#querido

[passionpeachy]

just some starry femme & butch lesbians 🌻✨

(left: any pronouns, right: they/them)

[thisgameisaplateaux]

ya no volverá a dibujar el inmortal kazuo umezu

[roggiaeliasoficial]

Mas querido, Jesus não desistiria de você nem mesmo se você desistisse.

[frasesenespa-ol]

Realmente la quiso como jamás ha querido a nadie

Cuentos de la carne -Ana Patricia Moya Rodríguez

[feelingcomplet]

A questão é muito simples. Não tem no que pensar. Não tem porquê ficar dando voltas. Ou você quer ou não quer. Ou você insiste em lutar pra dar certo ou você esta disposto a abrir mão. Não tem meio termo. Não existe essa de te amo e por isso te deixo livre.

Querido John

[leregirenga]

Gracias por todo querido amor, por el tiempo compartido, por los momentos felices a tu lado, por las risa, los sueños, los enojos y las rabietas. Gracias por los besos, abrazos, caricias, palabras de cariño y la ternura que depositaste cada día mientras estuvimos juntos.

Gracias por las enseñanzas, porque a tu lado aprendí un montón de cosas; sobre todo a compartir, comunicar y tener paciencia. Te agradezco infinitamente el amor que depositaste en mi, ya que rindió frutos y el resultado fue hermoso. Mil gracias por los años que pasamos unidos bajo el sol que nos calentó, la luna que nos alumbró, por el camino de luz, por el sendero del respeto y la cordialidad.

Cariño mío, gracias te doy por todo lo que me regalaste.

Leregi Renga

[thiagodasilva]

new Pookie Fernandez shoot dropped ✨

[jurjenkvanderhoek]

IN DIERVERHALEN MAAKT TOON TELLEGEN FILOSOFIE OVERDENKBAAR

Heb ik het nieuwe boek van Toon Tellegen gelezen, zak ik lekker onderuit in mijn fauteuil. Behaaglijk in de stof dat me welhaast omsluit zo kruip ik er in weg. Sluit mijn ogen. De tekeningen van Thé Tjong-Khing doemen voor mijn toegedekte pupillen op. Deze illustraties laten de zojuist gelezen verhalen achter mijn oogleden tot leven komen. Dan droom ik weg op de woorden en de pennenstreken. Waan ik mij dat onschuldige dier dat vol met vragen zit waarop menselijkerwijs geen antwoorden mogelijk zijn. Wat zal ik graag die eekhoorn of deze mier zijn, de olifant of het nijlpaard. Leven zonder je zorgen te maken om de grote vragen des levens. Je verwonderen om details, je afvragen wat er is daar verderop. De mammoet zal ik willen zijn die op zijn beurt de olifant wil zijn. Om gelukkig te leven in het nu en niet dat toen.

De dieren stellen elkaar vragen waar wij mensen niet opkomen, misschien nog niet aan toe zijn deze te bedenken. Die voor ons gesneden koek zijn, menen we. Omdat het onwerkelijke gedachten schijnen te zijn, niet realistisch. Niet ter zake doend, maar voor de dieren juist heel hier en nu. Oh, wat zal ik graag zo blank in het leven staan, als een onbeschreven blad. Zo zoals de dieren die in de verhalen van Tellegen kinderlijke vragen stellen. Het mensenkind heeft die onbevangenheid van deze dieren nog. Grote vragen stellen, die boven hun macht lijken te gaan. Kleine antwoorden verwachten, die de wereld en het leven tastbaar maken, begrijpelijk.

Toon Tellegen maakt met zijn verhalen filosofische vraagstukken bereikbaar, begaanbaar en voelbaar. Het diepste mijmeren landt door zijn woorden eenvoudig in mijn denken. Ik doorzie aan de hand van zijn vertellingen, die welhaast voor kinderen geschreven lijken te zijn, het bestaan beter. Levensvragen die voor de kleine krekel antwoorden verdienen om het leven aan te kunnen en de wereld verstaanbaar. Wat is er achter de muur waarop eekhoorn en mier stuiten na een lange reis. Daar is niets. Ik vraag me weleens af of het heelal een einde kent. Het heel is al, het is de ganse ruimte. Maar naar menselijke maatstaven bestaat oneindig niet. Net zoals eeuwig geen optie is in het leven. En wat is daar dan na, wanneer die onmetelijke ruimte afgemeten is. Eekhoorn breekt er zijn hoofd over, terwijl de mier genoegen neemt met niets. Zoals de mol en de aardworm onder de grond op het einde van de aarde stuiten, niet meer verder kunnen graven en onverrichte zake terugkeren. Dat was zeker de fundering van een huis zal de lezer raden, want de mens wenst wel overal een passend antwoord op. Mol en worm zingen elkaar in slaap en praten nergens meer over. De muis deed een niet te geloven ontdekking: wij bestaan niet. Dus is de olifant verzonnen, die op zijn beurt ontdekt dat de toekomst een vergissing is.

