#probeerde

[nedermemes]

[zoueriemandzijnopmars]

Elon Musk en al zijn vrienden.. En de mars rover. 🙂

Anon, je wilt niet weten hoe verward ik hierdoor was. Ik heb letterlijk in mijn blog zitten zoeken van: wanneer heb ik over Elon Musk zitten praten? Heb ik het over Mars gehad?? Wat is het punt hiervan?? Maar toen viel mijn oog ineens op mijn url en het kwartje viel

Iig. Ik zou willen dat Elon Musk op Mars zat, een extra component van de verwarring was dat ik ook net tegen iemand had gezegd dat ik nooit meer over Elon Musk wou horen en het volgende wat ik zag was deze ask, maar het zou dus wel lekker rustig zijn als ie op Mars zat

(Het probleem met Elon Musk op Mars is natuurlijk wel dat ik niet weet of ik dat de Marsrovers wel zou willen aandoen)

[bumbelbee]

Kettingzaag man

[fagdyk]

Eerste keer dat ik widm niet live kijk dit seizoen

[homoerotisch]

waarom nederlands beter is dan engels, door victor frölke

Wacht, is er ook al geen woord voor ‘hals’ in het Engels? Toch best een belangrijk lichaamsdeel zou je zeggen. Throat is echt iets anders, en neck is, nou ja, een nek.

Mijn stokpaardje aan de borrel- en eettafel, als het weer eens over de teloorgang van het Nederlands gaat, is dat het Engels geen woord voor ‘gunnen’ heeft, ook best een belangrijk woord. In ieder geval voor ons, de gebruikers. Voor ‘misgunnen’ hebben Engelstaligen dan wel weer een woord: begrudge.

Laatst had ik Amerikaanse vrienden te eten, en hoewel mijn Engels niet slecht is (dat denkt elke Nederlander, niet altijd terecht), stond ik toch weer met een mond vol tanden (heerlijke uitdrukking), toen ik ze „smakelijk eten” wilde wensen. Aan enjoy heb ik een broertje dood (idem); dat vind ik ook meer iets voor een masseuse om te zeggen, voor de happy ending.

Leenwoorden

Legio zijn uiteraard de gevallen waarin wij geen woord hebben voor bijzonder nuttige Engelse begrippen. Uiteraard, want als native Dutch speakers weten wij maar al te goed waar onze taal tekortschiet. Het Nederlands barst van de Engelse leenwoorden. Privacy is een bekende, understatement een andere. Maar wat te denken van anal? Ik merk dat die term nog niet helemaal is ingeburgerd. Wie iemand die eindeloos doorgaat over details toevoegt: „Doe niet zo anal!”, kan rekenen op een opgetrokken wenkbrauw. Ik heb dat woord overgehouden aan mijn tijd in New York, de hoofdstad van de naoorlogse psychoanalyse. Anal verwijst naar Freuds anale fase, het betekent zoiets als anaalgefixeerd, waarmee hij gedrag probeerde te verklaren dat thans als OCD, ofwel obsessive compulsive disorder, te boek staat. Denk: smetvrees.

Ik probeer aan te tonen dat het Nederlands beter is dan het Engels – een impopulair standpunt in een tijd van overvloedig Engels, of beter: Globish, die imperfecte variant die non native speakers van het Engels brouwen in alle hoeken van de wereld. Ons gorgeltaaltje heeft dankzij film, televisie en muziek sowieso al veel Engels te verduren, maar sinds het internet, en in het bijzonder YouTube en de sociale media de belangrijkste hangplek van de jeugd is geworden, is het hek van de dam.

Linguïstische overgave

‘Nice, nice, maar what the...? Niet dat ik je wil accusen van something, maar zit je me nu te dissen?’ Ik parafraseer hier mijn puberzoon in een moment van ongetwijfeld terechte verontwaardiging. Dit is geen leentaal meer, dit is regelrechte linguïstische overgave.

Mijn tienjarige dochter liet onlangs trots haar rapport zien. Twee G'tjes voor Engels. Wacht even, Engels, op een lagere schoolrapport? Onderwijskundigen lijken unaniem in hun standpunt dat een kind zich niet vroeg genoeg kan voorbereiden op een wereld die, whether you like it or not, (Amerikaans-)Engels spreekt. Maar is dat wel zo wijs, nu vertaalprogramma's steeds beter worden en AI op allerlei manieren kan worden ingezet om een boodschap over te brengen? Je zou kunnen beweren dat het beter is om je eigen taal zo goed mogelijk te beheersen, dan te investeren in een vreemde taal waarinje nooit zo goed wordt als een native speaker.

Onderbuiknationalist

Er is geen land, vermoed ik, dat zich zo bereidwillig toont zijn belangrijkste cultuurproduct – taal – bij het grofvuil te zetten. Het tij is aan het keren, om te beginnen in de academische wereld, waar wordt getwijfeld of het wel zo’n goed idee is om Engels als voertaal te nemen, ook nu er grenzen worden gesteld aan de instroom van buitenlandse studenten. Zeker, de belangrijkste wetenschappelijke vakbladen zijn Engelstalig, en vooral Amerikaanse universiteiten slagen er nog altijd in om de rest van de wereld te doen geloven dat zij de slimste mensen in huis hebben, maar Franse Taal- en Letterkunde doceren in het Engels aan een Nederlandse universiteit, omdat de meerderheid van de studenten geen Nederlands verstaat, is van de zotte. Je hoeft geen verstokte onderbuiknationalist te zijn om de algehele uitverkoop van het Nederlands af te keuren.

