem Marmarameer und – in Verlängerung über die Dardanellen – mit der Ägäis und dem Mittelmeer. Es ist eine der bedeutendsten Wasserstraßen der Welt und hat Jahrhunderte, wenn nicht Jahrtausende der Seefahrtsgeschichte hinter sich. Es stehen verschiedene Bosporus-Kreuzfahrten zur Verfügung, darunter kurze 30-minütige Kreuzfahrten, halbtägige, ganztägige und Hop-on-Hop-off-Services. Es gibt sogar private Yachtkreuzfahrten, wenn Sie das Geld haben! Wir machten eine zweistündige durchgehende Kreuzfahrt vom Goldenen Horn bis zur Bosporus-Brücke und zurück. Hier ist das Beste, was wir gesehen haben. 1. Topkapi-Palast Die fast 400 Jahre alte Heimat der osmanischen Sultane, zusammen mit den berühmten Minaretten der Blauen Moschee und Ayasofya, sind ein bestimmendes Merkmal der Skyline von Istanbul. Von einem Bosporus-Kreuzfahrtschiff aus sind die Kuppeln von Topkapıs Harem deutlich über den Mauern des Palastes zu sehen. 2. Leanderturm (Kız Kulesi) Im Jahr 1110 baute der byzantinische Kaiser Alexius Comnenus den ersten Turm auf dieser winzigen Insel, wenn auch nur ein bescheidener Holzturm, der von einer Steinmauer geschützt wurde. Seit 1721 dient der heutige Steinturm als Leuchtturm und beherbergt heute ein Café. 3. Selimiye-Kaserne Sultan Selim III. baute die große Armeekaserne im Jahr 1800 für die Soldaten der neu gegründeten Nizam-ı Cedid („Neue Ordnung“). Die Kaserne ist vielleicht am bekanntesten für Florence Nightingale, die dort zusammen mit 37 freiwilligen Krankenschwestern während des Krimkrieges (1854-1856) arbeitete. Die Kaserne wurde der britischen Armee zugeteilt und in ein provisorisches Lazarett umgewandelt. 4. Dolmabahçe-Palast Dolmabahçe, der großartigste der osmanischen Kaiserpaläste, zeigt das Beste der osmanischen Dekadenz des 19. Jahrhunderts und ist alles, was ein Palast sein sollte. Seine Lage am europäischen Ufer des Bosporus bedeutet, dass die Besucher einer Bosporus-Kreuzfahrt die 500 Meter lange Uferfassade des Palastes in ihrer ganzen Pracht sehen können. 5. Çirağan-Palast Der ehemalige osmanische Palast ist heute ein Fünf-Sterne-Hotel und wahrscheinlich das luxuriöseste Hotel der Stadt. Der Palast hat seit seiner Errichtung im Jahr 1867 eine faszinierende Geschichte. Es wurde kurzzeitig vom Parlament genutzt, bevor es 1910 durch einen Brand zerstört wurde, und diente dann als Fußballstadion für Beşiktaş, bevor es 1989 und 2007 endgültig renoviert wurde. 6. Kabataş Erkek Lisesi Eines der ältesten und bekanntesten Gymnasien in Turkeyhat die Kabataş High School im Laufe der Jahre viele türkische Politiker zusammen mit bemerkenswerten Schriftstellern, Dichtern und Musikern ausgebildet. Im Wesentlichen ist es das türkische Äquivalent zum Eton College in Großbritannien, aber im Gegensatz zu Eton werden seit 1994 auch Mädchen in Kabataş aufgenommen. 7. Dorf Ortaköy Istanbuls coolstes Viertel ist Ortaköy, was übersetzt „Dorf in der Mitte“ bedeutet. Seine Café-Kultur und improvisierten Straßenmärkte prägen das schicke Kunstboutique-Viertel. Das Dorf hat eine lange Geschichte des Kosmopolitismus, die bis in die osmanische Zeit zurückreicht, als Migrantengemeinschaften von Türken, Griechen, Armeniern und Juden nebeneinander lebten. 8. Mecidiye-Moschee Die schöne und reich verzierte Moschee im osmanischen Barockstil liegt neben dem Dorf Ortaköy und ist vielleicht das auffälligste Wahrzeichen am Wasser, das Sie auf einer Bosporus-Kreuzfahrt sehen werden. Die Moschee ist klein im Vergleich zu den anderen berühmten Moscheen der Stadt. Seine Lage am Wasser neben den Promenaden von Ortaköy macht es jedoch zu einem der auffälligsten. 9. Beylerbeyi-Palast Ein weiterer Palast, der Ihren Blick auf sich ziehen könnte, ist der „kleine“ Istanbuler Sommerpalast mit Blick auf den Bosporus von der asiatischen Küste.

