#raven kop

[premamelody]

[ogradyfilm]

Recently Viewed: Short Cuts Program 1 (Japan Cuts 2023)

After taking last year off due to COVID-related concerns, Japan Cuts has finally returned to NYC! Since I’m feeling a bit out of practice, I decided to ease myself back into the festival experience by starting with a screening of short films:

“Flashback Before Death”

From the moment this eerie tone poem begins, director Hiroyuki Onogawa’s background as a composer is immediately evident. The sound design is meticulously crafted—and I’m not just talking about the music: the audio is as integral to the narrative as the visuals. Such ambient noises as the gentle splash of an oar dipping beneath the surface of a river, the mournful howl of wind above the treetops, the dry crunch of gravel underfoot, the faint clatter of glass shattering across cobblestones, and the moist smack of ravenous mastication coalesce into a rich, symphonic sensory experience, immersing the viewer in the protagonist’s perspective.

As for the plot… well, it exists, but it’s almost incidental. Describing the film in such concrete, literalist terms as “ghost story” is, in my opinion, egregiously reductive. Onogawa is not interested in superficial tropes and genre conventions; he instead emphasizes surreal imagery: broken mirrors, bodies of water, toxic shellfish, unnervingly anthropomorphized dolls. These cryptic symbols suggest some decidedly Lynchian themes: mortality, guilt, memory, nostalgia, repressed trauma, multiple identities, the conflict between fantasy and reality, et cetera.

Dense, introspective, ambiguous, and hypnotically beautiful, “Flashback Before Death” is the quintessential festival short. Do not allow concrete interpretation to diminish its emotional resonance; its true “meaning” lies in the feelings that it evokes.

“Silent Movie”

A collaborative effort produced by current and former Tokyo University of the Arts students, this compilation of silent shorts is nothing less than a celebration of cinematic history. The first vignette, for example, purports to be a remake of a lost jidaigeki helmed by Sadao Yamanaka—and although the resemblance isn’t quite flawless, the framing, lighting, editing, costuming, and performances nevertheless come impressively close to replicating the auteur’s trademark style. Other contributions feature: rotoscope animation, rubber monsters rampaging through cardboard cities, slapstick comedy reminiscent of the Keystone Kops series, satirical meditations on the nature of romantic relationships in the age of social media, and nightmarish physical transformations via forbidden shinobi magic (achieved entirely through primitive in-camera effects—Georges Méliès would be proud).

The common thread uniting these tonally and thematically disparate works into a cohesive whole is Ichiro Kataoka, who provides voiceover narration that clarifies and contextualizes the onscreen action. This sort of commentary would have been expected by Japanese audiences back in the ‘20s and ‘30s; indeed, many benshi were celebrities in their own right—a subject explored in Masayuki Suo’s Talking the Pictures. Experiencing such a beloved theatrical tradition (albeit only in pre-recorded form; I would savor the opportunity to enjoy a live rendition) was a genuine treat.

While not every film in the collection is an essential masterpiece, “Silent Movie” remains a delightfully fun throwback—the perfect light snack to cleanse the palette following “Flashback Before Death’s” daunting three-course meal.

[godzilla-reads]

Nonfiction Reading List

I love a good novel, but I also really like nonfiction books and all the information I can get from them, so here’s a list of some great greats!

Autobiography

“A Zoo in my Luggage” by Gerald Durrell

“I’m Still Here: Black Dignity in a World Made for Whiteness” by Austin Channing Brown

“Naturally Tan: A Memoir” by Tan France

“Mercury and Me” by Jim Hutton

“Assata: An Autobiography” by Assata Shakur

LGBTQ+

“Stonewall” by Martin Duberman

“This Book is Gay” by Juno Dawson

“Fun Home: A family Tragicomic” by Alison Bechdel

“Boy Erased: A Memoir” by Garrard Conley

“Redefining Realness” by Janet Mock

Bookish

“When Books Went to War” by Molly Guptill Manning

“Ex Libris: Confessions of a Common Reader” by Anne Fadiman

“Diary of a Bookseller” by Shaun Bythell

“The Year of Reading Dangerously” by Andy Miller

“I’d Rather Be Reading” by Anne Bogel

Animals

“American Wolf” by Nate Blakeslee

“The Soul of an Octopus” by Sy Montgomery

“The Animal Dialogues” by Craig Childs

“Among the Bone Eaters” by Marcus Baynes-Rock

“In the Company of Crows and Ravens” by John Marzluff and Tony Angell

Pets

“Shelter Dogs” by Peg Kehret

“Dewey: The Small-Town Library Cat Who Touched the World” by Bret Witter and Vicki Myron