In zijn boek laat Tellegen de dieren vragen stellen die ertoe doen. Vraagstukken waarmee de schrijver misschien al langer rondloopt, maar aan niemand heeft durven voorleggen nog. De kans dat hij voor gek wordt verklaart namelijk is niet gering. De mensen van nu zijn zo rationeel dat de fantasie uit haar voegen barst en vervliegt in de tijd. De werkelijkheid staat hoog in het vaandel en degene die daarvan afwijkt wordt met liefde afgeschoten. Daarom zijn het de dieren die hoger kunnen vliegen en dieper kunnen graven. Zij nemen geen blad voor de mond, maar vragen waar het opstaat. Daarom maakt Tellegen van de dieren net mensen.

Foto Michael van Uden

De verhalen zijn fabels waarin de moraal tussen de regels door gelezen kan worden. In de beeldspraak wordt een abstracte waarheid duidelijk gemaakt. Want is dat niet de kern van de filosofie, je bezig houden met fundamentele vragen over het bestaan, de werkelijkheid, de rede, waarden en het verstand. De dieren spreken met elkaar na diep nagedacht te hebben. Ze bevragen elkaar om het zijn te onderzoeken, mogelijkheden te argumenteren, op hun manier logisch te denken. De dieren van Tellegen zijn vrije denkers. Naar menselijk idee is er geen logica in te ontdekken, maar de vragen zijn steekhoudend en doen er zeker toe. De schrijver geeft overigens geen duidelijk afgepaste antwoorden. De dieren denken het te weten, maar de lezer blijft veelal in het ongewisse en moet dieper in de gelaagde verhalen duiken om een waarheid te bevestigen.

In de filosofie van Toon Tellegen zweeft de waarheid niet boven de werkelijkheid. Maar kun je wel in gedachten hoog boven de realiteit vliegen om de feiten te overzien. De dieren kijken in hun onnozelheid van onder op het zijn, maar spreken er over alsof ze het van boven bekijken. Ze maken de levensvragen beschouwelijk, handzaam en laagdrempelig. Ze spreken hun ongecompliceerde gedachten aan elkaar uit om meer te weten te komen van het bestaan en het doel, de zin van het leven: waar gaan we eigenlijk heen.

De verhalen in het boek zijn niet alle nieuw. Voor mij wel. De oude verschenen in eerdere uitgaven. Tellegen vulde het aantal voor deze uitgave aan met enkele onlangs geschreven  vertellingen. De filosofische vraagstukken ontroeren in handen van dieren. Door hun onlogische logica zetten de dieren de mensen aan het denken. En soms kan ik een omfloerste lach niet onderdrukken. Die dieren zijn net mensen. Met al hun belachelijke gedachten, ideeën en standpunten. Toon Tellegen houdt ons een spiegel voor. Een lachspiegel waarin we ons zijn vervormd weerzien.

Foto Martin Waalbeer

De verbeeldingen uit ons dagelijks leven projecteert Tellegen op de dieren in zijn verhalen. De eekhoorn en de mier gaan in het eerste verhaal naar de verte, de toekomst. Ze lopen urenlang door naar die verte en stuiten op een muur, kunnen niet verder. De mier klimt op de muur en ziet niets. Kijkt hij in het hiernamaals? Er zijn mensen die menen dat daar inderdaad niets is. En dan de vraag van de krekel aan de schildpad. Is hij er wel zeker van dat hij de schildpad is. Je bent wat je doet, of is dat niet het wezen van het zijn. En de mier kan alles denken. Zich alles indenken en uitdenken. Denken heeft geen geheimen. Verder doordenken dan tot oneindig. Overdenken, toedenken. Maar iemand wegdenken kan ze niet. De neushoorn en het nijlpaard, beide willen het eerst aan de beurt zijn in de winkel van de sprinkhaan. Ze voeren allerlei redenen aan om maar aan te geven dat deze voor de ander eerst aan de beurt is. “Mijn wil bestond eerder dan ik. Die hing al in de lucht toen er nog niks bestond, de hele wereld niet, de zon niet, het was nog helemaal donker en koud en stil, maar mijn wil om vandaag hier in de winkel van de sprinkhaan iets te kopen, die zweefde al rond.” Zijn wij alle niet zo kleinzielig om haantje de voorste te zijn, op de eerste rij te staan, te denken dat het nu onze beurt is.