„Pak je weg, galgebrok!”, lezen mijn dochter en ik in De scheepsjongens van Bontekoe, een honderd jaar oude, en nog steeds leesbare avonturenroman van Johan Fabricius – afgezien van het endemische racisme van die tijd. „Pak je weg, galgebrok”, dat is toch veel leuker dan „Fuck off, asshole?”

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt. Het kernvak op middelbare scholen lijkt te zijn ontworpen om elke liefde voor deze taal van meet af aan uit het tienerhart te stampen. In plaats van de diversiteit en vindingrijkheid van ons kleine taaltje te ‘showcasen’ (sic), wordt eindeloos gehamerd op grammatica en tekstverklaren.

Boooring! En hoewel ik het nut van tekstverklaren heus inzie – leent een vak als geschiedenis, maatschappijleer of, nog beter, filosofie, zich niet veel beter om logisch te leren nadenken? Laat leerlingen bij Nederlands een hiphoptekst schrijven, laat ze een scène uit Shameless vertalen, laat ze een vlog maken over archaïsche uitdrukkingen die hun (groot?-)ouders gebruiken, zoals (drie van mijn favorieten): in de aap gelogeerd zijn, ergens een punthoofd van krijgen en (uit het Fries): men moet het zeil niet hoger hijsen dan de mast.

Shakespeare

Als het inderdaad zo is dat creativiteit onze belangrijkste skill (sorry) moet worden in een door AI geregeerde wereld, kunnen we maar beter zo diep mogelijk putten uit onze rijke moedertaal. Volgens sommigen is het Nederlands zelfs rijker dan het Engels omdat ons Woordenboek der Nederlandse Taal meer lemma's zou kennen (maar dat kan ook liggen aan het fanatisme der woordenboeksamenstellers).

Sure, ook ik blijf een liefhebber van het Engels, de taal die ons niet alleen de onvergelijkelijke schatkamer van Shakespeare heeft geschonken, maar ook, zoals ik onlangs een Brit op de BBC hoorde zeggen, een puntige zinsnede als to rearrange deck chairs on the Titanic – iets nutteloos doen dat aan de uitkomst van de situatie niets verandert. Ik hoop niet dat ik, door een pleidooi te houden voor het Nederlands, precies dat aan het doen ben.

[alotofpockets]

A piece of home | Kerstin Casparij x Dutch!Reader

Where you're studying in Manchester and find a piece of home in Kerstin.

(Dutch / -English translation-) & @totaly-obsessed thank you for proofreading!

Woso masterlist | Words: 1.2k

-----

As you settle in one of your favourite coffee shops, you put on your headphones and get your books and notes out of your bag. You had a big exam coming up, and you were planning on spending the morning here studying for it. 

A soft tap on your shoulder is what interrupts your deep focus. You turn, and are met with the hopeful gaze of a girl. Adjusting one side of your noise-cancelling headphones you acknowledge her presence. “Hey, sorry to interrupt. I was wondering if I could sit here.” She points to the seat opposed to you. “The rest of the place is packed.” Glancing around, you realise for the first time how busy it had gotten since you had sat down about an hour ago.

“Sure, take a seat.” You smile softly at her, and move some of your books to the side. She places her coffee order on the table, “Thank you, and I promise I won’t distract you again.” You chuckle and shake your head, “You’re fine, don’t worry.” 

With your headphones back on, you block out the noise in the shop again, and focus back on your notes. The girl in front of you had opened up her laptop, and was intensely watching the screen, and taking notes from time to time. A part of you wondered what you were doing, but she was just a stranger that wanted to sit down in the last empty seat in the coffee shop, and you were just the kind stranger that allowed her to. So, you push the thought to the back of your mind, and flip the page of your notebook to continue reading your notes. 

The soft buzzing of your phone on the table is the next cause of your focus leaving your school work. Flipping the phone, you smiled at the name that popped up on your screen. Your little sister pulling a silly face covers your screen as you pick up the facetime call. “Hey kleintje.” -Hey little one.- You say with a big smile on your face, “Ik ben aan het leren in een café dus ik kan niet lang bellen, maar hoe was school?” -I’m studying in a coffee shop, so I can’t call long, but how was school?-  Since you moved to Manchester to study abroad, you have called with her every single day. Your mom had been nervous to have another kid so long after she had you at eighteen. The age difference between you and your sister was twelve years, but she was your little best friend from day one. You listen to your sister tell you about her day, before you hang up the phone again, with the promise to call her for longer later that day. 

You look up to find the girl in front of you looking at you. She blushes when she realises you caught her looking. “Sorry, ik probeerde niet te luisteren, maar het is goed om Nederlands te horen tussen al deze Engelse mensen.” -Sorry, i didn’t mean to listen, but it’s so good to hear Dutch amongst all these English people.- You hadn’t expected her to start talking in Dutch and were taken back slightly, before your smile grew. “Zeg dat wel, wat toevallig dat je nou net bij mij komt zitten” -You can say so, what a coincidence that you came to sit with me.-  You laugh at the coincidence, before introducing yourselves to each other. 

Your books and her laptop were long forgotten, as you got to know each other. Kerstin ordered the both of you another coffee, and a few croissants for lunch. 

Over the next couple of months you found a piece of home in each other. You often found yourselves back at the coffee shop where you met, the shop where your love story began. It had become a part of your routine, you would study, and she would analyse matches. Having found out what she was doing on her laptop after all.

Kerstin was going to national team camp back in your home country, which was perfectly timed with your week off and week of online classes, so you headed back home with her with the plan to meet each other’s families for the first time.