Seine zwei Badepavillons, einer für den Harem (Frauen) und der andere für die Selamlik (Männer), sind vom Bosporus aus gut zu sehen. 10. Galatasaray-Universität Dieses beeindruckende Gebäude wurde 1992 als weltliche Universität eröffnet und war ursprünglich der Feriye-Palast, ein Sommerpalast an der Küste am Bosporus, der 1871 für Sultan Abdülaziz erbaut wurde. Die Kurse an der Universität werden in drei Sprachen (Türkisch, Englisch und Französisch) unterrichtet und die Institution gilt weithin als eine der renommiertesten und bemerkenswertesten Universitäten in Turkey. 11. Bosporus-Brücke Seit der persische Kaiser Darius 490 v. Chr. seine Bootsbrücke über den Bosporus baute, träumten die Herrscher Istanbuls von einer Brücke zwischen den Kontinenten Europa und Asien. 1973, zum 50. Jahrestag der türkischen Republik, wurde diese Brücke schließlich eröffnet. Heute ist sie eine von zwei Hängebrücken, die den Bosporus überspannen, die andere ist die Fatih-Sultan-Mehmet-Brücke im Norden. BOSPHORUS-KREUZFAHRT: DAS WESENTLICHE Was: Bosporus-Kreuzfahrt in Istanbul, Turkey. Wo: Wir übernachteten im Sirkeci Mansion Hotel in der Altstadt von Istanbul und waren absolut begeistert von diesem Juwel von einem Hotel. Es liegt in einer malerischen Straße, die sowohl eine Oase der Ruhe abseits der Massen als auch die Nähe zu den größten Sehenswürdigkeiten der Stadt bietet. Die Blaue Moschee und Ayasofya sind nur 10 Gehminuten entfernt! Wann: Die beste Reisezeit für Istanbul ist der Frühling (März bis Mitte Juni), wenn das Wetter gemäßigt und die Tage lang sind. Beachten Sie, dass es vor allem im April ein oder zwei Tage regnen kann. Wir besuchten Ende Mai und hatten einen Tag Auswaschung. Die anderen Tage waren jedoch herrlich. Der Herbst (Sept.-Okt.) ist die zweitbeste Reisezeit. Der Sommer ist heiß und überfüllt, während der Winter kalt und regnerisch sein kann. Wie: Es gibt mehrere Fährgesellschaften, die Bosporus-Kreuzfahrten von den geschäftigen und gut angebundenen Eminönü-Fährhäfen aus anbieten. Die Docks befinden sich auf der Südseite des Goldenen Horns am südlichen Ende der Galatabrücke. Tickets für Bosporus-Kreuzfahrten können bis zur Abfahrt mitgebracht werden, aber in der Hochsaison kann es sehr voll werden, daher lohnt es sich, wenn möglich im Voraus zu buchen. Die Preise beginnen bei 10 TL (3,5 USD) für die kurzen Bosporus-Kreuzfahrten und bis zu 38 TL (12,5 USD) für die Ganztageskreuzfahrten. Es gibt eine Reihe von Unternehmen, die Kreuzfahrten auf verschiedenen Booten anbieten. Die folgenden sind die beliebtesten und am besten bewerteten: Dentur Avrasya (Hop-on/Hop-off- und Ganztageskreuzfahrten)TurYol (90-minütige Kurzkreuzfahrten)Şehir Hatları Ferryboats (2-Stunden-Kurzkreuzfahrten)Boğaziçi YolTur (Ganztageskreuzfahrten)EMTUR (Halb- und Ganztageskreuzfahrten) Die Docks erreichen Sie bequem nach einem kurzen Spaziergang vom Sirkeci Mansion Hotel. Wenn Sie weiter entfernt wohnen, können Sie Istanbuls zuverlässiges U-Bahn-System nutzen, um sich fortzubewegen. Taxis sind leicht verfügbar, aber wir haben es vorgezogen, die weitaus billigere U-Bahn zu benutzen. Istanbul hat Verbindungen zu mehreren internationalen Flughäfen. Buchen Sie über Skyscanner zu den besten Preisen. Hinweis: Aufgrund der jüngsten Unruhen in Turkeylesen Sie vor Ihrem Besuch die FCO-Reisehinweise. Einsamer Planet Turkey ist ein umfassender Leitfaden für Turkeyideal für diejenigen, die sowohl die wichtigsten Sehenswürdigkeiten erkunden als auch die weniger befahrene Straße nehmen möchten. .

[haberkaraman]

Napolyon'u durduran Karamanlı

Napolyon’u durduran Karamanlı

Koç Bekir Ağa, 1749 senesinde Konya’da doğmuştur. Bekir Ağa’nın anası, Karaman‘ın İlisıra Köyünden (Yollarbaşı) Afife Hatundur. Babası Mevlâna sülâlesinden Halil Çelebi‘dir. Anası Afife hatun 1804, babası Halil Çelebi 1810 yılında vefat etmişlerdir. Mezarları Konya Üçler Mezarlığındadır.

