#pravoslavna | Explore Tumblr Posts and Blogs

mentalnahigijena · 1 year

Photo

Evo zašto Srpska pravoslavna crkva nije hrišćanska crkva

Mržnja, kao i svaki oblik netolerancije i netrpeljivosti prema bližnjima, nespojive su s kršćanskim svjetonazorom i u dubokoj su suprotnosti s učenjem Isusa Krista koje se temelji na bezuvjetnoj ljubavi, miru, žrtvi za bližnje, odricanju, oprost i milost.

Postoje, međutim, čak i crkve koje se formalno nazivaju kršćanskim, a u suštinskom smislu imaju vrlo malo veze s kršćanstvom.

Takav je slučaj i sa Srpskom pravoslavnom crkvom.

Oni koji mogu misliti da su to preoštre ocjene neka pročitaju tekst do kraja i onda donesu svoj sud. Što se mene lično tiče, veoma bih voleo da pogrešim i da me sveštenstvo SPC demantuje u narednim nedeljama i mesecima. I ja i svi ostali koji vide šta vide oko sebe i pišu šta vide.

Za početak, događaj od pre manje od 3 godine, Srbija.

U atmosferi srpskog pravoslavnog Božića 2015. godine, u manastiru Fenek (25 kilometara od Beograda, opština Surčin) održana je i predstava povodom manastirske slave u kojoj su gosti srpskih sveštenika bila deca predškolskog uzrasta. uzrasta i nižih razreda osnovne škole iz odeljenja nastavnika Krsmanovića (u pratnji roditelja).

Uz asistenciju sveštenika koji daju ritam i takt pesmi i pevaju zajedno sa decom (radi bolje intonacije i pravilnije interpretacije), izvedena je čuvena četnička bdenija „Svi četnici“ sa stihovima:

„Cijeli dan hodaju po selu/Svi četnici u novom ruhu/Imaju dugu kosu i bradu/Na kapama sve zlatne kokarde/Vodi ih Nikola Kalabić/Voze ga kola kralja Petra/Boj vodi četničke vojvode/Sve neprijatelje šalju na deponiju/Odlaze da traže savjet/Od srpskog generala Draže/Čika im daje mudre savjete/Kako održati srpsku kolijevku/Hrabrog srca idu u boj/Pred ikonu, pali sveću Bogu/U pomoć srpskom narodu/Za krst i slobodu zlatnu.

up.: Idite svi četnici brat na brata/A slušajte komandanta Đujića/Svi četnici vode gorku bitku/Svi se bore za svoju Srbiju.”

(Pročitajte više: ( http://sandzakpress.net/see-kako-u-manastiru-uce-djecu-da-budu-cetnici ; istakao: ZP; stranica posjećena 11.11.2017; snimak u trajanju od 3′ i 10" možete pogledati ovdje: https://www.youtube.com/watch?v=hB0o1qmJmGg )

Tako se odgaja "hrišćanska" omladina u Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Na tradiciji slavljenja najgorih koljača i zločinaca!?

I neka se niko ne zavarava, ovo nije incident, već prosvetna politika SPC kojom su vladali Nikolajevi i Justinovi (najradikalniji sledbenici velikosrpske naci-fašističke versko-nacionalne ideologije ukorenjene u „svetom spasitelju“ "). To je kurs "Svetog arhijerejskog sabora", srpskog patrijarha i svih episkopa bez izuzetka - jer ne može se doći ni do mesta episkopa koji ne prođe to "sito" i nije dokazane velikosrpske orijentacije.

"Svetosavlje" nije religija, nego ideologija, i to je velikosrpska ideologija, i tek kada se sazna ta jednostavna i očigledna činjenica, možemo shvatiti šta se dešava u SPC.

Djeca se odgajaju u duboko ukorijenjenoj tradiciji Koljačkog četničkog pokreta uz uzore Draže Mihailovića , Momčila Đujića , Nikole Kalabića i drugih zlikovaca i masovnih zločinaca!?

Nažalost, oni koji truju dječje duše i njeguju te "vrijednosti" u Hrvatskoj gotovo nikad nisu osuđeni. O tome svjedoči slučaj mitropolita zagrebačko-ljubljanskog Porfirija Perića . U društvu svojih kolega (srpskih pop pevača) peva i pesmu u slavu mesara Momčila Đujića . ( http://www.sbplus.hr/iz_drugih_medija/evo_kako_srpski_popovi_pjevaju_cetnicke_pjesme__.aspx#.Wgc065edbhk ), ali u Hrvatskoj to ne smeta niti jednom lijevo-liberalnom intelektualcu ili mejnstrim medijima. Čak kažnjava novinara lokalne televizije i samu TV kuću jer su ga vrijeđali izjavom da "na Cvjetnom trgu večera četnički vikar".