While she had to meet her teammates for camp right away, you went home to your family. You opened the front door with your key, and not two seconds later your little sister jumped into your arms. “Je bent thuis!” -You’re home!- You hold her tight, “Ik heb jou ook gemist, kleintje." -I’ve missed you too little one.- It was nice being able to catch up with your sister, mom and stepdad a little before you would introduce them to your girlfriend.

After two days of training, Kerstin had a day off. You took the train and met her in Utrecht, where you spent some time together, before you headed off to meet her family first since she hadn’t seen them since she got here. 

Her home felt warm, and comfortable from the moment you stepped inside and were welcomed by her parents and two brother’s with open arms. The nerves you had felt on the way here vanished instantly at how great they were. You got to know them over a home-cooked dinner, and a few boardgames after. When it was time to head to bed, you felt like you had known her family for years.

-----

kerstin_casparij just posted

kerstin_casparij: Always 🧀ing with this one

-----

After a lovely breakfast with her family, you made the trip back to your place. This time bringing Kerstin along. With your girlfriend’s hand in yours, you let her into your home. She was welcomed just as warmly into your family as you were into hers. It made you really happy, especially since she was the first girl you had ever brought home to meet them. 

Kerstin’s bubbly personality was a perfect match for the ball of energy that was your sister. You were watching them interact with each other. Your mom noticed the loving look in your eyes and nudged you slightly, “Dat zet je aan het denken, hè?” -Makes you think, right?- Her comment brought a blush to your cheeks, and made the butterflies in your stomach spring into action. 

With a match to play in Breda, Kerstin had invited your family to watch the match in the family and friend’s section. She has also asked your sister if she wanted to walk onto the field with her.

You were grateful for the fans that had filmed the interactions between Kerstin and your sister, and had posted them on TikTok. They were in your favourites folder, and you were watching them on repeat back in your apartment. You were so focussed on them, that you didn’t hear Kerstin walk up behind you and watch over your shoulder. 

“Hoe vaak was dat?” -How many times was that?- You turn around instantly with widened eyes. Kerstin’s smirk grows when your face looks like you felt caught. “You’re cute. Ik hou van je.” -I love you- She places a soft kiss on your lips. “Ik hou ook van jou.” -I love you too.- 

She sits down beside you, and you cuddle into her side. “Klaar om je zusje te bellen?” -Ready to call your sister?-

-----

y/n_y/l/n saved TikToks

-----

💗 If you enjoyed this fic, please consider liking, commenting, and reblogging! You can also supporting me by leaving a tip 💗

[thewritingofspencerrose]

Behind the Scenes: A Woman's Guide to Sports

with Emily Hughes

Max had known his father was somewhere behind him as he and Kelly talked with Christian and Geri.

Jack had known his sister had gotten ahead a few steps on their way back to the Aston Martin area they were meant to be spending the race in.

What he wasn't expecting was what he, Trevor and Cole would stumble upon when they reached her.

There was no warning, no hello or greeting, just my body being roughly thrown into the wall outside of Redbull's hospitality, my body releasing a grunt on impact.

"Jack!" Is the first thing I can think to yell out, not even processing who now holds me by my shoulders.

"Who sent you here? If you think you're going to get some money out of me, or out of your brother you must be één stom kind (one dumb child)," the man in front of me bites, a thick accent on his tongue that can only be of Dutch origin.

"What?" Is the only question that comes to mind as I realize just who's in front of me.

Jos Verstappen.

Max Verstappen's father.

What the actual fuck.

"Hey! Get your hands off my sister!" Jack's voice cuts through my thoughts, bringing attention to where we are as Jack and Trevor pull Jos from me, Cole pulling me into his side protectively, chin resting on my head.

"Are you okay baby?" He whispers, moving to look into my eyes, one hand cupping my chin.

"I'm okay, my head just hurts a bit," is my answer, eyes not leaving my fuming brother as Lando Norris, Max Verstappen, his team principal and both their wives approach where Jack is now.

"Who the fuck do you think you are laying your hands on anyone, let alone my sister?!" He hollers, although Jos just looks smug, rolling up the sleeves of his button up before even considering a response.

"I don't know who you think you are," He begins, a scary smirk taking his face, "But I am the father of a two, soon to be three, world champion and I can have you removed from this paddock -"

"What is going on here," Christian Horner questions, looking between Cole and I and my brother who is now being slightly held by Trev.

"These kids are threatening me," Jos states, still looking smug, and I can feel every muscle in Cole's body tense.

"You shoved my girlfriend into the wall hard enough that her head hurts and you're trying to put this on us?" Cole questions, eyes on fire as Max and Christian look at me for confirmation, my being in shock, in part over what's just happened but also over having two F1 drivers right in front of me.

"Ik probeerde net terug te gaan naar Aston Martin (I was just trying to get back to Aston Martin)," I mumble, eyes meeting Max's in the knowledge that he knows what I'm saying. "I was minding my own business when he shoved me into the wall, claiming I was sent here and out to get money from him or 'my brother'," I repeat, Max nodding slowly.

"That's-"

"Probably exactly what happened," Max interrupts his own father. "Jos, leave."

"Max-"

"Do not make me call security," Christian steps in, stepping between the two men, and it's in such a fatherly, protective, manner that you can see how much he cares.

And Jos listens, storming off after shooting me a dirty look that has me curling closer to Cole, Jack and Trev coming over to our sides when he's far enough away.

"You okay, Kiddo?" Jack asks, a hand on my shoulder and eyes softening.

"Yeah J, I'm fine. It's just spooked me," I assure, him nodding, kissing the top of my head.