Konya‘nın yetiştirdiği önemli değerler arasında olan Koç Bekir Ağa Konya mektep ve medreselerinde biraz…

[ottomanimperialarchives]

Soldiers of the Nizam-i Djedid Army, c1800 Nizam-ı Cedid Askerleri, 1800c. . . Love history? Become one of our patrons by pledging $1/month and support the historical gems we uncover on a daily basis. http://bit.ly/2CK2tWB #ottomanempire #ottoman #tarih #Allah #syria #palestine #türk #history #İstanbul #islam #osmanlı #photo #photography #photographer #photooftheday #picoftheday #picture #turkey #türkiye #love #painting #paint #ayasofya #malaysia #singapore #indonesia #pakistan #egypt #bosnia — view on Instagram http://bit.ly/2BhJJjg

[sosyalmedyauzmaniyim]

#kütahya dayım. Bizans imparatorları şehre hakim yüksek ve sarp bir tepe üzerine şato yaptırarak buraları burçlarla tahkim etmişler ve şatoyu iki kat sur içerisine almışlardır. Kütahya Kalesi, mavi ve kırmızımsı bir yalçın kaya üzerinde beşgen şekilli, sağlam ve süslü bir yapıdır. Bir tepe üzerinde yüzük gibi duran bir kaledir. Kalenin etrafı yaklaşık üç bin metredir. Dört tarafı yalçın kaya ile çevrilidir, etrafında hendeği yoktur fakat kale surlarının altı uçurumdur. Kalenin kuzey doğusunda Germiyan eseri olan Kale-i Bâlâ Camii, ve bir de çeşme bulunur. Kütahya Kalesi, Osmanlı hükümeti zamanında müstahfız tımar askeri muhafazasına ve[1] dizdar denilen kale ağasının idaresine verilir, kale arazisi de topçu, lağımcı, cebeci askerlerinin ikametine tahsis edilirdi. Kalede 119 tımarlı müstahfiz askeri vardı. Kale muhafazası için bulunan bu askerlerin bir kısmı, savaşların uzaması sebebiyle askere çok fazla ihtiyaç duyulduğu zamanlarda sefere giderler, geri kalan kısmı da kale muhafazasına devam ederdi.[2] Kale dizdarlığı genellikle saray hizmetinde bulunmuş ve emekliliğini hak etmiş kişilere verilirdi. Kale dizdarı, müstahfiz tımardan başka ocaklık adıyla bazı araziye de sahipti. Bu arazi onların evlat ve torunlarına geçerdi. Dizdar, padişah fermanı ile tayin edilirdi.[3] Dizdar, ocaklıktan başka Kütahya cizye mallarından da ayrıca yevmiye alırdı. Altıntaş nahiyesinin Karaağaç ve diğer köylerinden 7,600 akçelik tımar Kütahya kale dizdarlığına aitti. Kalede dizdardan başka kale kethüdası, topçu başı, cebeci başı, zindancı, ve kapıcı bulunurdu. IV. Mehmed zamanında başlayan ve 16 sene devam eden uzun savaşta askeri kaynakların tükenmesi dolayısıyla kale muhafazasında görev alan askerlerin de cepheye gönderilmesi lazım görülmüştür. Daha sonra bu uygulamadan vazgeçilerek yerine belirli bir ücret alımı uygulanmıştır. 1698 senesi başında Filibe Çölü'nden gelen hatt-ı hümâyunda her bir neferin kendi yerine bir levend göndermesi veya levend bedeli olarak otuz kuruş vermeleri emredilmiş, daha sonra bu tutar on kuruşa indirilmiştir.[4] 1804 senesindeki bir fermanla kale askerleri Nizam-ı Cedid teşkilatı Üsküdar Ocağı'na (Selimiye) bağlanmıştır. https://www.instagram.com/p/CW0v7rcIc41/?utm_medium=tumblr

[ottomanladies]

On this day, 24 February, in Ottoman history

24 February 1495 - Çiçek Hatun’s last letter reaches her son Cem; the day before his death, Cem received a letter from his mother while he was in Capua, hostage to the French King. Unconscious and in a coma, the letter had to be read to him but, unfortunately, he couldn’t understand it.

24 February 1656 - execution of the Chief White Eunuch and the Chief Black Eunuch; after difficult days, 14-year-old Mehmed IV went down to the Alay Kiosk and received there the rebelling soldiers. Trembling in fear, he asked what they wanted; the soldiers presented a document in which they accused 31 people of taking advantage of the sultan’s young age. Among them were: Meleki Hatun, the Musahib Yusuf Ağa, the Valide Eunuch İbrahim Ağa and others. Mehmed IV replied that he forgave them but the soldiers said: “Do not bother, my Sultan. Do not forgive anyone.” At that, the sultan, visibly shaken, said: “I forgive my mother at least.” The soldiers agreed but they demanded the others. The Black Chief Eunuch and the White Chief Eunuch were executed and their bodies tied together.