DA LI JE HRIŠĆANSKI kada popovi slave koljače i zločince?

Ali šta drugo očekivati od institucije koja za jednog od svojih najvećih „svetaca“ i „duhovnih otaca“ ima antisemitu i fašistu Nikolaja Velimirovića Žičkog (duhovnog oca Dimitrija Ljotića i njegovog fašističkog „Zbora“), koji je u njegovim stopama (takođe kao "sveci" SPC) idu Joanikije Lipovac, Milorad Vukojičić Maca, Slobodan Šiljak i mnogi drugi fašisti i koljači.

SPC sistematski rehabilituje svoje koljače, uvrštava ih među "Hristove vojnike" i po potrebi ih kanonizuje.

U državi Ilinois (SAD), u Srpskom manastiru Nova Gračanica, na počasnom mestu postavljena je ikona "Nebeska Srbija" na kojoj su glavni likovi "HRIŠĆANSKI RATNICI": izmišljeni i nepostojeći lik iz bolesna mašta srpskih nacifašista koji je postao "svetac". (bez obzira što se nikada nije rodio) "Sveti novomučenik Jasenovački i Glinski", "Sveti Nikolaj Velimirović" i "Borci za veru protiv bezbožnika". vlast“ (u vidu četnika koji su u ulozi „anđela Božjih“ – pratilaca ove počasne svite koju predvode Draž i Nikolaj)!?

Na gornjoj ikoni, u gornjem desnom uglu je Nikolaj Velimirović, u donjem desnom uglu „Vojnik Hristov“ Draža Mihailović, pored njega „Sveti novomučenik Jasenovački i Glinski“ sa pratnjom, a u donjem desnom uglu ikona su stihovi:

„Vesele se tamo oko Svetog Save/Kao sinovi kraljevi u slavu kraljeve/I četnici slavni, Božji osvetnici/Mnogi poklonici, mnogi dobročinitelji.“ ( http://iznadistokaizapada.blogspot.hr/2012/05 /blog-post_13.html ; istakao: ZP; stranica posjećena 11.11.2017.)

Da li se koljači i dokazani zlikovci koji imaju desetine hiljada života na duši mogu napraviti "Hristovi vojnici" i da li ijedna crkva ima pravo da veliča takve?

DA LI JE KRŠĆANSKI?

Fašista, ratno huškač i antisemita Nikolaj Velimirović vraća se kući

Fašistički i antisemitski vladika SPC Nikolaj Velimirović Žički pobegao je u SAD posle Drugog svetskog rata jer je bio na listi ratnih zločinaca. Tokom čitavog posleratnog perioda u Srbiji bio je slavljen u krugovima velikosrpskih ideologa i poklonika, na šta su tadašnje komunističke vlasti zatvarale oči, jer su im glavna briga bile „ustaše“. I do smrti Nikolaj se obraćao svojoj pastvi preko radio stanice koju je osnovala srpska emigracija u SAD. Tako da njegov duh sve vreme lebdi nad Srbijom.

U vreme kada je već počela velikosrpska agresija u bivšoj SFRJ, posmrtni ostaci ovog fašiste, rasiste i antisemite su uz veliku pompu prevezeni u Srbiju (selo Lelić kod Valjeva), u cilju dalje homogenizacije srpskog javnosti. Najveću zaslugu za to ima Jovan Velimirović, njegov nećak. Dakle, kako i dolikuje, i kada je mrtav, Nikolaj je korišćen za RAZPIRANJE i ŠIRENJE MRŽNJE i RAZRED, što je činio još za života kao aktivni fašista i član Ljotićevog "Hora". Sahranjen je uz najviše počasti (maj 1991.), a 19. maja 2003. godine proglašen je za sveca, a za kratko vreme zasenio je rodonačelnika dinastije Nemanjića (Stefana, oca Svetog Save) i postao " najveći i najpoštovaniji srpski svetitelj posle Svetog Save“.

ZAŠTO?

Zato što je tvorac nacifašističke versko-nacionalne „svetosavske“ ideologije i svojom harizmom obezbeđuje opstanak te ideologije u okrilju SPC i u tradiciji srpskog naroda.

Fašista Joanikije Lipovac , mitropolit crnogorsko-primorski (1940-45) bio je aktivni saradnik nemačkog i italijanskog okupatora, odgovoran za stradanje hiljada ljudi, Srpska pravoslavna crkva ga je proglasila svetim 1999. godine.