"You're Emily, right?" Norris is the one to ask, glancing to his friend. "Emily Verstappen?"

My eyes shoot wide, freezing my being.

"I am, but how do you know that?"

"I've heard of your podcast, one of the drivers, Logan, is American and listens when you have guests," Lando explains, and I can't help but blush. "Also I'm pretty sure you're interviewing my teammate Oscar and I tomorrow before the race," Something that I nod at in confirmation, knowing that's one of my obligations for being their guest.

"You here that kid, your little F1 drivers listen to your podcast," Trevor teases, earning an eye roll.

"This is why Jaime is my favorite Ducks player."

He gasps, hand to his heart, "You take that back right now."

"I've listened to some of your episodes," Kelly, Max's girlfriend admits, making me pause. "Max, my daughter and I actually listened to the one where you interviewed Taylor Swift and Kylie Kelce, Penelope is a big Taylor Swift fan," She adds with a chuckle.

"I am too, I could barely get through that interview without freaking out," I admit, her smiling warmly. "You should have seen Cole when he walked into our kitchen and saw Taylor and Kylie sitting at the counter with our cats talking about how Kylie wants one."

"Hi, I'm the Cole she's talking about, Cole Caufield, Montreal Canadians," Cole introduces himself with a little wave, arms coming to rest around my waist. "And this is her older brother, Jack Hughes, New Jersey Devils and our friend Trevor Zegras, Anaheim Ducks. Since she apparently forgot introductions."

"It's the autism, interpersonal interactions are a bit different with her," Jack jokes to the adults in front of them, although it's clear that the joke doesn't land.

"No, it's okay, he's not insulting me, he's just being honest," I assure, trying not to let Jack look like an asshole. "If anyone else joked like that he'd kick some ass."

But Max still looks uncomfortable, his eyes still on me and it's now that I fully process that he hasn't spoken except to send his father out of the paddock.

"You have autism?" Are the words he used to break his silence.

I just nod, shrugging slightly. "Diagnosed since I was six."

"You must have gotten it from Jos' side," He explains. "I was never tested, he couldn't admit that there may be something less than perfect about his ideal racer, but I've been told countless times how I've always shown signs."

"How- why are you connecting us through your father?"

I know the answer. At least I think I do. But there's no situation in which this is real.

"I hired someone to look into you after Lando introduced the grid to your podcast. They made one too many jokes about how similar we were for it to be a coincidence, so I looked for confirmation without speaking to Jos."

"That's not creepy at all," Trev mumbles, Cole slapping him on the back of his head for me.

"I pulled some strings to have Mclaren be one of the teams to invite you four when Max got his answers," Lando chimes.

"I would have invited you personally, but with Aston and Mclaren already inviting you, there was no reason for Red Bull to," Christian also adds.

"Are you trying to tell me... that I'm related to you?"

"Half sister, yes," He nods, as if this is normal. "Apparently your birth mother relinquished custody to my father after your birth, and he gave you to the placement company that put you with the family you're with."

"Put her with her family,"Jack corrects, a cold look in his normally soft eyes.

"Max didn't mean it like that," Kelly is quick to correct. "What he's just trying to establish is that they are related, not at all that you and your family are not hers."

"He knows," Trevor assures, elbowing Jack for being Jack. "All the boys are just super protective of Em. Always have been."

"Speaking of," Cole mumbles, pulling my phone out of his pocket and looking at it. "Quinn's calling."

"He probably saw a video somewhere of this whole mess," Jack grumbles, looking as annoyed as i feel.

I can't help but glance to the people across from us. I need to take this call, but I don't want to leave this conversation here.

"Do one of you have a phone on you?" I ask, looking between them all. Max and Lando are in their race suits, but Kelly starts digging in her bag, pulling out her phone and handing it over with a smile.

"Here's my number, and we'll be in Aston Martin the rest of the day and then we'll be in Mclaren tomorrow. I'd like to chat about all of this," I offer, looking to Max as I hand Kelly her phone back, taking my own from Cole and pressing answer on Quinn's third call in the last five minutes.

"Quinn, do not get on that plane."

And she walks away, phone to her ear as she talks down her older brother and Cole runs after her, wrapping his arm around her waist to keep her from wandering again.

"You should use that," Jack supplies after a moment of silence. "She's a little quirky, but it's worth it. You can't get luckier in the sister department than having Em in your life."

[onnodig-genederlands]

Dit is de post die ik probeerde te sturen :)

"hoi, welkom bij McDonalds. Wat kan ik voor u doen? "Ja, mag ik een luxe 113 grammer met kaas?" "Natuurlijk, wilt U de maaltijd of alleen de burger?" "uuuuh, momentje." vist iets uit mijn zak "Mike, wat moet ik doen?" "Neem de frietjes. Je gaat de energie nodig hebben in de komende paar dagen." propt het terug in mijn zak "uhh, ja. de maaltijd zou fijn zijn."

Serieuze vraag: kunnen anderen deze post zien? Ben ik aan het hallucineren?

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟 Nieuw

We hebben een wijziging aan de interface op het web uitgerold die een menu met drie puntjes toevoegt aan elke itemheader in reblogketens. Via dit menu kun je zaken melden en blokkeren, een permalink kopiëren, en meer, voor dat specifieke item in de reblogketen.

Er zijn nieuwe badges beschikbaar in de TumblrMart, ga snel even kijken!

🛠️ Fixes

Op maandag hadden veel mensen problemen met het laden van afbeeldingen van Tumblr en met het laden van Tumblr zelf. We hebben dat probleem zo snel mogelijk opgelost.