24 February 1665 - execution of Mehmed Lari; he was a wealthy member of Istanbul society and a respected imam. Abdi Pasha, who recorded Mehmed Lari’s execution, affirmed he was known for his heretical beliefs and even had a group of followers who shared his views. In particular, he denied the religious obligations of praying and fasting and deemed the consumption of wine as lawful. Since he did not deny his beliefs, a fatwa was requested for his execution, which was approved by Mehmed IV himself. He even asked Abdi Pasha to record his execution in his annals to make an example out of Mehmed Lari.

24 February 1793 - institution of Nizam-ı Cedid; wishing to get rid of the Janissaries, who were against his reforms, Selim III instituted a new army, called “New Order”. In the end, the Janissaries rose in rebellion and eventually deposed the sultan in 1807.

24 February 1810 - death of Ayşe Sultan; daughter of Mahmud II and his Second Consort Aşübcan Kadın, she was born on 8 July 1809. She was buried in Nuruosmaniye Mosque.

24 February 1914 - birth of Hayriye Ayşe Dürrüşehvar Sultan; only daughter of caliph Abdülmecid Efendi and his consort Mehisti Kadın. (life here)

[mebhabernet]

Osmanlı Devleti'nde II. Selim döneminde kurulan Nizam-ı Cedid Ordusunun adında geçen cedid be anlama gelir 2021

Osmanlı Devleti’nde II. Selim döneminde kurulan Nizam-ı Cedid Ordusunun adında geçen cedid be anlama gelir 2021

Osmanlı Devleti’nde II. Selim döneminde kurulan Nizam-ı Cedid Ordusunun adında geçen cedid be anlama gelir 2021 Osmanlı Devleti’nde II. Selim döneminde kurulan Nizam-ı Cedid Ordusunun adında geçen cedid be anlama gelir sorusunun cevabını vereceğiz. Soru : Osmanlı Devleti’nde II. Selim döneminde kurulan Nizam-ı Cedid Ordusunun adında geçen cedid be anlama gelir  A- Güçlü B- Yeni C- Geçici D-…

[bbyhaber]

219 yıllık hamamın kütüphaneye dönüşümü: Nevmekân Selimiye açıldı

219 yıllık hamamın kütüphaneye dönüşümü: Nevmekân Selimiye açıldı

III. Selim tarafından 1802 yılında İstanbul Üsküdar’da yaptırılan tarihi Selimiye Hamamı, Nizam-ı Cedid askerlerinin yıkanması için Selimiye Kışlası ile beraber yaptırıldı ve Selimiye Hamamı, Continue reading

[tarihasigi]

Merkez Teşkilatında Meydana Gelen Değişiklikler

Bab-ı Ali'nin Hükümet haline gelmesi Bab-i Ali kavramı kelime anlamı olarak, Yüce makam, Yüksek makam anlamına gelmektedir. 18. Yüzyıl'a kadar bu kavram Sadrazamın konağı için kullanılmıştır. 18. Yüzyıl'a gelindiğinde, Padişahların devlet yönetimine ilgisi iyice azaldığı için Divan-ı Hümayun toplantıları, Saray'da değil, Sadrazamın konağı olan Bab-i Ali'de yapılmaya başlamıştır. Bildiğimiz gibi Osmanlı Devletinde Divan-i Hümayun, Bakanlar kurulu, yani Hükümet olarak görev yapar. Böylece 18. yüzyılda Bab-ı Ali kavramı, Hükümet anlamında kullanılmaya başlamıştır. Örneğin İtihat ve Terakki'nin 1913'te gerçekleştirdiği Babı Ali baskını, bir hükümet darbesidir.

Reisülküttab'ın Öneminin Artması

Reisülküttap, 18. Yüzyıla kadar Divan-ı Hümayun üyesi değildir. Nişancının emrindeki katiplerin Reisidir. 18. yüzyılda diplomasinin önemi giderek artmıştır. Şöyle ki; Yüzyılın başında, Lale Devrinde ilk geçici elçiler gönderilirken; Yüzyılın sonunda Nizam-ı Cedid döneminde ilk sürekli elçilikler açılmıştır. Ayrıca 18. Yüzyılın sonunda devlet Denge Politikası uygulamaya başlayacaktır. Bunun içinde diplomasi şart sonuç olarak Diplomat boşluğunu doldurabilecek en kalifiye gurup tercüme kalemlerinde görev yapan ve yabancı dil bilen kâtipler olmuştur. Bu kâtiplerin başı durumundaki Reisülküttabın önemi 18. Yüzyılda iyice artmıştı Reisülküttap, bu yüzyılda Dış İşleri Bakanķ durumuna yükselerek Divan-ı Hümayun üyesi haline gelmiştir.