“Wesley the Owl” by Stacey O’Brien

“Alex and Me” by Irene M. Pepperberg

“Homer’s Odyssey” by Gwen Cooper

Plants

“The Hidden Life of Trees” by Peter Wohlleben

“The Little Book of House Plants and Other Greenery” by Emma Sibley

“The Emerald Planet” by David Beerling

“Wicked Plants” by Amy Stewart and Briony Morrow-Cribbs

“Braiding Sweetgrass” by Robin Wall Kimmerer

Ocean

“Down, Down, Down: A Journey to the Bottom of the Sea” by Steve Jenkins

“The Brilliant Deep” by Kate Messner

“The Perfect Storm” by Sebastian Junger

“The Unnatural History of the Sea” by Callum Roberts

“Life in the Ocean: The Story of Oceanographer Sylvia Earle” by Claire A. Nivola

Children’s/Young Readers/YA

“Pride: The Story of Harvey Milk and the Rainbow Flag” by Rob Sanders

“Americanized: A Rebel Without a Green Card” by Sara Saedi

“Alice Paul and the Fight for Women’s Rights” by Deborah Kops

“Enchanted Air: Two Cultures, Two Wings” by Margarita Engle

“#NotYourPrincess: Voices of Native American Women” by Lisa Charleyboy and Beth Leatherdale

[myrecordcollections]

Venus & The Razorblades

Songs from the Sunshine Jungle

@ 1978 US Pressing 

***** 

Kim is dreaming. It is Easy Rider era & Phil Spector has gone to cop cocaine from Wyatt & Billy. Kim breaks into Spector's mansion & steals Phil's platforms. Kim wants to follow in Wall-of-Sound Spector's footsteps & thinks that stealing his shoes will help. The Runaways show up dressed as the Keystone Kops & nearly spoil everything (again). Kim awakens, it's 3:30 in the morning, he stumbles to the phone & calls his friend Hugh. 'I have a new hustle,' sez Fowley.

'This time my girl-group won't even be all girls. The Clingers & The Runaways broke me of that. Fuck Spector.'

Venus & the Razorblades...'This is what the Runaways were supposed to be,' quips Fowley. 'The name connotes California Sunsets & all night rumbles.' What Kim could do once, he could do again. Unfortunately the Razorblades changed personnel more often than Kim changed underwear. At their live debut at the Bel Air Sands Hotel, the sound system blew up in the middle of Punk-a-rama (or Punk-o-rama, it's spelled both ways on the album). The rest would have been history.

from left: Cher, Kim Fowley, Steven T. No press is bad press. V&tRB played the usual venues around LA & then broke up before going on tour or releasing an album. While Kim was moving out of his apartment in 1978, he was sorting through his tape library & came across the Razorblades material. He decided to edit & re-mix it to issue the posthumous album.

Kim Fowley - Svengali, Ring Leader & legend in his own mind Steven T. - guitar & vocals Dyan Diamond - guitar & vocals Danielle Faye - bass & vocals Vicki Razorblade - vocals Nicky Beat - drums (ex-Germs, Mau-Maus, Cramps) Roni Lee - guitar & vocals Kyle Raven - drums (ex-Droogs) Sal Maida - bass (ex-Roxy Music, Sparks) Rene Bernard - drums (ex-The Swarm)

NO

[emmagroslot]

The Subs

Recensie

Heren en Meesters der Nachtraven – The Subs – zorgden gisteren voor een ongeziene non-stop rave in de Ancienne Belgique. Met hits als ‘The Pope Of Dope’, ‘The Face Of The Planet’ en het nieuwe ‘Blank’ met Glints brachten ze de AB in extase.