Op het web hebben we visuele inconsistenties met de knop Reageren en met nieuwe reacties in bepaalde kleurenschema's opgelost. 

Wanneer gebruikers zijn uitgelogd en Verkennen bezoeken, respecteert de glitch-animatie van het kleurenschema Cybernetic nu de browser- of systeeminstelling "Beweging reduceren". Animaties worden uitgeschakeld als deze instelling is ingeschakeld.

Aangezien blognamen alleen kleine letters gebruiken, is het zoeken naar Volgers van je blog niet langer hoofdlettergevoelig.

We hebben een probleem op het web verholpen waarbij een automatisch opgeslagen concept gedeeltelijk beschadigde videogegevens kon bevatten. Als je merkt dat je geüploade video's in bepaalde aangepaste thema's niet goed worden afgespeeld, met name als ze oorspronkelijk de .mov-indeling hadden, kun je ze nu opnieuw uploaden.

We hebben een probleem opgelost waarbij het bij het rebloggen van een bericht via een browser op een mobiel apparaat niet mogelijk was om door de lijst met blogs te scrollen en zo te kiezen vanaf welke blog je wilt rebloggen.

We hebben een probleem opgelost waardoor Safari in het dashboard helemaal naar boven scrolde als je op een afbeelding klikte of een bericht probeerde te rebloggen.

We hebben ook een aantal visuele glitches in Safari opgelost die optraden als je op een iPad in de portretoriëntatie browsede.

🚧  Nog mee bezig

We zijn op de hoogte van een probleem met de laatste versie van de Android-app (32.0.0) dat de app kan laten crashen wanneer je bepaalde vraag-/antwoordberichten bekijkt. We zullen in de volgende versie (32.0.1) een oplossing uitrollen.

We zijn op de hoogte van een probleem waardoor sommige gebruikers die "Wat je gemist hebt" en "In je orbit" hebben ingeschakeld deze aanbevelingen niet ontvangen.

We zijn op de hoogte van een probleem waardoor notities van geschorste blogs niet uit je totale ongelezen activiteiten worden verwijderd. Neem contact op met de support als je dit probleem ervaart.

🌱 Binnenkort

We voeren een experiment uit waarbij sommige gebruikers hun dashboardtabblad kunnen schakelen tussen Volgend en Voor jou voordat we deze wijziging naar iedereen uitrollen. We voeren dit soort korte tests uit met een kleine groep gebruikers om bugs te ontdekken voordat we de functie aan meer mensen beschikbaar stellen. Houd het nieuws hierover in de gaten!

We werken aan iets dat kan helpen als je bericht zo populair is dat het in de stratosfeer is beland, maar je de meldingen ervoor niet volledig wilt uitschakelen. We zijn aan het experimenteren met het groeperen van pushmeldingen van gebruikers die je niet volgt in nette, sporadische samenvattingen. Dit wordt eerst als tijdelijke A/B-test naar een kleine groep gebruikers uitgerold.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community. Wil je Tumblr rechtstreeks met wat geld steunen? Bekijk dan de nieuwe Abonneebadge in de TumblrMart!

[woobaadoobaa]

Fijne qsmp talen dag!

Een paar weken geleden was ik Phil's Hardcore stream aan het kijken en kreeg een idee voor een headcanon over hoe Philza was geboren/ontstaan. Ook gebaseerd op de mythen van Pallas Athene en haar zoon Erichtonius want die twee zijn op wilde manieren geboren

Phil zoomde in op waar de Ender King probeerde Spawn te stelen en de leegte gaat door bomen heen. In bomen zitten vogels met nesten en eieren. Philza’s ei was een normale kraaien ei totdat de leegte het aanraakte maar net niet vernietigde, het veranderde in iets anders

Ik denk dat ik het leuker vind als hij als volwassenen uit zijn ei komt net zoals Pallas Athene. Hij wordt geboren en wordt meteen in de gevaarlijke wereld van Hardcore gegooid

Ik heb de voogdij strijd grapjes altijd leuk gevonden dus dat komt hier van toepassing. Door Ender King is hij meer een mens maar hij komt van Rose's domein, genoeg reden om te vechten over hem

[gedichtenoverdingen]

September

al weer gestopt met roken, nog steeds hier - in Utrecht, in dit radeloze studentenhuis je ging weg, of ik ging weg, of misschien bleven we beide wel gewoon waar we waren

ik zag je in ieder geval niet meer en was dankbaar dat er oneindig veel boeken waren om me in te storten, over gender en de verzorgingsstaat of wat de hoogleraar nu weer belangrijk achtte en de bijbel, en Aurelius

en de gezichten van m'n vrienden die niet moe van me konden worden en ik niet van hen en ik probeerde te dromen

sliep niet veel maar besloot - planning vol gooien, nuchter blijven rijbewijs halen niet naar Spanje emigreren

onderscheid moest ik maken waanzin / ontsnappen / levensvervulling in een dagdroom terwijl ik dacht aan zijn ogen in mijn kinderen en dat de zomer nu voorbij was.