Taşra Teşkilatında Meydana Gelen Değişiklikler

Osmanlı Devleti'nin 17. yüzyıldan itibaren nakit paraya ihtiyacının arttığını, Ayrıca Timar sisteminin bozulduğunu, bunun için kademeli olarak tımar sisteminden vazgeçerek yerine İltizam sistemi uyguladığını daha önceki derslerimizde anlatmıştık.

[derliyo]

Nizam-ı Cedid, Yeni Düzen anlamına gelmektedir. XVIII. yüzyılın sonlarına gelindiğinde Osmanlı İmparatorluğu’nun devlet idaresi ve sosyal hayatı büyük bir karışıklık içerisindeydi. 1789’da Osmanlı tahtına çıkan III. Selim, Osmanlı Devleti’nin içinde bulunduğu problemlere çözüm bulabilmek amacıyla ilk olarak askeri alanda olmak üzere idari, sosyal, ekonomik ve diplomatik sahalarda bir takım yenilik hareketlerine girişmiştir. Osmanlı Devleti’nde, Nizam-ı Cedid adıyla kullanılan bu yeniliklerden idari ve sosyal içerikli olanları da göze çarpmaktadır.

[rotasizkaptaninseyirdefteri]

E-Devlet'teki Soyağacı Uygulamasında Neden En Fazla 1800'lere Kadar Gidiliyor?

tarihler 20 temmuz 1785'i gösterdiğinde, 60 yaşındaki birinci abdülhamit ile zevcesi nakşidil valide sultan'ın bir erkek evlatları olur. bu el kadar evlada mahmut adını verirler nedense. mahmut diye bebek mi olur? neyse... ancak abdülhamid vicdanlı bir padişahtır, 1787 yılında ruslar'la yapılan savaşta kaybedilen özi kalesi ve katledilen onbinlerce asker-insan kendisini o denli üzer ki felç geçirir. bu olaydan kendisi hatt-ı hümayun'da şöyle bahsedecektir.

"özi'nin düştüğü takriri âlimallah beni yeniden kederlendirdi; bu kadar müslüman erkek, kadın, küçük ve büyüğün kâfir elinde kalması beni mahzun eyledi. yarab! sen mâlik'ül mülksün. senden niyazım, ölmeden bu beldeleri tekrar müslümanların eline geçtiğini bana göster."

ancak göremez. 7 nisan 1789 yılında vefat eder. küçük mahmut henüz 4 yaşındadır. bundan sonra osmanlı çalkantılı bir game of thrones dönemi geçirecektir. önce amcası birinci abdülhamit'e, babası öldüğünde 13 yaşında olduğu için tahtı kaptıran üçüncü selim tahta oturur. yeniçerilerin desteklediği kabakçı mustafa isyanı ile indirilir. ardından bu isyanı alttan alttan, hatta alenen destekleyen dördüncü mustafa yeniçerilerin yardımıyla tahta oturur. ancak onu da yine üçüncü selim yanlıları, yeniçerileri pek sevmeyen alemdar mustafa paşa'nın yardımıyla tahttan indirir ve yerine bizim mahmut tahta oturur. kendisine yardımcı olan alemdar mustafa paşa'yı da sadrazamı yapar. tüm bu olayların ortak noktası ise, evet bildiniz, yeniçeriler'dir.

üçüncü selim'in kurduğu nizam-ı cedid ordusu ile sonlarının yaklaştığını anlayan yeniçerilerin giriştiği bu ayak oyunları, isyanlar, tanık olduğu katliamlar ikinci mahmut'un öyle psikolojisini bozmuştur ki, tahttan indirilen dördüncü mustafa'yı yeniçeriler kendisini öldürüp tekrar tahta geçirmesin diye boğdurur. yeniçeriler ile arası limonidir ve hep tetikte olması gerekmektedir. tam 18 senesi ölüm korkusuyla geçer.

ikinci mahmut tüm tanık olduklarının sonucu yeniçerilerin tehlikesini iyice farketmiş, bu sebeple zorunluluktan reformist olmuş bir padişahtır. tüm işlerinde artık atı alıp üsküdar'ı geçmekle uğraşan batıyı örnek alır. yaptıkları saymakla bitmez ve o siyasi çalkantılı dönemde bunlarla da uğraşması ve siyasi zorlukların üstüne halkı karşısına almak pahasına yaptıkları inanılmazdır.