The Subs, de band rond Jeroen Pessemier stond gisteren voor een nagenoeg uitverkochte Ancienne Belgique. Met de gevleugelde woorden “We’re back!” kondigde Pessemier hun terugkeer aan. Het betekende het startschot voor een eindeloze rave.

Extase & moshpits

We zagen AB de pompende beats van Pessemier en co gretig omarmen. ‘Longest Night’ zorgde meteen voor – de eerste van zóveel – moshpits. De pompende beats die The Subs op ons afvuurden werden gretig door het publiek omarmd. Het is dan ook niet overdreven dat het publiek met één doel – een flinke portie raven en dansen – naar de legendarische concerttempel afgezakt was. Echt exploderen deed het pas op het gure nacht-anthem‘Kiss My Trance’. Extase begon de bovenhand te nemen.

Met ‘Mitsubitchi’ toonde Pessemier ons wat voor een nachtmonster hij werkelijk is. Vanop het podium beklom hij het linkerbalkon van de zaal, hij hitste en monitorde de dansbewegingen van het publiek vanop grotere hoogte. ‘Concorde’ volgde. Stilstaan werd verboden, dansen de norm.

Guestlist bracht AB tot gekheid

De heren van The Subs hadden ook een heleboel gasten uitgenodigd. Zo zagen we als eerste Antwerpenaar Glints, het nieuwe ‘Blank’ brengen. Terwijl de man tijdens het voorprogramma moeite had om de zaal te pakken te krijgen, was hiervan tijdens ‘Blank’ geen sprake. “We’re going to make a trip into space”, kondigde Pessemier aan, waarna de extravagante Rouge Mary en Pessemier – beiden gekleed in een glimmende space-outfit – ‘Trapped’ inzetten. Enkele ogenblikken later werd Duits dan weer de voertaal tijdens hit ‘UFO’. Yves Paquet zette de AB op zijn kop.

Dat Pessemier weet hoe hij een publiek moet entertainen bewees hij meermaals. Na de beklimming op het balkon, ging de man UFO-gewijs de zaal rond door op een plateau rond gedragen te worden. We zagen de man ook de volledige AB in sit-down krijgen en ging zelf even aan het crowdsurfen. Afsluiten deden ze met ‘The Pope Of Dope’. Onze duistere Paus dook vanachter op zijn troon op, om de AB voor een laatste maal uit zijn dak te laten gaan. Iets wat ook gebeurde. Iedereen beklom het podium voor een ongezien einde. Wát een show! Iets dat we zelden zagen.

Deze zomer op Pukkelpop

Het was al een tijdje geleden dat je The Subs aan het werk kon zien. Hun terugkeer was dan ook warm en grotesk. De band rond Jeroen Pessemier kon met door hun uitgebreide repertoire uit talrijke hits selecteren. Dat de man weet hij hoe een publiek moet bespelen, staat buiten kijf. Wát een avond. Je kan ze op zaterdag 17 augustus opnieuw aan het werk zien op Pukkelpop.

Ervaring

Ik ben op 4 mei 2019 naar een concert van The Subs gegaan in de Ancien Belgique te Brussel. Ik vond het geweldig! Ik ben al sinds dat ik klein ben fan van The Subs. Het begon allemaal met hun hit ‘The Face of the Planet’ en daar heb ik natuurlijk goed op meegedanst. Zoals er werd gezegd in de recensie, waren er inderdaad vele moshpits en veel ambiance. Ik kan er niet veel meer over zeggen dan gewoon dat ik veel plezier had en dat het het geld waard was. Ze treden deze zomer op Pukkelpop weer op, waar ik ze weer eens kan zien en weer eens kan losgaan. Een avond om nooit te vergeten!

The Subs - The face of the planet 

[lfcmaverickfans]

Ravenous Wijnaldum desperate to satiate the taste of success this season

Ravenous Wijnaldum desperate to satiate the taste of success this season

Gini Wijnaldum’s two quick-fire goals against Barcelona in the second leg of the semi-final have forever etched his name into the annals of Liverpool history.

The post Ravenous Wijnaldum desperate to satiate the taste of success this season appeared first on The Empire of The Kop.

https://www.empireofthekop.com/2019/07/15/ravenous-wijnaldum-desperate-to-satiate-the-taste-of-success-this-season/

[ninelicks]

Beestachtige beats van Byron Yeats.