[remidavs]

Bewogen weken…

Weken van vermoeidheid en herstel met tussen de rust door mooie momenten… gelukkig bracht die rust wat moest en kan ik zeggen dat we aan de helft van het eerste deel zitten… yes, al zover! ☺️ en voorlopig ook niks meer van de tumor te voelen 🤞🏻🙏 ik ga ervan uit dat dat zo blijft, maar we blijven voorzichtig he 🙃

Ik ben dankbaar voor de vele steun en hulp die het mogelijk maken om voldoende rust te nemen en de kinderen vakantie geven…

Ondanks de vermoeidheid na de korte ziekenhuisopname, probeerde ik het beste te maken, zeker met het extra weekje rust dat mijn lichaam kreeg. Dat het weekje rust niet overbodig was, merkte ik aan mijn lichaam en de blijvende vermoeidheid. Vandaar dat ik zo blij ben voor de mooie momenten die de voorbije twee weken geschonken zijn door vrienden, familie en in het bijzonder voor alles wat Jan en de kinderen en mijn ouders er extra bij nemen voor me. Extra taken, meer rekening houden met me, begrip voor hoe het loopt…

we vierden Jan zijn verjaardag in het midden van deze twee weken, maar dit was toch wel anders dan de voorbije jaren… dat belooft volgend jaar goed gemaakt te moeten worden 😉

De kinderen mochten tot twee keer toe bij vriendjes gaan spelen en hadden daar een fantastische tijd terwijl ik kon uitrusten.

We gingen naar Bruisend Balegem (tussen mijn rustbeurtjes door) waar de kinderen verwend werden met een prachtige haartooi en waar Remi zijn liefde voor Willy Sommers mocht ontdekken…

Een nicht van me kwam met haar zoontje spelen en nam het entertainment van de kinderen op zich waar ze enorm van genoten…

Ze gingen bij opa en omda zwemmen terwijl mama kon rusten en gingen op wandel en fietstocht om de allergrootste maïs in Reninge te gaan bewonderen… en of die groot was.

Tussen alle nood aan rust is dus ook voldoende tijd voor het leven en nu zeker de vakantie van de kinderen die doorgaat. We blijven gewoon doorgaan en of het nog wel een lastig wordt, natuurlijk. Het is pittig maar dat wil niet zeggen dat het ondanks alles ook geen mooie periode kan zijn…

Ik kreeg nog heerlijke bloemen van mijn collega’s en mocht tijdens de lange therapiedag met immunotherapie en chemotherapie heel wat collega’s verwelkomen en kon genieten van het gezelschap van mijn schoonzus… fijner kind je zo’n dag toch niet wensen… wetende dat zo ook de jongens een dagje samen hadden en dat Ida w er verwend werd met aandacht en heerlijk spelen in de Lieving.

🥰 gezien de omstandigheden kan ik toch alleen maar blij zijn met hoe het loopt en wie we rondom ons hebben…

Altijd een fijn weerzien van vrienden en een warm omringd zijn. Zeeeeeeer veel liefde is wat ik voel en wil uit sturen 😘❤️💕♥️

[levisgeekstuff]

De Transformers

Recent de verkoopcijfers van comics in de VS eens bekeken? Daar zie je bij de bestverkopende reeksen natuurlijk vaste waarden als Spiderman en de X-Men. Maar ook... de Transformers! Ja, de robots uit de jaren '80 zijn helemaal terug dankzij het nieuwe 'Energon Universe' bij uitgeverij Skybound (Image). In dit project van Walking Dead bedenker Robert Kirkman wordt de geschiedenis van de 'Robots in Disguise' opnieuw uit de doeken gedaan. Dit keer in een gedeeld universum met G.I.Joe. Een vertaling van deze (zéér goede) comics staat helaas nog nergens op het programma. Maar het is natuurlijk wél een goede aanleiding om eens terug te blikken op de oudere Transformers comics 👉

Japanse roots

De roots van de Transformers begon al in de jaren '70 met de Japanse speelgoedlijnen Microman en Diaclone. Microman bevatte mensachtige actiefiguren, terwijl Diaclone robots introduceerde die konden transformeren. Hasbro kocht de speelgoedlijnen op en startte een samenwerking met de Japanse fabrikant Takara.

Hasbro ging een samenwerking aan met Marvel. Zo werden Jim Shooter en Dennis O'Neil ingehuurd om een achtergrondverhaal te bedenken voor de speelgoedlijn. Bij Hasbro waren ze niet tevreden met het werk van O'Neil. Hij werd later vervangen door Bob Budiansky. Maar het was wél O'Neil die de naam Optimus Prime introduceerde.

Marvel

In 1984 verscheen de Transformers miniserie bij Marvel. Het succes was zo groot dat de reeks vrijwel onmiddellijk werd verdergezet als lopende reeks. Redelijk snel volgde ook al de vertaling bij Juniorpress. Die eerste verhalen speelden zich trouwens gewoon af binnen het Marvel universum. Zo zien we in nummer 2 bijvoorbeeld een gastoptreden van Spiderman.

Opvallend is dat in de eerste nummers Optimus Prime hier Jetfire wordt genoemd. Dat kwam omdat het speelgoed van Prime aanvankelijk niet beschikbaar was in Europa. In de marketing hier werd daarom Jetfire naar voor geschoven als leider van de Autobots.

Naast de 'gewone' stripverhalen over de Autobots en Decepticons verschenen in elk nummer ook profielpagina's van verschillende robots. Die kwamen uit 'The Transformers Universe'.

Tekenfilm

Zoals dat gebruikelijk was in de jaren '80 verscheen naast comics van de Transformers ook al snel een tekenfilmserie om het speelgoed mee te promoten. De reeks van Sunbow werd ook meteen een grote hit. Toch verschilde ze behoorlijk hard van de 'canon' uit de Marvel comics. Zo is Shockwave bijvoorbeeld trouw aan Megatron in de tekenfilms, terwijl hij in de comics probeerde de macht te grijpen bij de Decepticons.