yayınladığı kıyafet nizamnamesi ile sarık, kavuk ve biniş giyilmesini yasaklar; ceket, pantolon ve fes giyilmesi kuralını getirir. kendi de sakalını kısa keserek modern kıyafetler ile halkın içine çıkar. portrelerini yaptırarak devlet dairelerine astırır. devlet ve saray teşkilatında geniş ölçüde değişiklik yaparak tımar sistemi, enderun ve divan-ı hümayun’u lağvedip çeşitli bakanlıklar ve meclisler kurar. topkapı sarayı'nı terk eder, batılı tarzda döşenmiş beylerbeyi sarayı ve çırağan sarayı'nı yaptırır. böylece hanedanın meşhur boğaz sefaları da başlar. ilk posta teşkilatını kurar ve osmanlı tarihindeki ilk resmi türkçe gazete olan takvim-i vekayi onun döneminde yayımlanır. tanzimat fermanı'nda da katkısı vardır.

fakat şüphesiz bir tanesi vardır ki hepsinin önüne geçer. vaka-i hayriye. yani hayırlı olay. avrupalı tarzda giyinen eşkinci ocağı 11 haziran 1826'da eğitime başladıktan yalnızca 3 gün sonra yeniçeri ocağı ayaklanır. düşünün öyle bir kanserdirler. ikinci mahmut tarihte belki de o güne kadar emsali görülmemiş bir şey yapar. sancak-ı şerif'i çıkararak halkı kendi ordusuna karşı savaşmaya çağırır. pek tabii biri hariç tüm ocaklar padişaha sadakatini bildirir: yeniçeri ocağı

18 yıldır sabrettiği gün gelmiştir. 1 gece sonra, yeniçeriler her zamanki özgüvenleriyle kışlalarının içinde uyurken kafalarına toplar yağmaya başlar. çıkışlar tutulmuştur. tarihin bir döneminin efsane askerleri, tarihin sahnesinden kanlı bir şekilde silinir. 6000 yeniçeri ölür, 20000 isyancı tutuklanır. osmanlı'nın derin devleti yok olmuştur. osmanlı kanserden kurtulur ama sonraki zamanlar gösterir ki önemli bir gücünü de kaybetmiştir. çoğunluğu devşirme olan yeniçeriler'in sonu, osmanlı içindeki bağımsızlık hareketlerini de hızlandırmıştır.

14 haziran 1826'da, o kanlı geceden 1 gün sonra, yeni, batılı, modern ama müslüman bir ordunun kurulduğunu ilan eder padişah. asakir-i mansure-i muhammediye, yani "muhammed'in zafer kazanmış orduları".

işte bizim o ilk dedeler devreye burada giriyor.

ikinci mahmut yeni kurulan orduya asker, içi boşalmış hazineye de vergi toplamak için "benim tebaam kaç kişi ola ki?" der. 1831 yılında osmanlı'daki ilk nüfus sayımı gerçekleştirilir. bu sayımda sadece erkekler sayılmıştır.

yani elindeki en eski tarih 1830'lardan daha sonra başlıyorsa muhtemelen büyük büyük anneannen erkeklerin sayıldığı o evdedir ama gelin olduğu için sayıma dahil değildir, büyük büyük baban askere elverişli değildir ya da o tarihte bir göç, mübadele sonucu nüfusu kesintiye uğramış, yeni başlamıştır. bugün de bu sistem devam etmektedir esasen. evlendiğinde kadının soykütüğü erkeğin kütüğüne bağlanır, taşınır. yani baba, babanın babası vb. üzerinden çok rahatça ilerleyebilirken anneannenin kızlık soyadı, onun annesinin kızlık soyadı, onun annesinin kızlık soyadı hep farklı olduğundan taramak zorlaşır.

avrupalılar kilisede vaftiz olur, bu tören esnasında da kişi kiliseye kaydedilir. pazar kiliseye gelmeyenlere "bu pazar seni kilisede göremedim john?" denir. bu yüzden çok yer değiştirmemiş bir hristiyan 600-700 sene çok rahat eskiye kadar tarayabilir ailesini.

biz ise soylu değilsek, önemli bir memur değilsek, bir gayrimüslim locasına kayıtlı değil ya da önemli bir suç işlememişsek ancak padişah ikinci mahmut'a asker lazım olduğu o güne kadar atalarımızın izini sürebiliriz.

(alıntı)

[osmanlitarihi]

Soldiers of the Nizam-i Djedid Army, c1800 Nizam-ı Cedid Askerleri, 1800c. . . ...

[samosanborucu]

160 yıl yaşayan Zaro Ağa

https://samosan.com/160-yil-yasayan-zaro-aga/ adresinde yayınlandı

160 yıl yaşayan Zaro Ağa

Dünyanın bilinen en uzun ömürlü insanı olarak resmi kayıtlara geçen Zaro Ağa , Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı idi. Zaro Ağa, bazı kaynaklara göre 1774, bazı kaynaklara göreyse 1777’de Bitlis, Mutki, Meydan Mahallesi’nde doğmuştur.

Bitlisli Şemsi Ağa’nın oğlu Zaro, 1774-1777 yılları arasında Bitlis’in Mutki ilçesi/Meydan Köyü’nde bir Zaza Kürdü ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş ve 18 yaşına kadar bu köyde yaşamış. Ancak daha sonra İstanbul’a giderek Tophane’ye yerleşmiş ve yaşamını burada sürdürmüş ve orada da hayata gözlerini yummuştur.