Allez, de minst geïnspireerde kop van ‘t jaar is een feit. Gister was ‘t 5 december, wat een hoop lui ongetwijfeld a.s. weekend vieren, dus de treurnis van Sinterklaasrijm is ‘t land nog niet uit. Maar bijna wel. Op de foto hierboven staat Byron Yeats, gemaakt voor een fuifje van Is Burning. Was vast vet. Voor ‘t altijd kekke Not An Animal maakte hij de laatste podcast.

Wat ik niet weet, maar wel leuk is, is of hij nou echt zo heet, Byron Yeats. Of dat-ie z’n aangenomen artiestennaam heeft samengesteld uit Lord Byron en W.B. Yeats, twee der grootste dichters waarmee ‘t Britse eiland de wereld heeft verrijkt. Omdat van poëzie vaak gezegd wordt dat ‘t alleen bestaat voor de rijmers zelf en voor een handjevol protserige recensenten, plaats ik hieronder (de) bekende werken van genoemde poëten - en als uitsmijter één van mezelf. Voilà.

☞

Lord Byron // She Walks In Beauty

She walks in beauty, like the night Of cloudless climes and starry skies; And all that's best of dark and bright Meet in her aspect and her eyes: Thus mellow'd to that tender light Which heaven to gaudy day denies. One shade the more, one ray the less, Had half impaired the nameless grace Which waves in every raven tress, Or softly lightens o'er her face; Where thoughts serenely sweet express How pure, how dear their dwelling-place. And on that cheek, and o'er that brow, So soft, so calm, yet eloquent, The smiles that win, the tints that glow, But tell of days in goodness spent, A mind at peace with all below, A heart whose love is innocent!

☞

W.B. Yeats // The Second Coming

Turning and turning in the widening gyre The falcon cannot hear the falconer; Things fall apart; the centre cannot hold; Mere anarchy is loosed upon the world, The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere The ceremony of innocence is drowned; The best lack all conviction, while the worst Are full of passionate intensity. Surely some revelation is at hand; Surely the Second Coming is at hand. The Second Coming! Hardly are those words out When a vast image out of Spiritus Mundi Troubles my sight: somewhere in sands of the desert A shape with lion body and the head of a man, A gaze blank and pitiless as the sun, Is moving its slow thighs, while all about it Reel shadows of the indignant desert birds. The darkness drops again; but now I know That twenty centuries of stony sleep Were vexed to nightmare by a rocking cradle, And what rough beast, its hour come round at last, Slouches towards Bethlehem to be born?

☞

Nelis // Not An Animal

In de diertuin mogen zij niet gevoed, toch draait er de snackbar goed.

[krazye1]