De populaire animatiereeks leidde in 1986 tot 'Transformers: the movie'. Daarin maakten we kennis met de planeet-etende vijand Unicron. Maar de film werd vooral bekend door het sneuvelen van Optimus Prime. Dit tot grote ontsteltenis van veel jonge fans (mezelf inkluis 🙈). De filmspecial daarvan verscheen in de VS als aparte miniserie, maar werd door Juniorpress opgenomen in nummer 9 van de gewone reeks.

Woelige continuïteit

Rond die tijd werd de continuïteit in de comics van Juniorpress best complex. Zo stierf Optimus Prime niet enkel in de tekenfilm. Ook in de Marvel comics kwam hij om het leven. Omdat Juniorpress net de filmspecial had opgenomen in de gewone reeks leek het hen verwarrend voor lezers om Optimus nog een keer te laten sterven. De Amerikaanse nummers waarin dat gebeurt werden dus overgeslagen.

Niet veel later volgde nog een extra dik nummer 13. Daarin werd een extra Amerikaans nummer opgenomen. Bovendien werden er ook enkele nummers overgeslagen. Zo sloten de uitgaven van Juniorpress dichter aan bij de Amerikaanse uitgaven. Waarschijnlijk onder druk van Hasbro, om het meest recente speelgoed ook in de Lage Landen in de strips te zien.

Simon Furman

Naast de Amerikaanse comics verschenen er ook Transformers strips in het Verenigd Koninkrijk. Naast heruitgaven van het Marvel materiaal verscheen daar ook nieuw materiaal in. Dat was vaak trouwens van een veel betere kwaliteit dan de Amerikaanse verhalen. Schrijver Simon Furman zorgde ook voor een echte continuïteit die in lijn lag met 'Transformers: the movie'. Nadat schrijver Bob Budiansky wat uitgekeken was op de Transformers bij Marvel, nam Furman zijn taak over en ging ook de Amerikaanse comics schrijven. Daar zorgde hij voor een enorme kwaliteitsboost in de verhalen. Zo introduceerde hij met Thunderwing een nieuwe grote vijand en schreef hij Unicron en Galvatron ook in de gewone comics.

Promotiemateriaal

Naast de gewone comics verscheen in 1988 ook nog een extra nummer: 'Transformers: Headmasters'. Hierin werd de aparte miniserie van Marvel opgenomen.

Deze special werd gesponsord door Hasbro en gratis aangeboden in speelgoedwinkels. Alles om de zoveelste nieuwe lijn speelgoedrobots te promoten 😎.

Dat gebeurde trouwens ook in de reguliere reeks. Zo zaten er regelmatig speelgoedfolders van de Transformers mee tussen de comics.

Nieuwe generatie

Ondanks al die promotie bleef de hype niet duren. Begin jaren '90 taande de populariteit van de Transformers. De comics eindigden met nummer 32 bij Juniorpress, met daarin de Amerikaanse nummers 74 en 75. In de VS ging de reeks nog even door tot nummer 80.

Toch zouden de robotgekte regelmatig terug opleven. In de zomer van 2001 verleende Hasbro de licentie voor de Transformers comics aan het Amerikaanse Dreamwave. Rond die tijd verscheen er ook de nieuwe animatieserie 'Transformers: Armada'. Uiteraard ging Dreamwave daar mee aan de slag en verscheen er naast 'gewone' Transformers comics ook een adaptie van deze tekenfilms. Die werden geschreven door Chris Sarracini en kregen positieve recensies. Ze schopten het zowaar tot een vertaling bij Big Balloon. Helaas duurde het feestje hier slechts 4 nummers.

Deze uitgaven betekenden het voorlopige einde van de Transformers in het Nederlands. Bij deze een warme oproep aan de uitgevers in Nederland en België om aan de slag te gaan met het nieuwe Energon Universe van Robert Kirkman 😉

[opeenzomeravond]

Op onze eerste nacht samen vertelde ik je over mijn verschrikkelijke kindertijd. Je moest erom huilen en vanbinnen glimlachte ik. Dat jij moest huilen wilde zeggen dat je medelijden had. En medelijden wilde zeggen dat je om me gaf. En het was lang geleden dat ik voelde dat er iemand om me gaf. Nu denk ik dat je helemaal geen medelijden had. Wat ik vertelde was gewoon afgrijselijk en dat vergeet ik vaak. Jij had nog nooit zoiets gehoord en je lichaam probeerde met die tranen mijn woorden weg te spoelen. Ik denk dat onze relatie vanaf dat moment al gedoemd was. Ik kroop met mijn rugzak aan je bed in en jouw armen pasten nooit helemaal rond mij.

[dxrkenedheights]

where: outside hollow cove boundary

with: rineike visser and wolf cross @secrettyrant

★・・・・・・★

Rin assumes that a short hunting trip to stock up for the colder months is an easy enough role for one. She had laughed in the shift manager's face when they told her it was for two, and the laughter then stopped promptly when it was a Cross wolf that appeared from nowhere to join her. She has nothing to say to any of them, but plenty of resentment that can do the talking for her. Rin has remained silent with only cold glances towards the other wolf as they follow the light tracks of deer. But eventually, Rin breaks the quiet as she flashes a look of contempt across her features. "Which one are you again? The angry one?" her eyes flick over him as they walk, a self-amused laugh following. "Of degene die van ons probeerde te leren."

[salernoah]

Dinsdag | 14-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 2

Terwijl de Italianen hun schoonheidsslaapje, il riposo, houden, geniet ik van de middagzon vanaf het balkon. Misschien is het een vreemd beeld voor de Italianen, ik die in bikini op een stoeltje zit en een wasrek als bureau gebruik, terwijl zij hier nog gekleed gaan in jeans en blazers (hoe ze het doen, weet ik ook niet).