Milorad Vukojičić Maca , poznat kao "pop Koljač" (vođa četničke trojke), odgovoran za brojne zločine nad civilima u Crnoj Gori (Pljevlja i okolina), za klanje, pa i silovanje maloljetnih djevojaka, iskorenjivanje čitavih porodica, kanonizovan je 2005. ogorčenje preživjelih rođaka žrtava koji su tražili od Sinoda SPC da obustavi postupak, ali bezuspješno.

Pop Slobodan Šiljak , poznati četnički koljač, pripadnik četničke trojke, zaklan i silovan, kanonizovan je zajedno sa svojim saborcem Miloradom Vukojičićem Macom u manastiru Žitomislić 2005. godine. U dokumentarnom filmu "Sveci i zločinci" detaljno su opisani zločini koje su počinili, a riječ je o živim svjedocima čiji su članovi porodica i rođaci svirepo ubijeni. (Pogledajte: https://www.youtube.com/watch?v=b5TQmEIaQ3s )

Najviša vlast SPC i veliki broj srpskih sveštenika tokom Drugog svetskog rata aktivno su pomagali četnicima, mnogi su bili u saradnji sa Nemcima, Italijanima i okrvavili im ruke, ne samo krvlju Hrvata i Muslimana, već i sa krv sopstvenog srpskog naroda kojeg su klali i proganjali u Srbiji, o čemu se takođe govori ima dokaza (vidi: Masakr u Vraniću; https://www.youtube.com/watch?v=r70kq0yXTTQ )

Patrijarh srpski Pavlepočetkom 1990-ih i tokom ratova u SFRJ širio je otvorenu mržnju svojim govorima, pismima i „poslanicama“ (poput one za pravoslavni Uskrs 1991.), propagirao ideju „velike Srbije“ i tvrdio da "nema zajedničkog života između Srba i Hrvata" (o čemu je čak pisao lordu Karingtonu, posredniku za bivšu Jugoslaviju), dok su se u Hrvatskoj dešavali najveći masakri, a B i H obilazili su srpske krajeve i ohrabrivali Srbi da nastave rat i odbace mirovne sporazume, sve vreme tvrdeci da su Srbi "genocid" i da nikada nije pokazao ni mrvicu saosecanja prema istinskim zrtvama ubijenim u ime pravoslavlja i Srbije, blagoslovio je najvece ratne zlocince (Radovan Karadžić, Ratko Mladić, Biljana Plavšić), bio je "duhovni komandant" zločinca Željka Ražnatovića Arkana kojeg je i blagoslovio,otvorio "srpske bogoslovije" na mjestima najvećih pokolja muslimana (Višegrad - gdje je spaljeno najmanje 119 civila), postavio najgore ratne huškače, pa čak i zločince poput Vasilija Kačavende na položaje episkopa, episkopa i mitropolita, podržao i promovirao druge fašisti koji su trovali narod i širili mržnju:Amfilohije Radović , Atanasije Jevtić , Lukijan Pantelić , Filaret Mićević , Artemije Radosavljević , Lukijan Vladulov , Nikanor Bogunović, Nikolaj Mrđa, Jovan Velimirović i mnogi drugi. Oni su aktivno učestvovali u ratu (mnogi zajedno sa četnicima) i odgovorniji su za širenje mržnje, zla i ratnog ludila više od vođa paravojnih grupa.

Sociolog religije Mirko Đorđević , Srbin i praktični vernik, napisao je knjigu o delovanju patrijarha Pavla Kišobran patrijarha Pavla , koja mnogo objašnjava (PDF format: https://pescanik.net/wp-content/ PDF/mirko_djordjevic-kisobran_patrijarha_pavla.pdf )

Mržnja kao porijeklo

Kada se teorije o srpskom narodu kao "nadrasi" ili "plemenu majki" dovode u vezu sa mitomanijom, megalomanijom, nacionalnim mitovima, željom za teritorijalnim proširenjem i mržnjom prema susedima (posebno "Latinima", tj. rimokatolici) i sve je to pojačano "svetošću" koja u centar svega stavlja Svetog Savu iz velikosrpske dinastije Nemanjića (izjednačavajući ga sa Bogom i ne retko mu dajući prednost), dobijamo onu neman versko-nacionalne ideologije koju obično nazovi velikosrpsku ili velikosrpsku ideologiju. Ta velikosrpska ideologija je srž, sadržaj i vezivno tkivo onoga što srpski nacionalisti nazivaju "nacionalnom misijom".