Zaro Ağa’nın 11 veya 17 veya 29 kez evlenmiş olduğuna dair rivayetler var. 96 yaşına kadar çocuk sahibi olabilen Zaro Ağa’nın 5i kız olmak üzere 13 çocuğu olmuş. Ancak o hayattayken bir tanesi hariç hepsi ölmüş. Zaro Ağa öldüğünde en son doğan kızı 60 yaşlarındaymış. Ömrünün son günlerine kadar zinde bir vücuda sahip Zaro Ağa’nın 130’lu yaşlarındayken artık 90 yaşında olan ve hareket etmekte bile zorlanan oğluna çalışıp baktığını da söyleyenler olmuş.

1798’de Cezzar Ahmet Paşa komutasındaki orduda, Akka kalesinde, Napolyon’un ordularına karşı savaşan Zaro Ağa, 1800’lü yılların başlarında Sultan III. Selim’in emriyle Nizam-ı Cedid askerleri için inşa olunan Selimiye Kışlası’nın inşaatında da çalışmış. 1828’teki Rus-Osmanlı savaşına da katılıp bacağından yaralanmış ve geçici bir süreliğine Bitlis/Mutki’ye dönmüştür. 

Yeniçeri ocağının kaldırılmasından sonra hamallık işine geri dönen Zaro Ağa, kısa sürede kâhya olup Kürt hamallara 20 yıl süreyle ağabeylik edip iskelelerden pay da almış, ki hamallar camiasında kendisine ölene dek büyük bir saygı ve hürmet gösterilmiştir.

18. yüzyılın sonlarına doğru İstanbul’a gitmiş ve Selimiye Kışlası, Beşiktaş, Ortaköy Camii ve Tophane Nusretiye Camii inşaatlarında çalışmıştır. Elli yaşlarında uzun yıllar İstanbul Hamal Topluluğu’nun başında kalmıştır. Daha sonra operatör Emin Bey’in şehreminiği (belediye başkanlığı) zamanında belediye serhademeliğine (başhademelik) getirildi.

Serhademelik zamanı

2 rejim,10 Osmanlı padişahı, 28 sadrazam,1 Cumhurbaşkanı, 5 başbakan görüp 7 savaşa katıldı Zaro Ağa. Bu savaşlar ise şu şekilde: Kırım Harbi, Rus Harbi, Plevne, Kafkas Savaşı, Balkan Harbi, Birinci Dünya Savaşı, işgal yılları ve İstiklal Harbi

Abdullah Cevdet’ın 1913’te Zaro ile sağlığı hakkında röportaj yaptığı da bilinmektedir.

1920’lerde İstanbul’daki Sanayi-i Nefise mektebinde talebelere modellik yaparken, dönemin idarecileri, Zaro’nun yaşını kullanarak gelir elde edebileceklerinin farkına varırlar ve Milli İktisat ve Tasarruf Cemiyeti tarafından bir reklâm kampanyası organize edilir. Türklüğe atıfta bulunmak ve yeni Cumhuriyet Türkiye’nin propagandasını yapmak amaçlı Zaro’nun ‘en yaşlı Türk’ olduğunu lanse etmeye başlarlar ki Zaro her seferinde Kürt olduğunu dile getirmiştir. Öyleki, resmi davetlere Kürd kıyafetlerini giyerek katılmıştır.

Kampanya o dönemin en önemli ticari mallarından biri olan fındıkla başlar. Zaro Ağa’nın yaşı ve yediği yemeklere atıfta bulunarak düşünülen tanıtım çalışmaları, Macaristan’da dört dile çevrilerek tüm dünyaya dağıtılan kartpostallarla ivme kazanır. Zaro Ağa, Napolyon’un Mısır işgali ile başlayan savaşta yer aldığını ve Yeniçeri Ocağı’nda çavuşluk yaptığını da belirtir. Yaşıyla dünyaya ün salması ve yurtdışına açılışı Milli Mücadele döneminde başladı, Fransa, İtalya, ABD ve İngiltere gibi ülkelerde bulundu. 1921’de Fransa’ya götürülen yaşlı adam sahnelerde teşhir edildi. Avrupa’daki bu bilinirliğiyle birlikte Türk basını da Zaro’yu yakın takibe aldı. Milli Mücadele’nin başarıya ulaşmasıyla yurda dönen Zaro, İstanbul’a giren askerleri karşılamak için yapılan törende ilk kurbanı kesti.