Vandaag mocht ik gelukkig aanschuiven in een nieuwe klas, een niveau hoger dan mijn klas van gisteren. Hoewel de meerderheid van de klasgenoten toch echt wel in aanmerking kwam voor een veteranenpas, was ik verheugd om een meisje van mijn leeftijd te zien. Het meisje bleek echter een Braziliaanse vrouw van dertig te zijn, die er veel jonger uitziet (dankzij een beetje botox, bekende ze echter).

De les verliep goed. Het tempo lag inderdaad hoger en ik kon makkelijk meekomen. Aangezien we ook een stukje grammatica (mijn favoriete taalonderdeel) hebben behandeld, was het voor mij een zeer geslaagde dag.

Na de pauze van een halfuur, die ik op de lungomare heb doorgebracht (foto’s makend met mijn analoge camera), was er nog een meid van mijn leeftijd verschenen. Een Zwitserse van tweeëntwintig. Het overgrote deel van mijn klas (op mij, de Braziliaanse en een Sloveense oude dame na) bestaat uit vrouwen uit Zwitserland. We gingen met z’n allen naar buiten voor een opdracht waarbij we in twee teams werden verdeeld. De school ligt in het stadshart. We moesten een lijst met vijf specifieke kledingstukken maken (zoals een rode leren riem, een gestreepte broek) en vervolgens uitwisselen. De bedoeling was om alle vijf kledingstukken te vinden en te fotograferen binnen een kwartier. Toen we terug naar het schoolgebouw liepen, raakte ik in gesprek met de Braziliaanse Valeria. Ook zij had meer mensen van onze leeftijd verwacht, in plaats van zo veel senioren. We spraken af om samen met het Zwitserse meisje (ben haar naam reeds vergeten; Eve?) te gaan lunchen na school. Morgen gaan Valeria en ik allebei mee op excursie naar Vietri sul Mare, wat vlakbij Salerno ligt. Vietri is de hoofdstad van de keramiek in Italië.

Het is nu 15:27 en ik voel de zon inmiddels wel branden. Zolang mijn laptop niet oververhit raakt, houd ik het nog wel uit. Mijn huisgenoot uit Tsjechië is nu in Pompeii, dus heb ik het huis voor mezelf. Dat zal wellicht anders zijn zodra het oudere Braziliaanse echtpaar hier volgende week intrekt. Ik denk niet dat ik dan nog in mijn bikini op het balkon zal zitten, alleen als ik zeker weet dat ik alleen thuis ben.

Na de lunch met de meiden, waarbij een bekende (een Zwitserse van negentien) van Eve aanschoof, ging ik op weg naar het kasteel bovenop de berg. Ik wist niet hoe ik er precies moest komen, maar volgens Eve was het lopend goed te doen. Ik volgde Google Maps en probeerde hier en daar mijn eigen draai aan de route te geven door op mijn gevoel af te gaan. Ik liep door smalle gekleurde straatjes en onder bogen door terwijl ik zo nu en dan een foto maakte met mijn camera. Ik kwam langs een bordje met de route naar de botanische tuin, Giardino di Minerva, die jammer genoeg een jaar gesloten is voor onderhoud (ik had Salerno namelijk de voorkeur gegeven deels vanwege deze botanische tuin) en liep het bordje voorbij. Uiteindelijk kwam ik uit bij een prachtige miniwaterval. Een waterval! In de stad! Ik vond het verbazingwekkend. Het uitzicht op zee was trouwens ook bijzonder mooi. Hoewel ik niet wist waar ik precies terecht was gekomen, was ik blij met mijn plotselinge ontdekking. Een paar trappen op en ik stond voor iemands huis met een citroenboom op de kleine patio voor het huis. Een trap verder en ik liep een piepklein bruggetje over naar een huis dat boven de waterval lag. Een adembenemend uitzicht. Ik zou hier ook wel kunnen wonen, dacht ik nog.

Ik besloot mijn bezoek aan het kasteel te verplaatsen naar een andere dag deze week. Ik moest ontzettend plassen en wist de ingang van het kasteel toch niet te vinden. Ook wilde ik vandaag naar il Duomo di Salerno, maar toen ik bij de kathedraal aankwam en aan de man vroeg of ik naar binnen mocht in deze outfit, werd ik vriendelijk afgewezen. God houdt namelijk niet van schaarsgeklede sexy jonge vrouwen wier decolleté te aanstootgevend is voor een plek waar baby’s gedoopt worden en families samenkomen (zo erg was het ook weer niet hoor). Dus zei ik beleefd in het Italiaans dat ik overmorgen wel zou terugkomen. Helaas wordt het overmorgen nog warmer dan vandaag, dus denk ik dat ik het maar naar vrijdag verplaats.

Hoewel het pas officieel mijn derde dag in Italië is, voelt het alsof ik hier al een week zit. Ik voel me erg op mijn gemak in het appartement en op school. Ik ben doodblij dat ik nu in een andere klas zit waarbij het allemaal iets sneller gaat. De oude vrouwen zijn allemaal zo erg nog niet; er zijn er pas twee die ik wat minder graag mag: de Sloveense vrouw, omdat ze traag is; en een van de Zwitserse vrouwen die tijdens de opdracht een beetje kapsones had en zo deed tegen mij (ik hoorde later van de vriendin van Eve dat zij die vrouw ook niet mocht). Verder zijn de vrouwen een stuk beter dan de ongemakkelijke Japanners en heb ik geen last meer van iemands stinkadem om negen uur ‘s ochtends.