Lynette Lynetta Each The Use To Be Nurses At Vermilion South Behavioral Health An Cera Sara Each The Use To Be Training Therapist At Compass Behavioral Health In Crowley Been Scared An Spook Uf Brandon All In Luv As Brandon All In Luv With Lynette Lynetta Each An Cera Sara Each Aint No Shame In Brandon,Tagsto,Tigsta,Gansto,Gigsta,Plasto,Plisto,Geeeta,Geeeti,Oeee Geeeta,Oeee Geeeti,Beeedon,Beeedin,Bazz,Bizz,5/7,Bat Anyton,Bat Anytin,Badie,Gam,Lil Faot,Kis,Strak,Strik,Yagon,Yagin,Yag,Yin,Tal,Til,Real,Reality,Haav/Hiv,Cap/Cip/Kap/Kip But Al Blac Badon Daac/Dice Dan Game As Long As Its Real Luv The Luv Luvs Goin Always Be There As Luv Luvs Intensifie As Sekunds Go By In Forevlyn Unlimittlyn Go By Lol Real Thoe But Lynette Lynetta Each An Cera Sara Each Been Duckin An Hidein From Brondan,Togsta,Tugsto,Gogsta,Gugsto,Plosta,Plusto,Geeeto,Geeeti,Oeee Geeeto,Oeee Geeetu,Beeedan,Beeedun,Bozz,Buzz,5\7,Bot Onytan,Bot Onytun,Bodie,Gom,Lul Foat,Kus,Strok,Struk,Yogan,Yogun,Yun,Tol,Tul,Reol,Reolity,Yugon,Hoov\Huv,Cop\Kop\Cup\Kup But Oll Bloc Bodan Dooc\Duce Don Comin On Simcoe Or Club Real To Fase Their Luv Luvs As Intensifie Kum Holla At Jizzle Sunday Matter Fakt Use Them Digits As 1+337/769\5888 So Who Scared An Spook Sosae An Supossely I Guess Lil Lynette Lil Lynetta Each An Lil Cera Lil Sara Each Lol Boo Boosky Lets Get It Up Its Up Lets Get It Up There Its Up There As Them Digits Lol Lets Do Sumthin Because Bitch If I Feel Played Brandon Go Shoot Sumthin Do Sumthin Do Sumthin Shoot Sumthin Everybody Know Its A Narural Born True Fact Uf Life An Real Natural Born True Facts Factors Uf Natural Born Life When You See Me Brandon Keith Malbreaux Or Think My Name Brandon Keith Malbreaux But Back At Lil Lynette Lil Lynetta Each An Lil Cera Lil Sara Each Lets Get It As Get To Usein Them Digits As 1+337\769/5888 Noh Who Big Scared An Big Spook So Whats Up Lil Lynette Lil Lynetta Each An Lil Cera Lil Sara Each Lil Raven Each Bartender For Club Real!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?

[tjonsports]

Who will draw the Wild Card?

Auteur: Marc Tjon, gepubliceerd op 7 januari 2017 om 20:15

Aangezien mijn twee bandwagon teams - Denver Broncos en Indianapolis Colts - geen onderdeel meer zijn van de post season in de National Football League, zit ik met een prangende vraag: wat heb ik met de teams die er nog inzitten?

Dit stukkie is dus niet zo zeer een gedetailleerde Tjon-A-Lyse, maar meer wat quick takes van de teams, die straks gaan strijden om de Vince Lombardi Trophy. In het ene geval licht ik een coach uit, in het andere geval een speler, een offensieve/defensieve unit, een general manager, owner of wat dan ook.

Mijn intentie is om met beiden voeten stevig op te grond te blijven en niet op welke bandwagon dan ook te springen. Al hoop natuurlijk wel dat de Green Bay Packers de eindstrijd halen, zodat mijn Super Bowl voorspelling in ieder geval voor 50% klopt. ;-)

(En nee, sympathie hebben voor een team staat niet gelijk aan het springen op de desbetreffende bandwagon!)

This place gon' be....well, you know....WILD!!!

Enfin, genoeg geluld. Laten we beginnen met de AFC, The American Football Conference!

New England Patriots:

Daar kan ik heel kort over zijn. Als Indy adept kan ik de Patriots gewoon niet supporten. Never in an g*d d*mn million years. Even when hell freezes over. Uiteraard is er ontzettend veel respect en waardering voor het tandem Tom Brady/Bill Belichick.

Maar, maar, maar...als ik dan toch iets moet zeggen hierover, is het wel dit.

Gaat het ontbreken van Gronk en een solid pass rush aan de defensieve zijde - even los van het vertrek van Jamie Collins - New England dan toch de kop kosten?

Pittsburgh Steelers:

Sympathie als een malle voor Ben Roethlisberger, Antonio Brown, L'Veon Bell, linebacker tandem Ryan Shazier en good old Lawrence Timmons, pass rusher Bud Dupree en rookie cornerback Artie Burns.

Maar ik maak ze zorgen om wat normaliter altijd een sterk punt was van Pittsburgh: hun run defense. Meerdere ploegen hadden dit seizoen succes met hun running game tegen de Steelers' defensive line. Niet alleen de tegenstander van vandaag, de Dolphins, maar de Baltimore Ravens vorige week nog.

Kunnen de Steelers een herhaling voorkomen?

Houston Texans:

De move van Jadeveon Clowney van outside linebacker naar defensive end heeft hem bevrijdt. "Go get the quarterback" is nu zijn credo en voor de rest hoeft hij zich niet meer druk te maken over pass coverage. Daarvoor mist hij denk toch het gogme van een Von Miller bijvoorbeeld.