Zaro Ağa’nın dünyanın en yaşlı insanı olarak kabul edilmesi, bazı işadamlarının girişimleri sonucu Zaro’nun dünyanın değişik bölgelerini gezme ve görmesini sağlar. Bu işadamları, 1925’lerde Zaro Ağa’ya bolluk ve bereket vaat ederler ve onu Avrupa ve Amerika’ya götürürler. 1925 – 31 arası turnelere ve gösterilere katılır Zaro ve Avrupa’da bazı sirk gösterilerinde ‘ Dünyanın en yaşlı Türk’ü’ sloganı ile sahneye dahi çıkartırılır Zaro.

Zaro Ağa uzun yaşamak isteyenlere hep şunu öğütlüyor: “Çokça yoğurt yiyin”

Zaro Ağa Tophane’de küçük bir evde yaşamış. O dönemlerde akşam yemeklerini genelde erken saatte yermiş ve sofrada sadece yoğurt ya da ayran ile ekmek olurmuş. Zaro Ağa bu alışkanlığından tam 100 yıl vazgeçmemiş.

Hamallık yaparken tanıştığı iki Amerikalı yeni hayat vaadiyle Zaro Ağa’yı New York’a götürüyor.

Dünya basının odak noktası olmuş ve dünyanın en uzun yaşayan insanı olarak 1925’te İtalya’yı, 1930’da alkol karşıtı bir derneğin daveti üzerine Yunanistan’dan hareket ederek Amerika’yı, 1931’de İngiltere’yi ziyaret etmiştir. Tek parti döneminde, Milli İktisat ve Tasarruf Cemiyeti marifeti ile bir reklam kampanyası organize edilerek Zaro Ağa’dan istifade edilmiştir. Bir yüzünde Zaro Ağa’nın iki kadın ortasında duran resmi diğer yüzünde ise “Kim Zaro Ağa gibi Türk üzümü ve fındığı yerse zeytinyağı ve İzmir inciri ile sindirim sistemini harekete geçirirse onun gibi bu yaşta sağlıklı olur.” ibaresi bulunan kartpostallar Macaristan’da dört dile çevrilerek tüm dünyaya dağıtılmıştır.Mustafa Kemal Atatürk ile iki kez karşılaşmış, kadınlara çok fazla hak verdiğinden yakınmıştır.1925’te Cumhuriyet gazetesinde yer alan bir demecinde ise “Ben ne Şeyh Said denen o mel’unu tanırım, ne de adamlarını bilirim. Allah belalarını versin!” diyerek dönemin önemli sorunlarından Şeyh Said İsyanı’nı eleştirmiştir.

Fakat daha sonra bu kişilerin amacının farklı olduğu anlaşılıyor. Özel bir kostüm giydirip sirkte “dünyanın en yaşlı insanı” şeklinde onu teşhir ediyorlar.

Zaro Ağa’yla birlikte fotoğraf çektirmek 10 dolar, onu öpmek ise 15 dolar!

O zamanlarda 150 yaşında olan Zaro Ağa’yı ülke ülke gezdiriyorlar ve zaten yorgun vücudu iyice yorgun düşüyor. İyi de para kazanıyorlar ağanın üzerinden. O zamanlar Zaro Ağa’yla fotoğraf çektirmek 10 dolar, öpmek 15 dolar. Ölümüne yakın ise kapıcılık yapmıştır.

Verdiği röportajlarda yurtdışında umduğunu bulamadığını ve kandırıldığını söyleyen Zaro Ağa, yurda dönmesinin ardından Eylül 1933’te İzmir Panayırı’na geldi ve burada da para karşılığı halka sergilendi. Zaro Ağa’nın yurtdışı ve yurtiçi mesaisi vücudunun yorulmasına neden oldu, özellikle Amerika ve İngiltere’den dönüşünden sonra sık olarak rahatsızlanmaya başladı. 1934 yılında üreminden dolayı hayata veda etti. Zaro Ağa’nın torunu Güllü Hanım “dünyasına doyamadan öldü” diyerek dedesi için yas tuttu. Ölümü yerli ve yabancı basında geniş yer buldu.

Zaro Ağa, 29 Haziran 1934 tarihinde Şişli Etfal Hastanesi’nde öldü. Yapılan otopside Zaro Ağa’nın oldukça uzun yaşamasına rağmen tüberküloz, kalp büyümesi, beyinde damar tıkanıklığı ve üç böbreklilik gibi sağlık sorunlarına sahip olduğu belirlendi.Şişli Etfal Hastanesi başhekimi Rıfat Hamdi’nin açıklamasına göre Zaro Ağa, ölümünden önce 162 yaşında olduğunu söylemişti. Mezarı Eyüpsultan kabristanındadır. Pierre Loti Kahvesi’ne çıkan yokuşun ortalarında, yolun ikiye ayrıldığı yerde, sol taraftadır. Hamidi başlıklı mezar taşında “Bitlisli Şemsi Ağa oğlu 160 yaşında ölen Zaro Ağa’nın ruhuna Fatiha” ifadesi yer almaktadır.