Evo kako to izgleda u djelima njihovih vodećih teologa i crkvenih velikodostojnika u samo nekoliko od desetina hiljada sličnih i još radikalnijih citata:

1. “ A danas je srpski Vaskrs na nebu. Danas sva nebesa, sveti apostoli, sveti proroci, mučenici, ispovednici slave Svetog Savu. Danas i sam Gospod grli Svetog Savu, najvećeg i najsvetijeg Srbina... I kleči i plače. Plače nad nesrećnim srpskim rodom, plače nad zemaljskom Srbijom. Sva Nebeska Srbija slavi Svetog Savu, a vi nesrećni Srbi ste ga zaboravili na zemlji ."

( Justin Popović, KUDA IDEŠ, SRBIJA?! , Beseda na Svetog Savu 1966. godine u manastiru Ćelije; preuzeto sa: https://sh.wikipedia.org/wiki/Nebeska_Srbija ; istakao: ZP; stranica posećena 11.11. /2017 )

2. „Od kneza Lazara i Kosova Srbi su pre svega stvorili nebesku Srbiju, koja je do danas sigurno izrasla u najveću nebesku državu. Ako uzmemo samo nevine žrtve ovog posljednjeg rata, milione i milione Srba i Srba, djece i slabih, ubijenih ili mučenih u najstrašnijim mukama ili bačenih u jame i pećine od strane ustaških zločinaca, onda možemo razumjeti kako mnogo je srpsko carstvo danas na nebesima“.

(Episkop Jovan Velimirović povodom proslave 600. godišnjice Kosovske bitke; preuzeto sa: https://sh.wikipedia.org/wiki/Nebeska_Srbija ; istakla: ZP; stranica posećena 11.11. 2017)

3. „Ponovo je srpski narod na krstu na Kosovu i Metohiji, u Dalmaciji, Krajini, Slavoniji, Baniji, Lici, Kordunu, Srijemu, Bosni i Hercegovini. (...) A šta reći drugačije od onoga što je mudra Jevrejka rekla opakim i agresivnim muslimanima: 'Opraštamo vam što ste nas ubili, ali ne možemo vam oprostiti ako nas prisiljavate da vas ubijemo'.

(Vidi: Atanasije Jevtić , iz govora povodom ustoličenja episkopa SPC; Vidi: https://hr.wikipedia.org/wiki/Uloga_Srpske_pravoslavne_crkve_tijekom_velikosrpske_agresije ; istakao: ZP; stranica posećena 11.11. /2017)

4. „Srbi ne mogu da žive sa Hrvatima ni u jednoj zemlji. Ni u jednoj Hrvatskoj."

( Patrijarh srpski Pavle u pismu Lordu Karingtonu, predsedavajućem Međunarodne mirovne konferencije o Jugoslaviji, 1. novembar 1991; Vidi: https://hr.wikipedia.org/wiki/Uloga_Srpske_pravoslavne_crkve_tijekom_velikosrpske_agresije ; istaknuto: ZP1; stranica posećena na /11/2017 )

Ako pogledate crkvenu štampu SPC s kraja 1980-ih i ranih 1990-ih, šokira vas količina mržnje i laži koja se širi sa tih stranica. Čisti rasizam i šovinizam koji poziva na "krvnu naplatu duga" i podstiče "osvetu".

Uz sve to, SPC otvoreno slavi zločince, ne samo iz Drugog svetskog rata, već i iz ovih nedavnih ratova i od njih pravi nacionalne heroje. Prednjači ekstremizam i čvrsto je vezan za četničke i profašističke organizacije koje još uvek deluju u Srbiji i "Republiki Srbiji".

Ovdje ću navesti samo jedan primjer iz ne tako daleke prošlosti, jer prostor ne dozvoljava detaljniju razradu ove vrlo zanimljive teme.

Dana 4. avgusta 2011. godine u parohijskom domu Crkve Svetog Save u Beogradu održana je promocija knjige Milana Lukića, jednog od najvećih i najbešćutnijih srpskih masovnih zločinaca koji je odgovoran za smrt najmanje 130 civila ( od kojih je u proljeće 1992. godine u Višegradu spaljeno najmanje 119 živih civila – žena, djece i staraca – Muslimana u dvije kuće). Pravosnažnom presudom od 4. decembra 2012. osuđen je za zločine istrebljenja, zločine protiv čovječnosti, progon i druge zločine na doživotni zatvor od strane MKSJ-a u Hagu. Knjiga masovnog zlikovca Milana Lukića opravdava zločine, a objavila ju je Srpska radikalna stranka Vojislava Šešelja

Međutim, ovo što je do sada pomenuto je (nažalost) samo vrh ledenog brega, jer su zlodela srpskog sveštenstva toliko da se o tome pišu knjige. Jedan od njih je napisao Milorad Tomanić (Srpska crkva u ratu i ratovi u njoj, Beograd, 2001; dostupno u PDF-u: http://www.safaric-safaric.si/knjige/2001%20Tomanic%20SPC%20u%20ratu% 20i%20rat%20u%20njoj.pdf ).