En je ziet dat het hij hierdoor helemaal opgebloeid is en belangrijk is voor zijn squad. Clowney lijkt hiermee zijn potentie eindelijk te gaan vervullen.

Maar het wegvallen van Donald Penn bij Oakland, die de blinde hoek van Connor Cook moet verdedigen, kan wel eens het breekpunt van deze game zijn. Want laat dat nou precies de hoek zijn waaruit Clowney en partner in crime Whitney Mercilus hun blitzes gaan brengen.

Of gaat 'franchise' quarterback Brock Osweiler toch alles weer opnieuw saboteren?

Kansas City Chiefs:

Andy Reid. Een no-nonsense, 'ik zit niet te wachten op al dat gedoe' coach. Je kunt gerust stellen dat hij het opper echelon van coaches in de NFL behoort. Persoonlijk ben ik onder de indruk van de manier waarop hij de drama's in zijn leven heeft verwerkt.

Al jaren ben ik een groot fan van één van de beste safeties in de game, Eric Berry. En Justin Houston is misschien wel de beste pass rusher in de game momenteel, maar krijgt raar genoeg niet de aandacht de anderen op zijn positie wél krijgen. 

Maar Alex Smith is wie hij is: een game manager. Niet een guy die met een big play downfield een game kan openbreken. En dat is precies wat ik mis in het spel van de Chiefs.

Als ik een metafoor uit het baseball mag stelen, kun je gerust stellen dat de Chiefs voor komen in de count en dat vervolgens als een malle gaan verdedigen met een sterke running game, een uitgebalanceerde passing game en special teams.

Tigh end Travis Kelce en alleskunner Tyreek Hill zijn wat dat betreft revelaties en bezig aan een ijzersterk seizoen!

Maar kan een 'game manager' dan toch het verschil maken down the stretch?

Miami Dolphins:

Adam Gase is die hele guy. Period. Gase slaagde erin om de überkritische en veeleisende Peyton Manning te overtuigen van zijn kwaliteiten. Kijk, dat soort dingen onthou ik. ;-)

Een en ander blijkt niet op toeval te berusten. Dude plaatst zich gelijk in zijn eerste jaar voor de playoffs. Best knap, want Miami is een moeilijke club. en Miami is een lastige plek om een professionele sportorganisatie te runnen. Maar met de eerder genoemde Gase heeft Miami de weg naar relevantie definitief ingeslagen. Dolphins have turned the corner.

Maar kunnen ze de Steelers voor een tweede keer verrassen?

Oakland Raiders:

In mijn bescheiden mening is general manager Reggie McKenzie één van de beste - zo niet dé beste - executive in de National Football League. Wat hij - en team-eigenaar Mark Davis - voor elkaar hebben gekregen is grandioos.

Wat Oakland komt van ver. Heel. Erg. Ver.

Ontzettend veel sympathie voor head coach Jack Del Rio, die als defensive coordinator van de Denver Broncos al erg verdienstelijk bezig was.

Maar kunnen de Raiders het gemis van hun top dawg quarterback Derek Carr adequaat opvangen?

Nu de NFC, The National Football Conference!

Atlanta Falcons:

Kyle Shanahan, man. Kyle. Sha. Na. Han. Hoe hij dit seizoen Atlanta's offense heeft weten te transformeren tot een juggernaut, is best indrukwekkend. En natuurlijk helpt om een 'two-headed monster' Tevin Coleman en Devonta Freeman tot je beschikking te hebben.

Maar het inzetten van Coleman als slot receiver is echt een revelatie. I mean, het zien dat hij daartoe in staat is, is al een prestatie. Dat een en ander op deze wijze ook echt effect sorteert is icing on the cake.

Maar is de Falcons defense capabel genoeg om naar de Big Dance te vliegen?

Green Bay Packers:

"Everbody just relax. We will run the table." Was getekend Aaron Rodgers. (ok, ik parafraseer een beetje).