Toon Tellegen bedenkt wonderlijke dingen, filosofeert zich een punthoofd. Geeft oplossingen voor onbestaande vraagstukken. Deze zijn echter wel heel werkelijk, wanneer je er goed bij nadenkt, het overdenkt. Er peinzend induikt. Wat te denken van de verjaardag van de eendagsvlieg. Hij heeft maar één enkele dag in zijn leven, dus kan hij slechts een veruurdag vieren. Logisch toch? De krekel is zo nieuwsgierig naar hoe zijn gevoel eruitziet dat hij zich binnenste buiten keert. En wat is de waarde van de tor. Hij is iets waard. Niet helemaal niets. En schrijft het op de muur. “Dat ben ik, dacht hij. Dat moet ik nooit vergeten.” Kun je de grootte van iets afmeten. Wat is groot en wat is klein. Verjaardagen zijn klein, want duren nooit langer dan een dag. Verdriet is groot, onherbergzaam en koud en stil. Maar het kan ook klein zijn, zo weg te blazen. De struisvogel steekt zijn kop in de grond en droomt ergens anders te zijn. Wat zal ik dat graag wensen, me ergens voor afsluiten en menen op een andere plek te zijn dan daar waar ik ben en niet wil zijn.

En soms praat ik net als de eekhoorn met de dingen in mijn kamer. Vooral nadat ik dit boek van Toon Tellegen en Thé Tjong-Khing heb gelezen en bekeken. Ik leg het voor me op tafel en richt mijn woord tot het boek. Stel de vragen die de dieren elkaar stellen, het boek geeft me de antwoorden. Zoals op iedere pot een deksel past, zo sluit elk antwoord de vraag af. Misschien niet altijd even bevredigend, is het een dooddoener. Nadenkend, in de diepte overdenkend, kan ik de vraagstelling wegdenken en me het antwoord indenken. Tellegen schrijft waarheden als koeien. Thé tekent er een levendige verbeelding bij. En ik zak nog dieper weg in mijn fauteuil. Is het een foute uil?

Waar gaan we eigenlijk heen. Tekst Toon Tellegen. Illustraties Thé Tjong-Khing. Uitgave Em. Querido’s Uitgeverij, 2023.

[karlacastro94]

Dwayne Johnson, también conocido como "The Rock", tiene un carisma excepcional y una presencia escénica imponente. Su carisma natural le permite conectar con el público y lo convierte en un actor muy querido y admirado. A pesar de ser conocido por su carrera en la lucha libre y sus papeles en películas de acción, Johnson ha demostrado una gran versatilidad como actor. Ha interpretado una amplia gama de personajes, desde roles cómicos hasta personajes más serios y dramáticos.

Un avance enorme en el séptimo arte, llegamos a reconocer a los mejores actores en esta corta lista de actores, espero publicar cada semana a los mejores actores que se merecen estar en donde están en este momento. Así como ellos, debemos actuar de la mejor manera en la vida, porque la vida es única y no hagas mal ni daño a nadie. 📱📱Whatsapp: 965206176 wa.me/+51965206176

[thisgameisaplateaux]

recordado y querido kurt

[passionpeachy]

A love letter envelope I made for my butch boyfriend (I edited out their name for privacy) 🤍

[thisgameisaplateaux]

la primera vez que supe de un manga fue por kazuo umezu

[tontopoetico]

¿Alguna vez te has enamorado? - Querido Nicolás.

Dónde estás

que otra vez te has esfumado,

pero te llevo aquí dentro

de los pensamientos,

cada día

en mis recuerdos

de los momentos que vivimos

y no me puedo arrancar.

¿Sería el perdón suficiente?

Querido Nicolás

hay tanto que quiero decirte

y, aunque el tiempo se nos ha acabado,

puedo robarle de un poco al destino

todo para volver a sentir la complicidad de tu abrazo.

Tu puño es de hierro, pero tu mirada

tierna como la seda

me invita a pasar.

Se gentil,

aún no sé cómo amar.

Al anochecer

voy a cerrar los ojos y prenderte una velita,

para torcerle la mano a las encrucijadas del camino

y cobijarme en lo mejor de nuestros recuerdos;

las jugarretas, risotadas y promesas

de fraternidad,

el amor no correspondido que sigue vivo

en mí.

Te seguiré esperando

aquí.

[primepaginequotidiani]

PRIMA PAGINA As di Oggi mercoledì, 15 gennaio 2025

[lrcastellanos]

Nos invitaron al grado de un nieto muy querido por todos

Desde el séptimo piso, por don Faber Bedoya El viernes pasado fueron los grados en la Institución Educativa José María Córdoba del municipio, y se graduó con honores, el nieto de Enrique nuestro compañero del grupo de jubilados y pensionados. Fue aquel niño que un día sus padres le dijeron al abuelo, “Papá, vamos a seguir estudiando, en España, nos ganamos una beca para hacer una maestría, tú…