Srpska pravoslavna crkva kroz svoju poznatu istoriju (od odvajanja od Bugarske crkve u vreme Nemanjića početkom 12. veka) do danas je bila i ostala naslednik velikosrpske ideologije, koja je našla svoj pravi izraz i smisao. tokom 20. veka u "svetisavlju" - modernoj verziji srpskog nacizma - fašizmu čija je konstanta osvajanje zemalja drugih naroda metodama genocida i etničkog čišćenja i stvaranje "velike Srbije".

Pošto su etnofiletizam, nasilje, mržnja, netrpeljivost i antiekumenizam protiv hrišćanstva, ovde već imamo dovoljno elemenata da izrazimo ocenu da u slučaju Srpske pravoslavne crkve ona nikako nije institucija koja predstavlja, zastupa i praktikuje hrišćanstvo. ili evanđeoskim principima.

Ono što je ranije rečeno vrlo je lako dokazati nepobitnim činjenicama i argumentima koje nam pruža sama Srpska pravoslavna crkva svojim praktičnim delovanjem, a radi se samo o odabiru onoga što može poslužiti kao dokaz; jer ih ima toliko da nije lako napraviti izbor i to je jedini praktični problem koji se javlja pri razmatranju naznačene teme.

Etnofiletizam je jedno od glavnih obeležja SPC i tumači se kao stavljanje nacionalnih interesa iznad jedinstva vere. Na Saboru carigradskih patrijaraha 1872. (dakle prije 145 godina) etnofiletizam je osuđen i odbačen kao "jeres" i grijeh, međutim, uprkos činjenici da su odluke tog Sabora postale obavezujuće za sve pravoslavne crkve, SPC ih nikada nije prihvatila niti ih je držala.

Antiekumenizam je takođe veoma izražen u SPC i svako jedinstvo hrišćana u njoj smatra se pogubnim za srpsku crkvu i srpski narod. Posebno su omraženi rimokatolici, koji se nazivaju "mrznim Latinima" i shvataju kao "krvni" i "vekovni neprijatelji". Kada se neko u Srbiji naziva "ekumenistom", to je jednako najtežoj kletvi koja se može izgovoriti, a oni koji dobiju tu žigu smatraju se najgorim nacionalnim izdajnicima i otpadnicima od SPC i naroda.

Razmišljaju li o tim činjenicama naši političari, koji svake godine za Božić odlaze u crkvu na Cvjetnom trgu u Zagrebu da lome kruh i znaju li kome i čemu se tamo klanjaju - ako im je to uopće važno?

To bi nama Hrvatima svakako trebalo biti važno i znati o kakvoj se organizaciji radi, s kojim ciljevima djeluje na području Republike Hrvatske, ali i otvoreno govoriti o razaranjima koje širi oko nas.

Jer to nije problem samo za Srbe, nego prije svega za nas Hrvate.

Kao što sam već rekao, postoji mnogo dokaza koji govore u prilog činjenici da SPC NIJE HRIŠĆANSKA CRKVA , samo je pitanje koliko smo spremni da se suočimo sa tom činjenicom.

Da SPC nije djelovala na području Republike Hrvatske, većina navedenog bila bi njena unutrašnja stvar, to nije slučaj, jer se radi o sigurnosti i budućnosti građana naše zemlje i hrvatskog naroda.

Tim pre što je naše iskustvo sa SPC i srpskim nacifašizmom veoma teško i bolno, a rane iz prošlog rata još uvek su sveže.

Linkovi na kojima možete pronaći neke od materijala koji prikazuju političko djelovanje SPC i njenu ulogu u agresiji na Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu tokom 90-ih godina 20. stoljeća:

https://hr.wikipedia.org/wiki/Uloga_Srpske_pravoslavne_crkve_tijekom_velikosrpske_agresije

https://hr.wikipedia.org/wiki/Srpska_pravoslavna_crkva_i_chetnici

https://hr.wikipedia.org/wiki/Političko_djelovanje_Srpske_pravoslavne_crkve

http://www.safaric-safaric.si/knjige/2001%20Tomanic%20SPC%20u%20ratu%20i%20rat%20u%20njoj.pdf

https://pescanik.net/wp-content/PDF/mirko_djordjevic-kisobran_patrijarha_pavla.pdf

2 notes · View notes