Rodgers doen wat leiders doen: je trots opzij zetten en verantwoordelijkheid nemen voor jouw rol in het falen van het team. Om vervolgens iedereen om je heen dwingen hetzelfde te doen. En helpt het natuurlijk wel dat je spelers zich weer fit melden voor duty, naarmate het seizoen zich vordert.

Maar kan Rodgers dit hoge niveau wel volhouden?

Detroit Lions:

Matt Stafford is de 'fourth quarter come from behind gun slinger' spelverdeler. Dude is out there ballin! Geholpen door een coach die opvallend rustig bleef na een dramatisch begin van het seizoen. Jim Caldwell laat nu zien waarom Colts eigenaar Jim Irsay besloot hem aan te trekken als opvolger van Tony Dungy destijds.

En waarom hij als offensive coordinator een belangrijke aandeel van de Super Bowl seizoen van de Baltimore Ravens.

Maar gaat het ontbreken van een running game de leeuwen dan toch temmen?

Seattle Seahawks:

Het verlies van Pro Bowl safety Earl Thomas gon' hurt. Mijn sympathie gaat vooral uit naar defensive end Michael Bennett en middle linebacker Bobby Wagner. Vooral laatstgenoemde wordt qua aandacht ondergesneeuwd door 'The Legion Of Boom.' Zwaar onterecht, want Wagner is zeer belangrijk voor Seattle's defense.

Bovendien was Michael Bennett eigenlijk één van de eerste spelers die van zich liet horen, nog voordat Colin Kaepernick met zijn belangrijke crusade begon. Dan scoor je bonuspunten in my book.

Maar is met het wegvallen van Earl Thomas ook gelijk de 'boom' weg?

Dallas Cowboys:

After all is said and done, is een enorme kudos z'n plek voor die stronteigenwijze, 'blijf maar zeuren. maar ik doe precies wat ik wil' eigenaar van de Cowboys, Jerry Jones. (het is net of mezelf hoor praten, damn!)

Jaar in, jaar uit - na weer de zoveelste 8-8 seizoen - geen ene moer geven om de kritiek. Gewoon besluiten om alles lekker zelf te blijven doen, weer géén general manager aan te stellen en coach Jason Garrett in het zadel te houden.

Laat ik heel duidelijk zijn: ik ben en zal nooit een aanhanger zijn van een franchise geleid door een eigenaar die heel hands on is. Geloof heilig in een eigenaat, general manager en head coach setup. Maar als je zo koppig bent om alles persé op jouw manier te doen en het lukt je? Props, ouwe!

Maar kan Dak Prescott een fatale botsing met de welbekende 'rookie wall' vermijden?

New York Football Giants:

Aka Big Blue, aka de G-Men. Twee dingen staan vast: Eli gon' Eli en Beckham Jr. will be just Odellific. Maar de grote kracht van dit team is de secondary. Een unit in staat om big plays in de passing game te beperken en daar waar nodig te assisteren in de run defense.

Alle eer voor defensive coordinator Steve Spagnuolo. Normaal gesproken hoor je niet terug te keren naar je ex, maar 'Spags' had er lak aan. Het resultaat heb je up close and personal kunnen meemaken dit seizoen.

Echter, dé grote instigator van het huidige succes is general manager Jerry Reese. I mean, he put all his chips in at the poker table.....and it paid off. All of it.

Zeer waarschijnlijk zou dit ook einde verhaal zijn geweest, als het bovenstaande niet gelukt was. Besef hoe de groot de belangen zijn, in de moeilijkste, meest complexe sportmedia markt ter wereld. Bijzonder knap.

Maar kan een low-scoring offense dat toch het verschil maken?

Who will draw the Wild Card?

Mijn picks voor Wild Card Weekend:

1. Raiders @ Texans-->Texans;

2. Dolphins @ Steelers-->Steelers;

3. Lions @ Seahawks-->Lions (UPSET SPECIAL,BUDDY!!!);

4. Giants @ Packers-->Packers.

(En nee, hier kun je never nooit rechten aan ontlenen, noch communiceren met de redactie. Ga klagen bij je moeder en/of wifey, ok? Jeez...)

Enjoy de games als een malle, gridironistas! :-)

© 2017 Tjon Sports Media. Alle rechten voorbehouden. All rights reserved. KvK: 65960483